2019 Duitsland - Oostenrijk - Italië
Nu het met Tinka wat beter gaat durfden we het aan een dag of 10 op vakantie te gaan. We kozen voor eerst een paar dagen bridgen in de Eiffel, t.w. in Mayschoss.
Een van Ko's genoegens is goulashsoep eten in een wegrestaurant langs een Duitse Autobahn. Daar moet je weer even inkomen: je moet n.l. éérst gaan plassen, daar moet je nu 70 ct voor betalen, maar je krijgt ook meteen een tegoedbonnetje van 50 ct. Dat kun je daarna inleveren en dan word je gekort bij het betalen van je goulashsoep. Je doet het één keer verkeerd - eerst soep, dan plassen - en dan weet je het weer!! Een troost: het bonnetje is ook in het volgende wegrestaurant geldig. Het was trouwens overal ontzettend druk.
23 augustus. We troffen een beetje raar hotel. Een houten trap (enorm uitkijken als je naar beneden gaat en toevallig tamelijk slechte ogen hebt: je ziet te weinig diepte!) voerde naar de eerste etage, dan moest je rechtsaf  langs een balustrade lopen naar een deur aan het eind van een soort inwendig balkon met rode vloerbedekking; achter die deur een tweede trap, met een deur die opnieuw toegang gaf tot een soort binnenbalkon. Maar nu moesten we andere kant op en vonden achter weer een deur onze kamer. In de open, hoge centrale ruimte hing een enorme lamp, uit bollen samengesteld.

De kamer zelf was groot, met een goed bed, een te warm dekbed. De beroerdste douche die je maar kunt verzinnen. (Ik ga nog eens een boek schrijven over de ellende aan slechte voorzieningen in hotels en pensions en zo). De grote douchekop recht boven je hoofd, zodat je niet kon douchen zonder een nat hoofd te krijgen als je die sproeier gebruikte. Alternatief was een handdouche, waarvan het ophangding kapot was, zodat je maar één hand vrij had om je in te zepen. Er stond ook nog een raadselachtig ding in de hoek van die toch al kleine douche, met een slang die  erin en eruit ging, maar waar je dan wel je douchespul op kon zetten. De hele badkamer was iets van 1,80 in het vierkant, met een wastafel op de hoogte van halverwege je dijbeen. 
Geen ruimte om je spullen neer te zetten behalve een smal plankje boven de wc, met alle risico's van dien. Daar hing ook het toiletpapier. Je moest je half omdraaien om erbij te kunnen en daarbij heb ik meer dan eens het spoelmechanisme geactiveerd.
De maaltijden in dit hotel waren niet slecht: een goed voorzien ontbijt en het avondmaal selfservice met behoorlijk ruime keus. Lekkere koolrabi in een soort roomsaus!

Er waren niet heel veel bridgers, 10 paren, 5 tafels dus. We presteerden niet geweldig, maar werden uiteindelijk wel tweede. Het leukste was, dat we een keer 7sans boden en maakten. Dat gebeurt niet vaak, eens in de 2 of 3 jaar! Ik zat net mijn hand met een punt of 12 met een goede hartenkaart te tellen, toen Ko 2 Ruiten op tafel legde = ons sterkste bod.
24 augustus. Een afspraak met Cor en Werner. Werner woont in Keulen en houdt talloze vogels en vogeltjes in kooien. Ik ben niet meer zo op vogels in kooien, maar Werner zorgt er met onbegrensde liefde voor en zijn vogels hebben een geweldig leven.
    Overal in Keulen staan elektrische steps, die je op de een of andere manier kunt huren en weer kunt achterlaten waar het je toevallig uitkomt.

Ook hebben de bewoners van de straat waar Werner woont toestemming om onder de bomen andere planten neer te zetten, zoals b.v. deze botanische roos.
Wij wilden graag naar de Dom en daar gingen we met Cor per U-bahn heen. We waren bepaald niet de enigen. W.s. had ik mijn camera op macro staan, want de foto's zijn te vaag. De foto hieronder, die Cor maakte, is beter.
Dat lichte stuk in de voorgevel is schoongemaakt. In het geheel van de voorgevel niet erg mooi. Er wordt voortdurend aan de Dom gewerkt.

Er was een dienst aan de gang en dus konden we niet uitgebreid rond lopen. Van een suppoost of, zoals dat vroeger heette: 'een eerbied in Gods huis', moest ik mijn armen bedekken, al was ik redelijk zedig gekleed!

