Erna & Ko 2014

31 december Het einde van dit jaar hebben we gelogeerd in Zuid Laren, een bridge-uitje. Het hotel lag aan een van de vele 'brinken'; je wordt jaloers op het bezit van zo veel mooie, oude bomen.

We troffen een prettig gezelschap, speelden lekker en werden nog 1 ook. Verder zochten we een heel stel kennissen en vrienden op: Groningen is ver weg, je komt er niet zo dikwijls.

Leuk bezoek aan 'De Buitenplaats', een museum in Eelde, gebouwd door Alberts en Huut. Er was een tentoonstelling van ontwerpen van wijken en/of gebouwen van de hand van Hundertwasser, sprookjesachtig en kleurig. Hier links een ontwerp/maquette voor een vuilverbranding. Linksonder een gebouwencomplex, gerealiseerd in ...? Zou Maagdenburg kunnen zijn.

Op Oudejaarsavond was er een heerlijk koud buffet (en een wat minder warm -) en later dansen, heel gezellig. Het hele uitje was zeker voor herhaling vatbaar.

Gecorrigeerd: februari 2021

We wensen allen die ons dierbaar zijn een fantastisch 2015!

26 december Bij het kerstdiner vergeten foto's te maken. Was te gezellig! Met z'n achten, Tinka en Robert, Claire, Bondy en kinderen en wij.

Jacob bleef logeren en we hebben ons beziggehouden met de klassiekers: knikkerbaan bouwen met opa Ko en een legpuzzel met oma. Robert had al 2/3 van de puzzel gemaakt (500 stukjes, met - toepasselijk - de kaart van Australië), maar Jacob kon er ook goed mee overweg.

23 december Morgen niet zo veel tijd, vandaag voorbereidingen treffen voor overmorgen. Sudderlapjes gemaakt en stoofpeertjes, niet ingewikkeld, maar tijdrovend. Voor toe maar weer eens het familierecept voor citroenpudding van stal gehaald. Ook al niet moeilijk, maar wat gebruik je veel spullen! Een mes en drie kommen, een kleintje en drie grote; het kleintje gebruik je bij het splitsen van 3 eieren - het enige hachelijke ogenblik in de onderneming: eiwit in het kleine kommetje om zeker te weten, dat er geen dooier bij zit, dan in een grote kom en de dooier in een andere. Die handeling herhaal je voor elk ei.
Dan eerst de eiwitten heel stijf kloppen met een piezeltje zout en een mixer. Daarna gebruik je de mixer om dooiers en 200 gram suiker tot 'vla' te kloppen. Intussen heb je 3 blaadjes gelatine geweekt in de 3e, ruime kom met koud water. Heb je de 2 citroenen geboend, geraspt en daarna uitgeperst met een citruspers. Het sap en de rasp gaan in een pannetje en wordt verwarmd, maar niet aan de kook gebracht. Je knijpt de gelatine uit, lost het op in het sap, sap bij de vla, weer mixen en dat bij het eiwit, ook weer mixen. Met een juslepel vul je mooie glazen met het mengsel waarbij je een pannenlik nodig hebt en zet de gevulde glazen op een dienblad in de koelkast. Schillen gaan weer in een ander bakje voordat ze in de groene bak verdwijnen ... Het kan nauwelijks mislukken, is niet echt veel werk en wel heel verrukkelijk, maar het aanrecht staat vol gebruikt materiaal.

21 december Hèhè, nu wordt het langzaam weer lichter.

Wij zitten sinds oktober op dansles, voor bejaarden, van Activite, klinkt als yoghurt (en dat is per slot ook een klein beetje bedorven melk). De lerares is een heel aardige, met de oudjes begane dame. Ze geeft de lessen in haar eentje en leent soms een van de cursisten om iets voor te doen.
Gisteren kerstbal, in een bejaardencentrum in Alphen. Net als in Leiderdorp een tamelijk klein zaaltje en voor een kwart gevuld met orkest. Het orkest bestond ook uit bejaarden, op de dirigent na, geheel in overeenkomst met de dansers!

Gezellig hoor, een orkest, en prima voor een feestje van het een of ander, maar niet voor een feestje van een dansschool, want ze kenden het tempo van de diverse dansen niet. Een jive b.v. op 'Rock around the clock' kunnen alleen heel jonge, goed getrainde dansers aan. Zo was ook hun foxtrot was te langzaam voor een quickstep, vervelend. Het liedje 'O Foxy Foxtrot met je elastieken benen', bij veel mensen vast wel bekend, is precies het goede tempo voor een quickstep in stijldansen. 'Het is tijd, de hoogste tijd' ook.

Ik heb één goede, feestelijke rok, maar die was een beetje gekrompen en ondanks weinig snoepen in de afgelopen dagen zat hij verschrikkelijk strak. Nog maar een beetje proberen af te vallen, want met oudjaar hebben we nog een keer zoiets ...

20 december Nog weer ander bezoek. En zojuist ook een roodborstje, nog niet eerder in deze tuin gezien. Ligt vast aan de schutting!

19 december Gisteren kerstdrive bij LBC. Ze maken er altijd veel werk van. Ko zag er gezellig uit. De meeste mensen verschijnen in òf mooi òf lekker gek. Iedereen krijgt een prijs en het is altijd erg gezellig. We waren dan ook pas om 1u thuis. Met kerststollen!

Heel vies weer de hele tijd. Ko is de auto inruilen, we krijgen een 4 jaar oude Toyota Yaris, ik heb hem nog niet gezien. Benzine. We maken aanzienlijk minder kilometers dan in de Franse jaren.

Bij van Haasteren, de garage waar we al meer dan 25 jaar klant zijn, maakten ze er iets feestelijks van met een bloemetje en ingepakte auto. Hij is mooier dan ik vermoed had: niet lichtblauw, maar subtiel lavendel.
Zo'n auto zit vol bakjes en dingetjes, voor koffiebekertjes en kaarten en weet ik veel, maar een nuttig vuilnisbakje hebben ze nog niet verzonnen, dus hangt er meestal een armoedige plastic tas voor rotzooi aan de knuppel en dat kan in deze niet ...

18 december We krijgen amper vogels in de tuin, maar kauwen komen regelmatig langs. Behoorlijk schuw, gek genoeg. Ze hengelen een pindanetje naar boven en houden het vast met één poot, heel handig. Foto van afstand, achter glas.
Elders zitten de mezenbollen vol groene sprieten omdat de zaden erin ontkiemen. Wel decoratief, zo'n bosje gras aan een tak!

Een uurtje later komt er een interessante andere gast. Die heb ik nog niet eerder in de tuin gezien. Er is vandaag ook al een pimpelmees langs geweest. Misschien dat de vogels zich veiliger voelen met die solide schutting?

16 december Zo, klaar. Hij moet nog even grijs worden, ik vind hem nog te nieuw.

15 december Léon is - in ons gevoel in het holst van de nacht - gekomen om de schutting te vervangen. Lekkere rotzooi buiten voorlopig en helaas, de Clematis montana gesloopt.

De vis was heerlijk, laat me weten als je het recept wilt.

13 december Morgen komen N. en T. bridgen. Dat zijn iets gevorderde bridgers met veel belangstelling voor het spel. Ze vinden het fijn om te spelen en daarbij de gelegenheid te hebben om de spellen te bespreken. Op de club is daar vrijwel geen tijd voor. Bovendien willen ze, terecht, wel eens uit die onderste groep weg. Ik heb dinsdag met haar gespeeld en dat ging goed, ze heeft echt talent!
N & T zijn hier een maand of wat geleden voor het eerst geweest en toen hebben we, lui als we zijn, om 6 uur Chinees gehaald. Een paar weken later speelden we daar en N., gek op koken, zette ons een verrukkelijke, zelfbereide maaltijd voor. Dat laat ik niet op me zitten!
Nu heb ik zeker geen hekel aan koken, maar ben, zoals vermeld wel lui, dus houd me bijna altijd aan beproefd makkelijk & lekker, rijst met aubergineprut b.v., zoals alle mensen die wel eens in Frankrijk zijn komen logeren, weten. Voor morgen had ik eigenlijk 'Brusselslofski' *) in de planning, maar daaraan kleeft het bezwaar dat je kort tevoren voor de bijbehorende aardappelkoek een tijdje aan aanrecht en kooktoestel moet doorbrengen. Hinderlijk als je lekker zit te bridgen.

Marleen kreeg gisteren eters en bezwoer me, dat wat zij al gemaakt had en alleen nog maar in de oven moest, allerverrukkelijkst was en heel makkelijk. OK. Wij moesten dan wel naar AH in Leiderdorp, want bizarre zaken als mascarpone en tilapia liggen bij de buurtsuper gewoonlijk niet in de schappen. Die AH is te vol, te veel aanbod in te weinig ruimte en bijna altijd te veel mensen. Maar vooruit.
Ik had zowaar mijn lijstje bij me (ik maak het en vergeet het dan meestal!) en kon alles vinden behalve 'aardappelpuree voor ovengerechten'. Na een half uur tevergeefs zoeken bleek het op 3 meter van de plek waar ik aan de koffietafel zat uit te puffen te liggen ...
Ik begon thuis opgewekt aan het project, want het hele idee is natuurlijk, dat ik morgen alleen die schaal in de oven hoef te zetten en dan de temperatuur en de timer instellen. Alles kon tevoren bereid worden. Maar ja, ik had geen Monchou, geschikt voor warm, meegenomen, maar de koudegerechtenvariant. En ook geen mascarpone als alternatief. Misschien wel bij de buurtsuper? Verdraaid, ze hadden er mascarpone. En sterker nog: Pié d'Anglois, onze lievelings Franse kaas!
Ik zal laten weten of het lekker was.

*) Snij Brussels lof - 2 stronkjes p.p. - in stukjes en kook het héél kort. Laat goed uitlekken. Als koud en uitgelekt in vuurvaste schotel. Maak champignons schoon, probeer ze zo droog mogelijk te houden, snij ze in plakjes en bak heel even in roomboter met gesnipperde knoflook en wat peper. Laat uitlekken en vang het vocht op, want dat is heerlijk in de jus morgen! Strooi lekkere ham in stukjes over de Brussels lof, daarover de champignons en daarover geraspte oude kaas. Hier en daar een klontje boter en in de oven, 100° of zo, het luistert allemaal niet zo nauw, mooi toch?. Eet met aardappelkoek/rösti. Smullen geblazen!

12 december Dagje Monnickendam + kringloop Volendam. De kringloopwinkel in Volendam is wél voorzien, Noppes heet ie. We kochten voor bijna noppes een kerstboom, want de jongetjes zijn met kerst hier en dat zal voorlopig wel niet meer gebeuren. Thuis krijgen ze geen kerstboom wegens bijna verhuizen en zo. Doos met gouden ballen erbij, lichtjes hadden we nog, voor nog geen tientje ben je klaar!.

Ik had ook nodig iets nodig voor het a.s. bejaardenkerstbal volgende week. Zal met wat worden, want na 3 weken zonder dansles is alles weer weg op de quickstep na! OK, de Bernardwals zit er ook nog wel in, haha.

Veel huizen in de straat bij Marleen hebben een gevelsteen. Twee leuke: een met een ingewikkelde kruising tussen koe/paard/geit en een waarvan je denkt dat er een woordgrapje met een verwijzing naar schepen inzit, maar er wordt gewoon een duif uit de hemel gesmeten ...

10 december Wij zijn geen grootverbruikers van coca-cola, maar de kerstreclame is elk jaar toch weer eventjes aardig om te zien. Superieure reclame met geweldige muziek!

9 december Legpuzzels zijn leuk voor de donkere dagen (dat je niet in de tuin kunt werken). Ik ruil regelmatig met Marleen en kreeg dit exemplaar uit het Rijksmuseum.
Laatst hadden we er ook een daarvandaan. Mooie voorstelling van Israëls/ ezeltjes/strand, je kent het wel. Waardeloze puzzel van dun karton en alle lichtgrijze stukjes hetzelfde. We zijn er niet eens aan begonnen, maar ik heb wel laten weten, dat een dergelijke kwaliteit puzzel het Rijksmuseum onwaardig was!

Deze is OK. Mooi schilderij van Van Dijck: Stilleven met kazen. Al puzzelend zie je hoe knap het geschilderd is. Nu rest ons nog een vrijwel egaal, donkerbruin vlak, bijna allemaal spookjes; kantstukjes, 'lussen' en 'puntjes' liggen links gesorteerd. Aan ruim 200 ongeveer gelijkvormige, donkerbruine spookjes gaan we, vrees ik, niet beginnen. Maar de rest was de moeite waard.

5 december J&J hebben kippen. Het eerste stel was bruin, toen kregen ze witte, zenuwelijdsters waren dat, en nu 3 heel mooie zwarte met een subtiel groen glansje op hun veren. In deze dagen 'opgehokt', dat wel, want in Zoeterwoude heerst de vogelgriep.

Die kippen hebben zich niet laten weerhouden om juist nú met leggen te beginnen en wat nou zo leuk is: eentje legt een vrij donker type ei, de tweede een wat lichtere uitvoering en nr 3 produceert een heel bijzonder groenschalig eitje. Vandaag kregen we er een van elke soort, en zachtgekookt waren ze verrukkelijk. Het groene bewaar ik nog even voor het mooi!

1 december We hebben het helemaal gehad met november, hoera!

Om die ene kalktablet voor door de spinazie fijn te stampen had ik al jaren een piepklein vijzeltje. Dat is helaas onlangs gesneuveld. Maar op MP al snel een soortgelijk exemplaar gevonden.,
Ik kreeg keuze over hoe ik het bezorgd wilde hebben: met de post, of via DHL, en dan ophalen of thuis. Zonder nadenken had ik stom genoeg betaald voor de optie 'ophalen' en dat diende te gebeuren in Leiderdorp. Nou is het een beetje suf om voor een vijzeltje van 1,50 heen en weer naar Leiderdorp te rijden, maar als je je pakje niet snel komt ophalen gaat het retour afzender. Geen telefoonnummer in de mail waarmee de komst van het pakje werd aangekondigd.
Ko moet woensdag in Leiderdorp zijn en wilde het dan wel voor me regelen. Dat mailde ik naar DHL. Vanmorgen kreeg ik weer een mailtje dat ik het pakje nu toch echt moest komen halen. Dan maar naar Leiderdorp, bij een tabakswinkel moesten we zijn. Op vertoon van paspoort kreeg ik mijn vijzeltje. Ik merkte op, dat het een beetje suf was, dat er geen telefoonnummer in de mail stond en ook de naam van de ophaalplek niet in een telefoonboek te vinden was. 'Dat doen wij expres' zei de meneer achter de balie. 'ANDERS WORDEN WE DE HELE TIJD OPGEBELD!'

26 november Woensdagmorgen zit ik tegenwoordig weer op school. Als juf Erna heb ik 4 kinderen onder mijn hoede, eerst 2 niet-Nederlandse en dan 2, die moeite hebben met rekenen. Per vandaag is er eentje is afgevallen i.v.m. enorme faalangst, die eerst eens moet worden aangepakt en een nieuwe 'buitenlander' kwam vandaag voor het eerst.
Het is een hele uitdaging om materiaal te verzamelen. Voor mijn kleine, vierkante Boliviaantje, die nu al kan flirten als de beste, heb ik eerst een plakboek gemaakt. Maar vorige keer had ik een iPad bij me en dat was het natuurlijk helemaal. Alle kinderen weten hoe het moet en zitten vanzelfsprekend te vergroten met duim en wijsvinger, iets waar ik nog steeds niet aan denk ... Ko had iPad mee naar het klusavontuur in Bredevoort, viel dat even tegen. Dus met dat jochie heb ik vandaag plaatjes gekeken in het grote Sinterklaasboek en daar 'wit' onder de loep genomen, want dat vindt hij een vreselijk moeilijk woord. Sinterklaas heeft een wit paard en ook zijn kat is wit en met een beetje zoeken kun je de kat vrijwel op elk plaatje vinden.
Zijn zusje heb ik een sprookje voorgelezen, met vragen erover. Zij is al behoorlijk gevorderd, slim kind, een van de ouders spreekt Nederlands.
Het rekenjongetje kan niet stilzitten en heeft grote moeite met zich concentreren. 3x6 en 7x6 leveren hem al maanden de grootste problemen op.
I.p.v. het meisje dat problemen heeft met rekenen vandaag een jongen uit Canada, van wie de ouders geen Nederlands spreken. Hij begrijpt al veel, maar heeft nog geen woordenschat. Hij kwam onverwacht, dus ik had nog geen speciaal materiaal voor hem. Het sprookjesboek was iets te hoog gegrepen. Moet ik weer iets verzinnen, leuk!

25 november Gisteren met Marleen kerstmarkt (grote ruimtes vol kitsch, maar vaak aantrekkelijk ook) bij de Bosrand gedaan. Voordat we naar binnen gingen hadden we beiden plechtig uitgesproken dat we helemaal niks gingen kopen! Nou ja, we hebben het weten te beperken.

Ze hebben er altijd ongelofelijk mooie potten en vazen. We hebben wel 25 minuten lopen proberen met potten en planten. Het is leuk als je zoiets doet met een gelijkgestemde ziel, ook al zijn de smaken vaak verschillend.

Er was een hele mooie pot van aardewerk, oud roze craquelé, maar geen enkele plant die er goed in stond en op tafel zou de binnenkant zichtbaar zijn als er geen vulling in kwam. Met pijn in het hart laten staan.

Van Marleen kreeg ik dit schatje van glas, vast Italiaans en alvast voor mijn verjaardag. Geweldig met alleen maar een takje bamboe.

24 november Ik had in Arnhem bij Arriva moeten uitchecken en bij de NS weer moeten inchecken. Leuk, als je 2 minuten hebt om over te stappen op een onbekend station: uitcheckpaaltje zoeken, incheckpaaltje zoeken, welk perron zoeken op de borden en dan het perron zelf nog ... Volgende keer beter!

23 november Ko ging klussen bij C&M, ik mee, kon ik daarna op bezoek bij Anne. Fraaie bomen in Bredevoort, onbekend merk. Het huis van C&M wordt steeds mooier, maar ik had niet anders verwacht. Leuk om de 'jongens' weer even te zien.
Ko bracht me vervolgens naar Anne, waar we lekker een uurtje door de tuin hebben gebanjerd, kletsend over plantjes. Zij heeft een Dahlia imperialis in bloei, wie heeft dat nou.
Anne bracht mij naar station Winterswijk, daar werd verbouwd, geen kip te zien, maar op het perron zo'n OVchippaaltje. Kaart ervoor, 'u bent ingecheckt' of zo. In Arnhem overstappen. Op de rit naar Utrecht kwam er een controleuse langs om kaartjes te bekijken met een fraudeontdekmachien, niks aan de hand.

In Utrecht werd de boel ook verbouwd. Er was ooit zo'n grote, centrale hal met een enorm bord met vertrektijden. Kon ik niet meer vinden, of misschien een andere verdieping? Wel de bekende gele borden. Maar de trein naar Leiden vertrok niet van perron 18, maar 19 en ook niet niet om 18.53, maar 18.55. Niet dat dat enig probleem opleverde.

In Leiden aangekomen kon ik op het station niet uitchecken. Niet voldoende saldo, was de melding op het paaltje. Nou heb ik zo'n kaart die automatisch moet opladen, ik had hem gisteren voor het eerst gebruikt. Hoezo onvoldoende saldo?
Gelukkig bestond er nog een balie en die was nog open ook... Van Winterswijk naar Arnhem heb ik gereisd met Arriva (dat stond ook op dat paaltje en mooie trein trouwens) en dat is iets anders dan NS en daarom werkt je chipkaart niet. Hoezo, OPENBAAR vervoer? .
De bus - ik hoefde nog maar 5 minuten te wachten na het gedoe op het station - was ook van Arriva, maar daar deed die kaart het weer wél.
Geen mens die er iets van begrijpt. Ook de gezellige chauffeur op de bus niet.

Gisteren ging alles nog goed!

22 november In Rotterdam een scratch van muziek van Ramirez: Missa Criolla en Navidad. Dat is heerlijke muziek om te zingen en Barthe wilde ook wel. Wij naar Rotterdam-Blaak met de trein. Kom je uit op een plein met die leuke kubuswoningen. Piet Blom, tachtiger jaren.. Even verderop nog een heel spannend gebouw, de Markthal, in oktober 2014 geopend door Maximá. Architect Winy Maas.

Het scratchen vond plaats in de Laurenskerk, ruim 400 zangers, meest alten en veel sopranen in 2 soorten.
Het is geen makkelijke muziek - en ik vond de dirigent ook wat warrig, gewend als ik ben aan de efficiënte Wim de Ru - soms ritmisch gecompliceerd, vaak snel en Spaanse teksten. Het ging dan ook wel eens mis, maar dat belemmert je plezier niet echt.

In Navidad komt een schattige tekst voor. De 3 koningen komen het kindje bezoeken en brengen van alles mee, zoals 'un poncho blanco de alpaca real'. De kleintjes in het kinderkoor, dat optrad halverwege optrad, waren gehuld in dergelijke poncho's. Die konden trouwens écht goed zingen.

De solist - Javier Rodriguez - had zo'n fijn fluwelen Zuid Amerikaans geluid, wow.

16 november Echt prima weer om een middag te gaan bridgen. Een gemengde- parencompetitie voor de regio en daar waren veel oude bekenden, sommige jaren niet gezien: Harry Z., Maaike V., Ien C., Ans Z.: hardstikke leuk. 13e van 33 in een behoorlijk sterk veld, ook niet slecht.

In november 2005 was er een 'golf' aan liquidaties in het criminele circuit. Op www.nederlands.nl vonden we toen het snelsonnet dat we hier nog maar eens plaatsen.

Slachtmaand
November

Weer is het herfst en weer kleuren de straten
Door de gevallen blaadjes bruin en geel.
En soms wat rood dankzij een crimineel
Die daar verbloedt uit tal van kogelgaten,

Zodat men nu opeens weer heel goed weet
Waarom de maand november 'slachtmaand' heet.

11 november Veel bijzonders valt er niet te melden. Dinsdag is wel de dag van de burgerlijke stand in de krant, gauw even namen lezen, maar geen bizarre namen op eentje na: Aliçavu-gloeilampje-o=lu. Ik heb me suf gezocht, maar kan geen symbool piepklein gloeilampje vinden. Zag er best gezellig ui!
Heel intrigerend daarentegen was, dat meneer en mevrouw (Caram) Deelder een dochter Hannah hadden gekregen en 20 baby's verderop nog eentje: Nina. Eentje geboren en de volgende dag nog een?

8 november Heerlijk gegeten bij La dolce vita tegenover de schouwburg in Alphen. Zeker voor herhaling vatbaar! We gingen daar we met Frans en Gita het stuk Moesson zien, met Bram van de Vlugt, Kitty Courbois en Thom Hoffman.
Een indringend stuk over de Bersiap tijd, al heb je dat niet een-twee-drie door. Een beetje jammer, dat de stemmen van de twee mannen zo op elkaar lijken. Al met al wel een heel geslaagde avond.

Later bedacht ik, hoe mijn ouders bang moeten zijn geweest in de Bersiaptijd in Batavia. We mochten de tuin niet uit, herinner ik me, maar mijn broertje Kees, toen 4, is een keer weg geweest en thuisgebracht door een Gurkha. *) Grote, er dreigend uitziende kerels met tulbanden en ruime capes, als ik me goed herinner, ik kan er geen echt plaatje van vinden. Daar bivakkeerde er een aantal van wat verderop in de straat.
*) Cor zegt, dat het geen Gurkha kan zijn geweest, want die doen niet aan tulbanden, maar zo heette het regiment nu eenmaal in het familieverhaal ...

Zeker nu ik vorige week mijn schattige kleinzoon hier had, ook 4, begrijp ik wat dat voor mijn moeder voor angstige ogenblikken zijn geweest. Want gevaarlijk was het, vlak na de oorlog in Batavia. Ik werd in een legertruck naar school gebracht.

