|
|
|
|
|
|
|
|
11 september. Het is bijna
afgelopen met de paarden, nog 3 dagen te gaan voor de deelnemers. Tonkie
en Robert doen nog steeds mee.
Wat een meesterlijke foto hierboven!
|
| 9 september. Ik
houd veel van bloemen, maar ben niet altijd blij als ik ze krijg.
Erg hè? De reden: ten eerste wordt er in de bloementeelt enorm veel
gif gebruikt. Ten tweede ben ik vaak maar een halve week hier of
dáár en bloemen meenemen in de auto naar daar of hier is
lastig. Ik heb dus zelden een boeket staan.
Soms krijg ik van Marleen, die beeldige boeketjes maakt, bloemen
uit haar tuin en dus zonder gif, en laatst kreeg ik er een boeketje
van Noor, ook uit haar tuin: dahlia's en gras. De dahlia's zijn
uitgebloeid, maar het gras is nog altijd beeldschoon, een soort
gierst en plataargras.
Plataargras heet in het Latijd Chasmantium latifolium. Het
is buitengewoon sierlijk en bloeit lang. die brede kafjes op de
foto, eerst groen en later beige/roze, echt heel mooi.Je ziet het
zelden in een tuin. |
|
|
 |
8 september. Ik
hou bijna op met het paardengedoe. Maar deze foto vind ik te leuk:
bij de Transgermania een mevrouw die meedoet in een buggy +
hond mee.
Er zijn nog 53 paarden in de rit. Sommige mensen hebben een
reservepaard bij zich.
|
|
7 september. Paardengedoe.
Vandaag konden we Annemarieke wel zien op TV. De foto meteen hier links
onder is van bij een andere gelegenheid overigens. Door haar handicap kan
ze alleen maar stapvoets rijden en wij leken kunnen niet zien hoe moeilijk
dat is. Annemarieke is 4e op de wereldranglijst en eindigde hier ook
als 4e. Knap gedaan.
De foto's zijn behoorlijk beroerd: van de TV!
|
|
|
|
|
|
5 september. O wat leuk!
Cor stuurde me vandag 3 foto's van de Transgermania: met Tonkie en Robert
erop. Te gek! Robert, hier rechts, kan zelfs op Alegria niet buiten zijn
mobieltje! O nee, het is w.s. zijn GPS. Ze krijgen het moeilijk trouwens, want de paarden worden moe. Daarom
rijden de korte afstanden en proberen de paarden veel rust te geven
zodat ze kunnen herstellen.
Tonkie weet ( ze is bewegingswetenschapper) echt veel van hoe
e.e.a. werkt bij de paarden. Er is iets met vermoeidheid en
hormonen.
|
|
|
|
|
|
|
|
4 september. 'Serendipity'
is het Engelse woord voor 'bizar toeval'. Ik ging er over nadenken toen ik
voor de toekomstige leeskring Engels een boek las dat 'West' heet en op
het allerlaatst met zo'n geval eindigt.
Wij kennen maar 2 personen die zich actief met paarden bezig houden,
Tonkie en Annemarieke. Op dit ogenblik zit Tonkie in de Transgermania en
Annemarieke bij de Paralympics.
Ik kwam ooit de leraar Grieks tegen in Venetië, mijn zwager Sam in New
York en een oud collega op het vliegveld in Cairns.
Van Marleen was een letterlijk oude vriendin verhuisd naar Frankrijk en
Marleen ging haar een tijdje verzorgen. Waar? In St Chinian.
We waren in onze Franse tijd even in Nederland en ik had iets met een
vroeger dispuut, heel gezellig, want Adriënne was er en die had ik als
ion geen 20+ jaar meer gezien. 'Zo, wonen jullie in Frankrijk?' zei ze
gevolgd door een eigenaardige vraag: 'Kennen jullie Hein Schaeffer?'en ja,
die kenden we ...
|
 |
3 september. Later. Helaas werd
het optreden van Annemarieke w.s. niet uitgezonden. We hebben ons best
gedaan, maar ze bleven rolstoeltennis uitzenden.
Wel was ze even in beeld 's avonds. Ze werd 4e en dat was goed
voor een plek in de kür die zaterdag gereden wordt. Ik hoop dat
daar wel iets van te zien zal zijn.
|
|
3 september. Terwijl dochter
Tonkie bijna op de helft is van haar tocht door Duitsland doet een andere
paardenliefhebster mee aan de Paralympics. Annemarieke Nobel treedt
vanmiddag aan bij dressuur. Jaren geleden deden we met haar en haar
man, een collega van Ko, veel te vroeg overleden, hetzelfde als met N. en
T.: regelmatig een middag en/of een avond bridgen en tussendoor samen
eten.
Toen van deze amazone plotseling de echtgenoot stierf was de ellende
nauwelijks te overzien. Zij had een geheimzinnige ziekte en ze hadden net
een huis met stallen gekocht in Drenthe, terwijl hun huis in het
westen nog niet verkocht was en de woningmarkt op een dieptepunt
zat. Maar na een paar jaar tobben kwam alles, behalve de neurologische
ziekte, weer goed: ze woont in Drenthe, heeft een aardige partner en rijdt
nog altijd. En vanmiddag komt haar moment van glorie in Versaille: de hele
wereld kan ernaar kijken. Hoewel dat in de Kalahari misschien niet heel
makkelijk zal zijn ... Ko heeft tenminste erg zijn best moeten doen om het
juiste TV kanaal te vinden.
Annemarieke rijdt vanmiddag en op het zelfde kanaal is nu
blindenvoetbal: een schitterende locatie aan de voet van de Eiffeltoren.
Er wordt gespeeld op een tamelijk klein veld en de bal kan opzij niet over
de lijn. Ze spelen 4 tegen 4 en hebben allemaal een zwarte bril op. De
keepers zijn niet blind en ik krijg de indruk dat de coaches mogen roepen.
Marocco tegen Columbia.
Er zijn heel veel , denk ik, brugpiepers in het publiek. Het publiek
moet stil zijn, want blijkbaar zit er geluid in de bal. Er is een
entertainer die af en toe iets roept en dan mag het publiek
applaudisseren. Het is verbazingwekkend om naar te kijken.
|
1 september. Het is echt zo: de
temperatuur in ons huisje in Garderen is - zeker 's morgens - ongeveer 10
graden lager dan de temperatuur in ons appartement in Leiderdorp.
Leiderdorp is warmer dan we gewend waren in Zoeterwoude en in het bos is
het op het ogenblik buiten nog al eens warmer dan binnen. Als we opstaan
en het is binnen18° en dat is al heel wat, gaat nog even de verwarming
aan. Hebben we ook droge handdoeken; in de badkamer hangt zo'n speciale
radiator. We hebben allebei elke morgen een vest aan gehad.
Met Tonkie en Robert gaat het goed; ze hebben er lol in. De 100% hoeft
blijkbaar niet.
|
|
31 augustus. Er zit een week op
daar in Duitsland. De eerste dag hadden ze een hele dag regen, maar
daarná is het mooi weer geweest. Ik heb nog niet precies door hoe het
werkt, maar Tonkie liet vandaag weten dat van de 63 deelnemers - het waren
er 64, maar van een 'combinatie' struikelde het paard vóór de eerste
keuring en was het voor paard en berijder einde oefening, ook zuur! - er
nog 10 over zijn die 100% gedaan hebben. Ik krijg de indruk dat de andere
ruiters dagelijks een flinke afstand moeten afleggen tot een keuringspunt
en dan desgewenst met paard in de trailer naar het volgende overnachtings-
en vertrekpunt kunnen reizen. Ik probeer het fijne ervan te weet te komen. Tonkie
en Robert en de andere deelnemers doen de rit met een groom. In hun
geval een vriend van hen, die voor van alles, zoals transport, voer en
onderdak, zorgt.
|
| N.&
T. met wie we regelmatig een dag eten/bridge in Drenthe hadden,
omdat ze een dag weg moesten, hun honden in de hondenopvang en
kwamen daarom hier in Garderen eten/bridgen. In dit minikeukentje is
uitgebreid koken een crime - minder uitgebreid trouwens ook bijna -
dus hadden we de overheerlijke quiche.van.Nan al in het westen weer eens gemaakt en
meegenomen. Altijd goed en ook nog vegetarisch. Zoals altijd
supergezellig ook nog. Ik heb iets heel nieuws geleerd. Tjeerd heeft in Wageningen
gestudeerd en weet alle ins & outs van planten. Ik heb, zoals
eerder gemeld, een stukje botergele klimop in de tuin: een
sport van een geel/bonte soort was helemaal geel, die heb ik vorig
jaar afgeknipt en gestekt. Nog steeds botergeel, want, zo vertelde
Tjeerd me: het blad bestaat normaliter uit 3 laagjes en de afgeknipte sport
heeft maar één laagje. HIJ BLIJFT DIENTENGEVOLGE GEEL en dat is goed
nieuws, want gele klimop is niet of nauwelijks te vinden. Door
het gebrek aan bladgroen groeit ie maar héél langzaam! Geler
dan op de foto!
|
 |
|
27 augustus. Wat ik echt onwijs
lekker vind is gewoon droge (basmati)rijst, met verse spinazie en een
tartaartje, gebakken in roomboter met flink wat knoflook. Simpel, niet
waar? Maar we eten nog maar weinig vlees, want ik vind eigenlijk dat ik
het niet meer zou moeten eten. Dus ik beperk me tot bio- en weinig.
Gisteren zijn we uit de band gesprongen en hebben elk een héél
tartaartje tot ons genomen. Ai!
Vandaag dus geen vlees. Maar daarom niet getreurd, verse pasta met de saus
van de jefe van Pedicito del cielo in Costa Rica is ook
verrukkelijk. Makkelijk te bereiden, maar je moet er wel veel tijd voor
uittrekken. Je begint met uiten en knoflook in een kluit boter en dan moet
steeds iets bij: kippenbouillon en tomatenpuree, verse tomaten, glas witte
wijn, laurier, tijm en oregano. Elke keer een kwartiertje wachten
met toevoegen. Heerlijke saus. Mijn Spaans was net voldoende om met succes
het recept op te schrijven! Ik eet het minstens twee ker per jaar, liefst
met verse tagliatelli, omgeschud met wat olijfolie en verse peterselie. Je
moet een keukenwekker hebben en vroeg beginnen met koken!
|
|
Daar gaan ze naar de controle op de 2e dag: Tonkie voorop met Carpentiera,
Robert met Alegria. Ze waren een paar km omgereden (de route staat niet
aangegeven, ze moeten het zelf uitzoeken met GPS).
|
|
|
 |
26 augustus. Bij
LBC wordt er twee weken verbouwd: de toiletten bij de barzaal
moesten heel nodig! (gerenoveerd worden). Zo ziet onze
speelgelegenheid er eens heel anders uit. |
|
|
25 augustus. De eerste dag hebben
Tonkie en Robert allebei met succes volbracht! Hele dag regen, maar ze
hebben het gehaald. Tonkie schrijft erover dat ze hun portie smalle
-, overdekte -, brede -, gladde - en krakende bruggen wel gehad hebben en
dat de paarden 'paraplu-mak' zijn geworden na al die regen hebben ze alle
kleuren en maten paraplu's om zich heen gehad. Op deze lange tocht staat
het welzijn van het paard bovenaan!
|
24 augustus. Inmiddels in
Garderen, waar het zoals altijd kouder is dan in Leiderdorp. Een of twee
keer een merel gezien en een houtduif, verder zijn de vogels buiten beeld.
