Naar de onderkant van de pagina.
22 juni. Gisteren heb ik een brief naar onze burgemeester verstuurd. Ik had hem al lang in de computer, maar als er kritiek in een brief of mail staat laat ik het betreffende stuk meestal minstens 5 dagen liggen en lees het regelmatig door, zodat ik geen spijt krijg van onterechte verwijten o.i.d. Deze lag er al bijna 2 weken.
Het ging over de groenvoorziening hier, de ellende van het werk/de vergroening in ons blokje (na 5 maanden eindelijk klaar), de blauwe keet die tot gisteren voor de deur stond, het flinke bedrag dat het alle bewoners Nassaulaan en om de hoeken van het blokje kostte om een afvoer te laten maken in het pad achter ons huis, dat, zonder rioolputje, 15 cm lager t.o.v. de straat was geworden, en het afschuwelijke perkje net voor ons huis.
De brief kan nog niet aangekomen zijn. Ik deed hem in de brievenbus op de Oranjelaan, die tot de nok vol was. Nou worden er waarschijnlijk niet heel veel brieven meer geschreven, dus ik vermoed dat die brievenbus maar heel af en toe geleegd wordt. 
De blauwe keet is vanmorgen verdwenen: toen ik aan mijn verplichte dagelijkse gymnastiek begon stond hij er nog, toen ik aan de laatste gruwelijke oefening begon was ie verdwenen. 
Hèhè, we hebben weer uitzicht en een parkeerplaats voor de deur. Ik vrees wel, dat mijn klachten over dat perkje nooit worden opgelost.

21 juni. Het wordt een patroon: op donderdag vertrekken we bij mooi (warm) weer naar Garderen en dan slaat het weer om en moet dáár de kachel aan ..

 

Het was donderdag lekker, vrijdag heerlijk warm, zaterdag matig, flink onweer in de nacht en zondag koud, maar wel leuk bezoek: Noor en Tjeerd om weer eens lekker te bridgen en eten en zondag was ♀ eekhoorn wel een minuut of 10 in de weer met de pinda's.
14 juni.   Vandaag deze afdeling weer eens gecorrigeerd. Veel fouten! En later nog een paar gevonden ...
Met Marleen naar de Bosrand. We gingen niks kopen, hoor, alleen maar even kijken ...

Met karren vol planten belandden we uiteindelijk bij de kassa en daar zag ik iets bijzonders: een mevrouw, gehuld in gele broek en zwarte top had in haar handen een pot met gele en zwarte bloemen. En ze had zelf helemaal niet door hoe ongewoon het totaalplaatje was. 

Helaas is de kassa van de Bosrand een zeer onrustige omgeving en mondkapjes maken een foto ook niet leuker. 

De zwarte bloemen waren van een Petunia! Nooit eerder gezien. 

9 juni. Je kunt toch af en toe tobben met de gewoonste dingen! 

In Garderen zijn - aan een rekje met 'handdoekjes' erop -  enge pannenlappen achtergelaten, gewatteerd, met brandplekken en konijntjes of zo erop. Ik kan me aan de kleinste dingen ergeren, aan b.v. pannenlappen, dus op zoek naar gewone recht-toe-recht-aan exemplaren, zoals op foto.  Absoluut nodig, want propaan is xxheet.

Mijn buurvrouw Trudy maakte een paar beeldschone pannenlappen voor me, gequilt, in roze en zachtgroen, maar ook fiks gewatteerd en vrij groot en ik heb maar kleine handen (lastig met b.v. pianospelen, maar ook als je hete pannen met dikke dingen moet aanvatten!)

Die hangen er nu dus wel, voor het mooi, maar ze worden niet gebruikt. Ko moet naar de Winkelhof en daar is een HEMA.  Daar koopt hij voor 6€ 2 grijze,  heel dikke dingen, waarmee ik niet uit de voeten kan, al zijn ze voor handen bedoeld, en hij neemt geen bon mee. Je moet mannen ook niet op een dergelijk intieme boodschap sturen. Ik heb ze vanmorgen een beetje boos bij de HEMA op de toonbank laten liggen. Ko heeft wel het handdoekjesrekje groen geverfd en dat is al een stuk beter!

Denk maar niet dat je ergens in Nederland van dit soort eenvoudige, badstof pannenlappen kunt kopen. Waar ga je dus heen? Naar Ali! En die heeft ze wel: 4 voor 3€50. China is op zoek naar de wereld macht, hoorde ik op de TV gisteren, en ze pakken het vanaf kleine details aan ...
6 juni. Mooi weer toen we naar Garderen gingen en ook vrijdag was het heerlijk. Gingen we naar een prettige kringloop in Vaassen en een ook prettige rododendronkweker in Wekerom. Zaterdag was het slecht weer en koud en vanmorgen ook, dus wat zouden we langer blijven? Onderweg werd het mooi weer, potverdrie!
3 juni. Ann Li speelt tegen Svetolina bij Roland Garros.. Ann is een Amerikaanse en heeft een wit jurkje aan met iets van geel en een haltertop, daaronder een standaard BH. Ik vind 't er reuze ordinair uitzien, ben daarmee wel superouderwets? De Russische draagt een heel donkerblauw jurkje, ook haltertop, aangepast ondergoed en ziet er perfect uit. Ze heeft ook een prachtig kettinkje om, met een hartje van smaragd.  
1 juni. Heerlijk weer, deur open en Roland-Garros ... Net naar een wedstrijd van Nadal gekeken en die heeft er weer nieuwe tics bij: voeten veeg-veeg over het gravel. Al bekend waren racket tegen hielen, broekje, mouwen neus/oor-neus/oor en tenslotte met het polsband veeg-veeg langs de neus. Maar hij wint wel! Er is een speciaal filmpje op YT over alle tics, want het zijn er nog veel meer. Je vindt het als je Nadal tics googlet. 

Ik probeer een nieuwe manier van asperges, in een nieuwe pan met een mandje: eerste de schillen 10 minuten koken en dan zeven. Asperges in het mandje met het water van de schillen aangelengd tot 3/4 pan. Aan de kook, 5 minuten en dan 10 minuten nagaren. Ben benieuwd. Was lekker, maar de asperges waren niet 'crisp' zoals gehoopt.

30 mei. In Garderen kan ik voorlopig nog niet goed de website bijhouden, dat moet dus even wachten tot ik weer in Z'woude ben.

Dit keer was vrijdag 28 mei een beladen, maar wel heel goede dag: de sterfdag van Tinka; Tonkie en ik gingen samen naar Daalbroek om Tinka's as dáár uit te strooien. Het was ongeveer de eerste mooie dag van het seizoen! 

We gingen eerst lunchen na de lange rit, in Rekem. Als je in België gaat lunchen is het altijd lekker, dus hier ook. Tonkie een omelet met groenten, ik aspergesoep en een broodje brie. 
Voorts naar Daalbroek. Daar moest het gras nodig gemaaid worden. Jammer, want het stond vol boterbloemen, pinksterbloemen en (rechts) ereprijs . 
De vijver tegenover het huis was helemaal dichtgegroeid, je kon het water amper meer zien, maar er zaten wel kikkers en die krijg ik zó aan de praat. Gezellig! 
Ineens kreeg Tonkie een ree in het oog, aan de overkant van de vijver en zij bleek een piepklein kalf bij zich te hebben. Het was te ver om met mijn zakcameraatje een behoorlijke foto te maken, maar je kunt de moeder wel zien.

           

Toen het gras klaar was hebben we Tinka's as uitgestrooid op de plek waar zij ooit twee van haar katten, Djago en Poessie, heeft begraven. Er vloog een vlindertje rond dat ik nooit eerder gezien had, een oranjetipje. Er zijn meer mensen die vlinders zien als ze iets met een dierbare overledene hebben ...

Terug naar Nederland, met nog even een stop bij een supermarkt om kervelsoep in te slaan, want die is in Nederland nergens te koop. Gek hoor, want het merk is KNOR.

Dit was een halfdonkere, megagrote supermarkt, met asfalt op de vloer! Ze hadden 22 blikken en die heb ik ALLEMAAL meegenomen! Kunnen we weer een jaartje vooruit.

 

Al met al was het een mooie dag, samen met mijn oudste dochter. 

 

25 mei. We wilden naar IKEA vanmorgen, Delft. We hebben een paar dingen nodig, zoals een kooktoestel voor propaangas en dat schijnt daar te koop te wezen. Stond er een rij buiten waarvan we het eind niet konden zien. Zweedse balletjes horen ook nog niet tot de mogelijkheden, dus wij weer richting Zoeterwoude. Maar we konden nog wel even naar de enorme toko daar in de buurt. Waar ze beweerden dat vloeibare kokosolie niet bestaat en waar we wat opwindende dingen om te proberen insloegen: sambal kokos, guavasap, mangistansap en een soort emping die spannend klonk ... Ik heb nog even staan aarzelen bij de rode rijst. Mijn Indische jeugd laat zich soms niet verloochenen: ik zou een moord doen voor doekoes, een verse mangistan, goelali ...
17 mei. De 'vergroening' van de Bernhardstraat is inmiddels een week of 6 oud. We hebben nog steeds die  werkkeet voor de deur en in de parallelstraat, Beatrix, zijn ze nog bezig. Zou er iemand enthousiast over de vergroening zijn? Het heeft w.s. ook een lieve duit gekost!
Aan het eind van de Bernhardstraat zijn twee veelbelovende perken aangelegd, nu alleen nog aarde. Als de hoveniers, die de Hoge Rijndijk doen daar komen beplanten is er hoop, als de mensen die het perk voor onze deur beheren dat komen doen dan zie ik het somber in.
Links en rechts in de Bernhardstraat zijn 3 en 4 steentuinen; er zijn er nog onder constructie en een paar hebben stenen met wat bloembakken. Mooi of leuk kan ik het met de beste wil van de wereld niet noemen.


