Jaaroverzicht 2005  Magiciènne Dentelée
23 december 2005. Op een rustige zondag  zijn we naar Leiden gereden en, eenmaal aangekomen, hebben we nauwelijks een moment rust gehad. Dat komt omdat we ons hadden voorgenomen de eerste twee weken te besteden met het zoeken naar een plaatsvervangend pied-à-terre voor de verkochte flat. We hadden in Frankrijk al uren doorgebracht met zoeken op internet naar stacaravans, chalets en recreatiewoningen. Van honderden objecten hebben we beschrijvingen en foto's bekeken en eenmaal in Leiden hebben we steeds zitten schiften. Mailen, telefoneren, afspraken maken, en dan bekijken: van Apeldoorn tot Bergen op Zoom. Tientallen objecten hebben we bekeken. Ingewikkeld, want we keken enerzijds naar iets (kleins) voor onszelf maar  ook naar iets groters om gezamenlijk met vrienden te kopen. Vandaag is dat gelukt. Als de verdere papierwinkel naar genoegen van iedereen wordt afgewikkeld zijn we met hen - met ingang van 3 juli - eigenaar van rechtse stulp: 75 m2 woonplezier op eigen grond in Voorthuizen. meer hier.....
9 december. Vanmorgen werden we gebeld door madame Butelli uit Babeau. Ze vertelde dat er bij hun buren (onze vrienden, normaliter in Nederland) was ingebroken. We beloofden te zullen komen kijken en zonodig wat maatregelen te nemen. De gesprekken met buren, gendarmerie en de verzekeringsman bleken voldoende materiaal op te leveren voor een nieuw verhaal. Lees dat hier.  
4 december. Zo voor het vertrek naar Leiden lopen we altijd nog even wat dingetjes na. Vanmorgen keek ik even bij het zwembad, dat ik begin oktober had laten leeglopen. Tot mijn grote verbazing stond er al weer een meter water in. Zegt dat iets over de regenval de laatste 2 maanden? De laatste week is het weer droog en zonnig. Vandaag kwam de thermometer zelfs even boven de 20 graden. 

3 december. Nou, dat was dus tweemaal Twee voor Twaalf. Jammer dat we sneuvelden in de kwartfinale. Onder vele gelukwensen - dank daarvoor - was een grappig commentaar: kennelijk beter bekend met Grafschennis dan met Drugsgebruik...
Het is wel vreemd als je jezelf hoort praten; ik vind het zelf altijd een beetje bekakt, maar Ko zegt dat dat reuze meevalt; 26 jaar geleden was het erger. Toen zat mijn haar ook wel stukken beter en als je haar van grote klasse is mag je wel een beetje bekakt praten! Kijk maar naar de koningin, die heeft altijd keurig haar!
De vragen waren wel  iets makkelijker dan ooit bij Joop Koopman - ik herinner me vragen over Judith en Holofernes, over nog een Judith, maar die heette Leyster, Elizabeth Eibers, lastige vragen over uitvinders en natuurkundigen, waar wij alpha's niet veel van wisten, maar ... toen deden ze nog niet aan popmuziek. Ik weet ècht niet wat René Froger zingt. Ik vind het al mooi dat ik weet dat hij zingt!!!

24 november. De werkzaamheden aan de serre zijn afgerond. De planten staan er in, net op tijd, want de afgelopen nacht heeft het toch al weer gevroren. Overdag is het lekker weer, zonnig en geen wind. Een goede aanleiding voor buurman Frank om de takken te gaan verbranden, die hij voor ons in de zomer van zijn bomen heeft gezaagd. Die bomen waren de laatste jaren zo hard gegroeid dat ons uitzicht een beetje bedorven was. Geen punt voor Frank, toen we eens opperden of het mogelijk was ze een beetje bij te knippen. Dat pakte hij direct groots aan en zaagde meteen 3 bomen half af; zo drastisch had nou ook weer niet gehoeven...

22 november. Het is meer dan 21 graden in de kamer, 21,4 of zo. Ik heb behalve ondergoed aan: een legging, een stevige spijkerbroek, sokken, een thermo-hemdje, een wollen trui en mijn rode fleece-ding. Ik heb het, zeker weten, niet warm! Als het in de zomer buiten 21 graden is loop ik in een T-shirt en blote benen. Hoe kan dat nou? Kan iemand het mij uitleggen?
De timmerlieden zijn gearriveerd en nu worden er dus ramen rondom het balkon bij de studeerkamer geplaatst. Vanavond is het klaar, zeggen ze. Dan moet er nog bovenin een stukje dichtgemaakt worden door Ko en daarna hebben we een heuse kas. Alles is trouwens zo scheef als wat, niet te geloven!
21 november December is voor ons een drukke maand (voor wie eigenlijk niet?) en we beginnen eind november al met de plannen voor het verblijf in Leiden. Afspraken met de tandarts en de garage zijn al gemaakt! 
Een van de activiteiten is het verhuizen van de belevenissen van het lopende jaar naar een andere pagina. Dat is voor 2005 al gebeurd. 

Straks weer met de auto naar Leiden. Konden we maar vliegen....

 

LICHTSTAD

Europa kent veel schitterende steden,
Maar mooier nog dan Rome of Berlijn
Schijnt sedert jaar en dag Parijs te zijn:
Van deze wereldstad is er geen tweede.

En om de aanblik nog meer te verfraaien
Zet men de Lichtstad steeds in lichterlaaie.
Nog maar een actueel gedicht, van Driek van Wissem, de Dichter des Vaderlands. 

(bron: www.http://www.nederlands.nl/)
 
15 november. De regen heeft behalve veel vocht toch ook nog iets goeds gebracht. Al 3 jaar lang slaat de aardlekschakelaar af zonder dat daar een aanwijsbare reden voor is. Tal van experts en pseudo-dito's hebben hun licht er al over laten schijnen. Niks hielp: het probleem was niet tot een apparaat, een bedradings-fout of weersomstandigheden te herleiden.
Tot eergisteren. Tijdens een heftige regenbui liet de aardlek schakelaar zich pas weer aanzetten toen er één bepaalde e-groep afgeschakeld was: de bedrading van verwarming in de badkamer. Dat is dus de boosdoener. Achterdochtig als we zijn, is het nu afwachten of dat ook écht zo is. 

Lief hè?

13 november. Ook een datum van niks eigenlijk. Het water valt met bakken uit de lucht. Dan zien de wijngaarden er dus wat onalledaags uit! Pootjebaden in de Vigne? Het zal in Nederland dus wel aardig weer zijn! 

