naar 2009  ...... filmpje 2009
31 december 2008 - 1 januari 2009.  Tegen wie we het nog niet gezegd hebben: gezondheid en veel lachen in 2009 toegewenst!
De laatste beelden van 2008: berijpte zelkova's in Leiderdorp. Altijd weer geniet ik van die fraaie bomen met hun 'basic' vorm. We hadden alweer problemen met de auto, NB een Toyota!! en de reparatie moet direct gebeuren want de garantie is 3 januari afgelopen. Nu moet er een nieuwe computer in en allerlei ingewikkelds gebeuren, want hij schakelde niet meer. Eng hoor, midden op een kruising - wel een heel rustige - gebeurde er ineens niks meer! Maar goed, hij staat dus bij van Haasteren en wij hebben een leuke leenauto. 
In Wassenaar, waar we het jaar uit gingen kaarten, raakten we verdwaald en kwamen dit schattige ijsbaantje tegen, half in het bos. Jammer dat je foto's voor een website moet verdunnen.
30 december Er wordt hier op singels e.d. geschaatst, dat ziet er gezellig uit. Het is voorlopig nog wel even koud. Zoals altijd hoop ik op sneeuw ...
In de tuin hier vond ik een verdord eikenblad met 2 gallen erop. Mooi, toch? Ik had het even binnen neergelegd en dat was genoeg om het vliegje of wespje uit de gal tevoorschijn te laten komen: op de gal rechts. Ik had het beestje dat voor een gal verantwoordelijk is nog nooit gezien.  
28 december We gingen weg uit Frankrijk met NB natte sneeuw. Mike liet ons weten dat er in Narbonne een heuse sneeuwstorm was op 2e kerstdag! Nu zitten we weer op ons pretpark met een superamaryllis voor het raam: een hele kluit bollen en wel 9 stengels met  - a.s. - bloemen. 
Daisy's kontje is weer beter, de kap is af, maar ze moet nog wel pillen. O wat heeft dat beest veel nagels!

25 december Kerst gevierd bij Mike, Mary, hun dochter Jessica en haar vriend in hun superleuke nieuwe huis in Narbonne. Eerst een bordspel met thema paardenraces gespeeld. Daarna hun versie van boerenbridge. Toen Engels kerstdiner met kalkoen en crackers en malle petjes en kerstpudding en toen nog een rondje charades. Echt hartstikke leuk. het zijn fantastische leuke vrienden en daar bof je maar weer mee!
22 december Dat was even schrikken gisterenavond: ik zag ineens bloed aan Daisy's kontje en een diep gat, naast haar standaard gat. Ik dacht gelijk aan een fistel, een abces aan de anaalklier - waarmee honden en katten hun terrein markeren - en dat was het ook. De dierenarts heeft het schoongemaakt vanmorgen, kassian, en nu moet ze minstens 10 dagen met een kap aan de antibiotica! Zenuwenlijder als ze is vindt ze dat natuurlijk vreselijk, ook al vertel ik haar dat ze dan wel even van haar eeuwige truitje verlost is. Want ze had wel in een onbewaakt ogenblik haar schouder weer open gelikt en het was nèt genezen. Shit! 

21 december De ochtend na de eerste nacht in Anne Claire's bestaan lag ze in dit wiegje met de poes Lisa aan haar voetjes. Poes Lisa is tot aan het eind van haar dagen altijd dol op Claire geweest. 
Nu staat het wiegje klaar om mee naar Nederland te nemen. Andere tijden, andere poes. En als alles goed blijft gaan een ander kindje. Poes Daisy heeft haar plekje al gevonden!

Vandaag inderdaad heerlijk weer. We hebben net een flinke wandeling gemaakt: hierboven door het struweel je een weg banen - er is een smal (wilde zwijnen-?) paadje - waarbij je uiteindelijk op het wandelpad terecht komt. Andersom kunnen we het nooit vinden!
19 december Wat is Nederland toch een raar land. Deze dagen heb ik me verbaasd over 2 dingen: a) het nummer één nieuwe woord in de taal is 'swaffelen' en je gaat toch compleet over je nek als je hoort wat dat betekent b) de gouden Loeki is toegekend aan de reclame die gaat over de afgang in de thuiszorg, de schrijnende beelden van een hoogbejaarde dame die zich uitkleedt voor het hele land, omdat ze het in het dagelijks leven toch elke dag weer voor iemand anders moet: niks om over te lachen! Terwijl je juist van de reclames denkt dat ze er wel de grappigste zullen uitkiezen.
Vandaag eindelijk een beetje minder koud. In het weekend wordt er zelfs lekker weer verwacht. Mooi zo, dan kan ik de laatste klusjes buiten even afmaken. 
15 december Onlangs troffen we een dood vuurgoudhaantje op de vloer van de woonkamer toen we thuiskwamen van iets. Zie eind november. Ik heb het beestje in de diepvries gelegd en een e-mail gestuurd naar Naturalis in Leiden om te vragen of ze het wilden hebben voor de collectie. 'Het is verboden dode dieren vanuit het buitenland naar Nederland mee te nemen' luidde het antwoord. Dus schreef ik nog een e-mail, naar ik dacht naar een museum hier ergens in Frankrijk. Ik kreeg een mail terug, waarin stond dat het vrij ingewikkeld zou worden om een dood vogeltje naar Canada te sturen of woorden van die strekking. Ik heb mijn excuses aangeboden en verteld dat ik me in het land had vergist. Waarop ik nogmaals antwoord kreeg: het zou een goed idee zijn als ik het in Frankrijk liet prepareren en dan aan hen zou opsturen om hun ontvangsthal mee op te leuken. Of woorden van die strekking. En dat bracht me op een idee.
Via les pages jaunes vond Ko een taxidermist in Cers, vlak bij Béziers. Die wilde wel een vogeltje voor ons opzetten. We moesten ook een boek ophalen in Mèze, bij Filippi, dat kon dan in één moeite door, ongeveer dezelfde kant uit.
Jé, wat zag dat huis in Cers er smerig uit en een beetje louche. Achter het huis was de werkplaats, daar kun je niet van verwachten dat het brandschoon is. Apart, dat wel. De dieren die er stonden of hingen waren trouwens heel mooi geprepareerd. Eind januari klaar. 
Daarna boek ophalen bij de kwekerij, voor mij bekend terrein. Het regende, dus in sneltreinvaart de planten die Hieke wilde bij elkaar gezocht en met boek en planten naar huis via Lidl, om te kijken of ze hier ook wild zwijn in wijnsaus aanbieden (revanche!), maar nee.
13 december Vandaag Interclub ergens in de buurt van Perpignan. Wij waren er nog nooit geweest, beetje ongezellige zaal, benauwd ook,  en ongelofelijk kleine WC'tjes, waar je over de pot moet gaan staan om de deur open of dicht te doen.
Het ging niet echt geweldig. We wonnen maar 1 match van de 6 met een flinke voorsprong, gingen als 7e de laatste ronde in (7 kwalificeerden), verloren met 13 -17 en eindigden toch als 6. Altijd weer vreemd in een viertallenwedstrijd. De volgende keer is pas ergens in april. 
Het regent!
11 december Koud, koud, koud! Vanmiddag, toen we naar naar van alles gingen om een uur of 4 was het 3 graden - dat zou in Nederland vergelijkbaar zijn met -5°, want het is hier gewoonlijk 8° warmer - met stevige wind. Vannacht gaat het in ieder geval vriezen. We moesten maar eens naar Bali emigreren of zo ...
Eindelijk klaar bij de tandarts, wel een half jaar met grote regelmaat daarheen. De brug zit erin en het ziet er prachtig uit. 
7 december Vandaag is het wel lekker, 15° met zon, maar de wind is wel koud. Afgezien van 3 katten die niet van mij zijn en hier wel ongeveer wonen waren er deze week nog honden ook. Ik zag er deze week twee, grote!, een bruin, een zwart, over het zwembad lopen. Gelukkig is het afdekzeil niet gescheurd. Gisterenavond zat er een kleine donkergrijze op het balkon. Fransen zijn enorm nonchalant met hun huisdieren, Loslopende honden zijn heel gewoon. De honden van de buren of hun kinderen ken ik wel, maar deze 3 had ik nog nooit gezien.
Vanmiddag heb ik een tijdje achterstallige werkzaamheden verricht buiten. Ik hoorde het begin van een jachtpartij, een jankende meute, schreeuwende kerels. Vorige week zijn er 3 jagers door soortgenoten doodgeschoten hier in de buurt. Je kunt in het weekend niet veilig wandelen in deze tijd van het jaar en er mag ook op woensdag of op donderdag gejaagd worden. Ik moet er uiteraard niks van hebben, maar misschien ga ik uit wraak voor de kapotte auto nog eens een stukje wild zwijn proeven.
3 december Het is hier koud, niet meer dan een graad of 8 overdag en dat is toch niks voor het Middellandse Zeeklimaat. Rob en Hieke zijn naar Nederland, Anky en Willem gaan in het weekend. De grote leegloop!
Van de 6 zwerfkatten zijn er nog maar 3 over, waarvan er 2, mamapoes en haar zwarte zoon, meestal 's morgens voor de deur zitten, wachtend op iets moois. Met enige regelmaat is Krelis ook van de partij. Ik weet nog niet hoe dat moet als wij 2e Kerstdag vertrekken.
In de kamer heb ik een heel spannende amaryllis in bloei; de bloemen zijn klein en groen, erg mooi.

30 november Zo, dat was dan de eerste competitie: 4e en door naar de volgende ronde! Vandaag wonnen we de eerste ronde, waardoor we naar een 5e plaats zakten, daarna verloren we de 2e, waardoor we naar de 4e plaats stegen en wonnen heel dik de laatste ronde waardoor we op de 4e plaats bleven ... het kan raar gaan met viertallen. Als een team wint met b.v. 25 - 3, dan kunnen ze zomaar een team dat boven hen stond, maar slechts met 16 - 14 won, voorbijgaan. 
Het was wel weer gezellig; veel bekenden, zoals links Michel en Maud en een meneer uit Béziers en Pierette en Kristian, uit Agde of zo. En het prikbord dat in elke bridgeclub aan de muur hangt (ook in het poppenhuis!). Rechtsonder, 3/4 van ons viertal in de lange lunchpauze. Altijd op zondag, de Fransen kunnen natuurlijk hun diner niet mislopen! Ik heb altijd een grote mand bij me met cola(light/citroen), water, hongerstil-repen, cryptogrammen en sudoku's, breiwerk, camera, pennen, asperine, snoepjes, kammetje, lipbalsem en oogdruppels. Overal op verdacht!
We moesten trouwens vroeg de deur uit, het begon om 10 uur en naar Perpignan is het wel ongeveer 2 uur rijden: krabben! Ik denk dat het wel 3 graden gevroren had. 

29 november Vandaag weer eindelijk competitie spelen. Ver weg, bij Perpignan. Allemaal oude bekenden. We staan 4e, maar moeten morgen nog een dag.
Bij thuiskost allerlei verrassingen: 3 pakjes in de brievenbus, Herbertia, het lang verbeide tijdschrift van de Bulb Society, een boek over bridgen van Joost Prinsen (goh, Jaap, wat een leuk idee!) en een geheimzinnige CD van Rick, die we nog moeten gaan bekijken. 
De laatste verrassing was minder leuk: Daisy had zich vergrepen aan een vuurgoudhaantje, zo'n beeldig vogeltje, het zou verboden moeten zijn ...  Misschien tegen het raam gevlogen?
26 november Er gebeurt niet veel bijzonders, dus laat ik de website maar voor wat het is. Het is hier koud, toen we na het bridgen naar huis reden was het nog maar 3°. Gelukkig is de wind, geloof ik, min of meer gaan liggen.
Dat bridgen ging touwens wel goed. We speelden een toernooi dat elke maand in heel Frankrijk, maar ook in clubs in Barcelona, in Duitsland, in België, in Roemenië, in Engeland en zelfs in Libanon gespeeld wordt. 'Masters' heet het. Er speelden vandaag 1111 paren mee, haha, en wij waren 40ste. Niet slecht dus. Je kunt dat altijd 's avonds op internet bekijken. De spelletjes kunnen we later downloaden, zodat we ze nog eens kunnen spelen tegen 'Jack', het kampioen bridgeprogramma. We zaten vandaag noord-zuid en dan spelen we ze eventueel nog 's als oost-west. Zaterdag begint eindelijk de competitie, leuk!
Ik heb mijn laatste behandeling bij de tandarts gehad gisteren. Het heeft vanaf juni geduurd, wel met onderbrekingen natuurlijk. Alleen moet ik voor de brug zelf nog een keer terug. En nog even betalen ...
14 november We kunnen niet altijd op onze vaste middagen bridgen. Daarom waren we vandaag op een ongebruikelijke vrijdag in Béziers en daar was het onverwacht druk en gezellig. We speelden tegen o.a. tegen twee bejaarde dames, Mme Rizo en Mme Wolf - met name de laatste is een schatje - die allebei een tikkeltje dement aan het worden zijn. Dat is dan wel lachen! 'Qu'est ce que je joue?' 'Tu joues trois piques, Ginette!'  midden onder het spel, van dattum. Les inoxidables, noemde onze vriend Antoine hen. 
Het ging niet zo erg goed, want er gebeuren daar altijd van die dingen die je niet verwacht. Nou ja, eerdaags gaat de competitie van start en dan kunnen we wel weer goed spel en tegenspel verwachten.

