25 februari. 11u in de ochtend:
werkoverleg, geen kip te zien!
Van het een komt het ander en dat is soms heel leuk. In een aflevering van
Podium Witteman kort geleden was Ivo de Wijs te gast. Hij vertelde over zijn
liefde voor 'Winterreise' van Schubert, een cyclus van veelal droevige
liederen. Daags daarna kwam 'Winterreise' langs op Mezzo of zo, gezongen door
Thomas Quasthoff. Ik zat aan een legpuzzel en je kunt niet beter luisteren
dan bij een legpuzzel. Bij een pianoconcert van Mozart kun je gerust een
eitje bakken, maar bij liederen heb je een breiwerk o.i.d. nodig, want je
moet je aandacht erbij houden.
Nu wordt ik door het uiterlijk van Quasthoff zó afgeleid, dat ik niet goed
genoeg luister. Ik vraag me b.v. af hoe je, als je handen ongeveer aan je
schouders vast zitten, je sokken moet aantrekken, maar had gisteren bij
Mezzo mijn visuele aandacht bij de legpuzzel. Zo, werd dat even mooi gezongen
... dus ik bestelde de CD en luisterde gisteren nogmaals, mét legpuzzel.
Prachtig gezongen en een superieure begeleiding door ? Spencer ...
Vervolgens ging ik er wat over schrijven. Gelukkig wist ik nog van 'rippen' en
zo. Ter vergelijking luisterde ik nog naar Frühlingstraum uit
deze cyclus, een minder somber lied, gezongen door Bernard Kruysen, altijd
mijn favoriete zanger. Ik vind Quasthoff mooier, op de eerste regel van het
3e stukje na ... Luister zelf: 3 strofen van Quasthoff
H
en die ene door Kruysen.
H
Zo'n regel zingen kon Kruysen als geen ander!
24 februari. We
wisten al lang dat het een keer keer ging gebeuren: ze gaan hier de
straat 'opknappen'. Wat riool en zo betreft kan ik dat niet beoordelen
en wat het worden gaat zullen we t.z.t. zien. Het begint in ieder geval
met alles eruit!
Eerst hapt een jongeman met een kraan de stenen eruit, allemaal,
straat en stoep. Gisteren kwamen er grote en kleinere zwarte buizen. In
het midden van het achterste deel is er nu een diep gat en een van de
mensen in de straat heeft een enorme hoop zand in de tuin
gekregen.
De ploeg heeft veel geleerd van de Afrikaanse wegwerkers: ze komen om
half 8, maken veel herrie als wij nog slapen, maar zijn al spoedig aan
de ochtend koffie. Dan wordt er weer een tijdje iets gedaan, met
veelvuldig werkoverleg, lunchpauze en zo en om 1/4 over 3 is het weer
voorbij voor vandaag.
Als je de berichten mag geloven wordt het ooit bijzonder fraai met
minder parkeerruimte.
Het lijkt me voor de mensen die aan het werk zijn geen
buitengewoon inspirerende arbeid, maar ze hebben er wel fantastisch weer
bij. Het is nu 20°, achterlijk warm voor eind februari.
23 februari. Onlangs stond er in een
weekend bijlage van Trouw een lovende recensie. Het betrof een Nederlandse
vertaling van 'The undying' een boek geschreven door een Amerikaanse jonge
vrouw, Anne Boyer, en ging over haar borstkanker. Nu vond ik tijdens Tinka's
ziekte het moeilijkst, dat ze niet wilde dat ik over haar ziekte praatte, dus
schafte ik het aan, in het Engels, want elk boek verliest iets in een
vertaling.
Ik begrijp er helemaal NIETS van! Mijn Engels is goed, ik begrijp alle
woorden en constructies, maar ik kan een alinea lezen en herlezen en de
bedoeling is mij volstrekt abacadabra.
Zoiets gebeurt me regelmatig bij een gedicht. Ik begrijp geen snars van b.v.
Walt Whitman en heb daar verder geen moeite mee: laat maar zitten. Soms kan
ik de cadans van een gedicht waarderen zonder te vatten waar het over gaat,
maar kan pas van een gedicht houden als ik het in zijn geheel kan opnemen,
als dat een goed woord is. Maar wat moet je nou met zo'n boek?
Lang geleden was ik aanwezig bij de inauguratie van mijn zwager. Hij werd
hoogleraar en daarbij hoort een inaugurale rede. Ik luisterde naar alle
woorden en zinsconstructies, allemaal bekend, en had geen idee waar hij het
over had. Ik denk, dat ik 'The undying' maar aan hem zal geven.
22 februari. We
hadden een dag of 10 geleden schaatsritten op natuurijs. Nu is het
onwaarschijnlijk warm, rond de 18°. Ik vind sneeuw leuk, maar heb
liever dit, al is het eng: het kan in maart nog heel hard vriezen.