Er was wel een eekhoorntje vanmorgen en gisteren zat er een woelratje
onder de 'vogelemmer' = een emmer die in het hoekje bij de stoelen staat
voor het geval een vogel tegen het raam vliegt en versuft op de grond
belandt. Emmer erover, en kwartiertje of wat langer wachten. Dan is de
vogel óf dood t.g.v. een gebroken nek of zo, óf is bijgekomen van de
schrik en vliegt weg.
Geen idee hoe het woelratje onder die emmer terecht was gekomen, Muts
maakte me erop attent. Zij is niet van de vogels, maar een muisje o.i.d.
is interessant.
| Morgen begint Tonkie aan haar grote avontuur:
TRANSGERMANIA. Een rit met paard, erop of ernaast, van zuid -
naar noord Duitsland. Zij en haar partner Robert zijn in Pfronten in
Beieren en vertrekken daar morgen in een veld van 64 deelnemers. De
paarden zijn er in de maat shetland tot arabier. Tonkie en Robert
berijden criollo's, paarden uit zuid Amerika.
Tonkie heeft een jaar onbetaald verlof gekregen en heeft al maanden
in Spanje gezeten om te trainen.
Dit paard ziet er wel tevreden uit (met een alp op de
achtergrond!), maar is niet Tonkie's paard, want zij is grijs en
heet 'Carpinchera'. Ik denk niet dat ze de hele rit gaan uitrijden,
maar ik hoop dat ze het een tijdje uithouden. Morgen staat er,
geloof ik, 46 km op het programma. |
|
|
|
Ko was weer gezellig jarig. Het kringetje wordt wel kleiner, maar J&J
waren er nog allebei, tot ons grote genoegen. Margriet is op vakantie met
zoon en kleindochter. Leuk toch? We aten dit keer geen Chinees, maar
Indiaas. Heel lekker, maar we hadden weer veel te veel. Jaap maakte de
foto.
|
|
|
|
|
|
Om de een of andere, mij inmiddels onduidelijke, reden heb ik hier de
tekst van 2 coupletten van een Iers wiegenliedje gezet. Ik laat het even
staan, moet w.s. naar de muziekafdeling. Ik weet wel dat ik het graag in
de oorspronkelijke taal had willen beluisteren, maar alle uitvoeringen
ervan op YT waren in het Engels.
|
| 17 augustus. De
zon schijnt vandaag, na een hele dag regen gisteren. Daar word je
echt op den duur niet goed van in het bos, dat gedruip om je heen.
Nu 18°, houdt ook niet over.
M&M brachten hulp in de vorm van een legpuzzel, die we per
ongeluk niet meegenomen hadden. Als het regent, er zijn geen
Olympische spelen meer, je boek heeft vermoeiende, heel kleine
lettertjes, de vogeltjes zijn buiten beeld wegens rui?, dan moet je
toch iets.
Voor dat soort momenten zijn er een paar opties: terug naar het
westen, waar het over het algemeen minder koud is, zeker in huis;
een reüsite leggen = een kaartspel voor één persoon: lukt bijna
nooit en ooit van Guus geleerd; of een ander soortgelijk kaartspel, idem;
boek lezen of een legpuzzel.
Op de foto Chasmantium of plataargras, met druppels eraan
en de zon erdoorheen. De wolkjes zijn mijn adem ... |
|
|
|
|
16 augustus. Gisteren
hadden we hier in Garderen de kachel NIET aan. Dat is bijzonder,
want meestal is het voor ons, gediplomeerde koukleumen, nodig dat de
verwarming brandt.
Dat was gisteren. Nu regent het en zijn we weer gekleed in lange
broek, vest en sokken.
Poes heeft het zó koud dat ze op de laptop van Ko ligt te
slapen. Die is warmer dan haar eigen 'elektrische' stoel = de
stoel waar we een logeerbed van kunnen maken, met een elektrisch
dekentje op de zitting. |
|
15 augustus. Aan het 3e boek
begonnen, Zadie Smith, The fraud. Ik begrijp er in eerste instantie niks
van. Het is ook lastig als er sprake is van ene Eliza en van een Mrs
Touchet, en je weet in hoofdstuk 6 nog niet dat dat dezelfde persoon is.
Dat is voor een oude vrouw heel verwarrend! Wel heel korte
hoofdstukken.
Evenzogoed ging ik op internet maar eens op zoek naar een korte inhoud. en
daar vond ik dat er t.z.t. een slager uit Wagga Wagga in voorkomt en dan
wil ik het natuurlijk best lezen.
Als je in Wagga Wagga, Australië, bent wil je dáár wel eens gaan
bridgen. Dat spreekt, toch? Maar op de dag dat we er waren was de
bridgeclub niet open.
|
14 augustus. Ik heb me opgegeven
voor een leeskring hier in Leiderdorp, Engels. We moeten maar
zien of het doorgaat, want ik neem aan dat er voldoende aanmeldingen
moeten zijn.
Er staan 6 boeken op het programma,. Het eerste is 'Where the crawdads
sing', een poëtisch boek met een onwaarschijnlijk verhaal. Ik had het al
eens gelezen, maar vergeet boeken binnen 2 jaar. Het enige dat ik
onthouden had was dat ik het een heel ongeloofwaardig verhaal vond. Ben
benieuwd wat anderen erover te zeggen hebben.
|
Ik ben nu bezig met een boek van een Ierse schrijfster, Claire
Keegan.
Ik heb de eerste twee hoofdstukken al 3 keer gelezen; de derde keer kwam
het me min of meer bekend voor ...
Het leuke is dat er totaal onbekende woorden in staan. Zoals stotius. Voor
zover ik het begrepen heb is dat 'stom'.
Een paar bladzijden later
spreekt een vader zijn kind aan met 'a leanbh'*)... Leve Internet! Wat heerlijk dat je daar wonderlijke zaken kunt
opzoeken. Het klinkt ongeveer als: ah ljaniv. 'A leanbh' is dus Iers,
een Keltische taal, en betekent zoiets als 'kindje'; het is ook
nog eens een vocativus en die ben ik al sinds het gymnasium (et tu
Brute, waarbij Brute de vocativus van Brutus, de vriend van Caesar, is:
jij ook Brutus?) niet meer tegengekomen: gebruikt bij het aanspreken van
iemand.
De informatie over het Iers komt van een site: Eng. wiktionary ... Als je een
stukje Ierse tekst ziet kun je de letters lezen, maar verder is er
helemaal niks herkenbaars aan. *) wat in het boekje staat zou dus
genitief meervoud zijn en was 'a linbh' de vocatief die hij moest
gebruiken. Snap het maar eens! |
 |
|
|
Als je 'a leanbh' hoort kun je spelling en klank ook niet met elkaar
in verband brengen. Fonetisch schrift - altijd handig in b.v. een
Engels/Nederlands woordenboek - helpt me ook niet, want dat is geloof ik
ontzettend veranderd in de laatste jaren. Begrippen als b.v. broad en
slender L zeggen me ook helemaal niks. Ander voorbeeld: 'Taoiseach' is de president en dat klonk als ti + sh
(als
in fish), stomme e, en aangeblazen ch, zoals in het
Duitse ich, of het geluid van een blazende kat.. Het is bijna 12 uur we
moeten gaan slapen. Ik heb mijn Ierse boek uit. Niet een makkelijk boek,
ik zal het nog een keer moeten lezen. Er wachtte mij trouwens op blz 97 een
verrassing: een melding van een 'hurley
stick' en een 'sliotar'. En laat ik nou precies weten wat dat zijn? Zie 21
juli!
|
| We
blijven maar tobben met Muts: minstens één keer per 2 weken geeft
ze een paar keer over, vaak als we net in bed liggen. Het is niet
bekend waardoor het komt; ik heb veel katten gehad niet een die het
ook deed. Mogelijkerwijs door het schrokken als ze voer krijgt.
Dus we proberen van alles en het laatste probeersel is een
voertoren. Bovenin brokjes en ze moet maar proberen die - een voor
een! - eruit te krijgen en dat lukt aardig. Ze is niet links: als ze
aan de andere kant zit gebruikt ze haar rechterpoot. Als ze het
gedoe goed zat is gooit ze de toren om.
Gisteren zijn zijn we hier naar een buurt-koffie gegaan. Ik moet
een flinke drempel over om zoiets te doen, maar het was
gezellig. |
|
|
 |
13 augustus. Er
zijn allerlei dingen in mijn bestaan die ik erg leuk vind. Naar het
zuidelijk gedeelte van Afrika gaan b.v., dat weet iedereen. Nog 5
maanden!
Iets heel anders is iets onverwachts op het gebied van planten.
Dat kan een paddenstoel zijn die ik nog nooit eerder had gezien of
een plant die het doet terwijl ik dacht dat ik hem kwijt was.
Gisteren gebeurde er zoiets: een amaryllis, die ik vorig jaar
heb aangeschaft - en dat was niet eenvoudig - viel tegen toen ik heb
eindelijk gevonden had en op de bekende manier opgepot etc. De bloem
was zo mooi als verwacht, maar er kwam maar één bloeistengel aan
en later een heel rare bloem, en het blad wilde ook al niet.
Na afloop van de amaryllis-tijd gaan de bollen in april of mei
naar buiten om zo veel mogelijk blad te krijgen. Hier op het balkon
gaat dat niet eens erg goed, het is er te zonnig. Het is nu augustus
en over twee weken houd ik op met water geven en als het echt koud
wordt gaan ze hier beneden in de berging. Totdat het tijd wordt om
weer op te potten, in februari of zo.
Vond ik ineens een KNOP aan uitgerekend dat lastige exemplaar!!! Hij
heet: 'Green Valley' en is wit met een vleugje rood in het hart,
heel mooi. |
|
|
11 augustus. Ik kijk naar de marathon voor de
vrouwen. Lindwurm (Amerikaanse) en Salpeter (Israël) lopen voorop! Namen!
Hassan
zit in het peloton. 5 hebben het al opgegeven.
Later: verdraaid, ze heeft gewonnen. Hoe krijgt ze het voor elkaar!
|
10 augustus. Het is zo'n beetje
voorbij met de spelen. Vanmorgen de marathon van de mannen, maar dat vind
ik niet bijster interessant; morgen idem voor de vrouwen met Hassan, dat
is vast leuker.
Ik heb een tijdje zitten kijken naar 'breaking', een strijd
in
de vorm van breakdansen, mannen en vrouwen. Het is ontzettend knap wat de
mensen kunnen, maar je wordt stapelgek van het geluid dat er bij hoort en
noemen ze N.B. muziek ... Het taalgebruik van de commentator was ook eng,
een jargon met tot Nederlands vervormde Engelse werkwoorden. Ik kom nog wel
op een voorbeeld. O ja, battelen natuurlijk en executen, getver!
|
9 augustus. Bij die Olympische
spelen komen er ook veel interessante namen langs. Een Française, die
meedeed aan een estafette heette: Lazraq Khlass. Ik geloof Laura van haar
voornaam, maar dat weet ik niet meer.
Ik geloof dat er 29 medailles waren voorspeld voor de Nederlanders die
meedoen. In het begin vond ik het een lachertje, maar inmiddels hebben ze
er 29 binnen!
|
7 augustus Ik heb in 1974 op het
Piazza Navone in Rome een gouache gekocht en die heette 'La regina di
Candomblé', geschilderd door, zoals ik het had onthouden, ene Bruno
Rissone. Ik heb altijd gevonden dat er veel overeenkomst was tussen deze
gouache - die bij ons aan de muur hangt, die groene mevrouw met dat dunne
nekje met rode kralen - en het werk van Rosina Wachtmeister. Van die
plaatjes met katten en zilver en goud en eigenaardige handjes.
