2023
Naar de onderkant van de pagina.
25 maart. Met Ko gaat het goed, hij herstelt voorspoedig. Ik zou niet weten wat ik daaraan toe kon voegen.

Maar hoe zou het met de puzzel gaan? Een maand of 2 geleden begonnen en, op vooral het zwart na, af. Het volle bord is er eentje met spookjes, de andere 4 hebben of een makkelijker vorm of nog een heel klein beetje andere kleur. 

21 maart. Hij is dus weer lekker thuis - vindt Muts ook! - en alles gaat prima. Niet veel pijn, alleen bij hoesten of lachen, en vannacht goed geslapen!  
20 maart. Om een uur of 12 kwam het nieuws dat Ko naar huis mocht. Klaas was zo aardig hem te gaan halen en hij kon buiten vast eventjes genieten van het smerige weer! Nu moet ik al mijn bitchyness tevoorschijn halen om te zorgen dat hij niet direct van alles gaat doen, maar gewoon lekker gaat slapen, t.v. kijken, boekje lezen, slapen, puzzeltje oplossen, slapen etc. 
19 maart.  Al heel lang stem ik op Partij van de Dieren. Ik ben niet erg in politiek geïnteresseerd en weet er weinig van, maar vind wél dat onze aarde met al zijn bewoners de meeste aandacht moet hebben op het politieke programma. Naar men zegt kun je beschaving aflezen aan hoe men met zijn dieren omgaat en dat is een andere reden, maar ... ik ben geen vegetariër en vind vlees eigenlijk heel lekker. Dus eet ik vlees, maar heel weinig, en lijd een beetje aan vleesschaamte. Het vlees dat we eten komt van de bio-slager.
Nu was ik lang geleden getrouwd met een meneer die veel van bijzonder eten hield. In mijn jonge jaren maakte ik dus met regelmaat gestoofde zeepaling, ossentong met mosterdsaus of rolpens met gebakken appeltjes klaar, want daar hield die man van. We aten zelfs wel eens kalfslever op een gewone doordeweekse dag. Potverdrie, wat is dat lekker!
Hier in Leiderdorp  staat een keer per week een biologische slager voor de deur en Ko is in het ziekenhuis...  Ko komt uit een geslacht van aardappeltelers, maar eet naast stamppot gelukkig wel nasi, bami en allerlei pasta, keus genoeg, maar lever hoef ik hem niet voor te zetten, zelfs niet van een kalf!  Vandaag greep ik mijn kans: een superieur stukje bio-kalfslever, langzaam gegaard in roomboter met nog zo'n luxe tomaatje van een paar dagen geleden erbij!! Ik heb met mijn ogen dicht zitten smullen.
19 maart. Ik kan van alles: koken, lezen, tuinieren, de was doen, cryptogrammen en sudoku's oplossen, klassieke muziek beluisteren en er mijn mening over geven, maar IK KAN NIKS MET EEN MOBIELE TELEFOON!!!! en ik wou dat men dat nou eens door had. Gaat dat ding over, met het gezellige geluid van een Australische magpie, zit ik in de logeerkamer te puzzelen en voordat ik in dit gigantische appartement bij die telefoon ben aangekomen is ie alweer opgehouden natuurlijk. Met het bericht dat er een bericht op mijn voicemail staat. Alsof ik weet hoe ik dat moet lezen of luisteren. 

ER BESTAAN NOG NORMALE TELEFOONS en daar kan ik best mee uit de voeten. Wat let je om gewoon even op te bellen met een ouderwets nummer, met zo'n kengetal, weet je nog? Als je in de buurt van Leiden woont heb je dat kengetal ook nog niet eens nodig. Tien keer laten overgaan voordat je ophangt omdat er niet opgenomen wordt! En verder is er de o zo nuttige e-mail en die lees ik wel 5x per dag. En je krijgt meestal nog antwoord ook, tenzij je reclame maakt voor hondenvoer of lelijke tuinbanken of zo!

