Erna & Ko 2023

9 juni. Af! In februari begonnen & nog nooit zo'n moeilijke puzzel gemaakt. Ik kan trouwens maar niet begrijpen waarom heel veel mensen 'puu-zel' zeggen, terwijl er toch sprake is van een gesloten lettergreep aan het begin van het woord.

We hadden Damian te logeren en dat was gezellig, want Damian heeft een brede belangstelling en een opgewekt karakter. Hij moest hier van alles doen, want er was iets Pools aan de gang, tamelijk ingewikkeld. Morgen is er een concert met 3 koren die met elkaar te maken hebben, Leyden English Choir (waarin ik zelf een blauwe maandag gezongen heb), koor uit Oxford (waar wij wel eens logé's van gehad hebben) en een koor uit Torun en daar moet een accent op, maar ik weet ik niet hoe.

Vandaag ging D. naar een ander gastgezin, dat moest in zijn geheel ook weer iets doen bij de Zijlpoort (Ko rijden), daarna wij via Bristol, de Action en Hornbach naar Garderen om iets aan de buitenkraan te doen en water te geven, via Ikea Amersfoort voor Zweedse balletjes en handdoeken weer naar huis. Maar nu zijn er een heleboel boodschappen gedaan en kunnen alle papiertjes met die boodschappen bij het oud papier.

Wie wil er een verschrikkelijke puzzel met een leuke foto van ons hebben?

8 juni. Het is eindelijk (een beetje) warm en vandaag aten we daarom zomereeten: frietjes uit de airfryer en een salade met 'zeevruchten', nou ja, garnalen met knoflook een surimisticks in stukjes en dat is volgens mij pure nepzeevrucht, maar wel best te eten. In zuid Afrika heb ik geleerd dat fruit in een salade prima is, dus: wat gemengde sla, komkommer, tomaten, fijngesneden ui, paar aardbeien, watermeloen, hardgekookt ei en wat hartige vulling en heel lekker. Het wachten is op de nieuwe haring, dan is het helemaal heerlijk !

5 juni. Het uitzicht vanaf ons balkon hier is niet om over (naar huis) te schrijven. Maar nu staat er een flinke bos Linaria in bloei, 2 zelfs, een roze, hier op de foto, en een paarse aan de rechterkant en dat maakt het al weer beter.
Ik moet lachen omdat het één Meconopsis cambrica,familie van de klaproos, in een citroengele en een oranje uitvoering, toch weer gelukt is om hier in de bak terecht te komen. Heb je er één, dan heb je er zo honderd. Hieronder.

Echt genieten doe ik van de jasmijn, Philadelphus erectus, waarvan ik na vele jaren tevergeefs zoeken naar de naam - ik had er eentje op nr 72 - er eindelijk achter kwam in Engeland, een paar jaar geleden en de struik vond in Duitsland. Me zó dierbaar, dat ik hem lang voor de verhuizing al verhuisklaar gemaakt heb en ... hij bloeit. Blijft klein en ruikt verschrikkelijk lekker!

Ik zat te wachten bij handtherapie, Ko was de auto parkeren en ik hoorde hem aankomen en zei: 'Hé, daar komt mijn gemaal, ik hoor het aan zijn ferme tred', een van de citaten die rondwaarden in het huis van mijn jeugd. En we hadden het over dat zinnetje, waarin 3 woorden die niet of nauwelijks meer gebruikt worden: 'gemaal', 'ferm' en 'tred'.
Taalverarming? Er komen toch ook nieuwe woorden bij? Elk jaar is er een 'woord van het jaar', maar die woorden verdwijnen ook zo maar weer. 'Selfie' - van 2013 - is gebleven. Zouden er nog mensen zijn die 'swaffelen' - 2008 - gebruiken? Laten we hopen van niet, toch?
Vorig jaar was het 'klimaatklever', vast geen blijvertje!

4 juni. Terug uit Garderen. Daar nog steeds bijna geen vogels, nu ook bijna geen insecten. Het was ook nog niet echt warm, maar buiten zijn is gewoon lekker! Best veel bloemen in het tuintje: Meconopsis, de gele en oranje klaproosachtige, waarvan ik de oranje in Zoeterwoude altijd eruit trok, doet het aardig. Er staan een [paar digitalissen, zijn zelf daar komen wonen, bijna in bloei. Heuchera's bloeien ook, wel heel bescheiden. Ik hoop dat e.e.a. een tijdje zonder water kan, vandaag lang gesproeid.

1 juni. Ik mag altijd graag naar TV/babies kijken, zoals 'One born every minute' of 'Call the midwife'. Nu is er een Nederlandse uitvoering: 'Dag en nacht'. Op een akelige manier tot drama gemaakt. Vooral de grote hoeveelheden bloed in beeld staan me tegen. Er komt bij een normale geboorte niet erg veel bloed kijken, toch? Je krijgt weeën, of je verliest het vruchtwater (in de Winkelhof, zoals een vriendin van mij overkwam) of de slijmprop waarmee de container was afgesloten komt naar buiten, maar bloed doet nauwelijks mee. Ik vind dat niet erg slim: jonge meisjes die nog lang niet zo ver zijn jaag je er de stuipen mee op het lijf en dat lijkt me niet nodig. Ik kijk zo graag naar die baby-series, omdat de geboorte van een baby steeds weer zo ontroerend is.

30 mei. De chirurg vond dat het plaatje er beter weer uit kon, dus dat gaat binnenkort gebeuren. Ik hoop dat ik dan mijn vingers weer kan gebruiken.

29 mei. Onderweg naar Garderen werd het weer beter en het was zonnig toen we er kwamen. Maar in het bos is het wel vaak een graad of 4 kouder dan hier. Dus de eerste dag hebben we het, ondanks de verwarming, nog behoorlijk koud gehad. De volgende dag kon ik 's middags wel wat buiten doen. Bij gebrek aan vogels (die hebben het op het ogenblik druk met van alles waardoor we er niet veel zien) heb ik naar insecten gekeken, o.a. meikevers, die ik erg mooi vind.

Ze hebben leuke antennes, een soort kleine, oranje waaiertjes, die ze open en dicht kunnen doen.

Hieronder links een schorpioenvlieg, die ik pas vorig jaar voor het eerst ontmoet heb. Dit is een vrouwtje, de mannetjes hebben een verdikking, een soort knots, aan hun achterlijf. Rechts is, denk ik, een soort muntvlindertje, maar daar ben ik niet zeker van. Nog geen 2 cm.

Ik vind insecten ook altijd erg interessant. Er zijn er niet veel in het bos, maar die ik zie zijn vaak nieuw voor me.

Door omstandigheden maakte ik ook weer contact met Jim, een liefhebber van bidsprinkhanen. Ik hoop dat hij er nog eens een boek over publiceert, want hij maakt er prachtige foto's van. Bizar: hij woont vlak bij waar de partner van Tonkie terrein met opknapmolen gekocht heeft, in Spanje dus.

Net zo bizar als dat M&M uitgerekend naar St Chinian gaan, want daar woont een oude vriendin van ♀ M. Zo stuurde zij vandaag een foto van ♂ M. aan de Vernazobre bij de brug in St Chinian. Als je de brug naar links overgaat is daar de bakker waar wij 's zondag een ficelle haalden en een paar waldkorn broden, die ze speciaal voor ons maakten.

♀ M. vertelde dat het 28° was. Wil ik er gelijk naartoe ...

Zondag was het alweer 3 jaar geleden dat Tinka stierf. Aan het eind van de middag kwam Tonkie langs, met een prachtig vogelbadje uit een stuk marmer. Stomme ik vergat weer dat ik tijdschriften voor haar had liggen: tijdschriften met plaatjes, waar ze haar kleuters mee leert knippen! Ko was zo lief langs Huizen te rijden zodat we ze daar konden afleveren. Wat een mooie tuin hebben ze daar toch, met een hele rij digitalis langs de struiken, wow!

Voor vanavond had ik een bijzonder recept in de planning. Uit Allerhande. Ik moest er drie dingen voor kopen die ik nog nooit eerder had gekocht: rijstnoedels, een jalepeña peper, Thaise currypasta. Plus koriander en dat had ik misschien wel al eerder gekocht ... Op de pasta stonden 3 pepertjes, dus ik had flink pittig verwacht. Nou, er was niet veel aan en pittig was het al helemáál niet! Rijstnoedels smaken naar niks!
Dan was de maaltijd van een paar dagen eerder beter: verse tagliatelli, wat grote garnalen, knoflook, champignons en een heleboel peterselie (van Wanda gekregen), in room ... en dat was héél lekker!

25 mei. Wat kunnen ze toch liegen: het is zwaarbewolkt en koud. 16° zegt de thermometer binnen! Het is net 12 uur geweest. De foto is van o.a. de markt beneden en het knipsel is het weerbericht van internet.

