2022
Naar de onderkant van de pagina.
2 december. Vandaag weer een dagje wat minder. Wat me het meest tegenvalt is dat mijn arm, maar veel vervelender, mijn  hand enorm opgezwollen zijn. Ik weet het:miljarden witte bloedlichaampjes zijn druk in de weer om de schade te herstellen, maar leuk is anders. Positief: ik heb het steeds warm, terwijl ik weinig kleren aan heb 

Ko doet boodschappen en kookt. Vanavond eten we spruitjes en gemarineerde (bio-)schouderkarbonaadjes. Marineren is met een hand wel te doen.
Als amusement dient een beremoeilijke puzzel, die ik van Klaas heb geleend. Een ouderwets Hollands plaatje van weiland met schapen en koeien, een melkende boerin, twee Ot en Sienachtige kindertjes, die lammetjes voeren. Midsummer Murders op TV is goed voor een tukje, of anders de bruidsjurken, maar die komen zo langzamerhand mijn neus uit en ik vind ze maar heel zelden mooi ...

30 november. Helaas meer pijn dan 2 weken geleden na behandeling met gips. Dat zal ook wel weer overgaan, maar vandaag even niet.

Gelukkig is het vandaag wel de laatste dag van november. Is dat even mooi!

Vroeger zeiden we tegen de kinderen: 'Als de blaadjes van de bomen zijn komt Sinterklaas.', maar de goedheiligman is al héél dichtbij en de boom waar we op uitkijken is nog vol in blad.
29 november. Zo, dat was het dan:kwart over 7 melden in het ziekenhuis, om 11 uur weer terug op de kamer, 2 uur thuis.
Het viel allemaal erg mee. Ik heb nu alleen een afwezige arm. Terwijl ze aan het opereren zijn met je arm uitgestrekt naast je - je kunt het zien - heb jij het gevoel dat die arm onder de deken, gebogen, naast je ligt, met je hand op je buik. En dat blijft zo. Je duim gaat een beetje tintelen, maar bevindt zich wel héél ergens anders dan je denkt. Over twee dagen mag ik weer douchen.

Ik kan me nu een heel klein beetje voorstellen hoe het is om een dwarslaesie te hebben. dan voel je een deel van je lijf niet. NOOIT!

26 november. Gisteren hebben we eindelijk '3000 years of longing' gezien, de film van George Miller waarin kleinzoon Abel een heel klein figurantenrolletje heeft gedaan. Nou, dat viel een beetje tegen. Hij is aan het begin van de film als een tekening te zien, als de hoofdrolspeelster iets vertelt over het jongetje Enzo - Abels rol - maar daar blijft het min of meer bij. Ko heeft hem ergens in een hoekje zien zitten, zei hij, maar zelfs dat heb ik gemist.
Verder vond ik de film af en toe aardig, maar te veel dialoog, waarbij Idris Elba en Tilda Swinton ook nog steeds dezelfde kleding aan hebben. Wel af en toe leuke grapjes, zoals handjes aan een muziekinstrument.
 

Ik vond het reclamefilmpje van een tijdje terug leuker. maar Abels naam op de aftiteling langs zien komen was ook wel bijzonder!
25 november. Dat wij allebei bridgen en meestal geen grote conflicten krijgen tijdens het spel is een grote zegen. Normaliter spelen we op ma- en woensdagmiddag, maar we staan ook als invallers op de lijst.

Het is vaak enorm lastig om invallers te vinden als je een keer niet kunt spelen. Ko ijvert daarom al jaren voor 'vrije opkomst', speelmiddagen of - avonden waarvoor je je a) moet afmelden als je niet kunt; of b) je je moet aanmelden als je komt. Maandagmiddag doen we a, woensdagmiddag b. Woensdagmiddag is er soos, met eens in de 2 weken een (heerlijke) kroket na de 4e ronde en de andere week prijzen, maar geen promotie of degradatie. 
Er wordt ook gespeeld op di- en do-avond, met verplichte opkomst en invallers zoeken als je niet kunt. Omdat invallers zoeken zo vervelend is, weten we uit ervaring, zeggen we meestal 'ja' als ons gevraagd wordt te komen spelen, maar do-avond zitten we vaak op de Veluwe.

Nu wordt er op do-avond viertallen gespeeld en bovendien gaan we dit weekend maar eens niet naar de Veluwe met die klunzige hand. Invallen dus en dat was hartstikke leuk, want we kennen er vrijwel iedereen, maar zien de donderdagspelers zelden. 

De eerste ronde ging heel slecht, we werden met 20 - 0 verslagen en erger kan niet. Evenzogoed wél gezellig! De tweede ronde ging stukken beter, m.n. twee spellen waar in het ene Ko een moeilijke hand perfect afspeelde (laat Ko maar sans spelen!) en het andere was een combinatie van onze vaardigheden. De spellen hierboven, in een houdertje voor mensen die toevallig met een gebroken pols tobben. 
Ik opende mijn hand, links, met 1 harten. Ik heb wat wij een twintighand noemen: 10 punten + twee lengtes van samen 10 kaarten. Ko biedt 1 schoppen, briljant in dit geval, want ik zou met zijn hand, rechts, vast 2 ruiten hebben gezegd, omdat ik genoeg punten heb om later nog schoppen te bieden, een zgn reverseantwoord. 
Ko heeft dus hooguit 2 hartenkaarten, maar hij kan nog wel veel punten hebben en passen kan dus niet. Ergo: 2 klaveren, met mijn armzalige 10 punten ... Waarop Ko 3sans neerlegt, o Heer, met 0 ruiten bij mij, maar ik kan niet veel anders doen dan passen. 
Hij krijgt een start in de niet-geboden kleur ruiten! Herman, 3e man doet wat ie kan en speelt braaf de heer, 6 ruitenslagen voor het oprapen en nog 6 andere erbij, want de tegenstanders moeten al meteen beslissen welke kaarten ze weggooien op al die ruiten.
De tweede ronde wonnen wij en speelden daardoor ongeveer quitte. Avondje genieten!
23 november. Hier raken we min of meer aan de situatie gewend. Ik kan me al in een half uur wassen en aankleden met één hand. Ko doet de boodschappen en een deel van het koken. Hij zag bij de bakker een hele rij papieren schoentjes en dat wijst erop dat de Goedheiligman weer in het land is.  
A,s, dinsdag word ik geopereerd. Daartoe allerlei voorbereidingen. Zo moest ik me melden bij Alrijne in Leiden vanmorgen, voor een hartfilmpje en een gesprek met anesthesie. 
Wat ons direct opviel was dat de dame van het hartfilmpje zeker tussen de 50 en de 60 was en later de meneer van het gesprek ook. Allebei zeer vriendelijk en de meneer zag er voor zijn leeftijd ook nog eens geweldig uit. Geen spoor van een buikje, het viel me echt op!
Voor het gesprek zaten we even in een wachtkamer en die was gewaagd, zowel qua kleurstelling als decoraties. De muur, met die bank waar ik op zit, was knaloranje, de stoelen om de tafel hardroze en er stond ook nog een paarse fauteuil. De decoraties hadden allemaal te maken met ons koningshuis. De complete tekst van het Wilhelmus. Foto's van Emma, Wilhelmina, Juliana, Beatrix en Willem Alexander, maar ook eentje van een onbekende figuur gehuld in de mantel met hermelijn, misschien een vriendje van W. A. of wellicht de fotograaf? Leuk!

Vanmiddag een gesprek met de chirurg. En ik heb net van Ko gehoord dat er aan de rechterkant van het toetsenbord ook een hoofdlettertoets zit. 
Na dat gesprek: de operatie zal gaan met een plaatselijke verdoving, een zgn blok, waarbij de arm uitgeschakeld wordt, maar je verder zelf aanwezig blijft, vragen kunt stellen en/of naar muziek kunt luisteren. Zelfde dag naar huis en na 2dagen mag je weer doen wat je wilt met je arm. De tatoeage blijft gespaard.
20 november. Hoera, 2/3 van november voorbij! Dat stemt tot vreugde. Het wordt wel nog een uur donkerder, aan beide kanten, getver, maar daarná gaan we weer de goede kant. 

Mooie blauwe plek, hè, zo zie je ze niet veel. Door de flits is ie minder dramatisch als in het echt, maar die van mijn vriendin Marleen, die in september een operatie aan een heup had, was nog groter en zwarter.

Het is een beetje hannesen. Zo moet ik bij het typen soms even caps lock aanzetten voor een hoofdletter, maar vaak ook kan ik goed bij de hoofdlettertoets  en dan  tegelijk de betreffende letter tikken, dankzij getrainde pianohanden. Wat ik echt niet kan is dubbele punt of vraagteken tikken, mijn rug afdrogen, mijn rechterarm wassen of, erger, mijn rechterhand. Sla het even op in je geheugen. Iemand met een arm in het gips doe je een plezier met het even wassen van de ongegispte hand, haha! Of appeltaart, natuurlijk.
W.s. heb ik bij de val ook wel e.e.a. gekneusd aan de rechterkant, want niesen en hoesten zijn een kleine kwelling. Uit ervaring weet ik dat dat over 5 weken voorbij is. Met kerst is alles weer O.K.
Bridgen gaat natuurlijk wel, want daar hen je alleen je hersens voor nodig. Je zet je kaarten in een handig houdertje. Gisteren speelden we met P. en J. die we al heel lang kennen, maar niet vaak zagen. Zij hebben, toen ons huisje net aan ons verkocht bleek, iets anders gekocht op een chaletpark in Voorthuizen - de V gaat heel goed met een pianohand, het kost geen enkele moeite om wijsvinger de alttoets in te drukken en met de pink de V te typen! -  en we spelen af en toe tegen elkaar op de Veluwe. zij zijn goede spelers, dus dat is een puur genoegen. 
Vrijdagavond waren we in Apeldoorn. Daar spelen ze eens in de 4 weken op vrijdagavond, met hapjes en zo net als bij zomerdrives. Er zijn behoorlijk veel goede spelers en bovendien zijn we er al vaak geweest, dus kennen we inmiddels wat mensen. Heel gezellig.!
18 november. Hoofdletters kan ik alleen typen via caps lock, aan en dan weer uit, maar ik ben niet voor niets al bijna 40 jaar getrouwd met een computerdeskundige, dus ik weet inmiddels wel het e.e.a.
Hier wat updates. Ik hen nagenoeg geen pijn en slaap goed. De zwelling van de lip is weg, de korstjes gedeeltelijk. er is wel hier en daar wat gekneusd, maar dat is over een week of 5, 6 wel weer genezen. Over de eventuele operatie, in de planning voor de 29ste, zijn de chirurgen in onzekerheid. Mijn apneu, waar ik zelf nooit enige last heb, schijnt een probleem te wezen bij de anesthesie ... Helemaal of plaatselijk is nog een vraag. Ik wil graag mijn tatoeage intact houden om puur emotionele reden, maar de incisie die nodig is, zou juist daar in de pols gemaakt moeten worden. Dat ik bijna 85 ben is ook zo wat. Kortom, beslissingen! Volgende week heb ik een gesprek met de chirurg, nadat opnieuw een foto is gemaakt. Deze heet Ritchie en wie weet kan hij me wel toezingen met You're once, twice, three times a lady' en wie wil dan niet geopereerd worden!
J kunt meer met één hand dan je denkt. Tanden b.v. zijn ook handig. Ik denk uiteraard heel veel aan Tinka.

Op de foto een douchebag, haha! Die ben ik in talloze Engelstalige boeken al vaak tegengekomen in beschrijvingen van minder aardige manspersonen. Een douchebag zou ik vertalen met oetlul. 
Op het plaatje is er eentje voor tijdelijk ingegispten, die willen douchen. Het is een rotding, dat zelfs Ko met zijn sterke handen niet over het gips heen kreeg, maar kapot moest knippen. 

Het is me trouwens niet mogelijk mijn rechterarm te wassen of mijn rug af te drogen. Best wel grappig allemaal. 
Aankleden is niet zo eenvoudig. Ik hen voor bovenkant beschikking over een heerlijk warm vest van Ko en een jolige jas van de onvolprezen Ali - een alias! - met een stokoud, uitgelubberd hemdje van de 3 Suisses eronder en hoera, geen beha, want dat kun je toch niet zien. Een slappe legging, ik heb er gelukkig twee, kniekousen en broek mt 44 met elastiek in de taille kan ik allemaal zelf aandoen. Mijn normale kleren kan of krijg ik niet aan. 

 
Verder heeft Ko mijn haar afgeknipt, want opsteken is volstrekt onmogelijk. Ik ging naar de kapper hier beneden, met de bedoeling mijn haar te laten wassen, afknippen en rood verven, maar de twee geiten in de kapperszaak leken me daarvoor niet de aangewezen figuren. Ik hou niet van de kapper, behalve dan van Rob Peetoom in Haarlem, daar ging ik ooit voor van Zoeterwoude naar Haarlem met bus en trein, daar nog een heel eind lopen, superieure knipbeurt en heel veel betalen. Maar dan had ik ook minstens 6 weken een mooie kop haar! Gouden handen had die man. En ik beter haar, natuurlijk ...
15 november. Gisterenavond ben ik gevallen, hierbuiten. Het is een onveilige situatie beneden: er wordt aan de weg gewerkt, er is een fietspad waar niet hard gereden mag worden, maar Hollanders maken dat zelf wel uit, de verlichting is niet optimaal, er rijden auto's, en er zijn hekken en obstakels. Er wonen hier vrijwel alleen maar 80plussers ...