Hele weekend aan de dubbelsudoku geprutst, maar na 4 pogingen opgegeven, getver! Nog steeds snertweer, maar gisteren wel OK om een uurtje te wieden. Vandaag weer regen. 
Ik mag graag bij Bol.com kopen als het om internetaankopen gaat, want je betaalt per jaar een tientje en krijgt dan verder alles gratis verzonden. Dat loont al na een maand of zo. Maar dan moet je geen potten pindakaas met meelwormen aanschaffen voor je vogels buiten: bij Bol 4 voor 13,50 o.i.d. en bij de Vogelbescherming 10 voor 20€. Als je lid bent. Goed om te weten.
15 mei. Dat was maar één dagje echt lekker, daarna nog een beetje lekker en nu weer gewoon pestweer: 15 mei potverdrie en nog steeds veel te koud. 14° vandaag, dus zijn we maar weer naar Zoeterwoude gegaan, want morgen wordt er ook behoorlijk wat regen verwacht. 

Donderdag hebben Ko en ik wel gewandeld in het gebied Wilde Kamp, met de bijzondere eiken.
10 mei. Gisteren was het eindelijk goed weer. Anky kwam, gebracht door zoon Pieter ons opzoeken in Garderen en daar hebben we heerlijk samen gewandeld in het mooie natuurgebied dat vlakbij is: Wilde Kamp, met heel oude eikenbomen en veel hei. Lekker stil ook en bijzondere vlindertjes gezien: Smaragdlangsprietmotten. (en dat kon Adri van vogeldagboeken mij vertellen) Foto op de Garderenpagina.  
Wij brachten Anky weer naar Lelystad en kwamen - doordat de A4 dicht was, in een onweer terecht toen we door de polder naar Zoeterwoude reden. Ik ben altijd bang van onweer geweest en vind het helemaal niks om dan in open terrein in een auto te zitten. Heel lang geleden sloeg de bliksem een keer vrijwel naast de auto in, dus ik heb w.s. gewoon een trauma. Gelukkig doet Ko niet aan trauma's ... Ik werd vandaag om 10 over 1 's middags wakker. Volledig uitgeput van de vermoeienissen van gisteren?
2 mei. Gelukkig zijn de winkels weer open en konden we vorige week even naar 'de Kwantum'. Daar hebben ze aantrekkelijke en betaalbare kussens. Met die gedachte in het hoofd had ik de ongewenste sierkussens in Garderen al naar de kringloop gebracht en gewapend met nieuwe aanwinsten brachten we daar het weekend door. De fraaie nepplant was ook nog eens in de aanbieding. 
Marleen, die gisteren gezellig met Meindert op bezoek kwam, had het prima idee om een laagje aarde in de pot te doen, kun je helemáál niet meer zien dat het nep is. Ik verbaas me er altijd over dat een enkele (nep)plant zo'n goed effect heeft.
29 april. Er valt niet veel te melden, behalve dat we een knap waardeloos voorjaar hebben: koud, koud en nog eens koud, met af en toe een lekkere dag, zoals op Koningsdag. Hoeveel oranje tompouces zouden er in Nederland geconsumeerd zijn? 
21 april. Jacob wordt 11 vandaag. Ik wil hem nog wel even bellen, maar het tijdsverschil is altijd een probleem. Vandaag is het in Sydney 8 uur later dan hier. Met Abels verjaardag begin februari is het verschil 10 uur. Logisch uiteraard, want daar is het net herfstvakantie geweest, terwijl wij hier kort geleden aan de zomertijd zijn begonnen. 
20 april. Een meneer, die i.v.m. corona naar Rhodos mocht en daarover schreef het LD, vond dat hij 'het walletje bij het schuurtje moest houden'.  
Wat zou hij daar nou mee bedoelen? Heeft hij een meisje of meisjes op dat walletje? Of houdt hij die in een schuurtje? En wat heeft dat met Rhodos te maken? Haalt ie meisjes daar? Zo loop je op een mooie dinsdagmorgen alweer te piekeren.
18 april. Zo, we zijn weer thuis na een paar dagen Veluwe en flink aanpoten! Ko heeft de schuur opgeruimd en dat resulteerde in het bezit van talloze apparaten, waar we niks mee zouden gaan doen, dus wég ermee! Gelukkig kun je altijd wel een paar mensen blij maken met een boomzaag, een takkenschaar, nog een takkenschaar, nog een takkenschaar, heb je toevallig een bezem nodig? er zijn er vijf!
We hebben nog een bladblazer en een onkruidverdelgspuiter, een gloednieuwe dikke mannenoverall, en ook een hoop onduidelijke rotzooi. 
Zo stond er in een hoek van het tuintje een nepput van hout, met een dakje erop en een ketting met een emmer. Ko heeft eerst het dakje eraf gesloopt - daar kunnen misschien nog wel eens een droog vogelslaapplekje van maken. Voorts heeft hij het deel van ketting en emmertje eraf gehaald, bleef een achthoekige bak zonder bodem, maar vol dor blad over. Blad in plastic zakken mee naar de container hier (lastig daar, tuinafval kwijtraken), die bodemloze bak langs het pad bij andere artikelen die we niet nodig hadden en in tijd van ja en nee kwam er iemand vragen om de put zonder aankleding!
Van het binnengebeuren hebben we al ladingen kopjes en bekers naar de kringloop en zo gebracht, het uiterst onvolledige boerenbont verkocht, mimitafeltjes, tuinloungeset, lelijke lampen en schilderijen weggegeven aan mensen die er prijs op stelden. Hielden er 60€ en een doos bonbons aan over, mooi toch?
Er hangt nog een eng bordje met haakjes eraan en 'Handdoekjes' erop en buiten een bordje met 'Welkom', ai ... Die zitten vastgeplakt!
Maar er zijn ook aangename verrassingen zoals 3 perfecte dunschillers, waarvan er nu twee in Zoeterwoude wonen! En ben ik blij met deze spikkeltjespan, die solide is en absoluut niet aanbakt. Het merk kan ik helaas niet ontdekken. Later: een pan van BK.
Gisteren hebben we ons te buiten gegaan aan achterlijk dure, maar verrukkelijke asperges. Ik erger me dood aan de gaspitten (propaan), want na 20 minuten kookten die asperges nóg niet en ook de eieren - heerlijke Drentse henneneitjes van Noors fraaie kippen! - lagen na een eeuwigheid nog niet in borrelend water en ik moest maar gokken of e.e.a. gaar/goed was. Gelukkig zijn asperges ook heerlijk als ze meer dan gaar zijn, maar zo koken maakt me kribbig.

De tuinman was geweest en had de krentenboom geplant, maar er zat nog te weinig kleur in om er een foto van te maken en de rest van het perk van 1 bij 2 is nog vrijwel leeg.  In Zoeterwoude zijn inmiddels de felbegeerde salomonszegels aangekomen, dat is een echt bosplant. Deze heeft witte bloemen met groene puntjes en donkere stelen en hij was zeer moeilijk te vinden, maar in Duitsland was er iemand die ze wilde opsturen en ze zien er perfect uit. 

15 april. Er valt natuurlijk niet elke dag iets bijzonders te melden en als er iets is dan weet je niet waar het vandaan gaat komen. Vandaag uit de krant, het Leidsch Dagblad. je vraagt je soms af of de journalisten nog wel les in stijl krijgen tijdens hun opleiding.
Ko merkte op, dat een journalist schreef over de wijnoogst in Frankrijk. Die was gedecimeerd: een derde was verloren gegaan.
Ik trof een artikeltje over de Oude Kerk in Amsterdam. Die ging weer beperkt open en ... 'Afstand houden was geen probleem. Het gebouw is 30 meter hoog.'

 12 april. Daar hoort de foto bij: al een dag of 5 met regelmatig sneeuw!

11 april.  Vrijdag gingen  we eerst Marleen feliciteren, daarna spullen halen bij IKEA Amersfoort - o.a. deze basic eierdopjes op ware grootte, geniaal vind ik ze - en door naar ons buitenverblijf.

Veel werk in de agenda, te beginnen met de gang. En dan bedoel ik een ruimte van ongeveer 1 bij 2 meter, aan het eind een kast die er precies in past. Op de vloer een zwarte mat.  Daar gaat plakvinyl komen zoals in de woonkamer.
Onder en boven de kast zijn ruimtes en met geen van twee kun je veel beginnen. Ko gaat daarom te kast optillen zodat hij tot het plafond (op 2 meter) komt en de kattenbak, die tot nu toe in het kantoor staat, eronder kan en hij heeft met veel denken zitten berekenen dat dat nét kan!
Die kast zit min of meer klem in de gang.  Zo veel mogelijk eruit, de deuren eraf en via een methode van wrikken krijgt hij de behoorlijk zware kast vrijwel tegen het plafond en schroeft hem vervolgens vast. 
Daarna wordt de vloer voorzien van vinyl en kijk: kattenbak en reiskooi passen er precies onder!

Ik kan af en toe even helpen, maar houd me vnl bezig met huishoudelijke zaken als thee zetten en koken; de rest van de tijd doe ik waarvoor ik gekomen ben: vogeltjes kijken. Het is één doorlopende film, altijd wat te zien. Vooral pimpelmezen, maar ook veel kool-. Er waren twee mannetjes merel, maar ik vrees dat de kleinste vermoord is, want ik vond sporen van een misdaad. Shit! Een merelvrouwtje zie ik af en toe, er is een paartje vinken, een roodborstje en tot mijn vreugde is een zanglijster regelmatig in beeld. Af en toe komt er een grote bonte specht aan de pinda's hangen en er was één keer een andere, maar dat ging te snel. Gisterenmiddag kwam een spreeuw langs en even later bracht ie een vriendinnetje mee. Vanmorgen was er heel even een heggenmus, maar de roodborst deed er lelijk tegen. Dik genieten. Vanuit de keuken kijk ik zo in het voerhuisje en dan zijn de pimpelmeesjes niet verder weg dan 60 cm of zo. Geweldig!