18 maart. Ik kreeg bericht, dat het infuus eruit is en Ko zelfstandig naar de WC kan en zo. Het gaat dus nog steeds prima en als het zo blijft mag hij w.s. ma-morgen naar huis. 
Nu Ko weerloos in het ziekenhuis ligt en mij verzocht om een short van een  zomerpyjama mee te nemen, heb ik mijn kans schoongezien om eens lekker zijn kleren te gaan ordenen! En met oog op voorjaar in aankomst kasjmier truitjes gewassen: met dit aangename weer konden ze uitdruipen op het balkon. Bijna een echte huisvrouw!
Vanmiddag met de rollator naar het ziekenhuis gelopen en dat viel erg mee, minder ver dan ik had gedacht. De Houtkamp vind ik wel erg saai, velden met daslook (nog zonder bloem, zie foto), wat aangeplante narcissen, veel wandelaars en een gezellig bruin varken in de modder bij de kinderboerderij, een ekster en een stelletje houtduiven, maar geen merel te horen!

Met Ko gaat het dus vooralsnog hartstikke goed, niks bijzonders te melden. Toen ik weer naar huis ging kwam Joop net op de verpleegafdeling aanlopen!

17 maart. Om 1/4 over 5 waren we op. Joke was zo lief om Ko naar het ziekenhuis te brengen en kwam door het donker om 1/4 over 6. Ko geïnstalleerd in het ziekenhuis. Toen we weer buiten waren was het licht. Nu is het 8 uur en zal de operatie wel begonnen zijn. 

11uur: Ze zijn klaar met opereren en alles is OK! Om een uur of 12 belde Ko zelf vanuit zijn bed, maar ik herkende zijn stem niet, haha! Vanavond ben ik met Tonkie in het ziekenhuis geweest en Ko lag er prinsheerlijk en min of meer zonder pijn bij. Ik heb foto's gemaakt, maar zit met een oud probleem: van vertikaal gefotografeerd laat zich niet draaien, maar het knipselprogramma bood de oplossing van het probleem.
Maar alles gaat dus heel goed, het infuus van de foto is eigenlijk maar een dingetje en verder geen slangen of toestanden, 5 kleine pleisters - 4 kijkgaatjes en een operatiesnede - op zijn buik, onder eentje deed het pijn, maar, naar zijn zeggen, niet heel erg.
Toen kwam zoon Marten langs en zijn Tonkie en ik nog even thee gaan drinken.

Kijken hoe het gaat met die bedfoto ... gelukt!

16 maart. Vroeger was op de markt je gulden een daalder waard. Dat is natuurlijk al lang niet meer zo en we ervoeren dat voor het eerst in Frankrijk, waar je je blauw betaalde voor o.a. fruit en kaas. Maar hier kunnen ze er inmiddels ook wat van. 
Ik was naar de groenteman op de markt - zijn groenten en fruit zijn lekkerder dan in een buurtsuper - voor prima tomaten en mandarijnen en kwam thuis met 5 vrij kleine tomaten, 2 kleine, gele kiwi's (niet te versmaden) en geen mandarijnen, dus ik dacht dat ik die vergeten was, want op google/bank kon ik zien dat ik net 6,71€ had betaald aan de groenteman van de markt. Ik terug naar de markt. 
Mooi niet, dat was de prijs voor 5 tomaten en en de gele kiwi's van 1€ per stuk! De tomaten waren 4,98 per pond!!! Nou maar hopen dat ze serieus lekker zijn, want ik heb de verrukkelijke tomatensaus van el jefe uit Costa Rica in mijn planning staan voor als Tonkie eventueel komt eten morgen ... en dat is ook zo. Eten we pasta met die saus en daar heb je écht geen vlees bij nodig.
Blijkbaar de dag van de moeizame boodschappen! De vriendenloterij stuurde ons een prijs in de vorm van een cadeaukaart voor verzorgingsmiddelen. Mooi zo: met mijn kurkdroge huid is een fles bodylotion altijd welkom. Een probleempje: er is geen JUMBO in Leiderdorp, wel in Hazerswoude, Zoeterwoude Dorp en Leiden Station. De laatste het dichtstbij. Dus reden wij vanmorgen naar Jumbo Leiden station en de ellende begon al op de parkeerplaats achter de flats t.o. het station: dat stinkende steegje, ooit doorgang naar de Stationsweg, was geblokkeerd. Er werd blijkbaar van alles gedaan of gebouwd bij die flats rondom; er stond ook een groot, keetachtig bouwsel midden op die parkeerplaats. Bij ongeveer de ANWB konden we nog op de Stationsstraat komen. Bleek dat verderop ook alles voorzien was van schuttingen e.d., maar er was nog wel een JUMBO, niet meer op de hoek, maar tegenover waar de bussen allemaal zijn. Een vrij kleine dependance, stikvol inkopende studenten. Helaas: het schap met verzorgende producten was nagenoeg leeg. Geen bodylotion te zien!! Moeten we toch een andere JUMBO vinden, want een cadeaukaart van een tientje gooi je niet zomaar weg. Toch?
11 maart. Donderdagmiddag gingen we voor het eerst sinds weken weer eens naar Garderen. We waren er door alle medische toestanden een tijd niet geweest en volgende week (plus) komt er ook niks van! 

