2016
 Naar de onderkant van de pagina.
Beterlopenwinkel in Leiderdorp = beternietkopenwinkel: abominabele service.
28 december. Onze poes heet niet voor niets Muts. Ze kan lief zijn, maar is verder een beetje saai. Tot vanavond!

Ik had een beetje stevig bindertje van het een of ander, zo eentje, waar je model in kan brengen en dan blijft het zitten. Dat gooide ik voor de lol weg en ze vloog er achteraan en bracht het weer terug!! Ze vond het een geweldig spelletje. Een poes die apporteert, heb je ooit.

25 december. Veel mensen beweren, dat de koude winters zijn afgeschaft. Opwarming van de aarde. Die mensen weten, dat het de laatste 3 winters niet of nauwelijks koud is geweest (er schijnt begin dit jaar een periode koud geweest te zijn, maar toen waren wij in Australië), maar zijn vergeten, dat er daarvóór 3 koude winters zijn geweest. Het is lastig om er nog foto's van te vinden, want wij woonden toen nog in Frankrijk en waren maar af en toe in Nederland. Foto's hieronder zijn van 2012. Op 8 februari was er toen een marathon op natuurijs - de dag dat mijn 2e kleinzoon werd geboren - en op 4 februari werd in Voorthuizen -23° genoteerd.

Foto's hieronder zijn in Pierrerue. Het weggetje langs ons huis, het uitzicht aan de voorkant en in het midden de enorme ijspegel om de ketting die boven de waterton hing! Januari 2013 was het.
In 2011 heb ik geen foto's van ijs of sneeuw gevonden, maar eind 2010: WITTE KERST!!! En, staat er bij de foto in deze blog, het vorig jaar ook ... Laat maar even aan Joop zien, Joke!

De foto hierboven in Voorthuizen 20 december 2010 en rechts is van 17 december in Amsterdam. Op de 22ste werd het 's nachts -11°! 

Ik heb het weer altijd interessant gevonden en bovendien heb ik bijna een leven lang gehoopt op een witte kerst, want ik ben dol op sneeuw. Die witte kerst heb ik een paar keer meegemaakt, o.a. in 2010 dus, maar dat het op kerstavond - als je uit de nachtmis komt of dat alles is goedgekomen, zoals in een verhaal in de Libelle of zo - begint te sneeuwen: nog nooit!

Normaliter staan bij mij de eerste sneeuwklokjes, Galanthus elwesii een vroeg bloeiend typje, in de week tussen kerst en Nieuwjaar in bloei, maar ze zijn nu nog niet hoger dan een cm of 5, want het is al vroeg tamelijk koud geweest, haha!! En de winter kan nog altijd voor een Elfstedentocht zorgen: je weet het maar nooit.

23 december. In het Leidsch Dagblad. Serious Request: 'De opbrengst gaat naar kinderen die sterven aan longontsteking'. 
Gisteren 2 ooievaars gezien in de buurt van Hilversum. Je vraagt je af hoe die moeten overleven als er ineens een vorstperiode aanbreekt. In dezelfde buurt vaak witte reigers. 
 20 december. De boom staat weer. We hebben hem volledig opgetuigd op zolder gezet en hij stond dus binnen 5 minuten. Met de geliefde kerstengel met de muts erin. Komt uit Rothenburg ob der Tauber en daar heb ik haar héél lang geleden op een warme zondag in juli gekocht in een speciale kerstwinkel. Had ik toen nog nooit gezien.
De tweede, een heel apart typje, vond ik in net zo'n winkel in Amerika ergens. Mijn 3e lievelingskerstobject was een glazen klokje waarvan de klepel een piepklein matglazen vogeltje was. Het klokje is gesneuveld, het vogeltje heb ik nog lang in mijn bezit gehad, maar is nu weg. Nooit meer een vervanger kunnen vinden. Ja, ik heb een kinderlijke geest. En ben er blij mee!

De burgerlijke stand stond weer vol verbazingwekkende feiten vanmorgen. Tamelijk vooraan in de meldingen stond een zoon, Michal Mikolaj, van M.J. CHmielarski en K.A. Wadja, direct gevolgd door een dochter van een alleenstaande ouder: Jayenna Cathaleya (P.P.S. Gadajar). Helemaal aan het eind van de geboorteberichten stond een dochter, Katarzyna Arleta, ook van ouders die M.J. CHMielarski en K.A. Wadja heetten - ook toevallig! - direct gevolgd door een dochter Jalisa Aisha en ook die had weer een alleenstaande ouder met de naam P.P.S. Gadajar. 
Ik blijf namen fascinerend vinden. Ik ben in heel mijn lange leven b.v. nog nooit iemand anders tegengekomen, niet in levende lijve, maar ook niet in de burgerlijke stand e.d., met mijn initialen E. Th. M. (dat komt door de Th. van Theodora (Godsgeschenk - en zo was het ook bedoeld: mijn oudste broer was tijdens mijn verblijf in moeders schoot ernstig ziek en genas -  en gelukkig niet naar de pastoor vernoemd, zoals ik heel lang gedacht heb). 
Meer dan één Jan Smit, vooruit, en in families soms de oudste zoon of dochter met een familienaam. In mijn familie diverse mannen die Kees Berg geheten hebben. Mijn broer is er gelukkig nog en er is er nog een in Frankrijk, dierenarts ergens in Normandië, zoon van mijn oudste broer. 
Ko is de dans een beetje ontsprongen. Jacob was geliefd voor de oudste zoon in de familie Vijn, maar die werden in de wandeling allemaal Jaap! (Toen ik nog niet zover was, wilde ik altijd wel trouwen met een man die Jaap heette, haha!) Aan zijn moeders kant waren er velen met de naam Ko of Co, maar die hadden dan weer andere achternamen. Ko heeft wel 4 neven/generatiegenoten die Ko/Co heten. 
In de burgerlijke stand tegenwoordig een rijkdom aan onbekende voornamen: Jayenna, Katarzyna en Jalisa, zoals hierboven b.v.
19 december. Louis was de oudste broer van mijn ex. Ik ben altijd contact met hem en nog andere leden van de familie blijven houden.

Louis was een kleurrijke figuur, die vol sappige verhalen zat. Een echt buitenmens die alles wist van het bos en de beesten en beestjes. Ik heb wel eens gedacht, dat ik met de verkeerde broer getrouwd was, maar dat is wel héél lang geleden!
Hij was heel gastvrij en je kon altijd blijven eten en slapen. Ik heb vele malen in Daalbroek - en later in Frankrijk, waar hij ook iets van 30 jaar geleden was gaan wonen - met Guus, met de kinderen, alleen en met vrienden en/of vriendinnen bij hem en in het houten huis naast hem gelogeerd. Ik vond het altijd leuk om hem te eten te hebben, want hij kon enorm genieten van een goede maaltijd. Maar ... hij kwam zelden op bezoek in Holland, ik heb hem in eigen huis vast niet vaker dan 2 of 3 keer over de vloer gehad. Dat is niet vaak in meer dan 50 jaar! 

We zijn vandaag naar de herdenkingsdienst in Rekem (België) geweest. En daar was een groot deel van de familie aanwezig, zoals mijn 2 oudste dochters, de leuke zoons van Anne Marie en uiteraard zijzelf en haar man. Marcel, de jongste kwam over uit Engeland en logeerde hier, zodat we in alle vroegte naar het zuiden konden vertrekken. 

Zo zaten we voor de tweede keer in aan paar dagen in de kerk, na al die jaren niks .. Een heel barok kerkje in Rekem.
De dienst was wat miezerig, naar mijn smaak dan. Niemand sprak een woordje en er was een beetje enge muziek, op het prachtige Hier encore van Aznavour aan het eind na. Luister Hij zingt het hier met dochter en kleindochter.

Daarna een zeer welverzorgde koffietafel met vele bekenden, zoals Lea, die jaren Louis' huishoudster was. 

De grote Wam noemden we hem altijd.

Op de terugweg reden we even langs bij Ton & Truus, die getuigen waren voor Ko toen we bijna 32 jaar geleden trouwden. Beiden halverwege de 80, ze waren onlangs zelf 60 jaar getrouwd (gelukwensen van de koning!) en wonen nog op zichzelf, al begint het een beetje moeizaam te worden. 
Op zo'n dag als vandaag zie je allerlei mensen w.s. voor het laatst.
17 december. Twee parochies, hier de Meerburg en in Leiderdorp de Menswording, zijn samengevoegd. Leiderdorp heeft een hele tijd als enige kerk gefunctioneerd, terwijl de Meerburg grondig verbouwd werd. Die is nu de parochiekerk is geworden, met als naam 'De Goede Herder' - heel wat beter dan 'St Jans Onthoofding' in het dorp -  en vanavond werd de kerk ingewijd door de bisschop. Zoiets maak je natuurlijk maar eens in je leven mee, spannend. Ik was in ongeveer 15 jaar nauwelijks meer naar de kerk geweest; ik liep flink achter en herkende b.v. geen enkel gezang. 
De kerk is in tweeën gedeeld en het achterste gedeelte kan van het voorste gescheiden worden (door een deels glazen wand). Alleen het voorste deel werd geconsacreerd. Waar wij zaten goed te volgen op een groot TV scherm. 
Eigenaardig: de zegening van de nieuwe ambo lees ik in het boekje. Geen idee wat een ambo is, Ko weet het ook niet. Afgekorte ABN/AMRO? Het blijkt de lezenaar te wezen.
Het aardigst vond ik het zalven met olie van het altaar. De olie is lichtgroen en het hele oppervlak van het altaar werd door de bisschop met blote hand ingewreven. Het moet er goed ingetrokken zijn of buiten ons zicht door iemand anders weer weggehaald, want ik zag geen vetvlekken op het kleed dat er later overheen werd gelegd.

Vreselijk vond ik de litanie van alle heiligen in het Nederlands. In het Latijn was hij altijd wel aardig, omdat hij niet vaak werd gezongen en  je goed moest opletten met de antwoorden: één heilige: enkelvoud en ora pro nobis, meer dan één meervoud en orate. Ook de verrukkelijke strofe 'Ut ecclesiam tuam sanctam, custodire et conservare digneris' op z'n Leids en met die lekkere uithaal aan het eind miste ik
Ik heb ook veel moeite met 'Heilige moeder Teresa, bid voor ons'. Zij staat er tegenwoordig in, andere vertrouwde heiligen zijn eruit. Maar ... Felicitas en Perpetua zijn gebleven. Hoogstwaarschijnlijk hebben die nooit bestaan; men heeft in een graftombe ergens in de catacomben in Rome een graf gevonden met twee geraamtes van vermoorde christenen, met buitenop 'Felicitas perpetua', Latijn voor eeuwige zaligheid ... 
Ik heb niks met heiligen, behalve met Antonius, mijn persoonlijke begeleider, dan. Ik weet niet of hij echt zo heet, maar ik krijg vaak goede raad. Franciscus vind ik ook wel een aardige. Ik kijk verder liever naar de heiligen om ons heen, ik ken er echt wel een paar, en probeer een goed voorbeeld in hen te zien.

Ander opvallend detail: de kazuifels die de vele 'heren' *) droegen waren maar dunne fladdergevallen. Maar w.s. worden er geen mooie, rijkgeborduurde kazuifels meer gemaakt, want de nonnen die ze maakten zijn ook ongeveer uitgestorven.
*) voor niet ingewijden.: een mis met drie heren wordt uitgevoerd door drie priesters. In het verleden op hoogtijdagen. Nu waren er 5 extra's naast de bisschop.

Het achterste gedeelte van de kerk kan nu ook voor andere zaken dan kerkdiensten gebruikt worden. 


Hè, gelukkig, de meermindeken is heelhuids in Sydney aangekomen. Ik stuur pakjes naar Australië e.d. zo goedkoop mogelijk op. Als je het kwijt raakt: jammer. Maar betalen voor zgn tracking heeft geen zin. Als het dan zoek raakt heb je toch niks te vertellen en opsturen met papiertje is 2x zo duur, 36€ of zo. 

Abel gebruikt zijn deken voor zijn beest, maar het is een heel grappig ding, met een staart, waar hij zelf lekker mee op de bank kan liggen. Alleen is het nu hoogzomer in Australië.

16 december. Deze week, bij het opruimen van de onderste planken van de boekenkast - wil er nog iemand boeken van Wilbur Smith? of John Grisham? - kwam er een puzzelstukje tevoorschijn, eentje van van Haasteren. Nou lenen wij over en weer wel een puzzels met een stel andere van Haasterenliefhebbers, dus we hebben de vondst direct bij hen gemeld, met foto en de vraag of zij toevallig een stukje hadden gemist. 'Nee' was het antwoord. 
Ko dacht, dat het een stukje moest zijn van een puzzel met sneeuw en die vond hij: thema Kerstmis. Ja, en daar ontbrak het. 
Blijkbaar hadden we de indertijd nieuwe puzzel 1x gemaakt, gemerkt dat er een stukje ontbrak, dat gemeld bij de makers  en een nieuwe puzzel gekregen, i.e. de stukjes, in een plastic zak. Want er zat een nog dichte zak in de doos toen Ko uitgevist had waar een stukje ontbrak. Met een kruisje op de deksel aangetekend. Twee jaar geleden gemaakt ...

We zijn dus a) niet al te grondige schoonmakers en b) mensen die zonder geldige reden om een nieuwe puzzel vragen. Aiaiai!

9 december. Wat een rare week. Eerst las ik in de krant dat mijn halve neef Piet op zeer hoge leeftijd is overleden. Mijn moeder was de een na oudste van de tweede leg van mijn opa. Hij had al 7 kinderen (van de 10 die hij en zijn vrouw hadden gekregen), toen hij met later mijn oma aan de volgende 8 begon!! Piet was de zoon van Lena uit het eerste stel; die halve tante heb ik amper gekend, maar in mijn prille jeugd heb ik van haar een keer een ritje op een paard langs het strand van Noordwijk mogen maken en dat ben ik nooit vergeten. Verwennen was er niet bij vlak na de oorlog. Piet was vrijgezel, net als zijn broer en ze waren in ons gezin bekend als de vieze mannetjes, want ze hielden van ietwat schunnige praatjes.
Twee zoons van mijn opa uit zijn eerste huwelijk, halfbroers van mijn moeder dus, werden in de familie doodgezwegen. Geen idee waarom, maar ik vermoed dat ze ooit van hun geloof zijn gevallen! Nr 5 Bart en nr 9 Jan. 
Gisteren kreeg ik bericht dat mijn ex-zwager Louis is gestorven, bekend als 'de grote Wam'. Een kleurrijk figuur vol sappige verhalen. Toen ik net met Guus getrouwd was woonde hij in België in het bos en wist alles over de beesten en de vogeltjes. Een knappe kerel, zoiets als de tuinman uit Lady Chatterly's lover, die van die fazantenkuikentjes. Later is hij naar Frankrijk verhuisd en daar hebben we vaak bij hem gelogeerd in de mooie streek Creuse. 
6 december. Op 8 maart van dit jaar heb ik iets geschreven over Swahili en wel over wageni wakaribishwa.Ik vroeg me toen af hoe de ontkenning zou zijn en had daar ook ideeën over, maar kon in de mij nog resterende boeken geen antwoord vinden
 Nu heb ik een soort fosterparentkind in Nairobi, Jemima, een meisje van een jaar of 18, met wie ik af en toe brieven uitwissel. Daar staat niet heel veel in, maar deze keer kreeg ik zowaar antwoord op mijn vraag. De ontkenning is inderdaad wageni hawakaribishwi.
Dat betekent dan 'De gasten zijn niet welkom' met een ontkennend element voor- en achteraan. Frans heeft ook ne ... pas, dus zo raar is dat niet. 
Het antwoord kwam vandaag binnen en de datum boven de brief was ... 28 mei!!!
4 december. Ik was bezig met de laatste hand te leggen aan de Mad Men trui. Muts laat zich zo'n buitenkansje niet voorbijgaan en klimt er direct in, haar kop door de halsopening van de trui.
Sarah, Ko's downie kleindochter, wordt vandaag 10. Ze kreeg van iemand een soort ding waarop je kan tekenen en weer uitvegen: prijscadeau, ze had nergens anders meer belangstelling voor. Ontvangst met taart en veel vrienden met kinderen. Ik heb zitten kijken naar wat de kinderen, meest meisjes, zo al aan kleren droegen. Diverse meisjes in rokjes. Louise, de geadopteerde nepdochter van Martens ex (ingewikkeld allemaal) komt uit Ethiopië, lang en dun kind met een beeldig koppie, was in een zwarte legging met een ultrakort broekje. Deze onbekende jongedame was in een Pietenkostuum met zonnebril en zat met één vingertje taart te snoepen. Ze hadden het allemaal reuze naar hun zin, vooral aan de klimmuur met balken, die Marten in de hal van zijn appartement gebouwd heeft.

