Erna & Ko 2019

Naar de onderkant van de pagina.

30 december. Na weet ik hoe lang hannesen, telefoontjes en brieven naar de bank en almaar geen duidelijke uitleg over hoe het moet, weet ik eindelijk hoe ik moet betalen per internet en telefoon.
Je moet: op het computerscherm je bank tevoorschijn halen (dat kon ik uiteraard allang). Daarná moet je je telefoon aanzetten en de bankapp tevoorschijn halen. Vervolgens je prive-code intikken, die meestal nog een keer herhalen, maar dat gaat vanzelf en hoera! je bent bij je bank via je computerscherm.
Je doet je telefoon weer dicht!!!! en doet je betaling of wat dan ook via je computerscherm. Dan doe je je telefoon weer open en klikt op LET OP: UITLOGGEN. Vervolgens zet je hem weer aan en de rest gaat vanzelf. Knap achterlijke route lijkt me, maar dat zal wel aan mij liggen.

De foto is niet scherp, maar ik moet het hele circuit weer door om hem opnieuw te maken. Morgen is er weer een dag.

29 december. En nu zijn de kerstkransjes in de uitverkoop en zuinige Erna en liefhebster van chocola, liefs puur, kocht een zakje van ondoorzichtig plastic met daarin kerstkransjes van de Heer. Puur en melk stond erop. 18 melk en 4 puur dus: in de Heer kun je ook al niet meer vertrouwen en dat met kerst!

28 december. Zo, dat waren de kerstdagen. Eerste kerstdag - heel geanimeerd - met Tonkie en Robert hier aan de boerenkool.
2e Kerstdag bij M&M. Marleen is gek op kerst, ze begint in september al met plannen. Zo had ze een heuse Christmas pudding gemaakt en dat moet al vroeg, want die moet maanden rijpen. Ze had haar huis uitbundig versierd, we hebben heerlijk gegeten en veel gelachen: wat wil je nog meer.
De zondag waren we 'saampjes' (grr) en brachten hem in alle rust door met puzzels van diverse pluimage, t.v. en lezen. Mieke en Roos kwamen even langs en dat was ook heel gezellig.

De nieuwe tafel ligt alweer vol met troep.

22 december. Als je in de kringloop iets begerenswaardigs ziet, mag je niet lang twijfelen. Dus schaften wij na een zeer korte bedenktijd een andere tafel aan, denkend aan de droom van dat huis met dat eekhoorntje, dat niet bestaat ...

De kringloop is niet in complete lockdown wat bezorgen betreft, dus vanmorgen werd hij bezorgd: loodzwaar! Gelukkig heeft buurman Jan nog kracht en hij kwam gelijk helpen. En zo stond de 'nieuwe' tafel al snel weer overeind en ja, hij doet het goed in deze keuken.

Die Engelse, die zo mooi en origineel in 'Money for nothing' (na 'Escape to the country') - ze lijkt op Kate Bush en verzint fantastische stoelen en banken - zou hier even langs moeten komen voor de bruine stoelen, die alweer vies worden. Of ik moet leren bekleden.

Toen ie stond hebben we met Jan en Trudy de tafel ingewijd met koffie en een paar potjes bridge, keurig op anderhalve meter. En de vorige tafel is nagenoeg onzichtbaar opgeslagen in de garage, voor als we dat huis met eekhoorntjes vinden. We hebben nu al een tafel, stoelen, 3 lampjes, een kapstok en een wandkleed.

21 december. Gut, is de enige, echte Sinterklaas overleden. Zijn we misschien van die zwarte Pieten discussie af en beseffen kinderen en jonge mensen hoe gevaarlijk corona is ... Zou trouwens wel jammer zijn van het leukste feest in de Nederlandse traditie.

19 december. Overmorgen ... overmorgen ... dan gaan de dagen weer lengen.

15 december. Van Claire kreeg ik vanmorgen een foto van een schattig briefje van Abel. Het was gericht aan Mrs Claus en dat is, denk ik, de vrouw van Santa Claus. De tekst luidt:

Dear Mrs Claus,
I would like it if my mum would get a bit happier because her sister died. I think she would be happy by having an i-phone 12 pro.
From Abel.

14 december. De kringloop in Hazerswoude is nog een echt plezierige tent. Ik scoorde vandaag weer 2 (potentiële) vaasjes voor 1€20: een kannetje van Villeroy & Boch en een glazen vaasje in inkt-kleur.
Het aardige van dit soort aankopen is dat je ze met een royaal gebaar weer weg kunt geven, gevuld met bloemetjes uit eigen tuin. En zelfs nu bloeit er nog van alles, Geranium 'Azure Rush' bij de keukendeur b.v.!

Kijk dan naar de twee beeldschone bekertjes die hier nu op de keukentafel staan. Ik geef toe, je moet er even de juiste, exotische bloemen bij hebben, maar dan staat er toch een plaatje op tafel? (Juju-lelie, paradijsvogelbloem en suikerbossie. Nou nog even betere namen: Gloriosa superba, Strelitzia reginae (moest ik opzoeken) en Protea. De restjes van een prachtig boeket dat ik vorige week cadeau kreeg.

12 december Een paar weken geleden is de verwarming aangepast. omdat naar onze smaak van eersteklas koukleumen de keuken altijd ietwat minder aangenaam was qua temperatuur.

Muts heeft inmiddels ontdekt welke vloertegel nu het warmst is en die ligt toevallig onder de stoel aan de kopse kant van de tafel. Daar is het blijkbaar nog lekkerder dan in de mand.

10 december. Er was gisteren een programma (om geld te genereren) van de hersenstichting op de TV. Er werd breed uitgemeten gesproken over allerlei narigheid als gevolg van een hersenziekte en die zijn ellendig genoeg. Het was wel de bedoeling dat je je opgaf als weldoener voor maar liefst 6€ per maand en dat is 72€ per jaar. Alsof je al niet 100 andere goede doelen op je lijstje kunt zetten. Ik, met een broer met Parkinson, heb niks tegen de Hersenstichting, maar ik vond het weinig subiel.

Zoals elke dag werd ik wakker met muziek in mijn hoofd. Vandaag was dat het liedje 'Geef mij de wodka, Anouschka, en laat me alleen; de wodka vertroost? me, maar jij bent gemeen'. Ik ben niet van de wodka, ken geen enkele Anouschka en heb ook niks met dat liedje. Jammer genoeg liet de hersenstichting zich niet uit over deze eigenaardige afwijking.

1 december. Hoi, november hebben we gehad. Vandaag naar J&J, die een weekje in Emst zijn. Eerst even kijken naar een appartement in Doorn - niks - en een huis in Elburg - ook niks- en daarna gezellig in het bos. De eekhoorntjes lieten zich niet zien, wel wat vogeltjes. Een fraaie stam met elfenbankjes buiten en een onbekende naaldboom. Voor zover ik heb kunnen uitvissen een Canadese hemlockspar. Leuk klein kegeltje van ong. 3 cm. er vielen zaden uit. De foto van de naalden is mislukt, maar ik geloof dezelfde boom bij de elfenbankjes. De takken met naalden wezen een beetje schuin naar beneden en leken een beetje op taxus, maar lichter van kleur.

Zoals mannen van deze tijd betaamt zijn Joop en Ko doende met hun tablets.

Een gezellige dag met goede vrienden is in deze vervelende tijd van steeds binnen blijven een prima idee!

30 november. Om een uur of 8 's avonds gaat de bel: een mevrouw met 2 kinderen: of wij onze kat nog kwijt zijn? Ze hebben een fraaie, blauwgrijze Britse korthaar bij zich. Die gaat meteen op verkenning hier in huis. Jong beest en niet 'geholpen', ja, die gaan op onderzoek!

Muts zat natuurlijk meteen in de garage.

Met behulp van facebook was het adres van de 'ouders' al gauw gevonden, een eindje verderop, tegenover ons oude huis. En waren die even blij dat hun prachtige jongen weer terecht was. Net als wij vorige week!!! Ik had overal briefjes in de bus gestopt, ook toen Muts weer thuis was om te vertellen dat ze weer terecht was. Ook bij die mevrouw van vanavond.

30 november. Dat van die porto was een fout bij de Post. Sorteermachine niet correct afgesteld ...
Ik sta aan de kassa van de buurtsuper en de klant voor me is klaar, dus ik begin mijn boodschappen op de band te leggen. Plotseling dringt zich een 60+ meneer voor me en zegt: 'Alleen even dit?', maar hij wacht mijn goed- of afkeuring niet af. Hij heeft alleen een brood en ik ben de beroerdste niet. Vervolgens gaat hij enorm staan mutsen met betalen, want hij heeft alleen kleine munten en die moeten geteld worden. Als dat klaar is gaat hij opnieuw staan mutsen met het opbergen van zijn portemonnee, zijn lege kar staat in de weg en daardoor kan ik niet bij mijn boodschappen en ook niet afrekenen. Die man heeft geen idee hoe hij de hele rij ophoudt. Misschien een kleine afwijking in het autistisch spectrum ...

24 november. Een ander huis, waar ik de hele dag uit het raam naar de eekhoorntjes en de vogeltjes kan kijken, is moeilijk te vinden. Een totaal uitgewoond huisje in een bos, maar met een supermarkt op loopafstand, moet meer dan 41/2 ton opbrengen. Iets van 70x bewaard op Funda, dat wel! Kun je nog gaan verbouwen ... Gelukkig komt er hier ook wel eens iets langs in de tuin.

De tuinman zou vanaf 1/2 11 komen, dus kwam Ko me om 10 wakker maken (1 uur naar bed en dan nog even lezen en wakker liggen ...): dat is opschieten! Douchen, eerste pillen, aankleden, ontbijten, haar opsteken, tanden poetsen, ogen druppelen, tweede pillen, was opruimen, vogeltjes buiten voeren, poes borstelen, gymnastiek .. 11 uur, hèhè, maar de tuinman is er nog niet!

Weet je nog een leuk huis ergens boven de grote rivieren met (eekhoorntjes en) vogeltjes voor het raam, supermarkt op loopafstand, gelijkvloers, grote woonkamer: laat even weten?

23 november. Een veelbewogen weekend. Toen we zaterdagmorgen beneden waren troffen we poes Muts niet thuis. Nu had ik haar in de loop van de late avond in de woonkamer opgesloten wegens geklier. Normaliter is het hele huis toegankelijk, op de niet verwarmde kamers na, maar we hebben een kattenluik; ze kan altijd naar buiten. Veel verder dan de tuin komt ze gewoonlijk niet, maar blijkbaar was ze toch op onderzoek gegaan en was daarbij iets mis gelopen, want ze kwam niet thuis. Zaterdag niet en zondag niet. Briefje bij de supermarkt, berichtje op Facebook en bij de groep van Zoeterwoude via de buurvrouw, 's avonds briefjes in de bus met foto op 15 adressen in de nabije buurt, rondlopen en roepen ... Vooral dat roepen is wat, want hierachter lijkt het wel een konijnenburcht*), met allerlei donkere steegjes.
Zondagavond laat, 10 voor 2, kwam ze luid mekkerend en uitgehongerd de slaapkamer inlopen. Waar ze het weekend heeft doorgebracht zal wel een raadsel blijven.

*) van konijnen - lees ik bij Google, heet het geen burcht (dassen), maar een wrang. Van Dale zegt dat wrang een jachtterm is voor een stelsel van holen en gangen, maar meldt niet specifiek konijnen. Je kunt ook niemand meer zómaar geloven.

Af en toe doen we boodschappen bij Hoogvliet, van het biovlees en zo. In Hazerswoude, bij onze huisChinees om de hoek. Die leek weer open, na de brand begin dit jaar, dus Ko besloot loempia's te gaan halen, kon ik op mijn gemak winkelen.

Nu had ik mijn briefje thuis laten liggen, dus het kwam goed uit dat ik langs de schappen kon lopen, vond mijn boodschappen plus een winterverrassing. Het gekke was, dat ik op de terugweg in de auto in mijn hoofd had dat er een leuke boodschap in de tas zat, maar ik kon echt niet meer bedenken welke ... Het komt ook maar een paar weken per jaar langs; ai, wat lekker!

Dus dat wordt voor het eerst sinds tijden een loempia en dan genieten van een heerlijk toetje.

20 november. Een hele kudde duifjes in de tuin vanmorgen. Slechte foto, want door het ongewassen raam. Ik heb het paartje, dat al tijden op bezoek kwam, altijd Hannie en Piet genoemd, maar ik heb zo'n vermoeden dat die inmiddels vervangen zijn. Een van de tegenwoordige bezoekers 's morgens is een agressief typje, dat alle soortgenoten op één na - partner - wegjaagt en daardoor zelf nauwelijks kan eten, want zij of hij heeft het maar druk met achterna zitten.
In de zomer en nazomer zag ik veel mussen, maar die zijn nu weer buiten beeld. Pinda's, die ik voor mogelijke mezen ophang, worden door kauwen soldaat gemaakt. Mezen zijn schaars, maar ik zie nu dagelijks een roodborstje. Die krijgt havermout en daar lusten roodborstjes wel pap van! Altijd wel wat te beleven buiten!

17 november. Wij naar den Haag vandaag. Voor het hoger beroep van die vdV. Het stikte overal van de politieauto's. Gevaarlijke man op straat? Nee, kwaaie boeren.

