Geïnspireerd door Hubert, met wie ik al jaren correspondeer, hebben we wat kerstversiering aangebracht. De taxus tegenover het keukenraam leent zich heel goed voor een ad hoc kerstboom.

Beetje zouteloze uitvoering, redelijk goed gezongen, m.i. wat  weinig dynamiek. Wel een aardige ambiance en leuk om Lex en Juun te zien.

De Brabanders hebben wat met maden: eerst passeerden we het dorp Made en we waren op weg naar meneer Ad van der Maden.

Bij het passeren van de Moerdijk kon je niet eens zien dat je over water ging. Ik hou erg van dat geheimzinnige van mist. Eenmaal in Brabant aangekomen kwamen we een veld vol boerenkool tegen, had ik nog nooit gezien. 

Links op de foto het boompje waar het om ging: Malus 'Red Sentinel'. Dat is niet eens een bijzonder soort, maar hij heeft een aantal eigenschappen, die hem waardevol maakt, zoals niet gevoelig voor ziektes en appeltjes die er heel lang aan blijven. Ze zijn blijkbaar niet zo lekker als andere sierappeltjes, die gelijk weggesnoept worden door de vogels, maar deze zijn dan goed voor barre tijden. 

Toch ging het hier niet om. Het boompje heeft iets heel bijzonders: er groeit maretak op. Ad v.d. Maden heeft na jaren speurwerk uitgevist hoe hij boompjes met mistletoe kon kweken. Hij geeft het geheim niet prijs, maar zijn dochter weet hoe het moet. Het is iets ingewikkelds waar vogelpoep bij komt kijken. 
Hij had boompjes waar de maretak nog niet veel meer dan een knobbeltje was. Ware ik jonger geweest dan had ik daarvoor gekozen. 

Ko heeft een mooi groot plantgat gegraven, Red Sentinel is geplant en nu maar hopen, dat alles goed gaat.

Hij had ook andere aantrekkelijk struiken deze Brabantse meneer. Een heel mooie struik Cephalotaxus, voor maar 20€. Ik heb een tijdje geleden bij Esveld met een struikje in mijn handen gestaan, nog geen kwart van het exemplaar dat nu hier in de voortuin staat en even duur!

Nu de enorme en moeilijke puzzel - een groot boeket, 1500 stukjes - af is en de tafel weer vrij wordt het hoog tijd om het kerstkleed af te maken: nog maar een week of 6 te gaan! 

De avond is ook mooi, een roze gestreepte lucht. Foto door een vuil ruitje (buitenkant).

Jammer genoeg kun je de kwaliteit van buitenaf niet beoordelen. Het enige dat je kunt doen is op de hand wegen van verschillende vruchten, zoals je bij sinaasappels doet. Dit exemplaar viel behoorlijk tegen: te droog. Hij is misschien al maanden uit China onderweg geweest! Een goede, sappige reuzengrapefruit?' (smaak is anders) is, wat mij betreft, ongeveer het lekkerste fruit, dat ik ken. 
In Indonesië bestaat 'djeroek Bali', net zo iets, maar nog grover van structuur en rozig van binnen. De citrusdeeltjes nog groter, maar helaas altijd vrij droog. Evenzogoed lekker. 

Het blijft pestweer, maar de schoorsteen en de gevel zijn (gedeeltelijk) van nieuw voegwerk voorzien en Ko is bezig met het afwerken van de vensterbanken in de keuken.  Straks komen ze de steiger weghalen en misschien houdt het ook wel weer eens op met regenen. 

Onze buren komen bridgen en dat bracht ons op het idee om te zoeken naar ons favoriete Franse kaasje: Pié d'Angloys. We vonden het bij van Leeuwen, de comestibleswinkel in de Winkelhof. Vroeger zeiden wij kinderen thuis [ko'mesti'bles] met 2 accenten - het kwam voor in een Monopolyachtig spel - en dat vind ik nog altijd een gezellig woord. Tussen vierkante haken voor uitspraak en toevallig heb ik er geen fonetische tekens voor nodig.

Paddenstoelenboek levert: oranje bekerzwam op, maar die hoort in het bos in Limburg e.o. Misschien bleekbruine bekerzwam.

De bakken van de binnentuin zijn af en voor het grootste gedeelte gevuld met kleikorrels en aarde, maar we hadden niet helemaal genoeg. Nu is het tuincentrum dicht en bovendien is het donker. Ik kan morgenochtend een deel beplanten, hoop ik. 

Aan het eind van de middag kun je al goed zien hoe het gaat worden.

Vanmiddag kwamen Aad en zijn maat Jaap. Eerst moet er een steiger gebouwd worden. De schutting die er nog stond halen ze weg; mooi zo, dat stond toch al in de planning. De schoorsteen moet gevoegd worden en er liggen dakpannen los of ze zijn kapot en in de gevel zijn ook restauratiewerkzaamheden vereist. Gerard doet het metselwerk in de gevel. In tijd van ja en nee is het weer een enorme bende in de tuin, maar Aad neemt de drainagepijpen mee en een gammele stoel. Hoera.

Later op de dag gezellig gaan shoppen met Gita. Naar Primarkt in Zoetermeer en later naar Xotus, de Indische toko. Ik was nieuwsgierig naar Primart, want die wordt regelmatig vermeld in Libelle als zeer goedkoop. Was ie ook. 
Wat een vreselijke winkel, als een enorme Zeeman, formaat V&D en stampvol mensen. Wel goed geregeld bij de grote rij kassa's: een lange rij langs een koord, zoals op een vliegveld.
Goed voor een outfit die nauwelijks iets kost. Nu ik - kilo's lichter - mijn fraaie broek weer aan kan, is het leuk er iets passends bij te hebben: shirt, vest en schoenen, samen voor amper 20€, Is het financiële debacle van Blue Lagoon weer een beetje gecompenseerd.

Voorthuizen raakt aardig leeg, in huis is er nauwelijks meer iets dat we nog willen meenemen. De schuur is half leeg. Nog twee keer rijden en dan is dat ook weer gebeurd. Nu nog even verkopen ...

Giel en Ko hebben het schilderwerk gedaan. Mooie truc: 4 lange spijkers of schroevendraaiers in de onder en bovenkant van een deur, deur op schragen via metalen pennen en zo kan de deur als één kant geschilderd is moeiteloos worden omgedraaid voor de andere kant.

In de keuken zijn eindelijk de 2 grote laden vervangen door 4 van normaal formaat en dat is een hele verbetering. Aad heeft de vensterbanken gemaakt en die moeten nog geschilderd worden en Gerard heeft het eerste laagje op de patiovloer aangebracht en komt vanmiddag? of maandag? of dinsdag afwerken.

Voorts naar Amsterdam, A.C. jarig en een feestje met de kleinzoons. Wat kan ik daar van genieten. Het is sowieso heerlijk om weer terug in Nederland te zijn. Frankrijk was geweldig en we hebben het er prima gehad, maar we zijn allebei blij om weer in Zoeterwoude te wonen. En dat kunnen de meeste mensen maar niet begrijpen.