De tuin is nog erg saai. Wel is het rieten tuinset opgehaald, plus nog een hoop andere dingen die we goed konden missen; donkerblauwe plastic tuinstoelen, een enge, staande lamp, de 3e van de mimitafeltjes, ongewenste schilderijtjes, van alles. Mooi zo. Een grote pot met klimop en BUXUS, grr, weg, hoera!

Vandaag nam Ko 'het kantoor' onder handen. Twee lagen vloerbedekking eruit en vinyl erop. Er is een soort vouwbed met matras, dat kon nu mooi in het (prima) hok waarin de plastic stoelen stonden. Mochten we ooit logees hebben, dan moeten die gebruik maken van een kermisbed, er zijn wel nog twee matrassen. 

Ik had uit het huis van Tinka nog een soort sprei, uit het buitenland van het een of ander, geborduurd  met een soort mandala's. Ik ben niet zo van mandala's, maar het hangt nu in Garderen aan de muur en het ziet er goed uit. 

 

De foto van de lijster in meidoorn, die ik heel lief van Adri de Groot heb gekregen, is prachtig, maar ingelijst met een zwart randje en spiegelend glas komt ie niet goed tot zijn recht. Met de fotograaf in de Winkelhof overleggen!

Nu zijn we weer hier, met een auto vol oude tapijttegels (kunnen morgen naar de stort), verpakkingen en veel plastic. Ik ben heel blij dat we een meneer uit Deventer hebben gevonden, die alles kan gebruiken en wat ie niet kan gebruiken verkoopt hij weer. Ik ben het kwijt, hij wil het graag hebben. 
5 april. De perenbomen hier in de straat staan in bloei. Het zijn geen bloesemblaadjes die vallen, maar sneeuwvlokken. 

5 april. Afgelopen vrijdag gingen we weer naar Garderen, met een zwaar beladen auto. Daarin en -op o.a. de tafel die we voorheen in de keuken hier hadden, ovaal en uit te breiden met 2 inlegbladen. Ko had hem helemaal in onderdelen uit elkaar gehaald; de bladen bovenop de auto en de rest erin. Er moet nog regelmatig veel mee en veel dáár weg. 

Het was trouwens Goede Vrijdag en 's avonds zag ik op de TV nog een stukje van de Johannes. Heel kleine bezetting, 'n koor van 12 mensen of zo, en zonder publiek. Een aantal dingen vielen op: de solisten zongen naast hun solo's ook mee met de koorpartijen. In het slotkoor, 'Ruht Wohl' - ik vind het zelf mooier dan het slotkoor van de Matthäus - liet de dirigent het tussendeel 'Das Grab ...' door de solisten zingen, wel een fraaie vondst! Tenslotte heeft de Johannes na dat slotkoor gewoonlijk nog een kort koraal; het verzoek aan de Heer om t.z.t. naar de hemel gedragen te mogen worden door Dein lieb Engelein. Bij deze uitvoering was er nog een lang en mij onbekend soort slotlied. Boeiend. Een Nederlandse uitvoering.
De tafel die er stond was niet echt verkeerd, maar spierwit en vierkant (met ook uitbreidmogelijkheid) en ik vond het een 'harde' tafel. Aan mij de taak om het huis gezellig te maken en dat is dan wel naar mijn inzichten. Ik persoonlijk vind wit een behoorlijk harde kleur. 
In Garderen haalt Ko de witte uit elkaar en zet de ovale lichtbruine in elkaar. Ik kan daarna gaan schuiven, totdat ik denk dat het zo min of meer goed is met de spullen die je hebt of had en de kleine woonkamer min of meer knus is geworden. 

Ik heb nog wat aan de wand nodig, een lamp hier of daar (die hebben we wel, maar ze moeten ook licht geven!), een forse groene (nep)plant in de hoek, nog een kleintje elders, van dattum.
Zondag kwamen N. en Tj. bridgen, gezellig. Ze hadden hun nieuwste huisgenoot bij zich, een flinke zwarte hond, flat coat retriever Durk genaamd, nog in zijn pubertijd en vol energie. Durk vond het prima om op een kussen buiten te liggen en later in de middag, toen het tijd werd om Chinees te gaan halen en Ko en Tjeerd dat gingen doen, zijn Noor en ik met Durk  een eind gaan lopen. Daar was het wat ons betreft nog niet van gekomen. Linksaf de onverharde weg op en dan kom je op een prettig stuk met hei en zo!!

Bridgen was gezellig, maar ik begin het te verleren en haalde wat stommiteiten uit! Komt misschien nog wel weer goed als we weer regelmatig kunnen spelen. 

Poes heeft zo haar eigen manier om te laten blijken, dat ze niet blij is met het gedrag van haar personeel. Hier in Zoeterwoude gaat ze over de piano lopen b.v. Een andere taktiek is om bovenop ons te springen als we liggen te slapen. Zoals vanmorgen. Toen we daar niet op reageerden heeft ze kans gezien haar doos met brokjes open te krijgen en ALLES op te eten!

Vandaag werden we verrast met sneeuw. Nou ben ik dol op sneeuw, maar met kerst, niet met Pasen. In Frankrijk hadden ze een gezegde: 'Noel au balcon, Paques au tison'. Van het laatste ben ik niet heel zeker, zal kijken of ik het kan vinden. Waar wij woonden in Frankrijk was het heel gewoon, dat je rond kerst op je balkon aan je ficelle met kaas zat en met Pasen bibberend bij de kachel. Tison is brandhout.
1 april. Vanmorgen stond er iets in het LD over de vergroening hier. Foto van de Bernhardstraat, maar er werd geschreven over Beatrixstraat, waar ze nog amper begonnen zijn. Er werd vol lof gesproken over de vergroening!!! 
De vergroening bestaat voorlopig uit gras onder de parkeerplaatsen. Over stenen tuinen die worden aangelegd (i.p.v. tuinen met bloemen) nu de tuinen verhoogd moeten worden, omdat de straat 15 cm hoger is geworden, en over de twee écht grote bomen, minstens 50 jaar oud die, vlak bij ons, gekapt zijn - één in het parkje aan de overkant - wordt niks gemeld. Twee grote bomen uit ons uitzicht verdwenen!
31 maart. Vandaag moest ik naar de oogarts, altijd leuk, want hij is bijzonder aardig en gezellig. Ik was de laatste klant van de ochtend, dus we konden even bijpraten over een jaar waarin er heel veel was gebeurd Het overlijden van Tinka natuurlijk en hij was erg ziek geweest van corona!! Betrekkelijk jong, geen onderliggende kwalen, geen overgewicht!! 
Ko kwam me weer ophalen, want bij oogheelkunde moet je altijd heel lang wachten en Ko mocht niet mee naar binnen. 
Helaas kwam Ko met slecht nieuws: mijn vriendin Rikky is gisteren aan corona bezweken. Ze was al een tijdje met haar gezondheid aan het tobben. 
Rikky en ik kenden elkaar van dansles bij Evert Castelein en dat is meer dan 60 jaar geleden. We hebben veel lief en leed gedeeld. Nadat zij door haar echtgenoot in de steek werd gelaten, vele jaren geleden, heeft ze in haar eentje 4 heel verschillende kinderen grootgebracht. Dat zijn allemaal interessante en bijzonder aardige volwassenen geworden, die het prima met elkaar kunnen vinden en altijd voor elkaar en hun moeder klaarstaan. Rikky was een van de meest sociale mensen die ik ooit gekend heb. Ik zal haar enorm missen.
Deze mooie grap over het containerschip dat dwars in het Suezkanaal lag willen we je niet onthouden. We hoorden net op het nieuws, dat het de beroemde firma Boskalis gelukt is het schip weer vlot te krijgen.
30 maart. In welk huis dan ook: een kantoortje moet er zijn!! De logeerkamer is 1 1/2 m breed en bedlengte lang. Logees kunnen we amper hebben, maar als het moet, of erg leuk zou zijn, dan kan het: er is een bed en een tweede matras en die kan op de grond. 
Een kantoor is echter een dagelijks behoefte, dus het eerste dat Ko doet is een bureaublad regelen in de logeerkamer, de logee kan er nog met zijn of haar voeten onder. En er staat al gelijk een laptop en een printer.
Bijna in elk huis zijn er te weinig stopcontacten. Dus zit die man van bijna 80 onder zijn bureaublad een ingewikkeld stopcontactenblok aan te leggen. Hij moet zijn kantoor nog wel even delen met de kattenbak, maar die gaat snel naar de gang. Dar moet alleen nog even andere vloerbedekking in. En gezien alle winkels werken met afspraken, is het niet zeker dat we de vloerbedekking vóór de volgende trip naar de Veluwe kunnen bemachtigen. 

29 maart. Poes kwam vanmorgen zomaar aanlopen, toen ik wat in de tuin aan het doen was. Ze zag er, ondanks 3 dagen zoek te zijn geweest, nog goed uit. Wel wat hongerig. 
28 maart. Tonkie is vandaag jarig en we gaan gezellig bij haar en Robert eten. Tonkie wordt 55 en is in 66 geboren. Robert is 66 en is in 55 geboren!
Poes nog steeds weg. Shit! en dat was dus niet erg rustig slapen.
Kratjes bewijzen goede diensten. Ik heb al van alles naar de kringloop gebracht - mijn bijdrage tot het scheppen van ruimte - maar er is ook nog veel niet: er is b.v. geen enkele houten lepel om in al die pannen te roeren! Die hadden ze ook niet bij de Action noch bij de kringloop.
Ook Ko is druk doende met het maken van ruimte, door overal planken op te hangen. 
27 maart.  Vervelend is dat poes gisteren de tuin aan het verkennen was en ergens van schrok. Ze rende gelijk het bos in. Nu kunnen we haar nergens vinden en zij weet misschien de weg naar dit huisje niet te vinden. Geduld. Ze heeft een chip en er hangt een briefje in de vitrine bij het hek hier, maar altijd vervelend als je huisdier weg is.
Propaangas! De knoppen zitten rechts en je moet het aan steken met een lucifer of zo'n knetterding. Dat terwijl je de knop indrukt met je rechterhand en ook nog die aansteker of lucifer moet hanteren. Echt iets voor oude mevrouwen ... ik denk maar aan Tinka met haar ene arm. Dat was nog de linker- ook. Propaangas is heter, ook weer wennen. Gelukkig waren er van die zwarte plaatjes en met twee stuks onder de rijst was die evenzogoed prima gelukt.
26 maart. Donderdagmiddag waren we hier en kon het grote opruimen beginnen. Alles is er, vaak te veel en chaotisch, en ik wil geen ongeorganiseerd troep gebruiken. Ik had dus ook nog van alles bij me. Ik hoef bijvoorbeeld hier geen 8 pannen en zeker niet als er 4 dezelfde afmetingen hebben, maar ik weet wel een instantie, die - ná corona - goede pannen graag wil hebben. Die gaan dus naar Zoeterwoude en daar in opslag in afwachting van betere tijden. 
Ook weer even wennen aan propaangas, als je de zo praktische inductie gewend bent en daarom halen we onze eerste maaltijd lekker bij Camposing, de voortreffelijke Chinees, die we nog kennen van de tijd dat we regelmatig in Voorthuizen woonden.