De poezen zorgen wel dat ze aan hun trekken komen. In de mand ligt nu een elektrisch onderdekentje (de vloer is toch vaak koud) en dat bevalt hun prima! Belle mag ook graag onder je vest zitten!
6 november. Weekend: cryptogrammen-tijd. De NRC Scrypto op zaterdag (bij het ontbijt) en 's zondags de Volkskrant; als de NRC àf is, tenminste. Tussendoor doet Erna ook nog de Stentor met Gita, haar vriendin in Zoeterwoude.

In de NRC kwam een woord voor dat ons tot op heden onbekend was: P.C.Hoofttractor = terreinwagen, geestig! Omdat ik het woord niet kende zocht ik het op (via Google, allicht) en kwam terecht op een website met o.a. minisonnetten over de actualiteit. De volgende wil ik onze lezers niet onthouden:

November

Weer is het herfst en weer kleuren de straten
Door de gevallen blaadjes bruin en geel.
En soms wat rood dankzij een crimineel
Die daar verbloedt uit tal van kogelgaten,

Zodat men nu opeens weer heel goed weet
Waarom de maand november 'slachtmaand' heet.

(bron: www.http://www.nederlands.nl/)
4 november. Vroeger vierde ik deze datum als 'klotedag' en ging van top tot teen in zwart gehuld. Ik verklap lekker niet waarom. Het gaf aanleiding tot veel hilariteit en werd altijd een giechelige dag. 

Het is hier niet koud, maar wel steeds bewolkt en regenachtig. Al een week of vijf en dat is uitzonderlijk. Het is wel zo, dat als het in Nederland ongewoon mooi is, het hier vaak ongewoon lelijk is. En omgekeerd, dus uiteindelijk levert het winst op.

Het 2voor12 avontuur was erg spannend, zenuwslopend, maar ook onverwacht erg gezellig. De spelers konden al direct goed met elkander overweg en de sfeer was prima. Er was veel tijd nodig tot voorbereiding, make-up, uitleg, financiële afwikkeling (reiskosten: Leiden/Hilversum), van dattum.
Tijdens het spel zelf had ik het maar druk met zoeken in onbekende naslagwerken, die soms ook nog eens erg zwaar waren en op tafel moesten liggen. Er ligt trouwens vaak een boekje klaar over bijvoorbeeld bomen. Dat was er in ons geval een over kustflora en -fauna... ik ben gek op plantjes en beestjes, maar schelpen zijn voor mij onbekend terrein. Ik had liever een boekje over insecten gezien en een aardige vraag over bidsprinkhanen of een leuke, lollige saga pedo (zie 2 maanden terug). Verder heb ik nauwelijks een filmpje gezien en geen letter in de daartoe bestemde balk!! Doe mij maar gewoon een papiertje met 12 puntjes. Over 25 jaar weer.
Voor dat e.e.a. van start ging had ik mijn grote vriend St. Antonius gevraagd om wat bijstand. Winnen hoeft niet van mij, maar - zo vertelde ik hem - ik zou wel graag op het juiste moment datgene wat ergens in de computer in het hoofd is opgeslagen, tevoorschijn kunnen halen. En ook graag het woord, alsjeblieft. Aldus geschiedde. 

Ik vind Frankrijk fijn, maar er is één ding waar ik me flink aan kan ergeren: het geldverkeer. Wij hebben een rekening bij de CA (Credit Agricole) in St Chinian. Daar we eerstdaags een forse hoeveelheid geld zullen moeten betalen aan de lokale timmerman die het balkon van ramen gaat voorzien, moeten we die rekening flink bijvullen. In porties van 500 euri die je dan weer uit een flappentapper moet halen. De bank is net verhuisd naar een nieuw gebouw en heeft daarbij de service afgeschaft. Je moet nu zelf papiergeld dat gestort moet worden in een envelop doen, een ruime hoeveelheid informatie op die enveloppe in duplo invullen en het geheel in een bak werpen. 
Alle 2 euro stukken, die ik toevallig krijg, stop ik in een apart vakje, later bakje: een tirelire, zoals dat hier heet,  en breng dat op gezette tijden naar een spaarrekening, waarvan wij dan t.z.t. een reisje met de bridgeclub hier betalen. Munten moeten in een plastic zak, maar één soort per zak. Plastic schrijft niet fijn. Je bent een kwartier bezig voor je je geld kwijt bent en dan moet je nog bijna 5 euro per maand betalen voor het hebben van een rekening ...
Bij de kassa in een supermarkt betaalt men met een cheque. Eerst alle boodschappen inpakken en daarná de cheque uitschrijven. 
Als je iets bij een postorder bedrijf bestelt moet je het gaan halen en direct betalen (dat is voordeliger dan laten bezorgen) en thuis kijken of e.e.a. je wel past. Is je trui of broek te klein of zo en wil je hem toch wel hebben, dan bestel je een maat groter. Die je dan een paar dagen later kunt gaan halen. En betalen!!! Voor het ingeleverde eerste exemplaar krijg je dan een week of vier later een cheque. Moet je naar de bank etc.    
Alle mensen in Nederland die dit lezen: WEES BLIJ MET DE GIRO EN HANDIGE PINPASJES!!!


kleinzoon Kobus
2 druppels water...

 1 November. In onze beleving niet noodzakelijk (klimatologisch gezien) onze favoriete maand. Oktober bleek achteraf (hoewel niet zo koud) wel een tamelijk natte en zonloze periode te zijn geweest. De zon is nu terug. 

Erna is 5 dagen, waarvan 2 reis-, naar Nederland geweest voor TV opnamen (met broer Kees). Twee voor Twaalf bestaat 25 jaar, en daarom had de VARA alle spelers die in het verleden 3x gewonnen hadden uitgenodigd om deze winter een superronde te spelen. We weten nog niet precies wanneer de eerste  uitzending is. Waarschijnlijk 24 november of 1 december. In elk geval op Nederland 3, Donderdag om half negen. 
 

26 oktober. Er is niets bijzonders te melden. Het weer is OK, niet erg veel zon, maar nog altijd aangename temperaturen. Vandaag waren we in Narbonne voor onze gebruikelijke bridgemiddag dáár. Iemand had ons verteld dat er een fantastische groenten- en fruitzaak was gekomen aan gene zijde van Narbonne en dat wou ik wel eens zien. Inderdaad een keur aan heerlijk fruit met o.a. Elstar appeltjes! Betaalbaar! Lekker vlees hadden ze ook: voor herhaling vatbaar. Omdat veel winkels tussen de middag dicht zijn moesten we een klein uurtje stukslaan: stukje pizza eten en in winkeltjes rondkijken. Dit mandje leek me wel wat voor Belle en dat vond ze zelf ook! 
21 oktober. Na een lange periode van regen eindelijk zon. 
18 oktober. Het heeft in de zomer van 2004 niet veel geregend. Het heeft in de daaropvolgende winter niet veel geregend. Ook in 2005 was het knap droog. Begin september hebben we 3 dagen water gehad, met overlast in Montpellier en zo. Maar nu regent het al acht dagen non-stop. Niet gezellig! Dat mag dan wel goed zijn voor de wijn van volgend jaar, maar niet voor het plafond in de keuken: lekje in dak... Het is niet altijd feest in Frankrijk ! 

