Elk jaar zeggen we tegen elkaar: 'We moeten weer eens naar Engeland' en
vervolgens blijft het daarbij, want in Engeland regent het vaak. Wie wil er
nou regen in de vakantie.
Helaas zijn onze Engelse bridgepartners uit elkaar. Mary is weer in Engeland
gaan wonen, in Exeter. We zien elkaar wel af en toe, als zij iets in
Frankrijk moet doen en elke keer nodigde ze ons uit haar dáár te komen
bezoeken. Dit jaar hadden we daarom een goede reden om weer eens naar
Engeland te gaan, regen of geen regen. Ko had - altijd inventief, uiteraard op internet - een route gevonden
langs de Midsomer Murder dorpjes in de Chilterns, een 'gevaarlijke', maar beeldschone streek
niet ver van Oxford waar deze TV-serie is opgenomen. De reis had nu twee poten om op te staan en we begonnen
met vliegen van Béziers naar Luton. Ko's zus Nanni was al gearriveerd om op
poes, huis en tuin te passen en zij bracht ons naar het
vliegveld.
|
 |
5 juli Je bent er
voor dat je het weet, maar het was wel hartstikke druk in Luton Airport,
waar alle aankomende passagiers langs immigratie poortjes moesten. Er
zijn ook automatische poortjes maar die waren helaas buiten
bedrijf.
Honderden wachtenden voor ons! Maar gelukkig duurde het maar een half
uurtje. |
|
De autoverhuur was een aardig eind van het vliegveld en
we moesten we er met een bus heen; dat verliep gelukkig vlot. Ko
had in Luton al een hotel geboekt voor 2 nachten, vlak bij het station,
omdat we de 2e dag met de trein naar Londen wilden.
Armoedige boel daar in Luton! Maar er was een Marks & Spencer en een
Indiaas restaurant (Papa J's) en daar hebben we heerlijk gegeten. Het
was zo'n restaurant (weliswaar uit een keten) waar de baas bij je aan tafel komt zitten en dan uitgebreid met je
overlegt wat je nou 's graag zou willen eten.
Verder had Luton wat ons betreft best overgeslagen kunnen worden.
Maar goed, we hadden de plaats gekozen omdat het dicht bij het
vliegveld lag en op een half uurtje treinen van Londen.
|
|
|
|
|
|
We namen de bus (bovenin natuurlijk) naar Tate Britain, een museum waar ik
dol op ben. De bus deed er heel lang over, overal druk en overal opgebroken
straten, een leuk tochtje. Ik vind de boompjes op dat dak leuker dan die
drollen! In de buurt van de Parlementsgebouwen stapten we uit; vanaf dat
punt kun je goed naar Tate lopen en het is een aardige wandeling door het
park. Rondom veel
bloeiende catalpa's (die niet mooi op de foto kwamen), Westminster
Abbey (waarvan alle klokken luidden alsof er iets belangrijks stond te
gebeuren) en langs Rodins 'Burgers van Calais'.
|
|
|
Even verderop een fraai uitzicht over de Theems.
Het
reuzenrad was - in het echt - nieuw voor ons. |
 |
|
 |
 |
| In Tate liep ik regelrecht naar mijn
lievelingsschilderij. Het is ook bekend als 'The
Chomondley Sisters' (spreek uit: Chumley) en (vroeger) stond erbij: 'Born
on the same day, married on the same day and brought to bed on
the same day'.
Er wordt veel gespeculeerd over wie de zusters zijn. De
schilder is onbekend, en het werk dateert uit de periode
1600-1610.
|
|
Meer hier |
|
|
| Rechts ook al zo'n schattig schilderij, van John Singer
Sargent met de mysterieuze titel Carnation, Lily, Lily, Rose. Op onze
foto zijn de kleuren een beetje flets, maar hier
zijn ze beter. Er moesten ook nog ergens beelden zijn van Giacometti
(van die lange dunne beelden zoals hier), maar die
konden we zo gauw niet vinden en we wilden nog allerlei andere dingen doen. Eerst maar een kijken of we een
aantrekkelijke theatervoorstelling, niet al te laat, voor
de avond konden boeken. Daarvoor naar een ticket bureau op Leicester Square, metro in,
metro uit. De ratelende, houten trappen van ooit zijn in de
ondergrondse voorgoed
verleden tijd en het ruikt er ook niet meer zo erg naar de Londense
metro, maar het woei er nog steeds!