Ko heeft al een mooie bordje gemaakt met ons huisnummer, want de nummering is ietwat onoverzichtelijk hier. Wij hebben nr 45, maar nrs 43, 44 e.d. liggen een stuk meer in de richting van de verkeersweg, direct aan de Hooiweg.

Als je ons ooit daar komt opzoeken, dan moet je weten dat je na het hek het brede pad rechtdoor moet lopen en dat we direct na 29 wonen. Of 30, daar wil ik van afwezen. Links.

25 maart.  Het staat hier vol met troep die mee moet naar Garderen en dáár staat het vol met troep die naar de kringloop moet. Hoewel ... een fles jenever is natuurlijk geen troep.
24 maart. Zo, Ko heeft ook zijn eerste gehad. Het was erg stil daar, bij Holiday Inn, rond etenstijd was misschien de oorzaak, maar we hadden het idee, dat er wel 10x zo veel mensen gevaccineerd zouden kunnen worden.

Heerlijk weer vandaag.

23 maart. Bij de Action mochten we vandaag winkelen via een tijdslot. Gezien in Garderen een ongeregelde verzameling boerenbont stond - waar ik niet zo van houd en behoorlijk incompleet, 3 kleine borden maar geen diepe -, wel een beschuitbus, maar maar één eierdop, van dattum, heb ik dat allemaal op MP gezet en met succes verkocht. Bij de Action hadden ze prima borden, maar helaas maar 6 witte. Aangevuld met 4 grijze voor als Ko jarig is en we 10 mensen aan tafel hebben. Een rotzootje aan bestek kan weg, Action had wel grote vorken en lepels, maar geen kleine uitvoering. Er was geen zeef in Garderen, maar wel bij de Action etc!

Action leed aan een ernstig gebrek aan glazen en het huisje in Garderen ook, daar wel glazen, maar onmogelijke modellen. Het was een soort van oefenen voor als je toevallig een half uur winkelen in de Bijenkorf wint: ik mocht van 2 tot 10 voor half 3. Maar ik heb het niet voor elkaar gekregen om meer dan 100€ uit te geven.

Toen naar de kringloop in Hazerswoude om te kijken of we daar gemiste artikelen konden vinden. Winkelen toegestaan, vond ik op de computer. Maar dat had op afspraak gemoeten en ik kon mijn mand met water- en bierglazen weer inleveren, want dat vertelden ze je niet bij de deur!

22 maart. We zijn weer groot huizenbezitters. We werden daar in Garderen alleraardigst ontvangen door de verkopers, met wie we veel gemeen bleken te hebben. Radio 4 en bridge!

Ze lieten alles achter en dat was veel. Ook heel veel dat we niet willen of niet nodig hebben, dus er moet opgeruimd worden en ook bijgekocht. 
Rond het middaguur kwam de tuinman langs, hè lekker, een echte tuinman, die in planten is geïnteresseerd. Hij komt binnenkort een klimop weghalen, een piepklein perkje van goede grond voorzien en er dan een krentenboom in planten. Later komt er meer, zoals het snoeien van de (lelijke) heg van laurier rondom en t.z.t. een stukje aantrekkelijk maken voor merels en zo. Er zat een lijster te zingen!!!
21 maart. Zo, de tweede prik zit er ook in. Als een echte suffe bejaarde had ik de verkeerde papieren bij me, maar gelukkig wel een paspoort en het gele boekje waar de vaccinaties altijd worden ingeschreven als je naar de tropen of zo gaat. Dus heb ik een bewijs van goed gedrag! 
Muts logeerde de afgelopen week bij Jaap en daar voelt ze zich helemaal thuis. Ze zit binnen een half uur na aankomst bij hem op schoot!

Op deze wat onduidelijke foto lijkt het of ze de uitslag op een zwangerschapstest bestudeert.

19 maart. We zijn een week in Drenthe geweest, in een huisje. nou zeg maar gewoon huis, want het was voor 8 personen en dan nog ruim! Warm en comfortabel, veel vogeltjes!! Het weer werkte niet zo mee, maar er was genoeg te zien. Er zaten: koolmezen en pimpelmezen en dat is niks bijzonders, maar ook glanskopjes op de eerste dag. Roodborstje, winterkoninkje, merel, lijster, mussen, Vlaamse gaaien, houtduiven, vinken en vaak boomklevers. 
Een houtduif of een Vlaamse gaai is natuurlijk niet zo bijzonder, maar ik heb met bewondering naar het spierwitte sjaaltje van de duif gekeken. Vlaamse gaaien snoepten de pinda's op.

Ik heb één keer een staartmees gezien, één heggenmus en één konijn. Af en toe een winterkoninkje, maar de grote gebeurtenis van de week was op maandagmorgen het bliksembezoek van een appelvink. Had ik nog nooit gezien. De foto is uiteraard van internet.

Vaste gast was was een zanglijster op het stukje gras dat je zag uit het keukenraam. Ik ben dol op een lijster. Soms waren het er twee. Ik heb, behalve het roodborstje geen vogel horen zingen!