2 december. Lastige puzzel geleend. Twee dagen over die letters gedaan (onderkant van de puzzel) en nog één gaatje en één stukje over ... past niet.
Deze hieronder wil ik graag onthouden en ergens kunnen vinden. De naam van het beroemde dorp met de lange naam in Wales en de fonetische uitspraak er van. Die dubbele ll moet ik oefenen met Mary, vriendin en voormalige teamgenoot in het viertallenbridge in Frankrijk. Mary komt uit Wales en beheerst het Welsh. De dubbele ll is een in onze omgeving onbekende klank en Mary zie ik pas weer in juni!
Llanfairpwll­gwyngyllgogery­chwyrndrobwll­llantysilio­gogogoch [ˌɬan.ˈvair.puɬ.ˌɡwɪn.ɡɘɬ.ɡo.ˌɡe.rɪ.ˌχwɪrn.ˌdro.buɬ.ˌɬan.tɘ.ˈsi.lio.ˌɡo.ɡo.ˈɡoːχ]
30 november. Mijn doucheschuim is op en met een kurkdroge huid heb ik iets speciaals nodig; van de drogist en die is er niet hier in Zoeterwoude . 
Voor 10 uur 's avonds besteld, volgende dag bezorgd, zegt de drogist op zijn site. Ik bestel op 28/11 rond het middaguur en krijg mailtje 1: Jouw (grrr) bestelling etc ... morgen, bezorgtijdstip tussen 11 en 6 uur. Mailtje 2 komt 's avonds: Jouw (grrr) bestelling is verzonden en wordt vanaf morgen aangeboden ... Mailtje 3 komt een dag later van DHL: 'Vandaag tussen 14 en 18 uur bezorg ik jou (grrr) ...
Ik ben de hele dag thuis, maar pakketje: ho maar!! 
29 november. Leidsch Dagblad:  'Het is bijna 3 jaar geleden dat zij de ijzers onder konden binden, op 24 januari 2013 om precies? te zijn.' 
27 november. Gisteren 'Ramirez scratchen' in Utrecht. Vroeg op, hartstikke koud en eerst auto krabben. Ko bracht me naar station Lammenschans waar ik Barthe zou ontmoeten, maar eerst Jan M. tegen het lijf liep en die had ik in járen niet gezien, leuk! hij was de eerste assistent bij Nic de Tombe, de platenzaak waar ik als student het mooiste bijbaantje dat je maar kunt bedenken had. Muziek is een dankbaar onderwerp;  we hadden dus genoeg om over te kletsen en Barthe was met een vriendin, dus dat kwam helemaal goed. 
Het treinverkeer was enigszins ontregeld wegens reparaties rond station Utrecht en dat resulteerde in een bus vanaf Woerden en weer een andere bus in Utrecht, dus pas na een kleine 2 uur reizen waren we waar we wezen moesten, een kerk in Utrecht. Een paar uur lekker heerlijke muziek zingen samen met een paar honderd andere scratchers, meest dames, in zwart met iets van rood. 'Navidad' ken ik inmiddels ook vrij goed. Na de generale, met Argentijnse solisten, zijn we hem gesmeerd. Via Schiphol dit keer, ook lang, maar iets comfortabeler. Altijd weer leuk, maar ik was wel kapot en lag om 11 uur in bed om vanmorgen pas om 9 uur wakker te worden. O, die oude dag ... 
19 november. Intocht van de goedheiligman in Zoeterwoude. De summiere optocht wordt voorafgegaan door een muziekje, maar zoals de traditie hier wil: helemaal voorop Joep, die een gelijkenis heeft met een afstammeling van een volk dat in vroeger tijden op kleine paardjes Europa bezette. (Je mag geen 'neger' meer zeggen en ook geen 'allochtoon' meer, dat is nu een persoon met een immigratieachtergrond; al heel lang geen 'mongool' meer, hoewel Joep graag zelf iemand voor mongool uitmaakt.) Joep, midden 40? - is trouwens behoorlijk zelfstandig, ik zie hem vaak door de straat fietsen, hij doet boodschappen e.d. Toen we hier na langdurig verblijf in Frankrijk hier terug waren en ik Joep voor het eerst weer tegenkwam en werd vrolijk begroet met 'Hoi Erna'! Heel wat anders dan Ko's Downie-kleindochter Sarah, die nog steeds maar weinig kan, al is ze bijna 10. 
De Sint reed in een soort dorpspausmobiel en een van de Pieten had alleen een zwart gezicht, witte kin, hals en nek duidelijk zichtbaar ...

13 november. Na veel aarzelen, nadenken, overleg etc heb ik in 2013 gekozen voor die éne boom in de tuin: een liquidambar. Hij groeit niet zo erg hard en heeft een niet te evenaren herfstkleur.

Het blad is lekker stevig en groot en dat kan ik dan ook prima gebruiken als inpakmateriaal.

In deze maand vergaar ik veel blad waarmee ik allerlei planten in de tuin toedek: Vooral winterharde fuchsia's hebben graag een bedje om hun voet. Ik hou veel van die fuchsia's, omdat ze vanaf juli onophoudelijk en meestal rijk bloeien. Inmiddels heb ik wel een stuk of 10 soorten, de meeste nog klein, maar ook een paar die wel een meter hoog en breed worden, een lust voor het oog in de zomer en nazomer.
Hieronder twee soorten. Rechts is Fuchsia maghellanica die in minder dan geen tijd tot een aardige struik uitgroeit. Een beetje verzorging in november en nog een keer in maart en je hebt er geen omkijken naar. Links heb ik ooit voor in een pot gekocht en persoonlijk vind ik dit een van de mooiste: F. 'Naaldwijk' , de naam doet haar - moet een dame zijn! - uiterlijk geen eer aan! Zij doet het fantastisch in de tuin. Stekken is ook nog eens heel makkelijk, dus als je wilt: laat het weten! Wel even wachten tot mei/juni ...

Bij de ACTION een mandje waar onze Muts precies in zou passen. Ze is er dan ook echt blij mee, al kijkt ze een beetje nijdig. Is haar normale uitdrukking, vaak aangevuld met platte oortjes en zwiepstaart. Maar ... langzaam maar zeker wordt het beter!

12 november. In de krant vanmorgen een moeilijke: in de Amsterdamse waterleiding duinen moeten de damherten gedecimeerd worden en dat betekent volgens de auteur, dat er i.p.v. de beoogde 800 damherten er maar 80 zouden moeten overblijven. De schrijfster weet óf niet wat decimeren betekent óf zij kan niet rekenen.

Ik kan niet bakken, maar we blijven het proberen. Ko heeft er wel belangstelling voor, maar moet wel af en toe opgejut worden. Samen komen we er misschien wel uit! Vandaag doen we gemberkoekjes. Die krijgen we wel eens bij Noor. Ze zegt dat het supermakkelijk is en wij weten dat ze overheerlijk zijn.
Morgen komt Marleen. Die bakt altijd taart als wij naar Monnickendam komen, ja, dan moet je wel. Toch?
Lekker, maar wel een beetje te hard. Van iets? zit er niet genoeg in.

10 november. Van de Postcodeloterij kregen we allebei een cadeautje in de vorm van een soort waardebon voor verantwoord voedsel, te besteden bij AH, voorwaar een prima cadeautje. Gisteren waren we in de buurt van AH en vulden twee tassen met boodschappen als een stuk of 5 pakken biologisch vlees, rund, varken & allerlei kip, en nog wat andere zaken. 14€ bijbetalen en dat was weinig. Ik begon thuis gelijk met een heerlijke runderlap voor ouderwets draadjesvlees, waar we van gesmuld hebben, met spruitjes! Maar heb nog voor 2 dagen meer over. Kan ik mooi gebruiken voor goulash. Toevallig heb ik daar een pak van staan, vermoedelijk afkomstig uit een kerstpakket of zo, want dat soort pakken koop ik ongeveer  nooit. 'Mix voor goulash' heet het, van Honig, en er staat nog 'vertrouwd' bij! De gebruiksaanwijzing luidt: 
zelf toevoegen
300 gram vlees
1 ui
1 rode paprika
125 gram champignons
1 blikje tomatenpuree
en dan vraag je je toch af wat er in vredesnaam nog in dat pak kan zitten. Peper en zout? Iets om het een beetje te binden? 
9 november. Bij kinderfonds 'De mama's' - prima instelling, trouwens - mag een kind geen druppel op een gloeiende plaat zijn. 
7 november. Vandaag een foto van een pestvogel. Er waren er gezien in Leiderdorp. De foto is uiteraard een foto van Adri de Groot van Vogeldagboeken en een wonder van kleur en compositie. Wow!!! 

En jaar of 50 geleden had ik ze in onze tuin in Oegstgeest. Ik herinner me, dat ze niet erg schuw waren en je ze goed kon bekijken.

1 november. Vanmorgen stond in de krant dat Sem was geboren, vermoedelijk ook als baby. Hij was de zoon van M. van der Voet en N.Been.
31 oktober. Humberto Tan, Latenight talkshow. Een bericht over 'De mooiste overlevende van de Holocaust' verkiezing - bizar genoeg trouwens - en dat is een 75 jaar oude dame over wie Marieke Elsenga iets interessants weet te vertellen: 'Toen ze geboren werd was ze nog baby'.
Als we naar Costa Rica gaan moet Muts mogelijkerwijs naar een kattenpension en moet ze de benodigde inentingen hebben gehad. Vandaag stond er derhalve een bezoekje aan de dierenarts in de planning, prikken tegen katten- en niesziekte, een chip en een algemeen onderzoek. Urine meenemen: dat had je gedroomd: we hadden de kattenbak gisteren al voorzien van de daarvoor geschikte korrels, het kattenluik dicht, maar mooi dat Muts niet wenste te plassen. Dan maar niet.

We zetten de transportkooi al een dag eerder in de kamer; vindt ze leuk! Evenzogoed op weg naar dokter veel gejammer, maar tot mijn stomme verbazing liet ze zich prikken en chippen (dikke naald) zonder een kik te geven. Ook terug naar huis heb ik geen piepje gehoord. Heel goed gedaan, Muts!

30 oktober. Een nieuw breiproject is een dekentje, dat t.z.t. resulteert in een soort staart van een zeemeermin. Eigenlijk niks voor mij, want ik moet het doen met 2 draden en op pennen 8, terwijl ik liever niet brei op dikker dan 3½. Maar het lijkt me een leuk cadeau voor mijn jongste kleinzoon, die iets heel zorgzaams heeft: iemand lekker toedekken bijvoorbeeld vindt hij leuk!
Bij het patroon hoort een mij onbekende steek. Ik probeer eerst volgens de aanwijzingen op het patroon, maar ben niet tevreden met het resultaat en probeer nog eens, weer niks. Uiteindelijk geeft mijn eigenwijze ik toe aan mijn verstandige en ga ik kijken op een filmpje op YT en daar zie ik hoe het wél moet. 
Verrassend. Vooral omdat de dame die de steek demonstreert een totaal andere benadering van breien heeft: zij houdt de draad met haar linkerhand vast, gekruld om  haar middelvinder links, en slaat niet om, maar maakt de steek met haar pen. En het gaat even snel!!! 
Bijna vriendjes! Slechte foto, bij avond, zonder flits. 
25 oktober. Al een jaar of iets meer heb ik last van - ik dacht mijn heup - bij het lopen. Niet elke dag, maar vaak een stekende pijn in mijn lies, maar ook soms achterin bij het rechterkuiltje in de onderrug. Gezien ik niet meer in een auto rijd en ook niet meer fiets, is lopen dé manier om ergens te komen en dan is het vervelend als lopen pijn doet. Naar de dokter dan maar. 
Er werden foto's gemaakt, maar daarop was alleen te zien, dat er slijtage aan de wervels was, normaal voor een bejaarde vrouw.
Dokter verwees me naar de fysiotherapeut. Daar kreeg ik het maximum aantal NIET door de verzekering vergoede behandelingen, maar het hielp niet zo en mevrouw fysio stuurde me als laatste redmiddel naar de podoloog. Die vond dat ik raar zwaaide met mijn rechterbeen, dat ook wat korter was dan links, en dat mij bekken scheefstond. Dat staat het al jaren en er valt niet te verwachten dat dat ooit nog goed komt. Podoloog bedacht, dat ik verstandige schoenen moest en zooltjes om het tekort rechts op te heffen en zo. 
Hele lelijke schoenen van meer dan 200€. Zelfs mij mooiste, echt mooie schoenen waren niet zo duur. Met daarin zooltjes van ook over de 200€. Tel daarbij een fors aantal ondeclareerbare behandelingen bij de fysio: het heeft ons al bijna 1000€ armer gemaakt. Maar goed, ik heb lelijke schoenen met een zooltje erin, ik trek ze aan en op mijn eerste wandeling door AH vanmorgen schoten pijn in mijn heupregio en tranen in mijn ogen. Zal mij benieuwen hoe e.e.a. uitpakt!

We hebben podoloog nog gevraagd naar het hoe en wat tussen de begrippen podoloog, pedicure en pedofiel, maar daar kon hij geen uitsluitsel over geven. Volgens ons hangt dat allemaal met elkaar in verband. Ja, dat is fout, maar ik vind hem nog steeds erg leuk. Net als: daar kraait geen hond naar.

Ik moest ook nog even naar de kringloop, want ik had breinaalden nr 8 nodig voor een nieuw project, een zeemeermindeken.

Daar stond deze prachtige vaas, volgens mij mondgeblazen glas, in superieure kleuren. Bij de Bosrand kan ik er voorbij lopen, maar deze kon ik natuurlijk niet laten staan voor zo'n luttel bedrag.

(De breinaalden waren er wel, maar het proeflapje klopt niet ... Moet ik óf gaan rekenen óf nog dikkere naalden zoeken. Getver! Ik brei het liefst op nr 2!)

24 oktober. Claire blijkt een hobby met mij te delen en houdt zich bezig met fotograferen van vnl beestjes bij haar in de buurt. Soms ook grote beesten, zoals de foto van de walvis een tijd geleden. Vandaag stuurde ze me een foto van een rainbow lorakeet in haar eigen tuin. Wij hebben ze afgelopen winter ook regelmatig daar gezien. Bijna niet te geloven, zoiets in je achtertuin.

Ze is vandaag jarig - in Australië al niet meer - en heeft van haar man een supercamera gekregen. Ben benieuwd wat ze daarmee gaat fotograferen!

Het is op dit blog wel allemaal beestjes de laatste tijd!

20 oktober. Verrassing op het dak!!

We waren zaterdag in de Oostvaardersplassen, op een plek waar, zo had iemand me verteld, vaak vossen te zien zijn. Zoals gemeld hebben we edelherten gezien en van die woeste runderen en zelfs het silhouet van een zeearend, maar vossen, nee die niet.

Noor en Tjeerd - bridgevrienden - gingen heel toevallig zondag naar de Oostvaardersplassen en zagen een zeearend, edelherten, runderen en een vos!

16 oktober. Die grote rooie logeert hier weer, Tinka is op vakantie. Steve weet de weg, Muts kent hem inmiddels, maar blaast in het voorbijgaan altijd eventjes achteloos naar hem. Steve is helemaal op zijn gemak. Zo lag hij vanmorgen op de keukenvloer, luid snorrend, met een blik op de bal waar brokjes in zouden kunnen zitten. 

Muts heeft eindelijk ook ontdekt hoe dat werkt, maar kan het de komende twee weken wel vergeten. Als er ook maar iets in de keuken gebeurt, dat op mogelijke verstrekking van voedsel zou kunnen wijzen is Steve ter plekke!

15 oktober. Wij deden een activiteit vandaag, zowaar! We gingen naar Stichting AAP, voor een rondleiding. Ik ben al lang donateur en wilde graag eens kijken. 
Er worden daar o.a. allerlei (mens)apen opgevangen, die voorheen in beroerde omstandigheden hun leven sleten, b.v. in een laboratorium, bij mensen thuis in veel te kleine ruimtes, in het circus. Vaak met allerlei lichamelijke klachten, kromgegroeid in te kleine hokken, dragers van nare ziektes als HIV en vrijwel altijd met ernstige psychische klachten. 
Met eindeloos veel geduld wordt hun een nieuw bestaan gegeven. Fiffy, de chimpansee op de foto, zit altijd onder een dekentje.  

Hier na zijn we gaan kijken in de Oostvaardersplassen en hebben o.a. edelherten gezien en gehoord: oktober, de tijd van het burlen; en we hebben een zeearend gezien door de megakijker van een vogelaar, maar ik heb niet veel meer gezien dan het silhouet van een enorme vogel.