Er was wel een maf spelletje bij waar Ko 1 opende, gevolgd door 1 rechts van mij. Ik had ook een opening (12+ punten) en bood 2, belooft minstens 10 punten en een 5-kaart harten. Links van mij past, Ko 3. Nu had ik in die ruiten aas, heer en boer, dus daar heeft Ko hooguit de vrouw van, mijn harten lust hij niet dus daar heeft hij niet veel in, maar door 3 te bieden (een bod in de kleur van de tegenpartij vraagt naar een 'stopper' in die kleur; ik heb zelf de boer en een kleintje) kom ik erachter dat hij een schoppenstart aankan, omdat hij 3 SA antwoordt. Hij zal wel schoppenaas of -heer hebben, maar moet dus ook iets in klaveren hebben. Toch? Nou nee, er wordt gestart met aas, de vrouw na en daarna een kleintje voor de heer bij meneer links. Die heeft geen klaveren meer, speelt schoppen en brengt daarmee Ko aan slag: 3SA + 1, terwijl ik 3 kleine klaveren heb en Ko 2 ... In de competitie gebeuren dat soort dingen niet: er wordt met een kleine gestart en je bent al down voordat je iets hebt kunnen ondernemen! En daar wordt ook niet gevolgd met een 5-kaart schoppen van niks.
Ko had: aas, heer, heer, x,  boer, x, x  en vrouw in zessen = 13 punten ...

13 november Bij Rob en Hieke gaat het bouwen gewoon door. Vandaag hebben Rob en Ko samen de trap gezet en dat was, zoals Ko het altijd noemt 'een hele kloterij'. Het is heel mooi geworden en nu kan ik, Erna, ook eens boven gaan kijken, want ik zag nooit iets in die enge ladders. 
12 november Daisy hoort het geluid van een beschikbare schoot, het kan niet anders. Als een van ons op de bank of een luie stoel gaat zitten neemt ze direct haar kans waar. Ze is weer even aan een truitje. Ik hoop dat het in het weekend weer uit kan.

We zijn kennelijk niet de enigen die wel eens zwijnen en een wild exemplaar tegen komen. In de omgeving van Boston waren ze kennelijk jaloers op onze ontmoeting zodat daar een nog dramatischer verhaal in de krant stond. 
8 november Het heeft de afgelopen week dus veel geregend, maar vandaag was het weer heerlijk, zonnetje, 15 °. Af en toe kom je nog een bidsprinkhaan tegen. In deze tijd hebben ze de eigenaardige gewoonte om ergens midden op een weg of pad te zitten. Hier een mooi, licht, chocoladebruin beest.

Verder is er (nog) niet veel bijzonders te melden.

2 november Het is onvervalst pokkenweer! Vannacht heeft het meer dan een uur geonweerd met hevige regen. Nou, dat hadden we in geen jaren bij de hand gehad! 
Ik had de met Hieke meegekomen bollen op het balkon gelegd, in afwachting van plantmogelijkheden. en die waren dus nat en moesten derhalve de grond in. Ik heb dus in de regen een winterpot zitten maken met tulpen in laagjes en viooltjes bovenop. Lekker! Ik vind het nl prima, het is 17 graden en het waait wel, maar het is een vochtige wind. Volgens mij is er al minstens 10 cm water gevallen en het giet nog steeds. Wow!
31 oktober We hadden gisteren een van de oefensessies met Mary en Mike, altijd gezellig en leerzaam. Mike heeft geen hoed op, maar zit een beetje verborgen achter de lamp! Ze hadden hun schattige hondje van 7 mnd bij zich, ook Daisy genaamd. Onze Daisy was helemaal van de kook met zo'n eng beest in de buurt.
In de post zat de rekening van de garage: dik 3000€! Gelukkig voor ons alleen eigen risico. 

28 oktober Nou, de auto is weer heel! En omdat te vieren had Auchan een speciale aanbieding van onze lievelingschocola: Lindt Noir Extra Fondant, de zwarte wikkel met het oranje ruitje. We kopen ze altijd per drie in één verpakking, 2,79. De speciale aanbieding was: vier in een pakje voor 4,43 ...

26 oktober Zoals je al bijna kunt verwachten op de eerste dag van de wintertijd: stralend weer en een graad of 25: wow! Aangenaam na de kou van vorige week. Wij hebben, geheel tegen onze gewoontes, iets cultureels gedaan vandaag, n.l. een wandeling langs zgn capitelles, de, zonder cement te gebruiken, gestapelde stenen hutjes die je hier en daar in het land aantreft. De wandeling was georganiseerd door Deliaan en, denk ik, de WIK; de WIK is een club die vooral uit Engelsen bestaat en zij doen aan activiteiten. 
De wandeling begon in Laure Minervois, iets meer dan een uur hiervandaan via de plek waar we het zwijn ontmoetten. (Ze waren trouwens overal aan het jagen, tegen elkaar schreeuwende kerels met oranje petjes op. Blijkbaar ook allemaal voetbalfanaten.)
We hadden zo'n stenen geval nog nooit van dichtbij of van binnen bekeken, dus het was best leuk. Ze zijn al heel oud, de oudsten uit ongeveer de tijd van Napoleon, en werden (om in te slapen) gebruikt door herders die hun schapen vanaf de Pyreneeën door dit land voerden om ze ergens te verkopen, nadat hun vlees door toedoen van de nabijheid van de zee nog iets beter van smaak zou zijn geworden. Zegt men.
Halverwege de wandeling was er een Mexicaanse lunch, waarbij je je enchillada's en guaquemolo voorstelt in een restaurantje ergens, maar het was picknicken in het bos met wat deze en gene had meegebracht. En dat was ongeveer hetzelfde als wat er meestal wordt meegebracht naar de vanmiddag gespeelde Paul Riquet. We hadden lastige keuze moeten maken tussen bridgen met aperitief na en wandelen + er iets van opsteken, maar wat eten betreft ongeveer hetzelfde. Er was een heerlijke preitaart, ik vermoed van Christy van restaurant Pourquoi Pas aan het Canal du Midi, dat overigens helaas gesloten is omdat zij ernstig ziek is geweest. Het was leuk haar weer eens te zien. 
Behalve Christy en Deliaan en haar man kenden we geen blote kip, maar er was een meneer die, tijdens de lunch, in een boek iets over bidsprinkhanen zat te lezen. Zoiets wekt natuurlijk direct mijn aandacht, dus we kregen een levendig gesprek over bidsprinkhanen. Ik vertelde hem dat ik toevallig vorige week voor het eerst van mijn leven heb gezien dat een vrouwtje nog tijdens de paring het mannetje opat. Hij vertelde, dat hij het wist, maar nog nooit gezien had. Je moet je allerlei bijzondere dingen in je tuin hebben, zei hij, hetgeen ik beaamde. Bleek dat we allebei in Pierrerue wonen en ik wist ook precies waar hij woonde: hij heeft n.l. de enige bloeiende boompioen hier in de buurt in zijn tuin! Aan de andere kant van de Rue des Fleurs. 
Links: zelfs de vleugels (mannetjes vliegen vaak) worden opgegeten.
Linksonder: de binnenkant van zo'n capitelle, naar het midden van het dak gefotografeerd.

Halverwege, na de lunch dus, hadden wij het wel gezien. Wandelen met 40 mensen gaat in een heel laag tempo, doodvermoeiend! Op de terugweg kwamen we een kleinschalig kastanjefeest in het dorpje Azile tegen, waar ik nog een fraaie kan scoorde. 

Ik moet een keer een ander foto, in het licht, maar uit de zon maken, want nu lijkt het alsof er rare lichte vlekken op zitten. Prachtig glazuur!

24 oktober Het lijkt hier allemaal zo goed te gaan, maar niks is minder waar natuurlijk. 
De auto staat nog steeds in de garage en de rooie heeft een rammeltje ... 
Onze TV of de schotel? heeft kuren. Ko is er de hele dag mee bezig geweest gisteren en nu weer: de Engelse zenders zijn buiten beeld en, erger, je kunt niet meer opnemen terwijl je naar iets anders kijkt en dat gaf gisteren narigheid met 2v12 op één kanaal en dansen op een ander. Wat kan die Russische jongen goed dansen; ongelofelijk als je van huis uit een bij de voorrondes NB invallende ballroom danser bent en je schakelt zo maar over op modern of hiphop. Hij heeft wel een beetje rare kop. Zwarte Uri is ook een geweldige danser en bij de meisjes is Annemiek mijn favoriet. Jammer van die piercings in haar lip, ze heeft zo'n schattig gezichtje. (So you think you can dance)
De thermostaat van de verwarming doet het nog altijd niet goed. In een lange zomer vergeet je dat, maar nu is het buiten 12° en dan wordt het toch echt tijd voor een trui en de kachel. 
En dan is er nog het geduvel met de telefoon. Wanadoo heeft iets gedaan met een kastje en nu kunnen er geen 2 gesprekken meer in of uit en om de een of andere reden moet dat kunnen. Ko weet er uiteraard het fijne van. Het via internet bestelde en betaalde! andere kastje is niet geleverd en de verkoper met de noorderzon vertrokken etc. Telefoongesprekken zijn tegenwoordig moeizaam en terwijl er overal telefoons staan moet je nu wachten tot ie in de huiskamer overgaat en dan dáár opnemen en hopen dat het goed gaat.
Mijn jarige dochter is niet bereikbaar in Sevilla, waar ze voor haar werk zit. Straks nog een keer proberen, misschien staat haar mobieltje dan aan. 
Niet dat het allemaal zo erg is, hoor. Ik kreeg deze week een mail van vriendin Els in Zimbabwe. Die heeft af en toe een paar uur elektriciteit en soms water! Eten is al heel lang een probleem: ze weegt nog maar 50 kilo en heeft hetzelfde model als ik, we konden altijd elkaars kleren aan. Maar ze wil er niet weg. Ze hoopt op de dood van een zeker persoon die in een mail niet met name genoemd kan worden, dat kan gevaarlijk zijn.

Eén lichtpuntje: de katten boven zijn verdwenen. Ik ben begin vorige week op de mairie geweest om te vragen of er iets aan het probleem gedaan kon worden en vraag me nu af of er causaal verband is tussen dat bezoek en de afwezigheid van het zestal of dat ze vertrokken zijn omdat ze de laatst aangeleverde brokjes minder lekker vonden ... Ik vraag me wel af waar ze gebleven zijn.
23 oktober We hebben de kachel aan! Het is 13° en er staat een guur windje. Even wennen weer. 
Buiten gebeurt er wel van alles, want de herfst is wat planten betreft wel een spannend seizoen. Mijn collectie oxalis b.v. komt juist in deze tijd in bloei en daar zijn echt schoonheden onder te vinden. Crocus mathewii, een beauty uit Turkije, (van het 'ik rook niet en ik drink niet' soort*) ... en de beeldige camellia sansaqua (3 andere spellingen mogelijk). 
De auto staat nog steeds in de garage en er is nu ook iets met de TV schotel. Ook de telefoon werkt niet zoals het hoort, dat alles op de min-lijst!
*) heel erg duur.

18 oktober Het seizoen voor de gasten is bijna afgelopen. Wij aten Frans en Rick 'uit' in Capestang en vandaag gingen Hieke en ik met Sarie, een gast van R&H, naar Marseillan, de grote rommelmarkt, waar je altijd wel iets van je gading vindt. Nog steeds mooi weer, maar wel iets frisser.
14 oktober Gisteren heeft het gemotregend en de omgeving is dus vochtig. Resultaat: mist in het dal. De herfst heeft toch al iets geheimzinnigs, ik vind het fantastisch weer, nog altijd 20+. Alles is aan het kleuren, maar de hommels en zo vliegen nog gewoon rond. De eerste herfstcrocus heeft zich gemeld. 
Voor de bridgers onder onze lezers: gisterenmiddag was het een bizarre-spellen-middag in Béziers. Soms gebeurt dat, dan krijg je het ene rare spel na het andere in je hand. Neem nou bijvoorbeeld een hand met AHxxxx, AHx , Hxx en singleton. Ik zit te bedenken wat ik ga bieden als ik aan de beurt ben en dan opent Ko met 2, zwak met een 6kaart. Ik heb goede harten mee en vraag zijn hand op met 2SA. Zijn antwoord 3 belooft een maximum, ± 10 punten met 2 tophonneurs. Hij heeft dus AV in zessen,  6 is dan  snel geboden. Aan een andere tafel had iemand op de 2 gereageerd met  2 en daarmee was het bieden afgelopen. Dat betekent n.l.: 'Ik kan je harten niet gebruiken en heb zelf een 6kaart schoppen'. Foutje! Degene die dat gedaan had, een heel goede speler, kreeg toevallig na afloop van het spelen de prijs voor het winnen van de Rondes de France, heel officieel uitgereikt door een of andere sponsorpief, met aperitief na! Hij kreeg een of ander ding van glas met datum en zo en een tas vol nieuwe kaartspellen, waarvoor luid applaus. Hij en zijn partner waren ondanks de fout gisteren evenzogoed eerste met heel veel, want wij waren 2 met NB 62+%.
In een ander spel open ik met AHVxx 1, linkerbuurman volgde 2, Ko 6. Hij heeft 7! harten mee en geen ruiten, waarvan ik er trouwens ook maar 1 had. Freaky hands, altijd leuk!
13 oktober Frans of Rick, zij hebben op Dees gepast toen we weg waren, maakte van haar deze prachtige foto! 
Vanmorgen ben ik bij de mairie geweest om te vragen of ze iets aan het kattenprobleem konden doen. Er had er een in het kussen van 'n stoel bij het zwembad gepiest, dat wordt me toch al te gek! We zullen zien.
Zo meteen moet de auto naar de garage in Béziers. Rarara, wie hem mag rijden, want we moeten natuurlijk ook weer terug. Ik ben al aan de rescue! Rescue: paniekbestrijdingsdruppels! Morgen heb ik ze weer nodig, want dan hebben we zitting zoveel bij de tandarts. Twee dingen waarvoor ik bang ben, autorijden, in de stad of onbekende omgeving, en de tandarts. Zwaar onweer is nr 3. Maar een spin of een muis wekt alleen belangstelling!
11 oktober Wij zijn weer thuis van een weekje vakantie + bridge op Djerba, een eiland voor de Tunesische kust. Wij zaten daar in zo'n kilometer lang pret/strandhotel, wel romantisch, maar de matrassen waren hard en het eten niet geweldig. Bovendien zijn Ko en ik ontzettend verwend en we vinden iets niet gauw super-leuk: zo'n hotel ziet er leuk uit, maar ik heb liever een interessante tuin eromheen met vogeltjes en een lekker bed. 
Voor het verhaal met meer foto's hier klikken.

