Engeland 2018 
Elk jaar zeggen we tegen elkaar: 'We moeten weer eens naar Engeland' en vervolgens blijft het daarbij, want in Engeland regent het vaak. Wie wil er nou regen in de vakantie? Nou, we hebben van alles gehad, maar géén regen!
Op 1 juni reden we via A4 door Bergen op Zoom en daarna bij Antwerpen A10 naar Brugge en veel later Duinkerken. Een praktische (files bij Antwerpen vermeden) maar buitengemeen saaie route. In Nederland geen bloemetje langs de weg - die kwamen pas na Antwerpen - en tussen Rotterdam en Brugge nauwelijks een benzinepomp of zelfs maar een aire (zoals overal langs de autoroutes in Frankrijk.) Nog even rondgekeken in Nieuwpoort, maar daar was sinds 1600 niks bijzonders meer gebeurd. Je staat ongeveer een uur in de rij om op de boot te komen, maar dan heb je de paspoortcontrole ook gehad. In Dover ben je snel van de boot af en moet je er alleen aan denken dat je van nu af links moet rijden. Voor Ko geen enkel probleem.
We reden via Rye, dat we ons herinnerden als rustiek, maar dat leuke straatje met cobblestones konden we niet meer vinden. 
Wel grappige verwijzingen naar overbekende boeken, maar ik heb, stom, de foto van de Catcher in Rye slordig gemaakt. A pocketful of Rye is een Agatha Christie. 

We hebben wat rondgelopen tussen andere toeristen en afgezien van de spannende jurk op de foto rechts niks bijzonders gezien. Op naar East Grindstead. Daar had ik nog nooit van gehoord, toch best een behoorlijk grote plaats. We logeerden boven een pub, The Gothic Inn, en gingen direct bij het ernaast gelegen Indiaas restaurant eten.
We troffen in onze kamer een te smal bed en zijn vergeten zijn het te vereeuwigen. 


2 juni.  Een misverstand betreffende het ontbijt om half nine leverde om 1/2 9 een totaal verlaten, gesloten pub op.
(Foei, Erna, ben jij nou lerares Engels geweest ...)

Elders ontbeten en op naar British Wildlife Centre, voor onze eerste activiteit: vossen kijken. 

In de ruimte waar we binnenkwamen stond een grote glazen kooi, waarin veldmuisjes. Ze waren razendsnel en mij lukte het niet een foto te maken, maar Ko wel. Ik kon er naar blijven kijken: wat een schatjes. Waarschijnlijk wel behoorlijk schadelijk, maar ach, wat lief!

We kwamen echter voor de vossen. Helaas, ze waren niet wild en zaten achter een hek! Het BWC bleek een soort dierentuin te zijn met daarin uitsluitend dieren die in Engeland in het wild voorkomen. Dat was trouwens best interessant, want sommige daarvan krijg je hoogstwaarschijnlijk zelf nooit te zien.

Om een uur of 11 kwam iemand een praatje over de vossen houden en konden we ze goed zien, dat wel! Vooral het al 8 jaar oude wijfje was erg mooi. Ko maakte de foto's, de rekel links, de moervos rechts. In het Engels heet het wijfje vixen en dat vind ik altijd een leuk woord. 

Maar je kon ze met de beste wil van de wereld niet wild noemen. Dus vanaf vandaag heeft Erna nog steeds geen vos in het wild (goed) gezien. Wel eens in de verte en ook rende er eens eentje vlak voor ons een pad over toen we in Duitsland ergens een ommetje maakten.
Iedereen struikelt overal over vossen, dus wie weet!

 

Heel leuk was het om een wilde kat te zien. Die komen in Schotland nog voor en het schijnt heel moeilijk te zijn om een populatie van de echte, wilde kat te behouden. Want ze mogen zich nog wel eens vergrijpen aan een lief, cypers huispoesje ...

Een wilde kat laat zich niet temmen!!

