2023
Naar de onderkant van de pagina.
10 december. Heel lang geleden had ik voor het eerst dansles. Ik was 16, had een verkeerde bril en een geërfde jurk die me totaal niet stond, oud-rose, niet mijn kleur. Na de allereerste passen moesten de aanwezige jongens een meisje vragen om de passen mee uit te proberen  Er was één meisje meer dan het aantal jongens en ik bleef als enige aan de kant zitten. Niet leuk, maar ik was verstandig genoeg om te weten, dat er nou eenmaal eentje zou moeten blijven zitten. 
Helaas gebeurde dat na de pauze nog een keer. Ik kwam totaal overstuur thuis, maar daar wachtte me een verrassing in de vorm van een tweedehands fiets, die mijn moeder op de kop had getikt. Dat maakte alles goed: een veelbewogen avond! Op de dansles leerde ik twee dingen: ik had dan wel geen sex-appeal, maar ik kon goed dansen en dat was een goede compensatie voor het gebrek aan. Ik hoefde zelden meer aan de kant te zitten. 

Sex-appeal hebben heeft zo zijn nadelen. Twee vriendinnen van ooit hadden dat ondefinieerbare. Eentje werd in de 5e klas middelbare al zwanger en de andere heeft me eens uitgebreid verteld hoe vervelend het was om al die kerels achter je aan te hebben en nooit te weten of ze je aardig vonden. Zij is op bizarre wijze jong om het leven gekomen.

 

Ik had dus geen natuurlijke aantrekkingskracht voor het andere geslacht, maar bloedzuigende beestjes zijn helemaal GEK van me! Als er ergens een mug, steekvlieg, teek of aoutât*) in de buurt is weet zij me te vinden (altijd vrouwtjes, mannetjes hebben ook hier geen belangstelling). 
*) die wonen in het gras, Zuid Frankrijk en zuidelijker
Toen ik nog een kind was, 10 of zo, was ik al vakkundig op het gebied van vlooien vangen. Die had je toen nog en ik liep ze gewoon in de tram of op school op. Ik leerde van mijn moeder hoe ik het probleem moest aanpakken en geen vlo die de kans kreeg om mij meer dan één keer te grazen te nemen.

Nu word ik weer geplaagd door iets, maar wat? Buiten wordt er na oktober niet meer gestoken, dus het zal een binnenbeest zijn. Ik ben als de dood dat ik een bedwants heb opgelopen ergens, maar waar? Dat smoezelige hotel in de Eiffel is al 7 maanden geleden en later, in juli, zijn we nog eens in Duitsland geweest in een soort guesthouse dat niet blonk van reinheid. Ik kan ook geen spoor van iets dat ook maar lijkt op een bijtend insect vinden hier. Rara!
8 december. Vochtig, mistig en vandaag niet meer zo koud. Van de merel hieronder heeft een van de ouders een affaire gehad met een beflijster! 
Er waren weinig mensen hier in Garderen en dan hebben de vogels honger, dus het was behoorlijk druk. Gisteren dook er ineens een sperwer de tuin in, waar het net tamelijk druk was. Een specht vloog eerst tegen het keukenraampje en toen nog een keer tegen de schuifdeur, maar is veilig ontsnapt, voor zover ik weet. Het volgende half uur was er geen vogeltje meer te zien! Vandaag hadden we sinds lange tijd weer eens een eekhoorntje in de tuin.

De violist is interessant, een beetje arrogant ook en hij drinkt te veel; het laatste staat me tegen.  Maar wie ben ik? een trut, die nooit heeft gerookt of gedronken en natuurlijk ook nooit iets van drugs heeft gebruikt. Ik ben wel een beetje benieuwd hoe dat is, maar ga nu niet meer experimenteren!
Ik zou graag willen weten hoe orkestleden reageren op het moeten spelen van iets dat ze verschrikkelijk vinden, maar dat ben ik nog niet tegengekomen.

7 december. We hebben in de afgelopen dagen een serie gezien die ''Life on Earth' heet. Die zouden alle wereldleiders een goed moeten bekijken, vooral het laatste deel! 
5 december. Ach, wat was dit vroeger toch een heerlijke dag! Voorbij! maar ik kreeg een leuk cadeautje van Ko, het boek van een van de eerste-viool-spelers van het concertgebouw orkest. Het heet 'Violist' en is geschreven de Marc-Daniël van Biemen. Dat zou ik zo maar in één adem uit kunnen lezen als mijn ogen dat goed zouden vinden. 

Ik heb regelmatig gemopperd over het aanbod van fruit: vaak vervelend verpakt, in kilo zakken of netjes; nergens echte clementientjes te vinden, mandarijnen met te veel pitten en dikke velletjes om de schijfjes, smakeloze, droge pomelo's, afwezigheid van mineola's etc, maar vandaag goed nieuws: vandaag was de pomelo van LIDL - op de buitenkant staat al te lezen dat hij rood is van binnen - heerlijk! En AH propageert een vrij nieuwe appel; die heet SPRANK; lekker, sappig, goede smaak. Er valt wel veel te kauwen.
Als je medicijn tegen verhoogd cholesterol gebruikt mag je geen grapefruit. Staat op de bijsluiter. Maar de apotheek zegt: een keer per week kan geen kwaad. Roze grapefruits zijn meestal lekker. Vind ik dan. Maar niet zo lekker als een goed uitgevallen pomelo!
3 december. Gisteren was er weer een marter. Ik denk een andere, want die van een kleine twee weken geleden had een grote donkere plek op de rug, met korter haar? Deze was er al vroeg; wij zaten in onwetendheid naar de alwetende te kijken bij 'Even tot hier' en hebben niks gehoord! 
1 december. Koud vandaag. We moesten naar IKEA en nog wat boodschappen, maar verder niet veel te doen. Ik heb wel een uur of twee gewoon naar buiten zitten kijken. Op een bepaald ogenblik waren er 11 merels in dat prutstuinje hier!
De ene merel is de andere niet. Een paar zijn heel dominant, er zijn zowel een mannetje als een vrouwtje die iedereen wegjagen, ook andere vogels.  De merel die op de bloempot zit, springt naar de pot met pindakaas, terwijl er een makkelijk bereikbare pot op tafel ligt, en er is ook een vrouwtje dat dat doet. 
Er was ook een jonge houtduif, donkere ogen en geen witte vlek in de nek, en dat in december! Bij de grote bonte specht zag ik een onverwacht, dwars, rood streepje in de vuilwitte vlek boven de snavel. Spechten vliegen vaak weg als je je in de kamer beweegt, maar vanuit de 'keuken', meer een kombuis!, kan ik ze moeiteloos bespioneren en zijn ze ook nog heel dichtbij.

30 november. In het westen scheen de zon toen we vertrokken naar Garderen zoals op de meeste donderdagen. Een half uurtje onderweg via Amsterdam en het begon te misten. Net voorbij Amersfoort zagen we de eerste sneeuw in de berm. 
Hier in Garderen was ongeveer 3cm gevallen en met die mist zag het er op de hei best spannend uit. Echt mooi voor de laatste dag van deze snert-maand.

Ik loop niet zo makkelijk meer, want ik heb, wat Els fysiotherapeute heeft benoemd: piriformis syndroom. Op internet vond ik een oefening tegen deze kwaal. De eerste keren deed het flink pijn, maar het went al en het loopt al beter! Ik kwam tenminste niet strompelend, van een piepklein wandelingetje naar de hei, terug.

30 november.  Een doos is voor een poes altijd onweerstaanbaar!

Regelmatig lees ik een reisverhaal of een ander onderdeel van de blogs door en vind ALTIJD fouten. Vandaag heb ik Shongolo gedaan en Prullen en gisteren het onderdeel Dieren uit Erna-midi.
Alleen Tinka heb ik zó vaak doorgelezen dat ik geen vergissingen meer aantref.

Hoera: laatste dag van november!
28 november. Bij de supermarkten zijn de kruiden niet alleen erg duur de laatste tijd, 3,50 voor een potje van niks, maar hebben ook nog een verkeerd, bol model, zodat je ze niet zuinig-met-ruimte naast elkaar kan zetten. (Net als die stomme jampotten die je nooit goed leeg kunt krijgen). Dus bestelde ik 24 dezelfde, rechte potjes via Bol.com. en die kreeg ik zojuist binnen. Bijgeleverd etiketten om erop te plakken en onderdekseltjes met veel kleine of een paar grotere gaatjes. Geweldig! 
Aan het werk! Ik heb een avond fijn zitten prutsen, me een keer vergist tussen gemalen kruidnagels en nootmuskaat, maar wat ik aan voorraad heb maak ik mijn levensdagen niet meer op, dus met een lepeltje en voorzichtig kwam het best in orde. Iets van 100 etiketten erbij, dus wel een stuk of 60 kruiden gebruik ik niet of ze zitten in bruikbare containers. ik miste alleen 'Harissa'. Dat heb ik tegenwoordig in huis! Eigenlijk kom ik nog een stuk of 6 potjes te kort en heb er nog één leeg ... 

27 november. Ach, hij is dood! 
In elk huis wonen tig beestjes, vooral spinnen, maar ik zag b.v. ook vaak zilvervisjes in het bad toen het er nog was. Één soort zilvervisje eet boeken, maar gelukkig lagen er weinig boeken in dat bad. En ik heb veel fruitvliegjes om zeep geholpen in september, want ik houd niet zo van fruitvliegjes op de tomaten. Maar meestal laat ik alle beestjes met rust. 
Deze hooiwagen woonde in de badkamer. Rare dingen met hun lange, dunne poten. Ik vraag me altijd af waarvan zo'n beestje leeft: misschien van zilvervisjes? Of fruitvliegjes? Heb toch een beetje naar gevoel nu ik hem dood vond op de badmat. Hij heeft trouwens maar 7 poten, dus hij was al een beetje gehandicapt.

Ik heb aan vrijwel geen enkel beest een hekel. Alleen grote krokodillen vind ik niks. Kleintjes zijn nog wel lief, ze hebben mooie oogjes en maken een leuk geluid. Nijlkrokodillenvrouwtjes zijn heel beschermende moeders, ook wel weer een mooie eigenschap. Maar verder moet ik ze niet. Maraboes vind ik ook niet aantrekkelijk! Maar verder kan ik niks verzinnen waar ik de pest aan heb. O ja, toch: van die dikke naaktslakken in de tuin.
26 november.  Vandaag maar weer naar het westen. 'Naar huis' is niet goed, Garderen is ook 'thuis'! Onderweg naar de parkeer plaats een iets te laat genomen foto van de fraaie kleuren in de heg van de buurman. 

Weg van nat en blad, nu weer in nat en flat. Net geschikt om eens even de gembervoorraad (leuk woord hè, met 3x een dubbele letter!) bij te werken. Als ik ergens een mooi stukje gemberwortel tegenkom, met een glanzende schil, dan neem ik die graag mee. Schillen, in piepkleine blokjes snijden, daar lege sambalpotjes mee vullen en in de vriezer ermee. Heb je altijd verse gember. 
Voor in je bami. Of de heerlijke: rijst/spekjes/gember/knoflook/prei/erwtjes/dragon combinatie.

Was je basmati-rijst tot het water min of meer helder blijft en kook het dan met 1/2 cm water erboven en een pietsje zout. (Aan de kook brengen, roeren, lager zetten en als het water niet meer zichtbaar is op heel lage stand laten garen)  
Snijd prei in smalle ringetjes, was, laat uitdruipen. Bak (bio)spekjes, doe dragon, gember, knoflook erbij en dan de uitgelekte prei en de erwtjes uit de diepvries. Even een deksel op de pan om de prei een beetje zacht laten worden. Ik doe er nog een beetje peper op. Mengen met de rijst. Op je bord scheutje gembersaus erover! 

Ik maak altijd een beetje veel, want de tweede dag is het nog lekkerder!
24 november. Zoals altijd kan ik beginnen met blad vegen hier. De grote vuilniszak die we mee moeten nemen naar het westen, omdat je hier je blad niet mag weggooien??? was binnen een kwartier weer vol. Gelukkig was het gisteren wel lekker weer, maar er was geen vogel te zien. Poes vindt het tegenwoordig leuk om naar buiten te gaan, zeker als het niet al te koud is. De krant lezen, noemen we het. Behalve in van die dikke houtduiven vindt ze geen enkele vogel interessant, maar ze heeft wel 2x een muisje gevangen.
Met het boek van 'Soldaat van Oranje' waar we met mijn kleinzoons volgende maand heengaan, D.V., en een verrekt moeilijke legpuzzel kom ik de tijd wel door, ook zonder vogels. Omdat er overdag niks langs kwam hebben we geen camera neergezet toen we gingen slapen.
Maar vannacht rond 3 u werd ik wakker van gestommel buiten en ja, daar was de marter weer. Ik heb het buitenlicht aangedaan en hij bleef gewoon op tafel doende met de vogelpindakaas en ik kon haar/hem goed bekijken. Ben ik Ko gaan wakker maken en toen marter weg was heeft hij de buitencamera neergezet. 
Vanmorgen was de pot van de pindakaas nergens meer te vinden! 'Hij heeft hem mee naar huis genomen' zei Ko, 'hoeft ie niet de hele tijd zo'n eind te lopen!' Later bleek dat het beest later weer was teruggekomen en dat heeft de camera prima opgenomen. Zie de filmpjes hieronder!
21 november. Ko kan altijd alles vinden op internet en daarbij was de partituur van een prelude van Shostakovich die ik erg mooi vind en die niet al te moeilijk leek ... Nou kan ik links al bijna niks meer, maar de maat met rechts een triller op een gis plus nog iets spelen met wijs- en middelvinger terwijl je die triller speelt krijg ik helemaal nooit voor elkaar!

Die karamelpasta had ik elders gevonden, besteld en betaald, maar ik kreeg bericht dat het niet meer leverbaar was en geld terug ... Er zal niets anders opzitten dan t.z.t. zelf maken!

 
14 november. Deze week had ik een raar probleem met Bol.com. Daar verkopen ze tegenwoordig ongeveer alles en nog steeds prima als je een boek zoekt, want ze doen ook boeken tweedehands. Verder vind ik het idee van een keer per jaar een tientje betalen en alles is verder vrij van verzendkosten, ook heel plezierig.
Maar nu was ik op zoek naar karamelpasta van Bonne Maman. Dat is heel lekker en werkt bovendien voortreffelijk als je je verslikt: iedereen vraagt of je een slokje water wenst, maar een lepeltje van deze pasta werkt aanzienlijk beter!! Ik kocht een maand of 2 geleden een potje bij AH. Maar daar is het nu niet meer te koop, evenmin als bij de grote AH in de Winkelhof. 
Kijken op internet leverde op dat Bol.com ervoor kon zorgen. Nu kost zo'n potje, kleiner dan de gewone jampot, 4€ en dat is niet heel goedkoop, maar een anderhalf keer grotere pot bij Bol kostte maar liefst 19,07€. Veel te veel en ook nog een raar bedrag! Dat kon niet kloppen. Moet je net Erna hebben: die gaat er iets aan doen. Lang zoeken naar een e-mail adres van Bol.com, gevonden, KNIPSEL GEMAAKT VAN DE AANKONDIGING OP DE SITE VAN BOL en meegestuurd met de mail en het verhaal, maar ze zijn niet thuis. Want er zijn bedrijven a.h.w. op Bol aangesloten en die kunnen hun eigen prijs bepalen; net zoiets als bij Aliexpress. 
Ik heb mijn potjes karamelpasta elders gevonden en heb er gelijk 10 gekocht, kan ik zo hier en daar iemand blij maken! Want ik vrees dat ze van de markt zijn. Er is ook zo'n pasta van de Ruyter, minder lekker. Ik geloof dat de Bonne Maman gemaakt wordt als iets uit Zuid Amerika en dat heet Dulce de leche of zo. Van gecondenseerde melk met suiker? Ja, leve internet!
Zo gaat het: 
breng een pan water aan de kook, Doe dan een blikje gecondenseerde melk met suiker erin en dat moet helemaal onderstaan, anders kan het ontploffen. Laat dat 2 1/2  à 3 uur zachtjes koken en bijvullen met kokend water zodat het blikje onder water blijft. Dan uit het water halen en laten afkoelen. Ongeopend een paar maanden houdbaar. Voor op een pannenkoek, met vanille-ijs of over een taart en dgl. Of als je je verslikt! 
11 november. We hadden pech, want er was een ongeluk gebeurd of zo op de weg naar Amsterdam, 1/2 uur file en daardoor waren  we net te laat in het concertgebouw en moesten in de foyer wachten. Gelukkig was er een pauze in het programma en konden we de tweede helft bijwonen. Uitverkochte zaal, niet helemaal mijn soort (tijd Mozart) muziek, maar een dynamisch klein orkest en Jaroussky verricht wonderen met zijn stem. Van al het gezongene en gespeelde kende ik alleen de toegift: J'ai perdu mon Euridice en dat zong hij in het Italiaans.

De maaltijd viel goed, gelukkig!

11 november. Het goede nieuws is dat er al 1/3 van november voorbij is. Beter nieuws is dat ik vandaag iets leuks ga doen met 2 nichtjes, de dochter van Els, Jutte en die woont in Antwerpen, en Barthe, dochter van Trees, uit Leiden. We gaan naar een recital van Jaroussky in het concertgebouw vanmiddag! Te gek!

Daarna komen ze hier eten en allebei zijn ze vegetarisch. Daarom niet getreurd: we hebben net iets heerlijks & vegetarisch gegeten bij Noor en van haar heb ik het recept. 
Er zitten 20 ingrediënten in en bij en daarvan heb ik er 6 nog nooit gebruikt en 4 nauwelijks. Ik heb er een tijdje over gedaan om ze te verzamelen: rauwe bieten moest ik al 10 dagen geleden bestellen bij de groenteman op de markt, naar nigellazaad heb ik me een ongeluk gezocht, maar gisteren gevonden! 

Het vreemdst voor mij is ... yoghurt!! Dat moet bijna een dag uitlekken. Ik - yoghurthaatster - heb het bij Noor gegeten en vond het nog lekker ook! Staat op de foto uit te lekken en heet dan hang-op.

 

De voorbereidingen zijn gedaan, het afwerken kan na het concert. Het toetje, ja, dat kost me geen moeite, heb ik gisteren gemaakt: de citroenpudding van mijn moeder!
10 november. We bleven thuis i.v.m. slecht weer en druk weekend. Dus konden we naar M&M die we lang niet gezien hadden en ook de plannen voor Namibië bijwerken. Dat was weer gezellig. Veel kieviten gezien onderweg, misschien waren die wel aan de trek bezig.  

7 november. Af en toe krijg ik zin om er weer eens in te duiken: Swahili! Ik heb het a) nergens voor nodig en b) ik heb nooit een greintje van wetenschappelijke belangstelling gehad. Ik vind alleen sommige dingen erg leuk. Talen b.v.
Swahili is m.i. heel creatief. Ik heb het begin jaren 90 een tijdje gestudeerd in Leiden, omdat het nergens anders kon en liep toen wel tegen het gebrek aan wetenschappelijke belangstelling aan: aan een universiteit studeren als zodanig vind ik vreselijk! Kan mij wat schelen wat de wortels van dit of dat woord zijn ergens in een grijs verleden. Je kunt wel raden waar woorden als daktari en hospitali vandaan komen, neemt en passant ook wel mee dat kitabu (boek) een Arabisch woord is, so what! Wel grappig is dat het woord voor vlag bandera is en laat dat nou in het Papiamentu ook zo wezen! 
Waarom vind ik het dan zo leuk? Omdat in het Swahili woorden met eenvoudige ingrepen, zowel aan de voor- als aan de achterkant  kunnen worden aangepast voor een praktisch doel: -piga b.v. is slaan, -pigwa geslagen worden. Die ene ingevoegde w maakt het een lijdende vorm. 
Ik weet maar al te goed hoe lastig het is de lijdende vorm in het Engels uit te leggen aan leerlingen in de 2e klas middelbaar. Ik had er trouwens altijd plezier in dát voor elkaar te krijgen.
Tegenwoordig is een parachute in het Swahili parachuti, beetje flauw. In de tijd dat mijn woordenboek Engels-Swahili uitkwam - en dat lijkt me in de tijd van de missionarissen ... ja, mijn exemplaar werd voor het eerst gepubliceerd in 1939 (met een voorwoord van de bisschop van Zanzibar!) was een parachute w.s. nog geen algemeen bekend ding in Oost Afrika. Dus als ik parachute opzoek in dat woordenboek krijg ik: 'Kitu kama mwavuli mkubwa cha kumwezesha mtu ashuke taratibu kutoka eropleni'. Oplettende lezers zullen het laatste woord herkend hebben als 'vliegtuig'.  Er staat: een ding, als een grote paraplu, dat een persoon in staat stelt langzaam te vallen vanuit een vliegtuig. Het woord dat wat mij betreft Swahili zo aantrekkelijk maat is ku-m- wez-esha en die streepjes heb ik express ingezet. 

