2021
Naar de onderkant van de pagina.
1 december.  De muziekpagina's ben ik begonnen met , zeg maar, 1 januari en je leest op datum naar beneden. Maar op pagina 8 ben ik luier geworden en ben steeds bovenaan begonnen i.p.v. onderin. Vandaag heb ik blz 8 op kalender volgorde geplaatst. Ik ben handig genoeg om 'blokken' te verschuiven gelukkig. Allicht kom ik weer allerlei fouten tegen, In de tekst zoals spaties vergeten, maar ook foto's die ik , als ze in de lengte genomen heb, niet op tijd bewerkt heb, en elk stukje muziek met het rode pijltje moet worden gecontroleerd op 'zit er wel geluid achter'.  Volgens mij is pagina 8 nu OK (als ik het over een jaar herlees kom ik vast en zeker weer fouten tegen) en kan ik morgen aan een volgende pagina. Gelukkig is het absoluut k-weer. 
Ik heb ooit eens iets geschreven over 'Frühlingstraum' uit de Winterreise van Schubert. Daarmee hoorde ik Th. Quasthoff een tijdje geleden en vond het verbazend mooi. Zo mooi, dat ik de CD heb gekocht. Ik had al een uitvoering van Fischer Diskau en een van Bernard Kruysen. Nou ben ik een enorme fan van Kruysen, maar vond zijn uitvoering alleen mooier in de tweede strofe. Ingewikkeld hè? Dus ben ik vanmorgen aan de slag gegaan om die tweede strofe als MP3 bestand binnen te krijgen. Moet je de CD rippen en vervolgens alleen Frühlingstraum bewerken met een programma dat Audacity heet, het in je MP3 bestand zien te krijgen en vervolgens in je verhaal. Het is me nog gelukt ook! Als je wilt luisteren; blz 10 van de muziek, 2e helft, 24 februari.
30 november.  Rare foto, hè? Het kleine wasbakje van het toilet beneden met het allerlaatste stukje zeep van de markt in St Chinian. 

Op de hoek van de markt, tegenover de 'le Tillou', het pizzarestaurant, stond op zondag altijd een zeepverkoper en daar kon je kleine stukjes zeep in allerlei kleuren kopen. Pakje van 6 of zo. Eindeloos deed je met zo'n zeepje. De laatste keer dat we daar waren, ook alweer een jaar of 4, 5 geleden, was hij er niet (meer), die zeepjesverkoper. Ze hebben het lang volgehouden, want we wonen hier alweer 8 1/2 jaar.

29 november. Een winterkoninkje in de tuin. In Zoeterwoude!!!! Die zie ik zelfs in Garderen maar hoogst zelden. 
  27 november. Mooi vogelvoerhuisje hè? Gekregen van Ko en ik ben nog iet eens erg gauw jarig. De vogeltjes zijn er verguld mee en ik ook.  

Die zwarte laarzen van hieronder zijn niet heel praktisch in Garderen, waar het nu eenmaal wat ruiger is en ook vaak kouder. Dus keek ik uit naar waterdicht en warm gevoerd en zag die regelmatig bij Group Deal voor nagenoeg 120€. Maar Black Friday was op komst en ik kon wel even wachten. Ja hoor, de waterdichte Travelin laarzen stonden bij de schreeuwerige deals en kostten nu ... nagenoeg 120 €. Wat een nep! (119,99 is ook al zo'n achterlijk bedrag)

 

We gingen in Putten naar een tuincentrum voor iets anders en troffen daar waterdichte, warm gevoerde laarzen voor nog geen 50€. 
22 november.  Mijn zwarte laarzen, gekocht op de dag dat mijn zus Paula, toen 80, trouwde en dus een jaar of 11 oud, moesten hoognodig weer eens gepoetst worden. De 'poets' die we in huis hadden, hiernaast op de foto, is knap waardeloos, want na een of twee jaar niet gebruikt, hard en niet zacht te krijgen. Ook zo'n sponsje, dat leuk bovenin het doosje zit, is niks. Op zoek naar een doosje zwarte schoensmeer dus, liefst zo'n plat doosje met zo'n knipje opzij. Was dat geen KIWI?

Bij de buurtsuper hadden ze nog nooit van schoensmeer gehoord. Op de Veluwe kon ik het ook niet vinden. Maar ik had e.e.a. nodig van de on line drogist ... Schoensmeer? Hoe kwam ik op het suffe idee! Een magnetronknuffel w.o. een stokstaartje!, kun je daar nog wel vinden, maar schoensmeer ... 

Uiteindelijk vond Ko het bij de schoenmaker, 5,95 € maar liefst. Voor zo'n simpele boodschap moeten we blijkbaar naar Ganzi, Botswana, waar de foto rechtsonder 4 jaar geleden werd gemaakt. Afrikanen houden blijkbaar wel veel  van goed onderhouden schoenen.

 

14 november. Computers zijn dom, ze kunnen zelfs niks bedenken, toch? Maar ze doen wel af en toe onbegrijpelijke dingen: de ene dag overal vinkjes op je bureaublad, de andere kruisjes. Rara! Alsof ie de ene dag een goed humeur heeft en de volgende een pestbui.

Ko heeft Radio 4 gerepareerd. Met een antenne, vraag me niet hoe hij het voor elkaar gekregen heeft. Ik luister naar Radio 4 als Ko even weg is - hij is niet zo van de klassieke zender - of als ik met een legpuzzel doende ben. Deze week was hij even weg, de voordeur was nog niet dicht of Radio 4 werd aangezet ... en alleen maar gebrom. Getver! Maar hij doet het weer. Met een boodschap over de narigheid van de klimaatverandering en Vivaldi's jaargetijden/lente in mineur als achtergrond.
9 november. Alweer een tijd geleden hoorde ik voor het eerst muziek van Wim Statius Muller, een componist uit Curaçao. Leuke, vrolijke Antilliaanse muziek. Het was op TV? radio? en iets van muziek op zondag en wat ik hoorde heette 'Tumba'. In de vage hoop dat ik dat misschien wel zou kunnen spelen ging ik op zoek naar een partituur. Mooi dat dat niet lukte. Maar ja, ik ben wel een soort terriër als het om zoeken gaat en kreeg - ik weet écht niet meer hoe - het e-mail adres van een kleinzoon en die was zelf pianist. Ik benaderde hem met de vraag waar ik die partituur zou kunnen vinden en hij vond dat een goede vraag, want hij was er zelf ook naar op zoek, gezien hij het binnen niet al te lange tijd op een concert zou moeten spelen ...
Tot mijn verrassing kreeg ik een paar maanden later een PDF van de partituur, heel mooi handgeschreven, en ik heb er vast in 2017 iets over geschreven. Ik ga even zoeken! Ja: eerst bij 28 augustus en verder aan het eind van blz 7 van de muziekafdeling.

Alexander Kraft van Ermel, die kleinzoon van Statius Muller, zou al lang geleden een recital met muziek van zijn grootvader hebben gegeven in het concertgebouw en wij hadden kaartjes. Maar de corona sloeg toe en het werd twee keer uitgesteld. Tot eindelijk gisterenavond. Heel leuke avond, het recital eindigde met de Tumba en toen kwam er nog een gitarist, mwah, en een zangeres, ene Izalina Calister, die van alles zong. Ik vond haar stem niet heel erg mooi, maar ze was wel een goede entertainer. Haar lied 'Hélele' was mooi van inhoud (loop niet te mopperen, maar tel 's avonds je hélele momenten!) en 'Atardi' van Rudy Plaate was me bekend qua melodie, maar niet qua tekst. Het is voor Curaçao wat 'Jerusalem' is voor Engeland, een tweede volkslied. 

In de auto terug haalde ik herinneringen op van de tijd dat ik vaak naar feestjes van Antilliaanse en Surinaamse studenten ging, altijd gezellig, geen alcohol misbruik, uitermate hoffelijke jongens en heerlijk dansen. Ik heb me ruim 60 jaar geleden nooit gerealiseerd, dat die jongens ongelofelijke heimwee gehad moesten hebben. Ze waren maar met weinig en veel Nederlanders hebben niks op met mensen met een getinte huid, zoals dat tegenwoordig heet. Een van de eerste Papiamentu woorden die ik leerde was 'funji' en dat was een soort puree van maismeel, staple food van heel Afrika en ooit meegenomen naar West Indië. Ik ken het als 'ugali' in het Swahili, als 'sadza' in Zimbabwe en 'garri' van heel vroeger in Nigeria, maar vind het desondanks niet heel lekker. Geef mij maar 'polenta', haha, met kaas, venkel en een varkenshaasje!

8 november. Via internet kocht ik onlangs 3 kerstballen, omdat ik ze zo leuk vond: een voor mezelf, een voor Marleen en een om aan nog iemand te sturen. Maar met eentje was een kleinigheid mis: naar de kringloop ermee en It's all about Christmas vond het niet nodig om te reageren op mijn melding met foto!!! 

De PTT had moeite met het adres;  de buren heten echt niet Sweetvoort. 

3 november. Vandaag was hier in de Meerburg het afscheid van Jan Schlatmann, onze voormalige pastoor.  Ik had altijd het gevoel dat Jan mij niet zo aardig vond, maar vond hem wél aardig, dus we gingen en het was een indrukwekkend afscheid. Ene Joost Verhoef was de voorganger en die deed dat voortreffelijk, met humor en compassie. Er kwam openlijk ter sprake dat Jan homo was. Iedereen wist dat trouwens en ik heb nooit iemand over zijn vriendschap met H. horen roddelen of smiespelen. Ook een broer van Jan had een voortreffelijk en eerlijk verhaal. Indrukwekkend. Het chemisch bruiloftslied werd gezongen, ook wel weer leuk!

Wat onszelf betreft: Jan heeft Ko en mij een trouwdienst gegeven hier in de kerk: twee geloven en ook nog allebei gescheiden! Hij heeft Guus in zijn laatste weken veelvuldig bezocht en zijn uitvaartdienst gedaan. In België!

Ik heb hier een tijdje in het parochiebestuur gezeten, zeer tegen mijn zin, want ik ben geen bestuurder en ik haat vergaderingen, dus dat was geen succes, al wilde ik best iets doen. Ik ben jaren lector geweest b.v. en voor dat bestuur deed ik de lief- en leedzaken, net als ooit op mijn school. Maar bij vergaderingen viel ik in slaap en Jan zat dan altijd te lachen!
2 november. Ko en ik bridgen sinds kort op maandag- en woensdagmiddag en af en toe op vrijdagavond in Apeldoorn. We hebben niks meer van doen met verplichte opkomst. Want dan moet je invallers zoeken als je een keer verhinderd bent en dat kan soms knap lastig wezen. We staan wel als paar op de invallerslijst voor de dinsdagavond en krijgen dan ook regelmatig het verzoek om te komen spelen voor deze of gene. We zeggen zelden nee. 
Vanavond vielen we in voor Peter en Peter en in de vierde ronde speelden we tegen Cor en Cor. Die vielen in voor Henk en Henk!  Zelden zulke mooie kaarten gehad, trouwens.
1 november. Mijn pet-hate maand november is weer begonnen. Ik weet nu al dat ik vanavond om 12 uur zal denken: 1/30 voorbij en morgen op dezelfde tijd is dat spectaculair gehalveerd. Kinderachtig, maar zo kom ik de maand door ... Overmorgen 1/10 voorbij!
Ter voorbereiding heb ik geïnvesteerd in wat hier in huis standaard 'terminaal' ondergoed heet. Bij Marks & Spencer, want die zijn er goed in!  Hemdjes en inderdaad heerlijk warme kniekousen. Ik heb ze al aan, want straks bridgen en in de bridgeclub is het best lekker warm als we beginnen, maar halverwege zet iemand de verwarming uit (denk ik) en ik kom altijd totaal verkleumd thuis. 

Gisteren hoorde ik een verklaring van de naam Halloween. Vandaag Allerheiligen; All Hallows in het oude Engeland en 31 oktober is vanzelfsprekend its eve, zoals ook Christmas Eve de avond van 24 december is. Hallows eve is uiteindelijk Halloween geworden. Ik hou ook al niet van Halloween - ik word niet goed bij het zien van een foto van zo'n enge clown! - maar vind dit wel weer een leuk weetje.

31 oktober. Mooi hoor, de Veluwe eind oktober ... 
27 oktober. Ik heb een bijzonder boek gelezen: 'We begin at the end'. Ko kreeg het van Anne Claire voor zijn verjaardag, maar het is meer mijn soort boek. Een aangrijpende roman in poëtische taal, met een flink thriller element en een grotendeels onverwachte ontknoping. Een hele goed vertaler of vertaalster kan er misschien een Nederlandse uitgave van maken, maar dat lijkt me net zo moelijk als b.v. The catcher in the rye vertalen.
20 oktober.  Marleen en Meindert kwamen langs en bleven gezellig eten. Meindert had Ko wel 's morgens opgebeld om te vragen wat hij aanhad.

10 oktober. Mijn hele leuke overburen hebben in januari een dochtertje gekregen; Sari heet ze. We kregen een geboortekaartje met een bijzondere tekening erop. 
Omdat ik nog altijd dikwijls zin heb in een handwerkje, bedacht ik dat ik die tekening wel op een shirtje zou kunnen borduren. Daar zaten wat haken (overdrachtelijke) en ogen aan, want ik had al mijn borduurspullen weggegeven ...

Bij de HEMA vond ik niet een, maar twee shirtjes. Ze hoorden bij elkaar. Ook goed. Bij een leuke kringloopwinkel in Ermelo hielp een dame me zoeken naar een borduurnaald en een kaartje lichtroze borduurzijde. So far so good.  Maar hoe krijg ik in vredesnaam die tekening als b.v. strijkpatroon??? 
Een mevrouw van de handwerkwinkel in Putten wist raad. 'Vraag eens bij 'Het borduurblad'. In Zeist. Nee, niet in Zeist, maar elders en het vragen ging toch per e-mail, dus ik had er geen last van. Dit was het allervriendelijkste advies: 'Er bestaat borduurpapier. Daar kun je je tekening met een inktprinter - want het mag niet warm worden - op printen. De print kun je plakken op waar je het toekomstige borduursel wilt hebben en dan ga je borduren. Als je uitgeborduurd bent leg je je object met papier en al in warm water en verdwijnt op magische wijze het papier'. Hartstikke leuk.
Ko vergrootte de tekening, Joop drukte hem voor me af op het borduurpapier met zijn inktprinter en ik borduurde erop los. Links het lichtgrijze shirtje, met borduurpapier en een klein stukje geborduurd met zwart en rechts donkerblauw geborduurd met lichtroze.

3 oktober. Twee te gekke foto's: mijn dochter en haar vriend! Tonkie moest zich verkleden i.v.m. een project op haar school. Hij was lekker aan het zeilen in Griekenland en kreeg langdurig gezelschap van een van mijn lievelingsdieren.
We zagen Tonkie gisteren even, bij ons in de buurt. Ze was wezen paardrijden in de omgeving van Putten: paard inladen in een flinke trailer, naar Putten rijden met paard, in die trailer, en haar twee honden, anderhalf uur rijden, in het bos je moeder en haar man even zien en dan weer een uur terug. Heeft ze niks van!

