2025  
Naar de onderkant van de pagina volledig scherm
30 juni. De bestelling van vorige week is binnen. Afgezien van het geduvel met het telefoonnummer zijn beide geleverde topjes te groot. Ik heb een hekel aan terugsturen, maar heb wel commentaar geleverd bij WE fashion, waar e.e.a. vandaan kwam. Na een lauwe reactie, 'Bedankt voor uw informatie' en geen excuses, ben ik niet van plan daar ooit nog iets te kopen. Doe mij maar C&A, daar is de service in mijn ervaring uitstekend.  
Marleen was zo lief de schouderbandjes van het hemdje in te korten, zodat ik het mee naar Spanje kan nemen en me niet hoef te generen voor zichtbare onderkleding.
We zijn toch alle twee tamelijk dol op legpuzzels. Evenzogoed hebben we er 4!!! weggedaan in de laatste paar weken. 1) Die uit Engeland met dikke en dunne stukjes. Plaatje was leuk, maar het puzzelen vervelend. 2) eentje met paarden - uit de kringloop - weinig kleur, dunne stukjes en heel los 3) eentje die ik van Klaas geleend had: mooie puzzel, maar met een afbeelding die vnl bestond uit vlekjes, en vrij donker. (Die ging terug in de doos, maar gaat uiteraard terug naar de eigenaar). Vlekjes zijn altijd moeilijk, maar een hele puzzel vol wordt te gek, m.n. als je geen goed licht + een goede ondergrond hebt en 4) deze laatste, 1000 stukjes in alleen maar oranje/geel/zwart en nog veel erger: UITSLUITEND SPOOKJES. Geen enkel stukje met een puntje of zo. Heel geschikt voor iemand die solitair voor lange tijd in de gevangenis zit met een redelijke tafel tot haar of zijn beschikking. Maar hier is ie bij het oud papier.
28 juni. Weer terug uit Garderen. Daar was het nog niks warm, we hebben allebei twee dagen een dik vest en id. sokken aangehad. 
Wel waren er veel (jonge) vogels. Op de slechte foto: jonge grote specht, met nog een rode kop, van veraf en door de ruiten gemaakt. Die rode kop hebben ze maar even. 
Er waren ook een aantal vinken. Jonge vinken bedelen anders dan b.v. mezen of mussen. Zij zitten, meestal voor pa!, en wiegen van links naar rechts, zonder getril van vleugeltjes. 

Er is één duif die van de pindakaas snoept en die blijft heel lang zitten, soms wel een minuut of 10, terwijl er steeds vogeltjes komen kijken of de pot weer beschikbaar is: roodborstjes, mezen, merel, specht, gaai, allemaal dol op die pindakaas. Leuk! het is een hele tijd behoorlijk stil geweest.

Op de heenweg heb ik een lepelaar zien vliegen, nog dicht bij Amsterdam.   
26 juni. We hebben poes al een hele tijd. Behalve met een leren koordje, waarmee een van ons - héél af en toe - moet bewegen, heeft Muts nooit enige belangstelling gehad voor een speeltje. Knikkers of pingpongballetjes e.d. waarmee ze zichzelf zou kunnen vermaken hebben nooit haar belangstelling gehad.Tot vandaag: nepmuis van Wibra! Daar wil ze soms  wel eventjes mee gooien!
24 juni. We gingen vanmorgen naar het inloopspreekuur van onze - bijzonder aardige - huisarts. Ko met een paar vragen, ik voor mijn onwillige heup. Foto laten maken? Voor die foto kreeg ik een telefoonnummer van het ziekenhuis, belde, thuisgekomen, op voor een afspraak: 1/4 voor 1 komen, gelijk aan de beurt, 5 minuten later klaar. Lange wachttijden??? 
Het moet niet veel gekker worden. Ik probeerde iets via een website te bestellen, maar het lukte steeds maar niet. Omdat ons vaste telefoonnummer niet werd geaccepteerd. Later lukte het wel met een mobiel nummer.

Ik heb de pest aan mobieltjes, behalve als ik een van mijn dochters in het buitenland via het ding kan spreken en zien. Mensen worden er asociaal van. Menigmaal zit iemand aan de bridgetafel op haar telefoon (mannen doen het niet) terwijl er andere mensen aan tafel zitten. Niet te geloven.
21 juni. Ai, alweer de langste dag! Heel warm vandaag, maar in Garderen vanmorgen nog een vest aan! Barbara, alias Brab, kwam gezellig langs en bracht een decoratieve kat mee, heel leuk, maar Muts moet er nog aan wennen. Eekhoorntje op bezoek, klein, misschien een jonkie.
Gisteren gingen we kijken bij Ko's broer Rob, die naar Olst gaat verhuizen. Heel mooie omgeving, leuk huis, betrekkelijk dicht bij Garderen. Met het pontje over de IJssel weer naar huis. Onderweg w.s. (zomer)torteltjes zien opvliegen; die had ik in geen jaren gezien; ooit in Daalbroek, misschien wel een jaar of 60 geleden! Ik ken het vliegbeeld omdat je in Afrika allerlei torteltjes ziet.

Het drankje met de kemangi was lekker. De planten zijn dorstige types: ik had ze donderdag voor vertrek bewaterd, maar eentje hing er al helemaal slap bij. Ze willen met hun voeten in een bakje met water ... 1 cm water erin was in no time verdwenen. 

18 juni. Onlangs kregen we in een bijzonder Indonesisch restaurant(je) een heerlijk drankje geserveerd. We hebben gevraagd naar de ingrediënten en die waren: kokoswater, groene thee, lime en kemangi. Het probleem zat in de kemangi = Javaanse basilicum en het was een beetje lastig om dat te vinden. Maar sinds een paar dagen heb ik 3 planten in huis en eentje ervan mag naar elders. Dit als iemand belangstelling heeft, laat het weten.

We wisten dus wel wat er in moest, maar niet hoeveel van wat ...  Ko heeft het gisteren gemaakt: hij heeft 1 deel kokoswater, 2 delen groene thee, wat rasp en sap van een limoen en 5 blaadjes verse kemangi, fijngeknipt, gemengd. Het was iets te zoet,want ik had een pak groene thee en daar zat suiker in. Ik denk dat het beter is om zelf thee te maken van 2 zakjes groene thee. De bedoeling is het koud te drinken. Erg lekker met dit warme weer!
16 juni.In Garderen hoefde voor het eerst de kachel niet aan!  Eerst maar eens al die rommel opruimen buiten. Wat er staat doet het redelijk goed. De fuchsia's gaan niet erg hard, maar die horen er ook eigenlijk niet. Het mos wordt hier en daar erg mooi, ook waar het gras staat begint het zich uit te breiden en dat gras kan wat mij betreft weg, als er mos voor in de plaats komt. 
Grote verrassing was het roosje. 2 jaar geleden door Ernst ontdekt: vorig jaar bloeide het met een paar trosjes. Die zag ik ook dit jaar ... tot ik aan de buitenkant ging kijken en daar de hele struik in bloei zag. W.s. al vorige week, maar toen was het koud en ben ik niet veel buiten geweest. Wat een verrassing. Het roosje zelf stelt niet veel voor, Rosa multiflora, en heeft geen geur, maar t.z.t. schijnen er kleine bottels aan te komen! 

Zaterdag was het feest bij Noor en Tjeerd. Ik ben niet zo van een grote partij waar je niemand kent, maar er stonden overal zitjes en dan krijg je wel makkelijk een gesprek. 
Het grote perk was weg en nu een flink gazon. Later gaan ze de tuin aanpakken en ik ben benieuwd naar wat voor boom (gezamenlijk cadeau) er gaat komen i.p.v. de zieke kastanje.
Zondag was heel leuk: de zoon van de enige neef van mijn vaders kant die ik redelijk goed gekend heb, kwam op bezoek. Met vijf neven Berg heeft mijn ouderlijk gezin nauwelijks contact gehad. Ze kwamen één keer langs toen ik een jaar of 16 was ('n jaar of 70 geleden dus!)  en later heb ik één of twee van hen nog eens ontmoet bij de honderdste verjaardag van onze tante Ernesta, met wie ik brieven wisselde en ze kwam ook een enkel keertje logeren. Tante Ernesta was een non en ze werkte ooit in Suriname.  
Van die neven heb ik de middelste, Jaap, nog wel eens gesproken. Hij woonde in Barneveld en daar kwamen we zijn vrouw, die over een scherpe blik en een goed geheugen beschikte, een keer tegen in de tijd dat wij een chalet in Voorthuizen hadden en wel eens boodschappen deden in het nabije Barneveld. Ook daarná hebben we elkaar wel eens ontmoet, maar het contact verwaterde. Toch heeft iemand uit de rest van die familie eraan gedacht om mij zijn overlijdenskaart te sturen; naar Zoeterwoude,  en, via de bewoners van ons oude huis en onze attente vroegere buren, bereikte die kaart me  tijdig en kon mijn gezicht te laten zien bij de uitvaart. Wat een toevalligheden allemaal.
Bij die uitvaart ontmoetten we een zoon van de overleden Jaap en die kwam gisteren koffiedrinken. We hadden elkaar veel te vertellen: voor mij was het echt bijzonder om op mijn ouwe dag familie van de Bergenkant ontmoeten en te horen wat er aan die kant allemaal gebeurd was: de broer van mijn vader, onbekende oom Koos, was aan het begin van de oorlog door de Japanners gefusilleerd en zijn vrouw was kort na het eind van uitputting gestorven. Over het verdrietige lot van de 5 weeszoontjes, volle neefjes dus, was er weinig bekend: na de oorlog kwamen ze bij verschillende gezinnen in Nederland terecht, maar ze waren niet katholiek en wij wel en dat was ooit een punt!!!!

