Elk jaar zeggen we tegen elkaar: 'We moeten weer eens naar Engeland' en
vervolgens blijft het daarbij, want in Engeland regent het vaak. Wie wil er
nou regen in de vakantie? Nou, we hebben van alles gehad, maar géén regen!
Op 1 juni reden we
via A4 door Bergen op Zoom en daarna bij Antwerpen A10 naar Brugge en
veel later Duinkerken. Een praktische (files bij Antwerpen vermeden)
maar buitengemeen saaie route. In Nederland geen bloemetje langs de
weg - die kwamen pas na Antwerpen - en tussen Rotterdam en Brugge
nauwelijks een benzinepomp of zelfs maar een aire (zoals overal
langs de autoroutes in Frankrijk.) Nog even rondgekeken in Nieuwpoort,
maar daar was sinds 1600 niks bijzonders meer gebeurd. Je staat
ongeveer een uur in de rij om op de boot te komen, maar dan heb je de
paspoortcontrole ook gehad. In Dover ben je snel van de boot af en
moet je er alleen aan denken dat je van nu af links moet rijden. Voor
Ko geen enkel probleem.
We reden via Rye, dat we ons herinnerden als rustiek, maar dat
leuke straatje met cobblestones konden we niet meer vinden.
Wel grappige verwijzingen naar overbekende boeken, maar
ik heb, stom, de foto van de Catcher in Rye slordig gemaakt. A
pocketful of Rye is een Agatha Christie.
We hebben wat rondgelopen tussen andere toeristen en afgezien van de
spannende jurk op de foto rechts niks bijzonders gezien. Op naar
East Grindstead. Daar had ik nog nooit van gehoord, toch best een
behoorlijk grote plaats. We logeerden boven een pub, The Gothic Inn,
en gingen direct bij het ernaast gelegen Indiaas restaurant eten.
We troffen in onze kamer een te smal bed en zijn vergeten zijn het te
vereeuwigen.
2 juni.
Een misverstand betreffende het ontbijt om half nine
leverde om 1/2 9 een totaal verlaten, gesloten pub op.
(Foei, Erna, ben jij nou lerares Engels geweest ...)
Elders ontbeten
en op naar British Wildlife Centre, voor onze eerste
activiteit: vossen kijken.
In de ruimte waar we binnenkwamen stond een grote
glazen kooi, waarin veldmuisjes. Ze waren razendsnel en mij lukte het
niet een foto te maken, maar Ko wel. Ik kon er naar blijven kijken:
wat een schatjes. Waarschijnlijk wel behoorlijk schadelijk, maar ach,
wat lief!
We kwamen echter voor de vossen. Helaas, ze waren niet wild en
zaten achter een hek! Het BWC bleek een soort dierentuin te zijn met
daarin uitsluitend dieren die in Engeland in het wild voorkomen. Dat
was trouwens best interessant, want sommige daarvan krijg je
hoogstwaarschijnlijk zelf nooit te zien.
Om een uur of 11 kwam iemand een praatje over de vossen houden en
konden we ze goed zien, dat wel! Vooral het al 8 jaar oude wijfje was
erg mooi. Ko maakte de foto's, de rekel links, de moervos
rechts. In het Engels heet het wijfje vixen en dat vind ik
altijd een leuk woord.
Maar je kon ze met de beste wil van de wereld niet wild
noemen. Dus vanaf vandaag heeft Erna nog steeds geen vos in het wild
(goed) gezien. Wel eens in de verte en ook rende er eens eentje vlak
voor ons een pad over toen we in Duitsland ergens een ommetje maakten.
Iedereen struikelt overal over vossen, dus wie weet!
Heel leuk was het om een wilde kat te zien. Die komen in
Schotland nog voor en het schijnt heel moeilijk te zijn om een
populatie van de echte, wilde kat te behouden. Want ze mogen zich nog
wel eens vergrijpen aan een lief, cypers huispoesje ...
Een wilde kat laat zich niet temmen!!