Het regende toe we aankwamen, maar niet erg hard. Er was bijna niemand op het park, maar gelukkig waren de buren er en konden we even een praatje gaan maken, want lang niet gezien. 

Van lieverlee ging de regen over in natte sneeuw. Vlokken die recht naar beneden vallen. 

Het werd zowaar een heel klein beetje wit. Evenzogoed was er geen vogeltje te zien: zonder voedselbank is de belangstelling gering! Vrijdag was er niks van de sneeuw meer te zien, maar er waren wel weer vogels: de gebruikelijke 6 soorten *) en een heggenmus als cadeautje.  
*) merels, roodborst, specht, vinken en 2 soorten mezen
Er kwam opnieuw eerst natte sneeuw, maar die veranderde al snel in steeds meer droog en tegen de avond was het serieus wit. Ik ben dol op vallende sneeuw en kan er eindeloos naar kijken! Prima dagje dus, met sneeuw en vogeltjes, helaas geen appelvink, maar vandaag wel een winterkoninkje als extra. 
Vanmorgen was het alweer aan het verdwijnen, de hele morgen vielen er klontjes ijs uit de bomen naar beneden! We zijn wel even naar de hei in de sneeuw aan kijken, maar er was al veel weg. De achterburen waren inmiddels ook gearriveerd, voor nóg gezellig een praatje. Een paar uur later stonden de krokussen wijd open! De lijster zat te zingen, maar ik heb hem nog niet gezien.

                  

7 maart. Muts gaat nu 's morgens al op het krukje zitten, met een verkapt verzoek om de vogeltjes op TV aan te zetten. Ik vind ze ook leuk, dus aan het verzoek wordt meestal voldaan!

Een van mijn favorieten is het vrouwtje van de rode kardinaal. Het mannetje is fraai, opzichtig rood; het vrouwtje is subtiel van kleur, met een klein oranje kuifje, een oranje snavel en nog wat kleur in de vleugels, prachtig! 

3 maart. Ik ben van de plantjes. En bij de plantjes zijn bolgewassen favoriet. Bij de bolgewassen val ik weer erg op Hippeastrum, meestal amaryllis genoemd, en daarvan de allermooiste 'Misty'. Ik heb 'Misty' al zeker 6 jaar. Zij bloeit altijd voor het blad verschijnt en is wat minder makkelijk dan die dikke rode amaryllissen. Ook hier bloeit zij, als enige bewaarde hippeastrumbol en deze keer zitten er twee bloeistengels aan!

28 februari Een hardgekookt ei met twee luchtkamers! Nooit eerder gezien. 

We zijn bijna aan het eind van de Turken, zoals de serie hier genoemd wordt. Een verhaal over rijke en meestal zeer slechte mensen, 165 afleveringen. We kunnen goed bingen, nog een stuk of 8 afleveringen. Er zitten veel fouten in, zoals al aan het begin Kaapse viooltjes op een graf die in één aflevering veranderen in primula's; iemand gaat met zwarte nagellak naar binnen en komt met rode naar buiten;of heeft ineens andere schoenen aan etc. 
Een van de figuren is een bijzonder enge tante met veel te veel tanden, ik kan er bijna niet naar kijken als ze (vals) glimlacht. Iedereen wordt af en toe neergeschoten en komt dan weer op wonderbaarlijke wijze nét niet aan zijn of haar einde, van dattum. Bijna afgelopen wat ons betreft en dan leven de hoofdpersonen w.s. nog lang en gelukkig. Vandaag krijgt Omers lieve moeder eindelijk wat haar op haar tanden en gooit Fatma  de deur uit. Para Kara, heet de serie.