De jongeman op de foto links was ruim een jaar. Hij hield veel van eten. Tijdens het praatje over wilde katten ging hij er met minstens 7 eendagskuikens vandoor. En dat was niet de enige maaltijd voor die dag. Echt een mooie, grote kater. 

Otters zijn reuze gezellige beesten. Lang geleden hebben we ze wel eens gezien in zee aan de westkant van Amerika en niet heel lang geleden in een kreek in Namibië. In Amerika waren ze heel ver weg, in Namibië dichtbij, maar dat beest liet zich maar heel af en toe kort zien. Die was trouwens zeker twee keer zo groot als de dieren hier. 
Hier troffen we vrolijke, speelse beesten waar we lang naar hebben zitten kijken. Ondanks dat ze hier heel dichtbij waren had iemand een enorme telelens nodig om ze goed op de foto te kunnen zetten ... 

We vervolgen daarna onze reis richting Salisbury en komen onderweg langs Stonehenge. 

Daar zijn we nog nooit geweest, dus laten we maar eens gaan kijken. 
Wel ja zeg, dat is toch niet leuk meer? En je kunt niet eens meer tussen de menhirs doorlopen. Dus volgen we de ideeën van Brigitte Kaandorp - die een sketch heeft over een vakantie in Griekenland, de we erg leuk vinden - en laten Stonehenge links liggen. We hebben het gezien, zij het van een flinke afstand. We hebben niet van die toeters om e.e.a. wat dichterbij te halen, maar slechts zakformaat cameraatjes! 

We logeren in The Stones, kamer 206. Het bed is zó smal, dat ik er midden in de nacht uitdonder. Geen gebroken heup gelukkig, had heel goed gekund! Verder prima hotel. 

3 juni. We beginnen de dag met een dienst in Salisbury Cathedral. Er is al een paar keer een documentaire op de TV geweest over de choristers van Salisbury. Als ik het goed onthouden heb is er een speciale school + opleiding voor getalenteerde jeugdige zangertjes. Vroeger alleen jongetjes, maar er zijn nu ook meisjes bij. Het is ongelofelijk wat die kinderen kunnen: zó van blad af de meest moeilijke muziek zingen, niet te geloven. Dat wilden we wel eens horen.
Zul je altijd zien dat het jeugdkoor eventjes op vakantie is ... Er trad deze morgen een gastkoor op uit, naar wij dachten, Petersburg, maar dat bleek Peterborough te wezen! We vonden eigenlijk direct al, dat ze er niet zo Russisch uitzagen en dat ze de Engelse hymnes wel verbazend goed uit het hoofd konden meezingen!
De dienst begon in het midden van de kerk. Wij zaten tussen het midden en het priesterkoor, dichtbij de zangers. Gezien de kerk onlangs door de bliksem was getroffen was het orgel tijdelijk in ongerede. Het programma voor deze zondag (kun je tevoren op de website vinden): een dubbelkorige mis van Mendelssohn, a capella. Ik had gezocht op internet en YouTube en nergens iets kunnen vinden over een mis van Mendelssohn, maar die bleek dus te bestaan en het kleine, zeer goed getrainde koor met maar 3 of 4 stemmen per partij had er geen moeite mee.

Na de preek verhuisde priesters en misdienaars naar het altaar. Verder was de dienst hetzelfde als een mis in een Katholieke kerk, behalve dan dat er een vrouwelijke priester bij was, leuk! 

Na afloop was er koffie achter in de kerk. We vielen met onze neus in de boter, of liever de hazelnoottaart, want de dirigent - een NEDERLANDER, die al sinds de tachtiger jaren het koor leidde, werd later die week 80 en dat moest gevierd worden. Allicht! Het was heel gezellig!