De eerste dagen redelijk goed weer in Garderen. Het is al oktober, dan mag je geen 20°  meer verwachten. Ik had in Zoeterwoude een bijzonder narcisje in bloei: een kruising tussen de groene herfstbloeiende soort uit Marokko en nog wat?, van van Tubergen, 3 jaar geleden. Ruikt ook een beetje naar peper. Zonde om hem in Zoeterwoude te laten bloeien en zelf in Garderen te zitten, dus ik nam hem mee.
Bij de bridgeclub in Apeldoorn, waar we vaak vrijdagavond spelen, kreeg ik, Erna, een 9kaart klaveren! Een woest biedverloop resulteerde in 7 klaveren en twee down voor een goede score!

30 september. Boeken koop ik graag bij Bol Com: je hoeft er de deur niet voor uit en als je één keer per jaar een tientje betaalt is verder elke verzending gratis en dat heb je er zó uit. Behalve als je spiercrème nodig hebt ... 

Soms heb ik ineens een knoop in een spier? pees? bij mijn rechterschouder en dat is behoorlijk pijnlijk. Gek genoeg vooral bij lopen! Oud Hollandse spier- en gewrichtscrème helpt goed om het euvel in een paar dagen weg te krijgen. Deze week was het weer raak, maar de crème was min of meer op. 
Bol Com verkoopt inmiddels ongeveer alles (lijkt Aliexpress wel!), dus ook deze spiercrème. Bijna 27€ voor een tube vqn 140 ml. Met gratis verzending, dat wel. Nu kon ik me herinneren dat ik ongeveer 13€ voor de eerste tube betaald had, bij N.B. een tuincentrum in Huizen. Een paar jaar geleden en er zat minder in, maar 't geeft wel te denken. 
Ik ging daarom verder met zoeken op internet en vond elders 2 tubes van 130 ml voor 35€, gratis verzending! Het loont echt de moeite om goed te zoeken. Ze kwamen vanmorgen binnen, er zat een cadeautje bij in de vorm van een fles handzeep en mijn schouder is weer gesmeerd! Minpuntje voor Bol Com, maar voor boeken nog altijd OK. 

22 september. Denk maar niet dat alle 80plussers saai zijn. Twee weken geleden kwam er een leeftijdsgenoot bij de bridgeclub naar me toe en vroeg me of ze mijn tatoeage kon zien. Ze bekeek hem aandachtig en zei dat ik haar op een idee had gebracht. Vorige week was ze jarig en liet als verjaardagscadeau aan zichzelf 3 hartjes op haar pols tatoeëren. Zij had meer een halve eeuw geleden drie keer een dochtertje verloren tijdens de zwangerschap, had nu een permanente herinnering bij zich en was er enorm blij mee. Er gaat immers geen dag voorbij of je ziet je pols: met drie hartjes! Of met een naam en één hartje.
21 september. Een paar jaar geleden  deden Ko en ik een paar dingen weg via 'Gratis aangeboden' Een steekwagentje, een wormenbak en nog iets. Het steekwagentje werd op gehaald en ik kreeg een doosje 'Merçi', het iets werd ook opgehaald door iemand en die zei alleen maar 'Hebbienogmeer?' en de wormenbak was voor Rudolpho. Die vroeg of ik een fles wijn wilde, maar ik ben niet zo van de wijn. Waarop Rudolpho een ingeving kreeg en aanbood een appelboompje voor me te enten. 'Sweet Love' heette de soort en dat appeltje is rood, zowel van buiten als van binnen. Het was oktober en ik dacht dat ik er nooit meer van zou horen, maar in maart belde Rudolpho op om aan te kondigen dat hij het boompje kwam planten. Na een aantal jaren van matige opbrengst had ik dit jaar een stuk of 15 appels aan het boompje. Ze waren nu ongeveer rijp en ik heb ze vanmorgen geoogst. Ze zijn helaas niet heel erg lekker, beetje flauw van smaak en ook ietwat melig. 
Dus hebben we applecrumble gemaakt en appelmoes. Roze appelmoes, leuk hè?. 
Hieronder een reclame op de Australische TV met daarin mijn kleinzoon Abel (die de pizzadoos openmaakt!). Zijn tweede klus als model, de film waarin hij een figurantenrolletje gehad heeft komt in het nieuwe jaar uit: 3000 years of longing. 
17 september.  Feest voor mij, want vandaag de tuinman. Die heeft 4 laurieren verwijderd en alle laurieren minstens 50 cm korter gesnoeid, het kale stuk achter omgespit en de hele boel verwend met champignonmest. 660 kilo groen afgevoerd! Het is nu een stuk lichter. Ik hoop dat er wat planten beter willen groeien en ik zal er wat planten die geschikt zijn voor droog en donker inzetten. Ze zijn besteld. De bodem schijnt aan de zure kant te zijn, leuk, dat geeft nieuwe mogelijkheden!

16 september. Deze keer hadden we lekker weer. De kachel moet wel 's morgens even aan en 's avonds soms ook, maar verder was het prima: droog, meest zonnig en geen wind. 

Donderdag begonnen we met boodschappen, in Putten. Ik bracht de breinaalden terug naar de handwerkwinkel en de dame daar zei, geheel naar verwachting: 'We hebben er nog nooit klachten over gehad'.  Dan was ik de eerste mét! 
Ik heb pennen plus wat van het garen achtergelaten, kan ze het zelf proberen. Ze bood wel aan mij het geld terug te geven, dat strekt haar tot eer. Ik had een dunnere rondbreinaald nodig voor een nieuw project, maar die was er niet, dus daar bleef het verder bij.  

Het draadje aan de voorkant is om te weten wat de voorkant is, daar moet ik nog iets voor verzinnen. Ik ben heel tevreden over de picootjes, zowel boven als onder
15 september.  Gisteren bij Kees een potje gebridged in zijn nieuwe onderkomen. Hij heeft een heel mooi appartement in Roomburg gekregen.

Voor zover ik me kon herinneren hadden we nog nooit tegen Margriet en Kees gespeeld, want Margriet doet altijd alsof ze niks van bridge weet. N.B. biedt ze op een gegeven moment 1 sans, en Kees maakt er 3 van. Heeft ze een sans-hand met 16 punten en een DICHTE 6-kaart ruiten. Wij noemen dat een Tanke-sans, naar een voormalig lid van LBC, die wel eens zoiets deed en dat was een heel goede speler

Volgens mij kan ze net zo goed bridgen als Russische gedichten vertalen .... 
Deze prachtige foto van Adri de Groot: ik vertrek ... 

Ik zag vorige week zowel op de heen- als op de terugreis naar het bos een ooievaar in de lucht. Zich voorbereidend op de lange reis naar het zuiden?  In ieder geval een teken dat de door mij zo gehate winter in aantocht is.

Adri de Groot is de maker van 'Vogeldagboeken'. 

14 september. Die geverfde hoes maakt de stoel best apart! Het hoesje van het krukje ernaast heeft het beter gedaan in het 'verfbad'; er zitten allen maar een paar lichtere plekjes op aan de achterkant. 

In de auto luisteren we veel naar van alles op een USB stick. Muziek en cabaret. O.a. een verhaal van George Groot, 'Zou dat nou?', met een passage over scharreleieren. 'Scharreleieren', zo beweert Piet Kroon in die sketch, 'dat is maar nep: ze plakken er gewoon een veertje op en noemen het dan scharreleieren'. Er zit trouwens  vrijwel altijd een veertje in een doosje scharreleieren.

l
12 september. Ik ga in Garderen in de stoel aan tafel zitten en kijk naar de vogeltjes, al dan niet met een handwerkje. Nu was ik dus met dat truitje bezig en loop tegen een onverwacht probleem op: door de minderingen van de raglan is de rondbreinaald nu te groot voor het aantal steken dat nog over is. Ko is zo lief om me naar Putten te rijden, want daar is een handwerkwinkel. Voor de zekerheid neem ik het werk mee. De dame van de winkel raad me aan vier lange naalden zonder knop aan te schaffen en dat doe ik dus. 
MIS!!! De naalden zijn van met merk Prym en zo enorm stroef dat ik het opgeef na 3 rondjes. Ik heb ruim 75 jaar veel gebreid, dus ik weet echt wel waar ik het over heb. Op internet vind ik als tips: 1) stroeve breinaalden wassen en 2) door je haar halen. Ik was de naalden - om beurten, want ze zitten al het werk - en haal ze door mijn haar, zonder resultaat (ik heb gortdroog haar) en ook door Ko's haar, want zijn haar is vetter. Het mag niet baten: de pennen blijven zó stroef, dat, als ik steken moet opschuiven, ik dat moet doen terwijl ik de naald zachtjes draai. Een beetje doorbreien is er al helemáál niet bij. 
Koop dus geen naalden van het merk PRYM, je bent gewaarschuwd. Ik verwacht, dat als ik erover bel naar de winkel waar ik ze gekocht heb te horen krijg: 'daar hebben we nog nooit klachten over gehad'. Ik probeer het niet eens meer, maar ik heb er wel een mailtje aan gewijd.
Ik heb een kortere rondbreinaald besteld bij het Wolplein via internet, de lange was prima, de kortere zal dat heus ook wel zijn. Merk Drops. 

9 september. Ze hebben zojuist alle tinantia's uit het perkje hiervoor weggeschoffeld. De mensen die het moeten doen zijn misschien 'halfjes', of mensen die het niet wagen om iets anders te doen dan is opgedragen, of het is pure pesterij, of een combinatie van de twee. Nu ligt er dus weer gewoon een spuuglelijk perkje. Ik heb wel een heel boos mailtje aan de gemeente gestuurd.

7 september. Ja, de zomer van 2021 valt in september. Plus 20 juni, 1 juni, 28 mei. 
Een tijdje geleden haalde ik voor Marleen - zie 28 juni - een breiwerk van haar uit, iets dat ze op de breimachien in elkaar gezet had en heel moeilijk te ontwarren bleek. Het garen hoefde ze niet terug. Daar wil ik dan wel weer iets van proberen te maken, maar ik doe niet aan breipatronen. 
Mijn plan werd: iets met korte mouwtjes, een zoom van picootjes en van onder naar boven gebreid, bovenste deel op een rondbreinaald. En raglan natuurlijk, mijn favoriete mouwinzet.

De 4 stukken van de pandjes waren niet zo moeilijk te bedenken, maar hoe het moest met die rondbreinaald en de minderingen voor de raglan heeft me dagen denkwerk en meer dan eens uithalen gekost. Maar ik geloof dat ik het nu weet. 
Wordt (misschien) vervolgd.
Ik heb natuurlijk flink gefoeterd over de vergroening hier. Toch oogt het straatje hiernaast nu even aardig, dank zij een enorme bos 'kattenstaart' bij de buren.

 

Om de een of andere reden ga ik altijd opzij als ik iemand tegenkom op een voor meer-dan-een-iemand  te smalle stoep. Ik betrap me erop dat ik zelfs voor kinderen wijk en dat is toch idioot als je 83 bent en wel wat egards mag verwachten. Dus probeer ik tegenwoordig op de stoep te blijven ook al lopen er nog zoveel jonge mensen in hun lunchpauze. 
Zojuist ging ik boodschappen doen en kwam mij een jeugdig persoon op een fietsje tegemoet. Ik keek hem indringend aan en wees naar de straat. Verdraaid hij ging. En weet je wat hij zei? 'Sorry!'
6 september. Eindelijk zomerweer zoals zomerweer bedoeld is: zon, geen wind, 22° om 1/2 11 's morgens, zomerkleren aan. Maar ja, het is wel 6 september ... 
Ko is wedstrijdleider vandaag en moet om half 1 al naar de bridgeclub. Ik ga een half uurtje later lopen, mooi een kwartiertje wandelen met dit fraaie weer. Op de Oranjelaan loopt iemand achter me luidkeels te telefoneren. Het is duidelijk dat hij aan een goede bekende aan het uitleggen is dat hij een dagje vrij heeft geregeld: '... gezegd dat mijn oma is overleden. Dat was wel toen ik 3 maanden was ...' hoor ik hem zeggen. Dan passeert hij mij en ik zie dat hij een soort vest aanheeft met de tekst JUDAS/PRIEST. Daar loop ik dan de rest van de wandeling over na te denken.
We hebben bij IKEA een stoel gekocht die je in een eenpersoonsbed kunt veranderen. Voor in Garderen. Handig voor 'n eventuele logé, maar ook als je de ander eens een wat ruimte gunt: een bed van 1,40 is wat smal voor 2 personen. Van de bekleding die verkrijgbaar was voor dat soort stoel kon ik, Erna, nou niet enthousiast worden. Dus kozen we voor neutraal ecru met het idee dat eens fijn te gaan verven. Tonkie had n.l. al eens de hoezen van een bankje van Tinka geverfd, was daar tevreden over en had nog een restje verf, dat wij dan konden gebruiken. Dat hebben we eind van de middag gehaald en we konden aan de slag. 
Opgewekt stopte Ko de hoes in onze wasmachien en dat kreeg zelfs hij amper voor elkaar, want het was een fors geval. Het dekje van een lelijk krukje van de vorige eigenaars van ons huisje ging gelijk mee;  misschien als het groen is dat het wat beter in de smaak valt. 
Het is niet helemaal gelukt ...Maar misschien staat het wel fantastisch!
5 september. Nu was het eens een keer 4 dagen mooi weer. De nachten koud en overdag niet zo warm als in het westen, maar zonnig en droog.  We kregen Cor en Werner op bezoek, heel gezellig, en hebben o.a. met hen over de hei gewandeld. De hei is prachtig op het ogenblik.
Vrijdagavond zijn we gaan bridgen in Apeldoorn. Daar hadden ze aan telkens twee tafels een extra blad geschroefd om de juiste onderlinge afstand tussen de spelers te kunnen bewaren: wat een massa werk! 

Verder werden we door een, zo te zien, zeer bejaard en aan Parkinson lijdende meneer fors bij de neus genomen. Dat weten we dan ook weer: Parkinson of niet, oppassen met die man
30 augustus. Weer thuis van een weekje Garderen in kou en nogal wat regen, maar wel leuke vogeltjes en kringloopwinkels. Nou ben ik ziek: niks bijzonders, een forse kou met koorts. En wat zie ik vanuit mijn bed? EEN BLAUWE LUCHT!! 
22 augustus.  's Avonds kwam het vaste clubje vrienden lekker Chinezen. Inmiddels behoorlijk uitgedund: Rikky is helaas niet meer onder ons, Kees ernstig ziek, Jaap gelukkig alleen maar verhinderd. Zo zaten we met z'n achten rond - eerder vierkant - de 'nieuwe' tafel, die daar precies goed voor was; iedereen kon met iedereen praten. Het was heel gezellig.

Joop liet per ongeluk zijn petje liggen. Hij heeft het niet meer echt nodig, want hij heeft weer haar: hoofd, baard, snor, en hij ziet er goed uit. Laten we hopen dat het maar heel lang zo mag blijven.  
21 augustus. Ko is 80 geworden vandaag. Van LBC krijgt hij via Irene B. een prachtig boeket. Leuk, want hij verzet echt bergen werk voor LBC.

Zijn kinderen (+ vrouw + partner + kleinkind) komen op koffie, thee en taart.
17 augustus. In Putten is een DEKA markt, een prima winkel, met los fruit en JOPPIE saus! Daar hadden we al vaak naar gezocht en nooit kunnen vinden. Gisteren gegeten met frietjes uit de airfryer, gesmoorde courgette met tijm en een beetje peper en een kabeljauwburger vanwege vleesloze maandag. Smullen.
Helaas had DEKA markt weinig bio-vlees ...  

