M&S is ook fantastisch voor handdoeken, T-shirts (meestal Fair Trade, allerlei verschillende soorten halslijn) en heren zomerpyjama's. Gek genoeg hebben ze geen tricot winter uitvoering van de laatste. 
Nog leuker is - vind ik -  naar Engeland gaan en zelf rondsnuffelen; voor mij is het er een soort paradijs, hoewel ik meestal een hekel heb aan winkelen: te veel mensen en dan die vervelende muziek overal, bah! 

Grappig: Mary had me verteld dat het zwembad vol kikkervisjes zat. Vreemd, al was het in oktober behoorlijk warm en waren de kikkers of padden daardoor misschien van slag geraakt. Ze deed er emmers chloor in om de arme beestjes te vermoorden, maar ze waren nog steeds niet allemaal dood ... Dat wilde ik wel eens zien. Haha: muggenlarven! 

Daisy wil graag in dat kleine plekje zon in de kamer haar dagelijkse borstelbeurt ontvangen en dat leverde dit leuke plaatje vol lijnenspel op.

In Béziers had ik thee nodig, voor mijn eigen speciale combinatie van Auchan - en Cotterly citroen. Zondag gaan we eten/bridgen bij Mary en hadden al superlekkere chocola ingeslagen toen ze ons woensdag vertelde dat ze van de chocola af was, maar helemaal dol op kaas. Onze favoriete kaas heet 'Pié d'Angloys' ooit ontdekt door Gita, en niet in de buurt te koop. Wel bij Auchan. Auchan is gigantisch, een paar rolschaatsen zou goed van pas komen. 
Gisteren was het er gigantisch als altijd en bovendien stervensdruk, je kon er bijna niet lopen, duizenden kerstinkopers! Waar waren we aan begonnen? Maar dan komt er een onverwachte meevaller: ze hadden alle kassa's geopend, een stuk of twintig, schat ik, en eenmaal voorzien van kaas en thee, stonden we zo weer buiten. Bij Castorama (voor de antenneonderdelen) was het juist rustig. Ik heb lekker op een bankje zitten breien terwijl Ko zijn spullen bij elkaar zocht.

Vandaag is het stralend weer; een vrijwel strakblauwe lucht (met wat sluierbewolking zou Helga zeggen) geen wind en nu - bijna 1 uur - al 16°. Als Ko klaar is op dat dak gaan we wandelen! We halen de 20 wel vandaag.

Deze sprinkhaan zit beneden op een kastdeurtje te overwinteren. Als je goed kijkt zie je dat zijn voorste poot eindigt in een soort handje met 3 vingers. De foto is op ongeveer ware grootte.

Wij hebben in de auto zitten bedenken hoe je 'rotisseur' zou moeten vertalen en kwamen er niet uit. (Ieder zijn beroep, het onze is ...?)

Vanmiddag bridge in Narbonne met een aangekleed glaasje champagne toe. Gezellig wel. Toen we naar huis reden, uur of 8, was het 16°. Veel wind. 

Een groepje Nederlanders bridget in de buurt een keer per maand bij iemand thuis. Een paar heeft opgezegd en wij werden uitgenodigd om vandaag mee te doen. Was heel gezellig. Leuke mensen ontmoet, die we nog niet eerder zijn tegengekomen. Voor herhaling vatbaar (pas in februari).

Bovendien is er hier een of ander insect dat hapjes uit de rand van de bladeren neemt, waardoor ze niet bepaald fraai zijn. 

Het is niet zo koud vandaag - de berichten voorspellen anders niet veel goeds -, er is geen wind en met dat dikke vest aan is het goed buiten werken. Dus die boom er maar eens uit. Zo gezegd, zo gedaan. Het onderste stuk mag Ko met zijn motorzaag doen ...

Die worden van takjes en blad ontdaan, zo nodig wat korter geknipt of gezaagd en daarna onder het balkon voor de garage gelegd, want het is inmiddels gaan regenen. Later worden ze op maat gemaakt, 

Hij is een meester in pottenbakken; de raderen van het horloge zijn bedekt met scherven van door hemzelf gebakken en geglazuurd aardewerk, in o.a. goud en brons. T.z.t. komt er nog een hagedis. Het thema is TIJD. Spannend zijn de fossielen hier en daar. Op het kleine bordje rechts staat: 'Fragile'.  

Het is nu al erg mooi en nog niet eens helemaal af.

'HO - Otto'

Evenzogoed vind ik hem erg mooi en apart. Ik kijk veel bij Chinees aardewerk op e-Bay en zie ongeveer nooit rood bij het aanbod.  Dit is 'm nog eens

4 december Sinterklaasverrassing: een wandelende tak op het raam van de serre. Het is hier nog lang geen winter! 
Zij zit met zijn kop naar beneden en twee van haar 6 poten langs die kop gestrekt. Ik schrijf expres 'zij' en 'haar', want de wandelende takken hier zijn vrijwel zonder uitzondering dames, die, zonder assistentie van heren, uitsluitend dochters krijgen: parthenogenese. 

De zolder, waar je maar aan één kant kunt staan, hebben we ooit, praktisch!, met boekenkasten langs de wanden geïsoleerd. Maar meestal smijten we iets dat naar boven moet, om mee naar Nederland te nemen, bankpapieren, rommelmarktmateriaal, gewoon maar even ergens op de grond ...

Opruimen dus. En een klein beetje opruimen schept altijd onverwacht veel ruimte. Kunnen we die weer volstouwen.

Het is nog steeds lekker weer en de nachten zijn nog niet kouder geweest dan een graad of 7, schat ik. Van mij mag het de hele winter zo doorgaan.