Vanmorgen heb ik weer eens zitten zoeken en ben tot de conclusie gekomen
dat hij geen Bruno, maar Paolo heet. En dit vond ik over hem: |
|
|
|
 |
6 augustus. Ko
heeft wat problemen met de waterleiding: blaasstenen. (Ik weet van
katers dat ze daar regelmatig last van krijgen op hun ouwe dag en
dan moeten ze dieetvoeding. Ik weet van Ko alleen dat hij geen
broccoli moet eten. Gelukkig zijn we er niet dol op.)
Maar bij Ko worden die stenen een dezer dagen verwijderd en dat is
vervelend. Hij moet eerst nog van alles zoals een CTscan en hij
heeft ook pillen gekregen en daar voelt hij zich niet prettig
bij. Dus heeft hij vanmorgen de bijsluiter zitten lezen. Daarop stond dat de pillen niet gebruikt mochten worden door
kinderen en vrouwen. Eigenaardig genoeg stond er verderop in
diezelfde bijsluiter dat als je zwanger was contact op moest nemen
met je arts. Hoeveel zwangere mannen zouden die pillen
voorgeschreven krijgen?
Het is erg warm en dat betekent hierbinnen 29° . Meestal
vinden we dat allebei lekker, maar niet in huis. We hadden in
Zoeterwoude twee ventilatoren, een witte en een zwarte. We kunnen ze
nergens vinden. Ik kan me niet voorstellen dat we ze weggegeven
hebben. |
|
De Olympische Spelen vind ik altijd leuk, al kijk ik
verder zelden naar sport. Alleen tennis, in het begin van de zomer
en verder als er iets bijzonders is, zoals de spelen.
Wat ik het leukste vind is het enthousiasme van het publiek, vooral
als er iets bijzonders gebeurt. Gisteren sprong een Zweedse
jongeman, Duplantis, met een polsstok 6,25 meter! Dat is al
waanzinnig hoog, maar hij verbeterde, na 2x tevergeefs proberen, met
zijn 3e poging het wereldrecord en de hele tent, iets van 80.000
mensen, ging uit z'n dak. |
|
|
2 augustus. Het is vandaag lekker
weer in Garderen. Gisteren heeft Ernst e.e.a. in de tuin gedaan: het
trapje en snoeien; ik heb vandaag rommel opgeruimd en zand ingeveegd.
Prettig weer om buiten dingen te doen.
De vogels zingen niet meer en ze hebben ook weinig zin in eten. Of ze zijn
met z'n allen op vakantie.
|
|
31 juli. Rare hockey wedstrijd,
vrouwen, Nederland - China. Geen publiek??? Het staat - pauze 2 - 0 voor
Nederland, maar China heeft meer balbezit ... Geen publiek i.v.m.
slecht weer voorspeld.
|
30 juli. Vreemde dag gisteren. Om
1/2 9 waren we op een begraafplaats in Zoetermeer, omdat onze vroegere
buurvrouw Claire is overleden. Haar twee mannen zijn 2 jaar geleden en
vorig jaar rond Kerst gestorven en deze laatste maanden heeft ze -
moederziel alleen en blind - doorgebracht in o.a. een verzorgingshuis.
Kassian!
Het was een anders dan anders soort afscheid (mooi zo want zijzelf was ook
anders dan anders): een uurtje samenzijn met koffie en een gebakje, stuk
of toch nog 20 mensen. Daarna begraven en weer naar huis. Gelukkig niet zo
katterig als ik vreesde.
Toen bridgen en ik heb beroerd gespeeld. Het vervelendst vind ik spelen
tegen ene Karel, die heel aardig is, en ene Marcellino. Goede bridgers die
verschrikkelijke biedingen doen, zoals Ko 1 klaveren, Karel 3 schoppen,
met een 7 krt schoppen en 2 punten. Daar zit ik met ook een opening
en een 6krt harten, die ik dus maar op 4-niveau geboden en heb en
vervolgens slecht afgespeeld, omdat niet de schoppenbieder, maar zijn maat
de rest van de punten had.
Maar 's avonds hebben we in Leiden heerlijk Indiaas gegeten, buiten aan
een pleintje vlakbij de Hartebrug. met Ko's verjaardag die in het zicht
komt, misschien tijd voor iets anders dan de eeuwige Chinees?
|
28 juli. Nu weer in Leiderdorp,
Garderen was teleurstellend koud. Hier is het eigenlijk te warm en met de
balkondeuren open heb je de blèrende kinderen in huis ... Altijd wat!
We hebben wel gezellig Olympische Spelen en net hebben we Simone Biles een
superieure oefening op de balk zien doen. Gisteren o.a. naar hockey
gekeken.
De opening vond ik goed bedacht (wel heel lang durend, zoals het laatste
stuk tot de vlam werd ontstoken), met veel fraaie details, maar waarom
heeft NIEMAND kunnen bedenken dat het wel eens zou kunnen regenen. Ik kon
wel huilen toen een concertpianist waarvan ik de naam niet meer weet, in
de stromende regen op zijn Steinway Ravels 'Jeux d'Eau' zat te spelen.
Gruwelijk om naar te kijken, al was de muziek fantastisch, zoals altijd.
De titel was wel een beetje toepasselijk ...
|
|
25 juli. Eind juli. We zitten in
Garderen. Met de verwarming aan. En ik heb het zó koud dat ik een andere
broek en sokken ben gaan aantrekken.
|
|
21 juli. We zitten een beetje te
zappen en komen terecht bij een sport waarvan we geen van beiden ooit
gehoord hadden: HURLING. E.e.a. speelt zich af in Dublin, in een enorm
stadion met meer dan 80.000 plaatsen en op een grasveld dat 2x zo
groot is als een voetbalveld.
Het gaat er woest aan toe, kerels rennen met een gele bal, die helaas niet altijd goed te zien is,
want formaat tennis-. Ze spelen met een soort peddels - hurling
sticks - en een leren bal - de sliotar geheten. Die bal moet
in een (hoog) doel. De regels zijn me voorlopig volstrekt onduidelijk. Het
gaat er behoorlijk heftig aan toe, de bal mag een paar passen in de hand
of anders op de stick en tackelen is toegestaan, maar bij een shirtje
pakken, geloof ik, niet ....
|
|
|
Die bal is ong 7 cm in diameter en weegt ruim 100 gram. De
spelers dragen een helm met een metalen rooster voor hun gezicht.
Ze mogen 3 passen lopen met de bal in de hand, daarna moet de bal met de
stick worden gedragen of geslagen. Ëén keer stuiteren op de peddel en
daarna mag weer 3 passen, bal in de hand! De bal gooien of schoppen mag
ook. Bal in het doel net levert 3 punten op, bal tussen de palen, maar
boven het net 1 punt.
Spannende wedstrijd: de winnaars scoorden na verlenging 1 punt meer!
|
|
20 juli. Garderen was een kort
genoegen: eindelijk warm, maar ik werd ziek en lig liever in Leiderdorp
dan in Garderen in bed. Af en toe gebeurt dat: dan krijg ik ineens koorts,
meestal gecombineerd met een snotneus. Het is alweer een stuk beter.
|
|
12 juli. Gisteren was het
redelijk, maar nu regent het en het is 17° . We hebben her nog
altijd de verwarming aan, op een of twee keer na en dat dan alleen voor
één dag. Morgen naar Drenthe, we kunnen maar beter winterkleren aan ...
Gisteren was de halve finale dames/Wimbledon. Bij Roland Garros had ik
al met plezier gekeken naar een kleine Italiaanse vechtjas, Jasmine
Paolini. Die stond in deze halve finale tegenover ene Kevic? of zoiets en
na een superspannende wedstrijd, die eindigde in een tie break, won
Paolini, volgens mij puur op mentale kracht. Geweldige wedstrijd! Coco
Gauff, nummer 3 op de ranglijst bij de vrouwen, waar ik ook altijd graag
naar kijk - ze lacht nooit! - speelde niet zo goed en was er bij de kwart-
finales al uit. De Poolse Swiatek, de nummer 1 bij de dames!, was ook al
vroegtijdig weg. Omdat het echt beroerd weer is is er bij
de vogels veel belangstelling voor een wat eenvoudiger te verkrijgen
maaltje. Het lukte me om een foto te maken - door het keukenraam -
van een jonge specht op de pindakaas. Die heeft (nog even) een rode
kop! Later gingen we boodschappen doen: 13° zei de thermometer in
de auto!!! We eten boerenkool.
|
|
|
|
11 juli. In Garderen. Kleine 2
weken niet geweest: grote rotzooi in de tuin van takken en veel blad. Het
heeft ook behoorlijk gestormd. Er was wel weer veel belangstelling van de
vogels, van alles gezien o.a. 2 ♂ en 2♀ appelvink.
Een grote campanula opgeruimd, C. portenschlagiana of zo. Google
doet het even niet en ik kon er twee nooit onthouden. Woekert, en geen
prettige groeiwijze, maar wel heel lang bloemen. Op die plek C.
cochleariana (van Marleen gekregen, kijken of ie hier wil). Daarbij Geum
coccineum met oranje bloemen en gezien wilde geum hier onkruid is,
houdt deze misschien van het bos ... Er zat al gelijk een zweefvlieg of zo
op en veel insecten zie ik hier niet. Nog steeds maar twee mieren
gezien en het is al het 4e seizoen dat we hier zitten!!!) .
Ik had het net opgeschreven over die mieren zie ik ze binnen op het
aanrecht!! Wel een stuk of 7 en Ko zag er later nog 3.
|
|
6 juli. Wat een pokkenweer de
hele tijd.
|
5 juli. Paar dagen bij Marleen
gelogeerd. heel gezellig! Gisteren een bezoek aan kwekerij Koen in Zuid
Beemster (of zoiets). Lekker uitgebreid planten kijken, we kopen
natuurlijk niks, maar hebben een kar nodig om op te leunen ...
Een kleurrijke zee van planten!
|
|
|
|
 |
Al bij de ingang ongeveer ga ik voor de bijl bij het aantreffen van deze
prachtige coleus. Ja, en dan moet je natuurlijk op zoek naar
combinatiemogelijkheden. Het werd die rechts hierboven. Op de ijsbloemetjes
hieronder zitten
allerlei bijen en zweefvliegen.
Ik mis het tuinieren, maar kon bij Marleen weer eens lekker planten
kijken, erover praten en eens even stevig wieden.
|
 |
|
|
|
|
5 juli. Heerlijk
geslapen, perfect bed en lekker stil. Met gezelschap van een snoezige pop,
die Marleen gemaakt heeft!
Vandaag zijn we even gaan kijken in de beeldige tuin
van een vriendin van Marleen (die was op vakantie). Heel mooi
ingedeelde en -onderhouden borders, zoals deze met thalictrum en
veronica.
|
Het was trouwens maar 16° - juli! - en gelukkig zette
Marleen later in de middag de verwarming aan. 16° in juli is
warmer dan 16° in mei, maar toch: ver onder de maat!
1 juli. We
kijken op het ogenblik naar de serie 'Married at first sight', maar
dan in Australië. Stukken beter dan de Nederlandse poging. Hier duurt het experiment, als ik het goed begrepen heb, 10
weken. De bruiloft zelf is kort, zonder familie of feest, een
paar dagen samen en daarna de 8 paren in appartementen, met opdrachten,
een wekelijkse groepsevaluatie en adviezen van de begeleiding, een
gezamenlijk diner (waarbij de dames soms eigenaardige kleding
dragen, zie foto) en tenslotte een commitment-ceremonie waarbij elk paar in de groep
laat weten hoe het gaat, commentaar van begeleiding en doorgaan? of
niet? Als een van de twee weg wil en de andere niet gaan
ze in principe nog een week door.