7 Uur 's avonds: twee zaken van vandaag houd je niet voor mogelijk! 
1) het is 17 augustus en het was 15°, om 2 uur 's middags! (We gingen even naar M&M. Het regende ook nog) 
2) Vanmorgen schreef ik over de eindelijk gevonden Joppiesaus bij de Dekamarkt. Om 6 uur doen we boodschappen bij onze eigen MCD, staat er een meneer voor me bij de kassa en die rekent een fles Joppiesaus af. Dat is dus gewoon in onze matige buurtsuper aanwezig, maar nooit gezien, want het staat in de koeling. 
15 augustus. Dus gingen we donderdag met 26° naar de Veluwe, kwamen daar aan met 24° en vonden een koud huisje, maar dat was, met ramen open en later de kachel even aan, snel op zo'n 21. 4 dagen redelijk weer, vandaag zelfs een beetje warm. 
12 augustus. Zowaar een zomerjurk aan.   
10 augustus. Op bezoek bij mijn neef Leo, samen met mijn nichtje Mary, foto hieronder. Mary, links op de foto met dat prachtige haar! is een dochter van mijn oom Henk, een broer van mijn moeder; net als oom Leo, de vader van Leo neef. Ik was erg op oom Leo, mijn peetoom, gesteld en hij blijft voor altijd de oom van het pianoconcert van Ravel, de eerste LP die ik ooit kocht en wel van het vorstelijke bedrag van 25 gulden dat ik van hem kreeg voor mijn 21ste verjaardag, tevens afsluiting van het peetoom/-kind parcours.
Leo vertelde dat zijn vader nooit in de kerk kwam en zijn moeder atheïst was en hijzelf is dus pater, een Franciscaan. Hij is een wijs man met een groot gevoel voor humor en een even grote liefde voor de Pieterskerk. En voor orgels. Leo is ziek, wil het daar niet of amper over hebben, ziet er nog prima uit en we hebben ontzettend gelachen. O.a. over godsdienstige onderwerpen! Hij staat met twee voeten op de grond, raadpleegt de Griekse oorspronkelijke geschriften als nodig en kan zo soms een acceptabele uitleg vinden voor zaken waar je binnen de katholieke kerk je nek over breekt, zoals de onbevlekte ontvangenis. Leerzaam en troostrijk.   

Hij heeft ook alle franciscaner paters die ik in mijn leven heb gekend, meegemaakt. Er is er geen een meer in leven, maar hij wist van elke mede-/minderbroeder herinneringen op te halen. Het waren er heel wat, ook heel leuk. 
Foto rechts: het beeldschone fonteintje in het toilet van de pastorie van de Hartebrug, waar Leo woont. Er was ook een prachtige WC. Ik heb geprobeerd te fotograferen, maar het lukt nog niet erg tussen mij en de mobiele telefoon!
8 augustus.  Vanmorgen weer weg uit het bos, 16° en regen. We hebben pas één weekend de kachel NIET aangehad. Muts is altijd doodmoe als we weer thuis zijn. 


Olympische Spelen weer voorbij, met een paar ontroerende en/of indrukwekkende momenten, die ik nooit ga vergeten:
. het gebed vóór de wedstrijd en de lofzang na hun overwinning van het rugby team van Fiji. 
. de val van Sifan Hassan bij haar kwalificatieronde 1500 meter, hoe ze meteen opstond, doorrende en als eerste eindigde. Toevallig stond deze foto in de krant!

Ook nooit vergeten: die idioot verre sprong, bijna 9 meter, (Bob Beaman) Mexico 1968 - we hadden voor het eerst TV in huis, speciaal aangeschaft voor de Spelen! - en die eerste 10 van Nadia Comăneci in 76, momenten die in mijn geheugen gegrift staan. 
Ik ben zelf een houten plank zonder enige aanleg voor wat voor sport ook en heb mateloze bewondering voor mensen die er goed in zijn). Hieronder: over het team van Fiji.

STUCK IN ISOLATION

The run-up to the Tokyo games has certainly been different, for all of us, but the Fijian team’s experiences seem to epitomise the isolation and sacrifice made by many this year. With this story, these Olympic legends could yet become Hollywood legends.

On Easter Monday, the Fiji team began what they thought would be a five-day training camp. The next day, the country went into lockdown, and five days became five months. No warning, no goodbyes. Their hostel became their home. The players assembled a makeshift gym and trained hard. They leaned on each other and on God. There were attempts to abscond home and reminders of their greater purpose together. Footage of the players went viral as they sang in gratitude on the balconies of their Australian hotel. Even their flight to Tokyo wasn’t easy, aboard a freight plane next to crates of frozen seafood.

The turbulent experience has bonded them, and it’s clearly paid off in their magnificent result. But they give the glory to God. Their victory song of praise echoed around an empty Tokyo Stadium, adding a sense that they weren’t singing for the fans, nor for each other, but for their immortal and invisible Team-mate, Captain and Coach: God.

 

Ook mooi: de finale van de marathon waarbij de, als tweede eindigende Nederlandse Ethiopiër Nageeye zijn Belgische trainingsmaat opjutte om brons te halen. Na 42+km rennen in vochtige hitte ...
Ko en ik hebben vaak zitten meesmuilen over de voorspelde 42 medailles, m.n. toen er aan het begin van alles misging, maar een totaal van 36 medailles is toch fantastisch. We hebben vaak gekeken naar basketbal voor 2 teams van 3, zo duidelijk op straat ontstaan, leuke sport om naar te kijken. Jammer dat die ritmische gymnastiek met knotsen, linten, ballen en hoepels niet werd uitgezonden. Ik vond het altijd aantrekkelijk om te zien, leuker dan turnen. 

31 juli. 15° en regen en dat is -  zelfs met de kachel aan - voldoende reden om weer naar Zoeterwoude terug te keren.  Er was wel veel te zien. 'Pindakaas met meelwormen' is erg populair bij de meeste vogels. Er waren heel veel mezen, spechten, gaaien, merels en lijsters die er van snoepten. De pot die ik gisteren op tafel zette werd m.n. door merels en lijster gewaardeerd, want die kunnen niet zo goed eten uit de hangende pot, waar ze zich alleen maar fladderend te goed kunnen doen. Op tafel kunnen ze gewoon blijven staan. In een week gaan er minstens 2 potten pindakaas doorheen.

Door het raam heen en op flinke afstand maak je uiteraard geen geweldig foto's.

 

Het pannetje hieronder bewees goed diensten.
26 juli. In Garderen is het koken op propaan wat lastiger dan hier, zeker nu ik sinds Frankrijk inductiegebruikster ben. Sinds kort hebben we daarom in Garderen één inductieplaatje, m.n. bedoeld om rijst te maken. Het enige pannetje dáár, dat geschikt is voor inductie, is minder geschikt voor rijst, want dat plakt aan de bodem, dus koop ik een ander pannetje: anti-aanbak + inductie. Bij Bol.com (want die zijn zo slim om je 1x per jaar een tientje te laten betalen voor alle verzendingen in één jaar). Vervolgens krijg ik een hele serie e-mails over het pannetje in kwestie: 
. Bedankt voor je bestelling Bol.com
. Bedankt voor je bestelling via Bol.com van Cookware
. Je bestelling is verstuurd
. Je bestelling komt uiterlijk donderdag
. De bezorger is onderweg
. Volg je pakket
. We troffen je helaas niet thuis
. Hoe beoordeel je je bestelling

8 mails over één pannetje!!! We hebben donderdag (tussen 9 en 5!) tot 1 uur gewacht en zijn toen naar de Veluwe gegaan. Zonder pannetje, geen rijst gegeten!
  25 juli. Via NETFLIX kijken we naar Shtisel, over orthodoxe joden, en hun eigenaardige wereld. Ik heb me zitten afvragen op wie de broer Nuchem van de vervelende, smakkende vader Sjulem af en toe lijkt en het schoot me ineens te binnen: op een neusaap uit Borneo. Het is vooral in die rol, als hij naar beneden kijkt.

Wonderlijke serie.
21 juli. Inmiddels moet het toch wel tot de meerderheid van de mensen hier in Nederland, West-Europa, Amerika en elders op de wereld zijn doorgedrongen dat het niet goed gaat met onze aarde. Een cabaretier, Pieter Derks (heel geestig!), die we onlangs op de TV zagen noemde de economie de God van onze tijd. Griezelig! 
Ik zou graag iedereen willen oproepen zich aan te sluiten bij AVAAZ, een wereldbeweging die zich inzet voor de aarde. Zoiets als Amnesty International, maar veel uitgebreider.
Wat kun je daarvan verwachten? E-mails: 2 tot 4 per maand, meestal het verzoek om je naam te zetten onder een of andere petitie. Het kan gaan over Indianen in Zuid Amerika, over walvisvangst, over grote farmaceutische bedrijven, van alles. De zaken die ze voor het voetlicht brengen zijn altijd goed gedocumenteerd.  Soms wordt er een bijdrage gevraagd zodat AVAAZ  b.v. kan procederen tegen een of ander bedrijf.

Zelf teken ik niet, als ik niet begrijp waar het over gaat en betaal ik, als mijn hart ernstig ligt bij de zaak waarom het gaat en verder stort ik - automatisch, maar vrijwillig - elke maand een klein bedrag. Een enkele keer extra bijdragen via Paypal. Niks hoeft! AVAAZ heeft inmiddels bijna 70.000.000 leden over de hele wereld. en boekt dikwijls succes met hun acties.

In het begin kwam er een bewegende lijst langs van wie er in welk land tekende voor een of andere petitie en daarbij stond ik eens achter Obama. ( 6 seconds ago: Barack Obama US, 3 seconds ago: Erna Berg, France) Wel een jaar of 15 geleden minstens. Toen er nog geen miljoen leden waren ...

13 juli. Als we toch in het westen zitten kunnen we, behalve bridgen op maandag- en woensdagmiddag, ook wel wat nuttigs doen. Ik heb alle onderkastjes in de keuken schoongemaakt en opgeruimd en inmiddels ook 4 bladzijden van de muziekafdeling nagekeken. Weer heel veel fouten gevonden en daar blijf ik me maar over verbazen. 
8 juli. Vandaag konden we om allerlei redenen niet naar de Veluwe, maar daardoor kon ik wel mee met een uitje van de tuinclub: naar Noordwijk. Het was vnl heel gezellig om velen weer te zien en bovendien was het heerlijk weer. Het viel me op: niemand van die hele groep is dik!

Bij Elly, van de laatste tuin, kregen we thee en een stukje taart. Nu word ik heel achterdochtig bij het zien van zulke taart en met een heel klein priegeltje probeerde ik of er toevallig yoghurt of kwark in zat. Je weet het maar nooit. Maar het smaakte prima. Toen vroeg iemand in het gezelschap: 'Wat voor taart is dit?' waarop de gastvrouw antwoordde 'YOGHURTTAART' en ik in lachen uitbarstte. Ik vertelde haar, dat  (en waarom) Ko ook wel hard zou lachen (deed ie ook) en daarom kreeg ik ook een stukje voor hem mee.
6 juli. In Garderen viel niks opwindends te beleven deze keer: de meeste bekenden kwamen langs, de mezen en de duiven etc. Peter en Irene kwamen op bezoek/ bridgen, gezellig. Zaterdag moest Ko een schotel voor BBC op de TV ophalen, gekocht van iemand in Ede. 

We gingen naar een kringloop in Bennekom, waar ik dit boek over een van mijn favoriete planten vond. Daarna ook naar kringloop in Ede en daar vond ik een roze broek voor 5€50. Aardig was daar, dat de beherende dames op een plezierige manier behulpzaam  waren: ik had een roze broek gepast en die was me te groot, dus zei ik tegen een van die dames dat die broek w.s. maat 44 was i.p.v. 42. Ik keek nog even rond en toen kwam ze met een andere roze broek: die was 42, prettige stof en lang genoeg. Mooi, toch?

 
30 juni. Het is 16° en ik ging in volledige winter outfit naar LBC. Gezellig, weer bridgen, maar ik raak er wel verkleumd. Zelfs in winterkleren, compleet met laarzen, heb ik nog altijd ijskoude handen. Maar heerlijk om iedereen weer te zien, dat wel. 

Bij Marleen gisteren. Die had iets gebreid, maar het klopte niet helemaal en nu wilde zij het weggooien. Vond ik zonde van het mooie garen met een zeer aantrekkelijk kleur, dus ik zou het wel even uithalen en het garen tot brei-klaar herstellen ... Nou, dat heb ik geweten: de raglan was w.s. met de breimachine aan elkaar gezet, want ik kon er geen touw aan vastknopen. Touw is een te dik begrip in deze, maar als er in een vaste streng wel 8 draden in verschillende richtingen lopen is het heel lastig e.e.a. te ontwarren. 
Ik heb het nodige aan truien e.d. uitgehaald in mijn leven. Breien gaat met één draad en die is op den duur heel makkelijk te volgen. De tactiek is zachtjes aan die draad trekken en kijken waar iets beweegt. Hier bewoog niks! Gelukkig ben ik in deze geduldig en was er tennis op de TV! Een kort mouwtje is inmiddels weer tot draad geworden en om een plastic flesje gewonden. Dat maak ik kletsnat en laat het om de fles drogen, zodat het weer een mooie recht draad wordt. 
Straks weer verder.
29 juni. Voor het eerst staat het dak in bloei. Er moet genoeg regen vallen, want met de tuinslang kan ik het niet bereiken. Het ligt, geloof ik, voor het 5e jaar.  
22 juni. Gisteren heb ik een brief naar onze burgemeester verstuurd. Ik had hem al lang in de computer, maar als er kritiek in een brief of mail staat laat ik het betreffende stuk meestal minstens 5 dagen liggen en lees het regelmatig door, zodat ik geen spijt krijg van onterechte verwijten o.i.d. Deze lag er al bijna 2 weken.
Het ging over de groenvoorziening hier, de ellende van het werk/de vergroening in ons blokje (na 5 maanden eindelijk klaar), de blauwe keet die tot gisteren voor de deur stond, het flinke bedrag dat het alle bewoners Nassaulaan en om de hoeken van het blokje kostte om een afvoer te laten maken in het pad achter ons huis, dat, zonder rioolputje, 15 cm lager t.o.v. de straat was geworden, en het afschuwelijke perkje net voor ons huis.
De brief kan nog niet aangekomen zijn. Ik deed hem in de brievenbus op de Oranjelaan, die tot de nok vol was. Nou worden er waarschijnlijk niet heel veel brieven meer geschreven, dus ik vermoed dat die brievenbus maar heel af en toe geleegd wordt. 
De blauwe keet is vanmorgen verdwenen: toen ik aan mijn verplichte dagelijkse gymnastiek begon stond hij er nog, toen ik aan de laatste (gruwelijke) oefening begon was ie verdwenen. 
Hèhè, we hebben weer uitzicht en een parkeerplaats voor de deur. Ik vrees wel, dat mijn klachten over dat perkje nooit worden opgelost. De burgemeester heeft trouwens nooit de moeite genomen om te antwoorden (eind november).

21 juni. Het wordt een patroon: op donderdag vertrekken we bij mooi (warm) weer naar Garderen en dan slaat het weer om en moet dáár de kachel aan ..

 

Het was donderdag lekker, vrijdag heerlijk warm, zaterdag matig, flink onweer in de nacht en zondag koud, maar wel leuk bezoek: Noor en Tjeerd om weer eens lekker te bridgen en eten en zondag was ♀ eekhoorn wel een minuut of 10 in de weer met de pinda's.
14 juni.   Vandaag deze afdeling weer eens gecorrigeerd. Veel fouten! En later nog een paar gevonden ...
Met Marleen naar de Bosrand. We gingen niks kopen, hoor, alleen maar even kijken ...

