Jaar overzicht 2007

21 december 2007. Het uitzicht vanuit het huisje in Nijkerk *) doet sterk aan Frankrijk denken, alleen is deze yucca fraai berijpt. Niet dat je het kunt zien op de foto: het lijkt gewoon een ondersoortje! Leuk, trouwens om weer eens een weekje vorst mee te maken. 


Bondy maakt het goed. Hij is weer thuis. Met een enorm en er interessant uitziend litteken op zijn hoofd! 

*) ons adres ligt officieel in Nijkerk, maar dat dorp is hier wel een km of 10 vandaan, Voorthuizen is om de hoek.
18 december Met Bondy gaat het redelijk goed. Ze wilden hem vandaag al ontslaan, maar hij zag het niet zitten en wil liever nog een dag in het ziekenhuis blijven.

Het kerstconcert van Hour of Power viel tegen en de Nederlandse dominee, die 's zondags altijd een praatje verzorgt halverwege de uitzending, was hier ook weer al te prominent aanwezig. Daniel Rodriguez was echter zeer de moeite waard, ik hoor hem liever dan Pavarotti! 
Na een dagje veel doen in de buurt van Leiden vandaag rust in Voorthuizen. De gordijnen in de slaapkamer moeten nog altijd korter gemaakt worden. Ik háát gordijnenwerk! Maar Spriet denkt daar heel anders over.
14 december We zijn dus nu weer in Nederland. We wachten op nieuws van Bondy.
De reis is vlot verlopen. Auto's/vrachtauto's: van de 95 departementen hebben we er 10 niet gezien en we zagen 30 verschillende Europese nationaliteiten + Marokko en een MK, waarvan we niet weten wat het is: Macedonië? Daisy was erg braaf, na een uurtje onrust in het begin. Ze komt niet in het deel van de auto waar Ko zit en zit het meest op een plankje tussen ons in dat Ko speciaal voor haar heeft gemaakt. En we vinden het nog steeds erg komisch dat ze hysterisch wordt als er voor péage betaald moet worden!

Mysterieuze gaatjes in het gras in de buurt van Dijon. Hieke zegt dat het muizengaatjes zijn.
11 december Donderdag rijden we naar Nederland. De vriend van Anne-Claire, mijn (Erna) jongste dochter, moet vrijdag geopereerd worden en dan wil ik graag een beetje in de buurt zijn. Wat erg slecht uitkomt is dat Claire en Bondy ook nog eens aan het verhuizen zijn en voor 20 december uit hun flat moeten.  Aan iedereen die dit leest vraag ik om een gebedje, positieve gedachten of het opsteken van een kaarsje! Ik ga er hier niet uitvoerig op in, want misschien vinden zij dat wel vervelend.

Minder belangrijk nieuws is dat we vandaag onze eerste leuke competitie speelden - open viertallen voor bejaarden - altijd gezellig en tot ons genoegen op het laatste ogenblik in Sète i.p.v. in St Cyprien (nog voorbij Perpignan) en een uur dichterbij! We zijn door de eerste ronde heen. In de 3e ronde ging er iets grondig mis. De arbiter, die het rondbrengen van de spellen verzorgt, had 2 tafels verwisseld. Dat is heel raar hoor, als er door het ene team 6 schoppen -1 wordt gespeeld en het andere 2 schoppen -1. Of aan een tafel 3 Sa door noord/zuid en aan de andere 3 Sa door oost/west ... In zo'n geval worden de spellen geannuleerd en krijgen alle gedupeerden, 4 tafels!, een gemiddelde plus van 17 imps. 

Vanaf vrijdag zitten we dus in Nijkerk.

8 december Gisteren had onze wasmachine kuren: Zij wilde niet centrifugeren. Een fijne was kwam er kletsnat uit en een rode trui van Ko, die slechts in gezelschap van een wit onderbroekje gewassen moet worden totdat hij niet meer afgeeft, stond nog in water en de machine hield het verder voor gezien. Bakjes schoongemaakt, filter gereinigd, maar ze wilde nog steeds niet en dus de Après Vente afdeling van DARTY gebeld, niet eenvoudig met een telefoonrobot en nummers ... altijd moeilijk die nummers. Maar goed, uiteindelijk is het gelukt en een vriendelijk juffrouw vertelde ons dat de monteur vandaag al zou komen tussen 12 en 6. Op zaterdag dus! Om 11 uur belde de monteur zelf: tussen 1 uur en half 2 zou hij er zijn. En dat was hij ook. Onder het oog van de meester draaide de centrifuge als een zonnetje ... Belt u maar als er weer problemen zijn, zei hij, want hij kon geen afwijking vinden. De garantie voor deze machine was, dacht ik al voorbij, maar bleek nog 2 dagen te duren!! U krijgt er 2 maanden bij, voor het geval er toch nog problemen zouden zijn, vertelde hij ons. 
Wat ben ik u schuldig? vroeg ik vervolgens. Het antwoord was: NIETS! 
5 december Een van die dagen dat je eigenlijk graag in Nederland zou zijn om taaitaai te eten. Nu we in Frankrijk wonen moeten hier ook soms van die dingen gedaan worden: zowel mijn paspoort als mijn rijbewijs waren aan verlenging toe. Voor het paspoort moet je naar een consulaat in Montpellier. Dat hebben we in september gedaan toen Joke en Joop hier waren op een stralende dag waar we goed herinneringen aan zullen overhouden. De nieuwe paspoort kwam keurig binnen 14 dagen per aangetekende post.
Voor het rijbewijs moesten we ons voor 11 uur 's morgens - voor ons betekent dat de wekker zetten! - vervoegen bij de prefectuur in Béziers. De eerste keer ontbrak er iets aan de papieren, maar de 2e keer was alles OK en kregen we te horen dat het 2 maanden ging duren. Je krijgt een papier mee waarmee je de politie eventueel kunt laten weten dat je rijbewijs in de verlenging ligt.
Gezien de 2 maanden inmiddels tot 3 maanden waren opgelopen zijn we maandag maar eens naar de prefectuur gegaan, wekker gezet etc. Aan het loket vertelde een mevrouw over achterstand en personeelstekort en vervolgens verwees ze ons aan het eind van de gang, wachtkamer ... Daar hangt dan zo'n nummertjesding, leeg! Dan maar zonder nummertje. Toen de man vóór ons bijna aan de beurt was vroeg de man aan het loket: hebben jullie het briefje naast de nummertjesverstrekker niet gelezen? In het Frans dan, maar daar kwam het wel op neer. De man voor ons had een Noord Afrikaans soort gezicht en wij waren ook vreemdelingen en na ons was er nog een zwerver met zijn hond ... Op het briefje stond zoiets als: vandaag komen er maar honderd nummers aan de beurt en als die op zijn gaat het loket dicht! 
Gelukkig wilde de meneer ons toch wel helpen, maar hij deed alleen kentekens. Terug naar het inmiddels gesloten andere loket. Uiteindelijk belandden we bij de bazin van het bureau, die ons heeft uitgelegd dat ik, omdat ik bijna 70 ben, een medische verklaring moest indienen bij het verzoek tot verlenging, maar dat ik ook kon afzien van de letter E op het rijbewijs en me kan beperken tot B, zonder medische verklaring. Dan moest ik wel een brief schrijven, dat ik afzag van andere bevoegdheden dan alleen 'auto'rijden, zonder caravans of wat dan ook. Ik heb al nauwelijks behoefte om achter het stuur te kruipen, maar met een caravan erachter zie je mij natuurlijk helemáál nooit rijden! Tot onze verrassing lagen er, toen we thuiskwamen, papieren om een medische verklaring aan te vragen in de brievenbus: er was gebeld naar onze Mairie en vandaar had men e.e.a. al geregeld. Gisteren heb ik papieren en brief 'la soussignée, E.Th.M. Berg, renonce ... etc ingeleverd bij de Mairie hier (open op di, wo en do) en zij gaan proberen het nieuwe roze papiertje uiterlijk volgende week donderdag klaar te hebben, zodat ik, als het nodig is, in het weekend erná een uurtje van Ko kan overnemen tijdens de lange rit naar Nederland. 
4 december Geluiden om aan te kondigen dat er een e-mail binnenkomt zijn vaak saai, dus we zijn op het internet op zoek geweest naar het geluid van de geelbuik bulbul, een feestelijke roep van een veel voorkomend vogeltje in oost Afrika. Helaas niet gevonden, maar wel een haast ongelofelijke 'musical wren' uit Colombia voor Ko en ik heb een 'whipbird' uit Australië gekregen. Je weet niet wat je overkomt als je dat voor het eerst in zo'n spannend Australisch bos hoort, trouwens! Dees wordt er wel een beetje zenuwachtig van! 
3 december Vandaag is het 2 maanden geleden dat Ko geopereerd werd en kijk eens hoe mooi zijn hand genezen is. Dat witte streepje is waar echt een groot gat zat! Het is daar nog een klein beetje hard, maar verder is alles weer OK. Het is een wonder dat een mens zo snel geheel kan herstellen.
We zijn ook weer allebei min of meer over een heftige verkoudheid heen. Ko begon en het was pas de 2e keer dat ik hem verkouden heb gezien! 
Ook vandaag was het nog altijd een graad of 17, wel met flinke wind. 

De Engelse dierenarts die de poezen heeft 'geholpen' heeft met 2 vrouwelijke collega's ( een in Engeland, een in Australië) een collectief: The Spaysisters. Zij steriliseren op verzoek verwilderde honden en katten, die ergens een probleem worden of het al zijn, b.v. op een eiland bij Lombok, op Bali, ergens in Afrika.
30 november De maand november heeft van die koude, natte en gure dagen, nietwaar? Nou, hier niet. In elk geval niet vandaag. Het is zonnig, tegen de 20 graden (vooruit, 18) en maar een beetje wind, zodat je in de luwte heel goed kunt recreëren. 