14 oktober. Eenmaal thuis konden we weer aan het wekelijks feest met de cryptogrammen beginnen. Deze keer waren we sneller klaar omdat er nu 4 puzzelaars waren. 
13 oktober. De bridgeclub in Pézenas had een 4-daagse bridgereis naar Salou georganiseerd. Een leuk evenement. In Spanje kregen we te horen dat het vreselijk droog was geweest. In 3 jaar tijd had het maar 3 dagen geregend: eergisteren, gisteren en vandaag. 
Droef, maar binnen heb je er toch niet zoveel last van.Op het toernooi bereikten we een 9e plaats (van 40), een niet spectaculair maar redelijk resultaat. Op de terugweg wilde iedereen in La Jonquera nog even wat (belastingvrije?) dingen kopen maar werd  daar overvallen door alweer een regenbui. Belle was blij dat we terug waren en liet dat duidelijk merken. 
 

7 oktober. We gaan een dagje met Gita en Frans naar Carcassonne en brengen een bezoek aan La Cité, het oude kastelencomplex net buiten de stad. Vooral in de zomer enorm druk. Nu viel dat wel mee, hoewel alle souvenirwinkeltjes natuurlijk open waren. Vooral de glasblazer en de snoepwinkel trokken onze aandacht, hoewel het altijd nuttig is om iets te lezen bij je te hebben...

 

3 oktober.  Gita & Frans zijn gearriveerd, een dubbele aanleiding om Leidens ontzet met hutspot te vieren.

 Aanvankelijk dachten we dat de geplande zonsverduistering wegens gebrek aan belangstelling niet zou plaatsvinden; we waren het fenomeen dan ook helemaal vergeten, totdat Anky ons haar foto stuurde.    
     

Tot onze verrassing werden we 2e op het jaarlijkse bridgetoernooi van Lamalou-les-Bains. Een gezellig toernooi, waar we weer veel bekenden zagen, en met een prijs van €100 naar huis gingen. Leuk meegenomen. 

De 3 katten zijn inmiddels zo aan elkaar gewend dat ze (mits de kachel aan is) wel bij elkaar in één mand willen slapen. 
30 september. Ik had ze hier tot voor kort nog nooit in levende lijve gezien, maar dit jaar al een paar keer: slangen en slangetjes. Een keer 'n volwassen exemplaar in het putje van het zwembad, Joke zag er een voor het huisje, een dag of wat geleden een kleintje in de tuin beneden. Eergisteren lag er eentje in de kattenmand en zo-even eentje op de keukenvloer met twee nieuwsgierige poezenbeesten ernaast. Als fervent Animal Planet kijkster weet ik zo langzamerhand precies hoe ik ze moet hanteren. Prachtige beestjes zijn het met grote roodbruine ogen. Gelukkig allemaal nog 'levendig' zoals Ko het altijd noemt. 
Het balkondak zit erop, nu de ramen nog. Het dakmateriaal is van doorzichtig Polycarbonaat en levert allerlei mogelijkheden voor fotografische experimenten. Nu de ramen nog. Daar is enige vertraging in. We hadden nogal wat moeite om de timmerman te spreken te krijgen. Nooit thuis, geen e-mail, geen telefoonbeantwoorder. Tenslotte maar een briefje gefaxt. Na een week: nog niks. Toevallig zagen we ze een paar dagen geleden. Bleek dat Ko het briefje achterstevoren in de fax gestopt had, zodat ze alleen maar een witte pagina hadden gekregen. Nu komt het allemaal toch nog goed. 

18 september.  Goed nieuws voor Gita: de temperatuur is zo maar een graad of 12 gezakt!! Tramontane aan, je weet het wel zo langzamerhand. We beginnen aan narigheid als sokken en kachels te denken, maar behelpen ons nog even met een vestje! 
De nieuwe poes, Belle,  raakt een beetje gewend. Je kunt op de foto helaas niet zien dat ze zo veel kleiner is dan Daisy, maar je kunt wel zien dat ze nog niet echt ontspannen zijn. Belle is erg aanhankelijk, komt in je nek zitten en lust alles: haar grote passie is ETEN!!!
Ze kan verschrikkelijk hard snorren. 
17 september. De dakpannen boven de balkons nemen toch een hoop licht weg. We hebben het dak van het balkon bij het 'kantoor' er deze week afgehaald. In plaats daarvan komt er een transparant PVC dak op en bovendien worden de zijkanten ingeraamd, zodat we daar over een maandje een heuse plantenkas hebben voor de overwinteraars. Het is een beetje gedoe: pannen eraf, draagbalk verplaatsen, nieuwe dragers uitmeten en plaatsen, loodslab beetje om laag. Het materiaal halen was een hele onderneming: 30 km rijden met 4 meter lange PVC platen op dak. Er was gelukkig geen wind.   
 
16 september. Je kunt soms van heel kleine dingetjes blij worden. Ik trof vandaag één bloemetje aan een zaailing van de cyclamens hier in de tuin. Zaailingen van cyclamen vind ik al heel wat, maar nu al een in bloei! Wow!
Bovendien was er vanmiddag een slangetje in de tuin beneden. Wij hebben tot nu toe hier pas 3 keer een slang gezien: er zat er eens een in de skimmer van het zwembad, Joke heeft er eens een gezien bij het gastenhuisje en dus nu beneden ook een. Ik voel me bevoorrecht omdat een toch echt niet alledaags, prachtig beestje - een jonkie van ongeveer 30 cm -  mijn tuin komt bezoeken! De slangen hier zijn volstrekt ongevaarlijk!
12 september. Vrijdagmiddag kwamen Marjan en Paul met onze nieuwe huisgenoot Belle. Zij is een vroegere vriendin van Daisy, maar helaas, ze kenden elkaar niet meer! Dus er werd wat geblazen en gegromd, maar we zijn vol goede hoop dat het hele spul eerstdaags één mand zal delen, zoals dat oosterse katten betaamt. Heel veel dank aan Marjan en Paul, die het hele eind kwamen rijden om haar persoonlijk bij ons af te leveren, gesteriliseerd en gechipt, ook nog! We worden trouwens weer geconfronteerd met een bijzonder verschijnsel: Belle is erg klein in vergelijking met de twee andere dames. Dat hebben we ooit al gezien bij Camilla en bij Daisy: minikatten in vergelijking met de reeds aanwezige poezen. Binnen een half jaar zijn ze even groot. Ik ga mijn uiterste best doen om zo snel mogelijk een foto te maken van bijvoorbeeld Daisy en Belle naast elkaar, om het over een half jaar nog te kunnen zien. Maar voorlopig willen ze echt nog niet samen op de foto.
 
