We gingen dus ook bridgen, in een flinke groep, 25 paren! waaronder een stel goede spelers. jonkies uit Amersfoort, maar ook veel thuisbridgers die voor Sinterklaas speelden en dat leverde ons hoge scores op. ik geloof niet dat wij eerder in onze bridgecarrière een resultaat van 74% over één zitting hebben gehaald ... 

De volgende dag was Orvelte aan de beurt, en we gingen later op zoek naar een wandeling met hunebed, maar troffen slechts mammoets. 

In sommige fraaie dorpen stonden fraai rietgedekte boerderijen vlak naast elkaar. Je vraagt je af hoe dat zo kan, want bij een boerderij 'hoort' toch veel land?

De buurtsuper heeft zelden verse gember, maar rond kerst wel. De gemberwortel moet een glanzende schil hebben, anders is ie uitgedroogd en vezelig. Je breekt een knol af van een stuk dat er goed uitziet en betaalt 25 cent aan de kassa! Net een scherp mesje schillen en in kleine blokjes snijden. De lege sambalpotjes van de Chinees heb je natuurlijk gewassen en bewaard en die vul je nu met de gember en in de vriezer ermee! 

Sinds we weer in Nederland wonen heb ik pas 2 keer een echt lekker exemplaar gevonden. Bij NB onze eigen MCD super, waarvan ik de groenten- en fruitafdeling bepaald niet geweldig vind.

Deze is van vandaag (ik had er al een van Dirk in de Winkelhof, maar mwah!): precies zoals ie moet zijn, roze van binnen en vol sap en dat is meer Wow!! Bij de MCD!

Ook de tijd van de kerstdiners is voorbij: met Claire in Australië en Tonkie altijd druk, druk, druk, zit het er niet meer in. Is het de moeite waard om het met veel tijd en zorg gemaakte kerstkleed te strijken? 

De boom staat hier, opgetuigd en wel, op zolder en Ko gaat hem tussen 15 en 20 halen. De kerstgroep, met al die schapen, waar we ooit zo'n plezier aan beleefd hebben, is naar M., maar we hebben hem nooit meer gezien. 

Zou het gewoon de ouwe dag zijn dat we zo veel minder plezier aan beleven? Hoewel ... kerstliedjes zijn nog altijd leuk, we gaan naar een speciale kerst-in, en misschien komt mijn geliefde Coca Cola reclame nog langs bij de BBC, Ko heeft 2x het laatste stukje gezien, dus hij moet er nog zijn.

De foto, van Linda, geeft het geheimzinnige en spannende goed weer. 

Lang, lang geleden kocht ik mooie, donkerpaarse wol bij de HEMA. Ik denk, dat ik er iets mee begonnen ben, maar iets anders ben gaan doen. In Frankrijk bedacht ik dat ik maar iets moest gaan doen met die wol, maar de hoeveelheid was niet genoeg voor een trui. Had ik niet al een pand gebreid? En waar was het dan? Misschien in Voorthuizen? Nee, ook niet in Voorthuizen en zo ben je al gauw weer een half jaartje verder! Ik heb het gebreide pand nooit meer gevonden.

Ik schafte bijpassende roze wol aan, maar had nog geen duidelijk beeld van wat ik er mee moest. Ik begon aan een jasje in gerstekorrel, maar dat zou w.s. toch niet erg mooi worden in 2 kleuren, dus haalde ik het gebreide pand weer uit. 

Maar laatst zag ik op Pinterest een trui die ik er goed van zou kunnen maken. Moest op een rondbreinaald ... Dat is vervelend breien, want dan kun je niet één naald onder je arm houden en die arm wil toch al niet meer zo goed. Dan maar gewoon op 2 naalden, want ik ben handig genoeg om het patroon aan te passen. Ik ben net begonnen, bijna 200 steken op een pen! In de 4e naald zit er al een breuk in de draad ...

In de middag maakte ik met Cor nog een uitstapje: hij liet me zien waar de Rijn Nederland binnenstroomt en dat is niet meer bij Lobith zoals ik 70 jaar geleden leerde, maar bij Tolkamer. Foto gemaakt, maar veel te ver weg voor mijn minicamera en dan nog een uiterwaard ertussen ... 

Gisteren zag ik eerder hier en daar een ven, plas, meertje? Hier heel verstild, met een koe die staat te drinken, een bootje, een eendje. Verder niemand te zien, wat een rust.

Die kakelende, stokoude dames uit dat Italiaanse dorp waren wel levendig, maar hadden geen tanden meer en eentje had een lelijk melanoom op haar wang, zo op afstand te zien. En wat aten ze? Pasta, met bonen, pasta met aardappelen. Wat nou, dieet zonder? 