We willen de (houten) openslaande balkondeuren vervangen door aluminium schuifdeuren en waren eerder deze maand al bij de timmerwinkel in St Chinian geweest. Tot ons verdriet (hij had al eerder mooie deuren geleverd) vertelde hij dat ie met pensioen ging en dus geen nieuw werk meer aannam. Wel faxte hij meteen onze wensen naar zijn vakbroeder in Capestang die gisteren op de stoep stond om de maat op te nemen. Het bleek nu  zelfs mogelijk om voor binnen- en buitenkant verschillende kleuren te kiezen. Vandaag of morgen zou hij een dévis sturen. Als we dan volgende week bestellen kan hij eind januari alles plaatsen. Op Sicard wachten we ook nog steeds, want de clime wil nog wel eens in de war raken. Gelukkig lijden we er geen kou door. 
29 november Vanmorgen zijn we in alle vroegte, voor ons dan: 8 uur, opgestaan voor een bizar project. In overleg met de Engelse vervangster van de dierenarts hier en Gisèle, onze voormalige buurvrouw. heb ik de 2 halfwilde poezen die zich ophouden in de tuin van Gisèle's huis - te koop - gevangen. Mama Poes is erg vriendelijk en zorgde niet voor problemen, maar haar kleine dochter van 7 maanden is echt wild. Gemeen als ik ben had ik ervoor gezorgd dat de horde gisteren nauwelijks eten had gehad, niet van mij en dus ook niet van Gisèle, die ze ook 2 of 3 keer per week komt voeren, en waren ze dus allemaal uitgehongerd. En dan heb ik een blikje vis bij me, doortrapt hè? 
Het viel nog niet mee die kleine te vangen, de eerste keer mislukte het omdat ze zo tekeer ging, de tweede keer had ik haar niet goed vast, maar tenslotte kon ik haar stevig in het nekvel pakken en in de al gisteren klaargezette mand droppen ... Vandaag worden ze allebei gesteriliseerd door de Engelse.  De Franse dierenarts houdt zich wat strikter aan de regels, waarbij je toestemming moet laten zien van de rechtmatige eigenaars (die zich geen bal van de beesten aantrekken!). In principe wordt de operatie voor niets gedaan, want er is een vereniging die zich het lot van zwerfkatten aantrekt en sterilisatie betaalt, maar een bijdrage was wel erg welkom. Aan het eind van de middag kan ik ze weer ophalen en loslaten. Het schijnt dat met moderne methoden: een klein gaatje in de flank, antibiotica en pijnstillers toegediend goed voor 2 dagen, het heel goed gaat in het wild. Blijven we nog altijd 6 min of meer verwilderde katten houden daar, waarvan 4 katers, maar dan worden het er in het voorjaar tenminste geen 15!
Zelfde dag later: ze zijn weer terug in de tuin van Gisèle. Het kleintje spoot meteen weg, maar de moederpoes was niet eens boos op me en heeft zich lekker laten verwennen met een beetje vis.
23 november Ach, wat een droevig plaatje: 2 dode bidsprinkhanen op het tafeltje in de zomerkeuken ... Rechts overleed in de serre, links vond ik de dag nadat er flink vorst was geweest 's nachts. Evenzogoed staat er nog een rozemarijn van onder tot boven in bloei. Insecten zijn er nu weinig, anders waren deze 2 al lang door de mieren verslonden. Zodra beestjes zich niet meer uit de voeten kunnen maken moeten ze eraan geloven, tenzij de mieren in ruste zijn!
Na het nachtje vorst kwam er (mot)regen en hoge temperaturen. Nu is er weer wat wind uit meer noordelijke richting, maar nog altijd ruim 13 graden, lang niet slecht.
17 november Vandaag onze eerste competitie. Gelijk eruit. Eén punt te weinig, potverdorie! 
Toen we om 10 uur 's avonds ons weggetje naar boven opreden gaf de thermometer in de auto -2º aan: november in zuid Frankrijk?
15 November. De ontwikkelingen op het ADSL front blijven raadselachtig. Er komt steeds een antwoord op mijn opmerkingen, maar die geven niet altijd precies antwoord. Nou ja, het contract schijnt nu twee keer genormaliseerd te zijn: één keer per 1 december en één keer per vandaag. Het telefonie lampje is verdwenen en bellen (via Internet) kan dus even (?) niet meer. Ook wilden ze me het door mij gekochte modem aan mezelf gaan verhuren. Daar komt niks van in!
14 november De tramontane giert om het huis en o, wat vind ik dat toch naar als het langer dan een dag duurt. Ik kàn het maar niet warm krijgen, ondanks het feit dat ik gehuld ben in een compleet dubbele laag kleding en onze verwarming op 22 staat. Ik denk aan mijn schattige tante Ernesta die zelfs met 25º een omslagdoek droeg. Jammer dat zij er niet meer is, maar ze is gelukkig wel 101 geworden!
De planten moeten weer in de serre, want morgennacht gaat de temperatuur flink onderuit. Dat is vrij veel werk, dus elke keer als ik beneden ben neem ik er een of twee mee.   
10 november. Rare dingen gebeuren hier soms. In maart van dit jaar zat ik wat te zoeken op het Internet naar aanbiedingen van Internetproviders die ook onbeperkt bellen (voor €5 per maand) naar West-Europese landen aanbieden. Bij Wanadoo, mijn eigen provider, vond ik ook wat, maar dat bleek alleen bellen binnen Frankrijk te betreffen. Binnen een kwartier kreeg ik een e-mail: Bedankt voor uw abonnement, hier is het tweede telefoonnummer en U kunt het gebruiken als het rode lampje op het modem aangaat. Dat gebeurde een half uur later. Kennelijk had ik ergens teveel geklikt en schreef dus een briefje aan Wanadoo dat dát de bedoeling niet was. Geen punt, wordt geannuleerd, schreven ze. Ik bleef dus het oude abonnement betalen, maar het rode lampje bleef wel aan. 

Deze week merkte ik dat de aanbieding van Wanadoo (inmiddels overgenomen door Orange) was uitgebreid met onbeperkt bellen naar EU landen, VS-Canada voor 7 €/maand. Hoewel je normaliter on-line je abonnement kunt wijzigen ging dat niet (iets met de status van het abonnement) en ik vermoedde dat dat misschien te maken zou hebben met de poging van maart. E-mailen dus naar de Klantendienst, met uitleg wat er gebeurd was en wat we wilden. Die liet me weten dat er een onbekend telefoniecontract liep op mijn ADSL abonnement waardoor het niet gewijzigd kon worden: of ik maar wilde opbellen om het uit te leggen. Nu had ik het al duidelijk genoeg uitgelegd en ik heb helemaal geen zin om aan de telefoon te zitten wachten tot die wordt opgenomen om dan te horen dat er een probleem is. Oplossingen willen we zien, en dat hebben we dus geschreven. Ben benieuwd..... 

Inmiddels heb ik een telefoon aangesloten op het modem en kan inderdaad daarmee bellen en gebeld worden. Maar hoe de facturering gaat op een contract 'non-réferencé' ??
8 november Nog nooit eerder gezien: een stervende bidsprinkhaan. Ze heeft haar moede kopje neergelegd en beweegt nauwelijks meer. Ik vind het aangrijpend, want ik heb iets met deze fraaie insecten.
Dit jaar waren er maar weinig, of ik heb ze gewoon niet gezien. Die ik gezien heb waren allemaal groen, en vaak klein en/of beschadigd. 
Tot op dit seizoen had ik altijd wel een grote, dikke Truus in de Japanse kwee, die ik af en toe een sprinkhaan of een vette bromvlieg bracht, maar dit jaar dus niet. 
2 november Fantastisch weer vandaag, zon, 22 graden, geen wind. En nog altijd even mooi buiten. Dat is dus dik genieten.
31 oktober Als we 's avonds de lichten uit gaan doen om ter ruste te gaan vraagt Dees vaak nog om een spelletje stoeien op de bank. Dat doet ze door met een vaart op de bank te duiken met haar kop in de hoek. Voor het spel moet iemand achter de bank gaan staan en met het leren koord, dat daar speciaal voor op de bank ligt heen en weer zwiepen. Voor de bank is het niet zo goed, maar zij vindt het superleuk!! 
30 oktober Het medische circuit blijft je verbazen. 
Een aanhouden, zeurderig pijntje onderin mijn buik deed mij - Erna - sterk denken aan de 'tussenpijn' uit jonge jaren. Dat was niet in overeenstemming met mijn leeftijd, maar het idee van een bezoek aan de gynaecoloog stond me zeer tegen. Op het internet echter was de informatie te vinden dat kanker aan de eierstokken - veelal bij vrouwen van 50+ - zo'n gemene sluipmoordenaar is, die pas ontdekt wordt als het te laat is. Reden tot een bezoek de huisarts met een verzoek om verwijzing. Onze ervaring tot dusver is dat, als je bij de specialist komt, je, bij wijze van spreken, morgen geopereerd kunt worden als je dat wilt, dus ik was stomverbaasd toen ik probeerde een afspraak te maken met een vrouwelijke (kleine handjes) gynaecoloog: in april kon ik terecht. Gynaecologen zijn blijkbaar net zo populair als tandartsen! Maar toevallig had bij haar man, zelfde beroep, zelfde gebouw, net voor die middag iemand afgezegd omdat het regende, haha! dat was vast geen Nederlandse! Anders kon ik bij hem terecht in december. Diezelfde middag  en  kolenschoppen dan maar, beter dan de afgesproken 80 jaar niet halen. 
Hij kon niets (onrust)barends vinden, maar liet me voor de zekerheid een afspraak maken voor een echografie, die gisteren plaatsvond. Op die echo was niets te zien op een 'petit uterus atrofié de 3,5 cm' na. (De brieven lees ik natuurlijk!) Idioot hoor, daar heeft ooit een kind van bijna 9 pond ingezeten en daarna nog twee die nauwelijks kleiner waren! De rest van de fabriek was inmiddels helemáál afgebroken en in wat er niet is kan ook geen kanker groeien. Gelukkig maar en een hele opluchting!  
Betalen, dat moest uiteraard wel. 80 euro voor echo en arbeid, niet echt veel. Met 'feuille'. Vervolgens kregen we een grote envelop met de pretfoto's en een brief mee: afleveren bij de vrouwenarts. Daar kregen we te horen, dat oom dokter niets aan die foto's had en die mochten we dus houden. We hebben al röntgenfoto's van Ko's ooit gebroken pols en zagen direct mogelijkheden om een leuk, miniatuur dokterskamertje te gaan maken als de bridgeclub af is. We moesten ook nog even iets gaan betalen ergens bij een lab, alweer een ander en dit keer wat moeilijk te vinden. Zonder 'feuille', want hier ging het automatisch. Van de rekening werd 1,50 afgetrokken omdat we hem kwamen betalen. Een feuille is een standaard papier met veel licht en donkerder roodbruin en het is het bewijs van betaling om naar de verzekering te sturen.

En daarna gingen we gezellig bridgen in Béziers, waar Ko nu ongeveer alle straten kent. We scoorden een normale 52%; 2 hele slechte tafels, waarvan een tegen een heel lieve, maar half demente mevrouw. Foei!

 


Omdat het op het ogenblik ongelofelijk mooi is buiten, hier wat foto's van de wijnvelden in hun herfsttooi.

De laatste foto heeft Ko een beetje gemanipuleerd, want er stond precies middenin een lelijke vuilnisbak. 
24 oktober Om maar bescheiden te blijven: het kan verkeren. Vandaag waren we 16e van de 23 in Narbonne met 46%!
We maken ook kennis met de wat meer duistere kanten van de Franse gezondheidszorg. De €150 die we aan de chirurg moesten betalen, bleken niet de operatiekosten te zijn. Die worden direct door het ziekenhuis aan de verzekering in rekening gebracht. Nee, die 150€ zijn een 'complément d'honoraires'. De verzekering legde geduldig uit hoe dat zit: sommige chirurgen zijn befaamd (of vinden dat van zichzelf) en vragen daarom deze aanvulling op het basishonorarium. De verzekering vergoedt de basiskosten, maar niet dit complément. Wij vinden het maar raar. Nou ja, zo'n bedrag voor het repareren van een gat in je hand zal zich op termijn wel terugverdienen, denken we maar. 

23 oktober Het gebeurt eigenlijk nooit dat we met bridgen op de laatste plaats eindigen. Wel eens op de een-na-laatste, zoals bij 2 semi-finales vorig seizoen, precies op de plaats waar we volgens onze rating hadden moeten eindigen, dus daar hoeven we ons niet voor te schamen.  
Competitie hebben we dit seizoen nog niet gespeeld, alleen op onze twee clubs. Op een slechte dag willen we m.n. in Narbonne nog wel eens een eindje onder het midden presteren, 47% of zo. Maar gisteren eindigden we in Béziers weer eens op de eerste plaats. Ook dat gebeurt wel eens vaker. Maar met 72+% en dat is wel bizar hoog! Het ging ook eigenlijk wel lekker ...

Vandaag moest Ko voor controle naar de dokter in Béziers. ('O, dat gaat heel goed, dat is dan 55 euro'. Zoiets.) Tevoren waren we bij de Caisse Maladie geweest om e.e.a. uit te zoeken. O.a. waar toch het geld bleef van de kosten van de EHBO vorig jaar kerst en dit jaar juli ... ???? geduld moeten we hebben, haha! We werden te woord gestaan door een zeer vriendelijke man en die legde ons uit dat b.v. de 150 euro, cash betaald aan de chirurg op de dag dat Ko geopereerd werd, 'non remboursable' was. De arts krijgt een deel van zijn werk rechtstreeks van de verzekering volgens vaststaand tarief en legt daar dan nog lekker iets bovenop, dat de patiënt zelf moet betalen.  Zo kost een consult bij een specialist 23 -28 euro, officieel dan, want zo als we al eerder hebben laten weten, moesten wij variërend van 28 tot 70 euro betalen. Non remboursable par la Caisse, maar misschien wel via de Mutuelle...