24 mei. Ik heb eigenlijk altijd gouden oorknopjes in. Zonder voel ik me niet aangekleed. Vanmorgen na het douchen vond ik een van die oorstekers op de grond. Het sluitertje, dat zit aan de achterkant van je oorlel, was er blijkbaar afgegaan. Helaas, ik kon het nergens vinden. Ik had gelukkig nog wel andere sluitertjes en achter je oor ziet niemand ze zitten, of ze nou ook van goud zijn of niet. Maar het zoeken kon ik natuurlijk niet laten. Ik zocht o.a. in de rode stoel waarin ik meestal zit. Massa's rotzooi vond ik : veel rijstkorrels b.v., want van Hanneke handtherapeute, moet ik met mijn zielige handje in een bak met rijstkorrels wroeten, goed voor de bewegelijkheid van die hand. Misschien. Ook 5 spelden, en een dikke naald waarmee je b.v. truien aan elkaar naait en ... een gouden oorknop. Ik was er een tijd geleden eentje kwijtgeraakt. En een sluitertje. Niet van goud.

23 mei. Kussentjes op de bank.

Ik had het idee dat we het laatste jaar vaker in het ziekenhuis waren geweest dan in de 10 jaar hiervoor: ja, 44 keer!

10 mei. Sinds ik gevallen ben vorig jaar ben ik er wel wat op achteruit gegaan. Mijn geheugen is minder en ik maak hier veel meer fouten. Ik heb er net weer een stuk of 10 uitgehaald. Met excuses en alle commentaar is welkom!

De tegenhanger van mijn plezierigste huishoudkarweitje hieronder is er logischerwijs ook: eind september worden de winterkleren weer naar de slaapkamerkast verhuisd. Het is een veel kleiner rijtje want ik houd wel van zomerkleren, maar niet van die van de winter. De foto is ietwat bedrieglijk, want ik heb 2 heel mooie broeken (Peter Hahn) die ook wel eens in de zomer gedragen kunnen worden en wollen truien/vestjes liggen in een ladekastje, met wat cederhout erbij. Het rijtje op de foto zijn truitjes van M&S, allemaal meer dan 15 jaar oud en nog bijna net zo mooi als toen ze nieuw waren. Gemaakt van 'cashmillon' en met een 'turtleneck' en helaas niet meer te koop! Mijn favoriet is de meest linkse; die heb ik 'Ink' genoemd; geweldige kleur, te combineren met van alles. De 4 tinten paars draag ik ook vaak.
Links van de truitjes 2 losse kraagjes, alleen voor de show: 'kemedja belaser' heten die in het Maleis. Elastiek onder je armen, voor onder iets met een wijde hals.

Het meest rechtse kledingstuk is een broek die ik na de kapotte pols gekocht heb, want elastiek in de taille. Ik heb er de hele winter in gewoond en als het even kan gaat ie zo snel mogelijk de deur uit!

9 mei. 's Avonds kijken we meestal TV en het mag er nog al eens akelig toegaan in Scandinavische thrillers. Vooral als het gaat over meisjes die door enge kerels achterna gezeten worden, langdurig opgesloten, gemarteld, misbruikt en tenslotte vermoord word ik er niet blij van. Ik heb daarná iets luchtigs nodig, Roadrunner Miep Miep of Tommy & Jerry. Maar daarvan is de voorraad en de inhoud beperkt en daarom keken we gisteren naar een eerste aflevering van een nieuwe serie Bridgerton. Een totaal onwaarschijnlijke serie over het Britse? hof. Zo heeft een flink aantal mensen wat tegenwoordig een getinte huid heet en volgens mij is dat daar nu nog steeds not done. Denk maar Harry & Megan ...
Hier begint het met een koning die trouwt met het meisje op de foto, met haar afrokapsel. Om de een of andere reden trekt hij zich in zijn eigen huis terug nadat het huwelijk gesloten is en er wordt door dames aan het hof gekletst over het waarom het huwelijk niet 'geconsumeerd' wordt. Want hij is toch mooi en groot geschapen. Alsof dat ook maar iets zegt over een man. Eentje met een klein dingetje, maar die aandacht en geduld heeft en vooral heel goed kan zoenen, zal door menig vrouw meer worden gewaardeerd.

Het is tegenwoordig blijkbaar verplicht om veel acteurs met een gekleurde huid te laten meespelen en mensen uit de de lhtbq? wereld en/of lieden met een lichamelijke beperking. Eigenaardig genoeg zie je niet vaak mensen met een Aziatisch uiterlijk (er is er niet één in Bridgerton!) Daar hoor je geen klachten over.

Naarmate ik ouder wordt krijg ik steeds meer een hekel aan huishoudelijk werk. Vroeger had ik al enorm de pest aan ramen zemen en ook vond ik strijken niet fijn, maar als ik eenmaal bezig was viel dat laatste wel mee. Opruimen vind ik best, maar schoonmaken vind ik nog steeds niks. Gelukkig doet Ko aan stofzuigen en als het moet doe ik het sanitair zoals b.v. in Garderen. Strijken is er trouwens bijna niet meer bij, een doodenkele keer een kerstkleed of zo.
Koken heb ik altijd wel leuk gevonden en ook aan (af)wassen heb ik nooit een hekel gehad, maar Ko wilde graag een vaatwasser. Ik heb het wel weer eventjes gedaan toen hij in het ziekenhuis lag!

Een werkje vind ik uitgesproken fijn: de zomerkleren verhuizen naar de kledingkast op de slaapkamer en de winter-idem uit beeld.
Ze hangen er weer, gesorteerd en wel. Wat weg kan (meer dan 2 jaar niet gedragen) zit in een zak voor de kringloop en de rest wacht op als het warmer wordt. 15 tot 20° : broeken & Tshirts met lange mouwen, Tshirts met korte mouwen en korte/lange broeken tot 25°, korte broeken en mouwloos of bloesjes tot 30°, dan de zomerjurken voor 30+. Plus natuurlijk wat vestjes, want het weer hier kan zomaar omslaan.
Sommige kledingstukken zijn al minstens 20 jaar oud, van die voor echt warm weer - handgemaakte zomerjurkjes - kan ik bijna geen afstand doen!

8 mei. Ik ben nog steeds onder behandeling van handtherapeuten. Van Hanneke kreeg ik dit martelwerktuig, dat ik 3x per dag 20 minuten moet gebruiken. Meestal ben ik tamelijk gehoorzaam, maar ik krijg er heel dikke vingers van en weet niet of dat zo hoort. Daarom beperk ik me tot 2x.

Het is samengesteld uit de spalk die Ramon voor me maakte, maanden geleden, en die ik nog had liggen, maar ook alweer lang niet gebruikt had.

ik moet een handschoen aan, waaraan 4 strookjes klittenband zijn genaaid. Dan de spalk, en vervolgens mijn vingers zo ver mogelijk buigen en kruislings vastzetten met dat klittenband. Na 20 minuten mag ie weer af en dan doet mijn hand pijn van stramheid, maar dat trekt snel weg.

Eind van de maand gaat de chirurg me vertellen of het plaatje al of niet verwijderd gaat worden. Ramon zegt, dat ik dan mijn vingers weer kan strekken, wat ik me van de pink niet kan voorstellen.

Ko heeft aan zijn linkerhand net zo'n kromme pink en is, sinds de verhuizing, zijn trouwring kwijt, maar hij heeft hem dus niet nodig: allebei dezelfde kromme pink. Een uniek symbool van echtelijke saamhorigheid, toch?

7 mei. Vandaag waren we naar een uitvoering van vriend Wijbe. Zijn koor 'deed' Il Trovatore, waarin de meeste van de zangers ook solo's hadden. Wijbe moest beginnen, een heel lang stuk, met Italiaans als tekst; vast niet heel makkelijk om in te studeren. Hij is een goede, solide bas. Er was een mooie alt, die de moeder zigeunerin zong, goede stem, soms een tikkeltje de fout in, maar OK, en ook Meneer Luna had een aantrekkelijk, warm geluid en deed geen enge dingen; maar de troubadour zelf zat er wel eens naast. We hebben ons prima geamuseerd en ik heb veel bewondering voor de leuke oplossingen die ze b.v. voor de decors hadden bedacht. Prima pianist/klavecinist/organist/dirigent.
Daarna even bij Lex en Juun langs geweest, we hadden hen een tijd niet gezien en was gezellig.

6 mei. Naar de Eiffel geweest voor een korte bridge-vakantie. Dit was het uitzicht over het stuwmeer. De boom had een fraai wintermodel en deed me aan een els denken; dat was het ook, maar een ander soort dan we in Nederland meestal hebben!

We zaten In een prachtige omgeving, in een vreselijk hotel., waarover later. Gezellige bridgers, w.o. een paar goede spelers, dat wel. Gé had de leiding, we kennen hem al langer als wedstrijdleider bij Dekker.

Het was er kouder dan hier, de natuur liep misschien wel 2 weken bij ons achter, zodat veel bomen nog kaal waren en de sleedoorn en de kerspruim? rechts, nog bloeide.

Wat ik heerlijk vind is dat je, als je kunt stoppen, vaak gewoon een weitje kan inlopen, want geen gaas of hekken.

Rechtsonder: akkerhoornbloem.