De jongeman op de foto links was ruim een jaar. Hij hield veel
van eten. Tijdens het praatje over wilde katten ging hij er met
minstens 7 eendagskuikens vandoor. En dat was niet de enige maaltijd
voor die dag. Echt een mooie, grote kater.
Otters zijn reuze gezellige beesten. Lang geleden
hebben we ze wel eens gezien in zee aan de westkant van Amerika
en niet heel lang geleden in een kreek in Namibië. In Amerika
waren ze heel ver weg, in Namibië dichtbij, maar dat beest liet
zich maar heel af en toe kort zien. Die was trouwens zeker twee
keer zo groot als de dieren hier.
Hier troffen we vrolijke, speelse beesten waar we lang naar
hebben zitten kijken. Ondanks dat ze hier heel dichtbij waren
had iemand een enorme telelens nodig om ze goed op de foto te
kunnen zetten ...
We vervolgen daarna onze reis richting Salisbury en komen
onderweg langs Stonehenge.
Daar zijn we nog nooit geweest, dus laten we maar eens
gaan kijken.
Wel ja zeg, dat is toch niet leuk meer? En je kunt niet eens meer
tussen de menhirs doorlopen. Dus volgen we de ideeën van Brigitte
Kaandorp - die een sketch heeft over een vakantie in Griekenland, de
we erg leuk vinden - en laten Stonehenge links liggen. We hebben het
gezien, zij het van een flinke afstand. We hebben niet van die toeters
om e.e.a. wat dichterbij te halen, maar slechts zakformaat
cameraatjes!
We logeren in The Stones, kamer 206. Het bed is zó smal, dat ik er
midden in de nacht uitdonder. Geen gebroken heup gelukkig, had heel
goed gekund! Verder prima hotel.
3 juni. We beginnen de dag met een
dienst in Salisbury Cathedral. Er is al een paar keer een documentaire op de
TV geweest over de choristers van Salisbury. Als ik het goed
onthouden heb is er een speciale school + opleiding voor getalenteerde
jeugdige zangertjes. Vroeger alleen jongetjes, maar er zijn nu ook meisjes
bij. Het is ongelofelijk wat die kinderen kunnen: zó van blad af de meest
moeilijke muziek zingen, niet te geloven. Dat wilden we wel eens horen.
Zul je altijd zien dat het jeugdkoor eventjes op vakantie is ... Er trad
deze morgen een gastkoor op uit, naar wij dachten, Petersburg, maar dat
bleek Peterborough te wezen! We vonden eigenlijk direct al, dat ze er niet
zo Russisch uitzagen en dat ze de Engelse hymnes wel verbazend goed uit het
hoofd konden meezingen!
De dienst begon in het midden van de kerk. Wij zaten
tussen het midden en het priesterkoor, dichtbij de zangers.
Gezien de kerk onlangs door de bliksem was getroffen was het orgel
tijdelijk in ongerede. Het programma voor deze zondag (kun je tevoren
op de website vinden): een dubbelkorige mis van Mendelssohn, a capella.
Ik had gezocht op internet en YouTube en nergens iets kunnen vinden over een mis van
Mendelssohn, maar die bleek dus te bestaan en het kleine, zeer goed
getrainde koor met maar 3 of 4 stemmen per partij had er geen moeite
mee.
Na de preek verhuisde priesters en misdienaars naar het altaar.
Verder was de dienst hetzelfde als een mis in een Katholieke kerk,
behalve dan dat er een vrouwelijke priester bij was, leuk!
Na afloop was er koffie achter in de kerk. We vielen met onze neus
in de boter, of liever de hazelnoottaart, want de dirigent - een
NEDERLANDER, die al sinds de tachtiger jaren het koor leidde, werd
later die week 80 en dat moest gevierd worden. Allicht! Het was heel
gezellig!
Om de een of andere reden hing er een slinger van origami duifjes in de kerk
en later zagen we ze overal in het centrum van Salisbury ook, maar
waarom?
