Ik denk altijd lelijke gedachten tijdens dit soort werk (ook tijdens wieden trouwens). Die gingen dit keer over de irritaties die allerlei Franse bedrijven bij mij weten op te wekken.

Ko bestelde onlangs via Internet een nieuwe 'tonelle' voor het ding boven, dat onder de sneeuw in maart bezweken is. Levering 'sous une semaine', maar uiteraard wel meteen betalen. Dat is nu 3 weken geleden en je dacht toch niet dat de tonelle al bezorgd is? Ko heeft er vandaag wat telefoonwerk aan gewijd. Eerst naar Castorama. Je krijgt daar niet nuttige informatie zoals 'Er zijn nog 7 wachtenden voor u' - hetgeen je in staat stelt de telefoon neer te leggen en later nog eens te proberen - maar zo'n ellendig zichzelf voortdurend herhalend muziekje, afgewisseld met 'Patientez quelques instants, s.v.p.'. Uiteindelijk komt er dan wel een of andere juffrouw aan de telefoon, die je weer verwijst naar een andere telefoon - als niet van huis uit Frans sprekende heb je blijvend moeite met getallen! - en weer wachten. Tenslotte kwam Ko bij een vervoersbedrijf in Béziers terecht, maar daar waren ze niet thuis, verlengde Pinkstervakantie of gewoon eten.

Ik hield me, gehuld in stoom, in mijn hoofd bezig met mijn narigheid met het Franse postorderbedrijf Bonprix. Nog niet eens het beroerdste bedrijf, want ze vragen voor hun vrij lorrige kleding in elke maat dezelfde prijs. Uitzonderlijk. Bij andere soortgelijke zaken is maatje 36 altijd het voordeligst uit! 
Ko had echt nieuwe zomerpyjama's nodig. De bijna vodden die hij heeft zijn minstens 15 jaar oud en aan pyjama's en zo geven wij zeer weinig geld uit. Behalve de nachtkleding bestelde ik nog bloesjes, schoenen en een poloshirt. Na een dag of 10 kreeg ik bericht per e-mail dat ik de bestelling kon halen in St Chinian. In het pakje zat alleen de polo, niet erg fraai. Hij kostte minder dan de bijdrage voor het verzenden. Geen berichten over het wanneer van de rest en op het bijgaand papier kwamen de zomerpyjama's niet voor. 
Ik schreef daarom in mijn nog altijd moeizame Frans een brief naar Bonprix met de mededeling, dat ik niet blij was en al helemaal niet omdat de pyjama's het belangrijkste onderdeel van de bestelling waren. Ik kreeg zowaar antwoord, binnen een week en per e-mail. Ik kan je vertellen dat brieven hier zelden beantwoord worden! De pyjama's waren geschrapt, vertelde mij ene Gaëlle, omdat ik vergeten was de maat op te geven. Ik moest ze maar opnieuw bestellen (en porto betalen). Ze hebben bij Bonprix mijn telefoonnummer en mijn e-mailadres, maar even vragen naar de maat was blijkbaar te veel moeite. Ik vind dat klantonvriendelijk. De e-mail heb ik, wederom tobbend met het Frans, beantwoord, via 'beantwoorden' in e-mail. Maar verzenden, nee, dat lukte niet: met klachten of vragen moest ik naar een andere site. Ook dat vind ik zeer klantonvriendelijk. 
Ik heb ze toen maar nog een keer een brief geschreven, per adres mevrouw van de e-mail en lekker in gemakkelijk Engels, met het verzoek de bestelling verder in zijn geheel te annuleren en mijn naam uit het klantenbestand te schrappen. Ik ga voortaan naar Marks & Spencer, dat is weliswaar in Engeland, maar veel makkelijker en verzenden - binnen een week - kost nooit meer dan £7,50. En ik hoef nooit meer zomerpyjama's te kopen, want die van M&S zijn onverwoestbaar en zo heel lang hebben we ze niet meer nodig. 

Nu zijn er ook wel plezierige momenten in een zomerstrijk: ik heb weer met groot plezier gekeken naar de ooit in Indonesië gekochte kleding, een shirt van Ko en bloesje van mij: wat een vakwerk, werkelijk prachtig gemaakt. En heerlijk dragen als het straks echt warm wordt. Naarmate ze vaker gewassen zijn worden ze nog lekkerder in het dragen en nog makkelijker te strijken. Dunne batik, ideaal voor een hete, mediterrane zomer.

Het eind van de strijk bestaat uit de tafellakens. Wat een ramp. 
Ooit ben ik, in de euforie van het eerste vriendje een jaar of 50 geleden, begonnen aan een tafelkleed met servetten, geborduurd met bloemen en vlinders. Ik heb het in de desillusie van het eerste huwelijk en de onaangename hitte van Nigeria zitten afmaken. Het komt op tafel als er gasten zijn. En onherroepelijk gaat er binnen een kwartier een glas, jazeker, RODE wijn over. Behulpzame handen strooien met zout, maar omwille van de beleefdheid blijft het kleed tot aan het eind van de maaltijd liggen en aan mij de taak om de vlekken eruit te krijgen, het kleed te wassen en, onvermijdelijk, te strijken. Slechte uitvinding, tafelkleden. 
Tussen de lang geleden gebruikte strengetjes DMC, met hun sublieme kwaliteit, moet er iets anders gezeten hebben, want op een kwade avond, wachtend op de wasbeurt na het diner, is het paars van de viooltjes op vele plekken in het kleed terecht gekomen en daar kan geen OXI Action tegenop. Maar een kleed met herinneringen gaat nou eenmaal niet weg.

Wat krijgen we nou: de tonelle komt eraan: vanmiddag!!!