Je schrikt je trouwens rot van de prijzen bij  AH. Daar ben ik hier min of meer mee getrouwd, vlakbij, of anders een kwartier lopen naar Dirk of zo. Ik had enorme zin in lekker eten en mijn keus viel op Brusselslofski = een ovenschotel met héél even gekookte lof,  laagje ham, laagje champignons, even gebakken in roomboter met knoflook, en geraspte kaas met hier en daar een vlokje boter over het geheel. Hou je vast: nog geen 100 gram York achterham 3€50. Nou vind ik dat varkens veelal schandalig behandeld worden, dus eet ik alleen af en toe een beetje bio-varkensvlees en dat is duur. Een klein  zakje geraspte oude kaas: 4€50. Lof, 4 struikjes/bonus 2€39 en champignons, ook bonus, 1€39 en dat waren mooie champignons, beter dan gewoonlijk. Alles bij elkaar bijna 12€. Voor ons tweeën. Komen nog aardappeltjes bij ...
Het was wel heerlijk, trouwens. 

25 februari. Ik maar vogeltjes kijken. Deze hiernaast heb ik niet met zekerheid kunnen determineren, misschien een ♀ Grackle maar er klopt niet alles van met het plaatje in mijn boek: veel lichter, nog lichter dan op de foto, en min of meer oranje snavel. Wat een gemene kop. Deze zou best model hebben kunnen staan voor Ángry Birds'waar ik wel van gehoord heb - toe Jacob klein was - maar geen idee ver waar het over gaat. Er was een voerplaats bij YT, waar alleen deze vogels kwamen en chipmunks en ze deden allemaal lelijk tegen elkaar! Kan iemand helpen met naam geven?

Hij heeft een vrij lange staart, kun je op de foto niet zien, en is iets groter dan een merel.

.   24 februari.  Als iets op of bijna op is zet ik de lege verpakking op de rand van de keuken. Die lege verpakkingen irriteren me, zodat er zo snel mogelijk vervangen wordt, begrijp je? 

Het zout is bijna op, dus er moet een nieuwe pot komen. Maar toen dat de vorige keer gebeurde heb ik de datum in de agenda gezet om te kijken hoeveel zout ik gebruik. Verrassing: dat was op 24 februari 2021!! Zelf gebruik ik dus amper 1 gram per dag - er zit 600 gram in een pot -  maar de rest komt vanzelf via van alles binnen.

 

k voel me enigszins opgesloten hier, maar nu met de COVID helemaal en naar Garderen zit er niet in door allerlei afspraken, hulp op dinsdag, kassadienst op woensdag, chirurg voor Ko op donderdag, tandarts voor hem op vrijdag en dan is het weer weekend. 

Maar ik heb wel iets goeds om me uit te leven met wat ik het liefst doe: vogeltjes kijken! Op You Tube zijn er allerlei filmpjes over vogels op voederplaatsen of bij een vogelbadje. Dat laatste is leuk omdat er ook insecteneters komen baden. En nu zit ik de halve dag Amerikaanse vogeltjes te bekijken en probeer ik uit te vissen wat ik zie. Als ik het niet weet maak ik een foto van het beeld op de TV, zoals hier van een Blue Jay.  Die had ik trouwens moeten kennen, want vaak genoeg gezien bij Babette, mijn schoonzus, die in Scarsdale vlak bij New York woonde. Ik heb eens in de winter bij haar gelogeerd en mijn ogen uitgekeken naar de rode kardinalen en de blue jays en de vele eekhoorntjes. Jaar of 50 geleden!

 

Poes kijkt graag mee, op schoot of op het krukje voor de TV. Vogeltjes vind ze leuk, maar daar blijft het bij. Maar ze begint elke keer te mauwen bij het zien van een zilvergrijs eekhoorntje, ergens in Engeland. Alleen maar dat ene eekhoorntje!

23 februari. Ko voelt zich weer beter, maar hoest nog flink. Ik heb koorts, niet al te veel, en weet dat ik ziek ben, maar daar blijft het bij. Veel slapen! 
22 februari. Ko voel zich iets beter, de arme ziel heeft enorme keelpijn (gehad). Inmiddels ben ik ook positief getest. Een beetje verhoging en wat ziekig gevoel, meer niet tot nu toe. 
21 februari. Ko voelt zich beroerd, geen koorts, maar wel veel hoesten en keelpijn. Wat het laatste betreft heeft hij de pech dat hij als protestant jongetje is grootgegroeid en niet in zijn jonge jaren regelmatig de Blasiuszegen heeft gekregen, die ik, katholiek meisje, meer dan eens mocht ontvangen. Ik heb dan ook NOOIT keelpijn ... 
In mijn herinnering brandden de kaarsen en dat maakte het extra spannend.
20 februari. En zijn operatie staat in de agenda voor 17 maart. 
19 februari. Blijf nu voorlopig maar uit de buurt: Ko heeft COVID. 
18 februari. Ik keek uit het raam vanmorgen en dacht: 'Ooit hadden we een uitzicht zoals hieronder links en nu is het als rechtsonder'. We lijken niet goed wijs. Maar helaas: het is de realiteit van de oude dag. 