7 november Het is november en we zullen het weten ook! We zijn weer aan de laagjeskleding en het gordijn hangt voor de trap naar de zolder.
Als rasechte novemberhaatster bedacht ik de 5e, dat er al een zesde van de maand voorbij was en wonder boven wonder de volgende dag zelfs al een vijfde! Maar vandaag is zo'n priemgetal, leuk, maar je kunt er niks mee.
Nog een week of 7 afzien, dan gaan de dagen weer lengen... Ik ben precies mijn vader in dat opzicht!

In vroeger tijden was er novembertroost in de vorm van clementientjes, van die kleine kogelronde mandarijntjes (nog nergens gezien) en voorgetrokken narcissen (die waren er vorig jaar al niet meer, dus die zijn misschien afgeschaft). Ook verschijnen er kuifeendjes in open water: leuk zwart eendje met een witte vlek opzij. (Foto van internet, naam van de fotograaf niet vermeld.) En de roodborstjes zingen, als de zon schijnt dan. Die doen dat bij voorkeur in het najaar, eigenaardig. Of misschien valt hun zachte, ietwat treurige liedje in het voorjaar niet op.

3 november 10% van november voorbij ... Mijn jongste zus werd gisteren 80. Ze was van plan de hele dag chagrijnig te wezen en wilde geen bezoek, maar haar kinderen hebben dat belet. Ik heb nog niet gehoord hoe dat verlopen is! Er is ook nog een oudere zus, die wordt in juli 85. Sodeju.
Deze week twee keer een bericht gekregen van iemand waar ik in jaren niets meer van gehoord had. De een had ik minstens 40 jaar geleden voor het laatst gesproken - tijdens het telefoontje wist ik ineens weer, dat zij in haar studentenjaren in een huis met een idioot lange gang woonde. Wat een raar iets is je geheugen toch, je hebt toch niks aan zo'n herinnering? - , de ander, een Engelse, kortstondig, maar heel gezellig ontmoet in Namibië, nog vrij recent contact mee gehad, maar toch ook al weer iets van 7 jaar geleden. Gek hoor, maar wel leuk!

1 november November is bepaald niet mijn lievelingsmaand. Maar deze dag had een gouden randje: Jacob logeert hier en het was ongelofelijk mooi weer. In een Tshirt naar buiten!
Bij de geitenboerderij 'Het Geertje' was het dan ook stervensdruk. Heerlijk plekje voor kinderen. Het is bovendien een uitje dat nauwelijks iets kost, sympathiek!

30 oktober Dacht ik toch heus dat ons binnentuintje ooit een volkomen veilige plek voor vogels zou zijn. Deze kat, ik weet niet van wie, slaapt ook regelmatig in de voortuin hier. Hij of zij vertrok via de buren. De buren hebben geen kat en ik vraag me af hoe het beest in hun tuin terecht komt, want dat is ook een soort bak met hoge wanden..
Onder de achterdeur door, heb ik me inmiddels laten vertellen.

29 oktober We hebben sinds een paar dagen een paar kanalen erbij op de TV. Dat moet via een extra abonnement helaas, maar vooruit: ik miste Animal Planet. Dar kun je altijd naar kijken als je 's even wilt zitten. Een kanaal met bruiloften bestaat er ook, daar kun je fijn een tukje bij doen, maar ik geloof dat dat er niet bij was. Wel MEZZO en dat kwam gisterenavond langs midden in het Hallelujah van Händel met daarbij avant-gardistisch theater.
Ik heb geboeid zitten kijken en ademloos zitten luisteren. Daar werd me een partij superieur gezongen, je nekharen gingen ervan overeind!!!
Een voorstelling o.l.v. een zekere Spinosi en ook een paar solisten waar ik nog nooit van gehoord had - ik ben er wel een beetje uit - : Susan Gritton en Carnelia Horak als sopranen; een superieure countertenor Bejun Mehta, wow, wow, wow!
Het is niet te geloven, maar de integrale uitvoering kun je vinden op You Tube. Ko heeft er een DVD van gemaakt, zodat ik ook het eerste stuk kon meemaken. Aalleen de jongenssopraan vond ik niet geweldig, maar de rest vond ik werkelijk prachtig en het theater fascinerend.

26 oktober Gita ging naar een rommelmarkt en vroeg of ik ook zin had. Wel zin, maar verhinderd, want Ko en ik zouden gaan bridgen. Gita zou uitkijken naar dit soort groene schaaltjes. Je weet maar nooit, op een rommelmarkt. Ze zijn van 'Fire King Glass'; nooit eerder geweten, want niks bijzonders, maar we gebruiken ze dagelijks voor het toetje. Eentje kapot, een paar erbij zou leuk wezen.

Omdat ik nog een uurtje niks te doen had ging ik maar eens zoeken op eBay Engeland naar dit soort schaaltjes. Ik tik dan green bowl of zo in als zoekterm en krijg wel 100 pagina's met op elke pagina 50 aanbiedingen van groene schaaltjes. Dat is leuker dan een rommelmarkt, minder vermoeiend, minder lawaaiig en eigenlijk ook nog leuker dan een antiekwinkel of zo. Eindeloos struinen!
Iemand bood ook deze schaaltjes aan, wel duur, dus eerst eens behoorlijk over nadenken. Ik heb nog 2 dagen de tijd, want de auction loopt pas morgen af. Dit soort servies komt uit Amerika en wordt door sommigen verzameld.

Later heel gezellig gebridged en gegeten bij Noortje en Tjeerd.

24 oktober Claire jarig vandaag en door miezerige regen naar Amsterdam. Even bijkletsen en zo. Kleinzoon 1 was op school., kleinzoon 2 was een beetje ziek en daarom thuis. Zijn belangstelling voor aan/uit gaat onverminderd door.
Daarna naar Monnickendam. Wat een schattig stadje toch, ook in de regen. Gezellig als altijd, de heren waren al spoedig in een ernstig ICT probleem verwikkeld. Mannen en techniek!

23 oktober Sinds een paar weken zitten Ko en ik weer op dansles. Dit keer gesubsidieerd dansen voor bejaarden, haha!
Het is niet te geloven hoeveel je in een jaar of 12 kunt vergeten van de voortreffelijke danslessen van Karel. 10 jaar leren en veel oefenen: WEG!!

Het is ook wel weer leuk en de ritmes zijn bekend, rumbe, samba e.d. Er zijn wat bekenden van LBC. Het einde is wel een beetje stom, zonnedans, met veel gezongen 'Eja, eja, ejaejaeja'' en 26x dezelfde 8 slome stappen. Op de foto is de groep vóór ons doende.

21 oktober Bij LBC, onze bridgeclub, speelt een oud-leerling van me. Inmiddels een veertiger, met zelf kinderen op de middelbare school, maar nog altijd met die innemende grijns en ondeugende, groene ogen. Ik heb op zolder nog al mijn lerarenagenda's vanaf 1974. Daarin kom ik hem tegen, niet maar één jaar, maar 4. Blijven zitten in klas 1 met een 4 voor Engels, een tweede keer in klas 1 met een 8, in de tweede weer een 4, in de 3e met zowaar een 6- en daarna scheidden onze wegen!
Hij heeft jaren aan een gymnasium gewerkt als leraar wiskunde, inclusief eindexamenklassen, en zit nu in de leerlingenbegeleiding van een andere middelbare school. Voor ouders. die de zenuwen hebben over hun kind in de eerste of tweede klas: het kan best niet erg goed gaan in de onderbouw van een middelbare school; later komt het vaak helemaal goed!

's Avonds We kijken naar 'De wereld draait doorrrr'. Er is iets met Giel Beelen, zoveel jaar in het vak. Hem ter ere gaat een singer-song writer - singer-songwriters zijn een jaar of 4 geleden ineens ter wereld gekomen - iets voor hem zingen. Michael Prins heet hij. Hij begeleidt zichzelf op de piano, hoedje op, ogen dicht, Geen woord van te verstaan. Ik geloof, dat hij in het Engels zingt, maar dat weet ik niet eens zeker. Daarna volgt applaus. Waarvoor in vredesnaam?

20 oktober Niet veel bijzonders gedaan de laatste dagen. Evenzogoed vliegen de dagen voorbij.
Gisteren een rommelmarkt 'gedaan' met Gita. Er was weinig belangstelling, maar ik was wel 2 kratjes vol kwijt: nog steeds aan het opruimen na de verhuizing. Aan het poppenhuisspul moet ik nog beginnen. Gita en ik waren allebei bekaf!

Ko had zaterdag een reünie, van de weekend puzzels was nog niet veel gekomen. Vanmorgen aan de crypto, waarbij we één woord niet konden vinden. 'Familie van de slagboom' was de opgave en met als kruisletters ?e?t?e/ij?.
Bij de hints werd 'Beatrijs' gesuggereerd: beat- rijs. Zou kunnen, ver gezocht en ik vind Engels in een crypto altijd vervelend.

Tijdens koffie en crypto maakte Ko voor de lol een serie foto's van me, leuk. Ik kleur goed bij ons dure muurtje, haha! En nog een t-sirt eind oktober is tamelijk bijzonder.

14 oktober Bij de Bosrand, tuincentrum in de buurt, vind je altijd wel wat. Daar vandaan in de vensterbank een dik glas, geweldige kleur paars. Verrassend blijkt dat tinantia, uit de tuin, er erg mooi in staat. Van de tinantia had ik niet verwacht dat het goed voor een vaas zou wezen.

8 oktober Joop zegt al tijden, dat we het niet kunnen maken om een 'Nee/nee'sticker op de deur te hebben, dat moest toch minstens een 'Nee/ja' exemplaar wezen. Vonden wij eigenlijk ook wel, maar zo'n ding moet je halen op het gemeentehuis en dat is tamelijk ver weg.
Vanmorgen moest ik, Erna, voor controle naar de oogarts (geen verdere achteruitgang, gelukkig) en bedacht Ko, dat het - relatief nieuwe - gemeentehuis van Leiderdorp dichtbij was. Met stickers.
Ik vond het gemeentehuis maar lelijk aan de buitenkant, enge kleuren, bleekgroen, verkeerd geel en p.bruin. Maar binnen een heel leuke sculptuur van een konijn. Foto gemaakt met Ko's toestel, maar hij staat er niet op, rara. Volgende keer beter!

7 oktober Gisteren even naar de kringloop met Gita. Daar vind je - met Jaap V. te spreken - altijd wel iets waarvan je niet wist, dat je het nodig had. Dit keer 2 flesjes van lichtgroen glas. Een leuk flesje is nooit weg. Uit de tuin takjes stipa, een tak spodiopogon en een klein takje herfstasters. Beeldig toch?

Je blijft lachen: vanmorgen kreeg ik een mail met daarboven 'Geachte wijnliefhebber'! Later nog een tweede trouwens. Ben ik nu overal bekend als wijnliefhebster, haha!

5 oktober We hebben gisteren niet alleen heerlijk gegeten, ik vond de wijn ook erg lekker, wit, Spaans. Ik heb zelfs in Frankrijk nooit wijn leren drinken, maar af en toe komt er een langs die ik wel kan waarderen.
Vond de wijn 's avonds laat ergens op internet, bij zo veel flessen gratis bezorgen: ik wijn besteld en dat had ik nog nooit van mijn leven gedaan, haha!

Vanmorgen keek ik bij het weerbericht of mijn potten met bollen al naar binnen moeten, want daar moet ik de nachttemperatuur voor in de gaten houden.
Ik kijk dan via symbaloo naar 'Het weer voor Leiden' en wat staat er naast? Een reclame voor de wijn die ik gisteren heb besteld.

Ko noemt dit het 'Bali-syndroom'. Als je op de boot van Java naar Bali bij iemand een zonnebril koopt komen er prompt wel 6 andere verkopers van zonnebrillen hun waren aanbieden. Heb je er net een gekocht, wat heeft dat voor nut?
In de plantentuin van Bogor liepen er mannetjes met ansichtkaarten rond, Kocht je wat: meteen 5 ander mannetjes met ansichtkaarten om je heen. Maar niet één met b.v. obat tegen de legioenen agressieve muggen.

4 oktober Open-huizen-dag en om 11 uur waren we in Voorthuizen in de tuin aan het werk. 2 volle kruiwagens afval afgevoerd, maar het was fantastisch weer, 23° en zonnig, dus het was geen straf om buiten bezig te zijn.

Tot onze verrassing kwamen er 2 heren kijken, een zoekende meneer in gezelschap van zijn broer. Het leek alsof er misschien een positieve grondhouding aanwezig was bij de potentiële koper ...

Daarna wat gedronken bij Anke en Leo, die maandag weer naar Zuid Afrika vertrekken. Zij gaan daar weg en hebben iets gekocht in Huizen. Omdat we toch die kant op moesten zijn we gelijk maar even gaan kijken: leuk huis! Om de hoek t.o.v. de kwekerij van Robbert van Tonkie; daar hadden we een eetafspraak mee. De kwekerij van Robbert is bijzonder fraai, het barst er van de prachtige bomen voor rijke lieden ... Vrolijk versierd met bakken O.I. Kers.

Paarden kijken natuurlijk, Ko mocht in het golfkarretje, want het is een enorme kwekeri en de paarden staan erachter. Nog even naar hun huis wat drinken en rondkijken. Robbert is een creativeling, kijk maar naar de bank op het terrein. Daarna heerlijk gegeten in Blaricum. Een dag met een gouden randje.

3 oktober Een prachtige, ietwat mistige morgen en dat levert vaak mooie plaatjes op. 2 soorten spinnenwebben met dauw.

2 oktober Leiden is al in feeststemming vanwege 3 oktober. Ik heb een heel andere reden om blij te zijn, want ik ontdekte vandaag een heus groen kikkertje in het vijvertje. Dat vijvertje is een ingegraven speciebak en dus maar heel klein. Maar er woont al van alles in. Ik zag vandaag ook 4 bruine kikkers. Gezellig.

30 september Dinsdag is de dag van de burgerlijke stand in de krant en namen lezen. Ze waren weer mooi vandaag, met een tweeling die Brayson en Braydon genoemd werden. 2 Jaydens en 3 Sofia's. Daar waren Rodaina, Thorsten (meisje) en Finn, zowel als Fynn. Een dochter heette Guusje Anne, 2 van de 6 namen die ik zelf gegeven heb, al is er van Guusje niet veel terecht gekomen. Als naam dan. En bovendien, als je zelf je dochters Tonkie - oorspronkelijk Guusje - en Tinka noemt, dan moet je ook eigenlijk verder je mond houden!

28 september Wat een geweldig weer, bijna 25°. Met zulk weer gaan we naar buiten. In Vogeldagboek lezen we veel over de Wilck en Starrevaart, daar maar eens gaan kijken. In de Wilck was niet veel te beleven, er was een vuurvlindertje, dat zie je niet elke dag.
Bij de Starrevaart was het druk, allicht, zondag en heerlijk weer. Het barstte er van de vogels, wel ver weg: lepelaars!, goudplevieren, smienten, grauwe? ganzen, een dodaars, een slobeend - foto links - en op elke paal een kievit. Ik weet niet veel van watervogels, maar het was de moeite waard.

Zij bij de groene bak heeft een vette prooi te pakken.

Taalontwikkeling met een - in mijn opvoedingsstramien - onfatsoenlijk woord. Het begon ermee, dat men kut ging zeggen, als het eens even niet meezat. Je koffie gaat over de krant, die je zit te lezen: 'Hè, kut!!' Zoals Amerikanen fuck gebruiken.
Vervolgens hoorde je, al veel vaker, 'Wat een kutweer' en 'Ik voel me kut'.
Gisteren hoorde ik op de TV: Het kan nog veel kutter. Straks krijgen we: 'De kutste dag van mijn leven. Wedden?

27 september Feest bij LBC ter gelegenheid van het begin van een nieuw seizoen. Versierde zaal, mensen met grappige hoeden en hoedjes en uiteraard kaarten. Hans den B. had wat mij betreft de leukste hoed.

Een spel: Ko opent 1♠ en ik heb er 8 met slechts 6 punten. De tegenpartij biedt tot 6♣ , Ko doubleert, maar ik weet dat mijn kaart niets meeneemt in 6♣ en ga eruit met 6♠ ... 1 down helaas. Wel erg leuk als je partner opent met 1♠ - 5kaart - en jij kunt er dan 8 op tafel leggen ...

Spierpijn. Van het meringue dansen ...
We hebben ingeschreven bij een danscursus voor bejaarden ( in een bejaardenappartementencomplex, haha!) en ontdekten dat we, afgezien van de basisbewegingen, zowat alles vergeten waren. Cha-cha-cha ging nog het best. Maar meringue is een doe-wat-je-wilt soort dans, links rechts links rechts, ik heb het geleerd van een echte Curacaoenaar, je strekt je knieën door naar achter: resultaat spierpijn!

25 september Zul je altijd zien! Beweer je dat er nooit een vogel in je tuin komt en ... daar heb je er een.

Duifjes zitten gewoonlijk niet op vetbollen, maar dit exemplaar was er een tijd mee doende. En terwijl ik het schrijf zit er een mus op!!
Het binnenplaatsje moet toch een piepklein paradijsje zijn, gegarandeerd katvrij! Straks, als het serieus winter wordt, komt er nog een pot vogelpindakaas bij - daar werd vorig jaar behoorlijk uit gesnoept, mees, kauw, één keer een spreeuw - en misschien wat strooizaad en/of een sliert pinda's in dop.

Vetbollen koop je voor een habbekrats bij de Action.

24 september Mooi paars potje met astertjes en loodkruid (ceratostigma).

23 september Een heel bijzondere foto, gemaakt door Bert Bruggeman en mij toegestuurd door Adri de Groot van Vogeldagboek: een kauw met verdund pigment in zijn veren, uiterst zeldzaam.

Tot mijn verdriet zie ik in onze tuin hier in Zoeterwoude bijna alleen maar kauwen, maar zo eentje zou ik erg leuk vinden: knap beest met zijn blauwe ogen en zwarte petje!

22 september O ja! Ik moet nog twee servetten bij het kerstkleed borduren. Vorig jaar, toen het grote kleed eindelijk 'af' was ... wat heet, het is nog een beetje leeg!, had ik die twee servetten nog niet geborduurd, wel gezoomd en zo. E.e.a. wordt opgeruimd en je vergeet het. Iets (wat?) herinnerde mij eraan, dat er nog werk aan de winkel was..

Waar is dat kleed? Waar is het materiaal? Hoe moest het ook weer? En ja, ik moet een beetje haast maken, want ik kan het bijna niet meer zien. Bij de eerste steekjes moest ik alweer e.e.a. uithalen, want je gaat er gauw een draadje naast!

18 september In Frankrijk werd de hulp van Ko regelmatig ingeroepen. Hij heeft trouwens nog steeds klanten met computerproblemen in Frankrijk. Ik kon me er niet zo nuttig maken, jammer genoeg. Mme Gau wilde graag Engels kunnen spreken, maar ze had geen tijd, lees: zin, om het te leren.
Nu we alweer 15 maanden hier zijn en de werkzaamheden aan huis en tuin min of meer klaar wordt het tijd voor wat vrijwilligerswerk. Ko werd al direct betrokken bij werkzaamheden t.b.v. de bridgeclub, ik ging op zoek. Ze hadden iemand nodig om het kerkblad te bezorgen, 9 adressen op hetzelfde stuk straat en wel één keer in de 2 maanden. Voorwaar een enorme klus, haha.
Vandaag ben ik begonnen op de basisschool hier, bezigheden waar de overbezette staf amper aan toe komt; 2 kindertjes uit Bolivia hebben wat oefening Nederlands nodig en twee andere hadden problemen met rekenen.
Ik werkte een minuut of 20 met een ongedurig jochie van 4, daarna met zijn zusje, een lief, spontaan grietje en een halfuurtje met een meisje en een jongetje die niet zo goed met cijfers overweg konden. Nuttig en heel leuk om te doen. Eens een frik, altjd een frik!
Namen boeien me atijd: Jaru, Azisa, Faye en Thymo. Jan, Piet, Nellie, Sjaantje en Kees zijn w.s. voorgoed uit Zoeterwoude verdwenen.

14 september Hij is een bijzonder makkelijke gast, Jacob, en hij deelt onze liefde voor legpuzzels. Bovendien gaat zijn belangstelling, zoals bij vele mannetjes van zijn leeftijd uit naar dino's en daar heb ik toevallig een leuke puzzel van. Wel 150 stukjes en dat is veel als je pas 4 bent. Maar het gaat hem goed af.

Gisteren zag hij de foto van Daisy, die ik op de computer heb als beeldschermachtergrond. 'Waar is jullie poes?' wilde hij weten ... Ik heb hem uitgelegd, dat de poes oud was en ziek en dat ze is doodgegaan. 'O' zei hij en ging weer over tot de orde van de dag.

Vanmorgen aan het ontbijt keek hij mij peinzend aan en zei: 'Oma, als jij geen poes meer hebt wil ik er wel eentje voor je kopen.'

12 september Wat een wonderlijke dag. Ko bracht me in alle vroegte naar het Anthonie van Leeuwenhoek in Amsterdam; een keertje mee naar een behandeling van dochter 2.

Daarna met alle drie de dochters koffie gaan drinken in het Vondelpark en dat is feest voor mij, ik heb ze zelden tegelijk om me heen. Onderweg zag ik deze gestalde fiets ...

Vervolgens even met Claire mee naar haar huis. Zij en haar gezin gaan in januari emigreren, dus ze heeft het druk. Ze had net de makelaar op bezoek gehad voor foto's en had tevoren heel wat werk moeten verzetten in huis.

Gauw even kijken in de crèche om de hoek waar nu alleen Abel nog is, want de kindertjes moesten bijna gaan slapen. O, wat schattig allemaal. Jacob zit iets verder weg op school of de buitenschoolse opvang, als nodig. Die zien we morgen.

Met de tram naar het station. Ook in Amsterdam wordt overal gewerkt en ter ere van dat heugelijke feit was nu de tramhalte (bij Claire) dichterbij. Zo kan het ook!
Voor het station een hele zooi fietsen, waar een hele zooi mensen vlak langs lopen, maar deze spreeuw zat op een bagagedrager heerlijk in de zon uit volle borst te zingen en trok zich van niemand wat aan.
Ik was vroeg bij het station en besloot een oud plan ten uitvoer te brengen: naar de bibliotheek.
Heel lang geleden hadden wij thuis een boek en dat heette Hatsjie Bratsjie's luchtballon. Ik verbeeld me dat ik er ongeveer uit heb leren lezen, maar dat kan best niet waar zijn. Nooit meer gezien, maar dat wilde ik graag wel. Via MP niet te vinden. Via Kinderboekenmuseum in Deventer ook niet, daar stuurden ze me naar den Haag. Niet zo lang geleden ben ik met Gita in den Haag gaan kijken, maar nee: ik moest in Amsterdam wezen. Vandaag dan maar.

Ik was verrast door de grote vriendelijkheid van de medewerkers. Een mevrouw bij de jeugdafdeling zocht uit waar ik wezen moest, 6e verdieping. Daar zat al iemand klaar met een microfiche - nooit van gehoord - een dun plastic plaatje met daarop foto's van het hele boek. Het boek zelf kon ik niet inzien, maar het wel helemaal lezen via een machine en ook fotokopieën*) maken. Een alleraardigste meneer hielp mij erbij en het kostte allemaal helemaal niks! In den Haag had ik lid moeten worden voor 15€.

*) Je weet het allemaal niet meer. Is het niet fotocopy, mv fotocopiën? Nee, het eerste, zegt van Dale.

Het begint met:
Dit jongetje is stoute Piet, als hem zijn vader iets verbiedt, dan doet hij fijn zijn eigen zin ...Piet loopt het tuintje van zijn brave ouders uit en wordt dan gegrepen door de boosaardig Hatsjie Bratsjie, die rondvliegt in een luchtballon. Maar als de schurk nog een kind ziet en het wil pakken buigt hij zich te ver naar buiten en valt uit de mand van de ballon. (De schurk die tuimelt naar benee, zijn pijp en kijker vallen mee.) Waarop Piet verder vliegt en veel avonturen over de hele wereld beleeft. Zo krijgt de heks vrouw Krakebeen hem bijna te pakken (Diep in het bos woont heel alleen, de oude heks Vrouw Krakebeen. Zij braadt een haantje in de pan en heel de buurt die geurt ervan. Piet krijgt een hongerige maag, als hij die geur snuift van omlaag ..) ik ken nog hele stukken uit mijn hoofd.