Met karren vol planten belandden we uiteindelijk bij de kassa en daar zag ik iets bijzonders: een mevrouw, gehuld in gele broek en zwarte top had in haar handen een pot met gele en zwarte bloemen. En ze had zelf helemaal niet door hoe ongewoon het totaalplaatje was. 

Helaas is de kassa van de Bosrand een zeer onrustige omgeving en mondkapjes maken een foto ook niet leuker. 

De zwarte bloemen waren van een Petunia! Nooit eerder gezien. 

9 juni. Je kunt toch af en toe tobben met de gewoonste dingen! 

In Garderen zijn - aan een rekje met 'handdoekjes' erop -  enge pannenlappen achtergelaten, gewatteerd, met brandplekken en konijntjes of zo erop. Ik kan me aan de kleinste dingen ergeren, aan b.v. pannenlappen, dus op zoek naar gewone recht-toe-recht-aan exemplaren, zoals op foto.  Absoluut nodig, want propaan is xxheet.

Mijn buurvrouw Trudy maakte een paar beeldschone pannenlappen voor me, gequilt, in roze en zachtgroen, maar ook fiks gewatteerd en vrij groot en ik heb maar kleine handen (lastig met b.v. pianospelen, maar ook als je hete pannen met dikke dingen moet aanvatten!)

Die hangen er nu dus wel, voor het mooi, maar ze worden niet gebruikt. Ko moet naar de Winkelhof en daar is een HEMA.  Daar koopt hij voor 6€ 2 grijze,  heel dikke dingen, waarmee ik niet uit de voeten kan, al zijn ze voor handen bedoeld, en hij neemt geen bon mee. Je moet mannen ook niet op een dergelijk intieme boodschap sturen. Ik heb ze vanmorgen een beetje boos bij de HEMA op de toonbank laten liggen. Ko heeft wel het handdoekjesrekje groen geverfd en dat is al een stuk beter!

Denk maar niet dat je ergens in Nederland van dit soort eenvoudige, badstof pannenlappen kunt kopen. Waar ga je dus heen? Naar Ali! En die heeft ze wel: 4 voor 3€50. China is op zoek naar de wereldmacht, hoorde ik op de TV gisteren, en ze pakken het vanaf kleine details aan ...
6 juni. Mooi weer toen we naar Garderen gingen en ook vrijdag was het heerlijk. Gingen we naar een prettige kringloop in Vaassen en een ook prettige rododendronkweker in Wekerom. Zaterdag was het slecht weer en koud en vanmorgen ook, dus wat zouden we langer blijven? Onderweg werd het mooi weer, potverdrie!
3 juni. Ann Li speelt tegen Svetolina bij Roland Garros. Ann is een Amerikaanse en heeft een wit jurkje aan met iets van geel en een haltertop, daaronder een standaard BH en die kun je dus zien. Ik vind 't er reuze ordinair uitzien, ben daarmee wel superouderwets? De Russische draagt een heel donkerblauw jurkje, ook haltertop, aangepast ondergoed en ziet er perfect uit. Ze heeft ook een prachtig kettinkje om, met een hartje van smaragd.  
1 juni. Heerlijk weer, deur open en Roland-Garros ... Net naar een wedstrijd van Nadal gekeken en die heeft er weer nieuwe tics bij: voeten veeg-veeg over het gravel. Al bekend waren racket tegen hielen, broekje, mouwen neus/oor-neus/oor en tenslotte met het polsband veeg-veeg langs de neus. Maar hij wint wel! Er is een speciaal filmpje op YT over alle tics, want het zijn er nog veel meer. Je vindt het als je Nadal tics googlet. 

Ik probeer een nieuwe manier van asperges, in een nieuwe pan met een mandje: eerste de schillen 10 minuten koken en dan zeven. Asperges in het mandje met het water van de schillen aangelengd tot 3/4 pan. Aan de kook, 5 minuten en dan 10 minuten nagaren. Ben benieuwd. Was lekker, maar de asperges waren niet 'crisp' zoals gehoopt.

30 mei. In Garderen kan ik voorlopig nog niet goed de website bijhouden, dat moet dus even wachten tot ik weer in Z'woude ben.

Dit keer was vrijdag 28 mei een beladen, maar wel heel goede dag: de sterfdag van Tinka; Tonkie en ik gingen samen naar Daalbroek om Tinka's as dáár uit te strooien. Het was ongeveer de eerste mooie dag van het seizoen! 

We gingen eerst lunchen na de lange rit, in Rekem. Als je in België gaat lunchen is het altijd lekker, dus hier ook. Tonkie een omelet met groenten, ik aspergesoep en een broodje brie. 
Voorts naar Daalbroek. Daar moest het gras nodig gemaaid worden. Jammer, want het stond vol boterbloemen, pinksterbloemen en (rechts) ereprijs . 
De vijver tegenover het huis was helemaal dichtgegroeid, je kon het water amper meer zien, maar er zaten wel kikkers en die krijg ik zó aan de praat. Gezellig! 
Ineens kreeg Tonkie een ree in het oog, aan de overkant van de vijver en zij bleek een piepklein kalf bij zich te hebben. Het was te ver om met mijn zakcameraatje een behoorlijke foto te maken, maar je kunt de moeder wel zien.

           

Toen het gras klaar was hebben we Tinka's as uitgestrooid op de plek waar zij ooit twee van haar katten, Djago en Poessie, heeft begraven. Er vloog een vlindertje rond dat ik nooit eerder gezien had, een oranjetipje. Er zijn meer mensen die vlinders zien als ze iets met een dierbare overledene hebben ...

Terug naar Nederland, met nog even een stop bij een supermarkt om kervelsoep in te slaan, want die is in Nederland nergens te koop. Gek hoor, want het merk is KNOR.

Dit was een halfdonkere, megagrote supermarkt, met asfalt op de vloer! Ze hadden 22 blikken en die heb ik ALLEMAAL meegenomen! Kunnen we weer een jaartje vooruit.

 

Al met al was het een mooie dag, samen met mijn oudste dochter. 

 

25 mei. We wilden naar IKEA vanmorgen, Delft. We hebben een paar dingen nodig, zoals een kooktoestel voor propaangas en dat schijnt daar te koop te wezen. Stond er een rij buiten waarvan we het eind niet konden zien. Zweedse balletjes horen ook nog niet tot de mogelijkheden, dus wij weer richting Zoeterwoude. Maar we konden nog wel even naar de enorme toko daar in de buurt. Waar ze beweerden dat vloeibare kokosolie niet bestaat en waar we wat opwindende dingen om te proberen insloegen: sambal kokos, guavasap, mangistansap en een soort emping die spannend klonk ... Ik heb nog even staan aarzelen bij de rode rijst. Mijn Indische jeugd laat zich soms niet verloochenen: ik zou een moord doen voor doekoes, een verse mangistan, goelali ...
17 mei. De 'vergroening' van de Bernhardstraat is inmiddels een week of 6 oud. We hebben nog steeds die  werkkeet voor de deur en in de parallelstraat, Beatrix, zijn ze nog bezig. Zou er iemand enthousiast over de vergroening zijn? Het heeft w.s. ook een lieve duit gekost!
Aan het eind van de Bernhardstraat zijn twee veelbelovende perken aangelegd, nu alleen nog aarde. Als de hoveniers, die de Hoge Rijndijk doen daar komen beplanten is er hoop, als de mensen die het perk voor onze deur beheren dat komen doen dan zie ik het somber in.
Links en rechts in de Bernhardstraat zijn er nu 3 c.q. 4 steentuinen; er zijn er nog onder constructie en een paar hebben stenen met wat bloembakken. Mooi of leuk kan ik het met de beste wil van de wereld niet noemen.


Hele weekend aan de dubbelsudoku geprutst, maar na 4 pogingen opgegeven, getver! Nog steeds snertweer, maar gisteren wel OK om een uurtje te wieden. Vandaag weer regen. 
Ik mag graag bij Bol.com kopen als het om internetaankopen gaat, want je betaalt per jaar een tientje en krijgt dan verder alles gratis verzonden. Dat loont al na een maand of zo. Maar dan moet je geen potten pindakaas met meelwormen aanschaffen voor je vogels buiten: bij Bol 4 voor 13,50 o.i.d. en bij de Vogelbescherming 10 voor 20€. Als je lid bent. Goed om te weten.
15 mei. Dat was maar één dagje echt lekker, daarna nog een beetje lekker en nu weer gewoon pestweer: 15 mei potverdrie en nog steeds veel te koud. 14° vandaag, dus zijn we maar weer naar Zoeterwoude gegaan, want morgen wordt er ook behoorlijk wat regen verwacht. 

Donderdag hebben Ko en ik wel gewandeld in het gebied Wilde Kamp, met de bijzondere eiken.
10 mei. Gisteren was het eindelijk goed weer. Anky kwam, gebracht door zoon Pieter, ons opzoeken in Garderen en daar hebben we heerlijk samen gewandeld in het mooie natuurgebied dat vlakbij is: Wilde Kamp, met heel oude eikenbomen en veel hei. Lekker stil ook en bijzondere vlindertjes gezien: Smaragdlangsprietmotten. (en dat kon Adri van vogeldagboeken mij vertellen) Foto op de Garderenpagina.  
Wij brachten Anky weer naar Lelystad en kwamen - doordat de A4 dicht was, in een onweer terecht toen we door de polder naar Zoeterwoude reden. Ik ben altijd bang van onweer geweest en vind het helemaal niks om dan in open terrein in een auto te zitten. Heel lang geleden sloeg de bliksem een keer vrijwel naast de auto in, dus ik heb w.s. gewoon een trauma. Gelukkig doet Ko niet aan trauma's ... Ik werd vandaag om 10 over 1 's middags wakker. Volledig uitgeput van de vermoeienissen van gisteren?
2 mei. Gelukkig zijn de winkels weer open en konden we vorige week even naar 'de Kwantum'. Daar hebben ze aantrekkelijke en betaalbare kussens. Met die gedachte in het hoofd had ik de ongewenste sierkussens in Garderen al naar de kringloop gebracht en gewapend met nieuwe aanwinsten brachten we daar het weekend door. De fraaie nepplant was ook nog eens in de aanbieding. 
Marleen, die gisteren gezellig met Meindert op bezoek kwam, had het prima idee om een laagje aarde in de pot te doen, kun je helemáál niet meer zien dat het nep is. Ik verbaas me er altijd over dat een enkele (nep)plant zo'n goed effect heeft.
29 april. Er valt niet veel te melden, behalve dat we een knap waardeloos voorjaar hebben: koud, koud en nog eens koud, met af en toe een lekkere dag, zoals op Koningsdag. Hoeveel oranje tompouces zouden er in Nederland geconsumeerd zijn? 
21 april. Jacob wordt 11 vandaag. Ik wil hem nog wel even bellen, maar het tijdsverschil is altijd een probleem. Vandaag is het in Sydney 8 uur later dan hier. Met Abels verjaardag begin februari is het verschil 10 uur. Logisch uiteraard, want daar is het net herfstvakantie geweest, terwijl wij hier kort geleden aan de zomertijd zijn begonnen. 
20 april. Een meneer, die i.v.m. corona naar Rhodos mocht en daarover schreef het LD, vond dat hij 'het walletje bij het schuurtje moest houden'.  
Wat zou hij daar nou mee bedoelen? Heeft hij een meisje of meisjes op dat walletje? Of houdt hij die in een schuurtje? En wat heeft dat met Rhodos te maken? Haalt ie meisjes daar? Zo loop je op een mooie dinsdagmorgen alweer te piekeren.
18 april. Zo, we zijn weer thuis na een paar dagen Veluwe en flink aanpoten! Ko heeft de schuur opgeruimd en dat resulteerde in het bezit van talloze apparaten, waar we niks mee zouden gaan doen, dus wég ermee! Gelukkig kun je altijd wel een paar mensen blij maken met een boomzaag, een takkenschaar, nog een takkenschaar, nog een takkenschaar, heb je toevallig een bezem nodig? er zijn er vijf!
We hebben nog een bladblazer en een onkruidverdelgspuiter, een gloednieuwe dikke mannenoverall, en ook een hoop onduidelijke rotzooi. 
Zo stond er in een hoek van het tuintje een nepput van hout, met een dakje erop en een ketting met een emmer. Ko heeft eerst het dakje eraf gesloopt - daar kunnen misschien nog wel eens een droog vogelslaapplekje van maken. Voorts heeft hij het deel van ketting en emmertje eraf gehaald, bleef een achthoekige bak zonder bodem, maar vol dor blad over. Blad in plastic zakken mee naar de container hier (lastig daar, tuinafval kwijtraken), die bodemloze bak langs het pad bij andere artikelen die we niet nodig hadden en in tijd van ja en nee kwam er iemand vragen om de put zonder aankleding!
Van het binnengebeuren hebben we al ladingen kopjes en bekers naar de kringloop en zo gebracht, het uiterst onvolledige boerenbont verkocht, mimitafeltjes, tuinloungeset, lelijke lampen en schilderijen weggegeven aan mensen die er prijs op stelden. Hielden er 60€ en een doos bonbons aan over, mooi toch?
Er hangt nog een eng bordje met haakjes eraan en 'Handdoekjes' erop en buiten een bordje met 'Welkom', ai ... Die zitten vastgeplakt!
Maar er zijn ook aangename verrassingen zoals 3 perfecte dunschillers, waarvan er nu twee in Zoeterwoude wonen! En ben ik blij met deze spikkeltjespan, die solide is en absoluut niet aanbakt. Het merk kan ik helaas niet ontdekken. Later: een pan van BK.
Gisteren hebben we ons te buiten gegaan aan achterlijk dure, maar verrukkelijke asperges. Ik erger me dood aan de gaspitten (propaan), want na 20 minuten kookten die asperges nóg niet en ook de eieren - heerlijke Drentse henneneitjes van Noors fraaie kippen! - lagen na een eeuwigheid nog niet in borrelend water en ik moest maar gokken of e.e.a. gaar/goed was. Gelukkig zijn asperges ook heerlijk als ze meer dan gaar zijn, maar zo koken maakt me kribbig.

De tuinman was geweest en had de krentenboom geplant, maar er zat nog te weinig kleur in om er een foto van te maken en de rest van het perk van 1 bij 2 is nog vrijwel leeg.  In Zoeterwoude zijn inmiddels de felbegeerde salomonszegels aangekomen, dat is een echt bosplant. Deze heeft witte bloemen met groene puntjes en donkere stelen en hij was zeer moeilijk te vinden, maar in Duitsland was er iemand die ze wilde opsturen en ze zien er perfect uit. 

15 april. Er valt natuurlijk niet elke dag iets bijzonders te melden en als er iets is dan weet je niet waar het vandaan gaat komen. Vandaag uit de krant, het Leidsch Dagblad. je vraagt je soms af of de journalisten nog wel les in stijl krijgen tijdens hun opleiding.
Ko merkte op, dat een journalist schreef over de wijnoogst in Frankrijk. Die was gedecimeerd: een derde was verloren gegaan.
Ik trof een artikeltje over de Oude Kerk in Amsterdam. Die ging weer beperkt open en ... 'Afstand houden was geen probleem. Het gebouw is 30 meter hoog.'