14 oktober. Via MP heb ik een andere camera gekocht, want ik was niet blij met de vorige. Ik kon er niet goed mee overweg. Deze is nagenoeg nieuw, er waren een stuk of 15 foto's mee gemaakt! Het is ook een Panasonic, zoals mijn lievelingscameraatje/kameraadje, maar met een groter bereik.

Er zit een 'burst'functie op, kun je een hele serie foto's achter elkaar maken, misschien eentje goed. Nou ja, eendje dan? Maar nog niet echt goed ...

13 oktober. Ik mag graag winkelen bij Aliexpress. Rustig achter mijn computer bekijk ik, zonder hinderlijke muziek, zonder koude wind en zonder mensen die tegen je aanbotsen zonder 'pardon' te zeggen, de meest uiteenlopende zaken. Ga maar eens kijken op de afdeling herenonderbroeken. Niet dat ik die koop, maar toch: je weet niet wat je ziet. En alles lekker goedkoop!

Met het oog op de komende feestdagen kocht ik een tamelijk lelijke, maar wel feestelijke top. Chinezen zijn over het algemeen erg aardig bij het handelen en doen vaak een klein cadeautje bij de bestelling. Bij  de bloes twee haarbandjes voor kinderen, zoals links op de foto. Muts speelt er soms mee.
De bandjes lagen op tafel toen Joop even langs kwam, voor koffie en w.s. een computerprobleem. 'Wat zijn dat toch?' vroeg hij mij en voegde eraan toe: 'Ik zie ze overal op straat liggen!' Toen ik vanmorgen boodschappen ging doen lette ik daar maar eens op en ik was nog geen 20 meter buitengaats of ja, hoor, daar lag er een. Wat zou er aan de hand zijn?

11 oktober. Nooit eerder gedaan, maar een tijdje geleden heb ik mijn 'hulp' opgezegd. Ik betaalde haar dik en verwachtte adequate respons, maar kreeg het niet. En toen ze met mooi weer niet kwam, omdat het mooi weer was, had ik er genoeg van.
Uit pure recalcitrantie heb ik Momo - mijn Franse parel, die ik erg mis - een doosje noga gestuurd, er wat euri op geplakt + het verhaal dat erbij hoorde en o.a. de mededeling, dat ik haar miste. Momo belde vroeg op een morgen op om te melden dat ze verheugd was over het pakje, dat de noga al half op was en dat ze erg moest lachen om het verhaal, dat ze amper kon geloven!
Momo kon b.v. als geen andere mijn theepot schoonmaken. Ze glunderde altijd als het was gebeurd en het ding er als nieuw uitzag. Ze wilde ook niet vertellen hoe ze het deed, want dan kon ik het ook, haha! Ze was echt trots op haar werk en terecht, trouwens. 

Maar ja, nu moeten Ko en ik zelf aan de slag en dat valt eigenlijk reuze mee, in samen een uur even flink doorwerken is het gepiept en vandaag hadden we tijd en zin in dingen die nooit gebeurden: de ramen gelapt en de vitrage gewassen. Ook dat was eigenlijk zó gebeurd. 

Toen mijn kinderen klein waren had ik ook zo'n fantastische hulp: Mevrouw van Veggel. Jarenlang is ze mijn rechterhand geweest, ze was als een oma voor de kinderen en bovendien hebben we heel wat af gelachen! Ze was een beetje stout, leuk! Helaas 3 jaar geleden overleden, stokoud was ze! Foto van in het bejaardenhuis, bij de kapper, 92 of zo en nog steeds van die ondeugende ogen!
7 oktober. Onze vriendin Noortje heeft een heel bijzonder beroep: zij keurt winkels. Ze is begonnen met bakkerswinkels en doet nu ook groentezaken. Noor is helemaal wég van een groente- en fruitwinkel in Maartensdijk, Landwaart heet ie, foto rechts. Landwaart heeft dus juist een 3 sterrenstatus gekregen, helemaal terecht, dat kun je eigenlijk al zien op de foto.

Ter ere van de 3 sterren heeft de zaak een taartje in hun aanbod en Noor kwam er vanmiddag eentje brengen. Iets verrukkelijks, met een krokante bodem, iets van peren onderin en nog allerlei zaligs bovenop. het is dat ik voorzichtig moet zijn met suiker, anders was het taartje nu w.s. al op geweest: hemels. (Daar zijn die sterren w.s. geplukt!)

De Cox viel een beetje tegen. Misschien ben ik de smaak vergeten, lekkere appel, maar geen o-ja-mmm-ervaring!

Ik had laatst eens gehoord van pizza van een Turks brood. Geprobeerd,maar niet geweldig. Gezien wij ruim genoeg hebben aan een half Turks brood had ik de andere helft in de diepvries en daar nam hij veel plaats in beslag. 
Voor de lunch: doormidden gesneden tot 2 platte halve manen, boter op beide helften, geraspte oude kaas en plakjes olijf uit een potje - nog over van de tegenvallende pizza - en een paar kleine klontjes boter bovenop. In de tot 190°voorverwarmde oven, 15 minuten. Dat was wel heel lekker!

6 oktober. We hebben een afspraak op het gemeentehuis, want zo gaat het tegenwoordig: je maakt een afspraak, omdat je een nieuw paspoort nodig hebt en dan nog een om het weer te komen halen. En je krijgt e-mails om de afspraken te bevestigen en dan nog een keer om je eraan te herinneren. Wat een flauwekul!

Na 'U mag hier tekenen' en zo, de gebruikelijke gunsten die je worden aangereikt, mocht ik ook mijn vingertoppen laten doorlichten. Ik zou een ideale maat zijn voor een inbreker of zo, want ik heb geen vingerafdrukken meer. De huid aan mijn vingers laat een keer of 3 per jaar los. Misschien daardoor? Of gewoon versleten?

Van Joop moesten we naar de groentenboer in het dorp en daar vonden we ouderwetse Cox Oranje! Mmm!

4 oktober. Dierendag. Op de tafel in de keuken ligt een dingetje, dat mijn aandacht vraagt: 1 of 1½ mm breed, 3mm lang,  donker, glanzend, aan één kant plat. Wat zou dat in vredesnaam wezen? Ook Ko kan niks verzinnen en het doet mij het meest denken aan b.v de afgebroken hoorn van 'n schaap van de kerststal. Maar de stal is al heel lang niet meer bij ons en de hoorns waren helemaal rond.

Ineens schiet me wat te binnen: de vorige week heb ik de letterbak uitgestoft. Na even speuren vind ik het staartloze beestje, een Siamese kat van 2 cm. Nu is poes weer heel.

3 oktober. Het mag dan 3 oktober wezen, maar dat stuurt niet iedereen naar de kermis. Ons tenminste al jaren niet meer: wij krijgen vandaag een daktuin.

Een tijdje geleden is het dak al ge(p)repareerd. Nu kwam er eerst worteldoek op, daarna substraat voor de sedum en tenslotte de plantjes. Het ziet er nog niet echt leuk uit, want het moet even groeien. En t.z.t. moet ik wel minstens 2x per jaar gaan wieden!!

En nu wordt het tijd om voorbereidingen te gaan treffen voor de hutspot.

1 oktober. Een onalledaagse zaterdag bracht ons vandaag in Noord Holland. Daar komen we niet zo vaak en op de heenweg brachten we eerst een bezoek aan Adinda, de vrouw van Ko's neef die begin dit jaar vrij plotseling is overleden. 
Met haar heb je bijzondere gesprekken en niet alleen over muziek - ze is koordirigente - maar ook over hoe het écht met haar gaat, waar ze tegenop loopt in de voor haar zo veranderde omstandigheden. Boeiend.

Tjeerd, die we kennen van LBC en waar me bevriend mee zijn geraakt, had ons uitgenodigd voor een bezoek aan het bedrijf waar hij werkt: BEJO, zaadhandel, in Warmenhuizen, vandaag open dag. In dat bedrijf draait alles om groentenzaad.

De foto van een portie zaad is helaas niet scherp ...

We gingen eerst buiten velden met gewassen bekijken. 

Aan het begin van de route: al gelijk de eerste prijs voor de zwaarste kool: 20 kilo woog hij, maar dat kun je op een foto niet goed laten zien als er geen kool van gebruikelijk formaat naast ligt. 

Een koolveld is trouwens wel heel mooi.

Verschillende soorten wortels waren er ook, w.o. een die paars was van buiten en heel mooi rood van binnen.

Boven paarse boerenkool en eveneens paarse baby-broccoli (bimi?). Dat moet heel lekker zijn , maar bij de supermarkt hier hoef ik er voorlopig nog niet naar te zoeken. 

Om te zorgen voor een goede aanwezigheid van bijen en andere bestuivers, brede stroken met wilde bloemen: hier met een erg mooi kleurtje klaproos! De kleur was echt zo, naar het paars toe.

Om een of andere reden waren er ook mensen met roofvogels en uilen. Mooie beesten, al vond ik het een beetje zielig dat ze af en toe van hun zitplaats afvloegen, niet weg konden door een touw aan een poot en op de grond terecht kwamen, maar zelf wel weer snel op hun zitplaats terugkeerden. Onder een fraaie oehoe. Wat een imposant beest!

Rechtsonder een van de enorme bedrijfshallen.

Zaad wordt aangeleverd, moet worden schoongemaakt op allerlei manieren, gesorteerd op grootte, getest op ziektes en schimmels, geprepareerd voor snelle en gelijktijdige ontkieming; het is onvoorstelbaar wat er allemaal voor komt kijken. Linksboven een machine die zakjes vult met de juiste hoeveelheid zaad en dan het juiste aantal zakjes verpakt in een doosje om te verzenden.
Ik vond het laboratorium erg leuk, waar uitgezocht wordt hoe de kiemkracht is van de verschillende soorten zaad. Zou ik zelf 'n leuk soort werk gevonden hebben. Rechtsboven een foto van een 'peterseliewortel', wit en met loof als - en geur van peterselie: ik ga hem morgen proberen!
28 september. Uit de krant: 'Waakhond tikt webwinkel op de vingers'. 
27 september. Burgerlijke stand in de krant vandaag: een Xepp en een Xemm, van verschillende ouders.
25 september. Foto's heb ik (nog) niet op die paar hieronder na. Gisteren was het lustrum van LBC, 75 jaar. In Luxor Leiden had vnl Inge N. het feest georganiseerd en wel tot in de puntjes! Aan alles was gedacht, gebakjes met een schildje met LBC75, placemats met foto's van LBCers, een woordje van dank en een bloemetje aan iedereen die een bijdrage had geleverd, de jarigen, maar liefst 3 en er was nog een 4e maar die was er niet bij, werden gefeliciteerd. Van alles.
Nu had Herman B. me een tijd geleden gevraagd of ik hem wilde begeleiden als hij met dat feest wat liedjes ten gehore zou brengen. Hij wilde dat doen op melodieën van de Schöne Müllerin, niet echt geschikt voor zo'n avond, leek me.
We moesten gisterenmorgen al vroeg ter plekke zijn, want we hadden de digitale piano van Tinka mogen lenen en die moest geïnstalleerd worden. Waren ze daar bezig om 200 ballonnen op te blazen. Ik ben niet van de ballonnen, want ik haat onverwachte knallen en word gestrest in de buurt van ballonnen (en onweer, en vuurwerk, en etc). Dat bederft voor mij al een beetje het plezier. Pianospelen voor publiek is ook al niks voor mij, maar Ko had gelukkig twee stukken van de vijf voor zijn rekening genomen.

Goed, het feest begon uiteraard met bridgen. We speelden niet op ons best, ik vooral heb aardig zitten blunderen. Maar afgezien van een prijs voor het paar met de hoogste score - de Alphense maffia had weer eens gewonnen - werden de prijzen verdeeld via een surprisekaart. Daar had Ko er een van en zo bemachtigde ik een prachtige kalanchoë i.p.v. de geijkte wijn, waar ik al eens een opmerking over heb gemaakt op de ledenvergadering. 

Er was een lange en volslagen oninteressante speech van de ambassadeur van de bridgebond; een kort praatje, zeer to the point, van Daniëlle A., die voorzitter is van het district Leiden, en later nog een leuke van onze eigen voorzitter, Nol M. Er was een troubadour, die zichzelf begeleidde op een gitaar, alleen te horen waar hij toevallig aan het zingen was, maar dat leek leuk te wezen. Ik heb hem niet gehoord, want Ko en ik zaten in afwachting van onze beurt, in de buurt van de keyboard.

Het optreden was een regelrechte ramp, geheel voorzien door Ko en mij: er werd uiteraard doorheen gekletst, want het interesseerde nauwelijks iemand. De meeste mensen willen muziek waarop je kunt gaan meeklappen (grrr) of meedeinen, het is nou eenmaal zo. Dat niemand luisterde maakte het pianospelen wat minder eng, dat was een puntje positief.

Daarna lekker eten, aan tafel met Kees V. en zijn aardige vriendin: zij had een beeldschoon bloesje aan, bleekroze en halftransparant met over de boezem ton-sur-ton geborduurde korenaartjes; Danielle A. in weer een fraaie zijden jurk; ik kijk altijd met genoegen naar de creaties die zij draagt. (Ik kijk sowieso graag naar wat iedereen aan heeft: er waren weer 2 kerels in NB een korte broek, op een feest!!! gatver! Marga S. heb ik, geloof ik, nog geen 2 keer in dezelfde outfit gezien en ik ken haar al een jaar of 15; volgens mij heeft die een inloopkast met kleding formaat onze slaapkamer! Ze is altijd smaakvol gekleed.) Ook  Peter D. - we kregen het even over muziek - die Rachmaninov stoffig vind, een cello doet hem aan hijgen denken, Beethoven vindt hij prachtig, net als de Carmina Burana: we waren het dus gloeiend oneens - zat bij ons aan tafel en Ko. Bepaald geen onaangenaam gezelschap. 

Aan het eind van de avond was ik kapot, maar ook blij dat dat suffe optreden voorbij was en ik ga nooit meer iemand in het openbaar begeleiden!!! Evenzogoed was het feest op zich geweldig.

19 september. Ik zit samen met Muts tv te kijken: David Attenborough in Madagascar. Muts vind beestjes op de TV net zo interessant als ik! Normaliter ligt ze naast me op de bank, in een ovaaltje van 30 bij 15 in mijn arm, kop in mijn hand en zo klein mogelijk!

Het dak is nog niet echt naar onze zin; er blijven plassen op staan en we weten niet of dat wel OK is als t.z.t. de plantjes erop gaan. Woensdag wordt het bekeken.

14 september. Het dak boven de keuken moest nog altijd gedaan worden en toen we vorige maand een lekkage hadden was het duidelijk dat maar eens moest gebeuren. Barry en Theo, die 3 jaar geleden hier al allerlei loodgieterskarweien deden, kwamen, vrolijk als altjd, het karwei klaren.

Toevallig was er de laatste keer dat ze er waren bijzonder warm, vandaag ook 30+°. 

13 september. Al een paar dagen een vliegenplaag. Het is nu nog geen 1/2 11 en al 8 vliegen doodgemept, Ko ook een paar. Geen idee waar de krengen vandaan komen!
Er waren ook dagpauwogen vandaag, wel 3 tegelijk. Dat lijkt weinig, maar is veel in een tuintje van niks. Vanmorgen en vroeg in de middag heb ik geprobeerd foto's te maken. Ze zijn niet schuw - er kwam er zelfs een op mijn rok zitten - dat was het probleem niet, maar ze klapten de hele tijd hun vleugels dicht. Maar nu de zon weg is zitten ze gewoon open en bloot mooi te wezen. Weer wat geleerd: ze laten zich niet in de zon fotograferen! 

12 september. Dat het skelet van Tyranosaurus Rex inmiddels in Leiden is aangekomen en te bezichtigen valt kan niemand in deze omgeving ontgaan zijn. Sinds een paar dagen kun je gaan kijken: eerst melden wanneer je wilt komen en kijken of dat kan, maar mooi weer, geen vakantie, maandag en een onmogelijke tijd: we konden zo naar binnen met de twee toegangskaarten die ik al anderhalf jaar in huis had!!!

Het skelet zelf is heel indrukwekkend: 12,5 meter lang. Trix, zoals ze genoemd is, dateert van 66 miljoen jaar geleden en wordt zelf op 55 jaar oud geschat. Een tand is ongeveer 12 cm en daar had Trix er een heleboel van! Het skelet is nagenoeg compleet. Een paar botten waren met een 3D printer nagemaakt. 
Het is een vrij korte tijd in Naturalis te bezichtigen, dan gaat Trix op reis. Naturalis wordt intussen verbouwd en daarna komt ze er in 2018 definitief wonen. 