Dag 2 werd besteed aan een bezoek aan onze vrienden Cor en Werner in Keulen. Zoals vanouds gezellig en een prima lunch. Cor had spannende oranje tulpen in bloei (misschien 'Ballerina?) en van Werner kreeg ik een boompioen, nog in knop. 'Joseph Rock'? Die knop ging bijna voor mijn ogen open.

Nu was het hotel waar we logeerden Hotel Seemöwe in Einruhr bij Simmerath op zich zelf niet slecht. De badkamer was zelfs perfect en ik heb meestal altijd wat aan te merken op badkamers van hotels, maar zelfs de kleinigheden, zoals toilet papier en de prullenbak konden mijn goedkeuring helemaal wegdragen.
Ik had een slechte matras en om de een of andere reden zijn Duitse kussens vaak vormloze, grote, losgevulde dingen, waar je hoofd niet lekker op ligt; dan is slapen geen prettige ervaring. Ko had minder last: hij had een betere matras en als ie z'n ogen dichtdoet slaapt hij.

De maaltijd, die bij het arrangement hoorde was verschrikkelijk. De eerste avond heb ik de zeer matige soep nog opgegeten en van het hoofdgerecht 2 gekookte aardappels, maar de groenten, iets van erwtjes, worteltjes een zachtgekookte spruitjes in een weerzinwekkend sausje heb ik laten staan, evenals het gemalen varkensvlees, overgoten met iets dat van bouillonblokjes was gemaakt. De aardbeien van het toetje heb ik wel opgegeten, nadat ik zorgvuldig de nep-room verwijderd had. Ko eet makkelijker troep dan ik, maar had het toch ook verder wel gezien, dus we hebben 's avonds niet meer aan de maaltijd deelgenomen.
Voor de gasten die iets dronken bij de het eten, kwam de complicatie dat elk drankje ter plaatse contant moest worden afgerekend. Van een betaalkaart of een rekening voor alle consumpties tijdens het verblijf wilden ze niks weten. De wedstrijdleider heeft gelukkig wel weten te regelen dat dat tijdens het bridgen beter ging, iedereen een papiertje waarop aangetekend werd wat je dronk. Vrij normaal, lijkt me.

Het ontbijt was trouwens heel behoorlijk; je moest alleen uitkijken met de thee, want wat ze serveerden als je om een kopje thee vroeg, was ook knap waardeloos. Gelukkig waren er theezakjes met een tamelijk lekkere kruidenthee. Waarover later nog meer.

Het was bepaald geen Correndon op Curaçao, zoals in januari.

Dag 3 brachten we door in de omgeving. We begonnen in Monschau, want daar waren we allebei in onze jonge jaren geweest en hadden daar goede herinneringen aan. De mijne: leuk, oud stadje met lekkere koffie en de kennismaking met Schwarzwalder Kirsch Torte. Wat vond ik dat toen verrukkelijk!
Maar helaas had in Monschau het toerisme toegeslagen en het bestond nu uit straten winkels met toeristenspul, restaurantjes en uitspanningen, waar de cappuccino amper te drinken was en de Schwarzwalder taart uit het beeld verdwenen. We waren snel weer weg.

Dus reden we wat rond om ergens een stukje te lopen en iets te eten. Ik wilde graag een foto van de velden vol paardenbloemen, fantastisch!
Maar meestal konden we niet op een geschikte plaats stoppen, waardoor de uiteindelijk gemaakte foto niet zo bie is.

In Widdau kwamen we een paar leuke huizen tegen, zoals het huis op de foto met nog een kale boom in de voortuin + een bordje met informatie over de boom ervoor. Te gek!

Wat we er ook zagen waren metershoge heggen, 3 meter zeker. Zoals hieronder. Hoe moet je die in vredesnaam netjes snoeien? Een beetje afgelegen van wat je misschien 'het centrum' zou kunnen noemen was een restaurant. Niemand te zien, maar er brandde licht ... Een vriendelijke mevrouw kon ons van frietjes en een omelet voorzien en een glas aangelengd sap van Johannesbeer; dat lijkt het meest op zwarte bessen en is prima te drinken. Ik ben van thee en water, 's morgens één kopje koffie, als het warm is wel eens een biertje en een heel enkel keertje een glas cola (als je moe bent, last hebt met concentreren wil dat wel eens werken. We namen een flesje in de pauze bij een benzinepomp op de heenweg en werden onaangenaam verrast door de prijs: klein flesje, 3,60).

We hebben een hele tijd op dat terras gezeten, genietend van frietjes, zon en heerlijke temperatuur, in een mooie omgeving en doodstil! Uitzicht op een weitje met een stal, waarin een koe (het waren er drie, maar twee buiten beeld) die het in het weitje te warm vonden: na de winter plotseling 20+° . We konden de volstrekt normale rekening met kaart betalen en Ko heft een engeltje op zijn schouder. Maar dat wist ik al!

Later liepen we nog door een wei naar een riviertje. Bosanemoontjes in de wei, pinksterbloemen. Nauwelijks vogels, vanaf het terras een kwikstaart gezien, mezen, mussen, hoorde een merel zingen, dat was het wel. Geen zwaluwen en helaas geen waterspreeuw of ijsvogeltje bij het riviertje. Wel onderweg een keer een blauwe kiekendief, een roofvogel met een lange rechte staart en sikkelvormige, smalle vleugels *) en een met een meer buizerdmodel, met onder beide vleugels een ronde witte vlek **). Maar ik weet nagenoeg niks van roofvogels en mijn meest gebruikte boekje om te zoeken ligt in Garderen.
Plantjes waren er genoeg. Ik ben altijd geboeid door wat er in en op muren groeit. Hieronder links een zaailing van een den en rechts een paardenbloem, op zichzelf niks bijzonders, maar een paardenbloem heeft een penwortel. In zo'n stenen muurtje?
*) misschien een boomvalk **) kan een steenarend geweest zijn.

Op de laatste avond moesten we de tijdens het bridgen gebruikte drankjes afrekenen en schrokken ons dood van het bedrag: 34,50€ voor 4 flesjes Johannesbeersap, 1 kopje gewone (vieze) thee en 2 kannetjes kruidenthee. Dat kannetje was zo groot als op de foto boven. Ze rekenden er 5,60 voor!!! Een doosje met 20 zakjes van die thee kost in de winkel 1,60. Ik geloof niet dat ik krenterig ben, maar daar werd ik echt heel boos van. Met mij waren alle andere bridgers kwaad over de belachelijke prijzen, dus:
Ga er nooit naartoe!

HOTEL SEEMÖWE IN EINRUHR BIJ SIMMERATH.

Je kunt als consument vaak nergens terecht als je terechte klachten hebt. Dan maar via dit blog.
____________________________________________________________________________________________________

1 mei. Vandaag bracht een onverwachte oplossing voor mijn kledingprobleem. Lady Service in Leiden deed wel aan voorsluiting en ik kon er na het bridgen nog terecht. Ik werd er buitengewoon vriendelijk geholpen en zij hadden een geniale suggestie: koop er eentje zonder sluiting, want daar kun je instappen, als je vrij dun bent zoals ik, en het ding dan naar boven ophijsen. Geen hulp bij nodig en zit lekker. Bovendien heel betaalbaar. Het is maar dat je het weet.

30 april. Vandaag kreeg ik een klacht: ik verwaarloosde ons blog. Dat kunnen we niet hebben, dus ... daar gaat ie!

We hebben van die rare boodschappen-dagen. Bij AH, de winkel waar ik bijna heen MOET, omdat ie hier tegenover is, zijn de schappen tengevolge van stakingen nagenoeg leeg wat groenten, fruit en bio-vlees betreft. Dus kook ik ongebruikelijke dingen. Do 27, koningsdag, kocht ik bij gebrek aan beter een maaltijdpakket en dat heette Bibimbap en was Koreaans. Ik vond er niet veel aan en bovendien waren we donderdagavond in Garderen, waar koken wat ingewikkelder is dan 'thuis'. Leiderdorp noem ik dan voor het gemak thuis. Vrijdag frutselde ik wat in elkaar met een deel van de resten. In Garderen waren er wel groenten bij de COOP, maar ik ben nu alweer vergeten wat ik gebruikt heb, want ik begin simpele dingen te vergeten.

Zie elders voor andere boodschappen.

Het was wel een beetje regenachtig vrijdag, maar af en toe kon ik even wat in de tuin doen in Garderen (waar ik twee appelvinken op bezoek kreeg!) en verder is de ovale tafel in de hoek, met een puzzel erop, een prima idee. Dat vindt Muts ook!

's Middags speelden we een potje bridge met P. & J., goede spelers die we al jaren kennen, die ons huisje hadden willen kopen (maar achter het net visten omdat wij het gekocht hadden) en nu een huisje in Voorthuizen hebben. We zijn soms allemaal tegelijk op de Veluwe en het regent wel eens!