 12 april. Daar hoort de foto bij: al een dag of 5 met regelmatig sneeuw!

11 april.  Vrijdag gingen  we eerst Marleen feliciteren, daarna spullen halen bij IKEA Amersfoort - o.a. deze basic eierdopjes op ware grootte - geniaal vind ik ze - en door naar ons buitenverblijf.

Veel werk in de agenda, te beginnen met de gang. En dan bedoel ik een ruimte van ongeveer 1 bij 2 meter, aan het eind een kast die er precies in past. Op de vloer een zwarte mat.  Daar gaat plakvinyl komen zoals in de woonkamer.
Onder en boven de kast zijn ruimtes en met geen van twee kun je iets beginnen. Ko gaat daarom te kast optillen zodat hij tot het plafond (op 2 meter) komt en de kattenbak, die tot nu toe in het kantoor staat, eronder kan en hij heeft met veel denken zitten berekenen dat dat nét kan!
Die kast zit min of meer klem in de gang.  Zo veel mogelijk eruit, de deuren eraf en via een methode van wrikken krijgt hij de behoorlijk zware kast vrijwel tegen het plafond en schroeft hem vervolgens vast. 
Daarna wordt de vloer voorzien van vinyl en kijk: kattenbak en reiskooi passen er precies onder!

Ik kan af en toe even helpen, maar houd me vnl bezig met huishoudelijke zaken als thee zetten en koken; de rest van de tijd doe ik waarvoor ik gekomen ben: vogeltjes kijken. Het is één doorlopende film, altijd wat te zien. Vooral pimpelmezen, maar ook veel kool-. Er waren twee mannetjes merel, maar ik vrees dat de kleinste vermoord is, want ik vond sporen van een misdaad. Shit! Een merelvrouwtje zie ik af en toe, er is een paartje vinken, een roodborstje en tot mijn vreugde is een zanglijster regelmatig in beeld. Af en toe komt er een grote bonte specht aan de pinda's hangen en er was één keer een andere, maar dat ging te snel. Gisterenmiddag kwam een spreeuw langs en even later bracht ie een vriendinnetje mee. Vanmorgen was er heel even een heggenmus, maar de roodborst deed er lelijk tegen. Dik genieten. Vanuit de keuken kijk ik zo in het voerhuisje en dan zijn de pimpelmeesjes niet verder weg dan 60 cm of zo. Geweldig!

De tuin is nog erg saai. Wel is het rieten tuinset opgehaald, plus nog een hoop andere dingen die we goed konden missen; donkerblauwe plastic tuinstoelen, een enge, staande lamp, de 3e van de mimitafeltjes, ongewenste schilderijtjes, van alles. Mooi zo. Een grote pot met klimop en BUXUS, grr, weg, hoera!

Vandaag nam Ko 'het kantoor' onder handen. Twee lagen vloerbedekking eruit en vinyl erop. Er is een soort vouwbed met matras, dat kon nu mooi in het (prima) hok waarin de plastic stoelen stonden. Mochten we ooit logees hebben, dan moeten die gebruik maken van een kermisbed, er zijn wel nog twee matrassen. 

Ik had uit het huis van Tinka nog een soort sprei, uit het buitenland van het een of ander, geborduurd  met een soort mandala's. Ik ben niet zo van mandala's, maar het hangt nu in Garderen aan de muur en het ziet er goed uit. 

 

De foto van de lijster in meidoorn, die ik heel lief van Adri de Groot heb gekregen, is prachtig, maar ingelijst met een zwart randje en spiegelend glas komt ie niet goed tot zijn recht. Met de fotograaf in de Winkelhof overleggen!

Nu zijn we weer hier, met een auto vol oude tapijttegels (kunnen morgen naar de stort), verpakkingen en veel plastic. Ik ben heel blij dat we een meneer uit Deventer hebben gevonden, die alles kan gebruiken en wat ie niet kan gebruiken verkoopt hij weer. Ik ben het kwijt, hij wil het graag hebben. 
5 april. De perenbomen hier in de straat staan in bloei. Het zijn geen bloesemblaadjes die vallen, maar sneeuwvlokken. 

5 april. Afgelopen vrijdag gingen we weer naar Garderen, met een zwaar beladen auto. Daarin en -op o.a. de tafel die we voorheen in de keuken hier hadden, ovaal en uit te breiden met 2 inlegbladen. Ko had hem helemaal in onderdelen uit elkaar gehaald; de bladen bovenop de auto en de rest erin. Er moet nog regelmatig veel mee en veel dáár weg. 

Het was trouwens Goede Vrijdag en 's avonds zag ik op de TV nog een stukje van de Johannes. Heel kleine bezetting, 'n koor van 12 mensen of zo, en zonder publiek. Een aantal dingen vielen op: de solisten zongen naast hun solo's ook mee met de koorpartijen. In het slotkoor, 'Ruht Wohl' - ik vind het zelf mooier dan het slotkoor van de Matthäus - liet de dirigent het tussendeel 'Das Grab ...' door de solisten zingen, wel een fraaie vondst! Tenslotte heeft de Johannes na dat slotkoor gewoonlijk nog een kort koraal; het verzoek aan de Heer om t.z.t. naar de hemel gedragen te mogen worden door Dein lieb Engelein. Bij deze uitvoering was er nog een lang en mij onbekend soort slotlied. Boeiend. Een Nederlandse uitvoering.
De tafel die er stond was niet echt verkeerd, maar spierwit en vierkant (met ook uitbreidmogelijkheid) en ik vond het een 'harde' tafel. Aan mij de taak om het huis gezellig te maken en dat is dan wel naar mijn inzichten. Ik persoonlijk vind wit een behoorlijk harde kleur. 
In Garderen haalt Ko de witte uit elkaar en zet de ovale lichtbruine in elkaar. Ik kan daarna gaan schuiven, totdat ik denk dat het zo min of meer goed is met de spullen die je hebt of had en de kleine woonkamer min of meer knus is geworden. 

Ik heb nog wat aan de wand nodig, een lamp hier of daar (die hebben we wel, maar ze moeten ook licht geven!), een forse groene (nep)plant in de hoek, nog een kleintje elders, van dattum.
Zondag kwamen N. en Tj. bridgen, gezellig. Ze hadden hun nieuwste huisgenoot bij zich, een flinke zwarte hond, flat coat retriever Durk genaamd, nog in zijn pubertijd en vol energie. Durk vond het prima om op een kussen buiten te liggen en later in de middag, toen het tijd werd om Chinees te gaan halen en Ko en Tjeerd dat gingen doen, zijn Noor en ik met Durk  een eind gaan lopen. Daar was het wat ons betreft nog niet van gekomen. Linksaf de onverharde weg op en dan kom je op een prettig stuk met hei en zo!!

Bridgen was gezellig, maar ik begin het te verleren en haalde wat stommiteiten uit! Komt misschien nog wel weer goed als we weer regelmatig kunnen spelen. 

Poes heeft zo haar eigen manier om te laten blijken, dat ze niet blij is met het gedrag van haar personeel. Hier in Zoeterwoude gaat ze over de piano lopen b.v. Een andere taktiek is om bovenop ons te springen als we liggen te slapen. Zoals vanmorgen. Toen we daar niet op reageerden heeft ze kans gezien haar doos met brokjes open te krijgen en ALLES op te eten!

Vandaag werden we verrast met sneeuw. Nou ben ik dol op sneeuw, maar met kerst, niet met Pasen. In Frankrijk hadden ze een gezegde: 'Noel au balcon, Paques au tison'. Van het laatste ben ik niet heel zeker, zal kijken of ik het kan vinden. Waar wij woonden in Frankrijk was het heel gewoon, dat je rond kerst op je balkon aan je ficelle met kaas zat en met Pasen bibberend bij de kachel. Tison is brandhout.
1 april. Vanmorgen stond er iets in het LD over de vergroening hier. Foto van de Bernhardstraat, maar er werd geschreven over Beatrixstraat, waar ze nog amper begonnen zijn. Er werd vol lof gesproken over de vergroening!!! 
De vergroening bestaat voorlopig uit gras onder de parkeerplaatsen. Over stenen tuinen die worden aangelegd (i.p.v. tuinen met bloemen) nu de tuinen verhoogd moeten worden, omdat de straat 15 cm hoger is geworden, en over de twee écht grote bomen, minstens 50 jaar oud die, vlak bij ons, gekapt zijn - één in het parkje aan de overkant - wordt niks gemeld. Twee grote bomen uit ons uitzicht verdwenen!
31 maart. Vandaag moest ik naar de oogarts, altijd leuk, want hij is bijzonder aardig en gezellig. Ik was de laatste klant van de ochtend, dus we konden even bijpraten over een jaar waarin er heel veel was gebeurd Het overlijden van Tinka natuurlijk en hij was erg ziek geweest van corona!! Betrekkelijk jong, geen onderliggende kwalen, geen overgewicht!! 
Ko kwam me weer ophalen, want bij oogheelkunde moet je altijd heel lang wachten en Ko mocht niet mee naar binnen. 
Helaas kwam Ko met slecht nieuws: mijn vriendin Rikky is gisteren aan corona bezweken. Ze was al een tijdje met haar gezondheid aan het tobben. 
Rikky en ik kenden elkaar van dansles bij Evert Castelein en dat is meer dan 60 jaar geleden. We hebben veel lief en leed gedeeld. Nadat zij door haar echtgenoot in de steek werd gelaten, vele jaren geleden, heeft ze in haar eentje 4 heel verschillende kinderen grootgebracht. Dat zijn allemaal interessante en bijzonder aardige volwassenen geworden, die het prima met elkaar kunnen vinden en altijd voor elkaar en hun moeder klaarstaan. Rikky was een van de meest sociale mensen die ik ooit gekend heb. Ik zal haar enorm missen.
Deze mooie grap over het containerschip dat dwars in het Suezkanaal lag willen we je niet onthouden. We hoorden net op het nieuws, dat het de beroemde firma Boskalis gelukt is het schip weer vlot te krijgen.
30 maart. In welk huis dan ook: een kantoortje moet er zijn!! De logeerkamer is 1 1/2 m breed en bedlengte lang. Logees kunnen we amper hebben, maar als het moet, of erg leuk zou zijn, dan kan het: er is een bed en een tweede matras en die kan op de grond. 
Een kantoor is echter een dagelijks behoefte, dus het eerste dat Ko doet is een bureaublad regelen in de logeerkamer, de logee kan er nog met zijn of haar voeten onder. En er staat al gelijk een laptop en een printer.
Bijna in elk huis zijn er te weinig stopcontacten. Dus zit die man van bijna 80 onder zijn bureaublad een ingewikkeld stopcontactenblok aan te leggen. Hij moet zijn kantoor nog wel even delen met de kattenbak, maar die gaat snel naar de gang. Dar moet alleen nog even andere vloerbedekking in. En gezien alle winkels werken met afspraken, is het niet zeker dat we de vloerbedekking vóór de volgende trip naar de Veluwe kunnen bemachtigen. 

29 maart. Poes kwam vanmorgen zomaar aanlopen, toen ik wat in de tuin aan het doen was. Ze zag er, ondanks 3 dagen zoek te zijn geweest, nog goed uit. Wel wat hongerig. 
28 maart. Tonkie is vandaag jarig en we gaan gezellig bij haar en Robert eten. Tonkie wordt 55 en is in 66 geboren. Robert is 66 en is in 55 geboren!
Poes nog steeds weg. Shit! en dat was dus niet erg rustig slapen.
Kratjes bewijzen goede diensten. Ik heb al van alles naar de kringloop gebracht - mijn bijdrage tot het scheppen van ruimte - maar er is ook nog veel niet: er is b.v. geen enkele houten lepel om in al die pannen te roeren! Die hadden ze ook niet bij de Action noch bij de kringloop.
Ook Ko is druk doende met het maken van ruimte, door overal planken op te hangen. 
27 maart.  Vervelend is dat poes gisteren de tuin aan het verkennen was en ergens van schrok. Ze rende gelijk het bos in. Nu kunnen we haar nergens vinden en zij weet misschien de weg naar dit huisje niet te vinden. Geduld. Ze heeft een chip en er hangt een briefje in de vitrine bij het hek hier, maar altijd vervelend als je huisdier weg is.
Propaangas! De knoppen zitten rechts en je moet het aan steken met een lucifer of zo'n knetterding. Dat terwijl je de knop indrukt met je rechterhand en ook nog die aansteker of lucifer moet hanteren. Echt iets voor oude mevrouwen ... ik denk maar aan Tinka met haar ene arm. Dat was nog de linker- ook. Propaangas is heter, ook weer wennen. Gelukkig waren er van die zwarte plaatjes en met twee stuks onder de rijst was die evenzogoed prima gelukt.
26 maart. Donderdagmiddag waren we hier en kon het grote opruimen beginnen. Alles is er, vaak te veel en chaotisch, en ik wil geen ongeorganiseerd troep gebruiken. Ik had dus ook nog van alles bij me. Ik hoef bijvoorbeeld hier geen 8 pannen en zeker niet als er 4 dezelfde afmetingen hebben, maar ik weet wel een instantie, die - ná corona - goede pannen graag wil hebben. Die gaan dus naar Zoeterwoude en daar in opslag in afwachting van betere tijden. 
Ook weer even wennen aan propaangas, als je de zo praktische inductie gewend bent en daarom halen we onze eerste maaltijd lekker bij Camposing, de voortreffelijke Chinees, die we nog kennen van de tijd dat we regelmatig in Voorthuizen woonden.

Ko heeft al een mooie bordje gemaakt met ons huisnummer, want de nummering is ietwat onoverzichtelijk hier. Wij hebben nr 45, maar nrs 43, 44 e.d. liggen een stuk meer in de richting van de verkeersweg, direct aan de Hooiweg.

Als je ons ooit daar komt opzoeken, dan moet je weten dat je na het hek het brede pad rechtdoor moet lopen en dat we direct na 29 wonen. Of 30, daar wil ik van afwezen. Links.

25 maart.  Het staat hier vol met troep die mee moet naar Garderen en dáár staat het vol met troep die naar de kringloop moet. Hoewel ... een fles jenever is natuurlijk geen troep.
24 maart. Zo, Ko heeft ook zijn eerste gehad. Het was erg stil daar, bij Holiday Inn, rond etenstijd was misschien de oorzaak, maar we hadden het idee, dat er wel 10x zo veel mensen gevaccineerd zouden kunnen worden.

Heerlijk weer vandaag.

23 maart. Bij de Action mochten we vandaag winkelen via een tijdslot. Gezien in Garderen een ongeregelde verzameling boerenbont stond - waar ik niet zo van houd en behoorlijk incompleet, 3 kleine borden maar geen diepe -, wel een beschuitbus, maar maar één eierdop, van dattum, heb ik dat allemaal op MP gezet en met succes verkocht. Bij de Action hadden ze prima borden, maar helaas maar 6 witte. Aangevuld met 4 grijze voor als Ko jarig is en we 10 mensen aan tafel hebben. Een rotzootje aan bestek kan weg, Action had wel grote vorken en lepels, maar geen kleine uitvoering. Er was geen zeef in Garderen, maar wel bij de Action etc!

Action leed aan een ernstig gebrek aan glazen en het huisje in Garderen ook, daar wel glazen, maar onmogelijke modellen. Het was een soort van oefenen voor als je toevallig een half uur winkelen in de Bijenkorf wint: ik mocht van 2 tot 10 voor half 3. Maar ik heb het niet voor elkaar gekregen om meer dan 100€ uit te geven.