Alles wordt besproken, ook over hoe het in bed gaat ... |
 |
|
25 juni. Straks
gaan we naar het Omniversum waar een film is over het werk van Jane
Goodall + een tentoonstelling. Leuk idee van Ko.
En 't was ook, maar wel anders dan ik gedacht had. De film ging over
3 projecten, een over het herstellen van de natuur ergens in Canada,
een omgeving waar jarenlang nikkel gewonnen was en alles naar de
bliksem; een andere over het opnieuw bevolken met bisons in een
gebied van black-foot Indianen en de derde over een poging kaalkop
gieren terug te krijgen in Oostenrijk. Interessant, maar het ging
dus niet over chimpansees.
Het is trouwens best een beetje eng om in zo'n bioscoop te zitten met een
enorme bol als plafond en beelden met diepte en veel beweging als je
behoorlijk duizelig bent.
|
|
|
|
In het museum ernaast zagen we in een vitrine een opgezet exemplaar van de
kleinste primaat ter wereld: een muismaki. Ko maakte een foto met zijn
telefoon en in Wikipedia vond ik een plaatje van hoe hij in leven uitziet.
Hij is maar iets van 25 cm en woont in Madagascar.
|
|
23 juni. Vandaag één van de
twee een-na-langste dagen. Bijna 11 uur en nog steeds niet donker! Het
is trouwens eindelijk zomer met temperaturen halverwege de 20°.
|
 |
18 juni. Muts
gisterenavond weer gehaald bij Jaap. Muts voelt zich daar ook
helemaal thuis, zoals te zien op deze tevreden foto.
Een vervelende dag voor Muts: er moest een tand uit
en, zoals tijdens de operatie bleek, ook een kies. We moesten haar
voor 1/2 9 brengen en toen we aankwamen was er een echtpaar met een
klein hondje, dat blijkbaar ook een behandeling kreeg. Ze barstten
in lachen uit toen ze de naam van onze prinses hoorden.
De operatie gaat uiteraard onder narcose en toen we haar om 2 u
weer konden halen keek ze niet blij. Het echtpaar van het hondje was
er toevallig ook en riepen: 'Muts mag ook mee' of zoiets. Het hondje
keek ook niet blij. Wij trouwens ook niet want de ingreep kostte
maar liefst bijna 560€ ... |
|
|
Inmiddels gaat het alweer een stuk beter en is haar grote belangstelling
voor eten alweer duidelijk; elk uur een heel klein beetje, maar wel blikje
en dat vindt ze een geweldig idee.
|
|
17 juni. Terug uit Spanje.
We vertrokken vorige week dinsdag met regen. Via Rotterdam naar
vliegveld Eindhoven. Was in Rotterdam de Brieneroordbrug OPEN. Nooit
eerder gezien: er moest een schip met een enorme hijskraan door. Gelukkig
min of meer vooraan in de file, maar al zeker 10 minuten wachten. Bij
Tilburg kwamen we opnieuw in de file. Ik zit dan een beetje te stressen,
maar we waren op tijd.
Eindhoven Airport was vol, niet een heel prettig vliegveld. 5,50 € voor
twee flesjes water maakt het er niet beter op! Ik vond een leeg flesje en
een kraan, OK!
We kwamen ook in de regen aan, maar hier was Tonkie om ons af te halen!!!
en dat maakt alles goed. We hadden krentenbollen bij ons omdat we op
etenstijd vlogen en te laat zouden aankomen voor een warme maaltijd,
Tonkie zette ons af bij de Finca en zou ons de volgende dag weer
ophalen.
|
We hadden twee jaar geleden in Finca Bell'oc gelogeerd
en dat was uitstekend bevallen. Wij in het hoofdgebouw, Tonkie,
Claire en de jongens in een dependance.
Helaas kregen we deze keer een vrij kleine kamer met een artistieke,
maar onpraktische badkamer: 5 spiegels en geen douche. Alleen een
welgevormd, laag bad. Daar ga ik, ouwe taart, niet meer in. Ik kijk
wel uit, een keer een gebroken pols is wat mij betreft genoeg. Maar
helaas bleek de Finca slechts over één kamer met een douche te
beschikken en die was bezet.Het laatste waar je bij een hotel op rekent is dat er geen douche
is! Ik heb me 5 dagen moeten behelpen aan de wastafel en je betaalt wel een klein vermogen voor je
kamer. Woest word ik
daarvan.
Er was aan mijn kant ook geen nachtkastje en geen leeslamp. maar
... de verwarming was aan. Het was nogal koud. |
 |
|
|
Nu is het personeel er ongelofelijk aardig, het bed was heerlijk en het
ontbijt ook. Het weer werkte niet erg mee, we hebben nooit buiten gegeten.
Dat was vorige keer ook erg leuk: de maaltijd die begon met geroosterd
brood, knoflook, olijfolie en tomaten. En ze deden ontzettend hun best
voor Abel, die toen al vegetariër was. OK. Ik heb mijn gram op Booking.com
gespuid.
|
 |
De volgende dag - 12 juni - kwam Tonkie ons halen en
kregen we van haar een auto om te gebruiken. Nog steeds regen en
vrij koel.
Op 'de molen', zoals het er in de wandelgangen was vernoemd, was
enorm veel veranderd. Er zijn een heleboel bomen geplant, want bomen
planten is Roberts vak.
Verder was er boven al veel bijna klaar voor bewoning en het
wordt heel mooi. |
|
| Tonkie slaapt er wel al, maar woont nog vnl in een
heel plezierige ruimte beneden, met o.a. de voorlopige keuken die er
2 jaar geleden ook al was. Maar er staat ook een werk/eettafel en er
zijn computers en zo. Ko zou gaan helpen met het installeren van een
grote TV en ik kon buiten aan de slag, als het even droog was, maar
eerst naar mediamarkt voor die TV en ook wat boodschappen
doen.
Hieronder: wat een prachtige courgetjes! En overal bordjes, met
alleen maar Catalaanse opschriften, waardoor je maar met moeite van
begrijpt wat erop staat. Rechtsonder: misschien venkel? dragon
blaadjes?, maar Mido di blat? en Picades kan ik (nog)
niet bedenken. Later meer.
|
 |
|
|
|
Als het even droog was kon ik vast gaan wieden, want Tonkie heeft best
veel te doen met verzorging van honden en 9 paarden en veel trainen. Ik
houd van opruimen en wieden doe je lekker buiten: Erna blij!!
Ko ging aan de slag met de TV. 's Avonds gegeten in de Finca, lekker, maar
niet echt bijzonder.
|
|
De andere dagen verliepen ongeveer net zo. Ko van de kabeltjes en de
stekkertjes en dergelijke, ik van het onkruid tussen de rozemarijn, maar
natuurlijk ook gezellig koffiedrinken en kletsen.
|
| De tweede avond aten we in Palamós in een vrij nieuw
restaurant: la Gatzoneta. Goh, ik heb in tijden niet zo lekker gegeten, maar jammer genoeg de
foto een beetje te laat genomen: het was een vegetarische schotel
van paksoi en geroosterde reepjes asperge, met een mousse van tomaten
en sinaasappel en daarbij flinterdunne toast. Toetje van
verschillende bewerkingen van citroen, iets met vla en geroosterde
schilletjes ...
Ik vind lekker eten fantastisch, zolang ik iets eet dat bijzonder
lekker is en ik zelf niet kan maken. En dit was ook nog heel
betaalbaar. Tonkie had ook iets vegetarisch - zij had de paksoi al
geprobeerd - en ze had nu iets met uien en dat was ook zalig volgens
haar. Als je toevallig naar Palamós gaat moet je dáár gaan eten! |
 |
|
 |
De volgende dagen verliepen min of meer hetzelfde: met
koffie, Ko in de techniek, ik in het onkruid en Tonkie met van
alles.
Maar ik ga even door over de Finca. Foto links is van Ko's zijde
van het bed, met een schilderij op ooghoogte vanuit het bed. Best
heel grappig. Die fles water stond zo ver weg dat ik hem niet gezien
had en water met chloorsmaak uit de kraan gedronken heb.
Het hangt overal vol schilderijen, maar ik vind er geen een mooi.
Dat is een kwestie van smaak; er was vast wel een persoon met
binnenhuisarchitectuur aan de gang geweest.
Ik persoonlijk vind een deur die geverfd is en daarna geschuurd,
maar niet opnieuw geschilderd helemaal niet aantrekkelijk, maar ze
zijn er dol op verveloos. Hieronder links een deur en rechts het
ontbijtbuffet, letterlijk & figuurlijk; ontbijtwaren - vers
geperst sinaasappelsap! - erop en 'kunst' erboven. Ik denk niet dat
we er nog een keer terugkomen. |
|
|
Ik heb nog één heel raar commentaar: Ik houd er niet van als de
kamer elke dag wordt schoongemaakt. Omdat je daarna nooit weet welke
handdoek van jou was ... Maar bij de Finca kon je een bordje
niet schoonmaken ophangen en ze deden het toch! |
|
|
 |
|
|
Ergens in het bos - de Finca is alleen via bospaden te bereiken - is
een groep beelden van nymfen? of mannetjes? - bij wat misschien eens
water is geweest. Verder niks, alleen die lichtgrijze figuren. |
|
|
|
 |
|
Ik kwam buiten allerlei bekenden 'tegen', nou ja, een zwarte roodstaart
kom je niet echt tegen en de hop ook niet, maar ik zag ze wel: oude
bekenden uit Frankrijk! Linksboven: blauwe guichelheil, maar twee of drie,
de oranje was veel aanwezig. Die hierboven stond in een tuinvariatie in
Zoeterwoude, maar ik kan even niet bij de naam. Later: w.s. een Stachys
van het een of ander. Leuk, in het wild bij de
paarden.
Hieronder 'de molen' en de paarden. Ik weet niet hoe het witte paard
heet, maar het paard waarmee Tonkie aan het trainen is heet Carpentiera en
staat rechts. Ze dragen allemaal een oogmasker tegen de vliegen.
|
|
|
|
Hieronder wilde lathyrus (met een bruin 'blauwtje' erop) waar ik in
Frankrijk zo vaak geprobeerd heb zaad van te krijgen (op een plek in het
rondje langs het gemeentehuis, maar altijd beestjes in het zaad!
Nostalgie.) en een vuurvlindertje.
|
|
|
|
|
|
Hierboven roze pispotjes, m.i. aantrekkelijker dan de witte, en een lieve
poes met drie poten bij het lokale tuincentrum, waar ze niet hadden wat ik
zocht, t.w. een vegertje, handcrème en Coronilla glauca, een
aardige struik, die ik in Frankrijk had willen kopen; maar we gingen dus
niet naar Frankrijk, omdat een bezoek aan Antoine en Monique toevallig
even niet uitkwam. Catalaans! Grappig: jengibre- Frans:gingembre, met de wisseling
van de plaatsen van e en i. Zwarte peper, molt kon ik zo gauw niet
thuisbrengen, maar Ko bedacht: 'gemalen'. Ik heb één woord geleerd:
amb en dat betekent met. Zou je
nooit kunnen herleiden.
|
|
|
|
Een aanbieding in de supermarkt; twee flessen fris of zo en knabbels voor
5, 39. Rechtsonder een varentje in de muur bij het huis, daarin ook
muurleeuwenbek, o, wat een fijne muur om iets mee te gaan doen, mijn
tuinvingers jeukten!
|
|
|
| Ik heb enorm genoten. Van buiten zijn, de warmte - de
tweede dag kwam de zon tevoorschijn, maar het was niet heet -,
onkruid wieden en uiteraard het gezelschap van mijn oudste
dochter.
