Requiems in de kou...     index

Het is de eerste echt koude dag hier in Pierrerue. Met regen. Hoewel de kachels branden en ik twee wolletjes aanheb, blijf ik het koud hebben. Ik weet ook dat dat zo zal blijven totdat het weer warm wordt. Gelukkig duurt dat in Zuid Frankrijk minder lang dan in Nederland.
Buiten valt er niets dringends te doen en het weer is er ook niet naar. Het sanitair is vanmorgen gedaan, de bedden zijn verschoond, de rekeningen betaald en het is nog geen tijd om de keuken in te duiken. Trouwens op zaterdag kook ik met de Franse slag. De crypto van de NRC is er nog niet, die van de Volkskrant en de Stentor (o.a. Leidsch Dagblad) zijn af. Wat doe je ook weer onder deze omstandigheden? O ja, een LEGPUZZEL maken!

Ik heb er een stel meegekregen van een vriendin en die moeten met kerst weer terug. Er zit een leuke bij van de IJsselmeerpolders. Als alle stukjes zijn omgedraaid mis ik nog iets. Ha! Muziek. En wat past er het best bij de sfeer van het moment? Een lekker Requiem!

Ik kies voor Ropartz om te beginnen. Ik heb een CD met zijn Requiem, een psalm en een Missa Brevis. Met mijn voorkeur voor romantische muziek zit ik helemaal goed. Alleen valt mij vandaag voor het eerst op dat veel van de componistische trucjes me sterk aan het Requiem van Rutter doen denken. Spannende, in onverwachte zetting stijgende loopjes en riedeltjes op een dwarsfluit boven de koorzang uit. Dat doet Rutter ook graag.
Even op internet kijken. Ropartz, Joseph Guy, was Frans en leefde van 1864 tot 1955. John Rutter is Engels en zijn Requiem is van 1985. Zou Rutter hebben afgekeken? Of liever afgeluisterd? 
Allebei zijn verrukkelijk luisterbaar, dus veel doet het er niet toe. 
Het Leiden English Choir zong ooit, lang voordat ik koor of Rutter kende, dit Requiem en moest daarvoor permissie vragen, omdat Rutter nog leeft (en ook nog zeer actief is). De toestemming om het werk te zingen kregen ze met een briefje erbij: ‘Enjoy my Requiem!’
Zo, en dan ga ik er nu naar luisteren. 

Klaar. Ik vind het mooier dan Ropartz. Elke keer als het begint erger ik me even aan de lelijke uitspraak van de t’s door de Cambridge Singers - het koor van Rutter – met een s erachter (lux aetserna...), jammer!, maar na een paar minuten hoor ik het niet meer, want dan neemt de muziek me mee. De fluit boven het koor uit, komt in ‘Lux Aeterna’. Hij speelt de eerste strofe van het Gregoriaanse ‘Victimae Pascali laudent’, ik krijg er altijd kippenvel van. 
Dat koor beschikt ook nog eens over sopraantjes die uit een klooster met piepjonge nonnetjes lijken te zijn geplukt (maar w.s. hooggeschoolde vakvrouwen zijn). 
Voor wie het willen weten: de CD is uitgebracht door Collegium, Rutter’s eigen label.*) Want Rutter wil zelf zijn zangers kiezen, zijn orkestleden, de ruimte waarin het wordt opgenomen etc. Het is te horen! 

Nu heb ik nog Lloyd Webber, Fauré en Duruflé op het stapeltje liggen …

*) label COLCD103

index