9 september. De laatste 4 dagen heeft het geregend, véél geregend. In Montpellier en Nimes (toch altijd nog 100-200 km hier vandaan) was er veel wateroverlast. De autoroute A9 tussen Narbonne en Orange is van donderdag tot vrijdagochtend afgesloten geweest. Twee dorpjes, Vauvert en Aubord in de Gard zijn geheel overstroomd en tot nationaal rampgebied verklaard. Veel wegen waren daar onbegaanbaar, er was uitval van elektriciteit en telefoonverbindingen.  10.000 mensen moesten elders worden opgevangen. Een 1000 militairen zijn ingezet voor de nodige werkzaamheden. 1500 scholieren moesten de nacht op school doorbrengen, omdat ze niet meer naar huis konden.   
Bij ons viel dat allemaal wel mee, afgezien van een lekje in het dak. We wonen hoog, dus van overstroming zal nooit sprake zijn. Hoewel het heel lang droog was en de druiven wel wat water konden gebruiken, zijn de wijnboeren niet blij met de hevige regens. De bui van vorige week kwam goed uit. De druiven waren goed van kwaliteit, maar klein door de droogte. Het vooruitzicht was dan ook een kleine oogst maar van goede kwaliteit. De recente regen heeft dat veranderd. De druiven waren rijp (ze zijn op enkele plaatsen al met de pluk begonnen) en op dat moment vormt zich een laagje levure (gistschimmel) op de druiven die de fermentatie op gang brengt, de omzetting van druivensuiker in alcohol. De heftige regen heeft nu de levure weggespoeld, waardoor de gisting maar moeilijk op gang zal komen. Pas bon, zei Gilbert, onze buurman wijnbouwer, Pas bon du tout. 

6 september. Elk jaar woont er een wijfje bidsprinkhaan in de Japanse kwee. Wij noemen haar Truus. Truus 2005 zit er al een week of 6 en laatst diende zich een huwelijkscandidaat aan, maar dat was op de dag dat ook Saga Pedo, zie onder, ten tonele verscheen. Dat mannetje was bruin. Zijn lot is - om met Peter de Vries te spreken - onbekend.  Is hij verdwenen in Truus' maag, zodat dat gaat? Of in de maag van Saga Pedo? Of zou hij gewoon slim zijn geweest en weggevlogen zijn? De mannetjes vliegen vaak, de vrouwtjes zelden.
Vanmorgen was er een nieuwe vrijer: klein en groen. Om een uur of 10 zaten zij en hij ca. een meter uit elkaar. 
Rond 6 uur zijn ze elkander tot op 12 cm genaderd. We wisten al dat egeltjes het héél voorzichtig doen, maar hij neemt ook zo weinig mogelijk risico ... Truus is op de foto niet goed te zien, ze zit linksboven. Het vrijertje, ongeveer de helft van háár formaat, zit rechtsonder. 
's Avonds om 11 uur hebben ze elkaar gevonden, in de stromende regen! Ik hoop, dat dit doorzettertje het overleeft!

Het is trouwens erg vervelend weer: onweerachtig, onrustig. Om de haverklap valt de elektriciteit uit. Vandaag al 8 keer! 
5 september.  De afgelopen week is het een paar dagen warm geweest, héél warm, ongeveer 33°. De grond wordt dan zó heet dat de wortels van de planten als het ware in de grond gekookt worden. Vandaag kwam daar wat verandering in. Vanmorgen om 11 uur een 2 uur durende onweer, compleet met zware slagregens. Binnen een paar minuten waren alle waterreservoirs helemaal vol. In de middag waren we in Béziers en daar had het niet geregend. Het was er wel wat frisser geworden:  27°. Daar hoorden we ook dat het aan het begin van de avond weer zou gaan onweren. En zowaar, dat klopte. Het gebeurde pas om half 10, maar toen was het wel weer goed raak. Flink onweer, een ruime hoeveelheid water en dat allemaal compleet met de gangbare ongemakken. Eerst valt door gebrek aan signaal de TV uit, daarna komt het onweer dichterbij en halen we alle elektronische apparaten van het stroom- en telefoonnet af en ten slotte valt de stroom compleet uit. Inmiddels weten we het wel en zetten dus op tijd de kaarsen en zaklantaarns klaar. En ja hoor, 20 minuten lang zat heel St Chinian en omgeving in het donker. Ach, alles went.
3 september. Gisteren had zich een huwelijkskandidaat voor bidsprinkhaan Truus 2005 aangemeld. Het was een knap ventje, zachtbruin. Maar toen ik voor het slapen gaan even poolshoogte ging nemen zat er een heel eigenaardig beest in de buurt. Van de uiteinden van de voelsprieten tot en met het puntje van de legboor wel 12 cm en een enorme kop. Het bidsprinkhaan mannetje had zich begrijpelijkerwijs uit de voeten gemaakt... hoop ik.

Zij -ze bestaan alleen in vrouwtjes uitvoering- heeft ook een fantastische naam: la magicienne dentelée. Saga pedo is de Latijnse naam, een Nederlandse naam is er niet. Eet -net als een bidsprinkhaan-  insecten. Staat op de lijst van zeldzame dieren.

Echt iets voor de liefhebbers: de saga-pedofielen....

30 augustus. Het eerste geluid dat tot ons doordrong vanmorgen was het geluid van langsrijdende tractoren. 'De oogst is begonnen' denk je dan. Een uurtje of wat later kwam de mevrouw met de groenten. Ze is ongeveer een maand geleden voor het eerst verschenen met luid getoeter rond een uur of 12. Inmiddels zijn er al 5 of 6 vaste klanten, de dames uit Pierrerue in hun zomertenue = een mouwloze, geruite schortjurk met knopen van voren. Katharine, Malou, Dénise, ik begin me als een van hen geaccepteerd te voelen, want vandaag werd ik vierkant uitgelachen toen ik vroeg of er ook 'raisins sans noyaux' - pitloze druiven, dacht ik - waren. 'Raisins sans pépins' moest het wezen, noyaux zitten in perziken. Ze spraken het trouwens uit als pépines, maar dat woord staat niet in mijn woordenboek. Deze kleine onderonsjes met de dames uit het dorp zijn erg leerzaam. Ik hoor hoe ik diverse groenten moet klaar maken bijvoorbeeld. 'Navets', een soort dikke, witte penen lijken het, kan ik gewoon stoven, maar eigenlijk moeten ze toegevoegd worden aan bradend lamsvlees. (Gewoon gestoofd met een wit sausje met wat room waren ze heel goed te eten!)
Ik vroeg of de oogst al begonnen was, omdat ik al die tractoren had gehoord. Nee, dus. De oogst begint over een week of twee, maar nu worden de weggetjes naar de wijnvelden vast gerepareerd en verbeterd met het oog op de komende druivenpluk. Men kan o.a. ergens ? gratis grint gaan halen. 
Het toernooi in la Grande Motte was trouwens een aanfluiting. Zie korte verhalen.
22 augustus. Vandaag iets waar ik al over gedroomd heb sinds ik meer dan 45 jaar geleden leerde bridgen: ik kreeg een totaal rode kaart!!! 7 ruiten, HB10xxxx en 6 harten AHBxxx. Leuk!!!! Als ik had geweten hoe het zat had ik 7 harten kunnen maken, maar ik bracht het niet verder dan de geboden 4. Vroeger in de middag kreeg ik ook nog een een 9!kaart schoppen, de heer en acht kleintjes + klaveren vrouw dubbel, 5 punten, toch maar 4 schoppen geopend en dat zat erin met bij Ko schoppen aas. We hadden over de hele middag maar 46%, dus ik mag het eigenlijk niet op de website zetten. Laten we het maar beschouwen als generale voor het toernooi in la Grande Motte, a.s. weekend.
17 augustus. In de avond alweer een korte onweersbui. Natuurlijk schakelde de aardlekschakelaar af op ongeveer het meest spannende punt van de thriller waar we naar zaten te kijken. 
De zolder is min of meer ingericht. Links staan nu 4 lage  boekenkastjes en rechts 6 hoge. Nog eens wat schilderen, vloerbedekking erin, de schoorsteen bepleisteren en dan is het af. 