18 februari. Ik draai mijn hand niet om als het om het breien van een trui gaat. Bij de
TV: voorpand, achterpand, 2 mouwen, klaar. Maar dan ... Het in elkaar
zetten en
het afhechten van alle draden vind ik vervelend werk. Als ik slim ben hecht
ik draden direct af als ik b.v. een nieuwe bol wol moet aanspreken, maar ik
ben niet altijd slim.
Maar dan komt het allervervelendste; de hals afwerken. Ik vind de boord
altijd een ramp. Gezien ik nooit een patroon gebruik, moet ik altijd eerst
uitrekenen hoeveel steken ie moet worden. Dat gaat nog wel. Ik breid het ding
los en krijg dus een rechte strook in boordpatroon en die strook moet op de
trui. Wat een ramp! Er moet rek in zitten, dus de boord heeft de lengte
van de omtrek van je nek, maar de halsopening is, als het goed is, behoorlijk
wijder.
Zie dat maar eens netje aan een trui te krijgen.
Ik heb een trucje bedacht: De vaas uit mijn ouderlijk huis loopt wijd uit,
maar als je hem op z'n kop zet lijkt e.e.a. op halsopening/nek en ongeveer
dezelfde afmetingen. Muismatje eronder tegen het uitglijden en dan de trui
eroverheen. Uit de kunst!!
Ze gaan hier de straat opzij en achter 'opknappen': de bomen eruit en zo. Ik
en er niet blij mee en straks wordt het parkeren nog lastiger. Ze waren
trouwens om 1/4 voor 3 al uitgewerkt, terwijl het toch lekker weer was en
droog!
17 februari. Bij Jinek gisterenavond
kwam een galanthofiel langs. Als je tuiniert weet je direct wat dat is:
iemand die sneeuwklokjes verzamelt. Ik weet van ene Frieda dat zij minstens
100 soorten heeft. En reken maar dat daar dure exemplaren bij zijn. Ik wist
al van het bestaan van bolletjes die per stuk 75 euro of pond? kosten, maar
de dame bij Eva vertelde dat een bolletje van een nieuw soort wel 500€ moet
opbrengen. Ze legde eerst uit wat een sneeuwklokje was: 'Een
voorjaarsbloemetje die ...:
Ik ben zelf niet geheel vrij van galanthofilie, want vaak geef ik mezelf
voor mijn verjaardag vast in oktober een heel bijzonder bolletje cadeau en
dat is wel eens een sneeuwklokje geweest, zoals Galanthus 'Kildare'.
Die staat links op de foto hieronder. Niks bijzonders, zul je denken,
maar er zit een gestreept groen rokje verborgen onder de toegevouwen
buitenste blaadjes. Rechtsonder ontdekte ik vanmorgen, want vergeten (en
dat gebeurt me steeds vaker): een pot met bloeiende sneeuwklokjes bij de deur
naar de garage. Galanthuselwesii 'Mount Everest'. Ik had ze voor de veiligheid in een potje gezet, voor het geval we gingen verhuizen,
maar dat gaat, geloof ik niet door. 'Mount Everest' zou hoger worden dan een
standaard sneeuwklokje en dat is ook zo. 'Polar bear', in een ander jaar aangeschaft, zou ook heel groot moeten worden, maar
dan met een ander rokje. Snapt u? M.E. komt bij een van mijn beste
leveranciers vandaan en die doet niet aan dure, aparte soorten die per stuk
verkocht worden, maar heeft
wel bijzondere dingen als ze algemener en betaalbaarder zijn geworden. Verberghe
heet hij. Peter Nijssen, een zoon van zijn vader, heeft van die hele dure
exclusieve soorten, maar je hebt niks te vertellen als iets het niet doet,
dus ik lees kwijlend van begeerte zijn catalogus en bestel niks!
Hoewel ... 'Kildare' kwam bij hem vandaan, een jaar of 4 geleden.
Het aardige van sneeuwklokjes is, dat ze het eerste jaar maar één
bloemetje produceren, het jaar erna meestal 3 en dan wordt het al gauw een
polletje. Ze zijn niet moeilijk, maar doen het niet zo goed op zand.
15 februari. In bed bedacht ik dat
het geen goed olleke-bolleke woord was, want het 7 lettergrepen i.p.v. de
voorgeschreven 6. Toch goed te gebruiken!
Inmiddels dooit het en het is dus enorm smerig buiten. Veel mensen vegen hun
stoepen niet als er sneeuw ligt: daar is het spekglad en ik loop dus midden
op de straat totdat er een auto aankomt. Want die sproeit je weer vol met
rotzooi.
Maar ... er zat ergens een merel te zingen, nog heel voorzichtig, maar
toch!
14 februari. Toen ik beneden kwam
vanmorgen - laat, want om 3 u sliep ik nog niet! - was het -2°. Om 10 voor
1/2 12 ging de temperatuur op het weerstation naar de 0°! Ik zag het
gebeuren: einde vorst! Een uur later was het al 6°, maar later zakte het
toch weer naar iets van 3°.