De lijster had een voorkeur voor een grasveldje met veel mos. Ik heb er aandachtig naar staan kijken, onderwijl bedenkend hoe ik zoiets in Garderen kan gaan regelen!
11 maart. Ik moet vooral handcrème meenemen als we een weekje weggaan en weet, dat ik nog een tube heb liggen. gewonnen met de bankgiro- of de postcodeloterij, daar wil ik vanaf wezen. In de kast op de logeerkamer waar ik dgl zaken bewaar staat ook een dingetje met 4 laatjes, met wat kraaltjes, bandjes en zo. Er ontbreekt één laatje, die met de kraaltjes. Wat heb ik daar de laatste keer mee gedaan? O ja, ik heb geprobeerd iets met een glazen klokje en een vogeltje te fabriceren voor in de kerstboom, maar het lukte niet direct en nu ligt het beneden in een la te wachten op wanneer ik bedacht heb hoe ik het kan doen. Kerstmis is nog ver weg.
Achter dat ding met die laatjes komen 5 flessen douchegel tevoorschijn ... Ik vond vorige week, toen ik onlangs nieuwe douchegel bestelde (per internet, want je kunt niet winkelen vandaag de dag), dat het alweer zo verrekt snel op was!! Nou ja, 12 flessen douchegel zijn zó weer leeg.
Intussen loopt Ko zich suf te zoeken naar de parkregels die daar in Garderen gelden: hij weet zeker, dat hij ze gelezen heeft, maar niet zelf geprint. We hebben ze morgen nodig, want dan gaat men beoordelen of wij wel op dat park kunnen worden toegelaten. Ietwat hachelijk natuurlijk, nu ik met een tattoo rondloop. Het parkregelement had ik snel gevonden: in de folder van de makelaar. 
 We lachen heel wat af met onze ouderdomskwaaltjes.
9 maart. Met mijn hersens gaat het minder goed dan ik zou willen. Iemand in Zoetermeer bood twee goede houten stoelen aan op MP en ook nog eens voor niks. Carla heette zij en ze woonde in de Zegwaartsestraat. Wij daarheen, gewapend met een vers opgepotte amaryllis en een doosje chocola. Maar helaas, het nummer dat ik had opgeschreven van de Zegwaartse straat bleek niet te bestaan. Wat nu? 
Heel eigenaardig, daar in Zoetermeer: de oneven nummers houden ergens in de 70 op en ook van het oneven begin ontbreekt er het e.e.a. Dát stuk van die straat is er wél, maar je kunt er alleen komen via een omweg van ongeveer 8 kilometer! Ko, altijd bereid om iets voor me te doen, reed 8 km om en vond dat beginstukje met de ontbrekende nummers, maar niet het hogere nummer dat ik moest hebben. Ko, die niet alleen bereid is van alles te doen, maar ook nog handig is met zijn telefoon (want ik had natuurlijk de mijne niet bij me en de mevrouw van MP had alleen Carla gemeld, geen achternaam, geen telefoonnummer, net zo'n suffe oude dame als ik?) Hoe nu? Laat dat maar aan Ko over. Die had binnen de kortste keren mijn e-mail correspondentie op zijn telefoon geregeld en wat bleek: ik had twee cijfers verwisseld. 
Carla bleek een vrolijke meneer te zijn - of misschien was het de man of de vader of de broer van Carla - die met net zo veel plezier iets weggaf als ik. Hij was blij met de amaryllis. 
De stoelen zijn precies hoe ik ze graag heb: van hardhout, maar al een beetje grijs van het buitenstaan. Heel geschikt voor bij een klein huisje op de Veluwe. Want daar staat een rieten loungeset en dat geven we over 2 weken aan een mevrouw uit Nieuwegein, die graag zo'n set wil hebben.
Misschien kunnen de winkels gewoon dicht blijven en gaan we massaal aardig zijn voor elkaar. 
8 maart. We hebben natuurlijk elk een geheel eigen benadering van het nieuwe project. Ik ben vrijdagavond nog gaan zoeken naar de salomonszegel die ik er zou gaan planten, mocht ik ooit een boshuisje vinden: de soort die ik zoek heeft donkere bloeistengels en ook nog eens witte bloemen met groene puntjes. Harry van Kwaliteitsplanten schijnt hem te hebben en ik heb hem al een mailtje gestuurd, maar nog geen reactie. Harry is erg aardig en het komt vast wel goed. Ik denk ook dat de klimop die de helft van het enige perkje beslaat, gauw eruit moet en als de bliksem een krentenboom erin! Liefst van enige omvang. Kan ik die nog zien bloeien. 
Ik heb ook nog een beeldschoon theeservies dat ik zelden gebruik. Toen ik het vond op MP zei ik al: 'Om naar te kijken'.  Maar ik denk dat ik het nu ga gebruiken. Van Rosenthal en het heet waterlelie geloof ik, van een Finse ontwerper.
Ik weet ook al iemand die de rieten stoelen wil en ben op zoek naar gebruikte houten van een model dat ik heel plezierig vind.
Ko, die nog een cadeautje tegoed had van de erven van Tinka wegens het enorm vele werk dat hij verzet heeft, heeft een leuke laptop om daar te gebruiken aangeschaft en zit er de hele dag op te rommelen. 
5 maart. Verdraaid, het is van ons: in het leukste park dat ik ken! Kijken, bieden, klaar!
3 maart. De straat wordt 15 cm hoger dan de tuin. Nou dat weer. Ko heeft al naar een putje zitten kijken want anders krijgen we hier een zwembad als het hard regent. En met zwembaden hebben we al genoeg narigheid gehad.
Er komt een huisje te koop in het park dat ik het leukste vind dat ik ooit gezien heb. Midden in het bos! We gaan vrijdag kijken. 
25 februari. 11u in de ochtend: werkoverleg, geen kip te zien! 
Van het een komt het ander en dat is soms heel leuk. In een aflevering van Podium Witteman kort geleden was Ivo de Wijs te gast. Hij vertelde over zijn liefde voor 'Winterreise' van Schubert, een cyclus van veelal droevige liederen. Daags daarna kwam 'Winterreise' langs op Mezzo of zo, gezongen door Thomas Quasthoff. Ik zat aan een legpuzzel en je kunt niet beter luisteren dan bij een legpuzzel. Bij een pianoconcert van Mozart kun je gerust een eitje bakken, maar bij liederen heb je een breiwerk o.i.d. nodig, want je moet je aandacht erbij houden.
Nu wordt ik door het uiterlijk van Quasthoff zó afgeleid, dat ik niet goed genoeg luister. Ik vraag me b.v. af hoe je, als je handen ongeveer aan je schouders vast zitten, je sokken moet aantrekken, maar had gisteren bij Mezzo mijn visuele aandacht bij de legpuzzel. Zo, werd dat even mooi gezongen ... dus ik bestelde de CD en luisterde gisteren nogmaals, mét legpuzzel. Prachtig gezongen en een superieure begeleiding door ? Spencer ... 
Vervolgens ging ik er wat over schrijven. Gelukkig wist ik nog van 'rippen' en zo. Ter vergelijking luisterde ik nog naar  Frühlingstraum uit deze cyclus, een minder somber lied, gezongen door Bernard Kruysen, altijd mijn favoriete zanger. Ik vind Quasthoff mooier, op de eerste regel van het 3e stukje na ... Luister zelf: 3 strofen van Quasthoff H en die ene door Kruysen. H Zo'n regel zingen kon Kruysen als geen ander! Van Fischer Diskau heb ik ook nog een uitvoering. Die is het best te verstaan.
24 februari. We wisten al lang dat het een keer keer ging gebeuren: ze gaan hier de straat 'opknappen'. Wat riool en zo betreft kan ik dat niet beoordelen en wat het worden gaat zullen we t.z.t. zien. Het begint in ieder geval met alles eruit! 

Eerst hapt een jongeman met een kraan de stenen eruit, allemaal, straat en stoep. Gisteren kwamen er grote en kleinere zwarte buizen. In het midden van het achterste deel is er nu een diep gat en een van de mensen in de straat heeft een enorme hoop zand in de tuin gekregen. 

De ploeg heeft veel geleerd van de Afrikaanse wegwerkers: ze komen om half 8, maken veel herrie als wij nog slapen, maar zijn al spoedig aan de ochtend koffie. Dan wordt er weer een tijdje iets gedaan, met veelvuldig werkoverleg, lunchpauze en zo en om 1/4 over 3 is het weer voorbij voor vandaag. 

Als je de berichten mag geloven wordt het ooit bijzonder fraai met minder parkeerruimte.

Het lijkt me voor de mensen die aan het werk zijn geen buitengewoon inspirerende arbeid, maar ze hebben er wel fantastisch weer bij. Het is nu 20°, achterlijk warm voor eind februari.
23 februari. Onlangs stond er in een weekend bijlage van Trouw een lovende recensie. Het betrof een Nederlandse vertaling van 'The undying' een boek geschreven door een Amerikaanse jonge vrouw, Anne Boyer, en ging over haar borstkanker. Nu vond ik tijdens Tinka's ziekte het moeilijkst, dat ze niet wilde dat ik over haar ziekte praatte, dus schafte ik het aan, in het Engels, want elk boek verliest iets in een vertaling. 
Ik begrijp er helemaal NIETS van! Mijn Engels is goed, ik begrijp alle woorden en constructies, maar ik kan een alinea lezen en herlezen en de bedoeling is mij volstrekt abacadabra. 
Zoiets gebeurt me regelmatig bij een gedicht. Ik begrijp geen snars van b.v. Walt Whitman en heb daar verder geen moeite mee: laat maar zitten. Soms kan ik de cadans van een gedicht waarderen zonder te vatten waar het over gaat, maar kan pas van een gedicht houden als ik het in zijn geheel kan opnemen, als dat een goed woord is. Maar wat moet je nou met zo'n boek? 
Lang geleden was ik aanwezig bij de inauguratie van mijn zwager. Hij werd hoogleraar en daarbij hoort een inaugurale rede. Ik luisterde naar alle woorden en zinsconstructies, allemaal bekend, en had geen idee waar hij het over had. Ik denk, dat ik 'The undying' maar aan hem zal geven.
22 februari. We hadden een dag of 10 geleden schaatsritten op natuurijs. Nu is het onwaarschijnlijk warm, rond de 18°. Ik vind sneeuw leuk, maar heb liever dit, al is het eng: het kan in maart nog heel hard vriezen. 
18 februari. Ik draai mijn hand niet om als het om het breien van een trui gaat. Bij de TV:  voorpand, achterpand, 2 mouwen, klaar. Maar dan ... Het in elkaar zetten en het afhechten van alle draden vind ik vervelend werk. Als ik slim ben hecht ik draden direct af als ik b.v. een nieuwe bol wol moet aanspreken, maar ik ben niet altijd slim.
Maar dan komt het allervervelendste; de hals afwerken. Ik vind de halsboord altijd een ramp. Gezien ik nooit een patroon gebruik, moet ik altijd eerst uitrekenen hoeveel steken ie moet worden. Dat gaat nog wel. Ik brei het ding los en krijg dus een rechte strook in boordpatroon en die strook moet op de trui. Wat een ramp! Er moet rek in zitten, dus de boord heeft de lengte van de omtrek van je nek, maar de halsopening is, als het goed is, behoorlijk wijder. Zie dat maar eens netje aan een trui te krijgen.
Maar ik heb een trucje bedacht: De vaas uit mijn ouderlijk huis loopt wijd uit, maar als je hem op z'n kop zet lijkt e.e.a. op halsopening/nek en ongeveer dezelfde afmetingen. Muismatje eronder tegen het uitglijden en dan de trui eroverheen. Uit de kunst!!

Ze gaan hier de straat opzij en achter 'opknappen': de bomen eruit en zo. Ik en er niet blij mee en straks wordt het parkeren nog lastiger. Ze waren trouwens om 1/4 voor 3 al uitgewerkt, terwijl het toch lekker weer was en droog!
17 februari. Bij Jinek gisterenavond kwam een galanthofiel langs. Als je tuiniert weet je direct wat dat is: iemand die sneeuwklokjes verzamelt. Ik weet van ene Frieda dat zij minstens 100 soorten heeft. En reken maar dat daar dure exemplaren bij zijn. Ik wist al van het bestaan van bolletjes die per stuk 75 euro of pond? kosten, maar de dame bij Eva vertelde dat een bolletje van een nieuw soort wel 500€ moet opbrengen. Ze legde eerst uit wat een sneeuwklokje was: 'Een voorjaarsbloemetje die ...'

Ik ben zelf niet geheel vrij van galanthofilie, want vaak geef ik mezelf voor mijn verjaardag vast in oktober een heel bijzonder bolletje cadeau en dat is wel eens een sneeuwklokje geweest, zoals Galanthus 'Kildare'. Die staat links op de foto hieronder. Niks bijzonders, zul je denken, maar er zit een gestreept groen rokje verborgen onder de toegevouwen buitenste blaadjes. Rechtsonder ontdekte ik vanmorgen, want vergeten (en dat gebeurt me steeds vaker): een pot met bloeiende sneeuwklokjes bij de deur naar de garage. Galanthus elwesii 'Mount Everest'. Ik had ze voor de veiligheid in een potje gezet, voor het geval we gingen verhuizen, maar dat gaat, geloof ik niet door. 'Mount Everest' zou hoger worden dan een standaard sneeuwklokje en dat is ook zo. 'Polar bear', in een ander jaar aangeschaft, zou ook heel groot moeten worden, maar dan met een ander rokje. Snapt u? M.E. komt bij een van mijn beste leveranciers vandaan en die doet niet aan dure, aparte soorten die per stuk verkocht worden, maar heeft wel bijzondere dingen als ze algemener en betaalbaarder zijn geworden. Verberghe heet hij. Peter Nijssen, een zoon van zijn vader, heeft van die hele dure exclusieve soorten, maar je hebt niks te vertellen als iets het niet doet, dus ik lees kwijlend van begeerte zijn catalogus en bestel niks! 
Hoewel ... 'Kildare' kwam bij hem vandaan, een jaar of 4 geleden.