Ik struikelde dus over een van die betonnen bollen hier, omdat ik goed op fietsers en auto's lette en mijn ogen niet heel goed meer zijn. Een flinke klap en ik zag meteen dat mijn pols kapot was, mijn hand zat er op een rare manier aan en het was gelijk dik. Lieve omstanders, Ko was er niet bij, haalden een deken, belden 112 en Ko.    

in de ambulance nagekeken op ander, verborgen letsel ... op naar de eerste hulp, alsof dat zo maar gaat. daar kom je eerst bij een huisartsenpost, dan naar de fotograaf, de chirurg, gipskamer, fotograaf, chirurg.  

 

Wat zijn mensen die je helemaal niet kent zo maar ongelofelijk lief voor je!!!!!
Omdat het een lelijke breuk was ging mijn arm eerst in tractie om de over elkaar geschoven stukjes bot uit elkaar te krijgen. Foto links onder. daarna nog wat trekken en duwen en in het gips. Weer foto's, maar die lieten zien dat e.e.a. nog niet goed is en over twee weken wordt het geopereerd. De chirurg heette Quax, wat een sjieke naam en ik zie gelijk een scrabblebord voor me!
Mijn hoofd ziet er niet uit, maar ik ben gelukkig toch al getrouwd en bovendien ook dat gelukkig ...

We belandden om een uur of 6 in het ziekenhuis en waren om 1/4 voor 12 weer thuis.
14 november. We hebben vorige week veel in de auto gezeten. Onderweg luisteren we meestal naar muziek, maar ook wel naar de radio en daarop sprak staatssecretaris van Uffelen deze intrigerende woorden: 'Ik vind het zorgelijk om te zien wat ik hoor.' 
13 november. Gisteren werd in Engeland Remembrance Festival gevierd, een uitgebreide ceremonie met veel militairen, marcheren en rituelen, maar ook muziek en zelfs dans, in de Royal Albert Hall. We kijken ieder jaar en ik vind het geweldig dat in Engeland een weekend lang dank uiten aan de mensen die het land hebben verdedigd of hulp hebben verleend op wat voor manier dan ook. Er zijn elk jaar nieuwe persoonlijke verhalen van deze of gene, vaak over een doodgewone jonge man of vrouw, die ergens in een of andere militaire operatie gesneuveld is.

Er is een ontroerend ogenblik wanneer gedurende 2 minuten 'klaproosblaadjes' uit het plafond komen dwarrelen, want de klaproos is het symbool van deze herdenking. Mensen dragen vanaf begin november een klaproos*) op hun jurk of trui of revers, boven hun hart. Ook bij Stricktly come dancing, dat nu weer uitgezonden wordt tot kort voor kerst, droeg iedereen vorige week een klaproosje, en w.s. gisteren ook, maar die uitzending hebben we even gemist, omdat we naar de herdenking in in the Albert Hall hebben gekeken.  *) 'In Flanders fields the poppies blow ...' Gedicht van John McGrae
Ook bijzonder vind ik het dat er altijd een bisschop bij is, dat er gebeden wordt, dat iedereen daaraan meedoet, en dat de zegen gegeven wordt. 
Dit jaar was er een nieuwe bisschop, een vrouw, die helaas niet deze sublieme koorkap op de foto droeg, maar een goudkleurig exemplaar met bijpassende mijter, gecombineerd met lange oorbellen. Dat is even wennen!
De rituelen zijn ook spannend: tegen het eind van het gebeuren wordt er op een drum altar gebouwd, eerst 6 kleinere trommels in een cirkel op een rond podium, daarbovenop een grote trommel en daar weer bovenop een kleintje, en daar worden voorzichtig 2 vlaggenstokken tegen geplaatst, een met de Union Jack en de ander is ...? Dat moet ik opzoeken.
Later wordt er dan nog op die kleinere trommel the book of remembrance gelegd. In het boek staan de namen van degenen die hun leven 'gegeven?' hebben om het land te dienen. Die andere vlag heet the regimental colours - colours is een andere benaming voor de vlag - maar ik weet niet of er een algemene militaire vlag bestaat. Het is behoorlijk lastig om uit te vissen wat er precies waarom gedaan wordt.

Na het plaatsen van dat book of remembrance, op het altar of drums (bij een oorlog was er geen altaar beschikbaar en werd een makeshift altaar van trommels gebouwd) wordt tot mijn persoonlijk genoegen Jerusalem gezongen, Engelands 2e volkslied, waarvan ik altijd moeite heb met het onthouden van een paar woorden/regels 
And did those feet in ancient time walk upon England's mountains green and was the Holy Lamb of God on 1)  ...? seen? Dan is er een stuk bekend  en dan ...shine forth upon 2)... ? hills. Daarna weet ik de rest tot de laatste regel van het tweede couplet, een na laatste woord, mogelijk fertile. en dat ga ik nu even nazoeken. 1) England's pleasant pastures 2) our clouded 3) Nee, niet fertile, maar ook pleasant! E.e.a. heeft te maken met het verhaal dat Jezus ooit in Engeland geweest zou zijn met Josef van Arimathea in een mijnengebied! Tja ... 
Ik ben dol op dat lied met zijn eigenaardige tekst, maar wel van de bekende dichter William Blake, halverwege een heuse stoplap, een prachtige melodie, een prachtige  begeleiding en zo Engels als het maar zijn kan!!!! 
Ik heb wel jaren in Frankrijk gewoond, maar ben in hart en nieren anglofiel.
7 november. Kinderachtig als altijd: 1/5 van november is al voorbij. Wel vanmiddag tijdens het bridgen het non-stop koud gehad, met toch al een heleboel kleren aan, w.o. legging en twee kasjmier truitjes. Ik weet écht niet hoe ik mezelf warm kan houden in de winter en het is N.B. nog 13°  buiten. Maar bij bridgen zit je stil; de verwarming in ons gebouw is min of meer OK aan het begin van de middag, maar om een uur of 4 is het gedaan met de warmte.

Gisteren had ik een rare dag. Een aardig concert bij VVHL en daar wilde ik iets over schrijven. Kon ik eerst de naam van Jules Bastin niet in mijn hoofd tevoorschijn halen, maar later kon ik ook nergens zijn CD vinden, waar die naam op staat. En toen ik nog iets wilde, met Nocturnes van Chopin, kon ik mijn boek met die nocturnes ook niet vinden. Een náár boek, dat nooit open wilde blijven staan op de piano, dus misschien opgeruimd ...  Die CD zou in Garderen kunnen wezen. Ja, daar lag ie!

3 november. We nemen vandaag een dagje rust, wat heet: Ko is flink aan de slag geweest en heeft in de badkamer, die ooit een behoorlijk renovatie krijgt, het spiegelkastje uit het huis in Zoeterwoude opgehangen. De rest van het badkamer'meubel'. zoals dat sjiek heet, staat beneden in de berging en komt ook ooit hier te staan, maar daar is loodgieterswerk voor nodig. 

In dit appartement troffen we Villeroy & Boch sanitair, indertijd w.s. behoorlijk klasse-spul, maar we vinden het niet echt mooi en ook niet handig, met een dikke ribbelrand langs een planchette b.v., waardoor heel wat bergplaats verloren gaat. En plat glazen plaatje, dat we nog hadden, geeft veel meer ruimte.

De kopers van ons huis hebben, zoals dat veelal gaat, ongeveer alles gesloopt en omdat we dat tevoren wisten wat de badkamer betrof, hebben we daar e.e.a. van meegenomen. We hebben een afspraak met het bedrijf dat hier het bad gaat vervangen door een inloopdouche, maar voor de uitvoering van het karwei moeten we nog een maand of 4 geduld opbrengen!
Het is maar een seconde, maar op dit stukje video zie je een kat glimlachen. Uit de meesterlijke reclame van KPN!  
1 november. Vandaag een bad eye day. Bekend is dat sommige vrouwen af en toe een bad hair day hebben, maar ik hoor nooit over mijn probleem en weet niet waar het aan ligt: ik heb vooral moeite met lezen. Alle kans dat het morgen weer voorbij is.
30 oktober. Later vandaag zijn we met een mycoloog ('paddoloog') in de Houtkamp paddenstoelen gaan kijken. Rollator en camera mee! Georganiseerd via Incluzio, een gemeente-instelling die van alles hier organiseert en woont in de Sterrentuin, hier schuin tegenover, en MEC = Milieu Educatie Centrum. Dat weten we dan ook weer. 
Eerste stop was bij een horeca-achtig tentje bij de kinderboerderij, waar duizenden piepkleine paddenstoeltjes groeiden op het strooien dak. Daar loop je anders straal voorbij natuurlijk! Ze heten bundelmycena voeden zich met oud hout en zo en later zouden we ze ook van dichtbij kunnen zien, foto's eronder.

Hieronder fraai met mos en rechts met wat ik blij herkende als een soort zuring, een uiterst decoratieve tuinplant en nog eetbaar ook. Daaronder weer een soort koraalzwam, mogelijkerwijs een grijze koraalzwam, maar dat moet ik verifiëren. Hij stond ook best ver weg en tamelijk donker ... Nee, een grijze bestaat niet, geloof ik, maar een fraaie wel. Laten we het dáár maar op houden.

   

        

                    

Links een Honingzwam en hieronder Kluifjeszwam, de enige waarvan ik spontaan de naam wist, al ik weet niks van paddenstoelen. Honingzwam had ik wel eens van gehoord, maar daar blijft het bij. 

Het schokkendst waren hieronder  de Groene knolammoniet, uiterst giftig, in een tuin aan de overkant van de Houtkamp (foto van Ko's telefoon, en hij kon er niet dichtbij komen. Ook de omgeving van de paddenstoel werkt niet mee) en ergens in de heemtuin kunst, waar je, wat mij betreft, gerust twee letters van kunt weglaten. Ik zou me schamen iets dergelijks als kunst te presenteren ...

Van de twee hieronder weet ik de naam niet, misschien was links een soort inktzwam. Ja, Gewone glimmerinktzwam. Rechts vond ik m.n. erg mooi!
Het mooist vond ik een vuurzwammetje, dat al heel snel zijn vlammend rood schijnt te verliezen: er stonden er een paar, maar deze was nog vers en vurig! Rechtsonder: aan het eind van de wandeling een heuse heksenkring! Leuke middag.
30 oktober. Weer terug uit Garderen en genoten van het geweldige weer. 20° eind oktober is natuurlijk ongekend warm. Gisteren hebben we gebridged met Paul & Jetty, die we al zo'n jaar of 40 kennen, maar niet vaak zien. Grappig was, dat zij vorig jaar ná ons een bezichtiging van ons huisje in Garderen in de planning hadden, zelfde dag, maar ja, toen was het al aan ons verkocht. Zij hebben iets gevonden in Voorthuizen, groter. P & J zijn heel goede bridgers, m.n. Paul, die ook even snel aan kansberekening doet en zo. Was leuk!
Ook was Ernst 's morgens langs geweest om over tuinen te praten. Volgende week komt hij terug om de 2 overleden struiken weg te werken, één gat met een cotoneaster op stam te vullen, een stuk laurier weg en dan 5 jeugdige hazelaars, geplant door de eekhoorntjes, bij elkaar in die ruimte te zetten. Hazelnootstruiken schijnen enorm hard te groeien, maar worden wel kaal in de winter; de bloei is dan weer erg leuk.  Ze zijn nadat de noten door eekhoorns begraven zijn al een cm of 30 in een paar maanden tijd. Op de plek waar de conifeer dood is heeft zich een vlier uitgezaaid. Die groeit ook behoorlijk hard en kan gewoon blijven staan. Ik zou wel een hoog soort gras willen, maar weet niks dat zich in de slechte omstandigheden kan handhaven.
Verder is het gewoon leuk om met iemand over tuinen te kletsen en dat vindt Ernst gelukkig ook! Het grappige is dat hij Nederlandse namen gebruikt, die ik niet ken, en ik Latijnse, die hij vaak niet kent. Zo gaat hij voor mij een stek maken van wat hij 'fazantenbes' noemde: geen idee wat dat was, maar ik werd enthousiast toen hij - via even zoeken op  zijn telefoon - wist te melden dat dat een Leycisteria was, een leuk struikje dat je niet vaak ziet en dat blijkbaar in de ongunstige bos-omstandigheden best wil groeien.
25 oktober. Gisteren viertallen bij LBC, een keertje maar. Herfstvakantie = meestal vrij bridgen in b.v. een top-integraal, iedereen tegen iedereen, maar nu konden degenen die dat wilden viertallen. Ko maakte een ingewikkeld wedstrijdplan, waarbij we allemaal een halve wedstrijd van 5 spellen speelden tegen één paar van alle andere teams.
In een spel kreeg ik een bizarre hand met 8 schoppen , VB  met 6 kleintjes en 5 ruiten van de 9 ... Maar niet kwetsbaar en als eerste aan de beurt bood ik er gelijk 4 Sch mee, want Erna is bang op de fiets, maar niet aan de bridgetafel. Dat mocht ik spelen en van de overige 37 punten had Ko er genoeg, met o.a. sch H in vieren (heb je 12 van de 13 schoppen, zit de aas buiten!!!),  om het contract binnen te halen. Ons nevenpaar had zich niet laten intimideren en had 5 Kl geboden en dat ook gemaakt. Vette winst dus. Op dat ene spel dan ...
22 oktober. Gisteren zijn we voor het eerst sinds lange tijd weer eens gaan bridgen in Apeldoorn. Was gezellig  en een perfect cadeautje voor Jaap gevonden als we straks naar Curaçao gaan en Muts bij hem gaat logeren!