(Mijn vader, van wie ik het talen-gen heb, maar helaas niet zijn fabelachtige fotografische geheugen, zei altijd dat de goedkoopste manier om een taal te leren was om de Bijbel in die taal aan te schaffen. Moet je soms eerst even een alfabet leren, maar daarna is het vast een fluitje van een cent, haha!)

 
Het eerste stukje ku is te vergelijken met ons 'te' bij een werkwoord;  -m- is als 'hem/haar'; -wez- is de essentie van het werkwoord kunnen, dat je leert als kuweza; en het laatste stukje -esha is zgn 'causatief'. Dat kennen we in het Nederlands ook nog een beetje 'leggen' als causatief van 'liggen': doen liggen, of 'drenken' als laten drinken, maar ik weet er niet veel. Kumwezesha = hem laten kunnen, hem in staat te stellen, het hem mogelijk maken. Mtu dat erachter staat is 'persoon'. Die -m- zou dus net zo goed 'haar' kunnen zijn! Kom er maar eens om in het Nederlands met al dat LHTBetcetc gedoe. Wat het weer een beetje lastig maakt is dat je die m niet weg kunt laten en dat zou in het Nederlands weer geen probleem zijn ...

 

 Ik ben, ruim 30 jaar later, alweer een heleboel vergeten, maar zit nu weer met plezier in een Swahili grammatica te lezen. 

Iets opzoeken in het Swahili-Engels woordenboek is echter niet heel eenvoudig, want je moet altijd beginnen bij de essentie van een woord, zoals -wez- . Ashuke vind je uiteindelijk onder -shua en  kutoka moet je uiteindelijk bij -toa vinden, echt makkelijk is het ook weer niet. Wel leuk hoor, net zoiets als het wekelijks cryptogram!
5 november. Als vandaag voorbij is is alweer 1/6 van november verleden tijd! Een maand van niks. Veel regen in Garderen, druipend bos. 
We komen op de Veluwe tegenwoordig graag bij PLUS. Die in Putten heeft dus die heerlijke bio-slavinken, maar buurman Andries had een hoge pet op van het filiaal in Elspeet, met naar zeggen een geweldige warme bakker; daarom gingen we er gisteren eens kijken. We kochten er o.a. een broodje frikadel en dat was voor het eerst van mijn leven dat ik frikadel tot me nam. Niks bijzonders en m.i. smaakt een warm saucijzenbroodje van van Maanen stukken beter! 
Ik had ook wat groenten en fruit nodig. Onverpakt fruit is bijna niet te vinden, maar vooruit: een netje clementines moet toch kunnen? Viel dat even tegen! De eerste had dikke velletjes om de partjes = meer om uit te persen, de tweede pitten, de 3e weer dikke velletjes. Nu vraag ik me af of clementientjes nog bestaan? Die horen donkeroranje te zijn, klein, vrijwel kogelrond, met de hand te pellen, pitloos, dunne velletjes en vooral heel erg lekker. Afgezien van een beetje de kleur/het formaat werd aan geen van de eigenschappen voldaan. Terwijl het nog geen tien jaar geleden is dat ik met kleinzoon Jacob rekenspelletjes met partjes clementine deed aan tafel in de keuken van ons vorige huis en ze daarna lekker opaten!
3 november. Tot mijn verrassing staat er hier in dit piepkleine tuintje een verrassing: een aardster*) Als ik internet moet geloven is dat een bijzondere paddenstoel. Foto volgt later, want daar moet ik voor in het westen zijn. O, Ko heeft het programma gevonden.
Een korte wandeling - ik word wel erg gauw moe, maar had vanmorgen ook veel gedaan - later leverde niet meer op dan twee paddenstoelen die ik al vaker had gezien, omgewaaide bomen en wonderlijkerwijs een citroenvlinder!

Ko heeft de scheve gaspit verholpen!

Van Paul Bohre (ROOTS) kreeg ik het bericht dat de paddenstoel een 'gekraagde aardster' is. Algemeen in de kuststreek, maar ook voorkomend op zand- en leemgrond, in zowel oud als nieuw bos.
2 november. Als het goed is komt deze tekst, die ik in Garderen zit te typen, op onze website terecht. Ko is dagen bezig geweest om dat voor elkaar te krijgen!
We zitten dus nu in het bos en vanmiddag woei het hier ook flink. Het wordt al minder, maar af en toe komt er nog een tak op het dak terecht met een flinke knal! De eikels zijn nu, denk ik, allemaal gevallen. De afgelopen tijd leek het soms  alsof we onder vuur genomen werden.
Hier in Garderen heb ik een paar lelijke, gevoerde laarzen. Als ik hier ben kan het me niet zo erg schelen of ik wel de juiste combinatie met het juiste sieraad aan heb. (Je kunt natuurlijk niet in rubber laarzen naar de bridgeclub! Dáár zit ik dan wel altijd te kleumen van oktober t/m april.) Garderen is af en toe wel een beetje afzien, met b.v. een beetje scheve gaspit in een keukentje van 1 bij 2. MAAR WEL MET WARME VOETEN!
1 november. Ja, het is weer zo ver! De eerste dag van de maand waar ik enorm de pest aan heb. Maar ... vanaf vandaag kan ik ook zeggen: 'Volgende maand komen ze!' Want in december komt Anne Claire met de hele familie naar Nederland en daar verheug ik me enorm op! Met een beetje geluk komen de jongens hier ook nog logeren. En ga ik als oma weer eens ouderwets appelmoes maken, want Jacob is daar helemaal dol op. Die begint al te glimmen als ik appelmoes zeg ... want die appelmoes van oma is verrukkelijk. Zo gaat ie:

Je neemt een stuk of 12 zoveel mogelijk verschillende appels. Golden delicious kun je weglaten, want die smaakt nergens naar. In partjes, zonder schil en klokhuis, in een pan met een laagje water. Koken tot ze zacht zijn. Met water en al, of een beetje afgieten,  door een roerzeef. Daarbij het sap en de rasp van één citroen of lime, wat kaneel  en wat suiker. Goed roeren en laten afkoelen. Heel eenvoudig. 

31 oktober. Al maanden geleden heb ik mijn Roamer horloge, gekregen in 1964, weggebracht naar een juwelier in Gouda, waar een horloge dat nog moet worden opgewonden, gerepareerd kan worden. Niet alleen langdurig, ook duur.
Ik ben aan dat horloge gehecht: het is heel klein en geschikt voor een zeer smalle pols, + sentimentele waarde. Zie verhaal over Tinka. Helaas bleef het de laatste tijd al een paar uur na het opwinden stilstaan.

Vandaag kon ik het gaan halen. Een oud-collega van Ko woont in Gouda, we konden bezoek en juwelier mooi combineren. Op de terugweg reden we door een straat met aan weerszijden bomen, ene kant geel, andere kant nog helemaal groen, verderop ene kant kaal, andere kant groen. Interessant. 

Op de foto: de veer die is vervangen. Ongeveer ware grootte. Ongelofelijk dat ie in zo'n klein horloge heeft gepast, want dat is amper 2 cm lang en nog minder breed.

 

In de auto kwam op de terugweg toevallig het liedje 'El reloj' langs. Dat kende ik al toe ik het horloge kreeg en de tekst, Spaans, zit nog in mijn hoofd! Indertijd heb ik het op het oor opgeslagen, het werd zo goed gearticuleerd gezongen dat ik het,  ondanks gebrekkige kennis van Spaans, maar bekend met Latijn en slim genoeg, kon onthouden; want ik begreep waarover het ging. Over een horloge!!
'Reloj, no marque las horas, porque me voy enloquecer ... ella se ira para siempre quando amanesca otra vez' verstond ik: (Horloge, geef de tijd niet aan, want ik word gek: zij gaat altijd weg wanneer het weer ochtend wordt). Nou ga ik kijken of ik de tekst kan vinden en of het ongeveer klopt! De spelling niet helemaal, maar ... De rest van het liedje zal ook wel ongeveer kloppen. Gek, dat dat zó lang in je hoofd blijft zitten, terwijl ik soms niet weet hoe iemand heet die ik gisteren nog gezien heb!

Ik - bofferd - heb al vaak leeuwen zien liggen in een streepje schaduw. Vier achter elkaar in de schaduw van de stam van een boom of zo.
Onze katachtige Muts doet het omgekeerde: zij ligt in een streepje zon! 
29 oktober. Met die vogeltrek is het helaas nog steeds niks geworden, maar wie weet! Een beetje zon en oostenwind, dat moeten we hebben.  
Vanmorgen stond ik voor de spiegel om te kijken hoe ik een kleurige, zojuist aangeschafte trui kon combineren. Zegt Ko; 'Gut, je bent in kniekousen ...' Een vriendin zou zeggen: 'Hé, wat een leuke trui! Waar heb je die vandaan?' Daar kan ik de hele dag nog om gniffelen.
27 oktober. Het is vies weer en ik voel me, nadat er woensdag twee kiezen zijn getrokken, niet heel jofel, dus deze week geen Garderen. Ko maakt gebruik van zijn 'vrije' dag om iets aan de slaapkamer te veranderen. 

Verder houd ik me bezig met het vermoorden van de ontelbare fruitvliegjes in huis. Eind oktober n.b.  Als je er twee ziet vliegen zijn er minstens 25 in de buurt. Om dol van te worden. 

 

 
23 oktober. Vannacht droomde ik dat Poetin alle vrouwen en meisjes ter  plekke van de droom liet doodmaken, maar niet voordat hij bij allemaal de vingers had afgehakt. Ik werd, zoals Wim Kan dat noemde, 'beklemd' wakker. Ging maar een slokje water drinken en zo, en kon nog een uurtje slapen, maar droomde toen dat dezelfde Poetin aan aanwezige kinderen vroeg wie er een ijsje wilde? Ik vertrouwde hem allicht voor geen meter, maar gelukkig ging toen de wekker, 7 u en opstaan, want we zouden weer naar het duin bij den Haag om naar de vogeltrek te gaan kijken. Gisteren werd ons immers verteld dat er vandaag een grote kans zou op veel voorbijkomende vinken ...
Het was om een uur of 8, toen we wegreden, nog behoorlijk donker en het mistte! We reden daardoor wel een half uur in de file op de A4 en kwamen pas tegen half 10 bij de Vulkaan, waar een paar mensen met grote toeters klaar stonden om de langs vliegende trekvogels te fotograferen. Maar helaas, de vogels kwamen niet en dus gingen we maar thuis koffiedrinken. 

 
We hebben ons laten vertellen, door geoefende trekvogelkijkers, dat de trek dit jaar heel laat is door het mooie weer van september. En wellicht hebben we dan volgende week weer een kans. Er moet oostenwind zijn (dan vliegen 'ze' laag), liefst wat zon en wat ons betreft niet al te koud! De plek ten zuiden van Scheveningen was met een rollator goed te bereiken en je kunt er ook makkelijk en gratis parkeren.

Wel mooi de rozenbottels in de vochtige lucht.

22 oktober. We kregen donderdag weer eens een corona-prik. Vroeg opstaan, want we waren om 1/2 9 aan de beurt. Daarna een tukje bij de TV en later in de middag naar Garderen en daar was het nat en tamelijk koud, maar er waren ook planten voor in het tuintje - die ik door bemiddeling van Harry kon ophalen bij de Coöp in Garderen, prima idee! - en in de grond ermee, want vrijdag regende het hard, geheel volgens verwachtingen. Zaterdag was het weer eens tijd om schoon te maken en terug naar het westen. Want ik wilde de vogeltrek wel eens zien ...

 Ik had informatie ingewonnen bij de vogelbescherming. Er zijn op allerlei plekken zgn trektelposten waarvan één zuid van den Haag, de Vulkaan. Daar zitten vast 2 of 3 mensen te tellen wat er aan vogels langs komt bij hun reis naar het zuiden. Niks te zien!! Morgen zijn er betere kansen, kregen we te horen: gunstiger wind en vroeger komen. We moeten wel weer vroeg op, files en zo .... Nu maar hopen op wolken trekkende  koperwieken of zoiets!

21 oktober.  Ik zie er weinig in, in automatiseren, in tegenstelling tot Ko. En ondanks het feit dat hij regelmatig zegt, dat alles in huis door mij beslist wordt, is dat beslist niet waar als het om automatiseren gaat 

Soms kun je er niet omheen. Neem nou de TV. Hier in huis zijn er een stuk of wat piloten – dat woord hebben we van Aniela geërfd – o.a. om de TV te bedienen. Ik heb er eentje voor me liggen, die met de rode knop linksboven waar je op moet drukken om de TV aan te zetten. Niet dat ie dan aangaat, al verschijnt er iets op het scherm, maar eerst moet je op de groene knop van een andere piloot drukken om TV te krijgen.
De piloot met de rode knop is voorzien van nog  46 andere toetsen!!! Sommige daarvan zijn overzichtelijk, zoals de knopjes voorzien van cijfers 1t/m 0. Die begrijp ik wel, al gebruik ik ze nooit. Maar er zijn ook onbegrijpelijke, voor mij dan, toetsen, zoals tools (gereedschap, ik heb Engels gestudeerd, dus dat weet ik): wat moet je in vredesnaam met b.v. een zaag en waar komt ie dan vandaan? Of CH LIST? Wat moet je met TTX/MIX? of DUAL I-II? PRE-CH?
Je zou een TV moeten hebben met een schakelaartje voor aan/uit, zoals een lichtknopje. Eentje voor kanalen kiezen, met een draaiknop; een schakelaartje voor DVD en eentje voor NETFLIX. Klaar en duidelijk. Misschien nog iets voor TV gemist.
       Aanwezige 'piloten' in de kamer waar de TV staat.
15 oktober. Terug vanuit een nat en ook koud Garderen. Gelukkig waren we gisteren te gast bij N & T in Drenthe. Ze hadden een leuke, nieuwe (tweedehands)hond en die was nu al net zo gedisciplineerd als Durk. Keurig netjes wachten ze naast elkaar totdat Tjeerd laat weten dat Durk of Tommy mag beginnen met eten! 
Bovendien had Noor iets overheerlijks klaargemaakt, vegetarisch, met verse bietjes, zoete aardappelen en kikkererwten en hopelijk krijg ik het recept. Er hoorde N.B. uitgelekte yoghurt bij en ik heb het nog gegeten ook!

Verder heb ik me al dagen innerlijk verbaasd over allerlei uiteenlopende zaken die ik niet kan begrijpen, vooral twee: 1) er was op Radio 4 een paar dagen top 400! Daar was het tweede deel van de cellosonate van Rachmaninov NIET bij!! En hoe kan het dat 'Erbarme dich' uit de Matthäus op 1 staat, waar ik alle begrip voor heb, maar dat niemand naar de Lucas luistert, waarvan ik het openingskoor mooier vind dan dat van Matthäus of Johannes.  En ik vind 'Aus der Tiefe', een kort koraal na de verloochening door Petrus - net als Erbarme dich - met een begeleiding op luit en harp of zo, bijna net zo hartverscheurend mooi. 
Als ik trouwens dirigent was en de Matthäus zou 'doen', zou ik het publiek de koralen laten meezingen. Maar NIET dit juweeltje uit de Lucas.
Ik begrijp ook niet, dat er m.i. hele enge muziek op die lijst staat, waar je amper naar kunt luisteren, zoals Glass' Koyaanqatsi.

2) Ik begrijp ook niks van jeuk. Als een mug je steekt in arm, been of romp heb je soms wel 4 dagen een jeukende bult. Als een mug je steekt in een vinger word je soms wakker door de hevige jeuk, maar het is na een minuut of 20 voorbij en komt meestal niet meer terug. Als een mug je steekt in je gezicht kun je een bult krijgen en dat zie je dan in de spiegel, maar het jeukt niet ... begrijp jij het? En waarom bestaan er zo enorm veel pijnstillers, maar geen jeukstillers?

12 oktober. Muts werd 14 deze week en is nu echt oud. Uitgekookt beest! Dit is het ochtendprogramma: we staan op en gaan ontbijten, dan ga ik douchen en daarna is het tijd voor: borstelen!  Dat vindt plaats op het oranje kleed in de kamer en hoef ik echt niet te vergeten. Het eindigt met een paar piepkleine kattensnoepjes voor Muts en daarná moet ik zelf aan de lichaamsoefeningen voor oude mensen. Die doe ik vooral op mijn rug, luchtfietsen e.d., en daarbij zo veel mogelijk oefeningen voor de stijve linkerhand. Muts strekt zich dan uit langs mijn rechterarm en wel zó, dat haar kop binnen het bereik van mijn rechterhand is, zodat het knuffelen niet belemmerd wordt. 
9 oktober. De verrassingen zijn nog niet op vandaag. Kijk nou eens wat ik in een van de bakken op het balkon zag: een witte Crocus goulymii en dat zal bij velen hun schouders doen ophalen, maar ik word er helemaal opgewonden van. Want die herfstkrokus is bij mijn weten, in Nederland niet eens te koop! Ik heb hem w.s. per ongeluk meegenomen in een stuk van mijn geliefde erigeron of zo. 
De mensen die ons huis kochten, hebben de paar die ik daar had w.s. opgeruimd zonder te weten wat voor bijzonders er in de achtertuin stond!! Ik moet er niet te vaak aan denken, want dan kan ik wel janken,

Deze krokus is een prima herfstkrokus, die niet omvalt als het regent. Meestal lila/paars. De witte weet ik alleen  te vinden bij Potterton in Engeland. Die moet je in februari bestellen, om ze in september te kunnen kopen en zijn dan ook nog eens flink aan de prijs. Maar sinds de BREXIT  kun je geen plantbare zaken meer kopen in Engeland en laten opsturen, zelfs geen zaden.   
9 oktober. Deze 'blaadjes' liggen massaal op het terras in Garderen. Ze komen als vlindertjes naar beneden dwarrelen. Maar ik had geen idee wat het voor zaden? waren. Derhalve ben ik thuis op zoek gegaan, te beginnen met het bomenboek van de postcodeloterij. Ander boek met planten, internet. Ik kwam er niet achter. Een mailtje naar Wanda, een buurvrouw in Garderen die altijd veel weet, en naar de Hortus hier in Leiden. En van beide kwam het antwoord: het zijn zaden van een Amerikaanse haagbeuk. Carpinus betula. 

Die staat trouwens wel degelijk in het bomenboek, blz 71. Met een afbeelding van een trosje zaden, groeit uit een katje, en daarin herkende ik de losse zaden niet, maar die zijn wel goed beschreven in de tekst! Nu komt het meest interessante: het is geen beuk, maar een berk!!! Carpinus = beuk, Betula = berk ...

8 oktober. Ik ben niet van de mobieltjes en bij berichten kijk ik zelden, maar laatst deed ik het een keertje. Had ik een bericht uit Polen, met een Pools telefoonnummer, begin vorige maand: dat ik nog een flinke openstaande rekening daar had. Dat is afkomstig van criminelen, want ik heb geen bedrag in Polen openstaan. Maar hoe weten die in vredesnaam dat ik a) in Polen ben geweest en b) mijn telefoonnummer waar ze een SMS naar kunnen sturen?  En dan ook nog zo'n fantasierijk bedrag ergens in de 400€ en 2 cijfers achter de komma. Ik vraag me af of je dat ergens zou moeten melden.

Mijn hand geneest wel aardig, want ik kan er weer van alles mee doen. Zoals een gewone beha aantrekken. Maar het resultaat viel tegen, want mijn favoriete exemplaar was te groot. 
Ik laat trouwens nog regelmatig iets uit mijn handen vallen: vanmorgen nog een bordje, kapot! Een paar dagen geleden een fles olijfolie of all things. Gelukkig bleef hij heel en was toch al bijna leeg, maar hij viel op de steel van een koekenpan met lekkere jus. Sodeju, wat een rotzooi in dat minikeukentje in Garderen. En wij geen jus!

In Garderen zag ik 2 nieuwkomers: gezellig een kikker, niet zo gek want er is een vijver op nog een 40 meter van ons huisje, en een onbekend vogeltje, waar ik van denk: een keep!, maar zeker weet ik het niet.  

Ik moet door de ruit heen en van ver weg een klein vogeltje fotograferen en daarbij zorgen dat het niet meteen gevlogen is. Het beestje bezocht alleen vrijdag onze tuin, maar wel een keer of 6.

Ja, een keep. Met dank aan Adri.
2 oktober. Als we in Garderen zijn gaan we graag boodschappen doen bij PLUS. Daar hebben ze de lekkerste (bio)slavinken die ik ooit heb gegeten. Ook hebben ze genoeg los fruit; ik heb een hekel aan mandarijnen in netjes b.v., want dar zit altijd wel een beschimmeld of rot exemplaar bij. Het enige dat vervelend is daar is dat er geen bewegwijzering is: je zoekt je een ongeluk zo lang je de weg nog niet goed weet. 