Het boek lees je in tien minuten uit, maar ik kwam van alles tegen, dat ik vergeten was. Ik heb echt genoten.

Het 'Muizenhuis' kun je gaan bekijken in het sousterrain, de jeugdafdeling. Met de mevrouw, die me daar op weg hielp heb ik nog even zitten kletsen, want ik heb haar de fotokopieën van Hatsjie laten zien. Ik kreeg nog een boekje van het Muizenhuis en nog eentje van Annie Schmidt, het was echt ongelofelijk zo aardig als ze er waren!!!

In Leiden hoefde ik zowaar maar 10 minuten op de bus te wachten. Kreeg een heel ongewone rit, omdat de binnenstad opgebroken is:
Station- en Steenstraat, bij de Blauwpoortsbrug terug, richting de molen, langs de Lange Gracht, Hooigracht, Ir Driessenstaat en de Zijlsingel tenslotte naar de Hoge Rijndijk en een stuk bekende route, maar voor Zoeterwoude er weer af en via Matillo en het vroegere fietspad langs het spoor naar het industrieterrein in Zoeterwoude, want de Hoge Rijndijk is nu ook weer afgesloten.

Een heerlijk kopje thee thuis, met een lekker harinkje, want zo'n visje koop je bij de kraam voor station Leiden!

10 september Mijn kleinzoon Jacob komt in het weekend logeren. Meldde hij me door de telefoon. Ik verheug me er al op!

Abel wil tegenwoordig ook aan de telefoon, maar die vindt het nog moeilijk om een gesprek te voeren. Allicht, hij is pas 2. Het gesprek gaat dan als volgt:
'Ha, die Abel. Zit je lekker te eten?'
'Ja'.
'En wat heb je op je boterham?'
'Ja'
'Nee, joh, een boterham met ja, dat kan toch niet?'
'Ja'
'Heb je kaas op je boterham?'
'NEE'.
'Wat dan? Humus?'
'NEE'
'Pindakaas?'
'NEE'
'Avocado?'
'JAA!! Doei'

Op de foto de jongeman op een fantastisch speelbeest.

9 september Computers heb je nooit genoeg. Vindt Ko.
Gisteren heeft hij ergens een afstandsbediening gevonden die de aanwezige piloten gaat vervangen. Daarvan liggen er inmiddels ook 5 in de woonkamer, want de zonnewering gaat ook met zo'n ding.

Ik houd het bij hangers van half edelstenen. Hele dagen kan ik op eBay wereldwijd zitten snuffelen. Veel leuker dan winkelen tussen honderden duwende mensen en begeleid door onappetijtelijke muziek.

Ik kom stenen tegen waar ik nog nooit van gehoord heb zoals links Rainbow casilica en rechts Rhodochrosiet chrysocolla. Het is ongelofelijk wat er in moeder aarde gevonden wordt.

8 september Wij krijgen een bedrag terug van de Franse belasting. Leuk toch? Dat komt in de vorm van een cheque, want daar zijn de Fransen nu eenmaal dol op. Soms ook best handig.
Na 15 maanden terug hebben wij geen rekening meer bij een Franse bank. We zijn daar klaar met betalen en die bank kostte 4,50 per maand. Een Franse cheque incasseren bij je bank in Nederland kost 18 zoveel. Je moet de cheque, nadat je voor jezelf een kopie gemaakt hebt, aangetekend opsturen. Kost bijna 8€.

7 september De hele dag heeft het geluid van débrousaille geklonken. Het is mooi weer, de deur naar buiten staat open. Aan de overkant zijn ze de apenboom aan het slopen. Ik vind het geen mooie boom, behalve als er sneeuw op ligt. Als ik 'n aap was zou ik 'm ook niet moeten: je haalt je handen er maar aan op. In het Engels heet de boom 'Monkeypuzzletree', dat klinkt wel gezellig. Meneer merel zat er wel elke dag aan het eind van de middag in te zingen dit voorjaar ....

De kuil is enorm, ze hebben de stronk er met een auto uitgetrokken. Opzij van het huis liggen takken met vreemde uiteinden, misschien de bloeiwijzen?

Ik hou me 's middags bezig met flansen. Meestal ben ik behoorlijk precies als ik iets naai, maar vandaag even niet,

Bij de kringloop heb ik voor 1€ een rond tafelkleed gekocht en dat is precies groot genoeg om er een cirkelrok van te maken. Bovendien in paisleymotief, waar ik nogal dol op ben.

Je meet je taille, legt met de cm een ring met die maat als buitenkant en kunt dan vrij makkelijk berekenen hoeveel je uit het midden moet halen: kleed in vieren vouwen en een kwart taart eruit. Op één vouw een ritsje erin, tailleband eraan, klaar.
Mis!!! 6 cm te wijd..Nou daar weer wat op verzinnen. Elastiek? Koord erdoor? Middenvoor doorknippen, naar erin? Da's jammer van het patroon.

6 september Na een tijdje ondermaats koud en nat is het nu weer erg lekker weer. De hele tuin staat in bloei en het is nog dik genieten. Maar de herfst komt eraan ... Mooi jaargetijde! Jammer dat de winter daarna komt; vind ik helemaal niks, behalve echte winter met sneeuw. Vorig jaar geen vlok gezien!

We hebben veel van die groene vliegen in de tuin en vaak ook binnen. Ik begrijp niet goed waar ze vandaan komen, geen lijken in de tuin voor zover ik weet.

De spin woont buiten voor het raam boven de puzzeltafel. Op de foto: spin, vlieg, vitrage en de weerspiegeling van het volgende huis in de ruit.

3 september Gisteren deze foto gemaakt met de camera van Joop: de hele Rijn lag dicht met kroos. Weer iets, dat ik nooit eerder heb gezien. Ik heb gewacht tot er een boot doorheen kwam, die een vaargeul en hekgolven veroorzaakte!

2 september Een vriendje van vroeger had het regelmatig over 'dan heb je de meeste aardappels op' en dat betekende dat je oud was. Ik eet liever rijst, maar ik heb toch in mijn levensdagen heel wat aardappels geschild (en op). Vandaag kwam ik iets tegen, dat ik nooit eerder had gezien en direct twee keer: de aardappel, die ik aan het schillen was, had een wat donkere vlek en daarom sneed ik hem doormidden ...HOL!
Ik vraag me af of het komt omdat ik ze vrij lang bewaard heb, onder in de koelkast in de garage, omdat er indertijd alleen maar zakken van 5 kilo waren.

Het blauwe 'schillen'bakje is heel dierbaar, al is het maar ordinair plastic. Heb ik járen geleden gekocht in Arusha/Tanzania. De houten bak doen we ook nooit weg: gemaakt door Ko's grootvader en al meer dan 100 jaar oud.

29 augustus Maandag is de vorige steiger opgeruimd en het wordt dus weer eens tijd voor een andere ... De zonwering komt vandaag. Besteld in april met de afspraak dat het in juni, na onze vakantie, zou worden gemonteerd. In de lange, zonnige zomer daarná zouden we dan ook 's middags TV kunnen kijken - om maar eens wat te noemen.
Mis! Na de vakantie kregen we te horen, dat de uitgezochte kleur stof voor de screens niet meer leverbaar was en we een andere moesten uitkiezen. Het zou tot na de bouwvak duren eer het geleverd ging worden: zo snel mogelijk na 19 augustus. Wij nijdig, maar we zaten er al aan vast. Zo snel mogelijk na 19 augustus is dus vandaag.
Opgewekte monteurs staan om 8 uur op de stoep. Dat wij 's morgens zulke beslagen ramen hebben aan de buitenkant is een héél goed teken, zeggen ze, dat komt door het haar-plus-plus glas, dat dus precies zo werkt als het moet ...? De zonwering komt van hetzelfde bedrijf als de ramen/deuren eerder dit jaar. Die trouwens prima zijn met hun haar-plus-plus glas.
Ze beginnen met het bouwen van de zoveelste steiger. Vervolgens gaan ze de positie van elektrische aansluitingen bekijken en komen tot de conclusie dat die boven niet kloppen met aansluiting van het screen, dat er moet komen. Ze zijn nu weer terug naar de zaak .
Later: nog vóór de lunch was de klus geklaard. Het mooie is dat je aan de buitenkant niet kunt zien dat er zonwering is en binnen is het inderdaad beter TV kijken overdag, zonder hinderlijk invallend licht.

Dat hebben we trouwens zonder zonwering deze zomer evenzogoed wel gedaan, overdag TV kijken: de hele serie van de Sopranos, 87 afleveringen. Nu zijn we aan 'Breaking Bad' bezig,

's Middags een fraaie libelle in de achtertuin.

28 augustus Van Marleen kreeg ik deze spannende/mislukte? foto. Ik sta er maar half op, Marleen met alleen één brillenglas en een stukje wang. En een roos!
Mijn vriendin Joke heeft me wel eens verteld dat een kind, dat vroeger 'achterlijk' zou zijn genoemd, in Zoeterwoude een 'halfie' heette.

Tegenwoordig weet je niet meer hoe een kind wordt genoemd, dat geestelijk niet 100% is: Downie? Rugzakje?

Cor, altijd goed voor een suggestie: 'Een zorg-intensief kind'.

26 augustus Gisteren was er een programma op TV : 'Droomhuis gezocht' met een echtpaar, dat een huis zocht in de Languedoc. Ze zochten net zo'n huis als wij ooit verkochten, maar dat terzijde.

In het programma bezochten zij - de potentiële kopers en de 'verkoper' in het programma - en herkenden wij de bakkerij in Murviel, waar we in juni op de ochtend van ons vertrek mocca-éclairs haalden voor Gita, die daar verzot op is. Heel lekker brood hebben ze ook en ze zijn ook heel lekker duur.

De foto's zijn uit het TV programma.

25 augustus Wij werden weer door de nonnen gefotografeerd ...

Gelezen in Libelle (Vrouwen over hun macho), Carien over J.:
Ik doe de boodschappen, maak salades, zorg voor brood, sausjes en een toetje, marineer het vlees, dek de tafel en zet alles klaar voor J., die barbecueën 'mannenwerk' noemt. En die dan stralend zegt: 'Lekker dat je nou eens niet hoeft te koken, hè?'

Er komen zowaar kijkers morgen. Gauw even naar Voorthuizen vanmiddag. Duim voor ons?

24 augustus Vriendin Marleen zingt in een operakoor en een paar leden van dat koor traden vandaag op bij het Amsterdams Grachtenfestival. Hun plek was het Erasmuspark en ze brachten Suor Angelica ten gehore, een korte opera van Puccini met een draak van een verhaal. (M. naaide al die habijten en regelde het te borduren tafelkleed.)
Suor Angelica is een jongedame uit adellijke kringen. Zij heeft een kind gekregen zonder getrouwd te zijn en als gevolg van die schande wordt zij door de familie in een klooster ondergebracht. Daar slijt zij haar dagen met het verzorgen van plantjes (zo gek nog niet ...)
Op een boze dag komt een nare tante haar bezoeken om haar een document te laten tekenen waarin ze afziet van haar vermogen ten behoeve van haar zus die een bruidsschat nodig heeft. Dat doet ze en ze verneemt dan dat haar zoon dood is. E.e.a. drijft haar tot waanzin. Ze is goed bekend met plantjes en hun eigenschappen, mengt zich een beker vergif met dolle kervel of zo en sterft, zich in haar laatste ogenblikken ervan bewust dat de kerk zelfmoord als een doodzonde beschouwt. Ai!

In zo'n park verwaait het geluid een beetje, maar het was toch aardig. Tante had een lelijk karakter, maar een mooie stem. Het regende 's een keer niet en we hadden stoelen. Daarna nog even Claire en haar jochies, mooie middag.

23 augustus Soms kan ik zo genieten van wat ik 'mooi' vind en dat tegelijkertijd raar vinden. Waar komt die behoefte aan 'mooi' om je heen toch vandaan?

Een tijdje geleden vond ik in de leuke kringloopwinkel in Leiderdorp een gele vaas, voor twee keer niks. Hij is van heel dik glas.
Omdat het slecht weer is hangen de gele bloemen in de voortuin erg ver over het hekje naar buiten, werden (door kinderen?) een beetje gesloopt, dus ik heb ze een beetje verder afgeknipt en de bloemen, ook de gesloopte, in die gele vaas gezet. Ik ben niet zeker van de naam, w.s. een helianthus of zoiets. Ze zijn heel geschikt als snijbloem, want zelfs zwaar verlept leeft weer op in een vaas.
Deze week vond ik bij de andere kringloop, die op het Waardeiland, die nu deftig is en niet half zo leuk meer als vroeger, een zelfde vaas van dik glas, dit keer oranje en lager, maar ook bijna voor niks. Oranje bloemen staan er ook in de tuin en zo krijg je een 'mooi' stilleven van vazen en bloemen en daar kan ik enorm van genieten.

22 augustus Een dagje Opa-met-kleinzoon. De 9-jarige Kobus wilde wel eens mee. Zijn belangstelling gaat vooral naar dieren en iPads uit, dus werd het een dagje Blijdorp. Ook leerzaam voor Opa want Kobus wist alles van Bokito en waarom makaken zulke rooie billen hebben.

21 augustus 'Snelle Jelle in het tussendoorschap', hoorde ik gisteren op de TV en ik begreep het ook nog.

In Leiden e.o. werkt de journaliste Niki van der Naald. Mooi vak trouwens, maar je hoeft er geen Nederlands meer voor te beheersen. In het Leidsch Dagblad van 20 augustus 2014 (pagina 6) las ik dat er waarschijnlijk wel een parlementaire enquête zou komen over de nasleep van de vliegramp MH17. De slotzin daaruit

.... Dan zal duidelijk worden of de regering mogelijk te weinig verkeerd heeft gedaan om de ramp te voorkomen.

Nogal een verschil tussen wat kennelijk bedoeld wordt en wat er feitelijk staat.

19 augustus Misschien heb je wel eens gehoord van AVAAZ. Dat is zoiets als Amnesty, maar echt wereldwijd. AVAAZ zet zich in voor allerlei mondiale kwesties. Wat je meestal doet als AVAAZ lid is een protest of een petitie tekenen, b.v. indertijd toe die vrouw in Soedan gestenigd zou worden. Het protest daartegen werd door miljoenen Avaaz-leden getekend. Ze bereiken veel!
Vandaag kwam er via de mail iets nieuws: een brief van aartsbisschop Tutu in een Israëlische krant moest van het Engels in het Nederlands worden vertaald en aan Avaazleden, die beide talen goed beheersen, werd gevraagd een stukje van de vertaling te doen en/of vertalingen van anderen te corrigeren. In no time was het karwei geklaard. Het is leuk om zoiets samen te doen.
Tegenwoordig zie ik het niet vaak meer, maar voorheen, als je een petitie tekende, dan rolde je naam voorbij: 5 sec geleden tekende ... Erna (Nederland), en dan de volgende, uit Duitsland of Spanje of zo. Kon je even geboeid naar zitten kijken. Één keer (Malala) was de volgende ondertekenaar Barack Obama!

17 augustus Iemand heeft de boel opgelicht en een vreemde munt, die sprekend op een 2€ stuk lijkt en van dezelfde grootte (groter op de foto) in omloop gebracht. Die is dus in mijn onnozele portemonnee beland.
Ik stop alle 2€ stukken in een potje en bekijk ze voordat ze erin gaan. Zo ontdekte ik deze, die ik niet thuis kan brengen. Thailand? Dan kan Claire hem thuisbrengen, want die gaat er over een tijdje heen!

15 augustus Ik kreeg eens bijna ruzie met Cor toen ik tijdens een wandeling er mijn verbazing over uitsprak, dat er over het Jappenkamp Tjideng gezegd wordt dat dat zo afschuwelijk zou zijn geweest. Ik heb een boekje dat de titel 'De hel van Tjideng' draagt.
Ons gezin heeft er de oorlogsjaren doorgebracht en ik heb niemand ervan ooit horen praten als Tjideng/gruwelijk oord. Natuurlijk, we hadden honger, maar dat had iedereen, en de hygiënische toestanden waren niet bepaald plezierig. Het was helemáál geen gezellige tijd, maar dat kun je ook niet verwachten als er een oorlog in de hele wereld woedt.
Sonei, de Japanner die de leiding had, heeft de naam gekregen, dat hij heel wreed was en is na de oorlog is geëxecuteerd voor oorlogsmisdaden. Maar hij deed wat hem opgedragen was: een vrouwenkamp beheren. Voor zover ik me kan herinneren is er nooit iemand doodgeslagen, zijn er geen vrouwen verkracht o.i.d. Een of twee keer is het eten vernietigd en kwam er een dag niets te eten uit de gaarkeuken. We hebben wel eens een hele dag in de zon op appèl moeten staan en een andere keer zijn een paar kamphoofden geslagen? en kaalgeschoren, omdat er iets gebeurd was dat tegen zijn regels was. Maar ik persoonlijk heb er geen nachtmerries van en ik heb ook nooit iemand van ons gezin over grote ellende horen klagen.
Vandaag staat er in de krant, Leidsch Dagblad, een aantal interviews met mensen die in een Jappenkamp hebben gezeten. Het is 15 augustus, de dag van de Japanse capitulatie. Één interview is van een man, die tijdens de oorlog ratten ving om op te eten. Zo'n soort verhaal hoorde ik ook van Dieter, een klasgenoot van ooit, die ik met enige regelmaat op een reünie zie. Hij zat in een ander kamp dan wij, zo eentje met wandluizen en barakken. Wij woonden hutjemutje in huizen.
Er staat in de krant ook een verhaal bij van ene Henk Bakker, 2 jaar ouder dan ik, die ook in Tjideng de oorlog heeft doorgemaakt en zijn verhaal klopt helemaal met mijn herinnering eraan.
Als ik, heel af en toe, aan Sonei denk is het nooit: 'Nét goed!', maar eerder 'Kassian'. Zeker weten heb ik wel veel gemist van wat er gebeurde omdat ik erg jong was, 5- 7 jaar. Ik wil ook niemands verdriet over die tijd kleineren, hoor. Denk maar aan mijn moeder, die met haar astma en de verantwoordelijkheid over 7 kinderen, man krijgsgevangene, de kamptijd moest meemaken. Ze heeft me wel eens verteld dat ze doodsbang geweest was aan het begin van de oorlog en w.s. vlak erná in de Bersiaptijd, maar over het kamp zelf heb ik haar weinig horen klagen. Het was er nooit koud, er liepen geen schietgrage kerels met enge honden rond, we kregen eten, hoefden er niet zelf voor te zorgen. Er zijn wel heel veel mensen van uitputting omgekomen, ook in Tjideng.

Slecht weer, geen schilders vandaag. Alweer 2 weken geleden dat Dees doodging. Saai, dat is het.

Maar op straat kom ik regelmatig een alleraardigste rode je-weet-wel kater tegen. Die vraagt met een piepklein geluidje om een aai. Ik noem hem Kareltje, naar een rode kat uit een van de gouden boekjes, tig keer voorgelezen heel lang geleden. Toen die - naar zijn beleven - enge meid hier nog woonde kwam hij niet verder dan de voortuin. Nu komt hij gezellig even binnen.

14 augustus De schilders zouden pas in oktober komen, maar we kregen gisteren een telefoontje dat het vandaag ging gebeuren: de dakgoten worden geschilderd. We hebben dus weer een steiger en ladders in de tuin. Ladders OK, maar een steiger tussen mijn planten, ai! Als de rhodophiala dat maar overleeft, denk ik, maar wie wil dat horen? Ze zijn gelukkig heel voorzichtig.
De puzzel was af op het wit na. Misschien zijn er mensen die lol hebben in 200 vrijwel gelijke stukjes wit, maar daar houdt mijn belangstelling op. In de doos ermee en naar de kringloop.

12 augustus Het is niet zulk geschikt weer voor de tuin, meer legpuzzelweer. De keus is gevallen op een verschrikkelijk exemplaar, aquarel van Janneke Brinkman met bloemen. Ik ben al niet zo'n fan van J.B., geef mij maar Marjolein Bastin.
Er zijn meer dan 200 effen witte stukjes, ook van ongeveer hetzelfde model. Ko heeft al opgegeven, hij is anders de man van de rand. Die liggen gesorteerd op 'gevertjes' (vooraan) en 'ontvangertjes', zoals de middenstukjes op 'spookjes, dubbele lussen, dubbele puntjes' en combinaties ervan, die geen gebruiksnaam hebben. Meer dan 120 vrijwel identieke spookjes, om dol van te worden. Ik heb pas één helemaal wit stukje geplaatst, net boven die slak. De rest is trouwens ook vreselijk moeilijk. Ik weet niet of ie af komt. Alleen die pruimen en de vlinders waren makkelijk.

8 augustus Alweer een week geleden dat Spriet doodging. We missen haar erg: geen 'comité van ontvangst' bij de voordeur als we in de namiddag of 's avonds thuiskomen (de ochtend en de vroege middag waren gereserveerd voor diep slapen), geen snorrend zacht poezenlijfje op schoot bij het TV kijken.

Vrienden reageren erg lief, bellen op om ons te condoleren; we kregen zelfs een attent kaartje van de dierenarts, maar daarbij dachten we wel: 'Mensen in Afrika zouden ons volkomen geschift vinden'.

Enfin, we denken over een bezoek aan Polen. We zijn al 4 jaar niet bij onze andere familie geweest en nu zou het weer kunnen. Of in de winter naar Zuid Afrika, kingklip tandoori eten in Campsbay?

7 augustus Mijn kas'boek' of liever kasschrift valt zowat uit elkaar, dus ik wil een nieuw schrift. Sinds we hier terug zijn blijf ik het lastig vinden om alle incasso's als verzekeringen en belastingen, waterschap, vuilverwerking e.d. goed te administreren en te weten waar wat heen gaat. SEPA, staat er op het overzicht bij internetbankieren, met een heleboel piepkleine cijfertjes, maar niet handig ziektekostenverzekering of zo. (Dat heet w.s. anders tegenwoordig, Zorgbijdrage? Mooi eufemisme! Oogdruppels ter bestrijding van glaucoom worden niet vergoed.)
Hoe onoverzichtelijk is die administratie? Op 30/6 krijgen we een aanslag van gemeente/afval. 53,14€ en dat zal worden afgeschreven op 31/7 en 30/9. Eind juli wordt er 25,32€ afgeschreven door SEPA. Dat blijkt - er staat een lang nummer op het aanslagpapier - bij deze aanslag te horen, maar is NIET de helft van het bedrag van de aanslag. Voor iemand met rottige ogen zijn al die cijfertjes trouwens maar moeilijk te lezen.

Voor een schrift naar de ACTION, hier vlakbij. Daar kom je van alles tegen dat je vandaag of morgen goed kunt gebruiken: verf, soep, koekjes, afwasmiddel, zoutjes, handwerkboeken en voor je het weet heb je tassen vol zooi.
Het kost allemaal twee keer niks, het schrift voor 49 cent, dik, met spiraal. We waren verbaasd dat de klant vóór ons voor meer dan 60€ bij elkaar had weten te sprokkelen. En die had niet eens breiboeken!

5 augustus Ko bleef vanmorgen wel lang weg nadat hij was gaan douchen. Ik ging eens poolshoogte nemen: stond hij te STRIJKEN. Mijn bloesje! Hij kon het echt! En ook nog heel goed! Met zijn linkerhand!

Ontdek je nog eens iets heel nieuws aan je echtgenoot van al bijna 30 jaar.