 

Cor heeft ooit een opleiding tot steenhouwer gedaan en liep stage in Keulen. Daar bij de Dom is een werkplaats. Hij moest o.a. een van de waterspuwers maken: afmeting en gewicht werd gegeven en zelf verder beslissen. En dit is zijn exemplaar, want de door leerlingen gemaakte exemplaren werden ook gebruikt. Leuk!!
Het was warm en ik ben niet meer gewend om ver te lopen (slenteren), dus verder door Keulen wandelen zag ik niet meer zitten. Ko trouwens ook niet. Met de U-bahn weer naar Werners huis en daar genoten we van een heerlijk maal, met o.a. een bijzondere, witte worst met zalige mosterd. Leuke dag, met lieve mensen.
25 augustus  Een paar dagen lummelen. Een beetje rondrijden, rond lunchtijd koffie en taart. Vandaag taart met citroen, altijd goed. Vonden de wespen ook. Druk op de wegen, m.n. veel motorrijders.
Onder de bridgers wordt geklaagd over de hitte, maar wij genieten.
In de middag hebben we een tijd bij een gemaaid hooiveld op een bankje gezeten. Met een boek natuurlijk. Niks te zien, op een enkel lieveheersbeestje en een wit vlindertje na. Geranium pratense tussen de planten. Op een stel overvliegende buizerds na geen vogel te bekennen!

26 augustus Net zo'n lanterfantdag. We gaan een andere kant op en wandelen een héél klein stukje langs een kratermeer.  De camera staat w.s. nog steeds op macro. Wel leuk dat ze hier voor de kampeerders en dagjesmensen in het meer een vlonder met duikplank hadden gebouwd. 
27 augustus Het bridgen is gedaan en we kunnen op weg naar elders. Richting Rothenburg ob der Tauber. Maar eerst gaan we kijken in Creglingen, want daar is een kerkje met een beroemd houtsnijwerk/altaarstuk. Wel eerst flink betalen, 5€ p.p.  De Herrgottskirche.

Het altaarstuk is gemaakt door Tilman Riemenschneider (1460 - 1531) en is wonderschoon. Maria heeft een beeldig gezichtje en ook haar handen zijn prachtig. 
Riemenschneider had aanvankelijk veel succes. Werd burgemeester van Würzburg. Toen kwam er een oorlog, hij koos hij voor de verkeerde partij, werd gevangen genomen en gemarteld en kreeg daarna nooit meer werk. Wat onaardig!

Er hing ook nog ergens een leuke heilige maagd van het een of ander aan een muur, maar de beheerder wist niet wie zij was. Daar betaal je dan 5€ voor!! W.s. kan Cor wel uitvinden wie zij is.

Een grote muurschildering van St Christoffel was trouwens ook wel leuk, want Christoffel is hierop een echte reus. Christophorus heet ie in het Duits.

Leuke oranje bloemetjes- bidens? - in een plantenbak ergens en weer ergens anders een landkaartje op de bloemen.
Rothenburg is een aantrekkelijk, oud stadje met een goed geconserveerd centrum. Het leuke begint al bij de parkeerplaats: je parkeert onder de bomen en dat zijn ... appelbomen!
Die parkeerplaats ligt aan gene zijde van de oude stadswal. Daar kun je op en langs lopen, maar dat hadden we al eens gedaan, dus vandaag maar niet.

Het was trouwens het enige dat ik herkende, die stadswal. Erg hè, en ik was er al twee keer eerder geweest!
Het staat vol prachtige huizen met fotogenieke gevels en achter die gevels vind je tig restaurantjes. En ... een kerstwinkel. Heel groot en vol kerstspullen en toeristen.
De eerste keer keek ik mijn ogen uit. We waren er ooit, een jaar of 30+ geleden, op een warme zondag in juli. En dan een kerstwinkel in, haha! Maar er was nu helemaal NIKS wat ook maar een beetje aantrekkelijk was. Zoals de dierbare engel met de gebreide muts van zoveel jaar geleden. Of het snoezige glazen klokje met een matglazen vogeltje als klepel ... Niets wekte ook maar het kleinste beetje begeerte. Mooi zo!