Jacob gaat niet naar buiten zonder zij rugzakje, haha! In de conversatie wisselt hij moeiteloos van Nederlands naar Engels met Nieuw Zeelands accent.

Op de markt stond Hein Meeuwissen en het was leuk hem te ontmoeten: we hadden al vaak e-mails uitgewisseld. Hij had 2 soorten van mijn wensenlijstje en ook nog een leuke narcis, model poeticus, geel met oranje kroontje; eigen kweek, 'Dear Lotte' heet ie. 

De tegelzetter, Gerard, kwam langs. We hadden lang op hem gewacht, ziekenhuisopname, hij was notabene al weer aan het werk. 
Zodra het kan komt hij voor het binnenplaatsje, maar het moet eerst opdrogen, want nu regent het.

Bondy en Claire hebben zijn ouders uit Nieuw Zeeland op bezoek. Ze komen best vaak, eens per twee jaar of zo. Dit keer zijn ze met z'n allen naar Parijs geweest voor een paar dagen. Gisteren was Bondy hier met ouders en zoontjes. Gezellig. 
Abel wordt een knap ventje met donkere krullen en de aantrekkelijke glimlach van zijn grootvader, 'korro' geheten in Nieuw Zeeland. Jacob is wat verlegen. Maar bij het vertrek keek hij eens rond in de tuin en zei, heel zachtjes, wel bezorgd: 'Weinig plantjes'. Heb je net voor honderden euri aangeplant, maar het valt inderdaad nog nauwelijks op! Na het renoveren van de straat is er voor de deur ook een perkje gekomen, nog niks erin. 'Ook geen plantjes...'.  Volgend jaar beter!  Stomme ik: vergeten wat foto's te maken van die twee jochies.

Van de visjes is de dominante, ze zitten nog geen dag in de bak, al prachtig op kleur en de andere is een beetje een bleekscheet. 'Big Bully' is de hele dag doende met pesten, de andere zie ik vaak aan planten of het gekookte slablaadje, dat ook prima groenvoer levert, knabbelen en verder heeft hij of zij al tal van methodes ontwikkeld om niet op te vallen: tussen de bladeren van valisneria met de kop naar beneden doen alsof je wier bent; bovenop de rand van de achterwand liggen en je schuil houden tussen plantenbladeren. Spriet vindt het ook leuk, samen zitten kijken. Of zou het door die aaiende hand komen, dat ze dat gezellig vindt? 

2 oktober In Bleiswijk een staander voor een kast gekocht: flink bedrijf met tweedehands onderdelen van kasten, vnl Lundia, maar ook Haaghuishof en dat heet nu Wedeka. Ook goed. 
Twee kratten met op de rommelmarkt onverkochte spullen naar de kringloop gebracht, bij Karwei een rookmelder en een brandblusser aangeschaft en in de Winkelhof de agenda voor volgend jaar, een paar plantjes en 2 visjes voor het aquarium. Twee kleine labeo's en ze kunnen elkaar niet uitstaan, leuk!
Een labeo is een territoriumhouder en eet groen. Er is al gauw iets te knabbelen in zo'n bak en een stukje gekookte sla is ook welkom. Die ik heb zijn eerder zwart dan grijs en volgens mij heten ze ook anders dan Labeo bicolor, want die is zwart met alleen een rode staatvin.
Over een paar dagen gaan we voor de diamantzalmpjes. 
Ko is alweer aan het werk: hij gaat een stukje garage betegelen, daar waar de wasmachine staat. 

Ik heb een rommelmarkt gedaan, hier vlakbij, in de Eendenkooi. Er was weinig ruchtbaarheid gegeven aan het evenement, geen handelaren en niet veel publiek, maar wel gezellig, aardig verkocht en weer een krat vol overbodigs kwijt. 
Er waren veel bekenden, maar helaas ook af n toe een hoempa en later zelfs een halfuurtje een kerel die ongelofelijk hard en vals zong, even afzien! Er was een soort buurtfeest, met sjoelen en kindertjes schminken en zo, vandaar.

Ik heb het aquarium ingericht. Daar staan nog te weinig planten in en fotograferen gaat ook niet door de spiegeling van de omgeving. Het moet nu een flinke tijd blijven staan om op temperatuur te komen en het water wat minder hard te krijgen. Over een week misschien 2 visjes, de labeo's. Nog een weekje later de diamantzalmpjes.

De satellietschotel stond hierachter buiten en is gejat. Daar moeten ze toch de hele tuin voor doorlopen, met z'n kruip-door-sluip-door paadje.

De fraaie tegeltjes voor de keuken zijn aangekomen, evenals het aquarium. Giel komt vrijdag tegelen en Ko en ik gaan ons over de basisbehoeften van het aquarium buigen. Eerst maar eens meten aan de binnenkant voor het vinden van een geschikte achterwand - er is veel veranderd in de aquariumwereld: de achterwanden zijn mooi, maar onbetaalbaar - en waterpas zetten.

Afgelopen zondag was Daisy trouwens heel beroerd. Ik dacht echt, dat dat het einde zou gaan betekenen, maar maandag was ze wel weer min of meer OK en nu zelfs weer tamelijk monter.

Foto: Habranthus martinii bloeit uitbundig na 3 maanden in de opslag.

Joop kwam een handje helpen en Ko en hij schilderden ramen in de pianohoek en de keuken. Over een uurtje of zo mag ik de rommel gaan opruimen, maar het moet eerst een beetje drogen.

Gisteren zijn we voor de eerste competitieavond bij LBC gaan spelen. We moesten uiteraard onderaan beginnen, maar scoorden 60%, we hopen snel te promoveren naar een lijntje hoger.

Om ½8 werden we wakker van de eerste klap die Léon tuinman gaf op het pad naar de voordeur: verzakt en door het werk aan de straat met een kuil in het midden. Nu liggen weer alle stenen in het gelid, maar nog wel een tijdje zand vegen. Bas kwam de trap bekleden. Vandaag de onderste, morgen die naar de bovenverdieping. De arme jongen had zich maandag ziek gemeld en voelde zich nog niet echt lekker.

Het raam in de badkamer is vandaag vervangen, met sponningen en al. Alleen had men er per ongeluk helder glas ingezet en dat moet nog een keer vervangen worden door matglas. In de slaapkamer worden de ramen voorzien van dubbel glas en dat is een verschrikkelijk lastig karwei. De monteurs zijn er al uren mee bezig. De oude ruiten waren er nog ingezet met stopverf, volledig uit de tijd en bovendien keihard.  Ko maakte foto twee door het smerige raam van het computerhok, dat nu geheel in bedrijf is, foto hiernaast..
Joop kwam langs om te kijken of er nog iets te klussen viel. Altijd! Hij en Ko maken extra planken op plekken waar de aanwezige ruimte niet (zo) optimaal (mogelijk)*) wordt benut. O.a. in het kastje onder de spoelbak in de keuken. Geen eenvoudig werkje, want er staat een boilertje in, zodat heet water niet helemaal van de zolder, waar de CV-ketel hangt, hoeft te komen. 