Uiteindelijk is het weer voorbij. Tonkie bracht ons naar het
vliegveld. Veel reizigers met kinderen en wat ziet het er schattig
uit: een lief jochie met rood haar en zo'n heel klein baby'tje tegen
je aan. Jammer dat dát vroeger niet bestond!
Het regende in Eindhoven. |
|
|
|
|
| 11 juni. Straks
gaan we voor een paar dagen naar Tonkie. Onze plannen zijn vaag. We
wilden o.a. ook heen en weer naar Frankrijk - een uur of 3 rijden
vanuit Palamós - om onze vrienden daar te bezoeken, maar die hadden
uitgesproken op de dag dat we wilden komen een begrafenis. Dan maar
niet naar Frankrijk.
Op het laatste moment dacht ik gelukkig aan de acis die ik
mee wilde nemen. Acis is een klein bolgewasje in de
sneeuwklokjesfamilie, maar bloeit in de nazomer. In Frankrijk had ik
er massa's en ik heb er wat meegenomen naar Nederland, waar ze het
bij de voordeur in de Nassaulaan redelijk deden. Ook maar mee naar
Leiderdorp dan en zelfs hier komen ze in bloei; maar het is vooral
een bolgewasje voor warmere oorden en derhalve heel geschikt voor
bij Tonkie ...
Op het balkon hier komen weinig bestuivers, dus vorig jaar
september of zo heb ik bloemetjes met een penseeltje tot zaad zetten
bewogen en dat lukte zowaar. De paar zaden heb ik in een potje
gedaan, 5 miniplantjes gekregen en nu was ik ze bijna vergeten! Dit
jaar bloeien ze nog niet, maar volgend jaar misschien wel. Op de
foto links een bolletje met zaad. |
 |
|
|
Peter van de bridgeclub maakte zich ernstige zorgen over het feit dat hij
Ko a.s. maandag als wedstrijdleider had ingeroosterd. Ko stelde hem
gerust: Alleen als het vliegtuig op de heen- of terugweg neerstort ben ik
er maandag'. Peter keek bezorgd. 'Dan ga je wel heel erg down' zei hij!
|
8 juni. Voor zover we die nog
niet hebben bezorgt poes Muts ons regelmatig grijze haren. Minstens 1x per
3 weken heeft zij een 'kots'dag en dat kotsen geschiedt dan bij voorkeur
over een vloerkleed, of een met stof beklede stoel of bank. Of onder een
tafel, zodat je er niet goed bij kunt als het moet worden opgeruimd.
We zijn er in het verleden al vaak voor naar de dierenarts geweest. Helaas
kan dierenarts geen oorzaak van het probleem vinden, dus de laatste jaren
zijn we er niet meer op bezoek geweest. Tot ik vorige week vrijdag in
Garderen onder de tafel moest kruipen ... en dat was de 3e keer opruimen
van die dag. Ik heb al vaak aan euthanasie gedacht voor onze troela, maar
ze is kerngezond, al is ze te dik. Om 5 voor 6 belden we de dierenarts,
met een afspraak eerder deze week.
Nu waren we dus een tijdlang niet bij onze vaste dierenarts geweest.
Inmiddels is de praktijk overgenomen door een zakelijk concern geloof ik,
maar met een jonge, onbekende arts en zij had wel wat ideeën. Ze deed
niet moeilijk over het feit dat ik het nut van inenten en ontwormen*) ,
laat staan een 'weegmoment', niet zie zitten. Mooi zo. *) Muts komt
nauwelijks buiten.
Kort geleden hebben we een tweede voerautomaat aangeschaft, want behalve
van het opruimen word ik ook doodziek van dat gezeur om eten de hele dag.
De automaat geeft 4 bakjes voer op zelf te bepalen tijdstippen en de
dierenarts adviseerde ons om de brokjes op te dienen met grote knikkers,
zodat madame niet kan schrokken ( met de eventuele gevolgen). De Catmate
werkt normaliter op batterijen, maar handige Ko heeft er al een
snoertje aan gemaakt.
Muts krijgt nu om 6 u 's morgens een piepklein beetje, om 8 uur weer,
maar dan iets meer, en om 10 en om 3 uur. Ze kan de brokjes niet naar
binnen schrokken door die knikkers. Daarna volgt rond 6 uur 1/3 blikje,
met wat medicijn tegen mogelijk overtollig maagzuur, en dan om 11 uur nog
wat brokjes.
Sinds vorige week vrijdag nog geen problemen. Wie weet werkt het.
Dierenarts is wel verrekt duur: ong 70€ voor consult + potje met
maagzuurremmend poeder. Over een dag of 10 moeten we terug: poes 's
morgens nuchter inleveren: een tand moet eruit.
|
|
|
|
6 juni. De oorzaak van de malaise
is bekend: op het feestje zaterdag ging het NORO-virus rond ... iedereen
de klos!
|
|
5 juni. Weet je wat heel eng is?
Als je al een tijdje wat last van duizeligheid hebt en je bent net ziek
geweest, waardoor je je nog slap voelt en je moet tóch even naar de
Winkelhof voor een noodzakelijke boodschap op de roltrap stappen die
buiten gebruik is ...
|
4 juni. Zo, dat was even heftig:
Ko werd ziek in de nacht van zondag op maandag, maar zó beroerd dat hij
niet meer van de vloer kon komen: foute buik! Een paar uur later deed ik
mee! We hebben verder alleen maar geslapen en komen nu weer bij, maar ik
heb nog koorts. Geen idee waar het mis is gegaan ... O p een feestje
zaterdag hebben we toastjes met carpaccio gegeten, maar als het
daarvandaan kwam waren we vast zondag al ziek geworden. Zondag
hebben iets gegeten met een klein stukje blauwe kaas erin; het blokje was
maar iets van 6 bij 4 bij 1 cm. Ik houd het op buikgriep, maar dat krijg
je ook niet zomaar.
Vandaag hadden we afspraken met de dokter, APK en een gewone afspraak.
Alles verschoven. Wat een gezeur. En ook de bridge slotdrive gemist,
verdorie.
|
|
1 juni. Wat een ongelofelijke
snert-zomer. Vandaag 1 juni - mijn favoriete maand - buiten nat en 18°.
Hier de kachel aan, trui + vest en nog koud. Vanavond hebben we een
feestje, ik hoop dat ik me warm genoeg kan aankleden ...
|
|
29 mei. Woensdagmiddag = soos en
vandaag kwam er weer eens een echt lekker spel langs. Ko opent 1 kl en ik
heb 18 punten, dus het slemlichtje gaat aan; maar ik begin rustig met 1 ru
= meestal 1 of 2 vierkaarten hoog. Maar dan biedt Ko 2 ha en dat is een
zgn reverse-bod = sterk. We zijn dus allebei sterk, wow! Voor de zekerheid
vraag ik de azen op: allemaal aanwezig en daarna bied ik 7 sans, een bod
dat maar zelden langskomt. Het is niet eens een moeilijk spel en ik ben
geen goede sans-speelster, maar maak het fluitend en als enige!!! Mijn hele
middag is goed.
De puzzel van hieronder is half af. Ik heb beneden een gaatje
opengelaten voor het eindresultaat.
|
29 mei. Van Marleen kreeg ik een
bijzondere puzzel: T.z.t. is hij hartvormig en er staat een boeketje op.
Maar: hij is klein en de stukjes hebben bizarre vormen + puzzels met
'vlekken' zijn altijd extra moeilijk. Streepjes maken het puzzelen
makkelijker en met effen blauwe luchten, mits de stukjes min of meer
uitgesproken zijn; heb ik ook geen problemen. Alleen maar "spookjes'
(soort van basisvorm) en veel blauwe lucht is ook bijna niet te doen. Idem
als alle stukjes zelfde tint donker zijn.
Vier stukjes vallen op: zij vormen tezamen 'LOVE'. Nu ga ik altijd een
beetje over mijn nek als er ergens bij wijze van interieur-decoratie
bordjes met love worden gebruikt of grote losse letters idem! Dus
mijn eerste gevoel was: getver, maar dat was snel voorbij!
|
|
|
|
Ko kwam helpen en legde de o en het stukje erin. Daarna ging hij op zijn
tablet kijken of zo ...Niet Ko's soort puzzel! Maar wat mij betreft waren
die letters wel handig om een beginnetje te maken. Bij die E helpen rechte
stukjes
|
|
|
|
. Er zijn trouwens ook grappige stukjes die zelf de vorm van een beestje
hebben. Ware grootte op de foto.
|
|
|
|
Op het moment dat ik dit schrijf ben ik zover als de foto hieronder. Het
stukje tussen de bovenkant van de V rechts en de E ernaast was al heel
moeilijk te vinden. Het driehoekje onderaan had een andere kleur dan de
naaste buren en is ong 2 of 3 mm. Ik ben nog wel even bezig! ...
|
|
|
|
28 mei. Moeilijk dagje vandaag.
Alweer 4 jaar geleden!
|
|
24 mei. We zijn terug in L'dorp:
eersteklas k-weer, de weg naar Amsterdam vanaf Amersfoort morgen dicht +
morgen feestje in Bergen hebben ons doen besluiten dat we het verder niet
zagen zitten in Garderen. Daar hadden we het, met de verwarming aan, nog
koud!
|
|
20 mei. Vandaag was de herdenking
van mijn onlangs overleden zwager Sam. Daar waren al zijn kinderen &
klein kinderen en het was leuk hen weer eens allemaal te zien. Justus
woont aan de andere kant van de wereld, dus die zien we zelden. Zowel hij
als Bas zijn het evenbeeld van hun vader, Mattias lijkt op Trees.
Ik weet sinds wel dat ik nooit vegan ga worden. Bij het keuze menu koos
ik - om een te proberen - voor een bietentartaartje. Dat was in fijne
stukjes gesneden gekookte biet gemengd met fijne stukjes appel. Niet eens
een uitje of wat kruiden, maar veel mayonaise en daar ben ik geen
liefhebster van. Ik houd me bij weinig vlees en dat dan van de
bio-afdeling.
|
15 mei. Toevallig kreeg ik van
Joke een stukje uit de krant met commentaar op 'Bezonken rood' (Jeroen
Brouwers) en van Peter B. kopieën uit een boek van David van Reybroeck
over Indonesië: 'Revolusi'. Met ook vermelding van Tjideng en was ik weer
even met Tjideng (oude spelling) bezig. Ik herlas een flink deel van 'De
hel van Tjideng', geschreven door Bep Groen, een vrouw die er met een
klein kind had gezeten en het als hel had ervaren. Toevallig woonde zij
blijkbaar in dezelfde straat als wij, de Tjioedjoengweg. Zo schrijft zij
ergens, dat ze iemand had horen pianospelen en dat ze niet kon begrijpen
dat iemand zich in de hel bezig hield met Chopin.
Bep had haar man in de oorlog verloren en moest het zien te rooien met een
dochtertje en dat kind was regelmatig ziek. Die pianospelende vrouw was
mijn moeder; die heeft gedurende de hele tijd in het kamp een baby-piano
gehad en dat was alles voor haar!