14 oktober Frans en zijn broer zouden vandaag weer naar huis gaan, maar het is zulk fantastisch weer dat ze nog maar een paar daagjes blijven!! Goed teken. Ko kan weer bijna alles, behalve met zijn linkerhand kracht zetten. Hij kan er wel kaarten mee vasthouden. 
Een lastig probleem hier. De achterburen van Gisèle, die - na het overlijden van haar man - vorige maand  is verhuisd naar St Chinian hebben begin vorig jaar 2 cyperse katjes aangenomen van iemand, maar doen daar verder niet veel mee. Er staat, naar ik heb horen verluiden, eten voor ze buiten, maar die mensen hebben ook minstens één hond - de belhond, die hier regelmatig langskomt - en daar zijn die katten bang voor, dus zitten ze altijd bij Gisèle in de tuin en die geeft ze te eten. In het voorjaar kreeg het poesje, een piepklein beestje, maar liefst 4 jongen en die heeft ze allemaal ergens weten groot te brengen. Dit zijn er 3 van, de 4e is vrij schuw en zwart met wit

Dus nu lopen er inmiddels 6 katten rond waar, behalve Gisèle, die ze 2 keer per week komt voeren, niemand naar omkijkt. Je mag niet zomaar katten confisceren als ze van iemand zijn en de mensen van wie ze zijn ken ik niet en ik hoef ze ook niet te kennen, want zó ga je niet met beesten om. Volgens de dierenarts is hier een soort van club die verwilderde poezen vangt (als ze van niemand zijn) en de wijfjes steriliseert en ze vervolgens weer loslaat. Dus nu probeer ik de beestjes aan mensen te laten wennen door er elke dag een uurtje te gaan zitten, ze wat kattenbrood te geven en ze te aaien. De 2 volwassen dieren zijn maar wat gek op geaaid worden! Van de jongen kan ik er inmiddels ook twee aanraken, als ze zitten te eten. Een ervan is een prachtig muisgrijs katertje met een witte snor. De ander denk ik een poesje, wit met cypers, heel zacht en klein, vast een leuke huispoes met wat aandacht. Die twee zouden toch zeker een goed huis moeten kunnen vinden. Wie komt er een leuk, jong katje halen??? Als er niks gebeurt lopen er volgend jaar 20 katten!
7 oktober Ko kan alweer zijn eigen broodje smeren. Hier aan de traditionele zondagslunch met stokbrood en kaas, dit maal met Frans C. en zijn broer die hier een weekje of wat komen relaxen. Het weer is voor begin oktober heel lekker, T-shirt en sandalen! Helaas is het aan het betrekken, maar als de zon tevoorschijn komt is het zomaar 26 graden o.i.d. Vorige week hebben we heel veel regen gehad, hard nodig en welkom, maar je hebt er na 2 dagen al genoeg van! 
Elke dag moet Ko bij de fysio verschijnen, die oefeningen met hem doet en daarna de wond verbindt. Het is nauwelijks te geloven dat zo'n diep gat wel weer zal dichtgroeien.
4 oktober De operatie gisteren is goed verlopen. Ko was om 1/2 2 weer wakker en ging in de namiddag mee naar huis. Hij heeft 's nachts - na de 3oktoberhutspot - zonder pijnstiller 10 uur geslapen, mooi zo. Fijn dat Frans er was om te rijden en een oogje in het zeil te houden.
Nu moet er vanaf vandaag 10 dagen fysiotherapie + verbinden plaatsvinden en dat is minder plezierig. Vooral het verbinden is blijkbaar erg pijnlijk: hij raakte compleet buiten westen ... Nu ligt hij even bij te komen op de bank en dan zo meteen lekker eten!

1 oktober Het bezoek aan de anesthesist vanmiddag verliep vlotjes, maar wel weer eigenaardig. Het zag er naar uit dat we lang zouden moeten wachten: veel mensen in de wachtkamer, maar het werden maar 5 minuten. Het consult was dit keer 28 euro: het wordt steeds goedkoper. Ko had een verwijsbriefje gekregen voor bloed onderzoek en veronderstelde (natuurlijk?) dat dat woensdag wel in het ziekenhuis zou worden gedaan. Nee, natuurlijk niet, zei de anesthesist. Dat doen we nooit in het ziekenhuis. Gaat U maar gewoon naar een Laboratoire.  Waar? vroeg Ko. Nou, gewoon ergens; kijk maar in de gele gids, was het antwoord. Gelukkig kregen we wel aanwijzingen over waar we dat konden vinden. 
Wij dus naar dat laboratorium, gelegen naast een supermarkt. Omdat we ook boodschappen moesten doen - Frans zou immers komen met zijn broer - ging ik dus boodschappen doen en Ko naar de vampiers. Maar toen ik terugkwam bij de auto zat hij al een tijd te wachten: bloedprikken ging zomaar niet: daarvoor moest hij nuchter (in de zin van: niet gegeten hebben) zijn en daar moet hij dus morgenochtend wéér voor naar Béziers. Dat hadden ze ook wel even eerder kunnen laten weten, dan had hij het vorige week in St Chinian kunnen laten doen. Daar zijn we inmiddels goed bekend met de procedure van bloedprikken en 4,35 betalen in de ordner op de toonbank beneden, haha! Veel dingen gaan hier een beetje anders. Sommige makkelijker, sommige moeilijker, meestal onbegrijpelijker. 
30 september Het heeft het grootste deel van de dag geregend, hoi hoi! Gek hè, dat je dat fijn kunt vinden. Het was een dag zonder wind, iets van 21 graden en dan zo'n zachte regen: geweldig voor de tuin. En het voelt lekker aan je gezicht.

We zijn dus alleen naar de markt geweest voor ons wekelijks bezoek aan 'L'Exotique' die per ongeluk weer nouilles had gereserveerd. 

We hebben ook bezoekers uit Nederland. Rob B. zit in Babeau met zijn broer, na een reis van 17 uur (!) met een aanhanger achter de auto en morgen komen Frans C. en zijn broer bij ons in het huisje logeren. Gezellig!
29 september Voor vanmorgen stond een bezoek aan de 'hartcardioloog' (dat moet je op z'n Leids uitspreken om het woord in al zijn sappigheid te kunnen waarderen; 'chlorestol' is er nog zo'n lekker Leids woord) - op het programma. Wat een stuk! Ook bijzonder dat zo iemand op zaterdag werkt! Als voorbereiding voor de operatie van woensdag a.s. (alsof je niks beters te doen hebt op 3 oktober: dat wordt tijdig ingrediënten voor de hutspot inslaan!) Hartfilmpje en een heleboel vragen en ja, hoor: 49 euro betalen. De orthopedist was duurder: 70. Maar de operatie zelf gaat maar 150 kosten, exclusief gebruik van de kliniek, neem ik aan. Ik vind dat nog steeds erg raar en ik vraag me af of dat woensdag ook zo gaat. We houden jullie op de hoogte. 

27 september Vandaag minder goed nieuws. In de eerste plaats is het absoluut k..weer, 14 graden en tramontane. We hebben de kachel aan, wat hier voor deze tijd van het jaar bizar is. Ko heeft een zgn koetsiershandje en daar zal hij volgende week op 3 oktober aan geopereerd worden. 
Gelukkig dat de orthopeed nu nog tijd had, want Frans C. komt komend weekend en dat vind ik - Erna - een heel geruststellende gedachte. Frans is arts en rijdt auto, een combinatie die hem komende week voor mij onweerstaanbaar gaat maken!!! De ziekte heet syndroom van Dupuytren. Oorzaak onbekend, vaak erfelijk bepaald (wij weten van niks) en komt meestal bij mannen voor. Langzaam trekt, in dit geval, zijn pink krom en naar zijn hand toe. Het stukje in de hand is keihard. Dupuytren was een van de chirurgen in het leger van Napoleon. Die sneed gewoon de pezen door zodat de soldaten weer verder konden vechten. Dat zei de dokter tenminste, maar in zijn biografie, gevonden via Google, staat daar niets over. Hij was de baas van Hotel de Dieu in Parijs, zeggen ze daar.  Nu maar hopen dat geen al te vervelende ingreep is en dat het snel geneest.
25 september Helaas zijn Joke en Joop weer vertrokken. Gisteren hebben we een dagje Montpellier gedaan. Erna's paspoort moest verlengd worden en dat kan daar bij het consulaat. Daarna lekker pannenkoeken eten op het grote plein en een beetje rondslenteren.
Daags ervoor hadden we wel héél onverwacht bezoek: nog een Joop, maar dit keer in een vrouwtjes uitvoering, en haar man, vrienden van héél lang geleden: uit de Nigeria periode. Hartstikke gezellig!
22 september J&J zijn inmiddels hier, gezellig, zoals altijd. Gisteren hebben we aan het haventje in Capestang geluncht. We waren daar nog nooit wezen eten en het is erg goed bevallen, leuk plekje, bootjes om naar te kijken en lekker eten.

Vandaag hebben we Carcassonne bezocht. Helaas was het miezerig weer, maar de temperatuur aangenaam en het was er niet al te druk. Dit keer hebben we even een kijkje genomen op het grote kerkhof, naast de Cité. De gewoonte van een foto van de overledene(n) op het graf zetten kan ik wel waarderen.

             

20 september Geen water vanmorgen. SAUR was al op de hoogte en kort nadat we hen gebeld hadden kwam hun wagentje langs racen. Joke en Joop komen vandaag, ze kunnen er elk ogenblik zijn,  en ik was gisteren vergeten de chocolat mousse te maken. Daar heb ik geen water voor nodig - extra bittere chocola en sinaasappelsap bevalt me beter - dus dat kon wel even eerst. Maar toen er om ½12 nog niks was heb ik me maar met een emmertje en een handdoek richting zwembad begeven. Dáár hebben we per slot van rekening een grote bak vol! En ja hoor, toen ik het laatste knoopje van mijn vestje (het is koel tegenwoordig) dichtknoopte ging het water weer aan!
17 september Vele mensen zullen dit geen gezellig plaatje vinden, maar HOI HOI HOI het regent en niet zo zuinig ook! 

Volgens het weer bericht schijnt overmorgen de zon weer.

 
15 september 33º vanmiddag en in de serre hier 41 of zo. Ik heb maar weer eens een tropenoutfit aan!  De brand van laatst was toch erger dan we dachten. Het heeft uren geduurd, hoorde ik vandaag,  voordat het vuur echt uit was en er zijn maar liefst 10 hectares in de as gelegd, wijngaarden en bush. Er zijn 8 vliegtuigen aan te pas gekomen. Dat moet een vermogen hebben gekost! 

13 september Vanmorgen vond ik deze schoonheid, ogenschijnlijk verdronken, in een emmer water; ik heb hem voorzichtig uit het water gevist en op een stokje gezet en toen dacht ik iets te zien bewegen. 
We moesten weg, met de poes naar de dokter om haar te laten inenten. Ik ben daar niet zo voor, maar sinds kort wonen er maar liefst 7 nieuwe katten in de buurt. Naar 6 ervan wordt nauwelijks omgekeken. Het begon met 2, er kwam een nest jongen en die jongen zijn inmiddels totaal verwilderd. Een van de katten komt wel eens kijken of er iets te halen valt, een lief, cypers katertje. Dat er vechtpartijen komen is nu waarschijnlijk geworden en inentingen zijn derhalve noodzakelijk.
Toen we weer terug waren was het vlindertje geheel hersteld! Op de foto is het groter dan in het echt.
12 september Woensdag is onze bridgemiddag in Narbonne, weer heel anders dan in Béziers. De club is goed te zien vanaf de weg. De zaal is 'versierd' met schilderkunst van deze en/of gene. We hebben wat meer moeite gehad om er geaccepteerd te worden, maar inmiddels vinden we het er meestal ook erg gezellig en het speelniveau is goed.