*) Ja, fout, maar we houden hem erin!

Giel heeft de trappen geschuurd, gegrond en geschilderd voor zover nodig, de stoffeerder komt ze vrijdag bekleden. 

In het achterste deel van de tuin kon ik wat doen, maar niet meer dan wat vegen en opruimen. Het is kurkdroog, dus planten zal met overleg moeten gebeuren.

19 t/m 23 augustus Vandaag eindelijk de elektricien, Mario, terug van vakantie. Hij moet enorm veel doen en zorgt, dat ik 's avonds kan koken. De volgende dag maakt hij het karwei af en hebben we stroom, LICHT en een mooie, nieuwe meterkast. 

In de tuin ligt wel een massa troep, tussen de Italiaanse aronskelken, die er trouwens met spoed uit moeten, want ze zijn giftig en er komen veel kinderen langs.

Met de keuken ben ik niet heel erg blij. Hij is heel mooi en heel groot, maar ik heb nergens voldoende plek voor mijn spullen. Veel smalle, hoge, onbereikbare kastjes, veel machines: er blijft weinig praktische plek over. De grootste ellende bestaat uit de twee laden die onder de inductieplaat zijn verzonnen - daar waar Mario ligt - met in de bovenste een losse bestekbak die je na het openen apart eruit moet trekken en die weinig plaats biedt. Die hele handel gaat er weer uit, jammer, maar helaas. In een keuken moet je je gang kunnen gaan. Ik heb vele keukens bewoond en nog nooit ruzie met de ruimte gehad. Niet goed opgelet bij het bestellen of me laten intimideren door de keukenboer? Of gewoon een kwestie van wennen? Zondag komt het servieskastje uit Voorthuizen en heb ik in ieder geval meer ruimte voor dingen als kopjes en borden. 

Vervolgens rozen halen in IJzendijke, Zeeuws Vlaanderen. Van een biologische rozenkweker. Ik vond het eigenlijk maar een beetje armoe,  van de twee bestelde rozen zag er één niet uit, maar wie weet hoe mooi en sterk ze blijken te zijn. Afschuwelijk ver weg, trouwens. 

Eind van de dag was voor de traditionele bijeenkomst van Ko's oud-collega's , met een heerlijk koud buffet van de hand van Aria, gezellig als van ouds. Jammer dat mijn maag niet meewerkte.

Om een uur of 10 's avonds waren we weer thuis, 500 km gereden! Vandaag werd er niet gewerkt?

Met Giel is het goed samenwerken, zegt Ko, en Giel is bovendien heel inventief. We zullen nooit het bruinebonen-blik in de pijp van de wasemkap op nr 72 vergeten ... Hier heeft hij ook weer iets gevogeld met een stukje laminaat en koperdraad om de spotjes in de plafondplaten te krijgen. Eng licht geven die spotjes, dus ze gaan er weer uit, maar dat wisten we pas toen het donker was. (Er is een beetje elektriek hier en daar via een meterkast/bouwsnoer/handige trucjes van Ko)

Het is alweer gezellig koffiedrinken aan de 'nieuwe' tafel van MP en zeker als Joop later een mooi boeket bloemen komt brengen. 's Avonds eten we maar weer eens een loempia, van ons vertrouwde adres in Hazerswoude, maar hij is niet lekker en ik vrees, dat er iets verkeerds inzat, want ik word er een beetje beroerd van.

Toen kwam er een telefoontje dat er vrijdag hier in Voorthuizen een bezichtiging is. We waren niet van plan aanwezig te zijn en bovendien was het één grote puinzooi, maar het lijkt al weer heel wat.  

's Middag zijn we de tafel van MP gaan halen in Bleiswijk. Hij is groot en behoorlijk zwaar, maar hij kon net in de auto. Er zitten 2 inlegbladen bij, je kunt er met 10 mensen aan zitten! Vergeten een foto te maken, morgen weer een dag.

Vanmorgen bezoek aan Ikea voor matrassen, want ons bed is met matrassen en al achtergebleven in Frankrijk, en lampen; dagelijks bezoek aan Karwei voor boutjes of moertjes of weet ik veel en de pers van MP opgehaald. 

In Z'woude was de vloer bijna af, mooi! De meegnomen batik is veel te druk als achterwand in de keuken, iets anders verzinnen.

Kreeg een e-mail van iemand waarvan ik de naam, maar niet de persoon ken, van het park hier. Dat ik geen grote hoeveelheid rotzooi mag weggooien. Als ik 40 weken afwezig ben en dus geen gebruik maak van de afvalverwerking op het park, mag ik in de andere periode wel wat meer weggooien vind ik persoonlijk;  uiteraard geen puin e.d., want dat hoort niet in een container. De schrijver beweerde dat de tuin hier - tijdens onze afwezigheid - werd bijgehouden door een mevrouw uit Voorthuizen. Sta ik op mijn achterste benen, want de tuin is mijn trots; daar komt niemand aan, behalve een enkele keer Ramon de tuinman, want die heeft verstand van zaken en hij  voert zelf de takken e.d. af. Waar bemoeien mensen zich mee.

Ik moet er niet aan denken waar we al die troep moeten laten, maar weet inmiddels uit ervaring, dat het allemaal wel in orde komt.

We gaan komende week heen en weer rijden. Dat is b.v. prettig voor poes. Verder kunnen we elke keer een auto vol meenemen naar Zoeterwoude.

8 augustus 's Morgens zijn badkamers en zo gehuld in plastic en lopen er twee niet al te vriendelijke stukadoors rond, die in tijd van ja en nee daar de muren (en één plafond) afwerken en de bekende rotzooi maken. Er is ook een vervanger-elektricien, ook al een gemelijk type in tegenstelling tot de meeste mensen, die we over de vloer hebben (gehad). Die iets heeft gedaan met kabelaansluiting. Daar moet nog veel gebeuren. Tegelzetter Gerard hebben we deze week niet gezien; de vloeren van de natte ruimtes moeten nog betegeld worden en het sanitair geplaatst. 
Ko noemt de stukadoors, metselaars en tegelzetters 'de viezeriken': ze maken altijd een hoop troep en laten snel-uithardende klodders achter op de vloer, die straks schoon moet zijn voor de stoffeerder, die vrijdag komt egaliseren en maandag komt leggen.  

Joop komt draden doen en ik ga met Joke lampen kopen. 

De koffietafel op de foto rechtsonder, een mooi stevig blad (uit de voormalige keuken, die gesloopt is) op schragen is wel een keer of  10 verhuisd, naar woonkamer, naar keuken, naar garage, naar computerkamer, naar woonkamer etc. Koffie moet er zijn. En fris als het warm is. Koekjes en dergelijke worden nauwelijks gegeten. Alleen Mario/sloper hield veel van drop!

