|
|
|
|
|
|
| 13 maart. En
dit is dus 'Misty25'. Ik geloof voor de 6e keer in bloei, het
kan ook de 7e zijn. Nee, het is zelfs de 8ste!! De bloem is
misschien wat kleiner geworden.
Hoe moet je dat doen? Laat de bloem uitbloeien en knijp hem eruit
als het zo'n zielig propje wordt. Doe dat met elke bloem, laat de
steel zitten totdat ie geel is en omknakt: knip hem dan af.
De truc is om zo veel mogelijk blad aan de bol te krijgen. geef daarom elke maand wat mest in het gietwater - weinig water, maar niet
laten uitdrogen - en zet de pot buiten, niet in de hele dag zon! -
zodra het kan. Kijk in de tuin uit voor slakken.
Houd ongeveer in augustus op met mest geven en in september met
water geven. Zet, als er nachtvorst zou kunnen komen, de pot met bol
en al op een koele, donkere plek, 10 -15 graden. Kelder of zo.
In februari of zo kun je hem 'wakker maken', zie ... en toen hield
het op, want ik kan het niet vinden. |
 |
|
|
Opnieuw oppotten:
Haal de bol uit de pot. Schud zoveel mogelijk grond weg en LAAT
VOORAL DE WORTELS ZITTEN. Spoel de pot om en leg iets op de bodem -
een stukje krant b.v. - om te zorgen dat je potgrond niet wegspoelt.
Doe dan een laagje, 5 cm, verse potgrond in de pot. Dompel de
wortels van de bol in lauw water en doe de bol dan zó in de pot: je
houdt hem vast met één hand om de wortels niet kapot te maken en
vult de pot met potgrond, schud af en toe; uiteindelijk tot ongeveer
halverwege de bol. Geef water, niet te veel, en zet de pot in de
kamer. Na een paar dagen komt er al een groen puntje tevoorschijn,
als het er al niet was. Blijf regelmatig weinig water geven en draai
de pot dagelijks een halve slag. |
|
|
12 maart. Dit
is altijd de tijd voor de amaryllissen. Twee bijna in bloei en we
zijn N.B. thuis, want deze week geen Garderen omdat we vrijdag hier
moeten zijn.
Twee stelen aan 'Misty', mijn favoriet. Die heb ik al een jaar of
7 denk ik. De eerste bloem is bezig open te gaan.
De andere is 'Green Valley' waar ik me een tijd geleden een
ongeluk naar gezocht heb, nadat ik een keer een plaatje had gezien.
Uiteindelijk gevonden, maar het ging niet echt lekker.
Nu ziet de knop er gezond uit. T.z.t. foto's van de bloem.
Ik kan hier niet veel met planten, maar amaryllissen overhouden
vind ik een leuke sport en dat lukt ook als je in een flat woont. Ik
heb nog twee rode - waar ik niet zo dol op ben - maar als die in
knop zijn gaan ze naar iemand die daar juist wel dol op is. |
|
10 maart. We hebben naar een Zuid-Afrikaanse
serie gekeken: 'Tuiskoms'. Over een weduwe waarvan de dooie
man de hele tijd komt spoken om haar bij te staan, maar dat verhindert
haar om door te gaan met een volgende huwelijkskandidaat.
Fleur heet ze en ze werkt in een bloemenwinkel. Mooi toch? Maar er wordt
regelmatig melding gemaakt van roestbruine amaryllissen en hortensia's en
die heb ik in de hele serie niet één keer gezien. Wel: bij de laatste
begrafenis met heel veel bloemen in oranje en rode tinten - om 'vuur' te
verbeelden - veel montbretia's, die daar soms gewoon in de berm te vinden
zijn.