Gisteren een aardige aflevering van College-tour: over Klaus Mäkelä, die in 2027 dirigent van het Concertgebouworkest wordt. Hij is de vriend van Yuja, leuk nieuwtje, en tijdens de uitzending werden de enige twee orkestleden die ik van naam ken, geïnterviewd: :Dominic S., die in de jury zit bij die dirigententoestand op TV, en Marc Daniel van B., wiens zus een vriendin van Claire is ... 

1 oktober. We hadden in Garderen een heel moeilijke, maar fraaie puzzel. Gezicht op een stad in Z. Frankrijk, met bootjes, veel water en huisjes in de verte, 1500 stukjes en we hebben er 3 verblijven dáár over gedaan. 
Ko werd gehinderd door een probleem in de rand, die hij altijd maakt. De oorzaak kun je zien op de foto: twee stukjes die NIET bij de rand horen! 
Met het naderen van de winter moet je nestkastjes schoonmaken. Oude nestjes eruit en met kokend water het kastje reinigen, zodat ongedierte dood is. Vogeltjes slapen vaak in lege nestkastjes, heb ik me laten vertellen.

Hier was er iets goed misgegaan, een verlaten nestje met een stuk of 10 eitjes. Zielig! Het was een voorjaar met heel veel rupsen. Ik dacht dat de mezen het relatief makkelijk hadden gehad, maar een buurvrouw vertelde dat mezen als ze al broeden, bij veel herrie of drukte - denk aan bladblazers e.d. - de boel in de steek laten. 
De winter komt eraan, getver ... Maar ... er zijn ook leuke dingen. Zo kijken wij graag naar 'Strictly come dancing', al een jaar of 15, denk ik. Er is heel wat veranderd sindsdien. B.v. in de kleding. Gisteren danste Johannes, een van de professionele dansers, met een voormalige tenniskampioene; in een korte witte broek à la Wimbledon.  
Ik vind het altijd leuk om vast te bedenken wie het mogelijk gaat winnen. Hamza, vorig jaar, had ik in de eerste ronde al als winnaar gespot. Dit keer zijn Amanda en Nigel mijn keuzes. Leuk, vrolijk programma, met eerlijke jurering en niet te veel geouwehoer, zoals vaak bij soortgelijke Nederlandse westrijden. 
24 september.  Ik lees een boek van bijna duizend bladzijden - moeilijk vasthouden - en kleine lettertjes. Ik wou dat het uit b.v. 6 delen bestond met grotere letters, want nu houd ik niet meer dan een uur vol, al leest het lekker weg! M.M. Kaye, 'The far pavillions'. Ooit is een stuk van het verhaal als een sappige serie op de TV geweest en het speelt zich grotendeels af in India, eind 19e eeuw. Van een mooie prinses wiens leven zuur gemaakt wordt door een kreng van een zus, en een knappe, moedige jongeman, die in India is opgegroeid, maar in Engeland is opgeleid tot militair. 

Het eigenaardige is, dat ik in het boek om de haverklap woorden tegenkom die ik niet eerder ben tegengekomen. En ook in woordenboeken kan ik ze niet vinden, maar wel vaak via internet. 'Oppobrious' b.v. en dat had ik op 'denigrerend' getaxeerd, maar schijnt 'schandelijk' te betekenen; 'emulate' en 'immolate', het eerste is 'wedijveren met' en het tweede 'in brand steken', als ik het me goed herinner. 'Fatuous lies' zijn dwaze leugens en 'A spate of words' een stortvloed van woorden. Zelfs 'to prate' kwam ik tegen en in de context kon ik (natuurlijk) zien dat dat nauw verwant was met ons praten, maar wikipedia? maakte er wauwelen van. Ik heb nog geen 200 bladzijden gelezen!
Bovendien staan er nog allerlei Indiase termen in, maar daarvan staat een lijstje achterin met flink wat ontbrekende termen.. 
Die woorden zijn blijkbaar zó uit de tijd, dat ze niet meer in een woordenboek staan. Ik kom wel regelmatig woorden tegen die ik niet ken: mijn studie is inmiddels een jaar of 60 geleden en sindsdien zijn er vanzelfsprekend (sic!) allerlei nieuwe woorden gekomen, zoals b.v. de termen voor allerlei verdovende middelen of woorden die met de informatie/communicatie te maken hebben
Ook in het Nederlands hoor of lees ik van nieuwkomers. Vorige week nog twee: 'verzuimspecialist' en 'zwamsanering'. Bij het tweede kan ik me nog wel wat voorstellen, maar wat is een verzuimspecialist? Het eerste waar ik aan denk is een leerling die beregoed is in het bedenken van smoesjes. 'De brug was open' doet haar/hem minachtend snuiven ...

Terug uit Garderen en daar was het tamelijk vies weer, al heb ik vrijdag wel wat buiten kunnen doen. De tuinman had veel blad laten liggen en dat van die dikke laurier verteert niet ...

Inmiddels heb ik daar een stuk of 12 verschillende varens en in combinatie met allerlei klimopsoorten als bodembedekker kun je ook een leuke tuin maken.

Op de foto de leukste, waarvan ik de naam niet weet ...   Ik ga de foto's op de pagina Garderen zetten en proberen de namen uit te vissen. Hij is maar iets van 15cm in diameter en was 'n keer na een periode van (onze) afwezigheid + geen regen totaal verdord! Deze heet: Asplenium ceterach en is een ijzersterke groeier in muurtjes!
20 september. Vandaag een verhaal met heel slechte foto's! Ik had mijn kleine k-cameraatje bij me en foto's maken kon alleen tussendoor ... 
We hadden kaartjes voor een repetitie in het concertgebouw. Maar niet zo maar een repetitie, want op het programma stonden: 'Prélude à l'après-midi d'un faune' en 'La mer' van Debussy en allebei de pianoconcerten van Ravel, wow. Ik ben niet héél dol op La mer, maar het pianoconcert in G van Ravel is mijn nr 1 in de muziek. Ik heb het denk ik honderden keren beluisterd en zou het zonder meer elke dag kunnen horen en nog steeds genieten. Ter vergelijking: de beroemde Boléro is 1x in 3 jaar wat mij betreft ruim voldoende!
Dat was niet alles: de soliste was Yuja Wang!

We waren met Marleen en Meindert, want we hadden al kaartjes gekocht toen we er nog twee kregen als welkomstcadeau toen we vrienden van het concertgebouw werden. Het viel zowel Marleen als mij op dat we het nog nooit zó stil gehoord hadden in het concertgebouw als vlak voor het begin van de repetitie. Werkelijk muisstil! De dirigent was jong, een Fin, Klaus Mäkelä.  
Foto rechtsonder: Dominic Seldis, die bij die dirigentenwedstrijd op TV in de jury zit. 

 
Na Debussy was er pauze en we zijn blijven zitten op onze geweldige plek op het balkon, recht boven het naamplaatje van Ravel!, om te kijken hoe de vleugel uit de vloer ging komen.
Eerst worden de stoelen en zo opzij gezet en ontstaat een lege plek. Dan verschijnen er houten schotjes en hekken. De vloer, waar de meneer hier rechtsonder  op loopt, valt naar rechts tegen de muur eronder naar beneden en de vleugel komt met eigen vloer en al omhoog. Vervolgens komt er een meneer met een blauw lapje de vleugel nog wat oppoetsen. Leuk om dat een keer te zien. 
Yuja had vanmorgen niks extravagants aan. rode broek, geel topje, grote zwarte sportschoenen; ze droeg ook geen make-up. 
Ik vond vooral haar interpretatie van het 2e deel van Ravel in G erg mooi: in 3/4, als een wals, en ze speelde het met een minimale, bijna niet te horen vertraging, zoals ik dat ook altijd in de Engelse wals erg mooi gevonden heb. In het tweede deel heeft de solist het voor het, wat snelheid betreft, zeggen, want die begint! Het tempo van de andere twee delen vond ik persoonlijk een fractie te hoog, maar dat is uiteraard ook een kwestie van smaak. 
Wat ik ongelofelijk vond is dat zij - ze heeft nooit een partituur voor haar neus - bij een stuk dat van de dirigent herhaald moest worden voor aanwijzingen, zonder meer weet waar 'het is'! 
Ik kon de 'zweepslag' aan het begin goed zien, gewoon twee plankjes die tegen elkaar geslagen worden, haha! Zo, wat heb ik genoten!!! Laatste foto, een scherpe, is van Ko. Die doet het met zijn telefoon ...

19 september. Bij onze vrienden in Zuid Frankrijk, Antoine & Monique, zijn vanmiddag 4 schildpadjes geboren. Tussen de vier op de foto een 2 euro stuk! 

19 september. Als Ko, eens in de 2 weken, hier beneden 4 duinbroden gaat halen - 3 kopen + één voor niks! - neemt hij vaak een overheerlijke gevulde koek mee voor bij de koffie. Ook daar slaat de inflatie toe. Ze zijn inmiddels 2,25€ en dat niet alleen: de gebruikelijke 3 amandelen bovenop waren vandaag alle drie gehalveerd!
16 september. Er was vandaag een belangrijke reünie van het stedelijk gynnasium in Leiden. Ze zeiden van 700 jaar ...? Een paar oude klasgenoten hadden zich opgegeven en daarvan had ik er een paar heel lang niet gezien, maar van die 'niet gezien' was er maar één. Die heeft mij ongeveer drie kwartier onderhouden over wat hij allemaal voor belangrijks had gedaan in het leven, inclusief foto's op zijn telefoon. Van de vrouwen was er niemand, jammer, want die zijn vaak een stuk interessanter. Er kwam een oude foto langs op een beeldscherm in het lokaal dat ons oudjes was toegewezen, ooit het lokaal van Kuperus, aardrijkskunde dus! Hieronder op de foto: bovenin Mary† en het snorretje van Meinard†. Daaronder v.l.n.r. Martien, ik, Daan†, Huib†, Marjoleine, René, en Wus Kloeke (geloof ik); daaronder Dieter, Myrna, Koster† (leraar Grieks), Henry, ?, Bert en Herman Maaskant. Van Herman kan ik me totaal niet herinneren dat hij in de beta-klas zat. Wus was geen eindexamengenoot. Marjolein zat niet eens op school, maar ALTIJD op onze feesten: vriendin van Nelleke - niet op de reünie van deze foto - en later getrouwd met René.

Ik herinner me dat ik op school vaak naar die raampjes zat te kijken. Je kon er geloof ik nét niet door, maar in het voorjaar stonden ze wel eens op een kier, met de verwarming nog aan. Om de een of andere reden had dat wat. 

k ben na anderhalf uur vertrokken en ben, met dit heerlijke weer, naar huis gaan wandelen. Met rollator is dat goed te doen! Onderweg een misschien onbekende struik gezien (ik heb vermoedens) en ergens gele waterlelies, in het water bij die Zelkova's. Daar zat ook een zwanemoeder/-vader? met vijf al grote kinderen. Een mevrouw, ook een rollator, zat ernaar te kijken en we raakten al spoedig in gesprek. De zwanen waren eerst met 7 kinderen, vertelde ze en we dachten dat misschien pa zwaan ervandoor was met 2 zoons? Heel wat interessanter gesprek dan met de oud klasgenoot!
12 september. Tuinieren in bakken op het balkon is niet zo eenvoudig. De planten groeien naar het licht, dat is probleem 1. Ik heb net alle asters afgeknipt want door dit fenomeen was 't een grote zooi, terwijl het toch een fraaie aster is. Dat de balkonschilders hem twee weken geleden mishandeld hadden hielp ook niet echt, maar ik ga hem naar Garderen verhuizen.
Een tweede probleem is het water geven bij warm weer als we in Garderen zitten. Ik geef, voordat we vertrekken, gieters vol en hoop dat het goed gaat. 
Tulpen en speciale blauwe druifjes hebben het ook niet gedaan. Alleen die jasmijn, waar ik ooit heel lang naar gezocht heb en die ik uiteindelijk niet in de tuin van de Nassaulaan kon achterlaten, doet het goed, maar bloeit natuurlijk maar 2 weken.  
Ik was in juli teleurgesteld omdat Acis autumnalis niet tevoorschijn kwam. Ik heb toen een Viola laboradorica, die op de plek stond waar de bolletjes ook zaten, weggehaald en toen kwamen ze gelukkig tevoorschijn. Nu staan ze al een paar weken te bloeien, want ze houden het vaak lang vol. Vanmorgen zat er een heuse BIJ op! De eerste keer dat ik er hier een driehoog zag. Er zit al zaad aan: links op de foto ( bijna 2x groter dan in werkelijkheid) is een bolletje te zien. Ik heb met een penseel bestoven en die bij deed vast ook goed werk. Goede hoop voor komende jaren. Want het is een snoepje, toch? Als ze het ergens naar hun zin hebben zijn ze makkelijk, in Frankrijk hadden we er honderden.

11 september. Ik heb het niet gauw warm, maar hier in dit appartement is het stikheet met deze belachelijke hittegolf. Ik zit gewoon niks te doen in een tropen jurkje en 'het water staat in mijn haar' zoals mijn moeder placht te zeggen. 
10 september. Nee, wij spelen geen 'muiderberg', zeggen we vaak aan de bridgetafel. Het is een bekende conventie en wij vinden hem stom, omdat partner niet direct genoeg weet: zij/hij hoort alleen welke 5kaart hoog je hebt en + een onbekende 4krt laag en minder dan een opening.  
We komen op weg naar Garderen er min of meer langs als we via Amsterdam rijden. Nu ging ik er een paar verkochte oorbellen afleveren. Het huis waar ik ze moest afleveren was heel aantrekkelijk met leuk uitzicht over een plas. Maar zo te zien geen winkel in de buurt.

Zaterdagavond was de 'Last Night of the Proms',  waarbij we al een jaar of 25 genieten van het tweede, zeer britse deel, met Land of hope & glory (wat een verschrikkelijke tekst, trouwens), Rule Brittania, Jerusalem, 2 coupletten van het volkslied en Auld lang syne. 
Het betekent wel het begin van het winterseizoen, maar dat neemt wel allerlei gezelligheid mee. Volgende week begint 'Strictly' en hier zijn Per seconde wijzer en Lubach, met op maandag de unieke Diederik Smit, weer van start, allemaal leuk. 

6 september. 'Hoe gaat het met je hand?'vraagt iemand wel eens. Nou die is nog stijf, maar het meeste kan ik wel weer, al laat ik ong. 2x per dag iets vallen ...  Het moet nog een een keer geopereerd worden, plaatje eruit, dan worden de pezen misschien wat soepeler. Dat is al in mei aangekondigd en haast hebben ze blijkbaar niet. Ook goed.
Af en toe probeer ik wat piano te spelen. Akkoorden gaan niet, ik kan b.v. geen octaaf meer spelen links. Iets niet zo moeilijks gaat soms wel. 
Ik heb Ko met zijn verjaardag een album met muziek van Statius Muller gegeven en daar staan een paar niet al te ingewikkelde stukken in. Tenminste ... dat denk je als je ziet van maar 2 kruisen en niet al te veel noten. Haha, had je gedroomd! De ritmes zijn zo anders dan de gangbare muziek uit deze contreien dat je dáárrover struikelt. Ik ga maar eens proberen er één maat in te krijgen! Ko is trouwens al een heel eind met een Antilliaanse wals.
5 september. Het gebeurt maar zelden : eens in de 3 jaar? De vorige gelegenheid is trouwens nog maar kort geleden, alleen hebben we die gemist. Maar gisteren was ie er weer eens: 7SA, met samen 39 punten; vast voor het eerst van mijn leven. Evenzogoed hadden maar 4 van de 17  paren die de hand kregen het geboden. 
Ik had 18 punten en opende geheel tegen de regels 1SA, omdat ik met mijn 3-3-3-4 verdeling niks anders kon bedenken waarmee ik niet eventueel in de problemen zou komen. Ko had er 21 en bedacht een Stayman, waarbij bleek dat we een fit in Schoppen hadden, maar ... 7 Schoppen zit er NIET in, want linkerbuurman heeft een vierkaart schoppen, met daarin de enige Boer bij de tegenpartij en ik heb AHVx.  
Biedverloop was nu: 1SA - 2 Kl (Puppet Stayman);  ik: 2 Ru (een of twee vierkaarten hoog) - Ko: 2 Ha waarmee hij een vierkaart sch belooft (die ik zelf ook heb); ik: 4 Sch =  4krt schoppen + maximum sans-opening, 17 pnt) - Ko: 7 SA. Ik kon mijn verliezende schoppen kwijt op Ko's vierde klaveren en het spelen was geen probleem. 
Ik: Sch AHV7 Ha B62 Ru HB5 Kl A92    Ko: Sch 10632 Ha AHV Ru AV Kl HVB6
Dit is abacadabra, behalve voor bridgers!
4 september. Het is 23 stappen van mijn stoel bij de TV naar de keuken. 
.3 september. Vandaag doen we 'de bonus' = kijken of er vandaag nog of morgen iets in de aanbieding is dat de moeite waard is. Houdbare producten slaan we soms in grote hoeveelheden in. Koffie en thee b.v. Vandaag ga ik achter de biologische chocola aan en die kan ik echt aanbevelen. Puur, 55% cacao. Echt lekker en vandaag dubbele bonus ... Sinaasappel vind ik ook lekker, maar Ko niet.  
Vanmiddag deden we helemáál iets geks: we zijn naar het strand geweest! Ja, echt! Wel 20 minuten. Er waren niet veel mensen. Eventjes met de voeten in zee, even naar de prachtige schelpen kijken, even op het zand zitten. Best fijn.  We zitten af en toe met een teen in het water in een of andere verre oceaan, maar hier in Nederland komt het er bijna nooit van. Ik had b.v. die windmolens, heel in de verte op zee, nog nooit gezien! En wanneer is het hier nu in september aangenaam van temperatuur, geen wind, geen drommen vakantiegangers?

1 september. Terug van de Veluwe. Daar was het zowel gisteren- als vanmorgen 16°. Daar word je in deze tijd van het jaar niet blij van. Er waren veel mezen. Raaf gehoord!
28 augustus. Ko en ik hebben wel vaste tijden dat we dingen te doen hebben zoals ma- en wo- middag = bridgen. In september hadden we behalve deze vaste middagen geen afspraken op de 20ste september na. Dán hebben we kaartjes voor Yuja Wang in de repetitie die voorafgaat aan de uitvoering in de avond en dáár krijg je w.s. geen kaartjes meer voor. Yuja speelt n.l. allebei de pianoconcerten van Ravel en ik neem aan dat dat al een jaar geleden was uitverkocht! Bovendien speelt het orkest ook nog eens L'après-midi d'un faune  en nog iets, maar dat ben ik nu even vergeten. Om te smullen! 
De 20ste is een woensdag. We moesten dus al van het bridge afzien. Da's OK natuurlijk, bridgen is leuk, maar Yuja is leuker!!!! Ko kreeg voor die datum een uitnodiging voor iets als bloedonderzoek en ik sta die middag op de lijst voor kassadienst. Leve Murphy. 
 augustus. Vaak wordt mij gevraagd hoe het me bevalt in Leiderdorp. Aanvankelijk gaf ik dan een ietwat wazig antwoord, maar tegenwoordig zeg ik gewoon dat ik het maar matig vind en verzacht het dan wat met dat het prettig is dat de winkels zo dichtbij zijn. En ja, dat is prettig, al ben ik niet dol op AH. 
Ik mis naar buiten kijken, want naar andere flats en geparkeerde auto's kijk ik niet graag. Ik vind zo'n hal, koud, grijs, als je deur uitkomt niks. Ik vind het te groot. Het is lawaaiig, vooral in de zomer, met gillende kinderen en werklieden die om duistere redenen al om een uur of 7 's morgens onder je slaapkamerraam staan te kletsen. Het is bijna nooit stil: 's avonds laat wordt er ook gekletst. Het waait bijna altijd hard. Je leert je buren amper kennen, en het allerergste: ik heb geen tuin, maar wel veel heimwee naar Zoeterwoude. Ik kan niet zo maar even naar Joke lopen en onderweg nog 3 andere bekenden tegenkomen. Het is niet anders.
Ik kon het tevoren al weten, natuurlijk, want we hebben een jaar of 20 geleden een tijd op de Potgieterlaan gewoond, ook tijdens de zomer. Dat appartement was knusser en had een beter uitzicht - ik keek recht in de bomen langs het spoor en heb er zelfs wel eens een groene specht gezien - maar was dan wel weer minstens een kwartier lopen van de supermarkt; op het 5meiplein, op het Diamantplein of tegenover het station. Ik vloog tegen de muren bij gebrek aan buiten, want toen hadden we geen escape to the country, geen huisje in het bos.  
Maar ... ik heb hier bijna nooit hoofdpijn en dat is winst. En een heel aardige huisarts. Op maandag een bioslager voor de deur. Donderdags op de markt een groentekraam die soms heerlijke dingen heeft, zoals echt lekkere aardbeien of verse kapucijners. En vooral niet vergeten: KO VINDT HET HEERLIJK!!!!
Deze week hebben we te maken met een nieuw vervelend gevolg van in een appartementencomplex wonen: de VVE heeft besloten dat de buitenboel geschilderd moet worden. De kleur verf is oorlogsschepengrijs, hoe verzin je het! maar dat was al zo. 