Het bridgen ging niet geweldig, maar 13e van 38 paren is ook niet echt slecht. Dit keer hadden ze niet voor iedereen een flut-dingetje als prijs in een ellenlange uitreiking, maar tijdens een cocktailparty voor de beste resultaten een tegoedbon voor een fles wijn. Prima idee!
Op de laatste dag was iedereen in rep en roer, want een ons onbekende, 84jarige deelneemster, toch al niet in goede vorm, was in haar eentje gaan zwemmen, kennelijk gevallen over een van de grote stenen die er overal in lagen en min of meer verdronken uit de daar echt niet diepe zee gehaald. Zij kon nog gereanimeerd worden, maar moest in het ziekenhuis in Djerba blijven. Wat lijkt me dat akelig als je zó, in je eentje, in een onbekende omgeving, moet achterblijven.
Toen we weer bijna thuis waren kregen we midden in de nacht een aanrijding met een wild zwijn. Het varken was nog heel, maar de auto is behoorlijk beschadigd. Ik had altijd al zo graag zo'n beest willen zien, maar liever niet op deze manier!

26 september De bank! Dat geld van de oogst - zie 23/9 - is bestemd voor de plukkers en pluksters. Die krijgen cash betaald en daarvoor hebben de viticulteurs dus veel geld voor nodig en dat moet de bank dan weer in voorraad hebben.
De veranderingen in onze bankrekeningen, b.v. van 'non résident' naar 'résident' was gecompliceerd en had o.a. met verzekeringen te maken. Allemaal niet erg belangwekkend. Drie kwartier en 23 papieren (waarvan een flink aantal in de poubelle verdween) later stonden we weer op straat. De afspraak met een peroonlijke begeleider was dus niet zo'n slecht idee, maar we kregen de indruk dat de begeleider in kwestie nog wel iets over veranderingen regelen moest leren. Ze had trouwens wel erg spannend haar, heel kort geknipt op de meeste plekken, zoals b.v. haar kruin en met een asymmetrische superkorte pony,  maar met hier en daar heel lange slierten. Je moet er haar voor hebben dat dik is en heel vlak tegen je schedel aanligt. Grappig.
Een groot stuk tekst zonder foto's is zo saai, dus hierbij een foto van het kunstwerk dat ze in Narbonne bij de tent, waar bijvoorbeeld in juni het bridgefestival plaatsvindt, hebben gemaakt van zonnepanelen.
23 september Sommige zaken zijn hier erg gecompliceerd. Vandaag hadden we allebei iets in St Chinian te doen: Ko moest naar de garage, want de auto maakt een verdacht geluid. Daarover later meer (ik moet nog foto's maken!). Ik moest naar 2 banken. 
Eerst de 2-eurostukken wegbrengen. Bij bank 1, CIC, moet je eerst aanbellen, dan wordt de deur voor je ontgrendeld en mag je binnenkomen. De enorme plastic zak waarin de geldstukken moeten worden gedeponeerd had ik thuis al van de nodige opschriften - naam, banknummer, aantal munten, totaalbedrag - voorzien, maar de zak is voorzien van een heel eigenaardige plakstrip en die had ik vakkundig geruïneerd. Er moest dus een nieuwe worden klaargemaakt (er was gelukkig geen andere klant aanwezig). Vervolgens moet die zak door de mevrouw van de balie en mij samen naar een soort offerbak gebracht worden. Boven de bak zit een gleuf en daar moet een speciale kaart in gestopt worden door een medewerker of -ster van de bank. De bak gaat dan open, zak erin, er valt een reçu uit een andere gleuf - voor de geldwegbrenger - en dat is het dan. 
Toen ik klein was ging je met je spaarcentjes naar het postkantoor, daar kreeg je zonder verdere poespas een spaarbankboekje waarin een brave meneer met de hand opschreef hoeveel je had ingebracht, 1,15 b.v. en als je het er weer af wilde halen: geen probleem, geen legitimatie of handtekening van je ouders, niks! Zolang je dat boekje maar had. 
Bij bank 2 (waar je zomaar binnen kunt lopen) hing een bizarre aankondiging: Merçi de commander l'argent des vendanges minimum 48 h avant. Zou je voor de oogst moeten betalen? Waarom zou je 'geld van de oogsten' moeten bestellen? Vrijdag maar eens vragen.
Ik moest er een IBAN nummer en een BIC code te weten komen, geen probleem, maar ook wijziging van de tenaamstelling veranderen van onze spaarrekening, die ik 2 maanden geleden vrijwel heb leeggemaakt (toen de mevrouw aan de balie me had verteld dat ik grotere bedragen moest komen brengen, omdat kleinere wel eens zoek raakten! NB!) 
Toevallig heb ik voor 'het clubje van Ruth', waarvan ik tegen heug en meug penningmeester ben geworden, ook een rekening nodig. Lastig, want dat clubje heeft geen rechtspositie, dus ik kan er geen aparte rekening voor openen. Maar het is wel raar als ik, nu alom bekend als penningmeester Erna Berg, een rekeningnummer voorstel op naam van J.P. Vijn. Dat moet dus worden veranderd. Ja ja, dat gaat zomaar niet: een afspraak (vrijdag) maken met je persoonlijke begeleider op de bank - ene Mme Brals, zomaar uit de lucht komen vallen en geen idéé wie dat is. Ko moet mee met paspoorten en trouwboekjes en zo. 
Het clubje van Ruth, zoals ik het oneerbiedig noem, want zo heet het hier in huis, is een initiatief om, als nodig, pastorale zorg te gaan verlenen in het Nederlands aan wie daar hier behoefte aan mocht hebben. Trouw, rouw en algehele geestelijke bijstand. Het meest praktische element erin is dat Ruth (predikante) de weg weet als iemand hier onverhoopt te maken krijgt met (plotseling) overlijden van b.v. partner.
De auto maakte in Nederland al een raar geluid. In de garage was er niets te horen en ook onderweg naar Frankrijk was alles OK, maar we waren nog niet terug of het was er weer en werd allengs erger.
Uiteindelijk ging Ko vanmorgen naar de garage hier. 'Direct ophouden met rijden en de auto naar de Toyota-garage laten brengen' luidde het vonnis! Iets met een drijfriem.  Aiaiai ... Dat werd dus wat heen en weer bellen en een bezoekje aan het verzekeringskantoor. 
Zijn wij even blij met de oude auto van Frans en Gita! Die heeft al een heleboel goede diensten bewezen. Die wordt b.v. regelmatig uitgeleend!
En dit alles op een doodgewone dinsdag!
22 september De katten van boven worden echt een probleem. Ik geef ze braaf eten, maar ze komen nu hier in de tuin. Ze zijn lief, maar lastig. Wie komt er een halen? Grijze muis is erg aardig en vrij tam. Het zwartje erachter is schuw, maar laat zich door mij ( en liet zich door Hieke, die de zorg overnam tijdens ons verblijf in Nederland) aaien.
17 september We zijn weer thuis. De reis is goed verlopen, rustig op de weg, onrustig in de auto, want poes zag het deze keer niet zitten! 
Hier is alles OK, de eerste sternbergia's, soort grote gele crocussen, een inheems gewas, bloeien en het staat vol cyclaampjes. Wat bloei betreft is het najaar altijd een leuk seizoen. Het is 's nachts fris, graad of 14, overdag 23° of iets meer en de zon schijnt. Het is weer heerlijk of heerlijk weer. Je mag zelf kiezen.

Het eerste bezoek aan de tandarts zit er ook weer op. Morgen weer, ik heb een serie afspraken tot eind november of zo.




11 september Nooit meer een gewone datum voor onze generatie! 
Zo droog als het in Frankrijk is zo nat is het hier. En zo kan ik me met het grootste plezier bezig houden met het wieden van ons minimoerasje hier. Er woont zelfs een minikikkertje in. In het voorjaar aangelegd en nu al heel verdienstelijk. Deze week heb ik er orchideetjes in geplant, dus volgend jaar moet het helemaal fantastisch zijn!
Vandaag en gisteren trouwens lekker weer.
Zondag gaan we weer rijden!		 8 september Na het vorig weekend was het weer voorbij met het mooie weer: het regent vaak, waait regelmatig en de temperatuur komt nauwelijks boven de 20 graden. 

Dees houdt zich ook hier aan al haar maffe gewoontes: 's avonds een slokje water uit een gebruikt kopje, in de week op het aanrecht. 

31 augustus alweer. Warm en zonnig, zo warm zelfs dat we uiteindelijk met Mieke, die met 2 kindertjes langskwam ter ere van Ko's verjaardag vorige week, maar binnen zijn gaan zitten. 

Het zijn echt kinderen van deze tijd: Roos wist wel raad met de spelcomputer die opa Ko voor zijn verjaardag had gekregen en voor Louis hoef je alleen 'Kinderplezier' in te googelen, de rest kan hij zelf ...
29 augustus Goh, het is al net als bij bridgen: als je daar eens hardop je ergernis over het gebrek aan leuke kaarten uitspreekt heb je geheid de eerstvolgende keer een goede hand. Gisteren op onze site gemopperd over het slechte weer: vandaag schijnt eindelijk de zon. Dus kan er in de tuin worden gewerkt en kan Dees zich overgeven aan een van haar rare gewoontes! (Zie rond 19 juli)
28 augustus Inmiddels zijn we alweer een aardig tijdje in Nederland. Waardeloos weer hier!!! Maar er zijn genoegens. Ik koop b.v. de eerste keer dat we boodschappen gaan doen direct een grote bos bloemen. Deze keer waren het lelies, erg mooi, maar ze ruiken zó naar begrafenis dat ik ze uiteindelijk voor de deur buiten heb gezet. 

We hebben de nodige familie en vrienden gezien, de tuin gewied, auto en bril laten fixen en verder lekkere dingen als haring, macaroni met shoarma en roerbakgroenen, bitterkoekjespudding en boerenkool gegeten! Nu nog een lekker kroketje!

13 augustus Gisteren een afscheidsetentje met Jan en Joke, lekker en gezellig. Ze zijn vandaag weer vertrokken vanaf Montpellier. 
Links: Ko maakte dit aardige portret. Nog maar een halve wenkbrauw, maar het litteken is nauwelijks zichtbaar. Ook weer klaar!
12 augustus Het zwembad is een reuze succes bij gasten, net als trouwens het rode autootje! Het is erg warm geweest de afgelopen maand, maar vandaag is er een heuse, flinke bui gevallen - televisie uit en zo net bij de laatste strafcorner van het Nederlands damesteam hockey ... Alle emmers weer vol. Prima! 
10 augustus Aan de zondagse lunch, stokbrood met kaas, met vriendin Joke en Jan S. die hier een ruime week logeren. Jan is al idioot bruin, want die is niet bang voor een beetje zon en zon was er genoeg. Voorlopig onze laatste gasten, want zondag gaan we zelf naar Nederland voor 3 of 4 weken.

 

3 augustus Warm hoor! Het is in de schaduw bijna 35, maar in de serre hier, allemaal glas, zon erop, maar ramen open!, staat de thermometer op dik 54°. Hier kun je even ervaren bij wat voor temperaturen de jongens in Afghanistan bijv. moeten werken. 

We hebben Adriënne - een dispuutgenoot, die ik lang geleden tijdens de  groentijd van de VVSL ontmoette - en een vriendin van haar te logeren. Even oude herinneringen ophalen. De vriendin, Anje ?, studeerde indertijd ook Engels en vond het, net als ik, vreselijk!

Tijdens het sproeien vanavond kwam er een roofvogel met een riempje aan een poot laag overvliegen en dook bij A&W de tuin in. Sperwer? Ankie had hem of haar ook gezien. 
1 augustus alweer ... 
Voor het vertrek nog gauw even een spelletje. Gisteren de basisregels en nu is de regel ingevoerd van 7-wacht-'s-even en dat is niet altijd makkelijk voor kleintjes! Die kleine aap kijkt al naar kaarten als een bridger in spe. 
Mij rest een grote hoop vuile was, terwijl Ko op weg is naar Carcassonne voor een bezoek aan het kasteel en dan door naar het vliegveld.
31 juli Vandaag een dagje kleinkinderen. Met Roos en Louis naar de Orb, waar een strandje is en uiteraard water. Dan frietjes eten en naar huis,  iedereen een uurtje rust. Vervolgens samen avond-eten en nog een spelletje.

We hadden bedacht dat Roos misschien wel eenvoudige sudoku's zou kunnen maken. Maar wat blijkt: Louis, 5 1/2 jaar oud, blijkt er heel goed in. Hij mist NB nog de fijne motoriek om de cijfers goed te kunnen schrijven - hij schrijft b.v. nog in 'spiegels', kijk maar naar de 7 linksonder in het middelste vakje - maar de puzzels zelf lost hij achter elkaar op.
Zelf zijn naam typen gaat ook prima: LOUIS.5.KOOME

Het kaartspelletje 'pesten' was ook zó geleerd. 

29 juli Elke dag 30+° daar krijg je slaap van!!! Zolang er geen kindertjes of onbekenden in de buurt zijn is poes present. Grappig is dat ze 'm smeert als er een onbekende volwassene aanwezig is, maar toen Hieke en ik vanmiddag even samen naar onze soap keken lag ze gezellig tussen ons in. 
Ko kan trouwens ook nooit lang zijn ogen openhouden op het balkon bij deze temperaturen.