Vanmorgen vond ik in de tuin een dode merel. Dat vind ik echt erg, merels zijn hier schaars. Als het echt koud is komen ze wel eens op de appeltjes in het boompje van buurvrouw Mirjam af. Ik heb er zelfs wel eens een lijster bij gezien, maar het is alles bij elkaar toch een zeldzame gebeurtenis.

Later in de middag kwam Mirjam hier met een ander dood vogeltje, een zwartkopje potverdorie. En Ko had een dooie accu, in het rode autootje!

29 november De regen is weer terug, maar mottig. 

Geen wind, best lekker om even een flinke wandeling te maken. Gelukkig heeft Cor vaak zin en bovendien een hond: Bardot is haar naam. 

Er zijn prachtige wandelingen te maken in deze omgeving. Vanmiddag tussen Cessenon en Cazedarnes, echt mooi, wel modderig. Astertjes langs het pad.

Stond de camera weer eens op de macrostand. Stomme ik!

Adri de Groot, van 'Vogeldagboek', stuurde me gisteren deze geweldige foto van een mannetjes kuifeendje in de mist. Zie 5 november voor het vrouwtje. Ik kan 'Vogeldagboek' echt aanbevelen, prachtige foto's!

http://www.vogeldagboek.nl/

Ik zat dus tijdens het sorteren van de spellen van 'Trophée du Voyage' te puzzelen op mijn voddige papiertje toen M. Escudier (vóór zijn pensioen met hart en ziel leraar wiskunde) naast me kwam staan en me vertelde dat ene meneer Euler, een Zwitser, dit magisch vierkant had berekend en wel als amusement voor Catherina de Grote van Rusland. Hij vertelde ook, dat de Japanners het nog niet zo lang geleden als amusement voor in de trein en zo hadden ontwikkeld en dat is omdat de Japanners, bij gebrek aan woorden met letters, geen kruiswoordraadsels of cryptogrammen kunnen maken. Hun karakters zijn pictogrammen voor begrippen. Grappig, maar logisch! Het kan trouwens best dat ik het helemaal mis heb, maar zo heb ik het begrepen.

Die arme meneer Lapeyre miste ook deze keer 7SA, maar nu was het de schuld van zijn partner. 7SA komt in het wild nauwelijks voor, maar in een toernooi met enige regelmaat. 

Het aardige van Frankrijk is dat je auto voor de klussen de keuring doorkomt als er geen essentiële mankementen aan zijn.

De herdenking was in The Royal Albert Hall en op een bepaald moment kwam een regen van rode blaadjes naar beneden tijdens 2 minuten stilte. De 'Poppies' verwijzen naar een gedicht van John McCrae, Canadees militair arts tijdens de 1e wereldoorlog in de loopgraven in Vlaanderen. Zie hiernaast.                                                                 

We gaan maar weer aan een legpuzzel.

Iets lastiger te schillen dan een koolrabi, iets minder uitgesproken smaak, maar gebakken met een uitje, knoflook, tomaat, wat rozemarijn, basilicumpasta, peper en zout heel goed te eten. Was lekker bij de worstjes die ik al op het menu had staan. 

Er is een meneer, Adri de Groot, die prachtige vogelfoto's publiceert op www. vogeldagboek en als je je erop abonneert krijg je elke week twee keer de meest waanzinnige vogelfoto's toegestuurd. Deze foto kreeg ik vandaag: een wijfje kuifeend, die haar tong uitsteekt naar ...? November? Wat een leuke foto!!
De mannetjes zijn zwart met een plek wit opzij. 

Ook gisteren weer veel regen.

Onderweg kwamen we een ander leuk eendje tegen. Ko noemde hem direct canard à l'orange. 

En maar regenen.

Mijn dag kan al niet meer stuk, want na járen speuren heb ik de pot van mijn dromen gevonden. Vuurrood glazuur is schaars bij Chinese*) potten en ik wist dat dit soort bestond, maar gisteren zag ik er eindelijk een op eBay Amerika. Probleem: de auctie eindigde vannacht om 4 uur. 
Nou ben ik bereid om de wekker te zetten als ik iets echt graag wil, maar je moet goed helder zijn om op het juiste moment het juiste bedrag te bieden. Ik heb best wat ervaring inmiddels. Dit zijn de stappen: wat heb ik ervoor over? hoeveel is dat in dollars? hoeveel is dan mijn maximumbedrag als de verzendkosten er vanaf zijn? Je wacht tot de laatste 40 seconden (hartkloppingen zijn niet te vermijden), je voert je maximum in en hoopt dat het goed gaat. 
De verkoper van deze pot  wees me echter op het bestaan van esnipe.com die in de laatste paar seconden voor je biedt tegen betaling van 1% van je aankoopbedrag. En dat is gelukt!
Eén keer werd er een klein flesje van dit patroon verkocht in Frankrijk door een Engelsman. Dat ging voor zoiets als 50€ weg en ik viste naast het net met mijn 25€ bod. Ik heb het er nu een stuk beter afgebracht en de pot is een stuk mooier ook. Hoop ik dan maar, want ik moet nog wel een paar weken wachten.

1 november is hier alles dicht. Iedereen gaat met grote, dure! (20€) bolchrysanten naar het kerkhof, terwijl het pas morgen Allerzielen is. Gelukkig bedenkt de bridgeclub in Narbonne dat als het kerkhof 's morgens wordt bezocht er 's middags een kaartje kan worden gelegd. Om de een of andere reden kun je op dinsdag nooit ergens bridgen, vandaag dus wel.

Af en toe komt Caramel op bezoek. Daisy kan hem natuurlijk niet uitstaan en hij is een tikkeltje bijterig, maar verder wel een heel leuk katje. Hij is van niets of niemand bang en wil hier erg graag naar binnen. 

Ik hoorde net de regen aankomen, zoals in de tropen. In de buurt zit een boomkikkertje, dat dan steevast begint te kwaken, leuk!

