Jaaroverzicht 2006
|
 |
December 2006.
Marten, Laura en Kobus verblijven in het
Ronald McDonaldhuis te Amsterdam zolang Sarah nog in het ziekenhuis moet
bijven. (http://sarahvijn.nl) Met de
baby gaat het langzaam vooruit. Ze krijgt nu inderdaad (gekolfde) melk,
maar krijgt nog niet voldoende binnen. Daarom wordt ze nog steeds via
een sonde 'bijgevoed' Als dat niet meer nodig is (naar verwachting nog
een week of twee) mag iedereen naar huis. Wel moet ze dan over een maand
of 3 nog een keer aan het hart geopereerd worden, anders stelt het
lichaam zich definitief in op een verminderde hartfunctie, en blijft het
onder de maat presteren.
Hoewel je niet je leven lang in een RMD-huis zou willen wonen is het
een geweldige instelling, met een heel vriendelijke en praktische kijk
op de gang van zaken.
Donateur worden ? Doen ! |
23 december. Om
de 'eenzaamheid van Daisy op te lossen' zoals dat vaak heet
in contactadvertenties, hebben we een nieuwe poes. Althans
op zicht, tot dat het zeker is dat ze het samen goed kunnen
vinden.
De nieuwe, Poozje, is een wat bangig
tiepje. De eerste dagen hielden ze nog wat afstand maar
afgezien van enkele conflicten ging het wel goed. Na een
paar dagen durfden ze zelf samen op dezelfde schoot te
liggen. |
 |
|
 |
De reis naar Nederland verliep
tamelijk soepel. Onderweg (bij Cessenon hadden we nog een
laatste blik op de net bevroren wijngaarden
 |
|
|
16 december
Met baby Sarah gaat het naar verhouding goed. mogelijkerwijs
kan ze binnenkort gewoon aan de borst i.p.v. via een sonde
gevoed worden en dat is goed nieuws. Aniela is de 14e moeder
geworden van een tweede zoon, een dikke 8-ponder Kornel, net
als de vorige keer een keizersnede; ze had veel pijn, zei ze
door de telefoon en dat was te horen ook. Jeremy, 17
maanden! schijnt al goed te praten. Geen wonder met zo'n
slimme familie. Deze zomer gaan we erheen; dat is tenminste het plan.
Hier heeft het gisteren eindelijk flink geregend, het hele
dag ligt te dampen!
De 22ste zijn we weer in Nederland.
|
13 december Het is prachtig weer, volop
zon, geen wind van enige betekenis. Ik ontmoette op mijn
artrosewandelingetje een Europese kanarie, die het voorjaar in zijn hoofd
had: luidkeels verkondigde hij met vele trillers dat HIJ daar woonde en
andere kerels uit de buurt moesten blijven. En midden op het wandelpad een bloeiende salvia, die dacht dat het mei
was. De nachten zijn inmiddels wel vrij koud: we hebben al twee keer
nachtvorst gehad.
Overigens is het al over vijven op het ogenblik en nog steeds licht! Maar in
hoogzomer zijn de avonden dan ook niet zo fantastisch lang als in Nederland.
|
9 december Met
de baby van Laura en Marten gaat het niet zo goed. Ze heeft
een afwijking aan de 12-vingerige darm en aan het hart.
Inmiddels is ze in het VU ziekenhuis aan de darm geopereerd
en dat is wel goed verlopen. Over een maand of 3-4 moet ze
dan ook nog aan het hart geopereerd worden. Bovendien is gebleken dat ze het syndroom van Down heeft. Voorlopig
moet ze nog in het ziekenhuis blijven.
Momenteel verblijven Laura &
Marten met zoon Kobus in het Ronald McDonald huis bij het VU
ziekenhuis, zodat ze in de buurt zijn. Een prima instelling,
waarvan iedereen donateur zou moeten zijn. Marten houdt ons
op de hoogte via http://sarahvijn.nl |
 |
|
klik de foto voor een vergroting van van onze
wensen voor 2007 |
|
| 5 december Sinterklaascadeautje:
we hebben een huisnummer gekregen. Jammer, ik vond het altijd wel
romantisch zonder. Het is geworden wat Ko en ik - onafhankelijk
van elkaar - invulden als er per se een huisnummer moest worden
opgeschreven: nummer 1! |
|
4 december Vannacht
kregen Marten & Laura hun tweede kind, en wel een dochter van
ruim 5 pond met de naam
Sarah Ursa
Ze kwam een dag of 10 te vroeg en alles ging niet
helemaal zo als we verwacht hadden. Er zijn problemen
met voeding en het hartje, daarvoor wordt ze nu in het
ziekenhuis bekeken. Nu maar hopen dat ze haar 2e naam eer aandoet en opgroeit
tot een gezellig beertje.....
|
 |
|
3 december Dit was een eigenaardige dag.
Vorige week maakte ik - dat moet regelmatig met artrosebotten - een
wandelingetje en hoorde een wielewaal: gefopt door een spreeuw!! Vandaag
maakte ik opnieuw een ommetje en hoorde ik een tjiftjaf, maar die was ECHT!
Overmorgen Sinterklaas en hier de tjiftjaf, belachelijk. Onderweg zag ik ook
nog een levensgrote fazantenhaan en een stuk of 7 patrijzen, maar die zijn
w.s. uitgezet om aan de bloeddorst van de heren jagers tegemoet te komen. Plus
nog een dode slang.
De mevrouw van de rode poes heeft me de laatste dagen bestookt met lange,
verwarde e-mails over tonkinezen en hoe lief ze wel zijn; in gebrekkig Engels
(toch knap) zonder interpunctie. De laatste drie heb ik niet meer
gelezen.
Ze stond ons echter stralend op te wachten vanmiddag en we werden weer
overladen door een stroom oninteressant commentaar. Waarom ze zo straalde werd
aan het eind duidelijk: er werd niet terugbetaald, zelfs niet een gedeelte.
200 euro naar de haaien! Plus nog 2 ritten naar Montpellier en terug en
tolgeld. Ai, Erna, wanneer zul je nu eens wijzer worden ...
De moraal van dit verhaal: Koop nooit een kat bij Orientexpress in
Montpellier. Zó, toch een beetje wraak. |
2 december Dit is de
poes die we uit Montpellier hebben gehaald. Ze is erg lief, maar Daisy
is zeer vijandig, dus morgen brengen we haar weer terug. Misschien niet
oosters genoeg -ze is een tonkinees en ziet er absoluut niet oosters
uit- wie zal het zeggen. Ik had niet verwacht dat Daisy zo
onverdraagzaam zou zijn, maar per slot heb ik Dees ook gekregen, omdat
ze in de cattery waar ze vandaan kwam agressief werd toen er een
nieuwkomer bijkwam.
Voor wie het aanspreekt: gebed gevraagd voor 10 jaar oude Benjamin, de
zoon van een goede vriend van Tinka. Hij is begin deze week geopereerd
aan een verkeerd soort hersentumor en gaat -in het beste geval- een
lange periode van onaangename behandelingen tegemoet. |
|
|
23 november Gisterenavond
speelden we viertallen - een clubaangelegenheid ditmaal - in Narbonne en
kreeg ik voor de 2e keer van mijn leven een kaart van één kleur: 7
harten van de boer en 6 ruiten van de boer, helaas dus met weinig
punten. Rechts van mij werd 1 klaveren geopend, dat geeft mij de
gelegenheid om Ko van mijn 2 kleurenspel op de hoogte te brengen via het
conventionele 2 sans-bod, maar links bood spectaculair direct 6
schoppen. Verdorie! Niks tegen te doen.
Ons nevenpaar had het helaas niet goed gedaan op dit spel. Aan hun tafel
ging het biedverloop langzamer tot het niveau van 6 schoppen door
zuid en dat gaf west de gelegenheid met 7 ruiten uit te nemen (zij
kwetsbaar, wij niet) waarop de schoppenbieder had verhoogd tot 7
schoppen: zij had alleen klaverenaas nodig bij partner, die met 1
klaveren geopend had, heel goed mogelijk dus, maar klaverenaas zat bij
west en zij ging 1 down. In viertallen geeft dat een heel slechte
score.
Vorige week speelden we de eerste wedstrijd in mixte/honneurs, de 2e van
de vele competities waar we aan meedoen. Het ging niet heel erg goed, 3
rondes net aan gewonnen, 3 rondes net aan verloren en daarmee net aan
8ste, genoeg voor het vervolg. Mixte = elk paar een man en een vrouw.
We hebben geduvel met de verwarming: we zien Sicard bijna dagelijks,
want hij laat je niet in de kou zitten!
