2022
Naar de onderkant van de pagina.
21 mei.  Ik ben altijd dol op horloges geweest, al vanaf mijn 10 of 11de. Ooit - 1949 - lag er in de Maarsmansteeg in Leiden een zilverkleurig horloge aan een rood bandje in de etalage van een juwelier, die daar toen blijkbaar was. O, wat begeerde ik dat horloge en hoe vurig hoopte ik , dat ik het cadeau zou krijgen bij mijn plechtige communie in juni van dat jaar. Maar dat gebeurde niet, want 27,50 was veel geld voor een gezin met veel kinderen. Ik tekende nog zeker een jaar lang horloges op mijn smalle pols. 

Tegenwoordig heb ik een Seiko voor dagelijks gebruik; maar Seiko heeft kuren en staat regelmatig stil. Als het heel warm is bijvoorbeeld. Of gewoon, omdat er een nieuwe  batterij in moet, zoals vorig jaar. Maar toevallig kwam ik dit exemplaar tegen bij de kringloop in Putten, toen de Seiko kuren had. Ziet er PRECIES zo uit als dat met het rode bandje, maar dan in het geel. 50 cent en het loopt vooralsnog als een tierelier.

20 mei. De computer en de daarbij horende mogelijkheid om iets met foto's te doen waren een tijdje buiten beeld, maar de verhuizing is achter de rug en de computer + fotobewerkprogramma zijn weer bruikbaar.
  Op de dag van de verhuizing moesten we om 6 uur op. Het miezerde een beetje en ik miezerde mee toen ik naar mijn bloeiende tuin keek. Gewoon maar wat groen, met boterbloemen en de onuitroeibare gele meconopsis (papavertjes), een aangewaaide witte geranium en witte camassia (bolgewas) achterin, het geelbonte klimopje uit Duitsland ... ach!

Op de 17e in alle vroegte kwamen twee verhuiswagens met 6 verhuizers. Om 1/4 voor 12 was alles ingeladen, om twee uur alles uitgeladen en wij met een huis vol dozen en meubels en zo ... De verhuizers waren o.a. enthousiast over de saucijzenbroodjes van van Maanen.
Raar hoor, zo'n onttakelde keuken! De a.s. bewoners gaan weer van alles veranderen ...

Om 1/2 8 waren de verhuizers er: 6 potige kerels en twe verhuiswagens. Om 1/4 voor was het huis leeg, om 2 uur stond alles in Leiderdorp. Dat was het dan!

Daarna begint er opnieuw een periode van veel werk: je moet een stuk of 100 dozen uitpakken en kunt een tijd lang van alles NIET vinden.

Het inrichten van een ander huis begint met het bed opmaken, zodat we straks in ieder geval kunnen slapen en dan gaan we al snel over tot het herbouwen van de boekenkast. 
M & M kwamen over uit M(onnickendam) om elkaar weer eens te zien na hun vakantie in Engeland, ons nieuwe onderkomen te bekijken en een handje te helpen bij het opzetten van de lange tafel en het ophangen van de groene lampjes. Eerst werkoverleg natuurlijk en dan met eindeloos geduld de constructie die Ko bedacht en gemaakt heeft aan het plafond krijgen. Het is nog niet helemaal goed, foto volgt. 

Ook van de fraaie tafel komt er wel een foto. 
Inmiddels is het grootste deel van de dozen uitgepakt en is de woonkamer gezellig aan het worden. De badkamer is bijzonder stom van inrichting, maar moet even wachten, en de keuken is te klein. Ik kan mijn spullen niet kwijt. Maandag komt er iemand voor. Op zichzelf vreemd met al die ruimte!
15 mei.  Zondagmiddag brachten we Muts bij Jaap. Na een klein kwartiertje zenuwachtig rondkijken herinnerde ze zich blijkbaar dat ze daar wel vaker was geweest en verdween naar haar vaste plek op een stoel/onder de tafel. 
Inmiddels is ze in Leiderdorp en heeft ze haar lot min of meer aanvaard ...


16 mei.  Ons huidige bed wordt morgen, als we verhuizen - alles is ingepakt, dus ik kan me wel met het blog bezig houden!!! door de heren verhuizer uit elkaar gehaald en in de garage of zo gezet, dan kan het t.z.t. op de onvolprezen dakdragers naar Garderen worden getransporteerd. 
Het orgel moest door een specialist uit elkaar gehaald worden om de trap af te kunnen, net als toen het de trap óp moest. Het kan wel in zijn geheel in een verhuiswagen  en nu alles ingepakt is en we niks beters meer te doen hebben kan Ko wel even orgel spelen. 