Bij het nieuws vanavond hadden ze het over het eerste live-debat die
... en over een natuurijsdeskundige: o, wat een mooie voor een
ollekebolleke. Kijken of ik daar wat mee kan!
Gaat hij er komen? Een heuse Elfstedentocht?
Of niet, door corona? 't Is steeds op TV.
'Gaat niet gebeuren!'
Natuurijsdeskundigen
Weten het stellig: 'Het ijs werkt niet mee'.
13 februari. Een
grapje voor kleine kinderen in de zeventiger jaren was; Het is geel en
het staat op één pootje. Met variërende antwoorden.
Een andere was: het is zwart en rijdt op een rood fietsje. Waarop het
antwoord was: 'een mol'. Waarop een volgende vraag kwam: 'Hoe weet je
dat je een mol in je tuin hebt? Met als antwoord 'Dan staat er een rood
fietsje voor de deur'.
Het staat er al een week, dat belooft niet veel goeds voor de tuin!
Tonkie en Robert gingen gisteren schaatsen op het IJsselmeer, bij Hoorn.
12 februari. Vandaag
was het dan zover: prikken! Goed georganiseerd in een loods bij Holiday
Inn.
Ik moest me eerst bij een dokter melden i.v.m. de bloedverdunners en op
de foto rechts, die er een beetje zielig uitziet, kun je de gevolgen van
dat gesprek zien: 2 minuten gaasje tegen inslagplek drukken!
Helaas kon Ko nog geen prik krijgen.
Vannacht is het -7° geweest
en vanmorgen heeft het even gesneeuwd: echte, dwarrelende sneeuw, maar het
duurde niet langer dan een minuut of zo.
Linda maakte de foto;s hieronder: van ijsbloemen op de ramen bij een andere
cliënt, en van een meneer eend op het ijs en - heel leuke foto - van de
sporen van eendenpoten in de sneeuw.
11 februari. In
de vroege ochtend, wat heet: 1/2 10, is het verschil in temperatuur tussen
buiten en binnen 40°. De zon schijnt op het weerstation!
10 februari. Serieuze
ijspegels aan onze dakrand. Niet bij de buren, gek genoeg.
Bij de GGD is het een beetje chaos. Vandaag heb ik een oproep
gekregen voor de corona injectie. In de brief een 0800 nummer, ik word
meteen doorverbonden en heb een afspraak voor overmorgen. Tevens vraag
ik of het mogelijk is dat Ko ook gelijk zijn prik krijgt. Ko wordt in
augustus 80. Nee, kan niet, hij moet een oproep krijgen. Ook goed.
Even later belt mijn schoonzus: of ik al gevaccineerd ben? Nee, nog
niet, maar vrijdag gaat het gebeuren. Ze vertelt me dat Willem, een
vriend van Kees en haar, die in juli 80 wordt, nog geen uur nadat ik
mijn afspraak gemaakt heb, naar de GGD heeft gebeld - ZONDER OPROEP -
dat hij meteen een afspraak kreeg voor morgen ochtend, want iedereen die
dit jaar nog 80 worden kan worden ingeënt. Dat had Margriet ook van
John, weer een andere vriend gehoord, die kreeg ook een afspraak! Ko
belt dus maar eens naar hetzelfde nummer; nee, hij moet wachten tot hij
een oproep krijgt. Begrijp jij het? Wij niet! In de loop van de middag
kwam er nog 2x een geheimzinnig telefoontje van de GGD, automatisch,
want niemand aan de andere kant van de lijn, om iets over die afspraak
te zeggen.
Afgezien het loopje naar de supermarkt komen wij ouwetjes
niet veel buiten, zeker nu het glad is met die sneeuw. We kunnen ons wel
prima amuseren, al zijn we een beetje door de Netflix heen.
Gisterenavond speelden we een aantal spelletjes bridge via 'Jack',
een programma dat we in Frankrijk al gebruikten om te trainen, toen we
nog vaak competitie speelden. .
Gisteren speelden we met Noor en Tjeerd in Drenthe. Wij allebei hier
aan de computer, zij daar en een telefoon aan om te kunnen kletsen
tussendoor. Zij lieten ook nog even het luide snorren van Stevie horen.
Prachtige sneeuwfoto's vanuit hun huis en ze hebben niet alleen een
eekhoorn, maar ook een appelvink in hun tuin ...
Op de foto hiernaast links Anne Claire, want op mijn bureaublad staan mijn 3
dochters.
7 februari. Door de sneeuw banjeren
had ik al een tijd niet gedaan. De minstens 40 jaar oude sneeuwlaarzen aan,
een super winddicht jack met capuchon van Koopjedeal met daarover nog een nepleren jas
van Ali, capuchon op, handschoenen aan en het lokale parkje in. Ko verteld
wat ik ging doen, want een oud wijf kan natuurlijk zó maar ten val komen en
weet ik wat allemaal breken.