Nu meldt zich dagelijks de schilder, een alleraardigste Poolse meneer, die ons al verteld heeft dat hij bij zijn opa in het bos is opgegroeid, de bofferd, en daardoor weet, dat ik een Helleborus in een plantenbak heb staan. Maar die evenzogoed zijn pot met verf bovenop de Acis autumnalis, die net in bloei is, heeft gezet en mijn Aster 'Harry Schmidt' heeft geknakt omdat hij anders niet bij de dingen kon die hij moest schilderen.  

Morgen gaan we naar ons piepkleine huisje in het bos, hoera!
22 augustus. Gisteren was Ko jarig en het was als van ouds gezellig. met twee nieuwe gezichten: Klaas en Riet. Zij pasten prima in dit groepje. Na het overlijden van Frans, Gita, Rikki en Kees, die we nog altijd missen, werd het wat stil rond de tafel! We passen net met z'n elven rond onze vierkante (sic) tafel.  

Op de foto v.l.n.r. Riet op de rug gezien, Margriet, Klaas, Joop, Cor, Meindert en onderop de foto, ook op de rug, links Joke en Marleen. 

De mannen hadden een serieus gesprek zo te zien en Ko kijkt nog wat achterdochtig: hij moet nog wennen aan zijn 82 jaar!

Joke en Marleen hadden tevoren afgesproken wat ze aan zouden trekken zodat ze goed bij elkaar zouden kleuren. Ook de halssieraden waren aangepast ...
20 augustus. Terug uit Garderen, waar het kouder was dan de beloofde hitte op vrijdag, maar wel lekker. Weinig zon! Ook vanmorgen heb ik nog lang een vestje aangehad.
Vrijdag zijn we wezen bridgen in Drenthe, altijd weer gezellig. Op de heenweg, boven Zwolle, zeker 20 ooievaars gezien!!!

Verder leek het begin van de herfst te zijn gekomen, met veel berkenblad op de grond. Poes ving weer een muis, zielig voor het beestje, maar ik kon het  niet meer redden. Spriet was altijd zó voorzichtig met het thuis brengen van muizen of slangetjes, dat ik de gevangen beestjes weer los kon laten. We waren zeer behendig in het vangen van muizen indertijd!
16 augustus. Ko is bijna jarig en we verheugen ons op de gebruikelijke maaltijd met goede vrienden en ijs toe ... We zijn een tijd niet bij de ijsboerderij geweest en ik vrees dat de bestelling van deze keer de laatste gaat worden, want het ijs is maar liefst 40% duurder geworden in een jaar? tijd. Eigenlijk nauwelijks leuk meer. 
15 augustus. Namibië 2000 is af t/m de zandduinen = album1. Je hebt geen idee hoeveel werk dat is. Dit zijn de handelingen: 1) foto's selecteren in het album 2) de foto's uit het album halen en op de achterkant iets schrijven voor de volgorde 3) eerste foto onder het scanapparaat leggen en dat sluiten 4) op de computer het scanprogramma aanzetten en 5) klik op afbeelding, 6) scan 7) voorbeeldscan 8) wachten en de foto van het voorbeeld omlijnen 9) klik op scan,10) wachten en foto bewerken met soms 11) contrast en/of verdunnen 12) opslaan + naam verzinnen en tenslotte 13) in het blog zetten = eventueel bijschrift. Dat zijn heel wat handelingen voor één foto!!! 
13 augustus. Weer terug van de Veluwe. Daar regende het veel, maar zaterdag was lekker. Ik heb op de hei gewandeld; die bloeide en het viel me op dat er nauwelijks insecten waren. Je zou toch gezoem kunnen verwachten ... mooi niet. Ook waren er geen hertshooi planten met gestreepte rupsen. Wel grasklokjes en veel dode torren, die aan de onderkant mooi blauw waren. 

Vanmiddag zijn we op de terugweg bij Anky, onze buurvrouw in Frankrijk, langs geweest. Ze is helemaal de weg kwijt en woont in een tehuis, maar was verder haar gewone vrolijke zelf. Ze keek Ko een paar keer doordringend aan en zei: 'Ik vind het toch zo leuk dat jullie er zijn. Toen jullie binnenkwamen keek ik naar hem en dacht: die ken ik!' Ze spreekt nog steeds vloeiend Frans. 

We aten er een saucijzenbroodje, maar dat kan ik niet aanbevelen! Of misschien zijn we door en door verwend, dat kan ook. Dat krijg je als je hier beneden saucijzenbroodjes kunt kopen bij van Maanen!
9 augustus. De auto heeft een rammeltje en dat moet nagekeken worden. Ik moest denken aan de allerbeste POETS (Ralph Inbar) ooit, waarin Anita Meijer een rammeltje had in haar auto en die later bij de garage compleet uit elkaar gehaald vond. Maar goed. Bij de garage kletste ik even met Willem, die we daar al weet ik hoe lang kennen. Hij liep wat moeilijk en vertelde dat hij een nieuwe k nie moest en nu er net op het nieuws is geweest dat de operatiekamers van Alrijne Leiden en Alphen in oktober dicht moeten wegens tekort aan geld, was dat zorgelijk. Even later sprak ik een vriendin die wacht op een staar operatie en zelf wacht ik al bijna 3 maanden op een oproep tot het laten verwijderen van het plaatje uit mijn pols ...  Het budget voor operaties is op, ja hoor!!!
Shongololo 2000 is gevorderd tot begin Namibië, maar ik kan nog niet 'uploaden'. 
8 augustus.  Geïnspireerd door alle plannen gingen we op zoek naar foto's uit een redelijk ver verleden. We zijn in 2000 met de Shongololo express naar Zuid Afrika en Namibië geweest, een fantastische ervaring. Maar de fotoboeken kijken we zelden meer in en daarom zijn we bezig met daarvan een deel van de foto's te scannen en er een blog verhaal bij te maken, Dat is heel arbeidsintensief werk en m.n. ík ben veel vergeten, zoals routes en namen van steden Maar van die cheeta's weet ik natuurlijk nog wel. In aanbouw!!
6 augustus. Deze middag maken we plannen om begin februari naar Namibië te gaan met M&M (die uit Monnickendam komen). Een rustige reis met verblijf in een paar lodges en één dag safari in Etosha. Zij zijn nooit in dit deel van Afrika geweest en als je de moeite neemt om erheen te gaan dan moet je toch minstens olifanten gezien hebben!

Geloof het of niet: het was nú al lastig om het vliegtuig te boeken en de kamers in een van de uitgezochte verblijven waren al niet meer beschikbaar op de dagen die we wilden boeken! Zodat de oorspronkelijke planning hier aan tafel moest worden aangepast!
6 augustus. Ik had net Claire aan de telefoon. Zo af en toe moet je toch even bellen met down-under! Ze waren daar met z'n allen naar de voetbalvrouwen wezen kijken. Tegen Zuid Afrika. Leuk hoor.

We zijn zelf jaren geleden een keer gaan kijken, toen het team in Eindhoven speelde en vonden het vooral heel gezellig. Het was mooi weer, er hing een vrolijke sfeer en er waren heel veel kinderen, herinner ik me. Echt een leuke middag UIT!

Jacob, zelf voetballer, is enthousiast, zo te zien! 
5 augustus. We zijn net weer terug uit Garderen. Daar was het koud en nat, maar we hadden een puzzel En omdat we nog meer te doen hadden zijn we weer naar het westen getogen. 14° lazen we op de thermometer in de auto, toen we op de A12 reden!! Augustus!!! de warmste maand van het jaar, haha! Maar ik had een thermohemdje aan en een trui.
Ik zag een boomkruipertje en dat was pas de 3e of 4e keer. Er waren ook ongelofelijk veel mezen, soms wel 10 tegelijk, foto's mislukt. Het was sowieso druk bij de vogels: de buren waren er niet ...

Op het nieuws gehoord: 'Daar hebben we de nodige vraagtekens over'.

Ko (en ik een beetje) heeft zich bezig gehouden met een plan maken voor een bezoek aan Namibië, in februari of zo.
1 augustus. 's Avonds wil Muts graag bij ons op schoot, beurtelings bij Ko of bij mij. Maar, hoewel ze niet op tafel mag, is een plekje in je arm lekker tegen je aan als je aan het lezen of puzzelen bent, niet te versmaden. Dus heel voorzichtig kruipt ze tegen je aan en ... ze mag wel eens blijven liggen. 

Ik zit hier de laatste bladzijden te lezen van een vervolg op 'De jongen in de gestreepte pyjama' van John Boyne. Ko en ik mochten van de Postcodeloterij elk twee boeken uitzoeken, helaas alleen in het Nederlands. Dit was een van de twee die Ko had uitgezocht, voortreffelijk vertaald trouwens, en een boek dat je in één adem uitleest. 'Toen de wereld brak' heet de Nederlandse vertaling. 'All the broken places' is de Engelse titel.

Het gaat over het zusje van Bruno uit die gestreepte pyjama en of zij schuldig is aan de oorlogsmisdaden van haar vader of de dood van haar broertje. Ik vind van niet. Mensen zijn voor hun eigen daden verantwoordelijk, niet voor die van hun ouders of nakomelingen. Ik zal eens vragen wat Marleen ervan vindt!

Ik had een thriller uitgekozen van een Spaanse auteur en vond het rommelig geschreven, met steeds weer sprongen in de tijd zowel naar voren als naar achter. Bovendien was de vertaling nog goed in het begin van het boek, maar kwamen er steeds meer gammele zinnen en zo in. ik heb het bij het oud papier gelegd. 'De zaak Templeton' van ene Castillo, een Spaanse schrijver. Ko andere keus was er een van de schrijver van Hendrik Groen en ging over ouderen in Spanje of zo en hij vond het niks; mijn andere boek was er eentje van Jojo Moyes, 'In haar schoenen' en dat was best aardig en zonder hinderlijke fouten,  maar niet zo geweldig als haar eerste boek. 'Me before him' geloof ik. 
30 juli. Het was koud en regenachtig in het bos. verwarming aan! 
Vandaag heb ik me weer eens bezig gehouden met muziek. In de auto hebben we bij muziek dingen nodig die we allebei de moeite waard vinden en ik had er wat aan gedaan voor de lange reis naar Polen. De USB stick is voor mij behoorlijk nieuw, er was wel het e.e.a. misgegaan: te veel applaus of ander lawaai b.v. en massa's vervelende pop, die Ko er per ongeluk toch op had gezet.
Ik kon al met YT omgaan, dingen zoeken, eraf halen, opslaan, korter/harder/zachter maken maar kan nu ook bewerken en opslaan op een eenvoudiger manier. Dat leer ik uiteraard van Ko. Het laatste stuk dat ik gedaan heb vandaag was balletmuziek van Ginastera. 'Malambo' kenden we al, maar ik wist niet dat het bij een ballet hoorde. 4 delen!: het 2e deel van de 4 vond ik ook mooi, dus dat heb ik apart op de lijst gezet. 
Mocht je eens een minder vrolijke bui hebben en er iets aan willen doen? Ga naar You Tube, zoek Ginastera, Malambo en dirigent Dudamel en kijk dan volscherm naar de video! Met een orkest van getalenteerde straatkinderen.

24 juli. In Vogeldagboeken  vandaag een boomklever op een bekende schaal. Adri de Groot, de fotograaf van al die prachtige vogelfoto's, logeerde een paar dagen in ons huisje en maakte deze mooie foto van, wat ik denk, een jonkie. 

Er zit al lekker veel mos op de schaal. Ik moet hem soms wel 4 of 5 keer per dag vullen, totdat het materiaal verzadigd is. het is niet gewoon beton. Zwart, zwaar en poreus ... rara!

Adri heeft met een wildcamera opnames gemaakt in onze tuin - haha -, en daarop staat een marter, die van de vetbollen snoept, een muis, die zien wij ook vaak, en tot mijn verrassing een dikke egel en die hebben we er nog nooit gezien. Ik hoop dat de egel een prettig verblijf heeft gevonden in de hardplastic hondenmand die omgekeerd achterin de tuin staat met een heleboel takken erop. 

Hier kun je dat bekijken Vogeldagboek - Boommarter-egel-muis
Muts logeert, als we een paar dagen weg zijn, altijd bij Jaap, onze vroegere buurman van de Potgieterlaan. Ze is er helemaal thuis en lijdt niet aan hoogtevrees, want ze zit hier heerlijk op de rand van het balkom, 2e etage! 

22 juli. Voordat we vertrokken naar Polen in Garderen naar de superspannende finale van Wimbledon gekeken: Djokovic tegen Alcaraz, een Spanjaard van 20. Die tot mijn grote genoegen won! 
Naar Polen geweest dus.. Verhaal op een aparte pagina en is inmiddels, 23/7, voor een groot deel klaar, maar er komen nog foto's van Aniela.. 
14 juli. Één jaar en één maand na onze verhuizing hierheen heeft Ko zijn trouwring teruggevonden! 
13 juli. Laatst kocht ik dus via M.P. een andere camera, ook Panasonic Lumix, maar een andere serie. Die is nog makkelijker in het gebruik dan de vorige (drie) want ik hoef niet zelf de macro in te stellen of weer ongedaan te maken en levert prima dichtbij foto's op zoals van deze onbekende hommel op linaria op het balkon hier. Tuinhommel.

Muts wil graag iets nuttigen. Dat wil ze eigenlijk graag de hele dag. Maar ze gaat tegenwoordig naast het denksportcentrum zitten om haar wensen kenbaar te maken, want dat levert nuttigen + vermaak op!

 

We hebben nu opnieuw kaartje voor Yuja. In september komt zij opnieuw naar het concertgebouw en speelt allebei de pianoconcerten van Ravel. Wow. Wij gaan 's morgens naar de repetitie, lijkt me erg leuk. 
9 juli. In Garderen was het WARM!!! Binnen 29° en buiten nog meer. Met het raam wijd open geslapen en daardoor kon het rolgordijn niet dicht. Ook goed. Proberen iets te verzinnen om het wat donkerder te maken en inkijk te voorkomen.
Meest opvallend: het jachtinstinct van Muts ontwaakte. Tot onze stomme verbazing kwam ze met een muisje of woelratje in haar bek naar binnen. Geen idee of ze het opgegeten heeft of dat het beestje ontsnapt is. Ze kijkt naar vogels, maar gaat er nooit achteraan. Daarna heeft ze nog een tijdje bij de krentenboom zitten loeren en toen ik daar water ging geven rende daar ook een, denk ik, woelratje uit.
Het werd, vond Ko, ook hoog tijd om het huisje eens aan de buitenkant schoon te maken, maar ... pas als het warm genoeg was. En dat was het!

Helaas is het vaak zo, dat als het een keer flink regent, het direct weer smerig is. 
We zijn vandaag met goed weer uit G. vertrokken, nog geen (beloofd) onweer. Maar toen we in Leiderdorp kwamen was de temperatuur wel met 10° gezakt en weerde het ook een beetje on.
3 juli. Vandaag ook al zo'n bijzondere dag. Eerst hadden we bij de lunch een smakelijke ficelle van van Maanen, bruin en een beetje hard, maar veel beter van smaak dan het stokbrood van AH. Lekker met de heerlijke kaas uit Z. Frankrijk.

Vanmiddag speelden we een zomerdrive. We scoorden iets boven de 50%, niks bijzonders, maar Ko smaakte het genoegen om 5Sch gedoubleerd te maken met 4 azen buitenboord!!! Ko had een renonce harten, ik een renonce ruiten, hij had 6 klaveren en 6 schoppen! en ruiten 2. Ik had zowel klaveren als schoppen mee en een 7kaart harten, we hadden samen 3 kleuren met lengte en HV aan top en in 2 handen maar 15 punten van de 40! 
De tegenpartij had 5 ruiten kunnen maken (zij hadden alle ruiten behalve die 2, in een 8/4 verdeling) = 8 ruitenslagen. + nog 3 azen of - nog beter - 5SA kunnen spelen, maar kon dat niet meer bereiken en andere schoppenspelers waren down gegaan ... 

Ik had kassadienst en toen het klaar was haastje-repje naar huis voor een snelle maaltijd en naar Amsterdam. Want daar in het Concertgebouw was eindelijk een concert met Yuja Wang, waar we 3 jaar geleden al kaartjes voor hadden. Dat ging indertijd niet door vanwege COVID. Yuja, vandaag jammer genoeg niet in zo'n extravagante outfit als dikwijls, speelde Rachmaninovs Paganini variaties en dat vind ik heerlijke muziek; vooral dat superromantische gedeelte beetje aan het eind waarin ik het thema nog steeds niet herken, maar wat geeft 't: het was dik genieten.
Daarna was Yuja verdwenen en deed het orkest nog iets van Richard Strauss (Suite Rosenkavalier, met een gedeelte dat meer  van Johan leek), waar ik niet weg van was en daarna la Valse van Ravel, da's een beetje gewelddadig; ik ben er niet zo dol op als op heel veel van zijn andere composities, maar toch ... Ravel!

2 juli. We hadden een te gek weekend. 
Het was in Garderen heel druk met vogels en vooral de appelvink kwam daarbij in beeld, één keer 4 tegelijk. Ook zag een een groenling en die zie ik bijna nooit, terwijl ik die appelvink nu al zeker 50 keer gezien heb!!! Donderdagavond gingen we naar Ugchelen, want daar had iemand via MP een zakcamera in de aanbieding. Ik had, geloof ik nog nooit van Ugchelen gehoord, maar leuk daar!
Zo zagen we een vrij kleine Catalpa in volle bloei. Je ziet overal catalpa's, gesnoeid tot een bol, met alleen maar blad, op een stam. Ze mogen nooit bloeien en dat is om te huilen, want ach, wat zijn de bloemen mooi!

Donderdag was het warm, vrijdag wat minder, maar toen gingen we naar Harderwijk, want daar waren maar liefst twee tentoonstellingen die we wilden zien.
De eerste was er eentje over de puzzelmaker Jan van Haasteren en dat was hartstikke leuk! Gelijk bij aankomst een welkom met de beroemde haaienvin! . 
De eerste puzzel waarvan een afbeelding aan de muur hing, was de puzzel die we toevallig thuis aan het maken waren!!!

Voordat er aan een puzzel begonnen wordt bezoekt Jan v H. zo mogelijk de plek waarvan de tekening gemaakt gaat worden: een speeltuin of een zwembad of wat dan ook maar. Op de foto's hieronder - een puzzel die we nu aan het maken zijn - de voorbereiding: foto van een kameel en tekeningen van kamelen en palmbomen. Als de tekening af is wordt hij met de hand ingekleurd met ecoline. 

Hieronder de tekening van een puzzel die nog moet komen: kattententoonstelling. De rechtse mevrouw met het al ingekleurde mondje is 'Schoonmoeder' en die staat op vrijwel alle puzzels. Ze heeft een rode jas aan en een dikwijls paars hoedje. Andere vaste figuren zijn: de inktvis (waar ik altijd mee begin), de slak, het hondje met de zwarte vlekken, tijgertje achter de boom, robotje, Sinterklaas en/of Kerstman, padvindertjes,  etc. 
(Ik had toevallig vorig week onze reis ooit naar Tunesië weer eens zitten lezen, met daarin de vondst van het moslimkraantje en de dag van 'het kamelenreistijdbesluit'. Een onderdeel van de reis was n.l. de mogelijkheid om een ritje op een kameel te maken, maar dat hoef je maar één keer van je leven te doen en wij hadden het al gedaan! Dus hebben we uren zitten kijken naar dat gedoe met die kamelen en ontzettende lol gehad. De kamelen werden steeds in groepjes van vier aangevoerd en kregen veel rust tussendoor. De puzzel met de kamelen hadden we nog nooit gezien en hebben hem ter plekke aangeschaft.)
In de etalage van een schoenenwinkel in Harderwijk staat de schoonmoeder ...

 

 
Na deze enige tentoonstelling gingen we naar een andere, van Marius van Dokkum. Dat was in een klein museum en het was er behoorlijk druk.
Buiten kon je even een foto van jezelf maken op een typisch van Dokkum schilderij. Zelf vind ik het schilderij rechts erg leuk. Hij heeft een heel eigen stijl van schilderen, maar is daarnaast ook een geweldige vakman, zoals je kunt zien op de grote foto daaronder. Wat knap om glas zó te kunnen schilderen!

Omdat het zo klein en vol was vond ik deze tentoonstelling  minder leuk, maar een groot schilderij van mensen op een perron vond ik te gek: allemaal een telefoon in de hand! Helaas heb ik er geen echt goede foto van kunnen maken. Lelijk met flits, anders te donker.