Morgen om 7 uur staan de verhuizers op de stoep!
De boekenkast is uit elkaar. Dat is, als leg, in anderhalf uur gebeurd. Hij staat in 2 1/2 weer in elkaar, maar dan wordt er nog wel regelmatig iets veranderd.
12 mei. Foto's maken kan nog wel, maar er iets mee doen niet meer. We zitten in een puinhoop, maar het is bijna klaar. Over een paar dagen wonen we in een enorm appartement waar je rolschaatsen nodig hebt om van de ene kant naar de andere te komen. I.p.v. een knus huis, waar je meteen tussen de bloemen zit als je de deur uitgaat. Het zal wel wennen en Ko vindt het fantastisch en dat is mooi. En ik vind 'er iets van maken' echt leuk, dus ik ben wel nieuwsgierig hoe e.e.a. uitpakt.
Vanmiddag gaan we lekker naar het bos. De buren zaten er vorige week en deelde ons minihuisje met een muis. Die zijn kennelijk slim genoeg om te weten, dat Muts er even niet is!
9 mei. 10 uur: spitsuur. Ko is naar een vergadering, ik zit, nog in pyjama, op de WC, in voorbereiding op de dagelijkse douche. Gaat de telefoon én de bel van de voordeur. Ik hijs mijn broek op, pak de telefoon, Claire uit Australië, wegens Moederdag gisteren, & doe de voordeur open voor de schilder, die de verkeerde sleutels heeft! Om 11 uur is er weer een doos ingepakt en alles weer rustig. 
En nu ga ik Muts borstelen;  die weet ook niet wat er allemaal gebeurt. Zondag gaat ze voor een paar dagen bij Japie wonen.
6 mei. Vandaag was het dus spannend want de muren werden gedaan ... en dat pakte anders uit dan ik gedacht had. Op foto 1 gaan de eerste streken verf erop. op 2 is de achterste muur klaar: veel donkerder dan ik gedacht had!!! maar wel de juiste nuance groen.  De vloer, die ik altijd wit heb genoemd, is ineens heel licht rozig bruin. 
Op de 3e foto zijn alle drie de muren gedaan, links en helemaal rechts met dezelfde kleur, maar het ziet er door de lichtinval anders uit. De middenmuur zou, dacht ik, bijna wit worden met een zweem van groen, maar is een beetje mosterd. Als het ingericht is en de plaatjes hangen aan de muur dan ziet het er weer anders uit, dus voorlopig laten we het maar even zo.   

Gisteren dacht ik dat de muur die Ko en zijn zoon Pieter geverfd hadden lichtgrijs was geworden i.p.v. zand. Vandaag was ie meer zand dan grijs. Kleuren en licht beïnvloeden elkaar enorm, leuk!

5 mei. De boekenkast bijna leeg en de dozen stapelen zich op. De rotzooi in huis wordt steeds groter ... 
In Leiderdorp zijn inmiddels de 3 slaapkamers voorzien van laminaat en plinten. Morgen gaat de schilder beginnen.

3 mei. Ko was al in alle vroegte paraat. Eerst werden een stuk of 100 verhuisdozen afgeleverd en toe ging hij met Aad aan laminaat werken in Leiderdorp. Daar voor moest eerst de vaste vloerbedekking in de 3 slaapkamers weg en afgevoerd naar de stort. Halverwege de dag was het laminaat, dat Ko in huis had op (later in de middag werd de rest gebracht) en was het toekomstig 'kantoor' voorzien van laminaat, en de helft van de 'logeerkamer'.  Van de vorige bewoners zijn nogal wat zaken blijven staan en daarmee moest gesleept worden, hetgeen altijd leidt tot enige chaos. Veel gesjouw met bedden en kasten. 
Ik bleef in de ochtend in Zoeterwoude en ruimde een afdeling boekenkast op, zie hieronder, schilde de de asperges voor de avondmaaltijd - wat waren ze weer lekker! - en zette dingen op MP en zo.

Ik kon eindelijk het kleed zien dat ik al weken geleden heb aangeschaft (toen er een weekend korting op was ...) Het is zo groot dat we het hier niet konden uitleggen, maar daar in die enorme ruimte ging dat prima. Enig kleed, daar gaat ons eigenaardig collectief van meubilair het goed bij doen en het totaal witte appartement kon best was kleur gebruiken. 

We kregen trouwens gelijk bezoek. Dat gebouw zit helemaal vol bridgers en die kennen we allemaal! Eerst Anneke, toen Inge.
3 mei. Ko is dáár dingen doen, ik hier.  Een afdeling boekenkast is leeg, 8 dozen vol boeken. Ik moest wel weer even weten hoe je ook weer een plat aangeleverde verhuisdoos tot doos maakt, maar gelukkig is er tegenwoordig overal internet en YT voor.

2 mei. Zo, we zijn weer groot vastgoed bezitters. Bij de notaris werd alles weer in minuut verleden en nu kan het werk beginnen. 
1 mei. Ik ben net begonnen aan een onbekende Mary Wesley. IK mag haar boeken altijd graag lezen. 'Harnessing Peacocks' is mijn favoriet. Maar Mary maakt zich wel schuldig aan gebrek aan kennis over de meest eenvoudige zaken in de natuur. In The vacillations of Poppy Carew laat ze merels zingen in oktober en in A dubious legacy tref ik al in het tweede hoofdstuk bloeiende seringen in juni. Terwijl die nú toch overal in bloei staan en het is 1 mei!! Dat betekent trouwens dat we nog even de IJsheiligen moeten doorstaan en dan is het hopelijk eindelijk weer ZOMER. Dan zijn de seringen uitgebloeid. 
Er staat een heel bijzondere hier vlakbij: als je het pad naar naar het parkje hier achter de overkant inslaat, vanuit de Nassaulaan: op het hoekje eentje met zuiver roze bloemen en die heb ik verder nog nooit gezien. Maar zoals j op de foto kunt zien: er zit bruin tussen, hij is al op z'n retour.