De competitie ging van een meter en is verder voor ons afgelopen (open viertallen). 
Antoine had zijn auto geparkeerd onder de platanen van het plein. Daar komen 's nachts duizenden spreeuwen slapen, je hoort ze altijd in de winter, als het donker is aan het eind van de middag.  Vandaag was dat voor het eerst; de spreeuwen waren al gearriveerd en hadden zoiets als 'Paintball' (shitball?) gespeeld met die auto. 

De oplossing van het bridgeprobleem van de 27ste? Je komt in je hand met een hoge schoppen en dan moet je H en A spelen en nogmaals ruiten en daarop gooi je de andere hoge schoppen in je hand weg. Als de tegenpartij schoppen speelt is V je binnenkomer voor de drie vrijgespeelde ruiten en anders maak je je contract via de kaarten in je hand.

Je kunt in het klein zien wat er gebeurt in sommige landen als er een modderstroom op gang komt ...

Het is hier trouwens echt pestweer, met veel regen. Regen was welkom, maar het heeft net al 3 dagen geregend!

Een van de gasten was Ted, die ons vertelde hoe de werkbelasting van een TV-persoon eruit kan zien. Daar wil je NIET meer ruilen!

Onder de tafel zat Ollie. Wat een wereldhondje is ze toch.

Je verwacht krokussen in het voorjaar, maar ik heb er net zo veel in het najaar. Dit is mijn favoriet, hij blijft ook in de regen overeind. Bijen zijn er bijna altijd, behalve als het flink regent of als het vriest. 

Een dezer dagen gaat de rozemarijn weer bloeien, dat doet ie 2 keer per jaar, en dan gonzen de struiken.

Ter illustratie van de kronkels die je in je gedachten maakt om ze op te lossen: 13 horizontaal. Ko verzon wegenwacht (de afkorting) en ik 'barensnood' (> weeën), allebei kloppend met die ene N, maar allebei fout want op de een na laatste plek komt een D ... Het werd trouwens 'steunfonds'. 

Merkwaardig genoeg was het een meneer die vroeg of ik mijn truitje zelf gebreid had! Jazeker, zelf gebreid.

Onderweg naar huis zagen we een bijzonder nummerbord: 97 3, uit Guyana. Dat ligt N.B. naast Suriname!

Op weg daarheen kwamen we langs de molen in Zoeterwoude-Rijndijk, waarvan ik al vaak een foto heb gemaakt. De laatste keer onder een dikke laag sneeuw. Met die herfstlucht erachter ook weer fraai, al was fotograferen vanuit de auto bij een stoplicht niet echt makkelijk! 
Bij Hertog zocht ik ceratostigma, een kruipertje met blauwe bloemen, dat het in Frankrijk erg goed doet en in Nederland redelijk, en eventueel nog wat vaste planten, maar er was niet veel meer. De meneer van Hertog ken ik al járen; het was leuk hem even te spreken. 
Met Pieter Zwijnenburg had ik al gemaild. Er moesten struiken komen ter vervanging van al het dode spul, geschikt voor zandgrond en bestand tegen verwaarlozing. Ik kreeg een paar dingen die ik niet kende, spannend. Maar ook een nieuwe krentenboom - nou ja, ...boom? je moet wel 2 keer kijken, maar deze overleeft w.s. wel - en een soort kamperfoelie die tegen de omstandigheden van Voorthuizen bestand moet wezen. 
Boskoop blijft een soort paradijs. Ik kwam 40 jaar geleden al bij de vader van Zwijnenburg. Dat mocht vroeger alleen in October ... 

Vriendin Anne v. B. zit in Australië. Af en toe stuurt zij een mail met haar belevenissen.

Ik ben niet erg jaloers van aard, maar nu voel ik het wel af en toe kriebelen.

Vooral als ze van dit soort foto's opstuurt ...

Bij dat bedrijf hadden ze ook heel aantrekkelijke tafels. Onthouden!

Het leven met een behoorlijk gehandicapt kind moet niet makkelijk zijn voor Marten, maar ik heb hem nog nooit horen klagen. 

Hieronder legt hij zijn vader uit hoe een Blackberry werkt!

Mijn buurman hier, Cor, weet vast wie de schepper is van het gebouw aan de A-10 waar we op weg naar Voorthuizen vaak langs rijden. Ik vind het erg mooi (hij niet, hoorde ik later).

Op de markt 3 bossen bloemen voor 5€. Kom er maar eens om in Frankrijk. Bovendien het onvolprezen vissers volkoren brood (Ko heeft er 9 besteld voor volgende week, ze laten zich prima invriezen) en een bakje kibbeling, vet, dat wel, maar zo lekker!

Schuin tegenover ons staat er een ceder in een van de veldjes die leegstaan. 
Veel caravans, die daar stonden (niet allemaal) zijn verwijderd, maar er komt niets voor in de plaats. Ik ga er regelmatig planten roven, bergenia b.v., want er kijkt geen mens naar om ... 
Maar die ceder dus ziet er uit de verte uit alsof er allemaal paddenstoelen op groeien. Het zijn de resten van de kegels als je het van dichtbij bekijkt. Helaas wordt dit niet door eekhoorntjes gedaan, want die hebben we, jammer genoeg, niet.

Het was niet alleen de 28ste vandaag, maar het was ook 28°, ongelofelijk!

Het kleedje op het art-deco kastje was niet van mij. Ander kleedje nodig! 

Via MP wel een leukerdje gevonden, komt uit Frankrijk, haha!

Ontvangst met koffie en taart (Tom-Pouce?, lekker kliederen) en veel bekenden. Daarna een wedstrijd van 20 handen o.l.v. Kees Varkevisser, die we ook al jaren niet gezien hadden, leuk! We waren nog 4 ook, lang niet slecht, van een kleine honderd paren onder wie heel goede spelers.