Het is ongelofelijk met hoe grote zorgvuldigheid zo'n rechtszaak behandeld wordt. Alles kwam weer langs en vdV speelde de vermoorde onschuld, haha! Die had zich alleen in dienst van het algemeen belang bezig gehouden met zijn burgerjournalistiek en zo.

Uitspraak over 2 weken. Het zal mij een zorg zijn of hij taakstraffen moet uitvoeren, zolang hij mij niet meer lastigvalt en er geen rare verhalen meer op internet verschijnen. Hetgeen ook niet gebeurd is de laatste ?twee jaar. Maar als hij vrijgesproken wordt begint alles geheid weer van voren af aan.

Wij mogen graag series kijken via Netflix of Ziggo. 'The Crown' - voortreffelijk - hebben we net uit. 'The undoing' is een andere, crimi-achtig. We moeten er geduldig mee zijn, want maar één aflevering per week. Met Nicole Kidman en Hugh Grant. En Donald Sutherland ook nog een keer! Ook al voortreffelijke acteurs en daarom alleen al de moeite waard.
Ik heb een 'fout' ontdekt, maar misschien wordt dat wel een punt in de serie: zowel Nicole Kidman als Hugh Grant, die in het verhaal een echtpaar zijn, hebben blauwe ogen en hun zoontje NIET. Dat wilde Mendel niet hebben ....

16 november. Met moeite kreeg ik de laatst verschenen Evanovich uit: 'Look alive 25'. Alle gebruikelijke grappen ontbraken in een warrig verhaal over een deli. Geen oma Mazur met haar liefde voor een flink pistool en/of bezoeken aan viewings, geen idiote figuur in de hoofdrol, geen auto('s) in de fik, onduidelijkheden over Morelli en Ranger. Ik heb alle delen, maar dit laatste boek hoeft niet bewaard te worden. Ik heb ze altijd leuk gevonden, ongecompliceerd amusement voor vakantie of in de trein en zo. Na 25 is het misschien wel gewoon genoeg.

10 november. Van de postcode loterij kregen we waardebonnen voor vegetarische maaltijden, af te halen bij AH. De keuze is helaas beperkt. Een van de weinige vegetarische vleesvervangers vind ik chimichurri-burgers die je soms bij AH kunt kopen. Je moet wel goed zoeken, vandaag kon ik ze zelf niet vinden. Later bleek ook nog eens dat dit merk niet onder het aanbod van de postcodeloterij viel.

Vaak is de PCL goed met cadeautjes: doucheschuim of zo en bio maaltijden hebben we ook al eens gekregen. Hier was ik minder blij mee: AH is niet naast de deur en ik kwam ongeveer met lege handen terug; de chimichurriburgers moest ik betalen, nadat een alleraardigste jongeman bij de info balie ze voor me was gaan zoeken.

Ik had nog een boodschap in de Winkelhof, bij Zeeman. Die was opgeheven, maar komt eind van de week elders in de Winkelhof terug. Soms loopt alles in het honderd.

9 november. Mode kan me niet schelen, maar ik houd wel van (wat ik) mooie kleren (vind). Zo zie ik, als we gaan bridgen b.v., altijd wel wat de dames aan hebben (en van sommige heren zie ik het ook, zoals van Klaas met de fraaie overhemden of Luuk met de fantastische schoenen), maar erg veel geld heb ik er meestal niet voor over. Ik kan met plezier kijken naar de fraaie kleding in de talloze catalogi van Peter Hahn, maar als ik iets begeer en het is enigszins betaalbaar, wacht ik tot er een of andere korting is. Na een paar maanden eindelijk een broek besteld deze week, want 20€ korting en al lang begeerd! Krijg ik gisteren te horen dat ie pas ver in december gaat komen.
Het bestelde exemplaar is donkerblauw met een bescheiden bloempatroon in roestbruin. Maar ik heb geen donderblauwe wintertrui en de kleur staat me best goed, dus ik ging eens kijken bij Marks & Spencer, eigenlijk mijn favoriete merk, of ze een donkerblauw cashmilon truitje hadden en ja, dat was er. Maar het lukte me niet om ingelogd te komen bij M&S, hoewel ik er al een jaar of 50 klant ben. Ik kocht al zomerjurkjes voor Tonkie en Tinka bij M&S, met een zakje in de zijnaad en een flinke zoom, als ik Londen was en dat was vrijwel elk jaar ... (Ik moest mijn vak bijhouden, hè, en dus regelmatig een Engels toneelstuk zien!!!)
De cashmilon truitjes zijn van later datum. Ik geloof dat ik mijn eerste exemplaar in Frankrijk aanschafte. Ze zijn geweldig van kwaliteit en heel betaalbaar, rond de 20 pond of goedkoper. Ik heb er een heel stel en ik geloof, dat ik er pas één keer eentje heb weggedaan. Omdat de nek te krap was bij het aantrekken. Meestal pillen ze niet, zoals te zien is op foto rechtsonder. Dat truitje draag ik al zeker 15 jaar en bovendien dikwijls. Ze zijn heel zacht, kunnen in de wasmachien en zijn supersnel droog. Maar w.s. worden ze in Bangladesh of zo gemaakt en kun je zulke truitjes eigenlijk niet meer kopen.

Daarom lukte het inloggen misschien niet.

8 november. Mijn hekel aan november is w.s. wijd en zijd bekend. Tot nu toe valt het reuze mee, want het is nog niet koud geweest, geen akelige wind met harde regen en nu zelfs stralend weer zonder wind: straks wandelen? Met half Nederland: niemand kan ergens naartoe, behalve de natuur in, in deze pandemietijd.
November is behalve meestal akelig, ook de tijd van kuifeendjes (al zie je die tegenwoordig het hele jaar door), van clementientjes (en die ronde, donkeroranje van vroeger zijn uit de mode), maar ook van de pomelo's. Ik ben sowieso dol op citrusfruit. Ik vind de constructie van de vruchten fantastisch, ze zijn vaak lekker, soms ook niet en soms heerlijk. Helaas verdwijnen sommige soorten weer van het toneel, zoals de kogelronde, donkeroranje clementientjes, maar ook 'ugly's' heb ik in geen, schat ik, twintig jaar meer gezien. Ik herinner me ze als verrukkelijk.
De laatste pakweg 10 jaar zijn er dus pomelo's. Ze zijn ongeveer 15+ cm in diameter, wegen om en nabij 1 kilo - hoe zwaarder hoe sappiger -, zitten in strak plastic én een rood netje. Meestal zijn ze te droog. Meestal zijn ze geel. Soms zijn ze roze en soms zijn ze roze en heerlijk. Moet je veel geluk hebben. Verdraaid, gisteren hadden ze pomelo's bij onze eigen buurtsuper.
Hij is niet verrukkelijk, maar lekker. Roze is iets zoeter dan wit. Je kunt aan de buitenkant niet zien of ze geel of roze zijn, zoals bij grapefruits.

Je moet eerst een kwartier schoonmaken. Eerst met een flink mes voor het grove buitenwerk. Je hebt een afwasteil nodig voor de schillen en de witte voering. 'Pith' heet dat in het Engels, maar wij hebben er geloof ik geen woord voor. Dan met een klein mesje voor de rest. Ik eet 3 schijven per zitting, 4 als ik er niet vanaf kan blijven.
Grapefruit vind ik trouwens ook heel lekker, maar om de een of andere reden mag je dat niet eten als je aan de cholesterolpillen bent, maar ik zondig wel eens.

3 november. In de voortuin staat de liquidambar te pronken met zijn spectaculaire herfstkleur.

27 oktober. Hoe zou ons huis er over 5 jaar uitzien? Er is nu een digitale klok bij alle afstandapparaten gekomen. We hebben nog geen robot, maar die komt vast wel.

Naar de stad geweest, voor schoenen en eventueel een broek. Schoenen gelukt, alle broeken zijn hoogwater. Daarna bijna een half uur op de bus gewacht en dan komt eerst 187 en direct erachteraan 169. Stoppen allebei bij de Oranjelaan, reuzefunctioneel!.

Dit blog weer eens doorgelezen en gecorrigeerd.

22 oktober. Ik was laat vanmorgen. En dan nog eerst uitvoerig de krant bij het ontbijt en zo.
Muts wordt ná de douche geborsteld + nog een minuut of wat quality-time bij de ochtendgymnastiek. Haar geduld wordt op de proef gesteld en ze gaat vast op de borstelplek liggen wachten ...

In de middag moesten we naar Leiderdorp om iets aan de auto te laten doen. Voorlopig de laatste keer over de Stierenbrug!! We deden ook nog even boodschappen, bij Dirk v.d. Broek. Die heeft vaak in deze tijd van het jaar pomelo's en nu ook. Ze zijn niet heel vaak verrukkelijk, maar wel lekker; ik heb iets tegen fruit dat je niet los kunt kopen en dat zijn eigenlijk alleen appels.
Dirk had een superverrassing: asperges. Uit Peru. Heel erg lekker en ook nog betaalbaar: een vorstelijk, vegetarisch maal: asperges, een doosje vrije uitloop eieren, een kluit boter en wat gekookte aardappels: nog geen tientje met z'n tweeën. Smullen geblazen.

21 oktober. We moeten weer veel binnen blijven, legpuzzel dus. M&M moeten het appartement van haar overleden zus opruimen en we kunnen misschien een handje helpen. Dat kan, vnl door afvoeren van van alles en nog wat, richting kringloop.
Daarbij zijn weet ik hoeveel CD's in 'complete verzamelingen' en ene Rob, een leuke, bejaarde andere helper zei, dat ik toch echt de verzameling van beroemde pianisten moest meenemen. Nu luister ik bij het puzzelen intensief naar die door beroemdheden gespeelde, en mij goed bekende pianomuziek. Met af en toe een juweeltje naar mijn smaak, zoals de Berceuse van Chopin, gespeeld door Rubinstein. Die ga ik rippen voor het blog. Later op CD4: 6 preludes van Debussy gespeeld door ene Michelangeli, nooit van gehoord. Adembenemend mooi.
Ik hoef die box niet, op CD4 na. Die heeft Ko voor me gekopieerd en dan kan de hele box naar een vriend in de muziek.

Ik puzzel het liefst zo: gewoon ergens beginnen!

18 oktober. We wilden wel eens naar buiten en besloten tot het ommetje door het Bentwoud, vermeld in het laatste nummer van Roots. Er viel helaas door de kijker niks te zien, door de camera niks te fotografen en wel wat regen, dus het was geen groot succes.
Voor hondenbezitters is er een flink terrein waar honden los mogen. Jammer genoeg zijn er nog altijd asociale hondenbezitters, die , met hond aangelijnd, over de wandelpaden gaan lopen en de poep van hun geliefde dier NIET OPRUIMEN. Dat bederft het plezier - vandaag toch al niet zo aanwezig - voor anderen. Persoonlijk ga ik liever naar de Groene Jonker.

Nu de corona weer toeneemt moeten er meer mondkapjes gedragen worden. Je ontkomt er niet langer aan. Ik heb een hekel aan weggooidingen, dus ik wil wasbare. Die worden aangeboden via KOOPJEDEAL in de krant. Ik bestel 2 pakjes voor samen iets van 20€. Die zijn vandaag gekomen en ik ben woest! Want die dingen zijn gewoon geknipt uit een stuk stof en verder niks. Geen naadje, geen elastiekje, helemaal niks: een stom lapje met 2 gaten voor om je oren. Je haalt er minstens 25 uit 1 meter stof van 1,40 breed. Zie onderaan.

In de krant zie je duidelijk een naad lopen over de neus, maar in het echt geen naad te bespeuren en verder ook nergens. Hier probeert iemand geld te verdienen aan een vervelende situatie. Schandalig! Als je dat ding een keer wast kun je het w.s. gewoon weggooien, maar dat heb ik nog niet geprobeerd. Een sjaal om je neus is even effectief.
Ik kan trouwens de afschrijving van Koopjedeal nergens op mijn bankafschriften vinden ... (Heb ik me letterlijk voor niets boos gemaakt?)

17 oktober. Ik was onlangs bij een niet zo heel verdrietige uitvaart. De overledene was bejaard en had Parkinson, geen fijne ziekte, en soms ben je wellicht beter af als je niet meer hoeft.

Bij een gesprek met een van de andere aanwezigen zei iemand tegen me, dat ze de dag tevoren zich helemaal gelukkig had gevoeld toen er een zwaan kwam overvliegen. Dat maakt een heel speciaal geluid en ik kon me direct voorstellen dat zij zich daardoor gelukkig had gevoeld.

Ik word blij van het zien van deze kleine bloemetjes. Het stelt niks voor, zou je zeggen, maar het is een soort klaver, die 's nachts bloeit (en dus lekker ruikt, dat gaat meestal samen), maar niet vaak. Vorig jaar deden ze het niet b.v. Ze heten officieel Oxalis fragrans en ik kan er maar weinig over vinden.

In deze rare dagen met al die beperkingen lijkt het me nuttig om vooral van je geluksmomenten te genieten!

16 oktober. Een nieuw probleem met die mondkapjes van tegenwoordig! Waar laat je ze en hoe was je ze? Wassen kan onder de kraan van de keuken en dáár is ook een goed plek om er een of twee te laten drogen: aan het stokje van de keukenrol.
Voor de kapstok zijn ze na drogen te klein, maar er zitten knoppen aan een deurtje van de boekenkast, links Erna, rechts Ko. Opgelost!