25 april. Zaterdag hadden we een  feestje in de Leidse Lente. Feestje = nette kleren en ik trok een mooie Peter Hahn broek aan, met dun ondertruitje en handgebreide boventrui van Deense wol (je weet maar nooit of het koud is) en een favoriete hanger: een stuk versteend hout aan een koordje. Daar frummel ik aan als we bridgen en ik moet nadenken! 
Ko zette de auto op het parkeerterrein Haagweg en we liepen naar de L.L., maar het was aardig warm, dus trok ik de trui onderweg uit. 

Leuk feestje! Toen het klaar was deed ik de trui weer aan en merkte dat ik de hanger niet langer om mijn nek had. Zoeken leverde niks op. Speuren onderweg naar de parkeerplaats - ik had immers mijn  trui uitgetrokken - ook niet. Bij de auto bedacht ik dat ik nog even kon gaan vragen bij het hokje waar je betaalt of op het busje wacht. En ja hoor, daar lag de hanger. Iemand had hem blijkbaar gevonden en ingeleverd, en mijn buitenaardse vriend, de heilige Antonius, ziet voor mij daarop toe! Al mijn hele leven! Ik krijg alle verloren zaken altijd terug, behalve geld, maar wel al meer dan eens mijn portemonnee.
22 april. Huis verkocht, onder voorbehoud en geen optimale prijs, maar vooruit: een kopzorg minder!
18 april. Vanmiddag weer hier in het westen. Onderweg luisteren we naar de Paganini-variaties. Ik ga even kijken of ik daar iets mee kan. Ik weet helemaal niks van Paganini, laat ik daarmee beginnen. Die 'variaties' is een compositie van Rachmaninoff.  Eerst komt er een thema H. en daarna allerlei variaties erop. Één van die variaties is het meest romantische stuk dat ik ken. Het is een soort muzikale vertolking van absolute blijdschap. H. Een heerlijk stuk, maar het oorspronkelijke thema hoor ik er niet in. Om de een of andere reden doet het me denken aan koeien die voor het eerst weer naar de wei mogen, grote logge beesten die van blijdschap niet weten hoe ze moeten springen.

Thuis lees ik de recensie over de deftige Matthäus in het LD en die is zeer lovend. Ik heb op TV een stukje gekeken en geluisterd in Garderen, wist niet dat het hier in Leiden was, zag Rutte zitten en vond de rusten aan het eind van elke regel bij de koralen zeer hinderlijk. Ik 'kwam erin' bij het verraad van Petrus, luisterde naar een mooi gezongen 'Erbarme dich' en ben na 'Aus Liebe' er weer uitgestapt. Wel Johannes geluisterd en nog een keer Lucas. 

11 april. De Goede Week is weer begonnen en dat betekent, wat mij betreft, de grote passieverhalen van Bach luisteren. Ik begin met de Lucas, waarvan ik het openingskoor al erg mooi vind en verder mag ik hem ook graag horen. Dit koraal b.v., na het verraad van Petrus: 
Aus der Tiefen rufe ich: Jesu Gnade, tröste mich
Ich hab' Unrecht schwer getan, aber Jesu nimmt mich an.
Vind ik een prachtig koraal, met een subtiele begeleiding van een luit? harp? gitaar? Luister zelf  H.
Het is een werk, dat in een aantal opzichten flink verschilt van de Matthäus of de Johannes. Zo lijkt het op de CD die ik heb alsof er maar één sopraan meezingt. Ene Charlotte Lehmann, erg mooie sopraan trouwens! Er is een koraal zonder sopraanpartij en in 'Aus der Tiefen' zingen alleen mannen. 
Ik houd niet zo van de bas-aria aan het eind en ook het slotkoor vind ik minder dan dat van Matthäus of Johannes, maar dat is uiteraard een kwestie van smaak. 
Luisteren gaat vaak samen met een legpuzzel, waarbij Muts graag mag assisteren!
6 april. Het appartement waar we volgende maand in gaan wonen is heel groot en heel wit. Daar moet wel wat kleur tegenaan en daarom hebben we een enorm vloerkleed aangeschaft via internet.  Veelkleurig, 3 bij3 meter, en het komt uit Turkije. Het was toevallig dit weekend te koop met behoorlijke korting, dus het is wat eerder aangeschaft dan absoluut nodig.
We kunnen het nauwelijks samen dragen en daarom ligt het even op de bank tot we het morgen naar b.v. de garage kunnen sjouwen als de onvolprezen LInda een handje kan helpen. 