Van ons gezin was er vrijwel niemand geïnteresseerd in de rest van 'familie', maar ik wel en mijn broer Kees ook wel een beetje. Ik heb na de oorlog alle neven en nichten van mijn moeders kant leren kennen en dat waren er een heleboel, 45 of zo, want mijn grootvader had 15 kinderen gekregen. Mogelijkerwijs waren er nog meer, want over twee mannen onder opa van Uldens nazaten, werd nooit gesproken. Van hun geloof gevallen of zo.
*) ik heb er w.s. wel eens wat over geschreven, maar moet het opzoeken. Ja, eind februari van dit jaar.

Achterneef? Koos is de vader van een drieling en hij vertelde me hoe het eraan toeging toen hij en zijn vrouw drie baby's hadden: de 2 jongetjes aan de fles elk in één arm van vader - zij hadden in een couveuse gelegen - en het meisje aan moeders borst. 
12 juni. Legpuzzels maken is een prettige bezigheid en goed tegen de verveling. Via  via kan er regelmatig geruild worden en  ook zijn kringloopwinkels nuttig voor het vinden of afleveren van de gewenste 1000 stukjes exemplaren. De ervaring leert, dat je kunt aannemen, dat de puzzels die je er koopt compleet zijn. Weldenkende puzzelaars stoppen de kantstukjes in een apart zakje en mocht de puzzel héél leuk zijn, maar een stukje missen, dan wordt dat vermeld.
In Engeland vond Joke er eentje - heel leuk - die ze mij cadeau gaf. Ik heb hem vorige week gemaakt: 2 stukjes aan één kant weg, niet vermeld. Evenzogoed de moeite waard.

Ko had, buiten mijn aandacht om - een exemplaar uit een Oxfamwinkeltje meegenomen en die zijn we nu aan het maken. Daar zit een zakje bij met 'Jigsaw backings' erop. Nooit eerder zoiets tegengekomen. Nu blijkt bij het uitleggen, dat er vrij veel stukjes alleen uit een dunne bovenkant bestaan en die 'backings' horen daar blijkbaar bij. Het lijkt erop dat er ooit iets nats overheen gegaan is, want die bovenkantjes zien er knap eng/Eng?*)  uit ... Rechterfoto: een 'backing' stukje karton zonder plaatje en rechts twee dunne plaatjes die lijken waterschade te hebben geleden! 
Op het papiertje staat ook dat alle stukjes aanwezig zijn. *) Foto's moet je altijd een naam geven om ze in je bestand te kunnen vinden. Links heet engpuz en rechts engpuz2. 

11 juni. We verbazen ons vaak over de intelligentie van Muts. 's Avonds staat er vaak een blikje kattenvoer op het aanrecht,  met wat zware dingen eromheen, want anders gooit zij het op de grond en maakt het leeg, voor zover mogelijk. Dat blikje is dan al open, want ze heeft dan al twee keer de 'hoeveelheid ter grootte een muisje' gekregen. Gisterenavond was het blikje leeg en had ik het weggegooid, maar wel vast een nieuw blikje neergezet. Dat lag vanmorgen op de grond. Ze weet dus, ook als het NIET open is, dat daar het begeerde eten in zit. We gaan eens proberen met een blikje tomatenpuree van ongeveer dezelfde afmetingen ... Niet gelukt: een blikje bonen, precies even groot als een blikje Gourmet, stond de volgende morgen gewoon nog op het aanrecht.
Schattig hè? Ik heb me ooit een ongeluk gezocht naar zo'n potje en dan duurt het nog jaren voordat de plantjes - Sempervivum - goed zijn. 

Dit is iets dat ik moet laten erven door een tuinmens! Ik ga er vast eens over denken.
10 juni. Inmiddels speel ik zo'n jaar of 60 bridge en natuurlijk krijg je wel eens een bijzondere kaart, zoals laatst 9 schoppen. Of een kaart met alleen rode of zwarte kaarten (2x alleen rood). 
Gisteren was het weer anders: AHVBxx klaveren, AHVBx harten en Vx ruiten. Omdat ik moest beginnen startte ik met 2 ru = ons sterkste bod: manche - in klaveren heb ik normaliter 11 slagen in handen - in handen, maar Ko weet nog niet hoe of wat. Er volgde links 2 sch en Ko 3 ru. Nu heb ik een fout gemaakt, want hij beloof 5 ruiten met 2 tophonneurs = AH, want ik heb de V. We eindigen in 6 kl, omdat ik met niet gerealiseerd had geen ruitenslag te gaan verliezen. 7 ruiten zit ook. Niemand had 7 geboden trouwens, maar ik vind het wel stom van mezelf!
8 juni. Tot mijn genoegen won Coco Gauff gisteren het dames enkelspel  van Roland Garros. Ik kijk graag naar haar sinds een jaar of 7? Ja, 2019, Wimbledon, was ze 15 en won van Venus Williams! Dustin Hoffman - mijn favoriete filmacteur - in het publiek! 
Over 2 weken Wimbledon. Ko en ik zijn geen sportkijkers. Behalve deze twee tennisevenementen en de Olympische spelen zien we nooit wat. 
7 juni. Terug uit Garderen waar het vanmorgen 14°  was ... Met regen ... Maar ook: meer vogels: 3 merels, mussen, vinken mezen, roodborstjes, heggenmus, gaai, houtduiven (eentje zit voortdurende op de pindakaas) en holenduif, specht, mogelijk een keep. Diverse jonkies. Eindelijk weer eens druk. Ook een eekhoorntje.
Het weer liet te wensen over, maar gisteren wel opgeruimd, veel eruit, zoals robertskruid en meconopsis cambrica, want die zaaien zich erg uit. De varenzaailingen - welke soort weet ik niet - worden groot en Gold Bullion heeft 3 blaadjes. Wie weet. In Boskoop had ik 2 Primula veris gevonden en die geplant. 
Op de terugweg 12 potten pindakaas gekocht, want die was in de buurt van Garderen nergens te vinden. Misschien zijn er volgende week wel appelvinkbaby's ...

Muts, die nooit omkijkt naar vogeltjes, heeft het niet op muizen. Toen we deze week in Garderen kwamen was het meteen duidelijk dat er een muis in huis was. Dan gaat ze bij binnenkomst al meteen ergens intensief aan ruiken! Hoe die muizen binnenkomen is me een raadsel, maar het is eerder gebeurd. We zagen het beestje, toen Muts in diepe rust op haar 'elektrische' stoel lag, door de kamer lopen en hebben hem naar het halletje gejaagd - dachten we - en met de buitendeur open: het huis uit ... Mooi niet, de volgende morgen vond Ko een dode muis op het kleed. Misschien zaten er wel twee?