De meneer met de groentetuin, George Pradies, verkoopt na afloop van achter uit zijn auto tomaten. Erg lekker, trouwens.
11 september Wagens die met gierende sirenes voorbijrijden en een onrustbarende wolk achter de bomen van ons weggetje: brand! Voorbij het dal zo te zien en de wind, die vandaag flink tekeergaat, waait de andere kant op. Toch eng, met de hitte en droogte van afgelopen maanden! Ook nog een nare datum, trouwens.


 

Er wordt hier veel gesurveilleerd: we zien vaak kleine vliegtuigjes, meestal geel, en helikopters. Die vliegtuigjes, gele en rode, zijn nu ook ter plekke. Iets meer dan een half uurtje later: alles onder controle! (Nee, dus!)

9 september Foto's van mezelf op onze site zetten doe ik niet graag, maar  laat ik even een staaltje van goed kunnen naaien zien. Wil B. , die hier ook woont, is zeer handig met de machine en maakte deze broek voor me; broeken maken is niet mijn sterkste punt. Ik kreeg het patroon ook nog, dus nu moet ik het zelf kunnen: hij zit perfect. Ik had nog een prima match in de kast hangen, alsof ik broek en top bij een dure boetiek heb gekocht. 

De fles komt trouwens van de grote rommelmarkt die elke zondag in Marseillan wordt gehouden. Een fraai exemplaar en dat voor 2 euri! Maar er zit een kalkrandje in en hoe krijg ik dat weg? Douchereinigingsmiddel werkt niet en iets om je kunstgebit mee schoon te maken heb ik (nog) niet. Advies? Azijn heb ik al geprobeerd.

Het is trouwens nog steeds bijzonder warm en het heeft nu al meer dan 3 maanden lang nauwelijks geregend. Grote struiken beginnen dood te gaan (denk ik). Toen we hier net woonden was er nog wel eens een heftig onweer, waarbij het water langs het weggetje naar beneden golfde, maar dat hebben ze blijkbaar afgeschaft!
7 september Vanmorgen moest ik naar St Chinian voor een 'prise de sang', bloedprikken. Tevoren moet je dan een afspraak maken - per telefoon c.q. antwoordapparaat, de  instructies zijn niet helemaal duidelijk, eentje betekent w.s. afsluiten met een hekje ... - met de infirmières, ambulante verpleegsters, die het karwei bij je thuis willen komen doen, maar ik ga er altijd naartoe. Een groot, oud huis langs de kade waarin onduidelijke bezigheden: er liepen vanmorgen twee vrouwen op alledag rond, dus er zal wel zwangerschapscontrole zijn bijvoorbeeld. Zij van het bloed woont boven en is meestal te laat voor de afspraak, zodat je je na een kwartier gaat afvragen of je je soms vergist hebt, want er is nooit een kip te zien verder. 
Wij zijn inmiddels zo ingeburgerd, dat mensen er plezier in krijgen ons Frans van alledag bij te brengen. Ik had een afspraak om 10 uur, dat was blijkbaar buitengemeen laat (je moet nuchter zijn voor de vampiers). Wij gaan laat slapen en staan laat op.  'Alors, vous faites la graisse matinée' zei ze tegen me en dat betekent zoiets als 'u houdt van laat opstaan', maar ik ken geen Nederlandse equivalent. 
Als je klaar bent moet je betalen, boter bij de vis, zoals bij de dokter, 4,35. Dat vergeet je altijd en de bloedprikster kan nooit wisselen. Nou, dan doe je het geld los! in een ordner die beneden ergens op een toonbank staat. Iedereen kan er bij en de voordeur van het pand staat altijd gewoon open. Dat is nu een van de redenen waarom ik zo graag hier woon! 

2 september Zo, het toeristen seizoen is weer voorbij! Het was beduidend rustiger op de markt vandaag, maar veel Nederlanders die hier wonen, zijn nu juist terug van weggeweest. De oogst is ook begonnen, maar nog niet erg intensief. Het schijnt behoorlijk goed te zijn, ondanks de droogte, maar Madame Jougla, bij wie wij altijd rosé halen, vertelde dat het nu niet hard moet gaan regenen, want de schilletjes van de druiven waren erg dun. 
Gisteren even paniek, want om een uur of 11 viel de elektriciteit uit. Aardlekschakelaar van de groep waar o.a. de verlichting op woont. Shit!!! dat dachten we allebei, want we verkeerden in de illusie dat het probleem eindelijk was opgelost door vorig jaar de hele bedrading onder te brengen onder 3 aardlekschakelaars i.p.v. 1. En we hadden sindsdien - december of zo - geen uitval meer gehad.
Nu doet Ko het zwembad bij Ankie en Willem als die in Nederland zijn, zoals nu. A&W hebben hun huis in deze tijd altijd verhuurd aan een Belgisch echtpaar, dat ze nog nooit gezien hebben, maar wij wel, want er is wel eens een probleempje! Dit keer vertelden ze aan Ko, dat ze hem bijna geroepen hadden, omdat ... de elektriciteit om een uur of 11 was uitgevallen! Wat een opluchting: het was een lokale storing! 
28 augustus Vandaag weer 's een tropisch dagje. Vanmorgen moest ik - Erna - even naar de Mairie om een 'attestation d'être vivante' te halen. Dat moet van allerlei instellingen, zoals de AOW verschaffers. De burgemeester staat op dinsdagmorgen, heel praktisch, zelf achter de balie en dat is dan zó geregeld. Het duurde wel meer dan een half uur voordat ik van het wandelingetje met meerdere onderbrekingen (je komt wel eens iemand tegen b.v.) was afgekoeld.
Warm weer is klusjes doen in huis, alles dicht. Poppenkleding naaien vandaag. De poes - zonder truitje!!!-  heeft daar onverdeelde belangstelling voor!
24 augustus De serre was bedoeld voor de kuipplanten in de winter, maar doet steeds meer goede diensten als knutselplek. 
23 augustus Vandaag zaten er 2 baardgrasmussen in. Zo zie je nog 's wat. Dagje koud!

22 augustus Het schijnt zomer te zijn, maar vandaag merken we er niet zo veel van:  we lopen allebei in een vest rond! Bewolkt, wind, en amper 19 graden om 1/2 1 's middags!

Vanuit het keukenraam hebben we zicht op een terebint in de tuin. In deze tijd van het jaar zitten er onduidelijke bessen aan in blauw en roze. Daar  komen allerlei vogeltjes op af of misschien wel op insecten die iets met die bessen doen. Vanmorgen zaten er 2 jonge gekraagde roodstaartjes in, een mannetje en een vrouwtje - dat is nog flink zoeken in je vogelboek -  en nog iets waarvan ik alleen maar kan verzinnen dat het een juveniel bonte- of withalsvliegenvanger was ... Withals-,  nu zeker weten!

De terebint is een bijbelse boom die al in Genesis wordt genoemd: 'En de Here verscheen aan Abraham bij de terebinten*) van Mamre ...'. Die kampeerde daar waarschijnlijk voor de schaduw, want het was er knap heet. Ik vind het een boom van niks **), maar iets bijbels hak je niet zomaar om***). 

*) De terebint is leverancier van terpentijn

**) Hij heeft geen mooi model, loopt laat uit, heeft rare onappetijtelijk groeisels die er in de winter en het voorjaar vanaf vallen, maar het blad is wel aardig

***) In de nieuwe vertaling hebben ze er eiken van gemaakt. Dat is nog 's schrift/Schrift vervalsing!!
Nog even een bridgepraatje: Ik (Erna) raap zo'n hopeloze SA hand op, 15 punten, geen lengte. Ko past met 4 punten en een kaart van niks. Ik krijg een hartenstart voor mijn heer. Ik ga op de ruiten af en de tegenpartij neemt  A, 3 harten slagen, H, ruiten na. Ik krijg dus 2 ruiten slagen en een klaveren, gedoken door de tegenpartij en zij weer A in de 9e slag. Dan komt van rechts 10. Ik heb nog AVB plus nog één hoge klaveren. De H zal wel achter me zitten. Ik heb (abusievelijk) 7 slagen liggen voor de tegenpartij (ik weet niet dat er eentje verkeerd ligt!) dus leg ik het aas maar, in mijn optie voor 2 down, maar tot mijn verbazing valt de heer eronder en blijkt het contract gemaakt voor een absolute top!!!
Ko 


873
763
B1097
VB5
Erna  


AVB6 
H42
V65
H108

Dat is me nog niet vaak gebeurd:  ik maak het contract, omdat ik een slag verkeerd heb neergelegd!
14 augustus De amandelen zijn weer rijp en o, wat zijn ze lekker dik dit jaar! Vorig jaar liep de oogst wat in de soep. Iemand paste een paar dagen op Dees en daar had ik tegen gezegd: 'Als je soms wat amandelen wilt ...' Geen amandel meer te bekennen toen we terugkwamen!

9 augustus Poes Daisy is buitengewoon aanhankelijk. Als wij ons 's avonds slaapkamerwaarts begeven dan loopt ze mee en wacht op de stoel tot wij zover zijn. Zodra het licht uitgaat nestelt ze zich aan mijn zijde en brengt daar dan de nacht door. W.s. gaat ze af en toe 's nachts wat eten of drinken, want haar bakje is vaak leeg 's morgens. Ik merk daar allemaal niks van.

Gisteren speelden we bridge in Narbonne, zoals gebruikelijk op woensdagmiddag. Iemand die daar ook speelt heeft een groententuin en biedt ons 's zomers vaak - een beetje alsof anderen het niet mogen weten -  tomaten aan en soms ook andere producten. Die tomaten zijn verrukkelijk. Ik kook ze gaar met een bouillonblokje en zeef het sap. Dat kan dus soep worden of zo. Vandaag ga ik er gazpacho van maken.
6 augustus We zijn dol op watervallen, maar deze staat me minder aan ... Hij hangt aan de muur in de wachtkamer van de tandarts en zou rustgevend moeten wezen. Ook de Rescue druppeltjes mochten de narigheid van vandaag niet erg verminderen. Nog weer een zenuwbehandeling en uitzicht op alweer een kroon ergens in de winter. Plus natuurlijk die 500 euro die daarbij horen! Ik dacht nog wel dat ik er na vandaag vanaf zou zijn, maar half september staat genoteerd voor de volgende afspraak.

5 augustus Vandaag gezellig bezoek van Piet Hein, Astrid en hun 2 knulletjes, die zich opperbest vermaakten in het zwembad. Zo raakten wij ook nog eens te water!
2 augustus We zitten een beetje in de medische molen de laatste tijd. Het begon al met Kerstmis Erna's bloedneus tijdens de nachtmis, lekker dramatisch, waarvoor we uiteindelijk bij de eerste hulp in Leiderdorp terechtkwamen. Er zouden nog heel wat vooral lastige bloedneuzen volgen. 
Het standaard halfjaarlijks bezoek aan de tandarts in die periode leverde ook slecht nieuws op: ik - Erna - moest een nieuwe kroon en daar had de tandarts in Zoeterwoude geen tijd voor, dus moesten we hier aan de Franse tandarts geloven. Die is trouwens erg voorzichtig en bijzonder aardig. Niet dat je zo maar bij hem terecht kan: een maand of 4 wachten is wel het minimum, behalve in geval van echte nood. 
De tandarts begon eind mei aan het karwei, waar overigens eerst een 'devis', een soort begroting, moest worden ingeleverd bij de Caisse Maladies. Vandaag werd de kroon op het werk gezet, maar gezien er al weer andere narigheid was ontdekt ben ik nog niet van hem af. Maandag mag ik weer terug. À Lundi, riep ik dus opgewekt tegen de secretaresse, toen ik dacht te vertrekken. 'Cinq cent euros' antwoordde zij zonder blikken of blozen. Boter bij de vis hier! 
Ko heeft onderlaatst een stuk van een kies afgebroken en heeft nu afspraken voor kroon en bijbehorende ellende in februari!
De bloedneuzen worden o.m. veroorzaakt door een bloedverdunner die ik word geacht dagelijks in te nemen sinds vorig jaar. Ik heb het geweten toen er een paar weken geleden plotseling een kies moest worden getrokken in Nederland; ik  belandde uiteindelijk weer op de EH in Leiderdorp. Dat kan allemaal niet goed wezen, dus een bezoek aan de huisarts hier was gisteren aan de orde. 
22 euro wilde hij aan het eind van het bezoek vangen. Nu was het tarief in januari al met een euro verhoogd en ik keek hem dus verbaasd aan. 
Onlangs is in Frankrijk besloten dat a.s. huisartsen na hun studie een specialisatie van 3 jaar moeten doen. 9 jaar studeren dus om huisarts te worden! Maar dan mogen zij, zo is hun beloofd, t.z.t. het tarief van een specialist gaan rekenen, nu 40 euro. Dus voorlopig worden de huisartsen hier elk half jaar een euro duurder. T.z.t. betaal je je blauw als je voor b.v. dat rare plekje op je wang eerst naar de huis- en dan naar de huidarts moet! En je moet het allemaal voorschieten, behalve, gek genoeg, bij de apotheek.
Bovendien valt het maar te hopen dat je ooit (een deel van) je geld terugziet. Het ziekenhuis in Leiderdorp wist ons kort na Kerst goed te vinden voor een forse rekening, maar die hebben ze hier op een of ander manier weten zoek te maken, zodat we er nog niks van terug hebben, ondanks de telefoontjes en de herhaalde bezoeken aan de desbetreffende instantie in Béziers. De volgende rekening van Leiderdorp zal vast niet lang op zich laten wachten en w.s. 3 keer zo hoog zijn, gezien er een kaakchirurg aan te pas is gekomen. De papierwinkel die we moeten bijhouden is nu echt een vervelend aspect van in Frankrijk wonen.
Gelukkig zijn het geen ernstige ingrepen waar we mee te maken hebben en ...  de zon schijnt en het is lekker warm!!  

