Le Castellou

Tijdelijk in Le Castellou	verbouwing 2002

September 2016. Ik zocht naar iets op zolder en vond een boekje waarin ik - Erna - het verloop van de verhuizing naar Frankrijk heb aangetekend. Nog in het predigitale tijdperk, dus foto's zijn er niet bij. Veel aantekeningen over plantjes ... Die zal ik meestal weglaten en de rest mogelijkerwijs tussen wat Ko verderop heeft opgetekend voegen.

Het begint met de opmerking 'Hier zitten we dan in Langlade' en de datum is 4 maart 2002. 'Het is 12° en de omgeving is niet bijzonder inspirerend. 1100 km vannaf Zoeterwoude'. Daar gingen we indertijd het eerste huis in Frankrijk bekijken. We zijn er die dag nog een paar van buiten gaan bezichtigen, maar werden nergens ook maar een klein beetje enthousiast van, dus door naar St Chinian. (daar hadden we een afspraak met een makelaar en we zouden er een week blijven).
Al spoedig staat er dan: ' ... de omgeving ziet er erg mooi uit, maar het is wel ver weg, 28 km van Béziers.' De eerste 2 of 3 dagen dat we er waren, hebben we een paar huizen bekeken, o.a. een aardig huis in St Jean de Minervois, zelfs vanaf St Chinian ver weg en wat moet je daar als je een dokter nodig hebt?

5/3 'Het was niet erg warm in de ook niet zo comfortabele hotelkamer. Bed met kuil en maar één nylon deken. Hoofdpijn. We werden wakker met ... regen! een graad of 8 en grijze lucht. Als we nu iets tegenkomen dat we leuk vinden moet het ook wel echt leuk zijn. En niet vergeten: dit is een werkbezoek!.
En toen 's middags!!! Prummel kwam ons om 1/2 4 halen, een man van de klok. Hij meldde ons dat hij nèt een huis in de verkoop had gekregen in Pierrerue, vlak bij St Chinian, in een dure? buurt. Wij erheen en eigenlijk gelijk verkocht. Ruime living met houten vlonderbalkon , flinke keuken met rottige outfit (geeft niks, komt toch een hoog rendement ketel erin).

6/3 Vanmorgen nog een keer gaan kijken. De zon stond aan, maar er woei een koude wind: onze eerste kennismaking met de tramontane. Wisten wij veel! We zijn weggegaan uit het armoedige hotel, want na enige tijd krijg je genoeg van kou, gebrek aan comfort en een slecht bed.
Daarna zijn we weer gaan kijken, maar toen viel het aardig tegen: er zat een lelijke beschadiging in de keukenvloer, het maken van een doorgang naar de eerste slaapkamer om daar een kantoor van te maken zou technische problemen geven, de daken waren prullig, de deuren sloten niet goed, enkel glas, etc etc. en er kwam al gauw een hele lijst van dingen die veranderd zouden moeten worden.
We zijn 's middags naar twee stukken grond gaan kijken. We waren naar het andere hotel in St Chinian gegaan; niemand thuis, maar briefje achtergelaten, dat we - op aanbeveling van Prummel, kamer 101 wensten. Toen we later terugkwamen stond er onder op dat briefje 'Le clef est sur la porte'.

8/3 The deed is done' heb ik opgeschreven. Na ruim overleg over kostenplaatjes van verbouwen of nieuw bouwen hebben we ja gezegd tegen Pierrerue. En toen kregen we ineens heel veel te doen, zoals een bankrekening openen in St Chinian bij de CA, 100€ gestort. En geleerd dat het woord daarvoor verser is.
Ook 800€ gestuurd naar Flayosc, waar we voor de komende 3 weken iets hadden gehuurd, omdat we immers in de Provence gingen kijken. Dat was nu niet meer nodig. Ik had ons girorekeningnummer meegestuurd, maar we hebben geen cent teruggekregen en daar kan ik nu, bijna 15 jaar later, nog nijdig over worden. Niks vuil gemaakt, geen water of elektriek gebruikt, onfatsoenlijk van die verhuurders.
Naar de notaris geweest voor voorlopige acte. Daarna uitgebreid rondgelopen in t.z.t. ons nieuwe bezit en pizza gegeten: doodmoe naar bed. De echte overdracht is pas na de zomer, want het huis is nog verhuurd in het komend seizoen.