Uiteindelijk toch maar terug naar het theater op Trafalgar Square om te boeken voor een voorstelling van
Simon Callow, met een monoloog over Shakespeare. Klonk goed erudiet! |
|
|
|
|
|
Links van National Gallery was er een muur beplant met alleen maar groen,
erg mooi gedaan, gras (hakenochloa), klimop, euonymus. Zo'n muur al eerder gezien in
Mabège bij Toulouse, waar we af en toe competitie moeten spelen. Daar met
bloemen, ook de moeite waard.
|
 |
Even naar Oxford Street - maffe etalages bij Selfridges,
in deze ging het om de stoelen - en Covent Garden, perfect gegeten bij
een Italiaan, simpele spaghetti met tomatensaus en die was
verrukkelijk.
|
|
|
Voorts naar het theater.
We konden niet alle nuances voor 100% volgen, maar het was
de moeite waard: een verhaal over het leven van Shakespeare, verdeeld
in 1st age, 2nd age etc en geïllustreerd met passages uit zijn
toneelstukken en het prachtige sonnet 'Shall I compare thee to a
summer's day?' als Shakespeare op jeugdige leeftijd verliefd wordt. |
|
Terug naar Luton met de trein. Een leuke dag, maar we waren helemaal stuk natuurlijk! Deze combinatie,
Luton/Londen, is heel goed te doen, al is een hotel in Londen uiteraard
prettiger en waarschijnlijk heel wat duurder!
Het was niet zulk mooi weer,
koel met af
en toe een bui, maar we hebben het meestal droog kunnen houden. Het regende
vaak 's morgens, als we in de auto zaten, en klaarde dan later een beetje
op. T- shirts met mouwen en een vestje! |
|
|
|
 |
De volgende dag, 7 juli,
gingen we op weg naar het moordzuchtigste deel van
Engeland, de Chilterns. Dat is het gebied rond Aylesbury bij Oxford,
waar veel dorpsgezichten zijn gebruikt voor de opnames van de
detectiveserie Midsomer Murders.
We hebben massa's leuke huizen, dorpsgezichten, kerken en kerkjes
gefotografeerd en het is dus niet helemaal zeker of wel altijd de
juiste naam bij de juiste foto komt ...
|
|
De eerste halte is in Quainton, waar een roodachtige molen het dorpsaanzicht bepaalt.
Lunch in de
pub 'St. George & Dragon'. |
|
|
|
|
 |
Hier in Haddenham zouden nog Aylesbury ducks in
de vijver zitten.
Ik dacht dat het deze waren, met zo'n witte
vlek, maar het zijn die helemaal witte. Daar had ik geen
aandacht aan besteed.
|
|
|
|
 |
We zagen heel veel rode kiekendieven in deze omgeving, soms wel
3 of 4 tegelijk. |
|
In Haddenham logeerden we in 'The Rose and the
Thistle', beheerd door een Bulgaar, die tot voor kort zijn leven
had gesleten in Kaapstad. Leuk. We aten in de pub in het
nabijgelegen Long Crendon, die beheerd werd door een giechelige Thaise
nicht en ze hadden er dus ook een Thaise menukaart. Ook
leuk. En lekker.
De volgende morgen ging er iets mis in mijn rug toen ik in
een bad onder de douche bukte om de zeep op te pakken.
Spit! Niet leuk!
|
|
| Overal bekijken we beeldige cottages en stoere, stille
kerken, vaak met het kerkhof ernaast, vol oude, scheve, bemoste
grafstenen.
De dorpjes zijn goedverzorgd, geschilderd, leuke tuinen, hanging
baskets aan de gevel. We praatten daarover met iemand; die noemde dat
'community spirit'. |
 |
|
|
|
 |
| Bij deze kerk taxusbomen met stammen van 50 cm
Ø. Een kindje, in 1970 overleden, wordt nog altijd herdacht.