28 juli Vorig jaar werden we vereerd met het bezoek van een grote slang. Dit jaar heeft een puttertje onze cipres uitgekozen om er zijn nestje in te bouwen. Elke keer dat hij (of zij, ze zien er hetzelfde uit) komt aanvliegen klinkt er een zacht ti-ti-tioeiii', heel schattig. 
Wie kent niet het schilderijtje van Fabritius? Die vond het blijkbaar ook al een mooi vogeltje!
23 juli Zo, we zijn weer thuis. Zaterdagmiddag om een uur of 4 waren we klaar met schoonmaken in Nijkerk en toen zijn we maar gaan pakken en vervolgens rijden. We hebben overnacht in een Formule 1 hotel in de buurt van Arras: NOOIT doen. Het is goedkoop en daarmee is het gezegd. Er werden geen handdoeken verstrekt en die hadden we ook niet bij ons (wel lakens, nog van Amerika ...), dus lekker douchen was er niet bij. Bovendien waren er een stel asociaal lawaaiige mede-logé's.
Zondagmorgen om 1/2 9 reden we er weg en troffen bijna uitsluitend Nederlanders op onze weg. Er waren bijna geen vrachtauto's en na Clermont-Ferrand was het ook lekker rustig. Via Lyon leek ons gezien de vakantie hier en daar net was uitgebroken, een minder goed idee.

Reisbijzonderheden:  we hebben 14 'departementen' niet gezien; wel 4 Chryslers, zwart (Du), mooi blauw (Fr) en 2 rode, een Belgische en een Nederlandse. Boven een benzinestation 2 wouwen en langs het stukje direct na Béziers 2 scharrelaars - foto links -  leuk, want vorig jaar hebben we ze helemaal niet gezien. Behalve de gewone nationaliteiten, waaronder tegenwoordig Polen!, hebben we wagens gezien uit Finland, Rusland, Hongarije en Roemenië. Estland en Litouwen en zo zijn ook al tamelijk gewoon. De Nederlanders bleven de hele route talrijk vertegenwoordigd.
Het is hier warm en het heeft zo te zien intussen nauwelijks geregend.  We troffen een brandschoon huis en een bijzonder blije poes! 
17 juli Het leven gaat in Voorthuizen, eigenlijk dus Nijkerk, natuurlijk gewoon door. We zien kinderen, familie en vrienden: erg gezellig. Er moet ook onderhoud gepleegd worden in meer materialistische zin: de tuin wieden, houtwerk verven e.d. Het is lekker weer, warm zelfs, en we kunnen dikwijls buiten eten.
14 juli Als we heen en weer reizen tussen Frankrijk en Nederland nemen we de belangrijkste computerbestanden steeds  mee op een USB schijfstation. Voordat we weggingen moest er dus eerst een kopie gemaakt worden. Toen ik bijna klaar was, gaf de schijf het op. Niet meer te beschrijven: ook niet met of in een andere computer. Ook in Voorthuizen: niks, nada, noppes. Jammer, want er stonden ook nog wat backups op van bv de muziekbibliotheek. Opnieuw verzamelen en opbouwen dus. Tijdens de reis in de VS las ik een artikel in een PC-tijdschrift over het repareren van gecrashte harde schijven. Laatste tip was: als niks meer helpt, leg hem dan een half uurtje in de vriezer (!). Baat het niet dan schaadt het ook niet. Dat deed ik dus vandaag, en wie schetst mijn verbazing (ik dus)? Daarna deed hij het weer: ik kon alle bestanden eraf halen. Mooier nog, hij blééf werken, ook nadat hij opgewarmd was. 
 

 

19 juni t/m 6 juli 

Vakantie in de Rocky Mountains. 

Klik hier voor het verhaal en de foto's
16 juni Nieuwe ervaring vandaag: Tonkie (Erna's dochter) doet aan endurance: met een paard van A naar B, zo snel mogelijk, maar het paard mag niet oververmoeid raken!
Vanuit een punt in Ermelo, dus tamelijk dichtbij Voorthuizen, werden vandaag open kampioenschappen gehouden. Tonkie - rechts op de foto hierboven - deed niet mee, want de paarden moesten hier een nacht op stal en daar worden ze uiteraard niet zo goed verzorgd als bij haar in de wei. Maar ze trad wel aan als vrijwilligster en ging van 6 u vanmorgen tot vanavond heel laat administreren. Voor ons een goede gelegenheid haar even te zien.
Paard en ruiter komen aan op de controle post en dan wordt het arme beest direct met koud water overgoten om de hartslag zo snel mogelijk naar beneden te krijgen. Het ziet er trouwens niet naar uit dat ze dat naar vinden. Daarna worden ze gekeurd door een dierenarts die de hartslag beluistert en kijkt of ze b.v. niet kreupel zijn, waarvoor de ruiter naast zijn paard een aantal meters moet draven en stappen. Tonkie houdt tijden e.d. bij. Volgens ons wordt er beter op de paarden gelet dan op de sporters bij andere sporten. 
's Middags deden we een rondje Leiden en bezochten vrienden en familie. Baby Sarah, het zorgenkindje heeft een lekker dik koppie gekregen. Ze heeft wel snel last van haar luchtwegen. Kobus ging direct een waaier halen toen hij de mijne uit de tas zag komen. 
15 juni Inmiddels zijn we in Nederland, na een vrij kort bezoek aan Polen: ver weg!!
We arriveerden zaterdag in ons hotel, comfortabel, maar alles was er even lelijk, de gordijnen en de spreien (eng, gebloemd materiaal) lelijke meubels en de handdoeken waren ook niet om aan te zien. Er was geen keuken/restaurant en het ontbijt werd 's morgens van elders aangevoerd en genuttigd in een ook alweer heel smakeloze vergaderzaal. 

Wel is in Polen de ham lekkerder dan waar ook! Je krijgt ook een schaaltje met tomaat en komkommer (met uitjes), maar geen sinaasappelsap of zo iets ...

Op zondagmorgen kwamen we in de stad een groepje 'bruidjes' tegen. Een beeld wat mij nog bekend voorkomt: Heilig Hart feest in 1948? Deze meisjes gaan in een HH processie lopen.

s Middags was de doop van Kornel, één in een flinke groep; we konden nauwelijks iets zien en nog minder verstaan, op 'dzięnkujemy Bogu' na (wij danken God) en daarna begon - naar goed Pools gebruik- het grote eten! 
Kornel is trouwens een ongelofelijk lief en vredig manneke. JJ is een knap ventje, in beide betekenissen, en kletst de oren van je hoofd. Hij kan je op de globe laten zien waar Madagascar ligt.

Maandag brachten we door in Toruń met Aniela en Damian. Aniela wordt bijna gek met die 2 kleintjes in haar piepkleine flatje en kon van de gelegenheid gebruik maken dat haar moeder er was, dus m.n. voor haar dik genieten. Toruń is een erg leuke stad, met terrasjes en alles. Bovendien was het prachtig weer.

Dinsdagmorgen liet Ko zich even knippen voor 13 złoty (3 euro of zo!) en de rest van de dag  was voor het park en de dierentuin, erg ontspannen, ondanks het gedoe met luiers en wagentjes en zo. 's Avonds een verrassing: naar de opera waar Christopher, een vriend van Aniela die we al een tijdje kennen, in het koor zong. Ook al verstonden we geen woord, waardoor het verhaal (Die Fledermaus) niet te volgen was, leuk om mee te maken en er was veel te zien, o.a. ballet. En dat was alweer het einde van ons bezoek.

Woensdag reisden we weer terug. Er is inmiddels een stuk snelweg aangelegd van Poznań tot 80 km van de grens, winst van wel een half uur, dus reden we deze keer niet via Stettiń. Dat hebben we geweten, want in Poznań was er een 'propka' van jewelste, wat Ko een Sicilian deadlock noemt, alles muurvast, en dat kostte ruim een uur. 

... monument in het centrum van Bydgoszcz, opgehangen  ter gelegenheid van de toetreding tot de EU...

.... een Poolse 'propka' (opstopping)....

3 juni Vandaag is het gelukkig eindelijk weer wat warmer. Het is nog maar 12 uur en we hebben al TWEE successen geboekt:

1. op de markt in St Chinian, hoog in de platanen, hoorde ik steeds een vogeltje dat ik niet kon thuisbrengen. Hij liet zich nauwelijks zien en ik had de eerste keren (tandarts!) ook geen kijkertje bij me. Maar ik ben nog 3 keer zonder succes mèt kijkertje in de weer geweest. Vandaag werd mijn geduld beloond: een gekraagde roodstaart. Zit hoog in de boom te zingen en de zang lijkt het meest op die van een vink zonder 'slag' aan het eind. Ik had het fraaie vogeltje zelf al vaker gezien, maar nooit de zang kunnen verbinden aan het plaatje!

2. na maandenlang vrijwel elke zondag erom vragen hebben we nu de REKENING van Sicard binnen (klusje in december). Dat lukte alleen maar door te dreigen om de rekening in eenheden Nederlandse kaas te betalen. 
Een toepasselijk gedicht over de wind in Frankrijk. Bij ons heet die Tramontane, elders de Mistral.

Het gedicht heet Vakantie 2006 en is van Ivo de Wijs.

In de Provence, het Franse zuiden, 
Waait dag en nacht en overal
Een wind die mijn verblijf verbruide 
En die men daar pleegt aan te duiden 
Met de Mistral.

Die felle wind, die maar blijft razen 
Van vroeg tot laat, door berg en dal
Om je vin blanc en je Gauloise 
Onstuimig uit je hand te blazen 
Heet de Mistral.

Ik had een leuke vrouw gevonden, 
Een fabuleuze femme fatale
Maar voor wij iets beginnen konden 
Was zij verdwenen en verzwonden 
In de Mistral .

Die wind vergalde elk pleziertje 
En toen ik de couleur locale 
Berijmen wou op een A-viertje 
 ...
Wel, #@!*&@#$,  m'n papiertje !!!

Nog maar iets gedichtigs, gevonden op www.gedichten.nl. In de Melkweg is op 20 lichtjaar afstand een planeet ontdekt (de Gliese 581c) die sterk op de aarde lijkt.
 
In het heelal is een planeet gezien
Door de geleerden die graag sterren  kijken
Die sprekend op de aarde schijnt te lijken
En waar ook mensen wonen dus misschien.