Vandaag was het heerlijk weer. Ik heb een aardige wandeling gemaakt en foto's geschoten van alle paddenstoelen onderweg. Direct hieronder eentje met een hoed van bijna 20 cm, nr 1. Rechts daarvan ongeveer 110, nr 2.. Ik zal proberen namen te vinden, maar kan niks beloven. 

Onze achterbuurvrouw Wanda noemt zo'n klein groepje een 'dorpje' en een grotere cluster een 'stad'. Misschien heet de paddenstoel 'gewone zwavelkop'. 

Een stad vond ik vaak op een boomstronk. Hieronder en rechtsboven dezelfde paddenstoelen, maar hieronder groeiden in gezelschap van een plantje dat ik niet kon thuisbrengen. Rechtsonder 2 soorten in één 'stad'. 
 

Ik had een beetje gehoopt op mooie vliegenzwammen, maar die zijn meer van onder dennen en we hebben vnl eikenbos. 

Ik heb in ieder geval heerlijk gewandeld en genoten van het weer, zoals nogal wat mensen die ik onderweg tegenkwam. 
15 oktober. Erg nat in het bos, dus we zijn alweer terug. Wel een mooie paddenstoel in de tuin daar. Het zou een Parelameniet kunnen zijn. Met dank aan Adri de Groot.

De foto's van de andere camera vielen een beetje tegen, maar ik heb er wel een of twee geplaatst.
13 oktober. Het blijft maar door mijn hoofd spoken; ik hoorde op de TV een man, niet zo jong meer, want hij had een volwassen dochter: 'Ik ben niet verantwoordelijk voor wat ik doe als ik dronken ben ...'
9 oktober. Die bestelling van Bellezza was wat thermo betreft OK, maar w.s. komt het spul uit een Aziatisch land. Op internet werd melding gemaakt van 'maar één maat', waarbij de foto grote rekbaarheid toonde; het was voor mij te strak en dat viel flink tegen! Zo dik ben ik nou ook weer niet. De thermo-sokken hadden geen model, zoals de sokken die de vrouwen in jappenkampen moesten breien voor soldaten. 
Misschien is er wel ergens iemand met maatje 34, die enorm opziet tegen de a.s. winterkou en gebrek heeft aan geld om de torenhoge rekeningen voor energie te gaan betalen. 
8 oktober. Afgelopen donderdag begon al feestelijk met deze e-mail van de firma waar ik terminaal ondergoed had besteld. YESSS!!! riep Ko toen ik de mail voorlas en stak beide duimen omhoog. Daar kan ik dan enorm om lachen! Ik weet trouwens niet hoe ik een bestelling zou kunnen opvolgen.


Het plan was Park Hoge Veluwe te gaan bezoeken want: BURLING tijd en dat wilden we nu wel eens meemaken! Je kunt in het park met de auto over een paar wegen rondrijden, maar als je echt iets wilt zien moet je naar b.v. een kijkhut lopen of een witte fiets pakken ergens.
 

Bij deze, de eerste kijkhut, zagen we een muis. Het verbaast me altijd dat zo'n klein beestje zo ongelofelijk hard kan rennen. Je kunt een muis meestal nauwelijks met je ogen volgen.

 

 

 

 

Verder was er weinig te zien, de vogeltjes vlogen te snel. Ik zag alleen een boomkruipertje en boomkruipertjes zie je niet heel veel. Er waren wel wat interessante paddenstoelen. Hieronder 'sponszwam'. 

Hier rechts een miezerig exemplaar van een 'koraalzwam'.  Ik kreeg de foto niet beter, met flits gaf geen goed resultaat. 

Ook bij andere kijkhutten viel niks dan bomen en zo te zien. Soms vinkjes of een libelle. Maar ach, het was mooi weer en het was heerlijk rustig in het park. 

Kreeg Ko een lumineus idee: we gingen theedrinken en bij het theedrinken stonden witte fietsen en daar niet ver vandaan was een grote kijkhut met een soort tribunes. Zo gezegd zo gedaan, de thee was niet eens duurder dan bij LBC. 

Het fietsen was nog wel een dingetje, want ik, Erna, had in bijna 10 jaar niet gefietst. Ik ben verkeersangstig, maar hier was nauwelijks verkeer, proberen dus maar? De fietsen zijn laag genoeg om bij naderend onheil ( en dat is voor mij al snel) je voeten op de grond te zetten zodat je kunt wachten tot andere fietsers e.d. voorbij zijn. Foto volgt, maar de 'dikke camera' is per ongeluk in Garderen blijven liggen.

En ja, daar waren de burlende edelherten!!! Hieronder foto's van mijn zakcameraatje. Betere volgen. Hoop ik!
Het burlen, dat die kerel met zijn enorme gewei doet, klinkt een beetje als het loeien van een koe met wat geit erdoorheen. Ko heeft ook gefilmd, een klein stukje. Later!

De foto's van de dikke camera waren niet veel beter, maar wel iets! 
Het ♂ hert had Ko beter gefotografeerd dan ik, maar het is nog niet veel soeps. 
4 oktober.  Vanmorgen hadden we Klaas en Riet, die we kennen van de bridgeclub, gezellig op de koffie. Riet nam een ontzettend leuk cadeautje voor me mee, want totaal onbekend!!! Een Anthurium gekweekt op water. Heel decoratief en nooit eerder gezien dus. Echt wat voor mij. Ik ben heel benieuwd of me dat gaat lukken. De cultuurmethode heet 'hydroponie' en de plant zelf 'Zizou' of 'Baby Purple'.


3 oktober. Vanmorgen bij AH voor het inslaan van hutspotingrediënten. Daar vroeg een jeugdige jongeman mij zijn pistool voor hem te laden. Ik had geen idee hoe het moest en zijn moeder was druk in de weer met haar telefoon: een bekend verschijnsel! Ik heb het schietgrage knulletje verteld dat ik niet veel op had met pistolen. Het ventje had een ontwapenende glimlach!
2 oktober. Weer terug uit het bos, waar niet veel te beleven viel: veel merels, geen duiven. Wel eekhoorntjes. 

Van Sylvia kreeg ik een tijdje terug een schitterende witte phanaelopsis. Nu vind ik die stokken waar de bloemstengels aan vast geklikt zijn altijd lelijk, dus die haalde ik eraf. Toen werd de plant, maar liefst vier takken orchideeën!, topzwaar. Heb ik een afgeknipt en in een vaas gezet, een wijdere pot gevonden in de kringloop waardoor ik een steen als tegenwicht achter op de kluit kon leggen en nu is het geloof ik OK. Heel mooi tegen die groene muur.

27 september. Wat een pestweer: 10° met regen. Getver.  
26 september. Ik ben dol op het fluitje waarop Max Woiski speelt. BB met R komt regelmatig langs in de auto: er is een 'stick' met muziek en daar staat veel op, maar we zitten ook vaak in de auto!

Deze foto vond ik op internet, met dat fluitje in zijn hand. Wat voor fluit is dit? 

 

Is een Engelse flageolet, met hulp van Cor en internet. Niet te betalen, helaas, tenminste niet om eens even te gaan proberen.
25 september. Die terminale sokken zijn inderdaad heerlijk warm, maar zó dik dat jet er geen schoen mee aan kunt. Oude sloffen wel, dus het wordt bridgen op oude sloffen.
In Garderen waren nauwelijks vogels te zien, het bleef beperkt tot de 5 gewoonste soorten. De merels zijn bijna door de rui heen, een paar hebben nog een gedeeltelijk kale kop, vaak met een teek! Bij de andere vogels is de rui minder goed waarneembaar.

Ik heb me geamuseerd met o.a. lezen van een best interessant boek, geschreven voor jongeren, over het bestaan in sommige delen van Colombia. Ik vroeg me af hoe oud kinderen tegenwoordig zijn om geen nachtmerries te krijgen van het kennisnemen van de gruwelijkheden die mensen elkaar kunnen aandoen. Lydia Rood, de auteur, heeft er haar gesprekken met jonge mensen dáár in verwerkt. 'De ogen van de condor'. Héél lang geleden had mijn toenmalige echtgenoot bijna een baan in Colombia gekregen ...
'Een schitterend gebrek' van Japin vond ik tamelijk vervelend, wel in mooi Nederlands. Het verhaal kun je in één alinea vertellen. 'Bangkok Boy' van Carry Slee gaat ook naar de kringloop: een boek dat me vooral verbaasde om het gemak waar de door haar beschreven jongeren met seks en alcohol omgaan. Zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel, leek me, maar w.s. ben ik gewoon een ouwe trut. Verder was e.e.a. ook tamelijk onwaarschijnlijk, maar dat mag in een boek.

21 september.  'Ik begrijp niet dat hij met opgeheven neus in de lucht kan kijken' zei een mevrouw die slachtoffer was van de toeslagen-affaire-toestanden vannavond op de TV over Rutte ... Wat een mooie zin!!

Het was trouwens voor het eerst weer koud bij LBC en kwamen we beiden verkleumd terug van de woensdagmiddag soos. Dus hebben we maar een hoeveelheid terminaal ondergoed besteld ...  Leuk is ie, hè?
20 september. Rottig weer geweest. De 18e was de koudste septemberdag ooit gemeten. Wij hebben er niet echt veel van gemerkt, want we zijn de hele dag binnen gebleven hier in Leiderdorp. Vandaag gaat het wel weer, warmer, geen wind en nu even zon.
Op het balkon verrassingen: een veertje van een halsbandparkiet en een eerste bloem aan een eenjarige hibiscus, Hibiscus trionum. Een paar weken geleden gekregen van Noor, een vrij kleine zaailing, nu al in bloei. Met een beetje geluk komt er nog zaad aan, maar het is ook makkelijk te bestellen.

Ik had om 1/2 12 een afspraak voor een foto bij Alrijne in Leiden. We waren vroeg, 1/4 over 11? en waren vóór 12 uur weer terug in Leiderdorp. Inclusief parkeren en betalen en zo, bizar!
18 september. Er is hier een puzzelkamer, nou ja, de puzzeltafel staat er en zo, maar eigenlijk is het de logeerkamer. De leuke poster is naar de muur aan overkant verhuisd, de kleuren van het bed aangepast zodat e.e.a. weer meer harmonisch is, de kleine gobelin met de olifant hangt nu aan de andere kant en er is een radio voor muziek bij het puzzelen. T.z.t. te veranderen in CD speler + versterker, maar dat is pas nodig tegen de vastentijd als de passies worden beluisterd.
Als ik ga puzzelen gaat poes mee. Ze is altijd bij mij in de buurt, best aandoenlijk, al is het vnl eigenbelang, want ik verstrek het voedsel! Op de foto is ze helemaal van de wereld, maar reken maar dat, als ik haar etensbakje ook maar aanraak, ze meteen klaarwakker is.
De puzzel op tafel is eindelijk af, na een week of 3, 4. Ongelofelijk moeilijk.  

11 september. Net terug uit Garderen, waar het, zoals gebruikelijk, een graad of 4 kouder was dan hier: verwarming, trui + vest aan en nog koude voeten! Maar we zijn wel op iets bijzonders getrakteerd, want vannacht zat er een MARTER aan de vogelpindakaas-met-insecten op de tafel buiten. Het was donker dus écht goed kon het beest niet zien, al was hij maar een cm of 50 bij me vandaan!!! Ik doe het niet graag, maar ik ben Ko wakker gaan maken en we hebben samen staan genieten van deze bijzondere ontmoeting.

Foto gepikt van internet.
Ik heb één pot van die pindakaas voor de spechten en mezen op een houdertje aan het vogelhuisje. Maar merels en zo kunnen zich daar niet goed vasthouden en zij maken veelvuldig gebruik van een tweede pot, die op tafel staat geklemd tussen het (nutteloze, alles beschimmelt erin) voederbakje voor eekhoorns en een baksteen. Ik zie altijd sporen van heftig pikken in de pindakaas; vanmorgen was de pot overeind gezet en de pindakaas die er nog in zat helemaal glad gelikt!!! Het zal wel een steenmarter zijn geweest, die veel meer voorkomt dan een boommarter. Helaas kon ik hem of haar niet goed genoeg zien om het zeker te weten. Groot beest hoor, wel zo groot als een kat, maar slanker. 
9 september. Gisteren was er een bijeenkomst van de bewoners van dit appartementencomplex. Eerst koffie met een gebakje, erg lekker trouwens, van de bakker hier beneden! en ineens overviel me de gedacht van: zó voelt het bejaardentehuis, want vrijwel iedereen was oud. Inge - die we al jaren kennen van LBC en die degene was die ons op het vrijkomen van dit appartement attent maakte - is natuurlijk nog jong en er zijn nog meer behoorlijk vitale mensen. Ko vond het meer Hendrik Groen, want geen bejaardenverzorgsters of zo. Later een prima buffet.

Het was een prima manier om wat medebewoners te leren kennen en ik weet er al een heel stel, maar of ik dat nog weet als we in de lift elkaar tegenkomen is maar de vraag.   