Mijn vader zat ergens? - niemand wist waar - in krijgsgevangenschap,
mijn oudste broer moest naar een jongenskamp en mijn moeder zat in Tjideng
met 5 dochters en een klein jongetje, plus juffie, ons kindermeisje. We
waren met velen, dus hadden we samen een kamer, met, ik weet het niet
zeker, nog wat extra ruimte waar die piano stond. Wij sliepen en verbleven
zo nodig met al die meiden in een tweepersoons bed. Ook was er vóór dat
huisje een piepklein lapje grond en daar verbouwde mijn moeder pepertjes:
elke dag - sodeju! -een theelepel fijn gestampte peper voor de vitamines!
er was een kraantje, waar mijn jongste zus vaak dienst had; het tappen van
een teil water en stond een struik, waarin 'mijn' bidsprinkhaan woonde!
Ik heb het vast al eens eerder gezegd: voor ons kinderen was het niet heel
vreselijk: we hadden honger en het was vies, m.n. het sanitair, want de
riolering werkte niet meer. Mijn oudste zus leerde me lezen, schrijven en
rekenen en ze was erg streng, ook niet fijn, maar ik speelde ook vaak
buiten op het stukje straat, hinkelen en een soort krijgertje vooral.
Misschien hadden wij het relatief makkelijk. Mijn moeder kon in ieder
geval het schaarse eten een beetje naar behoefte verdelen, de groten wat
meer, de kleintjes wat minder. Ze was wel vaak ziek, ze had astma.
Aan het eind van het boek van Bep Groen staat een stuk over het proces
dat Sonei, de kampcommandant, gehad heeft en als gevolg waarvan hij als
oorlogsmisdadiger geëxecuteerd is. 3 beschuldigingen kwamen van alle
getuigen en ik kan me die alle drie nog herinneren: 1) 2x is ons al het
voedsel onthouden, een keer 2 dagen, een keer 3 dagen. 2) meer dan eens
hebben we lang (in de zon) moeten staan bij de 'koempoelan', het dagelijks
aantreden om geteld te worden en te buigen voor de Japanners 3) er was
iets verbodens gebeurd en de kamphoofden zijn als represaille
kaalgeschoren en geslagen. Sonei was begin 30 en hij was maanziek = bij
volle maan kreeg hij (mentale) problemen.
Die 3 feiten kan ik me goed herinneren omdat er veel over gepraat werd.
Die kamphoofden droegen de dag erna een hoofddoekje met een plukje haar
dat ze van andere vrouwen hadden gekregen, ik weet het nog! Daarnaast zijn
er ongetwijfeld nog andere dingen fout gegaan. In de Japanse cultuur
schijnt het vrij normaal te zijn dat iemand een klap krijgt, dus ja, er
zal wel de nodige keren gemept zijn. Dat de jongens boven de 14 weg
moesten zal voor alle moeders vreselijk zijn geweest, maar zal ook vast
voor meer rust in het kamp gezorgd hebben. De apen schijnen een keer te
zijn losgelaten en die hebben gebeten (er woonden een paar apen in een een
kooi op een veld, ook dat weet ik nog) en blijkbaar hebben de oudere
jongens die er nog waren de honden in het kamp moeten afmaken.
Ik zal nooit beweren dat de tijd in Tjideng fijn was, nee, het was
helemáál niet gezellig!! Maar er werden niet dagelijks honderden mensen
afgevoerd om vermoord te worden en de meesten hoefden niet voor de
Japanners te werken. Mijn oudste zus wel, die zat in de zgn
sjouwploeg, maar die heeft er niet zwaar onder geleden: ik heb haar
dagboeken over het kamp gelezen! Er werden ook geen troostmeisjes
geronseld. Van verkrachtingen wordt nergens melding gemaakt. Reken maar,
dat mijn moeder hem flink geknepen heeft met 5 dochters.
Ik vind het kwalijke van het boek van Brouwers, dat hij dingen uit zijn
duim zuigt om het erger te maken en dat het in de ik-vorm geschreven is om
het echt te laten lijken. Ko zei gisteren: stel je voor dat iemand een
boek in ik-vorm schrijft, dat zich afspeelt in Dachau, en dat erin staat
dat ik zo heerlijk pannenkoeken heb gegeten en dat de klaprozen voor mijn
deur in bloei staan. Dan krijg je iedereen over je heen, toch?
15 augustus 2014 Dit
schreef ik 10 jaar geleden in ons blog! Ik was op zoek naar iets anders en
kwam het toevallig tegen:
Vandaag staat er in de krant, Leidsch Dagblad, een aantal
interviews met mensen die in een Jappenkamp hebben gezeten. Het is
15 augustus, de dag van de Japanse capitulatie. Één
interview is van een man, die tijdens de oorlog ratten ving om op
te eten. Zo'n soort verhaal hoorde ik ook van Dieter, een
klasgenoot van ooit, die ik met enige regelmaat op een reünie
zie. Hij zat in een ander kamp dan wij, zo eentje met wandluizen
en barakken. Wij woonden hutjemutje in huizen.
Er staat in de krant ook een verhaal bij van ene Henk Bakker, 2
jaar ouder dan ik, die ook in Tjideng de oorlog heeft doorgemaakt
en zijn verhaal klopt helemaal met mijn herinnering eraan.
Als ik, heel af en toe, aan Sonei denk is het nooit: 'Nét goed!',
maar eerder 'Kassian'. Zeker weten heb ik wel veel gemist van wat
er gebeurde omdat ik erg jong was, 5- 7 jaar. Ik wil ook niemands
verdriet over die tijd kleineren, hoor. Denk maar aan mijn moeder,
die met haar astma en de verantwoordelijkheid over 7 kinderen,
man krijgsgevangene, de kamptijd moest meemaken. Ze heeft me wel
eens verteld dat ze doodsbang geweest was aan het begin van de
oorlog en w.s. vlak erná in de Bersiaptijd, maar over het kamp
zelf heb ik haar weinig horen klagen. Het was er nooit koud, er
liepen geen schietgrage kerels met enge honden rond, we kregen
eten, hoefden er niet zelf voor te zorgen. Er zijn wel heel veel
mensen van uitputting omgekomen, ook in Tjideng.
|
 |
14 mei. Voor
het welzijn van mijn inwendige mens begin ik de dag met, als
mogelijk, iets van citrusfruit. Maar daar zit de laatste tijd
behoorlijk de klad in.
Er zijn de nodige soorten: sinaasappels, natuurlijk in hand- en
pers-uitvoering; grapefruit; citroenen; minneola's; pomelo's en
mandarijntjes.
Citroenen gebruik je om gerechten mee op te leuken, appelmoes b.v.
knapt enorm op met wat rasp en wat sap (en kaneel natuurlijk).
Pomelo's zijn er rond kerst een week of 12? Zelden echt lekker, maar
áls ze lekker zijn behoren ze tot de top.
(Vroeger waren er ook wel een uglies. Je ziet ze nooit meer, maar
ze waren heerlijk. Lelijk, dat wel natuurlijk, geelgroene ronde
ballen met wratten.). |
|
Citrusfruit moet voldoen aan een paar voorwaarden: niet uitgedroogd, de
velletjes om de schijfjes moet dun zijn en er moeten niet al te veel
pitten in zitten. Alleen grapefruit hoeft niet aan die voorwaarden te
voldoen om lekker te zijn. Grapefruit moet alleen niet al te zuur wezen.
Je schept het vruchtvlees eruit met een apart lepeltje met een
zaagje aan een kant. Helaas mag je geen grapefruit eten als je een
medicijn tegen een te hoog cholesterolgehalte moet gebruiken ... Voor Erna
geen grapefruit, want dat van die cholesterol zit in de genen.
Blijven sinaasappels, minneola's en mandarijntjes. Handsinaasappels zijn
vaak erg groot (en ook vaak te droog) en meestal kun je die per stuk
aanschaffen. Een halve is meestal genoeg en dan moet je de andere helft
nog even bewaren voor het ontbijt morgen.
Minneola's zijn er nog niet zo lang. Ze waren in het begin verrassend
lekker, maar inmiddels is dat lang niet altijd meer waar en ze zijn vaak
helemaal niet te koop. Ik weet alleen losse minneola's bij de DEKA in
Putten. En ik ga niet even naar Putten voor een paar minneola's. Misschien
dit weekend!
Blijven de mandarijnen. Bij de groentekraam, donderdags op de markt hier
beneden, staat altijd een kist met mandarijnen en het opschrift is nog
nooit veranderd: 'HEERLIJKE MANDARIJNEN, 10 voor 5€. Ja, soms zijn ze
wel eens heerlijk. Soms hebben ze dikke velletjes en nog een stuk of 25
pitten per mandarijn en dan kost die mandarijnen nog altijd 50 cent per
stuk! Maar ... je kunt je tot maar eentje beperken, proberen en als het
bevalt snel terugkomen voor meer, want om 1 uur is groenteman weg.
Bij AH en Dirk en zo moet je altijd een net vol kopen. Ko lust geen
mandarijnen. Ko is geabonneerd op 's morgens een Golden Delicious appel.
Die smaken naar niks, maar dat moet hij weten. Dus zo'n net vol
mandarijnen is eigenlijk te veel. Mandarijnen raken snel beschimmeld
(meestal zit er al minstens één beschimmeld exemplaar in dat net, kun je
niet zien!) of verrot. En dan moet je nog hopen dat de velletjes- en
pittensituatie in orde is! Vaak niet en dan zit je met een net vol!
Hopeloos.
Vroeger was alles beter, toch? Toen bestonden nog die verrukkelijke
clementientjes, kogelronde mandarijntjes van 4 cm diameter en altijd even
lekker. 10 jaar geleden waren ze er nog.Ik heb sommetjes zitten maken, aan
de keukentafel in Zoeterwoude, met kleinzoon Jacob toen hij een jaar of 4,
5 was: jij hebt 5 schijfjes en oma 4, hoeveel is dat samen? Jacob is nu 14
en clementientjes heb ik de laatste jaren niet meer gezien!
Citrusfruit zit heel mooi in elkaar. Bovendien voorzien van iets
waarvan ik alleen de naam in het Engels weet: 'pith'. Een woord voor dat
witte spul binnenin, ook bij paprika's en pepers.
|
| Met het toenemen van de warmte is Muts' dagelijkse
borstelbeurt geen overdreven luxe. |
 |
|
|
12 mei. Vandaag is de Leidse
marathon en die komt hier beneden langs. De eerste renners al minstens een
half uur geleden. Ons autootje staat pontificaal tussen het sportgeweld!
Sommigen rennen niet, maar lopen gezellig te kletsen.
|
|
|
|
|
|
De 5 laatsten: de een na laatste, een vrouw, spierwit, ik hoop dat ze
genoeg zonnebrand op had. 1/2 2.
|
10 mei. Cor,
Cor kan altijd alles vinden!, wist de naam te vinden van de mooie
bomen hieronder: Fraxinus excelsior pendula. Een treur-
es. Op de foto, uit Wikipedia. Daar vond ik ook de mededeling dat de
boom LAAT uitloopt, dus misschien is er nog hoop.
Met dank aan Cor en Wikipedia.
Ik liep vanmiddag (met rollator) naar het ziekenhuis hier om Ko, die
een controle had gehad, op te halen en zag onderweg 2 zwanen met 6
kleine jongen. Op de terugweg zagen Ko en ik de zwanen opnieuw, met
5 jongen ...
|
|
|
|
10 mei. M&M kwamen gisteren
lunchen en, zoals ik al hoopte: Marleen bracht een schattig boeketje
mee met bloemen uit haar fraaie tuin. Van alles zit erin: thalictrum, die
paarse pluisjes, die nu al bloeit b.v. en heerlijk geurende roosjes. Omdat
Ko vandaag een onderzoek heeft konden we niet naar Garderen. Onze gebroken
weken hebben als gevolg dat ik zelden bloemen in huis heb, van voor 3
dagen loont dat nauwelijks, maar deze keer kan ik tot volgende week
donderdag ervan genieten!
|
|
|
|
Zij kwamen om over woeste plannen voor een reis naar Tanzania te praten.