Tot mijn verrassing was de singel daar nog niet bevroren, terwijl het nu
écht onder nul is. Rechtsonder: van die grote sneeuwhopen hebben we hier
lang niet gezien!
Het was heel koud - nog steeds harde wind en fijne sneeuw - maar wel
lekker! Ik kwam een mevrouw tegen die mij stralend 'Leuk hè?' tegen me
zei.
7 februari. Het ging fors tekeer
vannacht, Ja, sneeuw, maar je kon het nauwelijks zien vallen zó hard waaide
het. Er is een laagje van zo'n 3 cm , met kammen waar het is opgewaaid. Het
sneeuwt nog steeds met hele fijne vlokjes die je amper ziet, maar het voer dat
ik voor de vogels heb neergelegd was al spoedig bedekt. Arme vogels hebben
nog nooit sneeuw meegemaakt. Er kwamen 2 eksters eten halen. Foto d oor het
raam en niet half zo mooi als op mijn lievelingsschilderij, de ekster van
Monet in Orsay, waar het licht bijna vanaf spat.
Het is nu -2,3° .
6 februari. Er is
sneeuw en ijs voorspeld en het zou vanavond gaan beginnen. Op onze
gebruikelijk doe-plek, de keukentafel, staat een weerstation en we
kunnen de temperatuur bij zien zakken. Vanmorgen 6,4° en nu 4,6,
maar sinds ik ben gaan zitten om het op te schrijven 4,5.
Een uurtje later zijn we in de 3 aangeland.
Om 11u 's avonds is het 0,5° en is het buiten een beetje wittig
hier en daar, maar gezellig vallende sneeuw is er (nog) niet bij. Het
waait flink.
Toen
wij poes Muts kregen werd ons verteld dat ze dom was. Nou, ze is van
alles - 'n neurotische stresskip - maar zeker niet dom, eerder
uitgekookt! Ze weet precies aan welke kant haar boterham gesmeerd
is.
's Morgens b.v. Het ritueel van de dag is: opstaan, ontbijten, ik
douchen en als ik beneden kom is het tijd voor borstelen ... Het eerste
teken daarvoor is het achteruitschuiven van Ko's stoel. Muts komt dán
pas uit haar mand en legt zich neer op de plek waar zij geborsteld gaat
worden. Nog voordat ik begin gaat de motor aan, want borstelen vind ze
verrukkelijk, net als de twee snoepjes na afloop. Dan ga ik aan mijn
dagelijkse oefeningen voor de oude rug. Muts komt daarbij in mijn arm
liggen, zodat het knuffelen nog een tijdje door kan gaan. Haar kop aaien
vindt ze het lekkerst.
Daarna is het een hele tijd stil, want slaaptijd, tot 1/2 6:
etenstijd! En reken maar dat ze kan klokkijken.
Weer een tijdje stil, maar ik zit nog geen 10 seconden in mijn stoel bij
de TV of ze zit op schoot. Ze blijft dan de hele avond wisselen tussen
een tijdje bij mij en een tijdje bij Ko. Muts heeft het allemaal goed
voor elkaar.
5 februari. Af en
toe moeten wij het blad van de Bridgeclub 'Acol-lade' corrigeren
voor het ter perse gaat. Ook in deze lange, saaie, bridgeloze
periode! In normale tijden gaat daarna een ploeg vrijwilligers het
drukwerk doen, maar nu is er alleen een digitale versie.
Ik kijk naar eventuele spelfouten en te veel spatie e.d., Ko zorgt
dat tekst (en eventuele plaatjes) goed op de bladzijden verdeeld wordt.
We doen het bij de boterham van 12 uur en maken dan ook vast samen de
puzzel die ene Bart bij elke editie inlevert, voor het geval er een
kleine vergissing in staat. Maar soms is de puzzel zó moeilijk dat ik
er een week voor nodig heb, zoals een logigram.
Een vaste schrijvers levert ellenlange, taaie stukken in en die kijk
ik niet na, dan maar fouten (die staan er trouwens zelden in). Vandaag 8
bladzijden over verzaken = niet bekennen als je een kleur nog hebt. Ik
denk dat niemand ze leest.
Met beschreven spellen, vaak van hoog niveau, heb ik vaker moeite dan
Ko.
4 februari. Dit
is een dag om vaak aan Tinka te denken. Vandaag zou ze 53 zijn
geworden.
Behoorlijk wat mensen lieten wat van zich horen en dat heeft me zeer
ontroerd.
3 februari. Wij gingen vandaag naar
Marleen. Die zit alleen thuis zonder auto, want haar man is een paar dagen
weg met een vriend, meestal skiën, maar dat kon nu even niet. Doet ie ieder
jaar, zit Marleen zonder vervoer ... die vriend heeft, denk ik geen auto. Maar goed,
het is mijn zaak niet. Door de stromende regen dus.