27 juli De boomhut heeft de naam 'Apenhemel' gekregen en apen zijn er genoeg vandaag!
Toevallig zat Mieke met haar kroost afgelopen woensdag in het vliegtuig met de dochter van Bob en Wil Baljon (die mijn mooie broek heeft gemaakt) met haar zoontje Floris. Blijkbaar zaten ze dicht bij elkaar, want Louis en Floris hadden elkaar al gauw ontdekt. Dat gaat vanzelf als je allebei 5 bent.

Vanmorgen kwam Louis zijn vriend tegen op de markt en ja, hoor, hij wilde best komen zwemmen en spelen. Roos zwemt trouwens als een otter!

 

Nog een andere beloofd is beloofd: de leuke wijngaard met klaprozen van een paar maanden terug. We hadden nog altijd foto's op 'antieke' gewone fotoapparaten. Die hebben we deze week laten afdrukken. 16 foto's: 10 euro. Ik had ook een heel stel boodschappen. w.o. 6 onovertroffen repen van Lindt van 100 gram, fruit, paté en macaroni en dat was 6-zoveel. Leve de digitale foto's. Ik heb wel nog een prachtig spiegelreflex-toestel met telelenzen en zo, maar je kunt het aan de straatstenen niet kwijt.
26 juli Beloofd is beloofd: er moet een boomhut gebouwd worden. Het vorige exemplaar is bij de débroussaille verwijderd. Gelukkig is het vandaag niet zo erg heet. Het eindresultaat ziet er gezellig uit. 

De kinderen werken zich uit de naad: ze sjouwen met hout en timmeren; gaan daarna nog uren te water en zijn dan nóg niet moe!!

25 juli Dat was de huidarts. En precies zoals ik dacht: een basaal carcinoom, volstrekt ongevaarlijk, dat wel, maar zoiets groeit. Het was al 3 keer zo groot als toen ik er voor het eerst mee naar de dokter ging. Het is er vandaag uitgesneden en het schijnt een flinke jaap te zijn. Ik hoop niet dat ik er een heel lelijke wenkbrauw aan overhoud - niet dat het veel kan schelen: ik ben toch al getrouwd, zoals de kreet dan luidt! Ik zei dat laatst bij de tandarts toen hij wilde weten welke kleur de kroon moest hebben, van de kies ervóór of van die erachter.  Waarschijnlijk was dat een gebrek aan respect, maar zijn vrouw moest erg lachen!

Ko's kleinzoon Louis, kwam regelmatig even vragen hoe het met mijn hoofd ging, erg bezorgd was hij, heel schattig.
De sterren staan trouwens verkeerd want er gaat een heleboel mis. Moneywise en op andere fronten, zoals deze ingreep. Gisteren ging de broyeur (=poepmolen) boven kapot, dat is een van de vervelendste dingen die hier kunnen gebeuren. Gasten die de wc  boven niet kunnen gebruiken is al vervelend, maar het ding demonteren is al helemáál geen lolletje. Arme Ko! Een nieuwe is duur en hoort tot de minst aardige dingen om geld aan uit te geven, maar de vervanging moet wel meteen gebeuren.!
22 juli Er zaten nogal wat vliegen in huis de laatste dagen. Als je gehinderd wordt door een vlieg in b.v. de woonkamer, ligt de vliegenmepper onvindbaar in de slaapkamer en als je in de keuken last hebt dan ligt hij vermoedelijk ergens in de serre. Wet van Murphy? 
Dus zijn we gisteren vliegenmeppers gaan inslaan in Béziers bij MacDan, de shitwinkel. 9 stuks; ze gingen in pakjes van 3 voor 75 ct. Un truc pour tuer les mouches. ('Attrape mouches' is de officiële naam en er liepen meer mensen op zoek naar hetzelfde artikel) 
Nu liggen er overal ongebruikte vliegenmeppers en geen vlieg meer te zien.

19 juli Nu ik Daisy iedere 2 dagen borstel heeft ze geen rare plekken meer en hoeft ze dus ook geen truitjes meer aan. 
Ze vraagt er zelf om, gaat om mijn benen lopen mekkeren en zo. Het moet op de tafel op het balkon gebeuren en moet je zien wat een kluit haar eraf komt per beurt. En dan is er ook nog het nodige weggewaaid! Het is heerlijk weer, 30+, de zon schijnt, wat wil je nog meer. 
Vanmorgen heb ik boven bij het prieel, dat maar niet begroeit raakt, een druif afgezaagd en een heel mooie campsis geplant. Nou maar hopen dat die wèl wil!

Katten met rare gewoontes:
. Daisy duikt met haar kop in de kussens van de bank als ze met het touwtje wil spelen.
. 's Avonds als we gaan slapen wil zij een gebruikt kopje gevuld zien met water, op het aanrecht, teneinde daar wat uit te drinken.
. Als de temperatuur tussen de 20 en 25 graden is en de zon schijnt wil zij graag beneden in de tuin op het beton onder haar oksel gekriebeld worden. Zij ligt daarbij maximaal gestrekt op haar rug.
. Claire's kat Steve gaat helemaal uit zijn dak als zij rode pepertjes inkoopt. Als ze niet oplet vindt ze ze overal in huis terug. Poes Mimi van Ruth v.d. Waall doet iets soortgelijks, maar dan met sperziebonen.
. Claire's vroegere kat Boss gapte chocola.
. Onze vroegere kat Sita ging af en toe zitten miauwen onder het prikbord in de keuken. Dan moest je de kruk eronder zetten, zij sprong op de kruk en trok dan alle punaises uit het prikbord. Ook liep zij regelmatig 's nachts door de woonkamer te loeien met een blauwe wuppie in haar bek. 

 
Hieke's poes Jezebel presteerde het om met een muis in haar bek yoghurt te eten. 

Heb je ook een leuke? Laat het me weten!
15 juli Kletspraatje tussen broers bij het huisje boven. Ze zijn alweer vergetrokken, richting Avignon. Jammer! Kort, maar heel gezellig.
14 juli Vandaag feest natuurlijk, alles dicht en zo, maar er was een bridgefestival in Montpellier, dus wij daarheen. Vandaag gemengde paren. 

Montpellier is echt een leuke stad. We parkeren altijd onder de grond in een enorme parkeergarage en dan kom je bij het verlaten daarvan midden op het grote centrale plein uit. 
Het was vandaag om een uur of 1 nog erg stil op straat. Toen we uitgekaart waren niet meer, toen was er een soort militaire parade of zo aan de gang. Waar de blauwe parasols staan kun je heerlijk pannenkoeken eten, keuze uit vele soorten!
Het was een sterk veld; in de ratinglijst stonde we op een derde van onderen, dus 2/3 betere spelers. We hebben m.n. in de eerste spellen vrij slecht gespeeld, vervallend in onze overbekende zwakheden, mijn mindere speelkwaliteiten, Ko's wat te optimistische/te pessimistische biedingen. 
Naderhand ging het beter. Uiteindelijk hadden we 51% gescoord en werden we 4e bij de 'handicapés' (d.w.z. dat je een uitslag krijgt die aangepast is aan je rating) en tot ons genoegen op de totaallijst  beter dan de 'augurkenman' hier rechts/streepjes op de foto, een heel goede speler. (Wij hebben een rating van 44, hij van 88) Ooit hebben we op een bridgefeest met hem aan tafel gezeten en toen heeft hij ons ruim een half uur onderhouden over het inmaken van augurken. We zullen nooit meer vergeten dat er 4 zilveruitjes in een potje augurken moeten zitten. 
We kennen heel veel bridgers tussen Pézenas en Perpignan, maar dit was blijkbaar een andere regio, met slechts hier en daar een bekend gezicht zoals een man met een grote baard, die altijd op het podium moet komen; Ko noemt hem altijd kabouter Plop. 
We gingen naar huis met 2 flessen wijn en 3/4 van onze inleg retour, mooi zo.
Thuis troffen we Ko's broer Rob met zijn vriendin, die ons gezellig even komen opzoeken.

9 juli Er is een hele rare ziekte uitgebroken hier: het rotondebouwsyndroom! Toen we hier kwamen wonen was er een rotonde aan de St Pons-kant van St Chinian. Met een aantal wijnstokken erop, heel grappig! 
Maar nu ik vaak naar Babeau rijd, km of 8  (Hieke is in Nederland en haar planten moeten water in deze droge, hete periode) passeer ik 4 rotondes, één vlak voor Gau, het tuincentrum, één bij de coöperative van St Chinian (misschien was die er trouwens al, maar lag hij niet op onze route), die bij de uitgang van St Chinian aan de St Pons zijde en nu een compleet raadselachtige ergens halverwege het stuk vanaf de laatste tot de afslag voor Babeau: die begrijpt niemand. Er is aan één kant een andere afslag naar Babeau, een stille weg waar je nooit iemand tegenkomt, maar verder is er alleen maar de doorgaande route naar St Pons. Er is wel veel terrein vlak gemaakt in de omgeving. Misschien gaan ze een benzinestation bouwen, of een hotel? Een camping?
Op de weg naar Pézenas, we gaan daar af en toe een maandelijkse zondagmiddagdrive spelen, zijn er ook al drie aangelegd in de afgelopen 2 jaar. Joost mag weten waarom. Nu zijn rotondes w.s. duur in de aanschaf, maar je hebt daarna geen stoplichten meer nodig. Niet dat de Fransen zo milieubewust zijn: je ziet bijna NERGENS zonnecollectoren!! Soms aan de straatverlichting.
6 juli Het kledingvraagstuk hebben we als volgt aangepakt: Ko een nette broek met een shirtje met korte mouwen en een jasje mee, stropdas in de zak! Wij vrouwen hebben het makkelijker: het kleine zwarte jurkje is immers altijd goed. Een smaakvol juweel, klaar! Ik had gewoon sandalen aan en schoenen met hak in de auto. Plus een truitje voor als het fris mocht worden en een fles muggenspray! We hadden ons niet druk hoeven maken. Standaard gaan-bridgen- kleding was OK, dames iets feestelijker. 
Het was een héél eigenaardig partijtje! Wij waren min of meer op tijd, 1/2 8, maar er was nog maar één ander stel. Het is dus niet de bedoeling dat je echt op tijd komt en dat klinkt min of meer bekend. Eén meneer kwam wel heel erg laat, met een geweldige smoes, nooit eerder gehoord: hij had die middag een haai gevangen van 50 kilo!
Toen bijna iedereen er was - kwart over 8? - kwam er eindelijk iets te drinken, champagne, en in ijltempo allerlei hapjes erbij: tappenade en foi gras en grote schijven watermeloen. Daarna ging men aan tafel. Voorgerecht rivierkreeftjes (écrevisses?) of grote garnalen, aan ons niet echt besteed, een hoop gefrunnik met je vingers voor een minimum hapje, maar OK. Ze zaten in een gigantische pan, binnen- of liever buitengebracht door Annie's 'gendre'. Wij leerden op school 'beau-fils'. Foto linksboven Annie en haar schoonzoon.
Vervolgens kwam er een speenvarkentje, opgediend met kop met oortjes en al, heerlijk trouwens. Cochon de lait, heette het. Geen groenten of patatjes of zo erbij, alleen vlees. Toen kaas en daarna aardbeientaart met een tompoucherige bovenkant, lekker, lekker!, we hebben tijdens de voetbal (le foot, heet het hier) nog gesmacht naar die dingen.  Vervolgens werd er een grote mand met fruit doorgegeven, maar er waren geen bordjes meer en ook geen messen, dat was dus wat problematisch.
Er waren gelukkig wel wat bekenden zoals Marcelle van de bridgeclub, met de grote rode bloem op haar boezem, en Henry, de grijze kop achter Ko, een gezellige vent, die nu ook een vrouw bleek te hebben. Had ik nooit achter hem gezocht, want hij is met alle dames van de bridgeclub on kissing terms. Ik moet altijd flink bukken!
Tegen een uur of 12 wilden we eigenlijk wel weer naar huis, maar iemand moet als eerste opstaan. Als dat dan gebeurt wil iedereen eigenlijk wel naar huis ...  Je wordt doodmoe van een hele avond in het Frans converseren!!! We kunnen gelukkig inmiddels wel de gesprekken volgen en zelfs af en toe wat adequaat commentaar geven. Maar er zijn dingen die we niet begrijpen en tegenwoordig vragen we dan wat het betekent. Zo werd bij herhaling in een verhaal gezegd: il faut tenir le coup, maar het bleek erg moeilijk uit te leggen (je moet maar gewoon doorgaan).  Een andere: on est dépassé. Ik kreeg de indruk dat het zoiets is als 'je wordt voor het blok gezet' betekent. In zo'n gezelschap van meest mensen van onze leeftijd spreekt zelden iemand Engels, als er een andere taal in de bagage zit is het Spaans. Zelfs vriend Antoine, die marine officier is geweest, spreekt amper Engels. De jongeren kunnen het wel. 
Het was trouwens wel heel gezellig en best een bijzondere ervaring. Nu nog een bedankbriefje in het Frans ...

5 juli Slapeloosheid kan vele oorzaken hebben. Zo zou ik gisteren eigenlijk wakker hebben moeten liggen als gevolg van tobben: we zijn vanavond uitgenodigd op een feest. We waren al een beetje verbaasd over de uitnodiging per telefoon, van Annie Berge van de bridgeclub in Béziers. We speculeerden over de aanleiding voor het feest. Misschien zou zij ophouden met werken en haar 'vignes' overdragen aan een zoon of dochter? Ik viel zowat van mijn stoel van verbazing toen een dag of wat later de schriftelijke uitnodiging kwam. Annie en haar man zijn 50 jaar getrouwd. Zij ziet eruit alsof ze nog geen 65 kan zijn!!! 
Waar valt er dan over te tobben? Nou: ik heb geen idee wat er gaat gebeuren, ik hoop een grote bridgedrive, maar dat zal wel niet. Eten? Waarschijnlijk wel! Dansen?... WAT TREKKEN WE AAN???