Vandaag met een bosje lathyrus. |
|
 |
|
|
Het huisje hieronder werd bewaakt door een zwart-witte kat met witte
snorren. Een knappe verschijning, die onze aanwezigheid NIET op prijs stelde
en dat luidkeels liet weten.
|
|
|
|
|
|
Bledlow was het eerste dorp dat we vandaag, 8
juli, bekeken. Het hele dorp was erg mooi. Het was er wat je
noemt zeer lommerrijk en had een mooie kerk, leuke huizen,
een aparte brievenbus in een gemetselde paal voor een huis (daar zat
ook het hek aan vast) en een waanzinnige gebarsten steen op het terrein van de
kerk. Die deed niet onder voor
een fraai kunstwerk! Je zult zoiets in je tuin hebben: wow!
|
|
|
In een van de kerken in een van de volgende dorpen (waar ook weer?) zat
een zwaluwnest hoog bovenin het portaal. Er stond een doos met oude kranten
onder en het bordje met 'Swallows' hing aan de kerkdeur! Hambleden.
|
|
|
|
|
|
Het huisje rechtsboven had grafstenen in de tuin. Met mijn zere rug
kon ik amper lopen, maar het werd na een paar dagen gelukkig beter. Zoiets
doet je wel beseffen dat je oud wordt!
|
|
|
|
|
Deze foto's zijn nog gemaakt in de Chilterns, maar geen
idee waar. Als ik het nog achterhaal zal ik ze zetten waar ze horen.
Een beeldschoon huisje waar een auto voor stond, die Ko handig heeft
weg'gefotoshopt'; een prachtig dak met mos en klimop en een snoezig
kapelletje of zo. |
In Little Missenden was de kerk open. Stokoud! De fundamenten zijn al van
rond 975, en de muren en muurschilderingen dateren uit de 13de eeuw. Alle
andere kerken waren gesloten, deze was gastvrij open. Van het beeldje - helaas
niet scherp - probeer ik nog te achterhalen welke heilige het voorstelt. Het
glas-in-lood raampje was maar 30 cm breed, denk ik.
We keken rond en maakten wat foto's, stopten wat in de pot, schreven iets in
het gasten boek en reden vervolgens naar onze volgende bestemming.
|
|
|
Onze volgende bestemming was Rudloe Manor, niet ver van
Bath. We hadden er eerder gelogeerd, een jaar of 15 geleden en dat was goed
bevallen. Toen we er bijna waren zag ik ergens wel 12 houtduiven bij elkaar
zitten en wilde een foto maken: geen camera te vinden. Paniek! We konden
niet anders bedenken dan dat ik hem in de kerk van Little Missenden had
laten liggen.
We kregen een kamer, hoewel het hotel eigenlijk vol was, lekker gek met een
koperen bed en het bad in de kamer. Een aardige dame aan de receptie vond de
website van de kerk in L.M., met een e-mail adres en een telefoonnummer,
maar de vicar bellen op zijn noodgevallennummer
(2 o's, 2 ll-en, 2 n-nen, 2
m-en!) is nou ook weer zoiets. Dus ging er een e-mail naar het kantoor, maar
er kwam geen reactie.
|
|
|
Ook de volgende morgen 9 juli niet. Dus
na het ontbijt reed Ko, de schat, helemaal terug naar Little Missenden en
daar lag de camera waar ik hem had laten liggen! Antonius is niet voor niets
mijn vriend!
| Op de terugweg kwamen we door Malborough en zagen, dat
we daar al eens eerder waren geweest. We lunchten er met een 'shared
board': brood met kaas, dik gesneden ham en kip; wat sla; pickles,
chutney, tomaatjes en nog iets - o, boter - en het ging schoon op!
Op de markt was ook nog een mevrouw met wat superieure planten.
Maar ja, dat vliegtuig, hè. Foto's bij MIDI. |
 |
 |
Dit soort landschap vind je in de buurt van Rudloe. |
 |
Een vorige keer waren we enthousiast over een klein dorp
in de buurt van Rodloe: Biddestone. Het was nog altijd heel leuk. En
de zon scheen!
Links van de vijver was de toegang tot een wandelpad. Dat pad ging
blijkbaar het weiland in en je moest over dat muurtje stappen om je
wandeling te beginnen. Waar de 2 hokjes, 80 cm hoog, voor dienen is
helmaal raadselachtig. |
We waren een hele dag kwijt aan heen en weer rijden naar Little Missenden
en keken daarná nog wat rond in Bath. Lijkt erg op een Franse stad. We
hadden zin in Chinees, maar konden er maar één vinden, een afhaal-.
Kochten wat en gingen ermee naar een sportveld bij een dorp in de buurt.
Daar bleek dat in een van de bakjes niet het bestelde zat en verder was het
ook maar niks! Naar Rudloe Manor, wat lezen en hup, het koperen bed in. Valt
niet mee zo'n twijfelaar, als je het ruim gewend bent!
|
|
|
10 juli Exmoor is weer een heel andere omgeving, maar ook
erg mooi. We hebben eindeloos van die kleine weggetjes gereden,
links en rechts hoge of minder hoge hagen, goed bijgehouden.