Toen wat instructie voor gevorderden, interessant, maar niet zo makkelijk te verstaan en de voorbeeldspellen waren niet goed te lezen.

De familie de Vrind, een familie van rasechte kaarters, ook de aangetrouwde leden!, zorgde voor een klein cabaret. Een groep actieve leden binnen de club!

Tenslotte kon er gedanst worden, maar wij ouwetjes waren al moe en moesten nog een uurtje rijden, dus voor ons was het genoeg. Einde van een prima dagje.

Tonkie had me verteld dat de via internet bestelde quilt voor onze slaapkamer erg lelijk was, maar het valt erg mee, toch?

Het restaurant bevindt zich beneden en om het te bereiken kom je langs deze gigantische wijnvaten. Er kan wel 5000 liter in zo'n vat. In het midden ervan zit vaak een soort kippenhokje. Geen idee waar het voor dient.

Daarna zijn we gaan lunchen bij La Batelière in Capestang, een van onze favoriete restaurantjes.

Ik ben meer van de katten, maar ik ken ook leuke honden en soms kom je er eentje tegen waarvan je direct gecharmeerd bent. Dit maffe beest hieronder lag op het heetst van de dag, pal in de zon, midden op een voetgangersloopje, in diepe slaap.

We mochten geen van beide meenemen, ook niet tegen betaling! Helaas is het glas niet zo goed gelukt op de foto, het was een echt Coca-Cola glas met de zelfde ribbels als de fles en het logo erop. 

Weer wat geleerd. Onze vriendin Mary heeft veel bewondering voor haar koningin en wel om haar enorme plichtsbesef.

Via I.B.S., een club van bollenliefhebbers wereldwijd, heb ik een paar jaar geleden bollen gekregen die voor het eerst bloeien. Het zijn een soort miniatuur amaryllissen, de bloemetjes zijn niet groter dan 3½ cm , geweldig! Ze hebben een lastige Latijnse naam, maar heten in Texas, waar het onkruid schijnt te wezen rainlilies. Klein, fijn en rood. T.z.t. foto. Van een medelid van de club hoorde ik later dat ze ook hurricane lilies worden genoemd. Klinkt interessanter.

De 2e uitzending van dat nieuwe programma met Wibi S. viel tegen. De kandidaten kwamen amper aan bod en als ze speelden - Chopin -  werd erdoorheen gekletst. De presentator was prominenter en vaker in beeld dan zij!

Links persoonlijk briefje met resultaten, let op spel 8, zij: 5  (5c) plus 1; hieronder spel 8 in het boekje. Het zou een goed resultaat voor ons moeten zijn, maar was het niet. OW hadden 6 moeten bieden en maken. Door tussenbieden hebben we het bieden verstoord, goeie actie, maar het levert geen goed resultaat op. In een sterk veld biedt iedereen 6 (en maakt dat ook, niet eens moeilijk). Voorkomen daarvan zou ons een goed resultaat moeten geven, maar in een zwak veld biedt men 4 of 5 of gaat down in 6 ...

Als we in Béziers spelen, een niet erg sterk veld, gebeurt het vaak, dat wij geboden en gespeeld hebben, zoals het had moeten gaan volgens de ontwerpers van Roy René; of dat we de bieding van de tegenpartij succesvol verstoord hebben en toch geen goed resultaat boeken. Zie hierboven.

Berry Westra is een begrip voor Nederlandse bridgers. Hij is niet alleen ooit wereldkampioen geweest, maar heeft zijn bekendheid vooral te danken aan het feit dat hij een heleboel uitstekende boeken over bridge heeft geschreven. Tegenwoordig leert elke beginner in Nederland het spel volgens zijn methode. Daarnaast verzorgt hij jaarlijks een scheurkalender met voor elke dag een probleem, heel leerzaam. En verder is hij erg aardig.

En wat kreeg ik vandaag? Een nieuwe betaalkaart. N.B. in een open envelop, maar correct geadresseerd. Nu moet er eerst een ondertekend papier terug naar de bank in Nederland om te melden dat ik e.e.a. ontvangen heb en dan wordt hij na twee werkdagen  geactiveerd. Al met al heeft het dan 6 weken geduurd.

Wederom warm en vochtig hier. Wel lekker en ik krijg er krullen van.

Gisteravond zat er een leukerdje buiten op de deur naar de zomerkeuken. Dit is een soort die je heel weinig ziet: Ameles decolor = kleurloze bidsprinkhaan? Heel lichtbruin en ongeveer 3 cm. Deze op de foto is een volwassen mannetje. met vleugels en ware grootte. Ze zijn vaak moeilijk te zien en nog moeilijker te fotograferen, want ze zijn wat springerig van aard. 
Ik weer blij!

Daisy, nieuwsgierig zoals katten betaamt *) - komt er gezellig bijzitten en drinkt een slokje uit het gietkannetje.

*) Ik ken maar één spreekwoord in de verleden tijd. Logisch, spreekwoorden constateren en dan gebruik je de o.t.t.. 
Hier is het: Curiosity killed the cat. 

Poes lijdt aan iets dat w.s. colitis is, een chronische ontsteking aan haar ingewanden, zoiets als de ziekte van Crohn. Ze is een nerveus type, daar kan het van komen. Ik consulteer via e-mail een homeopathische dierenarts in Nederland, grappig! Deze mevrouw heeft haar uiteindelijk ook van de kapotgelikte plekjes op haar schouders afgeholpen en dus ook van die stomme truitjes. 

Jacob wordt zo groot! Hij loopt inmiddels goed. 