Al gauw waren we op zoek naar een park en een bank. Met een boek kun je met dit heerlijke weer lang buiten zitten! Vanuit dat park zicht op een toegangspoort naar het oude centrum.
Wat we ook leuk vinden: een boekenwinkel binnenstappen en je een boek van een schrijver uit het land waar je toevallig bent laten aanraden. We kozen er twee. Ik ben begonnen in 'Ein ganzes Leben' van Robert Seethaler, maar Duits lezen valt nog niet mee ...
Er was ooit ook een Konditorei, met een menu o.a. in het Japans!,en een binnentuin met hangplanten van boven naar beneden,  waar ze verrukkelijke taart hadden met citroenbavarois. Weg!
Je moet goed kijken, maar hier hebben ze aan de voorkant van hun huis een leiboom met peren! Foto rechtsboven. En geraniums natuurlijk.
We logeren in een dorpje in de buurt. Daar hebben ze katten. En mooi onderhouden bakken met alweer geraniums. Overal trouwens, van die prachtige plantenbakken aan de gevels!
3 september. Vandaag gaan we op weg naar Oostenrijk. We gaan eerst nog even kijken in Oberammergau. Ik herinnerde me er helemaal niks meer van. En ik ben er toch ooit 2 weken geweest, Ko op cursus, Joke hield me gezelschap. Eindeloos gewandeld. Later nog eens. Mijn fotografisch geheugen deugt van geen meter. Ik weet nog dat er iets was dat Joke leuk vond, en dat het iets met bidden te maken had. Misschien was het deze Antonius?

Door naar Oostenrijk en we passeren o.a. de Plansee. Meer dan eens zien we in de berm springbalsemienen; die zijn geloof ik verboden in Nederland, omdat ze zich als idioten uitzaaien en erg lastig kunnen worden, maar mooi zijn ze wel en het is leuk om te kijken doe de bijen er helemaal in verdwijnen.
Het door Ko uitgezochte hotel lag helemaal boven op een alpenhelling, een eind langs een smal weggetje, terwijl de autobahn vlakbij was, maar dat moet je maar weten. 
Langs dat weggetje waren mannen aan het hooien, waarbij ze van die schelven (zo heetten ze toch?) maakten, maar we konden even niet stoppen en toen we later terugkwamen voor een foto was alles opgeruimd. Van heel grote afstand kon hij de volgende morgen er elders een foto van maken. Het was zo iets van héél vroeger!
Dit was een prima hotel, Humlerhof, met een uitstekende douche b.v., inloop- en stangen om je aan vast te houden. Helaas stond het hele hotel vol met frutsels, zoals hieronder, en hingen er vreselijke decoraties aan de muur. Het eten was ook een beetje te vet, helaas, want ze hadden er iets met cantharellen, ai!

 29 augustus Toen werd het tijd om naar Campiglio af te reizen. Dat is ver. Via Bolzano. Nooit geweten dat er vóór Madonna di Campiglio een streek is waar ze 'Golden Delicious kweken. Ik dacht dat ze uit Nieuw Zeeland kwamen. Ook kwamen we langs een kliniek met een raadselachtige specialiteit. Ko zegt dat 'Alp trauma' een nachtmerrie is.

Ook in Campiglio herkende ik weinig, terwijl ik er toch een stuk of 5 keer minstens geweest ben. Maar wel vanaf 1960 of zo, en de laatste 30 jaar niet meer. Jalla's kleinzoon had een drone, had ik nog nooit kunnen bekijken. Ik had me erop verheugd Jalla nog eens te zien, maar dat viel een beetje tegen. Ze had weinig belangstelling en van het leuke mens van ooit was niet veel over. Ook letterlijk niet, ze was aardig gekrompen ...
We logeerden in Hotel Posta o.i.d., oud, maar prima. 
30 augustus Weer terug naar Oostenrijk waar we redelijk op tijd in onze logies aankwamen, zodat we nog een stukje konden gaan wandelen. Niks bijzonders gezien, behalve deze grote, onbekende rups, die gevaarlijk midden op de weg liep. Op een blaadje naar de berm gebracht. Nog geen halve minuut later reed er een auto langs.
31 augustus Volgende dag door naar een streek waar wij allebei graag komen: het Zwarte Woud in Zuid Duitsland. Onderweg kwamen we in Feldkirch, nog in Oostenrijk, en zagen daar een bordje dat verwees naar een soort wild-life-centre, zoals vorig jaar in Engeland. We wisten niet wat we moesten verwachten, maar het was onverwacht leuk en parkeren + het park zelf waren gratis. Het was ook nog eens goed onderhouden.
Er waren dieren te zien die in de buurt in het wild voorkomen, wel in omheinde stukken of kooien. Hiernaast b.v. een marmot, een beest dat ik nog nooit in het wild gezien had. En een fraaie kipachtige: Steinhuhn = steenpatrijs

Ook een lynx had ik nog nooit gezien, en we boften want echtpaar lynx had 2 kleintjes.