Om de een of andere reden hing er een slinger van origami duifjes in de kerk en later zagen we ze overal in het centrum van Salisbury ook, maar waarom? 
Als je van de kathedraal naar het centrum loopt kom je langs de mews op de foto hieronder, wat een fantastisch plekje! Maar je hebt op een heerlijk zonnige dag als deze wel de hele dag toeristen voor je neus op het gras liggen. Rechts, maar niet goed op de foto, is een beroemd huis met tuin, dat kun je bezichtigen en er is een van de films van een boek van Jane Austen opgenomen. Moet uitzoeken hoe of wat, later. We hebben het huis niet bekeken, maar hebben wel thee gedronken in die tuin, waar trouwens niet veel aan was. Later: Monpesson House en het is als set gebruikt in Sense and Sensibility. Had ik tevoren moeten weten!
Maar we zijn eerst het centrum ingelopen. Het was weliswaar zondag, maar alle winkels waren open en er hing een feestelijke sfeer, met bellenblaas en zo. Iemand in de kerk had me verzekerd dat we absoluut naar de flowershow in de St Thomas moesten gaan kijken en dat hebben we braaf gedaan. 

De flowershow was een soort competitie tussen de groepen die in diverse kerken de bloemen verzorgen. Erg mooi vond ik de krans hieronder en ook de inzending rechts. Met 'poppies' kun je niet veel, maar rode gerbera's waren een prima alternatief. De maakster had al eens een prijs in de wacht gesleept op de beroemde Chelsea show ... 

Er was ergens een craftmarket met potten honing en houten bordjes met LOVE erop voor in je B&B en dgl, maar niks begerenswaardigs. Maar ... de winkels waren open, onze auto stond in een parkeergarage en uit een ooghoek had ik een M&S gezien. Stond op het lijstje. M&S heeft een cafetaria, Ko had een boek en ik, Erna, kon lekker uitgebreid kijken en passen. De begeerde kuitlange witte broek, 2 tops en 3 bh's later konden weer verder. 
Uitrusten met thee en iets erbij in de tuin van dat huis en toen naar een park ergens. Welverzorgd en vol mensen die genoten van deze zomerse zondag. Er waren bankjes, we hadden boeken en hebben genoten van een heerlijke dag! Hieronder: Iris siberica soort.

4 juni. Van hieruit reden we naar Exeter en kwam door het New Forest. In grote delen ervan lopen dieren vrij rond, vnl paarden, maar we zagen ook af en toe een koe en een keer een rare vogel: een wit parelhoen. 

De klad is een beetje in de beddenfoto's gekomen, maar hier is er nog eentje: Gipsy Hotel, Exeter, kamer 31. De bridgeclub van Exeter speelde n.l. in dat hotel en Ko had ervoor gezorgd, dat we er vast logeerden en 's avonds konden spelen. 
Maar eerst brachten we een aangename namiddag door in de tuin van het hotel, met een boek, een zingende lijster en af en toe een konijn of een eekhoorntje. 
Het bridgen begon om 7 uur. Ga maar ergens zitten! In rap tempo werden er 24 spellen doorgejaagd en om 10 uur was iedereen weg. Erg ongezellig en slecht gespeeld. We waren laatste ...

5 juni. We vertrokken naar Sidmouth om een paar dagen bij Mary te gaan logeren. Mary is een vriendin uit Frankrijk, we hebben jarenlang samen met haar en haar inmiddels overleden man Mike viertallen gespeeld in de Franse competitie en bewaren daar heel goede herinneringen aan. Haar hondje Daisy ging weer helemaal uit haar dak toen we kwamen. We kennen elkaar dan ook een heel hondenleven: al 10 jaar! Foto's van Daisy, mini schnautzer, zijn mislukt. 

Mary nam ons de volgende dag, 6 juni, mee naar een opvangplek voor ezels. Er was o.a. te zien met wat voor auto men in b.v. Afrika ergens op pad ging om b.v. gewonde ezels te helpen en voorlichting te geven, hieronder rechts. 
We gingen ook naar een buitenplaats ergens in de buurt, waar we een fraaie auto aantroffen en de begeerlijke blauwe papaver (Meconopsis betonifolica), het boegbeeld van mijn tuinsite. Die wil vochtige, zure grond en geen slakken in de buurt, nou, dan weet je het wel!