E.e.a. speelde zich af in Wildernis en dat is een bestaand dorp, dicht
bij Knijsna, waar we meer dan eens gelogeerd hebben. De moeder van Fleur
droeg op een gegeven moment een halssieraad dat vast door dezelfde
kunstenaar was gemaakt als het mijne en dat heb ik in Knijsna gekocht.
|
|
|
| Verder ging het veel om iedereen moet het
zelf weten: de moeder van Fleur, linksboven met het halssieraad,
begint iets met een 30 jaar jongere hulk; de vader van Fleur heeft
een 30 jaar jongere vriendin; de dochter heeft een getint vriendje;
2 jongens uit de bloemenwinkel hebben iets met elkaar: hij is wit en
lang, de ander is donkerbruin en klein. |
9 maart. Heerlijk
weer deze week - 19° of zo - en het was goed uit te houden in
Garderen. Vrijdagmorgen kwam Ernst met een collega en samen hebben
ze massa's blad weggehaald.
Zelf haal ik nog veel weg tussen de planten, o.a. in mijn geliefde
stukje met mos en groen Ophiopogon.
Daar zat een eigenaardig gaatje in de grond, met iets erin dat
op een cocon van een vlinder leek, maar ik ben vergeten te gaan
kijken vandaag. Wel nog twee van die gaatjes! ongeveer een cm. En
bij eentje misschien een zaailing van de teloorgegane helleborus
Gold Bullion.
Gisteren kwamen Marleen en Meindert gezellig lunchen en hebben we
nogmaals het Kootwijkerzand bezocht. Zonder (zicht op) roodbloeiend
ruig haarmos ... |
|
|
|
3 maart. Tuinieren is er niet
meer bij, maar ook in de bakken op het balkon gebeuren leuke dingen. Zo kom
ik dus sneeuwklokjes tegen die ik niet (expres) geplant heb en vandaag
staat er een krokus: C. tomassinianus 'Ruby Giant' in
bloei en die is dus als zaad of als minibolletje meegekomen met iets uit
Zoeterwoude. Ook zit er een flinke bos groen aan wat straks verdwijnt,
maar in juli of zo weer tevoorschijn komt als Acis autumnalis, ook
al een soort sneeuwklokje. En er zijn dus 2 amaryllissen in aantocht: ik
blijf in de bollen! O ja: wit speenkruid bloeit ook en ook nog Cyclamen
coum, heel licht roze.
|
2 maart. We zijn alweer een
maand thuis. En pas nú voel ik me weer echt lekker, voor zover mogelijk
dan. Ik heb weer zin in kleren, merk ik!
Op het balkon hier strooi ik kruimeltjes en die worden gehaald door een
eksterpaartje. Eentje heeft een wat verfrommelde staart. Je mag hier niet
voeren en ik begrijp dat men niet heel dol is op een overvloed van
meeuwen, zoals op donderdag, maar die eksters zijn heel keurig. Ze zijn nu
een nest aan het bouwen in een populier hier opzij. Heel goed kun je
het niet zien, want weliswaar is er een verbod op vogelvoeren, maar de
ramen worden zelden gewassen. 1x per jaar?
De foto rechts vond ik nog op het kaartje. Ergens onderweg in Tanzania.
Wat ik er leuk aan vind is dat je zo goed kunt zien wat er gebeurt met een
uitzicht: verder weg wordt steeds lichter.
|
|
|
|
26 februari. Je kunt beter
biefstuk eten dan vis. Ik kocht net bij de visboer op de markt - waar je
gulden ooit een daalder zou wezen - een stukje kabeljauw van niks,
260 gram of zo: bijna 10 €!!! Het was dat Ko bietjes wenste te eten en
toen heb ik dus gezegd 'dan eten we er vis bij' ... Niet meer doen, Berg!
|
25 februari. Film was de moeite
waard: 'Wonder'. Over een jongetje met een mismaakt gezicht. Dit was een
onderdeel van het jaarlijkse filmfestival hier, maar anders zijn films
altijd op donderdag ...