3 augustus We zijn maar gelijk het weekend weggegaan. Hotel besproken in Lievelde of zo. Dat bleek niet goed te zijn gegaan, maar ze hadden daar iets anders voor ons geregeld in Lichtenvoorde. Ook goed. Het regende helaas.
's Avonds zijn we gaan eten in De Stad Munster in Winterswiijk en geloof me, daar kun je verrukkelijk eten. Zelfs de rosé was zalig, hoe is het mogelijk. Voorgerecht van kalkoen en mango op de foto.
We moesten nog e.e.a. afleveren bij 'de jongens' in Bredevoort, vandaar onze keuze voor het verre oosten van Nederland. Daar hebben we vanmorgen koffie gedronken en de vorderingen aan hun huis bekeken. Dat wordt weer heel mooi, maar we hadden ook niet anders verwacht.
Vanmiddag hebben we wat rondgelopen in Bredevoort, aantrekkelijk dorp! Alle fietsenverhuren waren dicht, zondag. Wat zitten lezen in het park met onbegrijpelijke kunst en een wandeling gemaakt in een bos in de buurt van Zeddam. Geen comité van ontvangst bij thuiskomst: het zal wennen zijn.

1 augustus Vandaag hebben we afscheid genomen van Daisy, Dees of wel Spriet. Ze was natuurlijk al lang ziek, maar had nu plotseling een gezwel onder haar staart en dat bleek kanker te zijn. De dierenarts heeft haar op haar kleedje buiten een spuitje gegeven, terwijl ze lekker geborsteld werd, iets waar ze dol op was.
Dees was de liefste poes die je je kunt voorstellen - zelfs nooit een vogeltje gevangen - en we zullen haar erg missen; wij hielden allebei veel van haar en zij van ons. Foto's zijn van vanmorgen.
Positief is dat we nu weer eens weg kunnen zonder poes. Dat is al meer dan 3 jaar niet meer gebeurd.

30 juli Op het water in de Biesbos. We hadden een afspraak met Attie en haar man Willem. Attie is mijn 'oudste' vriendin, al vanaf 4e klas lagere school. Attie is toevallig ook een nichtje van mijn vriendin Joke, dus die twee kennen elkaar ook al een mensenleven lang. Bovendien komen zowel Joke als Attie en haar man allemaal uit Zoeterwoude en Joop uit Z'woude Dorp. Leuk, zulke oude vriendschappen.

We brachten de dag met z'n zessen door op de boot van Attie en Willem, in de Biesbos dus. Een landschap van water, wilgen en riet en verrassend genoeg heel veel springbalsemienen.

We aten een lekker broodje aan boord en later een heerlijke maaltijd bij A&W thuis in Dordrecht. Mooie dag met heel plezierig gezelschap.

25 juli Donderdagavond is bridgen vaste prik. Ik neem vrijwel altijd een boek mee, voor het geval we een 'stilzit' hebben. Dat is het geval als er een oneven aantal paren in jouw lijn speelt en jij de pech hebt tegen het ontbrekende paar te moeten spelen.

Maar de mevrouw achter de bar had het tijdschrift PLUS bij zich en daarin vond ik deze grappige opmerking!

24 juli De zolderverdieping hier gebruiken we amper, twee kamers N.B. We hebben er niet gerenoveerd en ze zijn zelfs niet opnieuw geschilderd. De vloeren zijn wel gedaan vorig jaar. Ik schaam me er bijna voor, 2 ongebruikte kamers in een omgeving vol studenten.
Er staan spullen en er staan 2 tafels.

Ko heeft van de bridgeclub een defecte dupliceermachine meegenomen. En hij heeft van Jan in Frankrijk en van vriend Frans in deze straat oude computers gekregen waarop soft ware? uit een grijs verleden en misschien dat hij met allerlei trucjes die machine weer aan de praat kan krijgen?

22 juli Bijna 50 jaar geleden kocht ik in Florence prachtige turquoise schoenen. Helaas breidden mijn voeten zich daarna nog een pietsje uit, zodat ze net te klein werden en ik ze hoogstens een half uur kon velen. Maar ik heb ze nooit weggedaan, gewoon omdat ik ze nog steeds prachtig vind.
In de catalogus van Peter Hahn - Joke had 'm liggen - vond ik deze rode schoenen, helemaal hetzelfde type en ze passen! Eigenlijk moet je er dan een outfit bij gaan zoeken ...

21 juli Twee dagen in Daalbroek, het Belgisch logeerhuis van de Collée's en nu van de dochters. Claire was er met haar man en kinders.
Tegenover het houten huis ligt een vijver die ik nog heb zien graven, 45 jaar geleden? Niet bijzonder mooi, wel sfeerbepalend en broedplaats voor muggen ... Wat levert dat op behalve een aantal jeukende bulten? 'Oma, zullen wij het ijsvogeltje gaan zoeken? Moet je wel een verrekijker meenemen. Pas op de brandstekeltjes'.
Waar Jacobs belangstelling uitging naar de kijker had Abel meer zin in het knopje van de camera: 'Afdrukken!' en hij - 2 jaar - maakte de foto van Bondy en Jacob. Jacob deed een puzzel van 100 stukjes; hij kan zich heel goed concentreren.

Het reizen viel weer niet mee. Op de heenweg met de trein direct al vertraging op de rit naar den Haag. Wegens werkzaamheden aan het spoor geen trein tussen Utrecht en den Bosch, dan maar den Haag Eindhoven Maastricht, plus een half uur meer dan nodig. Op de terugweg mee met Bondy, die in Amsterdam moest zijn voor een belangrijke rugbywedstrijd; die kreeg bij Weert een melding van storing in zijn auto: 2 uur wachten op ANWB, niks aan de hand, wel na laten kijken. Daarna nog een half uur file in Rotterdam. Ik hoop dat Bondy op tijd was voor zijn wedstrijd.
Het regende ook nog flink, maar je hebt het er allemaal graag voor over, als je kleinzoon je bij vertrek toefluistert: 'Oma, jij bent mijn beste vriend!'

18 juli Toen ik nog in actieve dienst lerares was heb ik eens een leerling, die slechts gehuld in een korte broek en schoenen zijn rapport kwam halen, naar huis gestuurd, met de opdracht zich te gaan aankleden; daarná zou hij zijn rapport wel kunnen krijgen.
Ik blijf me erover verbazen, dat het mensen vaak zo weinig kan schelen hoe ze er bijlopen. BHbandjes zichtbaar? Vroeger een doodzonde (Noviet! Lingerie! werd er geroepen tijdens de ontgroening voor de VVSL in Leiden, als er ook maar het kleinste stukje ondergoed een flitslang zichtbaar was); tegenwoordig schering en inslag. Het is me een gruwel. Ik zag laatst op een bruiloft een meisje in een beeldige dunne, citroengele jurk, met daaronder halfzichtbaar een zwarte BH ...
Gisteren bij het bridge liep ene Eric, een bleek type, in een korte broek en zo'n zwart, mouwloos Soprano-onderhemdhemd, vorige week was net zo'n hemd groenig geel. Een jongedame liep rond in een ultrakorte short met massieve, hoogehakte zwarte schoenen eronder. Ze had mooie benen, dat wel. Een volle vrouw van minstens 50 droeg een strakzittend gebloemd iets van contourenaccentuerende jersey tot halverwege haar machtige dijen, met eronder een legging tot aan de knie, hardroze, afgezet met een kantje.
Ik ben w.s. een enorme trut. In Frankrijk vielen me dergelijke zaken niet op. Ik neem aan dat het daar tot de regels van fatsoen hoorde om redelijk netjes gekleed te komen bridgen!
De Franse dames in bridgeclubs hadden niets van een flink decolleté en lieten, als ze al met een been in het graf stonden, nog regelmatig hun haar knalrood verven, haha!

14 juli Met een oud-collage speelde ik zojuist op Stepbridge en kreeg een hand waarmee je zó al 12 van de 13 slagen kunt maken. Ik zat net te denken wat ik daarmee moest openen, toen ik zag dat partner 1♦ geopend had. Hoewel ik direct 7Sans Atout (13 slagen) had willen bieden, probeerde ik eerst voorzichtig maar 1♥; daarop mag toch niet gepast worden. Rob 2♦ (zwak) dus samen toch minstens 34 van de 40 punten. Probleem was dat hij voor 13 slagen óf ♠H moest hebben óf ♦H of ♣H, plus bereikbaar met ♥10 en kom daar maar eens achter!
6SA of 6♥ is natuurlijk safe, maar wel wat slap. Zo'n hand krijg je nóóit, dus 7SA: de dood of de gladiolen. Uitkomst ♠4, gemaakt door ♠V. Gelukkig is ♥10 hier ook de gouden kaart (voor de oversteek) zodat altijd een ♠-verliezer weg zou kunnen op ♦H of ♣H. Sec geteld zijn er 19 slagen: 1 schoppen, 9 harten, 6 ruiten en 3 klaver !! Bizar: ♥10 is weliswaar een gouden kaart, maar als er met harten wordt uitgekomen, is 7♥ of 7SA onmaakbaar. Dat bleek bij de resultaten ook het geval: bijna de helft maakte maar 12 slagen. De gladiolen staan in een vaasje. Curieus: 7♦ wordt bij elke uitkomst gemaakt.

♠ A7

♥ AHVB98532

♦ A

♣ A

N
W - O
Z

Rob

♠ V5

♥ T

♦ HVBT93

♣ HV73

De Dood of de Gladiolen......

11 juli Ko is met de binnentuin?, het plaatsje? het atrium? bezig. Hij heeft eerst gootjes gemaakt om de bakken en een vlondertje in de hoek, zodat het hemelwater netjes kan worden afgevoerd en nu wordt de vloer beplakt met hetzelfde spul als er in de kamer ligt voor het ruimtelijk effect. Wordt mooi!

En dan is het klaar.

10 juli Het laatste karweitje: de steentjes onder de nieuwe ramen aan de buitenkant vóór - waren armoedig wit geverfd, met bladders en vlekken - zijn vervangen door donkere. 'n Kek bijpassend huisnummer via internet en we zitten er weer knap bij.

Nu nog een stukje beplanten daar. Alleen de dakgoot moet nog geschilderd worden. Helaas, de gevraagde schilder belooft veel, maar doet niks. Dan maar een andere zoeken.

9 juli Chagrijnig is het goede woord voor vandaag; het is k.weer, koud, wind, regen, Ko is bridgen, de legpuzzel was niet leuk, ik ben zelf chagrijnig en wat doe je dan? OK, dan maar het meest chagrijnige werkje dat er bestaat, STRIJKEN.
Heb ik de verkeerde strijkplank meegenomen, (uit Frankrijk of Nederland), te laag in ieder geval. Nu heeft Ko me laatst een geheim verklapt: hij heeft in zijn opleiding leren strijken. Nog nooit gezien in bijna 30 jaar huwelijk. Ik heb nu pijn in mijn rug na het verwerken van vooral zijn shirts en de strijkplank even laten staan voor de 2 laatste en een broek. Zal me benieuwen.

8 juli We kregen deze week voor het eerst een reactie 'op Voorthuizen', een bod via MP, van 50.000€; iemand die het niet was komen bekijken, een beetje vreemd. Die moet gedacht hebben: 'Je kunt het altijd proberen'. Ik word er een beetje mismoedig van. Bovendien regent het flink = niet naar buiten. Er zit maar één ding op: een legpuzzel op tafel en een requiem op de CDspeler!

6 juli Die heeft tot 8 uur geslapen. Met Ko een benzinestation in elkaar gezet, kopballen oefenen met oma en de piano uitproberen is ook leuk.

Met de trein naar huis lijkt fijn, maar valt vies tegen: eerst heel lang wachten op de bus, vertrektijd slecht aangegeven in het bushokje, dan is de eerstvolgende trein uitgevallen en zijn we, ½ 2 van huis, pas om 4 uur in Amsterdam. Leve het openbaar vervoer, maar niet heus. Schoonzoon Bondy is zo lief mij naar huis te brengen. Met de auto, iets meer dan 'n half uurtje!

5 juli Een mijlpaal in ons beider bestaan: Jacob komt logeren. Dat is de piano uitproberen, voetballen met Joop en met oma , spannende knikkerbanen bekijken op opa Ko's iPad, nasi eten, Dikkie Dik kijken en dan naar bed in een onbekende omgeving ...

3 juli Vandaag gaan we naar Nijmegen. Onderweg passeren we een gevaarlijk transport, zomaar op de weg, terwijl er over de radio juist gesproken wordt over Isis en Boko Haram en zo ...

Een bijzondere dag: Ko's oudste kleinkind krijgt zijn HAVO diploma. Hij is nog niet eens 17 en heeft zonder struikelen deze opleiding afgerond, bravo! Ze hadden er op zijn school erg veel werk van gemaakt, met steeds een groepje (nu ex-)leerlingen op het podium - beoordeeld als bij voetbal - met voor elke leerling een gedichtje. Jarle hoorde bij de pingelaars en kreeg veel lovend commentaar.

Daarna bij Pieter en Kerstin eten met z'n allen, 3 stel grootouders en barbecue met salades en heerlijk buiten zitten. Een mooie dag.

In de winter draag ik meestal zwarte schoenen, afwisselend het ene of het andere paar, soms laarzen als het weer het toelaat.
In de zomer beschik ik over een bontgekleurde verzameling ballerina's en sandalen, passend bij fleurige zomerkleding, en die moeten een plekje hebben. De kast is te klein, dus tot nu toe stonden ze op de vloer. Maar nu het slaapkamerraam en de deur naar het balkon vervangen zijn en daardoor ook de radiator een andere positie gekregen heeft, is achter die radiator een ruimte ontstaan en handige Ko heeft met behulp van IKEA tijdschriftenbakjes en twee ladenfronten, over van een verkeerd kastje in de keuken, een ballerina/sandalenopbergruimte gecreëerd.

2 juli Dit is een week van ziekenhuisbezoek. We hebben al gekeken naar de prijs van een jaarkaart voor parkeren. Ko moest maandag, ik vandaag, Ko weer vrijdag. Ko doet aan blaasgruis, een kwaal die veel voorkomt bij bejaarde katers en die moeten dan aan een nierdieet, maar bij Ko wordt het over 2 weken verwijderd in een kleine operatie, half juli, vrijdag naar de narcotiseur.
Ik moest naar de oogarts, die mijn oogdruk, al ver onder normaal, nog verder omlaag probeert te krijgen. Dat is goed tegen het voortschrijdend glaucoom en gaat via druppelen. Ik schrik me daar elke keer rot als ik één oog met bril en al moet bedekken, dan letters op afstand moet lezen en hooguit één k, bovenste rij rechts kan ontwaren. Andere kant gaat iets beter, maar als het licht aangaat en er geen handen voor de ogen moeten kan ik feestelijk alle letters lezen, dus dat valt allemaal reuze mee.
We hadden gerekend op ziekenhuisbezoek aan Tinka, die gisteren geopereerd is, maar die wil geen bemoeienis. O.K. en het gaat trouwens goed.

Ko is nu bezig met op afstand de computer van Willem, waar we in Frankrijk bijna naast woonden en die op het ogenblik in Lelystad zit, in te regelen. Gisteren zijn ze er hier thuis een hele tijd mee bezig geweest. Ik had een gezellige ochtend/middag met Anky en hondje Olly. Vond Dees weer niks!.

1 juli Sommige voetballers dragen één blauwe en één rode schoen. Ko zegt dat dat een statement voor transgenders is. Anderen beweren dat dat is om links en rechts uit elkaar te houden. Vreemd, want blauw is links en rood rechts bij die voetballers (doelverdediger van Zwitserland b.v.), terwijl ervaren cryptogrammenmakers weten, dat als er in een opgave links staat je meteen aan rood moet denken en vice versa.

30 juni Tonkie heeft nu 2 veulens, een bruin ventje en een zwarte minimerrie. Wat een schatje, wel schuw nog. Ik tel daar inmiddels 11 paarden en paardjes.

25 juni Ik kan het niet helpen: ik vind ze om op te vreten, allebei!

23 juni Ik moet aan de zomerkarweien geloven, t.w. het wassen van wintertruien en strijken. De eerste trui die eraan moet geloven is het vest dat ik voor 'n habbekrats voor mezelf had gekocht via MP, maar dat véél te groot bleek te zijn. Daarom heeft Ko het geannexeerd en als hij het draagt krijgt hij vele complimentjes, want, in tegenstelling tot de meeste winterkleren, is het heel vrolijk van kleur en het staat hem goed. Loodzwaar als het nat is en het geeft enorm af, maar de kleuren lopen, gek genoeg, niet door. Ooit uit Zuid Amerika.
Net als mijn lievelingstrui, die uit Bolivia komt. Ik heb hem al 20 jaar en houd hem nog steeds voor netjes. Pas één keer gewassen, want binnenste buiten laten luchten is voor deze trui genoeg. Hij is nog net zo mooi als toen ik 'm kocht (Asarti, Breestraat, Leiden) en PILT absoluut niet. Te gekke truien daar, wel duur, maar dan heb je ook wat. Elk stuk meestal uniek, machinaal gebreid, maar met de hand afgewerkt al die blokjes!!!.

Strijken schuif ik nog even voor me uit ...

22 juni Zo, we zijn weer terug, na een redelijk voorspoedige reis, via Parijs dit keer: 8 uur weg, 9 uur 's avonds thuis. Poes was niet erg blij en voelde zich w.s. niet zo goed. Toen we vertrokken was de hoefsmid bezig met het beslaan van de paarden die op een veldje, helemaal kaal, geen water in zicht? stonden. De paarden zagen er wel goed uit, eentje droeg een soort gazen muts over zijn ogen, tegen de vliegen, denk ik.
Rechts: leuk hoekje in Murviel, met die oleander die daar uit het niets staat mooi te wezen.
De laptop is met mijn slechte ogen moeilijk te lezen. Ik heb nu de fouten uit het stukje 'Frankrijk' gehaald, al zal er w.s. nog wel eentje achtergebleven zijn, weet ik uit ervaring!

Als je van Murviel naar Cazouls rijdt kom je op een gegeven ogenblik bij een zandgroeve, vlak voor de brug links. Daar ligt een grote berg zand met nesten van oeverzwaluwen erin. Het is me niet gelukt om mét vogeltjes te fotograferen.

20 juni We hebben geluncht in Roquebrun. Niet bij Petit Nice, want dat was weer eens dicht, al de 2e keer sinds we hier zijn. De eerste keer was er een bordje met alleen 's middags en nu was het: open vanaf 1 juli. Doet me sterk denken aan de 'Sprookjes uit het Germaansche Noorden', t.w. het sprookje 'Wie het eerst boos wordt': Vandaag geen eten, maar morgen'. Er is gelukkig nog een ander restaurantje, niet te duur, goed eten.
Nog even langs bij Momo, die de taart al vorige week had gebakken en er vast stukken van had opgegeten! Momo was naar de dokter en vervolgens naar de apotheek geweest en dit was het resultaat aan medicamenten ...

Het is toch wel weer lekker om hier te zijn: aangenaam weer, aardige mensen en een mooie omgeving. Vandaar dat we toch maar weer naar huizen zijn gaan kijken. Iets kleins of misschien toch maar nieuwbouw. We zijn er nog niet uit......

19 juni We reden achter een bestelautootje en begrijpen nu helemaal hoe een koelkast of ander witgoed uit een vrachtwagen kan vallen.

Bij Super U gestopt om blikjes voor de poes te halen. Ze hebben hier iets nieuws van Sheba: 'Fusion', waar Dees helemaal wild van wordt. Ik rekende af per automaat en daar zat een juffrouw bij om te vertellen hoe het moest. Fijn voor mij, want ik ben niet van de machines.
Ik probeerde de juffrouw - er was verder niemand - duidelijk te maken, dat deze blikjes een traktatie voor poes waren, maar wist het woord voor traktatie niet. Tractation? Nee! Traitement? Ook niet! En dan wil ik wel graag weten wat dan wel. Dus begon ik over hoe kinderen op hun verjaardag bonbons (snoepjes) meenemen voor hun klasgenoten, maar dat is hier niet de gewoonte!! Weet ik nog niet wat het woord voor traktatie is.Google zegt: Rétraite, maar dat kan niet goed zijn.

18 juni Cor had computerwerk voor Ko, ik ging even langs de mairie om te kijken hoe of wat met Chantal, maar de Mairie was dicht. 's Middags bridge in Béziers, gezellig als altijd. Ons foeilelijke kunstwerk, van dat nepspul, 4 kaartende figuren, flink beschadigd in de loop der tijden en steeds weer geplakt!, stond nog altijd in een hoekje en ik heb ook weer met plezier gekeken naar tafel1: een echte bridgetafel, de windrichtingen ingelegd in ivoor aan de 4 zijden.

17 juni Vanmorgen eerst een lange wandeling gemaakt met Cor en honden. We zagen, heel hoog, een steenarend, volgens mijn boekje een jonkie, met nog witte vlekken in de vleugels. Ook ergens in het asfalt korstmossen.
Rechts: detail van het kunstwerk dat Cor maakte,bij hun huis. Zie 11/6 en daar is de foto vervangen door een betere (hoop ik, want op de laptop waarop ik momenteel werk, zijn de foto's wat vager.

's Avonds waren we uitgenodigd bij onze Franse vrienden hier, samen met goede bekenden van de bridgeclub in Béziers. Dat was heel gezellig en ons Frans was ook zó weer terug. Je zit aan tafel met een hele groep mensen die zich in dagelijks taalgebruik met elkaar onderhouden en dat geeft toch eigenlijk nauwelijks problemen.
Vooral Ko had pech, want de hoofdmaaltijd bestond uit couscous met een soort soep waarin mosselen en rivierkreeftjes of langoustines o.i.d.. Tegen de mosselen kon hij nog net 'nee' zeggen en ik heb leugenachtig 'allergique' gemompeld. Ik houd wel van mosselen, maar van rivierkreeftjes kan ik niet begrijpen wat men er in ziet! Veel gepruts en plakvingers voor een klein stukje iets zonder smaak. Van mij hoeven ze ook niet.

Lydie en Lynette,buitengewoon aardige, bridgende dames, beiden al een stuk boven de 80, ongelofelijk toch?

16 juni Hoewel we al om een uur of 11 gingen slapen werden we pas om ½11 wakker. W.s. omdat we heel moe waren na de inspannende wedstrijden en ook omdat het gisteren een stuk koeler is geworden, 23° i.p.v. 35 en dat merk je natuurlijk ook in de temperatuur 's nachts.

De bridgeclub van Narbonne stuurde vandaag 2 foto's, reuze aardig. De andere foto is niet geweldig, maar deze is wel grappig.

Vandaag hebben we niks te doen en hebben we ons beziggehouden met een cryptogram en lezen. Ik heb een eindje gelopen in de buurt en wat geleerd over het geheimzinnige leven van de nachtegaal. Die is inmiddels ongeveer opgehouden met zingen, af en toe nog even een kleine uitbarsting. Er woont er eentje in een bosje tegenover dit huisje.
Je krijgt de befaamde zanger maar zelden te zien, maar vanmorgen had ik die van de overkant vol in de kijker: roodbruine staart en een groot oog zijn opvallende kenmerken. Tijdens de wandeling hoorde ik een vaak herhaalde, eentonige (letterlijk) roep, gevolgd door een heel zacht 'krrr' als geproduceerd door een ondermaats, bedeesd kikkertje. Ik zag zowaar een andere nachtegaal, dacht ik, en vermoedde een jong in de buurt. Even later kreeg ik dat hier voor de deur bevestigd: een flits van een oudervogel en toen goed in beeld een behoorlijk groot jong dat het zachte krrr produceerde. Het eentonige roepje van de oudervogel had ik al vaak gehoord, maar nog nooit de vogel kunnen vinden waar het bij hoorde! Foto gepikt van internet. Later hoorde ik in de tuin bij Antoine hetzelfde krrr, maar veel luider.

Verder een groenling, een puttertje, staartmezen en een wouw gezien, goeie oogst voor één morgen..

15 juni vandaag de 'open' wedstrijd, paren ven elke samenstelling. Gisteren was het 'gemengd', elk paar 1 man en 1 vrouw (of 2 vrouwen). Mannenparen zijn doorgaans sterker. We deden het minder goed, 35ste van 74 paren, 'n fractie boven de 50%. Wel 'n mooi slem (met dwang-positie) gespeeld, leuk.