20 november Daisy
is niet blij nu ze alleen is overgebleven. Ik ben dus een zoektocht
begonnen naar een aardige, aanverwante, oudere poes en dat valt lang
niet mee! Maar de jacht via het internet is leuk en er zijn allerlei
spannende zijweggetjes. Op Marktplaats staan duizenden advertenties
aangaande duizenden zaken. Onder verzamelen/poppen b.v. vind je
dagelijks iets van 18 bladzijden nieuwe annonces. Ik heb 2
weken een advertentie gehad in de raskatten afdeling, zonder veel
succes. Mensen die een geschikt lijkende balinees in de aanbieding
hadden vonden ons grote terrein een bezwaar. Jammer, ze zag er lief uit,
want e.e.a. gaat tegenwoordig met foto's gepaard.
De catteries - er zijn er weet ik hoeveel - hadden alleen soms heel
jonge poezen in het herplaatsings aanbod (= ze hebben 1 of 2 nestjes en
klaar), nauwelijks 2 jaar: zit je over een tijdje met weer hetzelfde
probleem en ik word er zelf ook niet jonger op. Je zoekt je suf, maar
dat is ook wel leuk!
Uiteindelijk heb ik me aan het Franse web gewaagd. Hier is het aanbod
honden enorm en de katten staan ertussenin. Bovendien rij je niet zo
maar even 500 km om een poes te gaan bekijken. Maar ik geloof dat het
gaat lukken! In Montpellier bood iemand 4 oosterlingen aan.
Als je reageert op iets op Marktplaats krijg je een e-mail om dat te
bevestigen. Hier was het wat ingewikkelder. Eerst al moet je reageren in
het Frans. Frans spreken - met vele fouten - is tot daar aan toe, maar
is het nu chatte orientale? siamoise? Dan komt het verzenden.
Onderaan je mail staan 5 cijfers als geschreven door een kind, die je
blijkbaar moet overtypen en dan op envoyer drukken. Vervolgens
gebeurt er niks. Je krijgt niet automatisch een bevestigingsmail. Zoiets
maakt mij altijd onzeker, vooral als je vervolgens niets hoort (of
leest). Dus nog maar een mail en nog maar een, totdat ik een knopje
ontdekte waarmee je kon vragen om een kopie. Maar al snel daarop kwam er
een telefoontje van een zeer snel sprekende mevrouw, die, toen ik vroeg
of ze iets langzamer wilde praten omdat ik étrangère was, overging in
redelijk Engels!!! (bravo mevrouw, er zijn er niet veel hier) en zondag
gaan we kijken naar een mooie dame van de ideale leeftijd, 6,
crème-redpoint Je hoort ervan! |
12 november De
herfst is nu wel in het land al is het nog altijd bijna 20 graden.
De platanen waren ineens geel vandaag. De wijnvelden zijn minder
mooi dan anders, want een nachtje wat vorst en ze waren bruin,
jammer. Het weggetjes met 6 bochten de heuvel op is mooier dan
ooit.
Gisteren onze eerst competitie van het seizoen gespeeld. Dat ging
tamelijk gesmeerd (2), maar wel vermoeiend: 48 spellen! |
|
|
|
 |
4 november Qua
electriciteit treffen we het niet. Allereerst zit er ergens een
aardlekfout in huis waardoor we regelmatig zonder stroom zitten.
We
hebben een afspraak met Sicard; die heeft 2 weken geleden beloofd om de
komende week de groepen indeling in 3 secties, elk met een eigen
aardlekschakelaar. We kennen Sicard al jaren, dus hebben we onze
memoires (Wachten op Sicard) maar weer eens nagelezen (klik hier).
Maar
in de laatste maand is ook buiten (het hele dorp dus) al vaker de stroom
uitgevallen. Ook vanavond zaten we bij een kaarsje naar de TV te kijken,
al kwam daar geen beeld meer uit. Alles, ook de kachel, houdt er
mee op, dus wordt het wat improviseren. Een nare gedachte is daarbij dat
de aarde wèl wordt opgewarmd maar het water in de boiler niet......
Gelukkig hebben we in het gasten huis een geijser met butagas, alleen
wordt de aan- en afvoer van het water ook electrisch aangedreven. |
|
3 november Was het dinsdag nog bijna te
warm om buiten hard te werken, vanmorgen om 9 uur waren de ruiten van de auto
bevroren! 's Middags nog wel heel lekker weer, maar het werd niet warmer dan
een graad of 17, 18 en 's morgens en 's avonds moet de kachel aan. |
30 oktober Om 8 uur
stonden Gérard en zijn maat op de stoep om nog een stuk débrousaille
te doen. Die kerels kunnen werken! dat hou je niet voor mogelijk. Maar
om 12 uur hielden ze het voor gezien, want het was .... te warm!!
Er liggen dus weer bergen groen. Het rode autootje heeft al de nodige
ritjes naar de stort achter de rug. Tinka en haar vriend hebben een heel
stuk schoongemaakt en zijn al 5 keer heen en weer geweest, Ko vanmorgen
5 keer. We zitten inmiddels boven de 140 ritten i.v.m. débrousaille.
Het lijkt meer op juni dan op eind oktober: bloemen, vlinders, zingende
vogeltjes (roodborstjes, die komen tegen de winter en zitten dan
non-stop te zingen, gezellig, maar niet functioneel, want er worden geen
nesten gebouwd of zo). |
 |
 |
29 oktober Deze
zondag markeert de overgang naar de wintertijd. Het wordt een goede
start want onze buren Anky & Willem hebben bedacht dat deze
gelegenheid gevierd moet worden met een nederlandse lunch.
En zo zitten we dan met een gezelschap van zo'n 24 personen te
lunchen bij prachtig weer (windstil, zonnig en 25º) in de tuin
Op het menu: boerenkool, zuurkool, rookworst, gehaktballen en
spek.
Voor de vochthuishouding wijn in de nationale kleuren: Rood, Wit en
Rosé... |
28 oktober Niet te
geloven: bijna november en we hebben - alweer bijna traditioneel de
avond vóór het vertrek van Hieke en Rob - buiten zitten eten!
Hier
zitten we nog aan het bier, maar om half elf gingen we pas weer naar
binnen!
En dan te bedenken dat morgen de wintertijd begint ...
Het was de hele week trouwens al lekker weer met temperaturen ruim
boven de 20 graden.
|
 |
|
|
26 oktober In
memoriam: Kleine Poes. Ze had al een week niet meer gegeten en
gisteren kon ze ook niet meer drinken. Ze werd direct misselijk.
Dus heeft de dierenarts haar vanmiddag laten inslapen. Ze lag nog
te spinnen op de tafel, want dàt kon ze nog wel. In de
kattenhemel zullen ze blij zijn met de komst van deze 18 jaar
oude, vreedzame dame.
Hopelijk zal Daisy niet al te eenzaam zijn. Een groot gedeelte
van het laatste jaar heeft Kleintje toch op zolder
doorgebracht.
Nog iets bizars: om 1/2 8 ging overal in de buurt het licht uit, MAAR NIET BIJ
ONS! (voor de verandering...) |
|
25 oktober Ik - Erna
- heb zoiets bijzonders meegemaakt vandaag, dat ik er nog een beetje
beduusd van ben.
Maanden geleden bestelde ik bij AMAZON in Amerika een boek. Dat doe ik
wel vaker, want Engelse (kijk)boeken zijn vaak stukken goedkoper bij
Amazon + een voordelige dollarprijs en dat is, ondanks de kosten van
package and posting vaak voordeliger dan kopen in Nederland.
Het boek dat ik bestelde ging over Andy Goldsworthy. Ik zoek al tijden
naar zijn boek 'Ice and Sno' (zo wordt het gespeld, ik kan er ook niks
aan doen), maar het is niet meer te vinden. Dus dacht ik: misschien
staan er wel wat foto's uit Ice and Sno in dit boek, maar de website van
Amazon was er niet erg duidelijk over en je kon er ook niet in kijken,
hetgeen meestal wel kan.
Vanmorgen kwam het eindelijk aan, met veel vertraging. Maar tot mijn
grote schrik was het helemaal niks: veel lettertjes en nauwelijks
foto's, die bovendien vrij slecht van kwaliteit waren en ook nog
zwart/wit. Jammer, maar helaas: het gaat retour! Dus ging ik via het
return-adres op de bon naar de betreffende afdeling op de site van
Amazon, maar waar ik het boek heen moest sturen was niet duidelijk, dus
stuurde ik een e-mail om assistentie. Ik legde daarbij uit waarom ik het
wilde terugsturen.