In Frankrijk waren we behoorlijk handig met muizen vangen. Spriet nam er met enige regelmaat eentje voor ons mee. Zij maakte nooit iets dood, maar bracht ons soms een cadeautje. We vingen ze bij het houtkacheltje met een speciaal kruikje waar muizen graag in kropen. 
4 juni. Het geheugen laat ons ouden van dagen behoorlijk in de steek. Zo had ik gisteren Liguster nodig en kon niet op de naam komen; vandaag is liguster aanwezig, zelfs gecombineerd met het Engelse woord ervoor: privet. Dat staat al op de eerste blz van Harry Potter. Voor zover ik me kan herinneren, haha! Maar als ik iets met de struik moet dan komt altijd forsythia  als eerste boven. Ik houd niet eens van forsythia, wel van liguster. 
Bij de aquariumwinkel in Boskoop, waar ik gisteren was op zoek naar fijn grint, hangt een groot bord waarop het mooiste visje van de wereld is afgebeeld en kwam moeiteloos Apistogramma ramirezi boven. Het is wel 50 jaar geleden dat ik met veel plezier een aquarium onderhield. Dit visje was niet voor mij, want het heeft een bepaalde zuurgraad en zo nodig.
Kwam ik gisteren in de Winkelhof een mevrouw tegen die mij hartelijk begroette. Ze kwam me bekend voor, maar hoewel er iets van Anky in mijn geheugen opdook wist ik wel dat Anky ooit mijn buurvrouw in Frankrijk was en zij woont helaas in een inrichting voor demente bejaarden. Deze mevrouw was zeker niet Anky uit Frankrijk.

Toen ik thuis was wist ik het weer: Anke! Ik was goed op weg ... andere bril, beetje grijs geworden en ook wat magerder, maar vooral: niet in de juiste omgeving, want Anke hoorde bij Zoeterwoude en niet bij Leiderdorp. Zij heeft een mooie tuin, met daarin een forsythia ... o nee: ligusterboom! Ja echt: een boom. Nergens ooit zo'n grote gezien en als ie bloeit ruikt ie naar de zomer. 

3 juni. Vandaag begon met een lege accu, Ko moest weg en ging op de fiets; later kwam de hulpdienst om de auto open en aan de praat te krijgen en Ko moest minstens een half uur gaan rijden om die accu weer op te laden. Ik had nog wat te doen in Boskoop ... en bij Hertog hadden ze Primula veris en kocht ik 2 planten voor 4€! Iets goedkoper dan Sissinghurst. 
Bij de aquariumzaak hadden ze wel fijn grint, maar de minimum hoeveelheid was 9 kilo en dat is wat veel voor 2 fraaie potten met elk een soort Haworthia. 
Een aquarium hebben is leuk, maar je moet wel een dierenwinkel op loopafstand hebben. voor b.v. tubifex.
2 juni. Vandaag was de slotdrive van de maandagmiddag, met prijzen, hapjes en zoals altijd gezellig. Ko & ik zaten op één tafel na OW en ik heb zelden zulke goede kaarten gehad, gemiddeld 12 punten per spel, achterlijk veel. Niet dat alles goed ging, hoor, want we eindigden met iets boven de 50%. 
De klapper was het laatste spel, toen Ko 2 kl opende en dat is bij ons semiforcing, een hand met 8 slagen of een 19/20 SA verdeling. Ik heb NB 15 punten met een SA verdeling in mijn hand en weet dus gelijk dat het slem gaat worden. Na de relay van 2Ru door mij, laat Ko weten dat hij de SA variatie heeft. We hebben samen minstens 34 punten. Ik heb een 5kaart harten, dus geef ik een transfer. Het verloop van de verdere bieding onthult een hartenfit, via azen vragen kom ik te weten dat alle azen en heren binnen zijn en bied 7 harten. Ik ben kort in klaveren en vind sans een beetje gevaarlijk ... Met een beetje hulp van de tegenstanders maakt Ko het spel! 7SA zit ook, maar niemand had 7 geboden en als de tegenpartij zijn voorgespeelde hartenboer niet dekt - hartenvrouw ziet 4x tegen - is er dikke kans op down ... 

Later: een aankondiging op TV over mensen die in de schuldsanering terecht komen, met daarin een moeder met twee kinderen die saucijzenbroodjes zitten te eten ...
2 juni. In Garderen was het koud toen we aankwamen, maar vrijdag was het redelijk lekker. Blijkbaar was er een storm geweest of zo, want er lag enorm veel troep in de tuin. 2 lijsters gehoord en af en toe even een merel, die ook wel eens kwam fourageren. Verder soms vinken, een heggenmus, roodborstje, eekhorentje, één keer een duif, zorgelijk rustig! 6 meikevers, meer dan ik ooit in een seizoen heb gezien.. 
De bijzondere primula's hebben de droogte goed doorstaan, maar de bloei viel wat tegen. Wanda heeft een keer water gegeven.
Bij Sissinghurst vorige week was Primula veris te koop, maar 71/2 pond voor een plant is me te gortig. Ik om hem nog wel eens tegen. 
Ik had uit Engeland wat zaad meegebracht: roze slaapmutsjes, die ik erg leuk en makkelijk vind. T&M mag niet meer naar Europa versturen ...

Ik heb ze maar gelijk gezaaid, want het seizoen is al een beetje gevorderd, natuurlijk. M & M kwamen gisteren lunchen en 's morgens had ik in het potje waarin ik de eschscholzia gezaaid had, het allereerste begin van ontkiemen gezien, een mini stengeltje ergens. Toen Marleen later thuis was maakte ze een foto van de vorderingen en was er al één miniplantje!!

28 mei. Vandaag is de sterfdag van Tinka. Alweer 5 jaar geleden. 
Het is een reden om zowel Tonkie als Claire te bellen, maar als ik erachter probeer te komen hoe laat het in Sydney is krijg ik via internet allerlei verschillende antwoorden. Het is daar misschien ook nét wintertijd ... Het meest waarschijnlijk is dat het nú, ong. 1/4 voor 10, 8 uur later is = 1/4 voor 6 in de avond. kan ik beter nog een uurtje wachten. 

Het Engelse verhaal is in grote lijnen klaar, maar er moet nog wel ruim aan verbeterd worden. Sommige foto's geven veel werk voordat ik ze kan plaatsen. Maar nu eerst even een paar dagen naar het bos.

27 mei. Terug uit Engeland en dat was heel leuk. Verhaal in de maak! 
Wat een pestweer is het hier: 16° , wind en regen, getver! De regen is welkom na alle droogte, maar die zouden ze 's nacht kunnen uitstorten, toch? 
20 mei. Op het balkon wil er niet zo veel, helaas. Het verbaast me, dat bijen en hommels toch de weg vinden naar het weinige dat bloeit. De Linaria, een soort leeuwenbekachtige met kleine bloemetjes in roze en paars, is net begonnen en wordt alweer druk bezocht. 
De jasmijn hieronder, Philadelphus erectus, had ik ooit op nr 72. Hij ruikt heerlijk en wordt niet groot. Ik wist alleen niet meer hoe hij heette toen ik hem later voor nr 29 probeerde te vinden. 
Maar op een mooie dag waren we in Engeland en bezochten met M & M Rosewood Gardens en daar stond ie te bloeien, met een naambordje erbij! Nou de struik nog vinden. Ook niet eenvoudig, want Pieter Zwijnenburg, de man voor moeilijke struiken, was al niet meer in Boskoop en Esveld zie ik niet zo zitten. (Zijn niet thuis als iets niet is wat het had moeten zijn en dat weet je altijd pas een tijdje na aankoop) 
Waar dan? In Duitsland! Planten worden keurig met de post bezorgd, daar hoef je je niet druk over te maken. Daar heeft hij het een aantal jaren prima gedaan.

Toen we weg zouden gaan uit Zoeterwoude heb ik voorzorgsmaatregelen genomen: een struik op tijd rondom afsteken en in een grote container zetten als het blad eraf is en zo ging Philadelphus mee naar het balkon hier en doet het voortreffelijk. 
Vorig jaar heb ik hem met behulp van een filmpje op YT  behoorlijk gesnoeid en nu zit hij van onder tot boven onder de heerlijk geurende bloemen ... en gaan wij naar Engeland. Maar de hommels waren vanmorgen druk doende!

Ik mis trouwens de andere jasmijn die in Zoeterwoude stond: grotere struik, grotere bloemen met iets donkerrood erin. Ook die rook verrukkelijk en ik heb hem nooit ergens gezien. 'Starbright' heette die. Tinka had een paar takjes naast haar bed staan in het hospice: de hele kamer geurde ernaar.
18 mei. Dat waren weer een aantal meer dagen met problemen. Woensdag begon het: een klein kriebeltje in de neus en ik wist het al gelijk: ik word verkouden + vervelend met het zicht op reisje Engeland binnenkort ... We besloten niet naar Garderen te gaan donderdag. Gelukkig was ik alleen verkouden, niet beroerd.
Vrijdag zouden we wel gaan, maar toen we ingepakt stonden om te vertrekken was Muts nergens te vinden. Ook na een half uur niet en dus besloten we maar te blijven en ik dook in bed: toch koorts. Gelukkig maar één dag serieus en al gauw beter. Dat werd dus geen Garderen vorige week. Ik vrees voor de bijzondere primula's die ik geen water kon geven. Jammer als ze het niet redden, komende week zijn we er ook niet en er is geen regen in de planning. 