5 september. De herrie van vandaag begon om 1/2 8: ze gaan blijkbaar iets aan de straat doen.  
Ik zou niet weten wat er mis is met de straat, maar het zal wel. Misschien komen er van die grasdingen in zoals vorig jaar in Zoeterwoude. Er moet toch ergens geld aan worden uitgegeven!

 
4 september. Van Joke hoorde ik, dat de aftiteling van 3000 years of longing, een film met Idris Elba en waarin kleinzoon Abel een rolletje heeft, op Claires facebookpagina staat.  

Ik hoop dat de film spoedig te zien is ergens, want ik ben natuurlijk een supertrotse oma! Abel zelf heb ik er deze zomer niet over gehoord ...
Vanuit Garderen gingen we vrijdag naar IKEA voor wat kleine dingen: antislip onder een vloerkleed en nepplanten en zo. En uiteraard Zweedse balletjes voor de lunch. Het was lekker rustig, de kindertjes weer naar school. Je moet wel einden lopen voordat je bent waar je wezen moet - de afdeling waar je dingen in je winkelwagen o.i.d. kunt stoppen en dat is beneden; boven is vooral alleen maar kijken - en de rollator was in het westen. 
Ik had bedacht dat de fuchsia plaid wel geweldig zou staan bij de kinderachtige poster. Wat een misser!!! Want hij is te klein en staat afschuwelijk bij de leuke gobelin van een olifant! Maar de kleur past bij de fuchsia's van de poster ertegenover, dat wel. De poster verplaatsen zou helpen, maar dat wil ik Ko niet aandoen met de harde muren hier. 

23 augustus. Vandaag komt de herrie van een hoogwerker met lieden die aan de overkant bij een flatgebouw de ramen lappen. We hebben natuurlijk - in deze verrukkelijke, échte zomer, met veel zon en warmte - steeds de deuren openstaan - en dat bevordert geluidsoverlast binnen. 
Hier komt straks John, die de keuken renoveert, de laatste hand aan de kast en kastjes leggen en is dat deel klaar. 

Dat was nog een heel karwei, die kast, maar hij staat en ik heb nu zeeën van ruimte. Die uitstulpseltjes links van de kast zijn van het kruidenrek en na 3 maanden staat er nu eindelijk geen kratje met peper etc op de vloer!
Mijn oud-collega Marijke kwam vandaag koffiedrinken. Gek, maar we kennen elkaar al meer dan 40 jaar! Ik dacht de laatste tijd vaak aan haar en heb gevraagd om weer eens een ontmoeting, die kwam en dat was erg leuk. Allebei ouder en wijzer, maar met goede herinneringen aan de tijd dat we allebei op het Alfrink werkten. Zij nam de prachtige bloemen op de foto's voor me mee, allemaal verschillend.

22 augustus. Wat een giller! Vandaag zou de kast voor de keuken worden bezorgd en ja, om een uur of 2 kwam ie. Maar ... de kast paste niet in de lift. Totdat Ko zich ermee ging bemoeien en dan lukt het altijd, toch? Ik had de voordeur vast opengezet zodat men er vlot naar binnen kon, maar het duurde wel een tijdje voordat er iets gebeurde en daarom ging ik maar verder met mijn spannende e-book, bij een kopje thee.
Komt er ineens een wildvreemde mevrouw naar binnen lopen, kijkt naar het TV gedeelte van onze ruime kamer en zegt tegen me: 'Hier moet ik helemaal niet wezen'. En dat was precies wat ik ook dacht. 
21 augustus. Muts begrijpt een aantal woorden. 'Kom' gebruikt als ze in een kamer zit waarvan weldra de deur dichtgaat, 'Nee', alleen als ze daar zin in heeft en 'Borstelen'. 

Dat hoort bij het ochtendritueel: ik ga haar eerst borstelen en doe dan vervelende oefeningen om de oude   spieren een beetje in conditie te houden. 

De parafernalia van het borstelen zijn de borstel, een kommetje waar al dat haar - de witte bal links - in gaat en een klein potje met kattensnoepjes, waarvan ze er twee krijgt. O ja, ze kan ook tot twee tellen! 
19 augustus. Altijd lawaai hier. Gisteren om 7 u 's morgens begon het opzetten van de markt, vandaag om 1/2 8 moet er nodig machinaal onkruid verwijderd worden. Morgen - zondag - komt in alle vroegte een vrachtwagen met spullen voor AH aan de overkant. Om de een of andere reden zetten vrachtwagenchauffeurs de motor van hun wagen zelden uit, als ze een klus moeten klaren. Weet ik sinds 3 maanden ...

Omdat er veel te doen valt en we a) gisteren niet vroeg weg konden en b) morgen weer naar huis zouden moeten zijn we niet naar de Veluwe, Volgende week maar wat langer. Ko is al vroeg aan het klussen: de muur van de keuken met de lichtgroene verf insmeren. Ik vind het effect van een kleurtje altijd fenomenaal, al kun je het op de foto hier rechtsonder niet eens goed zien.

In de logeerkamer is een poster opgehangen. Ik vind hem ontzettend leuk, zij het ietwat kinderachtig, maar de beeldjes van de olifantjes zijn dat ook, en een beetje kinds mag ik wel wezen, toch? De poster heet 'Cheetah & me' en ik had er per ongeluk twee besteld. Ik had bij het zoeken allerlei posters in mijn virtuele winkelmandje, deed alle posters die het niet gingen worden weg en raakte toen per ongeluk de site kwijt. Ik wist de naam van de posterboer niet meer en kon de uitgezochte poster toen nooit meer vinden!!!

Ko wel! Die googlet eenvoudig 'Cheetah & me' en zit dan gelijk op de juiste plek. Ik bestel 'm dus, zat er al een in het mandje (niet zichtbaar) en kreeg ik er twee. 
Wat gebeurt er? Bij het opplakken scheurt exemplaar 1 finaal doormidden! Had ik gelukkig de tweede nog niet teruggestuurd..

Bij een kringloop vonden we precies de goede lijst.

16 augustus.  De eerste verbeteringen aan de keuken vandaag. De koel/vries combinatie is geïnstalleerd en die lelijke magnetron is nu gelukkig weg. Het wachten is nog op een grote kast, die links van de litho aan de muur komt. 
Als het klaar is gaan we over de badkamer denken. 
 
14 augustus. Het was voor het eerst echt warm en daardoor HEERLIJK in Garderen. 
9 augustus.  Het huis waarin ik ooit geboren ben is net verkocht. Een monumentaal pand in het hartje van Leiden. Het stond op Funda en ik kon het uitgebreid bekijken: veel en veel leuker dan het was toen wij er vlak na de oorlog
 woonden. Ik herkende 3 dingen: de binnenkant van de voordeur is nog hetzelfde, de gebroken marmeren tegels in de gang zijn niet vervangen. En op dit zoldertje, waar je als volwassene niet kon staan, lagen in de winter appels en die moest ik regelmatig keren toen ik klein was. 
We wonen nu bijna 3 maanden in Leiderdorp. Ben je blij met je appartement, wordt me met enige regelmaat gevraagd en dan antwoord ik, in alle eerlijkheid: 'Niet echt'. 
Het is een mooi appartement en ik ben zeer tevreden met de inrichting en kan daar met plezier naar kijken. Maar ik mis de tuin natuurlijk, al zie ik, ook tot mijn plezier, dat er in een van de plantenbakken een grasje is gegroeid en in bloei. Ik kan bijna onkruid gaan wieden!  Ook heb ik geprobeerd de acis, een soort herfstbloeiend sneeuwklokje, met een kwastje te bestuiven, en dat is gelukt! Verder denk ik dat het in de winter behaaglijk warm zal wezen. Dan is er nog de biologische slager op maandag en die heerlijke groentekraam op donderdag, AH is 2 minuten hiervandaan, lekker makkelijk, maar ik hou niet zo van Appie. 
Vervelend is dat ik niet zo maar even naar Joke kan lopen, of een praatje kan maken met een van de vele bekenden in Zoeterwoude, waarvan ik er toch dagelijks een of meer van tegenkwam. De enige vogels die je ziet/hoort zijn meeuwen en kauwen. Er waait hier altijd een gierende wind om deze hoge torenflats. En er is veel lawaai, m.n. van schreeuwende kinderen op het speelplaatsje beneden, van ongeveer kwart voor 10 's morgens tot half 6 's middags, maar ook vaak herrie van vrachtwagens of zo, van motormaaiers of veroorzaakt door wegwerkzaamheden, mensen staan laat is de avond beneden te kletsen en die je letterlijk kunt verstaan als je al in bed ligt. Van dattum. W.s. wordt dat alles veroorzaakt door de manier waarop e.e.a. hier gebouwd is. In de winter zal het misschien wel anders zijn, nu staat er veel open, want het is hier behoorlijk warm. En dat vinden wij gelukkig wel lekker!
4 augustus. We doen het lang niet altijd even geweldig bij onze bridgemiddagen, maar gisteren scoorden we het belachelijke resultaat van 73% en hebben het uitslagenpapiertje op het prikbord gehangen! Ik, Erna, Had NB maar 194 punten over 24 spellen en dat is fors onder het gemiddelde van 240, dus aan goede kaarten heeft het niet gelegen. Meer aan een goed doordachte verdediging, al moet je daar natuurlijk ook wel een beetje geluk bij hebben. 
Zoals in spelletje 16. Ik heb maar 6 punten, Sch aas en Ha vrouw. De tegenpartij gaat 4 Sch spelen, ik heb dus troef aas. Ik kom uit met Ru 5. Op tafel verschijnt een 4kaart Ruiten: AVxx en leider zet de vrouw, Ko de heer: dat is een beetje geluk hebben! Ko speelt Ru terug, bij mij de 2 en nu weet Ko dat ik maar 2 ruiten had. De slag is voor de leider, die speelt troef en ik leg gelijk de aas, waarbij Ko een hoge schoppen speelt = kom harten na ...  Dat doe ik, Ko maakt de slag, en speelt ruiten, die ik kan troeven ... Down! 
Fout van de leider, want die moet in de eerste slag meteen Ru aas leggen en troeftrekken, zodat er geen tempoverlies is. .

Erg warm in ons appartement. Dat belooft veel goed voor de a.s. winter. 

31 juli. In L'dorp heb ik een leuke buurvrouw. Haar man deed iets op ambassades en zij heeft met hem overal gewoond en een heel interessant leven gehad. 

Onlangs is ze lelijk ten val gekomen, maar ze blijft er niet voor binnen, want ze heeft nu een kleurrijk gezicht!

26 juli. Wij zijn erg leuk op vakantie geweest, met als hoogtepunt een verblijf van een paar dagen in Spanje, met Tonkie, Anne Claire en de jongens. Heerlijk!. Zie verhaal, maar er kan nog (veel) aan veranderen. Muts logeerde bij Jaap en had het dik naar haar zin! 

De pagina over hotels is ook aangepast! 
13 juli. Iedereen die mij goed kent weet, dat het wonen in Leiderdorp niet mijn liefste wens was. Maar ik heb inmiddels een paar fikse positieve ervaringen opgedaan: de biologische slager staat op maandagen voor de deur en ik ga echt nog een keer voor de kalfslever. Nog beter: elke donderdag markt met een heuse groenteboer en wat heeft die verrukkelijk fruit: kersen en aardbeien zoals ik in geen jaren had geproefd en schokkers vorige week! en - last but not least - een fijne huisarts. 
In Zoeterwoude was het de afgelopen jaren nogal een zootje bij de huisartsenpost. Ik kwam er echt met tegenzin, want je kreeg nooit twee keer achter elkaar dezelfde dokter te spreken. Ik geloof niet dat ze er zelf veel aan konden doen, maar het was niet plezierig.
Ik heb nu een jonge arts, die Jasper heet, je en jij zegt en die een e-mail gewoon beantwoordt. Vandaag kreeg ik zelfs een mailtje dat hij vanmiddag een onverwacht gaatje in de agenda had en dat ik welkom was om langs te komen voor een ongemak dat ook wel tot eind juli, na onze vakantie, kan wachten. Dat is toch ontzettend aardig. 
10 juli. Kleinkinderen worden vanzelf groot: daar hoef je als  grootouders maar weinig aan te doen. 

Op 6 juli mocht Louis, op de foto met trotse moeder en opa, zijn diploma Gymnasium ophalen, samen met alle jaargenoten. Een grote dag, natuurlijk met toespraakjes en herinneringen, vol met strak in het pak gestoken jongelingen. 

In september gaat hij Business Analytics studeren in Amsterdam. 

6 juli. Gisteren was AC met de jongens hier. We gingen naar Naturalis, met een schitterende afdeling dino's. Als je naast zo'n reusachtig skelet staat voel je je heel klein. Ook het laatste stukje van de dino-experience vond ik heel leuk, geluid voegt veel toe aan zoiets ... Dit was mijn eerste (slenter) uitje met een rollator als hulpje en dat bevalt goed: stukken minder vermoeiend als je even kunt gaan zitten af en toe.
Thuis genoten we van de laatste asperges en oma's appelmoes. Ze worden groot, de jongens, en doen mee aan gesprekken over het stikstof probleem en zo, leuk hoor!
3 juli.  M&M vierden dat zij beiden 80 werden. Ik voel me meestal een beetje opgelaten op feestjes waar ik nauwelijks iemand ken, maar hier ik kreeg de gelegenheid een praatje te maken met Amnon, een man van onze leeftijd met een prachtige, markante kop. Hij leerde Marleen ooit Hebreeuws en dat is op zich een ontroerend verhaal.