Maar nee: gisteren had ik heftige hoofdpijn, niks bijzonders. Een eenvoudig aspirientje was genoeg om uiteindelijk om half 3 vertrokken te zijn ... 
De nacht ervóór had ik een nachtmerrie, type waar je met bonkend hart uit ontwaakt: te bang om op te staan, want je hoort toch duidelijk enge voetstappen in de kamer ... Maar als je niet opstaat en wat gaat drinken of zo, dan gaat die nachtmerrie geheid verder! 
De eerste slapeloze nacht uit een serie van tot nu toe 4 werd veroorzaakt door een ellendig onhoor- en onzichtbaar stekertje (no-see-um) dat tussen half en kwart voor 3 vijf keer toesloeg, waarvan drie keer door de tropendeken heen. Een half uurtje wakker liggen tot de jeuk over is. 
De raarste nacht was nr 2: iemand in de buurt had, dat denk ik tenminste, die dag een ritmebox en een - elektr(on)ische? - gitaar? aangeschaft en kon niet wachten om e.e.a. uit te proberen. Ook weer tussen 2 en 3 uur! De persoon in kwestie kon in ieder geval niet gitaar spelen. Ik hoorde steeds een afwisseling van de d en de a, even stil (de g? de e?, die ik niet kon horen), even pauze - ander ritme aan - en dan weer dezelfde d en a in een ander programma. Ik slaap als een roos bij kraaiende hanen, nachtegalen, kikkers en uiltjes en ook bij thrillers op de TV, maar een gitaar in handen van een klungel: dáár kan ik niet bij slapen! 

4 juli Gisteren vond Ko deze prachtige kever in de serre. Hij zal wel vraatzuchtige larven hebben, maar alla! het is geen alledaagse verschijning. Le rhinocéros méridional = phyllognatus excavatus = neushoornkever?
Gisteren onze halfjaarlijkse oefensessie gehad bij Mike en Mary. Altijd leuk, sommige spellen worden wel 5 keer gespeeld!
Mike en Mary hebben sinds een paar weken een puppy, een dwergschnauzer, nu iets van 12 weken oud, maar net zo klein en grappig als de schnauzer pup die Tinka en ik ooit naar Zimbabwe hebben gebracht. En ze heet: Daisy ... Ik heb een foto gemaakt, maar dat was niks.

1 juli alweer ... Ik vraag me af hoe lang je hier moet wonen voordat je iets van de medicinale circuit begrijpt. Ik heb een plekje in mijn wenkbrauw dat rommelt en rommelende plekjes kun je maar beter niet vertrouwen, toch? Je kunt dat in alle damesbladen lezen!
Het zit er inmiddels al een jaar of 2 en wordt langzaam groter. Inmiddels heb ik het 3 keer aan de huisarts hier laten zien en die zegt:'C'est rien!', maar helaas, ik geloof hem niet. Vriend Frans zegt altijd dat als je ergens ongerust over bent, lichamelijk dan, dat je ermee naar de dokter moet. Dus vandaag maar eens de stoute schoenen aangetrokken en Dubourdieu gevraagd om 'une note pour un dermatologue'. Hij schreef zonder vragen of kijken een verwijsbriefje en dat was het. Betalen hoefde ook niet. Ik moet wel zelf op zoek naar een dermatololoog. Wordt vervolgd.
30+° in de schaduw en poes ligt steeds geheel gestrekt binnen aai-afstand. Op het ogenblik dus tussen 2 computers in. Ze heeft een conflict gehad met een van die van boven, de zwart/witte, resulterend in een beschadigd oor en een oog dat niet helemaal lekker is, maar dat is wel vaker. De aanvaringen vinden meestal plaats in de tuin en kost mij geplette planten!

Er vliegt nu een 2e generatie van de koningspage, als koninginnepage, maar dan met streepjes. Deze vlinder heeft de grappige gewoonte om vliegertje te spelen. Ik heb al meer dan eens gezien dat hij, zo te zien puur voor de lol, heen en weer wiekt (een beter woord is er niet) op een open plek tussen bomen. Ik kan er naar blijven kijken. De eerste keer dat ik het zag was bij mijn (ex-)zwager Louis in Noord Frankrijk, toen Claire een jaar of 11, 12 was en het leek alsof de vlinder tussen hoge heggen met haar aan het spelen was, enig!
27 juni Vandaag wat minder warm, maar toch nog altijd iets van 32°. Vanmorgen zijn we even bij Rob en Hieke wezen kijken, naar hun nu in de crépis gezette huis, dat er nu erg mooi uit gaat zien. 
De mensen van het werk waren de boel aan het opruimen en het gesprek kwam even op 'de Deen'. Dat is een stinkend rijke figuur, die ongeveer de hele heuvel van Pierrerue heeft gekocht, een bron is van fantastische verhalen en speculaties. Zo wordt verteld dat hij meer dan een miljoen heeft neergeteld om de rotsgrond op te blazen, uit te hakken en wat dies meer zij om het terrein bouwrijp te maken en dat hij een degelijk hek van 9 kilometer heeft laten plaatsen om zijn bezit heen. Zijn stulpje, met een woonoppervlak van 600 vierkante meter, wordt uitsluitend gebruikt voor vakanties in het jachtseizoen, wanneer hij met vriendjes (en misschien ook vriendinnetjes) de wilde zwijnen binnen dat hek komt decimeren. Er is zelfs een heliport gebouwd om bevriende ministers e.d. in te vliegen en dat verleent natuurlijk ook de nodige status aan Pierrerue!!!
26 juni 3 uur 's middags, 32° graden in de schaduw ... Daar krijgt een mens slaap van!

Er is hier een vlinder, die het meest lijkt op een rouwmantel, maar net iets anders: donkerbruin met oranje banden langs de uiteinden van de vleugels. Je ziet hem niet erg vaak. Deze vlinder is dol op overrijp fruit, dus toen ik laatst vieze perziken had heb ik ze buiten gezet en ja hoor, binnen een paar minuten zat er een op. Ik had er natuurlijk wel eentje zien vliegen die dag. Helaas houdt het beest de vleugels bijna altijd opgeklapt als hij zit. Ik heb wel 10 minuten staan wachten om een betere foto te kunnen maken, maar dat is niet gelukt. Hij heet charaxes jasius, Nederlandse naam Pasja, maar hij is kennelijk zo schaars dat in mijn Thieme (uitgebreide) vlindergids niet wordt vermeld. Wie weet komt er nog eens een rotte appel, gevolgd door een betere foto, langs!
21 juni Luie zomermiddag met een boekje en de puzzels en een kopje thee en natuurlijk Daisy, die altijd graag in de buurt van het personeel verblijft! Nu ik haar om de 2, 3 dagen borstel gaat het erg goed met haar vacht. 
De Volkskrant Sudokumix is trouwens lekker moeilijk! 

We haalden de krant hier in het begin van de week: ze hadden een foto van ons tweeën aan het werk uitgekozen bij een verslag over het festival van Narbonne!

6e tak gespot, een kleine bruine. Gek hoor, andere jaren zag ik er meestal maar één of twee.

19 juni 2 cigales gehoord vandaag. Echt zomer dus. En al gauw te warm om buiten veel te doen ...
18 juni Eindelijk zomer!!! Topje aan en zweten bij het werk in de tuin. Het werd tijd.
Wandelende takken zijn supersaai, maar het is wel een hele sport om ze te spotten: inmiddels 5 in de kwee: 2 grote bruine, 2 middelgrote gele en een vrij kleine groene. Ze beginnen w.s. groen en verkleuren naarmate ze ouder worden. 
17 juni Voor het lekkere weer moet je hier dus even niet zijn, maar volgens het weerbericht begint morgen de zomer. Vanavond komen Rob en Hieke hier weer naar het voetballen kijken, ook gezellig. Als 'we' de finale halen gaan we hier een Nederlands feestje bouwen.
16 juni Met het bridgen hadden we 175 euro gewonnen. Vanmiddag moest ik naar de tandarts, zoveelste van tig afspraken. Deze keer was het mogelijk betaaldag en voor de zekerheid had ik dit prijzengeld maar even in mijn portemonnee gestopt. Ja hoor: 168,45! 