Nog geen uur later kreeg ik antwoord: ik zou een volledige refund
krijgen en hoefde het boek niet terug te sturen, want dat zou behoorlijk
duur worden. Ze wilden graag tevreden klanten!!!
Als iemand een boek wil met veel info over Goldsworthy, laat het me
weten. Als iemand Ice and Sno voor me te pakken kan krijgen: ik wil er
best vet voor betalen.
Met Kleine Poes gaat het niet goed. Ze heeft al een week niet gegeten,
slaapt veel, maar maakt geen erg ongelukkige indruk. We wachten dus maar
even af. |
19 oktober De herfst
giert door het land met af en toe heftige regen, altijd tijdens de
Midsummer Murders. Vanmorgen bij het opstaan trof ik nogal een bende
aan: hoogbejaarde Kleine Poes was niet in orde; ze lekte en trachtte op
allerlei plaatsen te plassen. Blaasontsteking? Uit ervaring weet ik hoe
pijnlijk dat kan zijn dus repten we ons naar de dierenarts. De Engelse 'locum'
deed dienst. Zij hoorde hartruisen en dat kon volgens haar ook
urinewegproblemen veroorzaken. Dus nu is ze aan de tabletten en daar
knapte ze eerst wel van op, maar later in de middag ging het weer mis.
Afwachten dus. Daisy natuurlijk jaloers, omdat KP zo veel
aandacht krijgt!
We zijn in verwachting van Tinka + vrijer, maar die belde net op dat ze
maar even Parijs in gingen. Dat wordt dus wel morgen. |
|
|
De volgende dag gaan we mee met een excursie
naar Valldemosa, waar o.a. het Karthuizer klooster staat waar
Chopin en zijn vriendin Georges Sand een tijd gelogeerd hebben
 |
Leuk is ook de oude bibliotheek, waar de
boeken overigens allemaal met touwtjes bij elkaar
gebonden zijn en verder ontoegankelijk gemaakt met
ijzeren staven. Veel gelezen zal er wel niet worden.
De
apotheek met honderden flesjes en potten is ook de
moeite van het bekijken waard. |
 |
|
|
|
 |
Voor je het weet is zo'n reis voorbij. Op de
terugreis gaan we met de dagboot. In de lounge waren allemaal
tafeltjes met 4 stoelen, dus je kunt wel raden wat er gebeurde,
met zoveel bridgers aan boord. |
|
 |
1
oktober Vandaag
komen Gita en Frans (plus Gerda & Bas) een weekje op katten en
huis passen, zodat we een bridgereisje naar Majorca kunnen doen.
Eerst gaan we nog even kijken op het wijnfeest in Cessenon. De
druivenoogst is binnen en dat is dan een reden om een marktje met
muziek en feest te organiseren. Hoogtepunt is ongetwijfeld het
'zegenen' van de oogst, maar dat hadden we net gemist.
Tegenwoordig
worden de druiven veelal in de Cave geperst, maar vroeger ging het zo.
Misschien nog wel, zo hier en daar.
Leuk was overigens dat we bij toeval Bernardine en
Han Jansen op de markt tegenkwamen. Zij waren hier op vakantie |
 |
|
|
28 september Maandag
worden de postzegels hier duurder. Wat wel leuk is is dat de postzegels
die je voor post in Frankrijk gebruikt - de rode - niet voorzien zijn
van een prijsaanduiding. De postzegels die je nog hebt kun je dus gewoon
gebruiken. Pas als je nieuwe koopt moet je meer betalen.
|
 |
26 september Het
bezoek van J & J is weer voorbij. Gelukkig voor hen was het gisteren
wel aangenaam weer. Ze gingen samen een dagje de hort op terwijl wij ons
bezig hielden met de jaarvergadering van de bridgeclub en allerlei
administratieve zaken als het regelen van de ziekteverzekering hier.
F & G komen zondag en belden op om te melden dat ze met een nieuwe
auto zouden komen. En dat was goed nieuws, want wij zochten al een
tijdje naar een goedkoop 2e autootje o.a. om de rotzooi naar de
déchetterie te brengen, maar ook als vervoersmiddel voor gasten die
zònder eigen vervoer hier zijn.
Met een beetje goeie wil komt Tinka hem eerstdaags brengen. Maar e.e.a.
moet nog wel even geregeld worden ...
|
|
| 23 september Het zal
in Nederland wel bijzonder heerlijk weer zijn, want hier is het niks.
Sneu voor Joke en Joop, die ons momenteel met een bezoek vereren. Joop
heeft eindelijk ontdekt wat je doet als er geen boot voorhanden is en het
ook nog regent: puzzelen!
Vanmiddag gaan we maar eens naar een Cave en een bezoekje aan Minerve,
gebouwd aan de Gorges, is ook de moeite waard. |
 |
 |
 |
|
| 17 september. De
druivenpluk is in volle gang. Overal zie je plukkers in de 'vignes' en
rijden de tractors met aanhangers vol druiven rond, meestal op weg naar
de Cave Coöperative om ze daar te laten verwerken. Zo ook in Cessenon,
een naburig dorp, waar de onderstaande foto's maakten. Zondag 1
oktober wordt het feest in. Dan vieren ze het binnenbrengen van de
wijnoogst, de 'bénediction' en andere feestelijkheden die bij de
wijnproduktie horen.
|
|
|
|
|
| 16 september. De
bridgeclub in Narbonne had een feestavond georganiseerd op Chateau
Monplaisir. Toernooi in de middag en 's-avonds aperitief , eten, dansen en
er was een goochelaar. Eerder schreven we al eens dat de Fransen
eindeloos over eten kunnen praten en deze keer hadden we het genoegen
een augurken-expert aan tafel te hebben. Die heeft ons wel een half uur
bezig gehouden over het de verschillende manieren van kweken, inmaken, opdienen en nuttigen van
augurken, inclusief het commerciële belang van het bijvoegen van uitjes
(bij voorkeur vier) in de glazen verpakking. We hebben kennelijk nog een hoop te leren. Niettemin een erg
leuke avond, waar we eindelijk ook weer eens de voeten op de dansvloer
hebben kunnen zetten, al leverde dat later wat spierpijn op..... |
14 september. Twee
dagen met veel regen, net nadat we het plafond in de keuken geschilderd
hadden. En wat bleek? Het dak was lang niet zo waterdicht als we
verondersteld hadden. Wéér hingen de druppels aan het platfond,
stonden de lekbakjes in de keuken en had Daisy zich tegen alle
eventualiteiten ingedekt. Gelukkig waren Aria en Paul Arts op bezoek om
ons van de problemen af te leiden.
 |
 |
|
|
23 augustus Hier is het heerlijk weer, zon
en temperaturen van achter in de 20. Wel weer droog! Er gebeurt niks
bijzonders, hoewel ... maandag gingen wij gewoontegetrouw bridgen,
verjaardagen veranderen daar niets aan. We werden laatste, met 41%!!! Monsieur
Garçon - op en top Fransman, zeer verzorgd, altijd leuke kleren aan - kwam
het ons glunderend vertellen!
Vannacht had ik een maffe droom: terug in het onderwijs, altijd meer
nachtmerrie dan droom! Dit keer had iemand achter een bureau verzonnen dat het
onderwijs meer maatschappelijk geïntegreerd moest worden, dus ik moest 4 HAVO
instrueren in een grote ruimte waarin ook een crèche met rondkruipende
baby's, een soort sportplek en een bar waren!!
15 augustus Onze buurman vertelde me
gisteren dat het weer hier altijd verandert op 15 augustus. Het is nog
waar ook: eindelijk is die snertwind weg en regent het (welkome) pijpe(n?)stelen.
Het is een beetje onweersachtig, dus de elektriciteit valt steeds uit.
13 augustus. Veel
opwindends gebeurt er verder niet. Overdag waait het erg veel en dat
is - vind ik, Erna - een beetje irritant. De tuin ligt op z'n gat,
zomerrust en een groot gebrek aan regen, dus dáár valt niet veel
te beleven. Leuk is wel dat als de avond valt en het rond een uur of
1/2 10 bijna donker is de 'belle de nuit' = mirabilis jalapa =
Japanse wonderbloem (waarmee Mendel mendelde) opengaat en heerlijke
geuren verspreidt. Daar komen pijlstaartvlinders op af, die je in
Nederland nauwelijks meer ziet. Ze zijn groot, wel een cm of 7 en
maken een snorrend geluid. Met een soms wel 6 cm lange roltong
zuigen ze nectar uit de bloemen. Omdat het halfdonker is en ze snel
vliegen kun je ze niet erg goed bekijken, maar het is wel apart,
eerst eentje, al gauw twee en dan wel een stuk of acht van die heen
en weer schietende reusachtige nachtvlinders!