Muts heeft het kleed besnuffeld en goedgekeurd.  
6 april. Ik mag graag legpuzzels maken als het regent en er buiten niks te doen valt. Muziek aan, prima vermaak. Onze grote voorraad legpuzzels moest van de styliste van boven op de boekenkast verwijderd worden, want open ruimte was goed voor het 'groot'- effect. Alle puzzels gingen dus in verhuisdozen en alle verhuisdozen met puzzels naar de dochter van Ko, die toevallig tijdelijk over een enorme hoeveelheid bergruimte beschikt. Nu  ga ik van tijd tot tijd bij de kringloop nieuwe puzzels halen. Die overigens verrassend compleet zijn, waar je ontbrekende stukjes zou verwachten. 
Deze keer heb ik misgegokt met puzzels van het merk Wild Horse. Plaatjes van gebouwen vind ik eigenlijk al niks, maar de puzzel die we gisteren hebben uitgelegd met iets in Rome bestaat voor de helft uit lucht. Ik ben dol op 'lucht leggen',  maar dat houdt op als het meer dan 400 stukjes zijn, met alleen een klein verschil in kleur, maar nauwelijks verschil in vorm. Op de rechterfoto: 55+ vrijwel identieke stukjes, die ook nog eens op verschillende plaatsen passen, daar is geen beginnen aan. Je weet nooit of iets goed ligt en bovendien zijn er overlappingen:, i.e.als een open rand moet worden gevuld met een klein pootje, zoals op rechterfoto, en nog een deel van een ander stukje.

Dergelijke puzzels lijken me welkom bij langdurig gedetineerden in eenzame opsluiting, maar deze gaat bij het oud papier!

2 april. We besloten, ondanks de slechte weersvoorspelling, naar Garderen te gaan en ik heb gisteren echt genoten: zo sloom als het vogelverkeer de vorige keren was, zo druk was het gisteren. Een pak(je) sneeuw en weinig aanwezigen in het park? 

Hoogtepunt van de dag: tegelijkertijd een lijster, een eekhoorn en een appelvink. De foto van de appelvinken is slecht, want ik fotografeer op grote afstand en door het raam. In de morgen zaten er op een moment 5!!! op het terras. 

26 maart. De hele maand heeft de zon geschenen en de laatste paar dagen was het ook heerlijk weer met iets van 18°. Muts kan dat ook wel waarderen.  
19 maart. Donderdagmiddag gingen we zoals gebruikelijk naar Garderen. Er was in de nacht een buitje gevallen en dat bevatte saharazand. Duidelijk te zien op de ruiten van de auto. 
Ook heel curieus was een band van bewolking, heel dicht en niet erg hoog, die zich van links naar rechts (ik weet nooit precies waar oost of zuid is) in ons uitzicht bevond. We zagen dat wolkenveld gedurende de hele rit en er was ook geen waarneembare verandering in gekomen; niet hoger of lager. Er dreven losse wolken vóór.

17 maart. Onze buren zijn zó blij dat we gaan verhuizen, dat ze de vlag hebben uitgestoken! 

 

 

 

 

 

(Dit is nepnieuws)

16 maart. Vandaag heeft Ko de garage gedaan en ik ben tekeer gegaan in garage en tuin. Daar kwam ik nog een truitje van Spriet tegen, ach ... Spriet had een wond op haar schouder, waar ze voortdurend aan likte en die daardoor maar niet wilde genezen. Dus kreeg ze met regelmaat een truitje aan. Die breide ik in de auto: bridge in Narbonne was goed voor één truitje. Uiteindelijk ging de wond gelukkig dicht en had ze geen truitjes meer nodig. Links is de voorkant, rechts is de kant van de rug waar de plek zat. Ze probeerde eindeloos bij de (mogelijk) jeukende wond te komen en die truitjes waren in no time kapot. 

13 maart. Toen we moesten opruimen voor de fotograaf zijn er allerlei dingen in verhuisdozen verdwenen en die laten we daar maar zitten, want over een maand of wat moet toch alles ingepakt worden. Maar dan heb je natuurlijk wel gelijk iets nodig dat in een van die dozen zit. Borduurnaalden b.v. Ko heeft ze ingepakt en weet Ko veel waar die borduurnaalden zijn gebleven ...
Dit weekend vroeg dochter 1 me of ik een trui van haar kon repareren. Ja, natuurlijk kan ik dat. Lopen gaat niet meer zo goed en zien ook niet, maar een beetje met een naald prutsen, als het niet te klein is, gaat heus nog wel. Maar ja, waar zitten die borduurnaalden? 
Uiteindelijk ga ik maar eens in die dozen kijken en er gebeurt iets onwaarschijnlijks: in de EERSTE DOOS waar ik in kijk!!! Gelijk ook maar even die kleine gaatjes in Ko's trui gedaan. Ko heeft een fantastische Pringle trui in framboosroze  en die staat hem geweldig. Ooit bij een Oxfam gekocht toen we het - de laatste keer dat we in Engeland waren - koud hadden. Ik kon niet begrijpen dat je zo'n fraaie Pringle trui naar de kringloop zou brengen. Totdat ik een paar jaar later! wat mottengaatjes ontdekte! Nauwelijks te zien, maar toch ... Ze zijn gefikst.
5 maart. Ondanks het fraaie, zij het vrij koude weer, was er in Garderen niet veel te beleven. Vogeltjes met voorjaarsvakantie? Ik heb er, in 2 1/2 dag, maar een stuk of wat gezien. Donderdagmiddag en -avond vlogen er tot laat helikopters over, dat wel.
Gisteren gingen we naar Boxmeer. Op internet hadden we gevonden dat iemand daar tafels op maat maakt. Was ook zo en hartstikke leuk. Grote werkplaats vol verrassingen van allerlei moois. Tinka zou het fantastisch hebben gevonden, zij was erg van hout gebruiken, liefst oud! De eigenaar/beheerder maakte van alles, maar vooral tafels en ook veel plantenbakken en dat moet ik onthouden voor later. 