Boven, bij het logeerhuis hebben we, geïnspireerd door de lange periodes met zon een tonnelle geplaatst. Het nylon zal wel snel kapot gaan, dus kunnen we het raamwerk dan met druiven beplanten. 

13 augustus. Eergisteren heeft het zelfs zwaar geregend, meer dan 2 cm. Daar frist de boel van op! Er vliegen ook direct nieuwe vlinders. Ik heb vandaag al een koninginnepage gezien en een meekrapvlinder. De laatste lijkt op een kolibrie en staat boven een bloem met een enorm lange roltong honing te zuigen. Het is een pijlstaartvlinder, maar deze soort vliegt overdag. Bovendien liep er een jonge patrijs voor de auto langs vanmorgen en trof ik een schorpioentje in de tuinkast. De eerste keer dat ik er hier een zag. Leuk!
We zijn de de zolder aan het aftimmeren. Er moet veel boekenkasten/bergruimte komen, omdat we tussen nu en over een jaar Leiden gaan verlaten. De vracht boeken in de flat moet ook hier weer een plaats vinden ... 
Deze week waren Joke en Joop op bezoek. Hoewel niet zo gepland, kwamen een paar handige handen goed uit. 
Maar er waren veel leukere dingen te doen dan alleen maar klussen. We hebben een paar uitstapjes met ze gemaakt, o.a. naar Cap d'Agde, waar de mosselen erg lekker  waren, en verder erg veel schepen te zien waren. 
En natuurlijk, ook in Frankrijk moet gegeten worden. Bij La Croisade aan het Canal du Midi werden we bediend door obers die allemaal Bruno heten. De opper-Bruno maakte de foto en zorgde dat de glazen vol bleven, hoewel je dat aan de foto te zien niet zou zeggen. 

Erg leuk was ook een en een boottochtje vanuit Béziers op het Canal du Midi. We voeren met de pretboot Manon eerst langs de 9 sluizen van Fonseranes. Vooral stroomopwaarts was dat erg spectaculair! En natuurlijk waren er overal de karakteristieke platanen langs de kant. Landschappelijk erg leuk, maar vooral nuttig omdat hun wortels de structuur van de wal goed houden.  Ook wisten we niet dat er 40.000 platanen langs het hele kanaal staan en dat elke boom 600 liter water per dag verdampt. Dat vocht drijft vervolgens allemaal naar het noorden, naar Nederland dus...

Alle amandelen, een paar honderd denk ik, zijn inmiddels gepeld. Die dingen zijn goed verpakt: suède buitenkant, harde binnenkant, vezelige binnenkant, nog een harde voering en dáárin ligt dan de amandel. Hoe zo'n boom het voor elkaar krijgt kun je bijna niet begrijpen. En in tijd van 4 maanden via zo'n frêle, roze bloemetje. Ik begrijp nu ook waarom amandelen zo duur zijn. Het is best een pestwerk om ze schoon te krijgen en je moet er nog slag van hebben ook, anders gaan ze kapot. Een kordate tik met een hamer en dan verder met de notenkraker.

Het heeft op 1 augustus zowaar geregend. De eerste serieuze regen in 3 maanden tijd. De bui, een milde voorjaarsregen,  duurde wel een uur of 3.. Goed voor de tuin en ook voor de wijn van komende oogst, maar heel veel meer dan 2 mm is er niet gevallen. 
Vandaag, de 2e, zag ik mijn buurman Gilbert ernstig in de weer bij zijn amandelboom. Je mag hier gewoon nieuwsgierig even gaan vragen ... Ja, de amandelen moesten nu geoogst worden, want als er regen zou komen (?) dan zouden ze aan de boom wegrotten. 
Wij hebben een oude amandelboom in de tuin. Hij zag er tamelijk miserabel uit het eerste jaar, o.m. omdat iemand een onbarmhartige ketting in zijn stam had laten groeien. In het najaar van datzelfde jaar heeft Daniël de tuinman de boom gesnoeid en voorzichtig de ketting verwijderd. 
Het volgend jaar bloeide hij maar matig en de vruchten waren niet te eten, dus ik dacht dat hij gewoon te oud was, maar verder goed voor schaduw en fraaie bloesem in het voorjaar.
Zonet heb ik één amandel geplukt en met een hamer kapotgeslagen en: verrassing! een puike amandel!!!
Dus heb ik in de milde zon, koel dagje vandaag, met de 'rateau' van mijn buurvrouw amandelen staan oogsten, terwijl de bijeneters kirrend overvlogen en een geluidswagen doordringend de komst van een 'cirque' aankondigde. Het leven hier is zo saai nog niet!

Later: die amandelboom heeft maar één keer amandelen opgeleverd en in tegen het eind van ons verblijf in Franrkijk (2013) overleden.
 
  

Onze Poolse tak heeft op 19 juli 2005 een nieuwe aanwinst geproduceerd. Jeremi Jakub (!) Jasinski. Aan de foto te zien een aandoenlijke jongeman, die naar we begrijpen zijn ouders handen vol werk bezorgt. 

Voor meer foto's van JJJ: zie www.jeremi.bydnet.pl
 
Gisteren kwam Karin even langs om wat geleende spullen terug te brengen. Omdat ze thuis een nestje met drie roodstaartjes had (de moeder was verongelukt) en ze elk uur eten moesten hebben, had ze het nest maar meegenomen, in een mandje. Ze eten met water natgemaakte wurmpjes zodat ze zowel eiwit als vocht binnen krijgen. 