12 augustus.
Zaterdag: wat poetsen, boodschappen doen, puzzels
maken en de Libelle lezen. Vooral het laatste is helemaal niet
zo eenvoudig, want een beetje kat zit bij voorkeur op een
Libelle.
De katten willen graag bezig gehouden worden met een stukje touw of gewoon op
schoot; ze hebben er reuze
de pest in als het personeel gewoon maar gaat zitten lezen. 11 augustus. Barthe,
Lodewijk en hun 3 kinderen zijn 2 dagen langs geweest. Ze
hebben genoten, ook al was het zwembad door de harde wind niet
echt lekker. |
 |
|
| 4 augustus.
Omdat we 2 dagen hebben voor de terugreis maken we een kleine omweg
langs de Brenne (zuid van Chateauroux) waar onder andere Louis
Collée al jaren woont. We gaan de familie opzoeken en zoeken eerst
een hotel. In de Auberge van Thenay schijn je lekker te kunnen eten
en ook slapen. Die is echter 'completement complet' aldus de gérant en we horen later dat er daar maar precies één kamer is.
Uiteindelijk overnachten we in het kasteel van Rivarennes aan de
Creuse waar we worden verwelkomd door de 'duchesse', veel honden en
een bronzen hert in de tuin. |
|
|
|
|
|
31 juli. Net als alles klaar is en we
eens de buurt wat beter willen gaan bekijken, begint het te regenen en
komt er van het recreatie-plan niets meer terecht. Dan maar de auto
inpakken voor de terugtocht naar Pierrerue.
| 21 juli. Het uitladen gaat net zo snel, maar
daarna zijn we wel een paar dagen bezig geweest om alles op
zijn plaats te krijgen. En dit is het resultaat. Alle
meubels op hun plek, plankjes, lampen en decoraties opgehangen
en de kasten ingericht. Nu de inrichting klaar is, kunnen we met de andere krasse
knarren gaan recreëren op de Veluwe. Natuurlijk op de fiets,
want dat hoort hier zo. Voorthuizen telt wel 2 fietsenmakers,
vandaar. Warm is het, dat wel. In huis wordt het in de middag
zomaar 35º. Dat had nu ook weer niet gehoeven. Maar, alles
beter dan regen en wind.... Meer foto's hier |
 |
|
 |
16
juli. Dit weekend vindt het Rembrandt
festival plaats: een mooi afscheid van Leiden. We zijn klaar
met de inpakkerij, dus kunnen we zondag gewoon even de stad in
waar het een gezellige drukte is. De terrasjes zitten vol,
maar bij Annie's verjaardag vinden we een plekje uit de zon,
mét bitterballen. Het is fantastisch weer (al weken lang,
trouwens) en we komen nog wat bekenden tegen ook.
Morgen
komen de verhuizers. Nog een paar kleine dingetjes en dan
mogen we weer uitpakken. |
|
|
|
| 3
juli werden we
met Hieke en Rob bij de notaris verwacht om de koop van het
zomerhuis af te ronden. Zomer was het goede woord, want warm
was het er wel. Het een en ander werd met gepaste vrolijkheid
doorgebracht en met de sleutels in de hand konden we het
werkplan gaan maken. Hoewel het huisje er goed uitzag is er
altijd wel wat te doen. Dat wordt dus (als het wat afgekoeld
is) het schilderen van de muren.
De verhuisdozen zijn inmiddels ook gearriveerd, dus kunnen
we aan de slag. We zullen ons de komende weken vast niet
vervelen...... |
 |
|
| 2
juli De
volksverhuizing is weer begonnen. Altijd weer een hoop gedoe. De
reis (op zondag) was rustig omdat dat katten zijn thuis gebleven
(met veel dank aan de kat/huis-oppassers). Het was niet druk, maar
wel warm en aan het eind bleek dat de A-13 tussen Rotterdam en Den
Haag ook was afgesloten. Dank zij de Control Technique (Franse APK)
is ons waarschijnlijk een hoop ongemak bespaard. Dat zat zo.
Vrijdagmiddag kreeg ik een oproep voor de keuring (uiterste datum 16
juli). Omdat we pas 5 augustus terug zouden zijn, kon ik op zaterdag
(!!) om 13.30 langskomen. Auto was goed, alleen zat er een schroef
in de rechtervoorband, die dus aan het leeglopen was. Ik had niks
gemerkt. APK keurt alleen maar en repareert niet. Garages zijn op
zaterdagmiddag dicht, maar de baas wilde toch wel even een band
verwisselen. Laat het wiel maar achter: om zes uur klaar. Nee dus,
niet om vijf uur klaar, niet om zes uur en ook niet zondagmorgen om
acht. Beloften van garagehouders moet je dus maar niet geloven. Wiel
meegenomen en bij een Service Pneu langs de autoroute de band laten
vervangen. In 25 minuten klaar, dat wel. |
|
| 25 juni.
Elk jaar organiseert de plaatselijke afdeling van UNICEF een
bridgetoernooi en eerder dit jaar waren we geronseld om te
komen helpen. Het zou plaatsvinden op het Chateau
Coussergues. Vanwege onze hospitaal perikelen konden we niet
bij de werkvergadering op het Chateau zijn waarin de klusjes
verdeeld werden, zodoende liepen we de bijbehorende
wijnproeverij mis. Uiteindelijk werden we zondags om half
één besteld. Bij aankomst bleek alleen de wedstrijdleider in
een al volledig aangeklede zaal te zitten. Het Comité zat
achter in de keuken: bezig met de lunch. We moesten aanschuiven en zo begon onze werkdag met salade, kip,
paté, pizza, kaas, brood en wijn van het Chateau: allemaal
voor een goed doel. |
 |
 |
|
Alles was verder geregeld en wij zouden
de arriverende spelers moeten inschrijven en een
plaats geven. Dat was een goede oefening in het
moeilijk maken van eenvoudige dingen, want er bleken 3
verschillende lijsten met namen te zijn, die eerst
gesynchroniseerd moesten worden. Het toernooi verliep
verder gesmeerd en tijdens de berekening van de
uitslag werd in de cour van het Chateau de
tijd gepasseerd met wijn en hapjes. Het leuke is
natuurlijk dat het hier dan niet regent en dat de
prijsuitreiking eigenlijk wordt opgevat als een
hinderlijke onderbreking van eten, drinken en
converseren. |
 |
Als tweede taak moesten we na de
wedstrijd een attentie aan de spelers uitreiken.
Die bestond uit een tas met een fles wijn en
materiaal over UNICEF. Ook bij dit deel van het
toernooi was geen moeite gespaard om het zo
ingewikkeld mogelijk te maken. Dat doe je zo:
eerst alle tassen een volgnummer geven. Daarna
geef je elke speler een (genummerd) invulformuliertje,
later om te ruilen voor
de tas met het overeenkomende nummer. |
| Onze instructies
waren wel weer eenvoudig: geef iedereen ná de
prijsuitreiking een tas, tegen overlegging van
het formuliertje en let maar niet op het nummer,
want ze zijn toch allemaal hetzelfde. Tijdens de
prijsuitreiking begonnen andere UNICEF'ers
alvast met het uitdelen van de tassen; dat
spaarde tijd, vertelden en zo deden ze het de
andere jaren ook. Toen alle spelers weer buiten
stonden waren alle tassen op, dus was de
organisatie tevreden; ze hoefden nu niets
overtolligs meer mee te nemen. Dat er te weinig
tassen waren kon ze niet zo veel schelen: het
was tenslotte voor een goed doel. |
| De prijsuitreiking
werd vergezeld door toespraakjes van de
burgemeester, de bridgeclubvoorzitter, de
organisator en de wedstrijdleider. Wij werden 8e
en kregen als beste spelers in de 3e klasse
alwéér een set bekers. Houdt het dan nooit op?