Zaterdag was helemaal prima, want we gingen naar Drenthe, bridgen bij N. & Tj. Altijd heel gezellig. De rode kat Stevie is daar helaas een paar maanden geleden overleden. Hij is zowat 18 geworden.
N. & Tj. waren inmiddels aan een kat in huis gewend en vonden al vrij snel twee schattige Brits korthaar dames van 5; die zijn inmiddels helemaal ingeburgerd, genieten van het enorme terrein en hebben geen problemen met hond Durk, en Durk ook niet met de twee poezen. Coco vond het bridgekoffertje van Ko een aantrekkelijke slaapplaats.

Prima dagje en eindelijk lekker weer.

Verder heb ik afgelopen tijd getobd met een eigenaardig probleem. Nu er open en bloot door iedereen over seks en zo gepraat wordt weten zelfs kinderen van 4 w.s. dat dames een kledingstuk dragen dat hun boezem omvat en beteugelt. Zelfs 85-jarige besjes doen mee. Maar als je als besje een kapotte pols hebt krijg je zo'n ding niet aan. Nou is dat in de winter niet zo erg, sterker nog: ik heb stiekem bij alle narigheid genoten van de vrijheid der verlossing van wat ik 'mijn tuig' noem. Maar nu de zomer naakt, zal er iets moeten gebeuren onder de dunnere truitjes en T shirts.
Goed voor een bezoekje aan Hunkemöller in de Winkelhof, zowaar op loopafstand! Hebben ze daar GEEN BEHA's MET VOORSLUITING!!! op hele grote zwarte sportgevallen na.
Dan maar zoeken op internet. Bij een speciale lingeriezaak hadden ze best aantrekkelijke - letterlijk en figuurlijk! - exemplaren, dus legde ik mijn probleem uit aan een dame van die zaak die over maatvoering ging, en vroeg naar wat meer informatie over het door mij geselecteerde ding met voorsluiting. Kreeg ik advies over maten van een aantal items, allemaal met achtersluiting en twee keer zo duur; geen woord over het uitgezochte geval.
Elders een paar besteld, maar die passen van geen meter: te groot, ik heb wel wat moeten inleveren de laatste tijd. Sodeju!!!

18 april. Het blijft maar koud, met van die akelige wind.
19 april. Als je 'My octopus teacher' hebt gezien en de film heeft je geraakt, dan wil je niet dat er in Spanje een bedrijf wordt gestart dat van die slimme octopusjes op een nare manier gaat kweken voor consumptie. Toch? Ik weet niet wie er van de lezers van dit blog lid zijn van Avaaz - daarom stuur ik maar zelden de aankondiging van een campagne door - maar als je mee wilt doen om daar tegen in actie te komen dan weet je hierbij dat je bij AVAAZ moet wezen.

16 april. Viola laboradorica in de bak hier op het balkon. Een schattig en makkelijk soortje, dat helaas maar kort bloeit, maar het blad is ook aantrekkelijk.

In Garderen was het druk met allerlei soorten: mezen, merels/roodborst, beide soorten duif, vinken en gelukkig ook weer de specht. Maar ook spreeuwen, een mus, een heggenmus, een gaai en een winterkoninkje.

Wat me zorgen baart is dat ik geen lijster heb gezien of in de buurt gehoord en ook geen tjif-tjaf. Ik geloof dat er wel een lijster ver weg te horen was toen we naar huis gingen. Ik heb geloof ik wel een zwartkop dichtbij gehoord.

12 april. Insecten komen niet, den ik, heel hoog. Wat ik tegenkom in de bakken zijn vnl bladluizen, die gewoon op de planten zijn meegekomen. Maar nu trof ik toch een lieveheersbeestje, en wel eentje met een overdaad aan stippeltjes. Tussen Viola laboradorica. Het bloeit dus maar één keer, in deze tijd, maar maakt daarna massa's zaad, waar geen bloemen aan te pas komen. Dat heeft een speciale naam, waar ik nu even niet bij kan, maar er zijn meer planten die dat doen, m.n. andere soorten vaste viooltjes, zoals V. sororia. Ik ben het wel eens tegengekomen bij een plant uit de hibiscusfamilie en bij een salvia.

Cleistogamie, dat is het!

9 april. We moesten weg uit Garderen, want vandaag naar Monnickendam omdat Marleen jarig is en via Monnickendam naar huis is geen optie, omdat ik Muts niet eindeloos in de auto wil laten zitten. Onderweg 5 aalscholvers gezien; die zie je tegenwoordig vaker dan spreeuwen! Ik vergat mijn tas bij Marleen en Ko reed zonder mopperen weer terug om hem te gaan halen.
Grappig: we hebben het niet kunnen zien, maar in Garderen is w.s. de eerst pinksterbloem open, het stukje gras zit er vol mee. Op eerste Paasdag!

8 april. We gingen donderdag naar het bos en toen was het wat je noemt k-weer; achter de k kun je zelf -ut of -lote zetten ... Regen en nog eens regen en daar gaat zo'n bos behoorlijk van druipen.
Vrijdag soms een beetje motregen en verder was het wel erg vochtig. Heel geschikt weer voor een legpuzzel en muziek. Matthäus was aan de beurt, Johannes doet dit jaar niet mee. Ik vind Jezus niet zo heel tactvol: eerst al beginnen - waar de hele vriendenclub bij is - over het verraad van Judas dat eraan komt en dan later nog eens iets dergelijks met Petrus. Misschien is het aan de fantasie van de evangelist ontsproten om de gelovigen ervan te overtuigen dat Jezus alles wist. Ik vind trouwens ook het verhaal over de arbeiders in de wijngaard van weinig tact spreken, maar misschien ligt dat aan mij. Maar Matthäus is fijn om naar te luisteren tijdens het puzzelen en af en toe lekker mee te zingen, want ik ken hem natuurlijk vrijwel helemaal uit mijn hoofd. Vandaag deed ik in mijn eentje een stukje 'Blitze und Donner' en kon ik niet bedenken waarin ze 'verschwunden'. Het niet op woorden kunnen komen neemt langzaam maar zeker toe. 'In Wolken'.
We zijn 's middags aan het schuiven geweest met het meubilair: de ovale tafel in de hoek waar het elektrische kacheltje stond. Dat is in die twee jaar nooit aan geweest, dus kan weg. Iemand belangstelling? Laat het weten. Op die tafel kunnen we nu een legpuzzel leggen en laten liggen. De kringloop in Putten was goed voor een andere tafel om aan te eten en zo. We hebben ook nog een witachtige fauteuil in de aanbieding. Als je dit leest en denkt 'ikke' laat het dan weten.

Maar vandaag was het best lekker weer: droog, zon, geen wind, 14°. Een paar uurtjes in de tuin werken met veel tussendoor zitten, fijn. Ik heb anderhalf jaar geleden boshyacintjes en -anemoontjes gepoot. De anemoontjes bloeien het eerste jaar nog niet, maar nu wel en ... ik was vergeten dat ik voor de gele soort had gekozen: Anemone ranunculoides is hun Latijnse naam en ze bloeien wat beter dan de wit/roze soort. Geel en wit zijn goede kleuren voor het bos. De primula's bloeien ook, je ziet er nog net een op de foto rechts. Daar zie je ook hoe het mooi bemost raakt.
Bij de vogels was het tamelijk rustig, ze hebben het druk met hun lentekriebels. Ik heb voor het eerst een vink een wijfje het hof zien maken: met wijd gespreide vleugels en staart wiegde hij voor haar heen en weer, erg leuk, maar het duurde te kort voor een foto! Ik heb, op de specht na, alle bekenden gezien en ook kwamen er twee spreeuwen langs. Pas de tweede keer dat ik in Garderen spreeuwen zag.

4/5 april. Vandaag is hier de sloop van de oude badkamer begonnen en daarna wordt er uiteraard een nieuwe gemaakt. Dat was dus vroeg uit de veren en zorgen dat we aangekleed waren als de slopers/bouwers zouden arriveren. Ze waren er prompt om 8 uur.

Het wordt hier dan ietwat onrustig, poes bang voor herrie. Ik zat daarom in de woonkamer met poes en deur naar de hal dicht. Te luisteren naar de Lucas, want het is Goede Week en tijd voor de Passionen van Bach. (Markus 'doe' ik eigenlijk nooit) Omdat ik geen legpuzzel heb in de woonkamer las ik de tekst mee, poes lekker tegen me aan, want naast mij is een stuk veiliger als er geklopt en geboord wordt ...
En daar trof ik iets wonderlijks: nr 20 op de CD: 'Ich habe für dich gebetet, das dein Glaube nicht aufhöre und wenn du dermaleinst dich bekehrest, so stärke deine Brüder'. Jeetje, dat is de tekst van een lied dat in de kerk gezongen werd en waar ik altijd mijn mond hield omdat ik zo'n hekel had aan de arrogante tekst. Zoiets als 'Wij hebben voor u gebeden dat uw geloof niet bezwijkt; en gij op uw beurt versterk uw broeders ...'. Woorden van Jezus zelf bij het laatste avondmaal in het verhaal van Lucas.