Eerst in Girona bagage weg brengen. 
Jagoda wilde foto's van het voetbal stadion In Barcelona. In onze onnozelheid dachten wij dat het wel het Olympisch stadion zou zijn, maar daar was het volledig uitgestorven; wat zonde van zo'n fraai complex. De bedoeling was: het voetbalstadion van FC Barcelona. En daar was het dus stervensdruk! Je kon een begeleide tour door o.a. stadion maken: fors betalen en lange wachttijden! 
In de bijbehorende winkel met parafernalia was het bomvol met voetbal-gerelateerde memorabilia kopende lieden. Er hing een levensgrote foto van diverse grootheden op dat gebied en je moet daar dus een foto van jezelf of zo (laten) maken vóór die foto. Ik hou niet van winkels met veel mensen, ik kijk graag voetbal als er eens in de 2 jaar iets speciaals op dat gebied is, maar verder vind ik het niks. Duidelijk te zien! Onze vriendinnen hadden mannen en zoons met belangstelling!

Ik wilde graag naar een winkel van ZARA, na gedoe met een aantrekkelijke broek van dit merk, gezien in Libelle, maar nergens te vinden (Nederland, juni). Er was er een vlak bij Plaça de Catalunya. Viel dat even tegen: de kleding ziet er vaak leuk uit en is betaalbaar, maar dikwijls slecht gemaakt. Een T-shirt b.v. met een ribbelboordje, dat zomaar afgeknipt is. Één keer in de was en de rafels hangen erbij! Mooi als je 't een keer allemaal bekeken hebt, kun je het verder vergeten.

Gelukkig vond ik een aardig T-shirt in een paisley-patroon (had die broek ook en ik ben er dol op), prima bij de onlangs voor 5€ aangeschafte blauwe sandaaltjes (een schoenenwinkel in Béziers had alle schoenen in de opruiming voor dat bedrag!). Ko koopt graag schoenen in Spanje.

Bij Park Güell konden we geen plek vinden om de auto neer te zetten. Het ligt in een buurt met smalle kronkelstraatjes en de enige parkeerplaats is in de vakantieperiode echt te klein. 
Jammer, want het is de moeite waard.

Wat een ramp, die badplaatsen. In het stampvolle Calella (40+ jaar geleden heb ik er eens met een nog kleine Tonkie gezeten, onherkenbaar!) b.v. hebben we drie kwartier rondgereden en vastgestaan en zijn onverrichter zake verder getrokken. Uiteindelijk vonden we natuurlijk wel wat verderop, in Pineda de Mar. 

Na de maaltijd naar Girona, afscheid genomen van onze 2e familie en rijden maar weer. De weg zat stikvol Duitse bussen! Om ong. ½ 12 waren we thuis, via een hevige regenbui in de buurt van Cruzy.  Het was trouwens voor een dagje Barcelona  lekker weer, 25°,  wel 'n beetje klam.

30 juli We hebben Poolse golabki ('duifjes') gegeten daarboven, pakketjes van koolbladeren met een vleesvulling. Lekker! 
Mooie taart met perziken toe.

Het is er inderdaad mooi, een weg - geen motorvoertuigen - door een wijde kloof met hoge rotsen en water. Veel families met kinderen die zich prima amuseerden in allerlei kleine poeltjes. Best de moeite waard. En je betaalt alleen voor het parkeren, dus met een mand met broodjes en wat te drinken mee ben je goedkoop een dagje uit.  

Op de terugweg gingen we wijn halen bij de altijd even charmante Madame Jougla, die kort geleden oma was geworden. Reden tot snel even vergelijken natuurlijk. 
Daarna hebben we even staan kijken bij het Jeu de Boules, dat vaak 's middags vlak bij de Mairie wordt gespeeld door echte Pierrerue-ezen. Wij kenden hen niet op de zoon van Odette, een buurvrouw ietsje lager op onze heuvel, na; zij ons natuurlijk wel en ze wisten precies waar we woonden en zo. Ik moet daar altijd wel om lachen.

Intussen gingen Danka en Aniela in de keuken aan de gang: taart bakken. (Voor Polen is een leven zonder taart ondenkbaar. Kom je bij iemand thuis - met afspraak -  dan staat er taart te wachten.)
Die twee gaan gewoon aan de gang in de keuken en als ze klaar zijn wassen ze alles af, daar hoefje verder niet naar om te kijken. Geweldige meiden zijn het. 

In het dagelijks leven gebeurt er verder niet veel bijzonders, hoewel er vandaag een kersverse 'flambée' langskwam. Een koningspage heet hij in het Nederlands. Ik weet niet eens of ie in Nederland voorkomt, ik geloof het eigenlijk niet. De verbena, waar hij op zit, is een goede vlinderplant en bovendien bloeit hij maanden achter elkaar.

Dit jaar horen we maar weinig cigales, vermoedelijk omdat het te koud is. Ze beginnen zich pas te laten horen bij 25+. Het wordt al stil: de vogels zingen niet meer en de gierzwaluwen gaan een dezer dagen op weg naar warmere streken. In de herfst kunnen we roodborstjes verwachten en die zingen, vreemd genoeg, laat in het jaar.

Het wachten is op de volgende gasten. Misschien komt Barthe nog met man, dochter en vriendin. De Poolse invasie staat ons volgende week woensdag te wachten. Dat wordt lachen!

Ko heeft eigenlijk geen bril meer nodig voor gewoon kijken en heeft hem nu alleen maar op als hij wil lezen in boek of tijdschrift. Begin augustus heeft hij een afspraak met de oogarts, Tot dat moment ligt het huis vol verschillende types bril, zonne- en lees- en gewoon.

Poes is altijd minder tevreden met onze knieën in de zomer dan in de winter. In haar optie zijn ze dan niet altijd voldoende bedekt. Ko's 3/4 zomerbroek kon er nog net mee door.