Aad aannemer die af en toe komt buurten en/of een klusje doen, laat ons weten waar we het weg kunnen brengen. Plastic achter het graf, zegt hij. Het graf? Waar mag dat wel wezen? Ik heb verdorie wel een jaar of 25 in Zoeterwoude gewoond, maar het graf? Blijkt, dat hij het kerkhof bedoelt en daar gewoon een andere term voor gebruikt.

We eten 's avonds gezellig bij Joke en Joop en Joop belooft de volgende dag een handje te komen helpen met het uitvissen welke elektriciteitsdraden waarvoor zijn. Lastig, dat de elektricien weg is. Hij komt ook nog lang niet terug. 

We waren erg benieuwd naar het plafond, dat zaterdag voor het grootste deel was aangebracht. We vinden het allebei erg mooi, maar niet iedereen is het met ons eens ...
Je kunt een van de platen optillen als je ooit iets aan b.v. de verlichting wilt veranderen. Moet wel met witte handschoenen! Foto hierboven.

En toen kwam de keuken, eerst een of twee pakketten en vervolgens stond alles ineens vol met enorme dozen, spannend.

In veel Spakenburgse gevels is een aparte metseltechniek toegepast. In de haven liggen veel botters, mooie, houten schepen, waarvan er nog maar één gebruikt wordt voor de visvangst. 
In de vroege avond zitten Joke en ik een hele tijd te kijken naar het vreemde dak van een bakkerspandje aan de overkant van het water.

We zijn samen heen en weer geweest vandaag. Eerst allerlei boodschappen, bij Gamma dit maal. We moesten muurverf halen en hadden die hier in Voorthuizen ook van Gamma. Die hebben we gemengd met een tubetje kleur. Nu weten we hoeveel kleur - van Gamma - bij de latex moet voor wat voor resultaat. Ook in Zoeterwoude b.v. worden de muren van de logeerkamer lichtgeel, afgestemd op de inrichting van de logeerkamer hier (Voorthuizen), die mee naar Zoeterwoude gaat (olifantenthema). 

Daarna hebben we in de buurt een stuk vinyl voor in de garage gehaald. De vloer is daar klaar, maar in de hoek komt de wasmachine en Ko is bezig geweest met het aanrecht uit de gesloopte keuken, die naast de wasmachine komt. Het is wel prettig om een makkelijk schoon te maken vloer in zo'n nat hoekje te hebben. Het was een heel gepruts voor Ko en het zit nog niet helemaal goed, maar  ...

Goed nieuws: de keukenmensen hebben een monteur gevonden en 5 augustus gaan ze er mee beginnen. 9 augustus komt de stoffeerder egaliseren en de maandag daarna de vloerbedekking leggen. Ook de plafondmensen zijn dan geweest en daarmee komt de verhuizing in zicht!

Gisteren konden we de stellage op het dak nog even gebruiken om de dakkapel te schilderen. Daarvoor waren er trouwens wat pannen weggehaald, zodat (!) het vanmorgen begon te regenen. Dus moest alles hals-over-kop weer dichtgemaakt worden. 

In de hoek van de slaapkamer, waar een vaste kast heeft gezeten, is het plafond gerepareerd en nu kan de kast er in. Voor mij was het te zwaar, maar vriend Joop hielp Ko met het frame in elkaar zetten. De vorige bewoners hebben hem achtergelaten, ik vind hem niet geweldig, maar bruikbaar en vast ooit heel duur geweest. Hoogglans champagne.  

Ik ben heel blij met de bankjes die ik via MP heb gekocht (staan nu nog even bij Joop en Joke) en met de vitrage uit Engeland. Ik heb dagen aan de computer zitten zoeken en in Nederland kon ik niks vinden waar ik echt iets in zag. Ik heb ze voor de keuken in champagne met bruine blokjes, want daar komt zo'n soort kleur aanrecht.

Veel mensen hebben een hekel aan de nieuwkomers, ach: nieuwkomers, ze waren een jaar of 12 geleden al in Zoeterwoude in de winter, maar nu zie je ze overal vliegen. En hoor je ze krijsen uiteraard. Ik vind ze prachtig. 
Over krijsen gesproken: de poes van Gerrit, die ons het appartementje verhuurt, kwam ook weer even langs.

Buiten ligt inmiddels een flinke stapel oud ijzer, nou ja niet eens altijd erg oud, maar door de vloerverwarming zijn veel radiatoren overbodig. 

Aan het eind van donderdagmiddag verschijn de tegelzetter, Gerard, die voorbereidend werk doet in beide badkamers. 

Ko heeft altijd wel een of ander karweitje te doen. Zo heeft hij de logeerkamer voorzien van stopcontacten en zo, en die kamer is min of meer KLAAR! Alleen het laminaat moet er nog in.

Er is wel stagnatie met de keuken. Die staat voor ons klaar bij de keukenboer, maar monteurs zijn naar het zich laat aanzien niet voorradig. Over een dag of wat is het natuurlijk bouwvakvakantie ...

Ik zou wel eens willen weten hoeveel tijd er verloren is gegaan aan voor niets wachten op tuinlieden, loodgieters, elektriciens etc. Denk maar aan Mr Sicard ...  Maar in de bouw op nr 29 loopt alles vooralsnog volgens plan. Alleen hebben we gehoord, dat de keuken ineens NIET op tijd klaar zou zijn en de keuken bestellen was ongeveer het eerste dat we gedaan hebben. 

Voor de deur is de nieuwe stoep nagenoeg klaar. Van gemeentewege komen ze het pad in de tuin nog ophogen. Het hekje is weg, dat viel  trouwens bijna uit elkaar.

Buiten ligt er weer een nieuwe stoep. Nog wat afwerking hier en daar en dan is dat ook weer gebeurd.

Aan het eind van de middag waren we weer in Voorthuizen; poes blij, die hadden we een nachtje alleen gelaten. 

Deze jurk heb ik al een jaar of 20: ideaal voor warm weer en zo oud, dat ik hem niet meer hoef te strijken. Hij was ooit 12 gulden of zo, bij Zeeman.
Over een week of 7 komt de verhuizer met nog een flink aantal van dat soort 25+°jurkjes ... Ik heb er één kunnen slijten aan Ankie!

Het merelpaar is, na een enthousiast begin, gestopt met bouwen in de catalpa. Ruzie gehad?

Dit moet ooit een gezellige woonkamer worden, maar het gaat nog wel even duren. 