14 oktober. Vandaag zit er een gedicht in mijn hoofd en ik kan het eerste woord, een naam: Rosemond? Lidewij? niet vinden en daardoor niet goed in mijn bundels zoeken. Maar ik kom er vast wel achter!. ... kom dij? spelen en zingen, ziet de dageraad op komen dringen, dertele duiven en swaenen en mussen, zouden de vaak uit uw ogen wel kussen, so het u luste de dode te ruimen voor de ... van de levende pluimen.
Er zaten mussen in de tuin, en duiven, en daar stond ik met plezier naar te kijken, vandaar! Er zijn tamelijk veel mussen sinds vorig jaar; ik kan ze alleen tellen als ze neerstrijken op het gestrooide zaad. Vanmorgen waren het er 13.

'Rosemont,hoordij speelen nogh singen?
Siet den daeghenraed op koomen dringen.
Dertele duiven en swaenen en mussen
Souden de vaek wt uw ooghen wel kussen
Soo 't u luste de doode te ruimen
Om de lust van de levende pluimen'.

Je zoekt je een ongeluk, maar daar is het! Van P.C. Hooft. De regel 'Soo 't u luste de doode te ruimen' schijnt te betekenen: 'Als je tenminste het kunt opbrengen om op te staan'.
Het staat in geen enkel boek met gedichten hier thuis, maar ik ken het waarschijnlijk omdat de man van mijn jongste zus Rozemond heet - en hun nazaten dus ook - en het gedicht in mijn ouderlijk huis 'gebruikt' werd. Het gedicht heeft nog een stel strofen, maar is op het eerste couplet na, niet heel interessant of aangrijpend of zo; je kunt je daarom wel voorstellen dat het niet in hedendaagse bundels is opgenomen..

Ik heb een soort blog gemaakt over het leven van Tinka, zie hierboven in de balk. Het zal nog vaak aangepast worden, denk ik, en ik houd me aanbevolen voor commentaar of toevoegingen.

11 oktober. Je staat van die stomme dingen te bedenken als je b.v. aan het koken bent. Iets van 17.500 maaltijden heb ik tijdens mijn leven bereid; Ik kwam op 18.000, uitgaand van 300 per jaar. (Daar nog wat af voor o.a. de tijd dat we in Nigeria woonden en daar een autochtone service manager als personeel hadden, die onze maaltijden klaarmaakte. Plus vakanties e.d.)

Omdat ik nooit een wasdroger heb willen hebben heb ik ook ongeveer 40.000 onderbroeken gewassen en opgehangen. Die van de kinderen niet meegerekend ...

10 oktober. Ko heeft gisteren met 2v12 meegedaan. Het ging niet heel geweldig, maar het woord werd geraden en het was spannend.

Ko: omdat we 5 letters fout hadden cq niet gevonden, was het woord lastig te zien, zeker onder tijdsdruk. Maar in de laatste seconden riep Bas 'Straf' wat ik met 'pleiter' kon aanvullen.

Nog spannender werd het toen het 2e team alle vragen goed had, maar het woord niet zagen. Pas in de zoemer riepen ze het woord, zodat de jury er aan te pas moest komen om na te gaan of alles reglementair was. Dat duurde ruim een kwartier, maar was niet in de uitzending te zien.

Al met al was het leuk om te doen, maar het is wel angstaanjagend om in korte tijd met gaten in het geheugen te worden geconfronteerd.

8 oktober. 's Avonds wist ik het nog niet, van dat berg-en-dal, 2e couplet, dus opgezocht. Het zit niet goed in elkaar: 'Daar boven op der heuvel'nspits' waar je -top verwacht. Maar de bliksemflits moet erop rijmen, want dat onweer was er inderdaad. Waarom grote bomen en onweer boven op de berg is niet duidelijk, het lijkt me dat beide in het dal ook moeten voorkomen. OK, klaar!

Mijn 'Kun je nog zingen. zing dan mee' is 100 jaar oud. Voorin staat dat het aan leerlingen die de school (welke, wordt niet vermeld) verlaten deze zangbundel werd uitgereikt met een flink aantal adviezen:
. Zingt ze samen met Vader en Moeder, met broertjes en zusjes
. Zingt ze met kameraadjes
. Zingt ze thuis
. Zingt ze in het vrije veld
. Blijft ze zingen, zoolang je leeft
. Maar vooral ... zingt ze mooi!
Leuk hè? De gebiedende wijs meervoud, met die- t erachter, is intussen afgeschaft en het vrije veld bestaat geloof ik, ook niet meer.

We bridgen nog wel, maar we mogen niet meer dan 14 paren toelaten in ons toch zeer ruime gebouw. Het is wel gezellig om weer wat mensen te zien en bridgen is meestal leuk. Gisteren ook, al kreeg ik de slechtste hand die ik ooit gehad heb en ik speel wel al minstens 50 jaar: 12 kaarten waarvan de hoogste een 7 en één boer.
Zelfs deze hand zou nog bijgedragen hebben tot de rijkdom van meneer Yarborough.
Lord Yarborough - zo gaat het verhaal - liet iedereen een pond per gedeelde hand betalen, maar als je 0 punten had en ook geen tienen dan kreeg je er 1000. De kans op zo'n hand is 0,00039%, volgens Google; iemand anders zegt: één op de 1827 keer. Of dat klopt weet ik niet en ik ga het ook niet uitrekenen. Zo'n hand heet in bridgekringen dus 'een échte' Yarborough' en die had ik niet, ook al was ie nóg beroerder. Wat meestal een Yarborough wordt genoemd is een kaart met 0 punten, waarbij dan wel tienen kunnen zitten. Die heb ik meer dan eens gehad, vaker dan een mancheforcing *) hand, in mijn beleving, maar dat kan een negatieve kijk op kaarten zijn ...
*) 23+ punten of een hand waarmee je zelf een manche kunt maken, b.v. 4 ha/sch

Het is trouwens enorm pestweer, met veel regen en daar zou wind bijkomen, maar die is er nog niet.

7 oktober. Je geheugen is op je oude dag niet je sterkste punt: het laat 't behoorlijk afweten, vaak vervelend, maar ook vaak heel grappig.
Iedere dag word ik wakker met muziek in mijn hoofd en waardoor dat gekozen wordt? Vandaag was het uit 'Kun je nog zingen' een aardige melodie in, schat ik, 6/8 maat en de woorden die erbij kwamen waren 'Omhoog, omlaag langs berg en dal, leidt mij de hand des Heren'. Vast en zeker een derde couplet. Soort liedje: een couplet 1 met dit, couplet 2 met dát en iets heel anders, couplet 3 de moraal van de keuze. Denk maar aan het karretje op de zandweg.

Tijdens het ontbijt kwam een waterval naar boven, die bloemetjes besproeide. Met 'ook het klei-ei-ei-ei-einste' in de laatste regel. Onder de douche kwam regel in: In 't groene dal, in 't stille dal, waar kleine bloempjes bloeien, daar ruist een ... waterval en druppels spetten overal, om ieder bloempje te besproeien, ook het kleinste' Dat was couplet 1! Van couplet 2 is er op dit ogenblik nog niks binnen., maar zal vast in schrille tegenstelling zijn tot 1.
Ik stel me zo voor dat er een klein zoekertje rondwaart in je hersens op zoek naar verdere tekst. Maar de weg is héél lang, dus er gebeurt maar af en toe wat. Straks komt er weer iets tevoorschijn.
12 uur: het 2e couplet begint met 'Daar bovenop die heuvel top'. Iets met onweer, dacht ik. Het 3e couplet is ook bijna binnen op de een na laatste regel na. 'Toch kies als ik kiezen zal, de stille plek, de waterval. En blijf ik steeds naar ... (de kleinste').

Ik ben gek op watervallen. De mooiste die ik ooit heb mogen zien in Brazilië, Foz du Iguaçu, op de foto.

6 oktober. Er komen nog steeds kratjes vol materiaal van de Lijnbaansgracht. Het laatste zat vol foto's en dia's van modellenwerk. Ik heb er een paar interessante plaatjes uitgehaald en op Tinka's memory-blog gezet. Ik heb er gelukkig overal ruimte in gelaten zodat er nog van alles kan worden toegevoegd en soms haal ik ook wel weer iets weg. Bij het vinden van een mooiere foto bijvoorbeeld.
Ik kwam ook een boekje tegen, uitgegeven in eigen beheer, waarin ze haar ervaringen beschrijft van de eerste periode met kanker. Ik vond het jammer dat ik het niet eerder gelezen had en denk erover of ik er nog iets mee wil doen.

2 oktober. We waren even bij Marleen en Meindert. Zaten al die ouwetjes als pubers met een telefoon te klooien! Wel anders: met hun wijsvingers, niet met duimen.

1 oktober. Arthur, de directeur van Buitenkunst, stuurde me gisteren deze prachtige foto van Tinka. Ik vond groen haar altijd fantastisch staan, omdat haar ogen, waar ik zo dol op was, daar extra groen bij kleurden.

30 september. De verwarming is aangepast. We bleven het maar koud hebben: in de keuken, vaak in de slaapkamer. Nu zitten er bijna overal thermostaatkranen op de radiatoren en is het gebied van de (deels vloer)verwarming in zones verdeeld. Veel te ingewikkeld voor mij, maar als het warm genoeg is ben ik tevreden.
Ik had ertegenop gezien, want het water moest uit het systeem en ik voorzag een dagje kou lijden, maar toevallig was het gisteren prima weer en heb ik lekker in de tuin gewerkt. Alleen is er nu een piepje in de kamer en mijn computer stond te hyperventileren, maar het laatste euvel is inmiddels verholpen. Zo maak je elke dag wat mee!

26 september. Wat leven we toch in een soms heel eigenaardige wereld. Ik heb vandaag - het is 1/2 12 - de volgende berichten in mijn mail:

. bedankt voor je bestelling;
. uiterlijk zaterdag wordt je bestelling bezorgd;
. uw track&trace gegevens;
. uw levering van W.I.;
. volg je pakketje;
. je pakket is onderweg;
. de bezorger is onderweg;
. je pakket is bezorgd.

Andere mails waren er niet. Zo te zien zit ik de hele dag dingen zitten te bestellen op internet!!! Vooral de laatste mail lijkt me volstrekt overbodig, maar Ko heeft me uitgelegd hoe dat werkt: mogelijkerwijze ELDERS bezorgd. Enfin: de bollen zijn binnen!!!

24 september. In het Leidsch Dagblad een artikel over corona en Zweden, met daarin de zin: ... 'Zweden is bijna twee keer zo KLEIN DAN Nederland' ... In de zelfde krant staat ergens een stukje van een hoogleraar die beweert dat dyslexie niet bestaat, maar dat niet goed kunnen lezen alleen maar de schuld is van de scholen. Niet goed schrijven de schuld van de school voor journalistiek?

Gisteren heb ik bij het bridgen maar liefst 4 keer een echt hele stomme fout gemaakt. Nu vraag ik me dus af of meneer Alzheimer zijn neus om de hoek heeft gestoken ... Ik heb er ruim de leeftijd voor, dus als ie komt dan komt ie!

Zoals onze vaste verjaardagsvrienden weten hebben we altijd een ruime voorraad ijs in huis Uit de Weipoort. Heerlijk malaga-, koffie-, kokos- en als ze het hebben - maar dit jaar niet - sinaasappelijs. Ik ben niet zo weg van hun chocolade-ijs, ik vind het te laf en te zoet en heb al een paar keer gevraagd of het niet meer bittere chocola kon zijn. Maar dat zien ze niet zitten.
Nu hebben we dat elders gevonden: zalig, niet zoet en sorbet i.p.v. room. Wel een grote container, 21/2 liter. We hebben nu ook bloedsinaasappel- en passievruchtensorbet in huis. Maar we zijn voorlopig niet jarig, dus als je wilt proeven moet je eerder langskomen.

22 september. Dit was de laatste dag van de zomer. Morgen gaat het regenen, dat is op zichzelf niet zo erg, want het is 10 dagen warm en droog geweest, maar het eind van de zomer heeft iets droevigs. Voor het laatst sandalen aan en zo ... getver. Ik loer op 2 maanden Australië in december/januari, maar dat hangt vooral van de corona af.

19 september. Ben ik ineens helemaal van het museum: deze foto stond vanmorgen in het LD: (nog niet gezien) in het Katwijks museum, heel leuk, klein museum. Van ene Ernst Voss. Het impressionisme is mijn favoriete periode in de schilderkunst (en in de muziek), allicht dat dit me aanspreekt. Moeten we weer eens naar Katwijk, voor alweer een activiteit.
Ik heb ander werk van de schilder bekeken via internet, maar vond er verder niks aan ...

18 september. Vandaag deden we een 'activiteit', zoals we dat al járen schertsend noemen. We zijn naar een tentoonstelling van juwelen geweest in Hermitage in Amsterdam.
Je moet je inschrijven via Internet en je op een bepaalde tijd aanmelden. Binnen staan er cijfers en pijlen op de vloer voor de looprichting en de anderhalve meter. In bepaalde kamers mag je maar met z'n tweeën binnen zijn in andere maar met z'n vieren en dat levert wachttijden op, maar OK, we konden weer ergens heen. Niet dat we zulke actieve ergensheenganers zijn.