Hier in de buurt kan ik amper behoorlijke vis kopen. En hoe kun je vredesnaam fatsoenlijk ontbijten met dit eetpatroon als je een yoghurt- en kwarkhater bent?

Ik dacht dat we wel commentaar zouden krijgen op onze foto van een ander interieur, maar nee: niemand stonk erin! Foto van een kamer uit het poppenhuis, lang geleden alweer.

Tenslotte rijden we naar Kinderdijk, beroemd om zijn molens. We waren er geen van twee ooit geweest. Veel molens, leuk. Om er te komen moet je door een lelijk stukje Nederland daar bij Alblasserdam. Ook daar nergens ijs. Gaan we maar weer naar huis. 
Veel schapen gezien, een heel stel reigers, 3 ooievaars, 2 hazen. 

Vele bekenden aan boord. Koffie met gebak, rondgebracht door dames uit de Oranjevereniging. Later groentesoep met balletjes, waarbij ik wel even een visioen kreeg van mezelf in een bejaardenhuis door die metalen soepkoppen. Maar zulke kommen zijn natuurlijk praktisch aan boord van een boot en een kop soep voordat we in Gouda werden losgelaten, was een prima idee.  

Rechts: stadhuis van Gouda. 

Het hoogtepunt van de dag is bingo spelen. We hadden het wel eens gedaan, in zo'n gokparadijs op de pier van Brighton, geloof ik. Best nog spannend. Het allerlaatste prijsje was voor mij met nr 14 en een heel origineel cadeautje: een pakje heel feestelijke papieren zakdoekjes. Als ik het eerst aan de beurt was geweest had ik dat ook gekozen: echt iets voor mij met m'n eeuwige loopneus.

Heel geslaagde dag en petje af voor de Oranjevereniging die het jaarlijks organiseert.

Mooi ook, aantrekkelijker dan het beton wat ook dikwijls gebruikt is. 

De foto hieronder is van internet en 'Nickerie'. 

Nou kan zo'n groot ding niet zomaar de trap op, dus moest het houten gedeelte doormidden gezaagd worden en werd het hier later weer aan elkaar gezet. Klinkt enger dan het was.

Voor Ko is de grote attractie dat er een voetpedaal bij hoort. Moet je met twee voeten kunnen spelen. Ik kan me haast niet voorstellen dat je dat kunt leren, twee handen is al lastig genoeg. 
Verder zitten er allerlei stemmen op, met van die knoppen, waarbij ik altijd aangetrokken word door 'roerfluit'. 

Voor Ko zit er nog iets heel aantrekkelijks bij: JE KUNT HET OP EEN COMPUTER AANSLUITEN. En erop spelen zonder geluid, maar wel te beluisteren via een koptelefoon.

Stevie logeert hier al een paar weken en  dat is eigenlijk wel gezellig. Wat aanloopproblemen, met elkaar kibbelen en vaak kotsen, maar nu is het grote harmonie. 

Stevie ligt uitgeteld op de vloer, meestal luid spinnend. Hij laat zich helaas niet borstelen en dat is jammer voor hem, want hij heeft een heel dichte (superzachte)  vacht. 

Wij naar die bloedmaan gaan kijken: geen maan te zien. Heleboel mensen op de been, dat wel. Stonden overal langs de kant van de weg naar de lucht en niks te staren!

In de burgerlijke stand weer een ingewikkelde tweeling vandaag: Harun Mohammed Atef Mohammed en Musa Mohammed Atef Mohammed. De vader heet ook al Mohammed Atef Mohammed. Bij hem komt er nog Ibrahim achteraan. Als buitenstaander begrijp je er niets van. 
Als Ko een tweelingbroer gehad zou hebben zou hij waarschijnlijk Ab of Ed geheten hebben. 

Zo kregen we ooit heerlijke chocola, stroopwafels, bonnen voor biologisch vlees en een doos vol spullen van Dove, maar ook ooit 4 barbecues. En deze week 4x een voorjaarspakket, met daarin: hamburgers, tomaten, ijsbergsla, komkommer, jonge (heerlijke!) en geraspte kaas, mozzarella, pasta, van alles. Wat moeten wij ouwetjes met 4 kroppen ijsbergsla en 4 bollen mozzarella, waar we geen van tweeën erg op gesteld zijn ...? In allerijl één doos naar de buren, één doos naar Joke en eentje naar onze hulp en haar moeder, die daar erg blij mee waren! Vanavond hebben we wel gesmuld van pasta met tomatensaus en fijngesneden hamburger erin!