Als we aan het eind van de woensdag vertrekken ligt de kamer vol feestelijk gekleurde slangen voor de a.s. vloerverwarming. In de garage is het schoon, hoera, maar de gestorte vloer stinkt behoorlijk. Hij moet nog uitharden, maar er mag wel van alles staan, dus gaat stoelen, koffiemachine e.d. daarheen. En onderdelen van de gesloopte keuken. Ko wil ze hergebruiken als bergruimte. 
In de tijd dat wij bij Joke een boterhammetje hebben gegeten en naar de gemeente zijn geweest om speciale plastic zakken te halen waarin het asbest, dat hier en daar te voorschijn komt, moet worden verpakt, was de tuinman geweest met een handlanger. Ze hebben de grote bomen die in de weg stonden gekapt en/of verwijderd en het is een beetje een ruïne, maar we kunnen er nu makkelijk door. Léon tuinman komt terug als de straat voor onze deur weer toegankelijk is, want daar is het uiteraard ook een grote bende. 

Er was vandaag weer genoeg te doen. Sloper Mario beukte vloer en tegels van het toilet beneden weg, maakte de doorgang naar de keuken 1.20m breed (stempels onder het stuk muur erboven, want dat is een draagmuur) en trof voorbereidingen voor het maken van sleuven en gaten voor de elektricien die dinsdag, samen met de loodgieter, begint. 

Ook kwamen er grondwerkers om  de garagevloer 30 cm uit te graven en zand plus stenen af te voeren. Buiten een transportmachine, in de garage een graafmachine. Maandag wordt de nieuwe garagevloer gestort. 

Ik kan geen mooie foto maken vanuit mijn keukenraam met z'n rommelige uitzicht op hoogte ...

De club is gevestigd in een zaal van een soort pretpark voor kleine kinderen, maar dan binnen, Jungle-bungle of zo. Lijkt me leuk om daar nou met de kleinzoons heen te gaan. Ons appartementje bij het haventje op het Waardeiland is prima om te slapen en om poes te stallen, maar comfortabel zitten 's avonds is er niet bij, daarom zoeken we elders vertier. In het blauwe, ronde stukje helemaal links.

V.l.n.r. Giel, Mario (op de rug), Jaap en Aad, de aannemer.

Hier in Voorthuizen is een nestje kleine vossen uitgekomen, die graag snoepen uit de scabiosabloemen, wel een stuk of 20. 

'Dit plafond is gemaakt door
R. Degenaars 27 - 6 - 1969
A. Degeling 14 -2 -  1950
Anno 1 oktober 1987 

Het mooie is dat A. Degeling onze aannemer is en dat hij, kijkend naar het plafond, zei: 'Ik heb geen idee wat hierboven zit.'

Toen  we in het huis kwamen was Mario al begonnen met slopen. Eerst de badkamer boven en vervolgens de douche bij de a.s. logeer kamer. Mario heeft ooit bij Tinka in de klas gezeten. Ja, in Zoeterwoude kent iedereen elkaar, leuk! 
In de douche zitten maar liefst 3 lagen tegels over elkaar geplakt.

Tussendoor moeten we naar b.v. Leiderdorp om de nieuwe oude nummerplaten op de auto te laten zetten. Hetzelfde nummer als voor het Franse, maar nu met een spannend 1tje erin ... En naar de keukenboer en naar een bouwmarkt om iets te halen, boodschappen doen, bridgen etc

Toen naar het nieuwe huis, gewapend met koffiemachine, kopjes, e.d., tafeltje, stoelen, gereedschap en wat dies meer zij. Ook gelijk een hele zooi sleutels laten bijmaken, want morgen gaat de sloper b.v. al om half 8 van start en dan zijn wij nog in Voorthuizen.

De tuin is goed aangelegd, maar de laatste jaren slecht onderhouden en ik kom al weer naarlingen tegen als tradescantia en Canadese fijnstraal, gelukkig geen zuring of zevenblad, wel veel stinkende gouwe, zie foto rechtsonder. Die trekt makkelijk uit, met handschoenen, want het sap laat vreselijke gele vlekken op je handen achter en dat krijg je er niet makkelijk af. Ik vermoed, dat de grond niet zo kleiig is als op nr 72. Groene bakken  worden op maandag geleegd, eens in de twee weken, vandaag dus en hij zat al half vol: even geduld a.u.b.
Tussen huis en supermarkt veel bekenden tegengekomen en dat is wel heel leuk. 
Om het geheel te vieren tenslotte met Frans en Gita gegeten bij Soerakarta en dat was als altijd hartstikke lekker en gezellig.

Hier staat de hele tuin in bloei, maar het ongewenste spul is nog lang niet weg. Ik werk me een ongeluk, vandaag even niet. Gelukkig zijn alle pollen gras - ik ben zelf zo stom geweest om ze erin te zetten/te laten staan, mooi, maar veel te veel en veel te opdringerig - er nu zowat uit.

Buiten heb ik al 4 kruiwagens onkruid afgevoerd en het is nog lang niet klaar. Ik ben zo stom geweest om Festuca glauca te planten. Dat is een aantrekkelijk soort blauwgrijs gras. Helaas doet dat het maar al te goed. De tuin staat er vol mee, overal zaailingen ook nog. De ouderplanten zijn heel moeilijk te verwijderen als ze niet midden in mulle grond staan. Het is echt zwaar werk en ik beperk me tot 2 per dag!  
De rest van het onkruid is vooral zuring. Ik trek het zoveel mogelijk weg. Men zegt, dat flink bijmesten effectief is, maar dat heb ik al geprobeerd en ik geloof dat die zuring dat wel lekker vindt ...

Bovendien heb ik problemen met een mol, alweer! Deze heeft een plant verruïneerd waar ik erg op gesteld ben. Jammer, maar het kan erger. Ik heb nu een mollenverjager op zonne-energie besteld. 

De mensen die het verkochten woonden, zoals ik helemaal te gek vind: in het bos, eekhoorntjes in de tuin. Geen bus voor de deur en veel onderhoud, dat wel. Leuke mensen, die veel gereisd hadden en hun dochter en ik zijn het erover eens, dat het mooiste plekje in de wereld Ndutu is. Grappig.

Vorig jaar was de buitenboel al geschilderd (door Gerrit) maar de binnenkant doen we zelf. Vandaag verder met de woonkamer: de bruine kozijnen worden wit/crème. Beetje gedoe: hang- en sluitwerk eraf en later weer terugzetten, maar we hadden er mooi weer bij. 

Hier is het verrukkelijk weer.  De tuin staat er prachtig bij, want het onkruid valt niet op.  Er is wel veel te doen: gisteren heb ik b.v. wel een vierkante meter van een voor mij onbekend soort gras uitgetrokken. Ik ben al verbrand! Kom daar maar eens om in Frankrijk, ha! 
Ko vervangt de boeidelen van de schuur hier, dan kan Gerrit hem komen schilderen, de schuur bedoel ik. Poes geniet ook, allemaal dik tevreden!

Foto: Cor

Vervolgens brachten we een bezoek aan vrienden van Gita en Frans, die ik inmiddels ook ken, omdat Piet hier wel eens gelogeerd heeft en Ko en ik vorig jaar bij hem en zijn vrouw zijn langsgegaan. 