14 juni De eerste dag van het festival. Veel bekenden natuurlijk, w.o. de meneer die helemaal links nog net even te zien is. Daar had ik bij de eerste ontmoeting al een hekel aan, een echte autoverkoper, gatver. In werkelijkheid verkoopt hij kunstbenen en -armen. Hoewel we zeker 8 jaar lid geweest zijn van dezelfde club en menigmaal tegen elkaar gespeeld hebben, presteert deze figuur het om naar ons tafeltje te komen, de andere twee personen te groeten/een hand te geven en ons straal te negeren, zeldzaam onbeschoft. Maar vandaag hebben we beter gespeeld dan hij, al is hij een premier serie speler.

We waren met 59% de 8ste van 72 paren en eerste van de tweede divisiespelers en wonnen 4x ons inschrijfgeld!!

Na afloop had Mary een etentje georganiseerd voor haar partner Peter (zij werden 7e, maar zijn 1ste divisie spelers) en zijn vrouw, ene Gordon en zijn vrouw, die ieder jaar uit Engeland komen voor dit toernooi, en ons tweeën. Hartstikke gezellig en we konden gewoon lekker Engels praten i.p.v. Frans, want dat is toch altijd vermoeiender.

15 juni Misschien moeten we opnieuw een foto maken, want het kunstwerk van Cor komt op de foto totaal niet tot zijn recht. Hij is er jaren geleden aan begonnen, ooit nog samen met zijn vriendin Jopie, die helaas is overleden. De hagedis is er gedurende het jaar dat wij weg waren opgezet; het beest was vorig jaar in aanbouw. Ik ga nog detailfoto's maken en zal de overzichtsfoto w.s. vervangen. (22 juni: is gebeurd)

Straks begint het festival, spannend. Het is alleen erg warm, gisteren ongeveer 35°. In Pierrerue en in Cessenon, waar we donderdag waren om te bridgen/eten met Marjan en Jan, en in Maraussan, waar we heel even bij Antoine en Monique langsgingen, had het flink geregend (met onweer), hier geen drup! Toch allemaal niet meer dan 15 km hiervandaan.

Dees vindt het heerlijk hier, ze ligt 's morgens vaak buiten, gaat dan ook regelmatig op verkenningstocht, terwijl ze in Zoeterwoude bijna niet buiten komt. Bang van al die katten in de buurt. Hier zitten twee grote honden bij de buren, maar er is een veilig hek!

13 juni Bij Cor moest er iets met de schotel en Ko en hij gingen weer als vanouds aan het klussen. Ik maakte intussen een wandeling door de vignes met puppy Lola, die met haar 8 maanden al heel gehoorzaam is.

Zo hier en daar veranderingen; subtiele, zoals Blackstonia perfoliata - selchte foto links hieronder - in de berm bij Belot, waar ik ze nog nooit gezien had. Ik vind het een heel leuke plant, eenjarig, en heb hem slechts 2 maal op ons terrein in Pierrerue gehad, tussen de stenen tegenover de keuken. Ik kende hem uit de berm bij het kerkje. Daar kwam ik later ook langs, maar er stond er nog maar één.
En minder subtiele, maar nog aanvaardbare: wijnvelden worden met enige regelmaat gerooid en dan beplant met olijfbomen, zoals rechtsonder, ook achter Belot. Het zal jaren duren voordat dat een serieuze olijfgaard is.
En zeer grofstoffelijke: ergens langs het pad dat ik vele malen gelopen heb, een deel van een mooie wandelroute, was nu een dubbele garage met grote witte deuren en asfalt ervoor gekomen, maar ook een omheind terreind met grijze stenen en grint en kleine boompjes.

Ik had wel een half uur nodig om bij te komen, zowel van de hitte als van de heuvels: niet meer gewend om te dalen (prima) en te klimmen (minder prima, want altijd aan het eind van de wandeling).

Bij zijn e-mail vond Ko een al door Google vertaald berichtje van onze vrienden Antoine & Monique ...

Hallo Vrienden,
Gewoon om u te vertellen dat we zijn weer terug van La Rochelle.
Zodra je kunt, kom ons. Wij zijn de huizen, en onze drankjes zijn cool!
36 ° vandaag warmer is dan Flat-Lands *.
Een zeer binnenkort. M & A.

* Met hen hebben we het nooit over Les Pays-Bas maar over Les Pays-Plats

Ons werd verteld dat dat de nieuwe waterzuivering van Pierrerue (links) het het hele gemeentebudget voor de komende 10 jaar gekost heeft.
En dan ook nog storend in het fraaie landschap ...

11 juni We brengen onze dagen door met niksen, beetje lezen, 'n crypto of 'n sudoku. Gisteren wat boodschappen gedaan: ijs gehaald bij Leader Price.
's Middags kwam Ruth langs. Ze zag er verbazend goed uit en had wat nieuwtjes over haar kinderen en zo. En dat onze voormalige huisarts - die van de gluten - nu ook burgemeester is van St. Chinian. Ruth is van zonder gluten wel mooi haar huidprobleem kwijt
Later even bij Momo langs; ik ben dol op Momo, maar als we aankondigen dat we komen moeten we uitgebreid aan de thee of zo met van alles, net als in Polen, en dat vinden we behoorlijk gênant. Daarom vallen we liever even onverwacht binnen.

Vanmorgen kwam Cor voor ''n bakkie doen' zoals dat in het jargon van deze tijd heet. Altijd weer gezellig, straks gaan we samen eten. Gewoon bij de pizzeria, waar we gisteren ook waren en weer andere bekenden tegen het lijf liepen, met weer hún nieuwtjes. Het heeft wel wat, vakantie vieren op een lekker plekje waar je jaren gewoond hebt.

Het is heel warm; 5 uur en ik schat iets van 33°. Meestal zit ik er niet ver naast.

9 juni Naar Narbonne. Vriendin Mary heeft het afgelopen jaar heel veel meegemaakt. Mike, haar man - die elders woonde met zijn vriendin - is eind augustus plotseling overleden en in hun situatie geeft zoiets onnoemelijk veel complicaties. Maar ze slaat zich er opgewekt doorheen en het was fijn elkaar weer te zien. Ook haar hondje Daisy ging helemaal uit haar dak toen we aankwamen, heel schattig. We zijn gaan lunchen in de stad en later bridgen in onze oude club, hartstikke leuk en we werden nog 3e ook.
Er waren ook wel de nodige slechte berichten van mensen die we graag mochten: de vrouw van Maurice overleden, Jean Pierre *) opnieuw onder behandeling voor kanker, van dattum. *) In juli overleden, jammer hoor, erg aardige man.
Zaterdag en zondag is het festival.

'Zou je niet eens van die frites afblijven?' lijkt Ko hier tegen Mary te zeggen.

Met Mary en Mike hebben we jarenlang viertallencompetitie gespeeld en zijn we ooit mee in Parijs geweest voor een landelijke finale.

8 juni Je moet natuurlijk even bedden opmaken en de theepot zoeken - niks zo lekker als het eerste kopje thee na de lange reis! - en dan kun je lekker plat:, 11u. We sliepen in bij het geblaf van wel 10 honden, gelukkig ver weg, en werden wakker met de wielewaal, Boodschappen doen, geen bekenden op de markt, aangename koffie bij Mark in Pierrerue en wat ruikt het hier toch lekker als het warm is. Er zat een mevrouw op het balkon dat ooit van ons was en het deed me niks. Het terrein van nr 1 was behoorlijk kaal: débrousaille! Blij, dat we daar vanaf zijn.

Bij Mark zag ik uit een ooghoek de cyperse kat van hun buren langs flitsen.
Lang geleden hadden we een probleem met een familie van 6 katten, die min of meer onbeheerd op het terrein van toen nog Ghisèle liepen. Ze waren van de buren, maar die keken er niet naar om. Ghisèle gaf ze te eten en ik heb op een voor de katten boze dag de twee vrouwtjes meegenomen naar Ella dierenarts voor een kleine operatie die verdere uitbreiding van het kattenbestand zou tegengaan. De cyperse kater - foto in 2008 - was indertijd de enige kat met wie Daisy goed kon opschieten, maar hij verdween, net als de 4 kinderen. De moederpoes bleef over. Ik heb haar vaak zitten aaien op het trapje van wat nu het huis is van Cor en Mark als ik daar de planten water ging geven. De laatste keer dat ik haar zag zat mammapoes, zoals ik haar altijd noemde, onder de grote wonden; ze zag er vreselijk uit.
Maar goed, ik zag bij Mark een cyperse kat langs flitsen, riep 'Mammapoes' en de poes draaide zich direct om om zich eens lekker te laten knuffelen. Heel leuk. Ze zag er prima uit. Het was minstens 4 jaar geleden, dat ik haar voor het laatst gezien had, w.s. langer.

De rest van de dag hebben we met niksen doorgebracht: eerst zondagse lunch met een ficelle, camembert en een cryptogram, daarna wat lezen in de tuin, waarbij de oogjes wel regelmatig dichtvielen. Daisy geniet in onze directe nabijheid ook van haar vakantie. Straks gaan we eten met Mark, gezellig. Ik ga niet achter het aanrecht de komende dagen.

Hier op het terrein een superhoge, superdunne cypress.

7 juni We waren om 6 uur wakker en zaten om 1/4 over 7 in de auto. Daisy was onrustig t/m Luxemburg met de verplichte tankpauze. Ik had haar al een beetje Rescue gegeven toen Ko even uit de auto ging bij een aire en ze ongeveer door het raam vloog en in Luxemburg heb ik haar een tweede reispil gegeven; daarna heeft ze geslapen.
Twee kleine files na Lyon en om 1/4 v. 9 waren we hier, het was nog altijd even ver en er was niets veranderd, op een raar gebouw in Lyon na.

Foto: damestoilet in Montelimar. Zo zie je het nooit, schoon en leeg. De schoonmaakster had net het koord weggehaald, waarmee het af en toe tijdelijk even wordt afgesloten.

Als je eenmaal bent waar je wezen moet is Daisy verder supermakkelijk. Je brengt haar naar binnen, ze gaat overal even ruiken, gebruikt de bak (die je natuurlijk wel direct ergens moet neerzetten), eet wat en gaat dan slapen. Wel dicht bij ons in de buurt. Dan kun je ook verder rustig de buitendeur openzetten.

6 juni Dit heb ik nooit eerder gezien: een lieveheersbeestje is zojuist uit zijn cocon? pop? gekropen. De stippen beginnen net zichtbaar te worden. Volgende foto's zijn steeds met minimaal drie kwartier ertussen. Pas uren later is het kevertje op lieveheersbeestjeskleur.

5 juni We hebben nu een mooie voordeur, maar voor die deur sta je wel in de regen. Er moet een luifel boven. Voor 794€ kun je wel een mooie kopen, maar op MP ook voor 25. Die is alleen een beetje aftands, maar Ko is nooit bang voor een opknapkarweitje. Het ding ligt gelijk al uit elkaar. In Berkel Rodenrijs is een bedrijf met de juiste dikte plexiglas platen.
In een half uurtje is het karwei klaar en nu moet ie nog aan de gevel, maar het is hartstikke koud, het regent met enige regelmaat en het waait. Morgen wordt het beter weer.
Vrijdag 6/6 is Frans komen helpen om het ding op te hangen. OK luifel voor een zacht prijsje en wat werk.

3 juni De klassieke positie bij het ontbijt: bij Ko op schoot, rechterpootje omgevouwen voor de borst, linkerpoot gestrekt met de duimnagelnagel in broekspijp of ochtendjas, ogen gesloten als er geaaid wordt.

Vanmiddag naar de kleindochter van Gita en Frans gaan kijken. Stella, wat een snoezig klein piepertje. Een wonder is het, zo'n klein baby'tje. Op de terugweg, bij Alphen, een ooievaar gezien, altijd leuk!

2 juni Af en toe moeten we de tuin gaan doen in Voorthuizen. Het kost nu niet meer zo veel tijd als de eerste keer na de winter; in 3 uurtjes waren we klaar. Stoepen schoonmaken, heggen snoeien en verder de gebruikelijke wiedwerkzaamheden: vergeet-me-nietjes zijn uitgebloeid, overal wilde geraniums, nog altijd teunisbloemen en uiteraard Canadese fijnstraal. Het ziet er trouwens best schattig uit en er waren veel vlinders, kleine vos, op de bloeiende scabiosa.

29 mei Claire en Bondy kwamen even langs met de jochies. Abel is ineens heel behoorlijk gaan praten en kon mij vertellen dat hij graag de roze beker wilde. We werden voor het eerst verrast met tekeningen van Jacob. Hij is geen groot talent op dat gebied, maar kan wel goed zingen. Een boek met plaatjes waarop heel veel te zien is is altijd een succes. 'De gele ballon' van Charlotte Dematons is er zo eentje.

Ik ben mijn leven lang dol geweest op knikkers, maar heb mijn verzameling de deur uitgedaan bij ons vertrek naar Frankijk. Ik heb er uiteraard nog wel een paar. Ook stenen hebben me altijd geboeid en knikkervormige kralen van 'half'edelstenen (waarom half?) uiteraard dubbel. Deze twee zijn van lapis lazuli en turkoois en in allebei zitten adertjes van koper of goud. Fascinerend hè?

Vorige week was de zus van Ko jarig. Ze vierde dat met een uitvoering van het koor dat ze al jaren dirigeert, leuk. Aan iedereen was verzocht iets te eten mee te nemen. Nan zelf had een verrukkelijke quiche gemaakt. Ik vind quiche zelden echt lekker, maar van deze heb ik me meer dan eens een stukje opgeschept ... Ze stuurde me, na enig aandringen, het recept en zo stond ik al in alle vroegte vandaag spinazie te wassen. Want straks komt onze grote vriend Cor, die ons al menigmaal met allerlei heerlijks heeft verwend. Kom proeven, als je in de buurt bent!

27 mei Het is min of meer klaar met de ramen en deuren. Nog wat metselwerk aan de voorgevel. En zonwering. Voorlopig in ieder geval even geen volk over de vloer. We hebben schoongemaakt en de kamer is weer op orde. Mooi zo en mooi zo is het ook geworden.

Vandaag de hele dag regen, gelukkig waren er alleen dingen binnen te doen. Er zijn in deze buurt veel meer kauwen dan er vroeger waren. Één van de kauwen houdt niet van regen. Die zit dan te schuilen boven het balkon van de buren.

Tinka heeft morgen haar, naar we hopen, laatste kuur. Alle mensen die haar op wat voor manier ook hebben bijgestaan: dank! Naar het zich laat aanzien eind juni operatie.

26 mei We gaan weer vrolijk verder. Vandaag zouden we tegen iemand kunnen zeggen: 'Daar is het gat van de deur!', zie de foto's beneden.

's Middags zit de voordeur erin en is ook de deur naar de binnentuin geplaatst. Er moet nog e.e.a. afgewerkt worden, maar morgen is het misschien wel klaar.

Er was slecht weer voorspeld voor vandaag; de regen kwam toen de mensen weg waren. Tussendoor werd de piano ook nog gestemd en moest Radio Leiden even uit. Weer een dagje met van alles!

24 mei De ramen voor zitten erin en de boeidelen ertussen zijn vervangen. Volgende week verder.

23 mei Nu ligt de ruit beneden eruit. Ze zijn vandaag weer met z'n tweeën. Ko en ik kunnen niet heel veel doen in de chaos en zitten regelmatig samen aan een legpuzzel. Ongewild luisteren we dan naar de conversatie in onvervalst Leids die de heren met elkaar voeren. Die gaat over vissen. Een grote ambitie is blijkbaar om een karper aan de haak te slaan. Af en toe komt er een mededeling over de lengte van een hengel en verder kan ik het niet goed volgen. Bart maakt bovendien overal foto's van, o.a. van de maaltijd die hij de dag ervoor heeft genoten. Dat was gisteren soto ajam.

Buiten staat een zaagmachine en er is een speciale radio om aan een hek te hangen.

22 mei De meneer die Bart de eerste dag vergezelde heeft (niet bij ons) iets engs met een zaag gedaan en zit nu met zijn hand in het gips. Kwam Bart vandaag alleen en dan is het niet mogelijk om ruiten te tillen e.d. en hebben we een beetje voor niets de kamer al gereorganiseerd.

Omdat ik zie aankomen dat die steiger er best wel eens na het weekend nog kan staan heb ik vanmorgen de tuin gedeeltelijk opnieuw ingericht. Planten als de fuchsia, al een flinke struik, stonden te verleppen en ik heb ze maar ergens anders opnieuw geplant.

Tot nu toe heb ik van alles laten staan, zoals b.v. eenjarige papavers, die in tjd van ja en nee tot enorme dingen uitgroeien. Maar die kan ik ook heel goed missen en op leeggekomen plekken kunnen dan de uitgegraven exemplaren staan. Het moet wel een beetje een harmonisch geheel blijven en dat eist wat meer dan een gat graven en een plant erin. Nou nog wat regen!

21 mei De ramen in de slaapkamer zitten erin, de keukendeur - foto bij gisteren rechtsonder - ook, moeten nog wel worden afgewerkt. Het raampje op de 2e verdieping is klaar evenals het raampje boven de puzzeltafel. Nu de voorgevel. We hebben vanmorgen planten eruit gehaald; gelukkig heeft het gisterenavond flink geregend, dus dat ging aan mijn hart, maar wel vrij makkelijk. Hè, leuk Tante Betje stijlvoorbeeld.!
Er staat nu een steiger in de voortuin en straks moeten die mannen op de een of andere manier het grote raam uit de logeerkamer tillen en afvoeren. Dat was heel eigenaardig in de sponning gemonteerd en kon alleen maar kapot verwijderd worden en dus stukje bij beetje naar de Vliko-bak gebacht worden. Die Vliko is gisteren afgeleverd, maar we hoorden de bel niet (waren al wel opgestaan!!) en toen hebben ze 'm een eindje verderop in de straat gezet, tamelijk onhebbelijk, voor de deur van iemand anders. Het nieuwe raam weegt 83 kilo, aldus Bart (die is er elke dag) en was met 3 man maar moeilijk boven te krijgen.

Daisy is altijd snel van begrip als het gaat om een kans op een borstelbeurtje. En Bart is toevallig dol op katten. Tot mijn verrassing hadden de twee heren op de foto tijdens hun koffiepauze een gesprek over de foto's van Vogeldagboek!

20 mei De slaapkamer is aan de beurt. Nu een grote rotzooi, maar wel lekker ruim en luchtig. De horren moeten nog opgezocht worden, dus de muggen hebben nog even vrij spel. Ze zijn ons al op het spoor.

Heel erg: een van de monteurs heeft het door mij gehate 'Für Elise' en dan nog elektronisch, als ringtone op zijn telefoon! Mijn kinderen mochten 3 dingen niet op de piano spelen: Für Elise dus, de vlooienmars en 'Greensleeves'.

19 mei Het laatste grote karwei aan dit huis is van start: een aantal ramen en deuren worden vervangen. Op de 2e verdieping een klein raampje, waarvan de sponningen zó verrot, dat het er bijna uitviel; het raampje van de gastendouche en de buitendeur in de keuken staan vandaag op de rol. De keuken deur is er net uit, met een flink stuk stucwerk, sodeju!

18 mei In de winter slaapt Daisy in een verwarmde mand, maar als de temperaturen gaan oplopen kiest ze andere plekken om haar 20 uur slaap per dag door te brengen. Ze ligt nu vaak in de logeerkamer en we moeten oppassen, dat we haar niet per ongeluk opsluiten.

Als ik klaar ben met douchen en zo is het tijd om te borstelen. Het borstelen vindt bij zomers weer plaats op de tafel in de tuin. Dat hoef je haar niet te vertellen. Zelfs de eerste keer zit ze al op die tafel (vanuit de logeerkamer) voor het dagelijks ritueel.

Ze maakt het, dank zij de grote dosis Prednison, weer heel goed. Ze speelde vanmorgen zelfs weer, met het koordje aan de camera, maar daar kan ik helaas moeilijk een foto van maken ...

17 mei Zomers weer, hoera. de ijsheiligen zijn voorbij en dat betekent: opruimen van de winterdingen. Ik begin met het wassen van dassen en sjaals en die hangen nu uit te lekken boven ons 'vlekkeloze' terras. We zullen nog we een beetje zand moeten invegen, maar het meeste is gebeurd.

Gisteren waren we in Voorthuizen, onderhoudsbeurt aan de CV ketel. Vervelend is dat dat soort dingen gewoon doorgaan. Maar we moeten toch ook een keer per 3 weken iets aan opruimen in de tuin daar doen - het zag er beeldig uit trouwens: dat nou niet iedereen het onmiddellijk wil kopen - en gelukkig was het mooi weer. 5 uur flink doorwerken en we zijn allebei kapot, want we gaan inmiddels echt merken dat we bejaard zijn.

Ik heb het grintpad opgeschoond en daar kwamen tot mijn genoegen we een stuk of 30 scabiosa zaailingen uit. Die neem ik dan mee hierheen, samen met zenegroen, want dat komt ook altijd wel ergens vandaan en dat is allemaal nog goed bruikbaar in de tuin in Zoeterwoude. maar bij warm weer moet het wel direct geplant en dan nog een paar dagen zorgvuldig bewaterd worden.

15 mei Bij de keuken bleef altijd een grote plas water staan als het goed regende. Daarom komt Charles Witteman het met zijn zoon Nicky opnieuw bestraten. Vakwerk, want de stenen worden opnieuw gelegd in hetzelfde, speelse patroon. Verschillende stenen in verschillende diktes.

13 mei Soms kan iets onverwacht zo mooi zijn: agastache - vorig jaar had Bastin een hele collectie, de een al mooier dan de andere - in de tuin afgebroken door de hevige regen/wind, in een vaasje van 50ct uit die heerlijke andere kringloopwinkel in Leiderdorp op ons fraaie aanrecht, een plaatje.

Ik pluk niet vaak bloemen in de tuin, maar heb wel heel vaak ergens een vaasje staan met een bloemetje of takje dat per ongeluk is gesneuveld.
In kringloopwinkels kan ik geen apart vaasje laten staan en heb daardoor bijna altijd wel iets dat goed combineert. Zo had ik de hele week roze lathyrus, gekregen van Rikky, met daarnaast een zelfde soort roze piepklein flesje met daarin een takje afgebroken Phlox catahoochee, allerschattigst.

12 mei Je hoeft maar één keer een reportage te zien over hoe slachtvee vervoerd wordt en je hoeft eigenlijk niet meer. Als je ook nog een zeer milieubewuste dochter hebt ...
We eten al heel lang weinig vlees. Sinds we in Nederland zijn probeer ik me bovendien te beperken tot biologisch vlees en probeer af en toe alternatieven, zoals de kip van de vegetarische slager, te koop bij Jumbo. Heel goed te doen trouwens, vooral als je het op een of andere manier verwerkt, in een saus met champignons b.v..
Vandaag smulden we van een groentenburger van AH, gebakken in olijfolie met basilicum, echt lekker. Met een salade van een paar blaadjes sla, ruccola, komkommer, een gesnipperd sjalotje, een teentje knoflook en een paar aardbeien, met een sinaasappel/gemberdressing uit een flesje, iets extra citroensap en wat peper. Verrukkelijk en voor herhaling vatbaar.

11 mei Een paar weken geleden hadden we met de opvolger van onze vroegere dierenarts hier, nu met pensioen, een 'eindgesprek'. We waren natuurlijk jaren weg geweest en dan is het wat vreemd als je bij een onbekende dierenarts komt, direct met een verzoek om euthanasie. Daisy maakte het op dat moment echt niet goed. We spraken af, dat we konden bellen als het genoeg was en dat ze anders, voordat we naar Frankrijk gaan, thuis mocht inslapen ...
We kenden deze dokter al van één keer, lang geleden, toen hij Sita, ook thuis, had laten inslapen; iemand die voor rede vatbaar is. Hij stelde wel voor dat we Daisy's medicijngebruik eerst nog eens zouden verhogen. Ze krijgt nu maar liefs 4x zoveel Prednison en is weer helemaal het haasje. Voor zover een poes het haasje kan zijn! Dus gaat ze gezellig mee naar Frankrijk, want zoals ze nu is kan ze best een dag in de auto.