Ik vind hem erg mooi, die Lucas, m.n. het openingskoor, het koraal 'Stille, stille' en het koraal, nadat Petrus zich bewust is geworden van zijn verloochening: 'Aus den Tiefe': heel kort, met een begeleiding van, denk ik, een harp en een cello, ik kan het niet zonder tranen aanhoren.

De bouwers zijn inmiddels druk bezig en luisteren naar André Hazes. Dat kan ik trouwens ook best waarderen. Ik hoor 'Het is tijd, de hoogste tijd ' haha! In tijd van ja en nee is het bad eruit en is de douche met bak en al verdwenen. De gang staat vol materiaal en ik kan de kamer met de puzzel niet in, dus na de koffie verder met de Lukas!

Rond lunchtijd is er al veel gebeurd; latten tegen de achterkant, waar vanmorgen nog een bad stond en de douche is een min of meer leeg hok. Maar nu eerst overheerlijke saucijzenbroodjes van van Maanen.
Ze zijn om 3 uur weg en komen morgen de boel afmaken.

5 april. Ze gaan verder met het afwerken van de douche, waar de kranen zijn afgekoppeld - maar nog wel aanwezig voor het geval dat - en de vloer is nu wit. We weten nog niet wat we ermee gaan doen.

Daarna is de douche aangelegd waar het bad stond , de muur afgewerkt, een glazen plaat voor de douche en klaar...? bijna: want er komt nog een moslimkraantje bij het toilet en er moet nog wel iets afgekit worden. We mogen pas morgen na 2 uur douchen en de badkamer mag 5 dagen niet worden schoongemaakt.

Verticale foto's kan ik nu bewerken met een 'knipsel' programma en dan komen ze niet verdraaid op andermans tablets en zo.

1 april. Terug uit Garderen, waar het behoorlijk nat was - donderdag niet en was het ook lekker weer - maar wel leuk, want ik zag van alles. In de tuin bloeiden de bosanemoontjes, maar ik was vergeten dat ik de gele soort geplant had. Het eerste jaar na planten bloeien ze niet! Dit is Anemone ranunculoides. Nog iets mooier, maar ook moeilijker te vinden en duurder is A. lipsiensis, iets groter van bloem en zachtgeel.
De mensen die ons huis hebben gekocht wilden niet weten wat er voor beeldigs in de tuin stond en nu staat er gras. Beter dan stenen, maar toch. Toevallig zag ik het in februari: vol boeren krokussen, haha!, maar die mooie anemoon komt er w.s. niet doorheen.

Al op donderdag zag ik een appelvink, vrijdag zelfs twee en vandaag weer eentje! Ook een lijster en een eekhoorntje. Nat, maar wel leuk dus.
Ik zag ook een rosse woelmuis. Bij het gras. Volgens mij wonen ze overal en dat vind ik prima, behalve bij de bijzondere salomonszegels, wat die knagen ze soms door. Vandaag heb ik in één muizengat een drol van Muts gestopt en hoop dat ze daar door gaan verhuizen!

Volgende week gaan we w.s. wat met het meubilair schuiven daar. Het leek me nu, wat Ko betreft, nog niet zo'n goed idee. In de hoek, waar een elektrisch haardje staat, dat nog nooit aan geweest is, de ovale tafel zodat daar een legpuzzel kan (blijven) liggen. Waar de tafel staat zoeken bij de kringloop naar een kleinere, rechthoekig, en en goede lamp voor bij die puzzel. Stoel waar Muts altijd in ligt weg. Bedstoel van IKEA op die plaats. Als we geen behoorlijke tafel kunnen vinden nog even wachten tot die er wel is. In Putten is de kringloop goed en goedkoop.

29 maart. Vandaag weer bridge: iedereen blij om Ko weer te zien. Allicht.

Niet geweldig gespeeld, 50%, maar gelukkig één spel waar ik nog lang van zal nagenieten: Ik kreeg 7 schoppen van V10 en 6 ruiten met HB, geen overdaad aan punten, maar wat een verdeling! We waren ook nog eens kwetsbaar. Rechts opende 1 harten en daar kon ik mooi de onvolprezen Ghestem op loslaten: 3 klaveren = 5krt+ sch en 5krt+ ru. West bood 4 ha, Ko, tot mijn genoegen, 4 sch. Rechts 5 ha en ik 5 sch. Dat werd gedoubleerd en ik maakte het precies! Wat een heerlijk spel, zo krijg je het vrijwel nooit! Ko had 12 punten mee. De schoppen zaten ook wel heel lekker, Bx links en H sec rechts.
Hier zit ergens een fout in, want via Ghestem had Ko het moeten spelen....

28 maart. Ko had gisteren een afspraak met zijn chirurg: GEEN NABEHANDELING NODIG!!!! Geen chemo of bestralen, hoera!

Ik had vandaag een afspraak met de handtherapeut: die was niet tevreden, net zomin als ikzelf. Geprobeerd wordt méér therapie te krijgen, want ik heb problemen met mijn linkerarm (met hand en pols aan die kant had ik die al); de rechterarm is overbelast en dat voelt als een gekneusde rib, hoog, in de buurt van de schouder, maar ik ben niet gevallen en heb me ook niet gestoten. Doet pijn met hoesten, niesen e.d. Een gekneusde rib is vervelend, maar niet ernstig en in 6 weken klaar. IK heb er ruim ervaring mee, maar niet met een overbelaste schouder. We zullen zien. En 85 is natuurlijk gewoon hartstikke oud, dus wat wil je.

26 maart. Bij het nieuws op TV gaat het over Taiwan en Honduras. Zoals vaak kan het nieuws zelf me niet veel schelen, maar ik word getroffen door de naam - heel kort in beeld - van een deskundige, een dame met een Aziatisch uiterlijk. Zij luistert naar de spannende naam Xiaoxue (Martin). Vermoedelijk*) is Martin de achternaam. Tweemaal een X, gecombineerd met alle klinkers!!! Je spreekt het uit met sh, als het eind van 'fish', au, weer 'fish' en ee. Min of meer als sjouwsjee.

Bij de Olympische spelen, meen ik, wordt vaak eerst de achternaam van een Aziatische atleet gemeld, maar ik kan me vergissen.

25 maart. Met Ko gaat het goed, hij herstelt voorspoedig. Ik zou niet weten wat ik daaraan toe kon voegen.

Maar hoe zou het met de puzzel gaan? Een maand of 2 geleden begonnen en, op vooral het zwart na, af. Het volle bord is er eentje met spookjes, de andere 4 hebben of een makkelijker vorm of nog een heel klein beetje andere kleur.

21 maart. Hij is dus weer lekker thuis - vindt Muts ook! - en alles gaat prima. Niet veel pijn, alleen bij hoesten of lachen, en vannacht goed geslapen!

20 maart. Om een uur of 12 kwam het nieuws dat Ko naar huis mocht. Klaas was zo aardig hem te gaan halen en hij kon buiten vast eventjes genieten van het smerige weer! Nu moet ik al mijn bitchyness tevoorschijn halen om te zorgen dat hij niet direct van alles gaat doen, maar gewoon lekker gaat slapen, t.v. kijken, boekje lezen, slapen, puzzeltje oplossen, slapen etc.

19 maart. Al heel lang stem ik op Partij van de Dieren. Ik ben niet erg in politiek geïnteresseerd en weet er weinig van, maar vind wél dat onze aarde met al zijn bewoners de meeste aandacht moet hebben op het politieke programma. Naar men zegt kun je beschaving aflezen aan hoe men met zijn dieren omgaat en dat is een andere reden, maar ... ik ben geen vegetariër en vind vlees eigenlijk heel lekker. Dus eet ik vlees, maar heel weinig, en lijd een beetje aan vleesschaamte. Het vlees dat we eten komt van de bio-slager.
Nu was ik lang geleden getrouwd met een meneer die veel van bijzonder eten hield. In mijn jonge jaren maakte ik dus met regelmaat gestoofde zeepaling, ossentong met mosterdsaus of rolpens met gebakken appeltjes klaar, want daar hield die man van. We aten zelfs wel eens kalfslever op een gewone doordeweekse dag. Potverdrie, wat is dat lekker!
Hier in Leiderdorp staat een keer per week een biologische slager voor de deur en Ko is in het ziekenhuis... Ko komt uit een geslacht van aardappeltelers, maar eet naast stamppot gelukkig wel nasi, bami en allerlei pasta, keus genoeg, maar lever hoef ik hem niet voor te zetten, zelfs niet van een kalf! Vandaag greep ik mijn kans: een superieur stukje bio-kalfslever, langzaam gegaard in roomboter met nog zo'n luxe tomaatje van een paar dagen geleden erbij!! Ik heb met mijn ogen dicht zitten smullen.

19 maart. Ik kan van alles: koken, lezen, tuinieren, de was doen, cryptogrammen en sudoku's oplossen, klassieke muziek beluisteren en er mijn mening over geven, maar IK KAN NIKS MET EEN MOBIELE TELEFOON!!!! en ik wou dat men dat nou eens door had. Gaat dat ding over, met het gezellige geluid van een Australische magpie, zit ik in de logeerkamer te puzzelen en voordat ik in dit gigantische appartement bij die telefoon ben aangekomen is ie alweer opgehouden natuurlijk. Met het bericht dat er een bericht op mijn voicemail staat. Alsof ik weet hoe ik dat moet lezen of luisteren.