Zaterdag naar Amsterdam met bus-trein-tram, gezellig tussen 2 kleinzoons in de auto nogmaals naar Tonkie, iets minder pips, maar nog lang niet haar enregieke oude zelf. Jacob heeft gezellig tegen mee aan zitten kletsen en daar heb ik enorm van genoten. 'Kijk, oma, drie koeien!', van dattum. Abel weegt een ton, is dol op eten en kan dat al bijna zelf! Helaas mijn camera vergeten!
Thuis in Amsterdam wachtte een verrassing in de vorm van asperges en Bondy bracht me weer naar Zoeterwoude. En vandaag, zondag, bracht Frans me naar Rotterdam en daar trof ik Mark etc. We prijzen ons gelukkig met een behoorlijk aantal erg lieve vrienden. 

Op lunchtijd werden we verwacht bij Antoine en zijn vrouw. Dat was weer heel gezellig uiteraard, zoon en vriendin erbij, buiten eten. Echt heel aardige mensen. 
Een hop kwam regelmatig kijken bij een nestkast in hun robinia. Grappig. Ook waren de schildpadden af en toe actief. Alleen katten blijven bij hen nooit lang in leven: ze vallen op rode katers, die gaan op avontuur en worden dan in de straat doodgereden.

Toen we thuiskwamen was het kantoor omgetoverd tot slaapkamer. De gifgroene muur hoorde er ineens bij door een zelfde kleur strepen in een dekbedhoes. Foto's van bomen aan de muur en voilà: een prima slaapkamer met een fantastisch uitzicht.
Wij hebben vervolgens onze slaapkamer verhuisd naar het ex-kantoor, de kamer verder leeggemaakt en vanavond gaan we daar slapen.

Om e.e.a. nog ingewikkelder te maken reis ik woensdag/zondag per vliegtuig heen en weer naar Nederland, omdat dochter 1 plotseling een operatie moet ondergaan; vervelend, niet heel ernstig.
Verdorie, die vervloekte Franse papierwinkel!!! Het was zo veel handiger geweest om samen te vertrekken en wel per auto. Maar als er hier  iets flink mis gaat hebben we juridisch geen poot om op te staan - zelfs als er per volmacht is getekend - als we de a.s. kopers in huis achterlaten zolang zij niet echt eigenaar zijn.

Geluk bij een ongeluk: buurman Mark gaat met hetzelfde vliegtuig heen en weer en ik mag meerijden en ik kan bij Frans en Gita logeren en vast ook bij J&J. 

Bij de bridgeclub in Béziers (er zijn er trouwens 3, deze is aan het centrale plein met de platanen) hebben we ons altijd erg welkom gevoeld.We zijn er direct na aankomst in Frankrijk gaan spelen. Het niveau is niet super, maar het is bijna altijd erg gezellig. 

We zijn lid van de club in Narbonne, omdat we via Narbonne competitie hebben gespeeld, maar daar zijn nogal wat mensen behoorlijk afstandelijk -  vele trouwens ook bijzonder aardig - en het heeft best lang geduurd voordat we ons daar geaccepteerd voelden. In Béziers ging dat véél sneller. 

Helaas waren de uitgenodigde Narbonnezen er niet: Mary zit in Engeland en Jean Pierre en Annie Durand, buitengewoon aardige mensen, hadden hun kinderen op bezoek. Nog erger: Jacques Grain, die we ook erg graag mochten, is helaas onlangs overleden en zijn vrouw is de schok nog niet te boven. 

En passant mocht Ko ook nog even een bridge-technisch probleem oplossen. In de 4e ronde kwam iemand erachter dat op spel 24 Oost en West respectievelijk 14 en 12 kaarten hadden i.p.v. 13-13. Toen was het spel dus al 3x gespeeld en stonden er 3 (slem) scores, die dus allemaal geannuleerd moesten worden. Leve de lol.

(Voor de lezers w.s. niet zo interessant, maar dit is ook ons fotoboek.)

Op het terrein moet er nog wel wat geknipt worden, al valt het met de zere knie niet mee. Gisteren zijn we dokter wezen vragen hoe of wat m.b.t. opereren. Niet opereren, vond hij, maar een glutenvrij dieet, want dat helpt bij stijve gewrichten. Ik geloof hem nauwelijks. Bovendien is glutenvrij ontbijten vrijwel onmogelijk als je, zoals ik, een yoghurthater bent.

Wel wat werk gedaan boven en gelukkig had ik een blijde ontmoeting met een bijna volwassen empuse. Je kunt hem of haar bijna niet zien op een rozemarijn. Empuses komen de winter door als larve, hoewel ik dat een gek woord vind voor gewoon een jong exemplaar. Larve is meer een wormachtig wriemelding.
Nog één vervelling en deze is volwassen, klaar voor de paringstijd in mei. Een empuse-wijfje eet haar partner niet op tijdens de daad, zoals de meeste bidsprinkhanen wel doen. Dat maakt ze extra sympathiek. 

19 april Een kast in het kantoor leeggemaakt en afgebroken. Op die plek kunnen mooi ingepakte dozen staan, We hebben dozen in allerlei uitvoeringen, bewaard van toe we hierheen kwamen en van vorige verhuizingen.

Overal staan bakjes met spijkertjes en schroeven. 

Toevallig hebben wij vandaag een afspraak met Sicard, die, vast voor de volgende bewoners, een afwasmachine komt installeren. Of de duvel ermee speelt: hij kwam precies op de afgesproken tijd - en dat doet hij anders nooit, meestal komt hij een dag of 2 later - en vond zijn weg geblokkeerd door een levensgrote verhuiswagen. Geen probleem, hij sleurde de te plaatsen vaatwasser omhoog op een 'diable' die bij ons 'hond' heet, dat ding hieronder.

Vervolgens moest er uiteraard een deel van de keukenkasten ontruimd en gesloopt worden en haha! tot mijn immens genoegen bleek de aansluiting voor een afwasmachine er al te zitten, zoals ik altijd al gezegd had. Die was er al gemaakt toen wij de keuken lieten plaatsen, voor het geval dat! 

Na een uurtje of 2 is het werk klaar en het ziet er supernetjes uit.

Het is geweldig weer, warm en zonnig. Alles staat in bloei en de bloei is dit jaar zeer overdadig. Irissen b.v., die er vorig jaar geen zin in hadden, doen het heel goed, zelfs de lage gele, die ik eigenlijk al een paar jaar amper gezien heb. 

Vanmiddag gaan we weer eens lekker bridgen (en dat ging tamelijk slecht).

Thuis vonden we een boeketje anemoontjes op de keukentafel, van Anky, lief hè? Het grijze spul kon ik zo gauw niet thuisbrengen, maar vanmorgen bedacht ik het ineens: eucalyptus. 

We hebben een flinke hoeveelheid asperges meegenomen en gaan vanavond - hoop ik - genieten met een stel vrienden. 