Een tas rosé was ons liever geweest.... |
|
|
|
|
| 17-18 juni. De
bridgeclub in Narbonne organiseert elk jaar (plm 3e weekend in
juni) een groot toernooi (Challenge Grand Sud). Daar komen behalve
de regionale clubspelers -zoals wij- ook topspelers uit
binnen- en buitenland op af. Dat kun je verwachten als er geld te
verdienen valt. Wij zouden alleen Zaterdag spelen. Zoals verwacht
bereikten we niet zoveel op zo'n redelijk sterk toernooi: met 48%
dus net iets onder het midden. Er waren extra prijzen per sterkte
categorie en tot onze stomme verbazing wonnen we €100 voor het
sterkste paar in de vierde klasse. Dat vonden we helemaal niet
eerlijk, want wij spelen aan de bovenkant van de 3e klasse. Hoe we
ook protesteerden dat we daar geen recht op hadden, er viel niets
aan te doen: we moesten met €100, een foto voor de krant en 2
foeilijke bekers naar huis. De enige manier om dat geld weer (voor
een deel) kwijt te raken was om dan ook de zondag maar te gaan
spelen. Dat eindigde maar marginaal beter: een 58e plaats (met
50.18%) van de 104 paren. Niet geweldig, maar zeker niet slecht.
Al met al een leuk toernooi en een mooie gelegenheid om -in
gezelschap van sterke spelers- onze bescheidenheid weer wat op
peil te brengen. We blijven tenslotte amateurs. |
|
|
15 juni Zoals
al eerder gemeld: de cigales zijn er weer. Het is een hele sport om ze te vinden, want je kunt alleen op het geluid
afgaan en zodra er gevaar dreigt - en ik ben natuurlijk héél bedreigend
- houden ze ermee op. Bovendien zitten ze vaak hoog in een boom. Maar
vanmorgen had ik geluk: in een lage struik zat er een te zagen en toen ik
de camera erbij haalde zag ik er eerst één, toen 2 en tenslotte 3 bij
elkaar.
Alleen de mannetjes maken lawaai. De vrouwtjes leggen hun eieren op dood
hout, de larven komen in het najaar uit en kruipen de grond in, waar ze
een paar jaar blijven! Eind juli is het trouwens weer allemaal
voorbij.
|
|
| 11 juni. Samen
gezellig voetbal kijken. De keuze van kleding (moeder - dochter) is puur
toevallig! Claire en Bondy zijn helaas weer vertrokken, maar de cigales
zijn definitief aan de gang gegaan. Ik vind het altijd een heerlijk,
zomers geluid!
10 juni. Anne
Claire en Bondy zijn hier, gezellig. Ze brachten wat 'oranje-gekte-materiaal'
mee. Ben benieuwd wat de buren daarvan te zeggen hebben!
|
 |
 |
Verder is het natuurlijk zaterdag en dan beginnen
we de dag op gepaste wijze met puzzels en poezen door.
Iedereen is gezond en de zon schijnt. Het is niet erg warm, w.s. kouder
dan in Nederland. De cigales zijn nog niet begonnen, een paar dagen
geleden één, maar die schrok blijkbaar zó van zijn eigen herrie dat hij
er gelijk weer mee ophield. |
|
|
3 juni. Het blijft maar waaien en 's nachts is het
frisjes... Daisy mag
graag in de zon over haar buik en onder de oksels gekieteld worden.
Rechts: in een wijngaard staat soms een rozenstruik; dat is om de 'viticulteur'
tijdig te waarschuwen voor odium of meeldauw: dat komt eerst in de 'verklik'roos! |
|
 |
1 juni. Er heeft
een donker wolkje boven Pierrerue gehangen: de débrousaille was het begin
van de narigheid, Ko's operatie, Ankie en Willem -onze buren- allebei
flink ziek, Karin -vriendin- idem, Erna ziekenhuis, storing in de
waterboiler, allebei de computers
in de problemen (nu eentje weer OK, de mijne!), bij buurvrouw Giselle op
één dag alle sleutels van een kast plotseling gebroken en de tuinslang
deels opgevroten door muizen waarvoor ze iemand moest laten komen, allemaal
heel raar.
Wel heel spannend was het bezoek van een flinke slang. Die lag
gisteren op de trap naar ons huis en siste tegen ons, zodat ik direct aan
Steve Erwin van Animal Planet dacht: O, what a grumpy snake! She is going to
bite me ...! Vandaag lag ze (denk ik) op de trap naar boven en
gleed de viburnum tinus in, naar boven dus. Ik vond het heel
bijzonder. |
|
|
26 mei. Zo,
weer thuis, gelukkig! Hartonderzoek was niet gezellig, maar deed geen
pijn of zo. Alles OK, behalve nou uitgerekend dat cholesterol gehalte
en ik heb niet gevraagd hoe veel of hoe hoog en het staat ook niet in
de brief voor de dokter ... Als een heuse bejaarde moet ik nu bij elke
maaltijd minstens één pil. Ik heb trouwens in die paar dagen genoeg
narigheid gezien om de Lieve Heer op mijn knietjes te bedanken voor
een behoorlijk goede gezondheid! |
25 mei. Ik mocht
dus een dagje naar huis: weekendverlof. Wel lekker hoor! Want het eten
b.v. in een ziekenhuis is tamelijk zouteloos. Ze komen je aardig vragen: is
er iets wat u niet lekker vindt? Yoghurt, roep ik dan natuurlijk uit
het diepst van mijn hart. En wat staat er dan als toetje bij het diner
(12 uur 's middags)? Precies!
Een ziekenhuis is natuurlijk niks, maar het is wel prettig om even gewoon een boek te lezen en helemaal leuk om
talloze telefoontjes te krijgen van lieve, bezorgde (nep)dochters en
vrienden. We zouden trouwens morgen onze eerste gasten hier krijgen, maar die
waren heel soepel: ze komen 'gewoon' een weekje later.
Vanavond ga ik weer terug, naar ik hoop maar voor één dag. Dan gaan
ze een hartonderzoek doen. Het is trouwens best een goed idee om op mijn leeftijd
eens goed door de molen te gaan. Weet ik morgen misschien eindelijk of
ik ook zoiets als cholesterol heb en of 't goed is of niet (grapje). |
 |
| 24 mei. Woensdag kreeg de patiënt een dagje vrij. Ze moet
donderdagavond om een uur of
negen weer terug zijn, want het laatste onderzoek gaat op vrijdag
gebeuren. Ze hebben overigens nog helemaal niks gevonden en houden
rekening met een zogenaamde oogmigraine. Nog nooit van gehoord...... |
22-23 mei.
Maandag was het Erna's beurt om een ziekenhuis aan de
binnenkant te bekijken. Tijdens het middagbridge kon ze plotseling een
gedeelte van de symbolen niet zien, en ook ontbraken andere delen van
het gezichtsbeeld: mensen zonder hoofd, auto's zonder bovenkant etc.
We dachten meteen aan het loslaten van het netvlies dat in haar familie
voorkomt. Een van de bridgers is arts en die dacht dat ook, dus togen
we direct naar de Eerste Hulp van het ziekenhuis. Het verschijnsel was
inmiddels opgehouden en verder was ook niets vreemds aan haar te zien
of te merken, maar toch wilden we er naar laten kijken. Met ogen en
netvlies was niets mis, maar men vermoedde dat er een kleine
verstoring in de hersenen was geweest. Zoiets onderzoeken kost
natuurlijk veel tijd en daarom wilden ze haar graag een tijdje (hoe
lang?) in observatie houden. Zodoende.
Ze mag het bed niet
uit en verveelt zich suf. De boeken zijn niet aan te slepen en
eigenlijk is het wel goed dat ze eens een paar dagen gedwongen moet
liggen, na een periode van hard werken in de tuin. Ze ligt op kamer
1009 en is (direct) bereikbaar onder telefoonnummer 0033 46711 3027.
Woensdag gaan de onderzoeken verder. De katten
zijn kwaad, want die vinden het maar saai, net als ik. |
|
18 mei De
débroussaille gaat in een rustig tempo verder. Niet dat ze - zoals
beloofd - zijn komen kijken ... Elke dag één ladinkje naar de
déchetterie. Ik ben er vandaag mee gestopt toen ik twee keer achter
elkaar gestoken werd.
Raar eigenlijk dat er zo veel pijnstillers zijn , maar dat nog nooit
iemand een JEUKSTILLER heeft uitgevonden!!!
De vele tochtjes naar de stort leveren ook wel eens iets op: een la
van goed hout bijvoorbeeld, door handige, weer mobiele Ko vermaakt
tot een nuttig tafeltje voor een plant die rood bloeit en dus achter
thuishoort. |
|
Bovendien moet hij vrij droog gehouden worden,
maar hij reageert niet goed op de hele dag in de zon. Een echte
lastpost, wel erg mooi.
Daisy loopt weer in een truitje, omdat er alweer een plekje op haar
schouder zit.
En volgende week verwachten we onze eerste gasten.