De expositie begint heel leuk met een soort animatie met dino's, levensecht nagemaakt in een zo natuurlijk mogelijke omgeving. Stomme Erna had alleen haar camera in de macrostand.

Voor kinderen is het echt enig, hoeweel ik me kan voorstellen dat ze wel bang zouden kunnen worden van die kop met tanden. 

Omdat er niet bekent is hoe het vel van het beest er heeft uitgezien kunnen ze met spuitbussen ideeën aanbrengen  op een model. Hier zijn twee enthousiastelingen bezig de rode ruitjes en het geel van voorgangers weer ongedaan te maken.


11 september. In het Leidsch Dagblad stond dit weekend een tekening van het Gravensteen, gemaakt door ene Jacob van der Heijden. Van een architectenbureau dat in 1905 werd opgericht en gevestigd op de Garenmarkt. Leuk, zo'n gedetailleerd portret van het uitzicht uit mijn ouderlijk huis. Naast het, meen ik, 3e boogje van links, links van een blauwig paaltje, konden wij als kinderen tussen de spijlen door. Er is nog altijd een kuiltje te zien in de bakstenen, waar wij onze voet zetten!

Ik ben nog altijd niet erg gelukkig met de poes. Echt vervelend vind ik dat ze soms zonder enige aanleiding haar tanden in je hand zet, niet tot bloedens toe, maar toch! en haar nagels daarbij gebruikt. Ik had vroeger een handig tangetje om kattennagels te knippen, maar ik weet niet waar dat gebleven is. Nieuwe zoeken. En ze geeft met enige regelmaat over. W.s. als gevolg van schrokken en daarom krijgt ze eten in veel kleine porties.

Maar ze vind het wel gezellig om bij ons in de buurt te zijn, dus ligt ze tegen mij aan als ik voor de buis zit, of bij Ko op schoot. Als ik buiten ben is zij er ook. Verder kijkt ze graag naar natuurfilms op de TV, vooral als het over vogels gaat, maar kleine rennende beestjes vind ze ook leuk. En ze heeft een heel gezellige manier van de bak gebruiken.

10 september. Er gebeuren vaak opwindende dingen in Nederland. Zo meldde het Leidsch Dagblad vandaag, dat een kerk in Amsterdam hallucinerende thee mag blijven invoeren.
9 september. Op zolder vond ik een opschrijfboekje met daarin onze wederwaardigheden in 2002, toen we ons huis in Frankrijk kochten. In die tijd was er nog geen digitale fotografie, althans niet bij ons in huis, en een blog bijhouden hoorde ook nog niet tot de min of meer dagelijkse bezigheden, maar ik schreef wel op wat we allemaal deden. Ik word gewoon moe als ik het lees!!
Vanmorgen heb ik e.e.a. toegevoegd aan deze site, dan is het een wat completer geheel. Ko had al het e.e.a. beschreven vanaf de verbouwing daar., misschien komt er daar nog wel eens iets bij, ik ben vanmorgen bij oktober opgehouden. 
  7 september Er gebeurt niks dat het vermelden waard is!
Ko is doende een probleem op mijn tuinsite op te lossen. Dat bestaat uit het volgende, heel ingewikkeld: als ik een foto maak en er iets bij schrijf over een bloem of plant, komt de naam erbij en die naam wil ik graag zien opgenomen in een lijst van bloemen/planten met zo'n alfabet, zodat je iets dat je zoekt makkelijk kunt vinden. Dat heeft Ko indertijd geregeld en als ik nu een naam opschrijf moet ik hem markeren en op iets klikken dat 'plant vet' heet, dan wordt de naam in mijn schrijfsels dik van letter en cursief en komt automatisch in die alfabetische lijst. 
Een paar jaar geleden al kreeg ik het commentaar dat botanische (Latijnse) namen met een hoofdletter dienden te worden geschreven, maar ik deed het nog niet goed, want dit voorjaar hoorde ik, dat ze ook cursief geschreven moesten worden, althans het botanische gedeelte. De gegeven naam, i.e. de naam die de kweker heeft mogen bedenken, moet tussen aanhalingstekens en NIET cursief. Sindsdien maak ik in plantvet de soortnaam, via markeren en ongedaan maken, weer gewoon i.p.v. cursief en daar komt het probleem: dan komen ze niet meer in de lijst terecht!!! Is Ko aan het oplossen.
In dit boeket staat vooraan Rosa 'Indigoletta', om aan te ruiken; daarachter - let op - een afgebroken stengel van Sedum telephium ssp rupechtrii 'Pink Dome' en dan nog uitgebloeide Scuttelaria en wat Verbena bonariensis en zo. Het klinkt allemaal erg opschepperig, maar het is verbazend makkelijk in het gebruik dat planten een Latijnse naam hebben, overal ter wereld hetzelfde. Ik kan net zo makkelijk planten bespreken in Nederland bij de tuinclub of op het Plantarium, als in Engeland of Spanje. Van geen enkele plant in het boeket weet ik een Nederlandse naam, behalve dan dat er vooraan een blauwe roos staat. Die heerlijk ruikt trouwens.
23 augustus Dit ziet er zo gewoon uit, maar er zit veel geduld achter het plaatje. Muts is erg schichtig en zo'n rode reus in huis is buitengewoon eng. De vorige keer dat Steve hier was, 'n paar weken geleden, woonden de twee min of meer gescheiden, Muts boven, Steve beneden; aan het eind van die periode lieten we 's nachts de deur naar de gang open. 

Op een gegeven moment krijg je er genoeg van om steeds naar boven te moeten en op te letten - Steve mag graag eten, hij pakt alles wat hij kan krijgen -  met de maaltijden en is de plaats van de voedselverstrekking alleen de keuken geworden, maar Muts at tot voor kort op het aanrecht. Een kat op het aanrecht is helemaal niet de bedoeling, maar je moet toch wat. 
Vervolgens de bakjes op de vloer, maar meters uit elkaar en nu eindelijk gewoon waar ze horen.

22 augustus De Olympische Spelen zijn afgelopen. En wat wordt er toch enorm gezeurd in dit land: te weinig medailles zouden er door de Nederlandse ploeg zijn gewonnen. Ik vind, dat ze top gepresteerd hebben, ongeveer net zo goed als de Britten en bovenaan de lijst van winnaars versus het aantal inwoners van ons land. 
Nederland 17 miljoen inwoners / 19 medailles; Engeland 64 miljoen inwoners / 60 medailles; Amerika 318 miljoen inwoners / 119 medailles; Rusland 143 miloen inwoners / 45 medailles en China!!! 1357 miljoen mensen daar en een schamele 70 medailles.  ZO!!

Foto: de surfer Dorian van Rijsselberghe

21 augustus Ko jarig. Voordat e.e.a gevierd kan worden moeten er wat aanpassingen aan het interieur worden gepleegd: even flink stofzuigen, wat extra stoelen regelen en de tafel prepareren. Daar kan nog een stuk meer tussen dan we gewoonlijk al hebben. Alle troep, agenda's, bak met potloden en pennen, fruitschaal, pillen etc eraf, want de tafel groter of kleiner maken kost wat geweld. Als ie toch helemaal leeg is moeten we hem gelijk maar even goed schoonmaken. 
Het eerst gebruikte lapje was wel behoorlijk vies. Ik maak heel vaak schoon op de plek waar we eten, maar met de rest van het redelijk grote oppervlak neem ik het niet zo nauw en het stuk dat in de garage stond was een jaar niet gebruikt (ik was met mijn verjaardag in Australië). 6 keer heb ik gepoetst tot het lapje schoon bleef! 
Later thee gedronken - allemaal theedrinkers, ik heb wel 8 potten gezet vanmiddag en na het eten - , een glaasje erná, eten en veel ijs toe met de usual suspects en één nieuw gezicht: Cor was er ook, helemaal uit het oosten van het land, en voegde zich moeiteloos tussen Frans, Joke, Joop, Meindert, Jaap, Kees, Margriet en Rikky. Altijd weer gezellig
.
Een tijdje geleden kocht ik via MP een korenblauw jasje. Iedereen vond het leuk staan en dat was ook zo, maar de manier waarop het gemaakt was deugde niet: het 'viel' niet goed; bovendien ging al snel het nepleer aan de hals afbrokkelen. Uiteindelijk heb ik het zonder veel spijt in de kledingbak gegooid. Op zoek naar een ander jasje dan maar. 

Ik ben dol op leren jasjes, maar niet van naar de leren-jasjes-winkel en dan 400€ neertellen voor een jasje dat ik nog maar een paar jaar zal kunnen dragen. Gelukkig is Marktplaats altijd goed voor wat speurwerk en na vrij lang zoeken vond ik een ander exemplaar, nu wel van echt leer, een goed model ook, maar veel te lange mouwen, wel tot mijn vingertoppen. Je moet altijd maar afwachten wat je binnenkrijgt, foto's zeggen niet alles.

Die mouwen heeft de meneer van de Turkse kleermakerij in de Winkelhof Leiderdorp werkelijk vakkundig ingekort en het was ook niet duur. Dat is een tovenaar, die Turkse kleermaker. Mijn laarzen heeft hij ook al zo fraai opgeknapt. De schoenmaker aarzelde en het zou minstens 100€ kosten, de knappe (ja ja!) Turkse meneer deed het zonder aarzelen voor 25. Ook nog een heel leuke winkel. Onthouden allemaal!!! Leuk jasje, hè?

18 augustus Steve logeert hier weer een dag of wat. Hij mag graag 's morgens even het dak op gaan. Vindt ie leuk, Joost mag weten waarom.

Vandaag uitje met de plantenclub. We belandden o.a. in een reuzeleuk huis (met ook een leuke tuin) in Scheveningen, met een grote kelder: bridgetafels en een bar. Aan de muur een gobelin; kon ik dat eens van dichtbij bekijken. Niet geborduurd, maar geweven. De meneer erop houdt een muffin in zijn hand, voor die fazant er bovenin. 

Toen ik 's middags boodschappen ging doen werd ik geconfronteerd met de praktijk van verhuftering in Nederland. Ik kwam eerst 2 keer een ouder of groot- tegen. Op een smal gedeelte van het trottoir begeleidden zij een klein kind op een fietsje. Geen van beide volwassenen kwam op het idee om tegen het kind te zeggen, dat het even moest stoppen.
Even later ging ik naar buiten door de zichzelf openende deur van de supermarkt. Aan de andere kant van de deur stonden twee jonge mannen. Denk maar niet dat die een oud vrouwtje eerst naar buiten lieten gaan.

17 augustus BRIDGE De finales van de zomerdrives bij LBC vinden in deze week-met-veel-sport ook plaats. Niet zo spannend als b.v. het volleybal van gisteren, maar toch leuk. Ko en ik  spelen meestal met zeer wisselend succes. We hadden ons de eerste avond al geplaatst voor de finale, maar vorige week b.v. was miserabel met 32%. De finale van de B lijn wonnen we glorieus met NB 69% en dat is idioot veel. Aan één tafel scoorden we 94%, 3 tops en een gedeelde top.

De prijzentafel stond vol drank, daar word ik altijd een beetje chagrijnig van, want de prijzen bestaan ALTIJD al uit wijn. Ik heb niks met wijn en zou liever een goede pen krijgen b.v., die hoeft toch ook niet al te duur te zijn, maar helaas: ik ben er 30 of 40 jaar geleden al over begonnen en het zal wel nooit lukken om daar verandering in te krijgen. 
Gelukkig lagen er ook een paar boeken tussen al die flessen en ik had uit voorzorg al wat achterflappen gelezen mochten we bij de bovensten uitkomen en nog keuze hebben. Dus toen we als 2e paar - de winnaars van de A lijn eerst natuurlijk - naar voren konden komen ging ik direct op 'mijn' boek af. Gekke Gerrit, de eerste prijs was geld: onze inschrijvingen op de zomerdrives retour!

Het leukst was echter dat we 7sans boden en maakten, want dat komt maar eens in de zoveel jaar voor. 
Een van de tops was trouwens heel sneu voor de tegenpartij. Mijn linkerbuurman opende 2Ha, zwak en 6+krt en dat zouden Ko en ik ook gedaan hebben met zijn kaart. Ko past, zijn partner past en ik heb 16 punten met een singleton harten, dus ik doubleer. Links past, hij kan niet anders en Ko maakt er een strafpas van. (voor niet bridgers: als je partner in de beginronde doubleert noem je normaliter je beste kleur, maar als dat toevallig de kleur van de vijand vóór je is kun je passen en er een strafpas van maken; dan wordt het bod gedoubleerd tegengespeeld). Arme Koos ging maar liefst 5 down, want Ko zat achter hem met AV10xx in harten. Wij hadden uiteraard zelf kunnen spelen, maar zelfs een slem levert (niemand kwetsbaar) minder op dan 5 down gedoubleerd.

16 augustus We kijken naar volleybal, Olympische Spelen, Nederlandse vrouwen tegen Koreaanse. Nederlandse meiden spelen goed en staan nu voor. Altijd leuk, volleybal, om naar te kijken. Ze zouden alleen dat kleffe gedoe met die handjes eens moeten verbieden.

 

 

 

Dat het bepaald geen mooie zomer is geweest kun je hier goed zien. De verbena groeit gewoon door de zittingen van 3 tuinstoelen heen!! Die zijn de hele zomer niet van hun plaats geweest.

Een onverwachte ontdekking, op YouTube notabene. Eerste optreden van Erna bij Twee voor Twaalf, in 1979 bij Joop Koopman.
14 augustus Bij het wegknippen van uitgebloeide rozen werd ik gisteren door iets gestoken. Niks gezien, een klein, fel prikje, dat was alles, ik zag zelfs geen inslagplekje. Direct paracetamol erop en binnen een minuut of 10 was de eerste pijn weg. Pijn, wat heet ...het stelde niks voor. 

Maar een paar uur later begon het te jeuken en nu is bijna mijn hele onderarm rood en opgezet en vannacht ben ik wel 3 of 4 keer wakker geworden door de irritatie. 
Als ik nog een keer leef ga ik medicijnen studeren en dan onderzoek doen naar jeuk!!! (En viool spelen, maar dat is een ander verhaal.)

Het erge is dat mijn paracetamoltheorie aan duigen is. Ik heb géén idee welk beestje verantwoordelijk is, misschien een spinnetje? 

13 augustus Die rooie, zoals hij oneerbiedig genoemd wordt, logeert weer een weekje hier. Tinka is bij buitenkunst in Drenthe, daar zit ze in een natuurgebied en zijn katten ongewenst, dus hebben we Stevie gisteren opgehaald in Dronten, want daar was ze afgelopen week. 
Muts en Stevie kennen elkaar inmiddels wel, maar Muts is een enorme stresskip, zoals Tonkie dat zou noemen, en ik moet wel oppassen dat ze de gelegenheid krijgt om te eten, want eten, ja dat doet Stevie heel graag en het is hem aan te zien!
Nu heb ik onlangs voor Muts een voederbal gekocht. Je stopt er brokjes in en als een kat ermee speelt vallen die er uit: tegen schrokken en voor meer lichaamsbeweging. Muts is er te stom voor, Stevie had direct in de gaten wat het doel was van dit speeltje! Hij beheerst zowel de tackle als de kopbal. 
12 augustus Een creatief stukje Nederlands in het LD vanmorgen: 'Politie en cliënte zouden moeten gaan praten om de negatieve spiraal over en weer te slechten'. Hoe verzin je het!
11 augustus Wat een akelig slechte zomer! Vandaag 14° met regen, de verwarming was NB aan. Als het flink regent zit er een kauw onder het afdak bij de buren, beetje pitten, beetje veren poetsen. Foto is van ver en door een raam heen. De temperatuur haalde overigens de krant, de koudste augustusdag in 20 jaar.

Gelukkig hebben we natuurlijk altijd van alles te doen. Ik ben - vast in de stemming - aan een dikke wintertrui bezig, een makkelijk model naar voorbeeld van een trui die een juffrouw in 'Mad men' droeg. Heel goed te doen bij de TV en de Olympische Spelen, maar wel veel steken op de naald in de eindfase: 260! de wol is ook nog tamelijk dik voor mijn doen, dus het is dringen geblazen op de naalden.