Maar als de aarde ginds tot voorbeeld strekt
Zijn wij nu evengoed door hén ontdekt.

En wat te denken van deze verzuchting over voetbal, Marokkanen en 2e paspoort?  Klik hier, en er staan nog veel meer snelsonnetten over actuele gebeurtenissen.
1 juni Nog steeds pestweer, koud, kachel aan. Maar ... we hebben eindelijk de rode auto door de Franse administratie heen gewerkt. Kijk 's: echte Franse nummerborden!!! Het heeft wel een half jaar geduurd. 
Is het niet 28 mei vandaag? Storm dus en 11°! We doen de kachel maar weer aan, want binnen is het bepaald niet aangenaam. Wel een fraaie regenboog boven het dal (en spettertjes op de ramen!)
24 mei Maandag en dinsdag hebben we onze laatste competitie gespeeld: de Ligue Finale (Languedoc & Pyreneën) in de gemengde viertallen senioren. Het ging niet erg goed (alleen de laatste match hebben we aardig gewonnen en wel van het viertal met het hoogste IV, dat was bevredigend! en we eindigden als 16e van de 18. Maar Parijs zit er dit jaar dus niet in!
Inmiddels is het warm, gisteren voor het eerst boven de 30°. De fruitvliegen en de stekertjes zijn dan ook weer present, maar dat mag de pret niet drukken.
Vandaag moest ik -Erna- naar de tandarts hier voor een zenuwbehandeling en later een nieuwe kroon. Pijn in mijn buik natuurlijk, maar ik heb werkelijk helemaal NIETS gevoeld, zelfs de prik van de verdoving niet, dus dat viel ongelofelijk mee. Goh, daar zijn die Fransen dan toch maar hartstikke goed in!! 
En na een hoop gedoe is het zwembad toch uiteindelijk toch weer schoon.
21 mei Gisteren was het heerlijk weer. We hadden een logé, Jaap, onze vroegere buurman, heel gezellig. Hij mag graag een rommelmarkt bezoeken en daar hebben we toevallig ook zeker geen hekel aan, dus we gingen naar Marseillan in de buurt van Agde, waar elke zondag een antiek-cum-rommelmarkt wordt gehouden. Best de moeite waard en niet al te gek ver weg. Mooie blauwe fles gevonden en ja, dan moet er weer een andere weg ...
Inmiddels is Jaap weer vertrokken. Het weer is trouwens ook weer beduidend minder, koel, bewolkt e.d. Ko tobt een beetje met het zwembad, waarvan het water maar niet helder wil worden. Misschien is de filter kapot?
15 mei Gisteren veel regen en vandaag veel wind en dat alles bij miserabele temperaturen van onder de 15°! Het kan verkeren.

Wel weer 's ouderwets 1 geworden op onze wekelijkse bridgemiddag in Béziers. Niet om erover op te scheppen, maar vooral omdat in dezelfde lijn een tamelijk vervelend echtpaar speelde dat NB van het niveau Premier Série Schoppen is, erg hoog dus; hij speelt op landelijk topniveau. Zij werden gisteren slechts zesde! Tot ons genoegen, omdat van die onuitstaanbare mensen zijn, die hun tegenstanders nauwelijks begroeten of zien staan. 
Het niveau ter vergelijking: Mike en Mary, onze partners - zij spelen heel goed en spelen ook veel meer wedstrijden dan wij - zijn 2e promotion, dus één stapje verwijderd van 1e Serie, maar die zijn juist wel weer heel aardig, dus het kán wel! 

Zo werkt het puntensysteem: het scoren begint onderaan in 4e klaveren, dan 4e ruiten, 4e harten, 4e schoppen, 4e promotion, 3e klaveren etc. Voor elke 'bevordering' heb je méér succespunten nodig, van 4 klaveren naar 4 ruiten 500, naar 4 harten nog 's 1000 erbij en ga zo maar door. Als je goed scoort in de competitie (waar je voor moet betalen, dus dat zal vast wel een rol spelen) krijg je behoorlijk veel punten. Ko en ik zijn - tot onze vreugde- nu eindelijk net in de 2e serie aangeland, maar hebben nog iets van 11000 punten nodig om naar 2e ruiten over te gaan. Bovendien: aan het begin van het nieuwe seizoen, in juli, pakken ze van iedereen weer 15 procent af! Ik geloof dat we wel 2e serie zullen blijven. 
12 mei O, wat is de zomer toch heerlijk! Het is nu weer midden 20° en tegen het eind van de middag w.s. 30°, goed zo! 
Vandaag hebben we de balkons schoon gemaakt, dat is een begin-zomer werkje, net als het strijken van T-shirts, rokken en jurken, maar dat moet nog. 

We kunnen nu de deuren en zo laten openstaan en volgende week komt de eerste gast. Alleen het zwembad wil nog niet erg, het blijft troebel.
7 mei Inmiddels schijnt de zon hier wel weer, maar nu hebben we tramontane en echt lekker is het nog niet. Het gaat de goede kant op, zullen we maar denken.
Gisteren en eergisteren moesten we in Sète de 2e ronde spelen van een interclub wedstrijd waarvoor we ons in de 1ste ronde fluitend hadden geplaatst. Na 2 zittingen stonden we zaterdag onderaan en mochten we naar huis, want één team was niet komen opdagen. Dat leverde ons de gunstige score op van 15 -15 ...  De volgende dag ging het niet veel beter, al wonnen we één zitting, slechts met 17-13, terwijl we notabene zowel in NZ (Mike en Mary) als in OW (wij) een slam hadden geboden en gemaakt dat de tegenpartij had gemist. Nu kunnen de niet-bridgers ophouden met lezen, want ik ga iets schrijven over merkwaardige bridge-gebeurtenissen ...

Een deel van de wedstrijd speelden we in het hok: er is daar een ruimte waarin maar één tafel kan staan. Daar zit je lekker rustig en valt er nog wel eens wat te lachen, want in de zaal moet je doodstil zijn tijdens zo'n serieuze wedstrijd. 

2 'missers' bij 2-kleuren spellen, notoire bronnen van misverstanden:
Ko opent 1 en de meneer aan zijn linkerzijde biedt 2. Dat wordt niet gealerteerd, dus ik vraag vriendelijk aan de meneer links: c'est naturel? Hij wordt wakker en zegt dat partner 5 en 5 heeft. Nu heb ik 6, dus zal Ko wel kort in ruiten zijn; ik heb weliswaar maar 8 punten, maar ook 3 maal B mee en ik biedt 3 met mijn korte harten en klaveren. Ko maakt er 4 van en dan start meneer links met H. Ik leg mijn kaarten open en Ko  roept om de arbiter. 
Ko heeft namelijk zelf 5 en ging er dus vanuit dat ik wel kort in ruiten zou zijn. Maar hij had wel 18 punten! Uiteindelijk kregen we door de arbiter het slem van 6 toegewezen -de ruiten waren uiteraard een fantastische slagenbron-  en Ko maakte dan ook 13 slagen. 
Gelukkig dat we in dat hok zaten, want zoiets kost veel tijd. En ook gelukkig dat we nu in een hogere klasse spelen, waar het roepen om een arbiter als volstrekt normaal wordt gezien en niet bedreigend of zo.

Bij een ander spel gingen wij de fout in, maar zonder nadelige gevolgen. Rechts van Ko wordt 1 geopend, Ko past, meneer rechts van mij past ook en ik bied 2 waarmee ik 5 en 5 beloof (Ghestem). Ik had trouwens 5 en 6 plus een opening. Ko alerteert, maar er wordt niet om uitleg gevraagd, links past en Ko biedt zonder aarzeling 3 sans. Daar is mijn kaart niet bepaald geschikt voor, maar 'Trust your partner' is een belangrijke leiddraad in bridge en zeker als je toevallig met je partner getrouwd bent. Ko is een geweldige strateeg (heeft hij geleerd bij de luchtmacht?) en maakt het contract met een 2 overslagen, ondanks de moeizame communicatie: ik had A en 2  sec en de rest was harten en klaveren en daar had hij er niet erg veel van. 
Maar later vertelde hij mij dat hij mijn 2 bod had geïnterpreteerd als een vraag naar een schoppenstopper en die had hij ruim voorradig met HB1095. Hij had zelf een opening en door zijn schoppenbezit een gedwongen pas, maar niet genoeg punten voor een 1 sans volgbod. Hij had dus het Ghestem-bod totaal gemist, maar de tegenpartij had niet gevraagd om uitleg bij het alertkaartje en ik zat als dummy gewoon niks te weten!

O ja, en hoewel we een ronde lang één na laatsten waren eindigden we toch onderaan ....

2 mei. Hier hebben we de kachel weer aan. 15 graden vandaag met wind en wat regen. De flinke hoeveelheden  regen van gisteren heeft de boel behoorlijk doen afkoelen, maar gelukkig heeft alles ook weer veel water gehad. De mooie kant van al die regen is dat al dat vocht later dit jaar allemaal verandert in wijn. 
25 april. Gisteren en vandaag speelden we met 17 andere teams om het kampioenschap van de Languedoc bij de senioren gemengde viertallen. Dat vond plaats in Sète, een -toeristische- stad met de bridgeclub aan van de grachten. Een wedstrijd voor 60 plussers, dus begonnen we pas om 10 uur met de eerste 14 spellen.
Daarna lunchpauze van 12 tot 2 (kom de Fransen niet aan hun lunch!) en dan nog 28 spellen tot half zes. Het ging niet zo slecht, maar vóór de laatste ronde stonden we op de 7e plaats (en er zouden maar 7 doorgaan naar de Liga-wedstrijden). Die laatste ronde verloren we met 17-13, zodat we uitgeschakeld meenden te zijn. Zeker was dat niet, want terwijl de officiële uitslag werd berekend viel de elektriciteit uit. We hadden ons al bij de eliminatie neergelegd toen we tot onze stomme verbazing op het internet lazen dat we tóch 7e waren gebleven en dus door mogen naar de Liga, alwaar de plaatsen voor de Nationale Finale te verdienen zijn. 
22 april Vandaag met Ankie een dagje vide grenier gedaan in Cazedarnes. Onze buurvrouw Gisèle is haar huis aan het leegruimen, omdat ze naar St Chinian wil, nu Jean er niet meer is; Ankie had ook spullen van vriendinnen, zelf hadden we nog een en ander, kortom genoeg voor het huren van een plekje. Hartstikke mooi weer, redelijk verkocht: kat in het bakkie ... of zakkie?
21 april Vanmorgen kregen we het nare bericht dat Hein Schaeffer gisteren is overleden. Ruth en Hein zijn een dominees-echtpaar, dat we al kort na aankomst hier ontmoet hebben en waarmee we min of meer bevriend mee zijn geraakt. Vorig jaar is bij Hein een zeldzame vorm van longkanker geconstateerd, die met medicijnen goed te genezen zou zijn. Maar de diagnose kwam erg laat, te laat blijkt nu. Hein was een aimabele, erudiete man met een grote liefde voor poëzie, waar hij ook artikelen over schreef. We zullen hem missen.
20 april Inmiddels is het voorjaar hier ook echt losgebroken. Alles staat ongeveer tegelijk in bloei: de cistussen -zie foto hieronder- bieslelies, valeriaan, phloxen, euphorbia's, convulvulus (gekweekte soort pispotjes in wit en blauw ...) Er zijn veel vlinders, koninginnepages - die zijn vrij rustig, je kunt ze altijd goed bekijken - witjes, 'kolibrietjes' = meekrapvlinder, citroenvlinders, waarvan de mannetjes hier voorzien zijn van een grote oranje vlek, bruine met oranje vlekjes waarvan ik de naam niet weet en dit jaar zie ik voor het eerst ook veel oranjetipjes.
In St Chinian vlogen vanmorgen de gierzwaluwen weer rond, ze maken zo'n feestelijk hoogzomer geluid. Huiszwaluwen heb ik nog niet veel gezien, maar de hop heb ik gisteren gehoord en de nacht ervoor héél ver weg een nachtegaal. Het is iets van 22 graden, de zon schijnt en het lijkt erop dat de zomer gaat beginnen!
Bij het zwembad hebben Paul en Ko een paar weken geleden een muurtje gebouwd zodat je er niet meer voor iedereen in het zicht zit. Gisteren heeft Ko het geverfd en nu legt hij de laatste hand aan het plankier. Een dezer dagen kan het zwembad zelf ook weer open, schoongemaakt etc. 
Nu moet er natuurlijk ook weer aan débrousaille gedaan worden ... er zijn alweer twee auto's vol takken e.d. naar de stort gebracht! Maar gelukkig is het niet meer zo'n heidens karwei als vorig jaar. 