In vitrines fraaie baljurken en consoles met de daarbij gedragen juwelen en of accessoires. De dames van die tijd moeten heel klein zijn geweest, niet veel meer dan 1,60m. Op één telg van de Romanovs na, want haar rode jurk had ik wel aangekund qua lengte, maar de jurk was m.i. niet mooi genoeg voor een foto.
Verder hingen aan de wanden veel portretten van Russische, adellijke dames. Deze hierboven heette iets wat de Russische variant van Juliana moet zijn geweest, maar ik heb het niet opgeschreven. Ik vind haar corsage niet mooi, de stof van haar japon wel en er stond bij dat het in haar tijd mode was om meerder armbanden tegelijk te dragen. Hoe zouden ze het geregeld hebben dat die armbanden zo bleven zitten? Eind 19e eeuw.

Het was lastig fotograferen door glas, ver weg en vaak klein. Veel stukken vond ik enorm protserig en nauwelijks draagbaar. Andere waren te klein om goed te fotograferen, zoals een serie sieraden die gemaakt waren van van alles, goud in filgrain, gedecoreerd met cameeën, vervaardigd van papier-maché. Met piepkleine voorstellingen, die je zonder verrekijker ook niet goed kon zien.

Als je gek op mooie doosjes bent: hierboven twee juweeltjes. Letterlijk. Links is nefriet met goud en zo, rechts is van goud met diamanten en zo. Een leuk doosje is natuurlijk nooit weg. Verder heb ik meer met dingen die je kunt gebruiken. Sieraden die je kunt dragen. Er waren best leuke bij, maar ook hele lelijke!

Hierboven een balboekje en een pennetje o.i.d. om de namen van de aspirant danspartners mee op te schrijven. Rechts heeft een dubbele functie, die van balboekje, waar de namen op ivoren schijfjes kunnen worden geschreven en een soort vaasje erachter, waar je boeketje in kan worden meegedragen. Met rechts een prachtig stukje guipure kant van een japon.
Het ding hieronder is eveneens een balboekje, al lijkt het eerder een poederdoos. Ook met ivoren schijfjes.

Curieus deze en nauwelijks te fotograferen: een ring met onder de steen een kleine, holle ruimte. Ik denk dan meteen dat daar een zelfmoordpil in moet.

Hieronder: dit vond ik een van de mooiste stukken van de collectie, heel draagbaar. Op de foto twee keer zo groot als in het echt. Een gouden hanger met filigrainwerk, diamanten en blauw email.

Ook prachtig een broche in de vorm van een vlinder, met parelmoer en diamanten, ook ongeveer twee keer zo groot op de foto.

Helemaal niet mooi, maar ongetwijfeld ongelofelijk kostbaar: een boeket van goud, robijnen, smaragden en diamanten, denk ik, al zie ik die niet zo snel. Het stond op een draaiend plateau en het was dus sowieso onmogelijk om daar een behoorlijke foto van te maken.

Ik heb hem toch gemaakt, omdat er - heel fascinerend - een 'pop', van het soort a.s. vlinder, op een blad lag, gemaakt van matglas of zo, heel eigenaardig. Dat lichtgrijze ding!

Om het weer goed te maken: een echt prachtig voorwerp: een waaier van parelmoer, bezet met edelstenen, wow! Daar heb je tenminste ook wat aan, zeker met de toekomstige hittegolven.

Na afloop gingen we even kijken op het Waterlooplein, want dan kende ik wel van naam, maar ik was er nog nooit geweest. Niks aan gemist, maar er stond ergens een meneer met heerlijke Vietnamese loempia's.

Het laatste appeltje van Sweet Love. Weer zo eentje met een rand van bruin min of meer onder de schil.

5 appels. De eerste, afgevallen, was aangevreten, maar er zat een goed stukje in. De tweede was net als deze. De derde was lekker. De vierde was melig en niet te eten. Dit was de laatste.

Misschien niet zo'n heel goed soort appel.

16 september. Soms spelen we met de gedachten ons huis te verkopen, nu de prijzen zo enorm hoog zijn. En dan ergens in de buurt van bos te gaan wonen, want dat zou ik best graag willen. Een leuk huis met zicht op bos is niet betalen, maar een flat + een huisje in het bos, op een kwartiertje weg ...? Maar nergens krijg ik meer zo'n mooie keuken. Ik kijk heel graag naar vogeltjes, maar ik kijk ook graag naar de subtiele combinatie van de vitrage uit Engeland en de tegeltjes uit Italië.

15 september. Een vruchtbare ochtend: naar Alphen. Bij een goudwisselkantoor de sieraden van Tinka, die niemand wilde hebben, ingeruild tegen geld. Op zoek naar Jamin, om drop te kopen om de doos die naar Australië moet mee op te vullen; Jamin was uit het winkelcentrum verdwenen, dus we moeten nog een keer naar het 5mei-gebied in Leiden. Bij 'Bridge beter' haalden we een bridgekalender voor 2021. Tenslotte bij een ijsleverancier, die Italiaans ijs maakt voor de horeca: donker chocolade-, bloedsinaasappel- en passievruchtenijs, allemaal even heerlijk en iets goedkoper dan bij de ijsboerderij, maar wel flink veel! Vervolgens bij de kringloop in Hazerswoude e.e.a. weggebracht en toen weer naar huis.
Het is verrukkelijk tropenjurkjezomerweer. Waarbij de uiteindelijk gevonden, zie 26/8, maar tamelijk waardeloze rode sandalen. Heel leuk om te zien, maar geen enkele vorm van iets dat ook maar lijkt op een voetbed en van nepleer, dat t.z.t. uitrekt. Maar nú even leuk.

13 september. Tussen al die foto's van Tinka wel eens eentje die ik nog nooit gezien heb of misschien wel, maar totaal vergeten.

Deze is nog van 'toen we op 72 woonden', minstens 20+ jaar geleden, waar ik bedolven onder de katten lig te slapen op de dierbare blauwe bank.

11 september. Ko had een lumineus idee: een aparte pagina over Tinka. We hebben gisteren o.a. een vracht foto's binnengekregen uit de kelderbox van Tinka's huis in Amsterdam. De meeste gooi ik weg, maar er zijn genoeg om iets leuks mee te doen. Het begin is er, met het zal nog vaak worden aangevuld en verbeterd. Zoals altijd: commentaar is welkom.

10 september. Het verwerken van Tinka's nalatenschap is natuurlijk nog lang niet klaar. Haar appartement in Amsterdam is opgeknapt, bijna klaar. Maar de berging was nog niet leeg, nu voor de helft, want Tonkie is er wezen ruimen. Zij was vanmorgen hier met een nieuwe vracht uitzoekwerk, zoals de foto's hierboven.

Onder de meegenomen spullen mijn oude juwelendoosje. Ik was het compleet vergeten! Met mijn oude Roamer horloge erin. Dat had ik in geen jaren gezien. Ik heb het in 1964 gekregen van Guus, op Schiphol, toen we naar Nigeria gingen: niet rond en niet vierkant en prima voor iemand met zulke achterlijk smalle polsen.

Helaas hield het in Nigeria al snel op met lopen. Met heel veel moeite kregen we het naar Zwitserland, om het daar in de spanne tijd van een verlof te kunnen laten nakijken binnen de garantietijd. Er moest maar toevallig iemand naar Zwitserland gaan en het willen meenemen en zo en dat deed ene meneer ...? De l'Oriol, zo heette hij.
Helaas! Binnen de kortste keren stond het weer stil en is het opnieuw via moeizaam zoeken naar Zwitserland gegaan, dit keer met een briefje erbij: 'This is not bad luck, this is bad watch'. Ik kan het me levendig herinneren. Toen is er een nieuw uurwerk ingezet en sindsdien loopt het weer. Nog steeds!

Maar waarom het nu bij Tinka's spullen zat? Geen idee.

31 augustus. We keken gisteren naar ? Holland's got talent, waar o.a. een vrij jong meisje erg leuk goochelde. Er was ook een jongeman, die bijzonder geïnteresseerd was in frietjes. Die deed iets stompzinnigs met een frietkraam en als ie won, zo vertelde hij, wilde hij een frietkraam, met hoogpolig tapijt en helemaal hysterisch. Wat moet je je dáár nu bij voorstellen?

30 augustus. Ik verwonder me steeds over hoe mensen over het weer denken. Het was volgens velen een 'hete' zomer (en ik ben een ruim gediplomeerde koukleum!) Wat een onzin: er ware een flink aantal erg hete dagen - lekker hoor! - begin van deze maand. Het was heel warm bij uitvaart van Tinka, begin juni, maar op de dag dat ze stierf heb ik in ongeveer winterkleding naast haar gezeten in de tuin waar ze zo graag lag en was door en door verkleumd. Ook in april waren er warme dagen. Maar t/m 17 juli was het uitgesproken koud, met de verwarming in de badkamer (automatisch) 's morgens aan en sinds vorige week ook nu weer!

28 augustus. Een leuke en spannende dag: Ko en Bas hadden TV-opnamen voor Twee voor Twaalf. De afloop vertellen we niet, die moet je zelf maar bekijken in de uitzending op 9 oktober.

Eerst wat bijkleuren door de visagiste	en aanbrengen van de geluidstechniek.
Dan de uitleg en een proefrondje met 4 vragen om de weg op de opzoekcomputer te leren.	Eindelijk, klaar voor de start.
Wij speelden als eerste team en moesten daarna via het 'zwarte gat' naar het volgende kijken.	Na de eerste ronde met Astrid op de foto.

Als je eenmaal aan het spelen bent, heb je er geen idee van hoe snel 15 minuten voorbij zijn. En als je aan het opzoeken (Bas) bent is vrijwel onmogelijk om de vragen goed te horen.

26 augustus. De verwarming (automatisch) is weer aan. Vanmiddag bridgen, dus een truitje aan en een jasje mee, want wat het gebouw van LBC betreft ben ik één brok achterdocht als het om de temperatuur gaat.

Mijn lievelingsschoeisel: sandalen, zo gering mogelijk uitgevoerd. De groene en de roze komen uit Lyon en ik heb ze al zeer 15 jaar. De zwarte en de bruine zijn TEVA's en de bruine zijn mijn absolute favorieten: ze horen bij zomer en zitten, en vooral lopen, heerlijk!
De juiste rode ontbreken aan de verzameling. Bij een postorderbedrijf zou ik gewaarschuwd worden als die er weer in mijn maat waren, maar ik geloof dat dat niet meer gaat gebeuren.

25 augustus. Zo, dat is alweer: het koud hebben bij het bridgen, ondanks meegenomen vestje! Koude handen onder de douche! Nu idem bij de computer ... getver.
Muts moest eens even naar de dokter, in Voorschoten. We zijn gelijk even een kijkje gaan nemen in het vers-imperium van v.d. Valk, achter de Gouden Leeuw. Dat is zoiets als de commestibles ('Kommèstiblès', zeiden we vroeger thuis als we 'Handel en Wandel' speelden, zoiets als Monopoly. Kan ook het kwartetspel van AH geweest zijn!) van Leeuwen - zal aan de naam liggen - maar dan nog duurder. Ik geef nooit zo veel geld uit aan eten, maar vandaag heb ik me een beetje laten gaan en heb er alweer spijt van. Ik zag op het bonnetje dat de pot Frikeh, goed voor twee maaltijden, 9,05€ kostte en dat is wel erg veel. Ze hadden geen Pié d'Angloys, favoriete Franse kaas, en ook geen guavasap. Één bezoek is dus wel genoeg, lijkt me.

23 augustus. We vierden dus in heel besloten kring ... Sateh kambing van Toko Mini en eigenmakie rijst met sajur tjampur. Ik vind trouwens dat ik zelf beter rijst kan koken dan dat ik meestal van Hou Sing krijg of zelfs van Toko Mini. Alleen op de rijst van Soerakarta heb ik niks aan te merken.

Rijst iets van 4 of 5 keer spoelen, opzetten op maxi, met 1/2 cm water erboven en een pietsje zout, roeren als het aan de kook komt en lager zetten, na 10 minuten op de laagste stand laten garen. Nu had ik een flinke portie nodig, te veel voor mijn rijstpan en dan doe ik het in twee porties, warm houden in de hooikist = op de bank in de plaid met alle kussens eromheen!

Als de verjaardag voorbij is geniet ik nog een weekje van de extra grote tafel.

21 augustus. Raar 1. Ko is vandaag jarig en met al die corona toestanden komen uiteindelijk maar 4 mensen op de gebruikelijke maaltijd vanavond. Met die voorkennis belde Ko gisteren naar Hou Sing, waar we altijd eten vandaan laten komen. Geen gehoor. Een uurtje later nog geen gehoor en via internet komt Ko erachter dat Hou Sing aan een brand ten onder is gegaan!!!
Plan B leidt naar de kaart van Soerakarta en we besluiten tot 'saté proeverij' - ja hoor! - en nog wat en bellen Soerakarta. Geen gehoor! Nog een keer wat later: niemand thuis. Soerakarta is van 19 tot 23 augustus op vakantie. Gut, ga ik zelf maar wat maken.

Raar 2. Bij de supermarkt is het verplicht een karretje of een mandje mee te nemen. Aanvankelijk was dat om te zorgen dat er niet te veel mensen in de winkel waren, maar nu met de warmte, is het meestal vrij stil. Ik ga dus met alleen mijn boodschappentas naar binnen, zoals voor de corona, en krijg - terecht - op mijn donder van de caissière. Ze legt me uit dat, als ze een controle krijgt, de boete voor de supermarkt is. OK, begrepen. Tas + karretje of mandje is onhandig, vind ik, en bovendien ben ik de enige die aan die tas zit, dus die is 'schoon' (wat heet), maar in ieder geval coronavirusvrij ...