Als je van de kathedraal naar het centrum loopt kom je langs de mews op de
foto hieronder, wat
een fantastisch plekje! Maar je hebt op een heerlijk zonnige dag als deze wel
de hele dag toeristen voor je neus op het gras liggen. Rechts, maar niet
goed op de foto, is een beroemd huis met tuin, dat kun je bezichtigen en er
is een van de films van een boek van Jane Austen opgenomen. Moet uitzoeken
hoe of wat, later. We hebben het huis niet bekeken, maar hebben wel thee
gedronken in die tuin, waar trouwens niet veel aan was. Later:
Monpesson House en het is als set gebruikt in Sense and Sensibility. Had ik
tevoren moeten weten!
Maar we zijn eerst het centrum ingelopen. Het was weliswaar zondag, maar
alle winkels waren open en er hing een feestelijke sfeer, met bellenblaas en
zo. Iemand in de kerk had me verzekerd dat we absoluut naar de flowershow in
de St Thomas moesten gaan kijken en dat hebben we braaf gedaan.
De flowershow was een soort competitie tussen de
groepen die in diverse kerken de bloemen verzorgen. Erg mooi
vond ik de krans hieronder en ook de inzending rechts. Met
'poppies' kun je niet veel, maar rode gerbera's waren een prima
alternatief. De maakster had al eens een prijs in de wacht
gesleept op de beroemde Chelsea show ...
Er was ergens een craftmarket met potten honing en houten bordjes met
LOVE erop voor in je B&B en dgl, maar niks begerenswaardigs. Maar
... de winkels waren open, onze auto stond in een parkeergarage en uit een
ooghoek had ik een M&S gezien. Stond op het lijstje. M&S heeft een
cafetaria, Ko had een boek en ik, Erna, kon lekker uitgebreid kijken en
passen. De begeerde kuitlange witte broek, 2 tops en 3 bh's later konden
weer verder.
Uitrusten met thee en iets erbij in de tuin van dat huis en toen naar een
park ergens. Welverzorgd en vol mensen die genoten van deze zomerse zondag. Er waren bankjes, we hadden boeken en hebben genoten van een
heerlijke dag! Hieronder: Iris siberica soort.
4 juni. Van
hieruit reden we naar Exeter en kwam door het New Forest. In grote delen
ervan lopen dieren vrij rond, vnl paarden, maar we zagen ook af en toe een
koe en een keer een rare vogel: een wit parelhoen.
De klad is een beetje in de beddenfoto's gekomen, maar
hier is er nog eentje: Gipsy Hotel, Exeter, kamer 31. De
bridgeclub van Exeter speelde n.l. in dat hotel en Ko had ervoor gezorgd, dat we
er vast
logeerden en 's avonds konden spelen.
Maar eerst brachten we een aangename namiddag door in de tuin van het hotel,
met een boek, een zingende lijster en af en toe een konijn of een
eekhoorntje.
Het bridgen begon om 7 uur. Ga maar ergens zitten! In rap tempo werden er 24
spellen doorgejaagd en om 10 uur was iedereen weg. Erg ongezellig en slecht
gespeeld. We waren laatste ...
5 juni. We vertrokken naar Sidmouth
om een paar dagen bij Mary te gaan logeren. Mary is een vriendin uit
Frankrijk, we hebben jarenlang samen met haar en haar inmiddels overleden
man Mike viertallen gespeeld in de Franse competitie en bewaren daar heel
goede herinneringen aan. Haar hondje Daisy ging weer helemaal uit haar dak
toen we kwamen. We kennen elkaar dan ook een heel hondenleven: al 10 jaar!
Foto's van Daisy, mini schnautzer, zijn mislukt.
Mary nam ons de volgende dag, 6 juni, mee naar een opvangplek voor ezels. Er
was o.a. te zien met wat voor auto men in b.v. Afrika ergens op pad
ging om b.v. gewonde ezels te helpen en voorlichting te geven, hieronder
rechts.
We gingen ook naar een
buitenplaats ergens in de buurt, waar we een fraaie auto aantroffen en
de begeerlijke blauwe papaver (Meconopsis betonifolica), het
boegbeeld van mijn tuinsite. Die wil vochtige, zure grond en geen
slakken in de buurt, nou, dan weet je het wel!