Dit schilderij is niet helemaal in zijn gebruikelijke bolle stijl. Het heet 'Boer trouwt vrouw'. Wat ik er zo leuk aan vind is dat de vrouw zo duidelijk herkenbaar is!! 

En waar woont Marius van Dokkum? In Ugchelen!
Zaterdag was het regen en kouder en trui + vest aan, maar gelukkig een leuke nieuwe puzzel. En plotseling kwamen M&M langs, met veel gezelligheid en verhalen & onze lievelingskaas uit St Chinian. Tôme d'Estaing had de mevrouw van de kaas, als je daar de markt op loopt links, al tien jaar niet meer gehad ... dat klopt, want wij zijn inmiddels al 10 jaar weg. Maar ze had wel een andere die er erg op leek, ook heel lekker, een tôme de brebis; ik ben niet zo van schapenkaas, maar deze is overheerlijk; en later vond M. ook nog de tôme d'Estaing...  We werden ontzettend verwend met twee stukken zo groot als we nog nooit in huis hadden gehad. Heerlijk.
28 juni. Muts heeft haar eigen denksportcentrum. In kleine bakjes die op verschillende manieren moeten worden geopend met hendeltjes, schuifjes en twee balletjes die weggeknikkerd moeten worden, gaan brokjes. 
Ze had binnen een dag door hoe het werkte, maar nu ze het weet ziet ze de brokjes liever geserveerd in het denksportding dan gewoon in haar etensbak. 
Als we gaan slapen en ze krijgt de laatste portie van de dag opgediend dan gaat ze zitten dáárnaast zitten wachten.  

Muts is een tweedehands poes. Toen ik haar kreeg vertelde haar personeel dat ze erg dom was. Ze was in het begin wel erg bang en daarom noemden we haar Muts. Maar dom? Daar heb ik nou nog nooit iets van gemerkt.

In Garderen heeft ze een verwarmd dekentje, het kan er behoorlijk koud zijn. Ze komt ons waarschuwen als het dekentje (veiligheidsstop na 90 minuten) uit is.

 
27 juni. We wonen hier nu ruim een jaar. Een mooie flat, ik kan niet anders zeggen, maar een appartement is nog steeds niks voor mij. Helaas kun je aan de komst van de oude dag niks veranderen en dus bof ik, dat ik niet woon in een benauwde kamer in een Frans bejaardenhuis, dat AH nog geen 50 meter hiervandaan is en we aan het eind van de week lekker in het bos zitten tussen de vogeltjes en de bosrommel: er valt er daar veel naar beneden.
Kamerplanten willen hier niet zo. Ik heb een soort ficus, die nog nooit een nieuw blad heeft gekregen,  en dat vervult me van achterdocht. De dracaena, die het overal en altijd goed zou doen, is nog geen half jaar oud geworden Er zijn er twee die het goed doen: een soort sansiveria (nu weet iedereen dat je wel een heel erge hekel aan kamerplanten moet hebben wil je die kapot krijgen) en de chirita, het onbekende plantje, dat maar blijft bloeien en nergens te koop is. Maar zelfs de makkelijke papyrus , speciaal aangeschaft voor Muts die af en toe gras wil eten, wil hier niet. Met veel moeite probeer ik nog een orchidee in leven te houden. Op het balkon heb ik ook wel het een en ander, maar écht goed gaat het niet. 
Chirita tamiana 'Maisy' staat hieronder. Een fantastische kamerplant die vrijwel altijd bloeit. 

Ik heb haar ooit gekocht bij de Bosrand en daarna nooit meer gezien. Jammer hoor, want het is geen moeilijke plant, zolang ze maar niet in de zon staat en geen water op het blad krijgt.

Maar kabels en aanverwante zaken doen het hier hartstikke goed.. Overal!

De vierde doet doet me pijn aan het hart: de mooie tafel, speciaal voor hier laten maken, is ook alweer bekabeld.

 

Er zijn ook nog veel onduidelijke dingen zoals ergens toetsenbord, een bakje vol piloten*) of zaken waarvan ik meestal  niet weet waar ze voor dienen. Allemaal in het woongedeelte, want met zijn kantoor bemoei ik me niet. 

*) het Poolse woord voor afstandbediening is pilot en dat is makkelijker dan het onze, dus heet het ding hier al 30 jaar zo.
25 juni. Vrijdag naar Garderen. Toen we op de N11 reden zag ik een ree in de weilanden. Nooit eerder gezien daar.
Het was vrijdag warm, maar zaterdagmorgen was het kil en wat vochtig in huis en is de verwarming een uurtje aan geweest. Later op de dag werd het wel degelijk warm. Tonkie zou zaterdag meedoen aan een 'Endurance' in Ermelo en om een uur of 12 gingen we kijken. Tonkie had na de eerste ronde van 20 km besloten te stoppen met de wedstrijd, want het was erg warm!!! Haar paard, 'Carpinchera', de criollo die ze - inmiddels 2 1/2 jaar geleden - heeft gekocht in Zuid Amerika reageerde niet op de warmte zoals dat zou moeten en het paard gaat voor alles! 
Dit is haar trots en glorie, met de brandmerken op de bil (dat gaat tegenwoordig niet meer met vuur, maar met hetzelfde spul als waarmee wratten worden behandeld, ik kan even niet op de naam komen.) 's Avonds weet ik het weer: vloeibare stikstof.

  Er is een groot hippisch centrum in Ermelo en daar stonden allerlei paddocks met parasols en bakken water en uiteraard paarden van allerlei rangen en standen. 

Tonkie was met een vriendin, die Tonkie's oudste zelfgefokte veulen bereed. Hij is alweer 9 jaar! Tonkie heeft het Z. Amerikaanse paard moeten laten wennen aan Nederland, aan een kudde, aan iemand op de rug etc. Daar zit dus inmiddels ruim twee jaar werk in.  Dan moet het paard nog wennen aan wedstrijd rijden, doen wat er gedaan moet worden = eten als er gegeten moet worden, drinken idem, draven op commando want de hartslag moet worden gemeten etc. Maar ze doet het goed. 

Het paard rechts had een rood lintje in de staart = niet achterlangs lopen, kan schoppen!!! Een groen lintje is, dacht Tonkie, een beginneling.

Tijd voor een ernstig woordje met mijn dochter?
Het was verder rustig in Garderen. Appelvink kwam weer langs. Heerlijk buiten gezeten. Een jonge specht kwam per ongeluk binnenvliegen, Muts had zowaar belangstelling voor dat fladderende beest, maar gelukkig vond hij op tijd de weg naar buiten terug. 
Het eind van dit heerlijk zomerse weekend vierden we in Leiderdorp met Snelle Jelle soep voor de vitamines en stokbrood met Hollandse nieuwe. 
Snelle Jelle soep is lekker op warme dagen en anders trouwens ook: je zet 1 liter water op met twee bouillonblokjes en een zak boerensoepgroenten. Als het kookt is het klaar en een beetje rijst (over van gisteren) erin is lekker.
22 juni. Omdat het in Garderen flink geregend heeft en water geven dus geen eerste noodzaak was zijn we een dag langer hier gebleven, lekker rustig. Ik ben bezig geweest met de familiefoto's en boven kun je het blog vinden. Wat ik met name erg leuk vond is dat je die kleine kiekjes kunt scannen (van Ko geleerd) een daarbij worden ze flink vergroot, zodat je gezichten kunt herkennen die eerst te klein waren om te zien wie er op de foto stond. Als de foto niet scherp genoeg is wordt het niet zo mooi, zeg maar gerust tamelijk vaag, maar soms is het resultaat verrassend aardig, zoals met de foto van Trees als kind van een jaar of 4.
Ik heb dus een prima dagje gehad, met herinneringen en verse kapucijners van de markt!!
20 juni. We hadden besloten dat we een keer bij mijn nichtje Mary zouden langsgaan en wat gebeurt? Mary belt op om te vertellen dat ze foto's van vroeger beschikbaar heeft ... Mary is de enige uit mijn ooit uitgebreide kring van neven en nichten met wie ik nog contact heb. Anderen zijn overleden of altijd buiten beeld geweest.
Dat was leuk: ik heb een heel stel foto's van vnl tantes die me ooit dierbaar waren + een aantal foto's van ons gezin. Dus een nieuwe uitdaging: een afdeling met familieportretten. Ko heeft mij vandaag leren scannen!
19 juni.  Ko had een shirtje besteld bij Light-in-the-box, een bedrijf waarvan ik het vermoeden heb dat het een dependance is van Aliexpress, zelfde soort shitterige dingen, maar wel vaak erg leuk van design. Het shirtje staat hem goed & hij heeft een broek die er precies bij past. Maar ze hadden er spierwitte knoopjes opgezet en dat vond ik geen goed idee: ik heb er de hele middag tijdens het bridgen naar zitten kijken: enge knoopjes! 
Nu heb ik veel weggedaan op het gebied van handvaardigheden, maar de knopendoos is er nog, er zaten betere knoopjes in en die pasten ook nog door de kleine knoopsgaatjes. So far so good. 
Maar ja, een van de dingen waar ik ooit best goed in was, handwerken: borduren, breien en naaien, zitten niet meer in het dagelijks programma. Rottige ogen en een zielig handje dragen niet bij tot de lust om iets te naaien of zo, maar nu moesten er toch een naald en een draad aan te pas komen, De draad door de naald krijgen was al een hele toer, maar een knoopje aan het eind van in de te gebruiken draad kreeg ik bijna niet voor elkaar. Zoiets stoms, dat je duizenden keren gedaan hebt en nu nauwelijks meer voor elkaar krijgt is wel droevig, maar je kunt er maar beter om lachen! Er zitten nu 3 keurige donkerblauwe knoopjes op het shirt, ik vrees alleen dat ze niet heel goed vast zitten. Gelukkig heb ik er nog 3 in reserve.

Muts tobt weer met andere zaken: nu het warm is heeft zij daar last van. Ik borstel haar sowieso al elke dag, maar de hoeveelheden haar die eraf komen zijn enorm. Dit is het resultaat van één borstelbeurt, ik heb het gisteren ook gedaan.

Wat wel een helpt is met vochtige handen en gekromde vingers door haar vacht gaan.

14 juni. De foto van Damian is nog niet binnen dus hieronder is het nog even leeg. Later gekregen.

We zitten vrijwel altijd tegen oude mensen te bridgen en die oude mensen hebben vaak bloeduitstortingen op handen en armen: je kunt ze niet missen. Het is iets dat hoort bij oud zijn en heet Seniele purpura. Ze verschijnen nu ook bij mij, maar gelukkig op mijn benen ... Ko heeft er eentje op zijn arm. 
Raar hoor: je hebt je niet gestoten of zo. Na een paar dagen is het weer weg.

 
11 juni. Gisteren naar het concert van de 3 koren, Leiden, Oxford en Toruń. Verrassend stampvolle Hartebrug! Tot mijn verbazing was Attie er, een vriendin, al ongeveer 77 jaar! Haar zoon zingt in het Leidse koor en zij kwam van ver om te komen luisteren. Wat een liefhebbende moeder. Damian maakte een foto van ons, maar die moet nog komen. 

Wat ik vaak jammer vind bij concerten is dat je moet luisteren naar een massa tamelijk atonale muziek, muziek die niet prettig in het gehoor ligt. Leuk voor de zangers, want het vergt nogal wat van de zangvaardigheid, maar niet zo heel prettig om naar te luisteren. Dus lees je de teksten en probeert daar wat mee te doen. 
Knap van de koren, dat wel, want ze moesten af en toe met z'n allen. Bovendien: koren voorin en orgel achterin, heel lastig om dat goed te krijgen, maar ik heb niet gemerkt dat dat niet ging. Misschien hielp het atonale daar wel bij.   

  9 juni. Af! In februari begonnen & nog nooit zo'n moeilijke puzzel gemaakt. Ik kan trouwens maar niet begrijpen waarom heel veel mensen 'puu-zel' zeggen, terwijl er toch sprake is van een gesloten lettergreep aan het begin van het woord. En ook nog eens dubbel z!

We hadden Damian te logeren en dat was gezellig, want Damian heeft een brede belangstelling en een opgewekt karakter. Hij moest hier van alles doen, want er was iets Pools aan de gang, tamelijk ingewikkeld. Morgen is er een concert met 3 koren die met elkaar te maken hebben, Leyden English Choir (waarin ik zelf een blauwe maandag gezongen heb), koor uit Oxford (waar wij wel eens logé's van gehad hebben) en een koor uit Toruń (en er moet een accent op de n, maar ik weet ik niet hoe. Ko heeft inmiddels wél uitgevonden hoe, best ingewikkeld, maar ik weet het nu ook!)

Vandaag ging D. naar een ander gastgezin, dat moest in zijn geheel ook weer iets doen bij de Zijlpoort (Ko rijden), daarna wij via Bristol, de Action en Hornbach naar Garderen om iets aan de buitenkraan te doen en water te geven, via Ikea Amersfoort voor Zweedse balletjes en handdoeken weer naar huis. Maar nu zijn er een heleboel boodschappen gedaan en kunnen alle papiertjes met die boodschappen bij het oud papier. 

Wie wil er een verschrikkelijke puzzel met een leuke foto van ons hebben? 
8 juni. Het is eindelijk (een beetje) warm en vandaag aten we daarom zomer-eten: frietjes uit de airfryer en een salade met 'zeevruchten', nou ja, garnalen met knoflook en surimisticks in stukjes en dat is volgens mij pure nep-zeevrucht, maar wel best te eten. In zuid Afrika heb ik geleerd dat fruit in een salade prima is, dus: wat gemengde sla, komkommer, tomaten, fijngesneden ui, paar aardbeien, watermeloen, hardgekookt ei en wat hartige vulling en heel lekker. Het wachten is op de nieuwe haring, dan is het helemaal heerlijk !  
5 juni. Het uitzicht vanaf ons balkon hier is niet om over (naar huis) te schrijven. Maar nu staat er een flinke bos Linaria in bloei, 2 zelfs, een roze, hier op de foto, en een paarse aan de rechterkant en dat maakt het al weer beter.
Ik moet lachen omdat het één Meconopsis cambrica,familie van de klaproos, in een citroengele en een oranje uitvoering, toch weer gelukt is om hier in de bak terecht te komen. Heb je er één, dan heb je er zo honderd. Hieronder.

Echt genieten doe ik van de jasmijn, Philadelphus erectus, waarvan ik na vele jaren tevergeefs zoeken naar de naam - ik had er eentje op nr 72 - er eindelijk achter kwam in Engeland, een paar jaar geleden en de struik vond in Duitsland. Me zó dierbaar, dat ik hem lang voor de verhuizing al verhuisklaar gemaakt heb en ... hij bloeit. Blijft klein en  ruikt verschrikkelijk lekker!

Ik zat te wachten bij handtherapie, Ko was de auto parkeren en ik hoorde hem aankomen en zei: 'Hé, daar komt mijn gemaal, ik hoor het aan zijn ferme tred', een van de citaten die rondwaarden in het huis van mijn jeugd. En we hadden het over dat zinnetje, waarin 3 woorden die niet of nauwelijks meer gebruikt worden: 'gemaal', 'ferm' en 'tred'.
Taalverarming? Er komen toch ook nieuwe woorden bij? Elk jaar is er een 'woord van het jaar', maar die woorden verdwijnen ook zo maar weer. 'Selfie' - van 2013 - is gebleven. Zouden er nog mensen zijn die 'swaffelen' - 2008 - gebruiken? Laten we hopen van niet, toch?
Vorig jaar was het 'klimaatklever', vast geen blijvertje!
4 juni. Terug uit Garderen. Daar nog steeds bijna geen vogels, nu ook bijna geen insecten. Het was ook nog niet echt warm, maar buiten zijn is gewoon lekker! Best veel bloemen in het tuintje: Meconopsis, de gele en oranje klaproosachtige, waarvan ik de oranje in Zoeterwoude altijd eruit trok, doet het aardig. Er staan een [paar digitalissen, zijn zelf daar komen wonen, bijna in bloei. Heuchera's bloeien ook, wel heel bescheiden. Ik hoop dat e.e.a. een tijdje zonder water kan, vandaag lang gesproeid.
1 juni. Ik mag altijd graag naar TV/babies kijken, zoals 'One born every minute' of 'Call the midwife'. Nu is er een Nederlandse uitvoering: 'Dag en nacht'. Op een akelige manier tot drama gemaakt. Vooral de grote hoeveelheden bloed in beeld staan me tegen. Er komt bij een normale geboorte niet erg veel bloed kijken, toch? Je krijgt weeën, of je verliest het vruchtwater (in de Winkelhof, zoals een vriendin van mij overkwam) of de slijmprop waarmee de container was afgesloten komt naar buiten, maar bloed doet nauwelijks mee. Ik vind dat niet erg slim: jonge meisjes die nog lang niet zo ver zijn jaag je er de stuipen mee op het lijf en dat lijkt me niet nodig. Ik kijk zo graag naar die baby-series, omdat de geboorte van een baby steeds weer zo ontroerend is.
30 mei. De chirurg vond dat het plaatje er beter weer uit kon, dus dat gaat binnenkort gebeuren. Ik hoop dat ik dan mijn vingers weer kan gebruiken. 
29 mei. Onderweg naar Garderen werd het weer beter en het was zonnig toen we er kwamen. Maar in het bos is het wel vaak een graad of 4 kouder dan hier. Dus de eerste dag hebben we het, ondanks de verwarming, nog behoorlijk koud gehad. De volgende dag kon ik 's middags wel wat buiten doen. Bij gebrek aan vogels (die hebben het op het ogenblik druk met van alles waardoor we er niet veel zien) heb ik naar insecten gekeken, o.a. meikevers, die ik erg mooi vind. 

Ze hebben leuke antennes, een soort kleine, oranje waaiertjes, die ze open en dicht kunnen doen. 

Hieronder links een schorpioenvlieg, die ik pas vorig jaar voor het eerst ontmoet heb. Dit is een vrouwtje, de mannetjes hebben een verdikking, een soort knots, aan hun achterlijf. Rechts is, denk ik, een soort muntvlindertje, maar daar ben ik niet zeker van. Nog geen 2 cm.

Ik vind insecten ook altijd erg interessant. Er zijn er niet veel in het bos, maar die ik zie zijn vaak nieuw voor me. 
Door omstandigheden maakte ik ook weer contact met Jim, een liefhebber van bidsprinkhanen. Ik hoop dat hij er nog eens een boek over publiceert, want hij maakt er prachtige foto's van. Bizar: hij woont vlak bij waar de partner van Tonkie terrein met opknapmolen gekocht heeft, in Spanje dus.
Net zo bizar als dat M&M uitgerekend naar St Chinian gaan, want daar woont een oude vriendin van ♀ M. Zo stuurde zij vandaag een foto van ♂ M. aan de Vernazobre bij de brug in St Chinian. Als je de brug naar links overgaat is daar de bakker waar wij 's zondag een ficelle haalden en een paar waldkorn broden, die ze speciaal voor ons maakten.  

♀ M. vertelde dat het 28° was. Wil ik er gelijk naartoe ...
Zondag was het alweer 3 jaar geleden dat Tinka stierf. Aan het eind van de middag kwam Tonkie langs, met een prachtig vogelbadje uit een stuk marmer. Stomme ik vergat weer dat ik tijdschriften voor haar had liggen: tijdschriften met plaatjes, waar ze haar kleuters mee leert knippen! Ko was zo lief langs Huizen te rijden zodat we ze daar konden afleveren. Wat een mooie tuin hebben ze daar toch, met een hele rij digitalis langs de struiken, wow!

Voor vanavond had ik een bijzonder recept in de planning. Uit Allerhande. Ik moest er drie dingen voor kopen die ik nog nooit eerder had gekocht: rijstnoedels, een jalepeña peper, Thaise currypasta. Plus koriander en dat had ik misschien wel al eerder gekocht ... Op de pasta stonden 3 pepertjes, dus ik had flink pittig verwacht. Nou, er was niet veel aan en pittig was het al helemáál niet! Rijstnoedels smaken naar niks!
Dan was de maaltijd van een paar dagen eerder beter: verse tagliatelli, wat grote garnalen, knoflook, champignons en een heleboel peterselie (van Wanda gekregen), in room ... en dat was héél lekker!
25 mei. Wat kunnen ze toch liegen: het is zwaarbewolkt en koud,16°  zegt de thermometer! Het is net 12 uur geweest. De foto is van o.a. de markt beneden en het knipsel is het weerbericht van internet.