Voor mijn (Ko's) verjaardag hadden Pieter en Mieke iets leuks bedacht: varen door de Leidse wateren.

Afvaart om 11 uur bij de Blauwpoortsbrug. We hadden er prachtig weer bij en zo hoort het ook: niks zo armoedigs als bij regen in een boot te zitten. Kleinzoon Jarle stuurde het grootste deel van de tocht en Mieke had voor de picknickspullen gezorgd.

13 augustus. De hittegolf is er nog steeds, vandaag dag 8, maar er staat onweer e.d. in de planning! Een gek verschijnsel is dat van zowel Ko als van mij het horloge regelmatig stil staat als het heel warm wordt. Zojuist was het 10 over 1/2 2 en bij mij was het 5 voor 1 en bij Ko 10 over 1. Toen we in de winter in Zuid Afrika ook heel warm weer hadden gebeurde dat ook. Wonderlijk!

10 augustus. Een hittegolf - ja, we hebben een heuse hittegolf sinds vorige week en het gaat nog even duren - vraagt om speciale kleding.

Ik heb een hele vracht kleren voor 15° of minder; om laagjes van te maken. Voor tussen 15 en 20+° zijn er de onvolprezen kasjmier truitjes. Van 20+ - 25 komen T-shirts, al dan niet met (half)lange mouwen in zicht, er kan altijd nog een onmisbaar vestje overheen. Boven de 25 komen de kortere broeken, T-shirts en topjes in beeld en dan volgen de jurkjes, 2 met mouwen, de rest tropendracht: mouw- en tailleloos! Één superdun bloesje heb ik ook nog, maar daar moet een broek bij en eigenlijk zou die wijd en van zandkleurig linnen moeten zijn. Ik weet zoiets wel te koop, maar duur en je blijft strijken. Niet dus, voor die paar dagen per jaar.

Ko's prijsshirt is van dunne, gebatikte katoen, een fantastisch model met twee zakken, een echt tropenbloesjasje met korte mouwen. Iets van 20 jaar geleden aangeschaft in de kringloopwinkel voor 2 gulden! Het is nog steeds prima en gaat elk jaar mee op winterwarmlandvakantie. Omdat het al zo vaak gewassen is hoef ik het niet meer te strijken, vochtig ophangen, klaar! Vanmorgen gedaan, 2 uur later was het droog.

4 augustus. Mijn zeef heeft het opgegeven. Een fijn ding, dat ik, eind vorige eeuw w.s., bij Dille & Kamille kocht voor een paar gulden. Eindeloos veel gebruikt, maar nu kapot en ietwat verroest. Ook te gebruiken als toetoep trouwens, ik ken alleen het Maleise woord.

Vandaag terug naar Dille & Kamille, misschien voor het eerst sindsdien. Andere zeef, nodeloos gecompliceerd en 14,95 sodeju! Aan alleen dat binnenste stuk heb je genoeg voor 20 jaar prettig gebruik. Ik vind hem ook nog erg lelijk, maar ja: de zevenwinkels zijn niet dik gezaaid!

Misschien kan Ko die beugel eromheen wel slopen. Heeft iemand een beugel nodig? Je kunt hem uitrekken ... 5€? Hij gaat er niet af, dus ik trek het aanbod in!

25 juli. Ik heb een heleboel vazen en gebruik ze allemaal, want zo niet: weg ermee. De vaas hieronder is ongewoon en gebruik ik minder vaak, maar met zo'n divers boeketje - uit de tuin van Natasja - is ie helemaal perfect.

21 juli. Het is een enorme uitzoekerij nu ongeveer alle spullen die in Tinka's huis waren hier zijn. Alleen de kelderbox is nog niet aangepakt en daar kan natuurlijk nog van alles liggen, dat we nu niet kunnen vinden, zoals een kabel die ergens bij hoort.

Wat echt vuil is of kapot kan weg, maar verder was Tinka net als ik: eerst kijken of je er iemand blij mee kan maken!

Erg leuk vind ik de piano voor beginners, maar Ko heeft hem nog niet aan de praat kunnen krijgen.

Op het nieuws 's avonds: 'Iedereen moet zijn eigen hachie doppen'. Bijna zo mooi als: 'dat hangt allemaal in met elkaar verband'. Er kwam later nog een 'schrijnende groep' langs.

20 juli. Claire helemaal blij, want ze heeft een soort zwarte papegaai van dichtbij gezien en kunnen fotograferen. Kind van haar moeder!

Officiële naam: Glossy Black cockatoo

18 juli. Inmiddels zijn alle kleren van Tinka (behalve die in Daalbroek) nagekeken en gewassen (en soms toch kapot, dus schoon in de textielcontainer!). Stuk of 8 machines vol, of misschien nog wel meer. Vooral donkere dingen. Kijken of er vriendinnen zijn die belangstelling hebben, over een week of twee?

Ko heeft het nog steeds druk met al het papierwerk, maar weet nu wel overal van hoe het zit.

Het was voor de verandering eens lekker weer vandaag.

13 juli. Ik heb er zelden moeite mee dat ik inmiddels 82 ben, maar bij Noor en Tjeerd wens ik regelmatig dat ik weer 50 was met nog een stuk leven te gaan. Wat heerlijk om daar te wonen. Alle ruimte, prettige buren. Stevie heeft het er geweldig en hij hoeft alleen maar te kijken of de tot dan toe behoorlijk agressieve katten in de buurt verlaten het terrein. Leuk, zo'n bejaarde kalme kat, die pais en vree met zich meebrengt!!!
Het zonnige weer zorgde voor massa's vlinders op de buddleja: hier 4 dagpauwogen tegelijk, 3 met opgeklapte vleugels. Het terrein is zo groot, dat je voor tuinen beruchte, maar beeldschone woekeraars, zoals Campanula rapunculoides op de foto, gewoon kunt laten gaan. En ik hier maar zwoegen bij elke paar blaadjes die zich durven vertonen om te zorgen dat ie niet mijn hele tuin doorgaat!
Eerder op de dag waren we even bij onze voormalige buren in Frankrijk en mijmerden over de fantastische tijd die we daar hebben gehad: met vlinders en altijd buiten.

12 juli. Naar Huizen (papieren), A&W (af en toe even opzoeken) en naar Drenthe om Noor en Tjeerd te zien, over plantjes te kletsen, Stevie te aaien, lekker te eten en natuurlijk te bridgen. Op de terugweg dit vreemde verschijnsel in de lucht: een klein, recht stukje als een regenboog, maar geen regen of zo. Links de zon, die over een klein uur zou ondergaan, en rechts nog zo'n stukje. Uit een rijdende auto natuurlijk lastig te fotograferen!

8 juli. Een hele ontdekking! Vorige week moesten we even naar Leiden omdat ik Indische citroenblaadjes nodig had en die kun je alleen bij een toko kopen. Toevallig wist ik dat in de buurt van de toko op de Nieuwe Rijn ook een zaak van Wibra is op de Breestraat en daar kun je niet alleen onderbroekjes kopen zonder zijnaad, maar ook zachte groentjes. Een vreemde combinatie maar toch! je kunt deze twee zaken zelden elders vinden.
We hadden ook nog gewone boodschappen nodig en daarom gingen we even naar binnen bij Hoogvliet, want de auto stond geparkeerd in de garage erboven. Dat leverde een regelrecht eye-opener op: ze hadden er zowel losse (niet in een netje) minneola's als biologisch boterhamvlees en die twee artikelen vind ik niet bij de buurtsuper noch bij AH. Dus gingen we vandaag weer naar Hoogvliet. Het is voor ons w.s. niet veel verder dan AH in de Winkelhof en als je binnen een uur klaar bent met je boodschappen bij Hoogvliet, kost het parkeren niets. Naast de minneola's is er een ruime keus in biologisch boterhamvlees, maar ook in andere soorten bio-vlees. Ze hebben er ook zachte groentjes! En bitterkoekjespudding, die we hier in Zoeterwoude al heel lang niet meer gezien hebben. De winkel was sowieso welvoorzien en de paden waren redelijk ruim, ook prettig. Ik ga AH ruilen voor Hoogvliet!

5 juli. Voor het eerst sinds tijden iets gedaan aan de muziekafdeling. Na een paar maanden ben ik weer van alles vergeten en moet héél diep graven om te weten hoe het ook weer moet ... Eerst zoeken op YT naar 'Blackbird singing in the night' - dat is gelukkig makkelijk - waarbij ik een versie tegenkom met een merel en een gitaar, wonderschoon! Dat moet dan met de converter naar een MP3 bestand worden gebracht. Dat wist ik nog!
Ook wilde ik iets laten horen van Hannes Minnaar, die ik niet heel lang geleden op de radio de sonatine van Ravel hoorde spelen, zo perfect, dat ik de CD heb aangeschaft. Hoe doe je dat ook alweer: 'rippen'? En waar blijft het dan? En hoe las je iets meer pauze in bij dat uitgekozen 3e deel van de sonatine? Hoe versterk je 'Oiseaux tristes', dat wel heel erg zacht gespeeld wordt? Heel leuk om weer eens te doen. Alleen blz 10 op de uiteindelijke site te krijgen wist Ko voor me te doen.

25 juni. Het gitaar project.
Vanwege Tinka's passie voor muziek waren begeleiders en experts van het revalidatiecentrum De Hoogstraat (Utrecht) een afstudeerproject voor vier studenten TU Delft gestart. Dat behelsde het ontwikkelen van een mechaniek om de snaren van een basgitaar aan te slaan m.b.v. voetpedalen voor muzikanten die hun rechterarm missen. Met verschillende voetbewegingen kon zo de snaar, die moest worden aangeslagen, gekozen worden.
Vandaag was de presentatie van het project en kon het prototype bekeken worden. Er moet uiteraard nog wel verder ontwikkeld worden, maar de basis is er nu wel.

25 juni. De tijd van de floksen: en de mooiste is ... 'Stolen Delight'.

21 juni. De langste dag alweer. Gaan we de verkeerde kant weer op. Daar maar even niet aan denken, want we krijgen juli, augustus en september nog en eerdaags een hittegolf. Mooi zo!

Ze zeggen wel eens dat je beter spijt kunt hebben van iets dat je gedaan hebt, dan van iets dat je NIET gedaan hebt. Dat laatste heb ik: van dit beeldschone bekertje stonden er twee bij de Emmaüs in Servignan, jaren geleden. 1,25? En de andere laten staan, stomme ik! Hier met kangoeroepootjes, het laatste restje van een prachtig boeket dat ik 2 weken geleden kreeg van Brab.

14 juni. Ik moet steeds denken aan dit gedicht waarmee ik kennis maakte in de 6e klas van het gym, waar Wout Blok ons Nederlands gaf. Het heeft indertijd al diepe indruk op me gemaakt.
Lang geleden geschreven door een Perzische dichter, die leefde van 1048 tot 1123. Zijn volledige naam was Hakim Ghiyath-al-Din Abu'l-Fath Omar ibn Ibrahim Khayyám Nissaburi en hij was wiskundige, astronoom en schrijver/dichter. De Rubáiját bestond uit iets van duizend verzen van vier regels. Onze dichter J.H. Leopold heeft er een aantal vertaald. (Dat wist ik allemaal niet hoor, het komt uit Wikipedia)
Ik vond altijd dat Tinka prachtige ogen had: helder oogwit, een fascinerende kleur groen en donkere wimpers. Ik maakte de foto op de ochtend van de dag dat ze stierf.

Duizenden dagen doofden er hun licht
In duizend nachten. Dus uw voet zij licht
Voor dit dof glansloos stof; het was
De stralende oogbal van een vrouw wellicht

Uit Rubáiját van Omar Khayyám, vertaald door Leopold (1911)

9 juni. Er moet nu natuurlijk erg veel geregeld en opgeruimd worden. Tussen de stapels papier deze spectaculaire foto van TInka, een jaar of twintig geleden.

3 juni. Tinka's uitvaart was van heel bijzonder. Van ontroerende ongeregeldheid, noemt Ko het. Een klein gezelschap van vnl collega's en vriend(inn)en, vrijwel allemaal kunstenaars, was erbij, in een kas in Amsterdam. Zij lag op een takkenbaar, gehuld in een wade. Op de doek eroverheen had ik de namen geborduurd van haar dierbaren. Daarnaast haar eerste babytruitje. Later kwamen er nog veel bloemen bij.

Met een oud volkswagenbusje is ze naar het crematorium gereden en alleen Ko en ik reden erachteraan.

Een ongewone uitvaart voor een ongewoon mens.

29 mei. Gisteren is Tinka overleden. Het afgelopen jaar was buitengewoon moeilijk, de dag van overlijden was vredig en ontroerend. Tonkie, Anne-Claire en Natasja hebben - het hele afgelopen jaar en vooral de laatste twee weken - als voornaamste mantelzorgers met engelachtige, bewonderenswaardige liefde voor haar gezorgd. Het hospice - Het Veerhuis in Amsterdam - is een onvoorstelbaar mooie plek om je laatste dagen door te brengen. Tinka had een fijne kamer aan de tuin en heeft de laatste twee nachten buiten geslapen om wakker te worden bij het gezang van de vogels. Haar kat Stevie was de hele periode bij haar en de mensen van het hospice, meest vrijwilligers, was geen moeite te veel.