14 februari. Ko heeft een puzzel laten maken van een van onze dierbaarste foto's: wij met een koala in 2000, bij ons eerste bezoek aan Australië. De puzzel is w.s. niet te doen, want ik schat dat er 300 stukjes zwart zijn. Maar goed, we kunnen het proberen, dus ze zijn geordend in: zwarte spookjes, helemaal links, puntjes op het linker bord voor, lussen daarachter, combinatie van de twee rechts, kantstukjes helemaal rechts, makkelijke stukjes rechtsboven en gewoon goed te doen stukjes in het midden. Houdt ons van de straat!
Ik heb net een supermoeilijke af, ik geloof dat ik er 2 maanden over gedaan heb, uiteraard met onderbrekingen en Ko heeft voor een stuk meegedaan. Dat was er eentje van een baby in stro, kerstthema ... Stro is moeilijker dan effen zwart.

13 februari. Ko moet het medische circuit in en dat wordt veel ziekenhuis en zo in de komende tijd. Heel vervelend. Om hem wat op te vrolijken kreeg hij van LBC dit prachtige boeket toegestuurd. Bij LBC gaat hij node gemist worden. 

10 februari. Het gaat hier allemaal wat moeizaam, maar het voorjaar is in aantocht en dat is fijn. De cyclaampjes beloven veel bloemen (net zo veel bloemen als blad is de vuistregel) en er staat één gele krokus, die ik maar niet scherp kan krijgen ... Ik heb een stuk of 10 foto's weggegooid. 

9 februari. Deze vond ik toevallig tussen mij afbeeldingen.  

Hieronder Tonkie met twee van haar, zelf gefokte. ijslanders. Die moesten eerst grootgroeien en vervolgens tot berijdbare paardjes opgeleid worden. Met één van de paarden uit Zuid Amerika - criollo's - gaat ze komend weekend voor het eerst een wedstrijd rijden. Als het weer het toelaat. 

6 februari. De 4e zou Tinka jarig zijn geweest. Veel lieve mensen hebben een kaarsje voor haar opgestoken en en mij een berichtje gestuurd. Wij zelf hadden al een tijd een afspraak om naar Drenthe te gaan, maar gingen gisteren met Tonkie lunchen in Drie. Tonkie komt dan met twee paarden en gaat eerst wat rijden in de buurt, stalt haar paarden bij het restaurant dat daarvoor over een weitje beschikt en gaat na afloop met 2 paarden naar de trailer, die ergens - wijd open - op een parkeerplaats staat. Op de foto's!

Ik weet  na al die jaren nog steeds niet hoe ik aan van die stoere dochters kom: Tonkie, die er niks van heeft om met een trailer met een stel paarden naar Frankrijk te rijden, Tinka die overal met haar camper heen ging en met haar ene arm nog ging kanoën en zo en Claire, die - amper 25 - schepen aan de ketting liet leggen als er iets mis was met de lading!

2 februari. Dat hele gedoe van die gebroken pols is inmiddels al ruim 2 maanden geleden. Een aantal dingen kan ik weer, andere niet. Een vol kopje thee dragen met mijn linkerhand is onmogelijk b.v. Het grootste probleem zit in de duim/wijsvinger coördinatie. Ik kan mijn duim nog nauwelijks buigen en veel trekkracht is er ook nog niet. Geduld! 
Er zijn ook prettige gevolgen. Zo ben ik heel blij met mijn nieuwe haar. Het zit fantastisch en als ik dat geweten had was het er al veel eerder afgegaan. Wie had er ooit gedacht dat ik op mijn ouwe dag nog gezellig haar zou krijgen!

