Ter ere van Ko's verjaardag vorige week zijn we dit weekend gaan viertallen in la Grande Motte. 

In la Grande Motte vindt jaarlijks een groot bridgefestival plaats. Ik had er járen geleden al van gehoord. Met o.a. een soort viertallenwedstrijd. Viertallenwedstrijden zijn over het algemeen wat minder populair dan parenwedstrijden. Er zijn er dan ook niet zo veel. Ko en ik vinden viertallen toevallig leuker dan paren, omdat je heel precies moet bieden en spelen. Verantwoord kunnen gokken, zoals bij parenbridge belangrijk is (waar zit de ruitenheer?) en risico's nemen ter wille van een slagje meer is niet zo belangrijk. De 10 punten meer die je verdient met 6SA in plaats van 6 Schoppen doen er niet toe.

Op 27 augustus werden we wakker van een hier in de zomer ongewoon geluid: het regende! Hard! Het bleek ook tamelijk fris te zijn. Daarom niet getreurd, als je bridge speelt mag het best slecht weer zijn.

La grande Motte is ongeveer 100 kilometer hiervandaan. We moesten dus tijdig op pad en hadden met Mike en Mary, onze Engelse partners, afgesproken elkaar om 1 uur te ontmoeten op de parkeerplaats bij de tolhekken van de A9 richting Montpellier. Na een kwartiertje ter plekke wachten ging ons mobieltje. Ja, we hebben wel degelijk een mobieltje, maar we gebruiken het alleen bijna nooit. Mike en Mary zaten in de file. Einde vakantie, heel veel mensen op terugreis naar het noorden. Gelukkig hebben we altijd wel een puzzel of iets te lezen bij ons, dus heel erg was het nog niet. Drie kwartier later arriveerden ze gelukkig en konden we verder reizen. Ook dat ging niet helemaal gesmeerd, maar we kwamen nog op tijd aan, nog vóór 3 uur, de officiële aanvangstijd van het toernooi.

Er heerste grote chaos in de hal waar we binnenkwamen. Het inschrijven ging niet bepaald vlot, want er waren te veel belangstellenden voor te weinig inschrijvers. Tevoren aanmelden was niet mogelijk geweest, helaas. Toen het - wat ons betreft - klaar was zagen we de voorwaarden voor het krijgen van een prijs ergens aan de muur hangen. Niet alleen je resultaten bleken belangrijk voor een eventuele prijs, maar ook je FFB punten, vergelijkbaar met meesterpunten in Nederland. Peildatum 1 januari. Nu hebben wij het in de competitie goed gedaan dit jaar en hebben nu inmiddels veel meer FFB punten dan we in januari hadden. Mike, die de arbiter kende die zich had bezig gehouden met onze inschrijving, liep terug om dit te corrigeren, maar werd weggestuurd. Begrijpelijk, want het was één gigantische rotzooi, maar wel heel vervelend, zoals later zou blijken.

Na een half uurtje toestanden konden we uiteindelijk met spelen beginnen. Vier spelletjes tegen een ander viertal en dan vergelijken. Het systeem was iets anders dan in een normale viertallenwedstrijd, want behalve met imps (international matchpoints) werden hier 2 punten toegekend voor een gewonnen spel, 0 voor een verloren spel en 1 punt aan beide teams bij gelijk spel. Deze punten berekening heet Patton. Wel aardig, want nu ga je toch meer voor die ene overslag. Het duurde wel even voordat we dat in de gaten hadden. 

Het werd een helse dag. De zaal was groot en had een stenen vloer. Mensen die over een stenen vloer lopen veroorzaken ongewenst lawaai. Er liepen erg veel mensen heen en weer. Daar waren ook heel kleine mensen bij: om de een of andere idiote reden waren er een aantal kleine kinderen. Ze kregen een tafeltje naast ons om aan te tekenen. Alsof kinderen van een jaar of 7 rustig gaan zitten tekenen zonder praten. Mooi niet, dus. Als ik ergens last van heb wanneer ik mijn hoofd erbij moet houden,  is het van kletsende kinderen. Het zal wel een overgebleven tic van de lange onderwijsjaren zijn. Wat een ramp!
Andere mensen hadden voor de gezelligheid hun hond meegenomen. Die hadden flink de ruimte en kwamen overal snuffelen.
Maar erger dan erg was dat een flink aantal mensen liep te roken. Het was niet zulk goed weer, dus ze wilden blijkbaar niet naar buiten. Roken is absoluut verboden bij bridgen hier in Frankrijk. Daar zijn we erg tevreden over. Maar hier werd er de hand mee gelicht en niemand greep in, ondanks ons herhaaldelijk verzoek, dus werd het uiteraard  alleen maar erger, veel echt verstokte rokers pakken nu eenmaal alle kansen die ze krijgen. Dus na een tijdje werd er ook in het midden van de zaal gerookt, sigaretten, sigaren, pijpen, alles kwam langs. 
De kinderen reden inmiddels op autopedjes rond. Arbiters schoten met knallende nietmachines resultaten van gespeelde rondes op publicatie borden. Echt bevorderlijk voor de concentratie! 
Ik heb me doodgeërgerd en uiteraard niet goed gespeeld.
Ko beweerde dat hij niet zo veel last had van concentratieproblemen. Maar als hij een klaverenslag neemt met troefaas en vervolgens klaverenvrouw naspeelt is er toch wel iets mis... 

We waren alle vier behoorlijk nijdig aan het eind van de dag en overwogen de volgende dag niet terug te gaan, maar dat kun je toch eigenlijk niet maken. Dus er werd een nieuwe afspraak gemaakt voor bij de tol van de Péage de volgende morgen.

Ik kon niet slapen die avond. Barstende hoofdpijn van de rook en een opgezette maag van de min of meer ingehouden woede. Om twee uur ben ik maar opgestaan, heb een aspirientje en een glas warme melk genomen en de organisatie een vernietigende brief geschreven. Het lichamelijk ongemak was na een tijdje weg, maar om half vijf was ik nog wakker! 

De volgende dag wachtte ons een aangename verrassing. We speelden in een andere zaal en daar was er plezierig vertoeven. De honden waren niet in zicht, de kinderen kwamen maar één keer langs en er heerste rust. Ook waren de toiletten naast deze zaal schoon. (Bij die andere waren er twee piepkleine hokjes, veel te weinig voor zo veel mensen en al gauw bijzonder smerig.) Het ging niet ècht vreselijk goed, maar wel een stuk beter dan de dag ervoor en we eindigden op - zoals in Parijs - de derde plaats. 

De prijsuitreiking had plaats in de grote zaal, inmiddels blauw van de rook. Na een uur wachten was het eindelijk zo ver. Prijzen voor de twee beste viertallen in onze groep, één voor het beste met <160 FFB punten en nog een voor het beste met <120 FFB punten. Op 1 januari hadden wij gezamenlijk 126 FFB punten en we hadden dus 240 euro moeten winnen!!! Irrealis! 

De boze brief naar de organisatie is inmiddels op de bus. Er is een tweede velletje aan toegevoegd. 

Naschrift: en naar goed Frans gebruik: er kwam geen enkele reactie!