Een mooie wandeling langs de zee in Sidmouth.
Er wonen in Sidmouth vrijwel alleen bejaarden, maar het schijnt dat
ook Jeremy Vine, van de Eggheads, er een huis heeft!
7 juni. Ko deed allerlei klusjes in huis en Mary en ik gingen
winkelen in Sidmouth, want overal in Engelse stadjes zijn zgn
thriftshops, kringloopwinkeltjes t.b.v. bepaalde liefdadige doelen. Ik
vond één leuk bloesje waar ik later voor wilde teruggaan. Helaas: verkocht!
Overal waar je in een dorp of stadje loopt leuke muurtjes.
Deze tweede avond gingen we in Exeter naar een voorstelling van Iolanthe. Een
wat minder bekende opera van Gilbert & Sullivan. Uitgevoerd door een
geheel mannelijke cast. In het kort: er zijn twee groepen, notabelen en
elfjes, en die hebben een conflict. Er werd verbazend goed gezongen en het
moet heel moeilijk zijn geweest om de juiste stemmen te vinden, want ook de
vrouwenrollen werden door mannen gespeeld. Er was er één bij, die sopraan
zong en je kon nauwelijks geloven dat dat een man was! Dansen konden ze ook
al.
De elfjes hadden witte pakken aan, met sjaaltjes vanuit de taille naar de
polsen om vleugels te suggereren, goed gevonden! Maar roze korsetten om hun
middel, zo'n echt Engelse toevoeging, beetje ordinair. Veel Britten lachen
erg om poep- en piesgrappen en verklede mannen/vrouwen.
Eigenaardig!
Mary heeft nog niet heel erg veel aan haar huis gedaan.
Ze is pas in december verhuisd en heeft bovendien last van haar arm,
die bij een ongeluk beschadigd is + een soort reuma in haar
handen. Er zijn wel al decoraties, zoals het beeldje (Midsummernight's
dream)
hierboven. Ze heeft er twee van dezelfde kunstenares, ene A. Garner of
zo, uit Ilfracombe, maar ik kon niks over
haar vinden. Ook het schilderijtje van Venetië vind ik
prachtig, en fantastisch ingelijst, maar op de foto's komen geen van
twee goed tot hun recht.
Het was vnl erg leuk om elkaar weer te zien. 'We have
history together', zoals Mary zei!
8 juni. We vertrekken en gaan nu naar
Topsham, waar we wel eens met Mary geweest zijn. Daar is een leuke
antiekhal, een loods met drie verdiepingen en binnen vol kleine winkeltjes
met 'antiek' en goede kringloopspullen. Je weet nooit wat je tegenkomt.
Flower Fairy kaarten, een doosje voor Rikky, die in augustus jarig is, een
snoepschaal met twee lagen, ik weet zo gauw niet hoe zo'n ding heet:
etagère?
Toen naar het knikkermuseum in Bovey Tracy.
Oude liefde roest niet en dat gaat zeker op voor mijn belangstelling voor
knikkers. Dat was even dik genieten: een geweldige knikkerbaan, die Ko
altijd leuk vindt, prachtige moderne knikkers, oude knikkers, een solitair
spel met oude knikkers en allerlei knikkers te koop, een soort
knikkerparadijsje. Ik heb er heel wat aan geschaft, alleen maar om naar te
kijken! En twee voor mijn kleinzoons, miniglobes van helder en mat glas.
Voor mijn kleinzoons als we t.z.t. weer naar Australië gaan.
Op advies van Marleen gingen we daarna kijken bij kasteel DROGO, een kasteel
dat door een zeer rijk persoon wordt gemoderniseerd omdat het dak lekte.
Alleen de steigers schijnen al meer dan een miljoen gekost te hebben!! We
waren laat en de jongeman aan het entree liet ons voor niks binnen na een
minuut of 5 wachten. Kon ik me intussen even amuseren met naar eekhoorntjes kijken,
want die zie je overal in Engeland. Het zijn wel grijze!