Difficult roads often lead to

beautiful destinations

Tot ons grote verdriet berichten wij U dat

Tinka¯

Katinka Manon Collée

* 4-2-1968 † 28-5-2020

onze attente, dappere en wilskrachtige

dochter, zus, tante is overleden

Guus Collée †

Erna Berg & Ko

Tonkie Collée & Robert

Anne Claire Collée & Bondy

Jacob, Abel

26 mei. Ondanks alle toestanden kan ik me nog gewoon ergeren aan mensen: ik loop met een redelijk zware doos voor de post en een tas met twee lege flessen naar de supermarkt. Mij komt een jongeman van een jaar of 17 tegemoet. Denk maar niet dat hij maar een millimeter opzij gaat! Ik had hem even op zijn gedrag moeten wijzen, bedacht ik later.
Kom ik bij de supermarkt en daar komt juist een jongedame naar buiten (van een jaar of 17?) in een zwaar gerafelde korte broek, met daar boven een rode onderbroek en een blote buik en ergens bovenin een groene bikinitop. Ik heb haar wel met ernstig gefronste blik zorgvuldig bekeken. En me nog een keer omgedraaid.

22 mei. Vandaag is een slechte dag. Mijn hart breekt bij de wetenschap dat Anne-Claire en Tinka elkaar voor het laatst zien en dat is voor allebei verschrikkelijk.

Een klein boeketje jasmijn uit onze eigen tuin, heel mooi en met een verrukkelijke geur, bleek een schot in de roos. Tinka wilde het de hele tijd in de buurt hebben.

21 mei. Van de ervaringen in mijn leven is deze misschien wel een van de meest bijzondere. Met Anne Claire, die dus voor de 4e keer binnen een jaar uit Australië over is, en - als ze morgen terugvliegt opnieuw in quarantaine moet!! - ben ik een paar dagen geleden naar een tattooshop geweest van ongeveer de beroemdste tatoeëerder in Nederland, Henk Schiffmacher.
Hoe ouder hoe gekker? Ik heb Tinka's naam aan de binnenkant van mijn linkerpols laten 'zetten' zodat ik haar de rest van mijn leven bij me draag. Tinka heeft het dus nog kunnen zien en vond het mooi. Het schuurt een beetje als het gedaan wordt (door zijn dochter Morrison) en het moet een dag of wat genezen. Ik heb niks tegen Ko gezegd, want die is anti-tattoo, maar het is hem nog niet opgevallen. Zo erg is het niet, toch?

Claire beperkte zich tot een klein hartje.

15 mei. Vandaag in Amsterdam geweest. Het hospice ligt in een stille wijk, 2 begane-grond-woningen onder lage appartementen, met een tuin erbij. Ruim, schoon en bijzonder vriendelijk. Dagelijks kunnen 2 vaste familieleden in- en uitlopen en mogen 2 mensen op bezoek komen. Dat is de corona regeling! Tonkie, Anne-Claire en Natasja - een heel goede vriendin van alle drie de dochters - verdelen de vaste bezetting voorlopig en Ko en ik waren dus vanmorgen, Tinka op haar bed in de tuin, vanmiddag kwam er een vriendin. Stevie is er al helemaal thuis, maar dat zijn we van hem gewend! Er is ook een parkeerplaats beschikbaar en dat is erg fijn, want we waren telkens een vermogen kwijt aan parkeren: 7,50 per uur!! Vandaag ook de huisarts ontmoet, een kordate, lieve mevrouw, fijn. Als het nou ook nog een beetje zomer wil worden ... Tonkie had me gewaarschuwd en ik had een complete winter outfit aan, maar toch! Extra kleding in de auto leggen, lijkt me.
Tot mijn genoegen zag ik in die tuin een heggenmus en die had ik al twee jaar niet meer gezien; ook mezen, groene parkieten, houtduif en ekster.
Er werken 70 vrijwilligers bij dat hospice, waar 4 personen kunnen verblijven. Er waren er ook heel wat bezig, o.a. in de tuin. Ja, die moest natuurlijk ook bewaterd worden, want o, wat is het droog.

Net als ongeveer iedereen lees ik 'De 7 zusters' (of liever The seven sisters) van Lucinda Riley. Lekker lezen, als je geen zin hebt in zwaarwichtig. Maar dan komt er ergens iemand pianospelen en dat blijkt Ravel himself te zijn en die gaat op die piano DE BOLERO spelen. Zou je dat boek toch gelijk in de prullenbak kieperen. Ai! Terwijl er zo veel superieure stukken zijn die Ravel wel degelijk op de piano had kunnen spelen. Jeu d'Eaux?

13 mei. Stevie heeft hier een tijd gelogeerd, maar vorige week heb ik hem weer een dag mee naar Amsterdam genomen, want met Tinka gaat het niet goed. Stevie was blij om in Amsterdam te zijn en heeft daar uren lopen snorren. Maar het was duidelijk dat Tinka niet echt meer voor hem kon zorgen, want ze had grote moeite om uit bed te komen. Geen probleem: Stevie ging weer mee naar Zoeterwoude.

Inmiddels had ik aan vrienden die in Drenthe wonen in een grote boerderij gevraagd of ze eventueel Stevie wilden hebben. Stevie is een echte schat, maar Muts helaas niet en die vrienden hadden al eens aangegeven dat ze Stevie zo'n leuke kat vonden; terecht, want dat is hij ook. Ze waren toevallig zondag hier en hebben hem gelijk mee naar huis genomen. Gezien ik daar al op gehoopt had al ik alle kattenattributen in huis. Stevie zelf vond het meteen geweldig daar - zie foto - hij wilde alleen graag naar buiten, maar daar werd nog even mee gewacht.

Gisteren is Tinka naar een hospice gebracht, want 4hoog in Amsterdam 24/7 zorg krijgen bleek vrijwel onmogelijk, zeker met die corona toestand. Gisterenavond belde ze op: ze mocht daar een kat hebben ...

Dus zijn we vandaag Stevie weer gaan halen in Drenthe! Het is fantastisch dat Tinka haar grote rooie vriend daar bij zich mag hebben en t.z.t. gaat de grote rooie weer naar Drenthe.

Morgen komt Claire opnieuw uit Australië. Ze blijft maar een week, want langer kan niet, en moet daarna opnieuw 2 weken in quarantaine. Tonkie staat ook de hele dag voor Tinka klaar: wat een geweldige dochters heb ik. En wat een geweldige man, want die reed wel even voor mijn dochter en een kat heen en weer naar Drenthe vandaag!!

30 april. Linda kreeg een tijdje terug een volwassen wijfjeseend ter verzorging, gewond aan haar nek. Linda kent alle eenden in de buurt, want vaak heeft ze ze zelf grootgebracht. zo ook dit vrouwtje, die ze 'Digger' had genoemd en voor Digger is Linda de moeder. Eenden kunnen heel goed onthouden, wie hun moeder is, n.l. degene die hen heeft grootgebracht.
Goed, Digger kreeg een plek in haar flatje en begon tot Linda's verbazing een nest te bouwen! In een babybadje of zo! In dat nest kwamen na een poosje12 eieren te liggen. Digger ging bovenop haar eieren zitten, in Linda's flatje. En nu zijn er 12 eendenkuikentjes in o.a. haar douche! Want ze moeten aan water wennen ...

Een eendenmoeder heeft maar héél weinig kans dat al haar kinderen groot worden. Maar in Linda's appartement zijn geen meeuwen, ratten of snoeken. Er zijn geen kinderen die het niet kunnen laten om dieren te pesten, er rijden geen auto's rond. Wedden dat deze twaalf allemaal gezond volwassen worden!

29 april. Gisterenavond hebben we met andere leden van LBC via 'Step bridge' een wedstrijd gespeeld. Georganiseerd door iemand van LBC en nu eens een keer iemand anders dan Ko. Je mist de gezelligheid van het ontmoeten van andere leden, maar het was een leuk initiatief.
Ik vind het tamelijk vermoeiend en vergeet steeds een aantal dingen, zoals zelf alerteren voordat je een bod uitbrengt. Alerteren moet normaliter je partner doen als jij iets biedt dat een andere betekenis heeft dan de gewone.
De opening van 1 klaveren betekent standaard dat je voldoende punten hebt om te openen en dat je een vier+kaart hebt in klaveren. Maar bij ons - en heel veel anderen - betekent het dat je een opening hebt en minstens een 2+kaart klaveren (en dat is omdat we alleen maar harten of schoppen openen met minstens een 5+ kaart in die kleur). De 1 klaveren op moet in ons systeem door partner gealerteerd worden. Maar op stepbridge moet je het zelf doen. Dat is even wennen en dgl dingen leer ik niet snel.

Maar het is leuk dat er wedstrijden op die manier georganiseerd worden. Links: zo ziet het computerscherm eruit. Onderaan is er een mogelijkheid om mededelingen te doen.

28 april. Je wordt het wel zat, steeds maar binnen blijven. Maar gelukkig hebben we de Burger Puzzels in combinatie met leg - prima voor binnenzitten en nu ook regen! Gisteren en vandaag deden we september 1997. Al eerder gemaakt en dus bewaard. We hebben het beter gedaan deze keer, maar helemaal zijn we er niet uitgekomen.
Twee grappige dingen:
Ik wilde kijken of 'wegge' (een U met een kruis erdoor is allicht wegge!) ook iets anders betekende dan alleen een soort brood. Ik nam het 3e deel van de dikke van Dalen ter hand en sloeg het open op de bladzijde waar wegge te vinden was!!! Blz 4193 of zo ... Het werd trouwens geen wegge, maar gewas.
Toen we bedacht hadden, dat we niet verder kwamen - met nog 2 laatste opgaven niet gevonden (H10 en V6: V6 moet volgens ons vacant zijn en daar hebben we geen beschrijving van, maar H10 moet w.s. gratis zijn en daar is wel een beschrijving voor, maar we kunnen de rebus niet oplossen; ook in '97 niet. De kruisletter is c/g) - pakten we de oude puzzel erbij en daar stond een mooie kreet boven: 'Het hiernamaals lijkt me een geschikte plek om ongestoord van je oude dag te kunnen genieten'

25 april. Dat was allemaal getob, met die foto's én met Ko's computer ...

Stevie komt hier wel vaker. Hij is de eerste paar dagen altijd op zijn gemak, maar wel een beetje nijdig, want dan wil hij niet snorren. Op de 3e of 4e dag gaat hij overstag en gaat de motor aan: zo maar uit het niets en liefst op de keukenvloer met zijn poten tegen een kastje! Hij snort dan zó hard dat je het in de voorkamer kunt horen en begint gewoon, zonder dat ie geaaid wordt of zo.

Wat een fantastische advertentie van AH hiernaast!

22 april. Er is gisteren iets gebeurd met de browser(?), waardoor foto's gedraaid kunnen zijn.

20 april. Wij worden een beetje kierewiet van die corona toestand. We hoeven ons niet te vervelen hoor, want we hebben TV, de tuin, boeken een legpuzzel en de verschrikkelijk moeilijke puzzels van Piet Burger. En van die laatste worden we een beetje geschuffeld, want je moet ervoor in de raarste kronkels denken.

Dit was de laatst gevonden opgave: Het woord moest 10 letters lang worden en bekend waren een e op de 2e plek, een a op de 8ste en een s op de laatste. Wat wordt het? Ternataans!!! Met als beschrijving: Naar staten gebroken uit de Molukken. Niet dat je dat van meet af aan al weet, want de cryptische beschrijvingen staat door elkaar, maar was wel al direct héél eigenaardig. Zo gaat de oplossing: T erná t aan ST. Als je de oplossing gevonden hebt begin je echt wel een beetje aan je geestelijke vermogens te twijfelen, en zie je pas achteraf dat het ook een anagram is van 'Naar staten'.

19 april. Wat zijn de asperges verrukkelijk dit jaar. Met Pasen kon ik ze nergens meer vinden, maar gisteren gewoon hier bij de buurtsuper. Heerlijk. Nog wel heel duur ...

15 april. Als je naar Amsterdam rijdt zie je bij Schiphol weet ik hoeveel vliegtuigen geparkeerd staan. We staan er niet voor stil en het is ver weg!

Je wordt die corona wel een beetje zat!

Stevie logeert een paar dagen hier. Tinka vindt dat hij tekort komt als hij steeds in Amsterdam zit en hier kan ie de tuin in.

Muts en hij kennen elkaar natuurlijk al een tijd, maar ze moeten wel steeds weer even aan elkaar wennen. Dat gaat elke keer sneller. Hij is er nu pas 2 dagen en ze liggen al samen op de bank.

10 april. Goede vrijdag. Ik luister naar de Lucas Passion van Bach. Die is waanzinnig mooi, vooral het begin. Een openingskoor om van te watertanden en het 3e koraal is ook super. Zelfde melodie als Bin ich gleich von dir gewichen maar met een solosopraan (op mijn CD Charlotte Lehmann, prachtig!) erbij, wow! Je hoort hem nooit, die Lucas.
Opvallend is het 'menselijke element: de knecht Malchus, van dat oor, en de goede moordenaar versus de slechte in dit evangelie.
Johannes maakt ook gewag van Malchus.

Ik heb/krijg ze gelukkig weer in bloei. Deze, 'Lagoon', bloeit als voor de 6e keer, geloof ik.

9 april. Het is dus niks geworden met die broek en de plakstof. Einde broek, jammer.