Een mooie wandeling langs de zee in Sidmouth. 

Er wonen in Sidmouth vrijwel alleen bejaarden, maar het schijnt dat ook Jeremy Vine, van de Eggheads, er een huis heeft!

7 juni. Ko deed allerlei klusjes in huis en Mary en ik gingen winkelen in Sidmouth, want overal in Engelse stadjes zijn zgn thriftshops, kringloopwinkeltjes t.b.v. bepaalde liefdadige doelen. Ik vond één leuk bloesje waar ik later voor wilde teruggaan. Helaas: verkocht!

Overal waar je in een dorp of stadje loopt leuke muurtjes.

Deze tweede avond gingen we in Exeter naar een voorstelling van Iolanthe. Een wat minder bekende opera van Gilbert & Sullivan. Uitgevoerd door een geheel mannelijke cast. In het kort: er zijn twee groepen, notabelen en elfjes, en die hebben een conflict. Er werd verbazend goed gezongen en het moet heel moeilijk zijn geweest om de juiste stemmen te vinden, want ook de vrouwenrollen werden door mannen gespeeld. Er was er één bij, die sopraan zong en je kon nauwelijks geloven dat dat een man was! Dansen konden ze ook al.
De elfjes hadden witte pakken aan, met sjaaltjes vanuit de taille naar de polsen om vleugels te suggereren, goed gevonden! Maar roze korsetten om hun middel, zo'n echt Engelse toevoeging, beetje ordinair. Veel Britten lachen erg om poep- en piesgrappen en verklede mannen/vrouwen. Eigenaardig!

Mary heeft nog niet heel erg veel aan haar huis gedaan. Ze is pas in december verhuisd en heeft bovendien last van haar arm, die bij een ongeluk beschadigd is + een soort reuma in haar handen. Er zijn wel al decoraties, zoals het beeldje (Midsummernight's dream) hierboven. Ze heeft er twee van dezelfde kunstenares, ene A. Garner of zo, uit Ilfracombe, maar ik kon niks over haar vinden.  Ook het schilderijtje van Venetië vind ik prachtig, en fantastisch ingelijst, maar op de foto's komen geen van twee goed tot hun recht.
Het was vnl erg leuk om elkaar weer te zien. 'We have history together', zoals Mary zei!
8 juni. We vertrekken en gaan nu naar Topsham, waar we wel eens met Mary geweest zijn. Daar is een leuke antiekhal, een loods met drie verdiepingen en binnen vol kleine winkeltjes met 'antiek' en goede kringloopspullen. Je weet nooit wat je tegenkomt. Flower Fairy kaarten, een doosje voor Rikky, die in augustus jarig is, een snoepschaal met twee lagen, ik weet zo gauw niet hoe zo'n ding heet: etagère?
Toen naar het knikkermuseum in Bovey Tracy.  

Oude liefde roest niet en dat gaat zeker op voor mijn belangstelling voor knikkers. Dat was even dik genieten: een geweldige knikkerbaan, die Ko altijd leuk vindt, prachtige moderne knikkers, oude knikkers, een solitair spel met oude knikkers en allerlei knikkers te koop, een soort knikkerparadijsje. Ik heb er heel wat aan geschaft, alleen maar om naar te kijken! En twee voor mijn kleinzoons, miniglobes van helder en mat glas. Voor mijn kleinzoons als we t.z.t. weer naar Australië gaan.
Op advies van Marleen gingen we daarna kijken bij kasteel DROGO, een kasteel dat door een zeer rijk persoon wordt gemoderniseerd omdat het dak lekte. Alleen de steigers schijnen al meer dan een miljoen gekost te hebben!! We waren laat en de jongeman aan het entree liet ons voor niks binnen na een minuut of 5 wachten. Kon ik me intussen even amuseren met naar eekhoorntjes kijken, want die zie je overal in Engeland. Het zijn wel grijze!
Eerst lopen we langs een veld vol materialen: oorspronkelijke stenen met nummers erop. 