Een ander bijkomstigheid is dat ik het meest gehate kledingstuk, de beha, bijgenaamd 'tuig', nog altijd niet aan kan krijgen. Nu ben ik niet met een rijk gemoed begiftigd, dus het kan niet veel schelen. Ik woon tegenwoordig in een broek zonder rits, die ik met enige moeite kan ophijsen, een trui van het een of ander uit de M&S collectie en mijn 'alias'. Deze bonte, warm gevoerde jas komt van Ali-express, maat XXL natuurlijk. Als jas schiet hij tekort, want de wind waait erdoorheen, maar hij heeft ruime mouwen en kon daardoor over het gips/de spalk en is voor binnen heel geschikt, m.n. als we gaan bridgen, want bij LBC is het vaak koud.

Toen we op Curaçao één keer daar in de bridgeclub gingen spelen had ik een wit Tshirtje aan en dat kon niet met niks eronder. Dus heeft Ko me in mijn lekkerst zittende tuig gehesen. Evenzogoed had ik nog twee dagen rode striemen op mijn bovenlijf! Martelwerktuigen zijn het ...

30 januari. Baby Stevie, nog bij Anne Claire in Amsterdam. Hieronder mijn schoonzoon Bondy, met helemaal Stevie, ook nog in Amsterdam. En tenslotte Stevie bij Tinka in het hospice, Tinka lag daar graag buiten in de tuin. Stevie was er direct helemaal thuis, zoals altijd, en liet de vele vogels totaal met rust.  

28 januari. Vannacht is Stevie doodgegaan. Nou zou ik daar meestal geen 'In memoriam' aan wijden, maar Stevie was een bijzondere kat. Hij kwam lang geleden bij Anne Claire wonen als katertje van een maand of 10.  
Toen Claire naar Australië verhuisde kreeg Stevie een avontuurlijk leven bij Tinka. Tinka woonde afwisselend in Amsterdam of in haar camper en in de camper reisde Stevie overal mee naartoe. Hij voelde zich altijd in elke omgeving thuis, of het nou bij Buitenkunst was, of in Frankrijk of in Zoeterwoude. Want als Tinka hem naar de locatie Drenthe moest voor Buitenkunst kon hij niet mee en logeerde bij ons. Muts verdroeg hem, maar daar was dan ook alles mee gezegd.
Toen Tinka wist dat ze niet lang meer te leven had vroeg ze mij een andere huis voor hem te zoeken en dat werd bij Noor en Tjeerd, die in Drenthe in een boerderij met een enorm stuk land wonen. Daar heeft hij nog bijna 3 jaar genoten van de heerlijke omgeving en liefderijke verzorging en zelfs met hond Durk werd hij goede maatjes. 

Stevie was echt een geweldige kat en hij kon ontzettend hard snorren!!!

24 januari. Ik kreeg net een verlate verjaarswens van mijn Engelse vriendin Mary. Ze schreef dat ze laat was omdat ze gevallen was en haar rechterpols had gebroken ... En haar knieschijf. 2 weken ziekenhuis, vandaag weer naar huis en ze is alleen!   
22 januari. We zijn weer terug van weggeweest en hebben genoten van de warmte op Curaçao, het lekkere eten, nieuwe vogeltjes kijken en ik ook van de bonus van de gebroken pols ... Tot mijn verrassing heb ik, nadat het eerst door Ko afgeknipt, later door een thuiskapster goed in een asymmetrisch model geknipt, nu  LEUK HAAR. Het is echt geweldig goed geknipt en er zit ineens een natuurlijk slag in waardoor het ook zonder gedoe met föhns en zo weer meteen goed zit na een wasbeurt.

Het vakantieverhaal is in grote lijnen klaar. We hebben geen van beiden last van jet-lag!

10 januari. Vanmorgen werd er weer eens gewerkt beneden. Vroeg in de ochtend, zal tegen achten zijn geweest, 2x flinke herrie, als van iets omzagen of zo. Twee lieden waren iets onduidelijks aan het doen. Het is ooit wel eens klaar.
Ik kijk niet zo vaak (goed) uit het raam van de slaapkamer, maar als gevolg van het lawaai wel: staan daar een heleboel narcissen te bloeien! Half januari! 

Het is wel grappig om, als je 85 wordt, 5 uur langer dan normaal jarig te zijn ... rara! Uitleg volgt. Want we gingen die dag naar Curaçao en daar is het 5 uur later. Zie verhaal Curaçao, waar ik straks aan ga beginnen. 

8 januari. I.v.m. onze a.s vakantie hebben we mijn verjaardag gisteren maar vast gevierd in de gebruikelijke, maar steeds kleiner wordende kring. Die zich trouwens - tot mijn grote genoegen - deze keer met Tonkie uitbreidde. Het was als vanouds gezellig en Jaap maakte de foto. 