Je kunt zeggen wat je wilt van niet in Nederland wonen, maar in Z. Frankrijk ben je tenminste zeker van tenminste 5 maanden zomer. ....??? Het is half juni, dus van die 5 is al anderhalve maand verleden tijd en het is nog steeds koel, met af en toe een warmachtige dag. 
Daarom niet getreurd. Ik heb vandaag een hop gezien en een zwartkop grasmus. Die zingt bovenin een struik een onduidelijk liedje. Het laatste wist ik nog niet. Ik ken hem van zijn tikkend waarschuwingsgeluid en in de winter zie je hem ook dikwijls. Verder heb ik verrukt staan luisteren naar een zingende merel op eigen terrein. Hollanders halen hun schouders op, maar hier is een merel schaars en heel schuw! Ik heb ook weer een bergfluiter gehoord, maar die heb ik nog nooit gezien. De gekraagde roodstaart laat zich nog steeds horen, maar niet meer zo dicht bij huis.
In de Japanse kwee wonen minstens 4 wandelende takken, zo blijkt. Het zijn bladetende,  bijzonder saaie beesten, lang niet zo leuk als bidsprinkhanen die je met priemende oogjes in hun draaibaar, hartvormig kopje zo doordringend kunnen aankijken. Bidsprinkhanen heb ik dit jaar nog niet gezien.
Zonder foto's wordt een website ongezellig. Daarom een plaatje van een zelfgezaaid anjertje. Mooi hè?
14 juni Vandaag was het wat somber en regenachtig, en gezien we gisteren 50 euro hadden overgehouden van het spelen in Narbonne + 2 flessen (naar men zegt) lekkere wijn, konden we vandaag van die 50 euro nog wel een keer gaan spelen. Nu was het dus 'open', d.w.z. paren in alle gewenste samenstellingen, meestal levert dat een wat sterker veld op.  
Het ging eigenlijk wel weer aardig. Er zijn wel vervelende mensen bij, mensen die niet groeten bij het begin van een ronde, niet als ze weer weggaan (we zaten NZ, dan blijf je zitten, OW-paren wandelen rond) en voor/na het spelen praten ze alleen maar met elkaar. Hoogst onbeleefd!
In de één na laatste ronde viel de elektriciteit uit en zaten we in het donker. Da's weer eens wat anders! De rest van het toernooi werd afgelast, de resultaten in het clubgebouw (het festival vindt plaats in een grote tent) uitgerekend en dat duurde tamelijk lang. We vielen onverwacht weer in de prijzen: 6e van de aanwezige tweede klasse spelers. Mike en Mary, onze partners in de viertallenwedstrijden, waren 5e in dezelfde categorie. Hebben we met 2 dagen vnl leuk spelen 75 euro verdiend en 4 flessen wijn, niet gek, toch?
13 juni Vandaag was het bridgefestival in Narbonne. Gemengde paren, d.w.z. per paar één man en één vrouw. Mannen zitten noord of west, vrouwen zuid of oost. 2 vrouwen in een paar mag ook, maar 2 mannen niet. Je reinste discriminatie! Wij zijn niet zo goed in parenwedstrijden, want dan moet je spelen voor de overslag en extra risico nemen om die eventueel binnen te halen. 
In het begin ging het heel goed. We kregen ook wel eens een cadeautje, zoals b.v. van een mevrouw die een kaart liet vallen, in dit geval Aas, die zowel haar partner als Ko had gezien. Bij zo'n ongeluk roep je de wedstrijdleider. Die besliste - volgens de regels - dat de mevrouw mocht bieden wat ze wilde, maar dat haar partner één keer verplicht moest passen. Heel zuur voor hen, want zij opende 1 en wij wisten niet hoe snel we moesten passen: 1 +5, slem gemist. Het lijkt heel onsportief, maar zoiets kan ons ook overkomen en gelukkig waren deze tegenstanders geen beginnelingen, die er vaak moeite mee hebben als er een arbiter bij wordt gehaald. Als het een kleine kaart was geweest, lager dan de 10, dan was er niet zo'n zware straf geweest, het was dus puur pech voor hen!
Later in de wedstrijd hebben we wel wat steken laten vallen, maar we eindigden als 15e in het veld van 90 paren, dus lang niet slecht. Op zo'n toernooi komen heel wat 'broodbridgers' af: er valt geld te verdienen. Vaak sterke spelers! Omdat we als eersten van de aanwezige spelers van de club van Narbonne eindigden kregen we 100 euro en hadden daarmee we onze inzet verdubbeld. Gelukkig deze keer geen beker ...
11 juni Gisterenmiddag moesten we dus naar de bank, maar gecombineerd met de dierenarts, want we hadden een oproep gekregen voor de vaccinatie van Spriet. Die wordt, met al die katten in de buurt tegenwoordig, geënt tegen iets gevaarlijks, leukemie of aids of zo. Maar, zo bleek toen we kwamen, dat hoefde pas in oktober. Raar hoor in één dag: excuses gaan maken bij de tandarts voor een nagelaten, afgesproken bezoek en excuses van de dierenarts voor een onterechte oproep! 
10 juni Het is al zeker 25 jaar geleden, dat ik een afspraak vergat met mijn tandarts in den Haag. Ik weet nog dat ik voor een consult moest betalen, maar dat ik ook nog op mijn donder kreeg en dat ik toen gezegd heb: 'Ik betaal of ik krijg op mijn donder, maar niet allebei' en dat hij toen moest lachen en zei: 'Je hebt gelijk' en - uiteraard - koos voor betalen!
Ik zit hier in een hele serie afspraken met de tandarts. Ik maak zelden afspraken voor maandag, onze bridgemiddag in Béziers, maar helaas: ik ontkwam niet aan de maandag en in mijn hoofd moest ik dus vorige week maandag om 9 uur 's morgens voor het eerst aantreden. Gelukkig wees Ko mij op tijd op het feit dat het dinsdag moest wezen. Toen ik toen klaar was, zei de tandarts hier: 'Tot volgende week, maar dan om 3 uur 's middags' (ja hoor, in het Frans) en dat prentte ik in mijn hoofd: dinsdag, 3 uur 's middags. Maar ... dat had maandag, gisteren, moeten wezen en toen zaten we lekker te kaarten in Béziers (1ste). Dus vanmorgen ben ik erheen gegaan met duizend excuses en mijn portemonnee. Maar hier hoef je niet te betalen voor een vergeten afspraak!! Ik zal volgende week - nog afspraken genoeg - bloemen of zo meenemen.
Ik had nog allerlei andere dingen te doen, o.a. het openen van een spaarrekening bij een andere bank. Vanwege die twee-eurostukken, vorige maand. Maar dát ging zomaar niet: ik moet meenemen:  1) van ons allebei een carte de séjour, 2) een trouwboekje en 3) een rekening van de EDF = elektriciteitsleverancier! Om er geld te mogen brengen!!!
Hebben jullie ook zo genoten van het voetbal gisteren? Wij hadden helaas geen oranje tompoezen, maar het grote scherm maakt veel goed.
8 juni Karin, een vriendin van ons hier heeft iets met roodstaartjes. De zwarte roodstaart komt hier veel voor en nestelt graag in de buurt van mensen. In ons eerste jaar hier zat er een in het local technique. Karin heeft nu een nestje met problemen in de garage. Ze voert ze bij met maden, gegrepen met een pincet en even in water gedompeld voor de vochtvoorziening. Later helpt ze de kleintjes door de eerste moeilijke weken door ze af en toe wat extra's te geven. 
Vader zwarte roodstaart is bijna helemaal zwart met een roodbruine staart. Hij zingt een klein liedje, gevolgd door een geluid dat klinkt alsof je twee kiezelsteentjes over elkaar wrijft.
De gekraagde roodstaart zit hier ook en broedt ergens hier vlakbij. Ik hoor hem nog dagelijks, maar het wordt minder. Prachtig vogeltje met een klein, wit petje. Veel moeilijker te zien!
Een enkel keertje kom je hier een wandelende tak tegen. Hieke zag hier vandaag dat een halfwas groen geval werd aangevallen door een wesp, die er één poot aftrok en vervolgens de poot opat. Bij een volgende vervelling krijgt zij een nieuwe poot. Ik heb dat fenomeen voor het eerst waargenomen bij een bidsprinkhaan die ik op mijn balkon verzorgde in Nigeria.
Bijna alle wandelende takken zijn vrouwtjes, die aan parthenogenese doen (voor wie dat geen bekend verschijnsel is: ze hebben geen mannetjes nodig voor hun eitjes en vervolgens jongen; bladluizen hebben ook zoiets, maar die zijn levendbarend. 
Ik heb mevrouw groene tak even verplaatst tot de wesp verdwenen was, een foto gemaakt en haar weer teruggezet op de plek waar ze woont: ik had haar daar al vaker gezien. Foto links onder.
In de Japanse kwee tegen de trap beneden woont er ook een. Die heb ik vroeg in het voorjaar voor het eerst gezien als larfje van niet groter dan anderhalve cm en die is nu uitgegroeid tot een stevige, bruine tak! Rechtsonder. De Japanse kwee is normaliter het terrein van de Truus van het jaar, maar die heb ik nog niet gevonden. Een vraatzuchtige bidsprinkhaan is geen goed gezelschap voor een wandelende tak, dus t.z.t. moet ik daar een serieus over nadenken.
7 juni Groot hoor! Wel erg leuk met tennis, dus het voetballen zal ook wel interessanter worden! Nou ja, het blijft hier maar pet-weer, 19 graden, half bewolkt, veel wind, het lijkt echt nergens op. Het is één keer 25 graden geweest, ergens eind april. We zijn blij met de enorme TV en de a.s. voetbalwedstrijden!
3 juni Wij hebben gisteren iets héél ergs gedaan ... Onze TV is NIET kapot en we hebben toch een andere gekocht: groot, plat scherm, nog net voordat volgende week het VOETBALLEN begint. Haha, dat hadden jullie nooit van ons gedacht! Nou maar hopen dat we de rest van de maand nog genoeg te eten hebben. Heeft er nog iemand een ander TV toestel nodig? Het weer knapt eindelijk op, maar echt geweldig is het nog niet.
31 mei De meeste vrouwen weten w.s. direct waar je het over hebt als je melding maakt van het bruine jurkje dat Julia Roberts draagt in Pretty Woman. Daar is het een beeldschone creatie van linnen, mouwloos, gedragen met een grote platte hoed. Een onsterfelijke creatie, die ons vrouwen doet verlangen naar bruine jurkjes met witte nopjes.  Behalve dan dat die nooit ergens te vinden zijn, sterker nog, zelfs zulke stof kom je nooit tegen. Ik kan het weten want ik heb er werkelijk járen naar gezocht.
Maar laatst kwam er een catalogus van een supertruttig postorderbedrijf, Bon Prix, in de bus, met een gestippeld bruin jurkje in de aanbieding. Door een handige fotograaf op een aangenaam jeugdig typje gekiekt, maar nog altijd ... truttig. Ik heb het plaatje 2 weken op tafel laten liggen en heb het toen toch maar besteld. 
Het kwam vanmorgen. Eerst die stomme strik aan de voorkant er maar eens af; dan de mouwen, van het soort dat vroeger bij mij thuis Lidwinamouwen heette, een centimeter of 10 korter maken, het afgeknipte stukje gebruiken om de lijzige V-hals op te vullen, een ceintuur van 25 jaar geleden opzoeken et voilà! een aardig bruin jurkje! Ideaal voor vakantie, stretch tricot.
Er is een reclame op de TV tegenwoordig, gaat over je 5 beste vriend(inn)en met korting bellen, eerst een knul die van geel hield, nu een meisje dat al haar kleren 'customiset'. Gisteren vroeg ik aan Ko wat dat eigenlijk was. Ko weet alles: gekochte kleding aan eigen ideeën aanpassen. Op mijn ouwe dag ben ik, haha, een vrouw van deze tijd: customised jurkje!!! Het weer blijft trouwens nog steeds WAARDELOOS!
25 mei Zuid Frankrijk en wij hebben de KACHEL aan. 16° en regen! Sneu voor Tinka die hier een paar dagen is en morgen alweer naar huis moet.
18 mei Vandaag een dagje 'vide grenier' gedaan met Hieke in Cessenon. Het was 's morgens nog wat koud met vrij stevige wind, maar later werd het echt lekker. Als je veel vraagt verkoop je niet, dus veel hou je er niet aan over, maar het ruimt wel lekker op. En er komen natuurlijk allerlei bekenden langs, best gezellig.
17 mei Het is hier prettig om te zien hoe hard er gewerkt wordt, b.v. door de mensen van je aannemer. Maar de 'service' laat veel te wensen over (behalve bij Darty). Als je een brief schrijft om je ergernis over het een of ander te uiten of om op andere mogelijkheden te wijzen krijg je NOOIT antwoord. Ik heb er bij postorderbedrijven nog al eens mee te maken gehad. Betalen en verder kun je dood vallen!
Bij de bank moet je tegenwoordig alles zelf doen. Zo krijg je hier nog al eens een cheque. Volgende week krijgen we er een, tegemoetkoming in de kosten voor onze trip naar Toulouse. Dan moet je alle gegevens van en over die cheque invullen op een papier en dan cheque en papier in een envelop deponeren in een of andere gleuf. Met munten gaat het al net zo.
Nu bewaar ik al meer dan 50 jaar één soort munten in een of ander potje en als ik er genoeg heb breng ik ze naar een spaarrekening. Geleerd van Poe, mijn wijze buurvrouw in de Scheepmakerssteeg, die me liet zien dat alles wat menselijkerwijs mogelijk is ook werkelijk mogelijk is. Met dubbeltjes spaarde zij haar grote reis naar Australië bij elkaar. Daar deed ze járen over, maar ze ging! 
Ik ben net zo met dubbeltjes begonnen (naar Parijs!), maar tegenwoordig werk ik met 2-eurostukken. Gemiddeld levert dat per maand 50 euro op, die ik dan van de 'tirelire' overhevel naar een spaarrekening bij de CA. Daartoe moet je de munten in een plastic zak doen van de bank, je gegevens op een papier zetten, dat erbij doen en dan in een of andere bak storten. 
Tot mijn stomme verbazing zei een baliemedewerkster, wie ik om nieuwe plastic zakken vroeg, dat ik de munten langer thuis moest bewaren omdat er bij zo'n kleine hoeveelheid - ik had er 40 - een risico was dat ze onderweg ergens verloren zouden kunnen raken!!!! Zo veilig als de bank in Frankrijk? En nu ben ik het laatste plastic strookje ook nog kwijt!

Wat het huis van Gisèle betreft is er meer bekend: verkocht aan 2 Nederlandse mannen, die er een zwembad (waar? hoe?) bij gaan bouwen. We hadden gehoopt dat ze konden bridgen, maar nee.....

15 mei Zo, dat was Toulouse en de laatste competitie voor dit seizoen. En het ging lang niet slecht: we eindigden als 6e, terwijl onze  'rating' 16e was. We zijn dus heel tevreden. Dit keer geen spelletjes die het vermelden waard zijn.
Op de heenweg zagen we iets leuks: een behoorlijk grote wijngaard, waarin de rijen druiven werden afgewisseld met rijen omgeploegd/kaal en rijen klaprozen. Zag er heel fraai uit. Helaas waren we vergeten een fototoestel mee te nemen, maar omdat dat ook problemen ging opleveren t.o.v. het bij te houden 'beddenboek' (in elk hotel o.i.d. een foto van het bed waarin we slapen!) hebben we een wegwerp camera gekocht om daar de gewenste plaatjes mee te maken. Zo'n camera werkt nog ouderwets met een rolletje, dus het kan wel even duren eer we een foto voor deze site geregeld hebben, want op de terugweg hebben we ter ere van de bijzondere wijngaard dezelfde route genomen. En een foto!

6 mei Gelukkig weer thuis en wat is de tuin mooi op het ogenblik!. En eindelijk weer een potje kaarten, al ging het gisteren niet geweldig. We zullen even 'bij' moeten spelen, want volgende week moeten we naar Toulouse. 
Hier is niet veel bijzonders gebeurd, behalve dat het huis van Gisèle - aan het eind van ons straatje - verkocht is: aan Nederlanders, hebben we vernomen, maar hoewel we regelmatig op de loer liggen om te zien wat er bij de buren aan de hand is, weten we hier het fijne nog niet van ... Het is niet zulk mooi weer, bewolkt en een beetje motregen, temperatuur ongeveer 18, schat ik. Daisy is trouwens weer van de trui af. 
23 april. Bij het omwerken van de tuin, stuitten we op een voorraadkast van (waarschijnlijk) een familie muizen. In een ondergronds holletje was de wintervoorraad aan hazelnoten opgeslagen. Kennelijk waren ze vergeten dat ze er lagen, want inmiddels begonnen de noten al uit te lopen. Verstoppen  Vlaamse gaaien dit trouwens ook niet noten als wintervoorraad? 

In Frankijk was de lente nog niet helemaal uitgebarsten. Het regent zo om de andere dag vrij veel, het is winderig, maar minder guur dan 2 weken geleden. Vandaag begint het er op te lijken. Daisy waagt zich af en toe buiten maar blijft toch het liefst in de buurt, liefst met een eigen muis. 
17 april. De vrouwen zijn een paar weken in Voorthuizen, de tuin in orde te maken. Behalve het grondwerk wat gedaan moet worden, krijgen ze gelegenheid genoeg om zich te vergapen aan de enge dingen die sommige mensen voor hun tuin verzinnen. Voor sommige tuinliefhebbers is het een echte horror show om de bonte verzameling tuinkabouters, vogelhuisjes, molentjes, wit grind, apenbomen, kunstig geknipte bomen te zien. Aan de andere kant: ook dáár beleven veel mensen plezier aan, en het is maar goed dat niet iedereen dezelfde smaak heeft. 
11 april Vanmorgen in alle vroegte naar Spanje om Gita en Tini naar het vliegveld te brengen. Jammer dat ze alweer naar huis gingen, maar wel begrijpelijk: het tamelijk pestweer voor april: 10° en flinke wind.
10 april Zojuist het (bridge)kampioenschap Senioren Gemengde Viertallen Languedoc-Roussillon gespeeld. Dat waren twee dagen hard werken. Na 3 ronden op de eerste dag stonden we op de 8e plaats, terwijl zich 8 teams (van de 18) voor de inter-regionale kampioenschappen LR-Pyreneeën zouden plaatsen. De 3 ronden vandaag verliepen als volgt: in de ochtendzitting leden we een ernstig verlies waardoor we naar de 11e plaats zakten. De tweede ronde speelden we gelijk en behielden helaas de 11e plaats, zodat -als we ons wilden plaatsen- we in de laatste ronde serieus zouden moeten winnen en dat deden we ook. We konden 25-4 schrijven (meer dan 25 punten kun je niet winnen) waarmee we uiteindelijk 7e werden. We kregen ruim gelegenheid om na te genieten want op de autoroute van Sète naar Béziers was een ongeluk gebeurd, waardoor we 2 uur in een file hebben gestaan. 
Dat wordt dus volgende maand weer naar Toulouse voor de halve finales (met schermen over de tafel!).