Gisteren Song Festival, waar ik een hekel aan heb. Wat een pestherrie. Liedje van Zweden vond ik wel origineel. Ik heb ook een beetje het gevoel dat mensen van wie je niet kunt zien of ze man of vrouw zijn het goed doen bij dit festival. Eigenaardig!
Vandaag opera met vriend Wijbe, die in een operakoor zingt met jaarlijks een uitvoering. Decors e.d. worden door de deelnemers gemaakt, met veel fantasie. Deze keer La Bohème. Mimi had een goede stem, maar helaas geen goed oor, haar hoogte was dikwijls pijnlijk ernaast, zoals ook haar vrijer Rudolpho. Wel mooi gezongen sterfscène. 
Wijbe had niet een heel grote rol; hij zong o.a. in de 4e acte een vaarwel aan zijn oude jas, die hij laat verkopen om medische hulp voor Mimi te bekostigen; te laat, helaas! Wijbe kan goed zingen en is toonvast en bovendien goed te verstaan, dat kun je van menig professioneel zanger niet zeggen. Leuk dat hij dat nog steeds doet; hij is inmiddels ook een eindje in de 70.
10 mei. Dit was het (lang) weekend met problemen. Donderdag moesten we vroeg in Garderen zijn, want we zijn er vorige week overhaast vertrokken wegens geblokkeerd toilet. De loodgieter zou tussen 10 en 12 komen, dus we vertrokken om 1/2 9, half uurtje extra voor het geval dat ... maar we deden er meer dan twee uur over: ergens een ongeluk of zo.  Gelukkig had de loodgieter de boel gauw in orde en we hoefden niet eens gebruik te maken van de wc van de buren (we hadden een sleutel van hen). 
Het zou warm worden, maar in Garderen was er nog niet veel van te merken. We hebben het daar binnen pas warm als de kachel op 22° gaat. En dan nog altijd koude voeten. 
De legpuzzel die we vorige week hadden uitgelegd vond ik niks, dus onafgemaakt terug in de doos.
De vogeltjes buiten beeld: een enkele merel - ik heb hem gelukkig even horen zingen - en een houtduif en dat was het! Zelfs van de pindakaas werd niet gegeten!
Ooit tuinierde ik op vorm en op kleur: vóór ronde vormen en geel/oranje/rood. Achter strakke lijnen in roze, blauw en wit. In Garderen ben ik bijna met elke bloem blij en daarom staan er in het perkje dat het meeste licht krijgt, een grote allium, wat kleine alliums, boterbloemen (die eruit gaan als de bloei voorbij is), gele schijnpapaver, die ik in vorige tuinen heftig bestreed (of is het bestrijdde?), oranje geum en zowaar één bloemetje aan de bijzondere primula: Primula neurotica, nee: polyneura ... Helaas bloeit maar een van de 4 planten. Ik weet natuurlijk niet of ik er volgend jaar nog ben, maar ik hoop dan wel op alle vier.

De computer weet ook niet altijd wat hij doet en strooide met ikoontjes over mijn dochters' foto op het bureaublad. Maar gelukkig regende het niet en 'Soir de Paris', een verrukkelijk geurende azalea, bloeide.

Vanmiddag gingen we terug, via de Babydump - wat een idiote naam, vlak bij dat ronde, blauwe hotel. We moesten bij de Ajax winkel in het Arenagebied/Bijlmer zijn. Een groot en onoverzichtelijk terrein, waarin men zich gelukkig prijst ... We waren er al een keer geweest voor dezelfde broek in opdracht van Claire, maar we konden het niet vinden en het regende. Nu was het mooi weer, maar een enkel bordje met wat wáár is zou wellicht helpen. Maar voordat we er waren hadden we ook al lange tijd in een file doorgebracht: 1/2 3 weg, 1/4 v 5 thuis!
7 mei. Vandaag kreeg ik bij het bridgen een 9-kaart schoppen. Nooit eerder zoiets gehad. Met maar 7 punten AVBsch heb ik wel 4 schoppen geopend en dat gemaakt, omdat het moeilijk was voor de tegenpartij om de juiste verdediging te vinden. Het kan 1 down. Ko had er 2 mee en de laatste twee, Hx, achter me! 
We moeten vroeg naar de Veluwe omdat de loodgieter de afvoer, naar we hopen, in orde komt maken! Laten we hopen dat er niet weer gegraven moet worden in dat piepkleine tuintje.
2 mei. We gingen woensdag al naar Garderen: heerlijk weer! Gisteren en vandaag ook, maar helaas ontstond er een probleem met de afvoer en pas donderdag komt er een loodgieter, dus nu zijn we weer in Leiderdorp. 
Op de route naar Putten staat op het ogenblik, niet ver van Putten, links langs de weg een boom in bloei, van onder tot boven bedekt met bloemen. Leek het meest op een jasmijn, maar vanmorgen kon Ko even stoppen en maakte ik de foto: wilde appel.  
Donderdag was er een eekhoorntje op bezoek en vanmorgen hoorde ik héél eventjes een merel zingen. De zwartkop was wel luidruchtig aanwezig, maar je krijgt hem haast nooit te zien.

29 april.  Vanavond zijn we in Hilversum naar de opname geweest van het programma van Arjen Lubach. Door een soort wondertje kwamen wij helemaal vooraan te zitten en konden zelfs Arjens sokken bewonderen. 
Voorafgaand aan de echte opname was er een soort voorbereidend programma met Céline?: instructies over hoe en wat we konden verwachten en wat er van het publiek verwacht werd. En zij vroeg b.v. naar waar de mensen vandaan kwamen, hoe oud men was en of er mensen waren die wel eens eerder op de TV waren geweest. Vielen wij in de prijzen: de oudste aanwezigen en meer dan eens op de TV. Daarna een relaxed kwartiertje met Arjen zelf waarin vragen gesteld konden worden. Hij vertelde o.a. aan iemand hoe zijn werkdag eruit zag: kwart voor 5 op! en een groot deel van het programma, zoals over recent nieuws, op de dag zelf met een team van medewerkers maken. 
We vonden het allebei erg leuk (behalve de keiharde muziek gedurende het kwartier wachten voor e.e.a. begon). Echt aan te bevelen!

26 april. Weer terug uit Garderen. Daar was het behoorlijk koud, nog niks van het beloofde lekkere weer. 

Muts heeft het niet graag koud, dus zij heeft een verwarmd dekentje op wat wij haar 'elektrische stoel' noemen, maar dat gaat automatisch uit na 90 minuten. Als we er niet snel wat aan doet zoekt ze zelf iets uit, een tablet die aan staat b.v.
Vanmorgen werd ik wakker en het laatste deel van wat ik droomde was er nog: een lied met een dalende melodie en de tekst 'comme je déteste cette mensonge' (Hoe verafschuw ik deze leugen). Mij absoluut niet bekend! 

Vanmorgen keken we naar de uitvaartmis van de paus. Te laat voor de preek, die behoorlijk indrukwekkend schijnt te zijn geweest; er zal wel een herkansing komen. Er was gekozen voor de meest eenvoudige Gregoriaanse mis - niet eens een requiem-mis -, die wij katholieke kinderen leerden zingen tijdens de 'lering', het jaar voorafgaand aan je plechtige communie *). Die was te vergelijken met wat in de protestante kerk de belijdenis wordt genoemd. Wij katholieke kinderen deden dat (verplicht) na de 6e klas lagere school, als je eigenlijk geen benul hebt waar het over gaat. Maar we zongen bij die gelegenheid zelf de mis. Heel ontroerend vind ik trouwens het Gregoriaanse 'In paradisum' dat vandaag aan het eind gezongen werd. Mijn vader zong het bij de uitvaart van mijn moeder.
*) Elke zondag na de laatste mis. De kerk was een kwartier lopen, maar ik had een vriendje dat/die? in de buurt woonde en op de fiets kwam. Mocht ik achterop, van het vriendje tenminste, niet van mijn moeder, want ... dat was niet goed voor mijn jas. Zei ze. Elke lering hartstikke ongehoorzaam dus. Daarna stond er thuis een bord met vrijwel altijd Brussels lof op de kachel te wachten.

We hebben allebei 'Conclave' van Robert Harris gelezen, een spannend boek, dat een goed inzicht geeft aan wat er komende week in Rome gaat gebeuren.