De moordserie Sommerdahl is klaar, verhalen niet slecht, maar al die
geruite overhemden en de eeuwige zomer zijn irritant. Vind ik dan. Zij -
Marianne - had altijd wel aardige kleren aan, zij het te vaak minder
aantrekkelijk geel. Citroen- vind ik leuk, maar verder eigenlijk
niet. Maar in de laatste aflevering een ernstige misser: een zomerjurk met
spaghettibandjes en daaronder ruim zichtbare zwarte bh, ai!
|
23 februari. Hier in Leiderdorp
valt niet veel te beleven (hoewel we vanmiddag naar de film gaan, soort
Kijkhuis hier beneden), maar in een van de bakken staan vandaag vier uit
de kluiten gewassen sneeuwklokjes te bloeien. Door gebrek aan gebruik is
de soortenkennis in mijn brein achteruitgegaan, dus ik weet niet hoe ze
heten. Het zou 'Mount Everest' kunnen zijn, maar ik heb iets met 'Bear' in
het hoofd. Zoeken dus. Polar bear? Geen van beide. Hij lijkt het meest op Galanthus
elwesii. (de vroegbloeier heet viridiapice en die had ook groene
puntjes aan de buitenste blaadjes.
Er staan in de andere bak een paar cyclaampjes, maar die laten zich niet
goed kieken.
|
|
|
22 februari. Wat een heerlijk
weer gisteren. Wij naar het Kootwijkerzand, want in deze tijd van
het jaar zouden er rode kapsels moeten zitten aan ruig haarmos en dat is
dáár te vinden! Je moet er wel een beetje gek voor zijn ...
Het was al ver van de auto naar de uitkijktoren, voor mij dan hè. Ik
vind 300 meter ongeveer net genoeg. En toen moesten we die zandvlakte nog
over, want dáár, aan de bosrand in de verte, zou dat haar mos te vinden
zijn. Rode kapsels? Hmmmm ...
|
|
|
Vanmiddag even snel wezen condoleren in Barneveld: ik had te lezen
gekregen (dank zij mijn aardige, vroegere buurman in Zoeterwoude waar het
bericht was aangekomen) dat mijn neef Jaap van vaderszijde was
overleden.
Nou hoort daar wel een beetje leuk verhaal bij. Mijn vader werd geboren in
een katholiek gezin, met een fanatieke moeder, die het liefst gehad had
dat al haar
kinderen een leven zouden gaan leiden dat aan God gewijd was. Dus vaders 4
zussen verdwenen in het klooster, één broer werd priester, mijn vader
werd tijdig gered door de directeur van zijn lagere school die zijn ouders
wist te overtuigen dat hij veel te slim was om naar het seminarie te gaan
(eerst maar eens naar het gymnasium) en de laatste broer, Koos, smeerde
hem op tijd. Hij ging naar Indië, werd gelijk protestant en trouwde met
een protestant meisje. Helaas kwamen die broer en zijn vrouw allebei om in
de oorlog en bleven hun 5 zoons als protestante wezen achter.
De jongens kwamen in Nederland terecht bij twee - ik dacht -
domineesgezinnen, maar dat weet ik niet zeker. In ieder geval was het niet
de bedoeling dat ze met hun Roomse neven en nichten omgingen. Dat bleef
lange tijd goed gaan, maar ooit waren die jongens groot, gingen dingen
doen als fietsen in de vakantie en kwamen terecht bij hun onbekende oom en
tante in Leiden.
Mijn moeder maakte een enorme pan bami en alle bami verdween in de
magen van 5 jonge mannen plus die van mij en van Kees. Ik was 16. Het met hoge snelheid verdwijnen van die bami is me altijd bijgebleven. De
contacten waren niet blijvend, maar ik zag neef Jaap opnieuw toen mijn
tante Ernesta, een leuke, lollige non, 100 jaar werd.
Daarna hebben we elkaar nog wel eens ontmoet toen wij een huisje in
Voorthuizen hadden en hij in Barneveld woonde. Mijn broer Kees en hij
leken sprekend op elkaar!