Ergens onderweg vond ik, dat Ko te hard reed, meer dan de voorgeschreven 100
in ieder geval. Ik ben streng en houd niet van bekeuringen voor te hard
rijden; Ko zette gehoorzaam de cruise-control aan. We werden, voordat we
linksaf de M5 opgingen, minstens 30x ingehaald door auto's die meest maar een
km of 10 harder reden, maar ook wel eens zeker 40. Het regende zo hard dat
de ruitenwissers op de een na hoogste stand stonden en je bij het inhalen van
een andere auto even helemaal niks kon zien door de voorruit.
Op het volgende stuk was de weg veelal 2baans en werd het wat beter met de
snelheden, maar sommige automobilisten trokken zich nog steeds niks aan van
de regels. Op het laatste, smalste stuk langs het water reden we achter een
bestelwagen van een hondenspecialist en die hield zich keurig aan de
80km-eis. Bij de kerk aan het begin van Monnickendam ging de hondenspecialist
linksaf, richting Jade, de Chinees ...
Marleen had hele lekkere chocolaatjes bij de thee.
1 februari. Februari, dat riekt al
een beetje naar voorjaar!
De vogeltelling was dit weekend. Ik hoef er niet aan mee te doen, want ik
weet precies wat er hier aan vogels de tuin bezoekt: Piet en Hannie,
natuurlijk, de twee torteltjes. Van één van die twee is de hekel aan
soortgenoten groter dan de eetlust! Een hele troep van die zwarte rakkers:
kauwen. Eigenlijk zijn ze wel grappig, met hun blauwe ogen, maar ik heb het
idee dat hun aanwezigheid veel kleine vogeltjes afschrikt. Een stuk of 15
mussen, vanmorgen waren ze er weer, ook dat mannetje, dat op een ringmus
lijkt. Dit is de vaste bezetting.
Er komt regelmatig een roodborstje langs en ik zie ook vrij vaak een meneer
merel, mevrouw af en toe, zij houdt zich meer op de achtergrond. Mezen zie ik
hooguit eens in de week, behalve als ik een pindaslinger ophang. Die wordt
trouwens het meest bezocht door Vlaamse gaaien. Ze nemen de pinda's mee en
gaan ze ergens verstoppen, tot mijn verbazing o.a. bovenin de taxus tegenover
het keukenraam. In het najaar kwamen de halsbandparkieten van de appeltjes
aan de malus in de voortuin snoepen: slordige eters! Heel af en toe
komt er een ekster op bezoek.
Een heggenmus of een winterkoninkje zie of hoor ik niet meer. W.s. hoor ik
binnenkort een lijster zingen, maar de laatste jaren was het beperkt tot
eventjes in het voorjaar. Gelukkig waren er deze zomer wel weer merels
te horen. De leukste die ik in het afgelopen jaar hoorde was een groene
specht ergens in de buurt.
30 januari. Vandaag tref ik een
andere variatie van het betrekkelijk vnw in het LD: een artikel over een Dierenroute.
Daar kom ik tegen: 'De verbreding van de A4 ... dat over 6 jaar
begint'. Afgezien van tegen de corona regels zijn, worden er steeds meer
mensen boos door de beperkingen van de taalregels?
28 januari. Vanmorgen gingen we naar
een appartement kijken. Het was wel aardig, beetje te klein & te donker,
maar inductie en dubbele spoelbak en groot balkon op ZW. Helaas zag ik de
glazen tafel op een kleed met donkere rand niet staan en maakte een flinke
smak. Vorig jaar in de tuin ook al. Dat was net een paar maanden genezen,
want oude benen helen niet snel meer ...
We gaan het niet doen, want we hadden geen van beiden het gevoel dat we
daar graag zouden willen wonen als de ander mocht wegvallen en dat is ons
criterium: we moeten er allebei willen blijven. Nee dus. Ook de huidige
manier van verkopen, zeer algemeen als de huizen als warme broodjes over de
toonbank gaan: Bieden onder couvert, stond ons niet aan.
26 januari. Ja hoor, ik hoorde het
weer twee keer vandaag: 'een petroleumstelletje die' en 'het geurtje die mijn
vader altijd op had'. (De laatste bij 'Married at first sight', waarbij ik
altijd heel benieuwd ben of er ooit mensen in dat programma helemaal gelukkig met elkaar
worden. Ko neemt het op, zodat al het geleuter kan worden doorgespoeld.)
Later: Eva Jinek '... een individu die ...'
Ik heb maar eens gekeken op de site van 'Onze Taal' en ingevoerd: gebruik
betrekkelijk voornaamwoord. Krijg je een paar ideeën voorgeschoteld en
ik heb gekozen voor Het meisje dat/die daar fietst. Daarbij wordt
vermeld dat het als lastig wordt ervaren om naar 'verkleinde' personen te
verwijzen met dat. Als ik bij mezelf te rade ga, denk ik, dat ik
waarschijnlijk ook Haar neefje die in Gorkum woont zou zeggen ...