Het zwembad is brandschoon, maar het water nog niet erg warm. Ten gevolge van
de kaalslag zit men er ook een beetje te koop. Vannacht droomde ik
dat ik probleem oploste met een aanplant van zonnebloemen. Best
creatief, maar het is er wel een beetje laat voor. |
Er gebeurde
iets verbazingwekkends! Onze wasmachine vertoonde kuren in het
witwasprogramma. En toen dat een paar keer gebeurd was heb ik de
serviceafdeling van Darty gebeld. Darty is zoiets als BCC in
Nederland. Er kwam de volgende dag een monteur, die de hele toestand
heeft nagekeken en niets kon vinden. Hij vertelde me wel dat ik
héél weinig wasmiddel moest gebruiken, zeker als dat een middel
met Savon de Marseille was, want dat schuimde meer dan andere
wasmiddelen en dan dacht de machine dat hij water kwijt moest ... Ok,
genoteerd. Er ging een lading witgoed in, de machine werd gestart en
liep als een zonnetje. Overigens een bekend verschijnsel: als ik
narigheid heb met de computer hoeft Ko er alleen maar naast te komen
staan en hij doet het weer!!!
De 'zo'n aardige jongeman' was klaar, ik moest even tekenen en wilde
mijn chequeboek pakken om de voorrijdkosten te betalen, maar dat
hoefde niet. Service was gratis, inclusief voorrijdkosten!!! Dat heb
ik nog nooit meegemaakt.
In het licht van het eindeloos gedonder dat we met de stofzuiger,
ooit gekocht bij Auchan en NB uiteindelijk weggegooid! - hebben
gehad en het geld dat dat gekost heeft vind ik het echt bijzonder.
En alle mensen die dit lezen en in Frankrijk wonen of zo: koop geen
elektrische apparaten bij Auchan en w.s. ook niet bij Géant e.d.,
maar ga naar Darty, want de service is geweldig! |
|
| 6 mei.
Ko kan niet veel doen dus het werk aan de 'pins' is blijven liggen.
Erna werkt zich een slag in de rondte om de boze boswachter vóór
te blijven. Vandaag (en de volgende zaterdagen) komt Gérard
dennenbomen om- of afzagen. Hij is zo sterk als een buffel en werkt lekker
door. Het ziet er naar uit dat hij in één dag net zoveel doet als
Ko voorheen in een week. Het wordt al flink kaal daarboven en dat
is eigenlijk wel mooi ook. Nu de afvoer nog regelen. Het kleine spul
wordt door Erna ingeladen en afgevoerd. Volgende week regelen we een
kleine vrachtauto om het grote spul naar de déchetterie te
brengen. Mei is de maand van de bloemen: de heerlijk ruikende
bezembrem en hieronder cistus met torretje.........
|
 |
|
|
|
|
30
april Het herstel gaat behoorlijk
voorspoedig. Eventjes zitten gaat alweer; wat wandelen, zelfs
helemaal naar het zwembad boven, hoort ook tot de dagelijkse
bezigheden. Verder natuurlijk veel rusten.
Rob en Hieke zijn gisteren aangekomen met vele verrassingen:
plantjes uiteraard, maar ook cadeautjes van het thuisfront, puzzels
van Gita, de laatste Libelles etc.
Hier zit Ko noodgedwongen kaarsrecht
aan de zondagse lunch met stokbrood en kaas en de laatste berichten
van Anne-Wil ...
Het waait nog steeds, maar iets minder dan
gisteren en ik krijg weer zin om iets buiten te doen. Zoals veel
mensen heb ik last van tramontane.
Het zwembad is vol. Door de druk is de afvoer ook open gegaan,
kortom het gaat allemaal weer beter dan vorige week! |
|
|
27 april
Ko is zo ervaren met hernia's dat hij morgen = vrijdag alweer naar huis
mag. Met de ambulance.
Vandaag ritje 75 naar de déchetterie, gerekend vanaf de start van de
débrousaillage. Hier rechts een plaatje van een plek waar de dus
dagelijks komen plus een foto van de alleraardigste jongeman die er werkt
en die altijd komt helpen uitladen en weggooien en eventueel wijst op iets
leuks dat net is weggegooid ...
Paul kreeg trouwens de afvoer van het zwembad ook niet open. Ik moest het
maar vullen van hem. Vanmorgen om een uur of 11 begonnen en nu 1/2 4 staat
er misschien 25 cm in het diepste stuk!
|
|
|
|
|
26 april Hij
kijkt alweer vrolijk en toen ik vanmiddag kwam stond hij naast zijn bed.
Zaterdag naar huis per ambulance. Over de ins and outs van zijn opname
moet hij later zelf maar een verhaal schrijven.
zie
Patient in Frankrijk.
Toen ik thuis kwam was de elektriciteit uit. Dat
is al tijden niet gebeurd ... Mijn computer wilde niet starten, maar
nadat ik zo hier en daar op een knop had gedrukt en hem had uitgeschakeld
kreeg ik hem gelukkig weer aan de praat.
Bij het werk in de brousse loop ik nogal eens een beet op van een of ander
insect. Gisteren - de 3e keer in 2 weken - was de hapjesnemer de
schuldige, een of ander beest dat letterlijk een hapje uit je neemt! Het
jeukt en doet pijn en mijn been is dik van enkel tot knie!, maar morgen waarschijnlijk weer beter.
We tobben wat af. Paul zou het zwembad komen doen gisteren of vandaag ,
maar het is 1/4 over 6 en ik heb hem nog niet gezien.
|
25 april Zo,
het is achter de rug en het is goed gegaan. De pijn in zijn been is weg en
hij kan zijn voet weer bewegen. Maar er wordt niet veel aandacht aan hem
besteed: vanmorgen om 6 uur werd hij gewekt om te 'scrubben' want hij zou
tussen 9 en 10 geopereerd worden. Maar om half 12 belde hij met de
mededeling, dat hij nog steeds lag te wachten. Nu, 4 uur, ligt hij nog
steeds in een operatie-outfit; een soort (weggooi)jurk in z'n blote kont.
Ik geef alleen maar door wat ik gehoord heb!!
Straks ga ik met een vriendin, die verpleegster is, even kijken. We
krijgen hem met z'n tweeën wel in een normale pyjama ... |
24 april De verzekering is door de
knieën en Ko gaat vanmiddag de 'clinique' in om morgen geopereerd te worden
(un'intervention). Ik hou de lezers van/op deze site op de hoogte en
misschien is er straks wel een telefoonnummer, zodat je hem vanaf woensdag
zelf kunt bellen. In de planning zit: zaterdag weer naar huis.
22 april Met
het verhaal van vanmorgen was de kous nog niet af ...
Ko had het zwembad al een tijdje geleden leeggemaakt, want de algen
moesten er echt een keer afgeschrobd worden. Ko is buiten beeld wat
zwaar werk betreft, dus moest moe maar aan de slag met de hogedrukspuit
van buurman Willem. Als die er toch niet was! Bleek de afvoer verstopt,
dus dat is nog een probleem. |
 |
|
Bovendien is de pomp eigenlijk aan vervanging toe, maar bij Castorama de
doe-het-zelf, was er even geen pomp voorradig, twee weken terug, dus die is
er nog niet. Uiteraard is er ook nog al die débrousaillage, maar een
vriendin heeft w.s. iemand die de bomen verder wil doen!
Om de ellende nog iets te vergroten doet de verzekering - Univé - moeilijk.
Ko zou (want dat staat weer even op losse schroeven) in een
clinique behandeld worden en w.s. klinkt dat te duur in Nederlandse
verzekeringsoren. Een Nederlandse arts (?) op afstand oordeelde dat het best
nog tot juli kon wachten!! Fantastisch, want dan moeten we verhuizen!
| 22 april. Inmiddels
is er meer duidelijkheid. Dinsdag gaat er geopereerd wordenen dus
hoeft de patiënt pas op maandag middag weer terug te zijn. Die is thuis
en begint aan een nieuw kort verhaal over de belevenissen in een Frans
ziekenhuis. Zo als het klokje thuis tikt, tikt het niet in Frankrijk... |
| 21 april Buurman
Willem was zo vriendelijk om Ko te helpen afleveren in de kliniek in
Béziers. Wat er verder gaat gebeuren is nog niet helemaal duidelijk.