24 mei. Ik heb eigenlijk altijd gouden oorknopjes in. Zonder voel ik me niet aangekleed. Vanmorgen na het douchen vond ik een van die oorstekers op de grond. Het sluitertje, dat zit aan de achterkant van je oorlel, was er blijkbaar afgegaan. Helaas, ik kon het nergens vinden.  Ik had gelukkig nog wel andere sluitertjes en achter je oor ziet niemand ze zitten, of ze nou ook van goud zijn of niet. Maar het zoeken kon ik natuurlijk niet laten. Ik zocht o.a. in de rode stoel waarin ik meestal zit. Massa's rotzooi vond ik : veel rijstkorrels b.v., want van Hanneke handtherapeute, moet ik met mijn zielige handje in een bak met rijstkorrels wroeten, goed voor de bewegelijkheid van die hand. Misschien. Ook 5 spelden, en een dikke naald waarmee je b.v. truien aan elkaar naait en ... een gouden oorknop. Ik was er een tijd geleden eentje kwijtgeraakt. En een sluitertje. Niet van goud. 
23 mei. Kussentjes op de bank. 

Ik had het idee dat we het laatste jaar vaker in het ziekenhuis waren geweest dan in de 10 jaar hiervoor: ja, 44 keer!
10 mei. Sinds ik gevallen ben vorig jaar ben ik er wel wat op achteruit gegaan. Mijn geheugen is minder en ik maak hier veel meer fouten. Ik heb er net weer een stuk of 10 uitgehaald. Met excuses en alle commentaar is welkom! 
De tegenhanger van mijn plezierigste huishoudkarweitje hieronder is er logischerwijs ook: eind september worden de winterkleren weer naar de slaapkamerkast verhuisd. Het is een veel kleiner rijtje want ik houd wel van zomerkleren, maar niet van die van de winter. De foto is ietwat bedrieglijk, want ik heb 2 heel mooie broeken (Peter Hahn) die ook wel eens in de zomer gedragen kunnen worden en wollen truien/vestjes liggen in een ladekastje, met wat cederhout erbij. Het rijtje op de foto zijn truitjes van M&S, allemaal meer dan 15 jaar oud en nog bijna net zo mooi als toen ze nieuw waren. Gemaakt van 'cashmillon' en met een 'turtleneck' en helaas niet meer te koop! Mijn favoriet is de meest linkse; die heb ik 'Ink' genoemd; geweldige kleur, te combineren met van alles. De 4 tinten paars draag ik ook vaak.
Links van de truitjes 2 losse kraagjes, alleen voor de show: 'kemedja belaser' heten die in het Maleis. Elastiek onder je armen, voor onder iets met een wijde hals. 

Het meest rechtse kledingstuk is een broek die ik na de kapotte pols gekocht heb, want elastiek in de taille. Ik heb er de hele winter in gewoond en als het even kan gaat ie zo snel mogelijk de deur uit! 

9 mei. 's Avonds kijken we meestal TV en het mag er nog al eens akelig toegaan in Scandinavische thrillers. Vooral als het gaat over meisjes die door enge kerels achterna gezeten worden, langdurig opgesloten, gemarteld, misbruikt en tenslotte vermoord  word ik er niet blij van. Ik heb daarná iets luchtigs nodig, Roadrunner Miep Miep of Tommy & Jerry. Maar daarvan is de voorraad en de inhoud beperkt en daarom keken we gisteren naar een eerste aflevering van een nieuwe serie Bridgerton. Een totaal onwaarschijnlijke serie over het Britse? hof. Zo heeft een flink aantal mensen wat tegenwoordig een getinte huid heet en volgens mij is dat daar nu nog steeds not done. Denk maar Harry & Megan ... 
Hier begint het met een koning die  trouwt met het meisje op de foto, met haar afrokapsel. Om de een of andere reden trekt hij zich in zijn eigen huis terug nadat het huwelijk gesloten is en er wordt door dames aan het hof gekletst over het waarom het huwelijk niet 'geconsumeerd' wordt. Want hij is toch mooi en groot geschapen. Alsof dat ook maar iets zegt over een man. Eentje met een klein dingetje, maar die aandacht en geduld heeft en vooral heel goed kan zoenen, zal door menig vrouw meer worden gewaardeerd. 
Het is tegenwoordig blijkbaar verplicht om veel acteurs met een gekleurde huid te laten meespelen en mensen uit de de lhtbq? wereld en/of lieden met een lichamelijke beperking. Eigenaardig genoeg zie je niet vaak mensen met een Aziatisch uiterlijk (er is er niet één in Bridgerton!) Daar hoor je geen klachten over.

Naarmate ik ouder wordt krijg ik steeds meer een hekel aan huishoudelijk werk. Vroeger had ik al enorm de pest aan ramen zemen en ook vond ik strijken niet fijn, maar als ik eenmaal bezig was viel dat laatste wel mee. Opruimen vind ik best, maar schoonmaken vind ik nog steeds  niks. Gelukkig doet Ko aan stofzuigen en als het moet doe ik het sanitair zoals b.v. in Garderen. Strijken is er trouwens bijna niet meer bij, een doodenkele keer een kerstkleed of zo. 
Koken heb ik altijd wel leuk gevonden en ook aan (af)wassen heb ik nooit een hekel gehad, maar Ko wilde graag een vaatwasser. Ik heb het wel weer eventjes gedaan toen hij in het ziekenhuis lag!

Een werkje vind ik uitgesproken fijn: de zomerkleren verhuizen naar de kledingkast op de slaapkamer en de winter-idem uit beeld.
Ze hangen er weer, gesorteerd en wel. Wat weg kan (meer dan 2 jaar niet gedragen) zit in een zak voor de kringloop en de rest wacht op als het warmer wordt. 15 tot 20° : broeken & Tshirts met lange mouwen, Tshirts met korte mouwen en korte/lange broeken tot 25°, korte broeken en mouwloos of bloesjes tot 30°, dan de zomerjurken voor 30+. Plus natuurlijk wat vestjes, want het weer hier kan zomaar omslaan.
Sommige kledingstukken zijn al minstens 20 jaar oud, van die voor echt warm weer - handgemaakte zomerjurkjes - kan ik bijna geen afstand doen!
8 mei. Ik ben nog steeds onder behandeling van handtherapeuten. Van Hanneke kreeg ik dit martelwerktuig, dat ik 3x per dag 20 minuten moet gebruiken. Meestal ben ik tamelijk gehoorzaam, maar ik krijg er heel dikke vingers van en weet niet of dat zo hoort. Daarom beperk ik me tot 2x.

Het is samengesteld uit de spalk die Ramon voor me maakte, maanden geleden, en die ik nog had liggen, maar ook alweer lang niet gebruikt had.

ik moet een handschoen aan, waaraan 4 strookjes klittenband zijn genaaid. Dan de spalk, en vervolgens mijn vingers zo ver mogelijk buigen en kruislings vastzetten met dat klittenband. Na 20 minuten mag ie weer af en dan doet mijn hand pijn van stramheid, maar dat trekt snel weg. 

Eind van de maand gaat de chirurg me vertellen of het plaatje al of niet verwijderd gaat worden. Ramon zegt, dat ik dan mijn vingers weer kan strekken, wat ik me van de pink niet kan voorstellen. 

 

Ko heeft aan zijn linkerhand net zo'n kromme pink en is, sinds de verhuizing, zijn trouwring kwijt, maar hij heeft hem dus niet nodig: allebei dezelfde kromme pink. Een uniek symbool van echtelijke saamhorigheid, toch?
7 mei. Vandaag waren we naar een uitvoering van vriend Wijbe. Zijn koor 'deed'  Il Trovatore, waarin de meeste van de zangers ook solo's hadden. Wijbe moest beginnen, een heel lang stuk, met Italiaans als tekst; vast niet heel makkelijk om in te studeren. Hij is een goede, solide bas. Er was een mooie alt, die de moeder zigeunerin zong, goede stem, soms een tikkeltje de fout in, maar OK, en ook Meneer Luna had een aantrekkelijk, warm geluid en deed geen enge dingen; maar de troubadour zelf zat er wel eens naast. We hebben ons prima geamuseerd en ik heb veel bewondering voor de leuke oplossingen die ze b.v. voor de decors hadden bedacht.  Prima pianist/klavecinist/organist/dirigent.
Daarna even bij Lex en Juun langs geweest, we hadden hen een tijd niet gezien en was gezellig.
6 mei.  Naar de Eiffel geweest voor een korte bridge-vakantie. Dit was het uitzicht over het stuwmeer. De boom had een fraai wintermodel en deed me aan een els denken; dat was het ook, maar een ander soort dan we in Nederland meestal hebben!

We zaten In een prachtige omgeving, in een vreselijk hotel., waarover later. Gezellige bridgers, w.o. een paar goede spelers, dat wel. Gé had de leiding, we kennen hem al langer als wedstrijdleider bij Dekker.  

Het was er kouder dan hier, de natuur liep misschien wel 2 weken bij ons achter, zodat veel bomen nog kaal waren en de sleedoorn en de kerspruim? rechts, nog bloeide. 

Wat ik heerlijk vind is dat je, als je kunt stoppen, vaak gewoon een weitje kan inlopen, want geen gaas of hekken.

Rechtsonder: akkerhoornbloem.

 
Dag 2 werd besteed aan een bezoek aan onze vrienden Cor en Werner in Keulen. Zoals vanouds gezellig en een prima lunch. Cor had spannende oranje tulpen in bloei (misschien 'Ballerina?) en van Werner kreeg ik een boompioen, nog in knop. 'Joseph Rock'? Die knop ging bijna voor mijn ogen open. 
Nu was het hotel waar we logeerden Hotel Seemöwe in Einruhr bij Simmerath op zich zelf niet slecht. De badkamer was zelfs perfect en ik heb meestal altijd wat aan te merken op badkamers van hotels, maar zelfs de kleinigheden, zoals toilet papier en de prullenbak konden mijn goedkeuring helemaal wegdragen. 
Ik had een slechte matras en om de een of andere reden zijn Duitse kussens vaak vormloze, grote, losgevulde dingen, waar je hoofd niet lekker op ligt; dan is slapen geen prettige ervaring. Ko had minder last: hij had een betere matras en als ie z'n ogen dichtdoet slaapt hij. 

De maaltijd, die bij het arrangement hoorde was verschrikkelijk. De eerste avond heb ik de zeer matige soep nog opgegeten en van het hoofdgerecht 2 gekookte aardappels, maar de groenten, iets van erwtjes, worteltjes een zachtgekookte spruitjes in een weerzinwekkend sausje heb ik laten staan, evenals het gemalen varkensvlees, overgoten met iets dat van bouillonblokjes was gemaakt. De aardbeien van het toetje heb ik wel opgegeten, nadat ik zorgvuldig de nep-room verwijderd had. Ko eet makkelijker troep dan ik, maar had het toch ook verder wel gezien, dus we hebben 's avonds niet meer aan de maaltijd deelgenomen. 
Voor de gasten die iets dronken bij de het eten, kwam de complicatie dat elk drankje ter plaatse contant moest worden afgerekend. Van een betaalkaart of een rekening voor alle consumpties tijdens het verblijf wilden ze niks weten. De wedstrijdleider heeft gelukkig wel weten te regelen dat dat tijdens het bridgen beter ging, iedereen een papiertje waarop aangetekend werd wat je dronk. Vrij normaal, lijkt me. 
Het ontbijt was trouwens heel behoorlijk; je moest alleen uitkijken met de thee, want wat ze serveerden als je om een kopje thee vroeg, was ook knap waardeloos. Gelukkig waren er theezakjes met een tamelijk lekkere kruidenthee. Waarover later nog meer.

Het was bepaald geen Correndon op Curaçao, zoals in januari.

Dag 3 brachten we door in de omgeving. We begonnen in Monschau, want daar waren we allebei in onze jonge jaren geweest en hadden daar goede herinneringen aan. De mijne: leuk, oud stadje met lekkere koffie en de kennismaking met Schwarzwalder Kirsch Torte. Wat vond ik dat toen verrukkelijk! 
Maar helaas had in Monschau het toerisme toegeslagen en het bestond nu uit straten winkels met toeristenspul, restaurantjes en uitspanningen, waar de cappuccino amper te drinken was en de Schwarzwalder taart uit het beeld verdwenen. We waren snel weer weg. 
Dus reden we wat rond om ergens een stukje te lopen en iets te eten. Ik wilde graag een foto van de velden vol paardenbloemen, fantastisch! 
Maar meestal konden we niet op een geschikte plaats stoppen, waardoor de uiteindelijk gemaakte foto niet zo bie is.

In Widdau kwamen we een paar leuke huizen tegen, zoals het huis op de foto met nog een kale boom in de voortuin + een bordje met informatie over de boom ervoor. Te gek!

Wat we er ook zagen waren metershoge heggen, 3 meter zeker. Zoals hieronder. Hoe moet je die in vredesnaam netjes snoeien? Een beetje afgelegen van wat je misschien 'het centrum' zou kunnen noemen was een restaurant. Niemand te zien, maar er brandde licht ... Een vriendelijke mevrouw kon ons van frietjes en een omelet voorzien en een glas aangelengd sap van Johannesbeer; dat lijkt het meest op zwarte bessen en is prima te drinken.  Ik ben van thee en water, 's morgens één kopje koffie, als het warm is wel eens een biertje en een heel enkel keertje een glas cola (als je moe bent, last hebt met concentreren wil dat wel eens werken. We namen een flesje in de pauze bij een benzinepomp op de heenweg en werden onaangenaam verrast door de prijs: klein flesje, 3,60). 

We hebben een hele tijd op dat terras gezeten, genietend van frietjes, zon en heerlijke temperatuur, in een mooie omgeving en doodstil! Uitzicht op een weitje met een stal, waarin een koe (het waren er drie, maar twee buiten beeld) die het in het weitje te warm vonden: na de winter plotseling 20+° . We konden de volstrekt normale rekening met kaart betalen en Ko heeft een engeltje op zijn schouder. Maar dat wist ik al!

Later liepen we nog door een wei naar een riviertje. Bosanemoontjes in de wei, pinksterbloemen. Nauwelijks vogels, vanaf het terras een kwikstaart gezien, mezen, mussen, hoorde een merel zingen, dat was het wel. Geen zwaluwen en helaas geen waterspreeuw of ijsvogeltje bij het riviertje. Wel onderweg een keer een blauwe kiekendief, een roofvogel met een lange rechte staart en sikkelvormige, smalle vleugels *) en een met een meer buizerdmodel, met onder beide vleugels een ronde witte vlek **). Maar ik weet nagenoeg niks van roofvogels en mijn meest gebruikte boekje om te zoeken ligt in Garderen.  
Plantjes waren er genoeg. Ik ben altijd geboeid door wat er in en op muren groeit. Hieronder links een zaailing van een den en rechts een paardebloem, op zichzelf niks bijzonders, maar een paardebloem heeft een penwortel. In zo'n stenen muurtje?
*) misschien een boomvalk **) kan een steenarend geweest zijn.

. 
Op de laatste avond moesten we de tijdens het bridgen gebruikte drankjes afrekenen en schrokken ons dood van het bedrag: 34,50€ voor 4 flesjes Johannesbeersap, 1 kopje gewone (vieze) thee en 2 kannetjes kruidenthee. Dat kannetje was zo groot als op de foto boven. Ze rekenden er 5,60 voor!!! Een doosje met 20 zakjes van die thee kost in de winkel 1,60. Ik geloof niet dat ik krenterig ben, maar daar werd ik echt heel boos van. Met mij waren alle andere bridgers kwaad over de belachelijke prijzen, dus: 
                                                                               Ga er nooit naartoe!                                     

                                                    HOTEL SEEMÖWE IN EINRUHR BIJ SIMMERATH.

Je kunt als consument vaak nergens terecht als je terechte klachten hebt. Dan maar via dit blog.  
____________________________________________________________________________________________________

1 mei. Vandaag bracht een onverwachte oplossing voor mijn kledingprobleem. Lady Service in Leiden deed wel aan voorsluiting en ik kon er na het bridgen nog terecht. Ik werd er buitengewoon vriendelijk geholpen en zij hadden een geniale suggestie: koop er eentje zonder  sluiting, want daar kun je instappen, als je vrij dun bent zoals ik, en het ding dan naar boven ophijsen. Geen hulp bij nodig en zit lekker. Bovendien heel betaalbaar. Het is maar dat je het weet. 
30 april. Vandaag kreeg ik een klacht: ik verwaarloosde ons blog. Dat kunnen we niet hebben, dus ... daar gaat ie!
We hebben van die rare boodschappen-dagen. Bij AH, de winkel waar ik bijna heen MOET, omdat ie hier tegenover is, zijn de schappen tengevolge van stakingen nagenoeg leeg wat groenten, fruit en bio-vlees betreft. Dus kook ik ongebruikelijke dingen. Do 27, koningsdag, kocht ik bij gebrek aan beter een maaltijdpakket en dat heette Bibimbap en was Koreaans. Ik vond er niet veel aan en bovendien waren we donderdagavond in Garderen, waar koken wat ingewikkelder is dan 'thuis'. Leiderdorp noem ik dan voor het gemak thuis. Vrijdag frutselde ik wat in elkaar met een deel van de resten. In Garderen waren er wel groenten bij de COOP, maar ik ben nu alweer vergeten wat ik gebruikt heb, want ik begin simpele dingen te vergeten. 

Zie elders voor andere boodschappen.

 
Het was wel een beetje regenachtig vrijdag, maar af en toe kon ik even wat in de tuin doen in Garderen (waar ik twee appelvinken op bezoek kreeg!) en verder is de ovale tafel in de hoek, met een puzzel erop, een prima idee. Dat vindt Muts ook!

's Middags speelden we een potje bridge met P. & J., goede spelers die we al jaren kennen, die ons huisje hadden willen kopen (maar achter het net visten omdat wij het gekocht hadden) en nu een huisje in Voorthuizen hebben. We zijn soms allemaal tegelijk op de Veluwe en het regent wel eens!

Zaterdag was helemaal prima, want we gingen naar Drenthe, bridgen bij N. & Tj. Altijd heel gezellig. De rode kat Stevie is daar helaas een paar maanden geleden overleden. Hij is zowat 18 geworden. 
N. & Tj. waren inmiddels aan een kat in huis gewend en vonden al vrij snel twee schattige Brits korthaar dames  van 5; die zijn inmiddels helemaal ingeburgerd, genieten van het enorme terrein en hebben geen problemen met hond Durk, en Durk ook niet met de twee poezen. Coco vond het bridgekoffertje van Ko een aantrekkelijke slaapplaats.

Prima dagje en eindelijk lekker weer.
Verder heb ik afgelopen tijd getobd met een eigenaardig probleem. Nu er open en bloot door iedereen over seks en zo gepraat wordt weten zelfs kinderen van 4 w.s. dat dames een kledingstuk dragen dat hun boezem omvat en beteugelt. Zelfs 85-jarige besjes doen mee. Maar als je als besje een kapotte pols hebt krijg je zo'n ding niet aan. Nou is dat in de winter niet zo erg, sterker nog: ik heb stiekem bij alle narigheid genoten van de vrijheid der verlossing van wat ik 'mijn tuig' noem. Maar nu de zomer naakt, zal er iets moeten gebeuren onder de dunnere truitjes en T shirts. 
Goed voor een bezoekje aan Hunkemöller in de Winkelhof, zowaar op loopafstand! Hebben ze daar GEEN BEHA's MET VOORSLUITING!!! op hele grote zwarte sportgevallen na. 
Dan maar zoeken op internet. Bij een speciale lingeriezaak hadden ze best aantrekkelijke - letterlijk en figuurlijk! - exemplaren, dus legde ik mijn probleem uit aan een dame van die zaak die over maatvoering ging, en vroeg naar wat meer informatie over het door mij geselecteerde ding met voorsluiting. Kreeg ik advies over maten van een aantal items, allemaal met achtersluiting en twee keer zo duur; geen woord over het uitgezochte geval. 
Elders een paar besteld, maar die passen van geen meter: te groot, ik heb wel wat moeten inleveren de laatste tijd.  Sodeju!!!
18 april. Het blijft maar koud, met van die akelige wind. 
19 april. Als je 'My octopus teacher' hebt gezien en de film heeft je geraakt, dan wil je niet dat er in Spanje een bedrijf wordt gestart dat van die slimme octopusjes op een nare manier gaat kweken voor consumptie. Toch? Ik weet niet wie er van de lezers van dit blog lid zijn van Avaaz - daarom stuur ik maar zelden de aankondiging van een campagne door - maar als je mee wilt doen om daar tegen in actie te komen dan weet je hierbij dat je bij AVAAZ moet wezen. 

16 april. Viola laboradorica in de bak hier op het balkon.  Een schattig en makkelijk soortje, dat helaas maar kort bloeit, maar het blad is ook aantrekkelijk.

In Garderen was het druk met allerlei soorten: mezen, merels/roodborst, beide soorten duif, vinken en gelukkig ook weer de specht. Maar ook spreeuwen, een mus, een heggenmus, een gaai en een winterkoninkje. 