Het concert behelsde 'Les Cycles de la Vie' gezongen door ene Monserrat Figueras, die ook op de citer speelde, en het ensemble musiceerde olv Jordi Savall met eigenaardige traditionele instrumenten zoals  duduk en ney, santor en morisca, oud, lier, vielle en rebab.  

Mooi was het naar onze smaak niet; liederen? gezongen op enigszins Noord Afrikaanse wijze, maar die ongebruikelijke instrumenten waren wel interessant. 

E.e.a. had met de Sefardisch Joodse cultuur te maken. Het klonk allemaal heel tragisch. 'Kabouter Plop', dik, grote baard en zo, bespeelde allerlei trommels, bellen en dergelijke; leuk om naar te kijken. Het duurde wel erg lang, twee uur. 

Er vlogen vleermuizen door de kapel. Je maakt nog eens wat mee!

In elk geval een mooie ambiance waar ook dikwijls meer toegankelijke muziek wordt gemaakt.

Dik een uur later de renners zelf, de kopgroep meer dan een minuut voor het peloton. Gezellig gekeken met Anky, Willem, hun (klein)kinderen, Nanni en Marianka onder het genot van een glaasje.

De reis eergisteren verliep soepeltjes en voor Ko aangenamer dan normaal, want zijn zus Nan nam flinke einden rijden voor haar rekening. Zij past op huis, poes en tuin als we volgende week naar Engeland gaan.

Hier is het warm, 30 of zo, met flink wat wind. Er breken wat rustiger tijden aan, ook lekker.

Was dat even leuk: ik heb enorm genoten. Jacob - 14 maanden - greep direct mijn sleutels om ze op de voordeur te gaan proberen; hij reed ook rondjes met zijn blokkenwagen, waarbij hij steeds even uit het zicht verdween, maar daarvóór zijn hand opstak en 'DA' riep, heel schattig.

Maar ik viel echt met mijn neus in de boter, want vandaag had hij ineens in de gaten dat hij kon gaan staan en deed dat met overgave vele malen, armpjes in de lucht en iets dat op 'hoera' leek. En daarna zijn eerste stapjes. Puur toeval dat ik daarbij mocht zijn. Bondy heeft het gefilmd.
Om het half uur kwam hij even een knuffel halen, ook zo lief. Wat een heerlijk ventje!

Op weg naar huis 'n ooievaar gezien in een weiland.

Later gingen we nog even naar de kinderboerderij en kwamen in de buurt Natasja, Claire's beste vriendin, en kinderen tegen. Een onverwacht genoegen, we hadden haar al lang niet gezien.

Het blijft maar snertweer en in Frankrijk is het 30°, grrr! Vanaf morgen drukke dagen.

Intussen heb ik alle klaprozen, stuk of 30, sommige heel groot! eruit getrokken en nu we - hoera - een permanente groenafval bak hebben kan Ko die straks per kruiwagen afvoeren.
Ik vind klaprozen best leuk, maar hier bloeien ze maar tot hooguit 11 uur 's morgens, knap waardeloos. Ik vraag me af of de klaprozen in Frankrijk een ander soort zijn.

Ko had schoenen nodig en ik nog een paar andere dingen en daarom gingen we vanmorgen naar Barneveld. Ik ken 2 mensen in Barneveld, neef Jaap en zijn vrouw Ineke en verdraaid, we kwamen haar tegen! Morgen even gezellig thee drinken daar.

De vrienden waar we meestal Oudejaarsavond mee doorbrengen, hetgeen dit jaar niet het geval zal zijn, zijn deze week ergens in de buurt neergestreken (hebben zij even pech met dit superslechte weer!) en morgen gaan we daar een potje kaarten. Wat een zegen als je kunt bridgen. 

Poes is na een dag bij de dierenarts nog één dag beroerd geweest, maar heeft nu weer schone tandjes en ze is ook weer blij. Ik heb de indruk dat de dieetvoeding een gunstig effect heeft. Laten we het hopen.

Sifra vond sokjes en een speelgoedmuisje. Ze zijn niet van Jacob, het laatste kleintje dat hier vertoefd heeft. Weet iemand van wie dan wel?

Omdat wij altijd maar moeten débrousailleren waren we vanmorgen allebei aan het werk toen het nog niet zo warm was, Ko met de bosmaaier, ik langzaam, maar gestaag met de grote en kleine knippers. En verdraaid, ik word weer gestoken, maar voor het eerst heb ik het beestje gezien: 2 of 3 mm, smal en zwart. In mijn 'Kleine Beestjes' boek lijkt me dat een Culicoïdes pulicaris misschien de boosdoener is. Wat er tegen pleit is dat het hier om eenlingen gaat, niet om wolken ...  Een 2e mogelijkheid is Simulium posticatum.

Ik waag me ook niet aan een soufflé of aan groot vlees. Bij voorkeur doe ik 'Indisch', ik ben er niet voor niets mee groot geworden. Dit kookboekje was het eerste of het tweede in mijn bezit. Het is een lekker makkelijk werkje: 'Neem een paar eieren; 'gebruik een stukje sereh', van dattum. Het andere heet 'Sneller koken', van Prisma, meer dan 50 jaar geleden en is ook nog altijd in mijn bezit. Samen geven ze een duidelijk beeld van wat je van mij als kokkin mag verwachten, haha! Evenzogoed houd ik erg van lekker eten. Ik heb dan ook vol welbehagen boven de pannen gehangen vanmorgen, vooral als het blaadje djeroek erin gaat. 

Straks gaan we aan de rijst met sajoer, saté, sambal telor, daging smoor en een heleboel kleine dingetjes erbij. Het Maleis komt tijdens het klaarmaken vanzelf naar boven. 
Zelf opscheppen en maar hopen dat iedereen het lekker en gezellig vindt.