Ze krijgen hun eten per pincet aangereikt.  Ze waren er dol op. 

Inmiddels zijn de vogels gevlogen. De eerste dagen mochten ze steeds even uit de kooi, maar kwamen rond etenstijd vanzelf weer terug. Ook van roodstaarten gaat de liefde door de maag. 

 

 

Uiteraard een bezoekje aan Place du Tertre; als altijd druk bezet met schilders

het prijs-team in Saint Cloud, Parijs
Op 14 juni zijn we vanuit Nederland met de Thalys naar Parijs gereisd om daar op 15-16 juni de nationale Franse kampioenschappen Viertallen Senioren Mixte (bridge) te spelen. Tot onze verrassing bereikten we daar een met 142,65 punten een fraaie 3e plaats en, eerlijk gezegd, scheelde het maar héél weinig (4 ptn) of we waren Champion de France geworden. Niet alleen was de achterstand ten opzichte van de nummers 1 & 2 gering, ook gezien het verloop van de wedstrijd lag de titel ruimschoots binnen ons bereik. Nummer 4 lag 19 punten achter op ons. Lees hier over de details. 
 
Voor we naar Leiden rijden is er zaterdag avond eerst nog het dorpsfeest van Pierrerue. Op het miniscule pleintje bij de Mairie staan lange tafels waarop het eten wordt geserveerd. Bijna 200 mensen (3/4 van het dorp) zijn aanwezig, jong en oud. Er wordt muziek gemaakt, gedanst en natuurlijk veel gepraat, gegeten en gedronken. Els Ross uit Zimbabwe logeert bij ons en gaat mee. 
Het reisplan voor de zomer is nu in grote lijnen ook bekend. We vertrekken waarschijnlijk op 5 juni naar Leiden en zullen maar betrekkelijke kort blijven, en moeten mogelijk ook nog een week naar Parijs. We gaan dan op 19 of 26 juni weer terug, zodat we netto 2 weken in Nederland zullen zijn
Met het begin van de zomer wordt Pierrerue ook wat meer het aanzien waard. Een kijkje in de Rue des Fleurs, de 'hoofdstraat' en de enorme blauwe regen van Berthe, al zijn de uitbundige kleuren op de foto niet zo goed te zien. 

 
3 mei. Al een hele week mooi weer: het begin van de zomer is gekomen. Middagtemperatuur van 25-30. Het zwembad is schoon, en de watertemperatuur al (net) boven de 20º: in principe zwembaar, maar voor onze delicate lijven nog iets te koud.  
26 april. Hoihoi, de eerste Zuid-Franse dag. In een shirtje zonder mouwen aan het klussen in de tuin, warrelende vlinders, kwinkelerende nachtegalen (geef mij maar een gewone zanglijster!). Zelfs bijeneters eerst gehoord, toen gezien.
We hebben het huisje schoongemaakt, de gasten komen eraan!
25 april. Na 2 volle dagen regen is dan toch de zon terug, maar wat denk je? Nu is er weer wind, potverdrie! Het is wel tijd om vast te stellen wat zich onder het winterdek van het zwembad bevindt: één dikke groene soep. Niks om zenuwachtig van te worden, want over een dag of 4 is dat allemaal weer in orde. 

17 april. De wind was weer hard bezig dit weekend. Dat is jammer want het is wel zonnig. Maar omdat je niet altijd binnen kunt blijven zitten ben ik maar weer eens op plantjesjacht geweest. Met een schepje, een mandje en een flesje water de berm afstruinen. Goed voor wat grassen,  ornithogalum (vogelmelk), lage euphorbia en nog wat van een aardig soort potentilla, een kruipertje met mooi groen blad en nú helder gele bloemetjes, niet kapot te krijgen en een prima bodembedekker. Familie van de aardbei. Ik probeer de variatie aan planten en plantjes in het wilde gedeelte van de tuin wat groter te maken.
De tuin aan de achterkant is erg mooi op dit ogenblik en voor de twee jaar dat hij er is, al aardig op dreef. Zie foto. De struik in het midden, coronilla, is inheems en ruikt heel lekker. Gekregen als ongeveer 10 cm hoge plantje!!! Goed van vorm, ook als hij niet bloeit aantrekkelijk , bloeit wel een maand en je hoeft er niet naar om te kijken op een knipbeurtje na af en toe. Ter hoogte van de punt van het dak staat een hele berm vol donkerblauwe irissen, maar op foto's is blauw een lastige kleur ...
De cypres op de voorgrond, gekocht als 60cm hoog miniboompje, is me al ruim boven het hoofd gegroeid. Ik hoop dat ie over nog eens twee jaar gaat functioneren als nestelgelegenheid. Voor staartmezen of zo.
12 & 13 april. Twee dagen van hard werken aan de bridgetafel in Castries voor een finale plaats in Toulouse. En met succes, zelf meer dan dat. We speelden onszelf met het hele viertal naar eerste plaats in het toernooi.  Dat ging overigens niet zomaar. Na de eerste dag stonden we op de tweede plaats, wonnen de eerste wedstrijd vandaag met 25-0, verloren helaas de tweede tamelijk ernstig met 25-5 en konden ons tenslotte in de 3e revancheren met 25-1 zodat we met 129,84 punten eindigden, slechts een half puntje meer dan nummer 2. 
Dat betekent dat we medio mei nu 2 Finales de Ligue (Frankrijk-Zuid) gaan spelen (4 dagen in Toulouse) met het doel een plaats in de landelijke finale in Parijs te veroveren. Het was maar goed dat er tussen de afzonderlijke ronden even tijd was om te lunchen of even in de zon te ontspannen, met onze partners Mary & Mike Bevan. Zoals gezegd, hard werken, maar met de gedachte: To Win is Toulouse,  to win Toulouse c'est Paris!


Voilà les Champions du Languedoc-Roussillon. 
8 april. De tramontane regeert: regen maakt dan plaats voor de zon, maar de wind gaat ook aan. 
Deze week hebben we de finale Languedoc Viertallenbridge Senioren Mixte in Montpellier gespeeld, verdeeld over 2 dagen. Op het spel stond een plaats in de Finale van Zuid-Frankrijk in Toulouse: het was daarom 'to loose or not Toulouse' en het werd winnen én Toulouse. Volgende week Senioren Open in Castries ook voor een finaleplaats in Toulouse. 