ER BESTAAN NOG NORMALE TELEFOONS en daar kan ik best mee uit de voeten. Wat let je om gewoon even op te bellen met een ouderwets nummer, met zo'n kengetal, weet je nog? Als je in de buurt van Leiden woont heb je dat kengetal ook nog niet eens nodig. Tien keer laten overgaan voordat je ophangt omdat er niet opgenomen wordt! En verder is er de o zo nuttige e-mail en die lees ik wel 5x per dag. En je krijgt meestal nog antwoord ook, tenzij je reclame maakt voor hondenvoer of lelijke tuinbanken of zo!

18 maart. Ik kreeg bericht, dat het infuus eruit is en Ko zelfstandig naar de WC kan en zo. Het gaat dus nog steeds prima en als het zo blijft mag hij w.s. ma-morgen naar huis.

Nu Ko weerloos in het ziekenhuis ligt en mij verzocht om een short van een zomerpyjama mee te nemen, heb ik mijn kans schoongezien om eens lekker zijn kleren te gaan ordenen! En met oog op voorjaar in aankomst kasjmier truitjes gewassen: met dit aangename weer konden ze uitdruipen op het balkon. Bijna een echte huisvrouw!

Vanmiddag met de rollator naar het ziekenhuis gelopen en dat viel erg mee, minder ver dan ik had gedacht. De Houtkamp vind ik wel erg saai, velden met daslook (nog zonder bloem, zie foto), wat aangeplante narcissen, veel wandelaars en een gezellig bruin varken in de modder bij de kinderboerderij, een ekster en een stelletje houtduiven, maar geen merel te horen!

Met Ko gaat het dus vooralsnog hartstikke goed, niks bijzonders te melden. Toen ik weer naar huis ging kwam Joop net op de verpleegafdeling aanlopen!

17 maart. Om 1/4 over 5 waren we op. Joke was zo lief om Ko naar het ziekenhuis te brengen en kwam door het donker om 1/4 over 6. Ko geïnstalleerd in het ziekenhuis. Toen we weer buiten waren was het licht. Nu is het 8 uur en zal de operatie wel begonnen zijn.

11uur: Ze zijn klaar met opereren en alles is OK! Om een uur of 12 belde Ko zelf vanuit zijn bed, maar ik herkende zijn stem niet, haha! Vanavond ben ik met Tonkie in het ziekenhuis geweest en Ko lag er prinsheerlijk en min of meer zonder pijn bij. Ik heb foto's gemaakt, maar zit met een oud probleem: van vertikaal gefotografeerd laat zich niet draaien, maar het knipselprogramma bood de oplossing van het probleem.
Maar alles gaat dus heel goed, het infuus van de foto is eigenlijk maar een dingetje en verder geen slangen of toestanden, 5 kleine pleisters - 4 kijkgaatjes en een operatiesnede - op zijn buik, onder eentje deed het pijn, maar, naar zijn zeggen, niet heel erg.
Toen kwam zoon Marten langs en zijn Tonkie en ik nog even thee gaan drinken.

Kijken hoe het gaat met die bedfoto ... gelukt!

16 maart. Vroeger was op de markt je gulden een daalder waard. Dat is natuurlijk al lang niet meer zo en we ervoeren dat voor het eerst in Frankrijk, waar je je blauw betaalde voor o.a. fruit en kaas. Maar hier kunnen ze er inmiddels ook wat van.
Ik was naar de groenteman op de markt - zijn groenten en fruit zijn lekkerder dan in een buurtsuper - voor prima tomaten en mandarijnen en kwam thuis met 5 vrij kleine tomaten, 2 kleine, gele kiwi's (niet te versmaden) en geen mandarijnen, dus ik dacht dat ik die vergeten was, want op google/bank kon ik zien dat ik net 6,71€ had betaald aan de groenteman van de markt. Ik terug naar de markt.
Mooi niet, dat was de prijs voor 5 tomaten en en de gele kiwi's van 1€ per stuk! De tomaten waren 4,98 per pond!!! Nou maar hopen dat ze serieus lekker zijn, want ik heb de verrukkelijke tomatensaus van el jefe uit Costa Rica in mijn planning staan voor als Tonkie eventueel komt eten morgen ... en dat is ook zo. Eten we pasta met die saus en daar heb je écht geen vlees bij nodig.

Blijkbaar de dag van de moeizame boodschappen! De vriendenloterij stuurde ons een prijs in de vorm van een cadeaukaart voor verzorgingsmiddelen. Mooi zo: met mijn kurkdroge huid is een fles bodylotion altijd welkom. Een probleempje: er is geen JUMBO in Leiderdorp, wel in Hazerswoude, Zoeterwoude Dorp en Leiden Station. De laatste het dichtstbij. Dus reden wij vanmorgen naar Jumbo Leiden station en de ellende begon al op de parkeerplaats achter de flats t.o. het station: dat stinkende steegje, ooit doorgang naar de Stationsweg, was geblokkeerd. Er werd blijkbaar van alles gedaan of gebouwd bij die flats rondom; er stond ook een groot, keetachtig bouwsel midden op die parkeerplaats. Bij ongeveer de ANWB konden we nog op de Stationsstraat komen. Bleek dat verderop ook alles voorzien was van schuttingen e.d., maar er was nog wel een JUMBO, niet meer op de hoek, maar tegenover waar de bussen allemaal zijn. Een vrij kleine dependance, stikvol inkopende studenten. Helaas: het schap met verzorgende producten was nagenoeg leeg. Geen bodylotion te zien!! Moeten we toch een andere JUMBO vinden, want een cadeaukaart van een tientje gooi je niet zomaar weg. Toch?

11 maart. Donderdagmiddag gingen we voor het eerst sinds weken weer eens naar Garderen. We waren er door alle medische toestanden een tijd niet geweest en volgende week (plus) komt er ook niks van!

Het regende toe we aankwamen, maar niet erg hard. Er was bijna niemand op het park, maar gelukkig waren de buren er en konden we even een praatje gaan maken, want lang niet gezien.

Van lieverlee ging de regen over in natte sneeuw. Vlokken die recht naar beneden vallen.

Het werd zowaar een heel klein beetje wit. Evenzogoed was er geen vogeltje te zien: zonder voedselbank is de belangstelling gering! Vrijdag was er niks van de sneeuw meer te zien, maar er waren wel weer vogels: de gebruikelijke 6 soorten *) en een heggenmus als cadeautje.
*) merels, roodborst, specht, vinken en 2 soorten mezen

Er kwam opnieuw eerst natte sneeuw, maar die veranderde al snel in steeds meer droog en tegen de avond was het serieus wit. Ik ben dol op vallende sneeuw en kan er eindeloos naar kijken! Prima dagje dus, met sneeuw en vogeltjes, helaas geen appelvink, maar vandaag wel een winterkoninkje als extra.

Vanmorgen was het alweer aan het verdwijnen, de hele morgen vielen er klontjes ijs uit de bomen naar beneden! We zijn wel even naar de hei in de sneeuw aan kijken, maar er was al veel weg. De achterburen waren inmiddels ook gearriveerd, voor nóg gezellig een praatje. Een paar uur later stonden de krokussen wijd open! De lijster zat te zingen, maar ik heb hem nog niet gezien.

7 maart. Muts gaat nu 's morgens al op het krukje zitten, met een verkapt verzoek om de vogeltjes op TV aan te zetten. Ik vind ze ook leuk, dus aan het verzoek wordt meestal voldaan!

Een van mijn favorieten is het vrouwtje van de rode kardinaal. Het mannetje is fraai, opzichtig rood; het vrouwtje is subtiel van kleur, met een klein oranje kuifje, een oranje snavel en nog wat kleur in de vleugels, prachtig!

3 maart. Ik ben van de plantjes. En bij de plantjes zijn bolgewassen favoriet. Bij de bolgewassen val ik weer erg op Hippeastrum, meestal amaryllis genoemd, en daarvan de allermooiste 'Misty'. Ik heb 'Misty' al zeker 6 jaar. Zij bloeit altijd voor het blad verschijnt en is wat minder makkelijk dan die dikke rode amaryllissen. Ook hier bloeit zij, als enige bewaarde hippeastrumbol en deze keer zitten er twee bloeistengels aan!

28 februari Een hardgekookt ei met twee luchtkamers! Nooit eerder gezien.