Eerst lopen we langs een veld vol materialen: oorspronkelijke stenen met
nummers erop.
Binnen is het wat lastiger fotograferen, het poppenhuis was te donker op de
foto, maar wel een fraai ingelegde kist, een toiletkoffer voor een heer en
schakelstation (power room).
De tuin was mooi aangelegd, maar verder niet bijzonder,
al zag ik wel Iris 'Silver Edge' bloeien, mooi. En ik had pijn
in mijn rug, ik ga er krom van lopen ...
We gingen logeren in Gooseford Farm en wel in kamer 'Goose & Gander'. Gander
is een mannetjesgans.
Het was er goed toeven. Een bankje op de kamer, kon je
goed zittend
TV kijken (Roland Garos was bezig), een ruime keus aan cereals bij
het ontbijt, met lekkere Fruit & Fibre en volle melk,
opgediend in Portmeirion servies: Pomona. (De naam van het servies was
me welbekend, maar het groene randje niet! Ik heb een heel stel
voorraadpotten van P.M.)
's Avonds aten we in een pub - The Post Inn - chili con carne, en
kregen daar o.a. zakjes met brown sauce bij. Grote verrassing:
dat was de salsa Inglès, die we in Costa Rica zo lekker vonden
en hier nergens konden vinden. Daar was ie trouwens geel, maar never
mind, brown sauce is in elke supermarkt te koop.
9 juni. Dagje Dartmoor. Met de pony's, witte schapen met zwarte koppen/poten en roeken.
Raar: de pony's krijgen in de winter een snor en men weet niet waarom. Zowel
de dames als de heren pony. Hier, bij de koffie, was een speciaal
informatiecentrum over de pony's.
We verlieten Dartmoor en gingen eerst naar Tavistock, een leuke plaats. Er
was een zgn pannier hall en dat is een overdekte marktplaats voor
mensen die allerlei dingen willen verkopen, schilderijtjes, 2e hands boeken,
planten, sieraden e.d. Ik kocht een leuk schilderwerkje van een waterspreeuw
op een stukje leisteen. Daarna gingen we iets eten en bestelden aspergesoep.
Dat was soep uit een pakje en de aspergevariant klontert altijd, hier dus ook, getver, een
hap was genoeg!!!
Je ziet dikwijls cottages met een rieten dak. Soms
hebben de makers daar een 'handtekening', eigenlijk meer een
'handfiguur' opgezet, ook van stro, zoals b,v, deze vos. We zagen ook
ergens een zwaan, maar je kunt natuurlijk niet altijd stoppen.
Het rijden over de supersmalle weggetjes is een apart genoegen. De bermen
staan meestal vol bloemen, hier koekoeksbloemen, maar ook b.v. veel
vingerhoedskruid.
's Middags gingen we kijken in iets dat
Ottercentrum heette. Er liep van alles rond, herten pauwen, wallabies,
konijnen en de otters waren ook leuk: Aziatische otters, die veel
belangstelling hadden voor langslopend personeel met emmers.
Ik probeerde een beekjuffer te fotograferen en dat viel niet mee, maar had
met andere dieren, zoals moeder wallaby met kind, meer succes.
Deze wallaby was erg tam en liet zich aaien. Een jochie van een jaar of 6
was niet bij haar weg te slaan. Maar uiteindelijk ging hij weg en kon ze,
met haar joey half uit de buidel, een tukje doen.
Een witte pauw liep voortdurend te pronken. Eigenlijk niet een heel mooi
beest.
Van een doorsnee pauw worden altijd de staartveren geroemd, maar dat
subtiele vierkantje groene veertjes midden op zijn rug is ook prachtig,
toch?
Beestjes voeren blijft leuk en hier mocht het! Onderweg lunchten of aten we
in allerlei pubs.
Vervolgens vertrokken we naar de kust en gingen logeren
in Bude, in Sunrise B&B. Dat hadden we beter niet kunnen doen.
Voor bijna 90 pond kregen we een kamer - geboekt via een bureau -
onder het schuine dak. Je kon in de badkamer bij de wastafel amper
rechtop staan.