Het aardige van sneeuwklokjes is, dat ze het eerste jaar maar één bloemetje produceren, het jaar erna meestal 3 en dan wordt het al gauw een polletje. Ze zijn niet moeilijk, maar doen het niet zo goed op zand.

15 februari. In bed bedacht ik dat het geen goed olleke-bolleke woord was, want het 7 lettergrepen i.p.v. de voorgeschreven 6. Toch goed te gebruiken!
Inmiddels dooit het en het is dus enorm smerig buiten. Veel mensen vegen hun stoepen niet als er sneeuw ligt: daar is het spekglad en ik loop dus midden op de straat totdat er een auto aankomt. Want die sproeit je weer vol met rotzooi. 

Maar ... er zat ergens een merel te zingen, nog heel voorzichtig, maar toch!

14 februari. Toen ik beneden kwam vanmorgen - laat, want om 3 u sliep ik nog niet! - was het -2°. Om 10 voor 1/2 12 ging de temperatuur op het weerstation naar de 0°! Ik zag het gebeuren: einde vorst! Een uur later was het al 6°, maar later zakte het toch weer naar iets van 3°.
Bij het nieuws vanavond hadden ze het over het eerste live-debat die ... en over een natuurijsdeskundige: o, wat een mooie voor een ollekebolleke. Kijken of ik daar wat mee kan!		   Gaat hij er komen? Een heuse Elfstedentocht?
  Of niet, door corona? 't Is steeds op TV.
  
  'Gaat niet gebeuren!'
  Natuurijsdeskundigen
  Weten het stellig: 'Het ijs werkt niet mee'. 
13 februari. Een grapje voor kleine kinderen in de zeventiger jaren was; Het is geel en het staat op één pootje. Met variërende antwoorden. 

Een andere was: het is zwart en rijdt op een rood fietsje. Waarop het antwoord was: 'een mol'. Waarop een volgende vraag kwam: 'Hoe weet je dat je een mol in je tuin hebt? Met als antwoord 'Dan staat er een rood fietsje voor de deur'.

Het staat er al een week, dat belooft niet veel goeds voor de tuin!
  Tonkie en Robert gingen gisteren schaatsen op het IJsselmeer, bij Hoorn.

12 februari. Vandaag was het dan zover: prikken! Goed georganiseerd in een loods bij Holiday Inn. 
Ik moest me eerst bij een dokter melden i.v.m. de bloedverdunners en op de foto rechts, die er een beetje zielig uitziet, kun je de gevolgen van dat gesprek zien: 2 minuten gaasje tegen inslagplek drukken!
Helaas kon Ko nog geen prik krijgen.

Vannacht is het -7° geweest en vanmorgen heeft het even gesneeuwd: echte, dwarrelende sneeuw, maar het duurde niet langer dan een minuut of zo.
Linda maakte de foto;s hieronder: van ijsbloemen op de ramen bij een andere cliënt, en van een meneer eend op het ijs en - heel leuke foto - van de sporen van eendenpoten in de sneeuw. 

11 februari. In de vroege ochtend, wat heet: 1/2 10, is het verschil in temperatuur tussen buiten en binnen 40°. De zon schijnt op het weerstation! 
10 februari. Serieuze ijspegels aan onze dakrand. Niet bij de buren, gek genoeg. 

Bij de GGD is het een beetje chaos. Vandaag heb ik een oproep gekregen voor de corona injectie. In de brief een 0800 nummer, ik word meteen doorverbonden en heb een afspraak voor overmorgen. Tevens vraag ik of het mogelijk is dat Ko ook gelijk zijn prik krijgt. Ko wordt in augustus 80. Nee, kan niet, hij moet een oproep krijgen. Ook goed. 
Even later belt mijn schoonzus: of ik al gevaccineerd ben? Nee, nog niet, maar vrijdag gaat het gebeuren. Ze vertelt me dat Willem, een vriend van Kees en haar, die in juli 80 wordt, nog geen uur nadat ik mijn afspraak gemaakt heb, naar de GGD heeft gebeld - ZONDER OPROEP - dat hij meteen een afspraak kreeg voor morgen ochtend, want iedereen die dit jaar nog 80 worden kan worden ingeënt. Dat had Margriet ook van John, weer een andere vriend gehoord, die kreeg ook een afspraak! Ko belt dus maar eens naar hetzelfde nummer; nee, hij moet wachten tot hij een oproep krijgt. Begrijp jij het? Wij niet! In de loop van de middag kwam er nog 2x een geheimzinnig telefoontje van de GGD, automatisch, want niemand aan de andere kant van de lijn, om iets over die afspraak te zeggen.
Afgezien het loopje naar de supermarkt komen wij ouwetjes niet veel buiten, zeker nu het glad is met die sneeuw. We kunnen ons wel prima amuseren, al zijn we een beetje door de Netflix heen. 

Gisterenavond speelden we een aantal spelletjes bridge via 'Jack', een programma dat we in Frankrijk al gebruikten om te trainen, toen we nog vaak competitie speelden. Zoals gisteren met Noor en Tjeerd in Drenthe. Wij allebei hier aan de computer, zij daar, en een telefoon aan om te kunnen kletsen tussendoor. Zij lieten ook nog even het luide snorren van Stevie horen. 

Prachtige sneeuwfoto's vanuit hun huis en ze hebben niet alleen een eekhoorn, maar ook een appelvink in hun tuin ...

Op de foto hiernaast  links Anne Claire, want op mijn bureaublad staan mijn 3 dochters. 
7 februari. Door de sneeuw banjeren had ik al een tijd niet gedaan. De minstens 40 jaar oude sneeuwlaarzen aan, een super winddicht jack met capuchon van Koopjedeal met daarover nog een nepleren jas van Ali, capuchon op, handschoenen aan en het lokale parkje in. Ko verteld wat ik ging doen, want een oud wijf kan natuurlijk zó maar ten val komen en weet ik wat allemaal breken.
Tot mijn verrassing was de singel daar nog niet bevroren, terwijl het nu écht onder nul is. Rechtsonder: van die grote sneeuwhopen hebben we hier lang niet gezien!

Het was heel koud - nog steeds harde wind en fijne sneeuw - maar wel lekker! Ik kwam een mevrouw tegen die mij stralend 'Leuk hè?'  tegen me zei.

7 februari. Het ging fors tekeer vannacht, Ja, sneeuw, maar je kon het nauwelijks zien vallen zó hard waaide het. Er is een laagje van zo'n 3 cm , met kammen waar het is opgewaaid. Het sneeuwt nog steeds met hele fijne vlokjes die je amper ziet, maar het voer dat ik voor de vogels heb neergelegd was al spoedig bedekt. Arme vogels hebben nog nooit sneeuw meegemaakt.  Er kwamen 2 eksters eten halen. Foto d oor het raam en niet half zo mooi als op mijn lievelingsschilderij, de ekster van Monet in Orsay, waar het licht bijna vanaf spat.
Het is nu -2,3° .

6 februari. Er is sneeuw en ijs voorspeld en het zou vanavond gaan beginnen. Op onze gebruikelijk doe-plek, de keukentafel, staat een weerstation en we kunnen de temperatuur bij zien zakken. Vanmorgen 6,4° en nu 4,6, maar sinds ik ben gaan zitten om het op te schrijven 4,5.

Een uurtje later zijn we in de 3 aangeland. 

Om 11u 's avonds is het 0,5° en is het buiten een beetje wittig hier en daar, maar gezellig vallende sneeuw is er (nog) niet bij. Het waait flink.

Toen wij poes Muts kregen werd ons verteld dat ze dom was. Nou, ze is van alles - 'n neurotische stresskip - maar zeker niet dom, eerder uitgekookt! Ze weet precies aan welke kant haar boterham gesmeerd is.  
's Morgens b.v. Het ritueel van de dag is: opstaan, ontbijten, ik douchen en als ik beneden kom is het tijd voor borstelen ... Het eerste teken daarvoor is het achteruitschuiven van Ko's TVstoel. Muts komt dán pas uit haar mand en legt zich neer op de plek waar zij geborsteld gaat worden. Nog voordat ik begin gaat de motor aan, want borstelen vind ze verrukkelijk, net als de twee snoepjes na afloop. Dan ga ik aan mijn dagelijkse oefeningen voor de oude rug. Muts komt daarbij in mijn arm liggen, zodat het knuffelen nog een tijdje door kan gaan. Haar kop aaien vindt ze het lekkerst.

Daarna is het een hele tijd stil, want slaaptijd, tot 1/2 6: etenstijd! En reken maar dat ze kan klokkijken.  
Weer een tijdje stil, maar ik zit nog geen 10 seconden in mijn stoel bij de TV of ze zit op schoot. Ze blijft dan de hele avond wisselen tussen een tijdje bij mij en een tijdje bij Ko. Muts heeft het allemaal goed voor elkaar.
5 februari. Af en toe moeten wij het blad van de Bridgeclub 'Acol-lade' corrigeren voor het ter perse gaat. Ook in deze lange, saaie, bridgeloze periode! In normale tijden gaat daarna een ploeg vrijwilligers het drukwerk doen, maar nu is er alleen een digitale versie.

Ik kijk naar eventuele spel- en stijlfouten en te veel spatie e.d., Ko zorgt dat tekst (en eventuele plaatjes) goed op de bladzijden verdeeld wordt. We doen het bij de boterham van 12 uur en maken dan ook vast samen de puzzel die ene Bart bij elke editie inlevert, voor het geval er een kleine vergissing in staat. Maar soms is de puzzel zó moeilijk, dat ik er een week voor nodig heb, zoals een logigram.