21 april. Vandaag een vreemde dag. Mijn oudste kleinzoon wordt 15. Hij heeft nu een donkerder stem en is langer dan zijn moeder. Ik ben niet zo dol op mobieltjes, maar vind het fantastisch om via dat niet-geliefde mobieltje met een kleinzoon in Sydney te kunnen kletsen en hem dan ook nog te zien!! 
En paus Franciscus is vanmorgen doodgegaan. Gisteren - Pasen - nog van de Urbi et Orbi, vandaag regelrecht de hemel in. Hij had mijn hart gestolen op het moment dat we hem voor het eerst - TV, balkon Vaticaan - zagen en hij de wereld begroette met Bona sera! Een paus met een warm hart, zoals ooit Johannes 23.
Bij alle gepraat over deze gebeurtenis werd gemeld dat dikke pausen meestal gevolgd worden door dunne. We gaan het zien.

In Garderen bloeide uitbundig oxalis acetosella, die ik twee jaar geleden van Jessica kreeg. Wat een plaatje. 
16 april. Gisteren zaten we in de auto, terug van weggeweest, met radio 4 aan en daar werd net een gewonnen concert aangeboden aan ...? en aan Wijbe de Boer. Laten we die nou goed kennen, oud-collega van mij en altijd bevriend gebleven. Ik stuur Wijbe dus direct bij aankomst thuis een mailtje met felicitatie. Daarná maak ik mijn mail open en tref een mededeling dat ik een prijs heb gewonnen met een - nogal saaie - ingezonden brief. Over mijn liefde voor bidsprinkhanen, ja, dat is een ongebruikelijk onderwerp in brieven denk ik, zeker als de brief in kwestie afkomstig is van een behoorlijk bejaarde dame. Gek hè?

's Avonds krijg ik een mailtje van Wijbe: hij had helemaal geen prijs gewonnen ... Hoeveel mensen zou je tijdens een lang leven leren kennen? 10.000 of zo? Ik kan me niet eens herinneren dat dat wat mij betreft nog een Wijbe bij was.En dan met dezelfde achternaam? 

Leuk om over na te denken: hoeveel mensen leer je in de loop van je leven kennen? Criterium je weet hoe zij/hij eruit ziet + naam. Als ik erover nadenk: van Indië weet ik het niet meer, maar toen ik een jaar of 10 was waren dat al meer dan 100 mensen: ong. 50 mensen in de eigenfamilie + ooms, tantes, neefjes en nichtjes, 45 kinderen in dezelfde klas, een stuk of 5 leerkrachten, de kinderen uit de buurt, de slager, de groenteman, de kruidenier, de schoenmaker, de buren, de pianoleraar, de pastoor, de kapelaans en de organist in de kerk ... Ben je pas 10!

15 april. Van de internet-bollenfirma Fluwel, waar ik in mijn tuinvrouwdagen graag bestelde, kreeg ik de naam van de tulp: 'Annika' 
14 april. De Goede Week is vandaag begonnen en ik dus met - eigenlijk mijn favoriet - met de Lucas Passion. Zoals gewoonlijk krijg ik tranen in mijn ogen het koraal Aus den Tiefen na de verloochening door Petrus. Ik weet nog steeds niet waaruit de subtiele begeleiding bestaat, een viola da gamba (of cello) en w.s. een harp. Nee, een luit, zei iemand. Nooit aan gedacht, maar natuurlijk! Het slotkoor vind ik trouwens niet geweldig.

Op het balkon in gewoon een bak staat een prachtige tulipa, botanische tulp, die ik niet kan thuisbrengen en waarvan ik me ook niet kan herinneren hem ooit geplant te hebben.  Wat een prachtige bloem.

13 april. We reden donderdag via Waddinxveen naar Garderen. Want daar had ik vorig jaar een gele magnolia zien bloeien. 14 dagen geleden waren we al wezen kijken, niks te zien. Nu was Ko zo aardig om nog een keer te proberen en ja, daar was ie. Maar helaas al over het hoogtepunt heen: ze zijn op z'n mooist als er bloemen, maar geen blad aan zit. De kleur was ook al een beetje weg, of misschien kwam dat omdat er zo veel zon was geweest.

Ik heb nooit ergens anders een gele gezien, hier stond er trouwens nog een vlakbij.  Er bestaat ook een erg mooie echt roze, zo roze als aardbeienijs. Pieter Zwijnenburg had er eentje in zijn tuin. Helaas zijn magnolia's maar een paar dagen echt mooi. Vind ik dan, hè. 

Op het ogenblik zie je overal van die enge prunussen, lelijk model en veel te veel bloemen die ook nog eens dubbel zijn ...

Was lekker weer in Garderen. Er waren niet heel veel mensen en nog steeds weinig vogels. Deze keer wel merels gezien, maar er wordt niet erg enthousiast gezongen. De zwartkop was weer terug van weggeweest, maar ook die heb ik maar een paar keer gehoord.
Wat wel heel grappig is dat ik twee pinksterbloemen in bloei had. Die staan in het strookje gras, dat niet erg veel zon krijgt: veel plantjes, maar weinig bloemen. Op de terugweg zag ik er rond Utrecht massa's in de bermen.

Volgende week is het Pasen, haha!
8 april. Als kind was ik al dol op 'n horloge, maar het duurde lang voordat ik er eentje naar mijn zin had. Het meest rechtse op de foto, maar dan 60 jaar oud inmiddels. 

Ik heb achterlijk dunne polsen en na de breuk van een tijdje geleden is dat links alleen maar erger geworden: geen horlogebandje dat past ... Dat exemplaar rechts gaat nog het best, maar moet wel elke avond - door Ko, want ik heb niet genoeg kracht in mijn vingers - worden opgewonden.

Toen ik het vanmorgen aandeed stond het op 10 voor 10 en een ander exemplaar op 10 over 2. Lastig fotograferen op je eigen pols en daarom wat vaag.

5 april. Terug uit Garderen. Gisteren naar N&Tj, gezellig zoals altijd, maar vooraf een bezoek aan fuchsiakwekerij in Heerde. Voor Joke, Marleen en mezelf. 

Ik begin de meest gewone namen en/of woorden met enige regelmaat niet te weten, maar ik kwam daar binnen oog in oog met deze plant en wist gelijk dat ik met Geranium maderense te doen had. Die heb ik nooit gekweekt of in mijn bezit gehad en op het ogenblik kan ik er al helemáál niks mee, dus die naam weten heeft geen enkele nutfunctie.

Wel mooi!

 Gelukkig weer wat vogels; merels gezien en gehoord en zelfs een lijster gehoord, verweg, maar 'Egypt, Egypt' was onmiskenbaar lijsterzang.
1 april. Je houdt het toch niet voor mogelijk: gisterenavond, het was nét april geworden, een MUG in de slaapkamer, uiteraard bij MIJN hoofd, want muggen lusten Ko niet. De deur naar het balkon had 5 minuten opengestaan: 3-hoog en dan weten muggen me nog te vinden; ze vinden mij fantastisch lekker. Gelukkig is Ko een goede jager. Hij vangt ze met de tafelstofzuiger. Kregen we vandaag bericht dat er tijgermuggen in onze omgeving zijn waargenomen. 
29 maart. Terug uit Garderen. Gelukkig wat meer vogels, zoals mussen (Andries niet thuis!), een heggenmus, boomklever en het vinkje met de hangvleugel dat ik lang niet gezien had + een paartje merels. Ik heb ze niet horen zingen, maar wellicht komt dat nog.  
Van de bijzondere primula neuro... nog wat zijn er 3 in beeld. De laatste ontdekte ik vanmorgen, nog niet groter dan 1 cm. Mijn ogen zijn beroerd, maar bij de plantjes heb ik er niet veel last van! 

Eindeloos file op de terugweg. Ook een eindeloos werk van het een of ander op radio 4. Ko en ik konden het geen van beiden thuisbrengen en vonden het vooral ... ja: eindeloos. Bleek iets voor strijkers te zijn van Bruckner. Daar ken ik weinig van, maar wel ooit een erg mooie mis van hem gezongen. Daarna kwam het Adagio van Glass, hoeft van mij ook niet, en van Ko ook al niet. Toen zijn we maar de pop gegaan: een soort van top... (getal) van Nederlandse artiesten. Zoals gewoonlijk slecht te verstaan en onbenullig. Door naar JOE en zelfs op JOE was niks aardigs. Uiteindelijk naar de eigen USBstick en daar was iets van Puccini en Callas die het zong en even later waren we thuis.