Wat we zochten was een heel lange, smalle tafel die in het appartement aan de muur tegenover de keuken gaat komen. Met verjaardagen kunnen daar dan de bakken met bami en zo staan, haha! Die wordt dus daar voor ons gemaakt en nog niet erg duur ook. 
Het plan is om daar in Leiderdorp een paar muren een kleur te geven, want dat appartement is geheel wit: vloer, muren, plafond. We gaan dus, denk ik, voor een redelijk stevig gekleurde - B&F Calke green? of Breakfast room? - muur in het zitgedeelte met boekenkast en idem in de keuken, met een veel lichtere uitvoering op de muur met die tafel ertegenaan en de prentjes uit de gang aan de muur. Alle plannen kunnen weer geheel gewijzigd worden. 

Toen gingen we nog een kroketje eten in de stationsrestauratie en bedacht Ko dat Lobith dichtbij was, maar Cor helaas niet thuis. Toch een uiterst plezierige dag!

28 februari. Verhaspeld Nederlands kan heel leuk zijn. Zo hebben Ko en ik al jaren 'Dat hangt allemaal met elkaar in verband' in ons taalgebruik. 'Die woorden zijn synagoog' vinden we ook leuk. Vandaag hoorde ik weer een gezellige: 'Ik speculeer al een tijd met de gedachte ... ', Die houden we er in!

Oorlog in Ukraïne, verdorie. Lubach noemde het 'Poetins grensoverschrijdend gedrag!' Maar daardoor is de corona, geloof ik, voorbij!

22 februari. De fotograaf komt morgen om ons huis voor de verkoop te fotograferen. We zijn heftig aan het werk. Nou ja, alles moet toch binnenkort worden ingepakt en dus kunnen we dat gelijk al doen en lekker veel opruimen en/of weggooien.

Achter de bridgeclub is een parkeerterrein en de boom die daar weer achter stond is omgewaaid bij de storm vrijdag! Jammer van de boom!
20 februari. Hier moeten we natuurlijk van alles doen. Voor de fotograaf het huis min of meer steriel maken. Wat een onzin eigenlijk, maar ja ... 
Natuurlijk gebeuren er dan ook ongelukken. Ik ging per ongeluk op een collage van foto's uit Afrika zitten (en die kan dan gelijk weg): onze eerste grote reis samen, in 1987. Met o.a. een foto van een kameleon in een euphorbiastruik, tuin/hotel/Arusha ... 

Daar gingen we tijdens die reis een keer theedrinken: een deftig hotel met een mooie tuin en in die tuin grote struiken van Euphorbia pulcherrima en dat zijn die rode kerststerren die je hier altijd rond kerstmis ziet. Ik vind ze hier afschuwelijk, maar in de tropen zijn die kerststerren struiken en zien er best aardig uit. Als er kameleons in wonen worden ze zelfs leuk. In 2010 waren we weer in Arusha, gingen in dat hotel theedrinken, maar zowel de euphorbia's als de kameleons in de tuin waren verdwenen. Ik ben er wel meteen naar gaan zoeken! De foto is van een foto. Rare kameleon met een puntneus! Misschien een 'berg'kameleon (ik heb het niet verzonnen) die heeft iets als twee horentjes aan de voorkant.
Er was ook nog een kleine, maar fijne foto bij van het mooiste plekje van de wereld: Ndutu, zoals het er toen uitzag in de hele vroege morgen. Die stop ik in mijn portefeuille!

16 februari. We hadden deze week een styliste op bezoek. Er moeten foto's gemaakt worden van ons huis en die moeten de verkoop gaan bevorderen. Dus moet er gefluft worden.

Vanmorgen hebben we de zolderkamer aangepakt. We komen er zelden, maar voor toekomstige bewoners zou de kamer heel goed als slaapkamer kunnen dienen  voor een kind. Er moet dus zichtbaar gemaakt worden, dat er een bed kan staan. 
Dat gaat zo: men neme 6 verhuisdozen. Daarover leg je de dekbedden die op het moment niet in gebruik zijn, de zomeruitvoering dus. Dan leg je aan het hoofdeinde een kussen en bedekt het geheel met een prettig ogende lap. Voilà, de illusie van een bed is geschapen. Marleen had gelukkig een grote lap te leen!
Kop in het LD gisteren. Journalisten hebben blijkbaar niet altijd leren spellen ...
9 februari. Toen ik lang geleden lerares Engels was, in Zoetermeer, was ik uiteraard ook altijd klassenleraar van een of andere klas. Soms gebeurde het dat een leerling van 'mijn' klas halverwege het jaar ging verhuizen en naar een andere school ging. Dan gaf ik haar of hem bij het afscheid een exemplaar van Asterix en de Britten en schreven de medeleerlingen allemaal iets voorin. 