Ze kwamen zongebruind en enthousiast thuis met een hele serie leuke foto's. Dit zijn er een paar. 

Het is hier nu eindelijk echt warm, gisteren was het 28° en te warm om in de zon te werken. T&R komen straks terug. Ik ben benieuwd naar hun ervaringen en hoop op foto's.

Een complicatie is mijn familie. Ik ben over het algemeen dol op hen, maar ze zijn er ware meesters in om eenvoudige dingen erg ingewikkeld te maken. Gelukkig wees de handleiding, die de mensen van de begrafenisonderneming hadden achtergelaten duidelijk de persoon aan, die het papierwerk van nu af moest gaan doen ...

Het weer laat het afweten: 14° met motregen. 

Een Zuid Franse paardenbloem is wel erg mooi.

Wat een bloemen aan Convolvulus sabatius!

Ik ben er eindelijk achter dat de oven op de klok springt als hij warm genoeg is (staat nergens in de handleiding) en ik had hem maar op 200 gezet i.p.v. 225, omdat ik wel eens gehoord heb dat je zo'n combi-oven minder warm moet stoken.  

Het resultaat ziet er goed uit. Ik ben wel vergeten de kom in te vetten (stond in recept, dus mijn schuld). Hoe het gaat smaken wachten we af. 

Buurman Cor heeft verrukkelijke, dikke, witte asperges meegenomen van ergens een boer in Nederland en die gaan we straks genieten! Met taart toe.

De eieren van de roodstaart zijn uitgebroed. De 4 (?) jongen zijn nog niet heel goed te zien en te horen, maar de ouders zijn inmiddels druk met voeren. Te bekijken op http://kovijn.no-ip.org en inloggen met 'gast'; geen wachtwoord nodig. 

De gierzwaluwen zijn weer hier, bij buurman Gilbert zat zojuist een gekraagde roodstaart te zingen en op de valeriaan bij het hek zat een gloednieuwe koninginnenpage. Allemaal dingen om blij mee te zijn.

Vanmorgen hebben we gekeken naar de Paasmis op het St Pietersplein. Ik heb niet zo veel meer met de kerk, maar ik hoor nog altijd graag de oude Latijnse gezangen en vind het Victimae pascali het mooiste Gregoriaanse gezang dat ik ken. Ik kan nog wel eens heimwee hebben naar die missen in het Latijn vroeger, waar ik als 14-, 15 jarige zo graag heen ging. Er was niks anders te doen, TV bestond nog niet en het Latijn was voor mij als gymnasiaste spannend. Ik heb ook genoten later van jaren in het koor zingen. Met Pasen kwam er iets bijzonders op tafel, Krönungsmesse van Mozart of zo, en het Halleluja van Händel als toetje!

Mijn moeder maakte met Pasen chipolatapudding. Ze had zo'n recept van 'men neme 1 liter slagroom en 12 eieren ...' . Wij waren met een groot gezin! Ik moest de bigaraux snijden, plakkende rode en groene gekonfijte kersjes, die vervolgens door de suiker gerold moesten worden. Die pudding zelf maken kost je een uur of 3. 
Helaas mochten we er niet zo veel van eten als we wilden, moeder schepte op, één keer, en, omdat we geen koelkast hadden, gebeurde het regelmatig dat de verrukkelijke pudding de volgende dag al min of meer zuur was. 

Als je jarig bent krijg je cadeaus. Leuk hoor!

Er zijn trouwens nog heel wat kabeltjes in voorraad, maar juist op dit moment wordt er gezocht naar eentje die een in onbruik geraakte videorecorder nog voor een keertje kan aansluiten. Om de mooie, sobere, aandachtige  Mattheusuitvoering van Goodwin te bekijken.

Hier koud trouwens,16°, wind, morgen misschien regen.

Vandaag een grijze, die ik ga trachten te verkopen, en de paarse wollen, al heel lang in omloop, want vroeger is het een trui van Tonkie geweest en - uitgehaald en opnieuw gebreid - nu al weer een paar jaar een van mij. Toen ik hem op een van de wasrekken legde (dat rek heeft de hele winter buiten gestaan) ontdekte ik aan de bovenste spijl de cocon van een koninginnenpage.

Koninginnepages vliegen in mei en september, maar toevallig heb ik er dit jaar een in maart gezien.

Het hotel 'Apart City', is een eigenaardig hotel, bedoeld voor mensen die iets moeten doen in Labège, want dat is een gebied voor schone industrie, als ik het goed heb. Een kamer met een keukentje en een doe-het-zelf-ontbijt. We hadden dit keer twee tamelijk rottige en vooral lawaaiige bedden, waarvan één onderschuif-, en maar één handdoek van redelijke afmeting. 
Daar stond tegenover dat in de buurt groene kikkers zaten te kwaken, reuze gezellig, in de vijver op de foto. Dat verwacht je niet in een industrieterrein en dat maakte wat mij betreft veel goed.  
Op de achtergrond het gebouw waar we met ons team zouden gaan eten, maar dat liep mis. Het restaurant had inmiddels een andere naam en de anderen konden het daarom niet vinden. 

Het gekke beest op de foto hieronder zat ergens in een tuin. Ik kan in mijn boeken niet vinden wat het is, al denk ik aan een larve van een schietmot of andere familie van kokerjuffers. Aan Naturalis gevraagd of ze me daar verder kunnen helpen. Als Cor hun niet voor is. (Hun! meewerkend voorwerp!)

We hopen dat bij ons de zwarte roodstaart weer komt nestelen en broeden. We hebben de kraamkamer opgeleukt met een webcam zodat je mee kunt kijken. Voorlopig komt er alleen nog maar af en toe een grote spin langs lopen.