Vanavond komt - w.s. - ene docteur Courant langs, dat is de hernia
specialist van Béziers. Wanneer er geopereerd gaat worden is volstrekt
onduidelijk, maar ik hoorde een van de infirmières het woord 'mardi'
gebruiken en dat is slecht nieuws. Ik zie Ko niet tot dinsdag in een
klein kamertje in een kliniek blijven en verwacht eerlijk gezegd, dat
er vanavond een taxi komt voorrijden!!! Ik hou jullie via deze site op
de hoogte! |
|
|
|
16 april Met
Pasen komt onze buurvrouw ons een brioche de Pâques brengen. Dit
was al de vierde keer! Het is een beetje droog en smaakt naar kaneel. We
hebben er al een stukje van op, zoals je kunt zienen de puzzel van de
NRC ligt ernaast.
Het werk van de débrousaillage is Ko min of meer noodlottig geworden.
Hij kreeg last van zijn rug en been, uitvalsverschijnselenen moet nu
woensdag een MRI (hier IRM!). Hij heeft niet veel pijn, maar kan niet
langer dennenbomen zagen en daar zullen we iets voor moeten verzinnen,
want ik zie mij ook niet met een motorzaag tussen de bomen rondwalsen.
Het kleine grut is OK, maar verder ...?
Het aantal trips naar de stort is inmiddels op 64!
E.e.a. komt slecht uit want woensdag is een competitiedag. M. Grain en
zijn vrouw - voor wie ik wel eens tulpen heb meegenomen - wilden
gelukkig wel voor ons invallen. |
|
10 april Wij dachten dat het goede
seizoen al was begonnen, want de kachel was overdag uit en we werkten in
T-shirts. Dat is dus nu weer voorbij: kachel weer aan, truien uit de kast
etc. Het is amper 10 graden en de tramontane staat aan. Gelukkig is maandag
bridgedag en boodschappen-in-Béziersdag, dus het terrein zal vandaag even
zonder gezaag en gesnoei moeten. Niet dat we daar rouwig om zijn ...
De competitie woensdag/donderdag in Perpignan verliep naar wens: we werden
tweede en dat betekent in de loop van volgende week twee dagen naar
Montpellier. Daar kun je in de lange lunchpauze verrukkelijke pannenkoeken
eten! Met frambozenijs en verse frambozen, wow!
| 4 april Het
werk gaat door. Het wordt een enorme kaalslag, maar nou ja. Aan mij -Erna- om te proberen om met niet-houtige
(want die willen ze dus niet hebben) planten er weer iets leuks van te maken!
Inmiddels hebben we 44 trips naar de déchetterie achter de rug (Ko
43, ik één), waar ze al een keer gevraagd hebben of Ko nog terugkwam
die dag, want dan moest er nog een nieuwe container komen ... |
 |
 |
De serre is inmiddels weer leeg, want de
planten staan weer buiten. Mijn geranium 'Splendide' is een plaatje op
het ogenblik, zie andere site. (diversen/kuipplanten)
De katten vinden de lege planken wel een goed idee!
Het bridgen gaat niet zo best. Inmiddels zijn we er uit bij 3 van de 5
competities. Dat levert vrije tijd op! Rechts het mandje voor het
bridgen: 2 flesjes cola, gele dop voor Ko, rode voor mij, doosje met
boterhammen, daar komt nog een boek en een velletje sudoku's bij en dan
kunnen we er weer een dagje tegen! |
|
|
.....
de leuke dingen die je allemaal met een motorzaag kunt doen ....
|
23 maart Inmiddels
zitten er 12 ritten naar de stort op. Heel veel mooier wordt het er niet
van, maar op zichzelf is het niet zo erg om buiten te moeten werken. Het
is redelijk aardig weer, tussen 2 en 4 is het zelfs al een beetje warm
en om 4 uur is het soap-tijd, dus dan hou ik er mee op! Voorlopig zijn
we niet klaar, dat wordt inmiddels wel duidelijk. Bovendien moeten we
vanaf zaterdag vrij veel competitie spelen en zijn we eenvoudig niet in
staat om veel in ons 'bos' te doen!
De taakverdeling is als volgt: Ko rijdt naar de déchetterie, zaagt wat
takken af en bomen om, laadt ze in de auto, rijdt weer eens etc. Erna houdt
zich bezig met de onderbegroeiing
en met het verslepen van afgezaagde takken. Er liggen dikke lagen
dennennaalden, volgens ons is dat hartstikke brandgevaarlijk. Dat moet
dus ook weg. |
 |
|
|
21 maart Zoals het hoort is het vandaag
lente hier: een graad of 20, af en toe zon en een beetje vochtig na alle
regen van de afgelopen 3 dagen. Alles loopt uit als een speer, want er moet
wel wat tijd worden ingehaald.
Een aantal van de kuipplanten heb ik maar vast lekker buiten
gezet. Een licht nachtvorstje kunnen ze wel hebben.
|
|
Toen ik vanmorgen vrij laat opstond was
Ko al uit bed, maar ik zag hem nergens. Onder de douche? Op de wc? Zwemmen? Nee,
hij liep buiten in zijn ochtendjas met, je gelooft het niet, de burgemeester!
Met slecht nieuws: we moeten het terrein 'debrousailleren'. Nu alle zwembaden
zijn voorzien van een alarm hebben ze iets anders verzonnen om ons bezig te
houden. We moeten het terrein, alle 2500 meter voor zover minder dan 50 meter
van ons huis, brandonvriendelijk maken. Daartoe behoren alle bomen
elkaar niet langer te raken, de takken moeten tot eenderde van de hoogte van
de boom onderaan worden afgezaagd en onder bomen mag er geen begroeiing
staan. 15 mei komen ze controleren of het gebeurd is. Als echt idioot
voorschrift staat er bovendien in de geleverde folder moet je dit alles
verrichten niet alleen op je eigen terrein maar ook op dat van aangrenzende
percelen als binnen 50 meter van je huis.
Dat zou voor ons betekenen
dat we b.v. ook de troep rond het 'chateau d'eau' - gemeentegrond - zouden
moeten opruimen. Ik geloof niet dat we dat gaan doen.
Het wordt niet
alleen een hels karwei, maar we moeten ook nog alle takken, stammen e.d.
wegbrengen, want de boel verbranden, zoals ze hier graag doen, dat vinden wij
eigenlijk een beetje link!
|
|
|
17 maart Vandaag een
dagje grauw, maar het voorjaar is nu duidelijk waarneembaar ....
Gisteren was het lekker, zodat ik eens flink aan de gang kon in de
tuin.
Het vermelden waard is dat Daisy eindelijk hersteld lijkt te zijn van
haar huidproblemen waar ze zo lang mee geworsteld heeft. Laten we hopen
dat het zo blijft. |
|
15 maart. Nog meer bridge. Nu de 1/2 finale
Gemengde Senioren. Gezamenlijk met de Bevans naar Agde om daar -gespreid over
2 dagen- 6 ronden van 12 spellen te spelen. Rustig aan dus, zoals dat voor
Senioren ook hoort. Het liep voor de verandering weer eens als vanouds: de
eerste dag alles winnen ( 25-5, 21-9 en 18-12) zodat we ruim aan de leiding
gingen. Op de 2e dag eerst een gelijk spel (15-15) en zelfs een klein verlies
(11-19). Desondanks bleven we aan de leiding zodat een plaats in de finale
(de eerste 9 teams zouden zich plaatsen) vrijwel zeker was. De laatste ronde
speelden we tegen het (bevriende) team Grain uit Narbonne, dat zich na een
slechte start tot de 5e plaats had opgewerkt en dus ook goede uitzichten op
een finale plaats had. Dat vonden we zelf ook wel een gezellig idee, want het
zijn aardige mensen voor wie we altijd tulpen uit Nederland meenemen. Ze
troffen het slecht want we waren goed in vorm en wonnen verpletterend (25-2)
waardoor ze naar de 10e plaats duikelden en dus niet mee mochten naar de
Finale. Zuur voor hen en wij vonden het eigenlijk ook een beetje vervelend,
want ze kwamen maar 3/10 punt te kort en we hadden best wat minder kunnen winnen
... maar er was niets meer aan te
doen.
Alles bijeen was het een gezellige wedstrijd, met veel
bekenden. We voelen ons daar ook op onze plaats en merken dat we -als
buitenlanders- ook volledig geaccepteerd (en gevreesd) zijn.
|
|
12 maart. In de Open Viertallen 'ging-het-wel'
maar daar was dan ook alles mee gezegd. We zouden 5 ronden van een uur moeten
spelen, om 2 uur beginnen. Hoewel we de eerste ronde wonnen ging het verder niet
al te best en we zweefden steeds zo rond de 9e plaats (van de 14). En dat
terwijl zich maar 9 viertallen zouden kwalificeren voor de volgende wedstrijd.