Er waren ook pasgeboren wilde zwijntjes, de navelstreng zat er nog aan. Nog steeds heel warm en zonnig, heerlijk weer.
We gingen logeren in Sankt Märgen, waar we vaak geweest zijn in 'Zum Kreuz', maar daar was geen kamer vrij. Ko vond logies in Der Hirschen in het dorp. Smaakvol: boeken op een haak aan een touwtje als decoraties overal. In onze kamer hing o.a. een boek over Turner. Er zat ook een mug.
Bij Zum Kreuz, waar we wél zijn gaan eten, rende nog steeds dezelfde zenuwachtige mevrouw met haar witte kousen rond en het eten was heerlijk als vanouds. Vanille ijs met warme frambozen toe, maar dat heet geen 'Rote Husar' meer. Het meisje dat ons bediende had geen idee wat we vroegen, haha! Alleen in Zum Kreuz drink ik, Erna, een glas wijn bij de maaltijd. We zijn er ook een paar flessen van gaan inslaan! (Halbtrockene Herbstausläser)
1 september. De volgende dag in één ruk naar huis. Het zou 6 1/2 uur gaan duren, maar het werden er meer dan 11. Want we moesten b.v. wel even gaan kijken bij de waterval in Triberg. Ooit waren daar tig eekhoorntjes, nu niet meer. Ik heb er wel eens een waterspreeuw gezien en één keer een notenkraker.
Mooi is het er zeker, maar er was niks te zien. Er waren ook nog niet eens veel mensen, want het was nog vroeg.

Om  bij de waterval te komen, moet je naar beneden wandelen langs dit fraaie pad. Dat is best te doen, maar je moet ooit ook weer naar boven. Nu we oud worden gaat dat zó: honderd passen lopen en dan even rusten en dat steeds herhalen tot je bij de auto bent. So what!

 

Gelukkig: toch een eekhoorntje toen we bijna weer bij de auto waren. En behoorlijk tam, zodat we hem of haar goed konden bekijken. Altijd weer leuk! 
Ik had nog wat studentenhaver, die al te oud was toen we het kochten en speciaal voor hier bewaard; dat was welkom, maar werd meteen verstopt: de winter komt eraan.

 

 

In dat parkje met dieren - gisteren - zagen we trouwens een aardig aantal keizersmantels, een vlinder die ook wel eens in Nederland voorkomt.

 

De berm bij een rotonde in Furtwangen mocht er wezen.
Zo, op weg naar huis. Onderweg gaan we natuurlijk nog een keer aan de koffie mét, maar hier werd het gewoon met een broodje. Achter de bar bestaat de decoratie uit 50 identieke vazen!
Het was druk onderweg, ondanks het feit dat er op zondag in Duitsland maar heel weinig vrachtauto's rijden. Die staan allemaal ergens bij een tankstation of zo te slapen op zondag.
Toen we in de buurt van Zoeterwoude kwamen zag de lucht er zeer dreigend uit.

Eind van een rustige vakantie, en jammer genoeg ook van het verrukkelijke weer.
Opvallend was, dat er heel weinig vogels te bekijken waren. Tonkie, die vaak in de Eiffel komt, zegt, dat ze daar zelden iets ziet, dus dat ik in de Eiffel niet veel kon verwachten. Dit heb ik gezien: buizerds, kauwen of kraaien, stadsduiven, ganzen en in Oostenrijk zwaluwen; 1 ooievaar; 1 rode wouw; 1 vrouwtje vink. 2 spreeuwen; 1 merel; 1 boomklever; 1 zwarte roodstaart ( alleen een zwart vogeltje tegen de avondlucht, maar gezien ik dat vogeltje goed ken was ik er wel zeker van); 1 roofvogel met gele poten en een gele snavel, ik weet niet welke en mogelijk 1 uil die voor de auto langs vloog overdag. Ik heb een groene specht en mussen gehoord. 1 eekhoorn en 1 groene hagedis. Vlinders.