25 januari. Houd goede moed: het
voorjaar komt eraan!
Ik weet net of het aan de leeftijd ligt, of aan de corona of dat de winter
het veroorzaakt: ik heb tegenwoordig bijna nergens zin in en zie op tegen de
meest simpele dingen als boodschappen doen en me aankleden. Dat laatste heb
ik zowat 30.000 keer in mijn leven gedaan, dus zó vreemd is dat niet.
24 januari. Vorige
week overleed onze buurman uit Frankrijk. We zijn met hem en zijn vrouw
goed bevriend geraakt en zagen elkaar ook de jaren ná Frankrijk
regelmatig in Lelystad. Wat een mooie foto is dit, vanaf hun terras
daar, om aan hem te denken.
23 januari. Er is
iets vreemds aan de hand: het lijkt erop dat mensen niet meer weten dat het-woorden
'dit/dat' en niet 'die/deze' als betrekkelijk vnw krijgen.
Ik lees net weer 'een breipatroon die goed overeenkomt ... ' (bij breimeisje,
iemand die heel leuke patronen op internet zet) en laatst hoorde ik
zelfs Ko zoiets zeggen. Betekent dat dat ons natuurlijk gevoel van 'hoe
het moet' verdwijnt?
Rechts: advertentie in het LD, vandaag.
Daaronder: naar een huisje in het bos zoeken.
Het toilet bevindt zich elders - separaat - in het chalet. Ook
deze is gedeeltelijk betegeld.
20 januari. Als
je, zoals ik, én zuinig bent én kritisch én van mooi houdt etc, dan
kun je je eigen leven behoorlijk lastig maken ...
Ik wilde wel een mooie broek. Bij P. Hahn genoeg mooie broeken, maar
duur! Wachten op een kortingsbon van het een of ander en dan mag ik een
broek kopen.
Ai, ik heb geen enkele trui die daar echt mooi bij staat. Kasjmier heeft
P. Hahn ook genoeg, maar ... hartstikke duur. Zelf breien dan maar en bij
onvolprezen Ali koop ik kasjmier wol. Die is 12,95 pond op e-Bay, maar
dezelfde wol bij Ali minder dan de helft. Ik kies voor een kleur die me
min of meer marineblauw lijkt en het is in 2 weken hier. Mis! Heel mooi,
maar het blijkt
donker petrol te wezen. Dus verkoop ik de wol weer met gering verlies
via MP. Animo genoeg, want alle vrouwen zitten thuis gelockdownd te
handwerken.
Ik vind andere wol - marine durf ik niet nog een keer aan
- alpaca, via een andere website. De wol is mooi, staat goed bij
de broek en ik begin opgewekt aan iets met ajour in het midden. Zo'n
blaadje-achtig patroon lijkt me geweldig bij de broek.
Ik zal niet gauw zeggen dat ik iets goed kan, afgezien dan van kritiek
hebben en zo, maar breien is me wel toevertrouwd en voor een beetje
ajour draai ik mijn hand niet om. Maar o wee, ik heb een fout gemaakt
ergens ... En dat is met ajour een ramp. a) Je weet niet precies waar en
b) gewoon uithalen is geen optie, want dan gaat er van alles mis met die
omslagen en minderingen. Een stukje uithalen kan en dan TERUGSTEKEN tot
je zeker weet dat de fout eruit is. En daar ben ik de hele morgen, nou
ja vanaf een uur of 12, mee bezig geweest. Nou 1/2 4.
19 januari. Dáár was het om te
doen: eekhoorntjes kijken vanuit je huis ... en die zaten er: huisje in Epe,
bij Remboe Village.
We hadden het voor een week gehuurd, leuk huisje en behoorlijk smaakvol
ingericht. De bedoeling was om vanuit de kamer naar eekhoorntjes en vogeltjes
te kijken, en te ervaren hoe dat zou bevallen. Maar we houden wel van een
beetje comfort en schrokken van de ijskoude vloer, waardoor ik, Erna,
tenminste non-stop koude voeten had. Tot overmaat van ramp was ik van alles
vergeten mee te nemen, waaronder een lekker warme legging.
Nu ben ik redelijk inventief en ik heb de vrijdagavond gespendeerd aan zoeken
naar een legging, die op zaterdag zou worden bezorgd. Waar zoek je dan? Bij
Bol.com, vandaag besteld, morgen in huis. Bol.com doet niet alleen aan
boeken, maar eigenlijk aan alles en ze hadden er 500 leggings in de
aanbieding. Uiteindelijk vond ik dan ook een betaalbare zwarte, die morgen in
huis zou wezen. Goed geregeld, Berg! Maar helaas, de receptie van het park
was 's zaterdags alleen maar tot 10 uur open en toen ik daar achterkwam, was
het minstens 1/2 11. Dat werden koude voeten tot maandagmorgen.