Groot was dan ook de opluchting toen we na 5 ronden op de 6e plaats stonden.
Toen we ons in de jassen gehesen hadden (het was inmiddels al 8 uur i.p.v. van
zoals berekend 7 uur) om naar huis te gaan liepen we nog even langs de
wedstrijdleider om hem gedag te zeggen. Die vroeg verbaasd of we al weggingen,
want er moest immers nog een ronde gespeeld worden..... Jassen uit om
uitgerekend tegen de als nummer 1 geplaatsten (theoretisch de sterksten) te
moeten spelen. Dat leverde een gelijk spel op, zodat we toch de halve finale in
Sète mogen spelen. We waren om half elf thuis: dat lag er donker en koud bij,
want de elektriciteit was voor het eerst in 3 maanden weer eens uitgevallen.....
|
10 maart
Het is weer
van niks, maar tegenwoordig zit er af en toe een dagje 'lekker' in, zoals
gisteren, 16 graden. Dus even flink aangepakt in de tuin, want er stonden heel
wat dode struiken, o.a. cistus, die niet zo lang leeft, maar ook een bezembrem.
Afgelopen weekend zijn we uitgeschakeld in de Finale Languedoc-Roussillon van de gemengde
viertallen in de 'honneur' klasse; geen kwalificatie voor de nationale finale. Dat klinkt niet goed, maar
het was wel zo dat monsieur Jacques Grain, een bekende goede speler uit Narbonne, er al in de 1ste ronde uitlag.
Bovendien verloren we in deze finale 2x een set, speelden 3x gelijk gespeeld en
wonnen er ook
nog eentje vet. Dat kon een stuk slechter. Morgen beginnen we aan een
volgende competitie: Open viertallen (vrije partnerkeuze qua
geslacht). In de senioren competitie vorig jaar bleek dat minder makkelijk dan
gemengde viertallen. Er zijn koppels van m.n. twee mannen, die beiden met
kaarten in de hand geboren werden! We moeten naar Béziers, bekend terrein en
lekker dichtbij. Dinsdag beginnen we met de Gemengde Senioren, in Agde. Vroeg opstaan: om
10 uur beginnen en Agde kan wel eens moeilijk bereikbaar zijn.
|
 |
22 februari Het
is nog altijd kouder dan we graag zouden willen. Inmiddels begint er
eindelijk iets van
bloei in de mimosa van buurman Gilbert. En ook onze eigen amandelboom heeft
een paar bloemen (en heel veel veelbelovende knoppen; nu maar hopen dat er
geen nachtvorst meer komt!)
Vandaag kreeg
ik zowel de eerste amaryllis (zie korte verhalen) als een brief van de giro
(zie ander kort verhaal). We blijven lachen! |
| 16 februari We zijn
weer terug van 2 dagen Nederland. Zie korte
verhalen, als je er het
fijne van wilt weten (Ingewikkeld). Het regent hier nu - maar niet hard
genoeg voor de lekkagecontrole - en de lucht is weer lekker vochtig, wat
mij betreft een hele verademing, want de vochtigheid was beneden de 30%
en het was steeds behoorlijk koud. Wel zonnig. Ik hoop dat we nu gauw
mimosa en amandelbloesem krijgen. In Spanje stonden de kersen al in
bloei. |
| 7 februari. Even wat
techniek: we zijn al een tijdje telefonisch via Skype te bereiken, dwz
gratis telefoneren via Internet als je tenminste een PC met ADSL/kabel
hebt, een Skype account en een koptelefoon met microfoon, of wat luxer,
een speciale USB Skype telefoon. Als je Skype
versie 2 of hoger gebruikt krijg je ons ook nog te zien, want sinds kort
hebben we ook een webcamera aangesloten. Je hoeft daar zelf geen camera
voor te hebben, maar als je die wel hebt is dat wel zo leuk, want dan
zien wij tenminste ook nog wat. Behalve telefonie en video is er
ook de mogelijkheid tot chatten. Daarvoor heb je helemaal niks
nodig, behalve het Skype programma. Je kunt zien of onze PC's aanstaanen we
dus al dan niet bereikbaar zijn, aan de Skype status onderaan in het
linkerpaneel. Als je meer details wilt weten moet je maar even
mailen, dan helpen we verder. |
4 februari Nog
mooi weer, maar wel koud en wat wind. Toch begint het voorjaar
zich te manifesteren in zwellende knoppen in de amandelboom en een
krokus of iris her en der.
Daisy loopt eindelijk weer zonder trui. Haar schouder is nu goed
genezen, maar we blijven alert. Vandaag zag ik weer een minuscuul
plekje op haar buik en dan begin we ons direct zorgen te maken. Ze
is erg speels, de laatste tijd: lekker achterna gezeten worden of
met een lange veter spelen horen tot de favoriete spelletjes. Voor
de rest van de dag is de voorverwarmde mand erg in trek.
Ko heeft weer het dak gesealed: nu wachten op de volgende regen
... |
|
|
31 januari Deze
foto heeft natuurlijk niets met ons leven in Frankrijk te maken,
maar ik vind hem erg leuk: dochter Tinka in actie.
Vandaag weer eens een dagje voorjaar; zon en iets als 17 graden.
Even alle deuren en ramen open om eens flink te luchten. Het is
lastig om de vochtigheidsgraad in de kamer op peil te houden, dus
gebruiken we een luchtbevochtiger, droogt de was af en toe |
 |
in de kamer en hangen
we eventueel natte lappen over de kleine kacheltjes. Desondanks is
de luchtvochtigheid zelden meer dan 40%. En dat is raar gezien de
enorme hoeveelheid water die er de laatste dagen gevallen is. De
Vernazobre was gisteren een woeste rivier en in Béziers werd het
verkeer door een brug die was afgesloten t.g.v. wateroverlast.
Kennelijk een probleem hier, want dat hebben we inmiddels al een
aantal keren meegemaakt.
Ook de lekkage boven de keuken is nog niet voorbij en dat betekent
dat Ko wéér het dak op moet om te proberen het dak definitief te
sealen. |
|
|
|
28-1-06
|
22 januari De eerste wedstrijd uit de
competitie zit erop. Gisteren speelden we vlak bij Perpignan met Mike en Mary
gemengde viertallen, maar nu in de honneur klasse, een niveau hoger
dan vorig jaar. Er
waren toch weer heel veel bekenden! Het was een lange, vermoeiende wedstrijd,
48 spellen in 6 rondes en waren pas tegen elf uur 's avonds thuis.
We eindigden op de 4e plaats, ondanks een forse misser van Erna en nog een
van Ko. Missers, mits gedoubleerd, zijn in een viertallen wedstrijd relatief
duur. -1100 of -800, dat kost vele impen = international match points. Maar
we zijn zeker niet ontevreden. Volgende keer in Narbonne, lekker dicht bij
huis.
Het is trouwens mooi weer, vrij fris, maar de lucht is blauw.
|
|
19 januari Vandaag is zo'n dag waarop
iedereen wel in Zuid Frankrijk zou willen wonen: om 12 uur wees de
thermometer al 20 graden aan!!! De lucht is blauw, maar er is wel wat wind,
verrassend genoeg geen koude tramontane. De eerste bollen bloeien, dus op de
planten-site komt e.e.a. ook weer tot leven. Twee hommels gezien!
|
|
|
We zijn op 15 januari weer in de auto gestapt, moe als we waren van de
drukte in Leiden en omstreken. Er was opvallend weinig verkeer en mooi
rustig weer om te rijden. In de Ardennen was er wat mist en evenals op het
stukje bij Dijon. In combinatie met de berijpte bomen een mooi
gezicht.
Meestal amuseren we ons onderweg met het turven van de departementen via
de nummerborden van (vracht)auto's. Hérault - waar wij wonen - is 34.
Ondanks het feit dat er weinig verkeer was zagen we er meer dan op weg
naar Nederland. Ook 79 grote roofvogels langs de weg gezien, vnl buizerds
+ nog 2 dode exemplaren
Bij Montpellier begon het zachtjes te regenenen dat was niet het
welkom dat we ons hadden voorgesteld. In huis had buurman Willem de verwarming
aangezet, zodat het daar in elk geval behaaglijk was.
|
| Aan het eind van het jaar hebben we een
recreatie huisje op de Veluwe, in de buurt van Voorthuizen, gekocht,
samen met Hieke en Rob. Een heel gedoe om in 5 weken iets te
zoeken, contract af te sluiten, financiering regelen, verhuizing en
meer van dat administratieve geneuzel. Meer foto's
hier |
 |
|
|
|
|