9/3 in Béziers keuken besteld (bij Richard), die we later nog wat veranderd hebben. Ko heeft eindeloos lopen meten en wij hebben ons huis voor een week gehuurd. Berekoud, we hebben alle kachels aangestoken: stenen vloeren en dikke? muren zijn niet gauw warm. (Staat er in het boekje, dikke muren, haha!) En ook: Voor het eerst heerlijk geslapen' . We hadden geen lakens bij ons, dus moest er wel iets gebeuren en hebben we in Béziers bij Auchan goedkope hoeslakens gekocht en lichtblauwe fleecedekentjes om als bovenlaken te gebruiken. (Ik heb ze nog altijd, ze gaan altijd mee op reis, het vliegtuig in b.v. want daar is het ook vaak erg koud).
10/3 naar St Chinian: markt! Hartstikke druk. Op een gegeven ogenblik was ik Ko kwijt en liep kennelijk duidelijk te zoeken, waar op een vrolijke meneer die portemonnee's verkocht vroeg ok hij me kon helpen. 'J'ai perdu mon mari' zei ik ten hem, waarop hij antwoordde 'Voulez vous un autre ou préferez vous le même?' waar ik verder de hele dag om heb lopen grinniken. In de middag hebben we blijkbaar een eind gewandeld en daarna in de zon zitten lezen: 20°.

12/3 'Naar de mairie gelopen (best een eind, 20 minuten) en kennis gemaakt met de burgemeester, M Grasset. Hij wist niks van een bridgeclub. Een levensgrote fazant in de tuin.

13/3 Hoe lekker vers stokbrood ook is: je wordt het knap zat. De supermarkt is 5km hiervandaan. Hebben ze hier het kattenbrood voor de meiden? Busjes van dat gele bouillonpoeder? Basmatirijst? Hoeveel sambal badjak nemen we mee uit Holland? allemaal vragen waar ik me druk over maakte.

Ook een eerste, onbekende beest gezien en dat was een Scutigère, een veelpoot. O nee, in Wikipedia wordt het een spinduizendpoot genoemd. Maar een heel nieuw beest, dat ontzettend hard kan rennen.

14/3 Kennelijk had ik toen inmiddels de schappen in de supermarkt bekeken: basmatirijst genoeg, geen sambal. In praktijk zouden we bij elk bezoek aan Nederland voor per maand één pot sambal badjak meenemen en ook altijd rookworst.
Eindeloos veel tegels gekeken, o.a. in Montpellier en uiteindelijk gewoon in St Chinian gekocht. Keuken bestel en aanbetaald. kleine tegeltjes voor achter inductieplaat besteld, van dattum, en weer naar huis.

26/3 We zijn vnl bezig met verhuizen naar de Potgieterlaan, want dat komt eerst.

27/3 Vandaag 6 dozen ingepakt, maar het wordt niks leger. Ook de financiën zijn erg onoverzichtelijk.

29/3 We krijgen de ene rekening na de andere. Gisteren b.v. het bericht dat de hypotheekmeneer een bepaalde belasting was vergeten en of we a.s. dinsdag maar 3000€ willen meenemen bij de overdracht van de Potgieterlaan. Vandaag ook nog een 750€ aan verzekeringen betaald.

20/4 Dit boekje is wekenlang onvindbaar geweest, maar vanmiddag hebben we op 72 gewerkt en daar kwam het tevoorschijn.
De verhuizing naar de Potgieterlaan is achter de rug, Aniela en Arek namen hun vakantie op en kwam hier om te helpen, erg lief. Arek heeft helaas ongeveer 5 linkerhanden, maar Aniela is reuze handig. Het is best gezellig op de Potgieterlaan, op 72 is het een puinhoop.

30/4 Bij IKEA een lange tafel gevonden en slaapkamerkast besteld. Het is een organisatie van jewelste; je moet ook nog beslissen welke kleren je meeneemt en welke schoenen en zo. In de flat is het superstil, af en toe hoor je klikkende hakken van iemand (je hoort alleen de vrouwen naar hun werk gaan 's morgens) en verder lijkt het alsof er nooit iemand thuis is.

13/5 Het werk op 72 vordert gestaag. De tuin is erg mooi, ik kan wel janken!

24/5 De boel voor Frankrijk is ingepakt en weg. Met alle ellende van dien, want er lig hier één zomerdeken, Ko is 2 CD's kwijt en - erger: de koopacte van 72. Nou nog alles schoonmaken.

27/5 Gisteren nr 72 totaal schoongemaakt en vaarwel gezegd: dag, fijn huis!