Ik heb nooit eerder iemand horen zeggen: ... 'ik kwam uit Galilea ...'. Dat trouwens iets als 'Gilel' is als je het in het Hebreeuws zegt, met zo'n mooie aangeblazen ch. Deze Amnon is de opa van de acteur die Moishe speelt in 'Unorthodox' en zijn dochter heeft 14 kinderen; ze is getrouwd met iemand in een Joods orthodoxe gemeenschap! Zo hoor je nog eens wat op een feestje! 

Toen we terugliepen naar de auto waren er ook nog eens een heel stel gierzwaluwen in de lucht. Het was me opgevallen dat ik tot nu toe nog niet één zwaluw had gezien. 

1 juli. Er zijn van die dagen met een gouden randje. Zoals vandaag! Zó lang niet gezien! En ze blijven tot het eind van de maand, waarin we, naar we hopen, met z'n allen naar Spanje gaan.

Schokkers. Verse kapucijners zijn er maar een paar weken per jaar en soms helemáál niet. Heerlijk, vind ik ze. Strakjes dus! Ze zijn al gedopt, ik heb lekker blauwe vingers ...
30 juni. Gisteren waren Noor en Tjeerd hier. Noor bracht een boeketje Cynoglossum amabile 'Mystic Pink' mee en dat schrijf ik hier voluit op om de naam niet te vergeten. Zaad bij Chiltern in Engeland. 
Ze hadden nog een tweede boeket met heel fraaie zonnebloemen. Ik moet nodig eens mee naar de bloemenkweekster in Oosterhesselen! Haar boeketten zijn ongelofelijk mooi en origineel.

We gingen trouwens gezellig samen bridgen bij de woensdagmiddagsoos en iedereen vond het (uiteraard) leuk hen weer eens te zien!

29 juni. Gisteren kennis gemaakt met onze nieuwe huisarts en dat was een uiterst plezierig gesprek. Geen flauwekul en ruim de tijd! Daarna hebben we boodschappen gedaan in Leiden en darvoor moet je op het ogenblik goed nadenken - de Wilhelminabrug midden in de hoge Rijndijk wordt gerepareerd - als je met de auto erheen wil. We moesten bij het ANWB zijn (bij het station) en op de Nieuwe Rijn. Maar ook weer klaar.
28 juni. Ik heb nog helemaal niet het gevoel dat ik hier woon: gebruik nog regelmatig de verkeerde lichtknop en zo. Binnen is het stil, je hoort nooit wat van de medebewoners, die trouwens allemaal vriendelijk zijn en niet zo onzichtbaar als ooit op de Potgieterlaan.
Buiten is er altijd lawaai: ze zijn het gras aan het maaien of er is iets met het riool (er staat heel vaak een busje met RIOOL erop) en dan wordt er met veel herrie 'gezogen', denk ik. Veel kinderen, die om de een of andere reden altijd moeten schreeuwen. 's Avonds laat kletsende mensen onder ons slaapkamerraam, van dattum. Al met al aanzienlijk minder rustig dan in Zoeterwoude. 
Ik ben blij met de bio--slager op maandag en met de markt op donderdag, met een groenteman die allerlei heerlijks heeft, en er is ook mogelijkheid tot het inslaan van vis, maar daar hebben we nog niet vaak gebruik van gemaakt. 

We hebben het druk met allerlei bezoek en allerlei dingen die we moeten doen: dan komt er iemand hier de afvoer ontstoppen, moeten we bloed laten aftappen, naar de dokter om het resultaat te bespreken, bridgen e.d. Volle agenda, twee weken niet naar de Veluwe. Vrijdag komt Claire met de jongens ...

23 juni Spreekwoorden staan, uit de aard van hun functie, in de tegenwoordige tijd: In mijn visie is wordt de tegenwoordige tijd gebruikt als een bewering 'tijdloos' is en dat geldt voor spreekwoorden.

Als lerares Engels had ik altijd plezier in het uitleggen van grammatica, zoals b.v. deze opvatting over de tegenwoordige tijd. Maar laat nou het enige spreekwoord dat ik ken in de verleden tijd een Engels spreekwoord zijn: 'Curiosity killed the cat'.  

Zo gaat Muts altijd kijken als er b.v. een laatje openstaat!

De plantenbakken zijn gekomen. Ze zijn veel groter dan ik me had voorgesteld en Ko legt er eerst een flinke laag piepschuim in. Zo worden ze minder zwaar. 

De eerste heb ik gisteren beplant, maar het lijkt nu nog nergens naar. Minstens een week wachten en dan gaat het wel wat worden. Het metaal van het hek maakt het niet mooier. 

Vanmiddag komt Jelle, een collega van voormalige tuinman Léon - hij niet meer werkt in het tuinwezen - helpen met vullen van de grote bakken. 
Bridge. We spelen tegenwoordig meestal op maandag- en woensdagmiddag. Dat bevalt goed: geen verplichte opkomst, wél tevoren aanmelden. Woensdag eens in de twee weken een kroket na de vierde ronde en die slaan we zelden over. Gisteren een spel, dat helemaal raar was: wij noord/zuid en we speelden tegen Renée en Barbara. 
Ko opent 1 klaveren en dat betekent: ik heb een opening en geen vijfkaart in de andere kleuren. Mogelijkerwijs dus maar één klaverenkaart. Barbara zegt 1 ruiten en ik doubleer = dat had ik willen zeggen, want dat belooft één of twee vierkaart(en) hoog,  harten en/of schoppen. Renée zegt 1 schoppen. Ko denkt een tijdje na en biedt dan 2 harten en dat kan helemaal niet, want met zijn 1 klaveren opening heeft hij een vijfkaart harten ontkend. Hij heeft er hoogstens 4! Barbara past. Wat moet ik? Ik heb alleen een vierkaart schoppen (Ko dacht w.s. dat mijn, in de gedoubleerde ru, beloofde vierkaart hóóg harten zouden zijn ...), maar ik heb er maar 3 en nog slechte ook, en ik heb ook maar 6 punten, dus ik pas in arren moede!
2 harten wordt het contract. Barbara start met ha Aas, speelt vervolgens de Heer, de Vrouw en de 10. Dan zijn de harten op ... Ze speelt schoppen na voor haar partner, maar Ko heeft de aas sec! Hij staat daarna klaveren aas af en maakt het contract!. 

Ko: Sch A, Ha 9432, Ru A9, Kl HV9854. Barbara: Sch 963, Ha AHV10, Ru B82,Kl A63. Ik: Sch H1072, Ha 765, Ru H103, Kl 1072. Renée: Sch VB854, Ha B8, Ru V7654, Kl B. 
21 juni. De langste dag en het keerpunt in het jaar ... , maar het is warm! Mooi zo. Allerlei mensen beginnen er al over te zeuren!

Ko heeft het prikbord gemaakt voor boven het leuke kastje in de gang.  Mijn broertje komt er als eerste op. En als het meer dan half vol is - er moeten nog wat foto's van Ko komen - nog een (nep)plant en dan is het klaar. Prima plekje voor een prima prikbord! He mooie kastje wordt NIET geschilderd.

16 juni. Zo, het is warm! Gisteren al blote armenweer, vandaag een jurk gestreken en dat had ik al 2 jaar niet meer gedaan. 
13 juni. Ko is heel goed in het vinden van leuke kastjes. We zijn allebei van de kringloop en dit laatste exemplaar vonden we in Putten, voor 25€ ... Interlübke! Er zitten heel mooie knopjes aan.

De bedoeling was dat Ko het zou gaan schilderen, maar vanuit de woonkamer staat het prima bij het oranje kleed uit de kringloop van Hazerswoude. Bovendien komt er een prikbord boven dat ook de kleuren zal beïnvloeden, dus maar even wachten met de verf!

Het was best een gedoe om het vanuit Putten/Garderen met de auto hierheen te vervoeren, maar Ko's kleinzoon Jarle woont hier dichtbij en hielp met tillen! Zo blijven we bezig en ik heb er gelukkig weer lol in! 

12 juni. Poes had er zin in: weer naar het bos! Ze vindt het heen en weer reizen inmiddels prima.

Het was ook wel lekker om weer even naar buiten te gaan, maar het is in Garderen vaak een graad of 4 kouder dan hier. Het is hier ook vaker zonnig! 

Dus na het zien van veel oude bekenden, vooral merels, maar ook heggenmussen - zijn we maar weer naar Leiderdorp gegaan.  
8 juni. Rotweer, 16° en regen. Hier waait het ook, maar dat doet het altijd, geloof ik. 
Omdat ik nog zo gammel ben en Ko nodig geknipt moest worden is hij van morgen voor het eerst sinds jaren naar de kapper geweest. Niet voor herhaling vatbaar: niet beter geknipt dan ik het gedaan zou hebben en 29,50€. Sodeju! Heb ik hem in de loop der tijden iets van 3000€ bespaard. Hadden we mooi van naar Afrika kunnen gaan.
Inmiddels wonen we hier 3 weken, maar 2 weken uitpakken en neerzetten en één week ziek heeft nog niet tot grote woonervaring geleid. De 'zitkamer' is het meest klaar. Foto's hieronder 1 en 2.  Het bonte kleed doet het erg goed. In de hoek bij de rode stoel moet nog een plant, ik ga, denk ik, maar voor een nep-palm, want ik heb een passende plant gekocht, maar die bleek bij het zoeken naar de verzorgingseisen directe zon nodig te hebben en dat kan ik daar niet regelen.  't Belang van de plant gaat voor ... 
De eetplek is ook redelijk gezellig, er is nog wel steeds rotzooi op tafel en zo. Het vitrinekastje op foto 3 vonden we vlak voor de verhuizing bij de kringloop. Het heeft nauwelijks nutfunctie, want wat erin staat stond daarvoor in het groene kastje, maar het doet het heel goed in dat hoekje. 
De ingenieuze constructie die Ko voor de lampjes bedacht en gemaakt heeft werkt prima.

De keuken wordt gerenoveerd en dat is al geregeld. Het deel met koelkast/magnetron is onbegrijpelijk klein: raar dat je in zo'n enorm appartement zo relatief weinig keuken laat installeren!

De badkamer is helemáál idioot ingericht. Ik kan me niet voorstellen dat iemand zulke enorm onpraktische badkamers bedenkt in zo'n grote ruimte en dan ook nog met w.s. ooit zeer luxe materialen. Er zit een bad in, nou ja, misschien ben je dol op een bad, maar weinig oudere mensen hebben er belangstelling voor en Ko en ik vinden het gevaarlijk om in een bad te douchen. Er is ook een douchecabine, met zo'n glazen deur: altijd koud als je eruit moet om je af te drogen. Bovendien is een stang voor een handdoek ongeveer 2 1/2 meter van de douche vandaan. Hoe verzin je het! Ook die komt binnenkort aan de beurt en veel materiaal uit Zoeterwoude wordt hergebruikt, als het gaat volgens plan.

De apparaten die we met het appartement hebben overgenomen zijn allebei van Siemens, was- en afwasmachine. Inmiddels kan ik aardig met de wasmachien overweg en met de afwas- bemoei ik me niet. Vervelend is dat ze allebei het eind van het programma aankondigen met niet aflatende elektronische piepjes. Ik word er wakker van, Ko hoort geen hoge tonen meer. Ik geloof dat hij na een uurtje of wat in handleidingen speuren een einde aan de piepjes heeft gemaakt.
6 juni. 2e Pinksterdag, met het bekende Nederlandse, rottige zomerweer: nog geen 20° , veel wind - en daar word je hier in dit appartement een beetje dol van - en af en toe regen. We hebben mooi weer gehad tijdens de verhuizing en dat was fijn, want in de regen verhuizen was vast heel naar geweest. Inmiddels zijn we min of meer op orde, kunnen veel niet vinden en zijn veel tegengekomen, dat we totaal niet nodig hebben, maar ook nog niet willen missen: goed voor een nieuw verhaal/blog, zie : prullen. Ik ben nog niet helemaal OK, maar krijg weer zin in dingen. 
Het verhaal over de verhuizing  is een beetje een puinhoop, maar ik laat het verder maar zo.
4 juni. Wiebelig maar weer op de been!
2 juni. Ik loop hartstikke achter met het blog, maar werd overvallen door een aanval van griep? en kom net weer een beetje bij! 
24 mei. Het schiet op. Er ligt natuurlijk nog overal troep, maar grote gedeeltes van onze nieuwe woning zijn zoals ze bedoeld waren. Zoals de tafel langs de muur tegenover de keuken. Ko heeft vandaag de oude prentjes opgehangen. Hij had een foto van de compositie gemaakt en de coördinaten van de spijkertjes opgeschreven.  

Ik heb geen idee waarom een betere foto niet lukte. 

Ik heb me onledig gehouden met het reorganiseren van verzorgingsartikelen en medicijnen. Het voordeel van een verhuizing is dat alles weer eens door je handen gaat, het nadeel - dat bij dat voordeel hoort - is dat dat een behoorlijk karwei is. 