Een van de vaste schrijvers levert ellenlange, taaie stukken in en die kijk ik niet na, dan maar fouten (die staan er trouwens zelden in). Vandaag 8 bladzijden over verzaken = niet bekennen als je een kleur nog hebt. Ik denk dat niemand ze leest. 
Met beschreven spellen, vaak van hoog niveau, heb ik vaker moeite dan Ko.

4 februari. Dit is een dag om vaak aan Tinka te denken. Vandaag zou ze 53 zijn geworden. 

Behoorlijk wat mensen lieten wat van zich horen en dat heeft me zeer ontroerd. 
3 februari. Wij gingen vandaag naar Marleen. Die zit alleen thuis zonder auto, want haar man is een paar dagen weg met een vriend, meestal skiën, maar dat kon nu even niet. Doet ie ieder jaar, zit Marleen zonder vervoer ... die vriend heeft, denk ik geen auto. Maar goed, het is mijn zaak niet. Door de stromende regen dus.
Ergens onderweg vond ik, dat Ko te hard reed, meer dan de voorgeschreven 100 in ieder geval. Ik ben streng en houd niet van bekeuringen voor te hard rijden; Ko zette gehoorzaam de cruise-control aan. We werden, voordat we linksaf de M5 opgingen, minstens 30x ingehaald door auto's die meest maar een km of 10 harder reden, maar ook wel eens zeker 40. Het regende zo hard dat de ruitenwissers op de een na hoogste stand stonden en je bij het inhalen van een andere auto even helemaal niks kon zien door de voorruit.
Op het volgende stuk was de weg veelal 2baans en werd het wat beter met de snelheden, maar sommige automobilisten trokken zich nog steeds niks aan van de regels. Op het laatste, smalste stuk langs het water reden we achter een bestelwagen van een hondenspecialist en die hield zich keurig aan de 80km-eis. Bij de kerk aan het begin van Monnickendam ging de hondenspecialist linksaf, richting Jade, de Chinees ...
Marleen had hele lekkere chocolaatjes bij de thee.
1 februari. Februari, dat riekt al een beetje naar voorjaar! 
De vogeltelling was dit weekend. Ik hoef er niet aan mee te doen, want ik weet precies wat er hier aan vogels de tuin bezoekt: Piet en Hannie, natuurlijk, de twee torteltjes. Van één van die twee is de hekel aan soortgenoten groter dan de eetlust! Een hele troep van die zwarte rakkers: kauwen. Eigenlijk zijn ze wel grappig, met hun blauwe ogen, maar ik heb het idee dat hun aanwezigheid veel kleine vogeltjes afschrikt. Een stuk of 15 mussen, vanmorgen waren ze er weer, ook dat mannetje, dat op een ringmus lijkt. Dit is de vaste bezetting. 
Er komt regelmatig een roodborstje langs en ik zie ook vrij vaak een meneer merel, mevrouw af en toe, zij houdt zich meer op de achtergrond. Mezen zie ik hooguit eens in de week, behalve als ik een pindaslinger ophang. Die wordt trouwens het meest bezocht door Vlaamse gaaien. Ze nemen de pinda's mee en gaan ze ergens verstoppen, tot mijn verbazing o.a. bovenin de taxus tegenover het keukenraam. In het najaar kwamen de halsbandparkieten van de appeltjes aan de malus in de voortuin snoepen: slordige eters! Heel af en toe komt er een ekster op bezoek.
Een heggenmus of een winterkoninkje zie of hoor ik niet meer. W.s. hoor ik binnenkort een lijster zingen, maar de laatste jaren was het beperkt tot eventjes  in het voorjaar. Gelukkig waren er deze zomer wel weer merels te horen. De leukste die ik in  het afgelopen jaar hoorde was een groene specht ergens in de buurt.
30 januari. Vandaag tref ik een andere variatie van het betrekkelijk vnw in het LD: een artikel over een Dierenroute. Daar kom ik tegen: 'De verbreding van de A4 ... dat over 6 jaar begint'. Afgezien van tegen de corona regels zijn, worden er steeds meer mensen boos door de beperkingen van de taalregels?
28 januari. Vanmorgen gingen we naar een appartement kijken. Het was wel aardig, beetje te klein & te donker, maar inductie en dubbele spoelbak en groot balkon op ZW. Helaas zag ik de glazen tafel op een kleed met donkere rand niet staan en maakte een flinke smak. Vorig jaar in de tuin ook al. Dat was net een paar maanden genezen, want oude benen helen niet snel meer ...

We gaan het niet doen, want we hadden geen van beiden het gevoel dat we daar graag zouden willen wonen als de ander mocht wegvallen en dat is ons criterium: we moeten er allebei willen blijven. Nee dus. Ook de huidige manier van verkopen, zeer algemeen als de huizen als warme broodjes over de toonbank gaan: Bieden onder couvert, stond ons niet aan.

26 januari. Ja hoor, ik hoorde het weer twee keer vandaag: 'een petroleumstelletje die' en 'het geurtje die mijn vader altijd op had'. (De laatste bij 'Married at first sight', waarbij ik altijd heel benieuwd ben of er ooit mensen in dat programma helemaal gelukkig met elkaar worden. Ko neemt het op, zodat al het geleuter kan worden doorgespoeld.)
Later: Eva Jinek '... een individu die ...'

Ik heb maar eens gekeken op de site van 'Onze Taal' en ingevoerd: gebruik betrekkelijk voornaamwoord. Krijg je een paar ideeën voorgeschoteld en ik heb gekozen voor Het meisje dat/die daar fietst. Daarbij wordt vermeld dat het als lastig wordt ervaren om naar 'verkleinde' personen te verwijzen met dat. Als ik bij mezelf te rade ga, denk ik, dat ik waarschijnlijk ook Haar neefje die in Gorkum woont zou zeggen ...
25 januari. Houd goede moed: het voorjaar komt eraan!

Ik weet net of het aan de leeftijd ligt, of aan de corona of dat de winter het veroorzaakt: ik heb tegenwoordig bijna nergens zin in en zie op tegen de meest simpele dingen als boodschappen doen en me aankleden. Dat laatste heb ik zowat 30.000 keer in mijn leven gedaan, dus zó vreemd is dat niet.
24 januari. Vorige week overleed onze buurman uit Frankrijk. We zijn met hem en zijn vrouw goed bevriend geraakt en zagen elkaar ook de jaren ná Frankrijk regelmatig in Lelystad. Wat een mooie foto is dit, vanaf hun terras daar, om aan hem te denken.
23 januari. Er is iets vreemds aan de hand: het lijkt erop dat mensen niet meer weten dat het-woorden 'dit/dat'  en niet 'die/deze' als betrekkelijk vnw krijgen.
 Ik lees net weer 'een breipatroon die goed overeenkomt ... ' (bij breimeisje, iemand die heel leuke patronen op internet zet) en laatst hoorde ik zelfs Ko zoiets zeggen. Betekent dat dat ons natuurlijk gevoel van 'hoe het moet' verdwijnt? 

Rechts: advertentie in het LD, vandaag. Daaronder: naar een huisje in het bos zoeken. 

 

Het toilet bevindt zich elders - separaat - in het chalet. Ook deze is gedeeltelijk betegeld.
20 januari. Als je, zoals ik, én zuinig bent én kritisch én van mooi houdt etc, dan kun je je eigen leven behoorlijk lastig maken ...
Ik wilde wel een mooie broek. Bij P. Hahn genoeg mooie broeken, maar duur! Wachten op een kortingsbon van het een of ander en dan mag ik een broek kopen. 

Ai, ik heb geen enkele trui die daar echt mooi bij staat. Kasjmier heeft P. Hahn ook genoeg, maar ... hartstikke duur. Zelf breien dan maar en bij onvolprezen Ali koop ik kasjmier wol. Die is 12,95 pond op e-Bay, maar dezelfde wol bij Ali minder dan de helft. Ik kies voor een kleur die me min of meer marineblauw lijkt en het is in 2 weken hier. Mis! Heel mooi, maar het blijkt donker petrol te wezen. Dus verkoop ik de wol weer met gering verlies via MP. Animo genoeg, want alle vrouwen zitten thuis gelockdownd te handwerken.
Ik vind andere wol - marine durf ik niet nog een keer aan - alpaca, via een andere website. De  wol is mooi, staat goed bij de broek en ik begin opgewekt aan iets met ajour in het midden. Zo'n blaadje-achtig patroon lijkt me geweldig bij de broek. 
Ik zal niet gauw zeggen dat ik iets goed kan, afgezien dan van kritiek hebben en zo, maar breien is me wel toevertrouwd en voor een beetje ajour draai ik mijn hand niet om. Maar o wee, ik heb een fout gemaakt ergens ... En dat is met ajour een ramp. a) Je weet niet precies waar en b) gewoon uithalen is geen optie, want dan gaat er van alles mis met die omslagen en minderingen. Een stukje uithalen kan en dan TERUGSTEKEN tot je zeker weet dat de fout eruit is. En daar ben ik de hele morgen, nou ja vanaf een uur of 12, mee bezig geweest. Nou 1/2 4.

19 januari. Dáár was het om te doen: eekhoorntjes kijken vanuit je huis ... en die zaten er: huisje in Epe, bij Remboe Village.