We zijn bijna aan het eind van de Turken, zoals de serie hier genoemd wordt. Een verhaal over rijke en meestal zeer slechte mensen, 165 afleveringen. We kunnen goed bingen, nog een stuk of 8 afleveringen. Er zitten veel fouten in, zoals al aan het begin Kaapse viooltjes op een graf die in één aflevering veranderen in primula's; iemand gaat met zwarte nagellak naar binnen en komt met rode naar buiten;of heeft ineens andere schoenen aan etc.
Een van de figuren is een bijzonder enge tante met veel te veel tanden, ik kan er bijna niet naar kijken als ze (vals) glimlacht. Iedereen wordt af en toe neergeschoten en komt dan weer op wonderbaarlijke wijze nét niet aan zijn of haar einde, van dattum. Bijna afgelopen wat ons betreft en dan leven de hoofdpersonen w.s. nog lang en gelukkig. Vandaag krijgt Omers lieve moeder eindelijk wat haar op haar tanden en gooit Fatma de deur uit. Para Kara, heet de serie.

Je schrikt je trouwens rot van de prijzen bij AH. Daar ben ik hier min of meer mee getrouwd, vlakbij, of anders een kwartier lopen naar Dirk of zo. Ik had enorme zin in lekker eten en mijn keus viel op Brusselslofski = een ovenschotel met héél even gekookte lof, laagje ham, laagje champignons, even gebakken in roomboter met knoflook, en geraspte kaas met hier en daar een vlokje boter over het geheel. Hou je vast: nog geen 100 gram York achterham 3€50. Nou vind ik dat varkens veelal schandalig behandeld worden, dus eet ik alleen af en toe een beetje bio-varkensvlees en dat is duur. Een klein zakje geraspte oude kaas: 4€50. Lof, 4 struikjes/bonus 2€39 en champignons, ook bonus, 1€39 en dat waren mooie champignons, beter dan gewoonlijk. Alles bij elkaar bijna 12€. Voor ons tweeën. Komen nog aardappeltjes bij ...
Het was wel heerlijk, trouwens.

25 februari. Ik maar vogeltjes kijken. Deze hiernaast heb ik niet met zekerheid kunnen determineren, misschien een ♀ Grackle maar er klopt niet alles van met het plaatje in mijn boek: veel lichter, nog lichter dan op de foto, en min of meer oranje snavel. Wat een gemene kop. Deze zou best model hebben kunnen staan voor Ángry Birds'waar ik wel van gehoord heb - toe Jacob klein was - maar geen idee ver waar het over gaat. Er was een voerplaats bij YT, waar alleen deze vogels kwamen en chipmunks en ze deden allemaal lelijk tegen elkaar! Kan iemand helpen met naam geven?

Hij heeft een vrij lange staart, kun je op de foto niet zien, en is iets groter dan een merel.

24 februari. Als iets op of bijna op is zet ik de lege verpakking op de rand van de keuken. Die lege verpakkingen irriteren me, zodat er zo snel mogelijk vervangen wordt, begrijp je?

Het zout is bijna op, dus er moet een nieuwe pot komen. Maar toen dat de vorige keer gebeurde heb ik de datum in de agenda gezet om te kijken hoeveel zout ik gebruik. Verrassing: dat was op 24 februari 2021!! Zelf gebruik ik dus amper 1 gram per dag - er zit 600 gram in een pot - maar de rest komt vanzelf via van alles binnen.

k voel me enigszins opgesloten hier, maar nu met de COVID helemaal en naar Garderen zit er niet in door allerlei afspraken, hulp op dinsdag, kassadienst op woensdag, chirurg voor Ko op donderdag, tandarts voor hem op vrijdag en dan is het weer weekend.

Maar ik heb wel iets goeds om me uit te leven met wat ik het liefst doe: vogeltjes kijken! Op You Tube zijn er allerlei filmpjes over vogels op voederplaatsen of bij een vogelbadje. Dat laatste is leuk omdat er ook insecteneters komen baden. En nu zit ik de halve dag Amerikaanse vogeltjes te bekijken en probeer ik uit te vissen wat ik zie. Als ik het niet weet maak ik een foto van het beeld op de TV, zoals hier van een Blue Jay. Die had ik trouwens moeten kennen, want vaak genoeg gezien bij Babette, mijn schoonzus, die in Scarsdale vlak bij New York woonde. Ik heb eens in de winter bij haar gelogeerd en mijn ogen uitgekeken naar de rode kardinalen en de blue jays en de vele eekhoorntjes. Jaar of 50 geleden!

Poes kijkt graag mee, op schoot of op het krukje voor de TV. Vogeltjes vind ze leuk, maar daar blijft het bij. Maar ze begint elke keer te mauwen bij het zien van een zilvergrijs eekhoorntje, ergens in Engeland. Alleen maar dat ene eekhoorntje!

23 februari. Ko voelt zich weer beter, maar hoest nog flink. Ik heb koorts, niet al te veel, en weet dat ik ziek ben, maar daar blijft het bij. Veel slapen!

22 februari. Ko voel zich iets beter, de arme ziel heeft enorme keelpijn (gehad). Inmiddels ben ik ook positief getest. Een beetje verhoging en wat ziekig gevoel, meer niet tot nu toe.

21 februari. Ko voelt zich beroerd, geen koorts, maar wel veel hoesten en keelpijn. Wat het laatste betreft heeft hij de pech dat hij als protestant jongetje is grootgegroeid en niet in zijn jonge jaren regelmatig de Blasiuszegen heeft gekregen, die ik, katholiek meisje, meer dan eens mocht ontvangen. Ik heb dan ook NOOIT keelpijn ...
In mijn herinnering brandden de kaarsen en dat maakte het extra spannend.

20 februari. En zijn operatie staat in de agenda voor 17 maart.

19 februari. Blijf nu voorlopig maar uit de buurt: Ko heeft COVID.

18 februari. Ik keek uit het raam vanmorgen en dacht: 'Ooit hadden we een uitzicht zoals hieronder links en nu is het als rechtsonder'. We lijken niet goed wijs. Maar helaas: het is de realiteit van de oude dag.

14 februari. Ko heeft een puzzel laten maken van een van onze dierbaarste foto's: wij met een koala in 2000, bij ons eerste bezoek aan Australië. De puzzel is w.s. niet te doen, want ik schat dat er 300 stukjes zwart zijn. Maar goed, we kunnen het proberen, dus ze zijn geordend in: zwarte spookjes, helemaal links, puntjes op het linker bord voor, lussen daarachter, combinatie van de twee rechts, kantstukjes helemaal rechts, makkelijke stukjes rechtsboven en gewoon goed te doen stukjes in het midden. Houdt ons van de straat!
Ik heb net een supermoeilijke af, ik geloof dat ik er 2 maanden over gedaan heb, uiteraard met onderbrekingen en Ko heeft voor een stuk meegedaan. Dat was er eentje van een baby in stro, kerstthema ... Stro is moeilijker dan effen zwart.

13 februari. Ko moet het medische circuit in en dat wordt veel ziekenhuis en zo in de komende tijd. Heel vervelend. Om hem wat op te vrolijken kreeg hij van LBC dit prachtige boeket toegestuurd. Bij LBC gaat hij node gemist worden.

10 februari. Het gaat hier allemaal wat moeizaam, maar het voorjaar is in aantocht en dat is fijn. De cyclaampjes beloven veel bloemen (net zo veel bloemen als blad is de vuistregel) en er staat één gele krokus, die ik maar niet scherp kan krijgen ... Ik heb een stuk of 10 foto's weggegooid.

9 februari. Deze vond ik toevallig tussen mij afbeeldingen.

Hieronder Tonkie met twee van haar, zelf gefokte. ijslanders. Die moesten eerst grootgroeien en vervolgens tot berijdbare paardjes opgeleid worden. Met één van de paarden uit Zuid Amerika - criollo's - gaat ze komend weekend voor het eerst een wedstrijd rijden. Als het weer het toelaat.

6 februari. De 4e zou Tinka jarig zijn geweest. Veel lieve mensen hebben een kaarsje voor haar opgestoken en en mij een berichtje gestuurd. Wij zelf hadden al een tijd een afspraak om naar Drenthe te gaan, maar gingen gisteren met Tonkie lunchen in Drie. Tonkie komt dan met twee paarden en gaat eerst wat rijden in de buurt, stalt haar paarden bij het restaurant dat daarvoor over een weitje beschikt en gaat na afloop met 2 paarden naar de trailer, die ergens - wijd open - op een parkeerplaats staat. Op de foto's!

Ik weet na al die jaren nog steeds niet hoe ik aan van die stoere dochters kom: Tonkie, die er niks van heeft om met een trailer met een stel paarden naar Frankrijk te rijden, Tinka die overal met haar camper heen ging en met haar ene arm nog ging kanoën en zo en Claire, die - amper 25 - schepen aan de ketting liet leggen als er iets mis was met de lading!

2 februari. Dat hele gedoe van die gebroken pols is inmiddels al ruim 2 maanden geleden. Een aantal dingen kan ik weer, andere niet. Een vol kopje thee dragen met mijn linkerhand is onmogelijk b.v. Het grootste probleem zit in de duim/wijsvinger coördinatie. Ik kan mijn duim nog nauwelijks buigen en veel trekkracht is er ook nog niet. Geduld!
Er zijn ook prettige gevolgen. Zo ben ik heel blij met mijn nieuwe haar. Het zit fantastisch en als ik dat geweten had was het er al veel eerder afgegaan. Wie had er ooit gedacht dat ik op mijn ouwe dag nog gezellig haar zou krijgen!