Ook oude brieven, schoolrapporten en agenda's zijn voor het grootste gedeelte opgeruimd. Ik had alle rapporten van de middelbare school nog. Veel 6minnetjes!, onvoldoendes voor geschiedenis (heeft nooit mijn interesse gehad) en negens voor tekenen.
21 mei.  Ik ben altijd dol op horloges geweest, al vanaf mijn 10 of 11de. Ooit - 1949 - lag er in de Maarsmansteeg in Leiden een zilverkleurig horloge aan een rood bandje in de etalage van een juwelier, die daar toen blijkbaar was. O, wat begeerde ik dat horloge en hoe vurig hoopte ik , dat ik het cadeau zou krijgen bij mijn plechtige communie in juni van dat jaar. Maar dat gebeurde niet, want 27,50 was veel geld voor een gezin met veel kinderen. Ik tekende nog zeker een jaar lang horloges op mijn smalle pols. 

Tegenwoordig heb ik een Seiko voor dagelijks gebruik; maar Seiko heeft kuren en staat regelmatig stil. Als het heel warm is bijvoorbeeld. Of gewoon, omdat er een nieuwe  batterij in moet, zoals vorig jaar. Maar toevallig kwam ik dit exemplaar tegen bij de kringloop in Putten, toen de Seiko kuren had. Ziet er PRECIES zo uit als dat met het rode bandje, maar dan in het geel. 50 cent en het loopt vooralsnog als een tierelier.

20 mei. De computer en de daarbij horende mogelijkheid om iets met foto's te doen waren een tijdje buiten beeld, maar de verhuizing is achter de rug en de computer + fotobewerkprogramma zijn weer bruikbaar.
  Op de dag van de verhuizing moesten we om 6 uur op. Het miezerde een beetje en ik miezerde mee toen ik naar mijn bloeiende tuin keek. Gewoon maar wat groen, met boterbloemen en de onuitroeibare gele meconopsis (papavertjes), een aangewaaide witte geranium en witte camassia (bolgewas) achterin, het geelbonte klimopje uit Duitsland ... ach!

Op de 17e in alle vroegte kwamen twee verhuiswagens met 6 verhuizers. Om 1/4 voor 12 was alles ingeladen, om twee uur alles uitgeladen en wij met een huis vol dozen en meubels en zo ... De verhuizers waren o.a. enthousiast over de saucijzenbroodjes van van Maanen.
Raar hoor, zo'n onttakelde keuken! De a.s. bewoners gaan weer van alles veranderen ...

Om 1/2 8 waren de verhuizers er: 6 potige kerels en twee verhuiswagens. Om 1/4 voor 12 was het huis leeg, om 2 uur stond alles in Leiderdorp. Dat was het dan!

Daarna begint er opnieuw een periode van veel werk: je moet een stuk of 100 dozen uitpakken en kunt een tijd lang van alles NIET vinden.

Het inrichten van een ander huis begint met het bed opmaken, zodat we straks in ieder geval kunnen slapen en dan gaan we al snel over tot het herbouwen van de boekenkast. 
M & M kwamen over uit M(onnickendam) om elkaar weer eens te zien na hun vakantie in Engeland, ons nieuwe onderkomen te bekijken en een handje te helpen bij het opzetten van de lange tafel en het ophangen van de groene lampjes. Eerst werkoverleg natuurlijk en dan met eindeloos geduld de constructie, die Ko bedacht en gemaakt heeft, aan het plafond krijgen. Het is nog niet helemaal goed, foto volgt. 

Ook van de fraaie tafel komt er wel een foto. 
Inmiddels is het grootste deel van de dozen uitgepakt en is de woonkamer gezellig aan het worden. De badkamer is bijzonder stom van inrichting, maar moet even wachten, en de keuken is te klein. Ik kan mijn spullen niet kwijt. Maandag komt er iemand voor. Op zichzelf vreemd met al die ruimte!
15 mei.  Zondagmiddag brachten we Muts bij Jaap. Na een klein kwartiertje zenuwachtig rondkijken herinnerde ze zich blijkbaar dat ze daar wel vaker was geweest en verdween naar haar vaste plek op een stoel/onder de tafel. 
Inmiddels is ze in Leiderdorp en heeft ze haar lot min of meer aanvaard ...
16 mei.  Ons huidige bed wordt morgen, als we verhuizen - alles is ingepakt, dus ik kan me wel met het blog bezig houden!!! door de heren verhuizers uit elkaar gehaald en in de garage of zo gezet, dan kan het t.z.t. op de onvolprezen dakdragers naar Garderen worden getransporteerd. 
Het orgel moest door een specialist uit elkaar gehaald worden om de trap af te kunnen, net als toen het de trap óp moest. Het kan wel in zijn geheel in een verhuiswagen  en nu alles ingepakt is en we niks beters meer te doen hebben kan Ko wel even orgel spelen. 

Morgen om 7 uur staan de verhuizers op de stoep!
De boekenkast is uit elkaar. Dat is, als leeg, in anderhalf uur gebeurd. Hij staat in 2 1/2 weer in elkaar, maar dan wordt er nog wel regelmatig iets veranderd.
12 mei. Foto's maken kan nog wel, maar er iets mee doen niet meer. We zitten in een puinhoop, maar het is bijna klaar. Over een paar dagen wonen we in een enorm appartement waar je rolschaatsen nodig hebt om van de ene kant naar de andere te komen. I.p.v. een knus huis, waar je meteen tussen de bloemen zit als je de deur uitgaat. Het zal wel wennen en Ko vindt het fantastisch en dat is mooi. En ik vind 'er iets van maken' echt leuk, dus ik ben wel nieuwsgierig hoe e.e.a. uitpakt.
Vanmiddag gaan we lekker naar het bos. De buren zaten er vorige week en deelde ons minihuisje met een muis. Die zijn kennelijk slim genoeg om te weten, dat Muts er even niet is!
9 mei. 10 uur: spitsuur. Ko is naar een vergadering, ik zit, nog in pyjama, op de WC, in voorbereiding op de dagelijkse douche. Gaat de telefoon én de bel van de voordeur. Ik hijs mijn broek op, pak de telefoon, Claire uit Australië, wegens Moederdag gisteren, & doe de voordeur open voor de schilder, die de verkeerde sleutels heeft! Om 11 uur is er weer een doos ingepakt en alles weer rustig. 
En nu ga ik Muts borstelen;  die weet ook niet wat er allemaal gebeurt. Zondag gaat ze voor een paar dagen bij Japie wonen.
6 mei. Vandaag was het dus spannend want de muren werden gedaan ... en dat pakte anders uit dan ik gedacht had. Op foto 1 gaan de eerste streken verf erop. op 2 is de achterste muur klaar: veel donkerder dan ik gedacht had!!! maar wel de juiste nuance groen.  De vloer, die ik altijd wit heb genoemd, is ineens heel licht rozig bruin. 
Op de 3e foto zijn alle drie de muren gedaan, links en helemaal rechts met dezelfde kleur, maar het ziet er door de lichtinval anders uit. De middenmuur zou, dacht ik, bijna wit worden met een zweem van groen, maar is een beetje mosterd. Als het ingericht is en de plaatjes hangen aan de muur dan ziet het er weer anders uit, dus voorlopig laten we het maar even zo.   

Gisteren dacht ik dat de muur die Ko en zijn zoon Pieter geverfd hadden lichtgrijs was geworden i.p.v. zand. Vandaag was ie meer zand dan grijs. Kleuren en licht beïnvloeden elkaar enorm, leuk!

5 mei. De boekenkast bijna leeg en de dozen stapelen zich op. De rotzooi in huis wordt steeds groter ... 
In Leiderdorp zijn inmiddels de 3 slaapkamers voorzien van laminaat en plinten. Morgen gaat de schilder beginnen.

3 mei. Ko was al in alle vroegte paraat. Eerst werden een stuk of 100 verhuisdozen afgeleverd en toe ging hij met Aad aan laminaat werken in Leiderdorp. Daar voor moest eerst de vaste vloerbedekking in de 3 slaapkamers weg en afgevoerd naar de stort. Halverwege de dag was het laminaat, dat Ko in huis had op (later in de middag werd de rest gebracht) en was het toekomstig 'kantoor' voorzien van laminaat, en de helft van de 'logeerkamer'.  Van de vorige bewoners zijn nogal wat zaken blijven staan en daarmee moest gesleept worden, hetgeen altijd leidt tot enige chaos. Veel gesjouw met bedden en kasten. 
Ik bleef in de ochtend in Zoeterwoude en ruimde een afdeling boekenkast op, zie hieronder, schilde de de asperges voor de avondmaaltijd - wat waren ze weer lekker! - en zette dingen op MP en zo.

Ik kon eindelijk het kleed zien dat ik al weken geleden heb aangeschaft (toen er een weekend korting op was ...) Het is zo groot dat we het hier niet konden uitleggen, maar daar in die enorme ruimte ging dat prima. Enig kleed, daar gaat ons eigenaardig collectief van meubilair het goed bij doen en het totaal witte appartement kon best was kleur gebruiken. 

We kregen trouwens gelijk bezoek. Dat gebouw zit helemaal vol bridgers en die kennen we allemaal! Eerst Anneke, toen Inge.
3 mei. Ko is dáár dingen doen, ik hier.  Een afdeling boekenkast is leeg, 8 dozen vol boeken. Ik moest wel weer even weten hoe je ook weer een plat aangeleverde verhuisdoos tot doos maakt, maar gelukkig is er tegenwoordig overal internet en YT voor.

2 mei. Zo, we zijn weer groot vastgoed bezitters. Bij de notaris werd alles weer in minuut verleden en nu kan het werk beginnen. 
1 mei. Ik ben net begonnen aan een onbekende Mary Wesley. IK mag haar boeken altijd graag lezen. 'Harnessing Peacocks' is mijn favoriet. Maar Mary maakt zich wel schuldig aan gebrek aan kennis over de meest eenvoudige zaken in de natuur. In The vacillations of Poppy Carew laat ze merels zingen in oktober en in A dubious legacy tref ik al in het tweede hoofdstuk bloeiende seringen in juni. Terwijl die nú toch overal in bloei staan en het is 1 mei!! Dat betekent trouwens dat we nog even de IJsheiligen moeten doorstaan en dan is het hopelijk eindelijk weer ZOMER. Dan zijn de seringen uitgebloeid. 
Er staat een heel bijzondere hier vlakbij: als je het pad naar naar het parkje hier achter de overkant inslaat, vanuit de Nassaulaan: op het hoekje eentje met zuiver roze bloemen en die heb ik verder nog nooit gezien. Maar zoals j op de foto kunt zien: er zit bruin tussen, hij is al op z'n retour.

25 april. Zaterdag hadden we een  feestje in de Leidse Lente. Feestje = nette kleren en ik trok een mooie Peter Hahn broek aan, met dun ondertruitje en handgebreide boventrui van Deense wol (je weet maar nooit of het koud is) en een favoriete hanger: een stuk versteend hout aan een koordje. Daar frummel ik aan als we bridgen en ik moet nadenken! 
Ko zette de auto op het parkeerterrein Haagweg en we liepen naar de L.L., maar het was aardig warm, dus trok ik de trui onderweg uit. 

Leuk feestje! Toen het klaar was deed ik de trui weer aan en merkte dat ik de hanger niet langer om mijn nek had. Zoeken leverde niks op. Speuren onderweg naar de parkeerplaats - ik had immers mijn  trui uitgetrokken - ook niet. Bij de auto bedacht ik dat ik nog even kon gaan vragen bij het hokje waar je betaalt of op het busje wacht. En ja hoor, daar lag de hanger. Iemand had hem blijkbaar gevonden en ingeleverd, en mijn buitenaardse vriend, de heilige Antonius, ziet voor mij daarop toe! Al mijn hele leven! Ik krijg alle verloren zaken altijd terug, behalve geld, maar wel al meer dan eens mijn portemonnee.
22 april. Huis verkocht, onder voorbehoud en geen optimale prijs, maar vooruit: een kopzorg minder!
18 april. Vanmiddag weer hier in het westen. Onderweg luisteren we naar de Paganini-variaties. Ik ga even kijken of ik daar iets mee kan. Ik weet helemaal niks van Paganini, laat ik daarmee beginnen. Die 'variaties' is een compositie van Rachmaninoff.  Eerst komt er een thema H. en daarna allerlei variaties erop. Één van die variaties is het meest romantische stuk dat ik ken. Het is een soort muzikale vertolking van absolute blijdschap. H. Een heerlijk stuk, maar het oorspronkelijke thema hoor ik er niet in. Om de een of andere reden doet het me denken aan koeien die voor het eerst weer naar de wei mogen, grote logge beesten die van blijdschap niet weten hoe ze moeten springen.

Thuis lees ik de recensie over de deftige Matthäus in het LD en die is zeer lovend. Ik heb op TV een stukje gekeken en geluisterd in Garderen, wist niet dat het hier in Leiden was, zag Rutte zitten en vond de rusten aan het eind van elke regel bij de koralen zeer hinderlijk. Ik 'kwam erin' bij het verraad van Petrus, luisterde naar een mooi gezongen 'Erbarme dich' en ben na 'Aus Liebe' er weer uitgestapt. Wel Johannes geluisterd en nog een keer Lucas. 