2/7 Ko heeft een onderkomen in Pierrerue geregeld per 29/9, betaalbaar en de katten mogen mee. Af en toe maak ik me grote zorgen of we het wel financieel gaan redden. Op de Potgieterlaan voel ik me opgesloten. zeker als het pokkenweer is, zoals nu 14°, wind en regen, maar gelukkig weet ik dan ook precies waarom we naar Frankrijk gaan. Morgen moeten we naar de notaris om iets te veranderen in huwelijkse voorwaarden of zo en het maken van een testament. Bij Gwenda Kroon, ik vond haar altijd zo'n leuk mens, maar ze is helaas jong gestorven. We wilden ook Aniela in ons testament zetten, maar dat werd ons afgeraden, omdat zij ooit vreselijk veel successierechten zou moeten betalen gezien ze niet echt familie is. Liever zó iets regelen. Dat hebben we trouwens later gedaan: een keer is Aniela vanuit Frankrijk naar Polen gereisd met 5000€ in haar T shirt genaaid ...

13/7 We zitten in 'limbo', wat zou je in het Nederlands zeggen. Wachtend op wat komen gaat en onzeker, b.v. nog steeds geen opgave van wat de verbouwing daar gaat kosten. De vertaling naar het Frans van die acte bij de notaris kostte NB 700€, het geld vliegt maar zo de deur uit.

15/8 Nog 6 weken. Bollen besteld. Didi van de plantenclub heeft ook een huis in Frankrijk en zegt dat bollen daar door allerlei gespuis worden opgegeten.

20/8 Katten laten inenten tegen rabies en pillen gehaald om ze t.z.t. rustig te laten reizen. Die moest ik van Vestjens eerst een keer uitproberen om te kijken hoeveel er nodig was. Camilla reageerde zoals altijd: ze poepte gelijk in de kamer, Camilla laat altijd alles lopen in stress situaties. (Zou je dat woord aan elkaar moeten schrijven met 3 essen?

1/9 Eind deze maand gaan we weg. Via internet een box voor op de auto gekocht en een gietijzeren houtkacheltje, leuk!

8/9 Gisteren kwam de offerte van de Marcory. Schrikken: 25.000 te veel. We zijn nu gezamenlijk aan het schrappen.

17/9 Geld opgestuurd naar Nolla, de notaris in Frankrjk om het huis te betalen, plus een fors bedrag naar de CA in St Chinian, om de verbouwing en de keuken te betalen. Van de offerte zijn het schilderwerk en de centrale vewarmig geschrapt, en ook een nieuwe voordeur van 2000€. De houtkachel kan gelukkig wel geplaatst worden, waar nu een soort boekenkast is.

28/9 Druk aan het pakken. Wekenlang heeft er een lijstje gehangen van wat er allemaal nog moest; even naar Mw van Veggel, sleutel wegbrengen naar die of die, geld overmaken naar hier of daar, van dattum. Die grote skibox heeft 2 dagen in de kamer gestaan, maar zit nu bovenop de auto om geladen te worden met kleren en schoenen.

30/9 Om 1/2 6 zijn we gisteren vertrokken. Om 4 uur op. Ik kon natuurlijk niet slapen! Om 1/2 8 waren we ergens tussen Brussel en Namen en heb ik Camilla schoongemaakt, de stresskip, en bij Kleine Poes in de grote box gezet. Daarná waren ze vrijwel de hele reis stil. In de Ardennen met 4° en berijpte boomtoppen en om 1/2 10 in Luxemburg, tanken natuurlijk, zoals we later nog vele, vele malen zouden doen. om 6 uur waren we er. Klein appartement met minikeuken en smal bed. Verder OK, de poezen vinden het spannend. Sternbergia lutea groeit hier in het wild: ja, ik zal de plantjes niet zien!!

1/10 Om 10 uur bij Jaap en papier doornemen met Lubberts (de verkoper) en zijn vrouw. Daar zouden we vele jaren later een enorme hekel aan krijgen, aan die Lubberts, maar dat is een ander verhaal! Daarna naar de notaris en na de overdracht een glaasje champagne met heerlijke hapjes bij Jaap thuis.

En nu over naar het verhaal van Ko, met foto's:

Sinds 1 oktober 2002 zijn we écht de eigenaar van ons Franse huis in Pierrerue, in Zuid Frankrijk. Pierrerue is een dorpje van ongeveer 100 huizen, 2 kilometer ten oosten van Saint-Chinian, en dat weer 30 km ten westen van Béziers in het departement Hérault, Zuid-Frankrijk. Hier dus.