30 maart. Uit Polen is Aniela ons komen opzoeken. Gisteren hebben we haar van het vliegveld in Girona gehaald. Jammer voor haar moesten we vandaag al direct weg, want we hadden met een Engels echtpaar in oktober vorig jaar al afgesproken om als team in de Franse bridge/viertallencompetitie voor Senioren mee te doen. Leuk om te doen, maar we zagen er ook wel een beetje tegenop. Die Engelsen hadden namelijk inmiddels ook in de Parencompetitie gespeeld (wij niet) en waren doorgedrongen tot de landelijke finale in Parijs, die ze nog wonnen ook. Kampioen van heel Frankrijk dus! Zodoende waren we een beetje benauwd dat wij de viertallencompetitie mogelijkerwijs voor hén zouden verzieken, maar het liep allemaal prima: we speelden 5 wedstrijden  van 8 spellen die we allemaal wonnen, waardoor we uiteindelijk met één punt verschil op de 2e plaats eindigden. Wel vermoeiend om een hele dag geconcentreerd te blijven, maar bevredigend als het dan ook goed gaat. Ook daar, we speelden in Sète, kwamen we weer een heleboel bekenden tegen.

24 maart. Een dag met een smal gouden randje. Het motregent nog steeds. Een mooie gelegenheid om nog wat meer muziek te luisteren. Het Kruidvat had ooit alle vier de Passionen van Bach te koop. Vandaag hebben we het verhaal van Lucas beluisterd. Met een buitengewoon mooi koraal aan het begin: 'Stille! Stille!' 
Het is heel curieus om de vier lijdensverhalen eens naast elkaar te leggen. Lucas bijvoorbeeld laat Jezus eerst wijn ronddelen en dan pas brood. Alle vier evangelisten maken gewag van het oor van de knecht van de hogepriester, het moet indruk gemaakt hebben. Lucas, met zijn medische achtergrond, laat het genezen en Johannes noemt de naam van het slachtoffer: Malchus. Mij gaat de muziek van Bachs  Passionen nooit vervelen.
's Middags gingen we bridgen in Narbonne, maar ik moest eerst kattenbrood halen in een tuincentrum daar ergens. Daar hadden ze clivia miniata in de aanbieding, een uiterst begeerlijke, geelbloemige clivia uit Zuid Afrika, wow!
In tegenstelling tot andere keren was het bridgen erg gezellig; we kregen geen enkel onaangenaam koppel tegenover ons en we wonnen ook nog eens, met NB 66%. In Narbonne zijn we al heel tevreden met 50% ... We kregen als beloning een paasei in een oerlelijke verpakking.
Toen ik vanavond mijn dochter belde over de rechtszaak die zij tegen de gemeente Amsterdam had aangespannen en die vandaag voorkwam bleek dat zij succes gehad had met haar acties tegen de uitbreiding van de Melkweg in Amsterdam, waar ze recht tegenover woont. De plannen van de gemeente zijn uitermate onplezierig voor de bewoners van het pand waarin o.a. zij woont: het theater moet bijvoorbeeld iets van 20 meter hoger worden waardoor zij licht en uitzicht verliezen en voor de nu al grote overlast van de enorme hoeveelheid fietsen van de bezoekers van de Melkweg is geen enkele voorziening getroffen. Uiteindelijk zullen ze wel aan het kortste eind trekken, maar nu is alles voorlopig van de tafel geveegd. Hoera voor Tinka!! 
22 maart. Vandaag, gisteren trouwens ook, regent het. Mot-. Eindelijk! De Fransen mopperen al! Alle emmers en bakken zijn vol, voorlopig weer genoeg voorraad regenwater. De amandelboom heeft per vandaag groene blaadjes.
Echt een geschikte dag om naar de Matthäus te luisteren. We hebben de uitvoering van het Kruidvat, schitterend, met Emma Kirkby en King's College Choir, niet de minsten natuurlijk, flink tempo en de mooiste aria die er bestaat 'Erbarme dich' gezongen door een countertenor, Michael Chance. Ik hou de ogen niet droog ... Het enige wat ik echt mis hier in Frankrijk is in een koor zingen. Ik kan natuurlijk meezingen met de CD, maar dat is toch minder. Als het blijft regenen kan de Johannes ook nog. Mooier, eigenlijk, maar die heb ik nooit zelf gezongen.
Het is trouwens kouder dan in Nederland, maar 11 graden. En o ja, Sicard is geweest. Al twee keer. Maar het werkt allemaal nog niet zo goed. Er moet een 'sonde' in. Dinsdag of woensdag. 
10 maart. Eindelijk lekker vandaag: 16 graden, zonnetje, geen wind. Het klonk vandaag ook als zomer want in de bloeiende amandel zoemden zwermen bijen. Ik had nooit gedacht dat ik in Zuid Frankrijk op 10 maart nog bloeiende krokussen en sneeuwklokjes zou hebben en pas één helleborus in bloei.
 Als het nou nog even gaat regenen dan kunnen we serieus aan het voorjaar beginnen, maar voor de komende 10 dagen staat er volgens de diverse weerberichten geen regen op het programma. 
Sicard hebben we trouwens nog steeds niet gezien. 
4 maart. 'Vliegensneeuw' noemde ik het als kind: kleine flintertjes die alle kanten op gaan en er meer uitzien als vliegende witte beestjes dan als sneeuw. Vanmorgen hier dus eventjes. Evenzogoed tussen de vlokjes een hommel op de bloeiende rozemarijn. Die bloeit zo ongeveer altijd wel ergens. Vannacht heeft het eens een keer niet gevroren, maar nu waait de tramontane weer. Het blijft tobben. Sicard is ook nog steeds niet geweest.
Gisteren speelden we 'Roy René', ons favoriete bridgetoernooi. Leuk en leerzaam. We eindigden als 3e, niet slecht, en als 67ste in Frankrijk (we kunnen niet goed uitvissen hoeveel paren meededen, maar minstens 1000 in de noord-zuid lijn, want een paar in onze buurt - alfabetisch - was 1026 o.i.d.). Terwijl er toch een paar uitzonderlijk slechte scores bijzaten! We doen het goed met tegenspelen, want we begrijpen elkaar meestal prima. Een voordeel van altijd met elkaar spelen is dat je een goed signaleersysteem kunt opbouwen. Voor degenen die niet bridgen: signaleren mag alleen met kaarten, niet met schoppen onder de tafel of knipogen!!! Vanavond gaan we trouwens voor het eerst met een stel Fransen in een dorpje in de buurt kaarten. Ben benieuwd.
1 maart. Vandaag hebben we weer eens dagje doorgebracht met 'wachten op Sicard' (zie: korte verhalen), die gewoontegetrouw niet kwam opdagen. De 'clim' blijft maar kuren hebben!
De winter duurt voort. Vannacht vroor het hier 5 graden. Naar verluidt sneeuwt het in  Nederland. Stiekem wou ik dat ik dan nu even in Nederland zat, want ik mag wel een koukleum wezen, echte sneeuw is opwindend!
W hebben iets grappigs ontdekt: ik stuurde net een e-mail naar onze Poolse dochter en kreeg hem niet weg. Rara. Ko heeft een tijdje zitten prutsen en kwam tot een heel eigenaardige ontdekking. Ik had als onderwerp 'nothing special' en dat dat wou de provider blijkbaar niet hebben!!! Een andere keuze, met 'nothing ...', was OK, een onderwerp met '... special' ook, maar de combinatie lust hij niet. 
28 februari. Morgen is het MAART! vannacht heeft het 4 graden gevroren, het is nu half elf, nog altijd -1. Daarvoor woon je in Zuid Frankrijk? De tramontane is ook aan. Emigreren!!! naar de Sahara? De zon schijnt wel, dat is een troost. 
De vogels hebben het zwaar te verduren. Ik voer wel 6 appeltjes per dag aan de merels. Die zie je hier anders zelden, ze zijn erg schuw. Af en toe komt er zelfs een zanglijstertje snoepen. De torteltjes, de vinken en de mussen krijgen zaad, de insectenetertjes universeelvoer en voor de mezen hangen er vetbollen. Universeelvoer is hier nauwelijks te krijgen en als het er is, waanzinnig duur, dus iemand heeft een grote zak meegenomen uit Nederland. 
Het is wel leuk om al die vogeltjes de hele dag rond het huis te zien scharrelen. De kleine zwartkop bijvoorbeeld, die helemaal niet schuw is, maar wel 'een verborgen leven' leidt volgens de boekjes, komt af op wat de mezen laten vallen van de vetbollen. Een prachtig vogeltje met een zwart petje, een rood oogje en een witte keel. Het vrouwtje van de zwartkop - een totaal ander vogeltje, ook een zwart petje, maar met een zwart oogje en verder onopvallend, zingt prachtig, laat zich ook niet goed zien - zit de hele dag bij de appeltjes. Het mannetje heb ik nog niet gezien. Daisy heeft laatst een vrouwtje van de eerder genoemde soort gepakt, verdorie, honderden mussen, moet ze net díe hebben! dus Dees is nu versierd met een blauw bandje dat mooi bij haar ogen kleurt, waaraan twéé belletjes. Sluwe katten kunnen hun kin zó houden dat je één belletje niet hoort ...  
Overigens is de zwartkop eerder kleiner dan groter dan de kleine zwartkop ... Kunt u het nog volgen?
14 februari. De tramontane is weer bezig. Je kunt je bijna niet voorstellen als je hier niet vaak bent, hoe enerverend dat is. De wind waait in onrustige, heel harde vlagen om het huis. Alles rammelt en klappert. Om dol van te worden. Bovendien is het behoorlijk koud; 6 graden geeft de thermometer aan, maar het voelt kouder. Wat vroeger vandaag warrelde er fijne sneeuw door de lucht terwijl de zon scheen, heel raar. De amandelboom - die vorig jaar een forse snoeibeurt heeft gekregen - is net begonnen met haar bloei, maar helaas waaien nu veel knoppen eraf. De amandelen zijn trouwens niet te eten, ik hou hem voor de bloesem en de schaduw. Hij geeft trouwens veel rommel; in augustus begint het blad er al af te vallen. 