De eekhoorntjes kwamen in de loop van de morgen fourageren. Hij, linksboven,
was van een uitvoerige maaltijd ter plaatse. Hij was roder dan zij en had
flinke pluimen aan zijn oren. Gezien mannetjes eekhoorns groot geschapen
zijn, kon ik zelfs zonder verrekijker waarnemen wie wie was. Zij was
donkerder, kleinere oorpluimpjes en meer een huishoudelijk typje: pinda uit
het netje halen, aan alle kanten bevoelen om te weten of er geen gaatje in
zit, en dan snel ergens gaan begraven om voorraad te hebben voor magere
perioden, zonder gasten in het huisje b.v. Ze had een winkelwagentje
moeten hebben.
Muts ging helemaal uit haar dak: ze let nooit op vogeltjes, maar een rennend
eekhoorntje is opwindend, blijkbaar. Ko heeft de betere foto's van meneer
gemaakt met de dikke camera. Mijn foto's zijn allemaal met een zakcamera door de ramen gemaakt en dus niet
goed, sorry!
Toen we vrijdag weggingen en even bij Tonkie in Huizen
langs gingen sneeuwde het een heel klein beetje. Zaterdagnacht is er
meer gevallen, maar helaas heb ik het niet zien sneeuwen. Er lag een dun
laagje zondagmorgen, maar het regende alweer en het was snel weg.
De zondag brachten we door in Drenthe bij N & T.
Daar lag nog sneeuw en verder was het zoals altijd heel gezellig, met
wat bridgen en lekker eten.
Maandag kwamen M&M, met volle tassen ... ik had me beklaagd over de kou,
het gebrek aan theepot en -glazen, de mand van Muts vergeten etc.
Dus had Marleen een mand voor Muts, waar dankbaar gebruik
van werd gemaakt: bovenop de radiator was het lekkerst! De theepot was
ook erg fijn: in een pannetje thee zetten en met een juslepel in dikke
bekers scheppen is armoedig. Ik ben natuurlijk vervelend kritisch, want
ik erger me ook aan te lage wastafels, flinterdun wc-papier, een krappe
douche en dgl onnozele zaken. Als het stralend zomerweer geweest was
hadden we w.s. minder snel dat soort gebreken aan comfort waargenomen.
De kou, vooral 's avonds, was echt vervelend: we konden wel 24° stoken,
maar die vloer bleef koud. Net als het koude water uit de kraan, gek
hoor, daar moest je echt je handen niet mee wassen!
In Voorthuizen was helemaal geen koude vloer - daar is het wel eens
-23° geweest en dat is toch écht koud! - en elders kan ik me ook
niet herinneren dat dat zo was in vakantiehuisjes. Cor weet vast wel hoe
dat kan komen. In ieder geval hadden we het dinsdag wel gezien en zijn
we weer hier. En dat is maar goed ook, want we troffen een
overlijdensbericht van een goede vriend bij thuiskomst en als we tot
vrijdag dáár gebleven waren waren we te laat voor de uitvaart geweest.
Ineke P., die we nog kennen uit de tijd in Voorthuizen, liet me weten dat er
dáár verwarmingsbuizen onder de vloer liepen. Supercomfortabel huis aan de
Prinsenweg, maar helaas geen bomen, vogeltjes en laat staan eekhoorntjes.
Zelfs de hertjes, die er aanvankelijk samen met een paar geiten waren,
moesten om een of andere reden weg. Jammer, want je kon er altijd je oude
brood aan kwijt en ze zorgden voor wat vertier.
Verder was het een nuttig avontuur: we weten nu weer beter wat we NIET willen
als we ooit een huisje kopen. Bolle, ronde kranen in de badkamer (zelf
mengen) b.v. zijn vervelend als je natte handen hebt!
Ik heb trouwens wel heel wat vogeltjes gezien: pimpelmezen in overvloed, net
als kool-; merels, roodborstjes, heggenmus, vinken (alleen vrouwtjes, vreemd
genoeg), Vlaamse gaaien, winterkoninkje. Maar ook: kuifmezen en zwarte
mezen!! Te gek. Er waren geen kauwen, geen halsbandparkieten en geen Turkse
torteltjes: die wonen in Zoeterwoude.
15 januari. Midwinter en nog steeds
fruitvliegjes in de keuken!
12 januari. Ook
de sjaal die ik van Ko voor mijn verjaardag kreeg is behoorlijk
spectaculair: geïnspireerd door het werk van Kandinsky. Ik vraag me af
hoe het komt, dat de kleuren op echt mooie stoffen, zoals hier zijde,
nooit lelijk zijn. Je ziet ook geen truitjes van echte kasjmier in een
lelijke kleur.
Ik ging lang, lang geleden al regelmatig kijken in de stoffenafdeling
bij de Bijenkorf in den Haag. Daar hadden ze een flinke voorraad
shantung en dat was in alle kleuren altijd mooi.
10 januari. Pieter
en Kerstin kwamen gisteren eten en namen deze spectaculaire bonbons mee.