Het is nu weer jonge-eendjes-tijd en Linda heeft er twee die gisteren uit het ei gekropen zijn. Die wil ze liever niet onbeheerd thuis laten, dus waren ze vandaag hier. Schattig zijn ze, jonge eendjes, en al direct heel actief als ze tenminste wakker zijn. Linda is de 'moeder' van deze twee. Ze is moeder van weet ik hoeveel eenden in Zoeterwoude. De jonkies die ze jaarlijks onder haar hoede krijgt hebben allemaal een naam, ze kent ze ook allemaal en ze komen allemaal naar haar toe als ze in de buurt is. Verreweg de meeste eendenkuikens die door de echte moeder worden begeleid komen vroegtijdig aan hun einde. De meeste eendenkuikens worden opgegeten door vooral meeuwen en snoeken.

Linda staat in deze tijd 's nachts elke 3 uur op om de beestjes te verzorgen. Tot eind mei is ze er druk mee.

6 april. Deze foto lieten wij kinderen maken voor onze ouders, die in augustus 1950 25 jaar getrouwd zouden zijn. De foto werd gemaakt op de verjaardag van Paula - het meest rechts - die op de dag van de foto 20 werd.

Het eerste wat mijn moeder zei toen ze de foto kregen was: 'Erna heeft een vlek op haar jurk'. Ja, dat is er al vroeg in gehamerd: geen vlekken op of gaten in je kleding!!!

En nu heb ik een gat in mijn jeans. Ik heb die broek al een jaar of 7 en mooi is ie ook niet meer met al die haaltjes van poezenklauwen, maar hij zit zo lekker. Van Marks & Spencer, waar ik ook graag kleding koop. Wat nu? Spijkerbroeken zijn een tientje duurder als er kapotte knieën en zo hebben, maar dat ga ik w.s. pas leuk vinden als ik de 90 ben gepasseerd, want mijn smaak op het gebied van mode loopt altijd een beetje achter.

Ik ga proberen het op een creatieve manier te fiksen en heb een rood hartje in mijn hoofd. Van plakstof.

Tot mijn ongenoegen heb ik ook een minuscuul gaatje ontdekt in het kasjmier truitje dat ik gisteren voor het eerst dit seizoen aanhad. Nu is Peter Hahn wel zo, dat je bij aankoop van een kasjmier truitje een klein kaartje met een draadje van de wol erbij krijgt. Sterker nog, ik herinner me dat en weet zelfs waar het is! Het gaatje is al min of meer onzichtbaar gerepareerd. En laat ik nou ook nog rode plakstof hebben!!

Links een kaartje met een draadje kasjmier wol. Een rood hartje van wat ik hoop dat plakstof is. Plus een inmiddels wel een meter lange sjaal die ik voor Marleen brei bij de TV. De trui van dat spul heb ik al twee weken geleden afgehecht, maar er was nog een massa 'wol' (het mag de naam niet hebben, maar warm is het wel) over.

Ik kan me goed vermaken als ik binnen moet blijven door die Corona.

Helaas, blijkt geen plakstof te zijn ...

Ik keek naar een oude Midsummer Murders. Het verhaal ging uiteraard om moord, plus een fraudezaak met wijn, gekocht bij de Hema zal ik maar zeggen, vervolgens voorzien van nep oude etiketten en opgeslagen in een wijnkelder. Plus één echte oude fles, om te laten zien aan een potentiële koper, want de bedoeling is die gewone wijn als heel oude, dure wijn te gaan slijten. Opname van die kelder met dozen en rekken vol flessen wijn. Kalkpoeder eroverheen gestrooid om het stoffig te maken wordt erbij gemeld, maar in tijd van eventjes ook overdekt met spinrag. 'Dat kan niet!' roep ik naar Ko. 'Jawel hoor' zegt hij 'gewoon te koop in een webwinkel!!'

5 april. Eindelijk weer voor de kasjmier truitjes. Ze pillen verschrikkelijk, maar ze dragen heerlijk. Helaas, behoorlijk duur en ik tamelijk zuinig. Peter Hahn verkoopt ze via minstens 1x per maand een fraaie, glossy catalogus.
Ook met enige regelmaat krijg ik van P.H. een kortingsbon. Van 15% met mijn verjaardag en op een andere onlangs 20€. Ik denk meestal lang na voordat ik tot aanschaf overga, maar met alle narigheid de laatste tijd had ik zin om mezelf eens lekker te verwennen: 2 kasjmier truitjes? Ik heb per slot 2 kortingsbonnen! Ik bel Peter Hahn op en stel voor 'n truitje in de kleur 'Pompoen' te kopen met de ene bon en hetzelfde in 'Azuur' met de tweede. Dat kan wel, maar dan moet ik er vandaag eentje bestellen en morgen weer een.
Dat vind ik nou superstom; ik ga nu echt geen tweede bestellen, want daar moeten dan weer dikke verzendkosten bij. Want ik blijf zuinig ...
De PTT is het bedrijf waar ik de grootste hekel aan heb. Als er iets mis gaat met een pakje is altijd het jouw schuld of de schuld van de verzender, NOOIT van de PTT. Ik kreeg jaren geleden N.B. van een medewerker op een postkantoor al de tip om vooral geen zgn track&trace te gebruiken, want je hebt er niks aan.

4 april. Muts heeft sinds een tijdje een voerautomaat. Omdat ze zo graag eet en dan schrokt en vervolgens alles weer uitspuugt ...
De brokjes verschijnen op 5 momenten: 's morgens tegen 8 u, om ongeveer 9 u - kleine beetjes -, rond 12 uur en 's avonds rond 12 uur. Als wij 's avonds gaan eten krijgt ze een beetje 'blikje', tegenwoordig aangevuld met een brokje spinazie à la crème, dat ik wel tijdig uit de diepvries moet halen. Inmiddels weet Muts wanneer het bijna tijd is en spurt bij het geluid van het machien naar de keuken. En wij moeten er altijd om lachen, dus leuk voor iedereen.

31 maart. Afgezien van bridgen via de computer zijn er nog andere prettige bezigheden voor verplicht binnen! Zo heeft Ko nog alle zgn Burgerpuzzels in een map, compleet met oplossingen en uitleg. Een 'Burgerpuzzel' is een rebuscryptogram, ooit verzonnen door Piet Burger uit Andijk. Hij publiceerde die puzzels 4x per jaar in de Elsevier. We maakten ze altijd met Frans en Gita en deden daar soms meer dan 2 weken over.
Met de ouderdom komt ook het vergeten; als we ze nu opnieuw maken zijn ze weer als nieuw met wat o ja! Deze op de foto is van juni 1995. We hebben hem net af en liepen vast bij dezelfde woorden als ooit, haha!

Als je dergelijke puzzels wilt maken kijk dan bij:
www.puzzels.vijnberg.nl

29 maart Coronabridge!. Vandaag hebben we gebridged met vrienden in Drenthe! Via de computers en het programma 'Jack'. Ko hier en Tjeerd in Drenthe zijn een tijd bezig geweest om e.e.a. voor elkaar te krijgen en uiteindelijk lukte het. Leuk!

Ko heeft Tjeerd in beeld en ik kreeg Noor even te zien, maar nog niet blijvend. We spelen al tijden regelmatig met elkaar, met een maaltijd, en altijd gezellig. Die maaltijden komen ook wel weer eens. Zij hebben nog saté kambing van ons tegoed!

28 maart. Vandaag is Tonkie jarig. Claire vliegt terug naar Australië (40 mensen in het vliegtuig, eindelijk eens lekker de ruimte) en Tinka blijft alleen achter en dat lijkt me verschrikkelijk voor haar, want ik heb gezien hoe lief en zorgzaam Claire voor haar is.

Tonkie zegt, dat ze het zelden zo leuk gevonden heeft op school. Die is natuurlijk gesloten, maar er zijn altijd wel een paar kinderen en per 4 of 5 kinderen één leerkracht. De leerkrachten hebben het dik naar hun zin met het maken van creatieve lessen voor deze rare dagen.

Ko maakte de foto onderaan van moeder met dochters. Ai! Oud vrouwtje! Op de terugweg zijn we even bonbons wezen hamsteren. Bij Lidl. Geen Lidl dicht bij ons huis, Ko had al uitgezocht wáár in Amsterdam, voor het geval we er min of meer in de buurt zouden komen. Verdraaid lekkere bonbons en bovendien heel betaalbaar.

27 maart. Claire mag weg: 900+ handtekeningen en iedereen bedankt!!, maar wanneer is nog niet duidelijk. En als ze in Australië is moet het hele gezin 2 weken in quarantaine. Er moet een hele stapel papier mee!!

Intussen probeert Ko met een onbekende meneer via o.a. SKYPE een computerprogramma te regelen waardoor wij bridgers met elkaar kunnen spelen via de computer.

26 maart. Nadat ik gisteren een verzoek van Bondy, mijn schoonzoon, kreeg (uit Australië) om een petitie te tekenen, om ervoor te zorgen dat AnneClaire toestemming kreeg Australië weer binnen te komen, heb ik al mijn reguliere verjaardagsbezoek plus nog een stel andere mensen de petitie doorgestuurd en HET IS GELUKT. Nu moet ze nog een vlucht regelen ... Het zijn barre omstandigheden: Tonkie is zaterdag jarig, Tinka is doodziek, Claire moet terug naar Australië en ik mag hen niet knuffelen.

24 maart. Vanmiddag, volgens belofte, even gesnoeid bij Els. Die woont in Leiden op de H. Rijndijk, hier ong 2 km vandaan. Ko bracht me weg, terug ging ik lopen. En kwam 3x!!!! asociaal gedrag tegen.
Eerst was er een fietser, die me tegemoet kwam rijden - op het fietspad, ik op de stoep - die op het moment dat ie me passeerde begon te hoesten. Vervolgens 3 jonge jongens die naast elkaar in de Meerbrug zaten te vissen, maar wel uit elkaar schoven toen ik ze roepend van de weg vroeg of ze nog niet van de anderhalve meter gehoord hadden. En tenslotte even verderop waar ze aan het bouwen zijn, een auto geparkeerd op het voetgangersgedeelte. Kleine opening, man in die opening en reken maar niet dat ie even opzij ging. Ook een opmerking over gemaakt, maar w.s. een buitenlander, die me niet verstond of wilde verstaan ... De enige vrouw die ik tegenkwam week uit!

23 maart. Claire is hier om nog wat tijd met Tinka door te brengen, maar ze kan, zoals het er nu uitziet, niet terug naar huis, want ze kan Australië niet in.

21 maart. Dat hebben we lang niet gedaan!! Sinds Frankrijk niet meer. Ko heeft 'Jack' opnieuw geïnstalleerd en nu kunnen we weer samen een potje bridgen, ieder aan eigen computer, tegen een programma dat 'Jack' heet. Nou wint Jack altijd, helaas, dus soms is het een beetje deprimerend, maar het is wel leuk om weer eens te bridgen ...

In Frankrijk gebruikten we dit programma altijd om te trainen voor de vele wedstrijden die we daar speelden. Ko kon namelijk ook bepaalde handen genereren, b.v. sans-handen of slems.

Claire zou vandaag terug gaan naar Sydney, maar gaat pas woensdag.

20 maart. Vandaag las ik dat IDFA als positieve bijdrage aan deze crisis tijd gratis toegang tot documentaires geeft, ook alweer zo'n aardig gebaar. Ik heb er net eentje gezien, Cucli, over een trucker met een witte duif, die hem gezelschap houdt. Mooie documentaire.

19 maart. Het Leidsch Dagblad heeft op donderdag altijd een katern 'UIT', maar vandaag heette het 'THUIS' en stond vol met allerlei tips over hoe je je, bij het zo veel mogelijk binnenblijven, zou kunnen vermaken. Leuk!!

Ook heeft een filmnet zijn voorraad films die anders tegen betaling kunnen worden bekeken, nu gratis ter beschikking gesteld. Zo zagen wij laatst de indrukwekkende film Bohemian Rhapsody. We zouden anders nooit op het idee gekomen zijn. Zeer de moeite waard.

Ik was in verwachting van medicijnen: van de oogarts en van de huisarts. Nu is alles lastig op het ogenblik en de apotheek belde me wel 3 keer op om over bezorging te praten. Ik legde uit dat ik geen haast had en alles tegelijk kon worden bezorgd. Uiteindelijk belde de apotheek weer en zou e.e.a. op vrijdag bezorgd worden: op de stoep gelegd en dan kon iemand het oppakken en geen contact. Mooi dat op woensdag de spullen van de oogarts aan de deur werden afgeleverd en die van de huisarts vandaag, donderdag dus, op de stoep werden gelegd. Gelukkig waren we nog thuis, want vanmiddag zouden we naar Amsterdam.

Claire is een paar dagen! over uit Sydney om bij haar zus te zijn en te helpen. Ze heeft een ticket voor zaterdag weer terug en hopelijk lukt dat ook, de corona maakt zaken extra moeilijk ... Met Tinka gaat het niet zo goed. Ze kan haar linkerbeen niet meer gebruiken. Morgen gaan de 3 zussen samen iets leuks doen. Geweldige meiden!

18 maart. Cor - die in Lobith woont - stuurde me deze foto van de Rijn, die nu superbreed is als gevolg van alle regen de laatste tijd. Wij leerden op school dat de Rijn bij Lobith het land binnenstroomde, maar dat is niet meer zo. Wel dicht in de buurt. Imposante opname!