Binnen is het wat lastiger fotograferen, het poppenhuis was te donker op de foto, maar wel een fraai ingelegde kist, een toiletkoffer voor een heer en schakelstation (power room). 
De tuin was mooi aangelegd, maar verder niet bijzonder, al zag ik wel Iris 'Silver Edge' bloeien, mooi. En ik had pijn in mijn rug, ik ga er krom van lopen ...
We gingen logeren in Gooseford Farm en wel in kamer 'Goose & Gander'. Gander is een mannetjesgans.
Het was er goed toeven. Een bankje op de kamer, kon je goed zittend TV kijken (Roland Garos was bezig), een ruime keus aan cereals bij het ontbijt, met lekkere Fruit & Fibre en volle melk, opgediend in Portmeirion servies: Pomona. (De naam van het servies was me welbekend, maar het groene randje niet! Ik heb een heel stel voorraadpotten van P.M.) 

's Avonds aten we in een pub - The Post Inn - chili con carne, en kregen daar o.a. zakjes met brown sauce bij. Grote verrassing: dat was de salsa Inglès, die we in Costa Rica zo lekker vonden en hier nergens konden vinden. Daar was ie trouwens geel, maar never mind, brown sauce is in elke supermarkt te koop.

9 juni. Dagje Dartmoor. Met de pony's, witte schapen met zwarte koppen/poten en roeken. 
Raar: de pony's krijgen in de winter een snor en men weet niet waarom. Zowel de dames als de heren pony. Hier, bij de koffie, was een speciaal informatiecentrum over de pony's. 
We verlieten Dartmoor en gingen eerst naar Tavistock, een leuke plaats. Er was een zgn pannier hall en dat is een overdekte marktplaats voor mensen die allerlei dingen willen verkopen, schilderijtjes, 2e hands boeken, planten, sieraden e.d. Ik kocht een leuk schilderwerkje van een waterspreeuw op een stukje leisteen. Daarna gingen we iets eten en bestelden aspergesoep. Dat was soep uit een pakje en de aspergevariant klontert altijd, hier dus ook, getver, een hap was genoeg!!!
Je ziet dikwijls cottages met een rieten dak. Soms hebben de makers daar een 'handtekening', eigenlijk meer een 'handfiguur' opgezet, ook van stro, zoals b,v, deze vos. We zagen ook ergens een zwaan, maar je kunt natuurlijk niet altijd stoppen.

Het rijden over de supersmalle weggetjes is een apart genoegen. De bermen staan meestal vol bloemen, hier koekoeksbloemen, maar ook b.v. veel vingerhoedskruid.

 

 's Middags gingen we kijken in iets dat Ottercentrum heette. Er liep van alles rond, herten pauwen, wallabies, konijnen en de otters waren ook leuk: Aziatische otters, die veel belangstelling hadden voor langslopend personeel met emmers.

 Ik probeerde een beekjuffer te fotograferen en dat viel niet mee, maar had met andere dieren, zoals moeder wallaby met kind, meer succes.  

Deze wallaby was erg tam en liet zich aaien. Een jochie van een jaar of 6 was niet bij haar weg te slaan. Maar uiteindelijk ging hij weg en kon ze, met haar joey half uit de buidel, een tukje doen. 

Een witte pauw liep voortdurend te pronken. Eigenlijk niet een heel mooi beest. 

 

 

 

 

Van een doorsnee pauw worden altijd de staartveren geroemd, maar dat subtiele vierkantje groene veertjes midden op zijn rug is ook prachtig, toch? 

Beestjes voeren blijft leuk en hier mocht het! Onderweg lunchten of aten we in allerlei pubs.
Vervolgens vertrokken we naar de kust en gingen logeren in Bude, in Sunrise B&B. Dat hadden we beter niet kunnen doen. Voor bijna 90 pond kregen we een kamer - geboekt via een bureau - onder het schuine dak. Je kon in de badkamer bij de wastafel amper rechtop staan. 