Verder heeft Dees zichzelf een nieuwe truc geleerd. Als we 's avonds gaan slapen is het vaste ritueel, dat ze mee naar boven rent, zich op haar rug op ons bed werpt en zich door Ko uitgebreid laat aaien. Daarna ligt ze een tijdje naast mij en vertrekt weer naar haar mand beneden. Maar in de vroege ochtend komt ze 's kijken waar we blijven en doet dat tegenwoordig al mauwend. Daar zijn we niet blij mee als we nog willen slapen. Nu moeten wij ouwetjes er 's nachts af en toe uit en wie dat als eerste doet gaat beneden de deur naar de gang dichtdoen. Heeft Daisy uitgevogeld hoe ze die deur moet open krijgen!!!

10 mei De hele winter heeft er in het binnentuintje allerlei voer voor vogels gehangen. In het houdertje met een soort vetplak met zaden liepen de zaden uiteindelijk uit, want het ontbrak de hele winter aan elke vorm van belangstelling door vogels.

Maar nu het nat is en de vogels jongen hebben wordt er veelvuldig gesnoept van pindakaas-met-meelwormen. Er komt zelfs regelmatig een spreeuw langs en spreeuwen zie je niet veel meer. Fotograferen vanuit de kamer is uiteraard bijna onmogelijk, zeker met een klein cameraatje.

Er komen ook vaak kauwen. Ze hebben een nest in de schoorsteen van de buren. Kauwen zijn blijkbaar tamelijk zwaar, want ze maken behoorlijk veel lawaai; op het dak van de keuken en ook omdat ze op hun aanvliegroute op het dakje van het onbewoonde nestkastje landen en dan tegen de schutting bonken.

Ooit hoop ik, dat dit volledig katvrije binnenplaatsje een veilig nestelplekje voor b.v. een merel zal zijn. Een klimhortensia tegen de schutting groeit al aardig!

8 mei Bridge. We hadden toch zo'n rare arbitrage vanavond:
Rechts van mij wordt er 3♥ geopend en dat is een zgn preventieve opening, bedoeld om het de tegenstanders lastig te maken. De openaar heeft een zwakke hand, minder dan 10 punten en een 7kaart in de geboden kleur.
Ik heb een probleem, want ik heb een mooie hand met 18 punten, w.o. ♥ ABx (waarschijnlijk al 2 slagen voor mij) en zij zijn kwetsbaar, dus na enig denkwerk (je krijgt 10 seconden extra denkpauze bij zo'n soort opening, zodat het denken geen informatie kan overbrengen aan je partner) besluit ik te passen. Links van mij komt er 3♠ - ik ga ervan uit dat zij geen harten mee heeft, maar wel een mooi schoppenbezit - en Ko past.

Hieronder een 'biddingbox' met daarin de kaartjes voor het bieden. Pas is, neem ik aan, duidelijk, het rode kaartje met kruis is doublet, het blauwe met 2 kruisen redoublet, het lichtblauwe met A alert, het rode met met de S van stop is voor een hoger bod dan noodzakelijk *) en oranje met TD wordt zelden gebruikt. Het is het kaartje dat vraagt om de 'tournament director', maar in praktijk wordt er altijd om 'arbitrage' geroepen, als dat nodig is, of gaat iemand de wedstrijdleider halen.
*) zoals in dit spel b.v.: rechts legde eerst het stopkaartje op tafel en daarna het kaartje met 3♥. De volgende bieder mag 10 seconden geen actie ondernemen! Een regel waarmee vaak de hand wordt gelicht.

Rechts van mij past ook en nu laat ik een doublet los, ik heb n.l. maar 2 kaarten in schoppen, mooie harten, klaveren en ruiten en Ko mag nu iets doen, bieden of het laten zitten. Links past, Ko denkt na en past. 3♠ gedoubleerd wordt het contract..
Ko moet uitkomen en legt ♣9 op tafel, waarna meneer rechts zijn kaart op tafel legt en tot onze stomme verbazing heeft hij een 7kaart schoppen. Hij - met de 7kaart schoppen - zegt dat er een alertkaartje is neergelegd, maar Ko noch ik hebben een alertkaartje gezien en het schoppenbod van mevrouw links is zéker niet gealerteerd (dat moet, want zij heeft, blijkt nu, niet de schoppen). Een alertkaartje wordt n.l. gebruikt door de partner van de bieder, die met zijn of haar bieding iets anders laat weten dan je uit de bieding zou opmaken. Hier was het hartenbod een zgn 'transfer' naar schoppen. Dat mag, maar je moet het wel aan je tegenstanders laten weten. Wij hadden geen van tweeën dat kaartje gezien en kenden bovendien deze conventie niet!
De arbiter had de situatie nog nooit meegemaakt en wist niet wat hij ermee aan moest (Ko, zelf arbiter van het hoogste niveau, vond het ook lastig) en besliste (terecht) dat het spel gewoon gespeeld moest worden en dat we daarna wel zouden zien of e.e.a. in ons nadeel was.
Uiteindelijk ging het spel gedoubleerd kwetsbaar 2 down, voor 500 punten, en gezien we zelf hooguit 3SA hadden kunnen spelen voor 400 leverde het ons voordeel op en bleef het daarbij.

De functie van een arbiter is om problemen op te lossen aan tafel en niet om als grote bestraffer op te treden. Gelukkig hebben de meeste spelers daar geen enkele moeite mee.

6 mei Belangrijke dag voor Jacob: voor het eerst naar school en dat is voor oma een goede reden om de trein naar Amsterdam te nemen.

Het is al heel wat voor zo'n ventje om stil op een stoeltje te zitten voor het kringgesprek. Daarnaast gaat hij ook naar de BSO, buitenschoolse opvang, tegenover de school. Mooie speelplaats met allerlei toestellen. En dan begint voor de ouders de volgende drukke periode, van zwemles en clubjes en zo.

3 mei We dachten morgen op kraambezoek te gaan, ik had al een bos worteltjes gekocht voor de jonge moeder! Maar Tonkie heeft morgen een wedstrijd en is pas laat thuis. Het is een ventje en hij heeft nog geen naam. Op de foto is hij pas een paar uur oud.

30 april Eerst was er het opwindende bericht op het nieuws dat je door eieren te eten - van een gespecialiseerde eierboer ergens in Limburg - ouderdomsblindheid kon voorkomen. Ook in poeiervorm, die eieren. Met vanillesmaak. Maar dat is als je van de maculaproblemen bent en ik heb glaucoom, hoorde ik gisteren bij de oogarts. Ook niet te genezen, maar wellicht min of meer tot stand te brengen via oogdrukverlagende druppels.

Ik heb nu lang genoeg getobd. Met mijn afwijking zie ik al de ene dag beter dan de andere, maar een bril met te zwakke glazen en pleisters om de stelen tegen het afzakken is echt vervelend. Tijd om er iets aan te doen en naar de opticien. Krijg je eerst dat geklier van: 'Kunt u zo de zwarte stippen zien? Of was het vorige glaasje beter?' Meestal weet ik dat niet en vraag me af of anderen enthousiast: 'Ja! Ja! veel beter' roepen.
Als dat klaar is een montuur uitzoeken, ook al zo'n ellende, want ik wil helemaal niks. Ik heb altijd een hekel aan die bril gehad en dat is dus al meer dan 65 jaar. Bij de eerste, toen ik 11 was, had ik ook nog 's niks te zeggen over dat montuur, een donker metalen ding met flexibele veren. Afschuwelijk. De tweede een oranjigroze plastic geval, dat me absoluut niet stond. Ooit heb ik er eens een gehad, die ik wel leuk vond, met vrolijk opkrullende eindjes aan het montuur. Jaren 60.
Vandaag hebben we er twee uitgezocht, deze, 2 weken wachten, wordt w.s. het reserve exemplaar, want je kunt niet zonder als je zo slecht ziet, en een 'glas'bril met bijkleurende glazen, die pas over een maand klaar is.

26 april In de advertentie op MP had ik gezet dat we vandaag in Voorthuizen zouden zijn; straal vergeten, dat het vandaag Oranjedag zou wezen. Oranjedag klinkt beter dan Koningsdag, toch?
Er kwam weer geen kip, maar de tuin ziet er weer prima uit, na samen ruim 4 uur hard werken. Vooral het zenegroen, nu overal in bloei, doet het geweldig. Kattenkruid is ook prima voor daar. 2 kruiwagens vol troep weggebracht.

Wat zou het heerlijk zijn als er eens een koper kwam. Het kost nu alleen maar geld.

21 april Later. Soms krijg ik het over me: ik lees een recept en dat recept lijkt me heel lekker. Ik bewaar het en maak een plan om het te maken. Dit was voor Pasen de inspiratie: citroen-polenta cakejes.

Ik kan geen taarten bakken en weet dat van mezelf, maar af en toe krijg ik de neiging het weer eens te proberen, zoals nu. Ik heb het experiment eerst eens een dagje uitgesteld, maar ja, de ingrediënten zijn aangeschaft, kom-op, niet zo laf! Het begint er al mee, dat binnen de kortste keren je aanrecht vol rotzooi staat: schalen, bakjes, gardes, messen, bakvormen, sapcentrifuge, weegschaal, van alles. En dan heb je nog niks gedaan.
Volgende probleem: een recept is zelden geschreven voor iemand, die op het gebied van bakken een volslagen leek is. Toch zou dat een goed idee zijn. Als ik op vakantie ga en een briefje achterlaat met instructies voor het verzorgen van poes en/of planten ga ik er voor de veiligheid maar vanuit, dat de persoon die komt zorgen ongeveer achterlijk is wat die verzorging betreft, maar maak daarvoor wel excuses bij het inleveren van die instructies.
In mijn recept van vandaag is het b.v. niet zo handig dat er losjes sprake is van 2 citroenen en 3 eieren. Ik heb deze keer toevallig enorme citroenen en hele kleine eitjes ... Waarom niet ongeveer een gewicht aangegeven? Mijn instinct - ik kook natuurlijk wel al meer dan 50 jaar - zegt me dat het verstandig is vier van die kleine eitjes te gebruiken. We zullen zien hoe het uitpakt.

Ik had niet de vereiste vierkante cakevormpjes en was ook niet van plan om die voor de gelegenheid aan te schaffen. Helaas vind ik geen normaal cakeblik in mijn onderkast met minder vaak gebruikte artikelen, w.o. springvormen, mixers e.d. Wel muffinvormpjes voor de sticky-date-pudding, die ik af en toe maak, een tulbandvorm waarvan ik me niet kan herinneren hem ooit gebruikt te hebben en een grote springvorm voor appeltaart (Ko zegt, dat hij gaat leren hoe je die moet bakken, want ik heb bewezen dat NIET te kunnen). Ik kies voor tulband en muffin.
Ik maak een soort deeg volgens aanwijzingen, vul de vormen en zet ze in de over. Dat gaat zonder problemen.
Na 25 minuten in de oven zien de muffindingen er gebakken uit. Ze vallen wel uit elkaar als je ze uit hun vormpjes haalt. Ze zijn ook vrij zuur (grote citroenen!) De tulband laat ik 10 minuten langer bakken, dan ziet de bovenkant er ook gebakken uit. Hij komt niet helemaal ongeschonden uit de vorm. De glazuur, die bij het recept hoort, verhult dat aardig.

Het lijkt heel wat, maar 1) te zuur, te grote citroenen 2) te los, te kleine eieren. En er moet ook meer glazuur overheen, van 200 gram poedersuiker b.v.

Ik ben benieuwd wat er gebeurt als ik het mes in de tulband zet ...

21 april Jacob wordt vandaag 4. Binnenkort moet hij naar school, maar nu is het vakantie. Hij is nog altijd eerst erg verlegen, maar later komt hij wel los.
Eerst maar eens een eindje lopen, want mama moet een boodschap; bij de supermarkt staat dan zo'n wiebelding.

Op de terugweg kwamen we een Amsterdamse reiger tegen. ...

Met opa Ko kunnen de twee jongetjes interessante mannendingen doen. Hier demonstreert Ko diverse knikkerbanen op zijn iPod. Abel is hevig geïnteresseerd in techniek, die staat echt héél geconcentreerd te kijken. Moet je dat handje zien.

20 april Ter ere van Pasen aten we vandaag asperges. Ze zijn verrukkelijk dit jaar. Met nieuwe aardappeltjes, biologische eitjes en gesmolten boter, mmm! Ko had nog één fles rosé, 'Rouge Gorge' uit Faugères, die zelfs ik lekker vond en ik ben geen wijndrinker! Geen idee hoe we eraan gekomen zijn, misschien gewonnen in Pézenas op een zondagmiddag? Smullen vandaag.
Het is ook nog 's heel lekker weer (in Frankrijk vaak waardeloos met Pasen!)) en - via Gita - heb ik een ijsboer ontdekt hier in de Weipoort met zalig eigengemaakt ijs. Ik heb met cocos de proef op de som genomen: heerlijk en zonder vezeltjes.

Daisy krijgt nu een viermaal zo hoge dosis Prednison en is weer helemaal fit. Niks hoeven opruimen deze week!

17 april Gisteren dus Matthäus. Generale erg leuk, uitvoering - in zwart/witte kleding voor koor en orkest - ging goed, er werd nauwelijks gehoest en dat betekent volgens mij dat men zich niet verveelde. Indrukwekkende, absolute stilte aan het eind en dat in een kerk waar meer dan duizend mensen aanwezig waren.

Maar wat krijg je een pijn in je rug en billen van dat lange staan. Zo'n dirigent en b.v. de evangelist moeten echt een goede lichamelijke conditie hebben! De mevrouw naast mij ging halverwege de generale naar huis om met een pijnstiller te gaan liggen. Gelukkig was ze er 's avonds weer, want zij kan heel goed zingen en weet altijd precies wat ze doet.

Vanmorgen waren we op de begrafenis van een vroegere buurvrouw van me, waar ik in korte tijd veel mee heb meegemaakt, Fie, een heel lieve vrouw. Akelig voor haar man, hij en zij waren een hecht stel. In twee weken tijd 3 mensen uit ons adresboek weg: een vervelend aspect van het oud worden.

Claire is weer heelhuids terug uit India. Ze had het fijn gehad en had lekker gekookt en gegeten, maar was hevig ontdaan door de verschrikkelijke omstandigheden waarin veel mensen daar moeten bestaan.

Foto: met het zingen bijna de hemel verdiend? Aureooltje hangt al in de buurt?

16 april Vaste prik bij het ontbijt: poes bij Ko in de zon, krant, appeltje.

Generale repetitie van Matthäus in de Pieterskerk. Heel anders dan voorheen in de stadsgehoorzaal. Er was b.v. geen koor meer van kleine jongetjes, het waren nu meisjes uit de brugklas of nog ouder. We konden ook niet af en toe een beetje rondlopen. Maar het is altijd wel erg leuk, zo'n generale. Straks het echte werk.

15 april De dierenarts bleek de dokter te zijn die jaren geleden onze geliefde Sita liet inslapen. Ik kan het me goed herinneren: Sita was nooit erg gezond en uiteindelijk was ze bijna letterlijk vel over been. Als baasje weet je wanneer voor je geliefde huisdier de tijd gekomen is en gelukkig voor Sita hoefde ze niet meer mee naar de praktijk en kwam de arts thuis. Op een maandagmorgen. Voordat hij kwam zat ze voor me op tafel, de tranen liepen over mijn gezicht. Ze keek me aan en legde haar pootje op mijn wang. Zoiets vergeet je nooit.
Ze was trouwens meteen weg, de naald ging erin en het was gebeurd. Toen de dierenarts weg was werd er gebeld en stond Tonkie geheel onverwacht op de stoep. We hebben samen Sita begraven.
Wat Daisy betreft hebben we het advies gekregen om de dosis Prednison te verhogen, i.p.v. een kwart tabletje een hele. Mogelijk vermindert dat het veelvuldig overgeven. We nemen haar niet meer mee naar Frankrijk in juni, de lange rit vraagt toch veel van haar en we kunnen niemand vragen om 2 weken op haar te passen en dagelijks viezigheid op te ruimen.

Ik geloof altijd dat er meer is dan we met ons gezond verstand kunnen begrijpen. Dat Tonkie langskwam vlak nadat Sita was doodgegaan b.v. Een andere keer werd ik gerold in Amsterdam, in de tram. Daar sta je dan met helemaal niks: geen treinkaartje, geen geld. Bij de spoorwegpolitie - ik was op weg naar huis - mocht ik Ko bellen en die verzocht me om achter het station op hem te wachten. Ik stond er maar net en toen kwam Tinka langs. Puur toeval? Of viel het me toe, zoals Gita zegt?

12 april Met veel tam-tam wordt vandaag hier vlakbij een snackbar geopend. Op de flyers geen openingstijden en nu hopen we maar dat ze patat en kroketjes hebben en op zondag open zijn ...

11 april Met Diasy gaat het niet erg goed. Er zit bloed in van alles. Maandag hebben we een afspraak met de dierenarts om eens te overleggen hoe of wat. Onze vroegere dierenarts, enige man trouwens, is met pensioen en heeft nu een huis plus reservaat in Zuid Afrika. Zijn vrouw kreeg ooit een giraf voor haar verjaardag.
Indertijd heeft ie Dees een paar keer gezien, toen ze steeds haar schouder open likte en regelmatig een truitje droeg. De praktijk bestaat nog steeds en Dees zit w.s. ook nog wel ergens in het systeem.

Ze ligt vandaag in Ko's 'ruggenstoeltje', niet omdat ze last van haar rug heeft, maar omdat ze altijd een plekje in de zon weet te vinden.

5 april Open dag op de huizenmarkt. Om 11 uur waren we in Voorthuizen en een half uurtje later meldde zich een mevrouw met een hondje. Helaas, we hadden beiden de indruk, dat het iemand was die wat vertier voor het weekend zocht!

31 maart Liep net naar de supermarkt, kwamen er twee kinderen van een jaar of 6 op fietsjes mij tegemoet op de stoep. Zegt het ene kind tegen het andere: 'Kijk uit, een oud vrouwtje!' Ai ...

29 maart Defensiebridgekampioenschap in Utrecht. Voor de gelegenheid stond er een levensgrote Leopard tank voor het denksportcentrum. Ik had zo'n ding nog nooit van dichtbij gezien! Er zouden 2 saluutschoten worden gelost, maar daar hebben we niks van gehoord. Dóóf, geen munitie of geen vergunning ?
Het bridgen was gezellig: 3 paren van LBC deden mee en ik kwam één bekende oud-collega tegen. Er waren iets van 120 paren totaal, we eindigden als 16e, niet slecht, maar Johan en Marcellino van LBC werden derde. Leverde hun 25€ op, dan waren ze in Frankrijk scheutiger. Ze heten bij LBC ook wel gekscherend 'De firma List en Bedrog', want ze hebben een paar listige (maar toegestane en geenszins bedrieglijke) afspraakjes in hun biedsysteem. Het meest geschokt was ik van hun 2SA-opening, die 0 tot 19 punten belooft met minstens 2 vierkaarten laag. Daar komen ze, naar eigen zeggen, meestal goed mee weg. Aardige, gezellige kerels trouwens.

27 maart Onverwacht bezoek uit Polen: Damian en Magda zijn in Nederland bij Magda's broer in Pijnacker. Konden we mooi even naar de bollenvelden gaan kijken, want die zijn dit jaar lekker vroeg. Daarna nog even naar het strand voor ... we dachten een kroketje, maar ze kozen voor haring!

Damian en Magda hebben een moeilijke tijd achter de rug, maar nu gaat het gelukkig beter en ze hebben genoten. En wij vonden het leuk hen te zien. Het is soms net of we nog een tweede familie erbij hebben, die toevallig in Polen woont.

26 maart Prachtige foto van Adri de Groot van 'Vogeldagboek'. Ik vind dat toch zo schattig: babyfuten op de rug van een van hun ouders.

Aardig koud vandaag.
In de 'andere' kringloopwinkel in Leiderdorp - die is niet zo goed georganiseerd als die in Leiden, maar wel stukken goedkoper en eigenlijk ook leuker - liep ik zomaar tegen de kristallen coupes aan die ik al jaren zocht: ik had er ooit 6, maar er sneuvelde eentje en nu heb ik er weer 9; 4 kristallen coupes + 2 kleintjes voor 1,20€. Ik vond ook nog een schitterende gele vaas en een bronzen olifantje en dat terwijl ik op zoek was naar een afwasteiltje om in de tuin bij het werk te gebruiken en een vierkante glazen schaal voor onder de eucharis. Die waren er nou weer niet, ander keertje dan maar.

25 maart Mijn vriendin Gita vind, dat ik wat aan mijn haar zou moeten laten doen. Ik zou niet weten wat! De haren zelf zijn zó dun, dat je er wel 50 nodig hebt om een bosje van 1 mm te krijgen. Van verven wordt het er niet beter op. De hoeveelheid haren is door ouderdom ook al aardig geslonken.
Een ander probleem is dat ik haar in mijn nek in de zomer knap vervelend vind en dat die dunne sprieten met een beetje wind voortdurend in mijn gezicht waaien, ook al zo irritant.

Ik kijk naar de kapsels van andere oude dames, merk ik, en probeer dan te bedenken of wat zij met hun haar doen iets voor mij zou zijn. Ook ben ik gevoelig voor shampoo reclames. Ik heb nu een shampoo die belooft de haren zelf op te vullen en na 5 wasbeurten moet je dat kunnen zien. Ik geloof het nog niet. Een kort kapsel zie ik niet zitten, er blijft niets over, ben ik bang. Een stuk korter zou kunnen, kleurtje erin? een wondermiddel om het in model te houden? een bezoekje aan Rob Peetoom in Haarlem? Ben je 200 euri kwijt en zit het misschien een week mooi.

Intussen slik ik al een half jaar extra silicium, dat zou wonderen doen voor haar (dat kun je nu nog niet zien, het is hoogstens 5 cm gegroeid in die tijd) en nagels. Aan de nagels merk ik ook nog niks: ze zijn tamelijk waardeloos geworden in de loop der tijden, met groeven in de lengterichting en veelvuldig splijten doordat het bovenste laagje loslaat aan de uiteinden. Een vingernagel wordt in ongeveer een half jaar vervangen, toch? maar ik zie nog geen verbetering.

Het blijft tobben en zo zie ik er uit na een uurtje tuinieren ...

23 maart Cor en Mark, waren onze 'buren' in Frankrijk (inmiddels meer dan alleen maar buren) en zijn in Nederland - waar ze ook vrij veel tijd doorbrengen - verhuisd van Zeeland naar de Achterhoek. We zijn vandaag 's gaan kijken. Het is nu nog een wat onoverzichtelijk geheel, maar het zal ongetwijfeld erg mooi worden. We hebben al gezien wat ze met het tamelijk saaie huis van Jean en Ghisèle maakten ... Ze zitten in een heel mooie omgeving vlakbij een schattig dorp. Het is altijd gezellig hen te zien en de lunch was heerlijk.
Vervolgens naar Voorthuizen, even kijken hoe de tuin er bij ligt en Jozef *) begraven. Over 2 weken hebben we een dag open huis. Voor de tuin moeten we zeker een hele dag daar doorbrengen en met z'n tweeën aan de slag.
Tenslotte bij Tinka langs, die tijdelijk haar intrek heeft bij de vriend van Tonkie. Hij heeft naast zijn huis een sprookjesachtig gastenhuisje. Wat een leuk huisje, wat een prachtig plekje en wat lief van hen, dat Tinka daar zo nodig kan logeren.
Het korte koppie staat haar goed en ze zag er prima uit en ze voelde zich ook heel goed. So far so good. We kregen bij haar iets heel bijzonders: brood van de vegetarische slager. Verzin het maar eens. Met visloze tonijn en het was werkelijk verrukkelijk!!! Dat kun je in Amsterdam kopen op de Rozengracht. Om te onthouden.
*) Een Jozef beeldje in je tuin begraven, op z'n kop, met het gezicht naar het huis, zou de verkoop bespoedigen. In Frankrijk lukte het aardig, in Voorthuizen werkt het/hij? niet (28/8)

20 maart We zijn in september 'gewoon' weer lid geworden van LBC .
Een flinke tijd geleden (zomerdrive misschien) speelden we tegen Fook, een mevrouw uit de A-lijn. Nu hebben wij in ons repertoire een 'gemene' afspraak: als 'zij' kwetsbaar zijn en 'wij niet', willen we nog wel eens, met heel weinig punten en een zeskaart, 3 in de kleur van die zeskaart openen. Tegen Fook en haar partner, w.s. Peter, opende ik een half jaar geleden 3 ruiten, met 5 punten of zo, en daar bleef het bij. Het ging wel down,maar zij hadden kwetsbaar 4 schoppen of harten kunnen spelen. Fook verontwaardigd, want zoiets is tamelijk ongebruikelijk. Wel netjes gealerteerd.