11 april. De Goede Week is weer begonnen en dat betekent, wat mij betreft, de grote passieverhalen van Bach luisteren. Ik begin met de Lucas, waarvan ik het openingskoor al erg mooi vind en verder mag ik hem ook graag horen. Dit koraal b.v., na het verraad van Petrus: 
Aus der Tiefen rufe ich: Jesu Gnade, tröste mich
Ich hab' Unrecht schwer getan, aber Jesu nimmt mich an.
Vind ik een prachtig koraal, met een subtiele begeleiding van een luit? harp? gitaar? Luister zelf  H.
Het is een werk, dat in een aantal opzichten flink verschilt van de Matthäus of de Johannes. Zo lijkt het op de CD die ik heb alsof er maar één sopraan meezingt. Ene Charlotte Lehmann, erg mooie sopraan trouwens! Er is een koraal zonder sopraanpartij en in 'Aus der Tiefen' zingen alleen mannen. 
Ik houd niet zo van de bas-aria aan het eind en ook het slotkoor vind ik minder dan dat van Matthäus of Johannes, maar dat is uiteraard een kwestie van smaak. 
Luisteren gaat vaak samen met een legpuzzel, waarbij Muts graag mag assisteren!
6 april. Het appartement waar we volgende maand in gaan wonen is heel groot en heel wit. Daar moet wel wat kleur tegenaan en daarom hebben we een enorm vloerkleed aangeschaft via internet.  Veelkleurig, 3 bij 3 meter, en het komt uit Turkije. Het was toevallig dit weekend te koop met behoorlijke korting, dus het is wat eerder aangeschaft dan absoluut nodig.
We kunnen het nauwelijks samen dragen en daarom ligt het even op de bank tot we het morgen naar b.v. de garage kunnen sjouwen als de onvolprezen LInda een handje kan helpen. 

Muts heeft het kleed besnuffeld en goedgekeurd.  
6 april. Ik mag graag legpuzzels maken als het regent en er buiten niks te doen valt. Muziek aan, prima vermaak. Onze grote voorraad legpuzzels moest van de styliste van boven op de boekenkast verwijderd worden, want open ruimte was goed voor het 'groot'- effect. Alle puzzels gingen dus in verhuisdozen en alle verhuisdozen met puzzels naar de dochter van Ko, die toevallig tijdelijk over een enorme hoeveelheid bergruimte beschikt. Nu  ga ik van tijd tot tijd bij de kringloop nieuwe puzzels halen. Die overigens verrassend compleet zijn, waar je ontbrekende stukjes zou verwachten. 
Deze keer heb ik misgegokt met puzzels van het merk Wild Horse. Plaatjes van gebouwen vind ik eigenlijk al niks, maar de puzzel die we gisteren hebben uitgelegd met iets in Rome bestaat voor de helft uit lucht. Ik ben dol op 'lucht leggen',  maar dat houdt op als het meer dan 400 stukjes zijn, met alleen een klein verschil in kleur, maar nauwelijks verschil in vorm. Op de rechterfoto: 55+ vrijwel identieke stukjes, die ook nog eens op verschillende plaatsen passen, daar is geen beginnen aan. Je weet nooit of iets goed ligt en bovendien zijn er overlappingen:, i.e.als een open rand moet worden gevuld met een klein pootje, zoals op rechterfoto, en nog een deel van een ander stukje.

Dergelijke puzzels lijken me welkom bij langdurig gedetineerden in eenzame opsluiting, maar deze gaat bij het oud papier!

2 april. We besloten, ondanks de slechte weersvoorspelling, naar Garderen te gaan en ik heb gisteren echt genoten: zo sloom als het vogelverkeer de vorige keren was, zo druk was het gisteren. Een pak(je) sneeuw en weinig aanwezigen in het park? 

Hoogtepunt van de dag: tegelijkertijd een lijster, een eekhoorn en een appelvink. De foto van de appelvinken is slecht, want ik fotografeer op grote afstand en door het raam. In de morgen zaten er op een moment 5!!! op het terras. 

26 maart. De hele maand heeft de zon geschenen en de laatste paar dagen was het ook heerlijk weer met iets van 18°. Muts kan dat ook wel waarderen.  
19 maart. Donderdagmiddag gingen we zoals gebruikelijk naar Garderen. Er was in de nacht een buitje gevallen en dat bevatte saharazand. Duidelijk te zien op de ruiten van de auto. 
Ook heel curieus was een band van bewolking, heel dicht en niet erg hoog, die zich van links naar rechts (ik weet nooit precies waar oost of zuid is) in ons uitzicht bevond. We zagen dat wolkenveld gedurende de hele rit en er was ook geen waarneembare verandering in gekomen; niet hoger of lager. Er dreven losse wolken vóór.

17 maart. Onze buren zijn zó blij dat we gaan verhuizen, dat ze de vlag hebben uitgestoken! 

 

 

 

 

 

(Dit is nepnieuws)

16 maart. Vandaag heeft Ko de garage gedaan en ik ben tekeer gegaan in garage en tuin. Daar kwam ik nog een truitje van Spriet tegen, ach ... Spriet had een wond op haar schouder, waar ze voortdurend aan likte en die daardoor maar niet wilde genezen. Dus kreeg ze met regelmaat een truitje aan. Die breide ik in de auto: bridge in Narbonne was goed voor één truitje. Uiteindelijk ging de wond gelukkig dicht en had ze geen truitjes meer nodig. Links is de voorkant, rechts is de kant van de rug waar de plek zat. Ze probeerde eindeloos bij de (mogelijk) jeukende wond te komen en die truitjes waren in no time kapot. 

13 maart. Toen we moesten opruimen voor de fotograaf zijn er allerlei dingen in verhuisdozen verdwenen en die laten we daar maar zitten, want over een maand of wat moet toch alles ingepakt worden. Maar dan heb je natuurlijk wel gelijk iets nodig dat in een van die dozen zit. Borduurnaalden b.v. Ko heeft ze ingepakt en weet Ko veel waar die borduurnaalden zijn gebleven ...
Dit weekend vroeg dochter 1 me of ik een trui van haar kon repareren. Ja, natuurlijk kan ik dat. Lopen gaat niet meer zo goed en zien ook niet, maar een beetje met een naald prutsen, als het niet te klein is, gaat heus nog wel. Maar ja, waar zitten die borduurnaalden? 
Uiteindelijk ga ik maar eens in die dozen kijken en er gebeurt iets onwaarschijnlijks: in de EERSTE DOOS waar ik in kijk!!! Gelijk ook maar even die kleine gaatjes in Ko's trui gedaan. Ko heeft een fantastische Pringle trui in framboosroze  en die staat hem geweldig. Ooit bij een Oxfam gekocht toen we het - de laatste keer dat we in Engeland waren - koud hadden. Ik kon niet begrijpen dat je zo'n fraaie Pringle trui naar de kringloop zou brengen. Totdat ik een paar jaar later! wat mottengaatjes ontdekte! Nauwelijks te zien, maar toch ... Ze zijn gefikst.
5 maart. Ondanks het fraaie, zij het vrij koude weer, was er in Garderen niet veel te beleven. Vogeltjes met voorjaarsvakantie? Ik heb er, in 2 1/2 dag, maar een stuk of wat gezien. Donderdagmiddag en -avond vlogen er tot laat helikopters over, dat wel.
Gisteren gingen we naar Boxmeer. Op internet hadden we gevonden dat iemand daar tafels op maat maakt. Was ook zo en hartstikke leuk. Grote werkplaats vol verrassingen van allerlei moois. Tinka zou het fantastisch hebben gevonden, zij was erg van hout gebruiken, liefst oud! De eigenaar/beheerder maakte van alles, maar vooral tafels en ook veel plantenbakken en dat moet ik onthouden voor later. 

Wat we zochten was een heel lange, smalle tafel die in het appartement aan de muur tegenover de keuken gaat komen. Met verjaardagen kunnen daar dan de bakken met bami en zo staan, haha! Die wordt dus daar voor ons gemaakt en nog niet erg duur ook. 
Het plan is om daar in Leiderdorp een paar muren een kleur te geven, want dat appartement is geheel wit: vloer, muren, plafond. We gaan dus, denk ik, voor een redelijk stevig gekleurde - B&F Calke green? of Breakfast room? - muur in het zitgedeelte met boekenkast en idem in de keuken, met een veel lichtere uitvoering op de muur met die tafel ertegenaan en de prentjes uit de gang aan de muur. Alle plannen kunnen weer geheel gewijzigd worden. 

Toen gingen we nog een kroketje eten in de stationsrestauratie en bedacht Ko dat Lobith dichtbij was, maar Cor helaas niet thuis. Toch een uiterst plezierige dag!

28 februari. Verhaspeld Nederlands kan heel leuk zijn. Zo hebben Ko en ik al jaren 'Dat hangt allemaal met elkaar in verband' in ons taalgebruik. 'Die woorden zijn synagoog' vinden we ook leuk. Vandaag hoorde ik weer een gezellige: 'Ik speculeer al een tijd met de gedachte ... ', Die houden we er in!

Oorlog in Ukraïne, verdorie. Lubach noemde het 'Poetins grensoverschrijdend gedrag!' Maar daardoor is de corona, geloof ik, voorbij!

22 februari. De fotograaf komt morgen om ons huis voor de verkoop te fotograferen. We zijn heftig aan het werk. Nou ja, alles moet toch binnenkort worden ingepakt en dus kunnen we dat gelijk al doen en lekker veel opruimen en/of weggooien.

Achter de bridgeclub is een parkeerterrein en de boom die daar weer achter stond is omgewaaid bij de storm vrijdag! Jammer van de boom!
20 februari. Hier moeten we natuurlijk van alles doen. Voor de fotograaf het huis min of meer steriel maken. Wat een onzin eigenlijk, maar ja ... 
Natuurlijk gebeuren er dan ook ongelukken. Ik ging per ongeluk op een collage van foto's uit Afrika zitten (en die kan dan gelijk weg): onze eerste grote reis samen, in 1987. Met o.a. een foto van een kameleon in een euphorbiastruik, tuin/hotel/Arusha ... 

Daar gingen we tijdens die reis een keer theedrinken: een deftig hotel met een mooie tuin en in die tuin grote struiken van Euphorbia pulcherrima en dat zijn die rode kerststerren die je hier altijd rond kerstmis ziet. Ik vind ze hier afschuwelijk, maar in de tropen zijn die kerststerren struiken en zien er best aardig uit. Als er kameleons in wonen worden ze zelfs leuk. In 2010 waren we weer in Arusha, gingen in dat hotel theedrinken, maar zowel de euphorbia's als de kameleons in de tuin waren verdwenen. Ik ben er wel meteen naar gaan zoeken! De foto is van een foto. Rare kameleon met een puntneus! Misschien een 'berg'kameleon (ik heb het niet verzonnen) die heeft iets als twee horentjes aan de voorkant.
Er was ook nog een kleine, maar fijne foto bij van het mooiste plekje van de wereld: Ndutu, zoals het er toen uitzag in de hele vroege morgen. Die stop ik in mijn portefeuille!

16 februari. We hadden deze week een styliste op bezoek. Er moeten foto's gemaakt worden van ons huis en die moeten de verkoop gaan bevorderen. Dus moet er gefluft worden.

Vanmorgen hebben we de zolderkamer aangepakt. We komen er zelden, maar voor toekomstige bewoners zou de kamer heel goed als slaapkamer kunnen dienen  voor een kind. Er moet dus zichtbaar gemaakt worden, dat er een bed kan staan. 
Dat gaat zo: men neme 6 verhuisdozen. Daarover leg je de dekbedden die op het moment niet in gebruik zijn, de zomeruitvoering dus. Dan leg je aan het hoofdeinde een kussen en bedekt het geheel met een prettig ogende lap. Voilà, de illusie van een bed is geschapen. Marleen had gelukkig een grote lap te leen!
Kop in het LD gisteren. Journalisten hebben blijkbaar niet altijd leren spellen ...
9 februari. Toen ik lang geleden lerares Engels was, in Zoetermeer, was ik uiteraard ook altijd klassenleraar van een of andere klas. Soms gebeurde het dat een leerling van 'mijn' klas halverwege het jaar ging verhuizen en naar een andere school ging. Dan gaf ik haar of hem bij het afscheid een exemplaar van Asterix en de Britten en schreven de medeleerlingen allemaal iets voorin. 

Zelf heb ik in de loop van jaren Asterix en de Britten in allerlei talen verzameld. Ik heb het in het Engels, Frans, Duits, Italiaans, Spaans, Portugees, Grieks, Pools en Bahasa en natuurlijk in het Nederlands en het laatste boek is al bijna 50 jaar oud!!! Deze week kreeg ik het in het Zweeds! Jammer dat er geen Swahili variant bestaat of Papiamentu ... 
8 februari. Gisteren hebben we een appartement gevonden, Leiderdorp, overal bridgers in het gebouw. Hiermee begint het koopcontract: 'verkoper verkoopt aan koper die van de verkoper koopt ...' Het is een mooi appartement, met een minder mooi uitzicht, maar verder is alles OK. Als je van het balkon valt ben je in AH, ligging op de zon is goed, keuken heeft een aanrecht dat hoog genoeg is en verder niet onverdragelijk lelijk, inductie, dubbele spoelbak. Er zijn 2 wc's. Dat alles op135 vierkante meter, dus ruim. Alles is wit, dus daar zullen we iets aan moeten doen. 
Ik zal de tuin missen, maar hoef ook het werk niet meer te doen, want dat viel me behoorlijk zwaar inmiddels. De hurken doen het al jaren niet meer, een kwartiertje snoeien is ook moordend. Het tuintje in Garderen is net genoeg.
5 februari. Met Sam raakte ik in een email discussie over landschappen. Ik vind de polder maar af en toe de moeite waard. Het stuk op de foto valt mij iedere week weer op, ergens bij Woerden zie ik rijen knotwilgen op het stuk naar Utrecht als we naar Garderen rijden. Verder ben ik niet zo polder, maar dat is, geloof ik, vooral omdat er overal zoveel rotzooi staat of ligt.