Zelf heb ik in de loop van jaren Asterix en de Britten in allerlei talen verzameld. Ik heb het in het Engels, Frans, Duits, Italiaans, Spaans, Portugees, Grieks, Pools en Bahasa en natuurlijk in het Nederlands en het laatste boek is al bijna 50 jaar oud!!! Deze week kreeg ik het in het Zweeds! Jammer dat er geen Swahili variant bestaat of Papiamentu ... 
8 februari. Gisteren hebben we een appartement gevonden, Leiderdorp, overal bridgers in het gebouw. Hiermee begint het koopcontract: 'verkoper verkoopt aan koper die van de verkoper koopt ...' Het is een mooi appartement, met een minder mooi uitzicht, maar verder is alles OK. Als je van het balkon valt ben je in AH, ligging op de zon is goed, keuken heeft een aanrecht dat hoog genoeg is en verder niet onverdragelijk lelijk, inductie, dubbele spoelbak. Er zijn 2 wc's. Dat alles op135 vierkante meter, dus ruim. Alles is wit, dus daar zullen we iets aan moeten doen. 
Ik zal de tuin missen, maar hoef ook het werk niet meer te doen, want dat viel me behoorlijk zwaar inmiddels. De hurken doen het al jaren niet meer, een kwartiertje snoeien is ook moordend. Het tuintje in Garderen is net genoeg.
5 februari. Met Sam raakte ik in een email discussie over landschappen. Ik vind de polder maar af en toe de moeite waard. Het stuk op de foto valt mij iedere week weer op, ergens bij Woerden zie ik rijen knotwilgen op het stuk naar Utrecht als we naar Garderen rijden. Verder ben ik niet zo polder, maar dat is, geloof ik, vooral omdat er overal zoveel rotzooi staat of ligt.

3 februari.  Gisterenavond op het weerstation dat hier op tafel staat. Volgende kans is over 200 jaar!  Boven: dag, maand, jaar. Onder: tijd! Ko heeft het gefilmd voor deze foto. 
Later: ik heb me natuurlijk weer eens vergist: de 22ste kunnen we in de herkansing!

Het was gisteravond om 6 uur nog min of meer licht en vanmorgen zong er ergens een merel. Sneeuwklokjes en krokussen.

 

.
31 januari. Vanmorgen was ik doende een brief te schrijven naar iemand die ik niet ken. Toen ik bezig was de brief in een envelop te doen ging de telefoon, mijn mobiele telefoon NB die ik nauwelijks gebruik, en aan de lijn was degene aan wie ik net een brief had zitten schrijven!!! Zoiets gebeurt niet dagelijks. 

Vanmiddag werd er voor het eerst sinds lange tijd weer gebridged. Aan gewone tafels, geen gezeul met biddingboxen, maar wel allemaal een mondkapje op wanneer je NIET aan je tafel zat. Ik had de hele middag maar één keer een opening en die was ook nog eens minimaal, maar we werden wel 3e in onze lijn. Dus nog niet helemaal verleerd. Lastige handen met veel misfits.

30 januari. Eigenaardige film gezien: The Piano. Negentiende eeuw: een meisje, dat niet kan/wil? praten, met een dochtertje van een jaar of 6, wordt vanuit Schotland uitgehuwelijkt aan een man in Nieuw Zeeland. Zonder telefoon of internet of zo. Da's al héél vreemd. 
Ze komt met een soort prauw aan bij een strand met aan boord haar dierbaarste bezit: een vleugel. Op een prauw, jaja! Die mag van haar toekomstige man niet mee naar huis, geen plaats, lastig te vervoeren en zo. Die blijft dus achter op het strand, maar ze kan er een tijdje later door de krat heen nog op spelen. 
De man is betrekkelijk hoffelijk voor haar: ze hoeft het echtelijk bed niet te delen zolang ze niet wil. Ze wonen in het helemaal niks in een onduidelijk huishouden, waarbij je niet weet wie wie is en waarom, veel regen, ze mist haar piano en ze kan ook nog niet praten, maar haar dochtertje wel!! Een aardige buurman ziet wat in haar, ruilt een stuk land tegen de piano, laat de piano ophalen, door de jungle heen, en laat hem stemmen. Nu kan ik me goed herinneren hoe lastig het was in 1965 om in Nigeria mijn piano te laten stemmen, alweer dik 50 jaar geleden, maar toch: modern transport, in de buurt van een stad en een soort telefoonverbindingen, maar toch lastig!, dus in de 19e eeuw in de jungle lijkt me dat tamelijk onwaarschijnlijk. Die buurman laat haar bij hem thuis spelen en er ontwikkelt zich een soort relatie. Wettige echtgenoot ziet dat niet zitten en na meer complicaties wordt de vrouw met buurman en piano weggestuurd. Weer op een prauw, maar nu gaat de piano overboord met de vrouw eraan vast - heeft ze zelf gedaan -  maar die weet zich te bevrijden en ze leefden nog lang en gelukkig. 