Verder is er het lustrum van de bridgeclub in aantocht en een medelid heeft verzonnen, dat er wat liederen moeten komen en of ik die maar even wilde begeleiden. Voor de melodieën heeft hij maar liefst Schuberts 'Die Schöne Müllerin' gekozen. Ai!! 
Ko heeft natuurlijk trucs via de computer tot zijn beschikking, maar het importeren van de bladmuziek levert vaak fouten op en die moeten er dan eerst uit. Dan past de toonaard niet altijd bij de stem die het moet zingen en moet e.e.a. getransponeerd worden naar een andere toonsoort. Daar gaat het vaak opnieuw mis en als e.e.a hersteld is, moet het - en dat is het lastigst - zo worden aangepast, dat ik het kan spelen. Een octaaf is vaak voor mijn kleine handen al te veel, maar ook verder moet het niet al te ingewikkeld wezen. 
Een verdraaid gecompliceerd karweitje, want het programma om op de computer partituren te bewerken moet je eerst leren. Je vergist je zo maar, want een noot moet over een beperkte ruimte, millimeterwerk, vervoerd worden b.v. en dan moet je lengte van de noot e.d. kunnen aanpassen, rusten invoeren of wegvegen etc. 
De piano (ik moet het kunnen horen) staat niet naast de computer (af en toe betrap ik me willen spelen op de computer, haha!) en op een velletje papier op de piano kun je niet schrijven. Ik word er af en toe zo kriegel van dat ik maar onkruid wil gaan wieden, maar regent het ...

8 augustus We vinden er nog steeds niet echt veel aan, maar af en toe is er een moment van grote aanhankelijkheid en dat is wel erg lief: Muts in rust.
3 augustus Tonkie heeft een nieuwe hond, Perro. Wat heet: nieuwe hond ... ze is al (bijna) 7 en heeft járen in een asiel in Spanje gezeten. Het is een onwijs lief beest en ze ziet er leuk uit.   
Het grappige is, dat ze me direct bekend voor kwam. In 2011 heb ik in Nimes een foto gemaakt van een hond die ik daar toevallig tegenkwam. Omdat ik het zo'n leuk beest vond heb ik gevraagd of een foto OK was en hoe de hond heette en dat was Jeska. Die foto staat ergens in de zomer van 2011 op deze site. 
Het haar van Tonkie's hond wordt nog wat langer, want ze werd voor de vliegreis om een of andere reden geschoren. 

Ik maak zelden een foto van een onbekende hond, maar ik viel enorm op het type. Is het niet grappig, dat mijn dochter haar hond uit een asiel in Spanje laat komen (hartstikke duur!), omdat ze helemaal weg is van het type hond?
Cor liet me weten dat dit een Picardische herder is. 

2 augustus 'Mis je Frankrijk?' Dat wordt me regelmatig gevraagd. Nou, meestal niet. Ik mis de leuke viertallencompetitie en de lange zomers, maar dat is het eigenlijk, want er staat veel tegenover. Ik kan hier elke dag boerenkool met rookworst eten, toch?

Alleen vandaag ... Het is k.weer, 17°, regen.  En dat op 2 augustus, gatver. 
Met dit grauwe zomerweer mis ik ook het uitzicht. In Frankrijk keken we vanaf ons balkon zo het dal in, kilometers ver en altijd aantrekkelijk. Hier hebben we 3 uitzichten: voor is gewoon de straat, net als altijd. Maar aan de keukenkant, waar we veel zitten, heeft iemand zijn camper gestald. Die staat er al 2 weken en is alleen in het weekend even weg geweest. Nog erger is achter; dat is al geen verheffend uitzicht, op schuurtjes en was die hangt te drogen; sinds een paar dagen heeft iemand een schilderij aan de schutting gehangen. Een AFSCHUWELIJK LELIJK  schilderij, grrr. 

24 juli We deden gisteren een middagje met J&J en Attie en Willem. Attie is een nichtje van Joke en al 70 jaar een vriendin van mij, en Willem is haar man. Af en toe ondernemen we iets. Meestal moet dat 'iets' met bootjes zijn, niet alleen Joop, maar ook A&W zijn van de bootjes. 
Dit keer werd het het Katwijks Museum, erg leuk museum, met niet alleen van alles over bootjes, maar ook met b.v. voorbeelden van het dagelijks mutsje en het pronkmutsje, met zilveren onderkap, van een Katwijkse vissersvrouw en een verzameling zeer aantrekkelijke schilderijen. Ik viel erg op het zanderige tafereeltje hier rechts (moet de schilder nog een keer opzoeken Reill of Teill of zo, en onder 2 werken van ene Blommers van wie er een expositie was. Mooi werk, Haagse Schoolachtig, links spelende kinderen, rechts de vangst van de dag. Blommers is in 1914 gestorven.
22 juli Tinka moet komende week werken bij Buitenkunst op een lokatie waar ze geen kat mag meenemen in haar camper. Stevie logeert een weekje (of twee) bij mij en Miles is heel gelukkig bij Tonkie, waar hij alle ruimte heeft en muizen kan vangen.

Ik had gerekend op oorlog: een boze Muts en een angstige Stevie, maar de rooie is de kalmte zelve en Muts zit weer te biiberen op zolder!

20 juli Woensdagmiddag is vrije-inloop-middag bij LBC, bridgen voor iedereen die wil. Je betaalt wat tafelgeld en kunt een middag spelen, waarbij de ene week flessen wijn als prijzen worden uitgereikt en de andere week kroketjes geserveerd worden na de 4e ronde. Op krokettenmiddag ben ik altijd aanwezig!

Vandaag was het erg warm en toen, zoals gebruikelijk werd gevraagd: 'Wie wil er géén kroket' gingen er een paar handen omhoog, maar één persoon riep luid en duidelijk: 'Ik heb liever een ijsje'. Na kort overleg werd toen besloten dat er gekozen kon worden tussen kroket of ijs. Leuk hoor!

Doke, hier links van Ko, was van het ijs, Ko van de kroket.

16 juli Gisteren was er een uitje van mijn plantenclub, naar een volkstuinencomplex in Amsterdam. Weten jullie dat er daarvan een stuk of 6000 zijn in  Amsterdam? 

Het was erg leuk, mooi verzorgd geheel, iets tussen vakantiepark en standaard volkstuintjes in. We mochten allerlei tuinen en huisjes bekijken en onze gastvrouw en -heer verzorgden een heerlijke broodjesmaaltijd. Tijdens de maaltijd gingen de gesprekken natuurlijk over planten en hun mogelijkheden en maar ook over de ellende van de overvloed van slakken dit jaar. 

Ik had wel eens gedacht dat een soort täser aan een lange stok wel eens handig zou kunnen wezen bij het aangaan van de strijd tegen de slijmerige krengen, maar die zijn, voor zover ik weet, niet in de handel.
Ik heb echter in Ko een handige, creatieve man en die ging aan de slag. Bij de uitvinding van de laatste jaren, de ACTION, kochten we voor een luttel bedrag een elektrische vliegenmepper en met geduld, tangetjes, schroevendraaier, stanleymes, batterijtjes en draadjes heeft hij een prototype gemaakt met twee spijkertjes aan het eind waardoor een stroomstootje kan worden toegediend. Nu kijken of de slakken er van dood gaan zonder groot lijden, want daar houden we ook weer niet van. Ze beginnen vooralsnog wel te schuimen, maar leggen niet sissend het loodje ...  

14 juli Ze is nu een maand of 4 bij ons, de poes, die nog niet echt een naam heeft. Ik noem haar vaak Marie, Ko is meer voor Muts. Eigenaardige kat, nog altijd achterdochtig. Ook al ligt ze zgn ontspannen op haar rug in de zon, de staart blijft nijdig heen en weer zwiepen. Oortjes vaak plat. Maar als ik in de tuin bezig ben geheid in de buurt, of naast me in de stoel bij de computer, waar nauwelijks plek voor haar is. Het enige dat een vast, zeer gewaardeerd ritueel geworden is is de borstelbeurt 's morgens. Dat is ook een van de weinige keren dat ik haar hoor spinnen. We zijn nog steeds niet echt blij met haar.  
11 juli Gisteren waren Erna en ik al even wezen kijken bij dochter Mieke die deze maand van Almere naar Leiden verhuist. Vandaag was ik ingeschakeld om te klussen. O.a. alle muren moeten geschilderd worden. Genoeg werk in uitvoering dus. 
In de middag moest er in de slaapkamer van kleindochter Roos laminaat gelegd worden. Of Opa dat maar even wilde doen. Die vond het goed op voorwaarde dat Roos zelf meedeed. Dat deed ze, en hoe. Bleek heel behendig met decoupeerzaag, meetlint en hamer. Eigenlijk hoefde ik alleen maar op een paar details te letten: Roos deed het meeste werk: opmeten, zagen en aanklikken en natuurlijk: achteraf opruimen. 

10 juli De beplanting van het openbaar groen hier in Zoeterwoude is geweldig. Als mijn vriendin Marleen deze kant opkomt rijdt ze speciaal langs Heineken om alles te kunnen bekijken!

Op de rotonde Hoge Rijndijk/ Oranjelaan staat op het ogenblik een combinatie te bloeien van hemerocallis en persicaria, om U tegen te zeggen. De persicaria heet amplexiecaule, maar ik ben niet zo dol op hemerocallis (daglelie) en weet de soortnaam niet, maar hier vind ik hem geweldig. De geranium rechts is 'Rozan' of 'Rosanne' of een mengvorm daarvan.

3 juli Poes bracht ons een jonge Turkse tortel. Die schijnen uit het nest te vallen, als ze ongeveer daarvoor klaar zijn. Poes vindt ons zo stom, dat we onze eigen vogels e.d. niet kunnen vangen, dat ze ons dit cadeautjes kwam brengen, helemaal intact, maar wel erg jong. Ik zette het beestje op een tak van de els, die inmiddels flink aan de maat is. Op de schutting zag ik een tweede piepjong duifje. Nr twee was later weg en nr 1 werd gegrepen door die rotkat van de buren. Maar ik had al niet het idee dat hij/zij het ging redden. Toch zielig, zo'n klein drama in de tuin ...
Dees bracht ons ook regelmatig iets: een vogeltje, een muisje, soms een slangetje. Ko en ik werden heel behendig in het vangen van de muizen: die kunnen heel hard rennen en altijd langs de muur! We lokten ze in een kannetje, zodat we ze later weer los konden laten. 
1 juli Blokker adverteert met een magnetisch vliegenscherm. Zonder gereedschap overal eenvoudig aan te brengen. 

Wij hebben 's zomers een draadjesgordijn in de deur, voor het geval hij eens open staat. Niet dat dat deze zomer nog vaak het geval is geweest. Er komen regelmatig vliegen doorheen, dus zo'n screen leek ons wel wat en het kostte ook bijna niks.

Mooi dat het niet in elke deur past en nergens op de gebruiksaanwijzing enig informatie over hoe te handelen bij niet passen. Poes vindt het eng.

29 juni Van Joke kreeg ik een citroen. Die had ze geplukt in de tuin van het huisje in Portugal, waar ze met Joop een weekje vakantie vierde.
Bij de buurtsuper frambozen in de aanbieding! Komt dat even goed uit. Ik ga Roter Husar maken:

frambozen wassen, in een pannetje, rasp en sap van 1 citroen erbij en wat (kokos)suiker. Verwarmen tot de frambozen uit elkaar gevallen zijn en dan warm serveren met vanille-ijs. 

Voor het eerst gegeten bij Zum Kreuz.

28 juni Claire stuurde foto's van de kleintjes, al niet meer zo klein trouwens: 6 en 4. Jacob is zijn eerste tand kwijt en Abel draagt graag een rokje, maar is verder een boef, hier met Bondy op de foto.

27 juni Tinka had een leuk idee: moeders mee in de camper en dan naar een concert in Bussum. Daar worden bij een villa concerten in de tuin gegeven of, bij slecht weer, binnen. Tindal heet het.

Het tochtje in de camper is al leuk. Je schrikt af en toe als het kraakt, maar Tinka is een goede, voorzichtige chauffeuse, die er haar hand niet voor omdraait het gevaarte door het verkeer te loodsen, bijgestaan door haar katten Steve en Miles. Miles heeft hier wel eens gelogeerd, leuke kat! Steve is de ex van Claire, hij kon niet mee naar Australië, en van flatkat is hij omgeturnd naar camperkat. Die rooie op de foto, een kalm karakter heeft hij, erg lief.

Bij de villa werd iedereen geacht een klapstoel mee te nemen en ergens neer te zetten. 
Het begon met een kwintet en dat speelde Quintet opus 77 van Dvorak (accenten op de naam lukken niet op de PC, zie muziekafdeling), waar ik niet veel aan vond, op het 3e deel na. Maar ik kon me amuseren met het bestuderen van het haar van de dame voor me, want dat bestond uit van nature steile en zeer gekrulde delen, spannend.


Hierna kwam een prontige pianiste werk van Liszt uitvoeren, een Tarantella. Nino Gvetadze, die vaardig, achteloos en met gesloten ogen 'parelende' dingen deed in de bovenregionen van de vleugel, om jaloers op te zijn ... Zij nam  de plaats in van de pianiste die eigenlijk zou optreden, maar wegens een blessure verhinderd. Jammer, want i.p.v. het beloofde 1ste pianoconcert van Chopin werd na de pauze het 4e van Beethoven gespeeld. Ik ben wel Chopin, maar niet zo Beethoven. Van dit concert vind ik deel 1 en deel 3 wel aardig, maar wonderlijk genoeg deel 2 helemaal niks, terwijl ik toch meestal meer zie in romantische 2e delen. Beethoven 3 vind ik een heerlijk concert, trouwens, mijn moeder speelde het graag.
Het kwintet deed het werk van het orkest. Mwah, maar beter dan een CD met orkestpartij, dat had ook gekund ...
Gelukkig werd het programma afgesloten met een toegift en die bezorgde me ruim genieten: 2e deel van het 2e van Chopin. Ik hou meer van Chopin 2 dan van 1, bofte ik even!
Stel je voor: buiten, soms in de zon. Begint er eerst een merel achter je te zingen en dan rechts achter een tweede en in de verte nog een derde, en dan komt er links ook nog eens een zwartkop een duit in het zakje doen. Denk je bijna: hou eens even je snavel, kan ik naar Chopin luisteren. Geweldig toch?

Na afloop gingen we nog even op bezoek bij de zus van Guus, die in de buurt woont en die ons, op de haar eigen wijze, verwende met een kom verrukkelijke pompoensoep. Geslaagde middag!

22 juni Voor deze foto zou je makkelijk een stoute titel kunnen bedenken.

Vandaag eindelijk aangenaam weer. Voor morgen staan onweer en zware buien in de planning, maar dat zien we morgen dan wel weer.

17 juni Wel weer een ijzersterke in de krant van vandaag: '... zoon van Tom en zijn vrouw Nora, die mei vorig jaar dood ter wereld kwam.' 
16 juni Ze kijkt graag naar natuurfilms, dat is wel grappig, maar verder vinden we de poes niet echt geweldig. Ze is 'best lief', maar heeft tot nu toe geen bijzondere karaktereigenschappen laten zien, behalve die TV dan. Ze is wantrouwig en ook niet helemaal betrouwbaar, want ze slaat met enige regelmaat ineens haar nagels uit en daar ben ik niet van gediend. We zullen zien hoe het zich ontwikkelt, ze is ook nog niet zo lang hier. Ja, met een wereldpoes als Daisy/Spriet als vergelijkingsmateriaal ...

Borstelen is inmiddels wel een vertrouwd ritueel en 's avonds mag ze graag bij Ko op schoot zitten. 

14 juni Ze heeft het geleerd: geborsteld worden is heel plezierig. 
Het valt niet mee om zo'n achterdochtige poes - je kunt het zien aan haar, hè? - iets nieuws te leren. Heel langzaam gaat dat: eerst heel zachtjes onder het fluisteren van 'Goed zo!' en 'Lekker hè?' en af en toe een kattensnoepje. Vooral dat snoepje helpt, want ze is dol op eten en ze is te dik, dus bij mij staat ze op rantsoen. 

Maar nu gaat het borstelen al stevig met vochtige handen en zo. Ze heeft veel meer haar dan Spriet had, dus het is wel nodig ook.

12 juni Na het overlijden van Gita ben ik een tijd niet in de stemming geweest voor dit blog. Maar 27 mei zouden we naar Frankrijk gaan en er was ook geen directe reden om dat niet te doen. De reiskooi voor poes kwam daarom maar vast in de kamer te staan. Poes vond het een reuze interessant ding om in te zitten of te slapen ...
Haar vorige eigenaar wilde haar nog wel 2 weekjes te logeren hebben en daarom brachten we haar 's morgens naar Breda. Niet dat ze daar vandaan kwam, maar de zoon van de mevrouw zat er op de internationale school en die lag bijna op onze route. 

Verder langs de bekende weg, tot in de buurt van Tournu en daar gingen we logeren in een kasteel. Doe maar luxe ... 
De trappen naar onze kamer waren voorzien van 52 fraai gepoetste houten treden, dat wel, maar was je eenmaal boven, dan had je ook wat: een hemelbed. De volant aan de bovenkant was van geborduurd, fijn linnen, wow!