Naar een onbekend gedeelte dat vroeger Selous heette, maar nu Nyerere. Wij
zijn er nog nooit geweest, maar het is een enorm gebied met heel veel wild
... Het wordt wel volgend jaar.
|
9 mei. Al jaren kijk ik altijd
naar deze bomen als we er langs rijden. Langs de Persantsnoepweg. Ze
hebben een sprookjesachtig model en ik weet (niet meer) hoe ze heten.
Helaas ziet het er naar uit dat ze het niet lang meer zullen maken: alle
bomen zijn inmiddels groen, deze niet. Daarom ben ik er vandaag maar een
foto van gaan maken.
Dat viel niet eens mee, want je kunt er met de auto niet stoppen en de
plek vanwaar je de foto wilt maken bestaat alleen uit berm, geen wandelpad
of zo. Berm met tractorsporen, dus je moet ook nog goed uitkijken!
Er staan trouwens veel mooie bomen in Leiderdorp. Zelkova's, langs de
singel hier dichtbij; langs het water voor de bridgeclub een soort els,
met wazig loof op het ogenblik en een prachtige grote boom als een
kindertekening op het hoekje van de |Irenestraat(?). Opzij van dit
appartementencomplex langs de laan van Berendrecht, bomen die eruit zien
als populieren, maar het zijn een soort eiken!
Zoeterwoude heeft erg mooie beplanting langs de Hoge Rijndijk, maar de
bomen hebben op mij nooit veel indruk gemaakt. Ik heb in Leiderdorp nooit
een mooie aangelegde berm gezien, maar hier zijn de 'wilde' bermen heel
mooi. Ga maar kijken in de buurt van de Winkelhof: met margrieten,
boterbloemen, zuring en fraai gras.
|
|
|
| 4 mei. Het is
de dag van de dodenherdenking. Toevallig kwam Ko op YT een filmpje
tegen van een concert van Mark Foggo. En iwe speelde daar
baasgitaar: Tinka! Ko maakte er een knipsel van.
Donderdag was het heerlijk weer, maar gisteren de hele dag regen,
vandaag redelijk, maar nu druipt het weer. Ik zie trouwens vaker een
appelvink dan b.v. een winterkoninkje. Een winterkoninkje hoor ik
regelmatig, van de appelvink weet ik niet hoe hij klinkt.
|
 |
|
|
1 mei. Het begin van het goede
seizoen. Maar ook de maand van Tinka. Ik las vanmorgen een stuk uit ons
blog van rond deze tijd en vond bij 26 maart: 'Tonkie is overmorgen jarig,
Tinka is doodziek en Claire moet terug naar Australië en ik mag ze niet
knuffelen'. Ja, corona-tijd en voor de rest ook bijzonder verdrietig. Dat
knuffelen heb ik trouwens best wel eens tóch gedaan!
|
|
29 april. Ik klaagde hieronder
over het slechte weer. Vanmorgen belde ik onze vriendin Mary (uit onze
Franse tijd) die weer in Engeland woont en vandaag 81 wordt. Ze vertelde
dat toen ze geboren werd er, volgens haar ouders uiteraard, in Wales zó
veel sneeuw lag, dat de dokter er niet door kon met de auto ...
|
27 april. Van het beloofde warme
weer is hier nog niet veel te merken: 14° en vooral bewolkt, met af
en toe even zon en soms ook wat regen. De tuin hier is wel heel mooi op
het ogenblik, met als extra special: een salomonszegel met rode stelen, in
Nederland amper te vinden. Ik heb hem al voor het 4e seizoen, maar het is
de eerste keer dat hij echt mooi bloeit. en niet is opgegeten door
woelratten of platgetrapt door Muts die zo nodig het gras ernaast moest
hebben. Dat gras heb ik weggehaald uiteraard. Ik moest voor de foto op de
knieën en kan dat nog nét!
Ik zag voor het eerst dit jaar weer een boomklever. Dat was zó lang
geleden dat ik de eerste keer, toen ik hem zag opvliegen van de tafel,
niet eens wist wat ik gezien had. Er kwamen 6 raven over, ook bijzonder.
|
|
|
|
25 april. Ik begrijp niks van de
cijfersvoor het weer als je het opzoekt op Internet. Dat kreeg vandaag een
7. Dat is 'ruim voldoende' als ik me goed herinner of misschien 'goed'.
Terwijl het regende en 7° was toen we vanmorgen naar het bos
vertrokken. Het waaide ook nog, maar wat minder hard dan anders. In
Leiderdorp waait het meestal hard! Ik zou het weer zeker niet meer dan een
4 gegeven hebben. Morgen wordt het een pietsie beter, wellicht een 5.
|
19 april. Het
is behoorlijk slecht weer: regen en koud. Hier in Garderen druk met
allerlei vogels, zoals een paartje zwartkop in de krentenboom.
Zwartkop hier maar één keer eerder gezien en dan ook nog van
onderen. Ik hoor ze regelmatig maar zien is lastig, dus dat was even
genieten vandaag.
Ook een ♂ appelvink liet zich een paar keer zien en - ik
heb niet anders gehoord dan dat het een heel schuwe vogel in - ik
kon hem prima bekijken, want tot mijn verbazing snoepte hij uit de
pot met pindakaas op de tafel. Een keer tegelijk met een lijster!!
Je begrijpt, mijn dag kon niet meer stuk!
Ko zag ook nog een boomkruiper, eentje die ik pas een of twee keer
daar gezien heb, want het is maar een klein, onopvallend vogeltje.
Leuk!
Afgezien van interessante vogels bloeit er een heel mooie Geranium
phaeum. Ik kan niet meer met zekerheid zeggen hoe de naam is,
maar ik denk 'Raven'. Ooit bij André van Kingfisher/Boskoop
gekocht.
|
|
|
 |
15 april. Vorige
week stierf mijn zwager Sam. Ik heb ooit 4 zwagers gehad, Sam was
altijd mijn favoriet. Ik heb hem ook heel lang gekend, hij zat
een paar klassen hoger op het gym in Leiden. Ik heb altijd redelijk
veel contact gehad met Sam, m.n. de laatste jaren. Hij was een
trouwe lezer van ons blog en we deelden vaak gedachtes over muziek.
Ik zal hem werkelijk missen.
N.a.v. zijn overlijden heb ik, om een foto te zoeken, het boekje
nog eens doorgewerkt dat we gemaakt hebben toen ik 70 werd en de
meeste familieleden daarin een verhaaltje over zichzelf hebben
geschreven. Sindsdien is er veel gebeurd in de familie. |
|
In 2011 overleed Magda, mijn briljante zus, die werkelijk alles
kon: studeren, schrijven, dingen maken. Maar helaas was er een ding dat ze
niet goed kon: zich handhaven in deze wereld. Ze dronk te veel en kreeg
Korsakov. Heel verdrietig.
Els overleed in 2013. Zij was 87 en tot op hoge leeftijd heeft ze
zich omringd met 'mooi'. De behoefte aan 'mooi' om je heen deelde ik echt
met haar. Op Jasper heb ik niet veel zicht, maar haar dochter Jutte is een
liefderijk en begenadigd kinderarts, met als specialisaties kanker bij
kinderen en genetica. Momenteel werkt en woont ze in Antwerpen.
Paula trouwde op haar 80ste met haar Hans, maar niet lang daarná
overleed hij. Zelf stierf ze in 2019.
Kees kreeg helaas Parkinson en overleed kort voor zijn 80ste
verjaardag, eind 2021. Ik mis hem nog dagelijks, mijn broertje.
Het allerergste was dat mijn eigen dochter Tinka in 2020 overleed
aan de gevolgen van kanker.
Van al die mensen uit het boekje zijn alleen Trees en ik nog over van ons
gezin, maar mijn eigen Ko is er ook nog, gezond en wel! We zijn bijna 40
jaar getrouwd.
Er was ook goed nieuws: mijn dochter Claire trouwde met Bondy en ze
kregen 2 zoons, Jacob, in 2010, nu bijna 14 en Abel in 2012, die net in de
brugklas zit. Ze wonen in Sydney. We zien hen meestal één keer per
anderhalf jaar, soms vaker. Toen Tinka zo ziek was is Claire 4x uit
Australië naar Nederland gekomen om haar zus bij te staan en dit jaar
waren ze allemaal hier rond de jaarwisseling.
Kees en Margriet hebben 2 kleindochters gekregen: Emma, de dochter van
Maarten, ongeveer even oud als Jacob en Juliette, de dochter van Robbert,
en zij gaat, meen ik, naar de brugklas in september. Paula's zoon Frank is
inmiddels opa, hij heeft, voor zover ik weet, 2 kleinkinderen. Misschien
zie ik hem volgende maand als Barbara, Paula's dochter, haar 60ste
verjaardag viert!
|
|
14 april. Is dat even bizar: ik
kan me niet herinneren dat ik ooit eerder een viertallige tulp heb gezien,
zoals Peppermint Stick bij 11 april. In Leiderdorp bloeit een voor mij
nieuw tulpje 'Norah', erg mooi. En wat zie ik: eentje die viertallig is!,
links is normaal.
|
|
|
 |
13 april. Vandaag
waren er weer 2 en dat maakt mijn dag, appelvinken, voor zover ik
kon zien 2 mannetjes. Ik had liever een paartje gehad, meer kans
op kleine appelvinkjes, maar wie ben ik!
Bij een kleine kwekerij hier - Garderen - niet heel ver vandaan hebben ze
grasklokjes, die ik zeer begeer. Die komen hier van huis uit voor,
ik zie ze in de zomer bij de hei. Ik kan er altijd wel zaad van
vinden, maar ik ben niet goed met zaaien en bovendien duurt het lang
voordat je resultaat hebt in de vorm van bloemetjes. Maar er
wordt niet op mijn mail gereageerd en het is wel minstens 25 km
rijden! Verdorie.
|
|
|
11 april. Het is 11 april. In mijn
heel jonge jaren gaf ik mw Doove - moeder van mijn lieve, helaas al
lang geleden overleden vriend Doove*) - die 11 mei
jarig was, altijd lelietjes-van-dalen en dan zei ze 'O wat snuitig!' Zoiets
vergeet je niet. Die waren dan wel iets verder dan hier op de foto, maar
wel een maand! later.
Ik stuurde Marleen een mailtje met verzoek om de naam van het
roze tulpje hieronder (een nieuwe soort) en wilde haar gelijk de
bijzondere 'Peppermint Stick' rechts laten zien, dus zocht ik in
mijn afbeeldingen naar de foto daarvan. Kwam een foto van het
(naamloze) tulpje langs: 'Norah' heet het en het is een zusje van
'Little Princess' en 'Little Beauty', net zulke tulpjes, maar
donkerrood met een blauw hart en oranje idem. Norah is mooier!
'Peppermint Stick' op de foto is 4-tallig, i.p.v. 3. Ook de stamper.
Het grappige is dat ik verbaasd was dat ik een Peppermint Stick had.