Er was maar één stoel en er waren geen nachtkastjes - kun je je bril, glas water, sieraden, boek niet kwijt - noch leeslampjes naast de bedden. Het was, te oordelen naar het dikke tapijt waardoor de deur moeizaam open/dicht ging, nieuw en brandschoon, dat wel, maar 40 pond was al veel geweest voor een dgl kamer. 

Ik had deze winter al een lijstje gemaakt van de zaken die je in een eenvoudige hotelkamer altijd verwacht. In Namibië ontmoetten we een jongeman die van plan was een lodge te gaan beheren en voor hem heb ik de lijst in het Engels vertaald. Ik had een stuk of wat exemplaren bij me en heb ze overal, aangevinkt voor wat OK was - en dat was het meeste - achtergelaten. 

10 juni. Onderweg een fazant gezien en een roodborsttapuit (dat was lang geleden!); in de morgen belandden we in Docton Mill Gardens. Daar dronken we koffie en vlierbloesemlimonade en kon Ko rustig lezen, terwijl ik de tuin bekeek. Het mooist was een leeuw die helemaal met mos was begroeid. Ook de moeite waard: een rode waterjuffer en een klimhortensia die zich over het dak van een schattig(e) cottage boog. De of het cottage?

Toen gingen we naar Westward Ho! Daar moet je alleen voor naam naartoe; een stadje aan zee, maar het strand is niet geweldig, veel stenen. 

Een opvallende dame langs de zeewering, Ko moest een trucje uithalen om haar te fotograferen ... Misschien was het wel een verbouwde heer, die ooit aan bodybuilding had gedaan. Of nog deed?

Zo lummelen we maar wat aan in onze vakanties.

Planten groeien overal in muurtjes en  soms zelfs wel eens op een schoorsteen.

We gingen logeren in Coombeview Farm, waar een automatische verlichting (blauw) was in de badkamer, zodat je 's nacht niet op de tast naar de WC hoeft te gaan, en waar we naar tennis met Nadal hebben zitten kijken. Heel prettige logies, vlak bij het stadje Great Torrington. Daar liepen we even doorheen om geld te halen of zo en trof ik een oude bekende aan: een kleinblijvende, laatbloeiende jasmijn, met crèmekleurige, heerlijk ruikende bloemen. Ik had hem op 72, maar kon niet achter de naam komen. Maar die vond ik de volgende dag, want toen gingen we naar ...
11 juni. Rosemoor Gardens. We hadden er met Marleen en Meindert afgesproken en hebben enorm genoten. het weer was precies goed, 23°, en aangenaam gezelschap. Marleen en ik konden tot vervelens toe planten kijken in deze verrukkelijke, perfect onderhouden tuin, Ko kon ergens een boek lezen of met Meindert converseren. Meindert wil af en toe ook tuin kijken.   
Maar ook wij wilden af en toe op een bankje en kregen een keer gezelschap van een baby roodborst.

Er waren heel veel rozen, maar eigenlijk te veel bij elkaar en van die propperige dubbele. Ook qua geur niet om over naar huis te schrijven, of hier in dit blog. Ik heb alleen een foto gemaakt van een Perzische roos, zoals die hier in de tuin. Ik vind dat donkere hart spannend, maar helemaal 'enkel' vind ik mooier. 
Een prachtige tuin, buitengewoon goed onderhouden, met vlekkeloze gazons en zo. We hebben genoten. (Zie foto's van allerlei planten op erna-midi.) De hemelse jasmijn hieronder op de foto.

Toen we uitgekeken waren gingen we bij Marleen en Meindert eten in hun Kees, een bijna 40 jaar oude camper. Maar er ging ergens iets niet goed met mij en 's nachts kreeg ik buikproblemen en was de vakantie daarna wat mij betreft zo'n beetje voorbij. Voor Ko natuurlijk ook heel vervelend! Wat een gedoe als je in hotels moet verblijven ...