Geen eetgelegenheid in het kasteel, maar wel een gezellige lapjespoes. 

In het nabijgelegen dorp was een restaurantje, net een lekker wandelingetje en onderweg iets dat we nog nooit gezien hadden: een stokbroodautomaat. Geld erin, vers afgebakken stokbrood eruit.

 

Omdat we tijd genoeg hadden zijn we na Lyon naar St Etiënne gereden; dat was niks bijzonders, maar daarná werd de route geweldig: door Auvergne, waar het voorjaar net begon. We dronken koffie in Puy de Velay of zo, aardige stad, maar nog nooit van gehoord! 
 Uiteindelijk kom je van die route terecht bij het beroemde viaduct van Millau en dan is de rest verder bekend. 
Ons onderkomen in La Maurerie , vlak bij Prades, bleek aangenaam - op de raamvoorzieningen na - schoon en practisch ingericht. Wat ramen betreft: vitrages en luiken i.p.v. gordijnen en horren. De eerste week was kou lijden, maar er was wel verwarming, en de tweede week, toen het warm was: luiken dicht en airco aan. Ook goed. 
Er was ook geen theepot en gek genoeg was die ook nergens te koop. Gelukkig konden we er een lenen van Anky. 

Het uitzicht opzij was niet erg aantrekkelijk: aan de ene kant een lelijke elektriciteitsvoorziening (klimop erop? boom ernaast?) met troep van de buren, aan de andere kant algehele rotzooi met één klaproosje. Maar vanaf het balkon keken we uit over wijngaarden met een klikroosje.
De roos krijgt een ziekte of een plaag eerder dan de wijnstokken ernaast. 

Leuk, zo'n stokoude stam met nog een plukje groen in een niet meer in gebruik zijnde wijngaard. 

's Avonds trakteerde Cor ons op een lekkere maaltijd van kool en gehakt. Aardbeien toe.
We hadden 2 dekens nodig om lekker te kunnen slapen, want het was maar een graad of 12. 
De zondagochtend was voor de markt - 2 stukjes kaas voor traditionele zondagslunch van stokbrood/kaas, misschien bij elkaar 500 gram? 14,70€!! - en allerlei bekenden aan de koffie. Bij de Italiaan, want de beheerder van het café Le Balcon, op zondagmorgen de standaardontmoetingsplaats van landgenoten, bleek met de noorderzon en al het meubilair te zijn vertrokken. Veel narigheid ook altijd, daar in Frankrijk! 
's Middags was de temperatuur nog net goed voor een wandelingetje. Ko ziet dat nooit zo zitten en ik heb altijd veel te kijken, goed geregeld. Oranje en blauwe guichelheil naast elkaar en elders bremraap. Leuk toch, ook allemaal oude bekenden. 

Maandag gingen we naar Narbonne. Eerst naar Mary, met een lading Engelse boeken die we uit hadden; leuk haar weer te zien en haar hondje Daisy ging weer helemaal uit haar dak toen ze ons zag, zo schattig. Daisy is een mini schnauzer, énig hondje! Daarna bridgen bij de club en weer veel bekenden, gezellig en lekker met dat rotweer. Gegeten bij Courte Paille, een serie restaurants waar je goed en betrekkelijk goedkoop kunt eten. Ik kook niet als we jaarlijks 2 weken Frankrijk doen en als we niet bij vrienden eten gaan we dikwijls naar de Italiaan in St Chinian, maar we zijn nu 3 keer naar Courte Paille geweest. Sappig vlees, op aanbeveling saignant, echt heerlijk.
Ook de volgende dag was het hartstikke koud, met harde wind. Gelukkig was het ook koud toen we uit Nederland vertrokken en omdat je je dan moeilijk warm weer kunt voorstellen hadden we voldoende winterkleding bij ons ... 
Aan het eind van de middag naar Antoine en Monique.

Die houden een paar schildpadden in de tuin en de eieren die mevrouw schildpad vorig jaar gelegd had waren uitgekomen. Ze hadden 2 kleintjes, het andere schildpadje was al een stuk groter, maar zo'n kleintje had ik nog nooit gezien.

Later op de avond zijn we in Béziers gaan eten met Antoine en Monique, samen met de notaris, die ons geholpen heeft met de problemen in Frankrijk, en haar man. Dat was heel genoeglijk. Op de foto Antoine en die notaris, Frédérique. 
Woensdag hadden we een afspraak met onze advocaat in Béziers. Aan het eind van de middag pas en daarom eerst maar eens naar Mac Dan. Zoiets als de Action en het was altijd een stampvolle, ongeorganiseerde bende, waar je vaak iets leuks kon vinden voor 2x niks. Helaas, Mac Dan was gerenoveerd en supersaai. Ze hadden wel uitstekende kattenbakschepjes voor 99 cent, maar geen theepot.
Mac Dan is om de hoek bij Géant. Ze hadden daar de grote parkeerplaats voorzien van overkappingen, zodat je in de zomer na je boodschappen niet in een kokend hete auto hoeft te stappen, en  ze hadden die overkappingen slim voorzien van zonnencollectoren. Die waren nu overal veel meer te zien, trouwens.

Voor ons is de helft van de lol van Frankrijk, dat we hier overal de weg weten. Alsof je nooit bent weggeweest. Wel: 'Hé, hier is een nieuwe rotonde', 'Stond dat bord er al?', van dattum.

Van de advocaat niet veel nieuws. Ze gaat de zaak bekijken en het kan wel 3 jaar duren voordat er iets gebeurt, want het hof van Béziers is aan het verhuizen. Van uitstel komt afstel?

Je moet de weg maar weten in zo'n kantoor met al die dossiers. 

Eigenaardige feiten: toen we voor het eerst bij de notaris in St Chinian kwamen, la Nolla, liep er een kat door haar kantoor terwijl wij onze parafen overal onder moesten zetten. Toen we er de tweede keer kwamen, om ons huis weer te verkopen, was kat vervangen door hond. En ook bij de advocaat een hond, een luid blaffend (lelijk) exemplaar, dat naar de naam Jupiter luisterde.

Hoe e.e.a. gaat aflopen kan niemand nog vertellen.Donderdag was het gelukkig iets minder koud. 

We gingen bridgen in Béziers en we boften, want het was Roy René. En uiteraard veel bekenden en erg gezellig.
Af en toe kom je een speciaal stoplicht tegen, omdat er ergens gewerkt wordt., met daaronder een teller die je laat weten hoe lang je nog moet wachten. Handig!

In de buurt van ons verblijf een nestje van boerenzwaluwen. Die zie ik in Zoeterwoude bijna niet meer. Ik kan me ook niet herinneren wanneer ik voor het laatst een leeuwerik tjoerelend in de lucht heb zien hangen. Bij Louis? Een jaar of 35 geleden?

Vrijdagmorgen waren we op de koffie bij Wil. Naast haar huis is een stukje 'wild', een veld met heel veel orchideetjes! Inmiddels was de temperatuur gestegen tot wel 24° en werd het aangenamer. 's Middags bridge bij Jan en Marjan en konden we daarná buiten eten. Lekker: spiesjes en een heerlijke salade met verschillende bonen. Ze hadden een piepklein nestje met het vogeltje erop in hun blauwe regen: Europese kanarie. En massa's bloemen in de tuin, zoals de fraaie roze teunisbloem. 

Zaterdag en zondag werd het festival in Narbonne gespeeld. Het was druk en rommelig; leuk gespeeld, al vielen we niet in de prijzen: 41ste en 39ste, vrij constant. De eerste dag een flink eind boven de autoverkoper! Het was best gezellig.

Aan het einde van de dag dit keer een tafel met goed verzorgde, lekkere hapjes. Dat waren voorheen pinda's en chips. Nu crackertjes met krabsalade en stukjes pizza en zo meer.  
's Avonds gegeten bij Antoine en Monique, met Lynette erbij en een stel uit het volgende dorp, hij, Jaques, ook een bridger. Monique had brandade gemaakt, een traditioneel gerecht uit de streek, iets van stokvis en puree. Zelfs Ko, die niet van vis is, vond het zeer smakelijk. 

De dagen hierna hebben we wat rondgelummeld: gespeeld bij de Olivans in Béziers, weer allemaal andere bekenden; Cor kwam een keer koffiedrinken; bij Anky &Willem gegeten, het complete zestal van de heuvel, als van ouds gezellig.

Ik heb de basis van een breiwerk afgemaakt; dat moet dan nat gemaakt, opgespannen met spelden op een handdoek en drogen, dan kun je het daarna in elkaar zetten. Ook nuttig. 

Ik heb ook behoorlijk veel buiten gelopen. Wat is het er toch mooi! Eén keer zette Ko me aan het begin van de weg naar La Maurerie uit de auto en liep ik naar 'huis', want er zat elke dag minstens één roodkopklauwier op de draden en die wilde ik wel eens goed bekijken. Mooi vogeltje! De hop niet gezien, wel gehoord, net als wielewaal en bijeneters. Wel gezien: blauwe kiekendief, witte kwikstaart (die zingt een beetje als een puttertje, maar dan héél zachtjes) en 2x een scharrelaar. 
Er viel zo veel te zien buiten, veel bekends, soms iets onbekends. Hieronder een St Jansvlindertje op distels. En Ko, die heel andere dingen ziet dan ik, vroeg zich af waarom de piepkleine, slordig gebouwde 'huisjes' aan het begin van de weg van Prades naar La Maurerie elektriciteit nodig hebben en water. 

Woensdag zijn we nog een keer gaan spelen in Narbonne en daarna gaan eten in Capestang aan het haventje. Seiche heb ik gegeten of beter niet gegeten, want het bleek inktvis te zijn - weer wat geleerd - en smaakte naar gebakken elastiek. Alleen de knoflook was lekker! Je kunt er anders goed eten, in Le Batelière. 
Donderdag met Cor een flinke wandeling gemaakt, een heel mooi stuk ergens wat hoger door de vignes. Heel veel bloemen, o.a. een plek met prachtig blauw bloeiend vlas en ik zag ook duizendguldenkruid, mogelijk ook in geel. Had ik verdorie geen camera bij me.
's Middags zouden Ko en ik ook een eindje gaan lopen. Cor had gezegd, dat we vlak boven La Maurerie zo het bos van Cessenon in konden, maar we zijn w.s. verkeerd gereden: geen bos, geen aantrekkelijke paadjes en het was warm. Uiteindelijk kwamen we op de weg van Berlou naar Cessenon terecht en ergens rechts was dennenbos met een pad en schaduw. 
En daar trof ik een plukje bijzonder aan: rode bosvogeltjes!!! Ik wist niet eens dat die bestonden. De witte groeiden op ons eigen terrein, maar een stuk of 6, ik was er heel zuinig op.

En dat was het eind van ons verblijf. 

We hadden besloten via Lyon naar Zum Kreuz in het Zwarte Woud te rijden. Onderweg is Montelimar een goede stopplek.Ten eerste is de koffie er lekker en dat kun je van de koffie in de meeste 'winkels' bij de benzinestations niet zeggen. Om extra te genieten namen we er zo'n super bonbon bij, Suchard, pure chocola met een zachte cholade vulling, mmm, het is bijna een toetje. Ja, ik, Erna, neem het ervan in zo'n vakantie: niet koken, maar wel genieten van allerlei eten!
De toiletten zijn er trouwens mooi gedecoreerd, althans bij de dames.
Altijd verrukkelijk eten bij Zum Kreuz, aspergesoep, huisgemaakte spätzle en zo. Zelfs de wijn is er heerlijk. We waren er dan ook al voor de 5e keer! 
Je krijgt er ook een heel plezierige kamer en is alles betaalbaar, alleen een eindje omrijden!

's Morgens zat het helemaal dicht, we zaten in de wolken. Ik vind het altijd weer leuk om de wolken te zien opstijgen.

Voor Ko houdt reizen door Duitsland altijd een speciaal genoegen in: als we ergens moeten stoppen voor benzine gaat hij in de snackbar bij het tankstation goulashsoep eten.

Aan het eind van de dag haalden we poes op in Heusden, een beeldig dorp trouwens. Poes voelde zich direct weer thuis en ging meteen in de tuin - heel mooi in deze tijd van het jaar - 'de krant lezen'. 
Voor het huis stond een klaproosje. Ik heb nooit klaproosjes in de tuin, maar Gita was er dol op ... 

Verderop kwamen we bij Worms. Klinkt bekend, Worms.? Luther, zei Ko. 
O ja: Luther spijkerde zijn 98 prothesen op de kerkdeur en zei 'Hier sta ik, ik kan niet verder'. Niet dat dit verhaal klopt, maar toch: dat moesten we zien.
Nou, mooi dat die prothesen heel ergens anders aan de deur gespijkerd werden, maar Luther heeft wel in die kathedraal voor de Reichstag o.i.d. moeten staan. De plek waar hij gestaan had was ook ergens aangegeven, maar nu even niet te bezichtigen i.v.m. voorbereidingen voor een voorstelling, Niebelungen of Siegfried of zoiets. Meer dan wat varentjes in de oude muur van de kerk hebben we niet fotografisch kunnen vastleggen.  

.

20 mei Gisteren is mijn vriendin Gita overleden. Zij was een van mijn beste vriendinnen. Goede vriendinnen zijn schaars en horen tot het beste wat je leven te bieden heeft. Gita was er zo een: recht door zee en ongelofelijk zorgzaam en lief.
Gelukkig was ze ook een beetje gestoord. Zo telde ze in de zomer alle bloemen aan haar hibiscus, die ze Liselot noemde. Rond de 10.000 per zomer. 
Geen rondjes meer langs kringloopwinkels en niet meer samen in een kraam op een rommelmarkt ergens. Een keer waren we er op eentje in Harderwijk; die begon 's morgens om 7 uur; moesten we onze kraam gaan inrichten in een soort loods. De temperatuur  was -14° en de deuren moesten openblijven zolang er nog mensen spullen naar binnen brachten! Gita  had het nooit koud: ze droeg altijd een rok en dunne kousen ... 

We hebben al die jaren vaak gepraat over geloof en over eventueel leven na de dood. Ik hoop voor haar dat het zal zijn zoals ze zich voorstelde. Ze heeft beloofd dat ze me zou inseinen, maar ik moest er wel voor openstaan, haha! Wat zal ik haar missen!

12 mei Inclusief titel!
10 mei Ze ligt in de voor haar bestemde mand! Dat lijkt niets bijzonders, maar kattenmensen weten dat katten meestal geen belangstelling hebben voor hun mand. Ze geven de voorkeur geven aan je kasjmier trui, je stapel versgestreken was, je zwarte fluwelen rok, het zanderige plekje in de tuin waar je net iets gezaaid hebt e.d. als favoriete ligplaats. 

Dees lag in de winter ook graag in haar mand, maar dat had een speciale reden: in háár mand lag een elektrisch dekentje. 

9 mei Het vijvertje heeft maar een diameter van75cm.

Ik tel er een stuk of 16.

We moesten van Joop naar de Wilck, want daar stikt het van de vogels, volgens hem. 
Behalve dat er nu veel koolzaad en fluitekruid staat en dat de feestvreugde verhoogt, mag je nog steeds 'De Wilck' niet in, althans het broedgebied niet. Er staat een bordje 'Geen toegang' en dat lijkt me duidelijk genoeg.
Je kunt over een hek klimmen en dan een eindje door een weiland, nu met ganzen, lopen, dat wel. 

Bij de koeien hier woonden we een stel grutto's, die ons lieten weten dat we niet echt welkom waren, want ze hadden klein grut (sic!) rondlopen. Links van de koeien vliegt er een op. We zagen wel een haas.

8 mei Poes is gewend. Zij gaat de tuin in, leest er - met halfopen bek ruiken aan struiken e.d. 'Hier is die dikke rooie geweest! En hier die grijze naarling van hierachter...!' - de krant, komt weer terug, via keukendeur of via garage/kattenluik: ze weet de weg en ze weet, dat ze nu hier woont. Mooi zo.

Ze is nog steeds wat schrikachtig voor een onverwachte hand of beweging, maar vanmiddag heeft ze zich gewijd aan een typisch kats genoegen: het inspecteren van onbekende hoekjes. Twee keukenkastjes waren vandaag aan de beurt.

Het krant lezen of inspecteren, met zo'n voorzichtig neusje, is echt kattengedrag en doet me altijd denken aan het enige spreekwoord dat ik ken, dat in de verleden tijd staat: 'Curiosity killed the cat'. 

7 mei Ko en ik mogen graag met enige regelmaat luisteren naar een conference van George Groot: 'Zou dat nou?', waar onder andere iets over een scharrelei in voorkomt ... 'Plakken ze er een veertje op en is het een scharrelei. En dan denk ik  .... mmm zoudat nou?' 