14 april Een beetje regen doet wonderen. Alles lekker groen, zelfs de wijnstokken beginnen, maar niet allemaal.
Ik vind zo'n groen kuifje altijd erg ontroerend. Maar over het hele veld is er nog niet veel te zien.
Grappig: ik heb al iemand horen klagen over de hitte in Nederland. Wij hebben de verwarming aan!
12 april Zoals vaak wanneer het in Nederland ongewoon mooi weer is is het hier maar zeer matig, vrij koud, bewolkt, regen (dat is hard nodig, dus wel fijn) en een graad of 17. Er is nog geen (gier)zwaluw, koekoek, hop, bijeneter of nachtegaal gesignaleerd! De roodstaartjes en de puttertjes zijn er wel. Gelukkig valt er nog altijd veel te knutselen e.d. 
Met baby Sarah gaat het op en neer. Ze is erg gevoelig voor virusinfecties en is dikwijls verkouden of grieperig en ze moet dus vaak naar de dokter. Maar verder ontwikkelt ze zich naar verhouding redelijk wel.
4 april Vandaag is het weer tramontane geblazen, letterlijk en figuurlijk. Maar even lopen moet, dus vooruit. Camera mee, om een foto te maken van de wijnstokken met zo'n mal groen kuifje. Helaas, de wijnstokken zijn nog net zo kaal als vorige week. Wel staat de tijm te bloeien en de glycine bij Berthe, een van de hoogbejaarde, vriendelijke mevrouwen hier in de buurt. Zij heeft haar tuin vol 'ouwe wijfjes' (ipheion) heel toepasselijk, en dus ook een blauwe regen tot in de top van een dode boom, foto links. Spectaculair! 

1 april. Zo, we zijn weer terug ... Naar Toulouse reizen is zoiets als naar het buitenland gaan: een volkomen andere omgeving, met weelderige groene velden en zo. Koud, dat wel!
De eerste dag ging het bridgen wel aardig en stonden we 's nachts om 1/4 over 12, toen het eindelijk afgelopen was na 64 spellen, op de 10e plaats, maar vandaag hebben we het allemaal aardig verziekt om uiteindelijk een na laatste te worden: 17e plaats. Droef! Overigens wel onze theoretische positie, hetgeen betekent, dat het veld al aardig geanalyseerd is!
Op deze al heel serieuze finale de Ligue (regio Languedoc-Pyreneën) gaat het er net zo aan toe als bij het topwedstrijdbridge: met tafelschermen. Heel ongezellig, maar wel rustig. Ko is voor mij grotendeels buiten beeld, ik zie alleen een stukje trui. 

27 maart We komen niet veel buiten, nu het weer te wensen overlaat. Dik in de winterkleren houden we ons bezig met knutselen, Ko maakte kratjes en een vogelhuisje en ik zit nog aan de kannetjes en kruikjes die ik eventueel als ruilobjecten kan gebruiken. Ze moeten nog wel gebakken worden.
De wijngaarden liggen te wachten op de zomer. Achterin tegen de heuvel brandt een vuurtje.
Er staat wel al veel in bloei. Ik zag o.a. een blauw druifje, dat is hier inheems, ongeveer in het asfalt van de weg. Ook vogelmelk staat in vrolijke bossen in de berm, maar in de tuin willen ze niet.

 Ook de witte alliums, een soort heel fraai onkruid hier, is op een enkel miezertje na verdwenen. Beneden bij de buren staan ze in enorme boeketten, niemand kijkt er ooit naar om ... 
25 maart. Dat we het nou toch weer mogen meemaken: Daisy, alias Spriet, is van haar truitje af, na -denk ik- ruim een jaar of nog langer. Ik vermoed dat ze allergisch is voor vis!!! Wie kan dat nou bedenken, een kat met een allergie voor vis. Maar als ik haar gekookte vis gaf, waar ze overigens dol op is, kwam die er al gauw weer uit. Sinds een week of 5 krijgt ze geen vis mee noch brokjes waar vis in zit. En nu is ze schoon, op een klein kaal plekje na. Tot nu toe (al een uur of 5 ...) likt ze er niet overdreven aan. Het kan natuurlijk ook zijn dat ze geen zin heeft in de injectiekuur die de dierenarts voor haar verzonnen had en die volgende week moest beginnen.
Als je je eens mocht vervelen doe dan mee aan een internet puzzeltocht.
22 maart. Met Sarah gaat wisselend. Ze eet nu voldoende en slaapt ook veel: zo hoort dat bij baby's. Maar ze is af en toe flink verkouden en was gisteren ook kortademig. Dat bleek een luchtwegen-infectie. Daarom was het beter om haar een paar dagen in het ziekenhuis te hebben voor het toedienen van zuurstof en verdere behandeling. Inmiddels is ze weer van de zuurstof af en knapt op. Binnenkort mag ze hopelijk weer naar huis. 
20 maart. 6 graden met harde wind. Tramontane, nog steeds!! Vorige week was het steeds over de 20! Nou ja, dan maar wat klussen in huis. De vorige week heeft Ko een muur van onze slaapkamer die -aan de zijde van de helling- ruim sporen toonde van water overlast t.g.v. hevige regen (wanneer is dat voor het laatst geweest?) afgetimmerd en daarna hebben we de betreffende muur geschilderd, licht peach, zoals alle muren die een beurt krijgen. Ziet er mooi uit. Schilderen gaat ook in vast georganiseerde samenwerking: Ko doet de middelste vlakken met de roller, ik de randjes met een klein kwastje. 
De Tramontane is hier wat in de Provence de mistral heet. Een vlagerige, koude, harde wind, daar uit het noorden, hier voornamelijk uit het noordwesten. Sommige mensen worden er sjagerijnig? sacchereinig? chagrijnig? ja, dat moet het wezen (leuk die spelling controleur!) van, zoals ik.
Dus knutsel ik onderdeeltjes voor het toekomstig miniatuur bloemenwinkeltje/plantencentrum. 
Als ze gebakken zijn worden al die potjes e.d. roze. Dan kan er nog een verfje over en vernis.
19 maart. Het is duidelijk voorjaar, met af en toe een wat winderige, frisse dag. Dit weekend waren de kampioenschappen (regio Languedoc-Roussillon) in Sète, waar een kwalificatie te verdienen was voor de interregionale wedstrijden. Het werden twee lange dagen waarin we 96 spellen moesten doen. Van de 16 teams zouden zich er 8 plaatsen. Na 4 ronden op dag 1 stonden we op de 8e plaats. Dat was niet al te ongunstig, vooral gezien het feit dat we een paar maanden geleden in de voorronden bijna al geëlimineerd waren. Na de 5e ronde (vandaag) stegen we naar de 4e plaats, waardoor we de laatste ronde tegen een van de gevreesde topteams moesten spelen. Tot onze verbazing wonnen we die wedstrijd met 48-40, zodat we over 2 weken inderdaad weer naar Toulouse mogen, voor de halve finales. Daar wordt het nog harder werken, maar ook leuker: tenslotte zijn daar 2 plaatsen in de Nationale Finale in Parijs (21-22 april) te vergeven. De kans is niet groot, maar je kunt nooit weten...... 
Voor de bridgers onder onze lezers 2 spellen. We hebben 2 nieuwe technieken/conventies in het systeem ondergebracht en die kwamen allebei aan de beurt.
Spel 1:
Erna AB10
AV54
B82
A76

Ko

 H97
82
AH10953
B2
De bieding:

Erna

 1SA 

Ko

 2SA *)
  3SA    
*) vraagt of er in de 1SA opening ergens een ongedekte kleur zit, dwz Bx of slechter. 
Deze conventie komt uit het Heeman-complex van Wim Heemskerk.
Ik heb geen ongedekte tweekaart en daarom bied ik 3SA. Heb ik die wel dan bied ik die kleur en kan Ko op 3 stoppen of zelf 3 of 4 bieden. Als ik b.v. 2 of 3 had geantwoord zou het contract 5 zijn geworden. Met minstens 25 punten in huis wordt een manche gespeeld. 
Met een heel gunstige hartenstart en V en H goed geplaatst maakte ik 13 slagen.

 Met een klaverenstart krijg ik het moeilijker!
Spel 2:

Erna 

 AHVB85
A8 
AHV102
-  

Ko

 102
HB652
643
A975
Erna heeft een kanon in handen en opent 2:  manche in handen.

Erna 

 2

Ko

 2
2 3
5 *) 5 **)
5 SA ***) 6 ****)
7

*)

hoeveel azen heb je, A niet meetellen. (Exclusion Blackwood)

**)

geen andere azen, wist ik natuurlijk al.

***) heb je toevallig nog heren erbij ?
****) ja, 2! Foutje natuurlijk, want Ko heeft maar één heer
Uiteraard had ik ook geen belangstelling voor H, maar ik wist genoeg: H is aanwezig, dus zijn er 13 slagen!

Tegenpartij bleef in 6 steken!

Terwijl Ko met een kabel aan het rommelen was in het hoekje waar de kachel staat hoorden we ineens een hoop lawaai in de kachelpijp. Gelukkig was de kachel niet aan en waren wij thuis, want Daisy moet op de een of andere manier op het dak in de schoorsteen zijn gevallen. Na enige moeite had Ko haar eruit, torrenzwart natuurlijk en verschrikkelijk geschrokken. Dat wordt nog dágen wassen, want het gruis zat tot diep in haar oren en we hebben nu een grijze i.p.v. een crème poes. Maar de schoorsteen is geveegd!!!
6 maart, dat klinkt alweer een stuk beter dan februari. 
Ko heeft nogal wat geknutseld in huis de laatste tijd.  De foto gang is min of meer klaar, maar er liggen nog 3 reizen. Gaan we ook nog proberen tot collages te verwerken, maar nu waren de fotolijsten bij Auchan op! 
20 februari. Bedrijven en instanties moeten klantvriendelijker en meer competitief worden: dat is al een hele tijd het credo in de Nederlandse zaken- en politieke wereld. Nu geloof ik eigenlijk niet dat er zoveel terecht gekomen is van de beloofde voordelen voor de klanten. Nee, niet voor de klanten maar wel voor TV producenten: die vonden volop stof om consumentenleed tot  amusement om te bouwen. Over klantvriendelijkheid gesproken....
Wij wilden in Voorthuizen eigenlijk ook wel ADSL hebben en omdat het in Nederland 3 weken duurt voordat een aanvraag in een werkend abonnement is omgezet (hier in Frankrijk is dat 3 dagen!) had ik op 14 november Planet Internet een vraag gesteld over ons toekomstig abonnement. Week later geen antwoord, dus mail nog eens gestuurd. Antwoord: vraag ontvangen, wordt zsm beantwoord. Week later geen antwoord, dus wilden ze ons helemaal geen abonnement verkopen. Omdat ik al jaren een inbel bij Planet had en dus aan ze gehecht was geraakt dus nog een laatste poging. Na 4 dagen al antwoord: uw vraag wordt naar de juiste afdeling doorgezonden. 
De tijd begon te dringen want we wilden de aansluiting vóór Kerstmis in bedrijf hebben. Ik gaf het dus maar op en sloot vervolgens een abonnement af bij HetNet, dat, na wat probleempjes, op 11 januari, een week voor onze terugreis naar Nederland in bedrijf werd gesteld.