Jeroen - mijn knikkervriendje, zoals ik hem altijd noem - is dé expert op knikkergebied. Hij is vnl geïnteresseerd in oude knikkers die in Duitsland gemaakt werden. 
In Amerika is knikkers verzamelen een heel ding. Er wordt goudgeld betaald voor een zeldzaam exemplaar. Jeroen taxeert oude knikkers voor veilinghuizen, leuk hè? Ooit, een jaar of 30 geleden, belde hij me op: 'U spreekt met Jeroen. Ik heb gehoord dat u knikkers verzamelt. Mag ik komen kijken?' en zo is het begonnen. 

Inmiddels is hij een achtenswaardige vader van 2 zoons, maar nog altijd reageert hij onmiddellijk als ik iets te melden heb op ons gezamenlijk belangstellingterrein.

Ze had een echte verrassing voor me meegebracht uit Engeland: een knikker met een mier erin. De knikker is niet van glas, maar van perspex. Mooi hè? Iets groter op de foto dan in werkelijkheid.

Ik heb iets dat erop lijkt, met een stukje turkoois erin. Maar dat is eerder een klein balletje. Deze is echt een knikker.

Een wat zorgelijke ontwikkeling is dat Ko eindelijk aan de smartphone is ... het ding maakt geluidjes: er is een berichtje voor u!

Muts vond het een goed idee en had al gauw een gastvrije plek gevonden. Mijn zusje vond het gelukkig ook gezellig.

Moederdag, en als verrassing beide kleinzoons aan de telefoon. Leuk. Het zal nog wel een tijd duren eer ik ze weer zie, begin volgend jaar hoop ik.

Pioenen en Erna gaan niet goed samen, ik heb ze niet in de tuin. Wel meer dan eens geprobeerd. De enige die ooit een bloem heeft gekregen was Peona mlokosewitschii, een begeerlijke gele, waarvan de naam nog bereikbaar in mijn hoofd zit ... Ik raak - wegens leeftijd - namen kwijt, uiteraard, maar op deze heb ik ooit heel lang moeten studeren, haha! 

Boompioenen deden het beter in mijn tuin. Ik had een heel  mooi, al flink uit de kluiten gewassen exemplaar op 72. Die woont nu in Groenlo, is inmiddels een jaar of 30 oud en doet het daar prima.

Voor de meeste mensen met een tuin en belangstelling voor vogels is dit maar een kletsverhaal. Ik word steeds blij van vogels in de tuin. Poes Muts heeft er geen belangstelling voor, gelukkig!

Bij de kassa meld ik dat asperges in de aanbieding zijn en dat het bedrag niet klopt. 'Ze zijn 2,99 per 500 gram', zeg ik. 'Maar u hebt er veel meer en dus is het veel duurder' antwoordt het meisje. 
Ik vertel haar dat 1165 gram ongeveer 7€ moet zijn: 2x500 = 1000 = 6€, plus ongeveer nog 1€. Ze kan het niet volgen!

Gele eendjes vallen snel ten prooi aan rovers als snoeken, meeuwen, reigers, eksters etc.

Op de foto is de vlinder net uit de pop gekomen. Hij moet zijn vleugels nog oppompen en daarna moeten de vleugels uitharden. Om even na tienen kwam de vlinder tevoorschijn, om half twee vloog de eerste weg. De tweede was wat luier.
Gek moet dat zijn: je zit een zomer lang zo veel mogelijk blad van O.I. kers te vreten. Dan krijg je een eigenaardig gevoel over je, dat ervoor zorgt dat je ergens in een hoekje stil gaat zitten wachten op wat er komen gaat. Als dat gekomen is blijf je nog een half jaar wachten en kom je ineens tevoorschijn als een heel ander beest. Kun je nog vliegen ook, maar eten is er niet meer bij op af en toe een snufje nectar na.

Dan ga je allicht kijken bij de onvolprezen Ali in China en daar koop je de hele set voor 23 ...

Het gaat ook wel eens verkeerd, hoor, bij Ali: ik kreeg gisteren een jasje binnen, felroze, prima kleurtje, maar bar slecht gemaakt en net iets te klein, ook al stond er een matentabel bij. Het was ook spotgoedkoop, dus als het niks wordt met dat jasje kan het naar de kringloop. Was in Marokko gemaakt trouwens, voor ZARA ...

Om haar tegemoet te komen zet ik een stokoud aardappelbakje in de vensterbank. Heeft Ko's opa gemaakt. Kat in het bakkie!

Na afloop zijn we gezamenlijk koffie gaan drinken: Joke, Chantal, de beeldige dochter van Petra, Ko, Jan, de vader van Petra, Eddie, de man van Petra, Petra en ik. Joop maakte de foto. Hè, dat was weer eens ouderwets genieten.

Ik mocht tussen generale en uitvoering blijven eten bij mijn nichtje (tantezegster) Barthe (1ste alt). Gezellig. Van haar dochter (foto) ben ik de oudtante en zij is mijn achternicht, maar een dochter van b.v. mijn nicht Noor, zelfde generatie, zou ook een achternicht zijn. 