Ze zijn echt prachtig om te zien en ook nog heel lekker, bijna
jammer om ze op te eten.
Van 'De Fransoos' en die zit, naar verluidt, op de Douzastraat in
Leiden.
Meestal koop ik voor mezelf elk jaar een
verjaarscadeautje. Iets, dat naar mijn nogal zuinige aard, eigenlijk te
duur is, zoals b.v. bijzondere bollen. Maar onlangs vond ik dat ik toch
wel erg weinig afweet van mijn favoriete componist, Maurice Ravel. Ik
kocht via Bol.com een boek over hem, tweedehands dat nou weer wel en het
boek kwam gisteren aan. 'The Cambridge companion to Ravel'. Helaas is
het heel technisch op het gebied van muziek en dat weet ik helemaal niks
van! en vind het ook niet heel interessant. Op de foto rechts een
vergelijking tussen een thema van Couperin en hetzelfde thema van Ravel
van dattum. Gooi het maar in mijn pet.
Ik had liever iets willen weten over wat hij voor iemand was, hobbies?
getrouwd? kinderen? gay? wat anders dan muziek? Ja, hij las graag
gedichten van Mallarmé. Niks verder, of ik moet het nog tegenkomen,
saai hoor! Volgend jaar maar weer een duur sneeuwklokje kopen, als ik er
dan nog ben.
Ik ben wel allerlei onbekende composities tegengekomen - altijd leuk
- en heb geluisterd naar een beetje Chabrier, waar ik niet wild van
werd, en wat Couperin, en dat leek in mijn oren op Scarlatti: geen idee
waarom Ravel daar nou zo weg van was. Maar misschien staat dat wél in
het boek!
7 januari. Ringetjes
voor de dupliceermachine besteld bij Ali, zie 3/1. Later bedacht Ko, dat
ze bij de bridgeclub misschien nog ergens reserve-ringetjes hadden. Ja
hoor, die waren er en niet meer nodig voor de machine die nu in gebruik
is.
Hij ging dus ijverig aan de slag om het euvel in de machine thuis te
verhelpen en vond binnenin ... reserveringetjes!
6 januari. We
keken naar 'Escape to the country' en de zoektocht vond plaats in
Cornwall. De makelaar vertelde wat over dit kerkje, St Just in Roseland
Church. Hieronder informatie over dat kerkje. Mijn aandacht werd
getrokken door de mededeling dat het kerkje te maken had met een van de
bekendste hymns ... en waar denk je dan direct aan? 'Jersusalem'
natuurlijk en zo was het ook. 'Jerusalem' begint met 'And did those feet
in ancient times walk upon England's mountains green' and dat heeft te
maken met de hieronder vermelde legende.
(Gezien de informatie bijna niet te lezen is): 'St Just in Roseland
Church is one of Cornwall's most visited churches. The 13th century
church is set among the most beautiful gardens beside a peaceful tidal
creek. A local legend tells of Joseph of Arimathea bringing his
nephew Jesus to Cornwall and that he landed at St Just in Roseland. Er wordt ergens ook melding gemaakt van een link met de tin-mijnen
in die streek. Dark Satanic Mills?
Ik ken nauwelijks een mooiere hymne en de tekst is ook nog een
beetje gek: onweerstaanbare combinatie!
St
Just in Roseland Church is one of Cornwall’s most visited churches. The
13th century church is set amongst beautiful gardens beside a peaceful tidal
creek. A local legend tells of Joseph of Arimathea bringing his boy nephew,
Jesus, to Cornwall, and that he landed at St Just in Roseland.
3 januari. Ko heeft een dupliceermachine, een ouwetje, die bridgeclub
niet meer gebruikte. Daarvan is een plastic ringetje stuk. Hij ging dus
naar de website van de dupliceermachinewinkel in Zweden voor een nieuw
ringetje. Het ringetje zelf kostte 9€, + BTW: 9€15 + verzenden 17€
zoveel. Totaal 45+€!!! voor een ringetje van amper 3 cm. Ko heeft het
nu geplakt, zoals je op de foto kunt zien en probeert een dgl ringetje
te kopen bij de onvolprezen Aliexpress: 20 ringetjes voor 6€, gratis
verzending.
Hij moet er lang op wachten en mogelijkerwijs passen ze nét niet, maar
verder begrijpt toch iedereen waarom mensen bij Ali kopen?
1 januari. De sneeuwklokjes bloeien
dit jaar later dan vroeger ... wonderlijk zinnetje, dat ik vanmorgen
aan een vriendin in een e-mailtje schreef.
Aan alle lezers: een gelukkiger nieuw jaar gewenst. Dat we maar zo snel
mogelijk van de pandemie af mogen komen en weer normaal kunnen bestaan, in
(relatief) goede gezondheid en met veel momenten waarop we weer eens lekker
kunnen lachen.
Wie nog wat meer van 2020 wil zien kan hier terecht: Jaaroverzicht
2020 of klik op 2020 in het menu