Tegen het paar Boutsicas, heel aardige mensen trouwens, hadden we een grappig incident. Ko opent 1 klaveren, rechts van mij 1 Sans Atout, ik grijp mis in het bakje met biedkaartjes en leg 1 neer en dat is een onvoldoende bod, waarvoor de arbiter in actie moet komen. Die vraagt aan Mw Boutsicas: 'Accepteert u het bod?' 'Ja' zegt ze en legt - geheel volgens de regels - vervolgens 1 Sans Atout neer! Waarop iedereen in lachen uitbarst. De tweede arbiter komt erbij en er wordt besloten dat de eerste 1 sans bieder het contract gaat spelen, en het met een overslag plus één maakt! Helemaal terecht: 1 sans + 1 sans is 2 sans, toch?

Over het bridgen zelf: het laatste spelletje was erg mooi. Misschien kan een niet-bridger dat ook zien. Erna heeft met alleen maar 3 Azen nèt 12 punten, maar wel een 6 kaart harten, een rottig handje. Ze opent 1. Zuid volgt 1.  Ko biedt 1 Sans Atout waarmee hij opvang in schoppen belooft. Erna gelooft niet in een SA contract en loopt weg naar het misschien betere 2 contract. Zuid biedt nog eens 2 (ook al op zo'n rottige 6 kaart), een bod dat naar Erna uitloopt en zij doubleert. 
Ko komt uit met 10 (waarschijnlijk een singleton, anders had hij nog wel geboden) voor Erna's  Aas. Via 2 (vraagt om klaveren na) krijgt hij zijn introever. Klaveren na voor Erna's Aas. Die geeft hem nog een introever, nu met 8 (vraagt om ruiten na), ruiten na voor het Aas en nog een introever, nu met 6 en dat betekent: ik ben uitgepraat. De leider kan niks doen. Ko krijgt nog een klaverslag voor 2 down: 500 punten, wow !
Een fantastisch voorbeeld van het 'gesprek' via kaarten. 
Zij kwetsbaar, Wij niet, Schoppen troef

Noord
V10
HB95
B92
7532
Ko
HB9
10
H10854
VB106

Erna
53
A87632
A76
A4

Zuid

 
A87642
V4
V3
H98
Voor de niet bridgers: als een 2/ bod ongedoubleerd gemaakt wordt krijg je daarvoor 110 punten. Maar als het gedoubleerd gemaakt wordt levert het  470  of 670 op, inclusief 50 voor de 'belediging'. Daar staat tegenover dat down gaan (het niet halen van het contract) ook meer kost: 100 of 200 voor de eerste downslag, maar de volgende zijn 200, resp 300 per slag extra!
Een doubleerder moet dus zeker zijn van wat zij of hij doet, anders wordt het een duur avontuur. 
5 april Zo wordt een gewone zaterdag al gauw een Zoeterwouds onderonsje, met cryptogrammen, stokbrood en kaas  en natuurlijk een heerlijk glaasje witte wijn. Het is wel lekker weer, maar het waait en dan wordt het toch gauw te koud om buiten te zitten. 

2 april Vandaag onze bridgemiddag in Narbonne. Niet echt spectaculair, maar er was een groot slem (alle slagen) te bieden/maken en dat komt niet vaak voor! Misschien een keer per jaar. Bovendien had niemand anders het geboden, uiterst bevredigend.
Morgen komen onze eerste gasten dit jaar, Gita en Tiny. We gaan hen halen in Spanje!

 
30 maart Het heeft niets met ons leven hier te maken: deze meesterlijke foto kreeg ik vandaag van iemand toegestuurd en ik wil hem graag weer aan anderen laten zien! 

Het regent, mooi zo; ik heb laatst gezaaid.
29 maart Vandaag weer eens heerlijk weer, zon, geen wind, 20° of meer. Lekker in de tuin werken en zo. Aan het eind van de middag een wandelingetje langs de wandelroute die bij het kerkje in Pierrerue begint. Het begint met een stukje 'bos' waar iemand ongegeneerd aan landjepik doet. Zij kijkt niet op een metertje! Het gootje is kant van de weg en het pad is nog net rechts te zien.

 

 

 

Hier groeien blauwe druifjes en vogelmelk in het wild. Ik heb wel eens een bolletje van de vogelmelk opgegraven, maar het is niet aangeslagen. 

27 maart Zo, weer een kies eruit. Getver! Er zat een abces, dus geen wonder dat het zoveel pijn deed ... Ik kom er echter tegenwoordig nooit zó maar vanaf bij de tandarts: voor het trekken maakte hij een foto en op de foto alweer nieuwe narigheid. Volgende week gaat het vervolgtraject van start. Slecht voor onze portemonnee ook, want de kroon die vorig jaar nog 500 was is nu 520 en we kunnen dus alweer gaan sparen voor de volgende! Gelukkig werkt de pijnstiller die ik heb gekregen erg goed. Ik ben de ellende van Kerstmis j.l. nog niet vergeten!
26 maart  Af en toe krijg je een heel bizarre hand met kaarten. Vandaag was de beurt aan Ko: hij kreeg een hand met alleen maar rode kaarten: 7 harten en 6 ruiten. Meestal zijn dat moeilijke handen om te bieden, maar hier werd het wat makkelijker én leuker gemaakt. 

West opende 1 waarna Ko eenvoudig met een conventioneel 2SA bod een hand met minstens 5 harten en 5 ruiten kon aangeven. Erna gaf haar voorkeur voor ruiten aan waarna Ko 6 neerplofte. Dat is niet zo'n wetenschappelijk verantwoord bod, maar wel leuk om iedereen (ook de partner) de stuipen op het lijf te jagen. Met open kaarten is het contract makkelijk down te spelen, maar nadat West A startte en klaveren vervolgde kon West H er uitgesneden worden. Met of nakomst kan de hand niet bereikt worden! Zonder ha moest west  kiezen en met haar hand was klaveren logisch. Een leuk spel, en goed om op te warmen, want de verwarming op de bridgeclub was kapot. De helft van de spelers zat met de jas aan te kaarten. Kou lijden dus en dat terwijl de aarde opwarmt ...
Niemand kwetsbaar

Ko
-
HVB10987
AVB764
-
West
10964
A
H52
HV863

Oost
AV853
542
3
B974

Erna

 
HB74
63
1098
A1072
Biedverloop

West

 Ko 

Oost

 Erna
1 2SA dbl 3
pas 6    
25 maart  Vrij laat in 2007, oktober moet het geweest zijn, want Frans was hier met zijn broer,  kwam een raar kleurtje rups op het muurtje langs de trap zitten En in de loop van de volgende paar dagen veranderde hij in een pop. Ik heb er een geranium naast gezet om hem te beschermen tegen een langsschurende jas b.v. of een vraatzuchtig vogeltje. De rups leeft op sleedoorn, zegt het boek. Ik weet geen enkele sleedoorn in de buurt!
Vandaag is hij uitgekomen: een koningspage, in het Frans: le flambée. Het duurde vrij lang voordat hij zijn vleugels voldoende had opgepompt om weg te kunnen vliegen, dus kon ik mooi wat foto's maken.De stakker vindt niet veel te eten, vrees ik, het is nog altijd koud en de valeriaan, goede voedselbron, bloeit nog niet. Wat moet het gek zijn om in de winter op een muur te gaan zitten en dan in het voorjaar als iets heel anders wakker te worden. En dat er dan van je verwacht wordt dat je kunt vliegen. 

23 maart, Pasen 2008. Het voorjaar schijnt er aan te komen, want de bomen beginnen groen te worden. Alle amandelbomen hebben al volop gebloeid, behalve die van ons: die vond het kennelijk nog steeds te koud. 

Buiten waait het nog steeds, maar minder hard dan voorspeld was. 

Nou ja, ook binnenshuis kunnen we ons heel goed vermaken: cryptogrammen, legpuzzels, paaseieren en natuurlijk gefrunnik aan de computers. Leve het internet !! 
21 maart Net als vorig jaar en min of meer op dezelfde datum is het nu winter: koud met harde wind en klapperende luiken. Ondergoed, hemdje, legging, sokken, broek, trui en vest en nog koud, zelfs binnen! Kleding, die ik behalve rond kerst in Nederland, nog amper gedragen heb. Ik háát dit weer. 
Vandaag luister en kijk ik de Mattheus in een heel aparte uitvoering; kleine bezetting, van elke benodigde stem één. De uitvoerende dragen sobere kleding, de evangelist b.v. zit op een stoel aan een tafel en draagt  een rood geruit hemd. De leden van het koor staan of lopen soms door elkaar. Het indrukwekkendst vind ik elke keer de grote aandacht van alle betrokkenen en de enorme intimiteit. St George Theater onder leiding van Goodwin. Mooi.  
19 maart Gisteren en vandaag hadden we competitie in St Cyprien. Ver weg, in de buurt van Perpignan. We hadden een slechte start en verloren de eerste 2 partijen van 7, waarvan één tegen een team waar we gewoonlijk van winnen. Maar de 3e wonnen we met een flinke winst, zodat we van de onderste plaats naar de 4e verhuisden. Er waren 8 teams en 3 zouden er promoveren naar de volgende ronde. Vandaag ging het goed en wonnen we van het team op de 2e plaats - sterke spelers - speelden gelijk tegen het 1ste team - sterke spelers -  en wonnen van de 2 andere, maar dat waren zwakkere teams. Uiteindelijk werden we 3 en zijn dus door naar ronde 2. Het team dat als 4e eindigde mocht toch door, leuk: het team van de mevrouw in het roze ... Hard werken hoor: we moesten om even over 6 op vanmorgen, half 8 weg en na achten 's avonds weer thuis. Moe, maar tevreden, wat je noemt.
15 maart Zo mooi als het gisteren was - zon, geen wind, 23° - zo grijs is het vandaag. Regen! Ik kan het altijd wel waarderen, maar Rob en Hieke vinden het vast niks. 
Vlak voor Pasen beluisteren we alle passiemuziek. Nu staat de 'Lucas' aan. Wonderschoon! Bijzonder is dat veel koralen beginnen met één stem en dan een strofe voor het koor en zo nog een paar keer. Je begrijpt niet waarom Lucas en Marcus niet bekender zijn. M.n. Lucas vind ik net zo mooi als Mattheus of Johannes. Wat heeft het Kruidvat mij indertijd een plezier gedaan met deze aanbieding: alle vier de Passionen van Bach voor bijna niks. 
11 maart De pot met goud staat vanaf heden in Babeau, da's duidelijk te zien! Het blijft een beetje onaangenaam weer, af en toe harde wind, een beetje regen zo nu en dan en geen temperaturen om van te genieten. 

Maar als het goed is is mijn vriendin Hieke gisteren hierheen geëmigreerd en dat is uiterst verheugend. Ik zie ons al naar allerlei tuinen en kwekerijen gaan! En samen onkruidjes uittrekken is ook altijd stukken gezelliger dan in je eentje. Bovendien zijn onze Nederlandse buren gisteren weer teruggekomen.

We hebben gisteren gezien in dat de laatste competitie waar we in spelen, volgende week ergens bij Perpignan, maar 8 teams meedoen en er maar 3 doorgaan. Er zijn 2 teams bij, waar we meestal van winnen ...
9 maart De webruimte bij Wanadoo was bijna vol, dus hebben we de website ondergebracht bij een hosting service met een eigen domeinnaam. Voortaan is deze site bereikbaar als www.vijnberg.fr, maar op de oude naam komt een verwijzing met automatische door-linking te staan. Ook de specifieke sites over Tuinieren, Poppen en Bridge verhuizen naar respectievelijk www.midi.vijnberg.fr,  www.poppen.vijnberg.fr enwww.bridge.vijnberg.fr  
5 maart Gisteren en vandaag competitie gespeeld, maar het wilde niet lukken. De 2 sets gisteren verloren, waardoor we onderaan stonden. Vandaag de eerste gewonnen tegen de dame in roze, maar 4 en 5 weer verloren, zodat we op de 13e plaats van 16 eindigden. Neem daarbij uiterst onaangenaam weer, koud met harde wind: dagen om snel te vergeten! Over 2 weken volgt er nog een herkansing in de laatste soort competitie die we dit seizoen spelen. 
28 februari De verhuizing van Rob en Hieke komt steeds dichterbij. Onze garage is nu half gevuld met boeken en wol. Onze oude deuren zijn in Babeau misschien nog bruikbaar. 

Knul, bijgenaamd ontbijtkat, komt - zoals zich al laat vermoeden - regelmatig 's morgens even een hapje eten. Hij is graag buiten en dat laten we maar zo. Het is een lief beest, wil graag aangehaald worden en bijt inmiddels ook niet meer. Vorig jaar deed hij dat nog wel, pure wellust trouwens, geen agressie. 
Daisy, die zo onverdraagzaam is, vindt hem ook best aardig. Zolang hij buiten blijft! Af en toe kan hij een lel krijgen, maar daar trekt hij zich niks van aan en bovendien zit er niet veel power achter.

22 februari Het voorjaar is definitief losgebroken. Na 2 dagen flink wat regen schijnt de zon weer en is het tegen de 20 graden. Crocussen en maartse viooltjes in bloei, rechts mijn vroegste helleborus orientalis, roze met sproetjes, en links mijn mooiste nog in knop, wit met paarse adertjes. Feest!

17 februari Niet alle competities gaan zoals je wilt. Gisteren begonnen we met een set te verliezen, de 2e flink te verliezen en nr 3 wonnen we met genoeg punten om van een na laatste op de 8ste plek te komen. 
Vandaag speelden we de eerste ronde gelijk, maar zakten daardoor toch naar de 10e plaats en de laatste ronde was een ramp! Maar we bleven op de 10e plaats, soms begrijp je er ook niets van. Deze competitie is voor ons dus afgelopen. Links boven: ons team met Mike en Mary, rechts tegen een aardig stel, zij altijd in het roze; het team heet 'Ravel', ook leuk. De laatste tafel moesten we o.a. tegen de mevrouw die daarachter in beeld is en die was reuze irritant, eindeloos dralen, veel gezwaai met armen en daardoor niet goed voor de concentratie!
De foto links laat de nieuwe milieuvriendelijke auto zien.