Inmiddels zijn we - onderaan in de D-lijn begonnen - doorgestoten naar de A-lijn, vanavond voor het eerst. Kreeg ik - tegen Fook en Peter - weer een zeskaart ruiten met niet al te veel punten en mocht als eerste bieden, zij kwetsbaar, wij niet. ... ze misten wederom een manche in een hoge kleur. Lachen!

12 maart Af en toe ga ik met Gita naar den Haag. Gita is er geboren en getogen. Vandaag naar Babylon; nou, daar is niks aan, maar ze hebben er een dependance van Dungelman, niet van de schoenen, maar van de geweldige service als je komt voor koffie en iets lekkers. Grappig was dat er in het complex een outlet was waar ze kleding verkochten voor 25€ per kilo!
Ik had ook al jaren in mijn hoofd, dat ik het codicil moest laten verscheuren, ooit gedeponeerd bij een notariskantoor in Babylon, maar inmiddels sterk verouderd. Dat vernietigen is toegezegd, hoewel a) de ongelofelijk charmante en gezellige notaris, Mw Wenda Kroon, jammer genoeg al 8 jaar geleden overleden is en b) de notariële afdeling gedeelte is verhuisd naar een ander notariskantoor. Goed, een van de nog-te-doen zaken kan worden geschrapt.

's Avonds hebben we met Gita en Frans gegeten bij la Place, hier in Zoeterwoude, maar wel bij het dorp: erg lekker. Aan te bevelen als je 's geen zin in koken hebt en je hier in de buurt woont.

11 maart Als het mooi weer is loopt een van onze buren regelmatig al doedelzakspelend door de Zoeterwoude. Gezellig!

Tonkie's vriend is bomenkweker, mooi zo, we hebben altijd iets om over te praten. Hij heeft net een reis gemaakt door de Sahara en overal waar hij leuk contact had met mensen heeft hij een mangoboom geplant. Wat een fantastisch idee!

10 maart Ik speel dan wel met LEGO, maar niet met de basis-steentjes die iedereen kent. Sinds kort heb ik de serie Mindstorms. Dat bestaat uit een computer 'steen' (midden met de groene lampjes) motoren, tast-, licht- en infrarood sensoren en programmeer-gereedschap. Gisteren heb ik een balletje-balletje machine gebouwd. Iemand verplaatst een balletje met 3 bekers en laat anderen raden (vaak voor geld) waar het balletje gebleven is. Vast wel eens gezien op de markt of zo. Ook hier: de robot verplaatst 15 seconden lang het rode balletje en dan moet je raden (via een afstandbediening) in welke beker het zit. Het in elkaar zetten van de robot is eigenlijk vrij simpel, nou ja, als je volgens een strak bouwplan werkt, maar de software is andere koek. Dat vergt nogal wat puzzelwerk. Het prototype werkt nu, al zijn er nog wat kleine verbeteringen nodig.
Het volgende project is het bouwen van een 'robot' die Rubik's puzzelkubus kan oplossen.	Klik foto voor video (PC) of hier voor iPad
Verder ga ik onderzoeken hoe je met de lichtsensor tekst- en symboolherkenning zou kunnen doen. Daarmee zou je een robot kunnen bouwen die bv een sudoku oplost of speelkaarten sorteert en in vier doosjes stopt.

9 maart Met zulk heerlijk weer en niets dringends te doen zitten we voor het eerst hier lekker buiten. Het is zeker 15° en de zon schijnt. Ko speelt met elektronische LEGO, ik probeer een breipatroontje onder de knie te krijgen; ik geloof dat de beschrijving niet klopt.

Gisteren: mijn zus Trees had bedacht dat we naar de voorstelling van 'Vuurvogel' zouden kunnen gaan. Goed idee, samen met haar en Paula, andere zus, eerst eten dan naar theater. Maar ja, als ik naar Amsterdam ga dan zijn de kleinzoons in de buurt ...

Ik blijf opzien tegen de reis, stom hoor, maar behalve dat de bus hier 10 minuten te laat was ging het verder vanzelf. Omdat het heerlijk weer was hebben we bij Claire op het dakterras gezeten, waar Jacob de lieveheersbeestjes tussen de bamboe bestudeerde. Later werd Abel wakker en kwam Tinka ook. Zij had van haar kapper een speciale behandeling gekregen waardoor haar haar prachtig glansde (zie: 'meer' bovenaan de blz)
Ik geniet enorm van de jongetjes. Jacob is alweer vaardig op een tablet en aan Abel kun je nu al zien, dat hij wil weten hoe dingen werken. Wat een rijkdom, twee van die schattige oma-zeggertjes.

Het Nationale Ballet brengt op het ogenblik een voorstelling met de titel 'Fairytales', voor de pauze Mendelsohns 'Midsummer night's dream' en later Strawinsky met 'Vuurvogel'. Wat een mooie voorstelling!!!! Een compleet orkest, dat is al een traktatie, geweldige kostuums en decors en ja, die dansers. Ik kon wel uren naar Puck kijken in het eerste deel, wat een danser!
In de krant zie je steeds die spectaculaire foto van Vuurvogel, misschien kan Ko hem op een of andere manier kan pikken.

Lekker gegeten op de Zeedijk in een Maleisisch restaurant.
Kilometers gelopen, maar ook veel openbaar vervoer gebruikt: bus, trein, tram, metro (1ste keer in Nederland) en alle inns en outs van de OV chipkaart bestudeerd: ik heb nu één naamloze en één tot gisteren nog ongebruikte persoonlijke met automatisch oplaadsysteem.
Trees' zoon en kleindochter voegden zich bij ons voor de voorstelling, maar kleindochter had haar kaart niet bij zich, toen we na afloop met metro naar het station moesten. Mooi dat ik er toevallig 2 had. Ik voelde me weer geheel bij de tijd!

Ik kon, met de mobiele telefoon, die ik voor de gelegenheid bij me had, een foto maken van een van de kostuums uit Midzomersnachtsdroom. Kun je zien hoe mooi.

7 maart De reisfoto's hingen in Frankrijk in de gang, in bruine lijsten. Ze zijn verhuisd naar onze slaapkamer, maar de donkere lijsten waren incompleet, een stuk werd erbij gemaakt en bijgeschilderd, maar lelijk, en nu heeft Ko alle kaders aangepast aan de kleur van de deur. Ik heb alleen zitten suffen en geen foto gemaakt toen gisteren al die lijsten hingen te drogen aan de waslijnen in de garage. Jammer!

Ko is niet zo van de kleren. Hij trekt gerust een geruit shirt aan onder zijn Asarti trui. (Asarti truien zijn prachtig, elk stuk uniek, schitterende wol, subtiele kleuren en patronen, maar niet over een geruite bloes. Zie foto rechtsonder, de kleuren zijn in het echt mooier. Ik heb er eentje al meer dan 15 jaar en draag hem nog steeds voor 'netjes')
Als we gaan bridgen en ik een paar uur naar hem ga kijken, verzoek ik hem wel eens om iets anders aan te gaan doen. Erg hè?
Maar vandaag heeft hij er werk van gemaakt: zowaar een nieuwe, goedzittende donkere spijkerbroek, een zwart shirt met col en daarover een trui van M&S, gemêleerd zwart/blauw, een smaakvolle combinatie. Als extra fraai detail een poes met blauwe ogen op schoot.

6 maart De oogarts hier - ik had een dag of 10 geleden een afspraak - wilde graag het resultaat van de laatste gezichtsveldmeting ... Ja, dat was nog in Frankrijk en meer dan een jaar geleden. Maar gelukkig bewaar ik alle oude agenda's en vond de afspraak voor de betreffende meting ergens in november 2012.
2 problemen, of eigenlijk 3: wij wonen niet meer in Frankrijk en hebben daar niks meer en de Franse oogarts, die ik in Béziers had, is voor zichzelf begonnen en weg uit dat ziekenhuis. Probleem 3: het moet in het Frans!
Vooruit met de geit! Eerst gegevens zoeken, zoals de data van diverse afspraken en het telefoonnummer van de oogafdeling van het ziekenhuis in Béziers. Ik hoefde niet eens lang te wachten; uit ervaring weet ik, dat de telefoon er lang niet altijd wordt opgenomen!
Toen volgde een gesprek waarin ik moest uitleggen wat ik wilde, haha! Maar dit was een vriendelijke assistente, die me 2x terugbelde en uiteindelijk papieren stuurde per e-mail, waarmee ik om toezending van patiëntgegevens kon vragen. Ik moet voor e.e.a. betalen., maar we hebben geen bank meer in Frankrijk, alleen nog een chequeboek met het het populaire betaalmiddel voor dergelijke zaken in Frankrijk.

4 maart Turkse tweeling jongetjes in de burgerlijke stand vandaag. De ene heet Kuzey en de andere Güzey. Als ze eeneiig zijn lijkt dat me lastig later, op school b.v. Maar wie ben ik om te oordelen als moeder van Tonkie en Tinka ...

1 maart Hoera, maart! Stukken beter dan november/januari/februari ...

Drs P. zal blij met me zijn, want dit weekend eten we schorseneren en prei. Ik heb ze gefotografeerd tussen de gebruikelijke zaterdagtroep, op een donker aanrecht zie je geen schorseneren.
Er was iets met die dingen: eerst koken en dan schoonmaken of zo. En wat moet er bij?

Later: ze vielen een beetje tegen, die schorseneren, een beetje melige wortels? Ik had er stukjes varkensvlees met knoflook en dragon bij gelukkig.

27 februari Kleinzoon Jacob heeft
a) de telefoon vandaag voor het eerst aangenomen. Een gesprek voeren lukt nog niet helemaal, hij zegt vooral met regelmaat, maar zachtjes 'ja', een positief ingesteld ventje!
b) zijn eerste herkenbare tekening geproduceerd. Hij is al bijna 4 en, denk ik, geen groot talent, maar als oma kan ik zijn 'BUS' wel waarderen.

Skeeleren ging niet, maar vanmorgen is Ko met Louis en Michiel naar de ijsbaan geweest. De foto is niet erg duidelijk, wel spannend.

26 februari Ko's kleinzoon Louis logeert hier. Toevallig heeft J&J's kleinzoon Michiel vakantie en die twee zijn even oud. Ze zouden gaan skeeleren, maar de skeelers van Louis bleken te klein te zijn. Dan maar aan de spelletjes. We hebben wel even een voor mij zeer ongebruikelijke 'jongenshal'.

25 februari De spelling van de vervoeging van moderne werkwoorden is soms uiterst merkwaardig. Van Dale geeft als voltooid deelwoord 'geüpload' en dat is heel wat anders.
Eigenaardig is ook de verleden tijd van sommige werkwoorden, zoals hij 'upgradede' en wat vind je van een 'geüpdatete' site?
Er stonden 2 Chloë's en 1 Zoë bij de burgerlijke stand vandaag.

De begeleider bij het Mattheuskoor zit voor de repetities vaak iets te spelen. Laatst was dat een schattig, volslagen onbekend stukje: een etude van ene Kramer of Cramer.
Je kunt alles downloaden (haha) van Internet tegenwoordig en ook die etudes. Het zijn Russische partituren, dus ik weet niet van de K of de C., Leuke, speelbare muziek. Het is met een C, Cramer dus.

22 februari In Middenbeemster was er 'Helleborusdag' bij een kweker. Wij erheen, het was eventjes heel koud en nat, maar de helleborussen mochten er wezen, mooie dubbele, echt te gek. Daarna naar Nan, Ko's zus, waar we lekker geluncht hebben. Nan heeft 2 schatten van katten; hieronder Tef, met zo'n klein beetje rood bij de neus. Ze liet zich graag aanhalen en had een goed hoorbare motor, gezellig is dat toch van katten. Nan maakt erg leuke tafeltjes.
Buiten bloeit er nu van alles, bij de voordeur krokussen en anemoontjes. Ik heb al narcissen gezien zo hier en daar.

21 februari Het hok is geschuurd. Ko legt de laatste hand aan het schilderwerk en daarna kunnen we weer opnieuw inrichten. Klus geklaard.
Van de 'olifantspoot', het grijze krukje, hebben we veel plezier. Het staat op wielen, maar die rijden niet meer zodra je erop gaat staa, reuze handig.

We hebben inmiddels 16 van die IKEA bekertjes, maar zelfs dat is soms amper genoeg: als er bouwvakkers over de vloer zijn en de afwasmachine nog niet vol is b.v.

20 februari Het isoleren van het computerhok ging in 2 dagen. Aad is klaar, heeft ook de schuifdeur en de deur van de garage gefikst, fijn. Nu moet het nog dichtgesmeerd, geschuurd en gesausd worden.
Ik kijk intussen naar curling op de TV, een speciaal genoegen van Olympische winterspelen. Je begrijpt er niets van, reuzeleuk. Het commentaar helpt een beetje. Die ronde cirkel heet 'het huis' en er komen allelei tactieken aan te pas. Ik heb gekeken naar de strijd om het brons tussen Zwitserland en Schotland (UK) en de wedstrijd moest worden afgemaakt door de laatste steen - die weegt tussen ong 18 en 20 kilo - precies in de middelste cirkel te krijgen en dat deed het Schotse meisje gewoon. Wat er precies gebeurd door het 'vegen' is me nog niet duidelijk. Ze vegen trouwens niet met een bezempje maar met een soort lap om een blokje.

18 februari Ik vind namen leuk en daarom kan ik het niet laten om in de krant 'Burgerlijke stand' te lezen. Wonderlijke namen kom je daar tegen. Een zoon die Chairengerley wordt genoemd; een andere waarvan de vader Khachaturian heet, wat een heerlijke achternaam om te krijgen; een dochter, die ouderwets Lena gaat heten; eentje is Florine Tiny Marianne Geertje, een wonderlijke combinatie; een zoon waarvan beide ouders Yurkulu heten en een dochter van ene van Diest en van de Souza Rezende van Diest, waarbij ik me niet kan voorstellen dat iemand 3 achternamen heeft waarvan de 3e toevallig ook van Diest is. Verder staan n.l. alle ouderparen er alleen met hun eigen namen in - de moeder van Rafael Khachaturian b.v. heet Meslo - maar deze wilde de volle glorie van 3 achternamen, denk ik dan vals. Zou ze écht M.B. (megabyte?) van Diest - de Rezende Souza van Diest heten, zoals ik wel 20 jaar Collée - Berg ben geweest?

We hebben een stomme fout gemaakt bij de verbouwing: niemand heeft eraan gedacht om de muur in het computerhok te isoleren. Er zit nu maar een dun wandje tussen computers en achtertuin van de buren en dat voel je. Morgen gaat Aad het alsnog doen. Het hok moet weer leeg en de computers naar de puzzeltafel. Daar ligt een bijzonder moeilijke puzzel op, niet af, maar hij gaat zo meteen de doos in. Ik begin nooit bij de randjes. Meestal doet Ko die, maar hij had er geen zin in. De rand is n.l. helemaal spierwit en bovendien passen de stukjes op verschillende plekken en daar word je horendol van ...

17 februari Anky en Willem, ooit onze buren in Frankrijk, zijn in Nederland, maar gaan alweer bijna terug: tijd voor een bezoekje. Olly, hun hondje (om op te vreten is ze) ging uit haar dak van vreugde toen we binnenkwamen en kwam al direct met een lap aanrennen voor een potje 'laptrekken'. Willem en Ko zaten spoedig in diepe discussie over computer gerelateerde onderwerpen, tablets, als ik het goed heb. Als van ouds!

16 februari We hebben het altijd leuk gevonden: de Scratch in Leiden. Een van de genoegens van terug in Nederland. We kozen voor de Franse romantiek en studeerden het Requiem van Fauré en de mis van Gounod, plus nog Cantique de Jean Racine, ook van Fauré en een muzikale vertolking van zijn Pavane (vond ik persoonlijk minder geslaagd voor een koor van bijna 400 mensen) Het requiem van Fauré is heerlijk om te zingen, zelfs Ko - geen zanger, hij ging voor de gezelligheid me - kon het waarderen.
De sopraan soliste, Isabel Delemarre, zong het Pie Jesu echt heel mooi. Ik heb een stuk of 5 vertolkingen van het werk en alleen die van Elly Ameling vind ik misschien mooier. Zuiver en weinig vibrato, richting jongenssopraan, wow!
Na de repetities zijn we naar huis gegaan, allebei doodmoe. Dat concert kunnen ze ook wel zonder ons zingen vanavond. De kleur van de Leidse scratch is paars en deze mevrouw had er een speciaal vest voor gebreid, en de namen van de muziekstukken (Requiems) er in geborduurd.

In de middagpauze gingen we even langs bij nichtje Barthe. Aan haar heb ik, toen we naar Frankrijk gingen, al mijn koorpartituren gegeven, want zij mag ook graag zingen. Ik zie haar elke week bij de Mattheusrepetities.
Ik kreeg een hele stapel*) terug en als ik doodga mag ze alles weer erven, hebben we afgesproken. In de stapel een groezelig boek van requiem Fauré, met aantekeningen uit een grijs verleden: ooit al gezongen het Leyden English Choir en met Ex Animo. Het Pie Jesu lag er los in, met de aantekening: moeders begrafenis '78 en begrafenis van Pater van Gent. Dat ik het gezongen heb bij de begrafenis van mijn moeder staat me nog vers in het geheugen, maar wie was Pater van Gent???
Bij mijn moeders begrafenis werd ik op een klein orgeltje begeleid door Jan D. en die was een beetje gek. Jan heeft me nog vele keren opgebeld met het verzoek om te komen zingen op allerlei begrafenissen; daar was hij n.l. dol op. Die Pater van Gent er wel een van zijn geweest, maar ik kan het niet navragen, want Jan is zelf al meer dan 30 jaar dood. Ik heb niet gezongen bij zijn begrafenis.
*) Waar ik bij Barthe naar op zoek was is de partituur van Missa Criolla. Die gaan ze een dezer dagen met een projectkoor zingen en ik hoop, dat ik nog mee mag doen. In november een 'scratch' ervan in Rotterdam. Ga ik samen met Barthe doen, ook heerlijk.

9 februari Héél eigenaardige film gezien gisterenavond/vannacht: een Griekse, de Engelse titel is 'Dog's Tooth'. Veel prijzen gewonnen en 4 sterren in de TV gids. Over een vader, die zijn gezin, vrouw, zoon, 2 dochters in complete isolatie houdt in een afgelegen huis, grote, goed onderhouden tuin en zwembad. Vader gaat dagelijks met een auto naar zijn fabriek, daarna gaat het elektrische hek dicht. Lees maar bij Wikipedia, als je er meer van wilt weten.
Er blijven veel vragen over: Hebben ze nooit een loodgieter nodig? Niemand ooit ziek waarbij de hulp van een arts moet worden ingeroepen? Wat doen ze met hun vuilnis? Zo wordt het zo maar half 3 ...

Kleinzoon Abel is sinds gisteren alweer 2. Hij is zeer gesteld op apparaten met knopjes. Aan en uit, open en dicht hebben zijn grote belangstelling. Een mobieltje, je kunt er niet vroeg genoeg aan beginnen (zeg ik, de oma, die sinds 2 weken aan het mobieltje is), was een schot in de roos. Hij ging er direct professioneel mee om, geklemd tussen oor en schouder, zodat hij intussen een andere machientje kon bedienen.

8 februari Mmm, lekker gegeten vandaag. Ze hadden verse spinazie bij de supermarkt hier, dat kan ik nooit laten liggen. Spinazie is het enige waarvoor ik dit kleine vijzeltje gebruik. Want ik heb ooit geleerd, dat je, als je spinazie kookt, er altijd een kalktabletje aan moet toevoegen.
Ik heb er nog maar een paar, kalktabletjes, zonder pepermuntsmaak. Balletje gehakt erbij (stijf van de knoflook en met een tomaatje) en rijst. Heerlijk.

In het begin hier kreeg ik mijn rijst niet goed, te klef of nog half hard. Lag aan de rijst gelukkig. Als het aan mij lag at ik elke dag rijst, maar ik heb een oer-Hollandse man.

6 februari Gita is vandaag jarig en hield haar gebruikelijke 'kippenfuif' - dit keer met mannen en vrouwen, de naam zal dus wel verkeerd wezen - op islamitische wijze: mannen en vrouwen gescheiden. Bij de vrouwen is nog net Sannie's opbollende buikje te zien!

5 februari Dat viel allemaal wel mee. Als je je OVchipkaart bij de poortjes op het station gebruikt word je vanzelf als 2e klas reiziger aangemerkt. Bij terugkomst in Leiden stond bus 169 klaar om te vertrekken. Boffen: die gaat maar 1 keer per uur!!
Dochter 2 is ongelofelijk handig. Ze heeft op haar logeerkamer een 2pers. opklapbed gemaakt, rechts: je ziet, opgeklapt, de lattenbodem en de matras erachter; daarboven nog een ruimte om lakens e.d. op te bergen, foto onder (gemaakt met de telefoon ...).

4 februari Morgen moet ik naar Amsterdam, lunchen met dochter 2. Ik merk, dat ik er tegenop zie. Niet zozeer tegen de reis als tegen het gebruik van de OV-kaart. Je kunt aan zo'n ding niet zien hoeveel geld er nog op staat, daarvoor moet ie door of voor een machien van het een of ander. Al in de bus? Of op het station? En als het niet genoeg is, hoe moet je het dan bijvullen? Hadden we nog maar strippenkaarten. En loketten.
De nieuwe telefoon gaat mee, want er moet contact met dochterlief worden gemaakt. Ik moet echt flink oefenen voordat ik daar de ins and outs van onder de knie heb. Gisteren ging hij voor het eerst, in IKEA. Eerst moet het tot me doordringen dat 't gezellige vogeltje dat ik hoor mijn telefoon is; dan moet ik hem tevoorschijn halen, aan zetten en iets slepen ... dat gaat natuurlijk fout. Kinderen van een jaar of 11, die kunnen dat soort dingen heel goed. Misschien kan ik er eentje huren voor onderweg.
Met computer en camera ben ik redelijk handig. Ik had de camera bij me toen ik boodschappen ging doen vandaag (er staan nu vaak leuke dingen te bloeien in de tuinen waar ik langs kom). Kon ik de caissière overtuigen dat maar één zak spruitjes volgens het bord maar echt 50ct zou moeten zijn!

3 februari Leuk hoor, weer dingen met vriendinnen doen. Vandaag met Gita en Tiny naar IKEA en Xotus. Xotus begon lang geleden als een klein kwekerijtje, waar je uitheemse planten kon kopen. Later werd het een enorm bedrijf met kassen vol exotisch gewas, afdelingen met boeken, meubels, decoratie en een Indisch restaurantje en nu is bijna alles weg en leeg, op de toko na.
Van veel van het aanbod daar heb je geen idee wat het is, zoals op foto rechts. Er is een overdaad aan sausjes, soorten kroepoek, sambals en specerijen, snoep, fruit, tig soorten rijst en mie te koop. Heerlijke tent.

Hieronder mie, rechts ervan alleen maar sambal.

Voorin, voorbij de kassa, verkopen 2 Indische dames nog allerlei zelfgemaakte heerlijkheden, o.a. lemper en een soort pasteitje met prei, helemaal verrukkelijk; dat heet zoiets als mataglap (dat betekent 'knettergek'), maar dat is niet de juiste naam.