Wat me zorgen baart is dat ik geen lijster heb gezien of in de buurt gehoord en ook geen tjif-tjaf. Ik geloof dat er wel een lijster ver weg te horen was toen we naar huis gingen. Ik heb geloof ik wel een zwartkop dichtbij gehoord.
12 april. Insecten komen niet, denk ik, heel hoog. Wat ik tegenkom in de bakken zijn vnl bladluizen, die gewoon op de planten zijn meegekomen. Maar nu trof ik toch een lieveheersbeestje, en wel eentje met een overdaad aan stippeltjes. Tussen Viola laboradorica. Het bloeit dus maar één keer, in deze tijd, maar maakt daarna massa's zaad, waar geen bloemen aan te pas komen. Dat heeft een speciale naam, waar ik nu even niet bij kan, maar er zijn meer planten die dat doen, m.n. andere soorten vaste viooltjes, zoals V. sororia. Ik ben het wel eens tegengekomen bij een plant uit de hibiscusfamilie en bij een salvia. 

Cleistogamie, dat is het! 
9 april. We moesten weg uit Garderen, want vandaag naar Monnickendam omdat Marleen jarig is en via Monnickendam naar huis is geen optie, omdat ik Muts niet eindeloos in de auto wil laten zitten. Onderweg 5 aalscholvers gezien; die zie je tegenwoordig vaker dan spreeuwen! Ik vergat mijn tas bij Marleen en Ko reed zonder mopperen weer terug om hem te gaan halen.
Grappig: we hebben het niet kunnen zien, maar in Garderen is w.s. de eerst pinksterbloem open, het stukje gras zit er vol mee. Op eerste Paasdag!
8 april. We gingen donderdag naar het bos en toen was het wat je noemt k-weer; achter de k kun je zelf -ut of -lote zetten ... Regen en nog eens regen en daar gaat zo'n bos behoorlijk van druipen.
Vrijdag soms een beetje motregen en verder was het wel erg vochtig. Heel geschikt weer voor een legpuzzel en muziek. Matthäus was aan de beurt, Johannes doet dit jaar niet mee. Ik vind Jezus niet zo heel tactvol: eerst al beginnen - waar de hele vriendenclub bij is - over het verraad van Judas dat eraan komt  en dan later nog eens iets dergelijks met Petrus. Misschien is het aan de fantasie van de evangelist ontsproten om de gelovigen ervan te overtuigen dat Jezus alles wist. Ik vind trouwens ook het verhaal over de arbeiders in de wijngaard van weinig tact spreken, maar misschien ligt dat aan mij.  Maar Matthäus is fijn om naar te luisteren tijdens het puzzelen en af en toe lekker mee te zingen, want ik ken hem natuurlijk vrijwel helemaal uit mijn hoofd. Vandaag deed ik in mijn eentje een stukje 'Blitze und Donner' en kon ik niet bedenken waarin ze 'verschwunden'. Het niet op woorden kunnen komen neemt langzaam maar zeker toe. 'In Wolken'. 
We zijn 's middags aan het schuiven geweest met het meubilair: de ovale tafel in de hoek waar het elektrische kacheltje stond. Dat is in die twee jaar nooit aan geweest, dus kan weg. Iemand belangstelling? Laat het weten. Op die tafel kunnen we nu een legpuzzel leggen en laten liggen. De kringloop in Putten was goed voor een andere tafel om aan te eten en zo. We hebben ook nog een witachtige fauteuil in de aanbieding. Als je dit leest en denkt 'ikke' laat het dan weten. 
Maar vandaag was het best lekker weer: droog, zon, geen wind, 14°. Een paar uurtjes in de tuin werken met veel tussendoor zitten, fijn. Ik heb anderhalf jaar geleden boshyacintjes en -anemoontjes gepoot. De anemoontjes bloeien het eerste jaar nog niet, maar nu wel en ... ik was vergeten dat ik voor de gele soort had gekozen: Anemone ranunculoides is hun Latijnse naam en ze bloeien wat beter dan de wit/roze soort. Geel en wit zijn goede kleuren voor het bos. De primula's bloeien ook, je ziet er nog net een op de foto rechts. Daar zie je ook hoe het mooi bemost raakt. 
Bij de vogels was het tamelijk rustig, ze hebben het druk met hun lentekriebels. Ik heb voor het eerst een vink een wijfje het hof zien maken: met wijd gespreide vleugels en staart wiegde hij voor haar heen en weer, erg leuk, maar het duurde te kort voor een foto! Ik heb, op de specht na, alle bekenden gezien en ook kwamen er twee spreeuwen langs. Pas de tweede keer dat ik in Garderen spreeuwen zag.
4/5 april. Vandaag is hier de sloop van de oude badkamer begonnen en daarna wordt er uiteraard een nieuwe gemaakt. Dat was dus vroeg uit de veren en zorgen dat we aangekleed waren als de slopers/bouwers zouden arriveren. Ze waren er prompt om 8 uur. 
Het wordt hier dan ietwat onrustig, poes bang voor herrie. Ik zat daarom in de woonkamer met poes en deur naar de hal dicht. Te luisteren naar de Lucas, want het is Goede Week en tijd voor de Passionen van Bach. (Markus 'doe' ik eigenlijk nooit) Omdat ik geen legpuzzel heb in de woonkamer las ik de tekst mee, poes lekker tegen me aan, want naast mij is een stuk veiliger als er geklopt en geboord wordt ... 
En daar trof ik iets wonderlijks: nr 20 op de CD: 'Ich habe für dich gebetet, das dein Glaube nicht aufhöre und wenn du dermaleinst dich bekehrest, so stärke deine Brüder'. Jeetje, dat is de tekst van een lied dat in de kerk gezongen werd en waar ik altijd mijn mond hield omdat ik zo'n hekel had aan de arrogante tekst. Zoiets als 'Wij hebben voor u gebeden dat uw geloof niet bezwijkt; en gij op uw beurt versterk uw broeders ...'. Woorden van Jezus zelf bij het laatste avondmaal in het verhaal van Lucas. 
Ik vind hem erg mooi, die Lucas, m.n. het openingskoor, het koraal 'Stille, stille' en het koraal, nadat Petrus zich bewust is geworden van zijn verloochening: 'Aus den Tiefe': heel kort, met een begeleiding van, denk ik, een harp en een cello, ik kan het niet zonder tranen aanhoren. 
De bouwers zijn inmiddels druk bezig en luisteren naar André Hazes. Dat kan ik trouwens ook best waarderen. Ik hoor 'Het is tijd, de hoogste tijd ' haha! In tijd van ja en nee is het bad eruit en is de douche met bak en al verdwenen. De gang staat vol materiaal en ik kan de kamer met de puzzel niet in, dus na de koffie verder met de Lukas!

Rond lunchtijd is er al veel gebeurd; latten tegen de achterkant, waar vanmorgen nog een bad stond en de douche is een min of meer leeg hok. Maar nu eerst overheerlijke saucijzenbroodjes van van Maanen. 
Ze zijn om 3 uur weg en komen morgen de boel afmaken.

5 april. Ze gaan verder met het afwerken van de douche, waar de kranen zijn afgekoppeld - maar nog wel aanwezig voor het geval dat - en de vloer is nu wit. We weten nog niet wat we ermee gaan doen.

Daarna is de douche aangelegd waar het bad stond , de muur afgewerkt, een glazen plaat voor de douche en klaar...? bijna: want er komt nog een moslimkraantje bij het toilet en er moet nog wel iets afgekit worden. We mogen pas morgen na 2 uur douchen  en de badkamer mag 5 dagen niet worden schoongemaakt. 

 

Verticale foto's kan ik nu bewerken met een 'knipsel' programma en dan komen ze niet verdraaid op andermans tablets en zo.
1 april. Terug uit Garderen, waar het behoorlijk nat was - donderdag niet en was het ook lekker weer - maar wel leuk, want ik zag van alles. In de tuin bloeiden de bosanemoontjes, maar ik was vergeten dat ik de gele soort geplant had. Het eerste jaar na planten bloeien ze niet! Dit is Anemone ranunculoides. Nog iets mooier, maar ook moeilijker te vinden en duurder is A. lipsiensis, iets groter van bloem en zachtgeel. 
De mensen die ons huis hebben gekocht wilden niet weten wat er voor beeldigs in de tuin stond en nu staat er gras. Beter dan stenen, maar toch. Toevallig zag ik het in februari: vol boeren krokussen, haha!, maar die mooie anemoon komt er w.s. niet doorheen. 

Al op donderdag zag ik een appelvink, vrijdag zelfs twee en vandaag weer eentje! Ook een lijster en een eekhoorntje. Nat, maar wel leuk dus. 
Ik zag ook een rosse woelmuis. Bij het gras. Volgens mij wonen ze overal en dat vind ik prima, behalve bij de bijzondere salomonszegels, wat die knagen ze soms door. Vandaag heb ik in één muizengat een drol van Muts gestopt en hoop dat ze daar door gaan verhuizen!

 
Volgende week gaan we w.s. wat met het meubilair schuiven daar. Het leek me nu, wat Ko betreft, nog niet zo'n goed idee. In de hoek, waar een elektrisch haardje staat, dat nog nooit aan geweest is, de ovale tafel zodat daar een legpuzzel kan (blijven) liggen. Waar de tafel staat zoeken bij de kringloop naar een kleinere, rechthoekig, en en goede lamp voor bij die puzzel. Stoel waar Muts altijd in ligt weg. Bedstoel van IKEA op die plaats. Als we geen behoorlijke tafel kunnen vinden nog even wachten tot die er wel is. In Putten is de kringloop goed en goedkoop. 
29 maart. Vandaag weer bridge: iedereen blij om Ko weer te zien. Allicht.

Niet geweldig gespeeld, 50%, maar gelukkig één spel waar ik nog lang van zal nagenieten: Ik kreeg 7 schoppen van V10 en 6 ruiten met HB, geen overdaad aan punten, maar wat een verdeling! We waren ook nog eens kwetsbaar. Rechts opende 1 harten en daar kon ik mooi de onvolprezen Ghestem op loslaten: 3 klaveren = 5krt+ sch en 5krt+ ru. West bood 4 ha, Ko, tot mijn genoegen, 4 sch. Rechts 5 ha en ik 5 sch. Dat werd gedoubleerd en ik maakte het precies! Wat een heerlijk spel, zo krijg je het vrijwel nooit! Ko had 12 punten mee. De schoppen zaten ook wel heel lekker, Bx links en H sec rechts. 
Hier zit ergens een fout in, want via Ghestem had Ko het moeten spelen....

28 maart. Ko had gisteren een afspraak met zijn chirurg: GEEN NABEHANDELING NODIG!!!! Geen chemo of bestralen, hoera!

Ik had vandaag een afspraak met de handtherapeut: die was niet tevreden, net zomin als ikzelf. Geprobeerd wordt méér therapie te krijgen, want ik heb problemen met mijn linkerarm (met hand en pols aan die kant had ik die al); de rechterarm is overbelast en dat voelt als een gekneusde rib, hoog, in de buurt van de schouder, maar ik ben niet gevallen en heb me ook niet gestoten. Doet pijn met hoesten, niesen e.d. Een gekneusde rib is vervelend, maar niet ernstig en in 6 weken klaar. IK heb er ruim ervaring mee, maar niet met een overbelaste schouder. We zullen zien. En 85 is natuurlijk gewoon hartstikke oud, dus wat wil je.
26 maart. Bij het nieuws op TV gaat het over Taiwan en Honduras. Zoals vaak kan het nieuws zelf me niet veel schelen, maar ik word getroffen door de naam - heel kort in beeld - van een deskundige, een dame met een Aziatisch uiterlijk. Zij luistert naar de spannende naam Xiaoxue (Martin). Vermoedelijk*)  is Martin de achternaam. Tweemaal een X, gecombineerd met alle klinkers!!! Je spreekt het uit  met sh, als het eind van 'fish', au, weer 'fish' en ee. Min of meer als sjouwsjee. 

Bij de Olympische spelen, meen ik, wordt vaak eerst de achternaam van een Aziatische atleet gemeld, maar ik kan me vergissen.

25 maart. Met Ko gaat het goed, hij herstelt voorspoedig. Ik zou niet weten wat ik daaraan toe kon voegen.

Maar hoe zou het met de puzzel gaan? Een maand of 2 geleden begonnen en, op vooral het zwart na, af. Het volle bord is er eentje met spookjes, de andere 4 hebben of een makkelijker vorm of nog een heel klein beetje andere kleur. 
21 maart. Hij is dus weer lekker thuis - vindt Muts ook! - en alles gaat prima. Niet veel pijn, alleen bij hoesten of lachen, en vannacht goed geslapen!  
20 maart. Om een uur of 12 kwam het nieuws dat Ko naar huis mocht. Klaas was zo aardig hem te gaan halen en hij kon buiten vast eventjes genieten van het smerige weer! Nu moet ik al mijn bitchyness tevoorschijn halen om te zorgen dat hij niet direct van alles gaat doen, maar gewoon lekker gaat slapen, t.v. kijken, boekje lezen, slapen, puzzeltje oplossen, slapen etc. 
19 maart.  Al heel lang stem ik op Partij van de Dieren. Ik ben niet erg in politiek geïnteresseerd en weet er weinig van, maar vind wél dat onze aarde met al zijn bewoners de meeste aandacht moet hebben op het politieke programma. Naar men zegt kun je beschaving aflezen aan hoe men met zijn dieren omgaat en dat is een andere reden, maar ... ik ben geen vegetariër en vind vlees eigenlijk heel lekker. Dus eet ik vlees, maar heel weinig, en lijd een beetje aan vleesschaamte. Het vlees dat we eten komt van de bio-slager.
Nu was ik lang geleden getrouwd met een meneer die veel van bijzonder eten hield. In mijn jonge jaren maakte ik dus met regelmaat gestoofde zeepaling, ossentong met mosterdsaus of rolpens met gebakken appeltjes klaar, want daar hield die man van. We aten zelfs wel eens kalfslever op een gewone doordeweekse dag. Potverdrie, wat is dat lekker!
Hier in Leiderdorp  staat een keer per week een biologische slager voor de deur en Ko is in het ziekenhuis...  Ko komt uit een geslacht van aardappeltelers, maar eet naast stamppot gelukkig wel nasi, bami en allerlei pasta, keus genoeg, maar lever hoef ik hem niet voor te zetten, zelfs niet van een kalf!  Vandaag greep ik mijn kans: een superieur stukje bio-kalfslever, langzaam gegaard in roomboter met nog zo'n luxe tomaatje van een paar dagen geleden erbij!! Ik heb met mijn ogen dicht zitten smullen.
19 maart. Ik kan van alles: koken, lezen, tuinieren, de was doen, cryptogrammen en sudoku's oplossen, klassieke muziek beluisteren en er mijn mening over geven, maar IK KAN NIKS MET EEN MOBIELE TELEFOON!!!! en ik wou dat men dat nou eens door had. Gaat dat ding over, met het gezellige geluid van een Australische magpie, zit ik in de logeerkamer te puzzelen en voordat ik in dit gigantische appartement bij die telefoon ben aangekomen is ie alweer opgehouden natuurlijk. Met het bericht dat er een bericht op mijn voicemail staat. Alsof ik weet hoe ik dat moet lezen of luisteren. 

ER BESTAAN NOG NORMALE TELEFOONS en daar kan ik best mee uit de voeten. Wat let je om gewoon even op te bellen met een ouderwets nummer, met zo'n kengetal, weet je nog? Als je in de buurt van Leiden woont heb je dat kengetal ook nog niet eens nodig. Tien keer laten overgaan voordat je ophangt omdat er niet opgenomen wordt! En verder is er de o zo nuttige e-mail en die lees ik wel 5x per dag. En je krijgt meestal nog antwoord ook, tenzij je reclame maakt voor hondenvoer of lelijke tuinbanken of zo!

18 maart. Ik kreeg bericht, dat het infuus eruit is en Ko zelfstandig naar de WC kan en zo. Het gaat dus nog steeds prima en als het zo blijft mag hij w.s. ma-morgen naar huis. 
Nu Ko weerloos in het ziekenhuis ligt en mij verzocht om een short van een  zomerpyjama mee te nemen, heb ik mijn kans schoongezien om eens lekker zijn kleren te gaan ordenen! En met oog op voorjaar in aankomst kasjmier truitjes gewassen: met dit aangename weer konden ze uitdruipen op het balkon. Bijna een echte huisvrouw!
Vanmiddag met de rollator naar het ziekenhuis gelopen en dat viel erg mee, minder ver dan ik had gedacht. De Houtkamp vind ik wel erg saai, velden met daslook (nog zonder bloem, zie foto), wat aangeplante narcissen, veel wandelaars en een gezellig bruin varken in de modder bij de kinderboerderij, een ekster en een stelletje houtduiven, maar geen merel te horen!

Met Ko gaat het dus vooralsnog hartstikke goed, niks bijzonders te melden. Toen ik weer naar huis ging kwam Joop net op de verpleegafdeling aanlopen!
17 maart. Om 1/4 over 5 waren we op. Joke was zo lief om Ko naar het ziekenhuis te brengen en kwam door het donker om 1/4 over 6. Ko geïnstalleerd in het ziekenhuis. Toen we weer buiten waren was het licht. Nu is het 8 uur en zal de operatie wel begonnen zijn. 

11uur: Ze zijn klaar met opereren en alles is OK! Om een uur of 12 belde Ko zelf vanuit zijn bed, maar ik herkende zijn stem niet, haha! Vanavond ben ik met Tonkie in het ziekenhuis geweest en Ko lag er prinsheerlijk en min of meer zonder pijn bij. Ik heb foto's gemaakt, maar zit met een oud probleem: van vertikaal gefotografeerd laat zich niet draaien, maar het knipselprogramma bood de oplossing van het probleem.
Maar alles gaat dus heel goed, het infuus van de foto is eigenlijk maar een dingetje en verder geen slangen of toestanden, 5 kleine pleisters - 4 kijkgaatjes en een operatiesnede - op zijn buik, onder eentje deed het pijn, maar, naar zijn zeggen, niet heel erg.
Toen kwam zoon Marten langs en zijn Tonkie en ik nog even thee gaan drinken.
Kijken hoe het gaat met die bedfoto ... gelukt!

16 maart. Vroeger was op de markt je gulden een daalder waard. Dat is natuurlijk al lang niet meer zo en we ervoeren dat voor het eerst in Frankrijk, waar je je blauw betaalde voor o.a. fruit en kaas. Maar hier kunnen ze er inmiddels ook wat van. 
Ik was naar de groenteman op de markt - zijn groenten en fruit zijn lekkerder dan in een buurtsuper - voor prima tomaten en mandarijnen en kwam thuis met 5 vrij kleine tomaten, 2 kleine, gele kiwi's (niet te versmaden) en geen mandarijnen, dus ik dacht dat ik die vergeten was, want op google/bank kon ik zien dat ik net 6,71€ had betaald aan de groenteman van de markt. Ik terug naar de markt. 
Mooi niet, dat was de prijs voor 5 tomaten en de gele kiwi's van 1€ per stuk! De tomaten waren 4,98 per pond!!! Nou maar hopen dat ze serieus lekker zijn, want ik heb de verrukkelijke tomatensaus van el jefe uit Costa Rica in mijn planning staan voor als Tonkie eventueel komt eten morgen ... en dat is ook zo. Eten we pasta met die saus en daar heb je écht geen vlees bij nodig.
Blijkbaar de dag van de moeizame boodschappen! De vriendenloterij stuurde ons een prijs in de vorm van een cadeaukaart voor verzorgingsmiddelen. Mooi zo: met mijn kurkdroge huid is een fles bodylotion altijd welkom. Een probleempje: er is geen JUMBO in Leiderdorp, wel in Hazerswoude, Zoeterwoude Dorp en Leiden Station. De laatste het dichtstbij. Dus reden wij vanmorgen naar Jumbo Leiden station en de ellende begon al op de parkeerplaats achter de flats t.o. het station: dat stinkende steegje, ooit doorgang naar de Stationsweg, was geblokkeerd. Er werd blijkbaar van alles gedaan of gebouwd bij die flats rondom; er stond ook een groot, keetachtig bouwsel midden op die parkeerplaats. Bij ongeveer de ANWB konden we nog op de Stationsstraat komen. Bleek dat verderop ook alles voorzien was van schuttingen e.d., maar er was nog wel een JUMBO, niet meer op de hoek, maar tegenover waar de bussen allemaal zijn. Een vrij kleine dependance, stikvol inkopende studenten. Helaas: het schap met verzorgende producten was nagenoeg leeg. Geen bodylotion te zien!! Moeten we toch een andere JUMBO vinden, want een cadeaukaart van een tientje gooi je niet zomaar weg. Toch?
11 maart. Donderdagmiddag gingen we voor het eerst sinds weken weer eens naar Garderen. We waren er door alle medische toestanden een tijd niet geweest en volgende week (plus) komt er ook niks van! 