Maar toen we in Garderen kwamen een jaar of 4 geleden, bleek zijn
voormalige woning (net) leeg en waren er gaan buren die konden vertellen
waar Jaap heen was.
|
|
In Sommerdahl is dochter Laura aan het begin van de zomer zwanger geworden
en aan het eind van die zomer wordt de baby al geboren!
|
16 februari. We kijken naar een
Deense serie: Sommerdahl. Dat is een, zoals te verwachten, politieman. Ik
vind hem knap irritant en bovendien heeft hij verkeerde kleren aan:
meerdere bloesjes over elkaar. Bij een vorige aflevering zelfs een
poloshirt, met daarover een geruit overhemd met lange mouwen en daarover nóg
een geruit overhemd met lange mouwen en al die kragen zaten elkaar in de
weg. Zijn vrouw heeft een betere smaak, w.o. een begeerlijk,
mandarijnkleurig vestje.
Hij en z'n collega Flemming - die heeft geloof ik niet eens een voornaam*) -
rijden in een eigenaardige, blauwe, open jeep met stangen eroverheen. Het
is altijd mooi weer en het regent nooit. Dat is wel mooi, want in Zweedse
politie verhalen wil er nog wel eens het ene moment sneeuw liggen en het
volgende is het weer weg. Niet zo erg als in de Nederlandse serie 'De
ring' waarin je het ene moment seringen of zo zag bloeien en even later
vlinderstruiken, terwijl je door de ramen kale bomen zag!
*) Later: o sorry, Flemming was zijn voornaam.
Maar goed: het zijn milde moordpartijen en je slaapt er goed op, net
als op Midsummer murders of Death in paradise ...
|
15 februari. We waren gisteren
bij Marleen (Meindert met hoest en al naar de wintersport ... wel
rustig aan: 2 dagen rijden i.p.v. in één ruk).
Marleen had nog extra foto's, zoals een mooie van een kop van een
nijlpaard, waar wij de kont hadden, en een mooie foto van wevervogels. Ook
was ze, net als wij, heel enthousiast over de reis, met alle moeilijkheden
van dien! Het was bijzonder om in het Tanzaniaanse leven te worden
ondergedompeld en we zijn ook blij, dat we de reis bij een Tanzaniaanse
touroperator hebben geboekt. Het was allemaal dik in orde, de contacten
verliepen makkelijk en we hebben het alle vier als bijzonder plezierig
ervaren.
|
 |
14 februari. De
zon schijnt en dat is de laatste tijd meer uitzondering dan regel.
Muts ligt graag op het vachtje in de rode stoel, maar als er zon is
dan gaat een plaatsje in de zon toch boven alles!
Tussen bank en stoel de lamp met de loep. |
|
13 februari. We zijn nog steeds
moe: vannacht met gemak een uur of 10 geslapen. We gaan al om 1/2 11 naar
bed, ongewoon vroeg voor ons doen!
Omdat ik toch veel moeite kreeg met gewoon een papieren boek lezen - met
e-reader makkelijker, omdat je dan de letters kunt vergroten - hebben we
op advies van vriend Lex een bezoek gebracht aan een Low Vision
bedrijf in Gouda. Ik heb nu een staande lamp met loep en heb vanmorgen mijn
boek voor de leesgroep uitgelezen, waar ik zonder lam/loep niet meer dan 2
of 3 blz voor elkaar kreeg.
Kan ik eindelijk 'The nose on my face', een boek waar ik jaren naar
gezocht heb en uiteindelijk 2e hands gevonden op Amazon in Amerika!!! gaan
lezen. Ooit gelezen in Nigeria, dus ergens in de zestiger jaren en vond
het toen heel grappig. We gaan het zien... of eerder lezen.
|
|
9 februari. Het verhaal is in
grote lijnen klaar en te lezen onder Tanzania '25.
|
8 februari. Min of meer OK. Ik ga
verder met het verhaal, maar er is nog niks of weinig geüpload. Of is het
geüploadet?