Voor wie zoiets ook wil proberen: ik draag maat 40/42 en de bloesjes zijn XXXL in de Chinese maten en een week of 3 geduld hebben. *) In juni zag ik in een antiekhal ergens in Engeland zo'n authentiek, Victoriaans sjaaltje te koop, zie foto linksonder. Behoorlijk duur ...

Op YouTube waren een flink aantal uitvoeringen van de Don Quichotte te beluisteren. Allemaal mwah! tot ik opeens deze vond van ene Jules Bastin, een Belgische operazanger die ook alweer jaren dood is, en die vind ik werkelijk prachtig. Hier mijn favoriete lied uit de cyclus: Chanson de la mort  HT  
Klik op het blauwe dingetje als je wilt luisteren.

Dat laatste betreur ik zeer, maar er valt niets aan te doen. Er woont hier een grote kolonie kauwen en dat zijn de vogels die ik vooral in de tuin krijg. Ook regelmatig een paartje Turkse tortels. Verder is alles schaars: soms een Vlaamse gaai op de streng pinda's, een doodenkele merel, een of twee koolmezen, een pimpelmeesje, een roodborstje, één keer 'n heggenmus en 'n keer een halsbandparkiet. 

Op nr 72 had ik regelmatig staartmezen, meestal met z'n zessen (foto van Adri de Groot van Vogeldagboeken), een lijster, goudhaantjes, spechten en verder alles wat iedereen heel gewoon vindt zoals mussen, spreeuwen, merels. Ik heb wel eens een bonte vliegenvanger langs gehad en een keer een snip. Ooit een reiger bevrijd uit het net? de draden? over de vijver. Eenden kwamen ook regelmatig in het voorjaar een kijkje nemen. Maar ja, achter onze tuin was het gemeenteplantsoen, veel groen dus.

Ik kijk vanaf mijn plek naar de dames van koor 2: Corrie, bij de sopranen, met wie ik altijd mee mag rijden en bij de alten de mevrouw met dat korte, witte haar, die altijd zonder boek zingt (net als ik), maar nu wel even haar partituur inkeek (net als ik) bij het moeilijke spreekkoor aan het eind: Herr, wie haben gedacht dass diese Verführer sprach, da er nog lebete ... 
Ik heb ook altijd mijn boek nodig bij O Haupt. Daar kan ik de tekst maar niet van onthouden!

In Australië is het zomer en bij de foto's van Claire vond ik dit leuke plaatje van Abel. Die is nu 6 en fikkie stoken wordt spannend! Het is een heel knap ventje, met donkere krullen en die wil hij niet afgeknipt hebben.

Dat kan wel eens lastig zijn in de winter: drogen in de garage kan lang duren. Meestal sleep ik dan 's avonds voor het slapengaan met wasrekken, maar als de verwarming intensief gebruikt wordt mag het wel eens héél droog in huis worden en dan komen de wasrekken ook overdag binnen. Mijn was sneller droog en de luchtvochtigheid omhoog. Mooi zo! Zaterdag en zondag zijn wasdag, als de energie ook overdag daluren gebruikt.

Daar was altijd dat enge afstapje van de straat en er lagen die kapotte tegeltjes in het opstapje bij de voordeur. Ik kon wel janken. 2 jaar geleden was het nog niet eens bekend, dat Gita ziek was, vierden we een week later dan vandaag haar 70ste verjaardag en nu zijn zowel Gita als Frans er niet meer. Dat dat armetierige voortuintje niet meer bestaat maakt het zó verdrietig. 

Gek idee: nog maar een jaar of 6 geleden woonden we daar met z'n allen: Anky  & Willem, Cor & Mark en wij en wat was het gezellig. Nu zijn we er allemaal weg. Maar gelukkig zien we elkaar nog met enige regelmaat.

Is het geen plaatje? 

Ik heb het verhaal van Marria gisteren gelezen. Inmiddels heeft ze wel kennis gemaakt en vriendjes geworden met ... een oudere, mannelijk soortgenoot, waarvan ik nu even de naam niet meer weet. Dat heb je als je 80 bent, haha!

Indertijd bij Joop Koopman mocht je maar 5 vragen opzoeken.

Iets anders was, dat als je een fout antwoord gaf, maar de beginletter was dezelfde als van het goede antwoord die letter goed gekeurd werd en daar hadden we een keer geluk mee. Kees was tegen opzoeken, want dat kost tijd en geld; hij gokte liever een antwoord, dus hij gaf een keer 'Watson' en het moest Watt  zijn ... Wij, allebei alpha's, weten niet veel van natuurkunde e.d. 

Naar bovenkant