16 maart. Het corona virus grijpt om zich heen en nu zijn alle concerten afgelast (verdorie: Yuja Wang!!!) en wordt er niet meer gebridged, heel vervelend. Rijst en w.c. papier zijn uit de schappen in de supermarkt verdwenen. Rare situatie.
M.i. zou het niet zo heel erg zijn als er veel mensen in Nederland aan doodgaan, ook al zou ik daar w.s. als 'kwetsbare' tachtigplusser bij horen. Krijgt Nederland weer een beetje lucht. Dat zou ik zelf op het einde w.s. niet hebben, dus als het echt een hopeloze situatie wordt hoop ik maar dat ze voor ons oudjes Drion-pillen gaan uitreiken ...

'Lichter dan ik' gelezen van Dido Michielsen. Zeer de moeite waard.

5 maart. Leuke ringetjes dus! Maar vanmorgen was uit het blauwe exemplaar het middelste steentje verdwenen. Zo groot als op de foto helemaal rechts. Verdraaid ik vond het, op de keukenvloer. Altijd goed met Antonius kunnen opschieten!

4 maart. Ik mag graag bij de sieraden kijken op Aliexpress en heb een tijdje geleden 2 ringetjes gekocht. Vandaag zijn er 6 e-mails over het feit dat de ringetjes vandaag binnenkomen. Van dezelfde verkoper - eentje dus maar, 10 bij 10cm! - en het kan gewoon door de brievenbus.
De teksten luiden van 'Uw pakket is aangekomen' tot 'Vandaag staan wij tussen ... voor de deur'. Wat een onzin! Snoezige ringetjes trouwens.

3 maart. Ko is door de selectie gekomen voor 2 voor 12. Hij gaat dus tussen nu en over een jaar spelen, samen met Bas die we kennen via de balpenmoord, maar dat is een verhaal op zich en niet geschikt voor hier.

Vandaag hadden we allerlei boodschappen en heeft Ko o.a. in kringloopwinkels rondgekeken naar geschikt naslagwerk. De speurtocht was redelijk succesvol!

Er stond al direct een fout in de kroniek ... Ravel is in 1937 gestorven, niet een jaar later: precies 2 weken voordat ik geboren werd!

2 maart. Zo kun je wel eens flink verrast worden. Ko en ik gingen gisteren naar een mineralenbeurs in Hoorn. Ik wilde proberen een steen te vinden voor de ring van Ko's schoondochter, want die was ze tot haar spijt kwijtgeraakt. Gevonden. Een turkoois uit Arizona; het moest natuurlijk precies de goede maat zijn.

Ik liet aan Tinka weten dat we erheen gingen en vroeg of ze eventueel mee wilde en ja, dat wilde ze graag. Tot mijn verrassing! Want het is nogal gedoe nu: ze moet in een rolstoel, omdat ze vrijwel niet meer kan lopen en ik was bang dat ze weinig zou kunnen zien, maar het was hartstikke leuk en ze genoot zichtbaar. Ze heeft het linkse van die twee lampjes gekocht, omdat ze er verrukt van was, maar had ook veel belangstelling voor allerlei gesteenten - kind van haar geoloog vader! - zoals hier een brok rooktopaas, dat ze in haar hand heeft. Een fijne middag voor moeder en dochter en lief van Ko, dat hij ons bracht waar we wezen wilden.

De verkoper op de foto had drie flinke stukken dioptaas. Uit de Tsumeb in Namibië. Hij vertelde dat er die morgen iemand bij zijn stand was geweest en 's middags weer was teruggekomen om een van de 3 brokken te kopen. Ik kwam (hier op de foto) voor de 2e keer en zei: 'Hé, u bent een stuk Tsumeb kwijt, want de naam dioptaas was even weg. Vandaar dat ik het verhaal hoorde!

In Naturalis hebben ze een schitterend brok dioptaas. Daar heb ik het ooit voor het eerst gezien. Dit kleine stukje komt uit Tsumeb zelf, waar de mijn inmiddels gesloten is. Ongeveer ware grootte.

Links is een ammoniet verworden tot opaal. Uit Madagascar. Onvoorstelbaar toch en miljoenen jaren oud!

19 februari. We hebben nu zo veel gele pennen dat een van de antieke bekers er speciaal voor gebruikt gaat worden!

Poes houdt veel van TV kijken als er kleine beestjes op te zien zijn. Maar nu zocht ze toch ook contact met een panter.

14 februari. Ik heb iets stoms gedaan. Vervuld van begeerte bij het zien van het beeldschone kannetje in Kurland (Z. Afrika) ben ik gaan zoeken naar porselein van Sophie Allport in Engeland en vond deze onweerstaanbare beker. Voor een fiks bedrag. En bezweken aan de begeerte. Hij kwam ongeveer per kerende post, heel goed ingepakt, uit Engeland: voordat ik me bedacht w.s. Wel erg leuk.
Helaas had ik inmiddels ook in Nederland gezocht en vond dezelfde beker te koop voor ongeveer de helft; de verzendkosten waren ongeveer een zesde van wat ik in Engeland moest betalen.

Verhaal Afrika 2020 is ongeveer af.

6 februari. De 18e vertrokken wij naar Zuid Afrika. Een begin van het verhaal (dag 1 ...) is af. Hierboven nog leuke foto's van Abel in de oceaan en beide kleinzoons rechts. Claire is een enthousiast fotografe!!

13 januari. Dit is een beetje verdrietige dag, want Claire en haar gezin zijn weer op weg naar Australië. En dat betekent: minstens een jaar voordat ik die jochies weer kan knuffelen. We aten gisteren bij Tonkie en het eerste wat Abel me vroeg was, of ik wel appelmoes bij me had! Helaas, niet het geval. (Die grote bak hier op tafel was binnen de kortste keren leeg. Zelfgemaakte appelmoes, van verschillende soorten appels en met citroen en kaneel, is altijd een groot succes! Foto van eind vorig jaar).

Op de foto hieronder is iedereen moe ...

10 januari. Mijn drie dochters zijn naar Finland. Geregeld door Anne Claire, die het noorderlicht een keer wilde zien. En dat is in ieder geval gelukt, zie hieronder.

Ze zijn met z'n zessen, Claire, Bondy en de kinderen, en Tonkie en Tinka zijn er ook. Ze hadden ons ook gevraagd mee te gaan, maar ik zag het niet zitten: ik heb zó'n hekel aan koud en donker, dat ik er w.s. chagrijnig van zou worden en daar heeft niemand wat aan, aan een kribbige oma!
Wat ik me niet gerealiseerd had was, dat het nauwelijks licht wordt zo vlak bij de Poolcirkel in deze tijd van het jaar. Met de kou schijnt het trouwens wel mee te vallen.
De jongetjes hebben genoten van skiën en snowboarden. Gisteren hebben ze een tocht met een hondenslee gemaakt.

Deze hieronder zal ik 's even doorsturen aan zijn andere grootouders.

7 januari. Bridge. 3 dagen kaarten in Valkenburg en er kwam geen enkel slem langs. Voor hen die niet weten wat een slem is: je moet 12 of 13 slagen maken en mag er dus hooguit één missen. Maken gebeurt vaker dan BIEDEN en maken. Bieden en niet maken gebeurt ook tamelijk regelmatig ...
Gisteren speelden we voor de eerste keer dit jaar weer bij LBC. Ik probeer de zoenen van gelukkig Nieuwjaar te vermijden en liefst ook de handen, want ik ben als de dood voor nog een keer griep!!! Dat ging vrij goed, slechts een enkele misser.
Veel spannende spelletjes, waar ook veel goed ging. We hadden maar iets boven de 50%, dus die leuke spelletjes waren er voor iedereen. 3x slem!
Het eerste was het meest bijzonder: Ko opende 3 klaveren en dat geeft een zwakke hand aan met minimaal 6 klaveren (als niet kwetsbaar tegen kwetsbaar). Dat werd rechts van mij gedoubleerd. Ik heb 18 punten, met een dichte 6krt ruiten en 3 klaveren met de heer mee, en redoubleer. Links wordt 4 harten geboden. 5 klaveren bij Ko, 5 harten links, ik pas, Ko biedt 6 klaveren (slem), wordt gedoubleerd en maakt dat! Het had ook nog +1 kunnen wezen, maar dan moet Ko klaveren vrouw bij de tegenpartij vinden.

Ook de laatste 2 spellen waren slem, maar op heel verschillende wijze. Ik opende 2 schoppen en dat belooft een hand met 6 - 10 punten en een 6krt schoppen als we niet kwetsbaar zijn. Gek genoeg wist ik al dat Ko 2SA zou antwoorden en dat is een bod waarmee hij mijn hand opvraagt. Soms weet ik intuïtief wat er gaat gebeuren: we spelen ook al héél lang samen! Ik wist dus ook al wat ik zou gaan antwoorden: 3 schoppen ('Ogust' heet de conventie) en dat betekent: in de range van mijn bezit ben ik maximaal, 9 of 10 punten dus, en ik heb 2 tophonneurs in die schoppen, waarop Ko- hij had 22 punten - plompverloren 6 schoppen bood. Het kon mis gaan via de klaveren en via de ruiten, maar allebei waren OK en ik maakt er 7.
Het laatste spel ging op een meer conventionele manier: Ko 1 ru, ik 1 sch, Ko 2 ha (reverse, sterke hand en ik had het gauw niet eens in de gaten), ik 3 klaveren (toevallig echt, maar ook 4e kleur en mancheforcing), Ko 3 schoppen, ik 4 schoppen, Ko 4 SA (azen vragen), ik 5 klaveren: 0 of 3 van de 5 azen, waarbij troefheer voor 1 aas telt, Ko 6 en ik maak 7 net als alle anderen, maar 7 bieden is erg lastig en dat had dan ook niemand gedaan. 7 SA zit ook ... Leuk weer!

Een nagekomen foto van 1 januari: twee jochies van Natasja en Abel in de mist, in Daalbroek.

Mooi plaatje!

1 januari. Zoals gebruikelijk wensen we al onze lezers een goed en gezond 2020. Veel lachen, hè!!
Anne Claire, man en kinderen zijn over uit Sydney en zij gingen - samen met Tinka - na kerst naar Daalbroek, het huis van de dochters van Guus (en mij natuurlijk, maar dat huis was van Guus). Claires vriendin Natasja was er ook met man en 3 kinderen. Grappig: alle kinderen hadden een Bijbelse naam: Sarah, Jacob, Jonas, Abel en Markus. We brachten er een deel van deze dag door. Leuk om iedereen weer eens te zien.

De jochies vonden het erg leuk om met z'n allen oma in te maken bij een potje domino!

3 januari.
De data lopen hier een beetje mis, omdat we met de jaarwisseling te maken hadden. We waren, zoals gewoonlijk, elders in Nederland en hadden deze keer voor Valkenburg gekozen, omdat Anne Claire en haar gezin in Daalbroek zou zijn en dat is in België, dichtbij Maastricht.
We moesten bij aankomst gelijk dokken voor toeristentax en munten voor drankjes en zo. Kamer min of meer OK. Het bed was goed, de badkamer had genoeg ruimte voor spullen, prima douche, maar te dun wc-papier, het licht op de kamer onvoldoende (je kon er niet bij lezen) en geen stoelen, geen prullenbak. Heerlijke maaltijden en knisperig gebakken spek bij het ontbijt, dat weer wel!

Bij de zaal waar het bridgen plaatsvond was er een soort aquarium met vlammen i.p.v. water en vissen. Spannend!

De laatste dag van 2019 gingen we naar Aken, want, zo had ik gehoord, daar was een outlet van Peter Hahn en daar zou de fraaie kleding van dit bedrijf stukken goedkoper zijn dan normaal. Ik had een loods verwacht, ergens in een industrieterrein, maar nee hoor: een keurige winkel, midden in de stad en vlakbij de beroemde Dom.
Ik vond maar één begeerlijk truitje en dat was inderdaad behoorlijk afgeprijsd: van 895€ voor 536€. Te geef!!

Hierna koffie drinken en de Dom bekijken en die was onverwacht aantrekkelijk.

Hoewel ik nooit van geschiedenis heb gehouden en er dus ook nagenoeg niks van weet, is de Dom van Aken in mijn brein onlosmakelijk verbonden met Karel de Grote (zoon van Pepijn de Korte).
Wikipedia: hij werd er in 800 tot keizer gekroond. Daarvóór was hij al koning, op z'n 21ste. Hij trouwde 4 keer, had ook minstens 4 vriendinnen en een stuk of 17 kinderen. Zulke dingen vind ik altijd leuker om te weten dan wat voor oorlogen, veldtochten en overwinningen op de naam van een of andere vorst staan. Hij heeft bijna 50 jaar geregeerd!

Het leek me een aantrekkelijke stad, Aken. Het was er rustig, geen gedonder van jongetjes die met vuurwerk liepen te rotzooien. Maar de winkels die wel betaalbaar leken te zijn waren helaas dicht.

Plein bij de Dom.

We reden terug over Vaals om het vierlandenpunt te zien (het punt zelf niet gevonden) en over Slenaken, terwijl we herinneringen ophaalden over de vroegere pastoor, Léon, die een goede vriend van Joke was en met wie er wel eens verrukkelijk hebben gewandeld en gegeten.

's Avonds in het hotel heerlijk buffet en een feest, met gezellige muziek. Opvallend veel Duitse liedjes, die een groot deel van de aanwezigen kon meezingen, maar wij niet. Wat ik leuk vond was, dat er een stuk of 20 geestelijk gehandicapten waren, met veel begeleiding. Die hadden enorme lol.

Wie nog wat meer van 2019 wil zien kan hier terecht: Jaaroverzicht 2019 of klik op 2019 in het menu

Naar bovenkant