In huis zijn we met een grote schoonmaak bezig. Toen we in november 2002 verhuisden hadden we zóveel te doen dat we de boeken e.d. zomaar in de kasten gezet hebben. Daarna is er bijna nooit meer iets mee gebeurd. Dus de kasten worden doorgewerkt, i.e. gesopt, maar ook uitgemest. Ik heb ooit alle Agatha Christie's - met Hercule Poirot of Miss Marple - bij elkaar gespaard, tweede hands. Dat heeft wel een jaar of twintig geduurd, maar de jacht is blijkbaar leuker dan het bezit (klinkt dat bekend?) en nu denk ik 'Wat moet ik er mee? Niemand leest ze meer.' Iemand belangstelling? Alleen 'The murder of Roger Ackroyd' en 'Five little pigs', die ik me herinner als goede verhalen ga ik nog eens overlezen. De berging, de keuken en het bureau, zoals dat hier heet, zijn inmiddels klaar. Massa's ruimte! En ik hoop de boekenman op de markt gelukkig te maken met een doos vol Engelse pockets. Als hij er weer is, want als het hard waait of regent is hij er niet. 
4 februari. Ze hebben de wind uitgezet en dan is het meteen voorjaar! 17 graden, strakblauwe lucht, bijen, hommels, alles! Ik ga straks even de flessen wegbrengen en dan even aan de locale mimosa ruiken. Die staat volop te bloeien.
1 februari 2005. Het is nogal koud in huis in Pierrerue. Onze verwarming is niet optimaal en de dichting van deuren en ramen laat veel te wensen over, enkel glas en zo. Koude vloer, tegels, geen onderburen ... Het is een graad of 7 overdag met tramontane, de grimmige wind uit het noorden die werkelijk overal doorheen gaat. Mirjam, buurvrouw 1, heeft een kleine tia gehad. Schrikken, maar ze mag nu weer rijden in haar nieuwe auto. Giselle, buurvrouw 2, herstelt goed van haar operatie in september. Ik kom Chantal tegen en Marie Thérèse. Allen klagen over voorbije kou en ongehoord heftige wind. Allemaal hebben ze zich zorgen gemaakt over ons en onze voorgenomen reis naar Sri Lanka.

Maandagmiddag gaan we weer bridgen. Wel een stuk of 7 mensen laten ons weten, dat ze geprobeerd hebben ons te bereiken, omdat ze ongerust waren. Blij om ons weer te zien: hartverwarmend. Als ik buiten loop en zie, dat de knoppen van de amandelboom op springen staan besef ik dat ik het heerlijk vind weer thuis te zijn. Tramontane en alles!

De vakantie is ons goed bevallen, hoewel die toch een beetje eigenaardig was, zo vrijwel zonder voorbereiding. Toch veel genoten van mooi weer, grotere en kleinere dieren en soms een fascinerende omgeving.  Meer foto's vind je hier. 

Eind december 2004. De vakantie naar Sri Lanka kan gezien de ramp daar niet doorgaan en is geannuleerd. We hebben een alternatief gevonden in een bezoek aan Zuid Afrika, het gebied Krügerpark tot Drakensbergen. Een heel geregel om alles op deze korte termijn rond te krijgen, maar dat is een luxe probleem vergeleken met de problemen van anderen. 
Tijdens de reis naar Nederland op 14 december konden we de kennismaking met de files en andere ongemakken hernieuwen. Toch is het weer leuk om familie en vrienden te zien, allerlei boodschappen te doen al moet een deel van de tijd aan onderhoud aan auto en gebit besteed worden. De voorbereidingen voor onze reis naar Sri Lanka en de Malediven zijn in volle gang.
  
Lees hier het jaaroverzicht 2004