26 maart. Niks bijzonders, zul je denken. Gewoon, een blauw druifje. Maar ik vind het wel bijzonder om verschillende redenen.. 
De naam is leuk, deze heet Muscari 'Mountain Lady', Berg-vrouw zal ik maar zeggen! Dat is 1. 
Ik kreeg een polletje cadeau van André, een bijzonder aardige kweker van leuk planten in Boskoop. Dat is 2. 
Blauwe druifjes zijn over het algemeen niet prettig in je tuin; ze verspreiden zich in rap tempo en produceren veel slordig groen, dat er lang aan blijft zitten. Deze soort heeft keurig, bescheiden groen en dat is 3.
Roze en witte soorten bestaan ook, maar na 1x bloeien is het afgelopen; deze gewoon volgend jaar weer. Dat is 4.

Met deze prettige eigenschappen, nam ik ze mee naar Leiderdorp, na een zorgvuldige selectie van wat wel, wat niet uit de Zoeterwoudse tuin.. 
Verdorie, ze 'deden het niet' in de bloembakken. Het 1ste jaar niet, het 2e jaar niet. Maar nu zijn ze weer aanwezig en alle 5 de bolletjes komen in bloei. Dat is dan 5, maar vooral bijzonder. 

23 maart. Of Khalifa inmiddels weet waar het pakket is weten we niet. Maar bij het zoeken naar een afhaaladres in Dar es Salaam vond Ko wel dit gezellige plaatje van  de postbezorgingsdienst in Tanzania!

22 maart. In Garderen werden we verblijd met prachtig weer. Dat leverde een foto op van roze corydalis met een daarop foeragerend citroentje. Dikke hommels op de helleborus. De gele bosanemoontjes waren er donderdag nog niet maar vanmorgen stonden er een massa, in knop. 
Helaas was het met de vogels slecht gesteld: je hoorde wel overal roodborstjes zingen, maar ik zag alleen maar één mees, één houtduif en 'n gaai. GEEN ENKELE MEREL!!! Ook niet gehoord. Ai!
Onderweg was goed te zien dat de lente begonnen is: groene waas over sommige struiken en veel bloesem. 

We kregen bericht uit Tanzania en ik schrok in eerste instantie, want ik dacht dat het gezonden pakket retour kwam. Maar het was juist aangekomen, alleen wist Khalifa niet waar precies. Wij uiteraard ook niet. Komt vast wel goed!

20 maart. Hieronder 'Green Valley', mijn tweede beauty. Vorig jaar deed hij het niet zo goed, maar nu is hij beeldschoon, toch?

Het eksternest groeit. Ze maken een heel groot nest, eksters, met nog een geheime ingang! (Wikipedia). T.z.t. 5 - 7 kinderen en dan heb je ruimte nodig! 

13 maart. En dit is dus 'Misty25'. Ik geloof voor de 6e keer in  bloei, het kan ook de 7e zijn. Nee, het is zelfs de 8ste!! De bloem is misschien wat kleiner geworden.

Hoe moet je dat doen? Laat de bloem uitbloeien en knijp hem eruit als het zo'n zielig propje wordt. Doe dat met elke bloem, laat de steel zitten totdat ie geel is en omknakt: knip hem dan af. 
De truc is om zo veel mogelijk blad aan de bol te krijgen. Geef daarom elke maand wat mest in het gietwater - weinig water, maar niet laten uitdrogen - en zet de pot buiten, niet in de hele dag zon! - zodra het kan. Kijk in de tuin uit voor slakken.
Houd ongeveer in augustus op met mest geven en in september met water geven. Zet, als er nachtvorst zou kunnen komen, de pot met bol en al op een koele, donkere plek, 10 -15 graden. Kelder of zo.
In februari of zo kun je hem 'wakker maken', zie ... en toen hield het op, want ik kan het niet vinden. 
Opnieuw oppotten:

Haal de bol uit de pot. Schud zoveel mogelijk grond weg en LAAT VOORAL DE WORTELS ZITTEN. Spoel de pot om en leg iets op de bodem - een stukje krant b.v. - om te zorgen dat je potgrond niet wegspoelt. Doe dan een laagje, 5 cm, verse potgrond in de pot. Dompel de wortels van de bol in lauw water en doe de bol dan zó in de pot: je houdt hem vast met één hand om de wortels niet kapot te maken en vult de pot met potgrond, schud af en toe; uiteindelijk tot ongeveer halverwege de bol. Geef water, niet te veel, en zet de pot in de kamer. Na een paar dagen komt er al een groen puntje tevoorschijn, als het er al niet was. Blijf regelmatig weinig water geven en draai de pot dagelijks een halve slag.

12 maart. Dit is altijd de tijd voor de amaryllissen. Twee bijna in bloei en we zijn N.B. thuis, want deze week geen Garderen omdat we vrijdag hier moeten zijn. 

Twee stelen aan 'Misty', mijn favoriet. Die heb ik al een jaar of 7 denk ik. De eerste bloem is bezig open te gaan.

De andere is 'Green Valley' waar ik me een tijd geleden een ongeluk naar gezocht heb, nadat ik een keer een plaatje had gezien. Uiteindelijk gevonden, maar het ging niet echt lekker. 
Nu ziet de knop er gezond uit. T.z.t. foto's van de bloem.

 

Ik kan hier niet veel met planten, maar amaryllissen overhouden vind ik een leuke sport en dat lukt ook als je in een flat woont. Ik heb nog twee rode - waar ik niet zo dol op ben - maar als die in knop zijn gaan ze naar iemand die daar juist wel dol op is.
10 maart. We hebben naar een Zuid-Afrikaanse serie gekeken: 'Tuiskoms'. Over een weduwe waarvan de dooie man de hele tijd komt spoken om haar bij te staan, maar dat verhindert haar om door te gaan met een volgende huwelijkskandidaat. 
Fleur heet ze en ze werkt in een bloemenwinkel. Mooi toch? Maar er wordt regelmatig melding gemaakt van roestbruine amaryllissen en hortensia's en die heb ik in de hele serie niet één keer gezien. Wel: bij de laatste begrafenis met heel veel bloemen in oranje en rode tinten - om 'vuur' te verbeelden - veel montbretia's, die daar soms gewoon in de berm te vinden zijn. 

E.e.a. speelde zich af in Wildernis en dat is een bestaand dorp, dicht bij Knijsna, waar we meer dan eens gelogeerd hebben. De moeder van Fleur droeg op een gegeven moment een halssieraad dat vast door dezelfde kunstenaar was gemaakt als het mijne en dat heb ik in Knijsna gekocht.

Verder ging het veel om iedereen moet het zelf weten: de moeder van Fleur, linksboven met het halssieraad, begint iets met een 30 jaar jongere hulk; de vader van Fleur heeft een 30 jaar jongere vriendin; de dochter heeft een getint vriendje; 2 jongens uit de bloemenwinkel hebben iets met elkaar: hij is wit en lang, de ander is donkerbruin en klein. 
9 maart. Heerlijk weer deze week - 19°  of zo - en het was goed uit te houden in Garderen. Vrijdagmorgen kwam Ernst met een collega en samen hebben ze massa's blad weggehaald.
Zelf haal ik nog veel weg tussen de planten, o.a. in mijn geliefde stukje met mos en groen Ophiopogon.
Daar zat een eigenaardig gaatje in de grond, met iets erin dat op een cocon van een vlinder leek, maar ik ben vergeten te gaan kijken  vandaag. Wel nog twee van die gaatjes! ongeveer een cm. En bij eentje misschien een zaailing van de teloorgegane helleborus Gold Bullion. 

Gisteren kwamen Marleen en Meindert gezellig lunchen en hebben we nogmaals het Kootwijkerzand bezocht. Zonder (zicht op) roodbloeiend ruig haarmos ...

3 maart. Tuinieren is er niet meer bij, maar ook in de bakken op het balkon gebeuren leuke dingen. Zo kom ik dus sneeuwklokjes tegen die ik niet (expres) geplant heb en vandaag staat er een krokus: C. tomassinianus 'Ruby Giant'  in bloei en die is dus als zaad of als minibolletje meegekomen met iets uit Zoeterwoude. Ook zit er een flinke bos groen aan wat straks verdwijnt, maar in juli of zo weer tevoorschijn komt als Acis autumnalis, ook al een soort sneeuwklokje. En er zijn dus 2 amaryllissen in aantocht: ik blijf in de bollen! O ja: wit speenkruid bloeit ook en ook nog Cyclamen coum, heel licht roze.