 

9 februari Zo, dat was een dagje zeer succesvol competitie 'Viertallen' bridge. De wedstrijd bestond uit 6 ronden van 8 spellen, dicht bij huis, in Béziers, in een veld van 18 viertallen-teams. Na de eerste ronde stonden we bovenaan en die plaats hebben we niet meer afgestaan. Zodoende zijn we gekwalificeerd voor het volgende weekend: 2 dagen in Sète, met 5 ronden van 14 spellen. 
Een wonderlijke dag, want de in eerste ronde speelden wij 7 manches (eentje niet geboden) en een slem (allemaal extra premie) achter elkaar. Aan de andere tafel werd die ene manche wèl geboden, maar gingen er twee down, dus winst voor ons. Een echt héél bijzonder spel troffen we in de laatste ronde. 
Niemand kwetsbaar

Ko
6
3
B10976542
B96
West
HVB874
HVB1054
-
4

Oost
A10952
A9872
-
HV8

Erna

 
3
6
AHV83
A107532

Biedverloop

Ko

 Oost 

Erna

 West
3 dbl 5 5
pas pas 6 pas
pas 6 7 7
pas pas dbl A.P.
 
Met een vrijwel puntloze hand wilde Ko het de tegenstanders moeilijk maken en voorbereidingen treffen voor een mogelijk redbod in ruiten, mochten de tegenstanders een manche in harten of schoppen bereiken. Hij opende daarom 3 (7-kaart, minder dan 10 punten).

Erna had een schitterende kaart mee en bood daarom direct 5 om de tegenstanders van een schoppen of harten manche af te houden. Toen ze toch 5 boden zou 6 voor ons waarschijnlijk wel down gaan, maar niet zoveel kosten als een door hen gemaakte manche. 

Maar de tegenpartij bood ook nog eens klein slem (alle slagen op één na).  Tegen slem in harten is 7 een goede redding, want slem geboden en gemaakt levert erg veel punten op. Toen de tegenstanders ook nog eens naar 7 gingen doubleerde Erna. Ruiten slagen zouden we wel niet maken, maar A toch zeker wel. West kon de klaveren verliezer inderdaad niet kwijt, zodat ze in de 13 slag down gingen en wij 100 punten scoorden. Bij onze partners aan tafel hadden de tegenstanders ook 7 geboden. Onze Engelse vrienden waren echter zo verstandig om niet 7 te bieden, maar te doubleren voor 300. Niet de grootste winst van de dag, maar wel heel spectaculair. 
Een spel om nooit meer te vergeten!

8 februari Spic and span, dat was dus gisteren, want vandaag zijn we weer verder gegaan met ruimen en dat begint altijd met rotzooi maken! In de serre stond het vol troep, niet alleen planten, maar ook allerlei poppenhuismateriaal: meubeltjes, spul om planten mee te maken, hout, vloerbedekking, van alles. Bij de shit-winkel in Béziers gisteren dozen gekocht, we hadden nog ietwat roestige kastjes in de garage, alles netjes gesorteerd en op een plank onder de planten, die handige  Ko alweer zó voor elkaar had. 
Hij had intussen de hele computerhoek met honderd kabeltjes gesloopt en van véél kabeltjes wat minder kabeltjes gemaakt en alles weer aan de praat. Nu ligt dus alles weer vol stof, maar we hebben geen zin meer en morgen is er competitie, zondag geen slavenwerk, dus het stof mag tot maandag blijven liggen. 
7 februari En zo is het dus geworden. Spic and span, want vóór 11 uur hadden we de woonkamer al een goede beurt gegeven: héél ongebruikelijk voor ons doen.


Vanmiddag moeten we dus weer naar Béziers, maar morgen is moet de computer-/hobbykamer eraan geloven.  


Overigens alweer verrukkelijk weer, om 11 uur was het al te warm voor een trui!
6 februari Het werk is klaar, maar we moesten meteen weg naar Béziers: bridgen met crèpes vanwege La chandeleur - wat een rare combinatie toch, la met een woord dat zo mannelijk aandoet, maar het betekent Maria Lichtmis, ook al zo idioot en is het officiële einde van de kerstperiode! Omdat we zo'n haast hadden en pas weer in het donker terugkwamen geen foto's; er is trouwens niet veel nieuws te zien. 
Wel erg veel stof! Dus er moet maar eens goed worden schoongemaakt en opgeruimd. Gelijk beginnen met die stapel tijdschriften, dat kan mooi tijdens het kijken naar Dalziel en Pascoe (ik moet iets doen tijdens het kijken, sudoku'tje of zo, anders val ik in slaap!).  Ik krijg een tijdschrift in handen van juli vorig jaar en tref een foto van een werkelijk schitterend avondtoilet, soepele goudkleurige stof verwerkt in plissé en gedragen door ene Halle Berry (nooit van gehoord). Ik vind hem zó mooi, dat ik het plaatje aan Ko laat zien, iets wat ik zelden doe. Nog geen half uur later vraagt Dalziel aan Pascoe of hij door een vrij smalle, diepe put naar beneden kan en antwoordt Pascoe zoiets als 'Ja hoor, als Halle Berry met mij naar bed wil!' 
Alle gekheid op een stokje: morgen moeten we Roy René spelen, maar 's ochtends gaat de grote schoonmaak van start!
5 februari Vandaag was het dus zover: nieuwe deuren!  De voorbereidende maatregelen waren al een tijdje geleden genomen; het opmeten en zo was voor het kerstreces al gebeurd. En vorige week heeft Ko het kattenluik verplaatst. 
Gelukkig was het niet zo koud als gisteren en hadden ze de wind afgezet! De oude deuren zien er leuk uit, foto hier linksonder, maar ze waren van dun, enkel glas, ze tochtten aan alle kanten en waren ook nog eens heel lastig schoon te houden (goede reden om het zelden te doen!) 

Het frame wordt geplaatst, foto links hierboven en dan -  rechtsboven - de deuren.
Één zo'n deur weegt 61 kilo!! Dus het was nog een heel karwei om ze erin te zetten. Het is dan ook nog niet klaar, morgen worden de deuren naar het balkon vernieuwd. 

Een van de katten van boven (hij wordt eenvoudig Knul genoemd) komt graag op bezoek. Hij is erg lief en dol op een beetje aandacht. Hier zit hij vol hoop aan gene zijde van het kattenluik, maar Spriet is - zoals bekend - niet erg verdraagzaam. Hij is trouwens niet bang voor haar.
1 februari.  Je kunt soms aangenaam verrast worden. Vorige week had ik nieuwe kentekenplaten laten maken, en die moesten nog even met popnagels vastgezet worden. Ik reed dus even langs de garage van Bernard in St Chinian en er was direct iemand beschikbaar om dat te doen. Kosten? Ah non, c'est bon. Betalen was er niet bij. 
Eerder deze week merkte ik dat het dimlicht kapot was. Lampje verwisselen? Dat bleek niet zo eenvoudig. Het motorcompartiment zit zo volgepakt met van alles en nog wat dat ik de kapotte lamp er niet uit kon halen. Bij de Toyota garage in Béziers ging ik even vragen of er een bijzondere handeling voor nodig was en of ze dat even konden laten zien. De monteur haalde een dimlampje uit de verpakking, en zat wat te frummelen om ze te verwisselen. Hem lukte dat wel. Kosten? Ah non, c'est bon. Hij wilde zelfs niet dat ik het nieuwe lampje zou betalen. Zo komt een zaak toch nooit vooruit? Of toch? Ik  heb tenminste nog een andere imperiaal nodig.

31 januari Omdat er maandag nieuwe deuren komen, schuif- met dubbel glas, heeft Ko vandaag het kattenluik verplaatst. Daisy is altijd zeer ontstemd als wij dingen doen die lawaai maken, stofzuigen, zagen e.d. En er moest dus zowel gezaagd als gezogen worden en bovendien was haar deur geblokkeerd en zat ie ineens ergens anders ... 

Nee, leuk vond ze het niet en blijft waarschijnlijk een paar dagen mokken. 


Toen het karwei af was zijn we lekker begonnen aan een van de 3 van Haasteren puzzels die ik van Joop en Joke voor mijn verjaardag kreeg. 

25 januari. Het bureaucratisch traject voor de auto-invoer verliep spoedig: BTW verklaring halen bij de Impôts (belastingen). Daarna bij de Prefectuur inleveren: aanvraagformulier kenteken, EU certificaat, identiteitsbewijs, elektriciteitsrekening (dat is hier het bewijs dat je op een bepaald adres woont; burgerlijke stand bestaat niet) en het oude Nederlands kenteken. Ga direct naar de kassa, betaal €170 en je kunt direct het Franse kentekenbewijs meenemen; alles binnen 20 minuten. Platen laat je in de supermarkt maken en die moeten hier met popnagels op de auto bevestigd worden. 
23 januari De zon schijnt en het is zoiets als 20 graden ... leve Zuid-Frankrijk. De mimosa bij de kerk van Pierrerue - altijd de eerste - staat in volle bloei, die bij de kerk bijna en daarná komt die van buurvrouw Odette. Mijn eigen exemplaar, nog steeds erg sprieterig, is altijd erg laat, maar bloeit gelukkig sinds vorig jaar. Ook al zo'n dikke zwarte hommel gezien en in de mimosa was het een gezoem van jewelste! En o, wat ruikt het er lekker.

21 januari Feestelijk nieuws - voor we vertrokken - was, dat Bondy helemaal OK is. De uitlag van het lab was eindelijk binnen! Daar had het ook naar uitgezien, maar toch!
In de tuin vanmorgen verrassingen: de helleborus niger doet het hier geweldig en de narcisjes (uit Marokko) zijn ook leuk, hè? Ze heten narcissus romieuxii, hoe verzin je het!
Vanmiddag eindelijk weer eens serieus gebridged en ja, lekker 1! Met de allergrootste score van ons leven: tegenpartij gedubbeld 10 down!!! = 2900 punten ... Misverstandje, Ghestem-conventie: een bron van misverstanden.
20 januari We zijn weer thuis na een zeer vlotte reis. Onze 'nieuwe' Corolla is echt heel plezierig, hoewel iets kleiner dan de vorige. Hij ligt wat steviger op de weg en heeft een wat sterkere motor. 

Een lekkere auto zodat ik zelfs langer (!) gereden heb dan de soms verzochte 100 km. Ik had er nog niet eerder in gereden, dus het was even wennen, maar daarná beviel het goed. 
Het was ook niet erg druk op de weg, zoals je kunt zien op deze foto. Dit was 's middags om een uur of 3, precies halverwege; het kunstwerk rechts heet: 'Le Soleil de Langres'. 


Ietsje verderop begon de zon te schijnen en de rest van de rit was blauwe lucht totdat het donker werd. Toen we aankwamen was het 4 graden, zonder wind.
16 januari Schaap gered! Gelukkig was er geen sloot om het weiland waar zij op haar rug lag, maar een overzichtelijk hek. 
Inmiddels is alle drukte van de verjaardag voorbij. Het was erg gezellig en iedereen was enthousiast. Broer Kees  - in gesprek met neef Jasper - terwijl de jongste telg Lucia bij hem op schoot zit. De meiden van Barbara spelen een spelletje, taart onder handbereik. De hele meute luistert ademloos naar de lieve toespraak van Els. Claire met Natasja en hun 
beide partners. Marten, Mieke, Laura en kleinkinderen van Ko.

8 januari Vandaag zijn we even naar Nijkerk geweest. Even, ja ja. Het blijft me verbazen hoe ver dat is! Bijna een half uur rijden! Als je bij ons op bezoek komt met openbaar vervoer, moet je vooral NIET naar Nijkerk gaan, al is daar een station.


Ook bijzonder: bij het binnenrijden van Nijkerk stonden er een heleboel narcissen te bloeien in de berm. 

Daisy loopt ook hier wel eens buiten, belletje om haar nek, want er zitten hier erg veel vogels. Als ze per ongeluk een beetje lang buiten is gelaten - we hebben geen kattenluik hier en ik vergeet haar tot mijn schande wel eens - springt ze binnen direct bij iemand op schoot en krijgt dan een hele dikke staart. Héél gek. 

 

5 januari. Als we hier zijn lopen we ongeveer 1:2, dwz we zijn één dag onderweg om een bezoek-parcours af te leggen en blijven dan 1 of 2 dagen in Voorthuizen. 

Gisteren gingen we naar Leiden, omdat we bij de garage een afspraak hadden voor een beurt aan de auto. Toen we in de showroom rondliepen, zagen we plotseling (?) een aardige Toyota (automaat en diesel). Nou ja, je raadt het al, dat werd de onderhoudsbeurt afzeggen (hij stond al op de brug) en dingen regelen rond de nieuwe (2 jaar oude) Corolla, want als 'buitenlander' levert dat natuurlijk weer allerlei complicaties op.

Alweer een nieuw jaar.  In Voorthuizen begon het voor Kerstmis met een koude periode, met ijs, waar zelfs hier en daar in het land werd geschaatst.

Het was sprookjesachtig mooi buiten gedurende een paar dagen. De TV weerstations werden overstelpt met duizenden ingestuurde foto's.

Net aan het eind van 2007 is Erna een paar dagen met Tinka in Daalbroek geweest. Daar was zo veel werk gedaan dat het tijd werd om eens te gaan kijken. 
Jago en Poessie (een enorme Noorse boskat), Tinka's katten  waren mee. Daisy vond het te koud, dus die bleef op Ko passen.

We hebben verder ijverig geklust bij Anne-Claire waar vlak voor de verhuizing nog de keuken moest worden geïnstalleerd en de vloer gelakt. Hard werken, maar het schiet op en het wordt erg mooi. 
Wie nog wat meer van 2007 wil zien kan hier terecht:  Jaaroverzicht 2007