Ik heb hier in het bos natuurlijk het tulpje Tinka, net als in de
bakken in Leiderdorp. Maar w.s. heeft er tussen de bolletjes één
andere gezeten, met ook nog een bijzondere afwijking. |
|
|
|
*) Doove was in mijn jonge jaren mijn buurjongen. Samen met mijn broer Kees
en zijn broer Jan vormden we een onafscheidelijk viertal. Doove heette ook
Kees, dat was verwarrend. Eindeloos veel lol heb ik gehad met Doove, we
konden enorm met elkaar lachen.
|
|
|
|
8 april. Gisteren heb ik in
ijltempo 'Bezonken rood' van Jeroen Brouwers doorgelezen. Over Tjideng. De
schrijver is N.B. 2 jaar JONGER dan ik. Hij heeft het niet als fijn
ervaren, net zomin als ikzelf, maar het staat helaas vol leugens. Ik heb
dat geverifieerd, zie artikel van ene meneer Dees Maas, dat je kunt vinden
op Google. Gruwelijk gemaakt omwille van de leesbaarheid? Ik herinner me niets van : wachttorens, machinegeweren (wel geweren met
een bajonet), massa's vlaggen met de rode zon, dagelijks razzia's op
kleine jongens, nachtelijke koempoelans, Sonei op een paard,
koempoelan-plek (= Laan Trivelli, geen plein) opengebroken door de vrouwen
zelf, het eten erin en de japanners erop plassen e.d., heb nooit iets
gehoord over verkrachtingen en ja, de blokhoofden zijn tegen het eind kaal
geschoren en hebben een pak ransel gehad, maar niet in het openbaar. O
ja, van dat 'kikkeren': wat een onzin!! Dat zouden wij kinderen leuk
gevonden hebben.
Later op de dag dat ik dit schreef zag ik mijn zus, die 3 jaar ouder is
dan ik, en zij had dezelfde herinneringen.
Ik weet nog wel van dat kaalscheren: dat heeft veel indruk gemaakt; ik
herinner me 2 dagen geen eten en enge heiho's met geweer/bajonet. Ik
heb het hele dagboek van mijn oudste zus gelezen, die was 12 jaar ouder
dan ik, en ook daarin wordt nergens melding gemaakt van dergelijke zaken.
Ik herinner me absoluut niet dat ook maar één van ons, moeder met ons, 6
kinderen, persoonlijk door een Japanner is lastiggevallen. Mijn zusje
Paula was 15 jaar en beeldschoon.
Ik was 1/2 8 aan het eind van de oorlog, niet meer zo heel klein. Ik heb
al mee gedaan aan (ruilen met de inlandse bevolking) ...? aan 't gedèk,
pop tegen half rijpe nanka. Suf: het werd 'gedèkken' genoemd, met
eenzelfde g als in het Franse garçon.
Misschien is dat
de vrijheid van de schrijver, maar ik vind dat verfoeilijk als het over
zo'n zwaar onderwerp gaat. Op internet kun je via Tjideng en
registratie: A.A. Berg, en de kinderen op hun leeftijd in het jaar '43
vinden; ik was de een na laatste, die van 5. Wat mijn vader en mijn oudste
broer - in andere kampen - hebben meegemaakt weet ik niet, er werd niet
over gepraat.
|
6 april. Het zou vandaag
hartstikke warm worden voor 6 april, maar ik ga geloof ik alweer sokken
aandoen! Er kwam wel een ditroentjes langs en de judaspenning bloeit hier
in het bos uitbundig.
We hebben net even boodschappen gedaan. Lopen mensen buiten alweer in
korte broek en mouwloze shirtjes. Ik heb nog een thermohemdje aan en een
kasjmier truitje. En heb het bepaald niet warm.
|
|
|
|
25 maart. Dit is de eerste dag
van de Goede Week. W.s. is dat bijna een uitgestorven begrip in ons land,
maar ik ben me er nog altijd van bewust. Daarbij luister ik naar de
Passionen en vanmorgen was dat de Lukas. Die is nauwelijks bekend, maar
heeft een schitterend openingskoor, met kort daarna het kippenvel
bezorgende koraal Stille, stille gezongen door het koor op het
begin en het einde na. Het eerste deel eindigt met het ontroerende: 'Aus
der Tiefe rufe ich: Gnade trösste mich. Ich hab' Unrecht schwer
getan, aber Jesus nimmt mich an'. A Het
is maar heel kort, koor: begeleid door, denk ik een harp?, een
altviool/cello? en continuo en komt na de verloochening door Petrus. Als
je het wilt horen klik dan op het blauwe pijltje.
|
|
17 maart. Deze corydalis bloeit
nu ook voluit. Beeldschoon toch? Ik zag ook het eerste (gele)
bosanemoontje hier.
|
|
|
|
15 maart. Tonkie is heelhuids
aangekomen in Spanje en de paarden lopen er in de wei!
|
15 maart. Om een of andere reden
zaten we deze week te kijken naar de vergoedingen van de medische
verzekering. Ze rekenen tegenwoordig bij de apotheek
'terhandstellingskosten' en dat is inmiddels iets van €7,25.
Uit nieuwsgierigheid ging ik eens verder kijken. We hebben vorig jaar en
vlak daarvoor wel de nodige medische toestanden gehad: ik eerst de
polsbreuk, toen Ko de alarmerende operatie, die gelukkig goed afliep en
vervolgens voor ons alle twee allerlei nabehandelingen.
Ik viel en brak mijn pols in november 2022. Iemand van de omstanders belde
112, er kwam een ambulance. Daarin werd gekeken of geen
schedelbasisfractuur had opgelopen en of ik nog wel bij de mensen was en
kreeg Ko, die er inmiddels bij was, toestemming om met mij naar de eerste
hulp te gaan.
Daar moesten we eerst langs een huisartsenpost, waar de zittende huisarts
zei, dat we naar de eerste hulp moesten (alsof je dat zelf niet kunt
bedenken) en na uren wachten werden er foto's gemaakt, geprobeerd de pols
weer in gelid te krijgen via tractie (gewichtjes aan je vingers), opnieuw
foto's: tractie niet gelukt en toe in het gips. Met de mededeling:
binnenkort opereren.
Als ik had moeten schatten zou ik gedacht hebben dat die avond iets van
1500€ gekost had aan medisch ingrijpen. Maar het was ong. ... € 3850!!
Daar schrik je toch wel even van.
De kosten van de operaties, ik eerst, Ko een paar maanden later, hebben we
niet kunnen vinden.
|
14 maart. Vanmorgen is Tonkie
naar Spanje vertrokken. Ze heeft lang genoeg op van alles moeten wachten; sinds november! Maar eindelijk was de vergunning binnen en toen was nog
het wachten op de transporteur die 8 paarden voor haar ging verhuizen.
Joost mag weten wat ze met 8 paarden moet. Maar die zijn nu onderweg. 4
naar haar adres in Palamós en 4 gaan ergens logeren. Zijzelf is met een
vriend onderweg en hoopt vanavond aan te komen. Met
trailer en 3 honden erin.
Moeder blijf je vanaf het moment dat je kind onderweg is en ook al is zij
op een ander manier onderweg en bijna 58: ik zit met mijn hoofd bij haar in de auto.
Ze stuurde een foto van de paarden op transport,
maar via mijn mobiele telefoon en ik kan nou eenmaal niet met dat ding
omgaan. Wellicht kan mijn privé techneutman me helpen! En dat kan hij.
|
|
|
|
12 maart. Jaap maakte vorige
maand deze geweldige foto van Muts. Ik vind hem echt super!
|
|
|
9 maart. Gisteren was het hier -
Garderen - koud, maar vandaag is het redelijk lekker: af en toe zon en
weinig wind. Tot mijn blijdschap was er zowel gisteren als vandaag weer
eens een lijster. Vorig jaar maar één keer gezien. Gisteren ook een paar
keer een appelvink.
Er staat hier ook al van alles in bloei. Het meest geniet ik van de roze
corydalis: een heel makkelijk bolgewasje, dat bovendien, als het uitgebloeid is, geen wekenlang geel geworden loof achterlaat. Heel kort na
na de bloei laat het vanzelf los.
|
|
|
|
4 maart. Er heerst een wat
vijandige sfeer tegenover de Chinese bedrijven die aan postorders doen.
TEMU is een nieuwe op het toneel. In mijn onnozelheid kocht ik daar een
ketting, omdat ik nergens anders (betaalbaar) kon vinden wat ik zocht ...
4,48€, inclusief verzendkosten. Ik zou hem voor een bepaalde datum
krijgen, maar hij kwam te laat en daarom kreeg ik 5€ vergoeding! Ik heb
niks tegen die Chinezen!
|
3 maart. Het was vandaag
verrukkelijk in het bos: 17°, de eerste hommels, een citroenvlinder en
een hele tijd buiten gewerkt = het blad weghalen waar het niet hoeft te
blijven liggen, zoals in het gras. Daarbij in de verte een zingende
lijster.
Poes gaat altijd gezellig mee naar buiten als ik daar iets doe!
Gisterenmorgen was er een eekhoorntje en vannacht had de marter weer de
pindakaaspot uit het vogelhuis gehaald. Er waren niet veel vogels.
|
|
|
| 1 maart. Ik
kijk uit - hier in Garderen - op al dit rommelige en dit roze. Bovendien zingt er in
de verte een lijster. De winter is min of meer voorbij - al duurt
dat eigenlijk nog tot half mei - maar we gaan duidelijk de zomer
tegemoet!
Boven: katjes aan de kronkelhazelaar van de buren, rechts:
corydalis, helleborus en een paar krokussen.
|
 |
|
29 februari. Even een gek
bridgeverhaal. Gisteren speelden we de gebruikelijke
woensdagmiddag/bitterballen. Ko opent op een gegeven ogenblik 2 kl =
altijd sterk: t.w. 8 slagen in een kleur of SA met 19 of 20 punten. Ik
heb weinig punten, 7, maar in ruiten: VB10xxxx, vergezeld van kl Vx, sch
Vx en ha xx. Het spel gaat dus hoogstwaarschijnlijk door mij
gespeeld worden ... en ik zeg (verplicht) 2ru. Ko 2 SA en nu ga ik in de
fout, want ik bied 3ru en dat is in dit biedverloop nu eenmaal een
transfer voor de harten en ik weet het op het moment dat ik het
biedkaartje neerleg, maar te laat! Ko legt braaf 3 ha. Ik heb absoluut
geen SAhand, dus ik leg 4ru neer en Ko denkt nu (terecht) dat ik 5 ha en
4 ru heb.
Maar ík heb me vergist en zal de consequenties moeten aanvaarden. Ik
leg dus 5 ru neer. Ko heeft maar 2 harten kaarten en wel 3 ru kaarten en
nu ik 2 vijfkaarten heb beloofd maakt hij het biedverloop af met ... 6
ruiten en ik zal het moeten spelen! Ik geloof dat ik een hartenstart
kreeg en de tafel komt in beeld: 4 azen, ru aas met 2 kleintjes, sch
AHBx. Ru Heer zit dus buiten en verlies daardoor w.s. één slag. Omdat mijn schV goud
waard is maak ik het contract! 3SA is niet te maken met een ha of kl
start. Niemand had 6 ruiten geboden ...
|
|
|
23 februari. Gisteren zijn we met
Tonkie gaan lunchen. Ze vertrekt volgende week naar Spanje en dan zit ik
hier wel erg karig in de dochters, terwijl ik er toch 3 op de wereld heb
gezet ... Ze zag er overigens fantastisch uit, met goed geknipt
haar. Maar ik heb het niet goed gefotografeerd, sorry Tonk!
Ik durf het hier in
Garderen niet zo goed te uploaden, maar ik ben mijn oogdruppels vergeten en
durf niet zo lang te zondigen, dus morgen weer naar huis.
Er valt niks te beleven trouwens, regen en wind, niemand aanwezig en de
vogels zijn blijkbaar met z'n alleen naar de wintersport!
Uploaden gaat inmiddels zowel in Garderen als hier. |
|
Naar bovenkant