2 maart. We zijn alweer een maand thuis. En pas nú voel ik me weer echt lekker, voor zover mogelijk dan. Ik heb weer zin in kleren, merk ik! 
Op het balkon hier strooi ik kruimeltjes en die worden gehaald door een eksterpaartje. Eentje heeft een wat verfrommelde staart. Je mag hier niet voeren en ik begrijp dat men niet heel dol is op een overvloed van meeuwen, zoals op donderdag, maar die eksters zijn heel keurig. Ze zijn nu een nest aan het bouwen in een populier hier opzij.  Heel goed kun je het niet zien, want weliswaar is er een verbod op vogelvoeren, maar de ramen worden zelden gewassen. 1x per jaar? 
De foto rechts vond ik nog op het kaartje. Ergens onderweg in Tanzania. Wat ik er leuk aan vind is dat je zo goed kunt zien wat er gebeurt met een uitzicht: verder weg wordt steeds lichter.
26 februari. Je kunt beter biefstuk eten dan vis. Ik kocht net bij de visboer op de markt - waar je gulden ooit een daalder zou wezen -  een stukje kabeljauw van niks, 260 gram of zo: bijna 10 €!!! Het was dat Ko bietjes wenste te eten en toen heb ik dus gezegd 'dan eten we er vis bij' ... Niet meer doen, Berg!
25 februari. Film was de moeite waard: 'Wonder'. Over een jongetje met een mismaakt gezicht. Dit was een onderdeel van het jaarlijkse filmfestival hier, maar anders zijn films altijd op donderdag ...
De moordserie Sommerdahl is klaar, verhalen niet slecht, maar al die geruite overhemden en de eeuwige zomer zijn irritant. Vind ik dan. Zij - Marianne - had altijd wel aardige kleren aan, zij het te vaak minder aantrekkelijk geel. Citroen-  vind ik leuk, maar verder eigenlijk niet. Maar in de laatste aflevering een ernstige misser: een zomerjurk met spaghettibandjes en daaronder ruim zichtbare zwarte bh, ai!  
23 februari. Hier in Leiderdorp valt niet veel te beleven (hoewel we vanmiddag naar de film gaan, soort Kijkhuis hier beneden), maar in een van de bakken staan vandaag vier uit de kluiten gewassen sneeuwklokjes te bloeien. Door gebrek aan gebruik is de soortenkennis in mijn brein achteruitgegaan, dus ik weet niet hoe ze heten. Het zou 'Mount Everest' kunnen zijn, maar ik heb iets met 'Bear' in het hoofd. Zoeken dus. Polar bear? Geen van beide. Hij lijkt het meest op Galanthus elwesii. (de vroegbloeier heet viridiapice en die had ook groene puntjes aan de buitenste blaadjes.
Er staan in de andere bak een paar cyclaampjes, maar die laten zich niet goed kieken. 

22 februari. Wat een heerlijk weer gisteren.  Wij naar het Kootwijkerzand, want in deze tijd van het jaar zouden er rode kapsels moeten zitten aan ruig haarmos en dat is dáár te vinden! Je moet er wel een beetje gek voor zijn ...

Het was al ver van de auto naar de uitkijktoren, voor mij dan hè. Ik vind 300 meter ongeveer net genoeg. En toen moesten we die zandvlakte nog over, want dáár, aan de bosrand in de verte, zou dat haar mos te vinden zijn. Rode kapsels? Hmmmm ... 

Vanmiddag even snel wezen condoleren in Barneveld: ik had te lezen gekregen (dank zij mijn aardige, vroegere buurman in Zoeterwoude waar het bericht bij hun huidige buren was aangekomen) dat mijn neef Jaap van vaderszijde was overleden. 
Nou hoort daar wel een beetje leuk verhaal bij. Mijn vader werd geboren in een katholiek gezin, met een fanatieke moeder, die het liefst gehad had dat al haar kinderen een leven zouden gaan leiden dat aan God gewijd was. Dus vaders 4 zussen verdwenen in het klooster, één broer werd priester, mijn vader werd tijdig gered door de directeur van zijn lagere school die zijn ouders wist te overtuigen dat hij  veel te slim was om naar het seminarie te gaan (eerst maar eens naar het gymnasium) en de laatste broer, Koos, smeerde hem op tijd. Hij ging naar Indië, werd gelijk protestant en trouwde met een protestant meisje. Helaas kwamen die broer en zijn vrouw allebei om in de oorlog en bleven hun 5 zoons als protestante wezen achter. 
De jongens kwamen in Nederland terecht bij twee - ik dacht - domineesgezinnen, maar dat weet ik niet zeker. In ieder geval was het niet de bedoeling dat ze met hun Roomse neven en nichten omgingen. Dat bleef lange tijd goed gaan, maar ooit waren die jongens groot, gingen dingen doen als fietsen in de vakantie en kwamen terecht bij hun onbekende oom en tante in Leiden.  

Mijn moeder maakte een enorme pan bami en alle bami verdween in de magen van 5 jonge mannen plus die van mij en van Kees. Ik was 16.  Het met hoge snelheid verdwijnen van die bami is me altijd bijgebleven. De contacten waren niet blijvend, maar ik zag neef Jaap opnieuw toen mijn tante Ernesta, een leuke, lollige non, 100 jaar werd. 

Daarna hebben we elkaar nog wel eens ontmoet toen wij een huisje in Voorthuizen hadden en hij in Barneveld woonde. Mijn broer Kees en hij leken sprekend op elkaar! 
Maar toen we in Garderen kwamen een jaar of 4 geleden, bleek zijn voormalige woning (net) leeg en waren er geen buren die konden vertellen waar Jaap heen was.

In Sommerdahl is dochter Laura aan het begin van de zomer zwanger geworden en aan het eind van die zomer wordt de baby al geboren!
16 februari. We kijken naar een Deense serie: Sommerdahl. Dat is een, zoals te verwachten, politieman. Ik vind hem knap irritant en bovendien heeft hij verkeerde kleren aan: meerdere bloesjes over elkaar. Bij een vorige aflevering zelfs een poloshirt, met daarover een geruit overhemd met lange mouwen en daarover nóg een geruit overhemd met lange mouwen en al die kragen zaten elkaar in de weg. Zijn vrouw heeft een betere smaak, w.o. een begeerlijk, mandarijnkleurig vestje.
Hij en z'n collega Flemming - die heeft geloof ik niet eens een voornaam*) - rijden in een eigenaardige, blauwe, open jeep met stangen eroverheen. Het is altijd mooi weer en het regent nooit. Dat is wel mooi, want in Zweedse politie verhalen wil er nog wel eens het ene moment sneeuw liggen en het volgende is het weer weg. Niet zo erg als in de Nederlandse serie 'De ring' waarin je het ene moment seringen of zo zag bloeien en even later vlinderstruiken, terwijl je door de ramen kale bomen zag!
*) Later: o sorry, Flemming was zijn voornaam.

Maar goed: het zijn milde moordpartijen en je slaapt er goed op, net als op Midsummer murders of Death in paradise ...  

15 februari. We waren gisteren bij Marleen (Meindert met hoest en al naar de wintersport ...  wel rustig aan: 2 dagen rijden i.p.v. in één ruk).
Marleen had nog extra foto's, zoals een mooie van een kop van een nijlpaard, waar wij de kont hadden, en een mooie foto van wevervogels. Ook was ze, net als wij, heel enthousiast over de reis, met alle moeilijkheden van dien! Het was bijzonder om in het Tanzaniaanse leven te worden ondergedompeld en we zijn ook blij, dat we de reis bij een Tanzaniaanse touroperator hebben geboekt. Het was allemaal dik in orde, de contacten verliepen makkelijk en we hebben het alle vier als bijzonder plezierig ervaren. 
14 februari.  De zon schijnt en dat is de laatste tijd meer uitzondering dan regel. Muts ligt graag op het vachtje in de rode stoel, maar als er zon is dan gaat een plaatsje in de zon toch boven alles!