Ik ben behoorlijk van de kaart geweest en kan me b.v. nauwelijks
iets van mijn verjaardag herinneren. Wel of niet met Wijbe aan de telefoon
gezeten? Wijbe is een oud-collega, met wie ik 2x per jaar een uur
bijpraat! Ik kan me ook niks herinneren van hoe wij de lange wachttijd op
Schiphol zijn doorgekomen. Gelukkig hebben we massa's foto's van de reis,
dat helpt enorm!
|
|
3 februari. Vandaag vrijwel de
hele dag óp geweest en van nu af zal het wel beter gaan. Het verhaal
begint vorm te krijgen.
|
|
2 februari. Nog steeds niet OK,
maar wel aan het verhaal begonnen. Gaat even duren!!
|
|
1 februari. Vanmorgen
teruggekomen uit Tanzania: een wonderlijke reis vol avonturen, lang niet
allemaal even leuk. Zo zijn er drie van ons ziek geweest en Marleen had
veel pijn na haar niet zo goed gelukte heupoperatie. We hebben wel unieke
dingen meegemaakt, zoals de operatie van een gewonde olifant.
Ik heb net mijn foto's bekeken, maar die waren vrijwel allemaal niet de
moeite waard en ik heb er een heleboel weggegooid. Ko heeft geloof ik
wel goede foto's gemaakt.
|
|
|
| 14 januari. Gisteren
is Joop overleden. Hij was al een hele tijd ziek, dus voor hemzelf
is dat een verlossing, maar voor heel veel anderen een groot
verlies.
Joop STOND voor wie hem dierbaar waren. Al kwamen wij midden in
de nacht terug van een of andere reis: Joop was op Schiphol om ons
af te halen. Het was gewoon raar toen hij er voor het eerst níét
was, een jaar of wat terug.
We hebben in de loop van 45+ jaar heel wat samen meegemaakt, veel
gezelligheid, ook veel verdriet.
We zullen hem enorm missen! |
|
|
|
12 januari. Gisteren was het dan
zo ver: wij 40 jaar getrouwd en ik jarig. Op zichzelf leuk, maar je moet
niet ziek wezen, want ik had/heb nog steeds nergens zin in en ook niet,
helaas, in lekker eten. Ko hoest ook nog steeds en nou maar hopen dat we
donderdag weer fit zijn.
|
 |
Onze (verjaardag)vriendenkring aan de ene tafel,
uitgebreid met Noor en Tjeerd, links, Tonkie en Robert - Tonkie was
uit Spanje gekomen!, niet goed zichtbaar naast Jaap vooraan rechts,
Robert tegenover haar, Marleen en Meindert, Margriet, Cor en Werner.
Werner komt niet altijd, ik ben altijd wel heel blij hem te zien,
hij voelt als een lieve broer en gezien mijn echte lieve broer - die
vandaag jarig zou zijn geweest - er helaas niet meer is, extra
welkom. |
|
| Aan de andere tafel een hele horde Vijn: Alle 3 de
kinderen van Ko, alle 3 met (ex)partner en met de nodige nazaten,
waarvan velen alweer met partner.
Sascha, rechtsvoor, gaat komend jaar in Roemenië wonen. Ik had
hem lang niet gezien, lieve jongen.
Het wereldrestaurant in Leiderdorp was nieuw voor ons: 3 uur eten
waar je zin in hebt, inclusief bier en wijn. Prima tent en ik had
het idee dat iedereen het enorm naar zijn.haar zin had.
Ik had eigenlijk nog nergens zin in, maar de paling was wel heel
lekker! |
 |
|
Even tussendoor: ik zoek op Google naar welk krachtvoer ik zou moeten eten
om zo snel mogelijk weer fit te zijn. Wat krijg ik te lezen?
Griekse yoghurt, miso, tempeh, zuurkool, kimchi en
kombucho. Alleen al van het lezen krijg ik gelijk weer koorts!