Verhaal klaar zou je zeggen? Nee hoor. Vandaag, 20 februari, kreeg ik van Planet antwoord op mijn vraag van 14 november. Ben ik nou zo ongeduldig of zijn zij.............? 
Dat inbel-abonnement bij Planet ga ik nu maar opzeggen, geloof ik. 
15 februari Sarah is weer thuis. Het gaat goed genoeg met haar. 
Hier was het vandaag verrukkelijk weer, 20+ graden met een lekker zonnetje en zo. Er kwamen alweer vlinders langs, bijen zoemden, hagedissen schoten over de rotsen en gisteren kwamen we voor het eerst weer bij daglicht uit de bridgeclub. We hebben ook eindelijk weer eens behoorlijk gespeeld en dat mag ook wel, want zaterdag gaan we weer serieus aan de competitie.
Afgelopen maandag trouwens (toen was het somber weer en dus vrijwel donker rond 6 uur) kreeg ik een 9-kaart harten. Ko had de resterende 4!! Door een stomme fout van mij kwamen we slechts in 6 en niet in het pletterdode 7 harten (7 sans had ook nog gekund), maar het was wel een spectaculair spel wat kaarten betreft. Afspelen was niet nodig, het was overduidelijk dat er voor de tegenpartij geen slag te halen viel.
13 februari Met Sarah gaat het langzaam vooruit, maar helemaal naar wens is het nog niet. Wat zo'n kleintje allemaal niet door moet maken. Ze heeft tussendoor ook nog even een virusinfectie gehad ...

Hier is het voorjaar aan het worden. De amandel begint te bloeien en de mimosa's zijn al geel. Op het ogenblik staat de voordeur open, de poes is buiten, de verwarming uit. Maar laten we maar niet te vroeg juichen: langs de weg staan de euphorbia's rechtop (uit met de eventuele vorst!) elders nog gebogen.


We hadden op zolder stapels fotoalbums vol plaatjes van onze reizen. Daar keken we nauwelijks naar. Bovendien hadden we een saaie gang en die zagen we elke dag saai wezen. Dus maak ik nu collages per reis en Ko heeft een ingenieus systeem bedacht om ze op te hangen. We hebben alleen niet genoeg lijsten gekocht en Ikea is een beetje ver (Montpellier). Bovendien is het maar de vraag of ze de juiste lijsten daar hebben. En weet ik veel hoe ze ook weer heetten: Lars? o nee: Ram, op één staat het er nog op. Kunnen we op de website van Ikea kijken of ze ze daar hebben.
.
3 februari  Sarah is van de beademing af. De operatie is goed verlopen en alles gaat zo goed als men maar kon hopen. Het is de eerste baby-operatie in Europa waarbij gebruik gemaakt werd van de allernieuwste, kleinste babylong, een primeur voor de 'perfusionist', die daar heel enthousiast over was. Behalve de patient zijn er 7 mensen bij zo'n operatie aanwezig: 
chirurg en assistent, anesthesist en assistent, operatiezuster,  steriliseerder en de klinisch perfusionist (hart/long machine operator)


klik foto voor vergroting
 
2 februari  'La Chandeleur', oftewel Maria Lichtmis is de dag waarop gevierd wordt dat Jezus in de tempel aan de priesters werd voorgesteld, 40 dagen na zijn geboorte. Dat is hier ook de dag dat de Kerstdecoraties (eindelijk) verdwijnen. Traditiegetrouw eet men dan pannenkoeken en dat hebben wij ook maar eens gedaan. Wie van de ingrediënten houdt: met oude kaas en spinazie, heerlijk! Als toetje met karamelsaus en een bolletje vanille-ijs. 
Grappig detail: met het intikken van deze tekst schreef ik zonder nadenken Jésus en temple ...

31 januari Vandaag wordt Sarah mogelijkerwijs aan haar hart geopereerd. Mogelijkerwijs, want het is erg druk op de IC van het LUMC. Wie dit leest: steek maar een kaarsje voor haar op of doe een schietgebedje voor haar en haar ouders, want het is niet niks, een hartoperatie als je nog geen 2 maanden oud bent!! Marten houdt de voortgang bij op http://sarahvijn.nl

Nu het geen weer is om in de tuin te werken moet ik me ergens anders mee amuseren en ben ik weer met een oude liefde begonnen: poppen aankleden. Dit stelletje komt uit Groningen. Oud, een beetje beschadigd en lorrige kleding. Ze zijn bijgeschilderd en hebben nieuw haar en een nieuwe outfit gekregen. Een heel gepriegel, want ze zijn nog geen 30 cm hoog! 
27 januari. Het was erg koud vandaag, dus we liepen naar het kerkje van Pierrerue gehuld in onze dikste jassen, om de begrafenis van onze buurman bij te wonen. Gelukkig was er wat verwarming, waarschijnlijk als een handreiking aan de vrij jonge priester, die sandalen aan zijn blote voeten droeg? 
De kerk van Pierrerue heeft een bijzonder beroerde akoestiek, maar gelukkig had de priester zijn nog jeugdige stem mee, zodat we er dit maal wel iets van konden volgen. (De vorige keer dat we er een dienst bijwoonden was er een hoogbejaarde, tandenloze priester en konden we geen woord verstaan op een enkele Jésu na!) De dienst was kort: een begroeting, wat gezang van een bibberig koortje zonder begeleiding, epistel, gebed, evangelie, iets wat op voorbeden leek, Onze Vader, zegening met wierook en wijwater en klaar. De priester wierp vervolgens ijlings zijn gewaad af en vertrok in spijkerbroek en zijn blote voeten naar elders. Condoleances, met zoenen, maar zonder praatje, bij de uitgang van de kerk en óp naar het kerkhof.
Daar las ook al stokoude buurvrouw Odette nog iets met een religieus tintje voor en werd de kist neergelaten in 'sa maison sécondaire', dat Jean enige tijd geleden had gekocht, zoals hij ons toen met een grijns vertelde, neergelaten. Binnen een uur was alles voorbij, zonder de in Nederland gebruikelijke koffie met rouwkost ...
Ik vertelde buurvrouw Miriam, die met ons meegekomen was, dat de mannen in het zwart in Nederland 'kraaien' = corbeaux worden genoemd. Hier zijn dat anonieme-brieven-schrijvers. Zo leer je steeds wat nieuws!
26 januari. Vanavond werd er zowaar aan de deur gebeld en dat is op zichzelf al een buitengewone gebeurtenis, want we merken 's avonds nooit iets. Het een van de buren uit de Rue de Fleur. Zij kwam zeggen dat onze naaste buurman, Jean Ballester vanmiddag was overleden en dat hij de volgende dag om vier uur na een bijeenkomst in de kerk van Pierrerue zou worden begraven.  We wisten al dat begrafenissen hier altijd snel worden gedaan. Curieus is ook dat een van de buren rondgaat om het nieuws te vertellen en trouwens ook om in een blikken trommeltje wat geld in te zamelen voor een bloemen attentie. 
23 januari. Plan op tijd.... 
Nog maar nauwelijks thuis, of we zijn al weer bezig met de zomervakantie. Er moet tenslotte oppas voor katten en tuin worden gevonden. 

Daarin zijn we inmiddels geslaagd: Nellen en Wim komen in juni/juli 5 weken hier zitten. Wij zijn dan weg: naar Voorthuizen en ook op vakantie. Raadpleeg de logeerkalender voor de precieze data. 

. 

Sarah is weer thuis en ligt hier bij Kobus. 

Over een paar weken moet ze aan het hart worden geopereerd
22 januari Zo, we zijn weer thuis! De terugreis was erg rustig. Dat blijkt wel uit de aantekeningen van onderweg: 
Ergens tussen Utrecht en Breda zagen we nog koeien op het land. Later in Frankrijk nog een keer!
Op 21 december, toen we naar Nederland reden, hebben wij 10 van de 95 departementen niet 'gezien' d.w.z. auto's met een kenteken van het betreffende departement. Het onze b.v. is 34, de laatste 2 cijfers van ons nummerbord, 34 = Hérault. Op de terugweg waren dat er 40!! Merkwaardig: we hebben er toen geen één uit Parijs (75) gezien, maar wel eentje uit 95 (Val d'Oise) en een uit 48 (Lozère), die we op de heenreis niet gezien hebben. 
Er waren weinig roofvogels te bekennen. Onderweg geen Chrysler gezien, mooie auto!, maar wel een 2CV. Daisy was lastiger op de terugweg, ze is ze is meer dan 70 keer op mijn schoot komen zitten, op de heenweg maar ongeveer 50 keer. We hebben géén (vracht)auto's uit Oostenrijk,  Andorra, Finland, Letland of Slowakije gezien, vorige keer wel, maar wel een uit Zweden, vorige keer niet. Bij de Luxemburgs/Franse grens staat een bord: geen vrachtauto's van zaterdagavond 10 uur tot zondagavond 10 uur, maar dat was vanaf Metz blijkbaar niet meer geldig, want daar, en later, kwamen we toch vrachtwagens tegen. Je moet je onderweg toch ergens mee amuseren! Wat wel hielp was onze nieuwe iPod, met een hele lading muziek naar eigen keus aan boord. 

Poes Poozje hebben we uiteindelijk toch terug naar haar vorige baasje gebracht. Ze bleef maar bang en niets wees erop dat het ooit beter zou kunnen gaan. Integendeel, de laatste dagen werden de aanvallen van Daisy frequenter. Jammer, want ze was erg lief en gezellig en bovendien heel mooi. Poozje is later bij Anne van Beusekom gaan wonen. Anne had haar bij ons gezien en was erg gecharmeerd van haar.
Marten, Laura en Kobus verblijven in het Ronald McDonaldhuis te Amsterdam zolang Sarah nog in het ziekenhuis moet bijven. (http://sarahvijn.nl) De baby gaat langzaam vooruit. Ze krijgt nu inderdaad (gekolfde) melk, maar kan zelfstandig nog niet voldoende binnenhalen. Daarom wordt ze nog steeds via een sonde 'bijgevoed' Als dat niet meer nodig is (naar verwachting nog een week of twee) mag iedereen naar huis. Wel moet ze dan over een maand of 3 nog een keer aan het hart geopereerd worden, anders stelt het lichaam zich definitief in op een verminderde hartfunctie en blijft het onder de maat presteren. 

Hoewel je niet je leven lang in een RMD-huis zou willen wonen is het een geweldige instelling, met een heel vriendelijke en praktische kijk op de gang van zaken. 

Donateur worden? Doen!
23 december. Om de 'eenzaamheid van Daisy op te lossen'  zoals dat vaak heet in contactadvertenties, hebben we een nieuwe poes. Althans op zicht totdat het zeker is dat ze het samen goed kunnen vinden. 

De nieuwe, Poozje, is een wat bangig tiepje. De eerste dagen hielden ze nog wat afstand maar afgezien van enkele conflicten ging het wel goed. Na een paar dagen durfden ze zelf samen op dezelfde schoot te liggen. 		  
De reis naar Nederland verliep tamelijk soepel. Onderweg (bij Cessenon hadden we nog een laatste blik op de net bevroren wijngaarden
16 december Met baby Sarah gaat het naar verhouding goed. mogelijkerwijs kan ze binnenkort gewoon aan de borst i.p.v. via een sonde gevoed worden en dat is goed nieuws. Aniela is de 14e moeder geworden van een tweede zoon, een dikke 8-ponder Kornel, net als de vorige keer een keizersnede; ze had veel pijn, zei ze door de telefoon en dat was te horen ook. Jeremy, 17 maanden! schijnt al goed te praten. Geen wonder met zo'n slimme familie. Deze zomer gaan we erheen; dat is tenminste het plan.
Hier heeft het gisteren eindelijk flink geregend, het hele dag ligt te dampen!

De 22ste zijn we weer in Nederland.
  
Wie nog wat meer van 2006 wil zien kan hier terecht:  Jaaroverzicht 2006