We hadden het voor een week gehuurd, leuk huisje en behoorlijk smaakvol ingericht. De bedoeling was om vanuit de kamer naar eekhoorntjes en vogeltjes te kijken, en te ervaren hoe dat zou bevallen. Maar we houden wel van een beetje comfort en schrokken van de ijskoude vloer, waardoor ik, Erna, tenminste non-stop koude voeten had. Tot overmaat van ramp was ik van alles vergeten mee te nemen, waaronder een lekker warme legging. 
Nu ben ik redelijk inventief en ik heb de vrijdagavond gespendeerd aan zoeken naar een legging, die op zaterdag zou worden bezorgd. Waar zoek je dan? Bij Bol.com, vandaag besteld, morgen in huis. Bol.com doet niet alleen aan boeken, maar eigenlijk aan alles en ze hadden er 500 leggings in de aanbieding. Uiteindelijk vond ik dan ook een betaalbare zwarte, die morgen in huis zou wezen. Goed geregeld, Berg! Maar helaas, de receptie van het park was 's zaterdags alleen maar tot 10 uur open en toen ik daar achterkwam, was het minstens 1/2 11. Dat werden koude voeten tot maandagmorgen.
De eekhoorntjes kwamen in de loop van de morgen fourageren. Hij, linksboven, was van een uitvoerige maaltijd ter plaatse. Hij was roder dan zij en had flinke pluimen aan zijn oren. Gezien mannetjes eekhoorns groot geschapen zijn, kon ik zelfs zonder verrekijker waarnemen wie wie was. Zij was donkerder, kleinere oorpluimpjes en meer een huishoudelijk typje: pinda uit het netje halen, aan alle kanten bevoelen om te weten of er geen gaatje in zit, en dan snel ergens gaan begraven om voorraad te hebben voor magere perioden, zonder gasten in het huisje b.v. Ze had een winkelwagentje moeten hebben.

Muts ging helemaal uit haar dak: ze let nooit op vogeltjes, maar een rennend eekhoorntje is opwindend, blijkbaar. Ko heeft de betere foto's van meneer gemaakt met de dikke camera. Mijn foto's zijn allemaal met een zakcamera door de ramen gemaakt en dus niet goed, sorry!

Toen we vrijdag weggingen en even bij Tonkie in Huizen langs gingen sneeuwde het een heel klein beetje. Zaterdagnacht is er meer gevallen, maar helaas heb ik het niet zien sneeuwen. Er lag een dun laagje zondagmorgen, maar het regende alweer en het was snel weg. 

De zondag brachten we door in Drenthe bij N & T. Daar lag nog sneeuw en verder was het zoals altijd heel gezellig, met wat bridgen en lekker eten. 
Maandag kwamen M&M, met volle tassen ... ik had me beklaagd over de kou, het gebrek aan theepot en -glazen, de mand van Muts vergeten etc. 
Dus had Marleen een mand voor Muts, waar dankbaar gebruik van werd gemaakt: bovenop de radiator was het lekkerst! De theepot was ook erg fijn: in een pannetje thee zetten en met een juslepel in dikke bekers scheppen is armoedig. Ik ben natuurlijk vervelend kritisch, want ik erger me ook aan te lage wastafels, flinterdun wc-papier, een krappe douche en dgl onnozele zaken. Als het stralend zomerweer geweest was hadden we w.s. minder snel dat soort gebreken aan comfort waargenomen. De kou, vooral 's avonds, was echt vervelend: we konden wel 24° stoken, maar die vloer bleef koud. Net als het koude water uit de kraan, gek hoor, daar moest je echt je handen niet mee wassen!

In Voorthuizen was helemaal geen koude vloer - daar is het wel eens -23° geweest en dat is toch écht koud! - en elders kan ik me ook niet herinneren dat dat zo was in vakantiehuisjes. Cor weet vast wel hoe dat kan komen. In ieder geval hadden we het dinsdag wel gezien en zijn we weer hier. En dat is maar goed ook, want we troffen een overlijdensbericht van een goede vriend bij thuiskomst en als we tot vrijdag dáár gebleven waren waren we te laat voor de uitvaart geweest.

Ineke P., die we nog kennen uit de tijd in Voorthuizen, liet me weten dat er dáár verwarmingsbuizen onder de vloer liepen. Supercomfortabel huis aan de Prinsenweg, maar helaas geen bomen, vogeltjes en laat staan eekhoorntjes. Zelfs de hertjes, die er aanvankelijk  samen met een paar geiten waren, moesten om een of andere reden weg. Jammer, want je kon er altijd je oude brood aan kwijt en ze zorgden voor wat vertier.
Verder was het een nuttig avontuur: we weten nu weer beter wat we NIET willen als we ooit een huisje kopen. Bolle, ronde kranen in de badkamer (zelf mengen) b.v. zijn vervelend als je natte handen hebt!
Ik heb trouwens wel heel wat vogeltjes gezien: pimpelmezen in overvloed, net als kool-; merels, roodborstjes, heggenmus, vinken (alleen vrouwtjes, vreemd genoeg), Vlaamse gaaien, winterkoninkje. Maar ook: kuifmezen en zwarte mezen!! Te gek. Er waren geen kauwen, geen halsbandparkieten en geen Turkse torteltjes: die wonen in Zoeterwoude.
15 januari. Midwinter en nog steeds fruitvliegjes in de keuken!
12 januari. Ook de sjaal die ik van Ko voor mijn verjaardag kreeg is behoorlijk spectaculair: geïnspireerd door het werk van Kandinsky. Ik vraag me af hoe het komt, dat de kleuren op echt mooie stoffen, zoals hier zijde, nooit lelijk zijn. Je ziet ook geen truitjes van echte kasjmier in een lelijke kleur. 

Ik ging lang, lang geleden al regelmatig kijken in de stoffenafdeling bij de Bijenkorf in den Haag. Daar hadden ze een flinke voorraad shantung en dat was in alle kleuren altijd mooi.

10 januari. Pieter en Kerstin kwamen gisteren eten en namen deze spectaculaire bonbons mee. Ze zijn echt prachtig om te zien en ook nog heel lekker, bijna jammer om ze op te eten.

Van 'De Fransoos' en die zit, naar verluidt, op de Douzastraat in Leiden.
Meestal koop ik voor mezelf elk jaar een verjaarscadeautje. Iets, dat naar mijn nogal zuinige aard, eigenlijk te duur is, zoals b.v. bijzondere bollen. Maar onlangs vond ik dat ik toch wel erg weinig afweet van mijn favoriete componist, Maurice Ravel. Ik kocht via Bol.com een boek over hem, tweedehands: dat nou weer wel. Het boek kwam gisteren aan. 'The Cambridge companion to Ravel'. Helaas is het heel technisch op het gebied van compositie en daar weet ik helemaal niks van! en vind het ook niet heel interessant. Op de foto rechts een vergelijking tussen een thema van Couperin en hetzelfde thema van Ravel van dattum. Gooi het maar in mijn pet. 

Ik had liever iets willen weten over wat hij voor iemand was, hobbies? getrouwd? kinderen? gay? wat anders dan muziek? Ja, hij las graag gedichten van Mallarmé. Niks verder, of ik moet het nog tegenkomen, saai hoor! Volgend jaar maar weer een duur sneeuwklokje kopen, als ik er dan nog ben. 

Ik ben wel allerlei onbekende composities tegengekomen - altijd leuk - en heb geluisterd naar een beetje Chabrier, waar ik niet wild van werd, en wat Couperin, en dat leek in mijn oren op Scarlatti: geen idee waarom Ravel daar nou zo weg van was. Maar misschien staat dat wél in het boek!

 7 januari. Ringetjes voor de dupliceermachine besteld bij Ali, zie 3/1. Later bedacht Ko, dat ze bij de bridgeclub misschien nog ergens reserve-ringetjes hadden. Ja hoor, die waren er en niet meer nodig voor de machine die nu in gebruik is. 

Hij ging dus ijverig aan de slag om het euvel in de machine thuis te verhelpen en vond binnenin ... reserveringetjes!
6 januari. We keken naar 'Escape to the country' en de zoektocht vond plaats in Cornwall. De makelaar vertelde wat over dit kerkje, St Just in Roseland Church. Hieronder informatie over dat kerkje. Mijn aandacht werd getrokken door de mededeling dat het kerkje te maken had met een van de bekendste hymns ... en waar denk je dan direct aan? 'Jersusalem' natuurlijk en zo was het ook. 'Jerusalem' begint met 'And did those feet in ancient times walk upon England's mountains green' and dat heeft te maken met de hieronder vermelde legende.

(Gezien de informatie bijna niet te lezen is): 'St Just in Roseland Church is one of Cornwall's most visited churches. The 13th century church is set among the most beautiful gardens beside a peaceful tidal creek. A local legend tells of Joseph of Arimathea bringing his nephew Jesus to Cornwall and that he landed at St Just in Roseland.
Er wordt ergens ook melding gemaakt van een link met de tin-mijnen in die streek. Dark Satanic Mills?

Ik ken nauwelijks een mooiere hymne en de tekst is ook nog een beetje gek: onweerstaanbare combinatie! 

St Just in Roseland Church is one of Cornwall’s most visited churches. The 13th century church is set amongst beautiful gardens beside a peaceful tidal creek. A local legend tells of Joseph of Arimathea bringing his boy nephew, Jesus, to Cornwall, and that he landed at St Just in Roseland.
3 januari. Ko heeft een dupliceermachine, een ouwetje, die bridgeclub niet meer gebruikte. Daarvan is een plastic ringetje stuk. Hij ging dus naar de website van de dupliceermachinewinkel in Zweden voor een nieuw ringetje. Het ringetje zelf kostte 9€, + BTW: 9€15 + verzenden 17€ zoveel. Totaal 45+€!!! voor een ringetje van amper 3 cm. Ko heeft het nu geplakt, zoals je op de foto kunt zien en probeert een dgl ringetje te kopen bij de onvolprezen Aliexpress: 20 ringetjes voor 6€, gratis verzending.  
Hij moet er lang op wachten en mogelijkerwijs passen ze nét niet, maar verder begrijpt toch iedereen waarom mensen bij Ali kopen?
1 januari. De sneeuwklokjes bloeien dit jaar later dan vroeger ... wonderlijk zinnetje, dat ik vanmorgen aan een vriendin in een e-mailtje schreef. 
Aan alle lezers: een gelukkiger nieuw jaar gewenst. Dat we maar zo snel mogelijk van de pandemie af mogen komen en weer normaal kunnen bestaan, in (relatief) goede gezondheid en met veel momenten waarop we weer eens lekker kunnen lachen.
Wie nog wat meer van 2020 wil zien kan hier terecht:  Jaaroverzicht 2020  
of klik op 2020 in het menu

Naar bovenkant