Zuurkool is het enige waarvan ik niet direct beroerd word.
|
|
10 januari. Nou dat zal mij
benieuwen morgen ... Ik ben al een paar dagen ziek en er zit nog niet veel
lucht in. Ko is behoorlijk verkouden, maar naar zijn zeggen niet ziek. Ik
heb pleegdochter Aniela vanmorgen geadviseerd niet te komen: ze zou
uiteraard hier logeren, zit dan de hele dag met twee oude mensen in een
appartement vol virussen. Beter van de zomer, kunnen we tenminste iets
gaan doen!
|
|
3 januari.
Er staat 3 januari
bij, maar onderin is het hier eigenlijk nog in het vorige jaar.
Om te beginnen wensen we al onze lezers een gezond, blij jaar. Ik hoop
voor iedereen dat zij of hij kan genieten van het kleine. Het eerste
sneeuwklokje van het voorjaar b.v. En zoals altijd hoop ik voor
iedereen op vaak hard lachen!
Vanmorgen
werden we verrast door een dun laagje sneeuw en de zon scheen ook nog
eens! Ik heb de sneeuw helaas niet zien vallen en het was ook wel weer
snel weg.
|
|
|
Na 4 weken somber weer zag het er wel feestelijk uit. Ik heb een grote
hekel aan de winter, maar maar een uitzondering voor zonnig vriesweer
zonder wind en ik ben dol op vallende sneeuw.
De helleborussen beginnen al te bloeien. Voor het eerst sinds flink wat
tijd waren er duiven, echt lang niet gezien, en twee merels - er waren er
voorheen altijd 7+ en de laatste maanden maar één!! - en wat deden ze?
Vechten!
|
| Alvast voor mijn verjaardag? kreeg ik van M&M een
ongelofelijk mooi cadeau. Het foto boek van Jimmy Nelson: 'Before
they pass away'. Met foto's van mensen uit wat wij primitieve
volkeren durven noemen. (Ik zou w.s. nog geen dag overleven in hun
omgeving en bij hen kunnen jongens van een jaar of 8 zich al heel
goed redden in allerlei extreme omstandigheden!!)
Het boek is groot en heel zwaar en we zouden het op de lange
tafel kunnen leggen, maar die is vaak bezet door een legpuzzel. Dus
gingen we op zoek naar een standaard en vonden een mooi,
dat-boek-waardig, exemplaar in Ede. |
|
|
|
Van mijn achterbuurvrouw Wanda kreeg ik ook al een cadeau en niet eens voor
mijn verjaardag, denk ik: een uit de serie van het Spectrum, over grassen,
varens en mossen. Ook daar ben ik erg blij mee, maar het was me wel een
beetje te koud om direct op onderzoek uit te gaan. Tot mijn verbazing
stond een favoriet van me: Chasmantium of plataargras*) er niet in;
dat is dus w,.s. niet inheems, ook niet in de buurt, maar het doet het wel
heel goed. Er valt heel wat te leren op dat gebied. Misschien kan ik van
gras en mos in de tuin nu achterhalen wat voor soort het precies is. *)
Komt uit Amerika.
Ook onze buren langs het pad waren er, lang niet gezien. Van hen
hoorden we nieuws waarvan we nog niet weten hoe erover te denken: er zijn
wolven in de buurt! Zij hadden ze al gezien en iemand anders had er al een
op de Hooiweg zien lopen ,,,
|
| Laatste dagen van '24: op 30 december naar Garderen,
waar we al 2 weken niet geweest waren. Ik had pindakaas
achtergelaten, maar die was met pot en al verdwenen. We kennen de
schuldige! Ik zette nieuwe pindakaas neer, met een flink gewicht erop, maar haalde de pot
toch maar naar binnen toen het donker werd.
De volgende dag genoten we van verrukkelijke oliebollen uit het
dorp, appelflappen en de afwezigheid van harde knallen in de
buurt.
Toen we gingen slapen regende het behoorlijk, dus liet ik de
pindakaas staan, maar we lagen nog niet in bed of het gestommel verraadde/verried|? de komst van de marter. Ik had geen zin in
'buiten in de regen', maar heb hem door het keukenraam gezien Hij had geen moeite met de
baksteen...
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Naar bovenkant