Een ander bijkomstigheid is dat ik het meest gehate kledingstuk, de beha, bijgenaamd 'tuig', nog altijd niet aan kan krijgen. Nu ben ik niet met een rijk gemoed begiftigd, dus het kan niet veel schelen. Ik woon tegenwoordig in een broek zonder rits, die ik met enige moeite kan ophijsen, een trui van het een of ander uit de M&S collectie en mijn 'alias'. Deze bonte, warm gevoerde jas komt van Ali-express, maat XXL natuurlijk. Als jas schiet hij tekort, want de wind waait erdoorheen, maar hij heeft ruime mouwen en kon daardoor over het gips/de spalk en is voor binnen heel geschikt, m.n. als we gaan bridgen, want bij LBC is het vaak koud.

Toen we op Curaçao één keer daar in de bridgeclub gingen spelen had ik een wit Tshirtje aan en dat kon niet met niks eronder. Dus heeft Ko me in mijn lekkerst zittende tuig gehesen. Evenzogoed had ik nog twee dagen rode striemen op mijn bovenlijf! Martelwerktuigen zijn het ...

30 januari. Baby Stevie, nog bij Anne Claire in Amsterdam. Hieronder mijn schoonzoon Bondy, met helemaal Stevie, ook nog in Amsterdam. En tenslotte Stevie bij Tinka in het hospice, Tinka lag daar graag buiten in de tuin. Stevie was er direct helemaal thuis, zoals altijd, en liet de vele vogels totaal met rust.

28 januari. Vannacht is Stevie doodgegaan. Nou zou ik daar meestal geen 'In memoriam' aan wijden, maar Stevie was een bijzondere kat. Hij kwam lang geleden bij Anne Claire wonen als katertje van een maand of 10.
Toen Claire naar Australië verhuisde kreeg Stevie een avontuurlijk leven bij Tinka. Tinka woonde afwisselend in Amsterdam of in haar camper en in de camper reisde Stevie overal mee naartoe. Hij voelde zich altijd in elke omgeving thuis, of het nou bij Buitenkunst was, of in Frankrijk of in Zoeterwoude. Want als Tinka hem naar de locatie Drenthe moest voor Buitenkunst kon hij niet mee en logeerde bij ons. Muts verdroeg hem, maar daar was dan ook alles mee gezegd.
Toen Tinka wist dat ze niet lang meer te leven had vroeg ze mij een andere huis voor hem te zoeken en dat werd bij Noor en Tjeerd, die in Drenthe in een boerderij met een enorm stuk land wonen. Daar heeft hij nog bijna 3 jaar genoten van de heerlijke omgeving en liefderijke verzorging en zelfs met hond Durk werd hij goede maatjes.

Stevie was echt een geweldige kat en hij kon ontzettend hard snorren!!!

24 januari. Ik kreeg net een verlate verjaarswens van mijn Engelse vriendin Mary. Ze schreef dat ze laat was omdat ze gevallen was en haar rechterpols had gebroken ... En haar knieschijf. 2 weken ziekenhuis, vandaag weer naar huis en ze is alleen!

22 januari. We zijn weer terug van weggeweest en hebben genoten van de warmte op Curaçao, het lekkere eten, nieuwe vogeltjes kijken en ik ook van de bonus van de gebroken pols ... Tot mijn verrassing heb ik, nadat het eerst door Ko afgeknipt, later door een thuiskapster goed in een asymmetrisch model geknipt, nu LEUK HAAR. Het is echt geweldig goed geknipt en er zit ineens een natuurlijk slag in waardoor het ook zonder gedoe met föhns en zo weer meteen goed zit na een wasbeurt.

Het vakantieverhaal is in grote lijnen klaar. We hebben geen van beiden last van jet-lag!

10 januari. Vanmorgen werd er weer eens gewerkt beneden. Vroeg in de ochtend, zal tegen achten zijn geweest, 2x flinke herrie, als van iets omzagen of zo. Twee lieden waren iets onduidelijks aan het doen. Het is ooit wel eens klaar.
Ik kijk niet zo vaak (goed) uit het raam van de slaapkamer, maar als gevolg van het lawaai wel: staan daar een heleboel narcissen te bloeien! Half januari!

Het is wel grappig om, als je 85 wordt, 5 uur langer dan normaal jarig te zijn ... rara! Uitleg volgt. Want we gingen die dag naar Curaçao en daar is het 5 uur later. Zie verhaal Curaçao, waar ik straks aan ga beginnen.

8 januari. I.v.m. onze a.s vakantie hebben we mijn verjaardag gisteren maar vast gevierd in de gebruikelijke, maar steeds kleiner wordende kring. Die zich trouwens - tot mijn grote genoegen - deze keer met Tonkie uitbreidde. Het was als vanouds gezellig en Jaap maakte de foto.

6 januari. Met maar één goed bruikbare hand kun je je haar niet goed opsteken, maar ook niet goed wassen. Voor het eerste probleem was er een eenvoudige oplossing: Ko heeft er een stuk afgeknipt. Wassen met één hand vooruit, maar echt lekker is het niet. Roos, die ik ken van LBC gaf me het adres van een thuiskapster en zo kwam Yolanda vanmiddag eerst heerlijk wassen, daarna in model knippen en alles.
Ik heb - met uitzonderingen - vnl de pest gehad aan de kapper. De uitzonderingen zijn de beroemde Rob Peetoom, en de minder beroemde, maar erg aardige Aad Kreeft in Oegstgeest.

De laatste ervaring, voor 2v12, jaren geleden, toen we nog in Frankrijk woonden, was zó beroerd, dat ze zelfs in de TVstudio niks met mijn kapsel aankonden. En ik het verder heb laten groeien.

Maar Yolanda w as een zeer plezierige ervaring, zeker voor herhaling vatbaar!.

5 januari. Ik verbaas me er steeds weer over hoe slim onze poes is. Vanmorgen waren we erg laat. Ko ligt wel eens een hele tijd wakker, maar slaapt dan weer in en dan is het zo maar 1/2 11 als hij ontwaakt. (Het gangbare programma hier is:ontbijten, Erna douche en aankleden - en dat kost op het ogenblik wel wat tijd - dan poes borstelen en gymnastiek voor de oude rug). Muts had daarom de hoop op een borstelbeurt opgegeven en had zich teruggetrokken op haar slaapplek in de berging.
Maar ik hoefde alleen maar op gewone spreeksterkte te zeggen 'Muts, borstelen' en ze kwam eraan!

3 januari. Ik ontdekte iets leuks op YT: filmpjes van een of andere vogelvoerplek. Ko kan die transporteren naar de TV en nu kan ik, net als in Garderen, als ik wil vogeltjes en eekhoorntjes kijken. Ook b.v. in Amerika, met andere vogeltjes en andere eekhoorntjes. Kan ik lekker in een boek gaan zitten zoeken welk vogeltje er net op bezoek was. Vanmorgen dus, ik denk ergens in Engeland, een zwarte mees. Ik denk Engeland, omdat de eekhoorntjes niet rood waren en gisteren o.a. rode kardinalen, die ik ken uit de buurt van New York.
Niet alleen ik vind het leuk. Muts heeft gisterenavond wel een half uur geboeid zitten kijken!

2 januari. Vanmorgen even naar het ziekenhuis om te kijken of e.e.a. wel goed gaat. Het gaat goed, wel langzaam, maar we kunnen gewoon volgende week naar Curaçao ...
Bij het verlaten van het hospitaal kwamen we een collega-polsbreker tegen. Die was KOK van beroep.

1 januari. Aan alle lezers een goed jaar toegewenst ... Het ziet er niet heel leuk uit met de wereld, dus ik hoop maar dat we het nog een jaartje zullen uitzingen. In dat jaartje vooral gezond blijven, geen botten breken en vooral veel lachen!!!

Hier in Leiderdorp eindigde het met veel geknal van dikwijls fraai vuurwerk, van 6 uur 's avonds tot 2u in de nacht. Wat minder of helemaal niks had ik zelf liever gehad, maar het hield gelukkig op tijd op.

Vandaag was Ko zo lief naar Brussel te rijden zodat ik mijn nichtje Jutte weer eens kon opzoeken. Ze is de dochter van mijn oudste zus en me zeer dierbaar. Ze is kinderoncologe en heeft ook immunologie in haar pakket, maar doet niet aan kapsones en is, net als ik dol op muziek (zingen) en op beesten. Net als ander nichtje Barthe trouwens.

Onderweg kwamen we een keer of wat dit soort wonderlijke bord tegen. Een soort contradictio in 'picturis'? Ik zoek via internet naar afbeelding in het Latijn en krijg picturae = plurale tantum? en wat is dan de ablativus? picturis? Ik weet het niet meer, maar krijg vast wel commentaar van iemand. Sam?


Wie nog wat meer van 2022 wil zien kan hier terecht: Jaaroverzicht 2022 of klik op 2022 in het menu
Naar bovenkant