Vaak zijn de weggetjes maar geschikt voor één auto en moet de
tegenligger achteruit of jij!
Soms Geranium pratense in de berm! |
|
|
|
|
| De dag verder besteed met rondkijken
in Exmoor en op weg naar Exeter in 2 etappes. Veel muren van huizen
zijn gebouwd van aantrekkelijke, rode stenen op dezelfde manier als
die van veel huizen in onze buurt Frankrijk zijn gebouwd.
Dit huis hier op de foto heeft ook nog 'mullioned windows'.
|
 |
|
|
 |
In de buurt van Bristol waren rietlanden. Er zat een grote karekiet met een stel jongen,
verder eenden en zo. Dit was rechts van de weg. Aan de andere kant een plek
om te parkeren langs een grote plas, met ook eenden, Canadese ganzen
en dergelijke. De twee eenden, die tegen het hek op de parkeerplek
zaten trokken zich van niemand wat aan. Ze hadden groenige snavels met
een donker puntje erin, maar ik kon niet vinden wat voor soort het
was, hoewel ik een klein vogelboekje bij me had. Komt misschien nog
wel.
|
|
|
|
| In een tuincentrum ergens hadden ze prachtige geraniums,
met verschillende kleuren bloemen en schitterend, fluwelig, donker
blad met een smal, groen randje. 'Dark Velvet' heetten ze dan ook en
in Nederland heb ik ze nog niet kunnen vinden (op internet). Als je
met het vliegtuig bent is het lastig planten mee te nemen. Jammer,
want ze waren ook nog niet eens erg duur.
Engeland en vakantie was in onze belevingswereld altijd slechte
combinatie vanwege regen en hartstikke duur. Maar de pond is nu maar
iets meer dan een euro, vervelend voor de Engelsen, prettig voor ons.
De regen viel ook wel mee, gelukkig.
Engeland is helemaal mijn land, ik zou er liever wonen dan in
Frankrijk als het klimaat niet net zo beroerd was als in Nederland. (Oost Afrika is natuurlijk helemaal super, maar daar heb je van die
enge bewindslieden!) |
|
|
 |
Vandaag was een geschikte dag voor een 'Sunday roast'.
Met Yorkshire pudding.
Eten was af en toe verbazend goedkoop. Zo was hier de maaltijd:
twee eten voor de prijs van één. De hele pub zat dan ook vol met
families.
|
| We moesten een beetje zoeken, maar uiteindelijk vonden we 'The
Anchor Inn' in Exebridge aan de rivier de Exe om te overnachten. Wat
een beeldschoon plekje.
De Canadese hospita vertelde ons dat er zowel een ijsvogel als een
waterspreeuw in de buurt zat, maar met langs de rand van het water
spelende kinderen konden we die wel vergeten.
|
 |
|
11 juli Na het ontbijt zaten we nog een
tijdje buiten. Lekker weer! Ineens kwam er een flits blauw langs snorren. Hij
vliegt heel snel, die ijsvogel! Een kwartiertje later kwam er iets bruins
langs flitsen en dat landde op een stukje droog onder de brug: een WATERSPREEUW!
Mijn vakantie kon niet meer stuk.
Een waterspreeuw is een vogel die elke vogelaar graag wil zien. Hij is, wat
dacht je?, zo groot als een spreeuw en houdt zich altijd in de buurt van
(snelstromend) water op. Hij zoekt zijn voedsel in het water en loopt
daarvoor vaak ONDER water! Ik heb er 4 keer een gezien: in het Lake
District, in Turkije, in Triberg (Zwarte Woud) bij de waterval en deze.
| We hadden 2 te bezichtigen tuinen in de omgeving
opgeschreven. De eerst was dicht, de tweede 'Hestercombe' viel erg
tegen. Het was meer een park, niet erg mooi aangelegd en vol onkruid.