Toen naar de kringloop in Hazerswoude om te kijken of we daar gemiste artikelen konden vinden. Winkelen toegestaan, vond ik op de computer. Maar dat had op afspraak gemoeten en ik kon mijn mand met water- en bierglazen weer inleveren, want dat vertelden ze je niet bij de deur!

22 maart. We zijn weer groot huizenbezitters. We werden daar in Garderen alleraardigst ontvangen door de verkopers, met wie we veel gemeen bleken te hebben. Radio 4 en bridge!

Ze lieten alles achter en dat was veel. Ook heel veel dat we niet willen of niet nodig hebben, dus er moet opgeruimd worden en ook bijgekocht. 
Rond het middaguur kwam de tuinman langs, hè lekker, een echte tuinman, die in planten is geïnteresseerd. Hij komt binnenkort een klimop weghalen, een piepklein perkje van goede grond voorzien en er dan een krentenboom in planten. Later komt er meer, zoals het snoeien van de (lelijke) heg van laurier rondom en t.z.t. een stukje aantrekkelijk maken voor merels en zo. Er zat een lijster te zingen!!!
21 maart. Zo, de tweede prik zit er ook in. Als een echte suffe bejaarde had ik de verkeerde papieren bij me, maar gelukkig wel een paspoort en het gele boekje waar de vaccinaties altijd worden ingeschreven als je naar de tropen of zo gaat. Dus heb ik een bewijs van goed gedrag! 
Muts logeerde de afgelopen week bij Jaap en daar voelt ze zich helemaal thuis. Ze zit binnen een half uur na aankomst bij hem op schoot!

Op deze wat onduidelijke foto lijkt het of ze de uitslag op een zwangerschapstest bestudeert.

19 maart. We zijn een week in Drenthe geweest, in een huisje. nou zeg maar gewoon huis, want het was voor 8 personen en dan nog ruim! Warm en comfortabel, veel vogeltjes!! Het weer werkte niet zo mee, maar er was genoeg te zien. Er zaten: koolmezen en pimpelmezen en dat is niks bijzonders, maar ook glanskopjes op de eerste dag. Roodborstje, winterkoninkje, merel, lijster, mussen, Vlaamse gaaien, houtduiven, vinken en vaak boomklevers. 
Een houtduif of een Vlaamse gaai is natuurlijk niet zo bijzonder, maar ik heb met bewondering naar het spierwitte sjaaltje van de duif gekeken. Vlaamse gaaien snoepten de pinda's op.

Ik heb één keer een staartmees gezien, één heggenmus en één konijn. Af en toe een winterkoninkje, maar de grote gebeurtenis van de week was op maandagmorgen het bliksembezoek van een appelvink. Had ik nog nooit gezien. De foto is uiteraard van internet.

Vaste gast was was een zanglijster op het stukje gras dat je zag uit het keukenraam. Ik ben dol op een lijster. Soms waren het er twee. Ik heb, behalve het roodborstje geen vogel horen zingen!

De lijster had een voorkeur voor een grasveldje met veel mos. Ik heb er aandachtig naar staan kijken, onderwijl bedenkend hoe ik zoiets in Garderen kan gaan regelen!
11 maart. Ik moet vooral handcrème meenemen als we een weekje weggaan en weet, dat ik nog een tube heb liggen. gewonnen met de bankgiro- of de postcodeloterij, daar wil ik vanaf wezen. In de kast op de logeerkamer waar ik dgl zaken bewaar staat ook een dingetje met 4 laatjes, met wat kraaltjes, bandjes en zo. Er ontbreekt één laatje, die met de kraaltjes. Wat heb ik daar de laatste keer mee gedaan? O ja, ik heb geprobeerd iets met een glazen klokje en een vogeltje te fabriceren voor in de kerstboom, maar het lukte niet direct en nu ligt het beneden in een la te wachten op wanneer ik bedacht heb hoe ik het kan doen. Kerstmis is nog ver weg.
Achter dat ding met die laatjes komen 5 flessen douchegel tevoorschijn ... Ik vond vorige week, toen ik onlangs nieuwe douchegel bestelde (per internet, want je kunt niet winkelen vandaag de dag), dat het alweer zo verrekt snel op was!! Nou ja, 12 flessen douchegel zijn zó weer leeg.
Intussen loopt Ko zich suf te zoeken naar de parkregels die daar in Garderen gelden: hij weet zeker, dat hij ze gelezen heeft, maar niet zelf geprint. We hebben ze morgen nodig, want dan gaat men beoordelen of wij wel op dat park kunnen worden toegelaten. Ietwat hachelijk natuurlijk, nu ik met een tattoo rondloop. Het parkregelement had ik snel gevonden: in de folder van de makelaar. 
 We lachen heel wat af met onze ouderdomskwaaltjes.
9 maart. Met mijn hersens gaat het minder goed dan ik zou willen. Iemand in Zoetermeer bood twee goede houten stoelen aan op MP en ook nog eens voor niks. Carla heette zij en ze woonde in de Zegwaartsestraat. Wij daarheen, gewapend met een vers opgepotte amaryllis en een doosje chocola. Maar helaas, het nummer dat ik had opgeschreven van de Zegwaartse straat bleek niet te bestaan. Wat nu? 
Heel eigenaardig, daar in Zoetermeer: de oneven nummers houden ergens in de 70 op en ook van het oneven begin ontbreekt er het e.e.a. Dát stuk van die straat is er wél, maar je kunt er alleen komen via een omweg van ongeveer 8 kilometer! Ko, altijd bereid om iets voor me te doen, reed 8 km om en vond dat beginstukje met de ontbrekende nummers, maar niet het hogere nummer dat ik moest hebben. Ko, die niet alleen bereid is van alles te doen, maar ook nog handig is met zijn telefoon (want ik had natuurlijk de mijne niet bij me en de mevrouw van MP had alleen Carla gemeld, geen achternaam, geen telefoonnummer, net zo'n suffe oude dame als ik?) Hoe nu? Laat dat maar aan Ko over. Die had binnen de kortste keren mijn e-mail correspondentie op zijn telefoon geregeld en wat bleek: ik had twee cijfers verwisseld. 
Carla bleek een vrolijke meneer te zijn - of misschien was het de man of de vader of de broer van Carla - die met net zo veel plezier iets weggaf als ik. Hij was blij met de amaryllis. 
De stoelen zijn precies hoe ik ze graag heb: van hardhout, maar al een beetje grijs van het buitenstaan. Heel geschikt voor bij een klein huisje op de Veluwe. Want daar staat een rieten loungeset en dat geven we over 2 weken aan een mevrouw uit Nieuwegein, die graag zo'n set wil hebben.
Misschien kunnen de winkels gewoon dicht blijven en gaan we massaal aardig zijn voor elkaar. 
8 maart. We hebben natuurlijk elk een geheel eigen benadering van het nieuwe project. Ik ben vrijdagavond nog gaan zoeken naar de salomonszegel die ik er zou gaan planten, mocht ik ooit een boshuisje vinden: de soort die ik zoek heeft donkere bloeistengels en ook nog eens witte bloemen met groene puntjes. Harry van Kwaliteitsplanten schijnt hem te hebben en ik heb hem al een mailtje gestuurd, maar nog geen reactie. Harry is erg aardig en het komt vast wel goed. Ik denk ook dat de klimop die de helft van het enige perkje beslaat, gauw eruit moet en als de bliksem een krentenboom erin! Liefst van enige omvang. Kan ik die nog zien bloeien. 
Ik heb ook nog een beeldschoon theeservies dat ik zelden gebruik. Toen ik het vond op MP zei ik al: 'Om naar te kijken'.  Maar ik denk dat ik het nu ga gebruiken. Van Rosenthal en het heet waterlelie geloof ik, van een Finse ontwerper.
Ik weet ook al iemand die de rieten stoelen wil en ben op zoek naar gebruikte houten van een model dat ik heel plezierig vind.
Ko, die nog een cadeautje tegoed had van de erven van Tinka wegens het enorm vele werk dat hij verzet heeft, heeft een leuke laptop om daar te gebruiken aangeschaft en zit er de hele dag op te rommelen. 
5 maart. Verdraaid, het is van ons: in het leukste park dat ik ken! Kijken, bieden, klaar!
3 maart. De straat wordt 15 cm hoger dan de tuin. Nou dat weer. Ko heeft al naar een putje zitten kijken want anders krijgen we hier een zwembad als het hard regent. En met zwembaden hebben we al genoeg narigheid gehad.
Er komt een huisje te koop in het park dat ik het leukste vind dat ik ooit gezien heb. Midden in het bos! We gaan vrijdag kijken. 
25 februari. 11u in de ochtend: werkoverleg, geen kip te zien! 
Van het een komt het ander en dat is soms heel leuk. In een aflevering van Podium Witteman kort geleden was Ivo de Wijs te gast. Hij vertelde over zijn liefde voor 'Winterreise' van Schubert, een cyclus van veelal droevige liederen. Daags daarna kwam 'Winterreise' langs op Mezzo of zo, gezongen door Thomas Quasthoff. Ik zat aan een legpuzzel en je kunt niet beter luisteren dan bij een legpuzzel. Bij een pianoconcert van Mozart kun je gerust een eitje bakken, maar bij liederen heb je een breiwerk o.i.d. nodig, want je moet je aandacht erbij houden.
Nu wordt ik door het uiterlijk van Quasthoff zó afgeleid, dat ik niet goed genoeg luister. Ik vraag me b.v. af hoe je, als je handen ongeveer aan je schouders vast zitten, je sokken moet aantrekken, maar had gisteren bij Mezzo mijn visuele aandacht bij de legpuzzel. Zo, werd dat even mooi gezongen ... dus ik bestelde de CD en luisterde gisteren nogmaals, mét legpuzzel. Prachtig gezongen en een superieure begeleiding door ? Spencer ... 
Vervolgens ging ik er wat over schrijven. Gelukkig wist ik nog van 'rippen' en zo. Ter vergelijking luisterde ik nog naar  Frühlingstraum uit deze cyclus, een minder somber lied, gezongen door Bernard Kruysen, altijd mijn favoriete zanger. Ik vind Quasthoff mooier, op de eerste regel van het 3e stukje na ... Luister zelf: 3 strofen van Quasthoff H en die ene door Kruysen. H Zo'n regel zingen kon Kruysen als geen ander! Van Fischer Diskau heb ik ook nog een uitvoering. Die is het best te verstaan.
24 februari. We wisten al lang dat het een keer keer ging gebeuren: ze gaan hier de straat 'opknappen'. Wat riool en zo betreft kan ik dat niet beoordelen en wat het worden gaat zullen we t.z.t. zien. Het begint in ieder geval met alles eruit! 

Eerst hapt een jongeman met een kraan de stenen eruit, allemaal, straat en stoep. Gisteren kwamen er grote en kleinere zwarte buizen. In het midden van het achterste deel is er nu een diep gat en een van de mensen in de straat heeft een enorme hoop zand in de tuin gekregen. 

De ploeg heeft veel geleerd van de Afrikaanse wegwerkers: ze komen om half 8, maken veel herrie als wij nog slapen, maar zijn al spoedig aan de ochtend koffie. Dan wordt er weer een tijdje iets gedaan, met veelvuldig werkoverleg, lunchpauze en zo en om 1/4 over 3 is het weer voorbij voor vandaag. 

Als je de berichten mag geloven wordt het ooit bijzonder fraai met minder parkeerruimte.

Het lijkt me voor de mensen die aan het werk zijn geen buitengewoon inspirerende arbeid, maar ze hebben er wel fantastisch weer bij. Het is nu 20°, achterlijk warm voor eind februari.
23 februari. Onlangs stond er in een weekend bijlage van Trouw een lovende recensie. Het betrof een Nederlandse vertaling van 'The undying' een boek geschreven door een Amerikaanse jonge vrouw, Anne Boyer, en ging over haar borstkanker. Nu vond ik tijdens Tinka's ziekte het moeilijkst, dat ze niet wilde dat ik over haar ziekte praatte, dus schafte ik het aan, in het Engels, want elk boek verliest iets in een vertaling. 
Ik begrijp er helemaal NIETS van! Mijn Engels is goed, ik begrijp alle woorden en constructies, maar ik kan een alinea lezen en herlezen en de bedoeling is mij volstrekt abacadabra. 
Zoiets gebeurt me regelmatig bij een gedicht. Ik begrijp geen snars van b.v. Walt Whitman en heb daar verder geen moeite mee: laat maar zitten. Soms kan ik de cadans van een gedicht waarderen zonder te vatten waar het over gaat, maar kan pas van een gedicht houden als ik het in zijn geheel kan opnemen, als dat een goed woord is. Maar wat moet je nou met zo'n boek? 
Lang geleden was ik aanwezig bij de inauguratie van mijn zwager. Hij werd hoogleraar en daarbij hoort een inaugurale rede. Ik luisterde naar alle woorden en zinsconstructies, allemaal bekend, en had geen idee waar hij het over had. Ik denk, dat ik 'The undying' maar aan hem zal geven.
22 februari. We hadden een dag of 10 geleden schaatsritten op natuurijs. Nu is het onwaarschijnlijk warm, rond de 18°. Ik vind sneeuw leuk, maar heb liever dit, al is het eng: het kan in maart nog heel hard vriezen. 
18 februari. Ik draai mijn hand niet om als het om het breien van een trui gaat. Bij de TV:  voorpand, achterpand, 2 mouwen, klaar. Maar dan ... Het in elkaar zetten en het afhechten van alle draden vind ik vervelend werk. Als ik slim ben hecht ik draden direct af als ik b.v. een nieuwe bol wol moet aanspreken, maar ik ben niet altijd slim.
Maar dan komt het allervervelendste; de hals afwerken. Ik vind de halsboord altijd een ramp. Gezien ik nooit een patroon gebruik, moet ik altijd eerst uitrekenen hoeveel steken ie moet worden. Dat gaat nog wel. Ik brei het ding los en krijg dus een rechte strook in boordpatroon en die strook moet op de trui. Wat een ramp! Er moet rek in zitten, dus de boord heeft de lengte van de omtrek van je nek, maar de halsopening is, als het goed is, behoorlijk wijder. Zie dat maar eens netje aan een trui te krijgen.
Maar ik heb een trucje bedacht: De vaas uit mijn ouderlijk huis loopt wijd uit, maar als je hem op z'n kop zet lijkt e.e.a. op halsopening/nek en ongeveer dezelfde afmetingen. Muismatje eronder tegen het uitglijden en dan de trui eroverheen. Uit de kunst!!

Ze gaan hier de straat opzij en achter 'opknappen': de bomen eruit en zo. Ik en er niet blij mee en straks wordt het parkeren nog lastiger. Ze waren trouwens om 1/4 voor 3 al uitgewerkt, terwijl het toch lekker weer was en droog!
17 februari. Bij Jinek gisterenavond kwam een galanthofiel langs. Als je tuiniert weet je direct wat dat is: iemand die sneeuwklokjes verzamelt. Ik weet van ene Frieda dat zij minstens 100 soorten heeft. En reken maar dat daar dure exemplaren bij zijn. Ik wist al van het bestaan van bolletjes die per stuk 75 euro of pond? kosten, maar de dame bij Eva vertelde dat een bolletje van een nieuw soort wel 500€ moet opbrengen. Ze legde eerst uit wat een sneeuwklokje was: 'Een voorjaarsbloemetje die ...'