Er was maar één stoel en er waren geen nachtkastjes - kun je je
bril, glas water, sieraden, boek niet kwijt - noch leeslampjes naast
de bedden. Het was, te oordelen naar het dikke tapijt waardoor de deur
moeizaam open/dicht ging, nieuw en brandschoon, dat wel, maar 40 pond
was al veel geweest voor een dgl kamer.
Ik had deze winter al een lijstje gemaakt van de zaken die je in
een eenvoudige hotelkamer altijd verwacht. In Namibië ontmoetten we
een jongeman die van plan was een lodge te gaan beheren en voor hem
heb ik de lijst in het Engels vertaald. Ik had een stuk of wat
exemplaren bij me en heb ze overal, aangevinkt voor wat OK was - en dat
was het meeste - achtergelaten.
10 juni. Onderweg een fazant gezien
en een roodborsttapuit (dat was lang geleden!); in de morgen belandden we
in Docton Mill Gardens. Daar dronken we koffie en vlierbloesemlimonade en
kon Ko rustig lezen, terwijl ik de tuin bekeek. Het mooist was een leeuw die
helemaal met mos was begroeid. Ook de moeite waard: een rode waterjuffer en een klimhortensia
die zich over het dak van een schattig(e) cottage boog. De of het
cottage?
Toen gingen we naar Westward Ho! Daar moet je alleen
voor naam naartoe; een stadje aan zee, maar het strand is niet
geweldig, veel stenen.
Een opvallende dame langs de zeewering, Ko moest een trucje
uithalen om haar te fotograferen ... Misschien was het wel een
verbouwde heer, die ooit aan bodybuilding had gedaan. Of nog deed?
Zo lummelen we maar wat aan in onze vakanties.
Planten groeien overal in muurtjes en soms
zelfs wel eens op een schoorsteen.
We gingen logeren in Coombeview Farm, waar een automatische verlichting
(blauw) was in de badkamer, zodat je 's nacht niet op de tast naar de WC
hoeft te gaan, en waar we naar tennis met Nadal hebben zitten kijken. Heel
prettige logies, vlak bij het stadje Great Torrington. Daar liepen we even
doorheen om geld te halen of zo en trof ik een oude bekende aan: een
kleinblijvende, laatbloeiende jasmijn, met crèmekleurige, heerlijk ruikende
bloemen. Ik had hem op 72, maar kon niet achter de naam komen. Maar die vond
ik de volgende dag, want toen gingen we naar ...
11 juni. Rosemoor Gardens. We
hadden er met Marleen en Meindert afgesproken en hebben enorm genoten. het
weer was precies goed, 23°, en aangenaam gezelschap. Marleen en ik konden
tot vervelens toe planten kijken in deze verrukkelijke, perfect onderhouden
tuin, Ko kon ergens een boek lezen of met Meindert converseren. Meindert wil
af en toe ook tuin kijken. Maar ook wij wilden af en
toe op een bankje en kregen een keer gezelschap van een baby roodborst.
Er waren heel veel rozen, maar eigenlijk te veel bij
elkaar en van die propperige dubbele. Ook qua geur niet om over naar
huis te schrijven, of hier in dit blog. Ik heb alleen een foto gemaakt
van een Perzische roos, zoals die hier in de tuin. Ik vind dat donkere
hart spannend, maar helemaal 'enkel' vind ik mooier.
Een prachtige tuin, buitengewoon goed onderhouden, met
vlekkeloze gazons en zo. We hebben genoten. (Zie foto's van allerlei
planten op erna-midi.) De hemelse jasmijn hieronder op de foto.
Toen we uitgekeken waren gingen we bij Marleen en
Meindert eten in hun Kees, een bijna 40 jaar oude camper. Maar er ging
ergens iets niet goed met mij en 's nachts kreeg ik buikproblemen en
was de vakantie daarna wat mij betreft zo'n beetje voorbij. Voor Ko
natuurlijk ook heel vervelend! Wat een gedoe als je in hotels moet
verblijven ...