Het regende toe we aankwamen, maar niet erg hard. Er was bijna niemand op het park, maar gelukkig waren de buren er en konden we even een praatje gaan maken, want lang niet gezien. 

Van lieverlee ging de regen over in natte sneeuw. Vlokken die recht naar beneden vallen. 

Het werd zowaar een heel klein beetje wit. Evenzogoed was er geen vogeltje te zien: zonder voedselbank is de belangstelling gering! Vrijdag was er niks van de sneeuw meer te zien, maar er waren wel weer vogels: de gebruikelijke 6 soorten *) en een heggenmus als cadeautje.  
*) merels, roodborst, specht, vinken en 2 soorten mezen
Er kwam opnieuw eerst natte sneeuw, maar die veranderde al snel in steeds meer droog en tegen de avond was het serieus wit. Ik ben dol op vallende sneeuw en kan er eindeloos naar kijken! Prima dagje dus, met sneeuw en vogeltjes, helaas geen appelvink, maar vandaag wel een winterkoninkje als extra. 
Vanmorgen was het alweer aan het verdwijnen, de hele morgen vielen er klontjes ijs uit de bomen naar beneden! We zijn wel even naar de hei in de sneeuw aan kijken, maar er was al veel weg. De achterburen waren inmiddels ook gearriveerd, voor nóg gezellig een praatje. Een paar uur later stonden de krokussen wijd open! De lijster zat te zingen, maar ik heb hem nog niet gezien.

                  

7 maart. Muts gaat nu 's morgens al op het krukje zitten, met een verkapt verzoek om de vogeltjes op TV aan te zetten. Ik vind ze ook leuk, dus aan het verzoek wordt meestal voldaan!

Een van mijn favorieten is het vrouwtje van de rode kardinaal. Het mannetje is fraai, opzichtig rood; het vrouwtje is subtiel van kleur, met een klein oranje kuifje, een oranje snavel en nog wat kleur in de vleugels, prachtig! 

3 maart. Ik ben van de plantjes. En bij de plantjes zijn bolgewassen favoriet. Bij de bolgewassen val ik weer erg op Hippeastrum, meestal amaryllis genoemd, en daarvan de allermooiste 'Misty'. Ik heb 'Misty' al zeker 6 jaar. Zij bloeit altijd voor het blad verschijnt en is wat minder makkelijk dan die dikke rode amaryllissen. Ook hier bloeit zij, als enige bewaarde hippeastrumbol en deze keer zitten er twee bloeistengels aan!

28 februari Een hardgekookt ei met twee luchtkamers! Nooit eerder gezien. 

We zijn bijna aan het eind van de Turken, zoals de serie hier genoemd wordt. Een verhaal over rijke en meestal zeer slechte mensen, 165 afleveringen. We kunnen goed bingen, nog een stuk of 8 afleveringen. Er zitten veel fouten in, zoals al aan het begin Kaapse viooltjes op een graf die in één aflevering veranderen in primula's; iemand gaat met zwarte nagellak naar binnen en komt met rode naar buiten;of heeft ineens andere schoenen aan etc. 
Een van de figuren is een bijzonder enge tante met veel te veel tanden, ik kan er bijna niet naar kijken als ze (vals) glimlacht. Iedereen wordt af en toe neergeschoten en komt dan weer op wonderbaarlijke wijze nét niet aan zijn of haar einde, van dattum. Bijna afgelopen wat ons betreft en dan leven de hoofdpersonen w.s. nog lang en gelukkig. Vandaag krijgt Omers lieve moeder eindelijk wat haar op haar tanden en gooit Fatma  de deur uit. Para Kara, heet de serie.
Je schrikt je trouwens rot van de prijzen bij  AH. Daar ben ik hier min of meer mee getrouwd, vlakbij, of anders een kwartier lopen naar Dirk of zo. Ik had enorme zin in lekker eten en mijn keus viel op Brusselslofski = een ovenschotel met héél even gekookte lof,  laagje ham, laagje champignons, even gebakken in roomboter met knoflook, en geraspte kaas met hier en daar een vlokje boter over het geheel. Hou je vast: nog geen 100 gram York achterham 3€50. Nou vind ik dat varkens veelal schandalig behandeld worden, dus eet ik alleen af en toe een beetje bio-varkensvlees en dat is duur. Een klein  zakje geraspte oude kaas: 4€50. Lof, 4 struikjes/bonus 2€39 en champignons, ook bonus, 1€39 en dat waren mooie champignons, beter dan gewoonlijk. Alles bij elkaar bijna 12€. Voor ons tweeën. Komen nog aardappeltjes bij ...
Het was wel heerlijk, trouwens. 

25 februari. Ik maar vogeltjes kijken. Deze hiernaast heb ik niet met zekerheid kunnen determineren, misschien een ♀ Grackle maar er klopt niet alles van met het plaatje in mijn boek: veel lichter, nog lichter dan op de foto, en min of meer oranje snavel. Wat een gemene kop. Deze zou best model hebben kunnen staan voor Ángry Birds' waar ik wel van gehoord heb - toen Jacob klein was - maar geen idee ver waar het over gaat. Er was een voerplaats bij YT, waar alleen deze vogels kwamen en chipmunks en ze deden allemaal lelijk tegen elkaar! Kan iemand helpen met naam geven?

Hij heeft een vrij lange staart, kun je op de foto niet zien, en is iets groter dan een merel.
.   24 februari.  Als iets op of bijna op is zet ik de lege verpakking op de rand van de keuken. Die lege verpakkingen irriteren me, zodat er zo snel mogelijk vervangen wordt, begrijp je? 

Het zout is bijna op, dus er moet een nieuwe pot komen. Maar toen dat de vorige keer gebeurde heb ik de datum in de agenda gezet om te kijken hoeveel zout ik gebruik. Verrassing: dat was op 24 februari 2021!! Zelf gebruik ik dus amper 1 gram per dag - er zit 600 gram in een pot -  maar de rest komt vanzelf via van alles binnen.

 

k voel me enigszins opgesloten hier, maar nu met de COVID helemaal en naar Garderen zit er niet in door allerlei afspraken, hulp op dinsdag, kassadienst op woensdag, chirurg voor Ko op donderdag, tandarts voor hem op vrijdag en dan is het weer weekend. 
Maar ik heb wel iets goeds om me uit te leven met wat ik het liefst doe: vogeltjes kijken! Op You Tube zijn er allerlei filmpjes over vogels op voederplaatsen of bij een vogelbadje. Dat laatste is leuk omdat er ook insecteneters komen baden. En nu zit ik de halve dag Amerikaanse vogeltjes te bekijken en probeer ik uit te vissen wat ik zie. Als ik het niet weet maak ik een foto van het beeld op de TV, zoals hier van een Blue Jay.  Die had ik trouwens moeten kennen, want vaak genoeg gezien bij Babette, mijn schoonzus, die in Scarsdale vlak bij New York woonde. Ik heb eens in de winter bij haar gelogeerd en mijn ogen uitgekeken naar de rode kardinalen en de blue jays en de vele eekhoorntjes. Jaar of 50 geleden!

 

Poes kijkt graag mee, op schoot of op het krukje voor de TV. Vogeltjes vind ze leuk, maar daar blijft het bij. Maar ze begint elke keer te mauwen bij het zien van een zilvergrijs eekhoorntje, ergens in Engeland. Alleen maar dat ene eekhoorntje!

23 februari. Ko voelt zich weer beter, maar hoest nog flink. Ik heb koorts, niet al te veel, en weet dat ik ziek ben, maar daar blijft het bij. Veel slapen! Op de TV horen we dat COVID is afgeschaft, haha!
22 februari. Ko voel zich iets beter, de arme ziel heeft enorme keelpijn (gehad). Inmiddels ben ik ook positief getest. Een beetje verhoging en wat ziekig gevoel, meer niet tot nu toe. 
21 februari. Ko voelt zich beroerd, geen koorts, maar wel veel hoesten en keelpijn. Wat het laatste betreft heeft hij de pech dat hij als protestant jongetje is grootgegroeid en niet in zijn jonge jaren regelmatig de Blasiuszegen heeft gekregen, die ik, katholiek meisje, meer dan eens mocht ontvangen. Ik heb dan ook NOOIT keelpijn ... 
In mijn herinnering brandden de kaarsen en dat maakte het extra spannend.
20 februari. En zijn operatie staat in de agenda voor 17 maart. 
19 februari. Blijf nu voorlopig maar uit de buurt: Ko heeft COVID. 
18 februari. Ik keek uit het raam vanmorgen en dacht: 'Ooit hadden we een uitzicht zoals hieronder links en nu is het als rechtsonder'. We lijken niet goed wijs. Maar helaas: het is de realiteit van de oude dag. 

14 februari. Ko heeft een puzzel laten maken van een van onze dierbaarste foto's: wij met een koala in 2000, bij ons eerste bezoek aan Australië. De puzzel is w.s. niet te doen, want ik schat dat er 300 stukjes zwart zijn. Maar goed, we kunnen het proberen, dus ze zijn geordend in: zwarte spookjes, helemaal links, puntjes op het linker bord voor, lussen daarachter, combinatie van de twee rechts, kantstukjes helemaal rechts, makkelijke stukjes rechtsboven en gewoon goed te doen stukjes in het midden. Houdt ons van de straat!
Ik heb net een supermoeilijke af, ik geloof dat ik er 2 maanden over gedaan heb, uiteraard met onderbrekingen en Ko heeft voor een stuk meegedaan. Dat was er eentje van een baby in stro, kerstthema ... Stro is moeilijker dan effen zwart.

13 februari. Ko moet het medische circuit in en dat wordt veel ziekenhuis en zo in de komende tijd. Heel vervelend. Om hem wat op te vrolijken kreeg hij van LBC dit prachtige boeket toegestuurd. Bij LBC gaat hij node gemist worden. 

10 februari. Het gaat hier allemaal wat moeizaam, maar het voorjaar is in aantocht en dat is fijn. De cyclaampjes beloven veel bloemen (net zo veel bloemen als blad is de vuistregel) en er staat één gele krokus, die ik maar niet scherp kan krijgen ... Ik heb een stuk of 10 foto's weggegooid. 

9 februari. Deze vond ik toevallig tussen mij afbeeldingen.  

Hieronder Tonkie met twee van haar, zelf gefokte. ijslanders. Die moesten eerst grootgroeien en vervolgens tot berijdbare paardjes opgeleid worden. Met één van de paarden uit Zuid Amerika - criollo's - gaat ze komend weekend voor het eerst een wedstrijd rijden. Als het weer het toelaat. 

6 februari. De 4e zou Tinka jarig zijn geweest. Veel lieve mensen hebben een kaarsje voor haar opgestoken en en mij een berichtje gestuurd. Wij zelf hadden al een tijd een afspraak om naar Drenthe te gaan, maar gingen gisteren met Tonkie lunchen in Drie. Tonkie komt dan met twee paarden en gaat eerst wat rijden in de buurt, stalt haar paarden bij het restaurant dat daarvoor over een weitje beschikt en gaat na afloop met 2 paarden naar de trailer, die ergens - wijd open - op een parkeerplaats staat. Op de foto's!

Ik weet  na al die jaren nog steeds niet hoe ik aan van die stoere dochters kom: Tonkie, die er niks van heeft om met een trailer met een stel paarden naar Frankrijk te rijden, Tinka die overal met haar camper heen ging en met haar ene arm nog ging kanoën en zo en Claire, die - amper 25 - schepen aan de ketting liet leggen als er iets mis was met de lading!
2 februari. Dat hele gedoe van die gebroken pols is inmiddels al ruim 2 maanden geleden. Een aantal dingen kan ik weer, andere niet. Een vol kopje thee dragen met mijn linkerhand is onmogelijk b.v. Het grootste probleem zit in de duim/wijsvinger coördinatie. Ik kan mijn duim nog nauwelijks buigen en veel trekkracht is er ook nog niet. Geduld! 
Er zijn ook prettige gevolgen. Zo ben ik heel blij met mijn nieuwe haar. Het zit fantastisch en als ik dat geweten had was het er al veel eerder afgegaan. Wie had er ooit gedacht dat ik op mijn ouwe dag nog gezellig haar zou krijgen!

Een ander bijkomstigheid is dat ik het meest gehate kledingstuk, de beha, bijgenaamd 'tuig', nog altijd niet aan kan krijgen. Nu ben ik niet met een rijk gemoed begiftigd, dus het kan niet veel schelen. Ik woon tegenwoordig in een broek zonder rits, die ik met enige moeite kan ophijsen, een trui van het een of ander uit de M&S collectie en mijn 'alias'. Deze bonte, warm gevoerde jas komt van Ali-express, maat XXL natuurlijk. Als jas schiet hij tekort, want de wind waait erdoorheen, maar hij heeft ruime mouwen en kon daardoor over het gips/de spalk en is voor binnen heel geschikt, m.n. als we gaan bridgen, want bij LBC is het vaak koud.

Toen we op Curaçao één keer daar in de bridgeclub gingen spelen had ik een wit Tshirtje aan en dat kon niet met niks eronder. Dus heeft Ko me in mijn lekkerst zittende tuig gehesen. Evenzogoed had ik nog twee dagen rode striemen op mijn bovenlijf! Martelwerktuigen zijn het ...
30 januari. Baby Stevie, nog bij Anne Claire in Amsterdam. Hieronder mijn schoonzoon Bondy, met helemaal Stevie, ook nog in Amsterdam. En tenslotte Stevie bij Tinka in het hospice, Tinka lag daar graag buiten in de tuin. Stevie was er direct helemaal thuis, zoals altijd, en liet de vele vogels totaal met rust.  

28 januari. Vannacht is Stevie doodgegaan. Nou zou ik daar meestal geen 'In memoriam' aan wijden, maar Stevie was een bijzondere kat. Hij kwam lang geleden bij Anne Claire wonen als katertje van een maand of 10.  
Toen Claire naar Australië verhuisde kreeg Stevie een avontuurlijk leven bij Tinka. Tinka woonde afwisselend in Amsterdam of in haar camper en in de camper reisde Stevie overal mee naartoe. Hij voelde zich altijd in elke omgeving thuis, of het nou bij Buitenkunst was, of in Frankrijk of in Zoeterwoude. Want als Tinka hem naar de locatie Drenthe moest voor Buitenkunst kon hij niet mee en logeerde bij ons. Muts verdroeg hem, maar daar was dan ook alles mee gezegd.
Toen Tinka wist dat ze niet lang meer te leven had vroeg ze mij een andere huis voor hem te zoeken en dat werd bij Noor en Tjeerd, die in Drenthe in een boerderij met een enorm stuk land wonen. Daar heeft hij nog bijna 3 jaar genoten van de heerlijke omgeving en liefderijke verzorging en zelfs met hond Durk werd hij goede maatjes. 

Stevie was echt een geweldige kat en hij kon ontzettend hard snorren!!!
24 januari. Ik kreeg net een verlate verjaarswens van mijn Engelse vriendin Mary. Ze schreef dat ze laat was omdat ze gevallen was en haar rechterpols had gebroken ... En haar knieschijf. 2 weken ziekenhuis, vandaag weer naar huis en ze is alleen!   
22 januari. We zijn weer terug van weggeweest en hebben genoten van de warmte op Curaçao, het lekkere eten, nieuwe vogeltjes kijken en ik ook van de bonus van de gebroken pols ... Tot mijn verrassing heb ik, nadat het eerst door Ko afgeknipt, later door een thuiskapster goed in een asymmetrisch model geknipt, nu  LEUK HAAR. Het is echt geweldig goed geknipt en er zit ineens een natuurlijk slag in waardoor het ook zonder gedoe met föhns en zo weer meteen goed zit na een wasbeurt.

Het vakantieverhaal is in grote lijnen klaar. We hebben geen van beiden last van jet-lag!
10 januari. Vanmorgen werd er weer eens gewerkt beneden. Vroeg in de ochtend, zal tegen achten zijn geweest, 2x flinke herrie, als van iets omzagen of zo. Twee lieden waren iets onduidelijks aan het doen. Het is ooit wel eens klaar.
Ik kijk niet zo vaak (goed) uit het raam van de slaapkamer, maar als gevolg van het lawaai wel: staan daar een heleboel narcissen te bloeien! Half januari! 

Het is wel grappig om, als je 85 wordt, 5 uur langer dan normaal jarig te zijn ... rara! Uitleg volgt. Want we gingen die dag naar Curaçao en daar is het 5 uur later. Zie verhaal Curaçao, waar ik straks aan ga beginnen. 

8 januari. I.v.m. onze a.s vakantie hebben we mijn verjaardag gisteren maar vast gevierd in de gebruikelijke, maar steeds kleiner wordende kring. Die zich trouwens - tot mijn grote genoegen - deze keer met Tonkie uitbreidde. Het was als vanouds gezellig en Jaap maakte de foto. 

6 januari. Met maar één goed bruikbare hand kun je je haar niet goed opsteken, maar ook niet goed wassen. Voor het eerste probleem was er een eenvoudige oplossing: Ko heeft er een stuk afgeknipt. Wassen met één hand vooruit, maar echt lekker is het niet. Roos, die ik ken van LBC gaf me het adres van een thuiskapster en zo kwam Yolanda vanmiddag eerst heerlijk wassen, daarna in model knippen en alles. 
Ik heb - met uitzonderingen - vnl de pest gehad aan de kapper. De uitzonderingen zijn de beroemde Rob Peetoom, en de minder beroemde, maar erg aardige Aad Kreeft in Oegstgeest.

De laatste ervaring, voor 2v12,  jaren geleden, toen we nog in Frankrijk woonden, was zó beroerd, dat ze zelfs in de TVstudio niks met mijn kapsel aankonden. En ik het verder heb laten groeien.

Maar Yolanda w as een zeer plezierige ervaring, zeker voor herhaling vatbaar!.   
5 januari. Ik verbaas me er steeds weer over hoe slim onze poes is. Vanmorgen waren we erg laat. Ko ligt wel eens een hele tijd wakker, maar slaapt dan weer in en dan is het zo maar 1/2 11 als hij ontwaakt. (Het gangbare programma hier is:ontbijten, Erna douche en aankleden - en dat kost op het ogenblik wel wat tijd - dan poes borstelen en gymnastiek voor de oude rug).  Muts had daarom de hoop op een borstelbeurt opgegeven en had zich teruggetrokken op haar slaapplek in de berging. 
Maar ik hoefde alleen maar op gewone spreeksterkte te zeggen 'Muts,  borstelen' en ze kwam eraan!
3 januari. Ik ontdekte iets leuks op YT: filmpjes van een of andere vogelvoerplek. Ko kan die transporteren naar de TV en nu kan ik, net als in Garderen, als ik wil vogeltjes en eekhoorntjes kijken. Ook b.v. in Amerika, met andere vogeltjes en andere eekhoorntjes. Kan ik lekker in een boek gaan zitten zoeken welk vogeltje er net op bezoek was. Vanmorgen dus, ik denk ergens in Engeland, een zwarte mees. Ik denk Engeland, omdat de eekhoorntjes niet rood waren en gisteren o.a. rode kardinalen, die ik ken uit de buurt van New York.
Niet alleen ik vind het leuk. Muts heeft gisterenavond wel een half uur geboeid zitten kijken!  

2 januari. Vanmorgen even naar het ziekenhuis om te kijken of e.e.a. wel goed gaat. Het gaat goed, wel langzaam, maar we kunnen gewoon volgende week naar Curaçao ... 
Bij het verlaten van het hospitaal kwamen we een collega-polsbreker tegen. Die was KOK van beroep.  
1 januari. Aan alle lezers een goed jaar toegewenst ...  Het ziet er niet heel leuk uit met de wereld, dus ik hoop maar dat we het nog een jaartje zullen uitzingen. In dat jaartje vooral gezond blijven, geen botten breken en vooral veel lachen!!!

Hier in Leiderdorp eindigde het met veel geknal van dikwijls fraai vuurwerk, van 6 uur 's avonds tot 2u in de nacht. Wat minder of helemaal niks had ik  zelf liever gehad, maar het hield gelukkig op tijd op.

Vandaag was Ko zo lief naar Brussel te rijden zodat ik mijn nichtje Jutte weer eens kon opzoeken. Ze is de dochter van mijn oudste zus en me zeer dierbaar. Ze is kinderoncologe en heeft ook immunologie in haar pakket, maar doet niet aan kapsones en is, net als ik dol op muziek (zingen) en op beesten. Net als ander nichtje Barthe trouwens.

Onderweg kwamen we een keer of wat dit soort wonderlijke bord tegen. Een soort contradictio in 'picturis'? Ik zoek via internet naar afbeelding in het Latijn en krijg picturae = plurale tantum? en wat is dan de ablativus? picturis? Ik weet het niet meer, maar krijg vast wel commentaar van iemand. Sam?

Wie nog wat meer van 2022 wil zien kan hier terecht:  Jaaroverzicht 2022  
of klik op 2022 in het menu

Naar bovenkant