Tussen bank en stoel de lamp met de loep.
13 februari. We zijn nog steeds moe: vannacht met gemak een uur of 10 geslapen. We gaan al om 1/2 11 naar bed, ongewoon vroeg voor ons doen!
Omdat ik toch veel moeite kreeg met gewoon een papieren boek lezen - met e-reader makkelijker, omdat je dan de letters kunt vergroten - hebben we op advies van vriend Lex een bezoek gebracht aan een Low Vision bedrijf in Gouda. Ik heb nu een staande lamp met loep en heb vanmorgen mijn boek voor de leesgroep uitgelezen, waar ik zonder lam/loep niet meer dan 2 of 3 blz voor elkaar kreeg.  
Kan ik eindelijk 'The nose on my face', een boek waar ik jaren naar gezocht heb en uiteindelijk 2e hands gevonden op Amazon in Amerika!!! gaan lezen. Ooit gelezen in Nigeria, dus ergens in de zestiger jaren en vond het toen heel grappig. We gaan het zien... of eerder lezen.
9 februari. Het verhaal is in grote lijnen klaar en te lezen onder Tanzania '25. 
8 februari. Min of meer OK. Ik ga verder met het verhaal, maar er is nog niks of weinig geüpload. Of is het geüploadet?
 Ik ben behoorlijk van de kaart geweest en kan me b.v. nauwelijks iets van mijn verjaardag herinneren. Wel of niet met Wijbe aan de telefoon gezeten? Wijbe is een oud-collega, met wie ik 2x per jaar een uur bijpraat! Ik kan me ook niks herinneren van hoe wij de lange wachttijd op Schiphol zijn doorgekomen. Gelukkig hebben we massa's foto's van de reis, dat helpt enorm! 
3 februari. Vandaag vrijwel de hele dag óp geweest en van nu af zal het wel beter gaan. Het verhaal begint vorm te krijgen. 
2 februari. Nog steeds niet OK, maar wel aan het verhaal begonnen. Gaat even duren!! 
1 februari. Vanmorgen teruggekomen uit Tanzania: een wonderlijke reis vol avonturen, lang niet allemaal even leuk. Zo zijn er drie van ons ziek geweest en Marleen had veel pijn na haar niet zo goed gelukte heupoperatie. We hebben wel unieke dingen meegemaakt, zoals de operatie van een gewonde olifant.

Ik heb net mijn foto's bekeken, maar die waren vrijwel allemaal niet de moeite waard en ik heb er een heleboel weggegooid. Ko heeft geloof ik wel goede foto's gemaakt. 

14 januari. Gisteren is Joop overleden. Hij was al een hele tijd ziek, dus voor hemzelf is dat een verlossing, maar voor heel veel anderen een groot verlies.

Joop STOND voor wie hem dierbaar waren. Al kwamen wij midden in de nacht terug van een of andere reis: Joop was op Schiphol om ons af te halen. Het was gewoon raar toen hij er voor het eerst níét was, een jaar of wat terug. 

We hebben in de loop van 45+ jaar heel wat samen meegemaakt, veel gezelligheid, ook veel verdriet.   

We zullen hem enorm missen!

 

12 januari. Gisteren was het dan zo ver: wij 40 jaar getrouwd en ik jarig. Op zichzelf leuk, maar je moet niet ziek wezen, want ik had/heb nog steeds nergens zin in en ook niet, helaas, in lekker eten. Ko hoest ook nog steeds en nou maar hopen dat we donderdag weer fit zijn.
Onze (verjaardag)vriendenkring aan de ene tafel, uitgebreid met Noor en Tjeerd, links, Tonkie en Robert - Tonkie was uit Spanje gekomen!, niet goed zichtbaar naast Jaap vooraan rechts, Robert tegenover haar, Marleen en Meindert, Margriet, Cor en Werner. Werner komt niet altijd, ik ben altijd wel heel blij hem te zien, hij voelt als een lieve broer en gezien mijn echte lieve broer - die vandaag jarig zou zijn geweest - er helaas niet meer is, extra welkom.
Aan de andere tafel een hele horde Vijn: Alle 3 de kinderen van Ko, alle 3 met (ex)partner en met de nodige nazaten, waarvan velen alweer met partner. 

Sascha, rechtsvoor, gaat komend jaar in Roemenië wonen. Ik had hem lang niet gezien, lieve jongen. 

 

Het wereldrestaurant in Leiderdorp was nieuw voor ons: 3 uur eten waar je zin in hebt, inclusief bier en wijn. Prima tent en ik had het idee dat iedereen het enorm naar zijn.haar zin had. 
Ik had eigenlijk nog nergens zin in, maar de paling was wel heel lekker!
Even tussendoor: ik zoek op Google naar welk krachtvoer ik zou moeten eten om zo snel mogelijk weer fit te zijn. Wat krijg ik te lezen? 

Griekse yoghurt, miso, tempeh, zuurkool, kimchi en kombucho. Alleen al van het lezen krijg ik gelijk weer koorts! Zuurkool is het enige waarvan ik niet direct beroerd word.
10 januari. Nou dat zal mij benieuwen morgen ... Ik ben al een paar dagen ziek en er zit nog niet veel lucht in. Ko is behoorlijk verkouden, maar naar zijn zeggen niet ziek. Ik heb pleegdochter Aniela vanmorgen geadviseerd niet te komen: ze zou uiteraard hier logeren, zit dan de hele dag met twee oude mensen in een appartement vol virussen. Beter van de zomer, kunnen we tenminste iets gaan doen! 
3 januari. 

Er staat 3 januari bij, maar onderin is het hier eigenlijk nog in het vorige jaar. 
Om te beginnen wensen we al onze lezers een gezond, blij jaar. Ik hoop voor iedereen dat zij of hij kan genieten van het kleine. Het eerste sneeuwklokje van het voorjaar b.v.  En zoals altijd hoop ik voor iedereen op vaak hard lachen!

Vanmorgen werden we verrast door een dun laagje sneeuw en de zon scheen ook nog eens! Ik heb de sneeuw helaas niet zien vallen en het was ook wel weer snel weg.

 Na 4 weken somber weer zag het er wel feestelijk uit. Ik heb een grote hekel aan de winter, maar maar een uitzondering voor zonnig vriesweer zonder wind en ik ben dol op vallende sneeuw. 
De helleborussen beginnen al te bloeien. Voor het eerst sinds flink wat tijd waren er duiven, echt lang niet gezien, en twee merels - er waren er voorheen altijd 7+ en de laatste maanden maar één!! - en wat deden ze? Vechten!
Alvast voor mijn verjaardag? kreeg ik van M&M een ongelofelijk mooi cadeau. Het foto boek van Jimmy Nelson: 'Before they pass away'. Met foto's van mensen uit wat wij primitieve volkeren durven noemen. (Ik zou w.s. nog geen dag overleven in hun omgeving en bij hen kunnen jongens van een jaar of 8 zich al heel goed redden in allerlei extreme omstandigheden!!)

Het boek is groot en heel zwaar en we zouden het op de lange tafel kunnen leggen, maar die is vaak bezet door een legpuzzel. Dus gingen we op zoek naar een standaard en vonden een mooi, dat-boek-waardig, exemplaar in Ede.

Van mijn achterbuurvrouw Wanda kreeg ik ook al een cadeau en niet eens voor mijn verjaardag, denk ik: een uit de serie van het Spectrum, over grassen, varens en mossen. Ook daar ben ik erg blij mee, maar het was me wel een beetje te koud om direct op onderzoek uit te gaan. Tot mijn verbazing stond een favoriet van me: Chasmantium of plataargras*) er niet in; dat is dus w,.s. niet inheems, ook niet in de buurt, maar het doet het wel heel goed. Er valt heel wat te leren op dat gebied. Misschien kan ik van gras en mos in de tuin nu achterhalen wat voor soort het precies is. *) Komt uit Amerika.

Ook onze buren langs het pad waren er, lang niet gezien. Van hen hoorden we nieuws waarvan we nog niet weten hoe erover te denken: er zijn wolven in de buurt! Zij hadden ze al gezien en iemand anders had er al een op de Hooiweg zien lopen ,,,

Laatste dagen van '24: op 30 december naar Garderen, waar we al 2 weken niet geweest waren. Ik had pindakaas achtergelaten, maar die was met pot en al verdwenen. We kennen de schuldige! Ik zette nieuwe pindakaas neer, met een flink gewicht erop, maar haalde de pot toch maar naar binnen toen het donker werd.

De volgende dag genoten we van verrukkelijke oliebollen uit het dorp, appelflappen en de afwezigheid van harde knallen in de buurt. 

Toen we gingen slapen regende het behoorlijk, dus liet ik de pindakaas staan, maar we lagen nog niet in bed of het gestommel verraadde/verried|? de komst van de marter. Ik had geen zin in 'buiten in de regen', maar heb hem door het keukenraam gezien Hij had geen moeite met de baksteen... 

 
   
Wie nog wat meer van 2024 wil zien kan hier terecht:  Jaaroverzicht 2024  of klik op 2024 in het menu

Naar bovenkant