Bekijk het via http://kovijn.no-ip.org . 

Als je Internet Explorer gebruikt log je in met gast/gast en klik de eerste login knop. Wel moet er de eerste keer een ActiveX component geïnstalleerd worden. Dat kan geen kwaad, volg de instructies op het scherm.
Firefox / Safari gebruikers klikken eerst de 2e Loginknop, loggen daarna in met gast (zonder wachtwoord en kiezen dan Live Video. 

Ik kreeg alweer een 9-kaart - 3 keer binnen één maand en verder mijn leven lang nog nooit! - dit keer in harten met AH in top en 16 punten. 

De reparatie aan het zwembad is gedaan, het kan weer vollopen. Ko heeft gisterenmiddag de kraan opengezet en we krijgen ook een beetje hulp van boven, maar erg vlug gaat het niet: dit is het resultaat na een uur of 20! Er gaat 35000 liter water in.

Er lag alweer een halfverdronken scolopendre in, geen aardige beesten, toch maar gered. Je vindt ze nog al eens onder een steen of een bloempot. Normaliter beginnen ze, als je steen of pot oppakt, enorm te kronkelen en rennen dan, wild bewegend, weg.
Ze kunnen gemeen steken, nooit vastpakken! 

Eerst werkoverleg. De foto is slecht, maar het apparaat stond op de macrostand, want ik loop natuurlijk de hele tijd buiten foto's te maken.

Leegmaken is vrij snel gebeurd. Het ding rechts moet er t.z.t. in ...

Poes, na een kuur van reguliere medicijnen, die ze verschrikkelijk vond, behandel ik nu met (uit het alternatieve circuit) 'zilverwater', waarvan ik op internet las dat het goed werkt als een antibioticum. Het lijkt inderdaad wat beter te gaan.

Vlak bij de bridgeclub kwamen we langs een blauwe deur met deze gedetailleerde klopper, leuk.

Het weer is beter, de zon schijnt weer, het waait nu alleen, gelukkig niet erg hard, en het is een graad of 17. Mooi!

Naar 'Terms of endearment' gekeken; die heb ik geloof ik wel al 10 keer gezien en ik moet er toch weer elke keer van huilen! '... little stroke I picked up in space', mooie laatste woorden.

Operatie zwembad vordert gestaag. Het is min of meer schoon. Maandag komt Paul, D.V., want er dreigt regen. Dreigt is hier een beetje raar woord. In een land waar het zo weinig regent is elk beetje welkom, maar maandag komt het toevallig niet zo goed uit.

Weet je wat heel erg is? Zelf zwemmen we bijna nooit ...

De gele druifjes hebben veel langere bloemaren dan de blauwe en bloeien al heel vroeg en ook nog eens weken achtereen. Echt een reden om ze eens te kopen. 
Muscari macrocarpum 'Golden Fragrance' is hun officiële naam. 

Er is een nieuwe buurvrouw gekomen in het huis van Frank en Valérie, die zo plotseling naar la Réunion zijn vertrokken. Deze buurvrouw houdt van tuinieren en werkt zelfs bij een tuincentrum; ze is wel erg afhoudend. 
Ze maakt gelukkig geen lawaai, maar is vandaag haar tuinafval aan het verbranden, zodat bij ons de ramen dicht moeten blijven. Alle bomen zijn fors gesnoeid, mooi zo! Nu is ze onkruid aan het verwijderen. Ik sta er met plezier (discreet) naar te kijken!

Voor de lunch een volkoren stokje, 1,58€ en een klein stukje kaas, 4€. Het laatste teruggerekend naar guldens: 8,80. Voor anderhalf ons, met papier en met korst.

Absoluut verrukkelijk weer, 20+. Om 10 voor 4 kwam hier de eerste vlinder van het jaar langs.

Het belooft een verrukkelijke dag te worden. Het is nu - 12 uur - al 14°, de zon schijnt en de wind is uitgedraaid: dat wordt genieten!

Gisterenmiddag zijn we wezen bridgen. We voelen ons altijd bijzonder welkom als we weer terugkomen, iedereen komt je gedag zeggen en vragen waar je al die tijd geweest bent, hartverwarmend. Het was de laatste dag waarop je hier in Frankrijk elkaar de beste wensen voor het nieuw jaar mag geven, dat kwam goed uit.

De jongetjes bij AH in Voorthuizen konden geen van allen spellen: pyjama niet, staatsiekoets niet, hij verrast moeder niet en hij beleeft een avontuur ook niet. Ze waren met z'n vieren, ik had maar één voetbalplaatje. Toen kwam er een meneer met 3 voetbalplaatjes en een van de 4 jongetjes had zich niet aan spellen gewaagd: hij kreeg het mijne!

We zijn bijna ingepakt. Alleen nog schoonmaken en dan hopen we morgenavond om een uur of 10 weer thuis te zijn.

Het vierkante doosje rechts is standaard voor de brokjes van Dees onderweg. Van de zalige tumtummetjes die je kunt kopen bij de Q8 pomp vlak voorbij Luik, waar ze, behalve die heerlijke snoepjes, ook zulke lekkere koffie hebben.

Daarna met mijn broer en zijn vrouw lekker eten bij Soerakarta, een restaurant in Leiden, dat al minstens 25 jaar goed is voor een heerlijke Indische maaltijd. Het was even schrikken dat ze kwamen melden dat mijn favoriet saté kambing er niet was ... maar het viel mee, er was nog één portie. 

Kleinzoon Jacob lacht altijd en laat daar nu 2 tanden bij zien. Morgen gaat hij met zijn vader en moeder mee naar de familie in Nieuw Zeeland. Dochter twee zit in Cambodja, wij vanaf donderdag in Zuid Afrika en Tonkie blijft achter bij haar paarden om op Nederland te passen.