De klimmende spanning tussen Ada en buurman wordt mooi in beeld gebracht, maar de rest is super ongeloofwaardig en -realistisch. Maar weer niet sprookjesachtige genoeg, met een paar elfjes of sprekende dieren of zo, om de film in die categorie onder te brengen. 

19 januari. Twee appartementen bekeken. Met het eerste gisteren waren m.i. twee dingen mis: te klein en te duur. Daarvan was de sluitingstijd voor bieden - minimaal 8% boven de vraagprijs hoorde ik, en het was al zo duur! - vandaag, dus dat is inmiddels weg. 
Met het tweede was er veel mis. Met stip op 1: het was een galerijflat en daar wil Ko beslist niet aan. Maar verder moest het van top tot teen opgeknapt worden en dat schept mogelijkheden ... Groot, betaalbaar, leuk uitzicht, 200 meter van de supermarkt en goed op de zon. 

Ik wou dat Ko niet zo'n moeite had met het entree, mij een budget gaf van pak weg 60.000 euro en vervolgens voor 3 maanden naar warmer oorden vertrok met de mededeling: Je bekijkt het maar ... Mijn vingers jeuken als ik zo iets zie. Maar ja, er zijn amper aannemers te vinden en entree/galerij wordt er niet door opgelost.   

17 januari. Ik heb zin om te mopperen. Op de techniek van vandaag. Gisteren moest ik belasting betalen en dat gaat via de computer, maar je hebt er ook je telefoon bij nodig. Het heeft me weet ik hoe lang gekost om het te leren, maar nu kan ik het, hoera! Nou, mooi dat ik er gisteren niet in slaagde om 'in te loggen'. Een keer of 3 's middags geprobeerd, 's avonds nog twee keer, vanmorgen opnieuw twee keer: niet gelukt is de boodschap. Wat heb je dáár nou aan!
Ko kan altijd uitvissen wat er mis is, maar Ko is niet altijd in de buurt en weet ik hoeveel oude mensen hebben helemaal geen Ko in de buurt!!! Wat was er mis? De telefoon had geen verbinding met wifi en dat kan je dan zien aan een piepklein figuurtje met 3 boogjes, op je telefoon. Razend word ik daarvan.
Mensen, die ik niet ken, stuurden me dagen geleden een zgn apje. Over een appartement dat te koop komt. Ik loop niet met een telefoon op zak en lees geen apjes. Niet waar: soms. Als iemand die ik wel ken, Tonkie, Claire of Noor bv, mij foto's stuurt van het een of ander, want dan laat mijn telefoon een geluidje horen. Maar een apje van een onbekende over een flat dat te koop komt komt - in beide betekenissen - niet binnen. En als ik dan een antwoord wil versturen kan ik het om duistere redenen weer niet verzenden.

Ik ben blij met veel technologie: met de telefoon, de digitale camera, muziek op de radio, leuk programma op de TV. Ik beleef ook veel plezier aan de computer, dus ik mag ook eigenlijk helemaal niet mopperen. Bovendien was er vandaag een heuse blauwe lucht en was het om 5 uur nog licht. En de helleborussen bloeien. 

13 januari. Vandaag eens even niet naar het bos, maar dingen doen in huis. Ik ben aan de blogs en Ko is met antennes en zo in de weer.

Ziggo is n.l. een tijdje geleden gestopt met 'via de kabel'. Het fijne begrijp ik daar natuurlijk niet van, maar het had veel storing op radio 4 als gevolg. Ik luister graag naar radio 4 bij een legpuzzel of als Ko er niet is. De meeste mensen kunnen hun oren niet uitzetten en waarom zou je iemand dwingen te luisteren naar muziek waar hij/zij geen plezier aan beleeft, dus meestal staat radio 4 uit.

Nu heeft Ko een apparaatje aangeschaft waarmee het gebrom en geknetter van de radio zou verdwijnen, maar het valt niet mee om e.e.a. gedaan te krijgen Hij denkt, dat de metalen latjes in het plafond wel eens de bron van de narigheid kunnen zijn. 

Tevreden met de resultaten van gedane arbeid zijgt hij nu net neer bij zijn computer en ik heb heel wat blog bijgewerkt! Mooi zo en morgen naar het bos.

Met Wijbe sprak ik over zingen, liederen en de mogelijkheid om samen 'Mondnacht' HT van Schumann te 'doen'. Hij zingen, dat kan hij heel goed, en ik aan de piano en nu Ko een partituur heeft aangeleverd op een halve toon lager (2 mollen i.p.v. 5 kruizen), hoort de begeleiding ervan min of meer tot mijn kunnen. Het is een lied dat mij tot tranen kan ontroeren en wordt hier gezongen door Jessye Norman, maar Quasthoff is ook geweldig. Je kunt luisteren via dat blauwe dingetje.