Ik ben zelf niet geheel vrij van galanthofilie, want vaak geef ik mezelf voor mijn verjaardag vast in oktober een heel bijzonder bolletje cadeau en dat is wel eens een sneeuwklokje geweest, zoals Galanthus 'Kildare'. Die staat links op de foto hieronder. Niks bijzonders, zul je denken, maar er zit een gestreept groen rokje verborgen onder de toegevouwen buitenste blaadjes. Rechtsonder ontdekte ik vanmorgen, want vergeten (en dat gebeurt me steeds vaker): een pot met bloeiende sneeuwklokjes bij de deur naar de garage. Galanthus elwesii 'Mount Everest'. Ik had ze voor de veiligheid in een potje gezet, voor het geval we gingen verhuizen, maar dat gaat, geloof ik, voorlopig niet door. 'Mount Everest' zou hoger worden dan een standaard sneeuwklokje en dat is ook zo. 'Polar bear', in een ander jaar aangeschaft, zou ook heel groot moeten worden, maar dan met een ander rokje. Snapt u? M.E. komt bij een van mijn beste leveranciers vandaan en die doet niet aan dure, aparte soorten die per stuk verkocht worden, maar heeft wel bijzondere dingen als ze algemener en betaalbaarder zijn geworden. Verberghe heet hij. Peter Nijssen, een zoon van zijn vader, heeft van die hele dure exclusieve soorten, maar je hebt niks te vertellen als iets het niet doet, dus ik lees kwijlend van begeerte zijn catalogus en bestel niks! 
Hoewel ... 'Kildare' kwam bij hem vandaan, een jaar of 4 geleden.

Het aardige van sneeuwklokjes is, dat ze het eerste jaar maar één bloemetje produceren, het jaar erna meestal 3 en dan wordt het al gauw een polletje. Ze zijn niet moeilijk, maar doen het niet zo goed op zand.

15 februari. In bed bedacht ik dat het geen goed olleke-bolleke woord was, want het 7 lettergrepen i.p.v. de voorgeschreven 6. Toch goed te gebruiken!
Inmiddels dooit het en het is dus enorm smerig buiten. Veel mensen vegen hun stoepen niet als er sneeuw ligt: daar is het spekglad en ik loop dus midden op de straat totdat er een auto aankomt. Want die sproeit je weer vol met rotzooi. 

Maar ... er zat ergens een merel te zingen, nog heel voorzichtig, maar toch!

14 februari. Toen ik beneden kwam vanmorgen - laat, want om 3 u sliep ik nog niet! - was het -2°. Om 10 voor 1/2 12 ging de temperatuur op het weerstation naar de 0°! Ik zag het gebeuren: einde vorst! Een uur later was het al 6°, maar later zakte het toch weer naar iets van 3°.
Bij het nieuws vanavond hadden ze het over het eerste live-debat die ... en over een natuurijsdeskundige: o, wat een mooie voor een ollekebolleke. Kijken of ik daar wat mee kan!		   Gaat hij er komen? Een heuse Elfstedentocht?
  Of niet, door corona? 't Is steeds op TV.
  
  'Gaat niet gebeuren!'
  Natuurijsdeskundigen
  Weten het stellig: 'Het ijs werkt niet mee'. 
13 februari. Een grapje voor kleine kinderen in de zeventiger jaren was; Het is geel en het staat op één pootje. Met variërende antwoorden. 

Een andere was: het is zwart en rijdt op een rood fietsje. Waarop het antwoord was: 'een mol'. Waarop een volgende vraag kwam: 'Hoe weet je dat je een mol in je tuin hebt? Met als antwoord 'Dan staat er een rood fietsje voor de deur'.

Het staat er al een week, dat belooft niet veel goeds voor de tuin!
  Tonkie en Robert gingen gisteren schaatsen op het IJsselmeer, bij Hoorn.

12 februari. Vandaag was het dan zover: prikken! Goed georganiseerd in een loods bij Holiday Inn. 
Ik moest me eerst bij een dokter melden i.v.m. de bloedverdunners en op de foto rechts, die er een beetje zielig uitziet, kun je de gevolgen van dat gesprek zien: 2 minuten gaasje tegen inslagplek drukken!
Helaas kon Ko nog geen prik krijgen.

Vannacht is het -7° geweest en vanmorgen heeft het even gesneeuwd: echte, dwarrelende sneeuw, maar het duurde niet langer dan een minuut of zo.
Linda maakte de foto;s hieronder: van ijsbloemen op de ramen bij een andere cliënt, en van een meneer eend op het ijs en - heel leuke foto - van de sporen van eendenpoten in de sneeuw. 

11 februari. In de vroege ochtend, wat heet: 1/2 10, is het verschil in temperatuur tussen buiten en binnen 40°. De zon schijnt op het weerstation! 
10 februari. Serieuze ijspegels aan onze dakrand. Niet bij de buren, gek genoeg. 

Bij de GGD is het een beetje chaos. Vandaag heb ik een oproep gekregen voor de corona injectie. In de brief een 0800 nummer, ik word meteen doorverbonden en heb een afspraak voor overmorgen. Tevens vraag ik of het mogelijk is dat Ko ook gelijk zijn prik krijgt. Ko wordt in augustus 80. Nee, kan niet, hij moet een oproep krijgen. Ook goed. 
Even later belt mijn schoonzus: of ik al gevaccineerd ben? Nee, nog niet, maar vrijdag gaat het gebeuren. Ze vertelt me dat Willem, een vriend van Kees en haar, die in juli 80 wordt, nog geen uur nadat ik mijn afspraak gemaakt heb, naar de GGD heeft gebeld - ZONDER OPROEP - dat hij meteen een afspraak kreeg voor morgen ochtend, want iedereen die dit jaar nog 80 worden kan worden ingeënt. Dat had Margriet ook van John, weer een andere vriend gehoord, die kreeg ook een afspraak! Ko belt dus maar eens naar hetzelfde nummer; nee, hij moet wachten tot hij een oproep krijgt. Begrijp jij het? Wij niet! In de loop van de middag kwam er nog 2x een geheimzinnig telefoontje van de GGD, automatisch, want niemand aan de andere kant van de lijn, om iets over die afspraak te zeggen.
Afgezien het loopje naar de supermarkt komen wij ouwetjes niet veel buiten, zeker nu het glad is met die sneeuw. We kunnen ons wel prima amuseren, al zijn we een beetje door de Netflix heen. 

Gisterenavond speelden we een aantal spelletjes bridge via 'Jack', een programma dat we in Frankrijk al gebruikten om te trainen, toen we nog vaak competitie speelden. Zoals gisteren met Noor en Tjeerd in Drenthe. Wij allebei hier aan de computer, zij daar, en een telefoon aan om te kunnen kletsen tussendoor. Zij lieten ook nog even het luide snorren van Stevie horen. 

Prachtige sneeuwfoto's vanuit hun huis en ze hebben niet alleen een eekhoorn, maar ook een appelvink in hun tuin ...

Op de foto hiernaast  links Anne Claire, want op mijn bureaublad staan mijn 3 dochters. 
7 februari. Door de sneeuw banjeren had ik al een tijd niet gedaan. De minstens 40 jaar oude sneeuwlaarzen aan, een super winddicht jack met capuchon van Koopjedeal met daarover nog een nepleren jas van Ali, capuchon op, handschoenen aan en het lokale parkje in. Ko verteld wat ik ging doen, want een oud wijf kan natuurlijk zó maar ten val komen en weet ik wat allemaal breken.
Tot mijn verrassing was de singel daar nog niet bevroren, terwijl het nu écht onder nul is. Rechtsonder: van die grote sneeuwhopen hebben we hier lang niet gezien!

Het was heel koud - nog steeds harde wind en fijne sneeuw - maar wel lekker! Ik kwam een mevrouw tegen die mij stralend 'Leuk hè?'  tegen me zei.

7 februari. Het ging fors tekeer vannacht, Ja, sneeuw, maar je kon het nauwelijks zien vallen zó hard waaide het. Er is een laagje van zo'n 3 cm , met kammen waar het is opgewaaid. Het sneeuwt nog steeds met hele fijne vlokjes die je amper ziet, maar het voer dat ik voor de vogels heb neergelegd was al spoedig bedekt. Arme vogels hebben nog nooit sneeuw meegemaakt.  Er kwamen 2 eksters eten halen. Foto d oor het raam en niet half zo mooi als op mijn lievelingsschilderij, de ekster van Monet in Orsay, waar het licht bijna vanaf spat.
Het is nu -2,3° .

6 februari. Er is sneeuw en ijs voorspeld en het zou vanavond gaan beginnen. Op onze gebruikelijk doe-plek, de keukentafel, staat een weerstation en we kunnen de temperatuur bij zien zakken. Vanmorgen 6,4° en nu 4,6, maar sinds ik ben gaan zitten om het op te schrijven 4,5.

Een uurtje later zijn we in de 3 aangeland. 

Om 11u 's avonds is het 0,5° en is het buiten een beetje wittig hier en daar, maar gezellig vallende sneeuw is er (nog) niet bij. Het waait flink.

Toen wij poes Muts kregen werd ons verteld dat ze dom was. Nou, ze is van alles - 'n neurotische stresskip - maar zeker niet dom, eerder uitgekookt! Ze weet precies aan welke kant haar boterham gesmeerd is.  
's Morgens b.v. Het ritueel van de dag is: opstaan, ontbijten, ik douchen en als ik beneden kom is het tijd voor borstelen ... Het eerste teken daarvoor is het achteruitschuiven van Ko's TVstoel. Muts komt dán pas uit haar mand en legt zich neer op de plek waar zij geborsteld gaat worden. Nog voordat ik begin gaat de motor aan, want borstelen vind ze verrukkelijk, net als de twee snoepjes na afloop. Dan ga ik aan mijn dagelijkse oefeningen voor de oude rug. Muts komt daarbij in mijn arm liggen, zodat het knuffelen nog een tijdje door kan gaan. Haar kop aaien vindt ze het lekkerst.

Daarna is het een hele tijd stil, want slaaptijd, tot 1/2 6: etenstijd! En reken maar dat ze kan klokkijken.  
Weer een tijdje stil, maar ik zit nog geen 10 seconden in mijn stoel bij de TV of ze zit op schoot. Ze blijft dan de hele avond wisselen tussen een tijdje bij mij en een tijdje bij Ko. Muts heeft het allemaal goed voor elkaar.
5 februari. Af en toe moeten wij het blad van de Bridgeclub 'Acol-lade' corrigeren voor het ter perse gaat. Ook in deze lange, saaie, bridgeloze periode! In normale tijden gaat daarna een ploeg vrijwilligers het drukwerk doen, maar nu is er alleen een digitale versie.

Ik kijk naar eventuele spel- en stijlfouten en te veel spatie e.d., Ko zorgt dat tekst (en eventuele plaatjes) goed op de bladzijden verdeeld wordt. We doen het bij de boterham van 12 uur en maken dan ook vast samen de puzzel die ene Bart bij elke editie inlevert, voor het geval er een kleine vergissing in staat. Maar soms is de puzzel zó moeilijk, dat ik er een week voor nodig heb, zoals een logigram.

Een van de vaste schrijvers levert ellenlange, taaie stukken in en die kijk ik niet na, dan maar fouten (die staan er trouwens zelden in). Vandaag 8 bladzijden over verzaken = niet bekennen als je een kleur nog hebt. Ik denk dat niemand ze leest. 
Met beschreven spellen, vaak van hoog niveau, heb ik vaker moeite dan Ko.

4 februari. Dit is een dag om vaak aan Tinka te denken. Vandaag zou ze 53 zijn geworden. 

Behoorlijk wat mensen lieten wat van zich horen en dat heeft me zeer ontroerd. 
3 februari. Wij gingen vandaag naar Marleen. Die zit alleen thuis zonder auto, want haar man is een paar dagen weg met een vriend, meestal skiën, maar dat kon nu even niet. Doet ie ieder jaar, zit Marleen zonder vervoer ... die vriend heeft, denk ik geen auto. Maar goed, het is mijn zaak niet. Door de stromende regen dus.
Ergens onderweg vond ik, dat Ko te hard reed, meer dan de voorgeschreven 100 in ieder geval. Ik ben streng en houd niet van bekeuringen voor te hard rijden; Ko zette gehoorzaam de cruise-control aan. We werden, voordat we linksaf de M5 opgingen, minstens 30x ingehaald door auto's die meest maar een km of 10 harder reden, maar ook wel eens zeker 40. Het regende zo hard dat de ruitenwissers op de een na hoogste stand stonden en je bij het inhalen van een andere auto even helemaal niks kon zien door de voorruit.
Op het volgende stuk was de weg veelal 2baans en werd het wat beter met de snelheden, maar sommige automobilisten trokken zich nog steeds niks aan van de regels. Op het laatste, smalste stuk langs het water reden we achter een bestelwagen van een hondenspecialist en die hield zich keurig aan de 80km-eis. Bij de kerk aan het begin van Monnickendam ging de hondenspecialist linksaf, richting Jade, de Chinees ...
Marleen had hele lekkere chocolaatjes bij de thee.
1 februari. Februari, dat riekt al een beetje naar voorjaar! 
De vogeltelling was dit weekend. Ik hoef er niet aan mee te doen, want ik weet precies wat er hier aan vogels de tuin bezoekt: Piet en Hannie, natuurlijk, de twee torteltjes. Van één van die twee is de hekel aan soortgenoten groter dan de eetlust! Een hele troep van die zwarte rakkers: kauwen. Eigenlijk zijn ze wel grappig, met hun blauwe ogen, maar ik heb het idee dat hun aanwezigheid veel kleine vogeltjes afschrikt. Een stuk of 15 mussen, vanmorgen waren ze er weer, ook dat mannetje, dat op een ringmus lijkt. Dit is de vaste bezetting. 
Er komt regelmatig een roodborstje langs en ik zie ook vrij vaak een meneer merel, mevrouw af en toe, zij houdt zich meer op de achtergrond. Mezen zie ik hooguit eens in de week, behalve als ik een pindaslinger ophang. Die wordt trouwens het meest bezocht door Vlaamse gaaien. Ze nemen de pinda's mee en gaan ze ergens verstoppen, tot mijn verbazing o.a. bovenin de taxus tegenover het keukenraam. In het najaar kwamen de halsbandparkieten van de appeltjes aan de malus in de voortuin snoepen: slordige eters! Heel af en toe komt er een ekster op bezoek.
Een heggenmus of een winterkoninkje zie of hoor ik niet meer. W.s. hoor ik binnenkort een lijster zingen, maar de laatste jaren was het beperkt tot eventjes  in het voorjaar. Gelukkig waren er deze zomer wel weer merels te horen. De leukste die ik in  het afgelopen jaar hoorde was een groene specht ergens in de buurt.
30 januari. Vandaag tref ik een andere variatie van het betrekkelijk vnw in het LD: een artikel over een Dierenroute. Daar kom ik tegen: 'De verbreding van de A4 ... dat over 6 jaar begint'. Afgezien van tegen de corona regels zijn, worden er steeds meer mensen boos door de beperkingen van de taalregels?
28 januari. Vanmorgen gingen we naar een appartement kijken. Het was wel aardig, beetje te klein & te donker, maar inductie en dubbele spoelbak en groot balkon op ZW. Helaas zag ik de glazen tafel op een kleed met donkere rand niet staan en maakte een flinke smak. Vorig jaar in de tuin ook al. Dat was net een paar maanden genezen, want oude benen helen niet snel meer ...