6 januari. Met maar één goed bruikbare hand kun je je haar niet goed opsteken, maar ook niet goed wassen. Voor het eerste probleem was er een eenvoudige oplossing: Ko heeft er een stuk afgeknipt. Wassen met één hand vooruit, maar echt lekker is het niet. Roos, die ik ken van LBC gaf me het adres van een thuiskapster en zo kwam Yolanda vanmiddag eerst heerlijk wassen, daarna in model knippen en alles. 
Ik heb - met uitzonderingen - vnl de pest gehad aan de kapper. De uitzonderingen zijn de beroemde Rob Peetoom, en de minder beroemde, maar erg aardige Aad Kreeft in Oegstgeest.

De laatste ervaring, voor 2v12,  jaren geleden, toen we nog in Frankrijk woonden, was zó beroerd, dat ze zelfs in de TVstudio niks met mijn kapsel aankonden. En ik het verder heb laten groeien.

Maar Yolanda w as een zeer plezierige ervaring, zeker voor herhaling vatbaar!.   

5 januari. Ik verbaas me er steeds weer over hoe slim onze poes is. Vanmorgen waren we erg laat. Ko ligt wel eens een hele tijd wakker, maar slaapt dan weer in en dan is het zo maar 1/2 11 als hij ontwaakt. (Het gangbare programma hier is:ontbijten, Erna douche en aankleden - en dat kost op het ogenblik wel wat tijd - dan poes borstelen en gymnastiek voor de oude rug).  Muts had daarom de hoop op een borstelbeurt opgegeven en had zich teruggetrokken op haar slaapplek in de berging. 
Maar ik hoefde alleen maar op gewone spreeksterkte te zeggen 'Muts,  borstelen' en ze kwam eraan!
3 januari. Ik ontdekte iets leuks op YT: filmpjes van een of andere vogelvoerplek. Ko kan die transporteren naar de TV en nu kan ik, net als in Garderen, als ik wil vogeltjes en eekhoorntjes kijken. Ook b.v. in Amerika, met andere vogeltjes en andere eekhoorntjes. Kan ik lekker in een boek gaan zitten zoeken welk vogeltje er net op bezoek was. Vanmorgen dus, ik denk ergens in Engeland, een zwarte mees. Ik denk Engeland, omdat de eekhoorntjes niet rood waren en gisteren o.a. rode kardinalen, die ik ken uit de buurt van New York.
Niet alleen ik vind het leuk. Muts heeft gisterenavond wel een half uur geboeid zitten kijken!  

2 januari. Vanmorgen even naar het ziekenhuis om te kijken of e.e.a. wel goed gaat. Het gaat goed, wel langzaam, maar we kunnen gewoon volgende week naar Curaçao ... 
Bij het verlaten van het hospitaal kwamen we een collega-polsbreker tegen. Die was KOK van beroep.  
 1 januari. Aan alle lezers een goed jaar toegewenst ...  Het ziet er niet heel leuk uit met de wereld, dus ik hoop maar dat we het nog een jaartje zullen uitzingen. In dat jaartje vooral gezond blijven, geen botten breken en vooral veel lachen!!!

Hier in Leiderdorp eindigde het met veel geknal van dikwijls fraai vuurwerk, van 6 uur 's avonds tot 2u in de nacht. Wat minder of helemaal niks had ik  zelf liever gehad, maar het hield gelukkig op tijd op.

Vandaag was Ko zo lief naar Brussel te rijden zodat ik mijn nichtje Jutte weer eens kon opzoeken. Ze is de dochter van mijn oudste zus en me zeer dierbaar. Ze is kinderoncologe en heeft ook immunologie in haar pakket, maar doet niet aan kapsones en is, net als ik dol op muziek (zingen) en op beesten. Net als ander nichtje Barthe trouwens.

Onderweg kwamen we een keer of wat dit soort wonderlijke bord tegen. Een soort contradictio in 'picturis'? Ik zoek via internet naar afbeelding in het Latijn en krijg picturae = plurale tantum? en wat is dan de ablativus? picturis? Ik weet het niet meer, maar krijg vast wel commentaar van iemand. Sam?

Wie nog wat meer van 2022 wil zien kan hier terecht:  Jaaroverzicht 2022  
of klik op 2022 in het menu

Naar bovenkant