Met Sam correspondeerde ik over chansons en het belang van de tekst. Die lap ik meestal aan mijn laars, tenzij het b.v. Papiamentu is, want bij een leuke taal wordt het taalrobotje in mijn hersenpan wakker!
 Aan het werk dan maar: rechts is de tekst. En die doet mij hoegenaamd niets! Wie is 'sie'  en wie 'ihm' in de tweede regel? Sternklar vind ik wel een mooi woord.

 Es war als hät der Himmel die Erde still geküsst
Das sie im Blütenschimmer von ihm nur träumen müst 

Die Luft ging durch die Felden, die Ähren wogten sanft
Es rauschten leis die Wälder, so sternklar war die Nacht

Und meine Seele spannte weit ihre Flügel aus
Flog durch die stille Lande als flöge sie nach Haus.

 
Ik was op school al redelijk goed met gedichten, als je het zo kan zeggen. Een onderdeel van het vak Nederlands was tekstverklaring en dat lag me wel, in tegenstelling tot  een opstel schrijven over b.v. een maatschappelijk onderwerp. Daar bakte ik niks van. Noem maar wat: 'Voor- en nadelen van een groot gezin'. Dan kon ik best een aantal voor- en nadelen verzinnen, maar daar een paar bladzijden over uitwijden, nee!
Ik ontdekte op een gegeven ogenblik dat als ik de poëtische titel, 'De wijde polder' of zo,  koos uit het lijstje van opstelonderwerpen, dat ik daar wel een lyrisch verhaaltje over kon schrijven en heb nooit meer naar de andere onderwerpen gekeken, haha! 

Ko kan juist ontzettend goed over een of ander probleem schrijven. Of precies 5 minuten spreken, wow! 

12 januari. Een rustige verjaardag met een gezellig, lang gesprek met oude vriend/collega Wijbe, een videopraatje met Claire en gezin, telefoontjes van deze en gene en een heel klein groepje aan de Chinees. Voor iedereen aan tafel gold dat er zware verliezen waren geweest in de afgelopen 2 jaar en dat maakte de gesprekken waardevol. De vierkante tafel is daar ook heel geschikt voor!! Een fijne avond. 
Van Ko kreeg ik het meest onverwachte cadeau dat ik zelfs niet in 10 keer had kunnen raden: 6 flessen wijn. Maar ja, wel heel speciale - zie etiket - die hij uit Duitsland had laten komen. 

Echte wijnliefhebbers vinden hem niet te drinken gelukkig en wat mij betreft één van de 3 wijnen die ik lekker vind en die zijn hier in Nederland nergens te koop. Italiaanse Rosata rapitallo is een andere en de 3e is Spaans, wit en weet ik niet meer. 
De winter sukkelt zo'n beetje door, men beweert dat ie koud gaat worden, maar vandaag is het 8° met mist en dus geen wind. OK. Maar ... er zijn al overal tekenen van het voorjaar dat eraan komt te bespeuren: de uitbundige toverhazelaar in de voortuin, een paar bloemetjes aan Cyclamen coum, een voorjaarsbloeiende soort die zich hier ruim uitzaait, heel leuk!, helleborus natuurlijk en vandaag een bloem, die niet opengaat zonder zon, aan een colchicum, een specialistisch soortje dat op een roze krokus lijkt met een ander interieur. Het voorjaar gaat altijd heel langzaam en kan wel 3 maanden voortkruipen. De meeste planten die nu bloeien houden er gewoon even mee op als het onder nul komt, maar richten zich bij dooi weer op. Als de vorst tenminste niet pas heel laat in maart of zo arriveert, want dat is dodelijk.

5 januari. IJverig geweest vandaag: 6 blauwe flesjes en andere zaken naar de kringloop:  we zijn aan het opruimen. Papier naar het afvalstation. Auto volgetankt, boodschappen gedaan. Ko heeft bridgeboeken uitgezocht en klaargelegd voor vervoer naar Drenthe, waar ze mogelijk gebruikt gaan worden. Ik heb het kratje schoongemaakt waarin ze vervoerd gaan worden, voorlopig naar Garderen. En samen kunnen we nu weer voor de buis gaan hangen na een welbestede ochtend/middag. Wel wordt er gebreid of zo (en vaak ook geslapen) als de TV aan staat ...
4 januari. Ik, en Ko trouwens ook, vind de winter maar niks, maar als het gedoe van kerst en jaarwisseling voorbij is verschijnen in de tuin de eerste tekenen van de lente die eraan komt!  

De eerste bloemetjes van een soort cyclamen, die zich overal heeft uitgezaaid. En de eerste bloem aan de roze helleborus is er ook. 
3 januari. Mijn nichtje Barbara zou waarschuwen als ze een nestje poesjes zou hebben en ziehier: kleine poesjes, al heel lang niet meer gezien. Schattig hè? Brits korthaar, zowel de moeder als de vader cream.  De poesjes in dit nest zijn grijs en de katertjes cream.
Iedereen: een goed, en vooral gezond 2022 met veel lachen toegewenst!
Wie nog wat meer van 2021wil zien kan hier terecht:  Jaaroverzicht 2021  
of klik op 2021 in het menu

Naar bovenkant