Vanmorgen hoorde ik een specht en omdat de bomen nog kaal zijn ben ik mijn kijkertje gaan halen. Meestal is de vogel dan gevlogen, maar nu zag ik hem, met rooie kont en al: grote bonte specht. Later hoorde ik een zanglijster, ik blij. Mijn vogel nr 2. 
Nr 1 is de geelbuikbuulbuul, een heel algemeen en tam vogeltje in Oost Afrika, met een vrolijke jodel en dat hoort bij het heerlijke van die contreien.
Ik heb een groenling en zo gezien en de tjiftjaf gehoord. Prettig buiten werken met al dat geluid om je heen. 

Tot mijn verrassing zijn de witte druifjes dit jaar goed in vorm. Vorig jaar heb ik ze niet gezien, ook niet uitgebloeid, dus ik dacht dat het een niet zo sterke cultivar was. Daar ga ik een polletje van opgraven t.z.t. 

Zo meteen komt er weer een andere makelaar, voor het huis hier.

Zo vroeg hing er mist en dit was de zon door de nog helemaal kale berk bij de achterbuurman. Berekoud nog steeds.

We hebben de morgen doorgebracht met verkoopmakelaar, met iemand die een bouwkundig onderzoek deed, een aannemer uit Zoeterwoude en een man voor de elektriek. Daarna hebben we een keuken uitgezocht en min of meer besteld. Er was een prachtig groen glazen aanrechtblad bij het aanbod; zo mooi, dat ik dacht dat het wel Italiaans zou zijn en dat was het ook. Helaas, te prijzig, maar gelukkig was de beschikbare ruimte ook eigenlijk net te lang; dat zou naden op gaan leveren,  weer minder mooi! We houden het dus maar simpel.

7 april.   Af en toe is er wel tijd voor iets anders dan huizen, verbouwingsideeën, makelaars en hypotheken. Zoals een bezoekje aan Amsterdam. De jochies zitten nu in een bakfiets, geheel van deze tijd. Niet dat oma op het fietsgedeelte zal klimmen!

Vandaag het gebruikelijk dagje niksen, al heeft Ko zitten kijken bij verhuizers e.d.  In de tuin valt niet veel te doen, alles is nog op z'n winters: sneeuwklokjes en dat op 1 april, geen grapje!

We rijden morgen i.p.v. maandag, zoals de planning was, dan hebben we maandag om bij te komen van de reis. Via Brussel om onze koper de papieren van de notaris te overhandigen.

Ria, in het groen, heeft haar huis op dezelfde dag verkocht als wij het onze, ook aan Belgen.

Wil je geloven, dat ik zo gauw niet kon verzinnen wat een 'devis' in het Nederlands is? Een offerte, dat is het. 

Het is jammer, dat de 1ste helft van de 1ste ronde zo beroerd ging. We hadden gelijk zo'n achterstand -  direct helemaal onderaan - dat we het, zonder steeds met 25 tegen iets te winnen, eigenlijk niet meer konden inhalen, terwijl de andere 5 matches niet echt slecht gingen en we er één met 20 - 10 gewonnen hebben. Maar in zo'n 3e ronde zijn de spelers natuurlijk redelijk aan elkaar gewaagd. 

We hadden ook pech: 4 keer (verantwoord) slam geboden en dat ging 4 keer mis. Een keer b.v. omdat de schoppen 6 keer achter de vijf schoppen in de dummy tegen zaten. 

We moeten dus ook zorgen voor voldoende servies, keukengerei etc. Ko schreef vanmorgen op het boodschappenlijstje - we gaan zó naar Béziers - dat er een theepot moet worden aangeschaft, want onze design Magnus (helaas niet meer zo mooi als ooit en met gebarsten deksel, die onvervangbaar blijkt) nemen we uiteraard mee. 
Ik zag een schaar op tafel liggen en dacht: 'Ja, een of twee scharen' en bedacht toen hoeveel scharen er in en om het huis liggen ...  Die twee links in de mand met tuingereedschap om b.v. een zakje rootgrow open te maken, de twee andersom komen uit de garage, het totaal turquoise exemplaar heb ik ooit van Ko gekregen en wordt uitsluitend gebruikt als ik Ko's haar knip of hij soms een stukje van het mijne, 4 hobby- en handwerkschaartjes, 't gouden schaartje in mijn toilettas. En natuurlijk ligt er ook nog een in de auto!

Vanmiddag stond de tandarts op het programma, voor de laatste keer hier. Dacht ik. Mooi niet. Er moet nog een last minute kroon. Vervelend en duur, maar de tandarts hier is wel zo aardig om 4 afspraken te maken voor 's avonds ½8, want hij was volgeboekt. Ik vind het verschijnsel 'tandarts' niks, maar deze is heel goed en buitengewoon vriendelijk. Stefan in Zoeterwoude is trouwens ook erg aardig en misschien kunnen we wel weer bij hem.

19 maart Weer een zootje dozen ingepakt en het kantoor begint lege plekken te vertonen. Één boekenkast weg en alle poppen! In de garage stapelen de dozen zich op.
Gelukkig is het wat beter weer. 

Tijdens die koude dagen zit ik vaak te borduren. Het patroon van de strik is heel moeilijk en dat komt vooral omdat het alleen maar tinten rood zijn. Ik kan vaak niet zien of ik  ergens al 'geweest' ben of niet, de kruisjes zijn in kleur nauwelijks verschillend. Om verwarring te voorkomen - wat heet, ik heb echt al een massa fouten gemaakt - laat ik naald met draad in het kartonnetje zitten. Ik heb een heel stel superfijne naaldjes, er zijn er een stuk of 7 steeds in gebruik.

Maar het wordt wel een levendige strik, met glanseffect. 

Vanmorgen langs de notaris geweest. De 'control technique' voor het huis - termieten, asbest e.d. - moet aangepast, die hadden we in juli laten uitvoeren; de termieten moeten opnieuw en er wordt weer een nieuw soort controle verplicht op 1 april. Vlotte lieden van die controle, ze komen vanmiddag al.
We moeten ook kopieën van de geboorteaktes hebben. Probeer maar eens een nummer te vinden van het gemeentehuis in Leiden dat je vanuit het buitenland kunt bellen! gelukkig is mijn broer altijd bereid even te helpen.

Ko en ik hebben redelijk wat ervaring met verhuizen; we zijn er tamelijk ontspannen bij en kunnen heel goed 3 dozen inpakken en daarna lekker gaan puzzelen of zo. Bij de laatste verhuizing, van Potgieterlaan naar Voorthuizen, hebben we de middag ervoor rondgezworven in Leiden tijdens de Lakenfeesten en hebben we bij Annie's Verjaardag een biertje gedronken. Met een portie bitterballen erbij. 

Vanmiddag komt er een mevrouw uit Toulouse kijken.