Ik had dus scharreleitjes van de supermarkt ...

6 mei Fabelachtige foto van Adri de Groot: Een scholekster in bad. 
Het weer krijgt vandaag van mij een 10. Laten we ervan uitgaan dat de zomer is gekomen: hoef ik me niet meer steeds druk te maken over het weer. 20° is het, zó!

Poes heeft haar eerste excursies in de tuin gehouden. Ze weet inmiddels de weg via garage en kattenluik. Mooie vorderingen. Maar geheel ontspannen langs je benen lopen kopjes geven is er nog niet bij.

5 mei Nog nooit eerder gezien: twee identieke stukjes in een legpuzzel! Ik weet nog niet of er een probleem van komt!

Poes wordt rustiger. Ze heeft gisterenavond geruime tijd bij mij op schoot gelegen bij het bekijken van de dodenherdenking.

1 mei  Gisteren heeft Shanta weer (onvindbaar) de hele dag en avond in de garage doorgebracht. Wat een angsthaas is het toch, ze duikt nog steeds in elkaar als er een hand op haar afkomt en die komt alleen maar om te aaien ...
Weer: temperatuur:6; beetje bewolkt, veel zon: 8; koude wind: 5; geen neerslag: 10. 29:4 = 7+
30 april Poes heeft gisteren veel tijd in de kamer doorgebracht en heeft daar voor 't eerst liggen slapen. Op het kleed en flink wat tijd naast mij, terwijl wij aan binge-Mad Men bezig waren. Vanmorgen heb ik daarom het luikje naar de garage weer opengezet en nu is ze dus weer onvindbaar; afgezien van vanmorgen bij het opstaan heb ik haar niet meer gezien. Wel wat rommel opgeruimd, ik zal geen details melden. 
Weer: temperatuur 6, wind 5, bewolking 6, geen regen 9 = 6,5. Morgen krijgt het van de weerprofeet een 10, haha! 
28 april Poes heeft gisteren redelijk wat tijd doorgebracht in de kamer; we hadden dan ook gemeen de deur naar de gang dicht, zodat ze niet naar de zolder kon! Vanmorgen was ze, met enige aandrang, weer beneden en liet zich mijn aaiende handen welgevallen. Daarom dacht ik dat het kattenluik naar de garage wel open kon - ze was in haar vorige huis niet aan een kattenluik gewend ... Binnen de kortste keren wist ze hoe het werkte en nu zit ze al uren in de garage. Daar is het blijkbaar leuker dan in de warme kamer.
Weer: temp 2, half bewolkt 7; bijna geen regen 8; koude, stevige wind 5. 22:4 = 5,2
26 april Dit is de 'nieuwe' aanwinst. Ze heet vooralsnog Shanta en is 7 jaar oud. Het is een blue point thai, zoals de siamezen van vroegere generaties nu heten. De thai is een siamees met een minder spitse kop en minder grote oren dan de siamezen die nu erg populair zijn. Daisy b.v. was geen thai. Je moet het maar weten.
De poes is erg van aanhalen en is met veel aaien en kriebelen achter oren, onder kin en aan buik wat meer los gekomen - kijk maar naar het genietende pootje met gespreide nageltjes! Maar toen er post met een bons door de brievenbus kwam zat ze zó weer op zolder!
Gisteren heb ik freekeh gemaakt. Dat heb ik voor het eerst gegeten bij Claire in Australië, lekker. Het is een soort graan, letterlijk vertaald vind ik op het pak (AH) groene tarwe. Je kookt het in ruim water/ wat zout, laat het uitlekken en husselt het dan door wat je verder bedacht hebt. Ik had een heel klein restje al rul gebakken gehakt met ui, 75 gram?. Dat heb ik gemengd door 2 stangen prei in ringetjes en gesmoord in wat vet, kerrie, knoflook, gemberpoeder, beetje geraspte kokos en een klein blikje linzen, uitgelekt. Heel smakelijk! Lijkt me ook lekker met uitgebakken spekjes, prei, erwtjes, verse gember, knoflook, peper en dragon, zoals ik tot nu toe meestal combineer met drooggekookte basmati rijst. 

Het weer krijgt 3,75 van me vandaag! Of een 4- ... Gezien ik in mijn hele loopbaan als lerares eigenlijk nooit minder dan een 3 gaf (één uitzondering, een 2 aan een leerling die ook nog te lui was om zijn blaadje te komen halen, maar dat was wel de enige) is 3,75 wel erg weinig! Het is dan ook uitgesproken k..weer!

24 april Poes is buitengewoon angstig en houdt zich voortdurend zoveel mogelijk verstopt. Ze weet de bak te vinden en laat zich - als het zo uitkomt - graag aanhalen, maar heeft tot nu toe niet gegeten. Of ze drinkt weet ik niet. We kijken het tot volgend weekend aan. 
Ik heb voor mezelf een formule voor het weer bedacht: temperatuur + hoeveelheid zon + wind + hoeveelheid neerslag. De website geeft vandaag een 6, ik 4,5. 
Het verschil zit w.s. in de temperatuur, iets van 7 graden onder wat je eind april mag verwachten; samen met buien, zon of dikke wolken, zoals hoort bij buien, en stevige wind. De gevoelstemperatuur is 2 - 4°, ik vind het niks, al schijnt de zon regelmatig.
21 april Wel weer een leuke tekst in Libelle van vandaag. Op bz 105, bij lampjes die eruit zien als beschilderde containers van Mona toetjes:  ...'Er is er geen een hetzelfde.'
Poes Shanta is vanmorgen gebracht, maar ze zit nog altijd verstopt ergens, ik heb haar nog niet echt gezien.
20 april Goh, gisteren bijna ruzie met 2 dames op de bridgeclub. Die beweerden, dat het zulk heerlijk weer was en daar was ik het dus helemáál niet mee eens. 
Toevallig had ik net naar het weerbericht via Google geschreven om te vragen wie nou eigenlijk die cijfers aan het weer geeft. Voor vandaag b.v. stond er (gisteren) een 10 in het vooruitzicht voor Leiden. Met nog geen 12° en een guur windje kan ik dat voor 20 april echt geen top-weer vinden. Ja, de zon schijnt, dat is alles. Ik heb nog steeds winterkleren aan: hemd, trui, vest eroverheen, kniekousen. Top-weer voor januari!
18 april We hadden voor een weekend een huisje gehuurd, Gaai 37, in Ruinen. Dat was leuk, alleen werkte het weer niet erg mee: het was behoorlijk koud. 

Nog maar eens terugkomen als het wat warmer is, maar dan is het w.s. niet zo heerlijk stil.

We hebben ons prima geamuseerd hoor, met TV, boek en bridgen, want Noor en Tjeerd kwamen ons 2 dagen gezellig gezelschap houden. (Treurig feit: de 2e dag hebben we 28 handen gespeeld en ik, Erna, kreeg één keer 11 punten en de andere 27 een paar keer 10, meestal veel minder!). Lekker gegeten! 2x gewandeld ...

We zaten aan de rand van het Dwingelerveld erg mooi en vast nog mooier als het wat warmer is ...

Dichtbij was een schaapskooi voor een kudde Drentse heideschapen; die hebben staarten tot op hun enkels. De lammetjes, nu een week of 6 oud, hadden al flinke horentjes. Hier links een hele stapel van die lammetjes op een hele slechte foto!

Onderweg ergens bijzonder knappe schapen: zwart met een witte bles en witte sokken. Zwartblesschaap.

Het was wel koud, maar ook pril voorjaar met zo'n subtiel uitlopende berk hier en daar!

Gezien: het gewone volk als merels en roodborstjes, vinken, mezen, tjiftjaf, maar ook 4x een ooievaar; een fitis, een lijster gehoord en gezien, altijd dik genieten; een eekhorentje kwam regelmatig bij het huisje fourageren en op de terugweg zagen we 5 reeën in een veld. helaas niet de goede camera bij ons, maar wel de goede kijker. Ik had nooit eerder een ree zo goed kunnen bekijken!

Grappig was de ophaalbrug over een kanaal, die werd met de hand omhoog en weer naar beneden gedraaid en het verkeersbord werd er even tijdelijk neergezet!

14 april Op zoek naar het een of ander kwam ik laatst een heel stel foto's tegen, keurig geplastificeerd, Hadden wij ooit, op de Potgieterlaan, in zo'n draaimolen voor ansichtkaarten e.d. Eigenlijk jammer, dat we er nu nauwelijks meer naar omkeken, toch veel portretten van dierbare overledenen b.v. Maar achter de schuifdeur naar de garage was er nog een leeg wandje met net een centimetertje ruimte ... Ik verzin het, Ko voert het uit, zo doen we dat al jaren! Bij Kwantum vonden we wat dikker vinyl voor op de vloer, met een crème achterkant, lekker goedkoop zoals dat is bij Kwantum. En smal. 2 meter was genoeg. Achterkant vóór.
Ko staat een uurtje te passen en te meten, handig met stanleymesje en zo en kijk: daar hangen de foto's! 

11 april Het leven is een stuk aangenamer als het geen winter is. Vandaag lekker, al is de wind nog vrij  koud. Viola laboradorica overal in bloei, een schattig plantje met heel donker blad - op de foto groeit er muurleeuwenbek doorheen - en in deze tijd fraaie, kleine bloemetjes. 
Rechts is onze 'vijver', een ingegraven speciebak met een diameter van 70-75 cm. Evenzogoed vol leven. Ik zag vanmiddag 8 bruine kikkertjes, één bootsmannetje, talloze slakken en hoera! onmiskenbaar de gespikkelde buik van een mannetje salamander. Aan zijn bewegingen te zien was hij bezig het hof te maken aan een dame, maar die heb ik niet gezien, al heb ik wel een minuut of twintig liggen kijken. Op een knielkussentje, waarvan ik gebruik maak bij het wieden, want de hurken doen het niet meer.

9 april Een heel stel mensen houdt zich bezig met 'de woensdagmiddag'. Dat is vrije-inloop-bridge bij LBC, met de ene week wijn, de andere week kroketten (dan is Erna van de partij, superlekkere kroketten) en altijd heel gezellig.

Een keer per jaar naar de Chinees met alle medewerkers en hun partners.Ook heel gezellig. VLNR: Jan H., die is nog altijd actief al is hij 86!, Ellen K., Lia V., Henk V. (niet te zien Inge N. en Thea D.), Hans D., Hans K., de Chinees, (niet te zien Klaas T. en zijn vrouw), Joke H/L., Wik H., Els H.  en Erna. De mevrouw met het streepjesbloesje hoort er niet bij en Ko maakte de foto.

6 april De bluepoint siamees, zo eentje als Daisy was, is 7 jaar oud en ze komt op 20 april, DV. Er zijn altijd mensen die om een of andere reden een ander huis zoeken voor hun huisdier. We konden zelfs kiezen tussen 2 verschillende in ons favoriete type van Oosters korthaar.

Ik heb weer ruimte nodig voor etensbakjes, kattenbrood, blikjes e.d. en daarom opgeruimd in de garage en een keukenkastje van alle vazen ontdaan. Reuzekeurig is het!

5 april Eergisteren was het toevallig een dagje voorjaar en dat was voor de bloesembomen in de straat het sein om te gaan bloeien.
Op hun beurt krijgen de halsbandparkieten de mededeling dat hun tafeltje weer rijk gedekt is.

Gisterenavond kregen we het verzoek in te vallen bij de club die hier in Zoeterwoude speelt. Tenzij we iets anders hebben zeggen we altijd 'ja' tegen zo'n verzoek, ook al had ik eigenlijk niet zo'n zin: vorige week al 4x gespeeld, waarbij een keer de hele dag! We deden het niet expes, maar het ging niet zo goed. Ik kan me niet heugen dat we ooit eerder een contract hebben gespeeld waarbij we gedoubleerd 7 down gingen ...

We zijn in verwachting van toch maar weer een poes, maar de eigenaars van de bluepoint, die we schijnen te krijgen, hebben niet bepaald veel haast.

 

 

2 april Defensiekampioenschappen Bridge in het bridgecentrum in Utrecht. 2 zittingen van 24 spellen. Vermoeiend. Lekkere lunch, dat wel. Niet heel goed gespeeld. 

Het bridgecentrum in Utrecht is gedecoreerd met prachtige foto's van bruggen. Die hier rechtsonder vind ik erg mooi.

30 maart Vorige week heb ik, na een jaar of 30, mijn abonnement op Libelle opgezegd, maar wel laten weten waarom: 
a) het abonnement werd in een jaar dik 15% duurder en 
b) een los nummer is relatief goedkoper dan een abonnement.
Krijg ik een warrig antwoord, waarin o.a. melding gemaakt wordt van 'veranderende verdienmodellen', waardoor alles duurder wordt. Dan is er ook niks aan verloren!
28 maart De grote verrassing was dat Claire afgelopen vrijdag onverwacht op Schiphol aankwam. Dat heb ik hier niet gemeld, want dan zou wellicht de verrassing voor Tonkie verloren gaan. Want Tonkie wordt vandaag 50 en dat moest uiteraard gevierd worden. 

Hieronder links Tonkie en rechts staat ze temidden van zussen en Hans/Yvonne. Hans heeft na Guus' dood de financiën van de dochters beheerd, maar was er ook altijd als een soort vader voor hen. Zo hebben mijn meiden eigenlijk een stuk of drie vaders en allemaal dezelfde! 

25 maart Ik had nog almaar last van mijn linkeroog en heb ik maar eens contact opgenomen met oogheelkunde in Leiderdorp. Oogarts belde mij vanavond, na zessen. Hij zou me andere druppels geven, vond hij, maar omdat het al avond was, Paasweekend, apotheek misschien dicht, zijn we naar Alphen gereden, waar de zwoeger nog altijd aan het werk was in een bijkans verlaten ziekenhuis. Nou, als je er toch bent maar even kijken? Zat er een haar in, die in het oog prikte; haar eruit, narigheid weg. Het ding moet er maanden gezeten hebben, maar was moeilijk te zien. Wel door de microscoop, Ko mocht meekijken. Schat van een dokter!!
23 maart Van de Matthäus vind ik zelf de generale het leukst. Vandaag werd die sterk ingekort: generale en uitvoering op één dag is een beetje veel van het goede, maar zal wel noodzakelijke zijn omdat de Pieterskerk 'duur' is. 
Indertijd in de Stadsgehoorzaal was het de dag tevoren en kon je in de zaal gaan zitten als de solisten aan de beurt waren. Toen was de uitvoering vaak op donderdag, moest je in je lange rok maar zien dat je ergens kon parkeren (koopavond), op de fiets geen optie, met de bus ook lastig. Toen werd er trouwens niet geapplaudisseerd aan het eind. 
Op de foto links Wim, onze dirigent (die moet zo'n hele dag staan!) in actie met de alt en daarnaast de bassist van 1, Jules, met rechts de sopraan, die bij een pilaar is gaan staan voor haar aria. Konden wij koor haar beter horen en het was blijkbaar ook beter vanuit de plaatsen van het publiek. 
Het is minstens 40 jaar geleden dat ik voor het eerst meezong en toen speelde Jules, geloof ik, ook al de partij van contrabas1. Ik herinner me goed, dat ik toen zo verbaasd was, dat o.a. de baspartij van 'Erbarme dich' in zo opgewekt is, pizzicato in 12/8ste maat. 

18 maart Middenin altijd een aardige pagina in de krant, want vol foto's. Mijn oog valt op rechtsonderaan van vandaag, blz 11, 'gele mosterdbloemen'. 
Deze tijd van het jaar ben ik druk met Matthäus en in de Bijbel vind je bij Matthäus 13, 31/32 ... 'Het koninkrijk der hemelen is gelijk aan een mosterdzaadje, dat iemand nam en in zijn akker zaaide. Het is wel het kleinste aller zaden, maar als het volgroeid is is het groter dan de tuingewassen en wordt het een boom, zodat de vogelen des hemels in zijn takken kunnen nestelen'. 
Afgezien van dat ik me wel eens afgevraagd had of het inderdaad het kleinste zaadje zou wezen - klaprooszaadjes b.v. zijn al erg klein, orchideeënzaad nog kleiner - had ik nooit uitgezocht of zo'n boom echt bestond. Nee dus, de plant/struik wordt niet hoger dan 3 meter! Je kunt ook niemand meer geloven!

Op internet vind ik een close-up van de bloem, lijkt erg op koolzaad, en een foto van een veld met mosterdplanten in een voorjaarsachtige boomgaard. Zou ook heel goed koolzaad kunnen wezen, lijkt me.

En verdraaid, ik vind er ook eentje van mussen in een mosterdplant. Maar nestelen? 