12 juni. Op de agenda stond:
fuchsia kwekerij voor Marleen en mij, treintje kijken voor Meindert en
Ko. Maar ik was te beroerd en mocht een paar uur in Kees slapen,
terwijl de anderen op zoek gingen naar de fuchsiakwekerij, die niet
meer bleek te bestaan, en het treintje.
In de buurt van Combe Martin is men doende om een oude spoorlijn te
reconstrueren. Het traject tussen Woody Bay en Killington is dankzij de
inzet van veel vrijwilligers weer in bedrijf. Merkwaardig is dat de
oorspronkelijke (1898) spoorbreedte 597 millimeter (1 ft 11 1/2 inch) was
maar kennelijk met 3 mm (1 ft 11 5/8 inch) verbreed in 2006. Er is in de
zomer een uurlijkse dienstregeling en voor £7.50 kun je de hele dag heen en
weer rijden. Hoewel de oude seinen, wissels en telefoons nog steeds aanwezig
zijn, een moderne telefoon mocht niet ontbreken. Het stationsrestaurant was
ook weer in bedrijf: met koffie, thee, scones en andere koek.
12
juni. Vandaag reden we naar Bovey Tracey - waar het
knikkermuseum was - terug en overnachtten in een drukke straat, maar
verder OK. Gelukkig was er aan de overkant een drogist met Tena Lady,
weet ik ook hoe dat werkt. Wat een armoe!!
We gingen de dag erná naar Mary terug. Ik in bed en Ko zorgde dat
de piano van Mary in haar auto terecht kwam, zodat ie mee naar haar
dochter kon.
14 juni. Iets
beter dan de voorafgaande dagen, maar b.v. nog te beroerd om Wisley
Gardens te gaan bekijken waar we NB langs kwamen.
Wel heel leuk: naar Plantworld. Dat is een bedrijf waar je zaden kunt
kopen en hoewel ik niet handig ben met zaaien heb ik daar in de loop van een
jaar of 30 vrij vaak zaden aangeschaft. Ik vind het een leuker bedrijf dan
Tomson & Morgan. Met de eigenaar Ray Brown, nu met pensioen heb ik vaak
contact gehad in de loop der tijden, vroeger per post, later per e-mail. Nog
niet lang geleden kocht ik er zaad van paarse papavers! Ray eindelijk een
keer in levende lijve ontmoet, knappe vent, zo hé!, met een fraai
handschrift. Rechtsonder Oenothera 'Sunset Boulevard', bij Plantworld te koop!
We zouden nog chocola voor Jaap kopen (Muts logeerde bij hem), Cadbury van
het een of ander. Laten we nou door Cadbury komen! Cadbury North, Cadbury
South, Cadbury Industrial Area, maar nergens een supermarkt. In het volgende
dorp was er wel een en vonden we chocola. Toen nog een laatste nacht in
Leicester Inn, waar een leuke tuin was en de auto in de zon stond: chocola
vloeibaar ...15 juni. Ik
was gelukkig weer wat beter dan de dag ervoor. We kwamen langs
Sissinghurst en zijn even bij de planten die er te koop zijn gaan
kijken, maar niks interessants. 3 Abessijnse gladiolen in een pot voor
7 pond, van dattum. Niet genoeg tijd/energie om de tuin zelf te gaan
bekijken en we waren er al eens geweest.
Later kwamen we nog langs een kas met misschien ook planten en dat was
onverwacht leuk. Ik vond een bosje kunst-kievitseitjes (Frittelaria),
precies goed voor een dierbaar, maar helaas lek vaasje. Nepbloemen
zijn meestal heel lelijk en als ze dat niet zijn schreeuwend duur,
maar dit was maar 2 pond en ziet er heel goed uit. Aardige eigenaar,
helaas geen Philadelphus erectus, maar hij wist wel waarover ik
het had! Greenways Garden Centre in Bether's Den, Ashford Rd.
Files in Dover, maar gelukkig op tijd voor de ferry. Ko maakte een
betere foto dan ik van de beroemde White Cliffs! Op de ferry hadden ze
de juiste Cadbury chocola voor Jaap.