Cor heeft de trogjes met cactussen meegenomen; die had ik hem beloofd en nu kregen ze misschien te veel regen. Daar barsten ze uiteindelijk van. 
Er staat nu een pot met narcisjes. Ik heb ze gekocht als 'Spoirot',  maar het is  'Jack Snipe'. Altijd vervelend, moet je weer een jaar wachten. Jack Snipe is ook leuk, trouwens. 

Mevrouw Toulouse kwam doodleuk niet opdagen. 

Zo, een ochtend nuttig besteed.

Het is ook nog eens heerlijk weer, zon, geen wind, bloesem aan de vroegbloeiende bomen, irissen langs de weg, vlinders, Europese kanaries aan het zingen. 

Als je je bij het bridgen beklaagt, dat je zulke slechte kaarten krijgt krijg je vaak meteen betere. Gisteren zeurde ik hier over de vele irritante telefoontjes 's morgens. Daarna kwam er een van de makelaar voor een afspraak en vanmorgen belde er iemand die serieuze belangstelling voor een huis in Z. Frankrijk had. Zo zie je maar.

Dergelijke telefoontjes inspireren ons vaak tot een of ander karwei om het uiterlijk van ons huis op een of andere manier aantrekkelijker te maken. 
Een jaar of 6 geleden hebben we de zolder 'gedaan', d.w.z. een flinke hoeveelheid boekenkasten geplaatst, die zowel opbergruimte verschaffen als isoleren. Indertijd werd ook besloten een stukje muur, bedekt met gipsplaat, ooit te behangen. Het behang werd aangeschaft evenals lijm, maar het werkje zelf was tot nu toe niet gedaan: Vandaag heeft Ko dat plekje afgewerkt. Ik zou echt niet meer geweten hebben wat voor behang we hadden uitgekozen. Dit dus. Merkwaardige keuze van w.s. mij, Erna. Ik hield me intussen bezig met wat knipwerk buiten en kon merken, dat ik al flink lang niet voldoende bewogen heb. 

Hij heeft wel eerder wat bloemen gehad, maar nog nooit echt gebloeid, zoals nu. Na 7 jaar dus. Hij is een meter of 4 hoog.

We denken natuurlijk regelmatig na over wat we t.z.t. willen houden en wat niet. Het groene kastje in Voorthuizen wint het van de vitrine hier. De vitrine hebben we vanmorgen gesloopt. Alles eruit en ingepakt wat ik wil houden. Dat was maar een heel klein beetje in een grote verhuisdoos (die we indertijd bewaard hebben) en, aangevuld met een deel blauw glas en zo, nu halfvol. We moeten toch ooit inpakken en we proberen het leger te maken.
Het valt niet eens op dat die vitrine weg is!

De kijkers die vorige week kwamen vonden ons huis leuk, maar te klein. We kunnen meer parkeerplaats creeëren, het lichter maken, het leger maken, maar het niet groter maken. Helaas!

Benieuwd hoe hij het gaat doen...

Na het heerlijke weer nu bulderwind en koud. We blijven lekker binnen en oefenen 'freaky hands' via Jack. Ko kan spellen genereren met rare verdelingen. Dat is erg leuk, met veel forse biedverlopen en proberen te achterhalen of  je 6 of 7 moet spelen.

Met het bridgen waren we trouwens geen 4e, maar 6e. De arbiter had het uitslagpapier kennelijk niet goed gelezen. We blijven  wel in categorie 2♠ spelen. Genoeg  punten verdiend om de rating te houden. 

28 januari  5 voor 7 's avonds. Wat zou ze gaan zeggen, de koningin? Misschien wel dat ze tot de islam is bekeerd en de sharia wil gaan invoeren? Heeft ze het licht gezien in Brunei?
5 over 7. Nee, ze houdt ermee op. Gelijk heeft ze. Tijd voor hobby's... 

Ze hebben daar in Lattes slechts één dames- en één herentoilet, lastig, met zo veel spelers; in de korte pauzes altijd lange rijen en je moet het hebben van de momenten dat je dummy bent! 
Voor de deur een leuke meliaboom. Die bloeit met niet erg opvallend, maar wel schattig, met paarsblauwe bloemetjes. Later staat hij vol kleine bolletjes beeldig kaal te wezen. De eerste keer gezien in Australië, toen had ik geen idee wat het was. 

*) Die mimosa - een Australische soort, Acacia rubida, die ik in 2006 gezaaid heb; ik weet op de dag af hoe oud hij is - boog ver om door de gewicht van de sneeuw en de knoppen die er al in zitten. Hij heeft het ook al moeilijk als het flink waait, hoewel buurman Cor hem professioneel aan de rotsen heeft vastgemaakt met leer en een kabel. Wij hebben, hogerop, een panty en een elektriciteitsdraad gebruikt, een stuk minder degelijk en veel lelijker. Ik ben hem toen het zo sneeuwde een paar keer gaan uitschudden, zodat het meeste eraf viel. En gelukkig is hij niet geknakt.

Verder is het erg mooi buiten, maar we kunnen niet weg: wel naar beneden, maar voorlopig niet meer naar boven! Gelukkig heb ik altijd genoeg eten in de vriezer en zo. Morgen hebben we bridge met de Nederlandse groep in Puissergier. We zullen zien. 
O, ik krijg net een telefoontje dat het niet doorgaat. Van de spelers wonen er 2 in de Minervois; die zijn echt ingeneeuwd en bovendien vriest het er stevig!

Later: het wordt nu toch een beetje wit ...

Vandaag speelden we competitie in la Grande Motte, hier bijna anderhalf uur rijden vandaan. Da's ver en de competitie is vermoeiend, met 'mi-temps' - halverwege elke match wisselen - zodat je tegen het hele vijandelijke viertal speelt i.p.v. tegen de helft. 'Mi-temps' is wat minder rustig en kost extra tijd en concentratie. Bovendien speelden we met tafelschermen en Bridgemates. De biedkaartjes liggen dan op een schuifplankje (tray) dat onder het scherm doorgaat. Na het bieden moet de tray van tafel en de luikjes open, Bridgemate bijgewerkt (invoer van contract en score). Kortom, erg druk allemaal. 


La grande Motte ligt een kwartiertje voorbij het vliegveld bij Montpellier en dat laatste stuk is qua landschap bijzonder, een beetje als de Camargue. Met binnenmeren, roze flamingo's, witte paarden en parasoldennen, de leveranciers van pijnpitten.

De kleuren zijn fabelachtig mooi. Ik moet nog een halve meter open zoom en dan is dat ook gebeurd. Van het grote kleed is dat bijna 7 meter!

Ze waren wel erg lekker.

Wij wensen iedereen een gezond 2013 en ik hoop voor jullie allemaal, dat je veel zult lachen dit jaar. Dat helpt weer bij dat 'gezond'. Duim een beetje voor ons? Een koper voor het huis zou mooi wezen.

Morgen gaan we naar een leuk huis in Amersfoort kijken.