Zonde van het tientje toegang. Hier rechts een foto van wat de
'Hollandse Tuin' heette. Hij lijkt me meer zuid Frans! |
 |
 |
Dit lijkt er meer op, maar het was maar een héél klein
stukje van de tuin.
|
|
| We gingen daarna lunchen in 'Fisher's Cot' aan het water
in Bickleigh. Ook weer een mooi plekje. |
|
|
 |
In Bickleigh is een soort museum voor overleden treinen
(bij overlijden horen tegenwoordig beertjes om de een of andere reden)
annex pretparkje voor kleine jongetjes (die kunnen daar zelf in een
treintje rijden). We bekeken we allerlei maten modeltrein complexen,
tentoongesteld in oude wagons. Leuk idee! |
|
|
Hierna reden we naar ons hotel in Exeter. We zijn even de stad gaan
verkennen en hebben ergens een sandwich gehaald die we later in het park
hebben opgegeten. Daar zaten roeken. En eekhorentjes. Wel een aardige stad
trouwens, met een kathedraal en een universiteit.
|
Om 7 uur waren we in het ISCA centre waar de bridgeclub van Exeter huisde. Isca
is overigens de Latijnse naam voor Exeter, zoals Lugdunum voor Leiden en Lutetia
voor Parijs. Zoals vaak in het buitenland konden we direct meespelen. Ze hielden
wel van tempo: Hello zeggen, twee spelletjes doen, Thank You en een tafel
opschuiven. De volgende 2 spellen (van de 30) leverde een leuk commentaar op van
de tegenstanders.
|
| Erna |
|
Ko |
Erna (West)
|
Noord |
Ko (Oost
|
Zuid |
|
|
|
|
|
1
2
dbl
(heb je nog wat?)
|
1
2
|
pas
pas
pas
(ja, harten)
|
pas
pas
pas |
|
Daarmee verdienden we 500 punten, terwijl de rest van
het veld iets van 150 had.
Het volgende verliep al niet veel
anders.
|
|
Erna
|
|
Ko
|
Erna (West)
|
Noord
|
Ko (Oost)
|
Zuid |
|
|
|
|
|
-
pas
pas
(ja, punten +♠)
|
-
2
|
1
dbl
(heb je nog wat?)
|
1
pas |
|
Ook dit contract leverde ons een uitstekende score
van 500 op, waarop de (lachende) Noord zei:
'You're
visitors, aren't you? Please don't come back !' |
|
 |
Na afloop was iedereen direct verdwenen en wij gingen
met een prima score van 55%
naar huis.
Ook hier werd met Bridgemate scorekastjes gespeeld en
bijzonder was dat na elke ronde de actuele stand al op een scherm
zichtbaar was. |
|
12 juli Zoals
afgesproken meldden we ons om een uur of 11 bij Mary, die
midden in de stad een aardige flat had gevonden. Ze was net op
en neer naar Frankrijk geweest om de acte van de verkoop
van het huis in Bages te tekenen (64 blz of zo!) met
heel onhandig haar rechterarm in het gips, omdat ze bij een
onverklaarbare val iets in haar hand gebroken had. We dronken
koffie, Ko bekeek een computer/skype probleem, we praatten
elkaar bij, lunchten en gingen naar Topsham, waar de Exe via
een trechtervormige baai in zee stroomt.
Daar brachten we een uurtje of zo in een heerlijk antiekpaleis
(leuke, betaalbare meubels!), wandelden wat rond, kopje thee
of iets fris en naar een pub voor ons afscheidsmaal.
Zomaar op straat, in een hoekje tegen een gevel: een wit
lobeliaatje. Die heeft ervoor gezorgd dat hij goed tot zijn
recht kwam! |
 |
|
| 13 juli Het
hotel, het was ons gemeld als B&B, in Exeter - 'Park View'- was
prima. Er mankeerde b.v. niets aan de badkamer. Je komt nogal eens
ergens waar je je toilettas nergens kwijt kunt; of waar de douche zo
klein is dat je je nauwelijks kunt omdraaien en er al helemaal
nergens een plekje is voor je doucheschuim, zodat je die op de grond
moet zetten; waar je je handdoek niet binnen je bereik hebt etc.
Bedden hebben nog maar al te vaak kuilen of spiralen die in je rug
prikken. Krakende of anderszins gehorige vloeren op de gang komen
ook veelvuldig voor; dunne wandjes waardoor je het gevoel hebt dat
het huilende kind in de kamer naast je (Luton) bijna door jou
getroost moet worden, van dattum. Later: een apart verhaal over
geschreven!
De reis terug, vanaf Bristol, verliep vlot. Nan kwam ons
halen, ongebruikelijke files rond Béziers, lekker weer thuis en
poes blij. |
|
|
|
|