30 januari We hebben een nachtje vorst gehad met een héél dun laagje sneeuw. Morgen nog een beetje kou, zaterdag is het weer voorbij. Ik heb een hekel aan de winter, behalve als het echt wintert.

Uit Frankrijk heb ik mijn dubbele helleborus meegenomen. Ondanks de verhuizing, en dat betekent toch: uitsteken, in een pot zetten, ergens laten logeren en weer planten, bloeit hij goed. Wat een fraaie bloem.

Léon is in de tuin bezig met het maken van een afscheiding met wilgentenen. Ik dacht dat het lange dunne takken zouden zijn, maar sommige zijn wel 5cm dik. In een jaar zo gegroeid. Na een paar uur is het klaar. Nog wat aardige begroeiing erop, een roosje?, klimop? en het ziet er nog wat beter uit. Achter zitten we in ieder geval weer vrij.

29 januari Alweer de 4e koorrepetitie achter de rug. Voor koor 2 was er vnl rust, want er werden stukken gerepeteerd voor koor 1. In het openingskoor heeft koor 2 in het midden af en toe een 'Wen?' of een 'Wie?' en dat doe je slapend. Ook bij het mooie koraal 'Wo, wo, wo, willst du dass wer dir bereiten ...' moet je als 2 zwijgen, helaas. Intussen de Libelle lezen wordt niet op prijs gesteld.
Wim, de dirigent, zit aan de bedrading: een microfoontje aan zijn riem, met een rood lichtje, iets aan het overhemd bevestigd en nog een ?luidsprekertje op de vleugel. We worden wel chique begeleid door een vaardige pianist. Op de foto: de bassen van koor 1.

28 januari Met de vogeltelling een dag of 10 geleden hoefde ik niet mee te doen. Helaas, ik zie hier in de tuin alleen af en toe een paar kauwtjes (één keer een Vlaamse gaai, één keer een merel). Vanmorgen hoorde ik een mus.
Er schoot mij een dichtregel te binnen: 'Passer mortuus est, passer meae puellae' , (het musje is dood, het musje van mijn meisje) . Wat een ongelofelijk sterke dichtregel, dat hij al twee millenia minstens heeft overleefd en in het hoofd opkomt van een bejaarde dame op weg van de supermarkt naar huis. En een musje, dat zó de eeuwigheid is ingegaan! De dichter was Catullus, maar dat moest ik op internet opzoeken.

27 januari Nu we een echt puzzelhoekje hebben ligt er altijd wel eentje in de maak. Op het ogenblik zijn we bezig aan een heel moeilijk exemplaar, waarvan de stukken en stukjes heel vreemde vormen hebben en bovendien is het een druk patroon. Er zit maar één 'spookje', in legpuzzels het meest gangbare model - op de open plek foto rechts - tussen al die rare andere.

De Florentijnse, achthoekige tafel, de afbeelding op deze puzzel, staat in het Uffici in Florece, vrij dicht bij de ingang. Heel, heel lang geleden liep ik er ongeveer tegenop: 'Hé, daar staat ie!'

26 januari Dit is helemaal geen interessante foto, maar het is de eerste die ik met mijn telefoon heb gemaakt. Ik moet nog leren wat ik er allemaal mee kan doen, maar het begin is er.

25 januari Het onderhoud van het aquarium viel me zwaarder dan ik had gedacht. Als Ko het nu erg leuk had gevonden hadden we het samen kunnen doen, maar hij had er niet echt plezier in. Uiteindelijk heb ik besloten er iemand anders voor te zoeken en zette het op MP.
Ik kreeg het een na het ander bod en schreef alle bieders aan met de vraag: 'Hoe denk je het aquarium te verhuizen?' en prompt hoorde ik dan niets meer. Tot Marcel uit Leiden zich meldde.

Hij wilde dolgraag een aquarium, maar kon het niet echt goed betalen. Hij woonde vlakbij en wist bovendien precies hoe het verhuisd moest worden. Zo iemand zocht ik. Samen met zijn broer kwam hij gisteren kijken en plannen maken.
Met behulp van onze schoongemaakte vuilnisbak en nog zo een voor vuile was werd het grootste deel van het water vervoerd - dat had al een behoorlijk goed biologisch evenwicht- en de visjes gingen in een meegebrachte reisbak. De planten in een plastic zak of bij de visjes en zo was de hele operatie in anderhalf uur gepiept. Marcel was zó blij, dat hij 2 nachten niet had kunnen slapen van opwinding.
Zijn broer had foto's van zijn, niet zo groot, aquarium met Apistogramma ramirezi, ongeveer het mooiste aquariumvisje dat bestaat, maar moeilijk: dat visje heeft 'zuur' water nodig.
Ik heb er al niet lang geleden begerig naar staan kijken, maar, wijs geworden, niet gekocht. Diamantzalmpjes zijn makkelijker.

Zoals het een kat betaamt zat Dees er met haar neus bovenop, te meer omdat beide heren dol op katten waren en best bereid waren tot een potje borstelen.

Apistogramma ramirezi , foto van internet

Gisterenavond kwam trouwens de glazenwasser langs. Hij had woensdag de ramen gedaan, toen we blijkbaar beiden niet thuis waren. Daar had ik niet om gevraagd, maar het werd wel ineens duidelijk waar die plas water vandaan kwam. Hebben wij NB afspraken gemaakt met 2 bedrijven en gevraagd om een offerte om de ramen aan te pakken!!!

23 januari N.a.v. het hartfilmpje, een week geleden, belde mijn huisarts hoogstpersoonlijk op: of ik i.p.v. begin februari deze week kon komen. Je schrikt je wild! Nu deden mijn ouders niet aan hartklachten en over dat soort problemen heb ik me nooit zorgen gemaakt, maar nu zat ik 'm wel een beetje te knijpen. Maar er was niks aan de hand, cholesterol een beetje aan de hoge kant. Dat kon ook komen van het feit dat ik al ontbeten had toen er laatst geprikt werd. Ik had er niet aan gedacht nuchter bij de Zoeterwoudse uitgave van de vampiers te verschijnen. In Frankrijk kreeg je altijd de boodschap mee: 'à jeune'.

Na een behoorlijke bui? troffen we laatst een flinke plas water op de vensterbank in de woonkamer. Het houtwerk rond de ramen is verrot en er moet nodig iets aan gedaan worden. Helaas is er weinig belangstelling voor het huisje in Voorthuizen en het wordt een prijzige klus.
Ik heb mijn Jozefbeeldje*) weer teruggegeven aan Cor, zal ik een ander zoeken?
*) Een Jozefbeeldje op z'n kop in de tuin met het gezicht naar het huis dat je wilt verkopen begraven. Hielp in Frankrijk! Cor, van wie ik het beeldje had gekregen en aan wie ik het weer heb teruggegeven, heeft zijn eigen huis in Nederland binnen één maand verkocht. Ik weet niet of hij de hulp van Jozef heeft gehad.

Gepromoveerd naar de A-lijn, bizar. Met clubviertallen waren we een-na-laatst in de C-lijn ...

22 januari Gewoon een boek vind ik nog altijd prettiger dan een e-reader. Ik ga graag op een aanbeveling van b.v. een vriendin of van een recensie af. Ook heb ik ontdekt, dat ik via Amazon Duitsland nog steeds heel goedkoop tweedehands Engels pockets kan aanschaffen. In Frankrijk deed ik het al jaren via Amazon en de pockets kostten vaak maar 1 cent + 2,99 verzendkosten. Hoe je iets kunt verdienen aan een pocket van 1 cent is me een volslagen raadsel.

Vriendin Mary in Frankrijk is dol op lezen en vroeger kreeg ik tassen vol met wat zij uit had en zij van mij vice versa. Nu een beetje lastig, helaas; we zien haar weer in juni, ik verheug me er al op!

Haar laatste aanbeveling was de schrijfster Adriana Trigiani en ik moest met Big Stone Gap beginnen. Amazon DE. kon me eraan helpen en hier is het dan, alle drie de delen in een en nog een leuke verrassing op de eerste bladzijde.

19 januari Mijn vriendin Joke nam me mee naar een huisconcert in het dorp hier. Een concert van Vrienden van het Lied waar ik in een grijs verleden jaren lid van ben geweest. Een mij onbekende zangeres, Maria Fiselier, mezzo, zong liederen van Wagner, Debussy, Gurney, Howells, Britten en Bolcom.
Ik ben geen Wagner liefhebster en de zangeres had, wat je noemt, een grote stem, te groot voor de betrekkelijk kleine ruimte. Ik vond de stem ook niet erg mooi.

De verrassing kwam na de pauze met voor mij meest onbekend repertoire. De zangeres bleek een bijzonder talent te hebben voor het zingen van verhalende liederen en bracht een heel mooi 'King David' van Howells ten gehore. Daarna kregen m.n. de cabareteske liederen van Britten een welverdiend groot applaus. Met een drankje, olijven en zelfgemaakte? chips toe: een heel geslaagde middag met een goed opgebouwd programma.

17 januari Balletvoorstelling in den Haag. Maar niet zo maar ballet: alle dansers waren mannen! Les Ballets Trockadero de Monte Carlo uit New York. Goede dansers, heel elegant, in tutu en op spitzen. Het was moeilijk je voor te stellen dat het mannen waren, maar ik had een kijker bij me en de prima ballerina in een deel van het Zwanenmeer had flink wat borst(- en oksel)haar. Verder werd er regelmatig lekker de draak gestoken met de dans en kwamen er allerlei grapjes langs, zoals een ballerina, die na 'haar' solo een high-five deed met iemand uit het corps de ballet. Er was er ook een met een grote, zwarte bril op!
We hebben ons tranen zitten lachen om de Stervende Zwaan. Heel grappig!
Klik hier voor hun Stervende Zwaan zoals die op YouTube staat. Vooral tegen het einde wordt het leuk.

De groep nam afscheid met een Ierse dans. En het publiek in de zaal was grotendeels mannelijk ...

16 januari Het binnentuintje is, zo dacht ik, een heel veilig plekje voor vogels. Geen kat die erin kan, behalve de onze dan en die is niet van loeren op vogels. Dat weten die vogels natuurlijk ook niet. Ze komen in ieder geval niet of nauwelijks van het verstrekte voer eten en omdat het tot nu nooit vriest deze winter (het lijkt wel Zuid Frankrijk!), zijn de graankorrels in de vetplak? aan het ontkiemen.

Tot nu toe heb ik het bezit van een mobieltje kunnen vermijden. Ooit heb ik er 's eentje gehad, maar dat deed het na een jaar niet meer bij gebrek aan gebruik.
Later heb ik altijd gezegd, dat ik pas een mobiele telefoon wil als ik er mee kan 1) telefoneren 2) foto's mee kan maken 3) er een lijst in zit met telefoonnummers en adressen 4) ik er een boek mee kan lezen in de trein en dgl. Ko heeft er zo eentje gevonden en hem ter gelegenheid van mijn verjaardag aangeschaft. Ik heb 'm al een keertje vastgehouden! En een foto gemaakt, maar we weten nog niet hoe we die naar de PC kunnen overhevelen.
Gereedmaken voor gebruik kost erg veel tijd, Ko al meer dan een dag mee bezig. Vooral het invoeren van een adressenbestand heeft nogal wat voeten in de aarde. Want ik hoef niet in Amsterdam in de tram te bellen naar een mevrouw die me ooit een vloerkleed heeft verkocht via MP en al dat soort adressen staan wel in het e-mail bestand waar hij mijn adreslijst vanaf haalt.

Ik zal ook wel een nummer hebben, maar dat weet ik nog niet, haha!

15 januari Het is nog niet eens eenvoudig om de gang van zaken in het medische circuit hier te achterhalen. 'Bloed prikken in de maand dat je jarig bent'. Dat is een duidelijke opgave. Dat is vorige week gebeurd en daarna - zelfde dag - had ik gewoon een afspraak, omdat ik pijn aan mijn schouder blijf houden (overbelasting uit de tijd van de verbouwing hier, gaat over, zei de dokter) en vroeg ook nog even naar die lichtende puntjes, zie 9/1. Toen keek die aardige, jonge meid (de artsen van tegenwoordig zijn nog jonger dan je kinderen!) wat bezorgd en zei, dat ik een dubbele afspraak had moeten maken. Twee vragen? Dubbele afspraak! OK.

Andere opdracht: je moet terugkomen om de resultaten van het bloed prikken te bespreken, met een dubbele afspraak en dat was vandaag, dacht ik. Ik ben zelfs gaan verifiëren of het een dubbele kon worden,want ik had nog meer vragen, maar dat was het al volgens de assistente. Vanmorgen bleek dat niet zo te wezen. Die controleafspraak had ik pas volgende maand en daar wist ik nou weer niks van. Miscommunicatie!

Maar goed: enkele of dubbele afspraak maakt blijkbaar niks uit t.o.v. eigen risico. Gek genoeg krijgt mijn huisarts maar 8,90 voor een consult. In Frankrijk betaalden we 23€, boter bij de vis! Elk half jaar ging dat één euro omhoog, totdat het tarief van de huisarts gelijk zou zijn aan dat van een specialist.

Je moet bij de dokter reuze uitkijken met een simpele vraag. Vorige week vroeg ik naar die speldenprikgrote puntjes en zat ik 's middags bij de oogarts. Vandaag vroeg ik of het normaal was dat je met enige regelmaat je hart voelt kloppen ... Kon ik gelijk 's middags terugkomen voor het maken van een hartfilmpje. Het kostte de assistente een aantal pogingen voordat ik goed aan de bedrading lag en het filmpje in orde was. Het filmpje zelf dan, want wat erop staat moet ik nog even afwachten.

Misschien is het alleen maar een kwestie van wat achterstallig onderhoud. We hebben niet veel tijd voor de dokter gehad sinds vorig voorjaar. Het afbraakproces is natuurlijk wel aan de gang en er wordt hier goed op je gelet.

14 januari Gisteren speelden we onze laatste wedstrijd in de viertallencompetitie. We vonden het over het algemeen niet erg gezellig en speelden tamelijk slecht, dat maakt het niet leuker. Eigenlijk was gisteren een van de betere avonden: in het denksportcentrum aan de Robijnlaan. In de eerste plaats was het er lekker warm. (Ik neem naar LBC tegenwoordig een dik vest of zo mee, want daar wordt het een tijdje na de aanvang van het spelen vaak koud.), maar aan de tweede tafel hadden we gezellige tegenstanders en bovendien leuke spellen, zoals eentje waar mij een 9-kaart harten ten dele viel: ♠ Ax ♥ VB10987542 ♦ xx ♣-, slechts 7 punten, maar wat een kaart! De biedingen:

Ko	Noord	Erna	Zuid
			2♠
pas	2SA	4♥	4♠
5♥	doublet

♠V als uitkomst is voor de aas in mijn hand (de 2 schoppenopening links van mij was zwak, een soort Muiderberg), x harten naar de Heer op tafel voor de aas van de buurman rechts, die had gedoubleerd. Hij speelde ♣A na en klaveren had ik niet. Plus 1 ... Ko had o.a. ♠Hxx, ♥Hxx en ♣ VB109x en op de vrijgetroefde klaveren kon ik mijn ruiten kwijt. Het kan down met een ♦ start, maar kom daar maar eens op, onder je aas vandaan! Het doublet is ook niet zo gek, met troef aas plus AH in klaveren als, dat denk je dan, vaste slagen. 5♠ is een prima uitnemer.
We verloren evenzogoed wel met 6 -14.

13 januari (Verjaars)cadeautjes hebben we al jaren geleden afgeschaft en de meeste vrienden ook. Soms kom je toevallig iets tegen waarvan je weet dat je iemand er een plezier mee doet en dan hoeft zij of hij niet jarig te wezen, toch?

Maar bloemen krijgen is altijd leuk en daar zit dan af en toe een boeket bij waar je je ogen niet vanaf kunt houden, zo prachtig. Mijn camera schiet te kort, want de kleuren zijn in het echt nog mooier: tulpen die hevig lijken op mijn lievelingstulp 'Recreado', zachtroze rozen met een iets donkerder randje en paarsroze hyacinten: beeld- en beeldschoon.

En dan staan er ook nog anemoontjes in pasteltinten, heel origineel, en een mooie vaas met witte rozen met een zweempje roze. Ik ben verwend!

11 januari In Zoeterwoude jarig zijn heeft echt wel wat. 's Morgens onverwacht Tonkie en Robert op bezoek, 's middags Claire, Bondy en kleinzoons, en 's avonds het bekende groepje goede vrienden en vriendinnen: Joop en Joke, Frans en Gita, Kees en Margriet en Rikky. We misten Jaap V., die was weg of vergeten? Volgende keer beter.
Morgen is Kees jarig, daar is weer een heel ander groepje, maar ook allemaal mensen, die we al tientallen jaren kennen. Ook vast weer heel leuk!

10 januari Behalve nog het buffetje is Voorthuizen nu ongeveer leeg. De man van een vriendin werkt bij Vluchtelingenhulp en heeft tafel, bankjes, vloerkleed bedden, borden, pannen etc vanmorgen allemaal meegenomen. Ik ga het buffetje nog een keer op MP zetten, maar het staat erg leuk waar het staat ... Mocht er een bezichtiging komen dan ga ik nog wel 'n keer door de tuin heen, anders in april of zo.

9 januari De agenda is de laatste tijd ook een stuk voller. Zoals gisteren b.v. Er stond een eenvoudig bezoek aan de dokter voor mij, Erna, op het programma: 1x per jaar bloed prikken om het cholesterolgehalte te controleren. Van dattum. Maar toen ik mevrouw dokter vroeg of of een rij lichtende speldenprikgrote puntjes, met de duur van een nanoseconde*), aan de periferie van het gezichtsveld van mijn linkeroog kwaad kon, zaten we 's middags bij de oogarts in het Rijnlandziekenhuis. Beginnende staar en idem glaucoom, niks nieuws onder de zon voor een bejaarde vrouw, haha! De zaak in de gaten houden en, met een folder over netvliesloslating, een kwaal in mijn familie, over een paar weken terugkomen voor controle. Met een beetje goede wil kan ik dan eindelijk is een behoorlijke bril gaan kopen. Ik heb al tijen een crisismontuurtje met pleisters tegen het afzakken.

's Avonds een voorstelling van Erik van Muiswinkel in Zoetermeer, Ko vond het leuker dan ik (af en toe even in slaap gevallen). Mooi zo, vorige theaterbezoek vond ik leuker dan Ko ...

Vanmorgen vroeg op voor een meneer die nu bezig is bezig de bovenlichtjes in de keuken te vervangen door vaste exemplaren met dubbel glas. Ze kunnen daarna niet meer open, maar dat was toch al bijzonder lastig voor elkaar te krijgen. Als het warm is zetten we de deur open. Ook het raam in het computerhok wordt straks verdubbeld. Boffen wij even dat het zulk superzacht weer is.

*) Ko zegt, dat dit niet het juiste woord is, wetenschappelijk gezien dan. Ik bedoel aan te geven dat het 'megakort' duurt. Ook al zo'n leuk, fout woord!

Ko moet intussen naar de tandarts voor iets onaangenaams. Laat ik solidair wezen en ook iets onaangenaams gaan doen.

Ik heb een pesthekel aan o.a. gordijnen maken (ramen lappen, strijken en nog zo het e.e.a.).
Onze zolderverdieping gebruiken we alleen voor opslag, maar er verdwijnt wel een hoop warmte in die richting. Een gevoerd gordijn voor het trapgat zal wel iets aan warmte tegenhouden. Dat heb ik al een keer gemaakt, nadat de stof een week of 3 had liggen wachten op een scheppende hand. Maar - smoesje - het moest wel nog eerst een tijdje uithangen, vond ik, voordat er een zoom in kwam. Ook weer zo'n vervelend klusje.
Het waait flink vandaag: ik voel de tocht uit de gastendouche, waarvan het raam nog moet worden vervangen (ooit, als Voorthuizen eens verkocht wordt) op mijn rug.

Zo de ramen zitten er in en de zoom ook.

Van Jumbo - zó uit de doos, 'n van Haasteren, 1 stukje miste - kreeg ik een nieuwe puzzel, aardig hè?

8 januari Nu we weer hier wonen kan ik weer 'Matthäus' zingen. Gisteren de eerste repetitie en het was heerlijk als vanouds. Niet alleen met dezelfde inspirerende, vrolijke, nooit boze en vooral zeer kundige dirigent van weleer (Wim de Ru), maar ook onder de zangers vele bekenden. Ik had jaren niet gezongen, en daarom ben ik een week of 3 geleden begonnen met serieus oefenen. De eerste keer schrok ik me rot, wat een schorre kraai! Ik heb geen mooie stem, maar ik kan er wel wat mee doen en mijn partij in de Matthäus, bleek gisterenavond, ken ik nog steeds uit mijn hoofd. Ik heb genoten.
Ook de organisatie was erg leuk. Voor de Matthäus neemt het koor Ex Animo uit Leiden een behoorlijk aantal 'project'zangers aan. Je moet je aanmelden met vermelding van stemsoort en bekendheid met het project. Geen mooie stem, wel veel ervaring was goed genoeg om te worden aangenomen.
Als je wordt aangenomen moet je een pasfoto inleveren en dan krijg je via mail de aankondiging van de eerste repetitie en ook een lijst van de zangers met van de nieuwelingen een foto. Veel werk voor de organisatie en je voelt je heel welkom. Als nieuwelingen doe je voorafgaand aan de eerste repetitie een stemtest, en masse met 2 seconden solo, en dan gaat het werk beginnen.

7 januari De eerste sneeuwklok bungelt. Slechte foto, het waait te hard. Ik zal hem t.z.t. vervangen.
Adri de groot van 'Vogeldagboek' stuurde gisteren deze prachtige foto van een Vlaamse gaai. Het was, na maanden!, de eerste vogel, die ik hier in de tuin zag. Wat dat betreft valt het hier een beetje tegen: slechts kauwtjes, die gaai (1x) en af en toe een Turkse tortel. Nog geen merel gezien, inmiddels wel in de straat, geen meesje, geen roodborstje, saai hoor. Halsbandparkieten vliegen vaak over.

5 januari Er zijn een heel stel katten, die mijn tuin als wc gebruiken. Eigen poes Daisy durft nauwelijks naar buiten met al die enge andere katten, maar soms overwint de trek in een hapje gras de angst en gaat ze sluipend de voordeur uit. Daar staat n.l. een polletje. Voorts moet ze van mij even buiten blijven, want al gauw spuugt ze de sprietjes weer uit. Ik denk dat het proces nodig is om af en toe haarballen kwijt te raken, maar omdat Spriet dagelijks uitvoerig geborsteld wordt valt het met haar in de maag wel mee.

Voor andere zaken hebben we een kattenbak in de garage, maar ja, als je nu toch buiten bent ... Ze gaat in ieder geval niet bij anderen in de tuin. En zo hoort het ook.

1 januari Wij wensen al onze lezers een gezond 2014. Ik hoop voor alle familieleden en vrienden dat ze in het komend jaar vaak en veel moeten lachen. En dat ze niet al te veel zorgen op hun bord krijgen. En voor onszelf hopen we dat er een koper voor Voorthuizen komt ...

Verrassingen buiten: er staan narcisjes bij de keukendeur te bloeien, de helleborus staat daar op springen en ik ontdekte vanmorgen een bosanemoontje met knop. Als dat niet wijst op het voorjaar, dat nu niet meer zo heel ver weg is!
De grootste verrassing viel me eergisteren ten deel, toen ik met Anky - onze buurvrouw uit Frankrijk - en hond Ollie een ommetje maakte: achter ons vroegere huis ontdekte ik een levensgrote maretak in een klein boompje. Jaren geleden heb ik eens geprobeerd om er een aan de gang te krijgen met uit Oostenrijk meegebrachte vogelpoep met daarin halfverteerde witte bessen. Nooit wat geworden, dacht ik. Maar ik wist toen niet dat dat zo superlangzaam ging!

Wie nog wat meer van 2013 wil zien kan hier terecht: Jaaroverzicht 2013 of klik op 2013 in het menu
Naar bovenkant