3 februari.  Gisterenavond op het weerstation dat hier op tafel staat. Volgende kans is over 200 jaar!  Boven: dag, maand, jaar. Onder: tijd! Ko heeft het gefilmd voor deze foto. 
Later: ik heb me natuurlijk weer eens vergist: de 22ste kunnen we in de herkansing!

Het was gisteravond om 6 uur nog min of meer licht en vanmorgen zong er ergens een merel. Sneeuwklokjes en krokussen.

 

.
31 januari. Vanmorgen was ik doende een brief te schrijven naar iemand die ik niet ken. Toen ik bezig was de brief in een envelop te doen ging de telefoon, mijn mobiele telefoon NB die ik nauwelijks gebruik, en aan de lijn was degene aan wie ik net een brief had zitten schrijven!!! Zoiets gebeurt niet dagelijks. 

Vanmiddag werd er voor het eerst sinds lange tijd weer gebridged. Aan gewone tafels, geen gezeul met biddingboxen, maar wel allemaal een mondkapje op wanneer je NIET aan je tafel zat. Ik had de hele middag maar één keer een opening en die was ook nog eens minimaal, maar we werden wel 3e in onze lijn. Dus nog niet helemaal verleerd. Lastige handen met veel misfits.

30 januari. Eigenaardige film gezien: The Piano. Negentiende eeuw: een meisje, dat niet kan/wil? praten, met een dochtertje van een jaar of 6, wordt vanuit Schotland uitgehuwelijkt aan een man in Nieuw Zeeland. Zonder telefoon of internet of zo. Da's al héél vreemd. 
Ze komt met een soort prauw aan bij een strand met aan boord haar dierbaarste bezit: een vleugel. Op een prauw, jaja! Die mag van haar toekomstige man niet mee naar huis, geen plaats, lastig te vervoeren en zo. Die blijft dus achter op het strand, maar ze kan er een tijdje later door de krat heen nog op spelen. 
De man is betrekkelijk hoffelijk voor haar: ze hoeft het echtelijk bed niet te delen zolang ze niet wil. Ze wonen in het helemaal niks in een onduidelijk huishouden, waarbij je niet weet wie wie is en waarom, veel regen, ze mist haar piano en ze kan ook nog niet praten, maar haar dochtertje wel!! Een aardige buurman ziet wat in haar, ruilt een stuk land tegen de piano, laat de piano ophalen, door de jungle heen, en laat hem stemmen. Nu kan ik me goed herinneren hoe lastig het was in 1965 om in Nigeria mijn piano te laten stemmen, alweer dik 50 jaar geleden, maar toch: modern transport, in de buurt van een stad en een soort telefoonverbindingen, maar toch lastig!, dus in de 19e eeuw in de jungle lijkt me dat tamelijk onwaarschijnlijk. Die buurman laat haar bij hem thuis spelen en er ontwikkelt zich een soort relatie. Wettige echtgenoot ziet dat niet zitten en na meer complicaties wordt de vrouw met buurman en piano weggestuurd. Weer op een prauw, maar nu gaat de piano overboord met de vrouw eraan vast - heeft ze zelf gedaan -  maar die weet zich te bevrijden en ze leefden nog lang en gelukkig. 

De klimmende spanning tussen Ada en buurman wordt mooi in beeld gebracht, maar de rest is super ongeloofwaardig en -realistisch. Maar weer niet sprookjesachtige genoeg, met een paar elfjes of sprekende dieren of zo, om de film in die categorie onder te brengen. 

19 januari. Twee appartementen bekeken. Met het eerste gisteren waren m.i. twee dingen mis: te klein en te duur. Daarvan was de sluitingstijd voor bieden - minimaal 8% boven de vraagprijs hoorde ik, en het was al zo duur! - vandaag, dus dat is inmiddels weg. 
Met het tweede was er veel mis. Met stip op 1: het was een galerijflat en daar wil Ko beslist niet aan. Maar verder moest het van top tot teen opgeknapt worden en dat schept mogelijkheden ... Groot, betaalbaar, leuk uitzicht, 200 meter van de supermarkt en goed op de zon. 

Ik wou dat Ko niet zo'n moeite had met het entree, mij een budget gaf van pak weg 60.000 euro en vervolgens voor 3 maanden naar warmer oorden vertrok met de mededeling: Je bekijkt het maar ... Mijn vingers jeuken als ik zo iets zie. Maar ja, er zijn amper aannemers te vinden en entree/galerij wordt er niet door opgelost.   

17 januari. Ik heb zin om te mopperen. Op de techniek van vandaag. Gisteren moest ik belasting betalen en dat gaat via de computer, maar je hebt er ook je telefoon bij nodig. Het heeft me weet ik hoe lang gekost om het te leren, maar nu kan ik het, hoera! Nou, mooi dat ik er gisteren niet in slaagde om 'in te loggen'. Een keer of 3 's middags geprobeerd, 's avonds nog twee keer, vanmorgen opnieuw twee keer: niet gelukt is de boodschap. Wat heb je dáár nou aan!
Ko kan altijd uitvissen wat er mis is, maar Ko is niet altijd in de buurt en weet ik hoeveel oude mensen hebben helemaal geen Ko in de buurt!!! Wat was er mis? De telefoon had geen verbinding met wifi en dat kan je dan zien aan een piepklein figuurtje met 3 boogjes, op je telefoon. Razend word ik daarvan.
Mensen, die ik niet ken, stuurden me dagen geleden een zgn apje. Over een appartement dat te koop komt. Ik loop niet met een telefoon op zak en lees geen apjes. Niet waar: soms. Als iemand die ik wel ken, Tonkie, Claire of Noor bv, mij foto's stuurt van het een of ander, want dan laat mijn telefoon een geluidje horen. Maar een apje van een onbekende over een flat dat te koop komt komt - in beide betekenissen - niet binnen. En als ik dan een antwoord wil versturen kan ik het om duistere redenen weer niet verzenden.

Ik ben blij met veel technologie: met de telefoon, de digitale camera, muziek op de radio, leuk programma op de TV. Ik beleef ook veel plezier aan de computer, dus ik mag ook eigenlijk helemaal niet mopperen. Bovendien was er vandaag een heuse blauwe lucht en was het om 5 uur nog licht. En de helleborussen bloeien. 

13 januari. Vandaag eens even niet naar het bos, maar dingen doen in huis. Ik ben aan de blogs en Ko is met antennes en zo in de weer.

Ziggo is n.l. een tijdje geleden gestopt met 'via de kabel'. Het fijne begrijp ik daar natuurlijk niet van, maar het had veel storing op radio 4 als gevolg. Ik luister graag naar radio 4 bij een legpuzzel of als Ko er niet is. De meeste mensen kunnen hun oren niet uitzetten en waarom zou je iemand dwingen te luisteren naar muziek waar hij/zij geen plezier aan beleeft, dus meestal staat radio 4 uit.

Nu heeft Ko een apparaatje aangeschaft waarmee het gebrom en geknetter van de radio zou verdwijnen, maar het valt niet mee om e.e.a. gedaan te krijgen Hij denkt, dat de metalen latjes in het plafond wel eens de bron van de narigheid kunnen zijn. 

Tevreden met de resultaten van gedane arbeid zijgt hij nu net neer bij zijn computer en ik heb heel wat blog bijgewerkt! Mooi zo en morgen naar het bos.

Met Wijbe sprak ik over zingen, liederen en de mogelijkheid om samen 'Mondnacht' HT van Schumann te 'doen'. Hij zingen, dat kan hij heel goed, en ik aan de piano en nu Ko een partituur heeft aangeleverd op een halve toon lager (2 mollen i.p.v. 5 kruizen), hoort de begeleiding ervan min of meer tot mijn kunnen. Het is een lied dat mij tot tranen kan ontroeren en wordt hier gezongen door Jessye Norman, maar Quasthoff is ook geweldig. Je kunt luisteren via dat blauwe dingetje.

Met Sam correspondeerde ik over chansons en het belang van de tekst. Die lap ik meestal aan mijn laars, tenzij het b.v. Papiamentu is, want bij een leuke taal wordt het taalrobotje in mijn hersenpan wakker!
 Aan het werk dan maar: rechts is de tekst. En die doet mij hoegenaamd niets! Wie is 'sie'  en wie 'ihm' in de tweede regel? Sternklar vind ik wel een mooi woord.

 Es war als hät der Himmel die Erde still geküsst
Das sie im Blütenschimmer von ihm nur träumen müst 

Die Luft ging durch die Felden, die Ähren wogten sanft
Es rauschten leis die Wälder, so sternklar war die Nacht

Und meine Seele spannte weit ihre Flügel aus
Flog durch die stille Lande als flöge sie nach Haus.

 
Ik was op school al redelijk goed met gedichten, als je het zo kan zeggen. Een onderdeel van het vak Nederlands was tekstverklaring en dat lag me wel, in tegenstelling tot  een opstel schrijven over b.v. een maatschappelijk onderwerp. Daar bakte ik niks van. Noem maar wat: 'Voor- en nadelen van een groot gezin'. Dan kon ik best een aantal voor- en nadelen verzinnen, maar daar een paar bladzijden over uitwijden, nee!
Ik ontdekte op een gegeven ogenblik dat als ik de poëtische titel, 'De wijde polder' of zo,  koos uit het lijstje van opstelonderwerpen, dat ik daar wel een lyrisch verhaaltje over kon schrijven en heb nooit meer naar de andere onderwerpen gekeken, haha! 

Ko kan juist ontzettend goed over een of ander probleem schrijven. Of precies 5 minuten spreken, wow! 

12 januari. Een rustige verjaardag met een gezellig, lang gesprek met oude vriend/collega Wijbe, een videopraatje met Claire en gezin, telefoontjes van deze en gene en een heel klein groepje aan de Chinees. Voor iedereen aan tafel gold dat er zware verliezen waren geweest in de afgelopen 2 jaar en dat maakte de gesprekken waardevol. De vierkante tafel is daar ook heel geschikt voor!! Een fijne avond. 
Van Ko kreeg ik het meest onverwachte cadeau dat ik zelfs niet in 10 keer had kunnen raden: 6 flessen wijn. Maar ja, wel heel speciale - zie etiket - die hij uit Duitsland had laten komen. 

Echte wijnliefhebbers vinden hem niet te drinken gelukkig en wat mij betreft één van de 3 wijnen die ik lekker vind en die zijn hier in Nederland nergens te koop. Italiaanse Rosata rapitallo is een andere en de 3e is Spaans, wit en weet ik niet meer. 
De winter sukkelt zo'n beetje door, men beweert dat ie koud gaat worden, maar vandaag is het 8° met mist en dus geen wind. OK. Maar ... er zijn al overal tekenen van het voorjaar dat eraan komt te bespeuren: de uitbundige toverhazelaar in de voortuin, een paar bloemetjes aan Cyclamen coum, een voorjaarsbloeiende soort die zich hier ruim uitzaait, heel leuk!, helleborus natuurlijk en vandaag een bloem, die niet opengaat zonder zon, aan een colchicum, een specialistisch soortje dat op een roze krokus lijkt met een ander interieur. Het voorjaar gaat altijd heel langzaam en kan wel 3 maanden voortkruipen. De meeste planten die nu bloeien houden er gewoon even mee op als het onder nul komt, maar richten zich bij dooi weer op. Als de vorst tenminste niet pas heel laat in maart of zo arriveert, want dat is dodelijk.

5 januari. IJverig geweest vandaag: 6 blauwe flesjes en andere zaken naar de kringloop:  we zijn aan het opruimen. Papier naar het afvalstation. Auto volgetankt, boodschappen gedaan. Ko heeft bridgeboeken uitgezocht en klaargelegd voor vervoer naar Drenthe, waar ze mogelijk gebruikt gaan worden. Ik heb het kratje schoongemaakt waarin ze vervoerd gaan worden, voorlopig naar Garderen. En samen kunnen we nu weer voor de buis gaan hangen na een welbestede ochtend/middag. Wel wordt er gebreid of zo (en vaak ook geslapen) als de TV aan staat ...
4 januari. Ik, en Ko trouwens ook, vind de winter maar niks, maar als het gedoe van kerst en jaarwisseling voorbij is verschijnen in de tuin de eerste tekenen van de lente die eraan komt!  

De eerste bloemetjes van een soort cyclamen, die zich overal heeft uitgezaaid. En de eerste bloem aan de roze helleborus is er ook. 
3 januari. Mijn nichtje Barbara zou waarschuwen als ze een nestje poesjes zou hebben en ziehier: kleine poesjes, al heel lang niet meer gezien. Schattig hè? Brits korthaar, zowel de moeder als de vader cream.  De poesjes in dit nest zijn grijs en de katertjes cream.
Iedereen: een goed, en vooral gezond 2022 met veel lachen toegewenst!
Wie nog wat meer van 2021wil zien kan hier terecht:  Jaaroverzicht 2021  
of klik op 2021 in het menu

Naar bovenkant