 

12 juni. Op de agenda stond: fuchsia kwekerij voor Marleen en mij, treintje kijken voor Meindert en Ko. Maar ik was te beroerd en mocht een paar uur in Kees slapen, terwijl de anderen op zoek gingen naar de fuchsiakwekerij, die niet meer bleek te bestaan, en het treintje.

In de buurt van Combe Martin is men doende om een oude spoorlijn te reconstrueren. Het traject tussen Woody Bay en Killington is dankzij de inzet van veel vrijwilligers weer in bedrijf. Merkwaardig is dat de oorspronkelijke (1898) spoorbreedte 597 millimeter (1 ft 11 1/2 inch) was maar kennelijk met 3 mm (1 ft 11 5/8 inch) verbreed in 2006. Er is in de zomer een uurlijkse dienstregeling en voor £7.50 kun je de hele dag heen en weer rijden. Hoewel de oude seinen, wissels en telefoons nog steeds aanwezig zijn, een moderne telefoon mocht niet ontbreken. Het stationsrestaurant was ook weer in bedrijf: met koffie, thee, scones en andere koek. 
12 juni. Vandaag reden we naar Bovey Tracey - waar het knikkermuseum was - terug en overnachtten in een drukke straat, maar verder OK. Gelukkig was er aan de overkant een drogist met Tena Lady, weet ik ook hoe dat werkt. Wat een armoe!!

We gingen de dag erná naar Mary terug. Ik in bed en Ko zorgde dat de piano van Mary in haar auto terecht kwam, zodat ie mee naar haar dochter kon. 

14 juni. Iets beter dan de voorafgaande dagen, maar b.v. nog te beroerd om Wisley Gardens te gaan bekijken waar we NB langs kwamen. 

Wel heel leuk: naar Plantworld. Dat is een bedrijf waar je zaden kunt kopen en hoewel ik niet handig ben met zaaien heb ik daar in de loop van een jaar of 30 vrij vaak zaden aangeschaft. Ik vind het een leuker bedrijf dan Tomson & Morgan. Met de eigenaar Ray Brown, nu met pensioen heb ik vaak contact gehad in de loop der tijden, vroeger per post, later per e-mail. Nog niet lang geleden kocht ik er zaad van paarse papavers! Ray eindelijk een keer in levende lijve ontmoet, knappe vent, zo hé!, met een fraai handschrift. Rechtsonder Oenothera 'Sunset Boulevard', bij Plantworld te koop!

We zouden nog chocola voor Jaap kopen (Muts logeerde bij hem), Cadbury van het een of ander. Laten we nou door Cadbury komen! Cadbury North, Cadbury South, Cadbury Industrial Area, maar nergens een supermarkt. In het volgende dorp was er wel een en vonden we chocola. Toen nog een laatste nacht in Leicester Inn, waar een leuke tuin was en de auto in de zon stond: chocola vloeibaar ...15 juni. Ik was gelukkig weer wat beter dan de dag ervoor. We kwamen langs Sissinghurst en zijn even bij de planten die er te koop zijn gaan kijken, maar niks interessants. 3 Abessijnse gladiolen in een pot voor 7 pond, van dattum. Niet genoeg tijd/energie om de tuin zelf te gaan bekijken en we waren er al eens geweest. 
Later kwamen we nog langs een kas met misschien ook planten en dat was onverwacht leuk. Ik vond een bosje kunst-kievitseitjes (Frittelaria), precies goed voor een dierbaar, maar helaas lek vaasje. Nepbloemen zijn meestal heel lelijk en als ze dat niet zijn schreeuwend duur, maar dit was maar 2 pond en ziet er heel goed uit. Aardige eigenaar, helaas geen Philadelphus erectus, maar hij wist wel waarover ik het had!  Greenways Garden Centre in Bether's Den, Ashford Rd.

Files in Dover, maar gelukkig op tijd voor de ferry. Ko maakte een betere foto dan ik van de beroemde White Cliffs! Op de ferry hadden ze de juiste Cadbury chocola voor Jaap.