Maar voor we er definitief kunnen wonen moet er eerst flink geknutseld worden. Dat willen we wel graag in de gaten blijven houden en daarom wonen we tijdelijk (van 29 september tot 20 november) in de kleine studio Le Castellou, ook in Pierrerue, op loopafstand van ons nieuwe huis, dat nu onder handen genomen wordt.
	piepkleine keuken	halve woonkamer

Nu het wat frisser wordt, gaat de oliekachel aan. De katten vinden dat een prachtig idee, en nestelen zich, liefst op een dekentje, vlak voor de kachel.

Tot ons huis klaar is brengen we de tijd door met kaarten, lezen, computeren, af en toe een beetje 'gestoord nieuws' kijken en het bedenken van dingen die we eigenlijk anders hadden gewild.

De ontvangst (op 1 oktober) bij de notaris was nogal gezellig; wij hebben in Nederland al een vrouwelijke notaris waar we voor de lol heengaan; dit was net zoiets. Voorlezen van de acte daar deed ze niet aan. Ze stelde wat, soms onbegrijpelijke, vragen en tikte dat dan in de computer. Onze makelaar, Jaap Prummel, vertaalde zonodig wat. Er liep een kat rond in het kantoor en e.e.a. deed erg ontspannen aan. Verder moesten wij en de verkopers eindeloos paraferen en handtekeningen zetten. Dat is dat! Heel praktisch was dat we meteen een attestation meekregen, waarin bevestigd werd dat we de eigenaar waren; daarmee kun je telefoon, electra, water, verzekeringen regelen.

Na afloop van het officiële gedeelte gingen we met z'n allen (wij en de verkopers) met Jaap mee naar huis voor champagne en hapjes gemaakt door Mieke, Jaap's vrouw. Eigengemaakte paté, mmm! Daarna natuurlijk naar wat nu ONS huis is. Daar was e.e.a. achtergelaten, de nodige troep, maar ook nog wel wat bruikbaars, zoals spiegels en lampen. Als alles gaat zoals verwacht begint de bouwer morgen om half 9, met slopen uiteraard.

Het weer is overigens niet geweldig, bewolkt en ongeveer 19 graden. Iedereen hier vindt dat verrukkelijk!!! Hoeven ze eindelijk niet eens tegen die ellendige zon aan te kijken.

3 oktober! Ik moest een pan kopen om hutspot te kunnen maken, want hutspot moet natuurlijk gegeten worden op 3 oktober. Zo'n vakantiehuisje heeft meestal een eigenaardige inrichting: er bijvoorbeeld is geen enkele opscheplepel en er is maar één, wel heel grote(!), deksel. Omdat het 's avonds fris is en wij koukleumen zijn, willen we dan wel wat verwarming. Er staat zo'n pesterig straalkacheltje, veel lawaai, weinig effect. Dus vanmiddag hebben wij ons bij Géant, een warenhuis dat we ook al bezochten in Bydgoszcz ... een petroleum kacheltje aangeschaft. Lekker! Overigens was het vandaag overdag 24 graden met zon, prima toch?

We kregen ongeveer een kilo sleutels van de vorige eigenaar; die gaan we zo meteen uitzoeken. Het huis is inmiddels van alle vloertegels ontdaan. Er wordt flink doorgewerkt!

We hebben de waterleidingaansluiting en de telefoon geregeld, maar gaan die pas in november gebruiken. Wat heel prettig is is dat mensen in winkels buitengewoon vriendelijk zijn en hoffelijk. Ze doen tenminste alsof ze bijzonder verheugd zijn je (weer) te ontmoeten.

Inmiddels heb ik ook een bruikbaar tuincentrum gevonden, zoiets als Ranzijn en stukken goedkoper dan het tuincentrum hier. Maar ik kwam pas 5 minuten voor sluitingstijd binnen, net genoeg tijd om een takkenzaag en een vlooienkammetje te vinden, maar niet om het assortiment te bekijken. Ik mag nog eens terug van Ko.

We hebben inmiddels een Frans mobiel nummer, de Nederlandse mobiel kan uit.

Het was een goed idee om in de buurt te zijn tijdens de verbouwing. Hoewel er prima werd gewerkt, zijn er altijd dingen die je in gaten wilt houden. Ach, en 7 weken zijn zó om. Meer over de verbouwing is hier te lezen.

En dan is het wachten of de bouwers op tijd klaar zijn voor geplande verhuizing