We gaan het niet doen, want we hadden geen van beiden het gevoel dat we daar graag zouden willen wonen als de ander mocht wegvallen en dat is ons criterium: we moeten er allebei willen blijven. Nee dus. Ook de huidige manier van verkopen, zeer algemeen als de huizen als warme broodjes over de toonbank gaan: Bieden onder couvert, stond ons niet aan.

26 januari. Ja hoor, ik hoorde het weer twee keer vandaag: 'een petroleumstelletje die' en 'het geurtje die mijn vader altijd op had'. (De laatste bij 'Married at first sight', waarbij ik altijd heel benieuwd ben of er ooit mensen in dat programma helemaal gelukkig met elkaar worden. Ko neemt het op, zodat al het geleuter kan worden doorgespoeld.)
Later: Eva Jinek '... een individu die ...'

Ik heb maar eens gekeken op de site van 'Onze Taal' en ingevoerd: gebruik betrekkelijk voornaamwoord. Krijg je een paar ideeën voorgeschoteld en ik heb gekozen voor Het meisje dat/die daar fietst. Daarbij wordt vermeld dat het als lastig wordt ervaren om naar 'verkleinde' personen te verwijzen met dat. Als ik bij mezelf te rade ga, denk ik, dat ik waarschijnlijk ook Haar neefje die in Gorkum woont zou zeggen ...
25 januari. Houd goede moed: het voorjaar komt eraan!

Ik weet net of het aan de leeftijd ligt, of aan de corona of dat de winter het veroorzaakt: ik heb tegenwoordig bijna nergens zin in en zie op tegen de meest simpele dingen als boodschappen doen en me aankleden. Dat laatste heb ik zowat 30.000 keer in mijn leven gedaan, dus zó vreemd is dat niet.
24 januari. Vorige week overleed onze buurman uit Frankrijk. We zijn met hem en zijn vrouw goed bevriend geraakt en zagen elkaar ook de jaren ná Frankrijk regelmatig in Lelystad. Wat een mooie foto is dit, vanaf hun terras daar, om aan hem te denken.
23 januari. Er is iets vreemds aan de hand: het lijkt erop dat mensen niet meer weten dat het-woorden 'dit/dat'  en niet 'die/deze' als betrekkelijk vnw krijgen.
 Ik lees net weer 'een breipatroon die goed overeenkomt ... ' (bij breimeisje, iemand die heel leuke patronen op internet zet) en laatst hoorde ik zelfs Ko zoiets zeggen. Betekent dat dat ons natuurlijk gevoel van 'hoe het moet' verdwijnt? 

Rechts: advertentie in het LD, vandaag. Daaronder: naar een huisje in het bos zoeken. 

 

Het toilet bevindt zich elders - separaat - in het chalet. Ook deze is gedeeltelijk betegeld.
20 januari. Als je, zoals ik, én zuinig bent én kritisch én van mooi houdt etc, dan kun je je eigen leven behoorlijk lastig maken ...
Ik wilde wel een mooie broek. Bij P. Hahn genoeg mooie broeken, maar duur! Wachten op een kortingsbon van het een of ander en dan mag ik een broek kopen. 

Ai, ik heb geen enkele trui die daar echt mooi bij staat. Kasjmier heeft P. Hahn ook genoeg, maar ... hartstikke duur. Zelf breien dan maar en bij onvolprezen Ali koop ik kasjmier wol. Die is 12,95 pond op e-Bay, maar dezelfde wol bij Ali minder dan de helft. Ik kies voor een kleur die me min of meer marineblauw lijkt en het is in 2 weken hier. Mis! Heel mooi, maar het blijkt donker petrol te wezen. Dus verkoop ik de wol weer met gering verlies via MP. Animo genoeg, want alle vrouwen zitten thuis gelockdownd te handwerken.
Ik vind andere wol - marine durf ik niet nog een keer aan - alpaca, via een andere website. De  wol is mooi, staat goed bij de broek en ik begin opgewekt aan iets met ajour in het midden. Zo'n blaadje-achtig patroon lijkt me geweldig bij de broek. 
Ik zal niet gauw zeggen dat ik iets goed kan, afgezien dan van kritiek hebben en zo, maar breien is me wel toevertrouwd en voor een beetje ajour draai ik mijn hand niet om. Maar o wee, ik heb een fout gemaakt ergens ... En dat is met ajour een ramp. a) Je weet niet precies waar en b) gewoon uithalen is geen optie, want dan gaat er van alles mis met die omslagen en minderingen. Een stukje uithalen kan en dan TERUGSTEKEN tot je zeker weet dat de fout eruit is. En daar ben ik de hele morgen, nou ja vanaf een uur of 12, mee bezig geweest. Nou 1/2 4.

19 januari. Dáár was het om te doen: eekhoorntjes kijken vanuit je huis ... en die zaten er: huisje in Epe, bij Remboe Village.

We hadden het voor een week gehuurd, leuk huisje en behoorlijk smaakvol ingericht. De bedoeling was om vanuit de kamer naar eekhoorntjes en vogeltjes te kijken, en te ervaren hoe dat zou bevallen. Maar we houden wel van een beetje comfort en schrokken van de ijskoude vloer, waardoor ik, Erna, tenminste non-stop koude voeten had. Tot overmaat van ramp was ik van alles vergeten mee te nemen, waaronder een lekker warme legging. 
Nu ben ik redelijk inventief en ik heb de vrijdagavond gespendeerd aan zoeken naar een legging, die op zaterdag zou worden bezorgd. Waar zoek je dan? Bij Bol.com, vandaag besteld, morgen in huis. Bol.com doet niet alleen aan boeken, maar eigenlijk aan alles en ze hadden er 500 leggings in de aanbieding. Uiteindelijk vond ik dan ook een betaalbare zwarte, die morgen in huis zou wezen. Goed geregeld, Berg! Maar helaas, de receptie van het park was 's zaterdags alleen maar tot 10 uur open en toen ik daar achterkwam, was het minstens 1/2 11. Dat werden koude voeten tot maandagmorgen.
De eekhoorntjes kwamen in de loop van de morgen fourageren. Hij, linksboven, was van een uitvoerige maaltijd ter plaatse. Hij was roder dan zij en had flinke pluimen aan zijn oren. Gezien mannetjes eekhoorns groot geschapen zijn, kon ik zelfs zonder verrekijker waarnemen wie wie was. Zij was donkerder, kleinere oorpluimpjes en meer een huishoudelijk typje: pinda uit het netje halen, aan alle kanten bevoelen om te weten of er geen gaatje in zit, en dan snel ergens gaan begraven om voorraad te hebben voor magere perioden, zonder gasten in het huisje b.v. Ze had een winkelwagentje moeten hebben.

Muts ging helemaal uit haar dak: ze let nooit op vogeltjes, maar een rennend eekhoorntje is opwindend, blijkbaar. Ko heeft de betere foto's van meneer gemaakt met de dikke camera. Mijn foto's zijn allemaal met een zakcamera door de ramen gemaakt en dus niet goed, sorry!

Toen we vrijdag weggingen en even bij Tonkie in Huizen langs gingen sneeuwde het een heel klein beetje. Zaterdagnacht is er meer gevallen, maar helaas heb ik het niet zien sneeuwen. Er lag een dun laagje zondagmorgen, maar het regende alweer en het was snel weg. 

De zondag brachten we door in Drenthe bij N & T. Daar lag nog sneeuw en verder was het zoals altijd heel gezellig, met wat bridgen en lekker eten. 
Maandag kwamen M&M, met volle tassen ... ik had me beklaagd over de kou, het gebrek aan theepot en -glazen, de mand van Muts vergeten etc. 
Dus had Marleen een mand voor Muts, waar dankbaar gebruik van werd gemaakt: bovenop de radiator was het lekkerst! De theepot was ook erg fijn: in een pannetje thee zetten en met een juslepel in dikke bekers scheppen is armoedig. Ik ben natuurlijk vervelend kritisch, want ik erger me ook aan te lage wastafels, flinterdun wc-papier, een krappe douche en dgl onnozele zaken. Als het stralend zomerweer geweest was hadden we w.s. minder snel dat soort gebreken aan comfort waargenomen. De kou, vooral 's avonds, was echt vervelend: we konden wel 24° stoken, maar die vloer bleef koud. Net als het koude water uit de kraan, gek hoor, daar moest je echt je handen niet mee wassen!

In Voorthuizen was helemaal geen koude vloer - daar is het wel eens -23° geweest en dat is toch écht koud! - en elders kan ik me ook niet herinneren dat dat zo was in vakantiehuisjes. Cor weet vast wel hoe dat kan komen. In ieder geval hadden we het dinsdag wel gezien en zijn we weer hier. En dat is maar goed ook, want we troffen een overlijdensbericht van een goede vriend bij thuiskomst en als we tot vrijdag dáár gebleven waren waren we te laat voor de uitvaart geweest.

Ineke P., die we nog kennen uit de tijd in Voorthuizen, liet me weten dat er dáár verwarmingsbuizen onder de vloer liepen. Supercomfortabel huis aan de Prinsenweg, maar helaas geen bomen, vogeltjes en laat staan eekhoorntjes. Zelfs de hertjes, die er aanvankelijk  samen met een paar geiten waren, moesten om een of andere reden weg. Jammer, want je kon er altijd je oude brood aan kwijt en ze zorgden voor wat vertier.
Verder was het een nuttig avontuur: we weten nu weer beter wat we NIET willen als we ooit een huisje kopen. Bolle, ronde kranen in de badkamer (zelf mengen) b.v. zijn vervelend als je natte handen hebt!
Ik heb trouwens wel heel wat vogeltjes gezien: pimpelmezen in overvloed, net als kool-; merels, roodborstjes, heggenmus, vinken (alleen vrouwtjes, vreemd genoeg), Vlaamse gaaien, winterkoninkje. Maar ook: kuifmezen en zwarte mezen!! Te gek. Er waren geen kauwen, geen halsbandparkieten en geen Turkse torteltjes: die wonen in Zoeterwoude.
15 januari. Midwinter en nog steeds fruitvliegjes in de keuken!
12 januari. Ook de sjaal die ik van Ko voor mijn verjaardag kreeg is behoorlijk spectaculair: geïnspireerd door het werk van Kandinsky. Ik vraag me af hoe het komt, dat de kleuren op echt mooie stoffen, zoals hier zijde, nooit lelijk zijn. Je ziet ook geen truitjes van echte kasjmier in een lelijke kleur. 

Ik ging lang, lang geleden al regelmatig kijken in de stoffenafdeling bij de Bijenkorf in den Haag. Daar hadden ze een flinke voorraad shantung en dat was in alle kleuren altijd mooi.

10 januari. Pieter en Kerstin kwamen gisteren eten en namen deze spectaculaire bonbons mee. Ze zijn echt prachtig om te zien en ook nog heel lekker, bijna jammer om ze op te eten.

Van 'De Fransoos' en die zit, naar verluidt, op de Douzastraat in Leiden.
Meestal koop ik voor mezelf elk jaar een verjaarscadeautje. Iets, dat naar mijn nogal zuinige aard, eigenlijk te duur is, zoals b.v. bijzondere bollen. Maar onlangs vond ik dat ik toch wel erg weinig afweet van mijn favoriete componist, Maurice Ravel. Ik kocht via Bol.com een boek over hem, tweedehands: dat nou weer wel. Het boek kwam gisteren aan. 'The Cambridge companion to Ravel'. Helaas is het heel technisch op het gebied van compositie en daar weet ik helemaal niks van! en vind het ook niet heel interessant. Op de foto rechts een vergelijking tussen een thema van Couperin en hetzelfde thema van Ravel van dattum. Gooi het maar in mijn pet. 

Ik had liever iets willen weten over wat hij voor iemand was, hobbies? getrouwd? kinderen? gay? wat anders dan muziek? Ja, hij las graag gedichten van Mallarmé. Niks verder, of ik moet het nog tegenkomen, saai hoor! Volgend jaar maar weer een duur sneeuwklokje kopen, als ik er dan nog ben. 

Ik ben wel allerlei onbekende composities tegengekomen - altijd leuk - en heb geluisterd naar een beetje Chabrier, waar ik niet wild van werd, en wat Couperin, en dat leek in mijn oren op Scarlatti: geen idee waarom Ravel daar nou zo weg van was. Maar misschien staat dat wél in het boek!

 7 januari. Ringetjes voor de dupliceermachine besteld bij Ali, zie 3/1. Later bedacht Ko, dat ze bij de bridgeclub misschien nog ergens reserve-ringetjes hadden. Ja hoor, die waren er en niet meer nodig voor de machine die nu in gebruik is. 

Hij ging dus ijverig aan de slag om het euvel in de machine thuis te verhelpen en vond binnenin ... reserveringetjes!
6 januari. We keken naar 'Escape to the country' en de zoektocht vond plaats in Cornwall. De makelaar vertelde wat over dit kerkje, St Just in Roseland Church. Hieronder informatie over dat kerkje. Mijn aandacht werd getrokken door de mededeling dat het kerkje te maken had met een van de bekendste hymns ... en waar denk je dan direct aan? 'Jersusalem' natuurlijk en zo was het ook. 'Jerusalem' begint met 'And did those feet in ancient times walk upon England's mountains green' and dat heeft te maken met de hieronder vermelde legende.

(Gezien de informatie bijna niet te lezen is): 'St Just in Roseland Church is one of Cornwall's most visited churches. The 13th century church is set among the most beautiful gardens beside a peaceful tidal creek. A local legend tells of Joseph of Arimathea bringing his nephew Jesus to Cornwall and that he landed at St Just in Roseland.
Er wordt ergens ook melding gemaakt van een link met de tin-mijnen in die streek. Dark Satanic Mills?

Ik ken nauwelijks een mooiere hymne en de tekst is ook nog een beetje gek: onweerstaanbare combinatie! 

 

 

St Just in Roseland Church is one of Cornwall’s most visited churches. The 13th century church is set amongst beautiful gardens beside a peaceful tidal creek. A local legend tells of Joseph of Arimathea bringing his boy nephew, Jesus, to Cornwall, and that he landed at St Just in Roseland.
3 januari. Ko heeft een dupliceermachine, een ouwetje, die bridgeclub niet meer gebruikte. Daarvan is een plastic ringetje stuk. Hij ging dus naar de website van de dupliceermachinewinkel in Zweden voor een nieuw ringetje. Het ringetje zelf kostte 9€, + BTW: 9€15 + verzenden 17€ zoveel. Totaal 45+€!!! voor een ringetje van amper 3 cm. Ko heeft het nu geplakt, zoals je op de foto kunt zien en probeert een dgl ringetje te kopen bij de onvolprezen Aliexpress: 20 ringetjes voor 6€, gratis verzending.  
Hij moet er lang op wachten en mogelijkerwijs passen ze nét niet, maar verder begrijpt toch iedereen waarom mensen bij Ali kopen?
1 januari. De sneeuwklokjes bloeien dit jaar later dan vroeger ... wonderlijk zinnetje, dat ik vanmorgen aan een vriendin in een e-mailtje schreef. 
Aan alle lezers: een gelukkiger nieuw jaar gewenst. Dat we maar zo snel mogelijk van de pandemie af mogen komen en weer normaal kunnen bestaan, in (relatief) goede gezondheid en met veel momenten waarop we weer eens lekker kunnen lachen.
Wie nog wat meer van 2020 wil zien kan hier terecht:  Jaaroverzicht 2020  
of klik op 2020 in het menu

Naar bovenkant