 

17 maart Dit keer geen stijl- of taalfouten in het LD, pagina 13.
Dakloze een ton rijker na gouden tip. (De dakloze had de politie getipt over twee voortvluchtige gevangenen) ... De beloning van 150.000 dollar moest hij delen met de eigenaar van het busje en twee supermarktmedewerkers.
In Margriet nr 11 lees ik twee dingen die me blijven bezighouden. Het artikel gaat over wassen, interessant toch? Op blz 95 staan 5 gouden regels. 
Regel nr 2 luidt, dat je spijkerbroeken beter niet kunt wassen. Huh? Weggooien na gebruik? Naar de stomerij ermee? 
Bij regel 5: Last van luizen? Ik ben al tamelijk bejaard en ben nog nooit iemand tegengekomen die last van luizen had.
16 maart Sinds ruim een jaar probeer ik zonder (nou ja ..., met weinig) suiker te bestaan. Ik vind het nog steeds niks! De thee zonder suiker die me het best bevalt is Marokkaanse munt in van die piramidezakjes (daar schijnt trouwens als een beetje suiker in te zitten), in het enige kopje koffie per dag doe ik agave siroop. Maar ik heb een recept voor iets lekkers, zoet en toch zonder suiker en ook zonder vet: bananenbrood. Hier komt ie:

5 (over)rijpe bananen. Als ze al zwart worden aan de buitenkant worden ze extra lekker in het recept (dan kun je ze ook heel goed even bakken in wat roomboter voor bij je bruine bonen of bij nasi) en als je er niet genoeg hebt, vries je ze even in totdat je er wél genoeg hebt; ongveer 150 gram ongezouten noten, kleingemaakt; 200 gr rozijnen (ik breng ze even aan de kook in wat water; laat dat een minuut of wat staan, dan afgieten en laten uitlekken); 2 eieren; 300 gram zelfrijzend bakmeel gezeefd; theelepel kaneel; rasp van een citroen en sap van de helft; theelepel gemberpoeder; theelepel kardamom.

Prak de bananen en doe er de rest bij, goed door elkaar werken en in een ingevet cakeblik doen. In een voorverwarmde, 175°, oven zetten, ongeveer 35 minuten. 5 minuten in de vorm laten zitten en een uur laten afkoelen.

Ik kan absoluut niet bakken, maar dit lukt prima en is lekker. Je moet het wel binnen een paar dagen opeten, maar dat is vast niet heel lastig. Het aardige is, dat je behalve met de voornaamste ingrediënten - bananen, eieren, bloem - erop los kunt fantaseren. Rozijnen vervangen door abrikozen, geen gemberpoeder of kardamom; dadels erin, ga zo maar door. Gedroogde aardbeien?
Zure room schijnt er lekker bij te zijn, maar dat kan ik me niet voorstellen; net zoiets als yoghurt en dat deugt ook niet wat mij betreft!!! Maar vanilleijs ... alleen heb je dan weer suiker ...

15 maart Geen opvallend gekke dingen in de krant, maar wel een zwerm sijzen in een els, dichtbij de supermarkt. Ze zitten hier dus. Leuk. Nou moet mijn els maar een beetje haast gaan maken, groeien en bloeien is de boodschap!
9 maart Bonobo's zijn lievere dieren dan wij, blz 11, 9 maart:  (stukje over een onderzoek) ... 
De ene foto drukt een sterke emotie uit (variërend van angst, schik - ik denk dat het schrik moet zijn, maar dat staat er niet - en agressie tot troosten?, seks? en blijdschap) (zijn troosten en seks emoties die je op een gezicht kunt lezen?), de ander heeft een neutrale uitdrukking. Vervolgens wijzen de deelnemers aan het onderzoek (w.s. bonobo's) de foto aan waar de aandacht het meest naartoe gaat. 'Het mooie is, dat zowel mensen, chimpansees als bonobo's dit kunnen leren.' 
Vandaag trekt een artikel over bonobo's mijn aandacht. Dwergchimpansees, sympathieke beesten en onze meest nabije verwanten. 

Bonobo's doen op allerlei manieren aan seks, niet alleen gericht op voortplanten, maar ook voor de lol. Ze schijnen het ook in de missionarishouding te doen en voor zover ik weet, doet, op de mens na, geen enkel ander soort zoogdier dat!

8 maart Keniaans trio bij van Velzen centraal trekt mijn aandacht op blz 16 van de krant van vandaag, want het gaat over iets Afrikaans. Nee, het gaat over popmuziek en blijkbaar heeft Roel verteld over hoe belangrijk het liedje 'Jamba Bwana' voor hem is geweest. Laat het nou 'Jambo Bwana' zijn. Toeristische kitsch en pasar Swahili. Of zou Roel van Velzen dat niet geweten hebben?
Het zet me wel aan het denken. In het liedje komt n.l. één leuk woord voor, kenmerkend voor de grote aantrekkingskracht, die Swahili op mij uitoefent. Wageni wakaribishwa komt er verderop: de gasten worden verwelkomd. 

Het woord voor 'welkom' is karibu. De lol van Swahili is dat je daar een werkwoord van kunt maken, een zgn causatief (causa/oorzaak, ergo: veroorzaken dat iets gebeurt) welkom doen zijn: kukaribisha. Vgl in het Nederlands 'vellen' = doen vallen, 'leggen' = doen liggen etc. Kukaribisha dus. Het begin ku-  is voor het hele werkwoord en wordt met gasten als onderwerp wa-, zeg maar 3e persoon meervoud. 
Swahili verandert voor dingen als meervoud (boek: kitabu , boeken: vitabu) en vervoegingen (ik ga: ninakwenda, jij gaat: unakwenda) vooral heel vaak aan het begin van een woord, maar soms verandert er (ook) iets aan het eind (b.v. nyumba huis, nyumbani in/naar (het) huis) of zoals hier: er komt een - w- voor de slot -a en nu is het een lijdende vorm. O, wat is grammatica toch leuk! Vooral van het Swahili, erg creatief; je kunt veel zelf bedenken.

Waar ik over heb lopen piekeren vandaag n.a.v. dat liedje, is: wat er gebeurt in de ontkenning? Ontkennen doet men in het Swahili n.l. binnen het werkwoord. Wij ontkennen simpel met 'niet', de Engelsen doen het vaak ingewikkelder met do/does/did en de Fransen nog lastiger met ne ... pas, maar in het Swahili verandert de werkwoordsvorm zowel aan het begin als aan het eind in de ontkenning, althans van de tegenwoordige tijd. Ik lees b.v. is ninasoma, maar ik lees niet sisomi. De gasten worden niet verwelkomd (actueel, met al die vluchtelingen) is waarschijnlijk wageni hawakaribishwi, maar verdorie, ik kan het nergens vinden of navragen! Hoewel ... t.z.t. gaat er weer een brief naar mijn sponsorkind in Nairobi en kan ik het haar vragen. Het duurt wel minstens 4 maanden voordat er antwoord is.

5 maart Niet elke dag gebeurt hier iets leuks, spannends of onverwachts. Maar erstaat wel ongeveer elke dag iets stoms in de krant. Niet zozeer op inhoudelijk gebied, daar heb ik vaak geen verstand van Politiek en aanverwante zaken interesseren me niet of nauwelijks. Maar het taalgebruik van mensen die in de krant - Leidsch Dagblad -  publiceren laat vaak nogal wat te wensen over.
Wat te zeggen van dit, onder de kop Emotioneel overleg van vandaag 5  maart, blz 7: 'We werden bang waar we terechtgekomen waren, want is dit land wel zo tolerant naar ons toe die discriminatie naar LGBT's toestaat?

Vandaag studiedag Matthäus. De bassen zijn aan de beurt!

Stomme Erna heeft haar camera op macro staan.

1 maart Maandagavond is meestal niet zo heel geweldig wat TV aanbod betreft, maar gisteren vielen we onverwacht in de prijzen: eerst Porgy & Bess op BRAVA en toen Cria cuervos op Arte. Eric Owens zong een overtuigende Porgy. Mijn favoriete opera met een hartverscheurend eind. Bess zong mooi, maar was het niet, dan is het moeilijk te geloven dat er 3 kerels helemaal wild van haar zijn.
Cria Cuervos, een film van Saura, heb ik twee keer eerder gezien. Gelukkig heb ik recentelijk járen Frans gehad, want Arte biedt Duits of Frans als taal i.p.v. het originele Spaans en, met ook Franse ondertitels, ging alles naar wens. Bij die ene keer in het Spaans heb ik veel gemist. De eerste keer, lang geleden, met Nederlandse ondertitels, heb ik vooral onthouden als 'mooie film'. Ik schatte de film als van ongeveer 40 jaar geleden, haha: uit 1976! 
Carmen, een andere film van Saura, is makkelijker te volgen, ook in het Spaans. Het verhaal is bekender en het wordt gedanst, ik zou hem ook dolgraag nog eens zien.
25 februari Ik moest naar de tandarts vandaag voor een vervelende behandeling. Daar bereid je je dan mentaal op voor, maar een boodschap op de telefoonbeantwoorder, toevallig gehoord, want we mogen er wel eens een missen ..., meldde dat tandarts ziek was en het niet door ging. Uitstel van executie, haha. 
Bof ik even, want het sneeuwt!! 3 jaar niet gezien. Het blijft niet liggen, maar toch. Kan ik voor het raam staan kijken i.p.v. in die rottige stoel!
Adri de Groot, van Vogeldagboeken, stuurde gisteren deze fraaie foto van een sijs tussen de elzenproppen. 

Van Cor kreeg ik 3 jaar geleden, toen we hier kwamen wonen, een els in een pot, 60cm hoog. Die boom is nu 4 meter, maar heeft helaas nog geen katjes, dus nog geen proppen en sijzen kan ik nog niet verwachten. Maar daar hoop ik wel op. Ooit!

Vorig jaar zat ie wel stikvol elzenhaantjes, fraaie, metallic blauwzwarte kevertjes. Hun larven vraten de boom bijna kaal. de vogels hielden blijkbaar niet van de die larven, verdorie!

23 februari Ooit kreeg ik in Frankrijk cholesterol verlagend spul voorgeschreven (erfelijk belast) en sindsdien gebruik ik dat dagelijks. Ook mijn huisarts hier is vóór het gebruik van iets tegen cholesterol. OK, ik ben gehoorzaam. 
Vandaag krijg ik de Margriet van vriendin Gita, met een artikel over 'Je gezond eten' en daarin 'Kun je je cholesterol omlaag eten?' Ik dat natuurlijk meteen lezen! We kunnen veel leren van de Maasai, zegt R.K. in het artikel. Die hebben geen verhoogd cholesterol, maar krijgen het als we hen westers laten leven. Dus die Maasai hebben het helemaal begrepem: geen stress, veel slapen, niet roken, veel bewegen en nu komt het: VEEL GROENTEN EN FRUIT ETEN.  Laat het nou zo zijn dat die Maasai dat helemaal nooit eten!!! Die nemen koeienbloed gemengd met melk, klinkt knap smerig. Dan maar cholesterol en pillen ertegen.
19 februari We hadden wat vorst de afgelopen dagen. Mooi weer, veel zon en nu weer afgelopen. Ik hoop altijd, dat het in ieder geval eindigt met sneeuw, want daar ben ik dol op. Helaas was het zicht op de waslijntjes aan het balkon bij de slaapkamer overduidelijk. 
17 februari Het heeft vannacht iets meer gevroren dan gisteren. Buiten heb ik altijd kannetjes staan, vol regenwater meestal, nu vol ijs. Maar wat een vreemde formatie. Er zit geen takje in of zo, gewoon een ijspilaartje uit een kannetje bevroren regenwater. In de vensterbank een paar sneeuwklokjes in een dierbaar vaasje.
Ko heeft het probleem met 'Tanzania' gevonden, na lang zoeken. Er stond te veel film op.

15 februari Ik heb me beziggehouden met het nalezen van een aantal van onze reisverhalen op deze site. Ik vind ALTIJD fouten. Kleinigheden meestal, de spatie's tussen woorden deugen niet, komma's die er niet horen of juist ontbreken, een letter te veel of te weinig. Dat soort dingen. Soms kan ik namen toevoegen, zoals in het Z. Afrika verhaal van 2011. Van twee bomen wist ik toen geen naam, maar na Australië wel. Leuk! Maar er is nog iets helemaal mis met Tanzania 2010 ...
13 februari Rouwadvertenties zijn voor ons vaak een bron van vermaak. Dat mag je vast niet hardop zeggen ... 
Vanmorgen weer een mooie: 'Diepbedroefd om wat zij achterlaat, maar ...' Wat zou zij hebben achtergelaten? Torenhoge schulden? Een door en door verwaarloosd appartement? Twee katten en een hond die allemaal bijzondere verzorging nodig hebben? Een stapel ongeposte brieven aan een neef in Suriname? Interessant!
9 februari Puzzel af, moeilijk!

Adri de Groot van 'Vogeldagboeken' had vandaag foto's uit Afrika, van zijn zoon, met o.a. een fraaie foto van een dassie (hyrax).

In het gastenhuisje in Frankrijk, had ik deze oude prent van klipdassen en hun naaste familie, de olifant, ergens aan de muur hangen. Absoluut niet in verhouding, de Afrikaanse olifant is veel groter dan de Aziatische en dassie's zijn niet meer dan formaat kat, of kleiner. In Oost Afrka zie je vaak rock hyrax. Op een terras ergens bij een lodge komen ze nog al eens bedelen en dan komen ze gewoon op schoot zitten. 

Lang geleden, in Nigeria, hadden vrienden van ons een tamme boomklipdas als huisdier. Die ging naar de W.C., het enige huisdier dat ik dat ooit heb zien doen! Hij liep ook tegen een deurpost op, want zijn pootjes kon hij vacuümzuigen op een of andere manier. Stikjaloers was ik!

8 februari Van Joke en Joop kregen we een puzzel. We doen meestal 1000 stukjes en dat had deze ook. Formaat mini!.
5 februari Het Australiëverhaal is klaar, met 176 foto's (foto's uitzoeken als er meer dan één van hetzelfde onderwerp zijn, op aardig of minder aardig en de uitgezochte foto's bewerken, lelijke stukken eraf, lichter/donkerder, comprimeren), 4 filmpjes en 2 geluidsfragmenten. Het zal hierna nog een paar keer verbeterd worden, want ik maak altijd taalfouten e.d. Laat weten als je iets vindt dat niet goed is?
28 januari Vanmorgen zijn we weer thuisgekomen van ons avontuur Down Under. Het verhaal komt eraan, maar eerst even een stuk of 500 foto's bewerken! Of weggooien natuurlijk. Bij onze vorige reis naar Australië hadden we nog geen digitale camera ...  29 januari Het maken van een reisverhaal met foto's is een heleboel werk, maar een stukje is al af als je wilt kijken. Hier even een leuke foto van Claire, Bondy en de twee kleintjes.

3 januari We kregen nog wat foto's van het bridge-uitje. We staan er geblokt op. 

Bij LBC vandaag nieuwjaarsdrive, gezellig als altijd, hoge opkomst. Met 55% waren we dik tevreden.

1 januari Langs het IJsselmeer veel ganzen en zo. Hier brand-. 
Ik kan wel veel beter zien, maar heb erg veel last van scherp licht en dat is een probleem bij vogels kijken. Op het water
zwom er van alles, maar ik kon alleen oude bekenden onderscheiden. Iets wits met donkere kop en staart, af en toe onderduikend; geen fuut; geen idee! 
's Middags een bezoekje bij een neef van Ko en zijn vrouw, allebei in de muziek, leuk. Inspirerende dingen gehoord. Mooie mis van ene Jacob de Haan.
Enkhuizen was leuk. Haventje, schepen, toren, koffie met appeltaart, van dattum, maar het aardigste: heel eigenaardige, totaal scheve huizen langs de haven. Je kunt het een beetje zien op de foto: de voorkant met de deur van het pand rechts loopt parallel met de straat, maar de zijkant er een hoek van iets van 135° mee en dat was ook het geval met de twee huizen links ervan en met een stel andere, rechts, maar dus niet op de foto. We hebben er met verbazing naar staan kijken. 

's Middags een gezellig bezoek aan een neef van Ko en zijn vrouw. Allebei in de muziek, leuk. Inspirerend: een mis van ene Jacob de Haan, die zij met kerst had uitgevoerd met het koor waarvan zij dirigente is. 

Alle goeds toegewenst in dit nieuwe jaar. Blijf gezond en, zoals altijd, vaak lachen! Doen!


Wie nog wat meer van 2015 wil zien kan hier terecht:  Jaaroverzicht 2015  
of klik op 2015 in het menu

Naar bovenkant